*1
op dil M.
J
8
ANN
'EEL
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
88"Jaargang
Maandag 7 October 1828
We. 17188
BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
I
I
o
,1
SO
ParelcokM
ELEF. 520
BERGAMBACHT. BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, dubauv/f, uvuvtuvAik, -•> --
nieuwerkerk, ouderkerk, oijdewater, reeuwuk, SCHOONHOVEN. BTOLWUK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, ene
DE GESTOLEN DIADEEM.
FEUILLETON.
IDE
JAUWLLIER
.RTENSSINGEL 12
t
regel meer 0.50. Op
de
een
k
(Wordt vervolgd).
Meter,
per Meter.
i ver-
Iwazen
het verkeerde pad
kwaads in den zin
Dr.
de
Hij had
historische
n billijk in prijs
SC, Turfilnjsl 40.
KinicnsIksIsonS.
M is het
in kleur en geeft
meisje, toen zij
hall neergezet
ideüVeérsfraat
El )105 cJW.
breed-
oit.
10 p.
2.75
de erkenning,
niet steeds,
In den Rijksdag.
De groote zittingszaal van den Rijksdag
is vervuld van een plechtige stemming. Op
de plaats van het presidium is een katafalk
opgericht, waarop de lijkkist met de dienst-
riag van den Rijksminister van buitenland-
sche zaken rust. Aan beide kanten van de
kist zijn twee groote kandelabers met bran
dende kaarsen opgesteld. Achter de kata-
de voorzitter-
„Friedrich der
erkennen, dat met geweld,
van Duitschland niet bevoi
doch dat dit slechts te b<
I
ABONNEMENTSPRIJSi per kwartaal 2.26, per week 17 cent, met Zondagblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal 8.16, met Zondagsblad 8.88.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bfj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Telef. Interc. 82:
Redactie Telef. 88 Postrekening 48400.
De rouwstoet.
Onmiddellijk na de rede van von Kardorf,
die door de bewogen menschenmassa zwij
gend werd aangehoord, vormde zich de
rouwstoet.’
Langhaam zette de stoet zich onder het
»ten gehoore brengen van treurmuziek door
de muziekcorpsen in beweging. Overal ston
den vele duizenden en duizenden menschen
langs den weg geschaard. Van het Ryks-
daggebouw trok de stoet langs den Bran
denburger Tor naar de Wilhelmatrasse. By
het paleis van den Rijkspresident werd halt
gehouden; de Rijkspresident nam afscheid.
Tien minuten voor één uur hield de lijk
wagen stil voor hét venster van de werk
kamer, waar dr. Stresemann zes jaar lang
gewerkt heeft. Het venster stond wijd open.
Het was met rouwcrepe gedrapeerd. Ter
wijl de klokken in de omgeving luidden,
werd een plechtige stilte van twee minuten
in acht genomen.
Daarna roffelden de trommen, de muziek
zette in en de stoet ging verder in de rich
ting van- de Belje Alliance Platz. Het ge-
heele verkeer stond stil en tienduizenden
stonden langs den weg geschaard. Daarna
vervolgde de stoet door de Blücherstrasse
naar de Kaiser Friedrich Platz, in de nabij
heid waarvan het Luïsenstadtische kerkhof
ligt, waar Dr. Stresemann zjjn laatste rust
plaats naast die zijner ouders heeft ge-
wenscht.
Toen de kop van den rouwstoet te twee
uur het kerkhof bereikte, werden van de
nabijgelegen garnizoenskerk de klokken ge
luid. De muziekcorpsen en de Schutzpolizei
namen naast den ingang tot het kerkhof
plaats en lieten den rouwstoet voorbijtrek
ken.
De lijkkist van den overleden minister
van buitenl. zaken werd daarna, terwijl
het orgel speelde „Befiel Du Deine Wegen”
van den wagen getild en naar de Kapel ge
dragen. Nadat het gevolg binnen gelaten
was, werd de ingang van het kerkhof weer
gesloten, waarna de groote rouwstoet zich
op de Kaiser Friedrichplatz ontbond.
Nadat het stoffelijk overschot in de kapel
was geplaatst, werd door een koor het ko
raal „harre meine Seele” gezongen. In de
kapel, waar de kist geheel verborgen was
onder groen en witte leliën, hield de voor
malige Opperhofpredikant Dr. Kessler uit
Dresden een rede.
