I?
i
11
I
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Deze Cou/hnt komt in meer dan 6500 gezinnen in Gouda en Omgeving
No. 17010
Zaterdag 2 Maart 1829
bergambacht,
BERKENWOUDE, BODEGRAVEN,
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
il
1
WOND
j altijd
idheld
oeisel
6740
BOSKOOP, GOUDBRAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT. MOERCAPELLB
*E N
FEUILLETON,
Hrt Mystorii no Belvoir-Monsions
Uit het Eiifolsoh
van
bO BEN BOLT
NIEUWERKERK. OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN. ZEVENHUIZEN, en*.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
HOFSTAD
1
manier
kwaad.'
(Waadt ▼arrelfd.)
vèrmoed«n.
no
rechte lijn,
oppervlakte
lijden komt
,ihet tegen-
ran alles vinden,
ien wel twee, te
aal recht en één
m echte heusche
r niet, maar wel
een aantal pro-
iden, hen, maar
t hier op aarde,
oprezen gorden
BRIEVEN UIJ
O
In den Haag kan
zelfs een academie, j
weten één voor inter
voor beeldende kunst
universiteit hebben v
hebben wij hier gev<
■ermoedit
lag dips
dat ook
ijn hiertoe
t lichaam
iieest ver
rij bij vele
nzen snel
oot voor
maar van
ischjeskerk)
ijk 20
ba, daarom komt
Myden" vaak als
a voor. Goed om
zoeken r.aar een
Lgene door het
Ie den diepen zin
ie logische ronse
lden: na verbljj-
üoriksciiE winter.
vaa in-
iad*Dick
Shotte-
gen volkomen aan elkaar gelijk waren. Even
vt-rsdhfllendte als de dagen zjjn ook de erva
ringen, het leven ons meegeefc op ons
verdler levenspad. Het „Himimelhoch jauch-
zend, zpm Todie betriibt” is niet alleen tot
oe grenzen van Dtotschl'and beperkt, het
strékt zich uit over heel' de wereld, waar
menschen wonen met menschelijke ervarin
gen en menschel ijke gevóélens.
titelden degenen, die ze
er is geen volkomen
niemand kan gelukkig
voor den dood.
En omdat we dit vefljj
ons ook liet „na lijden v
een versleten giemeenpM
te gebruiken, wanneer w
troostwoord voor een gi
leven. Maar zelf voébm
er niet van, omdat we
quentiie ervan niet aan®
den komt Lijden.
Maar wie de ware
die kan, zich in donkere!
ren aan deze oude sprg
schien wel geéliagen, tt
hy wordt misschien weN
wateren van rouw, maas
ondergaan. Hij hoopt. J
en omdat hjj- dit g'élpoflj
hij niet, evenmin als hjl
wanneer hij toeft in-
dens, omdat hij dan wl
niet eeuwig kan durejLj
t leven.
;n smake-
soep, om
oplag» OO
67a Jaargang
mswjj-sheid bezit,
Djude dagen opbeu-
Ir. Hij wordt mis-
jlr niet verslagen,
Kbdergedbmpeld in
lij zal daarin niet
lijden verblijden
(Jaarom versaagt
ig wordt,
jVeifotij-
c die dag
Shottelius,! Als
En hij barstte in eer. onbedl^-.w.
vig lachen uit.
HOOFDSTUK XXXVI.
