Rijwielen
leiwagens.
machina
Blad.
ira
otterdam
Milt Hij
lanten
ERHEID
taamsvormen door D. F1,
[’ERSCHE KBAOHTPItf
Wonderbare Bustes. Opk
l en zwakken. BekrortJ
llles en eore-diploma’s.
0 pond toeneming.
dan 6000 gezinnen in
Deze Courant komt in meer
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Gouda en Omgeving
Zaterdag 15 September 1828
i
EERSTE BLAD.
en in Huur.
endeweg 54,
UDA,
Marie Antoinette.
1
S Gij
Mot18870
FEUILLETON.
BERGAMBACHT, BERKENWOUtil:. BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, M0ERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWDE, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enx
Dit blad verschijnt dagelijlis behalve op Zon- en Feestdagen
--
I
Qi
fl. ƒ21.
en Haag.
Met de besmetteiijke ziekte speciaal
4
4
<5
O(
V<
2697
40
ueze leege i
bijnaam gekregen, maar die’
wij mei vermeldden.
el. Vele
ran
ICO -
ren postwiwri.
O, Zecetr. 21, 1
Koningin en martelarea.
éere gevallen.
I, Breukband,,
icourant gratia
6702
mekeer van dat leven willen doorvoeren.
En zoover zyri we nog bij lange niet
7 K.
liddel, dat U in
te en geestelijke
abonnement;
per kwartaal L
Franco per port
Abonnementen
bRj onze agenten
natuurlijk
een
nen
jge ontlasting, I
koortsigheid, I
loofdpijn, geen I
slechte spijs- I
«nz. neem dan I
ier’1 Kruiden
ellwer’, lillen I
a Maria Wortel- I
Oude Pekela en I
«oedlg weer her- I
krijgbaar A 60 ct. I
kers en Drogisten. I
HMoplay» MBO
78»Jaargang
EOiier
NT^PRDSt per kwartart 2.26, per week 17 cent, met Zondagsblad
2.90, per week 22 cent, overal waar de itMorging per looper geadhiedt
per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 3.S0.
worden dagelijks aangenomen aan oua Bureau: MARK1 81, GOUDA
en loopers, den boeknandel en de postkantoren.
Onze bureaux rijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Tele/. Inters. 81;
Redactie Telef. 88. Postrekening 48480.
it. Meu
todi geen
-oo
en men lijdt.
1:
1068
5ü
e delikaatste ge
en verkwikkend;
e geneesmidde-
i te vragen aan
r in de Medicö-
roote Markt 7,
Üük. Door Artsen asate-
--- dankbetuiging
100 «tuks
thuis onder rembort»
'Haag*
goi. Hare ^Majesteit mtoet zidb bij de.,
i woning voegen, aio zicb in een der
voorzai'fein bevindt. Gauw, gauw, ik
itoor ze aankomen. Grendel de, deur
Marie Antoinette mate hem nog de
band, die iuj onstuimig aan de Hp-“
pen drukte toen verdween hij, om
zich bij de overige Zwitsers te voegen
die d£ koningin in hare particuliere
vdrtretxhcn hadden opgezocht.. De Fer-
sen sloot de deur aatiter hen» en zich
tot Mario Antoinette keurende, zeidc
tr met sidderende stem -.
„Volg mij, Majesteit. In naam /an
uw kinderen, aarzel geen oogenblik.
l>e wakkere Zwitsers werden tot op
de» laagten man gedoodmaar zij
bereikten hun doel. De geliefde vor
stin had d«® tijd gehad zich bij ddn
konkig te voegen en reeds begonnen
diens soldaten de orde te herstellen.
Men genoot i dien avond zelfs betrek-
kelijke rust\ Alleen. was een verder
verblijf te-Versa111e» ónmogelijk Ge
worden. Lodeiwijk achtte rich nog al
leen iMlig binnen zijne steri Palrijs en
btegaf zich reeds den volgenden dag
met zijn gezin naar de Tuilerilën,
De dagen van Trianon waren voor
altijd voorbij. Dd schoone blonde mo-
lonar^B zou daar niet wederkeeren.