De lijkstoet bewoog zich vervolgens naar
het graf, dat gelegen is onder een hooge
plataan. Onder de tonen van het „Deutsch
land, Deutschland iiber alles”, zooals
Stresemann dat verlangd had, daalde
kist in het graf.
Vervolgens werd door den predikant
Jullie weet, zei Lilian, dat ik het afschu
welijk vind, om aan wie dan ook last of on
aangenaamheden te veroorzaken.
De jongste van de twee zuchtte en schud
de het hoofd. Hij was een slanke knappe
jongeman met een blozend gezicht en
klein, kortgeknipt snorretj
Dat weet ik heelemaal niet, zei hij.
Wat mijzelf betreft, weiger ik zelfs ab
soluut het te gelooven. Ik heb veel verdriet
en jij doet maar net alsof je er niets van
merkt!
Beste Tommy, gaf Lilian ten antwoord
Ik ben wreed geweest voor je eigen
bestwil. Het zou dwaas zijn om te doen of
<k niet begrijp, dat je zinspeelt op mijn her
haald aanbod om een zuster voor je te zijn.
Maar het is toch veel beter dat jij een
standigen zuster hebt dan ik een dw
echtgenoot.
De oude man, een aristocratische verschij
ning met intelligente, levendige oogen en
grijzend haar, had met kennelijk 'genoegen
zitten luisteren naar het gebabbel van het
tweetal.
ik tq oud om -een broer te zijn?
vroeg nij opgewekt. Je zult zien, dat ik veel
gezeggelijker ben dan Tommy.
Lilian glimlachte. Probeert u het maar
niet, meneer Greville, zei ze waarschuwend.
Waarom niet?
Het is een trooetRtjjs, en in uw geval
zal het wel niet noodig zijn om die uit te
loven. Maar nu praat ik in vollen ernst: ik
heb de laatste tien jaar meneer Greville’s
loopbaan met de grootste belangstelling ge
volgd. Toen u minister van Binnenlandsche
Zaken werd, meneer Greville; heb ik mijzelf
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstrek» (beboerende tot den bezorgfcring) i
1—6 regel* f 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bexorgkringi
1—6 regels L&5, elke regel meer 080. Advertentie in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den pr^e. Ldefdadigheid>adverteuti6n de helft van,
INGEZONDEN MEDEDEELINGJBN1—4 regel* 2J5, ell
de voorpagina 50 booger.
Gewone adverteutita en ingezonden mededeelingen by contract tot teer gereduceerde^
prijs. Groote lettere en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiön kunnen worden ingezonden door taunhenkomst van tolled» Boekhande
laren, Advertentiebureaux en ome agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zijn ingttkomen, teneinde van opname verzekerd te lijn.
Robert rende de straat over, stak den sleu
tel in het sleutelgat en wierp de straatdeur
van het huis aan den overkant open.
Daarop holde hij naar zijn meesteres terug
Komt u maar, juffrouw!
Help me met vader, fluisterde 't meisje
Zij pakte de slapende gestalte bij den
eenen arm en Robert nam den andere. Met
moeite kregen zij den ouderen heer op zijn
voeten; hij protesteerde geweldig. Half hem
dragend, half hem steunend, slaagden zij
erin hem naar den andere zijde van den weg
te transporteereij,
Goddank, mompelde het
hun last op een stoel in de
hadden.
Uit het huis aan den overkant, op de stoep
waarvan het tweetal gezeten had. kwam het
geluid van opgewonden stemmen. Juist toen
het meisje de deur sloot, werd de voordeur
van de tegenoverliggende woning opengerukt
en een jeugdig huisknechtje, alleen maar
gekleed in zijn pyama, blies met doodsbleek
gezicht, doordringend öp een fluitje.
En even later werd de morgenstilte verbro
ken door de haastige en zware voetstappen
van politieagenten
HOOFDSTUK II.
De voorwaarde.
Lilian Turner zat in de voorkamer van het
huis, dat zij dien vroegen morgen op zoo'n
eigenaardige manier binnengegaan was.
Zij praatte, een bezigheid, die voor haar
niet ongewoon was, en haar toehoorders wa
ren twee mannen, waarvan de eene nog heel
jong was en de andere een heer van middel
barste leeftijd.