Den heelen langen dag dien Nerica Ber-
ringtori doorbracht daar in de kamers met
het uitzicht op de sombere, eenzame kust
van Solway, werd zij door folterende ge
dachten gekweld. Nu eens dacht zij ,'tan
haar broer, en ze huiverde als zjj zich de
bedreigingen herinnerde van den man wiens
gevangen** zjj was; dan weer was zij in haar
verbeelding bij Dick Singleton, die nu na
tuurlijk reeds lang Wist dlat tij vermist
werd en zonder eenigen twijfel alles in het
werk stelde om haar te vinden. Ën zjj vroeg
zich af of dit hem gelukken zou, of er eenige
mogelijkheid bestond dat hij haar op het
spoor zou komen in dït afgelegen hoekje
van Kirkcudbright. Toen ze aan de bedrei
gingen van Shottelius dacht, hoopte ze bijna
zend bedragen. Onlangs is hier ter »tede
een vergadering gehouden van studenten in
Leiden en in Delft, die in tien Haag wonen,
om te trachten een gemeenschappelijke or
ganisatie op te richten. Door de corps-stu-
denten uit Delft is toen getracht die ver
gadering in de war te sturen, maar dat is
misschien -een goede reclame voor een or
ganisatie geweest. In vroeger tijden was
een spoorstudent een weinig geacht mede
lid van de universiteit. Ze droegen den bij
naam van „knorren", een synoniem voor
de benaming van het genis varken. Sedert
echter het aantal knore'n in de meerderheid
is gekomen, is de situatie iets anders. Bo
vendien zijn er vele studenten die veel lie
ver in den Haag wonen dan In Leiden of
Delft. Daar zijn bijvoorbeeld alle jongelui
wier ouders in Indië vertoeven en die dus
het gansche jaar op hun kamers leven en
niet in de vapftntie, niet van Zaterdag tot
Maandag naar huis gaan. Voor hen is het
wonen in den Haag veel prettiger en ge
riefelijker. Zij hebben trouwens al een eigen
home in den Haag; ze vinden hier Indi
sche milieus, ze vinden hier het Indische
Genootschap, de Vereenigingen Oost en
West en Bocatan,ze vinden hier de gerepa
trieerde families en... de Indische restau
rants Alles ware er voor te zeggen ge
weest om de Indische bestuursopleiding in
den Haag te vestigen; er bestaat hier -
dat is dan al nummer drie eén’ Indische
bestuursacademie en het zou normaal ge
weest zjjn om dje opleiding in den Haag te
concentreeren. Alleen de gedachte dat die
werd vroeger altjjd hooge prys gesteld op
de academische sfeer waarin de studenten
eenige jaren leefden en die sfeer is veel
kleiner geworden dan voor het aantal stu
denten passend is. De Haagschp sfeer over-
heerscht er en dat is merkwaardig genoeg
voor twee universiteiten het geval.
Wanneer het plan der spoor-studenten
doorgaat en zjj in deri Haag een eigen kring
gaan vormen, dan krygen we de merkwaar
dige situatie dat we wel een atudentewerel.1
hebben maar geen appdemie. Voor deze stu
denten zou een organisatie in den Haag niet
onaardig zjjn, want ze zou het gansche jaar
door beteekenis kunnen hebben en vooral
ook op de Zaterdagen, de dagen der ver
schrikking in het studentenleven, omdat
dan altjjd driekwart naar huis is. Men moét
het hebben meegemaakt hoe afgrjjseljjk een
Leidsche Zondag is, als alles uitgestorven
is en bjjna alle vrienden hun „kast” tjjdc-
Ijjk hebben verlaten. Wie het geluk heeft in
den Haag te wonen, verkeert in heel wat
aangenamer omstandigheden en het behoeft
dan ook niet te verwonderen dat de laatste
trein naar Leiden Zondagsavonds een gan
sche compagnie studenten vervoert.
Wjj voorzien, dat dit alles op den duur
nog grooter omvang zal aannemen en dat
steeds grooter aantal studenten en profes
soren zich in’den Haag zullen vestigen.
Wanneer eenmaal Wassenaar bjj den Haag
gevoegd zal zjjn en men behoeft keen
profeet te zjjn om te voorspellen datv dit
binnen afzienbaren tjjd gebeurt zal de
uitbreiding naar het Noorden gestadig toe
nemen. Velen droomen immers reeds van
Een oogenblik staarde Lavers den ander
in stomme verbazing aan; toen riep hij
Shottelius! Als u nog eens wat weet!
ïirzttz „.Lecbt^rTyk ongeloo-
een verstandige daad ztyn.
