lad.
I
B
ilmg
I
l
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWDK, SCHOONHOVEN, STOLWDK, WADDLNXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Woensdag 26 September 1928
Mo. 18879
87» Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
vartaal
I
t
bank I
9'la
OORWEG. I
FEUILLETON.
DE FAMILIE PONTOIS
EEN GEHEIMZINNIGE MISDAAD.
(OCT.
I
en
courant
t en toe
maanden
een
(Wordt vervolgd»
per week)
maf heden.
j blauwe
erkennen
IVAT haar
■kun.l
SPANJE.
De schouwburgbrand.
De teraardebestelling van de slachtoffers
van den brand in het „Teatro Novadodes”
nam een plechtig karakter aan. Een gewel
dige menschenmenigte had zich verzameld
en woonde de teraardebestelling by, evenals
de autoriteiten en de leden van het diplo
matencorps. Ten teeken van rouw zijn heden
flufis^rend
Retezjen r
voor
1LEH
enkomst
lurk
zan flsra
at.
OURBON-
1840
GOlDStllE COURANT.
schappen
Ie blauwe
ieren een
brengen
n hebben,
einig geld.
[DEPRUS
schts één
vartje
■-
i f
alle schouwburg- en bioscoopvoorstellingen
opgeschort.
Tot nu toe zyn 120 lyken geborgen, er
zijn 400 gewonden in de ziekenhuizen opge
nomen.
n op de
kunnen
Geen boom en wast op eenen dagh,
Geen boom en valt ten eersten slagh.
ABONNEMENTSPRIJS< per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 3.EQ.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 88. Postrekening 484M.
godUrenae welke Gagerot zich) scheen
te venna kern; me11 de onrust, die de
gravin niet kon verbergen. Eindelijk
vroeg zij „En walt heeft zij aan dien
Paul Chaglon nagelaten?” „Niets
antwoordde Gagerot op den loon vai^
bevredigend^ baat. „IVo&trekt
nieits „Volstrekt niets her
taalde Gagerot op deMeflfden toon.
„Dat had ik niet bedoeld”, zeide de
gravin, als waire zij verslagen'. „Hij
is haar neef, haar wettige erfgenaam,
en men moet niet zeggen, dat wij hem
van alley hebben berooid.” „Het
is nog tijd om het testament te laten
herroepen”, antwoordde Gagerot los
weg.
Mevrouw de Brevise schoof onrustig
op haar stoel heen en weder, terwif
Gagerot nogmaals begon te grinniken,
en haar zoo strak aanzag, dat de gra
vin eetnsklaps driftig werd1 en zeide
„Gij zult zeker een legaat hebben ge
kregen, mijnheer, zoodat.. „Ik,
rrievroulw v'ei Gagerot haar in de
rede, iniet een sdhijn van gekrenkt
eergevoell „ik heb geen ander legaat
tllan diat mevrouw de Soubiran mij met
geweld heeft willen maken. Hareblibli-
otheek, dfie geen waarde heeft dan als
een nagedhehtewsdat is al wat ik
heb willen aannennen.”
Mevrouw de Brevise dacM terstond,
dat het raadzaam zóu wezen zorgvul
dig na’ te zien, of er ook bankbriefjes
in de boeken lagen maar in plaats
zuster me-
1912 een b
ENGELAND.
Kapitein ter zee Dewar krijgt het commando
over een kruiser.
Reuter meldt uit Londen dat de kapitein
ter zee Dewar die indertijd bij vonnis van
een krygsraad te Gibraltar ontheven was
van zijn bevel over een schip, de Royal Oak,
aan boord van welk vaartuig incidenten wa
ren voorgevallen, thans is bevorderd tot
commandant van den slag-kruiser Tiger.
geput, begon hij om haar te denken,
en schreef haar een bnef. Doch du
vesting was bewaakt mevrouw de
Brevise, haar schoonzuster, had ge
zorgd, dat er iemand bij mevrouw de
tScubiran was, diie haalr harep neef als
den grooftsten deugniet van de wereld
voorstek!#, hetgeen niet ve|r van de
waarheid was. Het speet mevrouw de
Soubiran zieer, dat zij dezen nee! haar
vernHogen z.ou moeten nalaten maar
om haar zoo ver te brengen, dat zij
hem onterfde, dit was iets, waartoe
Pontois dit was de intendant, die
bet be ling van mevrouw de Brevise
voörstond niet berekend was.
