I
Bahlmann
Gouda
dan 6500 gezinnen in Gouda en Omgeving
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Deze Courant komt in meer
No. 17198
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, 8T0LWDK, WADDINXVEEN. ZEVENHUIZEN, en*
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
Naar Indiê.
Zaterdag 12 October 1929
in
EERSTE BLAD.
IETS APARTS =■-
REGENMANTELS - HOEDEN
TELEURSTELLINGEN.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDL; bodegraven, boskoop, goüderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle,
FEUILLETON.
DE GESTOLEN DIADEEM.
Schitterende Sörteering
Prima Kwaliteiten
ten
ste
300
n
:hry'
HOOFDSTUK VI.
uit, op
De treinreis.
(Wordt vervolgd).
a.
en
is
ELEGANTE DAMES- EN KINDERKLEEDING
HOEDEN - STOFFEN - PELTERIJEN - BONTMANTELS
Onze bureai
Redactie Telu
"ja onafhankelijkheid te toonen
igaret aansteken zonder je per-
»en
in
en
ite
gd, wznoeer
en dan waa
oellijk hun te
i hebben wij
sheelelamllie
e Hag te ge-
■b ik Van een
leider en nut
e Hag is zul-
e koffie, zeer
en vM een
>ma, zonder
uitwerking.
l:coffeïnevrij.
erschil epoe-
iwen kunnen
i thans veel
Ijtt werk en
r.
Pit munnM8r .Hwt.itt dt hm Wrie».
Lage Prijzen
Zoowel in gekleurd als blauw en zwart, brengen wij in elke prijslage
Den volgenden middag reed" Lilian in haar
eentje naar Liverpool Street Station, ze had
zoo min mogelijk bagage meegenomen. Ze
gaf een witkiel orders om haar koffers in een
eerste klas coupé te brengen en was hee.'
blij dat hij een compartiment voor haar uit
zocht, waarin maar alleen een oudere dame
zat. Deze dame scheen bezorgd over een
zwarten koffer met een witten band en deed
zooveel vragen aan verschillende menschen
op het perron, die er niets van wisten dat
Lilian zich verplicht voelde haar diensten
aan te bieden, die dankbaar werden aan
vaard. Toen zij weer van den bagagewagen
Oag.raml.Td» opfcapm MKX)
88’Jaargang
rijgen zelfs
ie Hag net als
richer ultste-
i«Ik, die hun
tegenstond,
:n (hans vee!
lein scheutje
toegevoegd
Het 'even is er vol van. Hoe ouder we
worden, des te meer raken we daarvan
overtuigd. Het maakt ons leven niet ge-
inakkelyker. Maar daarom is het goed, dat
we ons van de beteekenis en de waarde
dier teleurstellingen duidelijk bewust ma
ken. Opdat die teleurstellingen niet tot een
ballaat worden, die ons het voorgaan be
moeileken, maar een stimulans tot sterkere
inspanning.
Wanneer het leven zoo rijk is aan teleur
stellingen, dat ieder van ons ze in steeds
klimmende mate in zijn leven ervaart, dan
ligt dat niet aan het leven, maar aan ons
zelven. Wy spannen onze verwachtingen te
hoog. De werkelijkheid voldoet ons niet en
in onze verlangens, onze verwachtingen
trachten we telkens boven die werkelijkheid
uit te reiken. Wil dit zeggen, dat we ons
veranderen moeten? We zouden het niet
kunnen, ook al zouden we het willen. Leven
is voortdurende verandering, ontwikkeling,
verder bouwen. Aan die verandering moe
ten we mee arbeiden. En de prikkel tot
dien arbeid is de ontevredenheid met het
bestaande. De voortdurende bewegelijkheid
van het leven, da voortgaande ontwikke-
heeft dus als ’t ware deze ontevredenheid
tot yoorwaarde. Wanneer we alles goed
vonden, zooals het was, wanneer onze ver
langens en verwachtingen niet verder en
hooger reikten, dan zouden we ons geen
moeite meer geven. Er zjjn er, die dit nau
welijks doen. Zij raken buiten het leven en
missen ook allen invloed op het leven. En
langzamerhand versteenen ze geestelijk en
verstijft hun arbeidscapaciteit als spieren,
die niet meer gebruikt worden. Dit wijst
erop, dat we voor ons zelven, voor eigen
leven de werkdadigheid, het streven en dus
de verwachtingen, dus ook de ontevreden
heid met het bestaande noodig hebben.
