nieuwerkerk. ouderkerk, oudewater, reeuwuk, schoonhoven, stolwijk, waddinxveen, zevenhuizen,
JMflBIELEK
nasium
BURK
mond
'i
Bahlmann
Gouda
inrichting
GNE
irvaart.
ichting
OPS
a
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, golderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle,
Deze Courant komt in meer dan 6500 gezinnen in Gouda en Omgeving
Wo. 17414
Zaterdag BffJuli 1828
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-
EERSTE BLAD.
.LEMAN
el. 350 - Gouda
lor Uw
Gaper’
en, enz. enx.
behandeling.
Gouda
iwagens van
DEREN
1653 30
Groote Zomerultverkoop
onze prachtvolle aortaarlng
Mantels en Japonnen
nogmaals In prijs verlaagd
FEUILLETON.
EEN NOODLOTTIG SCHOT
en Feestdagen
en«
Jen. Mijn binderij
Dit nummer bestaat uit twee bladen
K.
Telefoon 423
HAGENAAR.
HOOFDSTUK XVI.
Mevrouw PottsPalmers triomfeert.
len uit voorraad
ratie en proefrit.
Onze verscheidenheid en
gelijkenis.
schap openbaren verschf
nis zich als de twee kri
schelijk leven dragen.
mheid en gel ij ke
ten, die het men-
Waaraan uw hart in stilte hangt, ach,
laat dat niemand hoor en! Gij spreekt het
uit en alles tracht 't geluk u te verstoren.
week 17 cent, met Zondagblad
per looper geschiedt.
se agenten en moeten daaj
d van opname verzekerd
GOUDA,
isch Ontharen,
INHUIS
103 105.
>5 voor 69 ct.
NBIEDINO
Tel. 328
Oegaranriaerde «pMy OO t»
68* Jaargang
Naar het Engelsch van
FLORENCE WARDEN.
33 (Nadruk verboden).
Raggett wilde dit voorkpmen en hij zei
scherp dat ze beter mee kon gaan naar huis
maar als Minnie eenmaal haar zinnen 'op
iets gezet had, hield, ze vast als een jonge
fox-terrier.
Ze trok zich niets aan van wat hij zei en
maakte een scherpe opmerking dat als hij
zijn vrouw zoo geslagen had dat het bloed
haar over het gezicht liepv hij niet kon ver
wachten kon dat zij direct weer goedschiks
met hem meeging. Ze bracht Hatty in het
portiershuis en zorgde dat er water gebracht
werd waarmee ze haar mond kon betten.
Ze waren samen in de achterkamer, terwijl
Ragett in de voorkamer wachtte zoodat zij
gelegenheid hadden even met elkaar te pra
ten zonder gehoord te worden.
En nu begon Minie vleiend, toen de
vrouw een beetje bekomen was, moet je
me vertellen wat die Crane gedaan heeft en
wie hij eigenlij is.
Je hebt hem Sir en dan nog iets ge
noemd. Hoe heet hij?
O, ik durf het U niet te vertellen,
want mijn man zou het mij nooit vergeven,
zei Hatty, die gauw ingepalmd werd door
van 1 de tien stelle men in een kaart van
12 voor 1 die alleen gebruikt mag wor
den als we 's avonds vóór zeven uur in de
tiam stappen. Als de dure kaart wit, de
ander blauw is gekleurd is vergissing uit
gesloten. Zondags gelden alleen de witte
kaarten. j
Op deze wijze waren allerlei voordeeltjes
voor het publiek te stellen die aanmoedigen
tot gebruik. Wie de psychologie van het pu
bliek kent weet dat het voor één cent voor
deel zich altijd graag eenig overleg en
eenige moeite getroost.
Maar enfin, het is den moriaan gewas-
schen om hierin te trachten verandering te'
orengen en verbetering. In een bestuurs
vergadering vaneen vereeniging kwam eens
tei sprake het vragen van een kleine ver
betering in den tramdienst.
