:h
n
lad
8
t
s.
I
50" i
f
en
(bank
1
1
dan 7000 gezinnen in Gouda en Omgeving
I
(HP* Deze Courant komt in meer
I
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
•I
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE,BODEGRAVEN,
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
V
K)
I
S
W
e
FEUILLETON.
De weg tot het Hart
F
1APONNEN
MANTELS
Ho. 17333 Zaterdag 22 Maart 1830 68» Jaargang
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN-, enz.
'til
1
tfi
4
h
i' >i
1
1
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
336
nenhof. Voor de uitbreiding der Tweede Ka-
RWEG.
maar
bL.
stichten. Hiertegen zouden iddi ook histo
rische overwegingen laten gelden. We zou
den Nederland niet kunnen denken zonder
gen
■koers
I.
•Miwv.Wt.
Naar het Engelsch door
J. VAN DER BLUTS.
Nadruk verboden.
BBUSVEN UIT DE HOFSTAD.
MXIV.
Het buiten Sorgvliet.
De vorstelijke gift van 4e familie Goed
koop die het prachtige buiten Sorgvliet aan
Ia hij gestorven? Mevrouw Gardener
keek het meisje onderzoekend aan.
Moeder heeft mij verteld dat hij stierf
voor ik werd geboren. Ik weet alleen dat hij
Jahn Donaldson heette.
John Donaldson,* herhaalde mevrouw
Gardener, John Donalaon. En weel je «r
verder nog wat van?
Ik weet dat moeder zooveel van hsm
u pra,
Ze zal
voor
zelf is hét natuurlijk niet van zoo buiten
gewone beteekenis, wat we boven ons pavil
joen zetten. Maar het krygtdie beteekenis
door de oorzaak, waaruit het Fransche op
schrift ontspringt.
’t Is de gewoonte om ons zelven achter
te stellen, ondergeschikt te maken. Wij
kunnen toch1 in internationaal gezelschap
wel in eigen plunje verschijnen, evengoed
als Franschen, Engelschen, Duitschers,
Portugeezen dat doen. Dat niet alle volken
onze taal verstaan is wat anders. We kun
nen er dan ter verklaring „Pays-Bas”
onderzetten, al zullen allen het „Nederland”
of het „Hollandsch” best begrijpen. En we
kunnen dat in zekeren zin van hen eischen,
nu ze in een Vlaamsche stad zijn en dus als
’t ware onze gasten, de gasten van de Ne-
derlandsche nationaliteit. Dat feit legt, ons
met het oog op den strijd, dien de Vlamin
gen te strijden hebben, een bizonderen
plicht op. De Vlamingen verdedigen onze
zoóala het nu is zeker niet voor raadhuis
geschikt en niet dan met ongelooflijke koe
ten was het daarvoor om te bouwen. j «eu nvucnauu
Evenmin lokt de Regeering het plan aan i den zetel der Regeering op het aloude Bin-
om een parlementsgebouw op het terrein te nenhof. Voor de uitbreiding der Tweede Ka-
Ik hoop dat ik u helpen kan, sprak
Hilary vriéndelijk. Vertelt u mij maar wat
er is.
Ik weet nu op wie u lijkt. U lijkt op
mijn jongste zuster, die gestorven is. U bant
eenvoudig haar evenbeeld. Maar hoe komt
dat? Vertel me dat aleublieft. Waarom lijkt
u zoo op mijn jongste zuster Clare?
Uw jongste zuster Clare? herhaalde
Hilary stomverbaasd. Wat toevallig dat u
een zuster had die Clare heette. De jongste
zuster van mijn moeder heette ook Clare en
moeder zei wel eens dat ik sprekend op
haar leek.
moeder je moeder. Mevrouw
Gardener die weer rusteloos de kamer op
en neer was gaan loepen, kwam weer naar
Hilary toe en hield haar arm in een stevi-
gen greep. Hoe heette je moeder?
Mijn moeder is gestorven, zij heette
Antonia. Hilary’s stem beefde onwillekeu
rig. Ze was een beetje angstig voor die over
spannen vrouw. Antonia Donaldsen,
Is ze dood? Antonia dood? Mevrouw
Gardener keek Hilary verweaen aan. Ik was
er altijd zoo vast van overtuigd dat ik An
tonia 2011 woer zien’ “IF nu «k***- Zii
zweeg een poosje en begon toen opnieuw;
maai- nu weet ik tenminste waarom je zoo
op Clare lijkt. Als je de dochter Van An
tonia bent-, ben je Clare’s nichtje. Arme
Clare, zij stierf een heelen tijd voordat het
allemaal gebeurde. En je bent ook mijn
nicht.
Maar, begon Hilary, maar het gelukte
haar niet den woordenstroom te stuiten.
