lad. I B ilmg I l NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWDK, SCHOONHOVEN, STOLWDK, WADDLNXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. Woensdag 26 September 1928 Mo. 18879 87» Jaargang Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen vartaal I t bank I 9'la OORWEG. I FEUILLETON. DE FAMILIE PONTOIS EEN GEHEIMZINNIGE MISDAAD. (OCT. I en courant t en toe maanden een (Wordt vervolgd» per week) maf heden. j blauwe erkennen IVAT haar ■kun.l SPANJE. De schouwburgbrand. De teraardebestelling van de slachtoffers van den brand in het „Teatro Novadodes” nam een plechtig karakter aan. Een gewel dige menschenmenigte had zich verzameld en woonde de teraardebestelling by, evenals de autoriteiten en de leden van het diplo matencorps. Ten teeken van rouw zijn heden flufis^rend Retezjen r voor 1LEH enkomst lurk zan flsra at. OURBON- 1840 GOlDStllE COURANT. schappen Ie blauwe ieren een brengen n hebben, einig geld. [DEPRUS schts één vartje ■- i f alle schouwburg- en bioscoopvoorstellingen opgeschort. Tot nu toe zyn 120 lyken geborgen, er zijn 400 gewonden in de ziekenhuizen opge nomen. n op de kunnen Geen boom en wast op eenen dagh, Geen boom en valt ten eersten slagh. ABONNEMENTSPRIJS< per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 3.EQ. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA, by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—uur. Administratie Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 88. Postrekening 484M. godUrenae welke Gagerot zich) scheen te venna kern; me11 de onrust, die de gravin niet kon verbergen. Eindelijk vroeg zij „En walt heeft zij aan dien Paul Chaglon nagelaten?” „Niets antwoordde Gagerot op den loon vai^ bevredigend^ baat. „IVo&trekt nieits „Volstrekt niets her taalde Gagerot op deMeflfden toon. „Dat had ik niet bedoeld”, zeide de gravin, als waire zij verslagen'. „Hij is haar neef, haar wettige erfgenaam, en men moet niet zeggen, dat wij hem van alley hebben berooid.” „Het is nog tijd om het testament te laten herroepen”, antwoordde Gagerot los weg. Mevrouw de Brevise schoof onrustig op haar stoel heen en weder, terwif Gagerot nogmaals begon te grinniken, en haar zoo strak aanzag, dat de gra vin eetnsklaps driftig werd1 en zeide „Gij zult zeker een legaat hebben ge kregen, mijnheer, zoodat.. „Ik, rrievroulw v'ei Gagerot haar in de rede, iniet een sdhijn van gekrenkt eergevoell „ik heb geen ander legaat tllan diat mevrouw de Soubiran mij met geweld heeft willen maken. Hareblibli- otheek, dfie geen waarde heeft dan als een nagedhehtewsdat is al wat ik heb willen aannennen.” Mevrouw de Brevise dacM terstond, dat het raadzaam zóu wezen zorgvul dig na’ te zien, of er ook bankbriefjes in de boeken lagen maar in plaats zuster me- 1912 een b ENGELAND. Kapitein ter zee Dewar krijgt het commando over een kruiser. Reuter meldt uit Londen dat de kapitein ter zee Dewar die indertijd bij vonnis van een krygsraad te Gibraltar ontheven was van zijn bevel over een schip, de Royal Oak, aan boord van welk vaartuig incidenten wa ren voorgevallen, thans is bevorderd tot commandant van den slag-kruiser Tiger. geput, begon hij om haar te denken, en schreef haar een bnef. Doch du vesting was bewaakt mevrouw de Brevise, haar schoonzuster, had ge zorgd, dat er iemand bij mevrouw de tScubiran was, diie haalr harep neef als den grooftsten deugniet van de wereld voorstek!