Rijwielen
lerwagens
imacliim
Fornuizen
Kline Mij.
ndeweg 54,
IDA.
KEN
OON
meer dan 6500 gezinnen in Gouda
Omgeving
en
KHE1D
«vormen door D. ij;,
SCHE KRACHTBAL,
iderbare Bustes. Ook
zwakken. Bekroond
en eere-diploma’a. In
td toeneming. Gega-
Door Artsen aanbe-
ele dankbetuigingen.
00 stuks 3.50, 200
Tuis onder rembours
postwissel.
Deze Courant komt in
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOK GOUDA EN OMSTREKEN
Bahlmann
Gouda
GROOTE ZOMERUITVERKOOP
sn in Huur,
EEN NOODLOTTIG SCHOT.
Veranderingen.
Zaterdag 22|Juni 182968« Jaargang
Mo. 17102
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
26
De enorme drukte is het beste bewijs, van onze «eer lage prijzen
Spotkoopjas in Zwart en Marine Mantels en Japonnen.
K.
FEUILLETON.
;aat trouwen en dat ïou een heele-
21
Daarom is het voor uc en geest,
voor heel ons wezen zoo goed, wanneer we
het leven in zijn dringende volheid trachten
mee te, leven. Rust roest, ztgt het spreek
woord. Maar zij roest niet i Heen, zij dotxlt
ten slotte ook. Willen we fri ich en krachtig
blyven willen we werkelijk blijven leven,
dan moeten we de verandel ng aanvaarden
als een geluk, er ons aansfrergeven en de
uitwerking ervan ten volh
dergaan. We moeten begr
verandering, ook wanneer j
lijk mocht aan doen, nood
bewegelijkheid van het levy, die de
SPOTPRIJZEN IN DAMES- EN KINDERKLEED1NG EN STOFFEN
or
ke
■d.
uit-
iped
Naar het Engelsch van
FLORENCE WARDEN.
(Nadruk verboden).
git nummer bestaat uit twee bladen
EE1CSTEBLAD.
kent. De hui?
inkomen en
inkomstenbc'
het meest bij eet
profiteeren is de fiscus.
»e»rfr. 21 Hen Hm».
rachtén te on-
bn, dat we de
pons sopis pijn-
hebben, en de
i voort
durende veranderingen bwngt, de onver
mijdelijke voorwaarde voor'het voortduren
van dat leven is.
e Seraing (België)’’,
met bewijzen aan den
esmiddelen zelf, den
en G. DAMMAN, aan
AiBILIé (afd. P 85)
;rdam.
IEKTE DUIDELIJK
int er is een speciale
skte.
We hebben hem allemaal wel eens ge
hoord, voor ons zelven, voor onze vrouw,
voor onze kinderen, voor vrienden en ken
nissen, den goeden raad van dokter of be
langstellende: „U moet er eens uit gaan,
verandering van lucht en omgeving zal u
goed doen.” Dan knikken we maar eens en,
wanneer het ons zelven betreft, plegen we
hem wel op te volgen ook. Maar heel veel
geloof, heel veel vertrouwen in de goede
uitwerking, in den invloed der aanbevolen
\erandering hebben we gewoonlijk niet.
Kwaad zal iet zeker niet doen, redenet ren
we, en misschien helpt het öok wel wat. We
vinden het meestal niet onprettig er eens
een tijdje uit te zien en dus doen we maar,
wat ons meestal zoo en passant aangeraden
wordt, maar met de gedachte, dat we het
toch eigenlijk even goed konden laten. Mis-
bchin is dat wel een gevolg van de manier,
waarop de raad gegeven pleegt te worden.
Dat gebeurt meestal werkelijk zoo en pas_-
sant, als was het een raad van weinig be-
teekenis, als had een dergelijke aanbevolen
verandering maar weinig invloed en werd
de raad meer gegeven, om toch iets te zeg
gen en aan te raden dan omdat men van
de opvolging ervan veel verwachtte. Maar
na een werkelijk ernstige ziekte verandert
toch vaak de toon van den dokter en wordt-
op die verandering veelal met klem aan
gedrongen. En dit kan er ons van overtui
gen, dat aan den invloed ervan voor herstel
van het lichaam toch-meer gewicht gehecht
wordt, dan het oppervlakkig schijnt, dat
dus verandering van lucht en omgeving op
lichaam een bizondere en gunstige uitwer
king moet hebben.
