2
Had.
_N
osde
9
3
i
l
Haarkundioe
rnerika.
agen
I
even ontvangen a
ruikers.
I
Zaterdag 24 Maart 1928
Ho. 18724
88*Jaargang
Djt blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
\LLtS ETEIi
EEUILLETON.
zonneweel.dk.
I
Tabletten I
genezen.
een schadelijke H
verc medicinale g
le Ingrediënten, s
vooraanstaande 1
jke werking van
et de gastrische g
en opgewekt en
.‘len neem een of
U frisch en op- g
i
KERK, OUDIJIKERK, ('U Dl. WATER, REED WIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, -
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
naast ejütaar liet-
HAGENAAR
op
hiervan snoeren en hangers lan-
stok en ridhtte zich op.
en
mevrouw V1-
(Wordt vervolgd).
688 40
en Haag.
igeving.
ROTTERDAM.
—3 en 6—8 uur
eene chemicaliën
magen zoo goed
estrydt en over-
AB0NNEMENT8PRUS: per kwartaal 2.26, per weck 1’. cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2J0, per week 22 cent, overal waar de surging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal 3.16, met Zondagsblad <10.
Abonnementen «orden dagelijks aai. gen om en aan ons Bmeau; MARKT 31, GOUDA,
bjj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn 'lagelijk geopend van 96 uu.. Aununh-tralie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 83. Postrekening 48400.
Er klonk gejubel in do arena,
juich en handengeklap, toen de jon
ge mijnheer Vidal”1 zich over dte bar
rière zwaaide en dien knecht het roo
SalarlMrini van Valkavartaian-
woordl|ara.
Uit het voorloqpig verslag der Eerste
Kamer over Hoofdstuk II der Staatabegroo-
1 ting blijkt, dat bij de behandeling daarvan
eene uitvoerige gedachtenwisseiing heeft
plaats gevonden over de vraag, of niet ook
aan de leden der Eenste Kamer, evenals
zulks met die der Tweede Kamer het geval
is, behalve reis- en verblijfkosten, eene ver
goeding behoorde te worden toegekend.
Sommige leden betoogden de wenscheljjk-
heid daarvan.'En waar hun werd' tegemoet
gevoerd, dat onze grondiwet zich daai tegen
verzette, meende men, dat deze vergoeding
kon worden gegeven in den vorm van eene
verdubbeling der vergoeding voor rei»- en
verblijfkosten.
Bovengenoemde gedachtenwisseling geeft
oJ. gereede aanleiding enkele opmerkingen
te maken over de salariëring van volksver
tegenwoordigers in het algemeen.
In de kinderjaren der democratie was men
huiverig de volksvertegenwoordigers te sa-
larieeren. Men achtte zulks een gevaar voor
de democratie, omdat men vreesde, dat
daardoor andere motieven dan het algemeen
belang de houding van den volksvertegen
woordiger zouden bepalen. Ongetwijfeld
had men daarin geen ongelijk.
De opvattingen zijn sedert echter wel
zeer veranderd en het zijn, zegt de N. Rolt.
Crt. In haar hoofdartikel van 13 Maart,
wonderlijk genoeg degenen, die het iwogst
van hun democratische gezindheid op pleger,
te geven, welke het sterkst de nieuwe rich
ting propageeren en het reeds door Buys
geschetste gevaar steeds nader bijbrengen,
„dat het mandaat voor velen een voorwerp
van winstbejag en het karakter van de ver
tegenwoordiging bedorven wordt”.
„Zeker", zoo vervolgt de N. Rott. Courant,
„er zijn gelukkig nog, die zich groote per
soonlijke offers getroosten om aan de roep
stem der kiezers te voldoen, maar dit wordt
hoe langer hoe meer eene uitzondering, en
het aantal dengenen, voor wie het Kamer
lidmaatschap, het raadslidmaatschap, het
wethouderschap begeerlijk is, om de daar
aan verbonden geldelijke vergoeding, er,
niet te vergeten, om de nieuwste uitvinding
op dit gebied, het in uitzicht gestelde pen
sioen, neemt hand over hand toe”.
Met de strekking van het betoog in de N.
