O oer Deze Courant komt in u Gouda Bahlmann t Blad Omgeving na eer dan 6500 gezinnen in Gouda en j NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. -a- i- No. 17222 Zaterdag 9 November 1929 Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen lUIK ird FEUILLETON. I M f U- van -LA- oon, t in- ?rk, rk. Een voordeeliga November-Aanbieding Naar Indië. OE GESTOLEN DIADEEM. ABONNEMENTSPRIJS Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERATR RI.AI) 30 getroffen door deze J (Wordt vervolgd). u dan ook wel zoo van aote ven i de liteit ver net dat tt te met Smart en ondervinding zijn de beste, maar ook de strengste leermeesters. •EN, or Elegante Dames- en Kinderklecding, Hoeden en Stoffen MANTELS EN JAPONNEN ENORME KEUZE Ook in BLAUW en ZWART Een tocht naar en door tropisch Nederland. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring): 15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 ct. bijslag op den prys. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 14 regels 2.25, elke regel meer 0.50. Op de voorpaginevSO hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande laren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjfl. i was, niet zooals we dat beseffen, m zijn gebeuren hoek zien. En zoo m juist oordeel dgen, maar ook an «ondanks zichzelf laatste mededeeling. Ik meende, vervolgde mevrouw Hem mings, dat ik met mijn vrouwelijke instinct tot op den bodem van deze duistere zaak doorgedrongen was. Maar ik had mij leelijk vergist. Ik dacht dat u en uw medeplichtigen, vree zend dat u spoedig ontdekt zou worden, ge poogd hadden mijn onschuldiger zoon bij de zaak te betrekken terwille van de be scherming die zijn hooggeplaatste familie leden voor u zouden vormen. Zop stelde ik mij de gang van zaken voor, maar "het bleek dat ik ontrelijk had. Ja, volkomen ongelijk. Ik bleef bij mijn besluit om naar de politie te gaan. Hij smeekte mij medelijden met u tc hebben, omdat u er in geslaagd bent zijn genegenheid te winnen. Maar dat maakte me juist nog onverzettelijker. -- Dat begrijp ik, merkte Lilian op. En toen... en toen. kwam de afschu welijke waarheid voor den dag. Lilian ging rechter zitten Vertelt u mij die afschuwelijke waarheid alstublieft, vroeg ze. Hij bekende me datTuj behoorde tot uw bende. Vertelde hij u dat, riep Lilian, verbaasd Haar oogen begonnen te schitteren. Vertelde hij dat hij lid was van de bende. Eerst kon ik het niet gelooven, maar hij gif bewijzen. Hij vertelde mij dat hij bij zijn eerste in- braakpoging gearresteerd werd een huis cp Seamore Place en alleen de invloed van zijn oom den minister van binnenlandsche zaken,heeft hem uit een vreeselijke situatie kunnen redden. Weet u waarom hij dat verteld heeft? Alleen maar om mij te beschermen! Dat is nobel van hem! Ja, nobel is hij, nobeler dan de door trapte misdadigers die zoo’n onschuldige jongen hun gevaarlijk werk laten opknap pen. Gemeene b'ende, bah Lilians gezicht had een opgewekte uitdruk king. Ik zou het nooit van hem geloofd hebben, mevrouw Hemmings, u geeft me een hoog denkbeeld van het karakter van uw zoon. Uw lof strekt hem anders niet tot eer, klonk het smalend. Het moet we] echte liefde zijn dat hij zooveel op het spel zet, zei Lilian zacht, meer tut rich zelf dan tot haar bezoekster. Ze bloosde en een verteederd lachje speelde om haar lippen. Het woord liefde in dten mond van iemand als u is heiligschennis, verklaarde mevr. Hemmings minachtend, en nu weet u waarom ik'hier gekomen ben. Om u te waarschuwen dat de dag nabij is dat u en al uw medeplichtigen in de gevangenis zult worden opgesloten, als Al mijn medeplichtigen? En wie zijn dat als ik vragen mag? De meeste leden van uw bende ken ik, zei mevrouw Hemmings. Een ervan is uw tante, juffrouw Watt. Anne, lieve