Men zal natuurljjk zeggen- dat de groote
stad vooral voor studenten zulke groote ge
varen oplevert. Het oude verhaal, daar dat
geen beteekenis meer heeft, omdat den
Haag precies tusschen twee universiteits
steden inligt en uitstapjes daarheen toch
niet zjjn te voorkomen. Dat argument is 'al
vervallen sedert een zoo groot aantal stu-
detnen in den Haag woont en de profes
soren als ze maar even kunnen, ^pok daar
hun domicilie vestigen.
Voor de universiteitssteden zelf is deze
gang van zaken een strop. Zjj bestaan voor
een groot dedi van de studetten. Neem uit
Leiden en Derft de academies weg en zjj
zijn ten doode opgeschreven. Het zjjn wel
ls waar niet alleen de professoren en de
studenten die het geld in de Leidsche en
Delftsche laadjes brengen.
Het personeel der gebouwen vertegen-
wcyardigt ook heel wat. Door het afwezig
blyven van het grootste deel der studenten
is het wereldje der studenten ontwricht en
dat is wel van heel veel beteekenis. Er
Versdhilllend zjjn uus de ervaringen van
het leven. Maar ze -.-.taan niet zonder ver
band los van elkander. Ze zjjn als de ver
schuilende deden Van een legkaart, die
nauwkeurig in éikancer passen, ook al heeft
ieder hunner nog zoo’n grilligen vorm. Sa
men vormen die zoo verschillende deden
één geheel, dat een omljjnd beeld te aan
schouwen geeft. Een kind1 is bljj, wanneer
het zwik een beeld in elkander gepast heeft,
juichend heft het zjjn stem op, want het
heeft de oplossing gevonden van een raad
sel, een vraag of werkstuk, dat het te be
antwoorden, te bewerken kreeg. Wanneer
wjj zoo de verscheidene ervaringen des le
vens in elkander wisten te passen, dan Hou
den ook wjj ‘tenslotte tot de groote blijd
schap komen, wélke gelegen is in de over
tuiging, dlat het léven niet is een wisselend
kansspel, maar dat liet een harmonisch ge
heel! is, hetwelk spreekt van leiding tot een
uiteindeflijk goed doel.
Maar wjj zjjn menschen van een dag, die
dlaarom ook bjj den dag leven en vaak ver
geten, wat de ervaringen ons hadden te lee-
ren. Die (ook, vooruitjiagende op den weg,
voorbijsnellen wat het heden te aanschou
wen geeft. We leven te snel en te oppervlak
kig. Indien dit niet zoo was, dan zouden we
ons opheffen tot de rustige tevens-verze-
kerdheid, dat alle dingen tenslotte dienen
tot ons bestwil'.
Wanneer de zon schuil zou gaan achter
dikke walken, dan zouden we ons niet ter
neer Jatjen slaan, waflit we gwdW-JHfn,»
den zilveren rand, die langs iederen wolk
gezoomd is, heenwjjzing naar het licht, dat
zelfc achter de dikste wolken schijnt. En
wanneer het helder dag wezen zoi* in ons
leven en alles van voorspoed en ongebroken
geluk spreken zou, dan zouden we ons toch
niet al te zeer verheffen, omdat we weten,
dat geen mensch op aarde voortdurend deelt
in voorspoed en geluk, omdat niet alleen na
■&jden verblyden tornt, (phar ook na verblij
den de dagen vanvet I jjden niet op zich zul
len baten wachten.
Die keerzijde van liet oude spreekwoord,
hetwelk op ervaring van vele menschenge-
i we maar
al te vaak. Ja, in dagen van lijden meenen
de menschen zich te laten troosten door het
„na regen komt zonneschijn, na lijden komt
verblijden”, maar ze vergieten, dm. het tegen
gestelde niet minder zelden het geval is.
Hoervelen hebben dat in dep loop der tijden
vergeten, toen ze voorspoedig waren in hun
doen en laten, in hun handel en wandel, in
hun gezinsleven: gelukskinderen, zoo be-
dat, als Dick naar Craighdarrodk kwam en
in handfeij van den millionair viel, het slecht
met hem 'zou afloopen.
God behoede hem
fluisterde ze innig.
