NIEUW
bergambac
«JIEUWERKE
Wo. 17168
Dit blad verst
FEUILL
DE WENT
Kaadaela voor de Jeugd.
i H ft ft
H iS K
ft II ft B ft
Is s s
H
i i m j
35 33, 20 29, 30 37,
de
GEMENGDE BERICHTEN.
2.
3.
4.
5.
6.
38
HOOFD8TI
groot
uergeiytie orgamsaue ie zyn en er stevig
zyn schouders onder te zetten. Zoo kouten
de, bereikten we eindelijk de kooi, en wat
ik daar zag, hoop ik u in 't volgende num
mer van de Goudsche Courant te vertellen.
jders
i het
rapporten
dienen.
Uit het Ameri
MARY ROBERT
(Nadruk v<
2.
3.
4.
5.
6.
chijnen de rustelooze schaduwen der Bor-
gia’s te fluisteren. Hier in lichtlooze gewel
ven hebben gemartelde, onteerde gevange-
Da bijeenkom
De We
Briand wi
Naar de Matin uit
ds te 's Gravenhage ii
op 15 September hare
vangen.
De commissie vooi
bank zal haar le zitth
en dan een beslissing i
waar de besprekingen
gezet. De drie sub-con
hebben de regelen voo
vast te stellen, zullen
men. De andere commi
leveranties in Natura
eenkomen. Men ver
deskundigen na ongeve
by de Rej
Oplossingen van de raadsels v an
vorige week,
gat. in is (of als men
abonnements
per kwartaal 2.90,
Franco per post pei
Abonnementen w<
bij onze agenten en
Onze bureaux zjji
Redactie Teief. 8&
Wedstrijd Probleem 14.
B Él O ft
I ft ft ft Él ft'
ft ft ft ft B
ft B B B ft
w i
ft ft ft ft B
B ft ft ft ft i
B ft ft B ft'
|B ft ft B B
Zwart 14 schijven: 4, 5, 8, 10, 11/16,
17/19, 21, 25.
Wit 15 schyven: 28, 29, 31/34, 37/40, 42,
43, 45, 47, 48.
Goede oplossingen ontvangen van:
Thesing, v. d. Veer, Aspirant, Jupijn,
Meerburg, Scholten, v. d. Meer, v. d. Sanden
en de Jong.
Oplossing Probleem 9.
Wit 35—30, 37—32, 32 5, 5 49.
Zwart 29 49, 25 43, 49 19.
Oplossing Probleem 10.
Wit 37—31, 44—40, 29 38, 23 34, 47—
42, 42 4.
Zwart 36 27,
12 14.
Oplossingen te zenden aan Piet Schouten,
L. Tiendeweg 6, Gouda.
oplosbaar raadsel stelde.
De bijzonder „gave” of. zoo men wil, het
„gebrek*’ stelt hem echter; in staat om
plaatsen te ontdekken, waar metaal verbor-
3 gen ligt, of waar waterbronnen te vinden
t Z^n‘
Men heeft een proef met hem genomen
r door in den tuin van zijn patroon, bij wien
hij in dienst is als chauffeur,, verschillende
1 gouden voorwerpen: een horloge, ringen,
armbanden, alsmede zilveren lepels te ver-
bergen, waarvan er sommige 6 voet diep la-
gen. En zonder mankeeren wist de chauf
feur precies de verschillende plaatsen aan te
1 geven, waar de voorwerpen waren wegge-
stopt.
Een openbare proefrieming werd gedaan in
I het gemeentemuseum te Plymouth onder het
critisch toezicht van den qurator, mr. A.
1 J. Caddie.
De chauffeur wist zonder moeite stukjes
goüd. gouderts en gouden sieraden, die op de
terreinen van het museum verborgen waren,
te vinden.
De bronnenzoekers doen hun werk in den
regel met behulp van een hazelaarstak. Doch
de chauffeur. Stone geheeten, vindt goud en
ook zilver en koper met behulp van een ge-
wone stalen veer uit een klok.
Wanneer de „goudzoeker” zijn schoenen
m draagt, is hij niet in staat
de hooger genoemde dingen te
Nieuwe raadsels.
Wat wordt „niets” juist als men er iets
byvoegt?