De grootste zwarigheid was evenwel
niet daarin gelegen, dat de markiezin
mevrouw die Brevise en haar dochter
ndet lijden mocht, maar daarin, dat zij
gelijk vele menschee, bang was om
een testament te maken. Er was rema.id
noodig om haar daartoe moed in te
spreken. Nu had m-evroMw de Brevise,
den vorigen zontor, op het kalstee!
haren schoonzuster mijnheer Gagerot
aangetroffen. Mevrouw de Brevise zag
terstond welk een man Gagerot was,
eri verhaalde hem het ongeluk van
mevrouw die Sotfoiran, die geen ande
ren erfgenaam had, dan dien deug
niet Paul Chagoin.
eaelman van hoog en adel, maar zon
der geHd, had getrouwd, verkwistte hij
itoi vermogen zijner vrouw aan ziju
betrekkingen, zonder dat hij van deze
do minste inschikkelijkheid kon ver
werven. Nauwelijks wilde men met
lia«r omgaan, en men verzuimde geen
gelegenheid ouv met de parvenu» en
hunne millioenen te spotten, terwijl
men toch van hunne kruimels leefde.
Mevrouw de Sou l> ran was een goede
ziel, en hadl, toen haar echtgenoot bi’
de restauratie aan het hot van bode
wijk XVIII werd geplaatst, de zwak
heid om zich met haren broeder, rlen
gewezen prefect, te brouilleeren, om
dein wil van mensdhen, die haar ver
achtten Daarop stierf haar vaider, de
oude Cbagoin, en zijn nalatenschap
gaf aandeidiing tot een ergerlijk pro
ces tussdlien dietn liberalen zoon en de
adellijke dochter Alle omgang werd
bussdien hen beiden gestaakt; en en
haar echtgenoot in 1830 ^verleed,
kvam noch haar broeder, noch dien»
zoon. Paul Chagoin een bjeaoek van
rouwbeklag bij haar afleggen.
Haar broeder ‘Wtietrfen liet zijn ver
mogen aan rijn1 eenigen zoon Paul
Chagoin, <Ke ook erfgenaatm van de
markiezin de Soubiran moezt wezen,
daar zij geen kinderen had gekregen.
Zoolang deze Paul non overvloed' van
getld hiadl, vergat hij zijn tante, maar
toen dlrie af vier jaren van dwaze ufit
spattingen zijn vermogen hadden uil-
kroonprinses Astrid de onthulling te Dix-
muiden bygewoond van het z.g. „Kruis van
den Bisschop” of „Le Calvaire de l’Yser”,
ter herdenking van den bloedigen slag aan
het Vlaamsche riviertje. iDe plechtigheid
droeg een religieus karakter en geschiedde
in tegenwoordigheid van de bisschoppen
van Brugge, Gent en (Doornik.
Vóór de plechtigheid waren de prins en
de prinses in de kerk te Dixmuiden be
groet. Een ontvangst ten stadhuize was er
niet, daar in den overwegend Vlaamschen
gemeenteraad van het stadje een voorstel
tot het organiseeren eener officieele be
groeting by staking van stemmen verwor
pen was.
De burgerrechten van Borms.
iHet staat nu voor iedereen vast, zóo
schrijft men uit Antwerpen aan de Maas
bode, dat Borms, de leider der activisten
tydens den oorlog, binnenkort de gevange
nis zal verlaten. Daar het ook reeds bekend
is, dat Borms volgend jaar by de algemeene
verkiezingen van de kamer van volksver
tegenwoordigers candidaat zal gesteld wor
den en... waarschijnlijk ook zal gekozen
worden, houden de bladen zich thans bezig
met de vraag of Borms al of niet verkies
baar is.
Het Antwerpsche blad' de „Metropole” is
dienaangaande op inlichtingen uitgegaan.