Willen we krachtig bljjven naar lichaam en
geest, het leven meeleven en aan ons
levensgeluk en onze levensontwikkeling
verder bouwen, dan moeten we blijven stre
ven, krachtig streven. En de impuls tot. dat
streven is toch altijd in meerdere of min
dere mate de verwachting. Het is d^yer-
wachting naar grpoter, beter, sterke^ dat
we door onze inspanning te ^ereiken hopen
Maar die verwachting, die boven het be
staande tracht uit te reiken, brengt ook on
vermijdelijk de teleurstelling. Hoe hooger
patiënten, die geregeld hulp noodig hebben.
De gevangenis was geheel overbodig. In do
elf jaar, dat de heer van Eelen gearbeid
heeft, is er slechts een keer oen diefstal
voorgekomen en toen des Zondags de zen
deling er zyn spijt over uitdrukte dat het
goede vertrouwen dreigde verloren te gaan,
werd den volgenden dag het gestolene
teruggevonden.
By den ingang staat nu een winkel waar
de patiënten van allerlei kunnen koopen.
De cantinehouder is onbesmet en vermijdt
elke aanraking. Het geld ontvangt hy op ’n
plank en deponeert dit in 'n ontsmettings-
bak. Voor familieleden, die hun bloedver
wanten wenschen op te zoeken is er een
open lokaal gemaakt met *n hekopsluiting,
terwijl een logiesgebouw er naast staat.
Men komt soms 100 K.M. ver! Men betaalt
10 ct. per nacht, doch krijgt de helft terug,
als men zijn vertrek schoongehouden heeft-
Het geloof by al deze patiënten is voor
ons, die on» Christenen noemen, bescha
mend. Zelfs de ergste patiënten zouden lie
ver d°°dgaan, dan een Zondagsdienst in
hun kerk te missen. Ze zyn zeer muzikaal
en vele onzer gezangen zyn door hen zelf
voor vijf en meer stemmen getoonzet. Hoe
de sfeer in deze kolonie is moge het vol
gende illustreeren. Voor eenige jaren werd
door de veldpolitie een misdadiger-lepra-
Ijjder, zwaar geboeid, aangebracht. De man
had minstens acht maanden op zyn gewe
ten, en men dorst hem niet goed los te ma
ken, doch de zendeling zelf deed het, liet hem
eten en drinken brengen verbond zijn won
den en gaf de man een huisje om in te
wonen. Na eenige wéken ging hy eens met
de man praten. Hij biechtte al zjjn zonden
op, is thans hoofd van de mannenafdeeling
en spaart om het gedane onrecht, al
thans financieel te vergoeden. Tal van ge
zonde Bataks, vinden de kolonie zoo prach
tig, dat zij voorgeven lepralijder te zijn, om
maar opgenomen te worden. In den aan
vang zeide ik, dat de Zending zich het lot
dezer ongelukkigen aantrok. Volledigheids
halve moet ik erby vermelden dat de Zen-
(illUNHE COURANT.
Hij bezit een grooten schat, wien hef
kleine verheugt en hij leeft het best, die
wat hij bezit, weet te gebruiken.
Het plateau van Toba met zyn heerlijk
koel klimaat en zyn schitterend natuur
schoon herbergt by al het mooie en schoone
een wereld van leed.
Wy bezochten een leprozerie en wel die
van Laoe si Momo op 4000 voet hoogte ge
legen en bijna buiten het bereik der be
woonde wereld. Wie als wy de melaatschheid
alleen kenden bij name, kan zich ónmoge
lijk voorstellen welke vreeselyke ziekte de
menschen hier teistert. Een ziekte waar
voor geen genezing mogelijk is en die voor
den lijder door het langzame afstervipgs-
proces een ware tantaluakwelling is.
De patiënten van Laoe si Momo, ruim
400, zyn Bataks en op een enkele uitzonde
ring na allen Christenen. De zending, die
onder de Batakbevolking met zoo’n schit
terend succes gewerkt heeft, heeft zich ook
het lot der melaatschen aangetrokken. Voor
ongeveer 25 jaar leefden deze ongelukkigen
in de kampongs, waar zy een doorloopend
besmettingsgevaar voor hun omgeving op
leverden. Waren zy in vergevorderd ziekte-
stonden er tusschen hem en mij absoluut
gpen geheimen. Ik zou het ook niet hebben
geduld. Maar den laatsten tijd heb ik een
verandering in hem opgemerkt; een moeder
is niet zoo gemakkelijk te misleiden.
Jongelui probeeren dat anders heel dik
wijls, heb ik wel eens hooren zeggen, merkte
Lilian op, terwijl ze zedig het hoofd schudde.
Mijn zoon heeft dat nooit gedaan, totdat
dit verdriet in zijn jonge leven is gekomen.
