Omgeving
dan 7000 gezinnen in Gouda
en
m meer
Deze Courant komt
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
No. 17273
Zaterdag li Januari 1930
BODEGRAVEN,
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen
KKRSTE KL AL
Naar Indië.
ard
EIL£
:UM
IPPEN,
r.
fterk,
Merk..
eders
HUWEN.
H
BERGAMBACHT,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
BERKENWOUOE, BODEGRAVEN. BOSKOOP, GOUDERAK. HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
FEUILLETON.
l
I zielen, nun geesteiyk Kfapitaai
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
30
tigên kracht
HOOFDSTUK VXII.
De slavin van het zwijgen.
deelgenoot bij dit avontt
(Wordt vervolgd)
Ofiwidaard» oplag» TOQO
88« Jaargang
ig van
groote
itgaven
t in de
krijgen zelfs
•ffie Hagnetals
n zich er uitste-
melk, die hun
w tegenstond,
inen thans veel
klein scheutje
n toegevoegd
i yfeemak een
uldig gebaar
it, die naast
it gesprek
^inmiddels
’of Li
ter van
ELLA-
atroon,
het in-
ZEIL- EN
j volwasse-
Wormolie
i Drogisten
zien worden. Van Zondagsrust merkt men
in Indië bedroefd weinig. De Inlandsche be
volking, die hoofdzakeljjk den Islam be
lijdt, heeft haar eigen Mohammedaansche
feestdagen. Alleen op de Gouvemements-
kantoren en de scholen viert men den Zon
dag. Van een eigenlijke Zondagssfeer, zoo-
als men die bij ons kent, is dan ook niets
te bemerken. Het dagelijksche leven gaat
zijn gewonen gang. Op de plantages, waar
men op enkele Europeanen na, geheel met
iden om
hem heen met bleeke en angstigefgeaichten.
Een tocht naar en door tropisch Nederland.
XX.
Na een klein uitstapje, dat enkelen onzer
op eigen gelegenheid naar Parantrites aan
Java’s Zuidkust, ondernamen, volgden we
weer ons programma en kwamen we op een
Zaterdagmiddag in Solo aan, waar we den
Zondag zouden doorbrengen. Onze tocht
was zoo geregeld, dat voor hen, die hun
kerkelijke plichten wilden vervullen, daar
toe gelegenheid was en zoo er bezwaar
tegen het reizen op Zondag bestond, kon
hier door overleg met den leider in voor-
Als hij in Engeland gebleven was, zou hij
een geweldige carrière hebben kunnen ma
ken, maar hij heeft zich misdragen en moest
het land uit. En in Indië slaagde hij er ook
niet in om pioreel op de been te blijvenhet
lijkj wel of er een duivel in dien vent zit.
Hij schijnt bovendien een soort zintuig te
hebben voor alles wat occult en mysterieus
is. Hij zonk steeds dieper, moest den dienst
uit en ten slotte wilde geen enkele blanke
meer wat met hem te maken hebben. Hij
werd de vriend van fakirs, derwisschen,
moellah’s en dergelijke duistere kerels, waar
van hij de geheime trucs leerde. Ik geloof
zelfs dat hij de eenige Europeaan is, die
ooit dat fakir's kunstje van levend begra
ven worden, aan den lijve ondergaan heeft.
Dat is een mysterie, waar nog nooit een
blanke achter heeft kunnen komen en die
vrind daar weet er alles vanHij is ook op
de hoogte van al de geheime vergiften, die
die heeren daar brouwen en gebruiken en
waarvan de Europeesche medici en schei
kundigen geen flauw besef hebben. We had
den dus ook goede reden om aan te nemen
dat Bentwood betrokken was in het groote
schandaal dat vplgde op Hen tragtechen
dood van den Radjah van Abgali. Dat her
innert u zich zeker wel?
Field knikte. Hij was een goed kenner van
de geschiedenis van de groote misdaden.
