I Bahlmann Gouda dan 6500 gezinnen in Gouda en Omgeving NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN Deze Courant komt in meer No. 17198 NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, 8T0LWDK, WADDINXVEEN. ZEVENHUIZEN, en* Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen Naar Indiê. Zaterdag 12 October 1929 in EERSTE BLAD. IETS APARTS =■- REGENMANTELS - HOEDEN TELEURSTELLINGEN. BERGAMBACHT, BERKENWOUDL; bodegraven, boskoop, goüderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, FEUILLETON. DE GESTOLEN DIADEEM. Schitterende Sörteering Prima Kwaliteiten ten ste 300 n :hry' HOOFDSTUK VI. uit, op De treinreis. (Wordt vervolgd). a. en is ELEGANTE DAMES- EN KINDERKLEEDING HOEDEN - STOFFEN - PELTERIJEN - BONTMANTELS Onze bureai Redactie Telu "ja onafhankelijkheid te toonen igaret aansteken zonder je per- »en in en ite gd, wznoeer en dan waa oellijk hun te i hebben wij sheelelamllie e Hag te ge- ■b ik Van een leider en nut e Hag is zul- e koffie, zeer en vM een >ma, zonder uitwerking. l:coffeïnevrij. erschil epoe- iwen kunnen i thans veel Ijtt werk en r. Pit munnM8r .Hwt.itt dt hm Wrie». Lage Prijzen Zoowel in gekleurd als blauw en zwart, brengen wij in elke prijslage Den volgenden middag reed" Lilian in haar eentje naar Liverpool Street Station, ze had zoo min mogelijk bagage meegenomen. Ze gaf een witkiel orders om haar koffers in een eerste klas coupé te brengen en was hee.' blij dat hij een compartiment voor haar uit zocht, waarin maar alleen een oudere dame zat. Deze dame scheen bezorgd over een zwarten koffer met een witten band en deed zooveel vragen aan verschillende menschen op het perron, die er niets van wisten dat Lilian zich verplicht voelde haar diensten aan te bieden, die dankbaar werden aan vaard. Toen zij weer van den bagagewagen Oag.raml.Td» opfcapm MKX) 88’Jaargang rijgen zelfs ie Hag net als richer ultste- i«Ik, die hun tegenstond, :n (hans vee! lein scheutje toegevoegd Het 'even is er vol van. Hoe ouder we worden, des te meer raken we daarvan overtuigd. Het maakt ons leven niet ge- inakkelyker. Maar daarom is het goed, dat we ons van de beteekenis en de waarde dier teleurstellingen duidelijk bewust ma ken. Opdat die teleurstellingen niet tot een ballaat worden, die ons het voorgaan be moeileken, maar een stimulans tot sterkere inspanning. Wanneer het leven zoo rijk is aan teleur stellingen, dat ieder van ons ze in steeds klimmende mate in zijn leven ervaart, dan ligt dat niet aan het leven, maar aan ons zelven. Wy spannen onze verwachtingen te hoog. De werkelijkheid voldoet ons niet en in onze verlangens, onze verwachtingen trachten we telkens boven die werkelijkheid uit te reiken. Wil dit zeggen, dat we ons veranderen moeten? We zouden het niet kunnen, ook al zouden we het willen. Leven is voortdurende verandering, ontwikkeling, verder bouwen. Aan die verandering moe ten we mee arbeiden. En de prikkel tot dien arbeid is de ontevredenheid met het bestaande. De voortdurende bewegelijkheid van het leven, da voortgaande ontwikke- heeft dus als ’t ware deze ontevredenheid tot yoorwaarde. Wanneer we alles goed vonden, zooals het was, wanneer onze ver langens en verwachtingen niet verder en hooger reikten, dan zouden we ons geen moeite meer geven. Er zjjn er, die dit nau welijks doen. Zij raken buiten het leven en missen ook allen invloed op het leven. En langzamerhand versteenen ze geestelijk en verstijft hun arbeidscapaciteit als spieren, die niet meer gebruikt worden. Dit wijst erop, dat we voor ons zelven, voor eigen leven de werkdadigheid, het streven en dus de verwachtingen, dus ook de ontevreden heid met het bestaande noodig hebben. Willen we krachtig bljjven naar lichaam en geest, het leven meeleven en aan ons levensgeluk en onze levensontwikkeling verder bouwen, dan moeten we blijven stre ven, krachtig streven. En de impuls tot. dat streven is toch altijd in meerdere of min dere mate de verwachting. Het is