Rott. Courant zijn wij het volkomen eens.
Het mag waar zijn, dat de tegenwoordigs
omstandigheden in vele gevallen salarieering
van het lidmaatschap van sommige verte
genwoordigende lichamen o never mij de'ijK
spijsverte-
steloosheid
’t gebruik
de, met gaten doorboorde doek uitae
kantten rukte, om daarmede den stier
te plagen.
Hij was een slanke, knappe kerel,
dleze jonge mijnheer, mot den Duit
se^ en na am, dien men niet kou en met
wilde onthouden. Zijn moeder bad
i 'en ook altijd ,de jonge mevrouw
Vittel” getioetind, ofschoon zij getrouw'1
was met den Duitsdien graat. d!.e vele
jaren geleden zoo stijf als een Eu-
gelschmaji en zoo voornaam als e^n
hertog bij die VidJai's te gast was ge
weest.
Lieve, Fatsoqrilijke Provendaalsche
liedlen waren de Vidal’s vroom en
trouw aan die ©enten van dat land'. De
oude mevrouw' Vidal was wel is waar
uit Langite.Uoc, dBrar, waar de Span
jaarden zie1’' genesteld hadden^ met de
goedkoop© prijzen het slechte xwerk,
de mifedadige lichtrinnighedd en de af-
sdnt.vieli|.ie wreedheid. Maar niemand
kon haar ooit weit voor de voeten
werpen. Een zeer achten»waardige,
’.voorname Vrouw was zij. die dien .ijk
dom van haar man nog had1 weten te
vermeerderen, zondier harcUvodhitighe'd
of gierigheid.
En daarom was bet te begrijpen, dat
men hem vriendelijk begiröette den
..jongen mijnheer Vidal”, toen hij dep
froodien doek voor het eerst in die blau
we lucht omhoog liet fladdjeren Het
was aardig van hem. dat hij dteelnam
aad de onschuldige spelen van zijn
geboorteland En men bewonderde de
''Werk door en woeker niet de uren;
Spaar gaaf noch kracht,
Straks daalt de .nacht,
De roest verslijt nog meer dan 't schuren.
woordje mee te spreien door de ad
viezen met elkaar te vergelijken en
tegen elkaar uit te spelen.
llietr wreekt het zich dell men inder-
)4d niet het zeetr goede terrein dat er
voor tenjtoondjejdi^geii was, daarvoor
iieeit bestemd. Sedert is er al weer
heed wat aangeoouwd op Scboveum-
gen en is er niet gemakkedijk meer
een terrein te vinden.
Wanneet dit terrein, er niet mocht
komen, vreezen wij dlat het weer heel
lang zal duren eer. men iets anders
Heeft En bet wordt met den dag
nuoeiel ijker en hot wordt met den dag
urgenter om een, dergelijk terrein te
oezltten.
Met» is er al ettelijke tientallen ja-
ren mee ten achter.
Roman van 0LGA WOHLBRÜCK.
Met autorisatie vertaald door
Mevr. I. P. WES8ELINK—Van Rossut.
(Nadruk verboden)
Zel.s voor een
’t een loer op de
maken. Daaruit volgt echter, dat die om
standigheden niet deugen, want men ver-
gete nooit, dat men zoodoende een weg op
gaat, die leiden kan en tegenwoordig
indendaad reeds leidt tot toestanden, die
een gevaar vormen voor de democratie.
Eenige dagen geleden is door Prof. Dr. F.
C. Gerritsen in eene leaing de zeer jukte
opmerking gemaakt, dat de politieke par
tijen zich meer en meer ontwikkelen tot po
litieke bedrijven. Aan die politieke bedrijven
komen onze volksvertegenwoordigers, naar
mate men hunne diensten ruimer beloont
met hun gieheele bestaan vast te zitten. Er
ontstaan wat men noemt beroepspolitici.