Het is er mee als piet alle verandering.
Zij werkt prikkelend zoowel op het
lichaam als op den geest en verhoogt daar
door de werkzaamheid van bepaalde orga
nen, wat zooWel een versterking dier or
ganen als een verhoogde activiteit van ons
geheele levensproces tengevolge kan heb
ben. En wie dan ook den raad geeft van
verandering, die ons goed zou doen, doet
daarmee feitelijk een beroep op een alge-
meene levenswet.
Wü zijn er ons veelal niet van bewust
en aanvaarden in het gunstigste geval de
verandering als een veraangenaming van
het leven, verzetten ons in ongunstige ge
vallen ertegen als tegen iets, dat ons leven
ABONNEMENTSPRIJS: JS kwartaal 2.2S, per
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de
Franco per post per kwa
- r - -- week 17 cent, met Zondagblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 3.15, met Zondagsblad 8 80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOljDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Intercl 82;
Redactie Telef. 83. Postrekening 48400.
Op veinzerij en logentaai
Houdt waarheid steeds de zegepraal
Nu was T _2_'_
Heeft hij nog iets anders
vroeg ze zoo rustig mogelijk, hoewel
HM»t Asthma
m genezing door nieu-
uit plantenextracten,
attest:
v behandeling sedert 6
ik hoest minder, haal
si mij krachtiger. Toch
g aangetast want ik
>p last va/. 3 genees-
even. De minste bewe-
•oden, doch in die vjjf
geheel ander mensch
veronderstel dat er ernstig naar hem ge
zocht zal worden, zei ze haastig. Hij blijft
alleen maar zoo lang weg tot die menschen
die een meineed hebben gedaan, ontmaskerd
kunnen worden.
Kan ik u misschien met iets anders
helpen? drong Morton aan.
Pamela had grooten lust om hem af te
snauwen, maar ze was bang om hem tot vij
and te maken, en daarom antwoordde ze
met een koele, beheerschte stem
Ik dank je wel. je kunt niets voor rfle
doen, behalve te zwijgen over den rit van
8ir Morecambe en mijpa,
Morton staarde een paar minuten voor i gastvrouw
zich uit en zei toen opeens:
U bent dien avond gezien juffrouw Pa
mela, u en Sir Morecambe, maar ze dachten
dat ik het was.
Ze voelde dat ze vuurrood werd. De toon
van den chauffeur was niet bepaald onbe
schaamd, maar er was toch iets in zijn
stem dat haar deed vreezen dat hij per slot
van reaening niet te vertrouwen zou blij
ken.
Dat is het beste wat ze kuuen denken,
zei ze. En wij rekenen er ook op dat dat
gedacht zou worden.
Morton keek strak voor zich uit. I
Ja juffrouw, zei hij met een soo
gestreken beleefdheid, die haar het
naar de wangen joeg.
Pamela vroeg zich af wat hij gehoord kon"
hebben dat hij een dergelijken toon durfde
aanslaan. Ze herinnerde zich natuurlijk wel
dat Morecambe zich niet gedragen had als
een beroepschauffeur; toen hij even gestopt
had om naar een band te kijken, had hij
moeiljjker en inspannender maakt. Maai in
werkelijkheid is de verandering een nood
zakelijkheid onontbeerlijk voor de goede
functioneering van lichaam en geest. De
raad, dien de dokter ons na ons herstei
geeft is niet maar een soort vriendelijk
heid, een raad, dien we ook zouden kunnen
missen, maar een herinnering aan de be
hoefte van ons lichaam, een aanwijzing,
hoe we in staat zullen zijn onze volle
kracht het spoedigst terug te winnen. Het
is niet maar zoo, dat ons lichaam een wel
prettige en gunstige uitwerking ondergaat
van een andere Luchtstreek en een andere
omgeving. Neen, die verandering werkt
sterk in op de functioneering van al onze
organen en verhoogt in sterke mate de ac
tiviteit van ons levensproces. Onze organen
ondergaan een nieuwen prikkel. Dit maakt
de verandering tot een verfrisschend bad
voor heel ons lichaam, dat in hooge mate
genezend kan werken.