We hebben het er altijd voor gehouden,
dat Bentwood de eigenlijke schuldige was
en dat hij experimenteerd heeft met Indische
vergiften, waarmee hij tot nog toe ongekende
resultaten wist te verkrijgen. Dat ia juist
het gevaarlijke van dien schurk, dat hij zijn
Westmch wetenschappelijke netheden, ftp
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 88. Postrekening 48400.
waliteit
;lk ver
ing m<?t
ik, dat
scht te
g met
ingd, wanneer
:n en dan was
moeilijk hun te
im hebben wij
geheeld familie
ffié Hag te ge-
tieb ik i/an een
pleizier en nul
ffie Hag is zui-
He koffie, zeer
ik en van een
iroma, zonder
ke uitwerking.
rd:coffelnevrij.
I verschil spoe-
nuwen kunnen
ten thans veel
mijn werk en
Zij die weten, weten nog niets, indien
zij de liefde niet bezitten. Zien zonder
liefde is in dg duisternis zien.
behalve Bentwood, die op zijn
sigaret rookte. Met een ongedjd
wees de invalide naar de k,iet
hem stond.
Wel, klonk zijn geprikkelde stem, zijn
jullie van plan me den heelen nacht te laten
wachten? Dachten jullie misschien dat een
kreupele als ik alles alleen kan? Vooruit,
help eens een handje, terwijl een van de
anderen de tafel afruimt.
Er volgde gerinkel van glas en porselein
en weldra was de tafel leeg. De Radjah, ge
holpen door Reggie en Richford, tilden
daarop een groot, lomp, stijf en onbeweeg
lijk voorwerp uit den koffer, dat in lakens
gewikkeld was en even aan een mummie
deed denken.
Berrington haalde zwaar adem terwijl hij
toekeek.
Als we maar iets kenden doen mom-
De raadselachtige vrouw stond daar, de
hand tegen het hart gedrukt, de grijze, pa
thetische oogen groot van angst. Het duur
de lang voor ze iets zei, hoewel het duidelijk
was dat ze Berrington, ondanks zijn ver
momming, herkend had. Hij had dan ook
niet met een veranderde stem gesproken.
Ze zou zeker gevallen zijn als hij naet zijn
hand uitgestoken had om haar te steunen.
Wacht even, fluisterde Berrington. Pro
beer niet te spreken. Je bent verbaasd me
hier te zien, Mary. En toch is het heel nar
tuur lijk ik heb je immers jarenlang ge
zocht. Waarom heb je me al dien tijd zoo
zorgvuldig gemeden?
De dame in ’t grijs bloosde. 'Field bleef
op den achtergrond. Hij was menschenken-
ner genoeg om te begrijpen dat hij op het
moment overbodig was. Hij vond dit inter
mezzo overigens verre van prettig. De in
specteur had voor zichzelf al een plan de
campagne gemaakt en dat wilde hij liefst
zoo spoedig mogelijk uitvoeren.
Denk er vooral om voorzichtig te zijn,
fluisterde de inspecteur tegen Berrington.
De dame in ’t grijs echrok.
Wie is dat?, vroeg ze. En hoe ben je
hier gekomen?
Inlanders werkt, wordt ook doorgewerkt,
zoodat de daar werkende Europeanen van
zelf ook geen vry hebben. Op de onder
nemingen op Sumatra, waar men met con
tractarbeiders werkt, heeft men tweemaal
per maand een vrye dag, de ,Jiari besar”,
aan den vooravond waarvan men het loon
uitbetaalt. Tot godsdienstige overpeinzin-
zingen komt de Inlander op die dagen niet.
Meestal wordt een naburige pasar bezocht
en verder wordt er veel gedobbeld, wat
muziek gemaakt en treden dansmeisjes op.
