GOUDA
BAHLMANN
3 RECLAMEDAGEN
30-50 Korting.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
enz.
Deze Courant komt m meer dan 7000 gezinnen in Gouda en Omgeving
No.| |I7262
Zaterdag 28 December 1828
BODEGRAVEN
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN,
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
I
I
i
O«a«r»nd—rd« oping» 7000 «i
B8« Jaargang
p Gouda
FEUILLETON.
uwuuivn I iJl’l, DUOllUUr VXvJ U II rX/Xo rvLJVyXT X itIvvIImIVDvII 1, iTlV/K-iI VVAI Xj
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
420
HOOFDSTUK XI.
Beatrice’s mededeelingen.
en
(Wordt vervolgd).
F
den vrijheidsdrang, welke in het menschen-
hart gevonden wordt. Ook verschillende
andere verschijnselen wijzen daarop, dat
niettegenstaande het Hosanna-geroep voor
de vrijheid, deze maar al te gemakkelijk
aan het kruis wordt genageld. Ons leven
in de maatschappij werd door allerlei wet
ten en voorschriften, hoe goed de bedoeling
en de uitwerking ook zijn moge, aan ban
den gelegd: dit niet en dat niet. Het plekje
der persoonlijke vrijheid wordt hoe langer
hoe kleiner.
Wederom zien we, misschien als een reac
tie daarop, geschieden, dat de bandeloos
heid toeneemt. Allerwege wordt daarover
geklaagd. De vele voor het verkeer gesloten
landgoederen, de bekende hatelijke bordjes,
welke herinneren aan artikel zooveel van
het Wetboek van Strafrecht, toonen dat
maar al te droevig aan. De couranten ver
melden telkens weer van bandeloosheid,
welke er is, niet slechts onder het op
groeiende geslacht. De mensch zoekt zijn
vrijheid. Verliest hy die, dan zal hy op
dwaalwegen gaan om ze te hervinden.
Echter is er een gebied, waarop Let eigen
meester zal en moet blijven gelden. Dat is
het gebied van ons innerlijke leven. Wel*
Wordt gezegd, dat de mensch feitelijk niet
anders is dan een kuddedier, dat den groo-
ten hoop volgt. En inderdaad heeft het veel
daarvan. Hoe vaak is men geneigd dat
woord te spreken, dat iedereen spreekt; te
doen wat iedereen doet; te gaan daarheen
waarheen iedereen gaat Waarom wordt de
mode zoo slaafs gevolgd? Vanwaar gaat
een verhaal door de straten der stad, al
hoewel het geen schijn van waarheid heeft
Waarom wordt zooveel mooi gevonden, of
schoon men het feitelijk niet mooi vindt of
de gave mist om het te beoordeelen? Men
doet het. Men spreekt het. Men vindt het
mooi. Men gaat dien weg op. Waar blijft
dan het eigen meester niemands knecht
Opgeborgen wordt het. De eigen vrijheio i
om te gaan, waarheen men wil Te spreken
en aan te nemen hetgeen men wil. Te dotA
hetgeen men wil: dat alles wordt, als ware
het waardeloos, terzyde gelegd. En wie
eigen meester zyn en blyven wil, wordt der-
halven aanstonds uitgekreten als een vrij
buiter; als een man, die niet weet, hoe het
hoort. Waarom gunt men een andere niet
eigen meester te wezen, ook al stelt men
daar zelf geen pry’s op? Waarom mag de
meening, de wereld- en levensbeschouwing,
de kleeder- of haardracht niet anders we
zen dan de groote massa die begeert? Het
is een wonderlijke tegenstrijdigheid in de
menschelijke psyche: met de vrijheid wordt
O ufcreekn
iruMR de GeweWit»
■et het niet meer
s Mode-Winkel te
jebec
>se Mirie en Jim
at verstrooide bruilofto-
!St.
Rm ütrielkswj»H
I
k
bits: Herman
rie Vonk
t Nooy
>ie Nooy
rrit Bon
MuMer
i Mag. Het Voetlicht
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
MH.