Maar ook onze geest ondergaat er den
invloed van. We gaan den nauwen samen
hang tusschen geest en lichaam al duide
lijker zien. De gesteldheid van ons lichaam
werkt terug op onze geestelijke gezondheid.
Maar omgekeerd heeft onze geestelijke
toestand een enormen invloed op onze
lichamelijke gesteldheid en op de func
tioneering van ons gansche levensproces.
Dit maaikt, dat niet alleen de verandering,
die de dokter aanbeveelt, een gunstiger. In
vloed heeft op ons lichaam en op bepl oni|
leven. Meer wellicht nog ^an ons Maam
Heeftom
gezond en frisch en krachtig te blijven. De
ge Ijk matige eentonigheid doet ons- insla
pen en heeft ten slotte een versteening van
ons geestelijk leven en van onze geestelijke
capaciteit ten gevolge. We moeten geeste
lijk in beweging blijven, willen we onze
beste krachten niet zien verslappen en ten
slotte, als alles, wat niet meer gebruikt
wordt, zien afsterven. Gelukkig zorgt het
leven zelf wel voor die noodzakelijke be
wegelijkheid. Wat wj te doen hebben, is
alleen maar niet ter zjde van den weg te
gaan staan, maar ons midden in de bewe
gelijkheid van het leven te wagen. We zul
len er aan kracht door winnen en onze
geestelijke organen voor afsterving behoe
den. Maar ook ons lichaam zal er bij win
nen door den invloed, die ons geestelijk
leven op onze lichamelijke gezondheid uit
oefent. Beide, lichaam en geest, hebben
actie noodig. En het is de voortdurende
verandering van het leven,, de voortdurende
levensbewegeljkheid, die ons tot die actie
als van zelf dwingt
Zou ik U mogen vragen of U al be
richt gehad hebt, juffrouw Pamela? vroeg
hij en zij merkte direct een soort bescheiden
familiariteit in zijn stem die er nog nooit
eerder in te bespeuren was geweest
Neen, ik heb nog niets gehoord, ant
woordde Pamela op koelen toon.
Na een poosjs begon Morton weej.
U neemt het me niet kwalijk dat ik er
«rover spreek, juffrouw, maar ik was zoo
benieuwd of alles goed gegaan was... ik zou
belegd, deden veel verstandiger met hun
geld in eigen huis te beleggen. Velen zou
den dat ook wel willen maar zij laten het
om drie redenen na: In da eeiate plaats om
dat zij bang zijn bij den aankoop bedrogen
te worden en dus een strop te balen in de
tweede plaats omdat zij weerloos staan bij
eventueel onderhoud en herstel wijl zij on
deskundig zijn en dus rustig gevild kunnen
worden door de baasjes die dit werk voor
hen willen opknappen en in de derde plaats
omdat de fiscus hen dadelijk aanpakt voor
hun vermogensbezit'. Als iemand een paar
duizend gulden bezit en dit in zijn'ijzeren
kistje aan effecten bewaart, weet geen ster
veling ervan. Koopt hij echter een huis en
besteedt hij dit geld om het verschil tus
schen de hoogst mogelijke hypotheek en de
koopsom te betalen, dan weet de fiscus on
middellijk dat hij dit geld bezit en hij
wordt er voor aangesproken.