Het dobbelen schijnt den Javanen in het
bioed te zitten. Overal ziet men het zelfde
schouwspel. Een stuk of zes Javanen ge
hurkt op den grond om een steenen etens
bord, waarop het bekende „draaiende” in
het midden staat. Zoo gauw de „bankhou
der dit in beweging geb.acht heeft, zet hy
•-•n alve cocosnootdop er over heen. Als dn
gebeurd is, bepaalt ieder zijn inzet. Het
gaat dikwijls om hooge bedragen, want in
zetten van een week loon zijn geen zeld
zaamheden. Merkwaardig is de groote zelf-
beheersching van deze menschen, want een
Javaan kan zyn loon van een of twee weken
hard werken verliezen, zonder e ni spier van
zyn gezicht te vertrekken. De bankhouders
hebben de meest geraffineerde methoden
om het voordeel aan him kant te doen zyn.
Een administrateur liet ons door hem in
beslag genomen materiaal zien, waar door
het bord en de klapperdop dunne draadjes
liepen en een koperen draaier, die aan een
bepaalde zyde was uitgehold en verzwaard
met een heel klein druppeltje lood. Som
mige bankhouders zyn in dienst van Chi-
neezen en Arabieren. Op de ondernemingen
in Sumatra wordt in den regel -de Inland
sche bevolking tegen dergelyke practyken
beschermd, door eenvoudig alle vreemde en
verdachte individuen te weren, maar in de
kampongs op Java hebben deze „heeren”
natuurlijk vry spel.
Voor ik over den Zondag in Soio verder
spreek, moet ik U nog verhalen, hoe we
van Djokja naar Solo kwamen. Deze tocht
was in velerlei opzicht merkwaardig. Ten
eerste ontsnapten we op een wonderbaar
lijke wyze aan een vermorzeling van onze
auto en deszelfs inzittenden. Ook in Indië
kent men onbewaakte overwegen. Op Su
matra hadden we reeds een en ander op
dit gebied meegemaakt. De eerste maal
schoot een trein voorbij, juist toen we den
overweg gepasseerd waren, de tweeae maal
zagen we, op enkele honderden meters af
stand van ons hoe drie Bataksche paarden
door een trein gegrepen werden en nu hier,
vlak voor Solo, passeerde een trein de
hoofdweg. Als een inlandsch soldaat onze
chauffeur niet tijdig gewenkt had, was het
te laat geweest. Nu „stond" onze auto, zy
het met een geweldige schok, op twee me
ter vóór de rails. We waren alle drie een
(ilIllMHE COURANT.
vrees-
van
ir rekenschap van
I veilige uitkomst:
Igeen, die van hun
B in handen houdt.
Ivraagd wordt van
hstonds bereid om
naar dengeen, die
n degenen, die lie-
staan bij honderd
i met een hechte
hgt in hun leven.
St, die hoort mede
behappy.
yenswijsheid luidt:
_|U dienstbaarheid,
maar tot vrijheid. Welnu, de marionet op
het wereldtooneel is de dienstbare knecht
Wie deze dienstbaarheid veracht, is de vrye
man. Hy heeft begrepen het doel van het
leven, dat ieder naar de mate van zyn ga
ven en krachten mede zal arbeiden op zyn
eigen wijze aan den opbouw van het wereld
leven en aan het verder spinnen van de
draad der wereld ontwikkeling.
De slavin van het zwijgen.
Geauthoriseerde vertaling uit het Engelsch
van FRED. M. WHITE.
Nadruk verboden.
Sartoris hield zijn hoofd gebogen, zoodat
de anderen de uitdrukking op zijn gezicht
niet konden zien.
Praat er maar verder niet over, zei hij
kalmeerend, je bent nu tenminste heelemaal
nuchter; dat is het voornaamste. We zullen
er een anderen keer nog wel eens samen
over hebben.
De stem van den kreupele klonk vriende
lijk genoeg, maar het was alsof zijn oogen
vuur schoten. Hij boog zich opnieuw en mor
relde aan de touwen van de groote kist.
Field, die in spanning stond toe te kijken,
vroeg aan Berrington, wat hij van aU®8
dacht.
Ik zou het niet direct durven zeggen,
fluisterde de kolonel terug. Dit is een nacht
van verrassingen, dus het zal u .misschien
niet verbazen als ik u vertel dat ik Bent
wood tamelijk goed ken.
