Rijwielen lerwagens imacliim Fornuizen Kline Mij. ndeweg 54, IDA. KEN OON meer dan 6500 gezinnen in Gouda Omgeving en KHE1D «vormen door D. ij;, SCHE KRACHTBAL, iderbare Bustes. Ook zwakken. Bekroond en eere-diploma’a. In td toeneming. Gega- Door Artsen aanbe- ele dankbetuigingen. 00 stuks 3.50, 200 Tuis onder rembours postwissel. Deze Courant komt in NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOK GOUDA EN OMSTREKEN Bahlmann Gouda GROOTE ZOMERUITVERKOOP sn in Huur, EEN NOODLOTTIG SCHOT. Veranderingen. Zaterdag 22|Juni 182968« Jaargang Mo. 17102 Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen 26 De enorme drukte is het beste bewijs, van onze «eer lage prijzen Spotkoopjas in Zwart en Marine Mantels en Japonnen. K. FEUILLETON. ;aat trouwen en dat ïou een heele- 21 Daarom is het voor uc en geest, voor heel ons wezen zoo goed, wanneer we het leven in zijn dringende volheid trachten mee te, leven. Rust roest, ztgt het spreek woord. Maar zij roest niet i Heen, zij dotxlt ten slotte ook. Willen we fri ich en krachtig blyven willen we werkelijk blijven leven, dan moeten we de verandel ng aanvaarden als een geluk, er ons aansfrergeven en de uitwerking ervan ten volh dergaan. We moeten begr verandering, ook wanneer j lijk mocht aan doen, nood bewegelijkheid van het levy, die de SPOTPRIJZEN IN DAMES- EN KINDERKLEED1NG EN STOFFEN or ke ■d. uit- iped Naar het Engelsch van FLORENCE WARDEN. (Nadruk verboden). git nummer bestaat uit twee bladen EE1CSTEBLAD. kent. De hui? inkomen en inkomstenbc' het meest bij eet profiteeren is de fiscus. »e»rfr. 21 Hen Hm». rachtén te on- bn, dat we de pons sopis pijn- hebben, en de i voort durende veranderingen bwngt, de onver mijdelijke voorwaarde voor'het voortduren van dat leven is. e Seraing (België)’’, met bewijzen aan den esmiddelen zelf, den en G. DAMMAN, aan AiBILIé (afd. P 85) ;rdam. IEKTE DUIDELIJK int er is een speciale skte. We hebben hem allemaal wel eens ge hoord, voor ons zelven, voor onze vrouw, voor onze kinderen, voor vrienden en ken nissen, den goeden raad van dokter of be langstellende: „U moet er eens uit gaan, verandering van lucht en omgeving zal u goed doen.” Dan knikken we maar eens en, wanneer het ons zelven betreft, plegen we hem wel op te volgen ook. Maar heel veel geloof, heel veel vertrouwen in de goede uitwerking, in den invloed der aanbevolen \erandering hebben we gewoonlijk niet. Kwaad zal iet zeker niet doen, redenet ren we, en misschien helpt het öok wel wat. We vinden het meestal niet onprettig er eens een tijdje uit te zien en dus doen we maar, wat ons meestal zoo en passant aangeraden wordt, maar met de gedachte, dat we het toch eigenlijk even goed konden laten. Mis- bchin is dat wel een gevolg van de manier, waarop de raad gegeven pleegt te worden. Dat gebeurt meestal werkelijk zoo en pas_- sant, als was het een raad van weinig be- teekenis, als had een dergelijke aanbevolen verandering maar weinig invloed en werd de raad meer gegeven, om toch iets te zeg gen en aan te raden dan omdat men van de opvolging ervan veel verwachtte. Maar na een werkelijk ernstige ziekte verandert toch vaak de toon van den dokter en wordt- op die verandering veelal met klem aan gedrongen. En dit kan er ons van overtui gen, dat aan den invloed ervan voor herstel van het lichaam toch-meer gewicht gehecht wordt, dan het oppervlakkig schijnt, dat dus verandering van lucht en omgeving op lichaam een bizondere en gunstige uitwer king moet hebben. Het is er mee als piet alle verandering. Zij werkt prikkelend zoowel op het lichaam als op den geest en verhoogt daar door de werkzaamheid van bepaalde orga nen, wat zooWel een versterking dier or ganen als een verhoogde activiteit van ons geheele levensproces tengevolge kan heb ben. En wie dan ook den raad geeft van verandering, die ons goed zou doen, doet daarmee feitelijk een beroep op een alge- meene levenswet. Wü zijn er ons veelal niet van bewust en aanvaarden in het gunstigste geval de verandering als een veraangenaming van het leven, verzetten ons in ongunstige ge vallen ertegen als tegen iets, dat ons leven ABONNEMENTSPRIJS: JS kwartaal 2.2S, per per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de Franco per post per kwa - r - -- week 17 cent, met Zondagblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 8 80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOljDA, by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Intercl 82; Redactie Telef. 