Het zou een verstandig beleid geweest
zijn als de wetgever en de overheid
getracht hadden deze drie bezwaren uit den
weg te ruimen en zij zouden daarmede de
vqJJtfiluiBvesting evengoed een dienst heb-,
ben bewezen als de huurders en verhuur
ders zelf. En ook zichzelf zou de overheid
een dienst hebben bewezen, omdat zij het
kleine bezit in het land had gehouden. We
denken maar eens aan de beruchte Russi
sche effecten die hier vroeger zoo geliefd
waren juist bij de kleifie beleggers. Geen
ander doel zat daarbij achter, dan om niet
te willen weten wat die kleine beleggers be
zaten aan kapitaaltjes. Ook de grondbelas
ting en de straatbelasting zijn uit denboozo
voor de woonhuizen. Door deze af te schaf
fen zou men het-wonen goedkooper maken
en al moest het bedrag daarvan op andere
wijze worden opgebracht, het is wel zeker
dat men de menschen tot beter wonen aange-
zethad.
Een typisch staaltje hoe die belastingen
werken.
j tis de eigenaar "an een huis zijn huurder
- den huur opdiat, valt het huis in een
iioogere klass le personeele belasting en
der wate<leidr ir die ook naar den huur re-
aar krijgt verhooging van
h dus ook meer belasting,
betalen. Degene, die dus
dergelijke huurverhooging
----- nao...
U nog wel eens iets kunnen vertellen.
Pamela schrok.
Mij iets vertellen? herhaalde ze.
Ja juffroftw, een vriend van mij
die eenbetrekking heeft in een bekende ga
rage in Londen schreef me ik heb zijn
brief vanmorgen ontvangen dat hij mijn
naam gezien had in den pet van een jonge
man die daar juist een betrekking gekregen
ad. Ik dacht dat het Sir Morecambe ge
dweest kon zijn.-
Pamela’s belangstelling ontdekt.
verteld?
I z^zich
to nomen. Na ingewonnen rechtskundig ad
vies heeft de huurder dit bedrag betaald,
aangezien reeds eerder in zoo'n geval een
uitspraak was gedaan en de huurder het
had verloren zij het dan tot een veel gerin
ger bedrag waa verminderd dan de eigenaar
had gevraagd. De rechter had toen overwo
gen dat onderhoud vau het gehuurde voor
rekening van den verhuurder kwam tenzij'
anders was overeen gekomen. In dit onder
houd was de verhuurder te kort geschoten
en dat bedrag werd van het gevraagde af
getrokken.
Wat ons al in al deze gevallen onbegrij-
lijk lijkt is dat de hypotheek-gevers niet
meer toezicht houden op het onderhoud.
Alleen het onderhoud van den buitenkant
wordt geregeld gecontroleerd en dat acht
men genoeg. De gevallen dat panden al niet
jneer het, bedrag waard zijn van de hypo
theek die er op staat, zullen niet zeldzaam
zijn en men rekent er alleen op, dat eventu-
eele nieuwe huurders wel geld zullen heb
ben voor opknappen. Het heeft ons altijd
gelekem dat ^de wetgeving op het punt van
huizeii-^riuKiB^voldüiMide. mJüét kakelt
hier een geheel apart onderwerp en het ware
gewenscht dat daarvoor een afzonderlijke
regeling werd getroffen. Die zou evengoed
in het belang der verhuurders zijn wijl zich
uiteraard ook heel dikwijls gevallen voor
doen dat zij de dupe zijn van het wanbeheer
der huurders. Wanneer de slechte bewoners
niet zoo gemakkelijk oen nieuwe woning
konden krijgen als zij hup verplichtingen
-niet behoorlijk hadden nagekomen, dan zou
dat een gunstigen invloed op hun handel
wijze uitoefenen.
Wij wijzen bijvoorbeeld op het genus
„uitwoners” gelijk men ze noemt. Dat zijn
menschen dit telkens verhuizen en altijd
weer op nieuwgebouwde woningen azen. Als
ze daar één of twee jaar in gehuisd hebben
en daarin hebben „huisgehouden” in den
minder gunstigen zin des woords, vertrek
ken zij weer om een andere nieuwe woning l
er aan te wagen.