Het vermaak wordt wel in allerlei varia
ties tot het vermaak-beluste publiek ge
bracht. Vandaag is het eén jongetje dat
een wonderkind wordt genoemd, morgen is
het de clown Grock, die met zyn fratsen en
zyn verdraaide gezichten het publiek doet
schudden van den lach. Het lijkt heel erg
uiteenloopend, de kunst en het komieke,
maar in den grond hebben ze veel gemeen,
omdat zy de aandacht van de luisteraars en
kijkers even van zich zelf afleiden en tot
de executanten trekken. Daarom is het het
grootste deel van het publiek te doen, dat
zij uit hun eigen sfeer worden getrokken en
nu eens op gemakkelijke wijze met iets an
ders worden bezig gehouden. Misschien is
dat ook het geheim van de bioscoop. Men
gaat maar zitten en behoeft niet anders te
doen dan te ky'ken. Het is voor de rest
donker in de zaal, zoodat je zelf je huur
lieden niet onderscheiden kan. Men heeft
dus op dat oogenblik niets dan zichzelf en
zijn gedachten en hetgeen men ginds op
gedweept; wie die vryheid bezitien wil en
er een gebruik van wil maken, die wordt
uitgekreten als beging by de grootste fout,
welke maar begaan kan worden door eenig
sterveling.
Het ergste echter is deze inbreuk op het
eigen meester, wanneer feet de innerlijke
overtuiging betreft. Misschien hebben onze
lezers het ook wel eens medegemaakt, dat
in een gezelschap iemand een meening ver
kondigde, welke in flagrante» strijd was
met de algemeene opvatting. Men was te
gemanierd om hem rechtstreeks tegen te
spreken. In het gezelschap echter viel plot
seling een groote stilte en de gastheer nam
zich plechtig voor dezen vrijbuiter nooit
meer uit te noodigen. Deze man nu wilde
eigen meester wezen over zyn gedachten
wereld wilde niet denken in de lyn, waarin
men dacht; .wilde gelooven, belijden wat
anderen nu eens niet geloofden of beleden.
Is dat niet het recht van iederen mensch,
waarvoor men vaak met zooveel klem op
komt?
Eigen meester 1 Wie het durft te wezen
moet daarvoor iets over hebben. Hij moet
kunnen verdragen, dat hy met verbaasde
oogen aangezien wordt; ?dat hij desnoods
alleen komt te staan. Maar innerlijk zal hy
sterk wezen, omdat hy gedragen wordt door
een bezit, waarnaar het verlangen van alle
menschen van alle tyden is uitgegaan: het
bezit dier vrijheid, waartoe een mensch ge
roepen en geschapen is.
Beatrice stak onzeker een hand uit
greep zich aan een stoel vast. Een oogen
blik had ze het gevoel alsof de heele kamer
om haar heen draaide. Hoe flink en dapper
ze ook was, de emoties van de laatste dagen
hadden toch haar krachten ondemaijnd en
wordt.
De z.g. handeldrijvende middenstand
heeft het publiek ook zeer verwend door
altijd maar weer nieuwe gemakken uit te
vinden. De concurrentie heeft In dit opzicht
ook het hare gedaan om de luiheid van de
menschen te bevorderen. Thans moet de
wetgever komen om eens paal en perk daar
aan te stellen. Er wordt nu een harde
stryd gevoerd over de vraag hoe men zal
beperken. Er wordt gestreefd naar eenheid;
men wil Dinsdagmiddag alle winkels slui
ten, maar daartegen komen vele winkeliers
in verzet. Voor sommigen zal dit geen
schade zijn, voor anderen natuurlijk wel en
het is te begrijpen, dat men dit maar niet
grif aanvaardt
Het publiek zal iets van sijn gemak moe
ten opofferen; het schikt zich daarin wel en
van dien kant is geen verzet te wachten.
Het is ons maar nooit duidelijk waarom we
iederen dag niet gedurende de algemeene
rust-uren voor de maaltyd niet vele win
kels sluit om de winkeliers en hun perso
neel in de gelegenheid te stellen ook even
te rusten en op hun gemak den maaltyd te
gebruiken. Er zyn weer andere winkels die
heusch niet om acht of negen uur 's mor
gens behoeven te openen en die best een
uurtje later kunnen beginnen. Het zou dus
overweging verdienen de regeling naar de
soort der winkels te maken.
Het leven van de winkeliers is in onze
stad niet te benijden. De eischen die zij zelf
stellen worden steeds hooger opgevoerd en
de groote zaken doen alles om de kleineren
te drukken, wijl juist die kleinere zooveel
van de winst der groote weghalen. Vele
grooten richten in de buitenwijken filialen
op niet zoozeer omdat zy daar voordeel bij
zullen hebben vele werken daar met ver
lies maar om het bestaan van kleinere
tegen te gaan. Er is een teveel aan win
kels en dat moet tot excessen op allerlei
gebied leiden, waarvan het publiek schijn
baar voordeel trekt, maar op den duur een
nadeel zal ondervinden.