Rijkspresident nemen in de eereloge
familieleden van den overledene plaats.
De plechtigheid vangt aan met het ten
■gehoore brengen van de Ouverture zu Co-
riolan van von Beethoven, gespeeld door het
Philharmonisch Orkester.
Herdenkingsrede van den Rijks
kanselier.
De rijkskanselier Muller neemt dan her
woord tot het spreken van de herdenkings
rede. Hy zegt oa.:
Aan de baar van den Duitschen minister
van buitenlandsche zaken staan niet slechts
treurend zijn Vrouw en zyn zoons, wien wij
onze innige deelneming betuigen, staat niet
slechts de Duitsche rijksregeering, die haar
minister van buitenlandsche zaken, niet
slechts de Rijksdag, die een van zijn meest
vooraanstaande leden, niet slechts de Duit
sche Volkspartij, die haar leider verloren
heeft, doch in den [geest neemt aan deze
afscheidsplechtigheid het Duitsche volk
deel, dat een van zijn beste zonen verloren
heeft en de wereld daarbuiten, die in hem
den grooten staatsman vereerde en in hem
den mensch van goeden wil hoogachtte.
ren op het bal van lady Templedown ge
weest. Mijn vader bad een beetje last van
slechts spijsvertering laten we ’t zoo maar
noemen. Lady Templedown geeft altijd zulke
uitstekende soupers. Hij kon zijn sleutel niet
vinden en ik begreep uit wat hij zei. dat hij
dien op zijn club, waar hij zich verkleed
had, had laten liggen, dus stuurde ik den
knecht, die naast den chauffeur zat, daar
heen. Daar ik het zonde vond, dat de auto
zoolang in den stroomenden regen bleef
staan, zei ik aan den chauffeur dat hij den
wagen maar naar de garage moest rijden
wij konden wel even schuilen onder de gla
zen portiek aan den overkant. Ons huis heeft
geen portiek en dat is in ieder geval mijn
schuld niet.
Waarom heb je de bedienden dan niet
uit hun bed gebeld? vroeg Tommy.
- Een samenloop van ongelukkige omstan
digheden! De electrischo bel was kapot en
een klopper hebben wij niet, zooals je weet.
Bovendien, de bedienden slapen aan den V/
achterkant van het huis. Vader is zoo be-
spottelijk goedhartig dat hij ooit wil, dat
.emand voor hem opblijft. Het duurde laaig
voor Robert met den sleutel terugkwam
hij kon geen taxi vinden en achteraf bedacht
ik, dat het vreeselijk dom van me was. dat
ik hem niet in de auto naar de club heb
laten gaan. En alg ik geweten had, dat het
zoolang zou duren, zou ik misschien toch
de auto hebben laten xyachten en vader er
weer hebben ingezet, ofschoon we hem er
niet de grootste moeite uitgek regen hebben.
Toen hij eruit was, merkte hij pas, dat hij
den sleutel niet had.
ÖOIiDSCHE «II RAM.
Or. Stresemann’s Uitvaart.
Beriijn in rouw. Rijkskanselier Muller herdenkt den grooten doode in
den Rijksdag.
falkis de hoofdzyde van de zaal met een
I groot zwart baldakijn bekleed, dat de ge-
heele hoogte van de zaal inneemt en in het
midden een met rouwcrepe gehulde zwarten
Rijksadelaar op gouden fond vertoont. De
balustrades der zaal zyn met rouwcrepe be
kleed, wdarop donker groene guirlandes van
eikenloof. Om de katafalk ligt een ontelbare
hoeveelheid kransen, waaronder vooral de
kransen der familie, van den Rijkspresi
dent, van het corps diplomatique, van de
Rijksregeering, van de Pruisische regee-
ring, evenals van de overige landsregeerin-
gen en Vrije Steden opvallen. Verder ziet
men een kostbare krans van den Raad en
van het Secretariaat-Generaal van den Vol
kenbond en van den secretaris-generaal Sir
Eric Drummond persoonlijk: De Fransche
Minister-president Briand heeft een krans
gezonden met op het lint de woorden „Aan
mijn lieven vriend”. Ook de regeeringen
van talrijke landen hflben kransen gezon-
den.