tante, dat zou ik nooit van haar gedacht hebben. De juiste gezichtshoek. Het is wonderlijk, noe weinig menseden in staat zün, het leven, de dingen, zichzel- ven onder den juisten gezichtshoek te zien. En het is nog wonderiyker wellicht, dat ioovelen zich van ce gemaakte fout met a'leen niet bewust zyn, maar haar ook vaak niet als een fout begrijpen. Zoo oordeelen ze volkomen te goeder trouw verkeerd en veroordeelen met de beste bedoelingen. Ik bedoel hier niet het afgaan op een vooroordeel, het oordeelen met onvoldoende gegevens, krachtens onberedeneerde geheel toevallig sym- en antipathieën, naar aller lei oncontroleerbare indrukken. Dat is ook een fout, die veel gemaakt wordt. Maar gewoonljjk is men zich daarvan wel min of meer bewust. De fout, hier bedoeld, draagt een geheel ander karakter, is van geheel anderen aard. Zy ontstaat door een gebrek ia ons waardeeringsvennogen en is een fout, die we ook met den besten wil vaak niet vermeden kunnen. En zy is een gevolg hiervan, dat we ons niet op den goeden af stand, niet in de juiste verhouding plaat sen tot wat we*te beoordeelen hebben, ’t zij we dit zelven zyn of de menschen en din gen en verhoudingen om ons heen of ook het leven in zyn geheel. We hebben de haast van zelf sprekende gewoonte alles, ook het verledene, te be oordeelen naar de kennis en het inzicht, die we hebben op het oogenbllk, dat we het oordeel vormen, naar de kennis en dat in zicht eigen en anderer doen en laten een maatstaf aan te leggen en zelfs by anderen stilzwijgend die kennis en dat inzicht te veronderstellen. Toch is het duidelijk, dat elk ding, elke daad, elke verhouding beoor deeld moet worden naar den maatstaf van kennis en inzicht, die op het oogenblik, dat ze ontstonden, aanwezig waren, dat de dingen gezet moeten worden in het licht van hun eigen tyd, willen we ze juist en in hun ware gedaante zien, dat we dus bij ons oordeelen niet moeten kyken met de oogen van dit oogenblik, niet vanuit den hoek, waarin we ons op het oogenblik be vinden, maar dat we den stand moeten zien terug te vinden, dien we vroeger innamen en van daaruit, onder den gezichtshoek van dien tijd, de ware gedaante moeten trach ten vast te stellen, maar ook, dat we ande ren niet de maatstaf mogen aanleggen van de kennis en het inzicht, die wij bezitten, Van Sindanglaja konden we moeilijk scheiden. Doch ons programma, dat van dag tot dag geregeld is, liet geen ruimte voor onze wenschen over. Dies togen we naar Bandoeng. Althans we poogden het. Daar we veel bagage bij ons hadden, zou eep autobus ons via Tjandjoer naar Ban doeng brengen. Veel vertrouwen in auto bussen hebben we in Indië niet gekregen. De meeste diensten worden geëxploiteerd door Chlneezen, terwijl Javanen als chauf feur dienst doen. Hiermede wil ik niets kwaa.ls van deze menschen zeggen. Integen deel! Want een Chinees ziet kans een auto bus voor ’n prikje in handen te krygen en zijn Javaansche chauffeur presteert hetgmi dit rammelend vehikel vol met Inlanders en belast met pakken bagage, langs diepe ra vijnen en door scherpe bochten te sturen. Maar motoren zyn lastige dingen, vooral in handen van menschen, die er niet het min ste verstand van hebben. We bereden nog geen groote weg in Indië, of er stond min stens één autobus in reparatie langs den vriéndelijk zijn om mij op de hoogte te bren gen. - Ik had gehoopt, zei mevrouw Hem mings, dat u zou inzien hoe nutteloos het is om uw rol vol te houden, ons gesprek had korter kunnen zijn. Volkomen openhartig heid Is juist wat ik wensch, viel Lilian haar scherp in de rede. Zoudt u mij willen zeggen waaraan ik de eer van uw bezoek te danken heb? Mevrouw Hemmings beheershte zich. Goed, ik zal u vertellen waarom ik gekomen ben. Gisteravond ontdekte ik in de slaapka mer van mijn