83. Postrekening 48400. Op veinzerij en logentaai Houdt waarheid steeds de zegepraal Nu was T _2_'_ Heeft hij nog iets anders vroeg ze zoo rustig mogelijk, hoewel HM»t Asthma m genezing door nieu- uit plantenextracten, attest: v behandeling sedert 6 ik hoest minder, haal si mij krachtiger. Toch g aangetast want ik >p last va/. 3 genees- even. De minste bewe- •oden, doch in die vjjf geheel ander mensch veronderstel dat er ernstig naar hem ge zocht zal worden, zei ze haastig. Hij blijft alleen maar zoo lang weg tot die menschen die een meineed hebben gedaan, ontmaskerd kunnen worden. Kan ik u misschien met iets anders helpen? drong Morton aan. Pamela had grooten lust om hem af te snauwen, maar ze was bang om hem tot vij and te maken, en daarom antwoordde ze met een koele, beheerschte stem Ik dank je wel. je kunt niets voor rfle doen, behalve te zwijgen over den rit van 8ir Morecambe en mijpa, Morton staarde een paar minuten voor i gastvrouw zich uit en zei toen opeens: U bent dien avond gezien juffrouw Pa mela, u en Sir Morecambe, maar ze dachten dat ik het was. Ze voelde dat ze vuurrood werd. De toon van den chauffeur was niet bepaald onbe schaamd, maar er was toch iets in zijn stem dat haar deed vreezen dat hij per slot van reaening niet te vertrouwen zou blij ken. Dat is het beste wat ze kuuen denken, zei ze. En wij rekenen er ook op dat dat gedacht zou worden. Morton keek strak voor zich uit. I Ja juffrouw, zei hij met een soo gestreken beleefdheid, die haar het naar de wangen joeg. Pamela vroeg zich af wat hij gehoord kon" hebben dat hij een dergelijken toon durfde aanslaan. Ze herinnerde zich natuurlijk wel dat Morecambe zich niet gedragen had als een beroepschauffeur; toen hij even gestopt had om naar een band te kijken, had hij moeiljjker en inspannender maakt. Maai in werkelijkheid is de verandering een nood zakelijkheid onontbeerlijk voor de goede functioneering van lichaam en geest. De raad, dien de dokter ons na ons herstei geeft is niet maar een soort vriendelijk heid, een raad, dien we ook zouden kunnen missen, maar een herinnering aan de be hoefte van ons lichaam, een aanwijzing, hoe we in staat zullen zijn onze volle kracht het spoedigst terug te winnen. Het is niet maar zoo, dat ons lichaam een wel prettige en gunstige uitwerking ondergaat van een andere Luchtstreek en een andere omgeving. Neen, die verandering werkt sterk in op de functioneering van al onze organen en verhoogt in sterke mate de ac tiviteit van ons levensproces. Onze organen ondergaan een nieuwen prikkel. Dit maakt de verandering tot een verfrisschend bad voor heel ons lichaam, dat in hooge mate genezend kan werken. Maar ook onze geest ondergaat er den invloed van. We gaan den nauwen samen hang tusschen geest en lichaam al duide lijker zien. De gesteldheid van ons lichaam werkt terug op onze geestelijke gezondheid. Maar omgekeerd heeft onze geestelijke toestand een enormen invloed op onze lichamelijke gesteldheid en op de func tioneering van ons gansche levensproces. Dit maaikt, dat niet alleen de verandering, die de dokter aanbeveelt, een gunstiger. In vloed heeft op ons lichaam en op bepl oni| leven. Meer wellicht nog ^an ons Maam Heeftom gezond en frisch en krachtig te blijven. De ge Ijk matige eentonigheid doet ons- insla pen en heeft ten slotte een versteening van ons geestelijk leven en van onze geestelijke capaciteit ten gevolge. We moeten geeste lijk in beweging blijven, willen we onze beste krachten niet zien verslappen en ten slotte, als alles, wat niet meer gebruikt wordt, zien afsterven. Gelukkig zorgt het leven zelf wel voor die noodzakelijke be wegelijkheid. Wat wj te doen hebben, is alleen maar niet ter zjde van den weg te gaan staan, maar ons midden in de bewe