Maar bitterder daii de grievende be-
leedigingen, haar en de haren door
het volk aangedaan, was voof de ko
ningin de houding van enkele vrien
den, in wiq zij zoo vast had gelooM -
kte.
Bleekzucht
is Maag of
it, zwaarten in
(uitslag, roode
n enz. op elke
- Rheumatiek,
ever, leverstee-
.Ue ziekten van
utii zuis up o ucuooer ue uarue wa-
nonaifc .e veraaules een banket aan,
waar men op veroroeuieringslonk
Goch uii was a^n. leiaers tier oproeri-
gen te veen miet byivaan warbert aan
bet hoofd 'verzamelden zij de menigte
riepen zuj haar toe, dat terwijl het
voll nopgerae, men te Vetraatulee si
vierde, en duizenden doizinnigcn leg
den den weg daarneen ai, out zich ie
wreaen over hetgeen zij de lichitzin-
(Uighea^ijdeio „Autrichieone” noemden
De hekken werden neergehaata, d
deuren van het paleis .ingetrapt. Te
vergeefs vertoonde de koning züch om
de massa toe te spreken. Het werd
tooneel 'zoo vreeselijk, dlat men
taan alle naderende gruwelen kon
jjieri. Men schreeuwde om de uit-
wering der koningin- Miet wetende
wat het volgende oogèrfblïk Zou bren
gen*,naderde ,de commandant der Zwit-
sers Marie Marie Antoinette en zeide
vastberaden en kalm':
„Het volk moet langs detae sma'le
gadg komen, mevroüw, wil het u na-
derem, v lucht langs gindteche deur
mijne ^a'rneraden en Ik' zullejn den
doortodht verdedigen tot het laatst tóe.
„Maar gij dan?” vroeg de'ongeluk-
'kige vorstin, onwillig.
„Wij we.en wat te doen, Majerten,
wij zijlen later van ons doen hooren
Neen, dp Fersen. kom niet mede; g!|
moei ój.i koningin blijven. Ik reken
<.p u, om1 haar in veiligheid te brefl-
dé roodvonk gaat het thans veel beter
In het eerste halfjaar 'was dit cijfer
slechts 4n3 tegen 1320 in deoelfde pe
riode ofcrer 1927.
Het aantal freonen in gemeente
Uaenst neemt weer angstwekkend toe.
Van blaart tot 1 Juli 1928 ia het
getal met 500 gestegen. Waaraan dat
te wijten is weten we niet Het is
wor een groot deel de politie die deze
stijging veroorzaakte en dat cijfer stijgt
natuurlijk door den aanwas der bevol
king geregeld. Er zijn nu 10 en een
half duizena personen in dienst der
gemeente, waarvan ruim 2500 vrou
wen. Van die 2500 zijn er 2100 bij bet
onderwijs werkzaam.
Denk en handel zóó alsof gij in
’t'volle licht staat en alle menschen u
kunnen zien.
BKIBVBN UIT DE HOFSTAD.
CMXXXVI,
Gei hebt »ocn wel geleiden die me-
dedeeling over het Vieeschgebruik ui
A" sterdam, Kotteraatn en den Haag,
waaruit blijkt dat de residentie net
meeste vleesch verorbert In het brem
van ieder, die het leest komt aan
stonde de herinnering aan het verhaal
van den houten hem, die in den Haag
een stuk decor op den disch heet te
zijn Dat verhaaA wordt jdoor dez» sta
listiek voor goed dien kop ingedrukt..
Wie zou zoo’n verhaal toch verjon
nen hebben
Het pendant ervan ia die vioolkist
met aardappelen, bat verhaal heeft
een heusche afkomst» Japen geleden
heeft het jn de kranten geprijkt. Een
dame wandelde met een vioolkist over
straat. Het ongeluk /wilde dat de slui
ting niet al te betalt was en op een on
zalig oogenblik ging de doos open en
roldieffli aardappelen over straat. Deze
daUne was mkOopon flgan doen.' en wis.
de aarhappelen niet te vervoereh. Ze
had toen deze list verzonnen, die he
laas een reputatie am onze gansebo
stad gaf.'