#, hetgeen niet ve|r van de waarheid was. Het speet mevrouw de Soubiran zieer, dat zij dezen nee! haar vernHogen z.ou moeten nalaten maar om haar zoo ver te brengen, dat zij hem onterfde, dit was iets, waartoe Pontois dit was de intendant, die bet be ling van mevrouw de Brevise voörstond niet berekend was. De grootste zwarigheid was evenwel niet daarin gelegen, dat de markiezin mevrouw die Brevise en haar dochter ndet lijden mocht, maar daarin, dat zij gelijk vele menschee, bang was om een testament te maken. Er was rema.id noodig om haar daartoe moed in te spreken. Nu had m-evroMw de Brevise, den vorigen zontor, op het kalstee! haren schoonzuster mijnheer Gagerot aangetroffen. Mevrouw de Brevise zag terstond welk een man Gagerot was, eri verhaalde hem het ongeluk van mevrouw die Sotfoiran, die geen ande ren erfgenaam had, dan dien deug niet Paul Chagoin. eaelman van hoog en adel, maar zon der geHd, had getrouwd, verkwistte hij itoi vermogen zijner vrouw aan ziju betrekkingen, zonder dat hij van deze do minste inschikkelijkheid kon ver werven. Nauwelijks wilde men met lia«r omgaan, en men verzuimde geen gelegenheid ouv met de parvenu» en hunne millioenen te spotten, terwijl men toch van hunne kruimels leefde. Mevrouw de Sou l> ran was een goede ziel, en hadl, toen haar echtgenoot bi’ de restauratie aan het hot van bode wijk XVIII werd geplaatst, de zwak heid om zich met haren broeder, rlen gewezen prefect, te brouilleeren, om dein wil van mensdhen, die haar ver achtten Daarop stierf haar vaider, de oude Cbagoin, en zijn nalatenschap gaf aandeidiing tot een ergerlijk pro ces tussdlien dietn liberalen zoon en de adellijke dochter Alle omgang werd bussdien hen beiden gestaakt; en en haar echtgenoot in 1830 ^verleed, kvam noch haar broeder, noch dien» zoon. Paul Chagoin een bjeaoek van rouwbeklag bij haar afleggen. Haar broeder ‘Wtietrfen liet zijn ver mogen aan rijn1 eenigen zoon Paul Chagoin, <Ke ook erfgenaatm van de markiezin de Soubiran moezt wezen, daar zij geen kinderen had gekregen. Zoolang deze Paul non overvloed' van getld hiadl, vergat hij zijn tante, maar toen dlrie af vier jaren van dwaze ufit spattingen zijn vermogen hadden uil- kroonprinses Astrid de onthulling te Dix- muiden bygewoond van het z.g. „Kruis van den Bisschop” of „Le Calvaire de l’Yser”, ter herdenking van den bloedigen slag aan het Vlaamsche riviertje. iDe plechtigheid droeg een religieus karakter en geschiedde in tegenwoordigheid van de bisschoppen van Brugge, Gent en (Doornik. Vóór de plechtigheid waren de prins en de prinses in de kerk te Dixmuiden be groet. Een ontvangst ten stadhuize was er niet, daar in den overwegend Vlaamschen gemeenteraad van het stadje een voorstel tot het organiseeren eener officieele be groeting by staking van stemmen verwor pen was. De burgerrechten van Borms. iHet staat nu voor iedereen vast, zóo schrijft men uit Antwerpen aan de Maas bode, dat Borms, de leider der activisten tydens den oorlog, binnenkort de gevange nis zal verlaten. Daar het ook reeds bekend is, dat Borms volgend jaar by de algemeene verkiezingen van de kamer van volksver tegenwoordigers candidaat zal gesteld wor den en... waarschijnlijk ook zal gekozen worden, houden de bladen zich thans bezig met de vraag of Borms al of niet verkies baar is. Het Antwerpsche blad' de „Metropole” is dienaangaande op inlichtingen uitgegaan. In officieele kringen erkent men, dat het assisenhof van Brabant in 1919 bij de ver- oordeeling van Borms, verzuimd heeft arti kel 31 van het strafwetboek in zyn geheel toe te passen. Volgens