Kun jij me nu niet de rest vertellen?
vervolgde de overspannefl vrouw, met wisn I
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den becergkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 et
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN M EDEDEE LANGEN i 1—4 regels 2.25, elke regel meer 0.50. 0p
de voorpagine 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bjj contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letten en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande-
laren. Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags véór de plaatsingen het
Bureau zijn ingekomen, teneinde Van opname verzekerd te zjjn.
noodig dit goed te bedenken. Wij hebben
wel over 't algemeen weinig neiging ons
zelven, als individuen, weg te cijferen, maar
ons nationaal bewus&yn is niet bijster
sterk ontwikkeld, waardoor we licht ge
neigd zijn ons als natie by anderen achter
te stellen, althans naar anderen te schikken
en aan eigen nationaal karakter en bescha
ving niet de waarde toe te kennen, die zy
verdienen en welker miskenning niet alleen
ons zelven, maar pok het geheel der
menschheid schaden moet. En onze sterke
sympathie voor het internationalisme dreigt
deze hebbelijkheid nog erger te maken.
Juist hierom was deze inleiding noodig
by een verwijzing naar de bedroevende hou
ding, die ook onze regeering ten dezen vaak
aanneemt en nu weer ter gelegenheid van de
voorbereiding van de Antwerpsche tentoon
stelling blijkt te hebben aangenomen en by
een oproepen tot hernieuwd verzet daar
tegen. Wy moeten ons niet verbeelden, dat
we bekrompen chauvinisten zyn, wanneer
we voor onze taal, voor onze cultuur en
onze waardigheid opkomen en op dien
grond maar liever nalaten onze nationale
eischen te stellen. Het tegendeel is waar.
Niet alleen ons eigen nationaal belang,
maar in dit belang ook het belang der
menschheid dwingt ons tot verzet tegen
elke achterstelling van ons zelven, zooals
dat nu weer uit het Fransche opschrift op
hot officieele Nederlandsche paviljoen op
de Antwerpsche tentoonstelling blijkt. Wy
«rtpoed
schaving. Zy doen dat in ongunstige om
standigheden. Want in hun eigen land is
de regeering en de officieele en voorname
wereld overtuigd van de superioriteit van
het Fransch en de minderwaardigheid van
het Nederlandsch. Moeten wij aan die mee-
ning voedsel geven door onze taal achter
het Fransch te doen wegschuilen We ver
nederen daarmee ons zelven en vallen
bovendien onzen strydenden stamgenooten
in den rug.
Gelukkig is al van verscheiden kanten,
ook van den kant der deelnemers, o.a. van
de N.V. Vereen. Chamotte-fabrieken, wie
daarvoor alle eer toekom|, verzet gerezen.
Maar dit verzet moet algemeen worden.
Het tentoonstellings-comité en de regeering
trachten zich te verdedigen met de mede-
deeling, dat er ook Nederland op het pavil
joen staat Zyn wy echter goed ingelicht
dan staat Pays-Bas boven den hoofdingang
gebeiteld. En de. toestand moet zyn, dat
Nederland voor allen duidelijk de naam is
en Pays-Bas er alleen ala verklaring is by-
gevoegd. Dat mogen we niet alleen, maar
moeten we ook eischen.
poetsen met
rt U sea
ibr'iikmaking
tel. Rottende
nemen reek
wt mei een
voor dames
een echt la
wf.Overal
‘t la niet allen menschen te doen om
edeler van hart te worden. De meea
ten begeeren een huismiddeltje voor
welstand, een recept om tot rijkdom
te komen en meer dergelijke lage
soorten van geluk.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dageiyks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelyks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 88. Postrekening 48400.
16
Ik gelocf dat ik aaD ’t slapen was, ant
woordde Huaiy. Wat schandelijk dat ik u
niet gehoord heb. Heeft u dikwijls moeten
roepen?
Nogal, zei juffrouw Dunbar op drogen
toon. Er is een boodschap gekomen van
„Heideaioht" toen je uit was. Juffrouw
Helen kwam zelf en ze was nogal opgewon
den toen ik zei dat niet thuis was.
Ik? riep Hilary* verbaasd. Wat wil
juffrouw Helen van mij?
Luister. Mevrouw Gardener heeft den
jheelen nacht en den heelen dag niets anders
gedaan dan naar jou gevraagd, ze dachten
«erst dat het maai zoo'a idee was van haar,
en dat zij het wel weer vergeten zou, maar
se wond zich zoo op dat Juffrouw Drivers
hei toch maar het beste vond om jou te
J*ten vragen of je wüde komen.
Natuurlijk zal ik direct gaan, maar
*>i eigenaardig dat ze naar mij vraagt. Ik
b« toch een vreemde voor haar, maar in
ieder geval zal ik voor haar doen wat ik
kan.