Ten slotte werd met algemeene stemmen
besloten maar niets te vragen aangezien
vóóral wel vaststond dat de directie er toch
niet op in ging.
Dat typeert wel de gezindheid van het pu
bliek omtrent de soepelheid der directie.
Gelukkiger zijn wy tegenwoordig met de
exploitatie van dén telefoondienst, die al
weer zijn tarieven gaat verlagen. We krij
gen nu hoop dat men daar commercieel in
zicht zal veroveren. Als nu nog de aanleg-
kosten worden afgeschaft en alle bijzondere
dingen van den aanlegd^r geleidingen in de
huizen tegen den kostprijs worden geleverd,
zyn wij een eind verder. Hoe gemakkelyker
de situatie in de huizen is des te meer
wordt er gebruik gemaakt van de telefoon
cn des te eer komt men in een hoogere klas
se. Dat zelfde is het geval met de toe
neming van het aantal aangeslotenen waar
door natuurlyik steeds meer getelefoneerd
zal worden.
Had men dit alles eerder ingezien dan
zou men nu niet den tegenzin van velen te
overwinnen hebben om zich aan te sluiten
wijl 't nog altijd klaagt dat het zoo duur is.
En dan een beptje reclame maken voor de
zaak. Laat de directie van de telefoon eens
wat geld uitgeven aan iemand die de voor
waarden van aansluiting in begrijpelijk
Hollandsch overzet uit het achterlijke bar-
goensch waarin dat altijd nog is gesteld.
Men geve dan een aardig vluchtschriftje uit
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkringi
15 regels f 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
byslag op den pry’s. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prjjs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels 2.25, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 booger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bjj contract tot zeer ge reduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentipn kunnen worden ingezonden door tusscheiïkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan hel
Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te rijn.
KENBEHOEFTEN
287
vriendelijkheid.
Minie zag de aarzeling in haar oogen en
zij drong en vleide zoolang tot zij het geheim
er eindelijk uit had.
Nu dan, gaf Hatty hortend toe, hy
heet Sir Morecambe Crake en...
Minnie viel haar met een luide kreet in de
rede
Sir Morecambe Crake, echode ze met
angstige stem toch niet de man die zijn
eigen vrouw vermoord heeft!
Hatty barstte in tranen uit.
—...O, stil toch, stil toch, kreunde ze.
Maar Minnie stond hoog opgericht met schik
terende oogen.
Die manDie man,
en keurig voorgeda
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per wetl 1"
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging
Franco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8 80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelyks geopend van 96 uur. Administratie Telef. Interc. 82:
Redactie Telef. 83. Postrekening 48400.
voorwaarde voor een cultuurleven. Maar
door de verscheidenheid van aanleg, van
behoefte, van neigingen en van opvattingen
I ook, die van de verscheidenheid van behoef- 1
te en aanleg en van de omstandigheden,
waarin we geleefd hebben, kan het leven
zich ontwikkelen. Maar die ontwikkeling is
niet mogelyk zonder den stryd, die van de
verscheidenheid eveneens het gevolg is.
Want zoo die verscheidenheid het leven
rijker maakt en de ontwikkeling en den bloei
ervan verzekert, zyschept ook de tegenstel
lingen, waaruit de stryd geboren wordt. Die
tegenstellingen openbaren zich ,op elk ge
bied. Zy worden niet altyd geheel door de
persoonlijke verscheidenheid beheerscht.
Naast de persoonlijke bestaan de groepen-
tegenstellingen, die door de nationalen, de
klasse en tal van levensomstandigheden
bepaald wordt. Maar in deze groepentegen-
stellingen komt ook de individueele ver
scheidenheid veelal weer tot uiting. Immers
het behooren tot een( bepaalde groep, tot
een volk, een klasse, beïnvloedt ook in
hooge mate onze persoonlijkheid.