Waarschijnlijk zullen dergelijke ge
vallen elders os. iviat «eow zijn voor
gekomen. Hoeveien Jttnneu niet statig
ire* een aete-tasch ‘MFrWll« weet wat
uaiar iq zit Het twaaifulurtjb v^n me
neer al zijn badpak en handdoek, een
|pond peren of pruime^, een paar hooi
den die hij is wezen koopen enz De
acte-tasch is de gecamonlieerde kar
nies uit den ouden tijd. Zal iemand
daar aanmerking op maken Waarom
dan wel op de vioolkist?
Er zijn meer van die geheimzinnige
tasschen en tasebjes. ’t Gebeurt wel
eenp (een enkelen keer) dat een man
Op $tap is met een dame diie niet
aanstonds zijn wettige wederhelft is.
Er zijn wel eenige hotels niet te
Guur die niet aanstonds overleg
ging van de huwelijksacte vragen al
varens zij een kalmer verhuren, maar
ax'in den anderen kant wdet de poli
tie dat juist die gelegenheden eigen-
i ik verkapte rendevous z'jn. Men zegt
dat de paartjes die daarvain gebruik
willen maken, in ieder geval zorgen
een flinken koffer bij zich te hebben
die den indruk moest vestigen dat zij
op reis rijn. D« hotelier verschudt
zich a’s het noüdig is achter deze'K
schijn.t
EEN GEWEtENSKREET.
De onderteekening van het anti-oorlogs-
verdrag te Parjjs door de vertegenwoordi
gers van 14 staten, waaronder de grootste
der wereld, is aan groote massa vrijwel
ongemerkt voorbijgegaan en heeft wel ner
gens dan in de officieele regeeringsuitla-
tingen de geestdrift gewekt, die men zou
meenen, dat er het gevolgvan moest zijn.
Bjj dit verdrag sluiten de voornaamste sta
ten der wereld den oorlog als 't ware bui
ten de wet, verklaren van den oorlog als
middel om hun nationale aspiraties te ver
wezenlijken, afstand te doen en erkennen
feiteljjk den oorlog, als een misdaad. Men
zou zoo -zeggen voor de naar vrede hijgen
de menschheid moest hier een zoo bizondere
voor-verheuging zjjn, dat de .jubel losbrak
over de wereld, toen da ondêrteekeningen
gezet waren en de massa’s samenstroomden
onder geestdriftig gejuich over dit gemeen
schappelijk besluit. Hoe komt het dan, dat
van vreugde maay heel weinig te merken
is geweest en zelfs zij, die zich met de
vraagstukken van vrede en oorlog bizonder
bezig houden, nauwelijks een goedkeurend
knikje haddejn en vele vredevrienden zelf»
meesmuilend over het verdrag spraken?
Het is toch waar dat het verdrag een voor
uitgang beteekent, dat er zfch de erken
ning van het misdadige en het dwaze, scha
delijke van den oorlog, de weusch naar
vrede duidelijk in uitspreekt. Wijst het uit
blijven van de geestdrift, die men verwach
ten kon, niet om een laakbare onverschil
ligheid? We w^tlti wel beter. Sinds de we
reldoorlog zjjn verwoestingen aanrichtte,
zjjn er weinig wenschen, die zoo sterk leven
in de harten der volken als die naar het
verzekeren van een blyvenden vrede. Maar
de zaak is, dat merf'van de uitwerking van
dit pact op den toestand der wereld al bit
ter weinig verwacht. Daar hebben de re-
geeringen der wereld in de piereerste
plaats zelf schuld aan. Na den grooten we
reldoorlog, heette ook de oorlog uitgeban
nen en de vrede en het recht der volken
verzekerd. De ontgoocheling die daarop ge
volgd 'is, heeft diepe sporen achtergelaten.
En niemand gelooft meer aan den erftst
der officieele vredesbeweging en den vre
deswil der regeeringen. Maar toch doet zich
daarnaast nog een njeer algemeei^e oorzaak
gelden, die maakt, dat de menschen glirp-
Dit nummer bestaat uit twee bladen I lachend de schouders ophalen over al der-
geljjke verdragen, die den oorlog heeten
buiten te sluiten. Enkele gedelegeerden ter
Parijsche conferentie, de Amerikaansche
voorop, hebben de menschheid al gewaar
schuwd voor te hooge verwachtingen. De
betrekkeljjke onverschilligheid, waarmee
hetverdrag ontvangen is, toont wel, dat
zoo’nwaarschuwing feiteljjk overbodig was.