d^yer- wachting naar grpoter, beter, sterke^ dat we door onze inspanning te ^ereiken hopen Maar die verwachting, die boven het be staande tracht uit te reiken, brengt ook on vermijdelijk de teleurstelling. Hoe hooger patiënten, die geregeld hulp noodig hebben. De gevangenis was geheel overbodig. In do elf jaar, dat de heer van Eelen gearbeid heeft, is er slechts een keer oen diefstal voorgekomen en toen des Zondags de zen deling er zyn spijt over uitdrukte dat het goede vertrouwen dreigde verloren te gaan, werd den volgenden dag het gestolene teruggevonden. By den ingang staat nu een winkel waar de patiënten van allerlei kunnen koopen. De cantinehouder is onbesmet en vermijdt elke aanraking. Het geld ontvangt hy op ’n plank en deponeert dit in 'n ontsmettings- bak. Voor familieleden, die hun bloedver wanten wenschen op te zoeken is er een open lokaal gemaakt met *n hekopsluiting, terwijl een logiesgebouw er naast staat. Men komt soms 100 K.M. ver! Men betaalt 10 ct. per nacht, doch krijgt de helft terug, als men zijn vertrek schoongehouden heeft- Het geloof by al deze patiënten is voor ons, die on» Christenen noemen, bescha mend. Zelfs de ergste patiënten zouden lie ver d°°dgaan, dan een Zondagsdienst in hun kerk te missen. Ze zyn zeer muzikaal en vele onzer gezangen zyn door hen zelf voor vijf en meer stemmen getoonzet. Hoe de sfeer in deze kolonie is moge het vol gende illustreeren. Voor eenige jaren werd door de veldpolitie een misdadiger-lepra- Ijjder, zwaar geboeid, aangebracht. De man had minstens acht maanden op zyn gewe ten, en men dorst hem niet goed los te ma ken, doch de zendeling zelf deed het, liet hem eten en drinken brengen verbond zijn won den en gaf de man een huisje om in te wonen. Na eenige wéken ging hy eens met de man praten. Hij biechtte al zjjn zonden op, is thans hoofd van de mannenafdeeling en spaart om het gedane onrecht, al thans financieel te vergoeden. Tal van ge zonde Bataks, vinden de kolonie zoo prach tig, dat zij voorgeven lepralijder te zijn, om maar opgenomen te worden. In den aan vang zeide ik, dat de Zending zich het lot dezer ongelukkigen aantrok. Volledigheids halve moet ik erby vermelden dat de Zen- (illUNHE COURANT. Hij bezit een grooten schat, wien hef kleine verheugt en hij leeft het best, die wat hij bezit, weet te gebruiken. Het plateau van Toba met zyn heerlijk koel klimaat en zyn schitterend natuur schoon herbergt by al het mooie en schoone een wereld van leed. Wy bezochten een leprozerie en wel die van Laoe si Momo op 4000 voet hoogte ge legen en bijna buiten het bereik der be woonde wereld. Wie als wy de melaatschheid alleen kenden bij name, kan zich ónmoge lijk voorstellen welke vreeselyke ziekte de menschen hier teistert. Een ziekte waar voor geen genezing mogelijk is en die voor den lijder door het langzame afstervipgs- proces een ware tantaluakwelling is. De patiënten van Laoe si Momo, ruim 400, zyn Bataks en op een enkele uitzonde ring na allen Christenen. De zending, die onder de Batakbevolking met zoo’n schit terend succes gewerkt heeft, heeft zich ook het lot der melaatschen aangetrokken. Voor ongeveer 25 jaar leefden deze ongelukkigen in de kampongs, waar zy een doorloopend besmettingsgevaar voor hun omgeving op leverden. Waren zy in vergevorderd ziekte- stonden er tusschen hem en mij absoluut gpen geheimen. Ik zou het ook niet hebben geduld. Maar den laatsten tijd heb ik een verandering in hem opgemerkt; een moeder is niet zoo gemakkelijk te misleiden. Jongelui probeeren dat anders heel dik wijls, heb ik wel eens hooren zeggen, merkte Lilian op, terwijl ze zedig het hoofd schudde. Mijn zoon heeft dat nooit gedaan, totdat dit verdriet in zijn jonge leven is gekomen. Wat treurig'. De zorg voor jongeren moet een zware verantwoordelijkheid zijn. Mijn zoon is niet heel jong; hij is on langs drie en twintig geworden. Maar een kort bezoek aan Londen den eersten keer dat hij er alleen heen is geweest kwam hij