dit artikel brengt de veroordeel ing tot doodstraf, of dwangarbeid mede levenslange intrekking van het recht om te kiezen of verkozen te worden. In het arrest van het assisenhof van Bra bant van 6 September 1919 worden deze rechten aan Borms slechts gedurende een tijdvak van tien jaren ontzegd. Wat er van zy door dezen flater mag Borms gekozen worden. Volgens artikel 20 van de kieswet mag hy evenwel zelf niet kiezen, daar hy tot een crimineele straf werd veroordeeld. Op het ministerie van justitie, waar men zich reeds met de kwestie heeft bezig ge houden, is men, althans volgens de „Metro pole” van oordeel dat Borms nog niet on- middellyk verkiesbaar is. Men huldigt daar de meening, dat de tijdruimte van 10 jaar eerst ingaat op den dag, waarop Borms uit de gevangenis zou vrijkomen. Volgens deze opvatting zou Borms dus eerst in 1938 tot lid van kamer en senaat kunnen gekozen worden. De Volkenbondsvergadering. Duitschland en de ontwapening. I In de Volkenbondsvergadering heeft gis teren zooals te verwachten was, de bespre king van het rapport-Benesj over den stand der werkzaamheden van de cominissie- Loudon nog weer heel wat stof opgeworpen. De gedelegeerden van Hongarije en Duitsch land herhaalden hun mededeeling in de der de commissie, dat zy zich onthielden van stemming over de resolutie betreffende de ontwapening. Jn deze resolutie wordt dc byeenroeping van de voorbereidende ontwa peningsconferentie in het begin van het vo'- gende jaar in overweging gegeven. Graaf Bernstorff, de Duitsche gedele geerde knoopte aan de mededeeling dat Duitschland zich van stemming zal onthou den een volledig antwoord aan Briand vast. Hy herinnerde aan de rede van rijkskan- selier Müller in de Volkenbondsvergadering, waarin deze de byeenroeping van de eerste ontwapeningsconferentie eischte en verzocht er voor te zorgen, dat de technische werk zaamheden van de voorbereidende ontwape ningscommissie zoo spoedig mogelyk ten einde zouden worden gebracht. In de derde commissie heeft de Duitsche delegatie dit verzoek van den rykskanselier als een voorstel ingediend, welk voorstel luidde dat de Volken bondsvergadering den Raad van den Volkenbond zou verzoeken de eerste ontwapeningsconferentie in het jaar 1929 bijeen te roepen en den president der voorbereidende ontwapeningscommissie te machtigen deze commissie byeen te roepen met het doel een program voor de conferen tie op te stellen. De Duitsche delegatie be treurt het buitengewoon, met haar voorstel geen succes te hebben gehad. Men heeft Duitschland verweten, dat het zyn ontwape- ningsverplichtingen nog niet ten volle na- gekomen is. Bovendien zou het oogenblik niet (gunstig zyn om de algemeene ontwape ning ter hand te nemen. De Duitsche dele gatie heeft het standpunt van de aaidere de legaties niet tot het hare kunnen maken en moet haar eigen standpunt handhaven. Graaf Bernstorff zette daarop uiteen, dat Duitschland geheel ontwapend is en dat de tegenwoordige bewapening van Duitschland by de beoordeeling van dten internationalen toestand in het geheel van geen beteekenis is. By den geografischen toestand van Duitschland en de militaire sterkte van zyn bureh zou een oorlog reed«s lang in zyn na deel zyn beslist voordat het zyn volkskracht cn zyn industrieele kracht zou kunnen laten werken. Het Duitsche volk is bitter gestemd over het feit, dat men de loyaal uitgevoer de ontwapeningsverplichtingen in twyfel trekt. Zelfs de ingediendte motie moet het feit vaststellen, dat