zoon den vermisten diadeem Ivan Lady Halsmore. Hij lag in denzelfden doos flie ik in zijn handen gezien heb, on- iniddelijk na zijn onderhoud met u. Ja, zei Lilian, ik heb die aan zijn hoe de toevertrouwd. Dus dat geeft u toch toe, U begint dus al in te zien dat uitvluchten geen doel heb ben. Ga voort met\uw verhaal, zei Lilian Misschine wilt u er aan denken dat mijn tijd en mijn geduld allebei beperkt zijn. Geen van beiden zal ik lang in beslag nemen. Nadat ik dit echter ontdekt'had, heb ik natuurlijk om een verklaring ge vraagd., die echter achterwege bleef. Ik deel de daarop mijn zoon mijn besluit mede om den diadeem aan de politie te overhandigen en die bedreiging was voldoende om hem aan het spreken te krijgen. Mijn zoon smeekte mij dit niet te doen en gaf als reden op dat hij u wilde beschermen. Uw zoon heeft een goed hart, zei Lili- reeds sprak, is te Batavia ook de Rechts- Hoogeschool opgericht. Bandoeng zal zich dus tevreden moeten stellen met een be scheiden plaats, doch op deze plaats zal het gelegenheid hebben zyn natuurlyke voor- deelen, als ligging en klimaat, tot bloei der stad uit te buiten. Reeds nu heeft Bandoeng in zün villa parken, tal van bewoners, die vroeger naar den Haag en elders trokken, doch thans de voorkeur geven aan Bandoeng, om daar rustig hun .ouden dag door te brengen. De Technische Hoogeschool, die ik zoo juist noemde en die van verre reeds zicht baar is door zyn Menangkabonsche dak constructie, is een zeer moderne inrichting. De Inlandsche studenten worden er opge leid tot ingenieur, voorloopig alleen nog maar civiel-ingenieür. Men geeft ongeveer een zelfde hoeveelheid stof als in Delft, doch meer aan de Indische praktijk getoetst. Speciaal voor de kennis der bouwmaterialen, die zoo geheel anders zün dan in Europa, werkt men samen met *t onderzoekstation der B.O.W., dat in één der afdeelingen van do Hoogeschool is gevestigd.. ’s Avonds wachtte ons een interessante tocht naar de Bosscha sterrewacht. Bosscha was een planter uit de Preanger, die een groot deel van zyn vermogen voor allerlei doeleinden bestemd heeft. Hoog tegen de helling der vulkanen, dicht bij het plaatsje Lembang, staan de groote koepels, waarin de reuzenkykers zyn opgesteld. Toen we „boven" kwamen, was het er flink koud eri zaten we te rillen in onze witte pikjes. Doch het panorama der vlakte van Ban doeng, te midden van de donkere silhouetten der vulkaankegels, deed ons al spoedig alle kou vergeten. Dr. Voute, de directeur der sterrewacht, leidde ons rond en bracht ons natuurlyk bij de groote, nieuwe Zeiss-kyker, die onder zyn leiding gebouwd is Verbluf fend is gewoonweg de moderne techniek. De stalen koepel, het dak en de kyker zelf kunnen door eenvoudige handles electrisch bewogen worden. De kyker, die naar schat ting 10 M. lang en 1.5 M. doorsnede heeft, maakt alle bewegingen, die de waar nemer wenscht. Aparte toestellen voor in stellen, fotografeeren e.d. zyn op de doel matige wyze aan gebracht. Van de sterren zelf hebben we niet veel gezien. Een dichte maar ons moeten inleven in den gedachten gang, in het wezen van die anderen. Alleen zoo kunnen we tot het juiste oordeel komen over ons zelven en anderen en tot een juist oordeel ook over het leven en zün verhou dingen. En wü zullen er ons zelf en ande ren veel leed door kunnen besparen. Maar het is zoo moeilyk, zoo uiterst moeilük. Telkens weer, wanneer we onze eigene of anderer daden uit het verleden aan ons oog laten voorbygaan, denken we: dat hadden wy of zü zoo moeten doen, ge heel anders natuurlük dan wü of zü ge- aaan hebben. Maar we vergeten, dat ons oordeel van het oogenblik veelal het gevolg is van later opgedane ervaringen, van nieu we kennis, ander inzicht, veranderde le vensbeschouwing vaak, van motieven, die nog