Bedoelt u dat u hem in Indië gekend
hebt?
Ja, al jaren geleden. Hij was officier
van gezondheid en een van de knapste art
sen, die ooit bij hot legor gediende hebben.
pelde hij. Ik geloof dat het moeilijk is om
te raden wat ze daar hebben!
Dat is inderdaad niet moeilijk, erkende
Field. Het is het lichaam van Sir Charles
Darryll! Er is hier een dieper mysterie aan
den gang, dan we hebben gedacht. Ze leg
gen het lichaam op de tafel, alsof er een
of ander operatie moftt gebeuren. Ik weet
warempel niet wat ik ervan denken moet;
ik
Doe die deur diar dicht! zei Sartoris
scherp en bevelend, er komt hier of daar
een vreeselijke tocht vandaanEn dat mag
toch volstrekt niet, nietwaar Bentwood?
Bentwood antwoordde mompelend dat tocht
wel heel ongewenscht was op dit oogenblik.
De deur werd daarop met een smak dichtge
gooid; toen volgde er een stilte, die ten
slotte verbroken werd door een zwakken
kreet, als van een kind dat pijn heeft. Ber
rington sprong overeind; hij stond op het
punt om de eetkamer uit te gaan en de hall
over te steken, toen opeens een gestalte na
der kwam, de figuur van een dame die ge
heel in het grijs was gekleed. Het was de
vrouw, die Beatrice bij het begin van het
diner 'had gezien en die in den Parijschen
schouwburg bij Mark Ventmore had geze
ten. Ze wrong in wanhoop de handen.
O mompelde ze in zichzelf, als er toch
maar (iemand was om me te helpen, als ik
nu maar een goeden vriend had
Berrington vertoonde zich in het licht
schijnsel van de lamp die in de hall brand
de.
Je bede is verhoord, zei hij met rusti
ge stem. Ik ben hier om je te helpen, Mary!
1 is niet an
ders aan geieend. Hun vzyfteid ij weg, ver-
Kocnt, om de mooie rol van een anaer te
spelen.
men spreekt wel een» van een grooten
tyd. Wat is een groote tyd? He’, zal altyd
zuiK een tyd wezen, waaiin groote. mannen
op het levenstooneel hun eigen werk doen.
Het ka» niet anders of daarvan draagt de
tijd het kenmerk. Indien .dit juist is dan is
het ook waai-, dat het een arme tyd is,
waarin het marionettenspel in trek is. Hoe
meer marionetten onder de menschen, ho^
armer de tyd. Het lydt geen twytel of bet
is zoo.
Nu zyn er natuurlyk Ipenschen, die door
hun karakter aan leg gepredisponeerd zyn
om marionetten te wezer. De kleine zielen.
De menschen zonder ruggegraat. De
achtigen, de bekrompenen, de tragen
geest. Ze hebben, als
hen gevraagd wordt, eel
het hooger beroep op de
doen en laten de draadji
Ails hun rekenschap gl
hun woorden, zijn ze at
den vrager te verwijzen
door hen spreekt. Het zj
ver zonder overtuiging
anderen dan alleen, mai
overtuiging ,die hen dri
Wie dat echter wel dur
tot het cement der mal
Een oud woord van 1<
we gijn niet gerowan I
beetje bleek van de schrik. Alleen onze
chauffeur wist van niets. Een groot ge
deelte van den weg tusschen Djokja en Solo
was opengebroken in verband met de wa
terleiding, welke Solo binnenkort zal kra
gen. Wat waterleiding voor een Indische
plaats beteekent, heb ik vroeger al eens
verteld.^ Voor de Inlandsche bevolking ia
het evenwel van het hoogste belang, omdat
de Inlander over het algemeen geen begrip
heeft van hygiëne en dus ook niet die voor
zorgsmaatregelen zal nemen, die Europea
nen toepassen in streken, waar het water
niet vertrouwd is. In streken als Djokja,
Solo, Bandoeng, Buitenzorg, waar bergen in
de buurt zijn, levert de watervoorziening
niet veel moeilijkheden op, maar plaatsen
in de laagvlakte sukkelen in den drogen
tyd nogal eens met gebrek aan water. Wy
maakten het eind van den drogen tyd mee
in Soerabaja en hoorden toen al over, ge
brek aan water klagen en bezochten toen
ook de inrichtingen, waar men het meer dan
vuile rivierwater zuivert en geschikt maakt
voor drink- en waschwater.