Zoo teekenen zich in de menschheid, waar
van elk lid anders is dan zyn buurman, toch
bepaalde groepen af van menschen, die
meer overeenkomstigs in wezen en aanleg,
in opvattingen, ook belangenzwak hebben.
In de verscheidenheid openbaart zich bin
nen nauwer grenzen dan de algemeen men-
schelijke nog weer een bepaalde gelijkenis
van opvattingen, zeden, gewoonten. Deze
gelijkenis is naast de gemeenschap van be
langen ook de oorzaak van aaneensluiting
in partyen, die we juist in de verkiezings
dagen zoo duidelijk hebben kunnen waar
nemen. Wij zyn allen verschillend. En dit
verschil openbaart zich ook in ons denken
over vragen van gemeenschapsbelangen.
Maar in deze verscheidenheid is een nauw
keuriger overeenstemming merkbaar tus-
schen menschen, die mede onder invloed van
hun opvoeding en levensomstandigheden tot
ongeveer gelijke opvattingen en beginselen
gekomen zijn. Het zijn de verscheidenheid
en de gelijkenis, die zich beide ook in den
verkiezingsstrijd openbaarden. Het zyn de
twee eerste voorwaarden voor het voortbe
staan, de ontwikkeling en den bloei van het
leven. De verscheidenheid is het, die door
het verschil van aanleg en eigenschappen,
het wezen van ieder bepalend, de kiem der
ontwikkeling in «ich draagt en de veelzijdig
heid van het cultuurleven mogelijk maakt.
Maar de gelijkenis is de onvermijdelijke
voorwaarde voor de samenwerking, zonder
welke geen menschelyke samenleving be
staanbaar is. In persoonlijkheid en gemeen-
t. Beide schoon
st de heerlyk
tort gebruik een
o den daarvoor
Rottende spys-
,n reuk uit den
iube van 35 cent,
zachte borstels),
eele verpakking
GOOSCHE COURANT.
Minnie rende hem na, dol van opgewon
denheid en ze haalde Raggett in toen zij
juist het huisje verlaten hadden. Zelfs in
haar woede dacht Minnie goed na. want ze
zei niets voor ze buiten gehoorsafstand van
de portierswoning waren.
Zoo, dus jij wilt gejd aannemen van
een moordenaar om hem uit!de handen van
de politie te houden, z^f ze terwijl ze hem
minachtend aan keek. Je hebt dus dezen Sir
m geld af
de politie
die zich zoo goed
hartig en keurig voorgedaan heeft en die ik
zoo bewonderd heb? Een galeiboef! Een
moordenaar. Dat kan toch niet waar zijn!
Ze verhief haar stem zoo dat Raggett die
woorden hoorde. Hij was helsch op Hatty,
dat zij zijn kostbaar bezit verraden had en
om een eind te maken aan verdere mede
deelingen bonsde hij luid op de deur.
Hatty, Hatty! riep hij. Kom mee,
je moet naar huis. Gauw- Waar wacht je op
Minie wilde haar tegenhouden maar Hatty
die doodsbang was om wat zij gedaan had
en door de uitwerking van haar bekentenis
op de jonge dame wilde niets liever dan
weggaan.
Een oogenblikje, riep Minnie en ze
haalde haar beurs te voorschijn. Maar Hat
ty sprong van haar stoel1 waar gezeten had.
Neen ,Neen, Neenriep ze scherp,
doe dat geld maar weg,, ik laat me niet om-
koopen, ik zeg toch niets meer, Ik wil weg;
laat me gaan
i moordenaar om hem
politie te houden,
aachtend aankeek.
Morecambe Crake gevolgd om hem
te persen in plaats van hem aan g
over te leveren.
Raggett mompelde iets en keek knarsen-
tandend van woede naar Hatty.
Ze heeft u leugens op den njouw ge
speld zei hij. Niets dan leugens.
