I? i 11 I NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN Deze Cou/hnt komt in meer dan 6500 gezinnen in Gouda en Omgeving No. 17010 Zaterdag 2 Maart 1829 bergambacht, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. il 1 WOND j altijd idheld oeisel 6740 BOSKOOP, GOUDBRAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT. MOERCAPELLB *E N FEUILLETON, Hrt Mystorii no Belvoir-Monsions Uit het Eiifolsoh van bO BEN BOLT NIEUWERKERK. OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN. ZEVENHUIZEN, en*. Dit nummer bestaat uit twee bladen. HOFSTAD 1 manier kwaad.' (Waadt ▼arrelfd.) vèrmoed«n. no rechte lijn, oppervlakte lijden komt ,ihet tegen- ran alles vinden, ien wel twee, te aal recht en één m echte heusche r niet, maar wel een aantal pro- iden, hen, maar t hier op aarde, oprezen gorden BRIEVEN UIJ O In den Haag kan zelfs een academie, j weten één voor inter voor beeldende kunst universiteit hebben v hebben wij hier gev< ■ermoedit lag dips dat ook ijn hiertoe t lichaam iieest ver rij bij vele nzen snel oot voor maar van ischjeskerk) ijk 20 ba, daarom komt Myden" vaak als a voor. Goed om zoeken r.aar een Lgene door het Ie den diepen zin ie logische ronse lden: na verbljj- üoriksciiE winter. vaa in- iad*Dick Shotte- gen volkomen aan elkaar gelijk waren. Even vt-rsdhfllendte als de dagen zjjn ook de erva ringen, het leven ons meegeefc op ons verdler levenspad. Het „Himimelhoch jauch- zend, zpm Todie betriibt” is niet alleen tot oe grenzen van Dtotschl'and beperkt, het strékt zich uit over heel' de wereld, waar menschen wonen met menschelijke ervarin gen en menschel ijke gevóélens. titelden degenen, die ze er is geen volkomen niemand kan gelukkig voor den dood. En omdat we dit vefljj ons ook liet „na lijden v een versleten giemeenpM te gebruiken, wanneer w troostwoord voor een gi leven. Maar zelf voébm er niet van, omdat we quentiie ervan niet aan® den komt Lijden. Maar wie de ware die kan, zich in donkere! ren aan deze oude sprg schien wel geéliagen, tt hy wordt misschien weN wateren van rouw, maas ondergaan. Hij hoopt. J en omdat hjj- dit g'élpoflj hij niet, evenmin als hjl wanneer hij toeft in- dens, omdat hij dan wl niet eeuwig kan durejLj t leven. ;n smake- soep, om oplag» OO 67a Jaargang mswjj-sheid bezit, Djude dagen opbeu- Ir. Hij wordt mis- jlr niet verslagen, Kbdergedbmpeld in lij zal daarin niet lijden verblijden (Jaarom versaagt ig wordt, jVeifotij- c die dag Shottelius,! Als En hij barstte in eer. onbedl^-.w. vig lachen uit. HOOFDSTUK XXXVI. Den heelen langen dag dien Nerica Ber- ringtori doorbracht daar in de kamers met het uitzicht op de sombere, eenzame kust van Solway, werd zij door folterende ge dachten gekweld. Nu eens dacht zij ,'tan haar broer, en ze huiverde als zjj zich de bedreigingen herinnerde van den man wiens gevangen** zjj was; dan weer was zij in haar verbeelding bij Dick Singleton, die nu na tuurlijk reeds lang Wist dlat tij vermist werd en zonder eenigen twijfel alles in het werk stelde om haar te vinden. Ën zjj vroeg zich af of dit hem gelukken zou, of er eenige mogelijkheid bestond dat hij haar op het spoor zou komen in dït afgelegen hoekje van Kirkcudbright. Toen ze aan de bedrei gingen van Shottelius dacht, hoopte ze bijna zend bedragen. Onlangs is hier ter »tede een vergadering gehouden van studenten in Leiden en in Delft, die in tien Haag wonen, om te trachten een gemeenschappelijke or ganisatie op te richten. Door de corps-stu- denten uit Delft is toen getracht die ver gadering in de war te sturen, maar dat is misschien -een goede reclame voor een or ganisatie geweest. In vroeger tijden was een spoorstudent een weinig geacht mede lid van de universiteit. Ze droegen den bij naam van „knorren", een synoniem voor de benaming van het genis varken. Sedert echter het aantal knore'n in de meerderheid is gekomen, is de situatie iets anders. Bo vendien zijn er vele studenten die veel lie ver in den Haag wonen dan In Leiden of Delft. Daar zijn bijvoorbeeld alle jongelui wier ouders in Indië vertoeven en die dus het gansche jaar op hun kamers leven en niet in de