Wat treurig'. De zorg voor jongeren moet
een zware verantwoordelijkheid zijn.
Mijn zoon is niet heel jong; hij is on
langs drie en twintig geworden. Maar een
kort bezoek aan Londen den eersten keer
dat hij er alleen heen is geweest kwam
hij erg bedrukt terug. En op mijn herhaalde
vragen van wat hem toch scheelde, kreeg ik
niets dan ontwijkende antwoorden. Tenslotte
besloot ik om zelf naar de stad te gaan en
een onderzoek in te stelen.
Neemt u mij niet kwalijk, dat ik als
jongere zoo openhartig mijn opinie zeg, maar
ik geloof niet dat het verstandig was, zei
Lilian. Geen jongen waar wat in zit, zal een
der gelijke spionneering prettig vinden.
Ik heb u vergeten te zeggen, dat» hij
mijn eenig kind is, antwoordde de moeder op
gekrenkten toon. Ik kan toch niet werkloos
toezien dat mijn zoon lijdt? En hoe kan men
iemand die verdriet heeft troosten, als men
niet weet waardoor zijn verdriet veroorzaakt
wordt? Ik heb er met mijn broer in Londen
óver gesproken en die heeft me aangeraden
de zaak te laten rusten.
terug kwam met de geruststellende mede-
deeling dat de koffer veilig daarin was op
geborgen, wist de dame niet hoe ze haar be
danken moest.
Ik reis zelden alleen, legde ze uit. Ik
heb altijd zoo’n verloren gevoel in Londen
Ik kan me volkomen in uw gevoelens
indenken, antwoordde Lilian vriendelijkik
heb hetzelfde gevoel als ik buiten ben. De
stilte van een landweg doet mij heimwee
krijgen naar de aanwezigheid van een politie
agent.
Haar reisgezellin kon zich dit niet be
grijpen en zei dit ook:
Buiten voel ik mij heelemaal thuis
daar bestaat voor mij' geen eenzaamheid. De
vogels zingen en de bladeren ritselen en aan
voel ik mij nooit alleen.
Ik ben van plan thee uit de restauratie
wagen te laten komen, zei Lilian, mag ik
om een extra kopje voor u vragen?
De oudere dame was verrukt.
Wat vriéndelijk van u! riep ze
die manier zal de reis me niet zoolang val
len.
De suiker in haar theekopje was nog niet
gesmolten of de oudere dame vroeg -haar wel
willende reisgenoote of zij haar raad mocht
vragen over iets dat n\et haar bezoek naar
Londen in verband stond. Ik ben zoo vol
van wat ik gehoord heb en ik heb behoefte
om mij daarover eens tegen een vrouw uit
te spreken en er is iets in uw gezicht dat mij
vertrouwen inboezemt, zei ze
Met het grootste genoegen, antwoordde
Lilian.
Ik heb een zoon, begon de oudere dam
op vertrouwelijke toon, en tot voor kort be-
Tet^trevZrgaat7^"te^oote7isTrTa^
op teleurstelling en des te dieper die te
leurstelling. Maar ook hoe hpoger het
streven gaat, des te sterker worden onze
kracht en onze wil, des te edeler en voller
en ryker wordt oys leven en des te jube
lender de overwinning. Dat is het tragische
van het leven.
We moeten verwachten en streven, ons
idealen vormen en trachten uit te reiken
boven de realiteit, willen we werkelyk deei
hebben aan het leven en eigen leven en
wezen hooger heffen en nader brengen aan
het doel. En hoe hooger de idealen, hoe
krachtiger het streven, des te voller ook
ons leven en des te edeler ons wezen. Maar
ook des te veelvuldige^ en dieper de te
leurstellingen. Het is het onvermydelyk
leed, dat het leven brengt en dat we des te
zekerder vinden, hoe sterker en bewuster
ter we jagen naar het geluk en de zelfver
werkelijking, die toch het doel van alle
leven is.
Maar ook dat leed heeft zyn waarde.