Wat vindt men altyd tusschen Berg-en-
Dal?
Wat is er in myn horloge en ook in
mijn kippenhok?
Ik besta uit vier letters en ben een deel
van den tyd.
1 en 2 is een kort bevestigend antwoord.
3 en 4 is een wintervervoermiddel.
Wie ben ik?
Welk woord maakt ge hieruit; kikker-
ton. (Wie met de pen schryft, heeft het
noodig, tenminste als hy geen vulpen
heeft.)
Mijn eerste is een voertuig van 't plat
teland, mijn tweede is een hoofddeksel,
vooral voor jongens. Myn geheel vindt
ge op den vloer.
Oplossingen inzenden aan de Redactie van
de Goudsche Courant, Markt 31, Gouda.
Oorden der verschrikking.
We denken bij het lezen van dit hoofdje
^aan oude kasteden en burchten met hun
onderaardsche gewelven en aan eenzame
kruiswegen, waar het klagen over onge
strafte misdrijven wordt gehoord. Sprook
jes en sagen omzweven oude, vervallen mu
ren, spoken vinden in het grat geen rust en
dwalen rond, tot eeuwig zwerven gedoemd,
om muren en ruïnes.
We zullen het nu hebben over oorden,
waar menschen voor altyd werden gevan
gen gehouden, wanhoopten en stierven, waar
uien tot jaren verdwenen, alle booze gees
ten van gruwelijkheid, wraak en wreedheid
schenen ontketend.
Wie kent niet het aangrijpende gedicht
van Lord Byron „De gevangene van Chi|-
lon?” Daarin is met meesterhand alles ge
schreven wat aan leed en jammer zich kan
hechten aan een dapperen mensch, vol vrij
heidsdrang. Nog steeds weerspiegelden de
sneeuwwitte muren van het oude slot zich
in het diepe blauw van het meer van
Genève.
Het oudste bouwwerk van dien aard zal
v>el de „Moles Hadriani” z(jn, de Engelen
burg te Rome. Dit geweldige gedenkteeken
vim keizer Hodrianus (139 jaar na Chris
tus) steekt nog altijd boven het oude Rome
uit, het grafmonument werd vesting en ker
ker en Pausen hebben daarin vaak toe
vlucht gezocht. Van geheimzinnige moorden
de
met gummiezolei
iets van
vinden.
Een man als prijs in de loterij.
Poolsch vernuft. Twee gulden per lot.
Het schoone geslacht in Polen is cr maar
slecht aan toe, want er zijn veel te weinig
mannen in het land; tegenover elke drie
vrouwen heeft men er slechts één, schryft
het Vad. Voor de Poolsche vrouwen dus een
heele toer om „aan den man te komen!”
Vooral, omdat nog veel mannen ongehuwd
blijven ook. Een gevolg van dit alles
dit blijkt uit de officieele statistieken is,
dat het aantal geboorten steeds kleiner
wordt. Geleerden en deskundigen hebben
zich reeds met het moeilijke vraagstuk be
zig gehouden, maar nu is er een inwoner
van de stad Stanislau, Adalbert Golka-Gol-
kowski '■geheeten op een schitterend denk
beeld gekomen. Het ei van Qolumbus! Hy
heeft zich met een origineel voorstel tot het
ministerie van binnenlandsche zaken te
Warschau gewend. Men moest een nieuw
soort staatsloterij in het leven roepen waar
bij de prijs uit een huwbaren man bestaat,
die verplicht is met de prijswinster in het
huwelijk te treden. Alle ongehuwde vrou
wen moeten aan deze lotery kunnen deel
nemen en de loten moeten dan ook erg
goedkoop worden gemaakt, zoodat ook de
armsten een kansje kunnen wagen. Voor
elke trekking van de lotery moeten dertig
duizend loten in den handel worden ver
bracht. De prys van één lot zou twee gul
den kunnen bedragen. Dertigduizend maal
twee gulden, dat is zestigduizend pop. De
vrouw, die den prys wint, krijgt behalve een
echtgenoot ook dit groote bedrag aan geld,
zoodat de man om zoo te zeggen een bruid
schat meebrengt. Het nieuwe paar behoeft
dan niet met financieele moeilijkheden te
kampen en er is geld genoeg om een groot
aantal kinderen te onderhouden.