vapftntie, niet van Zaterdag tot Maandag naar huis gaan. Voor hen is het wonen in den Haag veel prettiger en ge riefelijker. Zij hebben trouwens al een eigen home in den Haag; ze vinden hier Indi sche milieus, ze vinden hier het Indische Genootschap, de Vereenigingen Oost en West en Bocatan,ze vinden hier de gerepa trieerde families en... de Indische restau rants Alles ware er voor te zeggen ge weest om de Indische bestuursopleiding in den Haag te vestigen; er bestaat hier - dat is dan al nummer drie eén’ Indische bestuursacademie en het zou normaal ge weest zjjn om dje opleiding in den Haag te concentreeren. Alleen de gedachte dat die werd vroeger altjjd hooge prys gesteld op de academische sfeer waarin de studenten eenige jaren leefden en die sfeer is veel kleiner geworden dan voor het aantal stu denten passend is. De Haagschp sfeer over- heerscht er en dat is merkwaardig genoeg voor twee universiteiten het geval. Wanneer het plan der spoor-studenten doorgaat en zjj in deri Haag een eigen kring gaan vormen, dan krygen we de merkwaar dige situatie dat we wel een atudentewerel.1 hebben maar geen appdemie. Voor deze stu denten zou een organisatie in den Haag niet onaardig zjjn, want ze zou het gansche jaar door beteekenis kunnen hebben en vooral ook op de Zaterdagen, de dagen der ver schrikking in het studentenleven, omdat dan altjjd driekwart naar huis is. Men moét het hebben meegemaakt hoe afgrjjseljjk een Leidsche Zondag is, als alles uitgestorven is en bjjna alle vrienden hun „kast” tjjdc- Ijjk hebben verlaten. Wie het geluk heeft in den Haag te wonen, verkeert in heel wat aangenamer omstandigheden en het behoeft dan ook niet te verwonderen dat de laatste trein naar Leiden Zondagsavonds een gan sche compagnie studenten vervoert. Wjj voorzien, dat dit alles op den duur nog grooter omvang zal aannemen en dat steeds grooter aantal studenten en profes soren zich in’den Haag zullen vestigen. Wanneer eenmaal Wassenaar bjj den Haag gevoegd zal zjjn en men behoeft keen profeet te zjjn om te voorspellen datv dit binnen afzienbaren tjjd gebeurt zal de uitbreiding naar het Noorden gestadig toe nemen. Velen droomen immers reeds van Een oogenblik staarde Lavers den ander in stomme verbazing aan; toen riep hij Shottelius! Als u nog eens wat weet! ïirzttz „.Lecbt^rTyk ongeloo- een verstandige daad ztyn. Men zal natuurljjk zeggen- dat de groote stad vooral voor studenten zulke groote ge varen oplevert. Het oude verhaal, daar dat geen beteekenis meer heeft, omdat den Haag precies tusschen twee universiteits steden inligt en uitstapjes daarheen toch niet zjjn te voorkomen. Dat argument is 'al vervallen sedert een zoo groot aantal stu- detnen in den Haag woont en de profes soren als ze maar even kunnen, ^pok daar hun domicilie vestigen. Voor de universiteitssteden zelf is deze gang van zaken een strop. Zjj bestaan voor een groot dedi van de studetten. Neem uit Leiden en Derft de academies weg en zjj zijn ten doode opgeschreven. Het zjjn wel ls waar niet alleen de professoren en de studenten die het geld in de Leidsche en Delftsche laadjes brengen. Het personeel der gebouwen vertegen- wcyardigt ook heel wat. Door het afwezig blyven van het grootste deel der studenten is het wereldje der studenten ontwricht en dat is wel van heel veel beteekenis. Er Versdhilllend zjjn uus de ervaringen van het leven. Maar ze -.-.taan niet zonder ver band los van elkander. Ze zjjn als de ver schuilende deden Van een legkaart, die nauwkeurig in éikancer passen, ook al heeft ieder hunner nog zoo’n grilligen vorm. Sa men vormen die zoo verschillende deden één geheel, dat een omljjnd beeld te aan schouwen geeft. Een kind1 is bljj, wanneer het zwik een beeld in elkander gepast heeft, juichend heft het zjjn stem op, want het heeft de oplossing gevonden van een raad sel, een vraag of werkstuk, dat het te be antwoorden, te bewerken kreeg. Wanneer wjj zoo de verscheidene ervaringen des le vens in elkander wisten te passen, dan Hou den ook wjj ‘tenslotte tot de groote blijd schap komen, wélke gelegen is in de over tuiging, dlat het léven niet is een wisselend