Wanneer we van de teleurstellingen, die
ons telkens weer treffen, enkel den druk
voelen, dan kunnen ze alleen een belemme
ring zyn. En we moeten se trachten om te
zetten in een nieuwe kracht. Dat kunnen
we, als we in iedere teleurstelling de aan
maning lezen tot sterker krachtsinspan
ning. Zoo de verwachtingen, die we van het
leven koesteren veenu té hoog gespannen
zyn, willen ze aan haar doel m de werk
zaamheden van het ievfn beantwoorden,
dan beteekent dit wei, dat we haar vervul-'
ling nooit ten volle kunnen aidwingen,
maar niet, dat we ze niet ten deele kunnen
verwezeniyken. Üf we dat zullen kunnen,
hangt voor een deel ook van de kracht van
ons streven, van de sterkte van onzen wi*
en onze voortdurende inManrung al. Daar
om moet iedere teleurïeding ons een
spoorslag zyn voor nieuwe en heitiger in
spanning. Het leed der teleurstel.mg moe
ten we trachten te overwjnnen door .nieuwen
arbeid. Zoo krygt die teleurstelling haar
waarde. Want juist die druk der teleurstel
ling zal onze veerkracht sterker maken,
waar hy ons dwingt tot sterker inspanning
om onder dien druk uit te komen. Die aruk
werkt op onzen levenswil als de druk op
een veer, die sterker omhoog springt, zoo-
dra de druk ophoudt. En die kracht van
onzen levenswil is het, die ons er brengen
moet, nader brengen aan ons doel, nader
aan ons geluk, nader aan het doel van alle
leven. Maar die kracht van ons allen is hel
ook, die het leven noodig heeft voor zyn
ontwikkeling. Zoo hebbefl ook onze teleur
stellingen een beteekenis en een waarde
niet enkel voor ons zelvin, maar ook voor
het leven der menschheiq.
jongeman op te voeden.
Als je een greintje gevoel van dankbaar
heid bezat, of een beetje zelfkennis, zou je
dat niet zeggen, riep Lilian
Greville glimlachte in zichzelf. Tommy
was een beste jongen, maar bloed was nu
eenmaal dikker dan water I Lord Dunneford
wachtte met afscheid nemen tot de minister
weg was.
Dag Tommy, zei Lilian
Hij hield haar hand vast. Ik houd
zooveel van je zooveel, zei hij heesch
waarom kan je niet een klein beetje van mij
houden?
Haar hart verzachtte zich. Kom over
zes maanden bij me terug, Tommy, en als
je me dan nog noodig hebt, zeg dan nog eens
wat je al zoo dikwijls gezegd hebt. Dan zul
len we verder zien. Maar ik beloof niets
Een tocht naar en door tropisch Nederland.
ix.
stadium, zoodat handen en voeten dikwijls
reeds waren afgevallen of blindheid was op
getreden/ dan waren zy aan de genade van
hun bloedverwanten overgeleverd.
Het begin was ook hier buitengewoon
moeilik. Boekdeelen zouden er over te
schrijven zyn, welke teleurstelling, ontmoe
diging en tegenwerking de zendelingen hier
hebben ondervonden. Als men bedenkt, dat
Laoe si Momo ruim 70 KuM. van de eerste
Europeesche nederzetting lag, er geen we
gen waren, geen .auto’s, geen medische
voorlichting, geen sanitaire hulpmiddelen
en geen geld, dan zal men kunnen be
grijpen welk heldenwerk hier op dit afge
legen plekje gronds verricht is.
Toen de tegenwoordige leider, de heer
van Eelen, ruim elf Jaar geleden hier kwam
woonden de lepralyders in plaggen hutten,
was het kamp met prikkeldraad afgesloten,
stond een gevangenis aan den ingang, kon
men niet anders dan te voet of te paard
langs een smal, hoekig pad, de kolonie be
reiken.
ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal 2.25, per week 17 eent, met Zondagblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per past per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau» MARKT 81, GOUDA,
bij onte agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
»ux zijn dagelijks geopend van 9—8 uur. Administratie Telef. Interc. 82:
lef. 88, Postrekening 48400.
Ik ben ook heelemaal niet van plan
om je te komen opzoeken, gromde Tommy.
Als je mij telegrafeerd,- zal ik je noodkreten
negeeren, als je me schrijft, krijg je in het
gunstigste geval antwoord van mijn kamer
dienaar. Als je een advertentie plaatst bij
wijze van laatsten roep om hulp zal ik je op
dezelfden manier doen weten dat het noode-
loos is om iets van mij te verwachten.
Lfeve Tommy, zei Lilian vriendelijk.
Tommy kreeg een kleur en zijn lippen tril
den. Maar om niet te laten merken wat er
in hem omging zei hij spottend
Om mijn onafhankelijkheid te toonen
zal ik een sigaret aansteken zonder je per
missie te vragen.
Hij hield de anderen zijn koker voor en
alle drie róókten ze een oogenblik zonder iets
te zeggen.
De laatste sigaret, spotte Greville.
Een mooi onderwerp xoor een schilderij.
Weer rookten ze zwijgend verder, tot Lilian
opeens opstond.