In officieele kringen erkent men, dat het
assisenhof van Brabant in 1919 bij de ver-
oordeeling van Borms, verzuimd heeft arti
kel 31 van het strafwetboek in zyn geheel
toe te passen. Volgens dit artikel brengt de
veroordeel ing tot doodstraf, of dwangarbeid
mede levenslange intrekking van het recht
om te kiezen of verkozen te worden.
In het arrest van het assisenhof van Bra
bant van 6 September 1919 worden deze
rechten aan Borms slechts gedurende een
tijdvak van tien jaren ontzegd.
Wat er van zy door dezen flater mag
Borms gekozen worden.
Volgens artikel 20 van de kieswet mag hy
evenwel zelf niet kiezen, daar hy tot een
crimineele straf werd veroordeeld.
Op het ministerie van justitie, waar men
zich reeds met de kwestie heeft bezig ge
houden, is men, althans volgens de „Metro
pole” van oordeel dat Borms nog niet on-
middellyk verkiesbaar is. Men huldigt daar
de meening, dat de tijdruimte van 10 jaar
eerst ingaat op den dag, waarop Borms uit
de gevangenis zou vrijkomen.
Volgens deze opvatting zou Borms dus
eerst in 1938 tot lid van kamer en senaat
kunnen gekozen worden.
De Volkenbondsvergadering.
Duitschland en de ontwapening. I
In de Volkenbondsvergadering heeft gis
teren zooals te verwachten was, de bespre
king van het rapport-Benesj over den stand
der werkzaamheden van de cominissie-
Loudon nog weer heel wat stof opgeworpen.
De gedelegeerden van Hongarije en Duitsch
land herhaalden hun mededeeling in de der
de commissie, dat zy zich onthielden van
stemming over de resolutie betreffende de
ontwapening. Jn deze resolutie wordt dc
byeenroeping van de voorbereidende ontwa
peningsconferentie in het begin van het vo'-
gende jaar in overweging gegeven.
Graaf Bernstorff, de Duitsche gedele
geerde knoopte aan de mededeeling dat
Duitschland zich van stemming zal onthou
den een volledig antwoord aan Briand vast.
Hy herinnerde aan de rede van rijkskan-
selier Müller in de Volkenbondsvergadering,
waarin deze de byeenroeping van de eerste
ontwapeningsconferentie eischte en verzocht
er voor te zorgen, dat de technische werk
zaamheden van de voorbereidende ontwape
ningscommissie zoo spoedig mogelyk ten
einde zouden worden gebracht.
In de derde commissie heeft de Duitsche
delegatie dit verzoek van den rykskanselier
als een voorstel ingediend, welk voorstel
luidde dat de Volken bondsvergadering den
Raad van den Volkenbond zou verzoeken de
eerste ontwapeningsconferentie in het jaar
1929 bijeen te roepen en den president der
voorbereidende ontwapeningscommissie te
machtigen deze commissie byeen te roepen
met het doel een program voor de conferen
tie op te stellen. De Duitsche delegatie be
treurt het buitengewoon, met haar voorstel
geen succes te hebben gehad. Men heeft
Duitschland verweten, dat het zyn ontwape-
ningsverplichtingen nog niet ten volle na-
gekomen is. Bovendien zou het oogenblik
niet (gunstig zyn om de algemeene ontwape
ning ter hand te nemen. De Duitsche dele
gatie heeft het standpunt van de aaidere de
legaties niet tot het hare kunnen maken en
moet haar eigen standpunt handhaven.
Graaf Bernstorff zette daarop uiteen, dat
Duitschland geheel ontwapend is en dat de
tegenwoordige bewapening van Duitschland
by de beoordeeling van dten internationalen
toestand in het geheel van geen beteekenis
is. By den geografischen toestand van
Duitschland en de militaire sterkte van zyn
bureh zou een oorlog reed«s lang in zyn na
deel zyn beslist voordat het zyn volkskracht
cn zyn industrieele kracht zou kunnen laten
werken. Het Duitsche volk is bitter gestemd
over het feit, dat men de loyaal uitgevoer
de ontwapeningsverplichtingen in twyfel
trekt. Zelfs de ingediendte motie moet het
feit vaststellen, dat de veiligheid van de sta
ten reeds thans het sluiten van een eerste
conventie mogelyk maakt.