kansspel, maar dat liet een harmonisch ge heel! is, hetwelk spreekt van leiding tot een uiteindeflijk goed doel. Maar wjj zjjn menschen van een dag, die dlaarom ook bjj den dag leven en vaak ver geten, wat de ervaringen ons hadden te lee- ren. Die (ook, vooruitjiagende op den weg, voorbijsnellen wat het heden te aanschou wen geeft. We leven te snel en te oppervlak kig. Indien dit niet zoo was, dan zouden we ons opheffen tot de rustige tevens-verze- kerdheid, dat alle dingen tenslotte dienen tot ons bestwil'. Wanneer de zon schuil zou gaan achter dikke walken, dan zouden we ons niet ter neer Jatjen slaan, waflit we gwdW-JHfn,» den zilveren rand, die langs iederen wolk gezoomd is, heenwjjzing naar het licht, dat zelfc achter de dikste wolken schijnt. En wanneer het helder dag wezen zoi* in ons leven en alles van voorspoed en ongebroken geluk spreken zou, dan zouden we ons toch niet al te zeer verheffen, omdat we weten, dat geen mensch op aarde voortdurend deelt in voorspoed en geluk, omdat niet alleen na ■&jden verblyden tornt, (phar ook na verblij den de dagen vanvet I jjden niet op zich zul len baten wachten. Die keerzijde van liet oude spreekwoord, hetwelk op ervaring van vele menschenge- i we maar al te vaak. Ja, in dagen van lijden meenen de menschen zich te laten troosten door het „na regen komt zonneschijn, na lijden komt verblijden”, maar ze vergieten, dm. het tegen gestelde niet minder zelden het geval is. Hoervelen hebben dat in dep loop der tijden vergeten, toen ze voorspoedig waren in hun doen en laten, in hun handel en wandel, in hun gezinsleven: gelukskinderen, zoo be- dat, als Dick naar Craighdarrodk kwam en in handfeij van den millionair viel, het slecht met hem 'zou afloopen. God behoede hem fluisterde ze innig. Daarop keerden haar gedachten terug naar haar broedter. Waar was Tony? Ze had er geen vermoeden van; maar blijkbaar was hjj weggeloopen In een wanhopige poging om zjjn noodlottige kertegen te verbreken. Wat dit voor ketenen waren, kon zjj na de medtedeelingen van Shottelius een weinig HOOFDSTUK XXXVII. De twjjfél, waarvan <te lachbui, specteur Lavers een uiting was, hi Singleton verwacht. Hjj wist dlat lias’ positie in de wereld, zjjn groote rijk dom en zjjn reputatie als philantroop hém drievoudig têge n iedere verdenking dekte; doch hij zou er in silageiuam den man tegen over hem ten alotte van die waarheid te overtuigen. 164 vogph Nu was Jjgj. ocgenbük gekomen. Met behüilp van een stoel klom ze in de venster bank en liet .zich zachtjea naar buiten giy- den. Zich vasthoudend aan de steenen ven- steitank buiten aan het raam, met het bo- vendeel van haar lichaam nog^binnen, de 1 raamlijst, zocht ze met haar oenen, voet den stevigen, bochtigen tak. Ze vond dijen dade lijk, probeerde zorgwildig of die sterk ge noeg was, en vervolgens met bijna haaf volle gewicht op den tak rustend, zocht ie reeds naar den volgenden, lager nfeerhan- genden. Opeens hoorde ze dat er een deur open ging, even-later ving ze het. zachte licht» van een kaars ,op, dat door het traliehek scheen, waardoor ze juist was ontsnapt. Al haar .overleg begaf haar. Ze wist dat het nog maar een oogenblik zou duren en ze zou ont-' dekt zjjn! Ze hoorde hoe een man een verbaasden vloek uitstootte; daarop brulde hij naar be neden om de anderen te waarschuwen, Toen liqp hjj naar het raam, stak zjjn hoofd door het traliehek en tuurde in de duisternis naar buiten. LEVENSWIJSHEID. We beleven een harren wintertijd. 'De maand Februari verstreek alls een jjsperiode, zooais by menschenheugenis niet bekend, die in zjjn gevolgen voor menigeen bracht kommer en zongen. De ontluiking der na tuur, die in andere janen, wanneer de tem peratuur wat milder is, reeds duidelijk zicht baar is, wordt door het strenge wintergetij weerhouden. Hoe lang zal dit nog duren? Die tjjd is begrensd; we wéten het niet. We hopen dlat die dag van morgen de natuur tot inkeer brengt opdat zjj 'kan hernemen haar giewone aanzien, dat telken jare ook in den tjjd der nachtvorsten spreekt vim nieuw opkomend leven, dat blljjldschap brengt Die blijdschap komt, dat is