erg bedrukt terug. En op mijn herhaalde vragen van wat hem toch scheelde, kreeg ik niets dan ontwijkende antwoorden. Tenslotte besloot ik om zelf naar de stad te gaan en een onderzoek in te stelen. Neemt u mij niet kwalijk, dat ik als jongere zoo openhartig mijn opinie zeg, maar ik geloof niet dat het verstandig was, zei Lilian. Geen jongen waar wat in zit, zal een der gelijke spionneering prettig vinden. Ik heb u vergeten te zeggen, dat» hij mijn eenig kind is, antwoordde de moeder op gekrenkten toon. Ik kan toch niet werkloos toezien dat mijn zoon lijdt? En hoe kan men iemand die verdriet heeft troosten, als men niet weet waardoor zijn verdriet veroorzaakt wordt? Ik heb er met mijn broer in Londen óver gesproken en die heeft me aangeraden de zaak te laten rusten. terug kwam met de geruststellende mede- deeling dat de koffer veilig daarin was op geborgen, wist de dame niet hoe ze haar be danken moest. Ik reis zelden alleen, legde ze uit. Ik heb altijd zoo’n verloren gevoel in Londen Ik kan me volkomen in uw gevoelens indenken, antwoordde Lilian vriendelijkik heb hetzelfde gevoel als ik buiten ben. De stilte van een landweg doet mij heimwee krijgen naar de aanwezigheid van een politie agent. Haar reisgezellin kon zich dit niet be grijpen en zei dit ook: Buiten voel ik mij heelemaal thuis daar bestaat voor mij' geen eenzaamheid. De vogels zingen en de bladeren ritselen en aan voel ik mij nooit alleen. Ik ben van plan thee uit de restauratie wagen te laten komen, zei Lilian, mag ik om een extra kopje voor u vragen? De oudere dame was verrukt. Wat vriéndelijk van u! riep ze die manier zal de reis me niet zoolang val len. De suiker in haar theekopje was nog niet gesmolten of de oudere dame vroeg -haar wel willende reisgenoote of zij haar raad mocht vragen over iets dat n\et haar bezoek naar Londen in verband stond. Ik ben zoo vol van wat ik gehoord heb en ik heb behoefte om mij daarover eens tegen een vrouw uit te spreken en er is iets in uw gezicht dat mij vertrouwen inboezemt, zei ze Met het grootste genoegen, antwoordde Lilian. Ik heb een zoon, begon de oudere dam op vertrouwelijke toon, en tot voor kort be- Tet^trevZrgaat7^"te^oote7isTrTa^ op teleurstelling en des te dieper die te leurstelling. Maar ook hoe hpoger het streven gaat, des te sterker worden onze kracht en onze wil, des te edeler en voller en ryker wordt oys leven en des te jube lender de overwinning. Dat is het tragische van het leven. We moeten verwachten en streven, ons idealen vormen en trachten uit te reiken boven de realiteit, willen we werkelyk deei hebben aan het leven en eigen leven en wezen hooger heffen en nader brengen aan het doel. En hoe hooger de idealen, hoe krachtiger het streven, des te voller ook ons leven en des te edeler ons wezen. Maar ook des te veelvuldige^ en dieper de te leurstellingen. Het is het onvermydelyk leed, dat het leven brengt en dat we des te zekerder vinden, hoe sterker en bewuster ter we jagen naar het geluk en de zelfver werkelijking, die toch het doel van alle leven is. Maar ook dat leed heeft zyn waarde. Wanneer we van de teleurstellingen, die ons telkens weer treffen, enkel den druk voelen, dan kunnen ze alleen een belemme ring zyn. En we moeten se trachten om te zetten in een nieuwe kracht. Dat kunnen we, als we in iedere teleurstelling de aan maning lezen tot sterker krachtsinspan ning. Zoo de verwachtingen, die we van het leven koesteren veenu té hoog gespannen zyn, willen ze aan haar doel m de werk zaamheden van het ievfn beantwoorden, dan beteekent dit wei, dat we haar vervul-' ling nooit ten volle kunnen aidwingen, maar niet, dat we ze niet ten deele kunnen verwezeniyken. Üf we dat zullen kunnen, hangt voor een deel ook van de kracht van ons streven, van de sterkte van onzen wi* en onze voortdurende inManrung al. Daar om moet iedere teleurïeding ons een spoorslag zyn voor nieuwe en heitiger in spanning. Het leed der teleurstel.mg moe ten we trachten