Waarom trekt de VoMoenbondsvergade-
nng hieruit niet de consequenties? Tot de
versterking van de veiligheid kan niets
méér bydragen dan het begin van de alge-
Een resolutie aangenomen.
meene ontwapening zelf. Het is het doel
van de voorbereidende ontwapeningscommis
sie niet de tusschen de staten reeds bereikte
overeenstemming te registreeren, doch deze
overeenstemming feitelyk tot stand te bren
gen. Het is zeer wel mogelyk, dat de voor
bereidende ontwapeningscommissie in de
toekomst haar wjjze van werken verandert
door b.v. het instellen van sub-commissles,
welke zich met bijzondere quaesties bezig
houden. Het komt er echter op aan, dat men
met den positieven wil tot ernstige maatre
gelen het groote vraagstuk aanpakt, en
Duitschland wenscht, dat deze positieve wil
in de motie tot uitdrukking komt. De tegen
woordige motie beteekent niet alleen geen
vooruitgang, doch men kan daarin zelfs een
verlamming van den wil tot energieke stap
pen zien. Van het byeenroepen van een eer
ste ontwapeningsconferentie wordt in het
geheel niet gesproken.
Het grootste .gevaar is, zoo besloot Bern-
lorff, dat in de wereld de indruk kan ont
staan, alsof de Volkenbond voor zyn drin
gendste taak zyn handen werkloos in den
schoot légt. Op deze gronden kan de Duit-
sche delegatie voor de nieuwe vertraging,
welke het gevolg van deze resolutie moet
zyn, niet mede de verantwoordelijkheid op
zich nemen. De Duitsche delegatie zal niet
tegen de motie stemmen, daar deze niets
positiefs bevat. Zij zal zich dus van stem
ming onthouden. Zij hoopt, als te voren, dat
de werkzaamheden van de voorbereidende
ontwapeningscommissie tot een spoedige
byeenroeping van de ontwapeningsconfe
rentie zullen leiden.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda omMrMun (Mtoonoda tot d«n becorftring)
15 regel» LBO, elke regel meer 1J5. Van buiten Gouda en den bezorgkriüg:
15 regels 1.55, elke regel meer AM. Advertantiin in bet Zatecrdagnununer 2t
hijaiag op den prjja. Liefdadigheida-édvertmtün de helft van den prtja.
INGEZONDEN MEDEDBELINGEN: 1—4 regels SLM, elke regel meer LH. Op
de voorpagina 51 8> booger.
Gewone advectentiën en ingezonden mededeeiingen htf contract tot sear gereduoeerden
prjjs. Groote lettere en randen worden berekend naar plaatazuimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tnaarhênknmet van eoliede Boekhande
laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daaga vóór de plaateing aan het
Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te xtfn.
van hierover te spreken, zeidie zij
„Getoof, mijnheer, dat ik uw kiesch-
heid weet te waardeeren en ook zal
w eten te erkennen.'’ „Door td doen
wat ik gevraagd heb”, hernam Gage
rot op afgemeten toon, „heb ik mijn
gcw,etqn gefinoorzaalnid Mevrouw üe
Soubiran heeft mij raad gevraagd, en
ik heb tiaar diien als een eerlijk man
gegeven, zondere andere belooning te
verw achten dan de bewustheid dat ik
mijn plicht gedaaai heb.”
Nadwel'jks had hij ddae pftechtige
vi rklaring afgelegd of men hoorde op
de boverivendiepiiiig een ontzettend ge
gil.
Maar voordat wij verder gaan ku
nen, moeten wij den lezer met de o
derlinge beitrekkinger der verschil len
de personen bekend’ maken. In 1808
leefde er in l''ranMrijk een zekere
Cha^oiin, een leverancier van het le
ger, wien de Keizer geen zeer strikte
verantwoording afvorderde, ondier voor
waarde, dat hij zijn dochter ten hu
welijk gaf aan den Markies die Sou-
biran, kamerheer van Zijne Majesteit.