de veiligheid van de sta ten reeds thans het sluiten van een eerste conventie mogelyk maakt. Waarom trekt de VoMoenbondsvergade- nng hieruit niet de consequenties? Tot de versterking van de veiligheid kan niets méér bydragen dan het begin van de alge- Een resolutie aangenomen. meene ontwapening zelf. Het is het doel van de voorbereidende ontwapeningscommis sie niet de tusschen de staten reeds bereikte overeenstemming te registreeren, doch deze overeenstemming feitelyk tot stand te bren gen. Het is zeer wel mogelyk, dat de voor bereidende ontwapeningscommissie in de toekomst haar wjjze van werken verandert door b.v. het instellen van sub-commissles, welke zich met bijzondere quaesties bezig houden. Het komt er echter op aan, dat men met den positieven wil tot ernstige maatre gelen het groote vraagstuk aanpakt, en Duitschland wenscht, dat deze positieve wil in de motie tot uitdrukking komt. De tegen woordige motie beteekent niet alleen geen vooruitgang, doch men kan daarin zelfs een verlamming van den wil tot energieke stap pen zien. Van het byeenroepen van een eer ste ontwapeningsconferentie wordt in het geheel niet gesproken. Het grootste .gevaar is, zoo besloot Bern- lorff, dat in de wereld de indruk kan ont staan, alsof de Volkenbond voor zyn drin gendste taak zyn handen werkloos in den schoot légt. Op deze gronden kan de Duit- sche delegatie voor de nieuwe vertraging, welke het gevolg van deze resolutie moet zyn, niet mede de verantwoordelijkheid op zich nemen. De Duitsche delegatie zal niet tegen de motie stemmen, daar deze niets positiefs bevat. Zij zal zich dus van stem ming onthouden. Zij hoopt, als te voren, dat de werkzaamheden van de voorbereidende ontwapeningscommissie tot een spoedige byeenroeping van de ontwapeningsconfe rentie zullen leiden. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda omMrMun (Mtoonoda tot d«n becorftring) 15 regel» LBO, elke regel meer 1J5. Van buiten Gouda en den bezorgkriüg: 15 regels 1.55, elke regel meer AM. Advertantiin in bet Zatecrdagnununer 2t hijaiag op den prjja. Liefdadigheida-édvertmtün de helft van den prtja. INGEZONDEN MEDEDBELINGEN: 1—4 regels SLM, elke regel meer LH. Op de voorpagina 51 8> booger. Gewone advectentiën en ingezonden mededeeiingen htf contract tot sear gereduoeerden prjjs. Groote lettere en randen worden berekend naar plaatazuimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tnaarhênknmet van eoliede Boekhande laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daaga vóór de plaateing aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te xtfn. van hierover te spreken, zeidie zij „Getoof, mijnheer, dat ik uw kiesch- heid weet te waardeeren en ook zal w eten te erkennen.'’ „Door td doen wat ik gevraagd heb”, hernam Gage rot op afgemeten toon, „heb ik mijn gcw,etqn gefinoorzaalnid Mevrouw üe Soubiran heeft mij raad gevraagd, en ik heb tiaar diien als een eerlijk man gegeven, zondere andere belooning te verw achten dan de bewustheid dat ik mijn plicht gedaaai heb.” Nadwel'jks had hij ddae pftechtige vi rklaring afgelegd of men hoorde op de boverivendiepiiiig een ontzettend ge gil. Maar voordat wij verder gaan ku nen, moeten wij den lezer met de o derlinge beitrekkinger der verschil len de personen bekend’ maken. In 1808 leefde er in l''ranMrijk een zekere Cha^oiin, een leverancier van het le ger, wien de Keizer geen zeer strikte verantwoording afvorderde, ondier voor waarde, dat hij zijn dochter ten hu welijk gaf aan