Heelemaal niet. Ze’heeft me alleen
maar vertéld hoe de man heet; de rest heb
ik van je eigen lippen gehoord.
Nu, ik heb het hart niet om een man
te verraden die zoo goed als zeker opgehan
gen zal wotden .verdedigde hij zich. Som
mige menschen kunnen zooiets met een ge
rust geweten doen, maar ik niet.
Maar je kon wel zijn geld aannemen.
Neen, antwoordde Raggett, ik zou het
alleen maar gedaan hebben terwille van
mijn vrouw, die ik niet alles geven kan wat
een dame als zij hoort te hebben.
Tot zijn geweldige verontwaardiging be
gon Hatty spottend te lachen.
Hij keek haar nu alleen maar met woe
dende oogen aan, zonder zijn handen voor de
De gelijkenis tusschen twee menschen
zoowel in uiteriyk als in aanleg en eigen
schappen kan soms frappant zijn. Vooral
tusschen familieleden, in ’t byzonder wel
tusschen vader en zoon, valt ze ons dikwyls
op. Hoe herhaaldelijk hebben we het niet
gezegd of anderen hooren zeggen: „precies
zijn vader”. Maar wanneer een dergelijke
gelijkenis onze aandacht had getrokken en
we, wat nauwlettender toekijkend, nauwkeu
rig gingen vergelijken of door langduriger
bekendheid in staat waren de innerlijke ge
steldheid der twee op elkaar gelijkende per
sonen precies vast te stellen, dan raakten
we ongetwijfeld heel vaak verwonderd over
de groote verscheidenheid bij schijnbaar zoo
treffende gelijkenis en moesten we veelal
onze eerste getuigenis aanvullen met de op
merking „en toch wat een versclnl”. Vooral
aah de innerlijke gelijkenis bleek bij nauw
keurige kennismaking vaak zoo heel veel te
ontbreken. Wie by oppervlakkige en dikwyls
zelfs nauwkeuriger waarneming zoo heel
veel eigenschappen van geest en karakter'
gemeen bleken te hebben, toojiden toch by
minitieuze waarneming zelfs in die eigen
schappen, die gemeen schenen, nog soms
een opvallende verscheidenheid. Door een
kleine trek, die aanvankelijk onopgemerkt
bleef .openbaarde zich in 4e oppervlakkige
gelijkenis nog weer een verschil, dat van
de eigenschap in haar wezen of in haar uit
werking iets geheel anders maakten. En
menschen, die bij eersten aanblik elkaar’s
gelyken leken, toonden zich ten slotte toch
weer twee totaal verschillende wezeys.
Het leert ons de oneindige verscheiden
heid der menschen, maar in die verscheiden
heid ook weer de •overeenstemming. Als
menschen hebben we allen iets gemeen, als
menschen van een bepaalden tyd en in een
zelfde werelddeel, een zelfde land, een zelf
de stad levende, nog meer, als menschen tot
één familie behoorend vaak nog meer. Het
is de gelykenis, die we bij meer oppervlak
kige waarneming opmerkten. Maar bij mini
tieuze ontleding in de bizonderheden, die
toch geheel iemand’s - wezen en karakter,
zooals zich dat aan ons in het leven open
baart, bepalen, blijkt de verscheidenheid.
Die verscheidenheid maakt den rijkdom van
het teven uit. Zij is ook de noodzakelijke
Ze was bang voor zich zelf. Hatty was geen
slechte vrauw en de gedachte dat zij er aan
nieegewerkt had om Sir Morecambe Crake
uit zijn huis te verdrijvéh, was haar een
voortdurende foltering. Het was waar dat ze
op verzoek van Raggett een valsche getuige
nis afgelegd had, maar ze had het gedaan
uit verlangen een beetje liefde, om een jon
gen voor .zichzelf” te hebben, net als an
dere gelukkige meisjes.