niet konden meespreken op het oogen blik, dat de daad gepleegd werd. Het kan best zün, dat ons tegenwoordig inzicht het juiste is. Maar op het oogen blik, dat we de daad deden, beschikken we nog niet over dat inzicht We moeten ons dat, vooral wanneer we ouder worden telkens herinneren. Dan den ken we voortdurend, wanneer we ons leven overzien: „had ik toen toch maar zoo ge daan!” en verwütend vragen we ons zelven af: „waarom toch heb ik toen niet zoo ge daan?” We moeten begrijpen, dat toen we, ter vindt om op het oogenblik niet met haar te praten Toen dit antwoord aan de bezoekster was overgebracht haalde ze haar visiteboekje te voorschijn en schreef met bevende vingers op het kaartje „Een moeder vraagt om een onderhoud”. Toen Lilian het kaartje zag voelde zij, hoe onaangenaam het ook was. een onderhoud niet kon vermijden. Ze ging naar de zitka mer om mevrouw Hemmings te ontvangen en toen deze binnenkwam, bleek en <uet onzekere bewegingen, voelde Lilian een diep medelijden met haar opkomen. U ziet er vermoeid uit, mevrouw Hem mings, zei ze, ik hoop niet dat u ziek bent, gaat u zitten. Dank u, zij liet zich zwaar in een stoel neervallen. Ik heb u gevraagd om mij te ontvan gen, juffrouw Turner, omdat ik een groot verdriet heb, ik, behoel u zeker niet uit te leggen wat het is. Ik vermoed dat u verdriet in verband staat met uw zoon. Ja, het verbaast me niet, dat u jat ver moedt, het betreft mijn zoon en zijn verhou ding tot u. Lilian kreeg een kleur. Ik ben er niet be wust van dat zijn vefhouding tot mij ook maar de minste ongerustheid hoeft te bezor gen. Mijn zoon heeft alles bekend. Bekend? Ik begrijp absoluut niet wat u bedoelt. Ik weet allee. Misschien wilt XIV. kant. Is het wonder, dat ons busje het ook vertikte Onze chauffeur vond het vanzelf sprekend, draaide het linkerachterwie! eraf en toen daar niets aan mankeerde, het rechter dito. En toen ook daar niets aan haperde, kwam hy met de verrassende mededeeling, dat de overbrenging van de draaistang de achteras gebroken was. Met een nogYiet-defecte bus werd ’n bood schap meegegeven naar de baas van den wagen, een Chinees in Tjandjoer en smaak ten we het genoegen na een half uurtje wachten, in een andere bus te kunnen over stappen. We namen het zaakje nogal luch tig op, wat met ’t oog op de toenemende warmte ook wel wenschelyk was. Trouwens men leert nergens beter, dat alles terecht komt, dan in Indië. Hoe drukker men zich maakt, des te minder men bereikt, want de bilanders raken door het zenuwachtig gedoe heel gauw de kluts kwüt en doen dan alles precies verkeerd. Met onze tweede autobus ging het een half uur goed. Toen vertikte ook zü het. per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per weeK 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwaHaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ3.80. Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zyn dagelyks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Intorc. 82; Redactie Telef. 88. Postrekening 48400. GOlIkSIHE COURANT. O«8W«ndwd» opma» «BOO d» 68° Jaargang Uit het Engelseh van ARCHIBALD ITRE. 31 (Nadruk verboden). „Verhaal is waar. Maar een grap, zooals George wel, verteld zal hebben. Maak je niet bezorgd. Uitstekend zijn moeder vertrouwen maar was beter geweest als hij gezwegen had Hij moet onafhankelijker worden, Alfred. Dus het was waar. De woorden, maai een grap, hielden geen troost en het was eerder een bevestiging. George had haar verteld dat hij het zoo aan zijn oom voorgesteld had. De laatste zin echter trof haar als een scher pe Pijl- „Hij moet onafhankelijker worden”. Dat was hij al moer dan haar lief was en h®t had hem rechtsstreeks in de armen van een gewetenlooze misdadiger gevoerd. Lang was ze in tweestrijd wat ze doen moest, maar