gelijkheid van het leven te wagen. We zul len er aan kracht door winnen en onze geestelijke organen voor afsterving behoe den. Maar ook ons lichaam zal er bij win nen door den invloed, die ons geestelijk leven op onze lichamelijke gezondheid uit oefent. Beide, lichaam en geest, hebben actie noodig. En het is de voortdurende verandering van het leven,, de voortdurende levensbewegeljkheid, die ons tot die actie als van zelf dwingt Zou ik U mogen vragen of U al be richt gehad hebt, juffrouw Pamela? vroeg hij en zij merkte direct een soort bescheiden familiariteit in zijn stem die er nog nooit eerder in te bespeuren was geweest Neen, ik heb nog niets gehoord, ant woordde Pamela op koelen toon. Na een poosjs begon Morton weej. U neemt het me niet kwalijk dat ik er «rover spreek, juffrouw, maar ik was zoo benieuwd of alles goed gegaan was... ik zou belegd, deden veel verstandiger met hun geld in eigen huis te beleggen. Velen zou den dat ook wel willen maar zij laten het om drie redenen na: In da eeiate plaats om dat zij bang zijn bij den aankoop bedrogen te worden en dus een strop te balen in de tweede plaats omdat zij weerloos staan bij eventueel onderhoud en herstel wijl zij on deskundig zijn en dus rustig gevild kunnen worden door de baasjes die dit werk voor hen willen opknappen en in de derde plaats omdat de fiscus hen dadelijk aanpakt voor hun vermogensbezit'. Als iemand een paar duizend gulden bezit en dit in zijn'ijzeren kistje aan effecten bewaart, weet geen ster veling ervan. Koopt hij echter een huis en besteedt hij dit geld om het verschil tus schen de hoogst mogelijke hypotheek en de koopsom te betalen, dan weet de fiscus on middellijk dat hij dit geld bezit en hij wordt er voor aangesproken. Het zou een verstandig beleid geweest zijn als de wetgever en de overheid getracht hadden deze drie bezwaren uit den weg te ruimen en zij zouden daarmede de vqJJtfiluiBvesting evengoed een dienst heb-, ben bewezen als de huurders en verhuur ders zelf. En ook zichzelf zou de overheid een dienst hebben bewezen, omdat zij het kleine bezit in het land had gehouden. We denken maar eens aan de beruchte Russi sche effecten die hier vroeger zoo geliefd waren juist bij de kleifie beleggers. Geen ander doel zat daarbij achter, dan om niet te willen weten wat die kleine beleggers be zaten aan kapitaaltjes. Ook de grondbelas ting en de straatbelasting zijn uit denboozo voor de woonhuizen. Door deze af te schaf fen zou men het-wonen goedkooper maken en al moest het bedrag daarvan op andere wijze worden opgebracht, het is wel zeker dat men de menschen tot beter wonen aange- zethad. Een typisch staaltje hoe die belastingen werken. j tis de eigenaar "an een huis zijn huurder - den huur opdiat, valt het huis in een iioogere klass le personeele belasting en der wate<leidr ir die ook naar den huur re- aar krijgt verhooging van h dus ook meer belasting, betalen. Degene, die dus dergelijke huurverhooging ----- nao... U nog wel eens iets kunnen vertellen. Pamela schrok. Mij iets vertellen? herhaalde ze. Ja juffroftw, een vriend van mij die eenbetrekking heeft in een bekende ga rage in Londen schreef me ik heb zijn brief vanmorgen ontvangen dat hij mijn naam gezien had in den pet van een jonge man die daar juist een betrekking gekregen ad. Ik dacht dat het Sir Morecambe ge dweest kon zijn.- Pamela’s belangstelling ontdekt. verteld? I z^zich to nomen. Na ingewonnen rechtskundig ad vies heeft de huurder dit bedrag betaald, aangezien reeds eerder in zoo'n geval een uitspraak was gedaan en de huurder het had verloren zij het dan tot een veel gerin ger bedrag waa verminderd dan de eigenaar had gevraagd. De rechter had toen overwo gen dat onderhoud vau het gehuurde voor rekening van den verhuurder kwam tenzij' anders was overeen gekomen. In dit onder houd was de verhuurder te kort geschoten en dat bedrag werd van het gevraagde af getrokken. Wat ons al in al deze gevallen onbegrij- lijk lijkt is dat de hypotheek-gevers niet meer toezicht houden op het onderhoud. Alleen het onderhoud van den buitenkant wordt geregeld gecontroleerd en dat acht