Het gemak verwent en onderhand zyn wij
hier alle verwende kinderen, die naar steeds
meer gemak en genoegen zoeken en stre
ven. Maar het is niet de schuld van het
publiek zelf, dat het vei-wend is.
l 30 December
- Gezelschap
ee operette
Gezien het enorm succes
ZATERDAG - MAANDAG en DINSDAG a. s. nogmaals
Éigen Meester.
Ongetwijfeld is de mensch tot vrijheid
geroepen en geschapen. Gewoonlijk dringt
«lies in de menschelijke ziel tot vryheid.
Woorden als: slavernij, juk, dwang, onder
worpenheid staan wel in het woordenboek,
maar bij de meesten worden ze ook in het
kladboek gevonden. Men heeft de vryheid
lief en terwille van de vrijheid en haar on-
gestoord bezit, wordt heel veel gedaan, ge
leden en gestreden. De meeste oorlogen,
welke in den loop der vele eeuwen gevoerd
werden, hadden hun oorsprong in het ver
langen naar vryheid, althans naar meer
vryheid dan men bezat. Reeds in onze kin
deren openbaart zich die drang naar de
vryheid. Hoeveel ouden van dagen verko
zen de eenzaamheid en de onverzorgdheid
van den ouden dag, maar mèt de vrijheid,
boven het verblijf in een gesticht voor ouden
van dagen met een veilig dak boven het
hoofd en goede verzorging, maar zónder
vryheid, althans met de onderworpenheid
aan bepaalde gestichtsregels. k Blijf liever
vry man, zoo werd dan gezegd. Trouwers
de geheele schepping jaagt naar de vrij
heid. Ook het dier, dat zich geen reken
schap geven kan van zyn doen en laten,
doet de wanhopigste pogingen om zijn vrij-
fftitl le bewaren of te herwinnen. In het
politieke-sociale leven hooren we hetzelfde
wachtwoord uitgeven: we strijden voor de
vrijheid. Iedere party werpt op de begeerde
vrijheid haar eigen licht. Deze verstaat we
der iets anders daaronder als een ander.
Maar het woord vryheid blijft een toover-
woord, waarvan een zeer groote aantrek
kingskracht blijft uitgaan, wat ook in de
wereld en in de menschelijke psyche ver-
andere.
Aan de andere zijde zien we, dat onze
tijd hoe langer hoe meer tot de gebonden
heid zich neigt. Wie zich aansluit bij een
vereeniging, een partij, een bond, offert on-
tegenzeggelyk een deel van zyn zoo hoog
gewaardeerde vryheid op. Ter wille van de
discipline is men verplicht den wil der meer
derheid te volgen. Doet men dit niet, dan
wordt men gedwongen om uit te treden.
Menigeen werd op deze wijze uitgestooten
uit den kring der geestverwanten vanwege
zyn afwijkende meening, welke niet ge
doogd kon worden. Het op ieder terrein des
levens zoo opbloeiende vereenigingsleven is
niet veel anders dan een sterke reactie op
GOUDSCHE COURANT.
ADVERTBNTI8PRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 ct.
bijslag op den prys. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 14 regels 2.25, elke Degel meer 0.50. Op
de voorpagine 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gexeduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden* ingezonden door tusschenkomst van soliede Roekhande-
laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten dëags vóór de plaatsing aan het
Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
cun f 1.25, UtefUS
i en BelutinZ
t en MaandU I
UO.
a zal paaeiea op M
deze nieuwe schok was te veel voor haar.
Toen ze haar oogen weer open deed, za< e«
dat Mark Ventmore naast haar stond.
Hou je taai, fluisterde hij. Wat de be-
teekenis en de bedoeling van deze schurken
streek ook mag zijn, je moet maar denken,
dat ze je vader niet meer deeren kunnen.
Langzaam kwam er een beetje kleur op
Beatrice’s gezicht terug en met inspanning
van al haar geestkracht, slaagde zij er in
zich te beheerechen. Ze stond alleen op de
wereld, ze was in eën toestand, waarin de
meeste van haar vrouwelijke kenissen zich
van haar zouden afwenden, maar Mark
bleef haar trouw. En dan was er nog de vei
lige rust gevende gedachte, dat wat er ook
gebeuren mocht, zij van Stephen Richford
niets meer te vreezen had.
Ik ben nu sterk genoeg om alles te
verdragen, zei ze. Vertel u me alstublieft
alle bijzonderheden.
Er is op het oogenblik niet veel te ver
tellen, deelde de inspecteur Field mee.
