Bahlmann
Gouda
Deze Courant komt
dan 6500 gezinnen in Gouda en Omgeving
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOK GOUDA EN OMSTREKEN
«o. 17168
ONBEZORGD.
Naar Indiê.
in
Stoffen. Fluweelen
DE WENTELTRAP.
MANTELS JAPONNEN.EN HOEDEN
Zaterdag 7flSeptember 1829 68» Jaargang
mee»
Dit blad verechijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
Vit nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
este!
kt
ida
BEMMEL.
ars per week, met de wasch
uit.
mij zijn moeders naam en
37
(Wordt vervolgd.)
„Wie als een kind zyn dag geniet,
Zal nooit zyn dag beklagen.
Hij schept, wat kome, in t nieuw verschiet
Weer altijd nieuW behagen."
Schitterend*
collectie
en Zijde
hij den chef o
spreken en praatte een poosje met hem.
De zaak v
zei hij met zjn eigenaardig glimlachje. Bij
met~
Seraing (België)",
net bewijzen aan den
«middelen zelf, den
m G. DAMMAN, aan
LBlLIé (afd. P 85)
■rdam.
IEKTE DUIDELIJK
int er is eea specials
ikt&
FEUILLETON.
Uit het Amerikaansch van
MARY ROBERTS RINEHART.
(Nadruk verboden).
Goed zei ik, mevrouw Tate, ik zal u het
pension van de laatste week betalen en een
Als zijn moeder komt, mag u
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25,
per kwartaal 2.90,
Franco per pest per
Abonnementen wor
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Intere. 82:
Redactie Telef. 88, Postrekening 48400.
dat we bang zijn voor de teleurstelling, om
dat we feiteljjk bang zijn voor' het leven.
Het kind kent die vrees niet. Het schept,
wat korde, in ’t nieuw verschiet weer altijd
nieuw behagen. Zouden we het ook niet
doen? Kunnen we het niet doen? Dat met
die teleurstelling, dat loopt heusch wel los.
Natuurlijk wanneer we vreugde ver
wachten en leed krijgen, dan hebben we
naast dit leed nog den druk der teleurstel
ling. Maar, als ook de verwachting blijft,
het kinderlijk vertrouwen stand houdt, dan
doet dit ons ook de teleurstelling gemakke
lijker dragen, omdat we over die teleurstel
ling en dat leed heen weer uitzien naar
nieuwen zonneschijn en nieuwe verwachtin
gen. En hoeveel leed besparen we ons zel-
ven niet?
„De mensch lijdt altijd *t meest
Door ’t lijden, dat hij vreest
En dat nooit op kómt dagen.
Zoo krijgt hij meer te dragen
Dan God te drageri’ geeft”.
Drie dol.
mee.
week vooruit.
niets over dit bezoek loslaten geen woord
en in ruil voor uw stilzwijgen kunt u dan
dit geld voor .uw eigen kinderen gebruiken.
Er kwam een glimp van vreugde op haar
gezicht en ik zag dat ze naar de voetjes
van de twee Aanwezige Tate-kinderen keek.
Toen we thuis kwamen ging Jamieson di
rect naar de telefoon en belde de firma King
het bekend? warenhuis in de stad op.
Na een poosje gewacht te hebben kreeg
hij den chef van dé afdeeling personeel te
spreken en praatte een poosje met hem.
Toen de detective den hoorn opgehangen had
wendde hij zkh naar mij.
wordt er niet eenvoudiger op,
King zijn vier dames in de stad die Wallace
Van de vier is getrouwd en geen
Ur dan twintig. Ikgeloof dat ik
maar naar de stad ga, zooals
was. Om te beginnen moet ik
ikte. Ieder
DutV—M- aan
De lunch is vervroegd. Bevel wordt gegeven
alle patrijspoorten te sluiten om buitenboord
artisten alias langvingers geen gelegenheid
te geven hun slag te slaan. Ook moet ieder
z’n hut afsluiten, omdat er vreemde kooplui
aan boord zullen komen.
Na de loods komt de dokter in een sierlijk
motorbootje aanvaren, daarna de politie. Al
les klautert aan boord en met ‘n kalm gan
getje varen we tusschen de hoofden en ba
kens de haven binnen. Om 2, uur precies lig
gen we aan «en boei. Een ponton werd van
de wal naar de valreep uitgelegd en een lange
dunne rij kronkelt van boven naar beneden
en naar den wal. Om ons schip is het opeens
een drukte van belang geworden.' Schreeu
wen en joelen, dat höoren en zien je vergaat.