Welnu, het komt ong voor, dat wie van
de politiek moet bestaan, de allervoornaam
ste eigenschap heeft verloren, die een volks
vertegenwoordiger moet hebben, n.l. dat hij
bij de beoondeelipg van wat in het algemeen
belang is, zich uitsluitend kan laten leiden
dor zijn inzicht en zijn geweten. Dit lijkt
one ónmogelijk voor wie het verlies van
zijne functie niet alleen geldelijk nadeel,
maar verlies van het geheele maatschappe
lijk bestaan en daarmede van het brood voor
vrouw en kinderen medebrengt.
Het kwaad, dat hier wordt gesignaleerd,
doet zich vooral gelden ten aanzien van de
Tweede Kamer. Daarom is het zoo goed,
dat er naast de Tweede Kamer nog eene
Eerste Kamer is, waarvan de leden finan
cieel *ïos staan van wat Prof. Gerritsen
noemde het politieke bedrijf. Hierin is on
getwijfeld voor een belangrijk deel de oor
zaak te zoeken van het in de laatste jaren
toegenomen prestige der Eerste Kamer
Waar de zaken zoo staan, mag men zich
inderdaad .wiel tweemaal bedenken, voor
men ook van het lidmaatschap der Eerste
Kamer eene gesalarieerde functie gaat ma
ken. Salarieering van volksvertegenwoordi
gers ia uit democratisch oogpupt beschouwd,
een kwaad. Wy willen echter erkenne^dat
er omstandigheden zyn, die dit kwaad ‘on
vermijdelijk kunnen maken en welke men
niet zoo gemakkelijk kan veranderen, al be
hoort daarnaar te worden gestreefd.
Van die onvermijdelijkheid is ten aanzien
van de Eerste Kamer echter tot dusver nog
weinig gebleken.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
DOCCCII.
Het wordt zoenjes-aan tijd, dat
<k lagere school een leervak wordt
ingevoerd (lat speciaal gericht is op
kennis van het veirkeerswezen en al
do bepalingen <He er aan verbonden
(zijn. Wie de jongaue wijzigingen daar-
émtirent in de Haagsche politieveror
dening alle wil kennen, mag wel eeni
ge uren daaraan gaan studeeren. iiei
is waar dat de noodzakelijkheid geleid
heeft tot deze bepalingen maar bet is
MODEPRAATJE.
Kleur- en schitterjuweelen.
Van de groote, rijke paar tempode ging
hBt eenige seizoenen geleden aver naar de.
mode van „zware gouden sieraden” Inge-
legd me^ukleuiwteenen, die geïnspireerd wa
ren door eene sterk levende negerkunst.
Van den winter reeds, manifesteerde zich
de vóórliefde voor imitatie-diamant, Rijn
steenen en gekleurde juweelen, kortom voor
alles wat schittert en glanst, of door zijne
kleurenfonkel ing het oog verblinfct.
Het schijnt dat de soberheid den- ja«pon-
fa^ons, der mantels, der kleine- en grootere
hoedjes, een vroolijken toets ter vervanging
van veel gamee ring vraagt. Overal en op
alles warden ze <lan ook toegepaet, deze
oogbekorende imitatie juweelen.
In de magazijnen heeft men heele kasten
en vitrines voor hunne expositie ingericht’en
het glinstert en schittert daar op zwart flu
weel, alsof het alles „echt was” wat er
blinkt Men kan eigenlijk niet zeggen dat
de paarlen geheel verdwenen zijn. Alleen
zyn de snoeren wat veranderd van model, ze
zijn minder lang, minder eentonig, meer ge
varieerd, meer „fantasie” geworden. Zy zijn
haast alle voorzien van sierlijke kwasten en
hebben eene rangschikking van klein en
groot, van ovaal en rond, die ze des te meer
opvallend doet zijn.
Ook het kristal !s geweldig in de mode.
Het schijnt dat vooral het Parijsche huis
„Ohanel” hiervan snoeren en hangers lan-
be vuiligheid van zijn slanke verschij
ning in het sneeuwwitte overkleed,
met den breeaen, zwarten gordel om
het middel en (ie zwarte Lahraihère
men bewonderde zijn behendige bc-
weg ngen, de zekerheid en bevallig
heid van zijn stamden, de vlugheid,
w aaatmedie hij de potsierii^ke aanval
len van den moeien, witten stier pa
reerde. Alsof het gele zan,d van de
arena een ttehermzaal was, waarin ij
Iwel een correct tegenstander een sier-
lijl-e part j op den degen ten bests gaf.