men genoeg. De gevallen dat panden al niet jneer het, bedrag waard zijn van de hypo theek die er op staat, zullen niet zeldzaam zijn en men rekent er alleen op, dat eventu- eele nieuwe huurders wel geld zullen heb ben voor opknappen. Het heeft ons altijd gelekem dat ^de wetgeving op het punt van huizeii-^riuKiB^voldüiMide. mJüét kakelt hier een geheel apart onderwerp en het ware gewenscht dat daarvoor een afzonderlijke regeling werd getroffen. Die zou evengoed in het belang der verhuurders zijn wijl zich uiteraard ook heel dikwijls gevallen voor doen dat zij de dupe zijn van het wanbeheer der huurders. Wanneer de slechte bewoners niet zoo gemakkelijk oen nieuwe woning konden krijgen als zij hup verplichtingen -niet behoorlijk hadden nagekomen, dan zou dat een gunstigen invloed op hun handel wijze uitoefenen. Wij wijzen bijvoorbeeld op het genus „uitwoners” gelijk men ze noemt. Dat zijn menschen dit telkens verhuizen en altijd weer op nieuwgebouwde woningen azen. Als ze daar één of twee jaar in gehuisd hebben en daarin hebben „huisgehouden” in den minder gunstigen zin des woords, vertrek ken zij weer om een andere nieuwe woning l er aan te wagen. Naar onze meening had de wetgever ijve rig kunnen meewerken om te bevorderen dat zooveel mogelijk ieder in zijn eigen huis kwam te wonen, waardoor de woningtoe standen zeer verbeterd zouden zijn. De kleine bezitters, van kapitaaltjes die zeer dikwijls in twijfelachtige effecten zijn om Sir Morecambe te brandschatten. Och. zoo kan men het toch niet noe men als ze werkelijk zijn vrouw was, meen de Lady Seafield. Ik vraag me af wat die juffrouw Bar nes met haar valsche verklaring voorheeft, merkte mevrouw Herrick op. Maar zezeg- gen dat ze met den broer van die doode vrouw gaat trouwen en dat «ou een heele- boel verklaren. Dus u denkt dat dat de reden is dat ze een meineed heeft afgelegd? vroeg de spraakzame Lady. Mevrouw Herrick wetfd prikelbaar. In ieder geval lijkt me dat waarschijnlijker dan een man als Sir Morecambe Crake zoo’n brutalen moord op zijn geweten heeft, zei ze een tikje scherp. Lady Seafield haalde de wenkbrauwen op. Ze wist alles van de jeugdliefde van Sir Morecambe en Pamela. Ze voelde zich te kort gedaan dat de knappe edelamn niet de voorkeur gaf aan een van haar eigen doch ters, daar te. toch van heel wat betere fa milie waren dan de Herricks, „rijk gewor den” vond ze eigenlijk. Nu in ieder geval, iel de deftige oude dame kwijnend, hoop ik dat u gelijk hebt. En het is ook eigenlijk verkeerd om op kletspraatjes at te gaan. Toen iemand mij een paar dagen geleden vertelde dat ze uw dochter ’s avonds laat op den weg naar Manchester gezien hadden in een heel ver trouwelijk, laat Ik maar zeggen ..gesprek” met uw chauffeur, zei ik dat het klinkklare onzin wa«. (Wordt vervo’trd.) O«gw«n<lw<i« oplag» «800om. 60UD8CHE ÏÖUKANT. ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1—5 regels 1.30, elke regel .meer 0.25. Van buiten Gouda en den bexorgkring» 15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Ad verten tien in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prtfs. Liefdadigheida-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1—4 regels 2.25, elke regel meer O.W. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bjj contract tot zeer gereduoeerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Beekhande- laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan bet Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te rijn. bewust was dat haar stem trilde. y Ja, hij zei dat de jongeman direct aangenomen was door een rijke Amerikaan- sche familie die Potts-Palmer heet om met hen naar Hampshire te gaan. Pamela zei niets. Ze twijfelde er niet aan of het verhaal was waar. Het was werkelijk een schitterend idee van Morecambe. Morton ging na een poosje voort: Mijn vriend schreef me dat het een groote man was van ongeveer mijn gestalte en hij vroeg or hij een vriend ,van me was en mijn pet bij vergissing had opgezet. Ik heb hem natuurlijk niet geantwoord, maar ik dacht dat als U Sir Morecambe wilde schrijven dat gemakkelijk door middel