Iedereen weet wel, dat als de Amerikaan
sche minister Kellogg het uitdrukte, het
verdrag op verscheurbaar papier geschre
ven is, dat zulke verklaringen in den grond
der zaak een uiterst geringe practische
waarde hebben. Ze spreken een gedachte
uit en vertegenwoordigen als zoodanig een
theoretische en moreele waarde in de open
lijke erkenning van het kwaad van den oor
log. Maar wie gelooft, dat een dergelijke
erkenning den oorlog uitsluit? We erken
nen in den grond van ons hart allemaal do
zonden als een kwaad, we veroordeelen
egoïsme, hardvochtigheid, onrechtvaardig
heid en zooveel anderb ondeugden. Maar
laten we daarom die ondeugden varen?
Laten we eerlijk zjjn. Het is niet hier en
daar en tersluiks, dat het kwaad van
egoïsme en zooveel ander kwaad bedreven
wordt. Al dit kwaad is de basis van ons
maatschappelijk leven, dat uiteen zou val
len, zoodra we werkelijk al die ondeugden
konden uitbannen. Al de ideëele eischen die
we ons zelven stellen, treden we dagelijks
met voeten. Maar bovendien we moéten dat
doen, omdat ons leven erop ingesteld is,
omdat het algemeen nakomen van die
eischen de maatschappelijke orde allerlee-
Ijjkst in de war ïou brengen. En wanneer
we over het-'anti-oorlogsverdrag onze
schouders, ophalen, dan is dat in den grond
der zaak een erkenning van deze waarheid.
We hebben de ideëele eischen noodig om
ons geweten gerust te stellen. We moeten
het kwaadi als kwaad erkennen. Maar we
weten tevens, dat we het bedrijven moeten
efidat we in ons daadwerkeljjk leven over
dat kwaad als ’t ware maar moeten heen
kijken, dat we .het in de praktijk niet als
kwaad erkennen willen en erkennen kun
nen. Daarom begrjjpen we te goed, wat we
aan zoo’n anti-oorlogsverdrag en de daarin
uitgesproken erkenning hebben. Willen we
het op zijn best beoordeelen, dan is het
niet meer, dan de cri de conscienze. een
gewetenskreet. Het zijn deze gewetenskre
ten, die we slaken ‘moeten, om af en' toe^.
ons ideëele wezen een beetje lucht te geven.
Maar we kunnen er ons leven niet naar
richten, tenzij dan dat we een totale om-*
lijaeai aiwacl^teo»dae verzoeking waé>
te sterker omdat, zi^ haatr gemaal nooit
anders aan een zuwterlijK ge^gel nau
toegedregeji maar1 dat oude knul, dat
Wils nu nog met vv-ist te bandelen,
roerde naar, adsof jzjj'de jiongera
van bedden zijne melder ware ge
weest, en opeens naderde- zij hem en
hem de beide handen toestekende,
spraik .zij 11M teer
„lodew-ijk, wij zuilen allee samen
dragen vat weer moed/’
Het was zoovedléa^ een eedi, dien,
zaj met haar bloed zou bezegelen.
EEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
De gebeurtenissen waren elkander
thans met duizelingwekkende snelheid
opgevolgld. Ten einde de rust aan hot
land weder te geven, stond de adel
geen drie wekpn later in een groote
xergadtering te Versailles vrijwillig a»
rijne voorrechten af. Het was eene
verheven daad, waarbij onvecgetelijke
woorden vol edelmoedigheid werden
gesproken maar zij kwam te laat.
De volkswoede liet zich niet meer be
teugelen. Op 9 Augustus trok eene
reusaohtige bende naar Chantilly en
maakte zich aldaar van de kanonnen
meester, d'ie zij zegevierend mede naar
Parijs voerdte Het volk had nu zi’n
eigen geschut, het' v«rkreeg weldra
zijn eigen leger.