Langzamerhand vullen zich de zaal en slissend in het lot van Duitschland ingiee;
de rtibunes. Het corps diplomatique, onder'’* JJ- J- -■ -!-,j ■*---*■’--> ---■*- -»•
wei de ambassadeurs van de Vereenigde
Staten van Amerika, Engeland, Rusland en
Frankryk, enkele in diplomatenuniform,
neemt voltallig in de diplomatenloge plaats.
Ook de Rijksregeering is geheel tegenwoor
dig. De Rijksdag- en Landdagafgevaardig
den zijn ook bijna allen verschenen.
Te 10.55 uur neemt Rijkspresident von
Hindenburg, vergezeld door den Ryksminis-
tei van binnenlandsche zaken Severing en
den vice-president van den Rijksdag von
Arberg und Graef plaats in de eereloge. De
aanwezigen verheffen zich van hun zetels
als dg president groet. Direct achter den
Uit het Engelsch van
ARCHIBALD EYRE.
2 (Nadruk verboden).
Wat heb ik gedaan, mompelde ze. O
waarom denk ik toch niet beter na. Dat
draait vast op onaangenaamheden uit en
papa is niet in een toestand voor ee scene.
Waarom komt Robert ook niet?
Als in antwoord op haar woorden kwam
een bediende in livrei hijgend den hoek van
de straat om. Hij zwaaide een sleutel in
eene hand. Ik heb hem, juffrouw riep hij
ademloos. Ik kon geen taxi vinden en heb
“ast den heelen weg hard geloopen.
Hoor! zei het meisje.
Door het vernielde keukenvenster
tonk een schuifelend geluid van voeten.
O, vlug toch, riep ze Doe de voor-
eur open en help mij met vader. Verlies
«^seconde, Robert.
0 bediende staarde haar verbaasd aan.
Wat is er toch juffrouw? vroeg hij
Verspil toch geen tijd met vragen, doe
voordeur open.
Et klonk iet» van wanhoep in haar «tem
De liefde is de edelste uiting der men-
schelijke natuur, de ware levenswijsheid,
die met haar helder oog het pad van velen
opwaarts doet gaan, de schoonste ban
den legt, die niet verbroken kunnen wor-
‘!en- -‘g.tM
een
kort gebed uitgesproken. Een vertegen
woordiger van het studentencorps „Neo
Germania”, waartoe Dr. Stresemann had
behoord, sprak een woord van herdenking.
De vaandels neigden en
grootmeester vin de loge
Grosse” sprak een laatste afscheidswoord.
Daarmede eindigde de indrukwekkende
plechtigheid.
Weinige uren voor zijn verscheiden was
hy in den Rijksdag en daarna nog te huis
in het ziekbed'bezig er naar te streven
ernstige politieke moeilijkheden uit den
weg te ruimen. Onder alle betuigingen van
deelneming is daarom geen zoo treffend
als die van onzen vereerden rijkspresident
waarin wordt gezegd, dat de overledene tot
het laatste oogenblik trouw voor zijn va-
derland-gewerkt heeft. Hij'werkte voor zyn
land en zijn volk, voor Duitschland en het
Duitsche volk geraakte zijn hart in vuur.
Tegenover de vele en dikwijls onrechtvaar
dige aantijgingen is het voor mij als Duit-
schen Rijkskanselier in dit uur een eere-
plicht te verklaren, dat er geen trouwere
Duitscher was dan Gustav Stresemann, nie
mand, die zooals h(j, zijn geheele groote
kunnen voor het door hem geliefde vader
land inzette
Man met een helderen kijk op de
toestanden.
Hij was doordrongen vaa
dat de ware vaderlandsliefle
als gehypnotiseerd, den blik'op den tijd van
voor 1914 moest richten, doch voor zijn
volk te werken heeft. Toen Stresemann be-
eP>
woedde de strijd in het Rurhgebied met zijn
vreeselyke bedreiging van het gehee'e Duit
sche volkslven. Het Ryk? dreigde in een te
storten. Thans echter, na zes jaar, staan wy
weer in aanzien en als groote mogendheid
erkend in den werkkring der naties, on
danks het feit, dat ons niat een gelijke ge-
wap^iide macht ter zijde Staat als andere
volken.
Stresemanns blik was helder genoeg om te
ie wederopbouw
srd kon worden,
eiken was met
en politiek van verzoening en vrede. Zoo
kwamen Locarno en Genève.
een diepen zin voor de
ontwikkeling der
feiten.