Adalbert Golda-Golkowski is zelf nog on
gehuwd en hy heeft zich zelf ter beschik
king gesteld om als prijs by zulk een lotery
te worden uitgeloofd. Men stelt nu een on
derzoek naar de beweeggronden van dezen
man in, want men wil weten, of hij mis
schien alleen maar met dit vreemde plan
voor den dag is gekomen om zelf een rijke
vrouw aan den haak te kunnen slaan.
nes bestaan nog,
groote vesting-slot van
met zijn acht groote
heimzinnige geschiedenis is niet meer. De
Bastille” hééft eigenaardige gevangenen
- geherbergd, zooals den beroemden man met
„het yzeren masker", verder den dichter
„Voltaire" en den encyclopaedist Diderot.
Hier heeft ook eens markies Mirabeau zijn
revolutieplannen ontworpen.
Men kent de beruchte „lettres de cachet”,
waardoor midden in den nacht den niets
vermoedenden slaper werd verrast; een ry-
tuig kwam voor... kloppen op de deur... in
naam des konings... verschrikte dienaren...
arrestaties... voort ging het rijtuig, ophaal
bruggen knarsten, deuren werden geopend
en gesloten... misschien voor altijd... Nie
mand weet de redenen en de oorzaken en
zoo heeft het gerucht vrij spel.
Een ladder die niet o
Aan het eten stelde
een paar dagen ieman
komen, maar Halsey i
mets bijzonders meer
hij en Alex voldoende
den. De detective ging
naar de stad terug en
Halsey diep in slaap
deel van den dag gol
Poote .leeren canapé ii
Ik zat te breien en t<
en naar buiten ging, de
van merkte. Toen ik c
genoeg zou zijn, ging
achterna. Het was niei
luistervink te spelen,
rijn of het Jack Bailey
moeten.
ïk Rep langzaam h
haag voorbij tot bij d
kwam zoo op den groot
voet naar links liep h(
dige welsprekendheid sleepte zijn toehoor
ders mee, in korten tyd werd hy de leider
van de-arbeiderspartij. Moeilyke jaren bra
ken aan voor MacDonald, niet alleen met
zyn politieke tegenpartij^ ook in zyn eigen
Labourparty had hy een moeilijken strijd
te strijden. Trouw stond zyn vrouw hem ter
zyde, de vrouw, die Ramsay MacDonald
aanbad en die zoo plotseling van hem werd
weggerukt. Haar dood bracht hem de wan
hoop naby, van nu af aan bestond er maar
één middel meer om zijn leed te vergeten:
werk.
In 1924 werd Ramsay MacDonald minis
terpresident en minister van Buitenland-
sche Zaken; het duurde slechts kort, de so
cialisten mochten niet lang van hun over
winning genieten.
Ramsay MacDonald is een eenzaam man,
die zelfs onder de socialisten weinig vrien
den heeft. Hy is eerzuchtig en in zich zelf
gekeerd, zyn „insufferable superiority” be
zorgt hem vele vyanden. MacDonald is niet
populair, maar hy is ongetwijfeld één der
grootste figuren in de socialistische partij.
De meest romantischen loopbaan is ech
ter die van „Jimmy" Thomas, de vroegere
locomotieven schoonmaker.
Als er een
pot onderste boven houdt).
Als zij te paard stygen.
Klok, blok, slok, vlok.
Haarlinten.
Wintgr-s-wyk.
Aap en pap.
De prys viel by loting ten deel aan
WILLEM VAN E1JK, Gr. van Bloisstraat,
Gouda.
DAMRUBRIEK
Onder redactie van de Damclub „Gouda-,
Secretaris de la Reylaan 14, lokaal der club
nen hun bestaan vervloekt. Thans, na byna Markt 49.
tweeduizend jaar, schijnen de moede muren
verstijfd en zielloost, een gedenkteeken uit
layg vervlogen tyden.
Doorzoeken we de geschiedenis van Italië
dan hebben we te constateeren dat er een
stad is, die wel zeer in het bijzonder door
den sluier van geheimzinnigheid is omge
ven. Dat is Venetië, eens de heerscher van
de Middeliandsche Zee, de stad van de
schoone vrouwen en de oude, droomende
paleizen. Zelden woonden licht en schaduw,
levensvreugde en doodsnacht zoo dicht bij
elkaar als in deze stad.