Het hardst roepen de zwemmers die naar
dubbeltjes en kwartjes duiken. Er gaat maar
zelden iets verloren. Er zijn ook passagiers,
die Duitsche of Itaiaansche muntstukjes op
gooien Dan krijgen we in onvervalscht Hol-
landsch te hooren: „Niks goed”. De dames
worden door de duikers alle met Marie aan
geroepen. Het opgedoken geld verdwijnt in
hun mond.
In groepjes gaan de passagiers de stad in.
Vergeet nimmer, dat onze stemming
van groote beteekenis is voor den kijk
welke wij op een persoon of eene gebeur
tenis hebben.
o«t - Aithna
genezing door nieu-
dt plantenextracten,
test:
behandeling sedert f
hoest minder, haal'
mij krachtiger. Toch
aangetast want ik
last var. 8 genees-
ven. De minste bewe
iden, doch in die vjjf
geheel ander mensch
Dat is het juist. Het is niet het leed
zelf, dat het ergste pijnigt, maar de angst
ervoor. En die bezorgen we ons zelf. Want
het helpt niet, of we al te voren ons angstig
en bezorgd maken. Integendeel, het maakt
ons vaak slechts zwakker en moedeloozer,
wanneer het leed komt. Heeft Jezus ook
met gewaarschuwd: „Wees niet bezorgd
voor den dag van morgen"? Maar hoe wei-
trachten wp niek. <he zyn woorden aannemen, herinne-
laatsten drupptl ren zien deze waarschuwing, trachten hdn Vêrhéügt zich op het
leven daarnaar te richten. Zeker, we moe
ten zorgen ook voor den dag van morgen,
arbeiden ook voor de toekomst. Dat is het
leven, nietwaar? te werken en te handelen,
dat iedere volgende dag ons weer verder
vindt dan de vorige. Maar dat is heel wat
anders dan bezorgd zyn. En die bezorgdheid
is het die we van ons af moeten schudden,
willen we als kind onzen dag gemeten, niet
alleen voor vandaag, morgen of overmor
gen, maar voor altijd. Het komt erop aan,
dat we onzen geest anders instellen op het
leven, dat we niet langer vreezen, maar ho
pen en vertrouwen. Dat vertrouwen maakt
het ons mogelyk den dag van heden te ge
nieten als een kind, maar ook te drager, als
een held, wanneer hy leed brengt. Maar het
opent ons tevens het heerlijke uitzicht op
een nieuw verschiet van zonneschijn en ger
luk. Al mag dan niet iedere dag van die
toekomst zonnig zyn, van de vreugde van
het uitzicht kunnen we genieten en van de
zonnige dagen, die er komen, veel intenser
dan wanneer onze bezorgdheid, onze angst
Wij toon en U in onze ETALAGES eenige der nieuwste modellen
Voor.de a.s. HfcKFST EN WINTER
S: per kwartaal f 2.25, per week 17 cent, met Zondagblao
per week 22 cent, overal waar de bezorging per Looper geschiedt,
r kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8 80.
>rden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA,
Ik weet niet meer van wie dit liedje is,
dat me thans voortdurend door het hoofd
speelt. Maar gaat het U ais my, dan wekt
het ook by U den glimlach na lange be
kommering en de gedachte tevens, dat het
leven niet zoo moeilijk zou ztfh als we het
zelven niet zoo moeilyk maakten. Ik weet
wel, dat het leven aikwyls wat anders
eischt dan dit kinderlijk vertrouwen, dat
het ons dwingt tot zorgen en stryd voor
den dag van morgen. Maar toch... Niet
waar? wy scheppen ona zorgen, telkens en
telkens weer, omdat we het leven niet^ver-
trouwen als dat kind, omdat we het veel te
veel zien als een dreigenden vyand, die er
op uit is ons moeite .en verdriet en ellende
te bezorgen. En -wanneer er dan eens een
dag is van schitterenden zonneschijn, van
dat blye en lichte geluk, dat ons als in een
andere wereld doet loopen, zooals toch vrij
wel ieder leven ze wel eens keht, dan ge
nieten we er niet van in de volle zorgeloos
heid van het kind, dan aanvaarden we hem
met als een geluksgave en 1
zyn heerlijkheid tot op den laatsten drupptl
uit den geboden beker te drinken, maar
denken aan morgen en overmorgen en ae
volgende week in plaats van aan dezen lich
ten zonhedag en probeeren argwanend voor,
uit te zien naar het leed of de moeite, die
ons wellicht weer wacht in plaats van te ge-
looven, dat er morgen weer zoo een dag
komt en overmorgen weer en de volgende
week. Want dat konden we toch even goed
doen immers. We weten niet wat het mor
gen zyn zal en overmorgen. Maar waarom
moeten we dan altyd het kwade verwachten
en ons bezorgd maken? Het kan toch ook
morgen weer ruim om ons zyn en licht. En
wanneer we dat verwachten, dan scheppen
we ons nu alvast een vreugde en een geluk.