En nog altijd hoopten velen op ver
zoening. De otfiridren der garde bo
n A*
Maar hoe goed, hoe edel, hoe ver
trouwend- ham nij niet oer.viewi te zijn
uie zoon int een geslacht,- dat mot
vrouwenharten, vrouwentranen speel
Q* Hij nfld ziab een voorbeeld vun
deugd betoond, nooit anders gevraagd
aan hare liqide geen secoufde zelfs
aan haar getwijfeld, toen m-en haar
had aangeklaagd van weinig minder
dan diefstal, en nu was hij ongeluk-
kiger nog dan een van allenwanv
het was zijn, volk, dat tegen hem op
stond en zelfverwijt moest zijn bin
nenste vervuil en.
Zou zij hem alleen zijn kruis laten
dragen, z j, die zooveel sterker was,
yat zij gevoelde niet onder het hare
te zullen bezwijken of zou rij nobel
Z|P, vergeten hoe vaak zij haar waar
schuwende stem had doen hooren en
cp hetm toetreden met die woorden
Uw leed zal mijn leed uw lot zal
wijn lot zijn.”
k k°n n*et haar kinderen tot haar
broeder Jozef vluchten, daar betere
(ilHIlSUIE COURANT.
1—5 regrta 1A5, elke ngrt meer AM. AdverUntMn in bet Zrterde«nummer 28
btjeiag op den prtja. Liefdêdifheide-ndveitentifa de helft vnn den prtyt
INGEZONDEN MEDEDBEL1NGEN: 1-4 regel» AM, elk» regel nmr f 848. O»
de voorpagina 58 booger.
Gewone advertentita en ingezondeo mededelingen b# coutract tot wer gereducaardan
prüa. Groote letten en randen worden barokAd naar plaatanümta.
Aavertentito kunnen worden ingezonden door tuaaehanko-inrt van «oliede Boekhande
laren, Advertentieboreaux en onxe agenten en moeten daag» vóór de piaateing aan ba*
Bureau *ijn ingekon^en, teneinde van opname verzekerd te rijn.
-Op een avond zocht de hertogin de
Polignac iiaiair, in tranen badendé, cp.
Zij wierp zich sprakeloos eau Marie
Antoinette s* voeten, a.^ware zij bui
ten madhip geweest een enkel woord
uit te brengen.
OntóteWi, want niet ander» ineenen-
de of er had een nieuwe ramp plaats
gegrepen, hief de koningin haar over- -
e.:ud en sloeg feeder de arun» em
haar heen, in eene poging haar tc
- roosten.
k „Neen, neen, mevrouw ir.ep de
gunstelinge snikkend, „geef mij geen
riieuwe blijken van uwe goedheid. Zij
aten mij meer pijn 'dan iets anders
Ik verdien ze zoo weinig en t(jch
lach kdn ik' niet ander» handleden."
De aïmen der vorstin Hetende wee-'
rende eensklaps los.. QA
„Wat kW gij niet nalaten?” vro«g
rij op gesmoorden toon.
„O, veroordeel mij niet”, &i..eeftir‘ -
mevrouw de Polinac handenwringencr
Het is met mijn hart, dat schuld
reeft, nèt hecht aan u «als aan do
edelste, het dier>aair8te, wat het op
aarde, gekend heefthet worstelde
tegen de angsten, die rich van mij
meester maakten »aar ika kan msf
langer, ik ben overwonnen? Ik heb
nacht noch ddg rust meer ik beef
bij eiken voetstap, dien ik verneem
tolken» meen ik dat het volk zich op
mij aal wörpete, oaw mij te verecheuresi.
(Wordt varvoigdj
buicenuvant gemauAt.i i-at uit ieidï u4
aHerbespotteüjaste gevolgen oonueii
met gezegu. dij alle uoeziclu aai ae
gemeente oefent is er mets op Oae in
wendage inrichting.
De gemeente trekt zich er trouwen»
niet veel VSii aan. (Au maar een» een
staartje te noen en. Een reek» huizen
wordt gebauwd met garages Nu ligt
het voor <le h|nd dat het trottoir voor
een gawage glooiend moet Zijn omdat
=0- over gereden moet warden. Men
denkt er niet aan dit dadteüjk bijdeu
aajrii-eg van het voetpad in oröe te
biengen. De trottoirband wordt op
gewone wijze aangelegd en als dat
alles klaair is kan ieder? bewoner een
rekest indienen om diat te verarfttwen.