Een bezoek aan een eendenkooi
in Giethoorn.
Ik bracht m’n vacantie voor een deel in
het Noorden van ons land door en had myn
tenten opgeslagen niet ver van het rustieke
dorpje Giethoorn. Het dorpje, dat tot ver
buiten de grenzen van ons vaderland is be
kend om zyn waterrijke omgeving, zyn
schoon geboomte en niet het minst om zyn
bijzondere ligging temidden van het natte
element, dat maakt dat allerlei bezigheden,
die de plattelandsbewoners ten onzent langs
den Weg verricht, daar te water moeten
worden gedaan. De bakker brengt er zijn
klanten het dagelijksch brood in een pun
ter, een soort van schouw, die van voren
en van achteren gelijk van vorm is. De sla
ger en de melkboer doen het ook op die
manier, ’s Zondags gaan de menschen in
een punter naar de kerk, zuigelingen, die
gedoopt worden, maken by die gelegenheid
hun eerste vaartocht, en de overledenen, die
ter aarde moeten worden gesteld, worden
nog eens en nu voor 't laatst met den pun
ter naar den doodenakker gebracht. Geen
wonder, dat het dorp vooral in den zomer
veel vreemdelingen trekt, zoowel inlanders
als buitenlanders, en het Noordsch Venetië,
zooals men ’t kleine dorpje wel noemt, vaart
er wel bij. Geen wonder ook, dat het veel
wordt bezocht door kunstenaars, want bij
een wandeling of bij een rondvaart treft
men’er tal van schilderachtige punten aan.
Ge ziet, dat men er ook wandelen kan, maar
het pad is smal, en wordt tallooze malen
onderbroken door een vlonder of een soort
van ruwe vaste brug, die hoog boven de
vaart uitgebouwd, den doorgang moet ver-
leenen aan de schuiten met hooi, dat ge
wonnen wordt op de lage weilanden in den
omtrek.
’t Was my evenwel, op m’n tocht naar
Giethoorn, niet te doen om een kykje in het
dorpzelve te nemen: dat had ik al eens
vroeger gedaan. Ditmaal was het doel van
m’n tocht een bezoek aan een der eenden
kooien, waaraan Giethoorn, dank zij z*n wa
terige omgeving, zoo ryk is. Ik had een in
troductie van één der bewoners uit m’n
tydelyke verblijfplaats, iemand die met den
kooiker bevrind was, en dat ik die aanbe
velingsbrief by me had, was goed, want de I
I
ontlokte of ze in Giethoorn ook zoo’n last
padden van de rietworm, de larve van de
schietmot of kokerjuffer. „Nou, mijnheer”,
was z’n antwoord in onvervalscht Giet-
hoomsch dialect, ,,’t is treurig. Als je niet
oppast, en je fuikjes wat lang laat staan,
heb jemeer gaten als draad. En waar dan
je paling blijft, hoef ik je zeker niet te
zeggen. Gelukkig, dat we de carbolineum
hebben, ’t Is wel smerig goedje aan je visch-
tuig, maar daar bijten die rakkers (hy ge
bruikte een minder parlementaire uitdruk
king) hun tanden op kapot!"
M’n reisgenoot was intusschen klaar ge
komen, de puntstok had hy al in de hand;
ik stapte ook in en we gingen van wal.
’t Was een heele tocht, vóór we het doel van
onze reis hadden bereikt, Des kooikers wo
ning lag in het noordelijk deel van het Giet-
hoornsche dorp, zijn kooi lag op het Giet-
hoornsche meer, en ’t bleek meer dan een
uur punteren te zijn, alvorens we het doel
der reis hadden bereikt. Maar ik heb me
op dien tocht geen oogenblik verveeld. Bo
ven mij een helderblauwen hemel, onder mij
het heldere, maar vry ondiepe water, rond
om my een, weelde van waterplanten in vol
len fleur en geur en kleur. Een bruine kui
kendief vloog met machtigen vleugelslag op
uit het dichte riet, met een paar forsche
wiekslagen maakte hij zich, door onze nade
ring stellig opgeschrikt, uit de voeten om
dan een eind verder weer naar beneden te
zweven en achter een rietwal te verdwijnen.