Naast zyn werkzaamheden voor de bui
tenlandsche politiek kwam nog de arbeid,
die hy op het gebied dar binnenlandsche
politiek als leider van zijn partü gedaan
heeft. Hy werkte voor het concentreeren
van alle waardevolle krachten voor den
staat. Zoo is het hem gelukt velen, die eerst
mopperend ter zyde stonden, met den
nieuwen staat te verzoenen en aJs mede
werker voor de republiek te winnen. Dat
kon slechts een man, die met helderen blik
in het heden een diepen zin voor de histo
rische ontwikkeling der feiten heeft. Hij
wist met welke ongehoorde offers het over
wonnen Pruisen honderd jaar geleden den
grondslag voor een nieuwe toekomst ge'egd
heeft. Tegen de Pruisische staatslieden
werden dsetyds dezelfde verwijten van toe
gevendheid en zwakte gericht als tegen dr.
Stresemann. Gustav Stresemann vreesde
echter niet de onpopulariteit. Wanneer
thans een golf van diepen rouw door ons
volk gaat, wanneer zelfs de tegenstanders
zmt billijke woor-
ngen H. B. 8. en
idnten BOUWKUN-
door
den degen aan zijn baar laten zinken, dan
geldt deze rouw niet alleen den staatsman en
leider, hy geldt ook den mensch Strese
mann. Hy leefde op gen eenzame hoogte,
doch leefde met dé breedste kringen. Zoo
nemen wy afscheid van hem in de zeker
heid, dat “zijn nagedachtenis in de toekomst
zal voortleven en dat hy als een der bouw
meesters aan den wederopbouw van
Duitschland in de geschiedenis behoort. Zyn
werk staat vast gegrondvest. Ons blijft de
taak het in zyn geest voort te zetten. Wy
hebben in hem een grooten staatsman, een
leider en een prachtigen mensch verloren.
Om met Goethe te spreken: „Dieser ist ein
Mensch gewesen und das heisst ein Kam-
j.fer sein”.
Zacht kfonk daarop Beethoven's treur-
marsch uit de „Eroica”, opnieuw door het
Philharmonisch Orkest uitgevoerd, door do
zaal..
De plechtigheid in den Rijksdag was hier
mede geëindigd. Mevrouw Stresemann ver
liet met haar zoon als eerste de eereloge.
daarna vertrokken de Ryicspresident en de
ministers, terwijl de aanwezigen van hun
zetels opstonden.
Langzaam werden de ontelbare kransen
op de buiten gereedstaande auto’s gebracht.
Daarna werd de lijkkist door beambten der
Schutzpolizei opgeheven en door het hoofd
portaal van den Rijksdag naar den grooten
uitgang gebracht.'
Op weg naar het kerkhof.
Eenige minuten na twaalf uur vertrok de
rouwstoet uit de groote zaal van den Rijks
dag. Voorop werd een groote vergeet-me-
niet-krans van mevrouw Stresemann gedra
gen. Na oen aantal andere kransen volgde
de lijkkist, die door zes politieagenten in
uniform op de schouders werd gedragen.
De lijkkist werd voor den opgang naar
het Rijksgebouw op een met zes rouw-
bekleede paaiden bespannen wagen ge
plaatst. Reichsbanner hadden zich aan den
voet van de trap met hun vaandels opge
steld. Naast de kist stonden de geestelijke,
mevrouw Stresemann, haar zoons en de
naaste familieleden. Naast het spreekge
stoelte hadden de Rijkspresident Von Hin
denburg, de rijksregeering, de vertegen
woordigers der landsregeeringen en het
corps diplomatique plaats genomen. Daar
herdacht de vice-president van den Rijks
dag Von Kardorf den overleden staatsman
en partyvriend.
De overledene werd verliefd en verafgood
door zyn aanhangers als zelden een man te
voren en hy is gehaat en bestreden door
zyn tegenstanders op een wy’ze als zelden
een politicus ey een staatsman bestreden is.
Hy waZeen tot lydens toe bereid patriot,
hy beminde zyn volk en zyn vaderland bo
ven alles. In den arbeid voor zyn volk en
zyn vaderland heeft hij zich opgeofferd. De
geschiedenis zal hem recht doen. Zijn volk,
zyn trouwe vriend, zal hem nooit vergeten.