eindelijk had ze haar besluit genomen. Ze liet de auto voorkomen en liet rich naar de lunchroom van juffrouw Watt m High street rijden. Toen de wagen voor de banketbakkerij stopte zei ze den schauffeur dat hij moest aanbellen en vragen of juf frouw Turner haar ontvangen kon. Het dienstmeisje dat had opengedaan, kwam Lilian den boodschap brengen. Zeg mevrouw Hemmings, zei Lilian na even gedacht te hébben, dat ik het be- het deden we anders dachten, voelden, wil den dan op het oogenblik, maar vooral ook, dat we toen nog niet de gevolgen zagen, die we nu begrypen en dat het juist is om die gevolgen te vermüden, die ons later leven ons .heeft doen ervaren, dat we die vroegere daden anders hadden willen doen. Hoe weinigen zullen er zyn, die aiet tal van daden en dingen, wanneer ze er nu op terugzien, anders zouden willen en hoevelen, die zouden willen vragen, hun leven nog eens over te mogen doen! Het zyn üdele wenschen, maar welker, vervulling, ook wanneer ze mogelük wal, ons waarschün- lük niet veel verder zou brengen. Ja, als we met de kennis, het «Uitzicht, de erva ring, die we aan het eind van ons leven bezitten, met de veranderde begeerten en behoeften, het leven nog eens over konden doen! Maar wanneer we er opnieuw voor stonden, als vroeger, dan deden we weer zoo, omdat ons doen en laten van het ver leden voortkwam uit onie persoonlijkheid, zooals die in het verleek die nu is. Alleen warmee kunnen we dat leven I onder den juisten gezicht alleen ook kunnen wé I vormen niet enkel voor eig< over anderer doen en laten. We hadden niet anders verwacht. Deze keer mochten de achterwielen aan den wagen blijven. De motor moest het thans ontgel den. Met ons zevenen tuurden we naar mo- gelüke defecten boven de geopende motor kap, terwijl de chauffeur hardnekkige po gingen deed om ons in vloeiend Soenda- neesch uit te leggen, wat er nu eigenlük aan scheelde. Onnoodig te zeggen, dat wü nóch van het Soendaneesch, nóch van het motordefect ook maar iets snapten. Na een kwartier aan verschillende schroeven ge draaid te hebben, beduidde de chauffeur ons, dat we wel weer konden instappen. Na nog eenige malen te hebben stilgestaan, be reikten we eindelyk Tjandjoer, T)e Chinee- sche autoeigenaar ontving ons aderbemin- nelykst. We waren juist van plan, hem de huid vol te schelden, toen zün zoon ons in goed Hollandsch z’n excuses kwam maken en ons twee luxe auto’s aanbood. Zonder ongelukken bereikten we toen Bandoeng. Door den heer Kerckhoven te Malabar was een schitterend programma voor Ban doeng en omgeving in elkaar gezet. Den volgenden dag begon het met een rondrit door de stad, aangeboden door het Gemeentebestuur. De Directeur der Ge meentewerken leidde ons rond en toonde, wat Bandoeng op het gebied der volkshuis vesting gedaan had. Verschillende woningen in de nieuwe kampongs werden bezichtigd, waarna de burgemeester van Bandoeng ons op het Gemeentehuis ofttving en daar 'n kort overzicht gaf van de uitbreiding der stad. Veel moeilükheden heeft Bandoeng ondervonden van Batavia. Men leefde n.l. langen tüd in den droom, Bandoeng hoofd stad van Java te zien worden. Deze droom zal evenwel geen werkelykheid worden. Hoewel Bandoeng met zün prachtklimaat en zün gezonde ligging, veel voor heeft boven Batavia, waar het warm en ongezond is, schynen economische belangen tegen een verplaatsing der groote kantoren van Ba tavia naar Bandoeng te spreken. Voor on derwijsinstellingen is Bandoeng evenwel uitstekend geschikt en werd het daarom waardig gekeurd de Technische Hooge school te mogen huisvesten. Tot centrum van Hooger Onderwijs zal Bandoeng het nooit kunnen, brengen, want behalve de Me dische Hoogeschool, waarover ik vroeger ro Cu

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1929 | | pagina 1