Mjjn reisgenoot en gids bleek een gezellig
prater te zyn, die het gesprek goed gaande
wist te houden, en uit zyn jarenlange er
varing als onbezoldigd ryksveldwachter heel
wat stof wist te putten voor een gezellig
onderhoud. Ook in Giethoorn, bleek me, was
het ras der stroopers nog lang niet uitge
storven, en menschen die niet goed het on
derscheid kennen tusschen het-myn en dy’n,
vindt men ook in die waterrijke omgeving.
Hij vertelde me ook, dat het kooiersbedryf
al eeuwen oud is, maar door allerlei om
standigheden niet meer zoo floreert als
vroeger, dat voor en na in ons vaderland de
inrichtingen van dien aard al verdwenen
zyn of bezig zyn te verdwijnen, maar dat
thans nog ongeveer 150 eendenkooien over
ons vaderland zyn verspreid, waarvan uit
den aard der zaak de meesten worden aan
getroffen in de lage veenstreken van de Pro
vincies Friesland, Overysel en Utrecht. Er
worden thans pogingen aangewend, om die
kooikers, die niet georganiseerd zyn, in een
bond te vereenigen, en myn tochtgenoot
bleek een overtuigd voorstander van een
De geschiedenis van Venetië is ryk aan
moordgevallen, nimmer opgehelderd, want
hier heerschte de Geheime Raad der „Tien
mannen”, hier gloeiden de beruchte looden
daken in de vlammende stralen van de zon
over ongelukkige gevangenen of hier door
rilden hen de ijskoude verschrikkelijke „put
ten”, de gruwelijke cellen, diep onder den
spiegel van de zee. De „heeren” van Vene
tie toonden reeds in de handhaving van hun
„justitie" de onverantwoordelijke brutali
teit en beestachtigheid van de Middel
eeuwen. De eene soort verdachte, door de
„sbirren” plotseling meegevoerd, komt in
het paleis der dogen (wel eens ondervraagd
doch dikwerf ook niet) en door iedereen in
de wereld verlaten, zucht hy in de ver
schrikkelijke kerkers en verdwijnt en nie
mand weet waarheen. Alleen de Lagunen
verrieden menigmaal het einde en het ont
zielde lijk spoelde aan den oever. Casanova
heeft ons de gevaarlijke vlucht uit „de loo
den daken” verhaald.
Tegenwoordig zyn deze gruwelijke ker
kers verwoest, niemand is meer in staat
hunne geheimen te doorgronden alleen „de
Brug de.- Zuchten”, waarover eens de ter
dood veroordeelden gingen, is oehoiden.
Iets trekt de aandacht. Slechts enkele
van deze moordende kerkers staan nog. Er
kwam een dag, waarop het volk in opstand
kwam tegen deze barbaarschheden. De ker
kers van Venetië werden in 1797 vernietigd,
dfc Bastille kwam in 1789 te nval en van de
„Schlusselberg” bleef in 1917 geen steen op
den anderen staan.
We gaan naar Frankrijk. Het slot If op
een kleine rotsklip in de nabijheid van Mar
seille (beroemd door den roman van Alex
andre Dumas >yDe Graaf van Monte Cris
to"), St. Martin de Re en het fort Vincen-
maar de /Bastille”, het
Karel den Vyfde
torens en zijn ge-
Voor het geestigste onderschrift onder deze teekening, wordt een bon uitgeloofd
ter waarde van 2.50, welk bedrag moet worden besteed in een der winkels, welke
in de Goudsche Courant adverteeren, in de periode van 14 dagen na heden.
Op de enveloppe op den buitenkant ver-melden: „Prijsvraag”.