De eigenaar van de garage draait
voor die koeten OpA Op die nm’iuer
Lfoudt men liet werk in de wereld.
I Vte-le van die huizen zien er van
Auiten snoezig uit, n»aar o wee als ge
binnen komt. D®n vraagt ge u af wel
ke idioöt hier aan het werk is/ ge
weest. De ramen wel ergens in
den wand de ééne kamer ia heel
klein, en de andere heel groot, te
groot, maar die verdeeling kon niet
.anders rijn, andejg kwam die senei
ding joint middien in een raam uit.
Met de mogelijke plaatsing van meu
belen en bedden is geen rekening ge
houden. Dat moet de bewoner maar
uitzoeken
Herhaaldelijk is naiar wij weten de
koop of de huur van een huis niet
doorgegaan omdat het bij opmetipg
bleek W het huis zonder meer onbe
woonbaar was.
Men riet uit deze cijfers den voort
durendec gfoei van den gemeenie-
denst.
Waarom daalt dan toch de werk
loosheid niet Dat blijft «en raadsel.
HAGENAAR.
uii ue 6elevens o»iek- het eerste hub
jaar DdjAi aal uen naag weer liirn»
in oevoin-ing is toegenomen, we zijn
er wieer iia*u- u-au une aulzenu rijser
geward-en nek, nvoge cijier van viAi
fiiuizeno in een Dau jaar aal w.j vro»
ger wel eens bereas-t nebben, is siud*
uien niet meer te halen
Vreemd wijlt net dat de werkloos
heid n»iet noeuinenawaard ataeemt
zou zoo zeggen dat zien hier toch
wcrnloozen vestigen en dat een
groote aanwas der bevolking toch ge
regeld de werkgelegenheid moet un-
b. eiden Op het oogenblik ligt een
deel van «en woningbouw weer stil
omdat de kxxigieters staken. De in
aanbodw zijnde -wioningen kunnen niet
worden afgemaakt.
Inmiidldels zijn in het eerste halfjaar
weer vijftienhonderd woningen gereed
gekomen. Men zegt dat één wonuig
voor vier personen het gemiddelde is.
Als da,t Waar is ^ijn er dus zevenhon
derd woningen mtoer gebouwd dan,er
voor den aanwas der» bevolking noo
dig zijn. Er moet du» wel een over
compleet zijn, hetgeen trouwens ook
w«l Wijkt uit de vele aanbiedingen
van, huizen in de advertentiekolommen
der iTaagsö^e dagbladen.
Maar vreemd blijft het dat de» huren
ondanks dat niet dalen. Dat wijst tij.
o. i. op, dat die nieuwe huizen hte<.
bijster in tr$k zijn.
l’rouwens dat is een bekend' feit en
alleen de bouwers schijnen dat nog
niet te begrijpen, kfie blijven maar
vo ntgaatn met geveltjes te bouwen
waar achter min 'of meer onbewoon
bare- huizen zich verschuilen. Nog de
zer Magen lazen wij een uitvoerig ar-
'ikel ovdr dien Haagschen woningbouw
Veel kritiek werd1 geoefend op Ite ér- k
chitectuur der huizen, maar m(|R£eeii
woord werd gekikt van de inrichting
der huizen zelf- Hoe dat komt? Het
ga t tegenwoordig naar men ons mee
dielelde •’‘kwijls zoo. Iemand wil een
blok huizen bouwen. /Hij gaat naar
den een of anddreri „beroemden” ar
chitect en dir al^t 'hem op een ontwerp
♦e maken voor de Zoodra iz
dat ontwerp door de diverse» comanis-
sie goedgekeurd of men vangt aan net
eigenlijke plan voor de woning t» ont
werpen Dat wordt eenvoudig aange
p. .st bij bet gevel-ontwerp. Met ve»ol
ophef worden die huizen dan aadge-
kondigd als ontwerp van architect zus
en zoo. al heeft die man alleen den
moert zijn bin-