Naar onze meening had de wetgever ijve
rig kunnen meewerken om te bevorderen
dat zooveel mogelijk ieder in zijn eigen huis
kwam te wonen, waardoor de woningtoe
standen zeer verbeterd zouden zijn.
De kleine bezitters, van kapitaaltjes die
zeer dikwijls in twijfelachtige effecten zijn
om Sir Morecambe te brandschatten.
Och. zoo kan men het toch niet noe
men als ze werkelijk zijn vrouw was, meen
de Lady Seafield.
Ik vraag me af wat die juffrouw Bar
nes met haar valsche verklaring voorheeft,
merkte mevrouw Herrick op. Maar zezeg-
gen dat ze met den broer van die doode
vrouw gaat trouwen en dat «ou een heele-
boel verklaren.
Dus u denkt dat dat de reden is dat
ze een meineed heeft afgelegd? vroeg de
spraakzame Lady.
Mevrouw Herrick wetfd prikelbaar. In
ieder geval lijkt me dat waarschijnlijker
dan een man als Sir Morecambe Crake
zoo’n brutalen moord op zijn geweten heeft,
zei ze een tikje scherp.
Lady Seafield haalde de wenkbrauwen op.
Ze wist alles van de jeugdliefde van Sir
Morecambe en Pamela. Ze voelde zich te
kort gedaan dat de knappe edelamn niet de
voorkeur gaf aan een van haar eigen doch
ters, daar te. toch van heel wat betere fa
milie waren dan de Herricks, „rijk gewor
den” vond ze eigenlijk.
Nu in ieder geval, iel de deftige oude
dame kwijnend, hoop ik dat u gelijk hebt.
En het is ook eigenlijk verkeerd om op
kletspraatjes at te gaan. Toen iemand mij
een paar dagen geleden vertelde dat ze uw
dochter ’s avonds laat op den weg naar
Manchester gezien hadden in een heel ver
trouwelijk, laat Ik maar zeggen ..gesprek”
met uw chauffeur, zei ik dat het klinkklare
onzin wa«. (Wordt vervo’trd.)
O«gw«n<lw<i« oplag» «800om.
60UD8CHE ÏÖUKANT.
ADVERTENTIEPRIJS i Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels 1.30, elke regel .meer 0.25. Van buiten Gouda en den bexorgkring»
15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Ad verten tien in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prtfs. Liefdadigheida-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1—4 regels 2.25, elke regel meer O.W. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bjj contract tot zeer gereduoeerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Beekhande-
laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan bet
Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te rijn.
bewust was dat haar stem trilde.
y Ja, hij zei dat de jongeman direct
aangenomen was door een rijke Amerikaan-
sche familie die Potts-Palmer heet om met
hen naar Hampshire te gaan.
Pamela zei niets.
Ze twijfelde er niet aan of het verhaal was
waar. Het was werkelijk een schitterend
idee van Morecambe.
Morton ging na een poosje voort:
Mijn vriend schreef me dat het een
groote man was van ongeveer mijn gestalte
en hij vroeg or hij een vriend ,van me was
en mijn pet bij vergissing had opgezet. Ik
heb hem natuurlijk niet geantwoord, maar
ik dacht dat als U Sir Morecambe wilde
schrijven dat gemakkelijk door middel van
mijn vriend kon gebeuren en ik zou het erg
graag voor Sir Morecambe en vooral voor
U doen.
Hij was zoo spraakzaam dat Pamela nog
al koel antwooïde:
Ik dank je wel, maar ik kan natuur
lijk niet zeggen of het werkelijk Sir More
cambe was. Ik denk dat ik wel gauw bericht
van hem zal krijgen.
Hij zal wel niet rechtstreeks naar U
durven schrijven, zei Morton vertrouwelijk
als ik u op deze manier helpen kan door
uw brieven doorte sturen zou ik met ’t genoe
gen doen. Of als U misschien wilt dat ik
naar Londen ga om uit te visschen wie de
man is die bij de familie Potts-Palmer is
gekomen, zal ik dat werkje zoo voorzichtig
opknappen ala de beate detective.