Komt het dan niet, welnu dan, dan zyn we
nog niets achterop. De vreugde der ver
wachting hebben we gehad. En het leed Van
vandaag zouden we toch gekregen hebben
moesten we toch doormaken. We hebben
het leed van de teleurstelling nog1 bovendien
zult ge zeggen, Ja, dat is het juist, waarom
we niet de vreugde durven verwachten, om-
heeten, geen
van alle oude
vanavond toch
ik van. plan wi
naar het Kinderziekenhuis. Maar vóór ik
ga, juffrouw Innes, wilde ik wel dat u me
die revolver liet zien die u in het tulpenbed
gevonden hebt.
Dus dat had hij al dién tijd geweten-
Het wa« inderdaad een revolver, me
neer Jamieson. Ik moest het wel toegeven
want ik was in een hoek gedreven, maar ik
kan u hem niet laten zien. Hij is niet in
mijn bezit.
BRIEVEN I IT dr HOFSTAD.
CMLXXXV.
Het beheer van een groote stad is niet ge»
makkelijk wajit men moet eenerzijds op de
toekomst rekenen en dus alles op groote
schaal doen, anderzijds bedacht zijn op de
mogelijkheid, dat de groei niet aanhoudt,
dat de welvaart achteruit gaat en dat men
dan in de misére kan raken. Bij de oprich
ting vfin nieuwe zaken, die blijvend zijn en
waarvan nog vele geslachten het nut en het
genoegen zullen smaken, is het alleszins bil
lijk de kostjen en de lasten ook over eea
lange reeks van jaren te verdeelen. Wan-
Port Saidl Als een dorpje, opgebouwd uit
een kmderblokkendoosja, ligt het daar aan
Afrika'8 noorderstraud. Een stichting in de
woestijn. Gesp groen plekje valt door den
kijker waar te nemen. Een drukke scheep
vaart verraaixkde belangrijkheid van deze
hbven. Behalve de groote stoombooten van
allerlei naties, omzwerven ons ook de sier
lijke Egyptische booten, met hun driehoeki
ge zeilen, de scherpe punt in top. De loods
boot „Pilote" laat niet lang op zich wach
ten. Met een grooten zwaai sleept zij een
klein roeibootje achter zich aan, dat precies
vóór de valreep beland
Aan boord een ox
>Na de lunch stelde Jamieson mij voor om
met hem mee te gaan naar Richfield en ik
nam zijn voorstel graag aan.
Ik ben geneigd om waarde te hechten
aan dat verhaal van dokter Stewart, zei de
detective, sedert ik dat stukje papier in Tho-
mas zak gevonden heb.
r^arner ^Mcht ons in de auto naar Rich-
leld, een aardig klein stadje of beter gezegd
een groot dorp aan de rivier.
sjaals, kettingen vindt men in onze winkels
even mooi en goedkooper. Wat wel echt-Oos-
tersch is, dat zijn do goochelaars, c|ie een
grooten kring van belangstellenden pm zich
hebben. Geen ingewikkelde toestellen, zooals
we wel eens bij onze-goochelaars zien. Neen
deze hoeren, doen 't met hun handen en zoo
vlug, dat je zoudt zweren, dat er getooverd
werd. Op z'n leege hand blaas je en er zit
plotseling 'n ei in. Je blaast weer en er
springt een kuiken uit z’n han^ en als hij
dit op t dek zal neerzetten, blijljul ter twee
te zijn. De jeugd is buitengewdw enthousi
ast en als de goochelaar wil opMttden, wor
den vader en moeder bestormd. <hp. wee^ de
noodige dubbeltjes te verzameleh en gatft de
voorstelling weer door.
Een stoot van de stoomfluit en langzaam
loopt 't promenade dek leeg. Nog ’n kleine
inspectie van de Eng. politie en’ alle vreem
de elementen zijn van boord. We krijgen nog
wat Lading aan boord en stoomen dan lang-
kaaul in. Faaaaaaaa .1 Hqnld-
kantoor der Suez Kanaal Mij. en stoomen
dan langs de woestijn. Alleen da oevers van
het kanaal hebben wat begroeiing. Daarbui
ten alles zoover *t oog reikt, zand
In den vallenden avond zien we nog de
silhouetten van de palmen en hooren we 't
gekrijsch van talrijke watervogels. Nog een
maal een geesdriftig gejuich als We 'n Hol
landsere baggermolen passéeren en dan
gaan we naar kooi toe.