Daarop keerden haar gedachten terug
naar haar broedter. Waar was Tony? Ze had
er geen vermoeden van; maar blijkbaar was
hjj weggeloopen In een wanhopige poging
om zjjn noodlottige kertegen te verbreken.
Wat dit voor ketenen waren, kon zjj na de
medtedeelingen van Shottelius een weinig
HOOFDSTUK XXXVII.
De twjjfél, waarvan <te lachbui,
specteur Lavers een uiting was, hi
Singleton verwacht. Hjj wist dlat
lias’ positie in de wereld, zjjn groote rijk
dom en zjjn reputatie als philantroop hém
drievoudig têge n iedere verdenking dekte;
doch hij zou er in silageiuam den man tegen
over hem ten alotte van die waarheid te
overtuigen.
164
vogph Nu was Jjgj. ocgenbük gekomen. Met
behüilp van een stoel klom ze in de venster
bank en liet .zich zachtjea naar buiten giy-
den. Zich vasthoudend aan de steenen ven-
steitank buiten aan het raam, met het bo-
vendeel van haar lichaam nog^binnen, de
1 raamlijst, zocht ze met haar oenen, voet den
stevigen, bochtigen tak. Ze vond dijen dade
lijk, probeerde zorgwildig of die sterk ge
noeg was, en vervolgens met bijna haaf
volle gewicht op den tak rustend, zocht ie
reeds naar den volgenden, lager nfeerhan-
genden.
Opeens hoorde ze dat er een deur open
ging, even-later ving ze het. zachte licht» van
een kaars ,op, dat door het traliehek scheen,
waardoor ze juist was ontsnapt. Al haar
.overleg begaf haar. Ze wist dat het nog
maar een oogenblik zou duren en ze zou ont-'
dekt zjjn!
Ze hoorde hoe een man een verbaasden
vloek uitstootte; daarop brulde hij naar be
neden om de anderen te waarschuwen, Toen
liqp hjj naar het raam, stak zjjn hoofd door
het traliehek en tuurde in de duisternis
naar buiten.
LEVENSWIJSHEID.
We beleven een harren wintertijd. 'De
maand Februari verstreek alls een jjsperiode,
zooais by menschenheugenis niet bekend,
die in zjjn gevolgen voor menigeen bracht
kommer en zongen. De ontluiking der na
tuur, die in andere janen, wanneer de tem
peratuur wat milder is, reeds duidelijk zicht
baar is, wordt door het strenge wintergetij
weerhouden.
Hoe lang zal dit nog duren?
Die tjjd is begrensd; we wéten het niet.
We hopen dlat die dag van morgen de natuur
tot inkeer brengt opdat zjj 'kan hernemen
haar giewone aanzien, dat telken jare ook in
den tjjd der nachtvorsten spreekt vim nieuw
opkomend leven, dat blljjldschap brengt
Die blijdschap komt, dat is ontwijfelbaar.
Het laatste woord is niet aan wat neerdrukt
en wondt, niet aan 'l^jdlen en aan dood. Het
verblijden daagt, geljjk de dageraad komt
na de duisternis van den nacht.
In'deze dagen van kommer en zorgen om
ons heen magen we spreken, van de bly‘4e
boodschap van het nieuwe weven dat komen
gaat, dat teven, dat de zotgen zajl verdrij
ven.
Er is in geen enkel teven
De levenslijn is die van de aai
in het bergland: nu eens hoog, dan weder
laag, nu eens uitnoodigend om stil staan
en te genieten van wat dat punt ons te ge
nieten geeft in schoonheid der natuur en in
wydte vèrgezichten, dan weer ons aandrjj-
vendi om voort te gaan, opdat de weg ons
mocht ryzen uit het dial, dat tenslotte be-
nauwt, naar de hoogte, waar die ‘lucht licht
is en we ons als dichter bjj< den wjjden hemel
voeten. Zulke heerlijke punten trékken aan.