Neen, dat' is niet noodig, weerde Pa
mela af. De heele beschuldiging tegen Sir
Morecambe is zoo ongerijmd, dat ik niet
haar een kus gegeven voor de auto verder
reed. Het zou afschuwelijk zijn als zij juist
op dat oogenblik gezien waren en Sir More
cambe voor Morton aangezien was.
Ze hoefde niet lang te wachten om te hoo-
ren wat er bekend geworden was.
Twee dagen na het onplezierige gesprek
met Morton kwam er bezoek op de Grange.
Lady Seafield, een fleurige zestig-jarige
dame met wit haar, een kletskous van de
bovenste plank kwam met h«Ar dochter
Maud, haar opwachting maken. Meneer en
mevrouw Herrick wandelden met hun visite
in het park. Toen de oude dame en haar
-1 alleen waren doordat meneer
t Herrick en Maud een flink eind vooruit
liepen, zei ze:
Wat een afschuwelijke geachiedenia met
die Crakes, nietwaar?
Vreeselijk, maar we gelooven natuur
lijk geen oogenblik dat Sir Morecambe het
gedaan heeft.
Neen, het is niet prettig om zooiets
te moeten gelooven, meende Lady Seafield.
Ikzelf heb hem ook altijd de hand boven
het hoofd gehouden. Maar wat je al niet
hoort! De helft ervan moet*men maar ge
looven.
Ik luister nooit naar kletspraatjes over
mijn vrienden, zei mevrouw Herrick rustig.
U hebt gelijk maar het ia toch wel
eigenaardig- dat hij zoo opeena verdwenen
rr/vindt u niet?
Niet als men de omstandigheden kent.
Het bewijs tegen hem steunt op valsche
verklaringen en zijn vrienden probeeren nu
die twee getuigen te ontmaskeren. Die broeY
heeft zijn zuster naar Crake Hall gebracht
rifey. -
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
CMLXXVI.
In de beruchte crisisjaren hebben de huis
eigenaren hun huurders op de gemeenste
wijze geknepen en de wet heeft dezen maar
gebrekkig daartegen beschermd Er werden
contracten afgesloten die allerlei scherpe
bepalingen bevatten, waardoor de huurders
dikwijls op de ergerlijksië.wijze gebonden
waren. Men moest wel alles acaepteeren
omdat men anders geen huis .vond. In hun
ijver om maar streng zijn gingen zij dik
wijls zóó ver, dat ze er, ?elf de dupe van
werden. Wjj herinneren opr dat iemand in
zijn contract had staftri*, dat hij op den eer
sten werkdag van d$ maand de huur moest
a betalen* Geschiedde dat.met dan waa het
ècöntract vertalmJfe^woten dM iedftnd
van die bepailing gebruik heeft gemaakt om
van het contract af te komen. Hïj wilde
daarvan af,‘ betaalde op den eersten werk
dag niet en verliet kort daarop het huis.
De verhuurder stond op zijn achterste been,
maar verloor het.
Dezer dagen hoorden wij nog eens een
staaltje, dat wel als een laatste restant van
dien tijd kan worden beschouwd. Iemand
had nog een huurcontract uit dien benar-
den tijd. Hij had toen een nieuw huis ge
huurd en in het contract stond dat hij het
huis bij eventueel verlaten moest opleveren
in den staat waarin hij het ontvangen had.
Met Mei j.l. verliet hij het huis en de eige
naar kwam met twee „deskundige” en een
deurwaarder den toestand opnemen waarin
het huis verkeerde. Alles wat er maar aan
ontbrak werd genoteerd, alle spijkers die in
den muur geslagen waren, de vervelooze
trap enz. Tqpslotte bepaalden die heeren
deskundigen dat de gewezen huurder 450
gld. had te betalen, ten einde aan zijn ver
plichting te voldoen om het huis weer in
zijn oorspronkelijken staat op te leveren.
Toen de huurder weigerde begon men op dat
bedrag te marchandeeren en al spoedig was
men bereid met honderd gulden genoegen