P. E.
Bontmantels Vossen en Kragen tegen
ZOMEKBK1JZEN (Extra aanbiedingen) Betrouwbare kwaliteiten
Een tocht naar en door tropisch Nederland.
IV.
De havenautoriteiten zijn hier nogal mee
gaande, want er is geen pas- of douanecon
trole. Voor zijn plezier wandelt men hier
niet», want de gidsen, kooplui etc. hangen als
klitten aan je lijf. Ze loopen vlak voor je
voeten en gaan 2, 3 straten ver mee. Als ze
het eindelijk opgeven en je denkt nu van dat
stelletje verlost te zijn, duikt uit een zijstraat
weer n nieuwe zwerm op.
Na eenxg zoeken, vinden we het bekende
warenhuis van Simon Arzt. Dit is de eenige
zaak in Port Said, waar je niet afgezet wordt.
In een Arabisch café probeeren we 'n oogen-
blik uit te rusten, doch de kooplui zijn hier
even lastig als de vliegen. Van alles willen
kwijt Indisch ged. sigaretten, an
sichtkaarten, foto’s, kralèn enz. De polrti»-
stuurt ze telkens weg, doch blijkt machte
loos. We pakken maar gauw onze biezen en
gaan via de Moskee en de eenige volkswij
ken naar 't Cassino, waar we tenminste rus
tig kunnen uitblazen.
De temperatuur is hier pl.m. 100 gr. en
\ye transpireeren door onze witte pakjes heten.
De tocht door de volkswijken was in menig
cpzicht merkwaardig. De vreemdste kleder
drachten troffen we er aan. Hoe al die men-
schen aan de kost komen, is ons een raadsel.
Voor ’t Casino is met veel moeite een
plantsoen gemaakt en van hier loopt ook
de weg naar 't havenhoofd, waar 't indruk
wekkende standbeeld van Ferdinand de Les-
seps staat. Met uitgestoken arm, wijst hij in
de richting van t Suez kanaal. Op 't voet
stuk staat; „Aanschouw mijn werk!”
Voor onze Hollandsche harten, doet ’t goed
't vernemen, dat de Nederlandsche vlag in
de scheepvaartbeweging door ’t Suez kanaal,
de tweede plaats inneemt.
Als we eenigqzins verhit aan boord terug
komen, is ’t promenadedek in een kleine ker
mis gemetamorphoseerd. Alle artikelen zzju
evenwel mode in Germany. Alle doeken,
schreef, ik wil wedden dat je niet eens weet
hoe je heet:
Jawel hoor, zei de jongen. Lucien Wal
lace.
Geweldig I En hoe heet je moeder?
Moeder natuurlijk. Zoo heet die van
u toch zeker ook. En terwijl hij dit zei wees
hij op mij
Eu waar woonde je voor je hier kwam?
De detective was beleefd genoeg geweest niet
te grinniken bij de laatste opmerking van
den jongen.
Grossmutter, zei hij. En ik zag dat
Jamieson zijn wenkbrauwen samentrok.
Wel jonge man, je schijnt niet veel van
je zelf af te weten, zei hij.
Ik heb het de heele week al geprobeerd,
zei mevrouw Tate. De jongen kent een paar
woorden Duitsch, maar hij wéét niet waar
hij gewoond heeft en vertelt niets.
Jamieson schreef iets op een kaartje en
gaf het haar.
Mevrouw Tate, zei hij. Ik zou graag wil
len dat u iets voor mij deed. Hier is geld
om te telefoneeren. Zoo gauw de moeder van
den jongen komt, bel dan dit nummer op en
vraag naar den persoon wiens naam op ditt
kaartje staat. U kunt mischien wel aan den
overkant bij den drogist telefoneeren. U
heeft alleen maar te zeggen: ,,de dame is ge
komen.”
De dame is gekomen herhaalde me
vrouw Tate. Uitstekend, meneer, en ik hoop
dat dat gauw mag gebeuren. Het briefje van
den melkboer is al eens zoo veel als gewoon
lijk.
Hoeveel wordt voor het kind betaald?
vroeg ik.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
16 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkringi
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-adrerten tien de helft ran den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1—4 regels f 2.25, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 booger.
Gewone adverteutiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerden
prjjs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te ryn.
Kunt u
adres geven?