Ik kwam vanochtend hier om de
slaapkamer van Sir Charles t« openen met
het oog op het bezoek van de jury en den
coroner. Na de slotsom waartoe de beide
doktoren gekomen waren zou het inquest
vandaag een bloote formaliteit geweest zijn
het zou direct voor een paar dagen bitge-
eteld zijn tot na afloop van de sectie op
de overledene, die ongetwijfeld zou worden
bevolen. Ik tracht het zoo voorzichtig mo
gelijk te zeggen Het is natuurlijk heel
pijnlijk voor u om dit te hooren: dat be
grijp ik volkomen.
het verlichte doek ziet gebeuren. Dat ge
beuren daar concentreert zoo de blikken dat
alle andere functies buiten werking worden
gesteld.
Als er dan, als bij een clown humo
rist zegt men tegenwoordig nog eens
een onverwacht grapje wordt gelanceerd,
is men al heel tevreden. Men kan dan la
chen en het is immers nog altijd zóó dat
lachen goed doet. Het schudt de verslapte
spieren en is dus een soort gymnastische
oefening zonder dat je er weer moeite voor
behoeft te doen.
Zonder moeite, daar ligt één der geheime
I oorzaken van veel vermaak, dat men gaat
I genieten. Het wordt den menschen zoo ge-
makkeltfk gemaakt om zich te vermaken
door maar wat geld aan entree te betalen
en verder kalm af te wachten wat er komt
Van zelf-iets-doen komt nooit meer iets,
men kan alles kant en klaar kragen. Op
gander gebied is het ook zoo.
Welke huisvrouw richt nog eens een
maaltijd aan die geheel in haar eigen keu
ken is bereid, als ze gasten wil onthalen.
Eén telefoontje en alles is gekocht, volko
men eet-klaar en keuriger toebercid en op-
gedischt dan het overgroote deel der huis
moeders het zelf kan. Was het vroeger met
Kerstmis en Oudejaar niet het grootste
feest der kinderen dat allerlei lekkernij
werd gebakken? Waar zal het in de groote
stad thans nog gebeuren? De winkels leve
ren alles warm en wel ,stipt op tijd en bijna
voor dezelfde prijzen als de kosten bedra
gen by eigen fabrikaat.
Als één der kinderen jarig was in dien
[ouden tyd, kwam er kinderpartij. Thans
wordt een dozijn kinderen geïnviteerd om
een middagje mee te gaan naar de bioscoop
[en na afloop wordt er poffertjes gegeten.
.Reuze-tractatie natuurlijk, maar onderwijl
zeer gemakkelijk voor de moeder van het
jarige kind. Zy heeft de „herrie’ niet meer
laan huis, het kost misschien iets meer,
maar het is al weer het gemak, dat hier
den menschen dient en daarvoor heeft men
al weer gtaag iets meer over.
Het is een genoegen van het stadsleven,
maar op vele ©ogenblikken ook een nadeel,
|dat men er alles zoo gemakkelijk kan vin
den en krjjgen, dat alles confectie geleverd
De ouderdom verheldert ons inzicht of
hij doet ons versteenen.
De slavin van het zwijgen.
Geauthoriseerde vertaling uit het Engelsch
van FRED. M. WHITE.
Nadruk verboden.
Maar toch voelde ze zich loom en uitge-
Put, ze had geen lust meer om te praten,
Modat de gravin, die dat merkte, al spoedig
opstond met de mededeeliing, dat ze naar
bed ging.
Beatrice was blij, dat haar bezoekster weg
was. Ze sloot zorgvuldig de deur en stelde
een nauwkeurig onderzoek in de kajper in.
En na een poosje begon het tot haar door
te dringen, wat de was op de hand van de
gravin bettekenen kon. Er hing een draadje
wm in het slot van de deur, die naar de
kamer voerde, waar Sir Charles lag. Op het
officieele zegel, dat de politie-autoriteiten
hadden aangebracht, was een stukje was
aiahtbaar, dat in Beatrice’s hand viel, toen
M er met haar vingers langs streek en zijn
sporen had achtergelaten op het rooie lak.
Wat was het doel hiervan? Waarom moest
iemand een af druk van dat zegel hebben?
Was iemand van plan de kamer, waar de
do°de lag binnen te dringen en waarom pij
nigde Beatrice haar hersens om een verkla
ag te vinden, maar zonder succes. Ze was
door haar gedachten in beslag genomen,
zs heelemaal niet merkte, dat er een
U hebt mij laten roepen, heeren? zei
fee kalm. Zeker in verband met het gerech
terlijk onderzoek, Ik ben bang, dat het niet
keel nut zal hebben als ik er bij tegenwoor
dig ben, want mijn vader vertelde mij nooit
iets over zijn gezondheidstoestand. Het zou
mij heel wat pijnlijke ©ogenblikken bespa
ren
Dr. Andrews knikte ernstig; het scheen
he m moeite te kosten om ie spreken.