Maar daarom had zij geen verdorven gemoed
En meer dan eens had zij hartstochtelijk ge
schreid uit wroeging over wat zij gedaan
had en sedert zij gemerkt had dat Raggett
een harde onvriendelijke echtgenoot was,
was dit gevoel steeds sterker geworden. Ze
yroeg zich voordurend af of de looden last
die zij op haar geweten gelegd had, niet een
te hooge prijs was voor het twijfelachtig be
zit van een man die altijd knorde, altijd
ontevreden was en wien het nauwelijks naar
den zin te maken was. Ze bedacht met
smart of zij tenslotte niet gelukkiger zou
zijn geweest als werkalool in de „Roode1
Leeuw” dan als de verwaarloosde en afge
snauwde vrouw van een man voor wien ze
bang was en dien zij eigenlijk verachtte.
Vervuld van angst omdat zij zich nu tus
schen twee vuren bevond van een afstraf
fing van haar liefhebbende echtgenoot en
het verergeren van de moeilijkheden voor
Sir Morecamhe, duwde ze Minnid van zich
af en rukte de deur open. Bleek en bevend
stond ze voor haar man.
Laten we gaan, gauw, zei ze heesch.
i fl W i
BRIEVEN UIT BE HOFSTAD.
cmlxAii.
Als een autoriteit zich rechtstreeks tot I
het publiek gaat wended om advies, is hy
daarmede genaderd tot xie erkenning van
zyn onkunde en machteloosheid van autori
teit. Het is toch de eerste taak van een
autoriteit voortdurend studie te maken van
het publieke leven en zich op de hoogte te
stellen van de wenschen van dat pub.iek.
De directie van de Haagsche tram heeft
de vertegenwoordigers van de pers bijéén
geroepen en vertelt dat zij niet in staat is
de tram-puzzle op te lossen en dat zy nu
via de pers zich tot het trammend publiek
wendt om te weten wat dat ervan denkt.
Een 'buitengewoon slecht stelsel, want het
zal nu adviezen regenen en van gemis aan
raad en inzicht zal men tot een radeloos
heid van de vele adviezen vervallen.
De zaak is dat langzamerhand een tram
net is gegroeid en dat bij den aanleg geen
rekening is gehouden en ook voor een deel
niet gehouden kon wonjen met den vermoe-
delyken groei van de étad. Er ligt nu een
net en men moet trachten dat uit te breiden
en te wijzigen zonder échter veel verande
ring. Was er een compleet bussen-stelsel en
zat de puzzle niet vast aan raitó en draden
dan was het wat anders. Nu is het een
doolhof geworden waarin de directie den
weg niet meer weet en zy draagt het nu
aan het publiek over om den weg er in te
zoeken.
We zullen er niet aan meedoen. Eén der
grove fouten van het Haagsche stelsel is
het uniform-tarief van tien cents. Dat
maakt dat van' de tram veel minder gebruik
gemaakt wordt dan men zou willen. Niet
spoedig neemt men twee trams om iets te
bereiken, men loopt dan maar een stukje.
Niemand zithier in de tram van het begin
tot het eind en dus krijgen we voor ons geld
toch altyd te weinig. Het is wel heel een
voudig zoo’n uniform-tarief maar het is
uniform-onbillijk. Men kan wel zeggen dat
al het gezeur met secties en overstapjes de
zaak ingewikkeld maakt maar het publiek
weet in een wip hoe het heeft te handelen
om zijn eigen voordeel te winnen en daarop
behoeft men het niet te laten afstuiten.
Wanneer men de laatste stukken van een,
lijn, daar waar die bij een andere lijn aan
sluit voor vijf cents liet rijden zouden er
heel wat overstapjes worden genomen.
-Voorts blijven wy het billijk vinden dat
overdag tot bijvoorbeeld ’s avonds zeven
uur de tram goedkooper is dan *s avonds en
Zondags. Dat is alles heel! eenvoudig op te
lossen. Naast de gewone tienrittenkaarten
met een paar leuke leekeningen er in en we
garandeeren de directie succes en heel veel
nieuwe abonné’s.