Ik heb zoo’n idee, zei ze, dat mijn ka
menier bezig is om mijn nieuwste avondjapon
'n te pakken. Dat moet ik haar beletten
Moeten jullie heusch gaan? voegde ze erbij,
toen ze zag dat haar bezoekers opstonden.
Het duurt waarschijnlijk niet zoo lang
voor we elkaar weerzien, zei Greville, toen
hij afscheid nam. Binnenkort hoop ik me
een paar dagen tekunnen vrijmaken en dan
ga ik meteen mijn neef aan je voorstellen
Ik wil dat hij zoo gauw mogelijk onder je
leiding komt.
Tommy fronste de wenkbrauwen.
Geen enkel, werkelijk, zachtaardige
vrouw belast zich met de taak om een ruwen
Uit het Engelsch van
ARCHIBALD EYRE.
7 (Nadruk verboden).
Morgeq,, zei ze een beetje bedrukt, toen
ze met hun drieën alleen in de salon zaten,
laat ik alle aanstellerij varen en keer ik
terug naar Moeder Natuur. Zij dineert mid
den op den dag en 's avonds eet ze een boter
ham. Zij stopt ook haar eigen kousen en ver
stelt haar eigen kleeren.
Moeder Natuur en tante Martha zijn
waarschijnlijk nauw aan elkaar verwant?
veronderstelde Tommy.
Ze zijn zusters. Lilian dronk peinzend
haar thee uit, Ik heb zes maanden om
mijzelf te hervormen, ging zij voort. Als wij
elkaar weer ontmoetten zal ik mijn losse
tong in bedwang hebben ik zal nooit meer
luidruchtig zijn of met mijn ellebogen op de
tafel leunen. Ik zal geen scherpe opmerkin
gen meer maken en nooit oneerbiedig zijn
tegen oudere menschen.
Wij mogen je toch in je verbannings
oord komen opzoeken? vroeg Greville.
Tommy niet. U natuurlijk wel, dat
hebt U trouwens al beloofd, maar Tommy
geen geval. Hij roept de slechtste in
stincten in mij wakker. Als hij in de buurt is
moet ik onhebbelijk zijn, of ik wil of niet.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorg-krixg) i
1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgtaringi
15 regels f 1.55, elke regel meer BJM. Advertentiki in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Llefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels 2.25, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiin en ingebonden mededeelingen bfl contract tot sear gereduceerde»
prijs. Groot* letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusachenkomst van soiled* Boekhande
laren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan bet
Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opnam* verzekerd te rijn.
En nu! De oude lepra-inrichting heeft
plaats gemaakt voor een keurige Batak-
kampong. Geen buitenmssige huizen maar
het echte Bataktype met zyn ryk versierde
dakvoran. „De menschen" zegt de heer van
Eelen, moeten zich hier thuis voelen."
Daarom een woningtype, dat hen lief is,
een dorpsindeeling met dorpshoofden etc.,
die hen van kind af bekend is,rijstvelden
en vruchtboomen bij hun woningen.
Alleen één ding mist de Batak hier, nJ.
de geweldige massa’s vuil, die elke Batak-
kampong eigen is.
„Een Batak zwemt graag in het vuil”
zegt de heer van Eelen, maar hoe lief we
hem ook hebben, dit moeten we hem ont
houden.
Nu begrijpen we ook, waarom de huisjes
op cementen palen staan, waarom de grond
er onder zoo keurig aangeharkt is, waarom
de goten zoo schoon zyn. Er zyn woningen
voor gehuwden, of voor vier ongehuwde
mannen of vier ongehuwde vrouwen.
De daken der woningen van hoofden of
burgemeesters zyn ter onderscheiding met
ossekoppen versierd. Als in de kampong be
taalt de patiënt aan hem ook z’n belasting.
Per dag ontvangt elke patiënt 2 cent. Het
is ontroerend te hooren wat deze stakkers
met dit kleine beetje geld sparen en woeke
ren! Woekeren in de goede beteekenis van
het woord. Men zal het niet willen geloo-
ven, winneer ik vertel, dat voor de bouw
van hun eigen kerk door hen bijna 4000
byeengespaard is. Boven him dagelyksche
toelage kunnen zij door eigen werk nog
extra verdiensten behalen.
Men hoort altyd beweren, dat de Inlander
niet sparen kan. Dit mag voor den Javaan
juist zyn, doch voor den Batak geldt dit
zeer zeker niet.
Als in elke behoorlijke kampong is er een
smid, die ook patiënt is. Deze smid is een
artist in zyn soort. Voor patiënten, die één
of meer vingets missen of zelfs de heele
hand, heeft hy allerlei ingenieuse werktui
gen bedacht. Óp de plaats van de gevange
nis staan thans acht huisjes voor de ergste