Van verre reeds wordt de wandelaar er door
versterkt op zjjn tocht, die maar moeizaam
kflimt
De ervaringen van een menschenleven
zjjn veel en velerflei. Wie op zjjn leven terug
ziet komt tot die slotsom, dat geen twee da- plachten gebouwd werd, vergeten
I Of Tony... l’ony! kreunde ze, en be
denkend dat zijzelf hier werd vastgehouden
als lokvogel om hem weer in handen te
krjjlgen .begon ze op middelen te zinnen om
dén mfflionair schaakmat te zetten. 1
Als ,ze maar ontsnappen kon, dan kön ze
misschien haar broer vinden; dan behoefde
Dtek niet naar dit verlaten oord te komen
door zjjn ligging zoo geschikt was voor
geheime misdaden. Wanhopig berekende ze
haar kansen. De deur was op slot, dus ont-
snappen^angs dien weg was onmogeljjk. en
het raam was twee verdiepingen boven den
grond. Opeens viel haar iets in en ze vloog
naar het tralievenster. Ze stak haar hoofd
naar b^an in den stroomenden tegen en,
omlaag ^Hend, leefde er plotseling een
nieuwe troop in haar op.
Vlak onder haar v/as de oude klimop. De
takken slingerden in allerlei kronkelingen
langs beide zijden van het raam. Toen zij,
als kleine robbedoes op Oraighdanock had
gelogeerd, was ze er met Tony dikwjjils in
geklommen, en meer dan eens was zjj xlan
door de tralies in deze kamer geklauterd.
Als ze maar door het raam kon komen; zo«»-
dra ze maar met de voeten op de dooreen-
gegroeide' takken stond, zou de rest gemak-
keljjk genoeg zjjro In enkele minuten zou
ze naar beneden kunnen klimmen en daarna
moest zjj door regen en wind de hei nog
over om de naaste boerderij te bereiken.
Alles leek heel eenvoudig en het eenige
wat ze noodig had was de duisternis, opdaz
niemand haar zou kunnen zien als ze naar
beneden klom en het terrei never vluchtte.
Ze nam het klimop nauwkeurig op en prent
te zich don tak waar zo het gemakkoljjk-st
dan voldoende zouden zjjn om een i
siteit te bevolken en te sieren. Er wonen
hier ter stede veertig personen die den
titel van prwessor voeren en daarbjj zjjn
niet eens de professoren op non-actief we
gens ouderdom meegerekend. van hoog-
leeraren uit Delft en Leiden, zelfs uit
Utrecht een enkele, woont hier en dat is
niet te verwonderen. De afstand met Leiden
en Delft is zeer klein en is steeds kleiner
geworden door de versnelling van het ver
keer. Naar Leiden rijdt de electrische trein
en rjjden twee electrische trams, naar Delft
de electrische trein en één tram. Wie in
den Haag dicht bij het station woont ia»
misschien vlugger in Delft dan in Scheve-
ningen.
Voor professoren die geen laboratorium
te beheeren hebben en die dus alleen theo
retische lessen geven is het even gfmakke-
Ijjk in den Haag te wonen als in Leiden
of Delft. Misschien is het zelfs goedkooper
en in ieder geval aangenamer, want in den
vacantietjjd zjjn die plaatsen uitgestorven
en is het er de dood in de pot.
Het aantal studenten dat hier ter stede
kvoont, moet naar men zegt meer dan dui-
Gisteren heeft daar een Parjjische jongeman
van aristocratische familie zelfmoord ge
pleegd. Hjj heeft een bekentenis nagelaten
dat hjj een jaar of vier geleden een man in
Mont-Martre had vermoord, terwjjl een
jong Engelschman ten onrechten van dien
moord was beschuldigd. Volgens het bericht
moet die bekentenis nogal op een overspan
nen manier geschreven zijn; maar er stvr.d
één dinig in, waardoor de ambtenaren van
de „Surete" weer iets wjjae» zjjn geworden;
namelijk een P. S. dat veel te dénken geeft: f
«yery^oe^ zjj Dr. Steinmetz”. J dat dit niet zou gebeureri. Ze “was overtuigd
Die is dus op de een of andere manier '!-i *- 1-
ook weer het slachtoffer van dien duivel
gewonden en u weet wie die schurk is
Een en al spanning keek hjj Singleton
aan. en deze knikte.