ontwijfelbaar. Het laatste woord is niet aan wat neerdrukt en wondt, niet aan 'l^jdlen en aan dood. Het verblijden daagt, geljjk de dageraad komt na de duisternis van den nacht. In'deze dagen van kommer en zorgen om ons heen magen we spreken, van de bly‘4e boodschap van het nieuwe weven dat komen gaat, dat teven, dat de zotgen zajl verdrij ven. Er is in geen enkel teven De levenslijn is die van de aai in het bergland: nu eens hoog, dan weder laag, nu eens uitnoodigend om stil staan en te genieten van wat dat punt ons te ge nieten geeft in schoonheid der natuur en in wydte vèrgezichten, dan weer ons aandrjj- vendi om voort te gaan, opdat de weg ons mocht ryzen uit het dial, dat tenslotte be- nauwt, naar de hoogte, waar die ‘lucht licht is en we ons als dichter bjj< den wjjden hemel voeten. Zulke heerlijke punten trékken aan. Van verre reeds wordt de wandelaar er door versterkt op zjjn tocht, die maar moeizaam kflimt De ervaringen van een menschenleven zjjn veel en velerflei. Wie op zjjn leven terug ziet komt tot die slotsom, dat geen twee da- plachten gebouwd werd, vergeten I Of Tony... l’ony! kreunde ze, en be denkend dat zijzelf hier werd vastgehouden als lokvogel om hem weer in handen te krjjlgen .begon ze op middelen te zinnen om dén mfflionair schaakmat te zetten. 1 Als ,ze maar ontsnappen kon, dan kön ze misschien haar broer vinden; dan behoefde Dtek niet naar dit verlaten oord te komen door zjjn ligging zoo geschikt was voor geheime misdaden. Wanhopig berekende ze haar kansen. De deur was op slot, dus ont- snappen^angs dien weg was onmogeljjk. en het raam was twee verdiepingen boven den grond. Opeens viel haar iets in en ze vloog naar het tralievenster. Ze stak haar hoofd naar b^an in den stroomenden tegen en, omlaag ^Hend, leefde er plotseling een nieuwe troop in haar op. Vlak onder haar v/as de oude klimop. De takken slingerden in allerlei kronkelingen langs beide zijden van het raam. Toen zij, als kleine robbedoes op Oraighdanock had gelogeerd, was ze er met Tony dikwjjils in geklommen, en meer dan eens was zjj xlan door de tralies in deze kamer geklauterd. Als ze maar door het raam kon komen; zo«»- dra ze maar met de voeten op de dooreen- gegroeide' takken stond, zou de rest gemak- keljjk genoeg zjjro In enkele minuten zou ze naar beneden kunnen klimmen en daarna moest zjj door regen en wind de hei nog over om de naaste boerderij te bereiken. Alles leek heel eenvoudig en het eenige wat ze noodig had was de duisternis, opdaz niemand haar zou kunnen zien als ze naar beneden klom en het terrei never vluchtte. Ze nam het klimop nauwkeurig op en prent te zich don tak waar zo het gemakkoljjk-st dan voldoende zouden zjjn om een i siteit te bevolken en te sieren. Er wonen hier ter stede veertig personen die den titel van prwessor voeren en daarbjj zjjn niet eens de professoren op non-actief we gens ouderdom meegerekend. van hoog- leeraren uit Delft en Leiden, zelfs uit Utrecht een enkele, woont hier en dat is niet te verwonderen. De afstand met Leiden en Delft is zeer klein en is steeds kleiner geworden door de versnelling van het ver keer. Naar Leiden rijdt de electrische trein en rjjden twee electrische trams, naar Delft de electrische trein en één tram. Wie in den Haag dicht bij het station woont ia» misschien vlugger in Delft dan in Scheve- ningen. Voor professoren die geen laboratorium te beheeren hebben en die dus alleen theo retische lessen geven is het even gfmakke- Ijjk in den Haag te wonen als in Leiden of Delft. Misschien is het zelfs goedkooper en in ieder geval aangenamer, want in den vacantietjjd zjjn die plaatsen uitgestorven en is het er de dood in de pot. Het aantal studenten dat hier ter stede kvoont, moet naar men zegt meer dan dui- Gisteren heeft daar een Parjjische jongeman van aristocratische familie zelfmoord ge pleegd. Hjj heeft een bekentenis nagelaten dat hjj een jaar of vier geleden een man in Mont-Martre had vermoord, terwjjl een jong Engelschman ten onrechten van dien moord was beschuldigd. Volgens het bericht moet die bekentenis nogal op een overspan nen manier geschreven zijn; maar er stvr.d één dinig in, waardoor de ambtenaren van de „Surete" weer iets wjjae» zjjn geworden; namelijk een P. S. dat veel te dénken geeft: f «yery^oe^ zjj Dr. Steinmetz”. J dat dit niet zou gebeureri. Ze “was overtuigd Die is dus op de een of andere manier '!