Bovendien werd de oudste zoon van
den leverancier a/ls prefect naar een
der dieparte^uenten over den Rijn ge-
zxniden. om' daar een gedeelte van he'
geld sijns vaders to verteren.
De Markies die Soubiran had
ellendig leven. Gekweld door zijn Ia
mille en vooral door zijn
vrouw de Brevise, die in
2
„Daar zijn wij nu alleen”, zeideuj
zoodra beiden liadden plaats geno-
niiein; lt£s bet in orde vroeg zij
aan Gagerot. „Gellijk ik u geschre
ven heb, ja, maar hare ontvangst was
aeer koel. Zij is doodziek, doch zij
hdi’ijnt niet te vergeten, dtaf gij nooit
aeer vertrouwd' met haar geweest zijt.
„Wij waren toch honderd wijlen
ver gekomen om haar op ta palssen?
Gagerot grinnikte spottend. „Zöudt
gij wel gekomen zijn, als ik u met
geschreven had, dat zij al haar goed
aan uwe dochter liad vermaakt?”
De gravin achtte ’t niet noodig dteze
vraag te beantwoorden, maar hernam
fluisterend „Hebt gij het tefetament
Igelezen „Ik heb het gedicteerd
antwoordde Gagerot, haar scherp aan
wende. De gravin scheen adhtordochlig
te worden, en aeide „Dan zult gij
eek zeker weten, welke beschikkin
gen daarin gemaakt zijn.” Natuur
lijk, en ik ben tot exeouteur belnoemd.
„Gij executeur van mevrouw de
Soubiran?” „Ja”.
Er volgde een oogenblik van stilte,
DUITSCHLAND.
Een boete van meer dan vijf
millioen mark.
Voor het Hamburger Amtsgencht werd
na een behandeling, die eenige dagen duur
de, vonnis .geveld in een zaak wegens over
treding van de belastingwet op tabak. Het
ging om een aantal leden van een consor
tium, die sigaretten onder een valsch merk
in den handel brachten, waarbij de belasting
werd ontdoken. Een sigarenfabrikant, twee
kooplieden en een sigarettenfabrikant wer
den veroordeeld tot een boete van te zamen
meer dan vyf millioen mark, subsidiair ge
vangenisstraffen van meer dan drie jaar.
OOSTENRIJK.
Bergtoeristen in nood.
Vier Weensche toeristen, die Zaterdag
middag een beklimming van de Plam-spits
bij Graz ondernamen, moesten tengevolge
van den ingetreden sneeuwval in 't geberg
te overnachten. Eerst Zondagmiddag hoorde
men hun hulpgeroep» doch men kon hen
nret bereiken. Gistermorgen mislukte een
poging om tot hen door te dringen eveneens.
Tegen den avond zou een Weensche red-
dingsexpeditie ter plaatse zjjn. Het is ech
ter twyfelachtig, of de toeristen nog in
leven zullen zijn.
FRANKRIJK.
Een misdadigersbende gesnapt.
Een uit negen personen bestaande bende
misdadigers, op één na allen vreemdelingen,
is in handen eter Parijsche politie gevallen.
Deze is buitengewoon ingenomen met haar
vangst, daar het heet dat de bende tal van
misdrijven (diefstallen en verduisteringen)
uit de laatste maanden op haar geweten
heeft.
De mannen zyn gevat tengevolge van hun
poging om gestolen juweelen aan een juwe
lier te verkoopen. Twee Zuid-Slaviërs ble
ken de leiders der bende te zyn; door hen
kwam men na een langdurig onderzoek op
het spoor der overige leden, allen jonge
mannen, Zuid-Slaviërs en Tsjechen. Zy wa
ren het ook, die in Juli jJ. de inbraak in de
Tsjecho-Slowaaksche legatie te Parys pleeg
den en de echtgenoote van den gezant onder
bedreiging met een revolver ’s nachts in
haar slaapkamer van haar juweelen beroof
den.