den Markies die Sou- biran, kamerheer van Zijne Majesteit. Bovendien werd de oudste zoon van den leverancier a/ls prefect naar een der dieparte^uenten over den Rijn ge- zxniden. om' daar een gedeelte van he' geld sijns vaders to verteren. De Markies die Soubiran had ellendig leven. Gekweld door zijn Ia mille en vooral door zijn vrouw de Brevise, die in 2 „Daar zijn wij nu alleen”, zeideuj zoodra beiden liadden plaats geno- niiein; lt£s bet in orde vroeg zij aan Gagerot. „Gellijk ik u geschre ven heb, ja, maar hare ontvangst was aeer koel. Zij is doodziek, doch zij hdi’ijnt niet te vergeten, dtaf gij nooit aeer vertrouwd' met haar geweest zijt. „Wij waren toch honderd wijlen ver gekomen om haar op ta palssen? Gagerot grinnikte spottend. „Zöudt gij wel gekomen zijn, als ik u met geschreven had, dat zij al haar goed aan uwe dochter liad vermaakt?” De gravin achtte ’t niet noodig dteze vraag te beantwoorden, maar hernam fluisterend „Hebt gij het tefetament Igelezen „Ik heb het gedicteerd antwoordde Gagerot, haar scherp aan wende. De gravin scheen adhtordochlig te worden, en aeide „Dan zult gij eek zeker weten, welke beschikkin gen daarin gemaakt zijn.” Natuur lijk, en ik ben tot exeouteur belnoemd. „Gij executeur van mevrouw de Soubiran?” „Ja”. Er volgde een oogenblik van stilte, DUITSCHLAND. Een boete van meer dan vijf millioen mark. Voor het Hamburger Amtsgencht werd na een behandeling, die eenige dagen duur de, vonnis .geveld in een zaak wegens over treding van de belastingwet op tabak. Het ging om een aantal leden van een consor tium, die sigaretten onder een valsch merk in den handel brachten, waarbij de belasting werd ontdoken. Een sigarenfabrikant, twee kooplieden en een sigarettenfabrikant wer den veroordeeld tot een boete van te zamen meer dan vyf millioen mark, subsidiair ge vangenisstraffen van meer dan drie jaar. OOSTENRIJK. Bergtoeristen in nood. Vier Weensche toeristen, die Zaterdag middag een beklimming van de Plam-spits bij Graz ondernamen, moesten tengevolge van den ingetreden sneeuwval in 't geberg te overnachten. Eerst Zondagmiddag hoorde men hun hulpgeroep» doch men kon hen nret bereiken. Gistermorgen mislukte een poging om tot hen door te dringen eveneens. Tegen den avond zou een Weensche red- dingsexpeditie ter plaatse zjjn. Het is ech ter twyfelachtig, of de toeristen nog in leven zullen zijn. FRANKRIJK. Een misdadigersbende gesnapt. Een uit negen personen bestaande bende misdadigers, op één na allen vreemdelingen, is in handen eter Parijsche politie gevallen. Deze is buitengewoon ingenomen met haar vangst, daar het heet dat de bende tal van misdrijven (diefstallen en verduisteringen) uit de laatste maanden op haar geweten heeft. De mannen zyn gevat tengevolge van hun poging om gestolen juweelen aan een juwe lier te verkoopen. Twee Zuid-Slaviërs ble ken de leiders der bende te zyn; door hen kwam men na een langdurig onderzoek op het spoor der overige leden, allen jonge mannen, Zuid-Slaviërs en Tsjechen. Zy wa ren het ook, die in Juli jJ. de inbraak in de Tsjecho-Slowaaksche legatie te Parys pleeg den en de echtgenoote van den gezant onder bedreiging met een revolver ’s nachts in haar slaapkamer van haar juweelen beroof den. Na Bernstorff nam de Britsche gedele geerde het woord. Hij zeidé, dat de misluk king der onderhandelingen niet als defini tief moet worden beschouwd. De pogingen moeten hervat worden tot zy slagen. De Britsche delegatie meent, dat de bepaling van een datum niet