Een enkel woord voor een paar artisten
die wy even willen herdenken.
In de eerste plaats Miaurits Wagenvoort,
dien we op zyn zeventigsten jaar gehuldigd
hebben. Een karakteristieke figuur deze
jeugdige litterator van zeventig jaar; een
eigen figuur m litteratuur om veel rede-
jien. Wat ons altyd ucf in de volle boeken
die hy schreef is het klinkt ietwat zon
derling dat hij iets te zeggen en te ver
tellen heeft. Zyn boeken zyn geen klank en
geen taal zonder inhoud maar hy geeft in
de eerste plaats inhoud. Hij reisde veel, zag
veel, hoorde en deelde dat al leg mede met
een bizonder talent. Zijn werk is boeiend en
interessant, dodaktisch en toch vol schoon
heid. Er zijn maar weinige, die hem dat na
doen, maar daarom is hij ook een aparte fi
guur. We raden aan zijn werk te lezen en
men zal het zich niet berouwen Want het is
in vele opzichten het beste wat ons littera
tuur bracht.
De andere, die wij eens in het licht willen
zetten is een ras-actrice, zooals wy er maar
weinige hebben. Caroline van Dommelen.
Ze heeft jarenlang gezweefd tusschen het
tooneel en de journalistiek. Nu is haar
oude liefde voor het tooneel weer heel sterk
en wij1 vestigen toch nog eens de aandacht
op haar bizonder talent. Wat zijn de too-
neeldirecteuren toch rare lui Je zou ver
wachten dat ze om zoo’n actrice vochten
wie haar aan zich kon verbinden en in
plaats daarvan loopt ze meest rond.
Recht uit warm hart en rijk gemoed spe
len vuur en bloed doen vlammen en gloeien
op het tooneel, zie'sellende en panie doen
snakken en kermen op de planken, dat kan
alleen het „echte ras”, aldus schreef Henri
Borel en hy gaf ais voorbeeld van zoo’n
actrice Caroline van Dommelen.
Gelijk heeft hij en wij grijpen de gelegen
heid eens aan om zyn woord te onderschryV
ven en te steunen.
Tooneeldirecteuren wrijft je oogen eens
uit en kijk naar haar!
tweede maal naar haar uit te steken.
Je schijnt anders niet zoo zorgzaam
voor je vrouw te zijn, anders zou je haar
niet geslagen hebben, zei Minnie droog. Ze
knikte Hatty vriendelijk to^; daarop rende
ze zoo hard ze kon door het struikgewas in
de richting van het huis.
Ze viel als een bom in de kamer waar
haar familie aan het dessert zat. Haar zus
ter had haar kort voor het eten zien uitgaan
en ze had tegen haar gezegd dat zij een wan
deling naar het dorp ging maken; met het
eten behoefde niet op haaf gewaoht te wor
den.
Haar ouders waren wel gewoon aan de
grillen van hun jongste dochter en maak
ten zich niet ongerust, maar toen het diner
bijna afgeloopen was en Minnie nog niet
verscheen, vonden ze het toch wel heel
vreemd en mevr. Potts-Palmers begroette
haar jongste dochter met een kreet van op
luchting, toen de deur van de eetkamer
opengesmeten werd en Minnie bleek en op
gewonden voor hen stond.
Waar ben jij geweest? Wat heb je uit
gevoerd?
Minnie sloot de deur geheimzinnig achter
zich dicht en kwam naar de tafel.
Ik moet jullie iete vreeselijks vertellen.
Crane de chauffeur...
- Wat!
Sadie vooral was vreeselijk opgewonden.
Hij is een moordenaar! Hij heeft zijn
eigen vrouw vermoord. Hij is de baronet
uit Lancashire, Sir Morecambe Crake die
zijn vrouw vermoord heeft
(Wordt vervolgd.)