En men lachte over dte> verbrande,
I nappe Ariër jongemannen, die in de
jmchi naar de ko'cardb nu êens languit
'neervielen, dan weer gebu.it onder de
barrière verdwenen.
lerhaird1 OberwaN wist niets van wat
ii liet liart der mooie Arles meisjes
omging d;e hem zagen. Hij keek
slechts omhoog daiar waar d>e laats’e
rijen steenen zitplaatsen on den muur
Itepen en zocht Madllon.
Madlon stond' daar werkelijk. Op
dezelMe plaats, waar zij dten laatsten
keer luad gestaan.
Zij knikte hem niet eens toe.
Stijf en onbeweeglijk stond zij daar
boven, met haar wapperenden borst
doek. het fladderende rwartje haar om
de slapen, dat alls koper in de zon
glansde.
..Zie'je mij, Madlon ja. zie je mij
jij weerbarstig, brutaal ding?”
Het was, alsof hij don roodlen doek
naar haar omhoog wilde werpen, en
116
Zij sloten de kaïner en daalden» wij-
gend de trap af.
Ite professor zat aam de tafed in de
huiskamer, glimlachte en snuffelde be-
geerig den geur van de gesuikerde
meloen op. Detae geur maakte hem
spraakzaam, mededeelzaam en kindsch. j
Ihj lachte Ibij zich zedf, zooals kinde- zij
ren 'lachen, ajls zij een geheim of een
grap niet kunnen verzwijgen.
„De kleine gravin is zeker naar
A/rles gaan wandelen
„Wat praat u, professor.”
Een beetje 'oeleediigd nam hij den
band van zijn oogen en knipte de
vrouwen toe mei lualf blindle oogen.
„Zij heeft mij gisteren zeflf gevraagd
hoe leng het loopen was naar Arles,
mevrouw Vidal.”
„Dat heeft rij u gevraagd, protes
tor, u doet er een eed op, dat rij dat
gezegd beeft?”
He meeste anutrijdingen rijn ook op
d£ loekeu. Jammer dlat bij de vele
bepalingen nog maar met deze éene
is gevoegd dat met een schijf duide
lijk moet worden aangegeven welken
draai men wil nemen en dat de sctujl
moet blijven uitstaan zoolang men be
zï,l is den booht te ma' en. Vele auto
mobilisten wijzen ééu seconde met hun
end, sojms Zelfs adhter de voorruit en
ai.s men die seeondO mist, weet men
niets van de aanwijring.
Hoe langer hoe ingewikkelder wor
den de verkeerekweetiee en voor al
lerlei vraagstukken komt met» te staan
die niet opgedool kunnen worden. Al
les moet wijlden. Waakt liet toeval
vfoege"- een broeden weg ontwierp,
wordt nu aanstonds hot wandelpa^ in
net midden voor trambaan benut,
boomen moeten vallen en men neen»t
al zijn toevlucht tot het plaatsen va
één rij in een straal zoodat er a.thans
eenig groen en ’s zomers eenige sch»-
duw is.
Over het algemeen voelen wij m-^jr
voor oe bussen dan voor de tram. He
tram heen tegen dat ze „aan uen
grond zit’ en dat een wijziging van
naar route zeer veel geld kost. Bo
vendien verstoort «aj steeds het veu-
ueer dopr rien niet te boude aan de
regels van den weg. Als eindelijk een
tntoreiding nondzaxelijk is geoieken
gewoouiijk is dat al laat duurt
het nog een geruijiren tijd eer het
werK rijn beslag beeft. Bij een bus
kan men de route met één Jag wijzi
gen. Ais er iets aian den weg veran
derd urn woeueu, moet cbkwtjUr «te
traw een gansch andere route nemen,
terwijl de bus eventjes een an/tere
straat kan nemen en haar route niet
noemenswaard behoeft te veranderen.