van mijn vriend kon gebeuren en ik zou het erg graag voor Sir Morecambe en vooral voor U doen. Hij was zoo spraakzaam dat Pamela nog al koel antwooïde: Ik dank je wel, maar ik kan natuur lijk niet zeggen of het werkelijk Sir More cambe was. Ik denk dat ik wel gauw bericht van hem zal krijgen. Hij zal wel niet rechtstreeks naar U durven schrijven, zei Morton vertrouwelijk als ik u op deze manier helpen kan door uw brieven doorte sturen zou ik met ’t genoe gen doen. Of als U misschien wilt dat ik naar Londen ga om uit te visschen wie de man is die bij de familie Potts-Palmer is gekomen, zal ik dat werkje zoo voorzichtig opknappen ala de beate detective. Neen, dat' is niet noodig, weerde Pa mela af. De heele beschuldiging tegen Sir Morecambe is zoo ongerijmd, dat ik niet haar een kus gegeven voor de auto verder reed. Het zou afschuwelijk zijn als zij juist op dat oogenblik gezien waren en Sir More cambe voor Morton aangezien was. Ze hoefde niet lang te wachten om te hoo- ren wat er bekend geworden was. Twee dagen na het onplezierige gesprek met Morton kwam er bezoek op de Grange. Lady Seafield, een fleurige zestig-jarige dame met wit haar, een kletskous van de bovenste plank kwam met h«Ar dochter Maud, haar opwachting maken. Meneer en mevrouw Herrick wandelden met hun visite in het park. Toen de oude dame en haar -1 alleen waren doordat meneer t Herrick en Maud een flink eind vooruit liepen, zei ze: Wat een afschuwelijke geachiedenia met die Crakes, nietwaar? Vreeselijk, maar we gelooven natuur lijk geen oogenblik dat Sir Morecambe het gedaan heeft. Neen, het is niet prettig om zooiets te moeten gelooven, meende Lady Seafield. Ikzelf heb hem ook altijd de hand boven het hoofd gehouden. Maar wat je al niet hoort! De helft ervan moet*men maar ge looven. Ik luister nooit naar kletspraatjes over mijn vrienden, zei mevrouw Herrick rustig. U hebt gelijk maar het ia toch wel eigenaardig- dat hij zoo opeena verdwenen rr/vindt u niet? Niet als men de omstandigheden kent. Het bewijs tegen hem steunt op valsche verklaringen en zijn vrienden probeeren nu die twee getuigen te ontmaskeren. Die broeY heeft zijn zuster naar Crake Hall gebracht rifey. - BRIEVEN UIT DE HOFSTAD. CMLXXVI. In de beruchte crisisjaren hebben de huis eigenaren hun huurders op de gemeenste wijze geknepen en de wet heeft dezen maar gebrekkig daartegen beschermd Er werden contracten afgesloten die allerlei scherpe bepalingen bevatten, waardoor de huurders dikwijls op de ergerlijksië.wijze gebonden waren. Men moest wel alles acaepteeren omdat men anders geen huis .vond. In hun ijver om maar streng zijn gingen zij dik wijls zóó ver, dat ze er, ?elf de dupe van werden. Wjj herinneren opr dat iemand in zijn contract had staftri*, dat hij op den eer sten werkdag van d$ maand de huur moest a betalen* Geschiedde dat.met dan waa het ècöntract vertalmJfe^woten dM iedftnd van die bepailing gebruik heeft gemaakt om van het contract af te komen. Hïj wilde daarvan af,‘ betaalde op den eersten werk dag niet en verliet kort daarop het huis. De verhuurder stond op zijn achterste been, maar verloor het. Dezer dagen hoorden wij nog eens een staaltje, dat wel als een laatste restant van dien tijd kan worden beschouwd. Iemand had nog een huurcontract uit dien benar- den tijd. Hij had toen een nieuw huis ge huurd en in het contract stond dat hij het huis bij eventueel verlaten moest opleveren in den staat waarin hij het ontvangen had. Met Mei j.l. verliet hij het huis en de eige naar kwam met twee „deskundige” en een deurwaarder den toestand opnemen waarin het huis verkeerde. Alles wat er maar aan ontbrak werd genoteerd, alle spijkers die in den muur geslagen waren, de vervelooze trap enz. Tqpslotte bepaalden die heeren deskundigen dat de gewezen huurder 450 gld. had te betalen, ten einde aan zijn ver plichting te voldoen om het huis weer in zijn oorspronkelijken staat op te leveren. Toen de huurder weigerde begon men op dat bedrag te marchandeeren en al spoedig was men bereid met honderd gulden genoegen

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1929 | | pagina 1