Het zal U gedenken, dat U het in de moei-
Ijjkste dagen een helper en leider tegelijk
zijt geweest
een halve dag vacantie gegeven om het heu
gelijke feit te vieren. Ik lees al uw redevoe
ringen en met uw ideeën over de nieuwe be
lastingen ben ik het roerend eens.
Heb je mijn hulp soms voor het een of
ander noodig? viel de minister haar lachend
in de rede. Die vleierij is natuurlijk een in-
'eiding tot een verzoek! Ik ken de vrouwen.
Vertel mij maar waarmee ik je van dienst
kan zijn.
Het is geen kleinigheid wat ik vraag,
zei Lilian. Ik zou willen dat u uit vriend
schap voor mij de Engelsche justitie op losse
schroeven zou zetten.
Anders niet? vroeg de minister met een
humoristlschen zucht. Dat is maar een klei
nigheid voor me! Alaar kun je misschien
ook een beetje precies uitdrukken, wat je
van me verlangt?
Ik zou willen, dat u al uw invloed zou
aanwenden om een misdadiger zijn vrijheid
terug te geven.
Wat voor een misdadiger?
Een jongeman, die door de lichtzinnig
heid van een vrouw op
is gebracht, en die niets
heelt gehad.
.O, die ellendige vrouwen ook. riep Tom
my. Die zijn altijd de schuld van onze groote
en kleine zonden.
Het was g§en ellendige vrouw, protes
teerde Lilian met vuur. Zij was integendeel
eigenlijk heel aardig. Om de waarheid te
zeggen, was ik het zelf.
Jij?
Ik zal het jullie precies vertellen, ver
volgde Lilian een beetje verlegen We kwa
men den afgeloopen nacht laat thuis, y/e wa-
Met groote plechtigheid en diepe ontroe
ring is gisteren het stoffelijk overschot van
Duitsdhland’s grooten staatsman, Dr.
Gustave Stresemann, ter laatste rustplaats
geleid.
Vóór de overbrenging van ’t stoffelijk
overschot naar den Ryksdag had in het
sterfhuis in den familiekring een kleine
rouwdienst plaats.
Om kwart over acht zette de rouwstoet
zich in beweging. Vooraan reed een afdee-
ling veiligheidspolitie, dan volgde de lijk
koets, waarachter de beide zoons van den
overledene liepen, alsmede verdere familie,
vrienden van den overledene, ambtenaren
van diens departement, enz. Daarop volg
den drie wagens met kransen.
Hoewel het tijdstip der overbrenging van
het stoffelijk overschot geheim was gehou
den, hadden zich duizenden menschen lange
den weg verzameld.
In de zittingzaal van den Rijksdag werd
de kist, met een groote ryksvlag bedekt,
op het in een katafalk veranderde sprekers-
podium geplaatst, waarvoor enkele kransen
der familie werden neergelegd.
De uitvaart.
Grauw, eenigszins koud herfstweer
heerschte Zondagochtend in de Duitsche
Rjjkshoofdstad. Reeds in den vroegen och
tend schijnt het alsof geheel Berlijn zich in
de binnestad verzamelt om getuige te zyn
van de laatste rit van den overleden R(jks-
minister van Buitenlandsche Zaken dr.
Stresemann. Uit alle deelen van de millioe-
nenstad zyn de menschen naar het centrum
grifomen.
De weg van de Wilhelmsplatz naar het
gebouw van den Rijksdag biedt vooral een
plechtigen aanblik.Behalve de officieele ge
bouwen hebben ook vele particuliere huizen,
zakenhuizen, banken en hotels de vlag half
stok geheschen. Van de Engelsche ambas
sade waait de Union Jack, van de Fransche
ambassade de tricolore. Ook het gebouw
van den agentgeneraal voor de herstelbeta
lingen heeft halfstok gevlagd’.
Tusschen de zuilenrijen van den Branden
burger Tor hangen zwarte vanen. Het mi
nisterie van buitenlandsche zaken is met
rouwguirlandes van bergviooltjes en den
nengroen behangen. Aan beide zyden van
den hoofdingang staan met rouw omfloer
ste pilaren, terwijl ook de historische lan
taarns met rouw omfloerst zijn. De vensters
van het ministerie zyn met rouwcrepe ge
drapeerd.