Alleen abonné’s op de Goudsche Courant kunnen aan deze prijsvraag meedoen.
eendenkooi wordt maar zelden door anderen
dan de kooiker zelf, betreden. Rust en diepe
stilte is een van de voorwaarden, waarop
het mogelijk is, de vlugge vogels te ver
schalken. ’k Had, dank zy m’n introductie,
weinig moeite, om van den eigenaar der
kooi de toezegging te verkrijgen tot een be
zoek aan zyn terrein. Hy bleek een zeer
welwillend man te zijn, die my gaarne van
dienst wilde zyn, en me aanbood persoon
lijk rond te leiden, welke aanbod natuurlijk
door my met beide handen werd aanvaard,
't Puntertje lag aan den wal en spoedig
stapten we in, na eerst nog even kennis te
hebben gemaakt met zijn compagnon, die
achter op het erf rustig op een wrak stoel
tje z’n netten zat te boeten. De pot met
carbolineum stond klaar, wat me de vraag
Weg met den Zondag.
Wij lezen in de „N. Haarl. Crt.”:
Uit Sovjet-Rusland komt het ontstellende
bericht, dat de Zondag moet worden afge
schaft en de onafgebroken werkdag moet
worden ingevoerd. Er is verzet gekomen, er
zijn bedenkingen gemaakt omtrent de prac-
tische uitvoerbaarheid. De regeering heeft
evenwel verklaard, dat zij zich niet aan de
ingebrachte bezwaren zal storen en de voor
genomen wijziging zal doorveren
Dat wil derhalve zeggen, dat in het groote
Russische rijk een traditie staat te verdwij
nen, die voor millioenen Russen heilig is.
Daarmee is in den strijd tegen de Kerk en
wat haar heilig is, een nieuw tijdperk inge
luid, onder het bolsjewistisch regime, dat
hiermee, zooals de regeering verklaart, geen
daad van willekeur stelt, maar den onafge
broken werkdag als het middel beschouwt,
om de meest rationeele ontwikkeling van het
arbeidsproces te bereiken. Deze ingrijpende
wijziging in het leven van het Russische
volk zal reeds het volgend jaar worden in
gevoerd. Dan zal Rusland 't ononderbroken
werkjaar deelachtig worden, als een der
jongste zegeningen van een alles nivelleerend
bestuur, dat in dienst van den arbeid de hei
ligste gevoelens van een volk met voeten
treedt en het steeds meer naar den levedB-
beschquwing drijft, die niet boven het zake
lijke en materieele mag uitreiken.
Bezien van zuiver econmisch standpunt
moet erkend, dat de onafgebroken werkdag
voordeelen, bijzonder voor de industrie,
brengt, zij 't dan ook alleen materieele voor
deelen. Rusland berekende, dat de industrie
onder het nieuwe systeem 20 pet. meer kan
opleveren. Daarbij wordt een sneller produc
tieproces bereikt, de kostende prijs zal da
len, waardoor een lagere verkoopprijs zal
worden verkregen. Wel verdwijnt de vrije
Zaterdagmiddag en draagt het aantal vrije
uren per week 40 in plaats van 42. Daar
tegenover krijgt de arbeider 61 in plaats van
Een „electrische” man.
Bronnen, en met aal zoeker.
Te Hols worthy (Engeland) woont een
chauffeur, die, naar de „Daily Chronicle”
meldt, een bijzondere lichaamseigenschap
bezit.
De man ia namelijk van nature zoo zwaar
geladen met electriciteit, dat hij geen tele
foon kan gebruiken, zonder een schok te
ontvangen.
Zijn schoenen moet hij isoleeren. Want,
aoo hij met één zijner voeten op de rem-
pedaal drukt, krijgt hij een schok.
Deze „electrische” man heeft van de 49
jaren die hij telt, er 20 in ziekenhuizen door
gebracht, waar hij de doctoren voor een on-
Het pleidooi van Mil
Vereenigde Staten va
nieuw denkbeeld, geen
Franschen premier ze
heeft hy zelf toegege'
reeds jaren geleden is
tnsie van filosofen en
gehouden, hetgeen haa
destime heeft bezorgd,
beteekenis van het dei
grooter geworden dooi
Thans, aldus Briand’s
woonweg een noodzaa!
ganddsten hebben zie
voor op te komen en d
er hoe langer hoe mee:
„Ik erken”, aldus riej
deel uitmaak van deze
Brmcd «jsl 4o«
lijWieden aan de v<
denkbeeld in den weg
toe zou kunnen komen
Vereenigde Staten van
avontuurlijkheid te ve
school er in de belam
der menschen steeds
telheid. Nochtans zo
werk gaan. Hij zag, ni
goed in, dat een impro
zeer gevaarlijk kan zü
stuk ’n beetje buiten 1
Volkenbond ligt Niettea
den Volkenbond aan,
heeft opgehouden de t<
ren in de hand te werk*
houden voor regiom
zelf de grootste.