te overwjnnen door .nieuwen arbeid. Zoo krygt die teleurstelling haar waarde. Want juist die druk der teleurstel ling zal onze veerkracht sterker maken, waar hy ons dwingt tot sterker inspanning om onder dien druk uit te komen. Die aruk werkt op onzen levenswil als de druk op een veer, die sterker omhoog springt, zoo- dra de druk ophoudt. En die kracht van onzen levenswil is het, die ons er brengen moet, nader brengen aan ons doel, nader aan ons geluk, nader aan het doel van alle leven. Maar die kracht van ons allen is hel ook, die het leven noodig heeft voor zyn ontwikkeling. Zoo hebbefl ook onze teleur stellingen een beteekenis en een waarde niet enkel voor ons zelvin, maar ook voor het leven der menschheiq. jongeman op te voeden. Als je een greintje gevoel van dankbaar heid bezat, of een beetje zelfkennis, zou je dat niet zeggen, riep Lilian Greville glimlachte in zichzelf. Tommy was een beste jongen, maar bloed was nu eenmaal dikker dan water I Lord Dunneford wachtte met afscheid nemen tot de minister weg was. Dag Tommy, zei Lilian Hij hield haar hand vast. Ik houd zooveel van je zooveel, zei hij heesch waarom kan je niet een klein beetje van mij houden? Haar hart verzachtte zich. Kom over zes maanden bij me terug, Tommy, en als je me dan nog noodig hebt, zeg dan nog eens wat je al zoo dikwijls gezegd hebt. Dan zul len we verder zien. Maar ik beloof niets Een tocht naar en door tropisch Nederland. ix. stadium, zoodat handen en voeten dikwijls reeds waren afgevallen of blindheid was op getreden/ dan waren zy aan de genade van hun bloedverwanten overgeleverd. Het begin was ook hier buitengewoon moeilik. Boekdeelen zouden er over te schrijven zyn, welke teleurstelling, ontmoe diging en tegenwerking de zendelingen hier hebben ondervonden. Als men bedenkt, dat Laoe si Momo ruim 70 KuM. van de eerste Europeesche nederzetting lag, er geen we gen waren, geen .auto’s, geen medische voorlichting, geen sanitaire hulpmiddelen en geen geld, dan zal men kunnen be grijpen welk heldenwerk hier op dit afge legen plekje gronds verricht is. Toen de tegenwoordige leider, de heer van Eelen, ruim elf Jaar geleden hier kwam woonden de lepralyders in plaggen hutten, was het kamp met prikkeldraad afgesloten, stond een gevangenis aan den ingang, kon men niet anders dan te voet of te paard langs een smal, hoekig pad, de kolonie be reiken. ABONNEMENTSPRIJS i per kwartaal 2.25, per week 17 eent, met Zondagblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per past per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau» MARKT 81, GOUDA, bij onte agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. »ux zijn dagelijks geopend van 9—8 uur. Administratie Telef. Interc. 82: lef. 88, Postrekening 48400. Ik ben ook heelemaal niet van plan om je te komen opzoeken, gromde Tommy. Als je mij telegrafeerd,- zal ik je noodkreten negeeren, als je me schrijft, krijg je in het gunstigste geval antwoord van mijn kamer dienaar. Als je een advertentie plaatst bij wijze van laatsten roep om hulp zal ik je op dezelfden manier doen weten dat het noode- loos is om iets van mij te verwachten. Lfeve Tommy, zei Lilian vriendelijk. Tommy kreeg een kleur en zijn lippen tril den. Maar om niet te laten merken wat er in hem omging zei hij spottend Om mijn onafhankelijkheid te toonen zal ik een sigaret aansteken zonder je per missie te vragen. Hij hield de anderen zijn koker voor en alle drie róókten ze een oogenblik zonder iets te zeggen. De laatste sigaret, spotte Greville. Een mooi onderwerp xoor een schilderij. Weer rookten ze zwijgend verder, tot Lilian opeens opstond. Ik heb zoo’n idee, zei ze, dat mijn ka menier bezig is om mijn nieuwste avondjapon 'n te pakken. Dat moet ik haar beletten Moeten jullie heusch gaan? voegde ze erbij, toen ze zag dat haar bezoekers opstonden. Het duurt waarschijnlijk niet zoo lang voor we elkaar weerzien, zei Greville, toen hij afscheid nam. Binnenkort hoop ik me een