Vs
De weg van Djokja naar Solo is als de
meeste hoofdwegen in Indië een prachtige,
breede, geasphalteerde weg. De velden er
langs, allemaal verlaten rijstvelden, zagen
er in den drogen tijd bedroevend uit. Zoo-
iets als onze grasvelden op de zandgronden
in een abnormaal heete zomer. Allemaal
bruine stoppelvelden. Frisch groen ziet men
hier ook betrekkelyk weinig. De palmen
langs den weg hebben meer.die matte dof
groene kleur, die we by sommige onzer
cactusplanten -ook aantreffen.
We waren dan ook niet weinig verrast,
toen we een hoek omgaande plotseling de
mooiste groene planten in groote velden
voor ons zagen. Wat we in West-Java te
vergeefs gezocht hadden, zagen we nu lüer
voor het eerst, n.l. suikerriet. En dit klopte
prachtig met ons programma, dat bezoek
aan een suikerfabriek bij Solo ver.neidue.
Solo zelf is evenals Djokja een oude vor-
stenstad. Ook hier vindt men weer de kra
ton, waarin de vorst met zyn geheele hof
houdingverblijf houdt. Verder heeft men
hier ook weer veel Inlandsche kunstnijver
heid.
Het centrum van de stad heeft een Euro-
peesch karakter. Eenige hotels, kerken, een
bioscoop, scholen, een postkantoor etc.
Ik vertelde U reeds dat we Zaterdagmid
dag in Solo arriveerden. Na een verfris-
schend bad, een schoon pakje en een stevig
maal, lag de heele Zaterdagavond voor ons.
Daar de bioscoop ons maar matig kou in-
teresseeren (die konden we in Holland nog
genoeg zien informeerden we eens of er
's avonds nog iets te doen was. Onze hotel-
mandoer vertelde, dat er in het Sociëteits-
park een Wajang Wong voorstelling ge
geven zou worden. Vergezeld van dezen
wordt verschoven; in hoeverre de^nvloeu
gaat op ons eigen doen en laten vanuit dat
gene, wat anderen doen en laten. M-t
andere woorden: in hoeverre een mensch in
dit leven eigen zelfstandigheid bewaart en
ir. hoeverre hy niet veel anders is als ee.<
marionet: een ander heeft de touwtjes in
handen.
De vraag naar het aantal marimettèn in
de wereld hangt cntegenzeggelyk samen
met een andere vraag, n.l. deze: wat in de
wereld de waarde is van het groote getal.
Iemand toch, wien het niet interesseeren
kan of hy alleen staat tegenover den groo
ten hoop, zal nimmer een marionet, worden.
Hy kan dat niet, omdat hy vóór alle dingen
er op uit is om eigen zelfstandigheid te be
waren. Dit bewaren van eigen zelfstand'g-
heid is nog iets anders dan zelf oversell jt-
ting. Ook iets anders dan eigenwijsheid.
Neen, het is het logische uitvloeisel de*
erkenning van de waarde der persoonlijk
heid. Wie een persoonlijkheid is, niet één uit
de velen, maar een man op zichzelf, die zal
zich nooit tot marionettendiensten laten
verleiden. Hem deert het niet of hy alleen
staat en alleen blyft staan. Omdat hy
weet, wat hij waard is. Zulk een
mensch is steunpilaar der maatschappij
en van de voortschrijdende ontwikkeling.
Hy is de dappere man van wier, een klas
siek dichter gezongen heeft, dat hij pal
staat in ramp en ongeval, schoon ook de
groote hoop hem bedreigt.