het beste middel was om het doel te bereiken. Zy zal voor de re solutie stemmen, maar vraagt zich af, of de voorgestelde procedure goede resultaten zal opleveren. De loyale medewerking van Engeland is echter verzekerd. Daarna sprak Paul Boncour. De Duitsche en Honigaarsche argumenten beantwoor dend, herinnerde hy er aan, dat de aanhef van het verdrag van Versailles algemeene ontwapening belooft, maar de inleiding be vat ook een voorwaarde, die vervat is in art. 8 van het verdrag, dat de beperking der be wapeningen afhankelijk stelt van een mini mum van nationale veiligheid. Het is niet de schuld van Frankrijk, zoo alle Staten zich niet aangesloten hebben bij het verdrag van wederzijdschen bijstand en het protocol', die het onderschreef. Hij her innerde er aan, dat Frankrijk in 1925 het initiatief nam der voorbereidende werk zaamheden voor de ontwapeningsconferen tie, terwyi het Locarno voorbereidde. Het doel van Frankrijk was aan de ontwapening een eerste étappe te doeïi afleggen. Hy doet opmerken dat een heel gedeelte van de ontwerp-conventie gereed was om aangeno men te worden. Alle maatregelen werden getroffen om het slagen der conferentie te verzekeren. Men heeft de punten van ge schil omschrevesn, die thans beperkt moeten worden. Zich richtend tot de Duitschers, zeide Boncour: Men heeft u niet den jjprd van uw leger verweten, doch op den dag der conferentie zult gij ons niet beletten om uw militaire macht nauwkeurig te wegen, want het getal is niet alles, de kwaliteit moet overwogen worden. Hij zeide, dat de Duitschers de tegenwoordige pogingen ver ijdelen, door aan te kondigen dat het resul taat der conferentie, welk het ook zy, hen niet zal bevredigen. Frankrijk, zonder langer te wachten, heeft het effectief zyner landmacht met 34 pCt. verminderd in vergelijking met 1913/14. Het is voornemens ze nog met 54 pCt. te verminderen. De algemeene tonne- maat der vloot is met 25 pCt. beperkt. De militaire uitgaven wyzen een verlaging van 19 pCt. aan in verhouding tot de algemeene begroeting. Ik wil, zeide hy, dat deze spontane verminderingen in de conventie opgenomen worden, die aan de conferentie zal worden voorgelegd, Want indien Frank- ryk ongerustheid ten aqlmen der plannen van zijn buren voortduurde, vrees ik dat de bewapeningswedstryd Opnieuw beginnen zou en onvermijdelijk tot den oorlog zou leiden. Ik betreur, dat de pogingen van Frankrijk en Engeland, om een einde te maken aan de vlootgeschillen, zoo Weinig hartelijk zyn ontvangen. Boncour besloot met te zeggen dat men besluiten moet dat de ontwapeningscom missie in elk geval begin 1929 zal bijeen komen. Na Boncour sprak nog de Belgische ge delegeerde Carton de IWiart, waarna het rapport van Benesj en de resolutie met at- gemeene stemmen, behoudens de twee ge- noenfte onthoudingen, werden aangenomen. BUITENLANDSCH NIEUWS, BELGIë. Spoedige ontruiming van het Rijnland? Voorbereidingen der Belgische mi litaire autoriteiten. In Belgische kringen schijnt men met een spoedige terugtrekking van de Belgi sche bezettingstroepen van den linker Rijn oever rekening te houden. De militaire autoriteiten nemen maatregefen voor het onderbrengen van de Belgische bezettings troepen in kazernes in België. In de derde bezettingszone zou slechts één Belgisch re giment blijven. Het gedenkteeken aan den Yser. Geen officieele ontvangst van het kroonprinselyk paar. Zondag hebben kroonprins Leopold

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1928 | | pagina 1