Ze zei dat ze mevrouw Wallace heette
en dat ze geen vast adres had. Ze zocht een
pension in de stad. Zij vertelde dat ze een
betrekking had in een warenhuis en het kind
daardoor niet behoorlijk kon verzorgen. De
jongen moest frissche lucht en versterkende
middelen hebben. Ik heb zelf drie kinderen
en een meer maakt in het werk niet veel
veel verschil, maar... ik wilde dat zijn moe
der me die weekpension maar betaalde.
Heeft ze niet gezegd waar ze werkte?
vroeg Jamieson.
Neen, meneer, maar de kleeren van den
jongen komen allen van King. Hij heeft Veel
te mooie kleeren voor buiten.
Er klonk rumoer en geschreeuw aan de
voordeur, gevolgd doo het geluid van nade
rende kindervoeteft. Twee dikke Kinderen,
een jongen en een meisje kwamen de kamer
inhollen aan elkaar vastgebonden met wasch-
lijnen en geleid door een lachenden jongen
van een jaar of zeven, in een bruine overall
met koperen knoopen. De kleine koetsier trok
dadelijk mijn aandacht het was een mooi
kind en hoewel hij nog sporen toonde van
zijn ziekte, zag hij er toch vrij goed uit.
Ho Flinders, kalm aan, je breekt de
leidsels nog- riep hij tegen een van zijn
paarden.
Jamieson bracht hem tot staan en hield
hem een gestreept blauw- en geel potlood
voor.
Ik wil wedden, zei hij, toen de jongen
het potlood aangenomen had ey op de man
chet van den detective probeerde of het goed
Ik keerde een paar van de grootste snip
pers om en zag dat het briefje geschreven
was op een blanco kwitantiefonnulier van
de Handelsbank. Dus Gertrude zou dien
avond Jack Bailey bij den brug ontmoeten I
En ik leefde in de heilige overtuiging dat
hij ziek was! Dat was niet bepaald de ma
nier van doen van een onschuldig man
dit vermijden van het daglicht en het be
driegen van de familie van zijn verloofde.
Het eenige wat er opzat was om diefl
avond eens een kijkje te gaan nemen bij
de brug.
QiflarBndeTd» oplMge 8500 ex
601DSCHE COURANT
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT. MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz
Elm Street was de eenige stiaal van bWI ™it.
teekenis en nummer veertien hadden we
gauw gevonden. Het was een klein wit huis,
oud, maar heelemaal niet schilderachtig,
met een laag venster en een poortje aan
den rand van het grasveld. Op het pad naar
het huis stond een kinderwagen en van de
^kant waar een schommel stond, klonken
ruziestemmetjes. Drie kinderen waren heftig
in conflict en een slecht uitziende vrouw
trachtte hen te kalmeeren. Toen ze ons zag
deed ze haar boezelaar af en liep naar de
voordeur.
Nadat ik haar begroet had, zei ik
Ik kwam eens informeeren naar een kind
dat Lucien Wkllace heet.
Ik ben blij dat u gekomen bent, was
het antwoord. Al zijn hier nog meer kinde
ren» de kleine baas voelt zich nog al een
zaam. Jamieson deed een stap naar voren.
Bent u mevrouw Tate? Ik vroeg me af
hoe de man den naam wist.
Ja meneer.
Mevrouw Tate, we komen om inlichtin
gen. Misschien kunnen we in huis...
Ze begreep den wenk en verzocht ons bin
nen te komen en even later zaten we in een
armoedige kleine kamer. Mevrouw Tate
scheen niet op haar gemak.
Hoe lang is Lucien al hier? vroeg Ja
mieson.
Vrijdag voor een week is hij hier ge
komen. Zijn moeder betaalde een week pen
sion vooruit; de rest is niet betaala.
—Was hij ziek toen hij kwam?
Neen meneer, niet meer. Hij was wel
ziek geweest, zei zijn moeder, hij was aan
de beterende hand en hij gaat nu goed voor
in den weg zit. Om die a»gst gaat het ten
siotte. We moeten het lev$n aandurven. Die
moed geeft ons kracht ook voor de donkere
ock voor de donkerste dagen, geeft ons de
kracht ook, die het leven «n de levensarbeid
van ons elschen. Daarom, het is geen lucht
hartigheid, wanneer men als een kind zyn
dag geniet. Het is juist de ernst, die het
vertrouwen schept en den moed, die uit dat
vertrouwen geboren wordt, en glimlacht
voor den stryd. Met dien moed alleen zul
len we, groot geworden, nog kunnen zyn
als een kind.
„Hy schept wat kome, in ’t nieuw verschiet,
Weer altijd nieuw behagen".