paar dagen tekunnen vrijmaken en dan ga ik meteen mijn neef aan je voorstellen Ik wil dat hij zoo gauw mogelijk onder je leiding komt. Tommy fronste de wenkbrauwen. Geen enkel, werkelijk, zachtaardige vrouw belast zich met de taak om een ruwen Uit het Engelsch van ARCHIBALD EYRE. 7 (Nadruk verboden). Morgeq,, zei ze een beetje bedrukt, toen ze met hun drieën alleen in de salon zaten, laat ik alle aanstellerij varen en keer ik terug naar Moeder Natuur. Zij dineert mid den op den dag en 's avonds eet ze een boter ham. Zij stopt ook haar eigen kousen en ver stelt haar eigen kleeren. Moeder Natuur en tante Martha zijn waarschijnlijk nauw aan elkaar verwant? veronderstelde Tommy. Ze zijn zusters. Lilian dronk peinzend haar thee uit, Ik heb zes maanden om mijzelf te hervormen, ging zij voort. Als wij elkaar weer ontmoetten zal ik mijn losse tong in bedwang hebben ik zal nooit meer luidruchtig zijn of met mijn ellebogen op de tafel leunen. Ik zal geen scherpe opmerkin gen meer maken en nooit oneerbiedig zijn tegen oudere menschen. Wij mogen je toch in je verbannings oord komen opzoeken? vroeg Greville. Tommy niet. U natuurlijk wel, dat hebt U trouwens al beloofd, maar Tommy geen geval. Hij roept de slechtste in stincten in mij wakker. Als hij in de buurt is moet ik onhebbelijk zijn, of ik wil of niet. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorg-krixg) i 1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgtaringi 15 regels f 1.55, elke regel meer BJM. Advertentiki in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Llefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels 2.25, elke regel meer 0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiin en ingebonden mededeelingen bfl contract tot sear gereduceerde» prijs. Groot* letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusachenkomst van soiled* Boekhande laren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan bet Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opnam* verzekerd te rijn. En nu! De oude lepra-inrichting heeft plaats gemaakt voor een keurige Batak- kampong. Geen buitenmssige huizen maar het echte Bataktype met zyn ryk versierde dakvoran. „De menschen" zegt de heer van Eelen, moeten zich hier thuis voelen." Daarom een woningtype, dat hen lief is, een dorpsindeeling met dorpshoofden etc., die hen van kind af bekend is,rijstvelden en vruchtboomen bij hun woningen. Alleen één ding mist de Batak hier, nJ. de geweldige massa’s vuil, die elke Batak- kampong eigen is. „Een Batak zwemt graag in het vuil” zegt de heer van Eelen, maar hoe lief we hem ook hebben, dit moeten we hem ont houden. Nu begrijpen we ook, waarom de huisjes op cementen palen staan, waarom de grond er onder zoo keurig aangeharkt is, waarom de goten zoo schoon zyn. Er zyn woningen voor gehuwden, of voor vier ongehuwde mannen of vier ongehuwde vrouwen. De daken der woningen van hoofden of burgemeesters zyn ter onderscheiding met ossekoppen versierd. Als in de kampong be taalt de patiënt aan hem ook z’n belasting. Per dag ontvangt elke patiënt 2 cent. Het is ontroerend te hooren wat deze stakkers met dit kleine beetje geld sparen en woeke ren! Woekeren in de goede beteekenis van het woord. Men zal het niet willen geloo- ven, winneer ik vertel, dat voor de bouw van hun eigen kerk door hen bijna 4000 byeengespaard is. Boven him dagelyksche toelage kunnen zij door eigen werk nog extra verdiensten behalen. Men hoort altyd beweren, dat de Inlander niet sparen kan. Dit mag voor den Javaan juist zyn, doch voor den Batak geldt dit zeer zeker niet. Als in elke behoorlijke kampong is er een smid, die ook patiënt is. Deze smid is een artist in zyn soort. Voor patiënten, die één of meer vingets missen of zelfs de heele hand, heeft hy allerlei ingenieuse werktui gen bedacht. Óp de plaats van de gevange nis staan thans acht huisjes voor de ergste

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1929 | | pagina 1