Aiuar de nussen zijn in den ban ge
daan m den, Haag. Wat er nog rijdt
is met van veel beleetkends, want de
traniHuaaischaptpij die ze exploiteert
ziet ze voor stiefkinderen aan. Nu is
al weer sprake van ophefiing ven een
dier busseu. Het is zoo duidelijk als
de dag dat de traan zijn sjoktram met
lange aanhangwagens wil houden. Die
leveren ten slotte bet meeste geld in
het laatje.
Omtrent den aanleg van een ten-
toonsteLlingsterrein nabij Scheveningen
is nog geen beslissing genomen. De
gemeenteraad vermeit zich in zeer
breede discussies waarbij het minder
om dit terrein op zichzelf gaat dan
wel om het vraagstuk van den water-
vang voor onze duinwaterleiding, die
door den aanleg van dit terrein wel
eens in moeilijkheden kan komen.
De groote uitbreiding van den Haag
stelt hooge eischen aan den omva»-’
van de waterleiding en hei is de
vraag of op den duur bel duinterrein
voldoende kan voorzien in de leve-
Mémêre keew nenï met bleek gelaat
vlak in de nail uugeblusdate oogen
Mevrouw v idad iegue baar stok op
zijn sohouaeir en d-vpng hem zi n
oogen ook op luiar te riabipn, rijn ge
zicht waaruit rij steeds gelezen
had. als uit eon open boek ook
m dien tijd, toen rij niet lezen mocht
en niet aezen dorst wat daarin stond.
Do oude iman trok het verbandi weer
over rijn oogen, en liet zijn hoofn
Hiep op zijn barst zakken,
„Waar zal rij baar man anders joe>-
ken de kleine gravin? Hier is hn
toch bijna ”ooit haiar man.”
Mémère vouwde haar handen als tot
een gebed.
„Zij is naar baar man zeker, zij
is naar haar man”, stamelde zij.
Mevrouw Vidal steunde op haer
-- |e
„Waar zou zij ook anders zijn zei
luid en kalm.
Het was drie uur, toen mevrouw
Vidlal den stalknecht bevel gaf in te
spannen.
„Waar rijdt u heen,
dal?” vroeg de professor.
En mevrouw Vidal zei met de op
geruimiihedd van vroegere jaren
„Wij gaan naar die stad een gast
af halen en onze kinderen beaoekén.”
elpen U bij bet
daarmede af zijn verwienschingen, en
vurige begeerende gedachten.
Laf heb je miy genoemd? Je riet mij
voor laf aan? Nu wacht, zeg wacht.”
Hij wierp de» doek weg, stiet een
jongeman op rij, nog een tweeden,
een derdk», allen, die hem in den
weg stonden en naar den slier *oe-
wilden.
Neen die zouden die kokarde niet
k’rijgen d'ie behoorde hem ’’em
aJlêen. Het was toch geen kunststuk
Let tamme, alleen wat bang en boosge
maakte dier te naderen. Dan waren
zij anders, de wilde stieren in de Ca-
margiue. En zelfs voor die was bij niet
bang geweest. Niets eens voor ‘;e.
Met oen vaste greep pakte hij de
beidle horens, zWaaidje zich door de
(lucht en zat. Moordlai men het bemerk
te, op den 'oreeden witten rpj, waar
op luj zich in bedaarden en potsier-
li'ken draf voor die arena liet dragen.
Daarna sprong hij af, luchtig, met en
liebite beweging van het bovenlijf, dat
geleek op groeten.
De toeschouwers schreeuwden
trapppldlen.
„Bravo Vidal, bravo Vidlal.”
De vrouwen waren, opgestaan om
heter te rien. De borstdoeken gingen
op en neer, rij staken hem haar han
den toe
Handel" en 1
fEAST-VITt” I
sag. I
Pillen -
ge binnen
maar eene,
g. Overal
dan ooi' niet m^s.
Hetsrijder wordt hel
Iwogte te rijn,,
.Men mag op een fiets niet lou rij
den tenminste één hand moet aau
het stuur rijn. Men mag met niet meer
dan dlrie persoue® naast ejfkaar fiet
sen. De vierdb Mn dien linkerkant is
strafbaar. Mten mig niet langs een
stilstaande traan rieten tenzij er een
vluahfth&uveitje, een perron voor de
uitstappenoe passagiers is. Mon mag
geen fiets aan de hand op een voet
pad voeren. En zoo al meer.