Hoe steken by deze groote figuren de
woral jltnnn ooi Al
MARIONETTEN.
Onlangs waren w-3 even in de gelegen
heid om een kykje te nemen uenter uc
schermen van een marionetten-th-ater. He'
was de moeite waard. De eerste indruk,
welken men opdoet, is die van bewondering
voor de menschelyke vindingrijkheid en
techniek. Zulk een theater is een ouderwet-
sche poppenkast, maar dan op groote
schaal en veel ingewikkelder. De quintes-
cens echter is dezelfde: stomme poppen be
wegen zich en doen en laten alsof ze
levende groote menschen zijp. Schijnbaar
spreken ze zelf, maar inderdaad Is het een
ander, die spreekt. Ze bewegen zich ove:
het tooneel, aisof ze hun eigen bewegingen
weten te besturen. Inderdaad is het de lei
der, die onzichtbaar blijft, maar ondertus-
schen, doordat hij de draadjes in handen
houdt, de gangen der poppen bestuurt.
Wie dieper nadenut, onderkent daarin
een beeld van het groote wereldtooiuel,
waar heel veel gedaan en gesproken wordt;
waar heel veel beweging is, maar waar ook
zulke menschen gevonden worden, die de
leiding vast in handen hebben terwijl er
oneindig veel meer zyn, die niet anders -e
doen hebben dan zich te laten leiden. Ook
zijn er, die meenen, dat ze zifh door
kracht en initiatief bewegen, terwijl
ze inderdaad door anderen gedreven worden
om zich zoo te bewegen. Ze meenen ande
ren te verschuiven. Ze worden echter ze'f
verschoven op het levenstooneel.
De oorsprong en bedoeling van het
eigenlijk tooneel in de oudheid was reeds
een uitbeelding van het leven. De oudste
tooneelspelen, welke ons bewaard werden,
waren niet anders dan een ter tooneele
voeren van het menschenleven in zijn
groote problemen, welke in het menseben-
leven zich in kleinere of grootere mate
voordoen. Daarom ook heeft het tooneel
door alle eeuwen heen zyn groote waarde
en levenskracht behouden, omdat het z:jn
bedoeling en oorsprong heeft vastgehouden.
Voor den mensch toch is niets interessan
ter dan zijn eigen leven, dat wondere leven,
waar hy zonder het te willen midden in
gezet wordt, waar hij zijn rol speelt, terwyl
doei en inhoud van dat leven voor hem
vaak een raadsel blyft
Een raadsel blijft ook steeds de vraag in
hoeverre een mensch handelt uit eigen ini
tiatief en in hoeverre hy door anderei
marionetten op het wereldtooneel af Al
zijn hun bewegingen nog zoo handig en
juist, al zijn hun woorden nog zoo met zorg
gekozen, al is heel hun doen en laten keurig
verzorgd: het is alles comediespe!. Ze spe
len niet hun eigen rol. Er is een ander, die
aan de touwtjes trekt. Zooals deze wil be
wegen ze zich, doen en laten ze. Het is ook
een ander, <üe door hen spreekt. Armzalige
di« Oostersche toovermiddeltjea weet toe te
paseenHij is in elk geval een ongelooflijk
intelligente vent en tegelijkertijd waarschijn
lijk de grootste schooier die ooit opyeaxde
heeft rondgewandeld I Maar als we vannacht
een beetje geluk hebben, is het met zyn
sinistere praktijken gedaan.
Ik denk dat we daar wel/op kunnen
rekenen, verklaarde Field on/drogen toon.
Ik ben ontzaglijk blij, kolonel, dat ik u als
deelgenoot bij dit avontuur heb, want an
ders zou me een heeleboel 'pntgaan zijn, dat
me nu duidelijk is gewordeïhs,
Er was geen gelegenheid om tw
voort te zetten, want Sartoris had
de touwen van den koffer verwijdard en het
deksel opgelicht. De andere si
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 ct.
byslag op den prys. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prys.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN1—4 regels 2.25, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagine 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