Dat is het niet, zei hij tenslotte. Als
Wij u al het eene verdriet kunnen besparen,
moeten wij u een ander aandoen. Juffrouw
parryll, of mevrouw 'Richford, zooals ik
ëigenlijk moet zeggen, er is iets vreeselijks
gebeurd, iets afschuwelijks. U weet, dat van
daag het inquest zou plaats hebben, maar
ijiet is onmogelijk. Tracht u flink te houden.
U hebt wat dat betreft niet over mij te
plagen, zei Beatrice zacht.
Dit is zoo, Wel nu danop een onna
speurlijke manier zijn vannacht onbekende
personen in Sir Charles kamer binnengeko-
men en hebben hem weggedragen. Het
klinkt ongelooflijk, maar het is zoo; het
lichaam van Sir Charles is verdwenen!
vermiddel. Haar onaangenaam gevoel van
druk en uitputting was opeens verdwenen;
ze was zich nog maar een ding bewust en
dat was het verlangen om te gaan liggen
en slapen. Als in een droom zag ze de gravin
weggaan en de deur achter zich sluiten:
toen liep Beatrice naar haar bed en ging
liggen, geheel gekleed.
Toen ze wakker werd, was het klaarlichte
dag en Adeline boog ach over haar heen.
Het kamermeisje was erg zenuwachtig.
Ik ben, blij dat u wakker bent, me
vrouw, zei ze. U hebt er geen idee van hoe
veel moejte het me gekost heeft om u te
wekken en gewoonlijk slaapt u zoo licht.
Voelt u zich niet goed?
Uitstekend zelfs, antwoordde Beatrice.
Ik heb uren §n uren geslapen, geloof ik.
Maar voel jij je wel goed, Adeline? Je ziet
zoo bleek en je doet zoo nerveus. Is er iets
gebeurd?
Het is over tienen, juffrouw, zöi Ade
line met een onvaste stem. Van acht uur af
heb ik al geprobeerd om u wakker te krij
gen. Er is een heer in de zitkamer die u
wil spreken twee heeren eigenlijk.
Beatrice vroeg niet verder, hoewel ze aan
Adeline’s manier van doen merkte, dat er
iets bijzonders was. Maar ze voelde zich
vandaag wonderlijk sterk en kalm. Ze maak
te met hulp van Adeline snel toilet en ging
naar de zitkamer, waar twee heeren op
stonden en haar met ernstige gezichten be
groetten. De eene stelde zich voor als in
specteur van politie Field, van Schotland
Yard: de chef van den brigadier die giste
ren de kamer verzegeld had; de ander was
<fr. Andrews.
vierde
■ei.
rnrer vertoond.
paar maal ongeduldig aan haar deur ge
klopt werd. Eindelijk drong het tot haar
door; ze sprong op om de deur open te
doen, denkende dat het haar kamenier was
die klopte.
Het was echter niet Adeline, maar de gra
vin, met een groote witte ahawl om haar
schouders geslagen. Ze putte zich uit in een
stortvloed van excuses, maar wat moeet ze
doen? Haar kamenier was met verschrikke
lijke hoofdpijn naar bed gegaan en niet in
staat op te «taan. Nu kon ze haar japon
van achteren niet open makenzou Beatrice
zoo vriendelijk willen zijn om haar even te
helpen?
Natuurlijk wil ik dat, zei Beatrice. Het
is lastig om zonder hulp te zijn, laat ik
eerst de deur dicht doen.
Beatrice wijdde haar goede zorgen aan de
slujting van de japon, maar de gravin
scheen moeilijk te kunnen stilstaanze liep
tenminste telkens heen en weer, Ze had een
reukflacon in haar hand gevuld met heer
lijke parfum, dat Beatrice niet kende.
Zoo, eindelijk klaar”, zei Beatrice ten
slotte. Wat hebt u daar toch vot>r parfum?
Iets nieuws uit Parijs, antwoordde de
gravin onverschillig. Verrukkelijk, vooral als
je h°°MP’jn hebt. Maar het is wel wat sterk.
Houd u van parfum?
Eerlijk gezegd is parfum een zwak van
mij, bekende Beatrice.
De gravin deed de stop van het fleschje.
Brobeert u het maar eens, zei ze. Maar
neemt u niet dadelijk teveel.
Beatrice hield het fleeciije aan haar neus.
Een verrukkelijk gevoel kwam over haar.
H«t parfum scheen te werken als een too-
ABONNEMENTSPRIJS:-per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelyks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 88. Postrekening 48400.