Na Bernstorff nam de Britsche gedele
geerde het woord. Hij zeidé, dat de misluk
king der onderhandelingen niet als defini
tief moet worden beschouwd. De pogingen
moeten hervat worden tot zy slagen. De
Britsche delegatie meent, dat de bepaling
van een datum niet het beste middel was
om het doel te bereiken. Zy zal voor de re
solutie stemmen, maar vraagt zich af, of
de voorgestelde procedure goede resultaten
zal opleveren. De loyale medewerking van
Engeland is echter verzekerd.
Daarna sprak Paul Boncour. De Duitsche
en Honigaarsche argumenten beantwoor
dend, herinnerde hy er aan, dat de aanhef
van het verdrag van Versailles algemeene
ontwapening belooft, maar de inleiding be
vat ook een voorwaarde, die vervat is in art.
8 van het verdrag, dat de beperking der be
wapeningen afhankelijk stelt van een mini
mum van nationale veiligheid.
Het is niet de schuld van Frankrijk, zoo
alle Staten zich niet aangesloten hebben bij
het verdrag van wederzijdschen bijstand en
het protocol', die het onderschreef. Hij her
innerde er aan, dat Frankrijk in 1925 het
initiatief nam der voorbereidende werk
zaamheden voor de ontwapeningsconferen
tie, terwyi het Locarno voorbereidde. Het
doel van Frankrijk was aan de ontwapening
een eerste étappe te doeïi afleggen. Hy doet
opmerken dat een heel gedeelte van de
ontwerp-conventie gereed was om aangeno
men te worden. Alle maatregelen werden
getroffen om het slagen der conferentie te
verzekeren. Men heeft de punten van ge
schil omschrevesn, die thans beperkt moeten
worden.
Zich richtend tot de Duitschers, zeide
Boncour: Men heeft u niet den jjprd van
uw leger verweten, doch op den dag der
conferentie zult gij ons niet beletten om
uw militaire macht nauwkeurig te wegen,
want het getal is niet alles, de kwaliteit
moet overwogen worden. Hij zeide, dat de
Duitschers de tegenwoordige pogingen ver
ijdelen, door aan te kondigen dat het resul
taat der conferentie, welk het ook zy, hen
niet zal bevredigen.
Frankrijk, zonder langer te wachten,
heeft het effectief zyner landmacht met 34
pCt. verminderd in vergelijking met
1913/14. Het is voornemens ze nog met 54
pCt. te verminderen. De algemeene tonne-
maat der vloot is met 25 pCt. beperkt. De
militaire uitgaven wyzen een verlaging van
19 pCt. aan in verhouding tot de algemeene
begroeting. Ik wil, zeide hy, dat deze
spontane verminderingen in de conventie
opgenomen worden, die aan de conferentie
zal worden voorgelegd, Want indien Frank-
ryk ongerustheid ten aqlmen der plannen
van zijn buren voortduurde, vrees ik dat de
bewapeningswedstryd Opnieuw beginnen
zou en onvermijdelijk tot den oorlog zou
leiden.
Ik betreur, dat de pogingen van Frankrijk
en Engeland, om een einde te maken aan
de vlootgeschillen, zoo Weinig hartelijk zyn
ontvangen.
Boncour besloot met te zeggen dat men
besluiten moet dat de ontwapeningscom
missie in elk geval begin 1929 zal bijeen
komen.
Na Boncour sprak nog de Belgische ge
delegeerde Carton de IWiart, waarna het
rapport van Benesj en de resolutie met at-
gemeene stemmen, behoudens de twee ge-
noenfte onthoudingen, werden aangenomen.
BUITENLANDSCH NIEUWS,
BELGIë.
Spoedige ontruiming van het Rijnland?
Voorbereidingen der Belgische mi
litaire autoriteiten.
In Belgische kringen schijnt men met
een spoedige terugtrekking van de Belgi
sche bezettingstroepen van den linker Rijn
oever rekening te houden. De militaire
autoriteiten nemen maatregefen voor het
onderbrengen van de Belgische bezettings
troepen in kazernes in België. In de derde
bezettingszone zou slechts één Belgisch re
giment blijven.
Het gedenkteeken aan den Yser.
Geen officieele ontvangst van het
kroonprinselyk paar.
Zondag hebben kroonprins Leopold