Briand meende, dat
die geografisch zoo die
peerd zyn als de volk
soort gemeenschapp
bestaan. Deze volken
tyde in staat zyn i
tact te treden om hun
ken, de noodzakelyke
besluiten te nemen en
solidariteit aan te kno<
staat zyn poeilijke si’
Slechts wat gij zijt
njet wat gij hebt.
Wedstrijd Probleem 13.
Zwart 13 schijven: 2, 4, 6, 8/10, 12, 14,
15, 17, 18, 20, 26.
Wit 12 schijven: 16, 21, 27/30, 34, 36/38,
40, 48.
Jimmy Thomas, zooals hy in alle rangen
en standen wordt genoemd^ werd geboren in
Newport. Na een paar korte schooljaren
werd hy op negenjarigen leeftyd geplaatst
als loopjongen in een galanteriewinkel. De
boodschapsmand viel echter geenszins in
den smaak van den jongen Thomas, hij
wist in een drogisterij te belanden, waar
zijn voornaamste plicht bestond in het
schoonhouden van het koperwerk. Het poet
sen verveelde hem eveneens en korten tija
beproefde hij nu zijn geluk als behangers
knecht. Ook hier had hij geen rust, het een
tonige werk stond hem tegen. Thomas had
bovendien de dokken ontdekt, hier zag hij
de locomotieven en de groote gevaarten
fascineerden hem. Hij draaide om ze heen,
streelde ze, bewonderde ze, zijn geluk kende
geen grenzen toen het hem eindelijk geluk
te zich een plaats als schoonmaker te ver
overen; op 15-jarigen leeftyd zag hij zich
reeds tot leider van de jonge werklieden
uitgeroepen. Van schoonmaker klom hij op
tot stoker, van stoker tot bestuurder, om
eindelijk een plaats te krijgen in één der
grootste afdeelingen van de Great Western
'Railway. Steeds hooger klom hij om ten
slotte het hoofd te worden van het geheele
Engel sche spoorwegpersoneel, een der
machtigste vakvereenigingen in het Brit-
sche rijk.
Ook Thomas leerde moeilyke jaren ken
nen, maar Jimmy” heeft bijzondere gaven.
Hij spreekt even gemakkelijk met de hoog-
sten in het land als met de armsten van zijn
party. Hij noemt lords en peers bij hun
voornaam, draagt een hoogen zijden hoed
v als hy de fashionable racemeetings bij
woont, bezoekt den koning op zijn jacht en
voelt zich evenzeer thuis onder het volk
Thomas is een leider, die boven zijn par
ty staat. Hij durft zijn eigen mannen even
goed aan als zijn tegenpartij en weet stëeds
door te drijven wat hem het beste lijkt.
Mr. Thomas is buitengewoon populair er
hy geniet er van! Zyn speeches zyn altij<
geestig en scherp, al laat het Engelsch nog
al eens te wenschen over. Thomas werkt
voor zyn partij en voor zich zelven1 Hy
is de meest gevreesde en meest gehate
tegenstander der Communisten, diie heel
wat dreigementen naar zijn hoofd hebben
geslingerd.
Op negenjarigen leeftyd begon Jimmy
Thomas zyn eerste geld te verdienen als
loopjongen, op het oogenblik is hij een der
meest geziene ministers in het Engelsche
ryk.
Het aantal ingekomen antwoorden, was ditmaal bijzonder groot en vele dezer
hadden een antwoord in gelijken geest. We hebben daarom tusschen de inzem
moeten loten en het lot was gunstig voor IMKE HADDéRUS OOSTINGK, die
volgend onderschrift had ingezonden:
Wilt U op mijn plaats zitten juffrouw?
De prijswinster kan haar bon ter waarde van 2.50, om te besteden bij een der
in dit blad adverteerende firma’s, aan ons Bureau Markt 31 in ontvangst komen nemen.
Prijsvraag No. 19
Prijsvraag No. 18