Ja.’ Maar als ik u dén naam zeg, ge
looft u mjj toch niet. Niemand zal liet ge-
looveti, en toch... -
Den naam! Z,eg op! riep de inspecteur
fek
Samuel Shottelius!
Shottelius de millionair?
M!
ren het noemen, maar wie oe ontwikkeling
van den Haag gadeslaat moet wel haast
aan de mogeljjkhaeid gaan gelooven. In
ieder geval worden de afstanden steeds
korter. Leidenden Haag in Acht minuten
en op dit punt is het einde nog niet in het
zicht.
Op den duur dus zal het heel gewoon zjjn
dat de professoren en studenten, voor beid^
academies in den Haag wonen. In het bui
tenland zjjn de afstanden veel grooter. Een
half uur trammen of sporén vindt men daar
heel weinig eji zelfs normaal, zoodat de af
standen hier helemaal niets te beduiden
hebben. Dikwjjls zjjn de afstanden in de
stad langer dan die naar de omliggende
gemeenten. Men kan hier in Voorburg wo
nen en in minder minuten midden in den
Haag zijn dan hjj die achter'op Duinoord
woont 't
Met belangstelling slaan wjj dit proces
der verschuivingen en verplaatsingen gade.
De vergadering der studenten die in den
Haag wonen en de cjjfers van dit aantal
misgaders dat der hier gedomicilieerde pro
longs zau kunnen gaan goed in het geheu
gen; d'aama wachtte zij, met nieuwe hooj^
in het hart en popelend van ongeduld, op
het vallen van den avond. Tweemaal
haar eten gebracht door een man dien zjj
met kende, maar Shottelius verscheen niet i
meer en ook de vrouw van wie hjj gesproken
had kwam niet opdagen.
Eindeijjk was de korte ddg, die haar een
eeuw toescheen, om, en ^pen het donker be
gon te worden Meld de regen op. Het g4Öze
oppervlak van de zee werd vager, de lynen
van de kust verdwenen in nevelen en de
velden tusschen het huis en de baai weiden
door de vallend dui-lerms bed)ekt.‘Ze wacht
te tot het volkomen donker zou zjjn en stond
een eindje van het nu gesloten vepster af*,
bang dat iemand haar zou zien en een ver
moeden zou krijgen van wat zjj /an plah
was. Uit een der benedenkamers klonken
stemmen en af en toe hoorde ze iemand luid
lachen; ook zag ze eenmaal' een man die
buiten heen en weer liep in den regen; maar
wie dit was kon ze niet onderscheiden. Ein-
deljjk was het geheel donker. De zee was
niet meer zichtbaar, ofschoon haar woest»
gebulder duideltyk te hooren was. De ••elden’
waren in duisternis gehuild en behalve o»
één plaats waa^ttb het raam, van een d®
benedenkamers ftn helder licht stJhynse^
naar buiten viel, was het stikdonker in den
tuin.
Op de teenën, opdat men haar beneden
niet zou hooren, liep ze naar het raam. Een
■minuut stond ze stil wachtend, luisterend-
Er was geen geluid den het bulderen van de
zee en daar tusschen door een enkele mad
het klagelijk» geroep van een eenzame zee-
Wat glanstis slechts ^oor ’t oogen-
blik geboren; het echtefblijft voor het
nageslacht bewaard. i
WZXWLMXiV/UJLf UALiXUOJUJlV TT VJV/JLFA'Jy AIV/AJJCAXAVA T AUAT, OVÖlxVVr, IXMJL/JCULKZlJDKj ULAJOU3AJL| ATA
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den betorgkrinr)
1--5 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0J0. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft vart den prjjs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2^5, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bjj contract tot zeer gereduceerden
prjjs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
voor alle
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 3 80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zjjn dageljjks geopend van 96 uur. Administratie Telef. Interc. 82'
Redactie Telef. 88, Postrekening 48400,