Twee motorfieteen mogen niet naast
elkaar rijden, evenmin als twee auto s.
In sommige straten mag men niet stil
staan met een aulto dan alleen op be
paalde dagen langs' die huizen met
even nummers en op andere langs die
met onetven nummers. Men mag ook
niet langer stilstaan i^an strikt noo'Hïj
is wor in- en uitstappen, in- of uit
laden.
veie van ueze bepthingen zijn in-
uerdaad dringend nuoaza^oiijK feeute
\en. Het stilstaan Van auto's wus m-
uerdaad een betenwering va» het ver
deer en nrtin uan zien baast niet voor
stenen nue van uai alaam m.sbruii
werd gemaaiAt. Zij dje nuuj garage met
vlaK bij huis heupen, haten s mor
gens de auto, zetten, m voor de huis
deur en laten m daar dien ganscuen
dag sqaan, gereeM vopr net gebruik1
als men dat wensent te maKeu. Som
mige oosters nanoen daarvan en
eigenaardig misbruM. g erna aki. Zij la
ten s morgens «(e julto uit do garage
brengen, Hums at Kr een uur ot actn
en dan siaat de wagen tot een uur ot
tien te wachten tot de dokter uitgaat
om zijn patenten te beoojenien. .ueu
hfidclags tijdens het spreekuur staat de
auto ook voor de deur» Op die wijze
heeft men wigeniijx voortdurend een
stuk gemeentegrond in gebruik en
ieder die peeöeert moet links uitnalen
zoodat op dat punt de straat geduren
de veie uren versmald was.
Het parrt.eeren »s een moeuhjke hwes
tiio en sleciHs lieei lau^zaaip, vindt
men ue oplossing. 1 eikens worden
daarin wijzigingen gebracht en heuscu,
de eigenaar van eeu auto heelt moeite
om op de noogte te blijven van de
wisseling der bepalmgen. Heilswaar
dal er vroeger maar raak gedaan
werd en at mien zich er niet om be
kommerde of het verkeer in de war
f.ep Biet stilstaan op den hoek van
een straat bijvoorbeeld) belemmerde
zeer het uitzicht om den hoek. Het
v lak-in-deushoek staan was al even ge
vaarlijk want te laat ontdekt men den
sta iiVKlen-weg. Het moieielijkst blijft
het stellen van de verplichting van
de linker bocht. Nog altijd wordt die
te wijd genomen zoodat een oogenblik
alle kans tot uitwijken is uitgesloten.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda an omstreken (behoorends tot den beaorgkring)
1—6 regain 1.30, elke regel meer 0J6. Van buiten Gouda en den beiorgkring;
1—6 regels 1.66, elke regel meer 0.80. AdvertontWn in het Zaterdagnummer 20
bjjeiag op den prjjs. Liefdadigheids-adveitentita de helft van den prfja.
INGEZONDEN MEDEDEEUNGEN: 1—4 regels 2.06, elke regel meer 040. Op
de voorpagina 60 hooger.
Gewone advertentiin en ingezonden mededeelingen bjj contract tot seer gerednceerden
prjjs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door twsschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureaus en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
ring. Aten heeft ous ia deu Haag al-
uju gei eerU neel zuinig te rijn met
liet uuuiwater door net uuuir te hou
den. Reeds nu rijn er ter zake kuii-
oiigen die aianueeren dat op deu '*uur
ue watefteuung niet zal kunnen voor
zien in de benoatte en dat men dus
zeker thans niet een groot deel van
net terrein mag ainemen.
i,e deskundigen rijn bet wedswaar
am te doen gebruikelijk is, onderling
niet met elkaar eeai» en de oadewkiui-
aigen beginnen dus gemakkelijk een
In 5 minuten 'l
5 tot 10 minuten, g
D tot 15 minuten, i
0 tot 15 minuten 3
in24uren.
leschrijvlngovcr
storingen, huld-
:e koude, slapc-
rzwakking.
3