-i *- 1- ook weer het slachtoffer van dien duivel gewonden en u weet wie die schurk is Een en al spanning keek hjj Singleton aan. en deze knikte. Ja.’ Maar als ik u dén naam zeg, ge looft u mjj toch niet. Niemand zal liet ge- looveti, en toch... - Den naam! Z,eg op! riep de inspecteur fek Samuel Shottelius! Shottelius de millionair? M! ren het noemen, maar wie oe ontwikkeling van den Haag gadeslaat moet wel haast aan de mogeljjkhaeid gaan gelooven. In ieder geval worden de afstanden steeds korter. Leidenden Haag in Acht minuten en op dit punt is het einde nog niet in het zicht. Op den duur dus zal het heel gewoon zjjn dat de professoren en studenten, voor beid^ academies in den Haag wonen. In het bui tenland zjjn de afstanden veel grooter. Een half uur trammen of sporén vindt men daar heel weinig eji zelfs normaal, zoodat de af standen hier helemaal niets te beduiden hebben. Dikwjjls zjjn de afstanden in de stad langer dan die naar de omliggende gemeenten. Men kan hier in Voorburg wo nen en in minder minuten midden in den Haag zijn dan hjj die achter'op Duinoord woont 't Met belangstelling slaan wjj dit proces der verschuivingen en verplaatsingen gade. De vergadering der studenten die in den Haag wonen en de cjjfers van dit aantal misgaders dat der hier gedomicilieerde pro longs zau kunnen gaan goed in het geheu gen; d'aama wachtte zij, met nieuwe hooj^ in het hart en popelend van ongeduld, op het vallen van den avond. Tweemaal haar eten gebracht door een man dien zjj met kende, maar Shottelius verscheen niet i meer en ook de vrouw van wie hjj gesproken had kwam niet opdagen. Eindeijjk was de korte ddg, die haar een eeuw toescheen, om, en ^pen het donker be gon te worden Meld de regen op. Het g4Öze oppervlak van de zee werd vager, de lynen van de kust verdwenen in nevelen en de velden tusschen het huis en de baai weiden door de vallend dui-lerms bed)ekt.‘Ze wacht te tot het volkomen donker zou zjjn en stond een eindje van het nu gesloten vepster af*, bang dat iemand haar zou zien en een ver moeden zou krijgen van wat zjj /an plah was. Uit een der benedenkamers klonken stemmen en af en toe hoorde ze iemand luid lachen; ook zag ze eenmaal' een man die buiten heen en weer liep in den regen; maar wie dit was kon ze niet onderscheiden. Ein- deljjk was het geheel donker. De zee was niet meer zichtbaar, ofschoon haar woest» gebulder duideltyk te hooren was. De ••elden’ waren in duisternis gehuild en behalve o» één plaats waa^ttb het raam, van een d® benedenkamers ftn helder licht stJhynse^ naar buiten viel, was het stikdonker in den tuin. Op de teenën, opdat men haar beneden niet zou hooren, liep ze naar het raam. Een ■minuut stond ze stil wachtend, luisterend- Er was geen geluid den het bulderen van de zee en daar tusschen door een enkele mad het klagelijk» geroep van een eenzame zee- Wat glanstis slechts ^oor ’t oogen- blik geboren; het echtefblijft voor het nageslacht bewaard. i WZXWLMXiV/UJLf UALiXUOJUJlV TT VJV/JLFA'Jy AIV/AJJCAXAVA T AUAT, OVÖlxVVr, IXMJL/JCULKZlJDKj ULAJOU3AJL| ATA ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den betorgkrinr) 1--5 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0J0. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft vart den prjjs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2^5, elke regel meer 0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bjj contract tot zeer gereduceerden prjjs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande laren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn. voor alle ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3 80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zjjn dageljjks geopend van 96 uur. Administratie Telef. Interc. 82' Redactie Telef. 88, Postrekening 48400,

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1929 | | pagina 1