Hoe het meisje ook protesteerde, Tony
stond er op haar te vergeoellan, doch de
verlegenheid van Hilary verdween toen
Tony over koetjes en kalfjes praatte en geen
persoonlijke onderwerpen aanroerde.
Juffrouw Drivers heeft gezegd dat ik
u direct bij mevrouw Gardener moest bren
gen zei de pokdalige vrouw tegen Hilary
toen zij gebeld hadden. Nadat r.ij Tony in
de sombere ontvangkamer gelaten had, ver
zocht zij Hilary haar naar boven te volgen.
Mevrouw Gardener zat niet bij het ven
ster zooals bij het eerste bezoek van het
meisje, zij liep nu met groote stappen de
kamer op en neer en toen Hilary binnen
kwam, kwam zij haastig op haar toe, pakte
haar arm en riep:
Ik ben zoo t blij dat u gekomen bent.
Ik ben erg blij. Ik zei u toch dat uw ge
zicht mij zoo bekend voor kwam. Dat heb ik
u toch gezegd?
De patiënte was erg opgewonden en de
vriendelijke verpleegster die weer asn de
tafel zat te naaien stond op ging by haar
staan.
Juffrouw Donalsen komt met
ten, zei ze op kalmeerenden toon,
misschien wel een verklaring weten
alles.
Den geheelen tijd nadat u weg bent moest
:k over u denken denken denken, ver
volgde mevrouw Gardener. Ntiiweet ik
waarom uw gezicht mjj zoo bekend voor
kwam en toch kan Ik sr «geen Verklaring
voor vinden. Daarom héb ik gevraagd of u
hier wilde komen.
Meen niet, dat het er feltellik niet toe doet, ken' ,llo“
gebouw op dat terrein zal moeten worden
als t tand maar een naam heeft. Op rich heruularen. dat de HOEDEN
was Antonia getrouwd? Waarom heeft ze
on a allemaal in den steek gelaten
Het is toch niet zeker dat mijn moe
der en uw zuster Antonia dezelfde persoon
is? begon Hilary weer.
Ja, datis wel zeker, hield mevrouw
Gardener'vol. Wat was de meisjesnaam van
je moeder? Waar kwam ze vandaan.
Merring, maar ik weet niet waar ze
vroeger gewoond heeft. Ze heeft alleen ver
teld dat het een dorp was midden tusschen
heidevelden en aan het einde van de dorps
straat
Was een kleine weide met een groote
kastanjeboom in het midden, vulde me
vrouw Gardener aan, wij zijn er allemaal
geboren het dorp heet Burnaford Antonia
en Nellie, Clare en ik. En ik ben de eenige
van de vier die overgebleven is.
Er kwam een trek van groote droefenis op
haar gezicht en enkele oogenblikken was
het doodstil in de kamer. Toen zei mevrouw
Gardener op matigen toon
En je vader? Weet je ook iets van
hem? Heeft je moeder je wel eens verteld
wat er gebeurd is?
Ik kan mijn vader me niet meor her
inneren. Hij stierf toen ik nog heel klein
was.
oplag» 7000
GOÜDSCHE mRAM
Onze taal op de Antwerpsche
tentoonstelling.
Het sterker worden van het internationa
lisme,* van de gedashte dat de volken geen
vyanden maar vrienden en leden van een
groot gezin zyn,. die in onderlinge samen
werking in plaats van door ouderlingen
strijd het nieuwe leven der menschheid
moeten helpen opbouwen en het al duide
lijker streven naar die samenwerking, dat
zich ook in' de volkenbondsactie openbaart,
zyn ongetwijfeld heugelijke verschijnselen;
die aan de menschheid en haar beschaving
een nieuwe en betere toekomst schynen te
beloven. Vooral de kleinere volken, wier
bestaan daarmee tevens verzekerd is, kun
nen dit dan ook slechts toejuichen. Maar
juist deze ingenomenheid noodzaakt vooral
ons, Nederlanders, goed te onderscheiden
en ons van dit internationalisme geen voor
stelling te maken, die ons tot een soort
harikiri zou dwingen. De bedoeling toch
van dit internationalisme kan nooit zijn de
intemationaliteiten op te heffen en nog
minder de kleine volken in de grootere te
doen opgaan, evenmin als het gemeen
schapsgevoel en het samenleven binnen de
grenzen van een land het opheffen der per
soonlijkheid ten doeè heeft. -Bven goed ala
de nationale samenleving, die in de moderne
staten haar uitdrukking gevonden heeft,
sterke individuen noodig heeft voor haar
ontwikkeling en bloei evengoed heeft de
internationale samenleving van volken be
hoefte aan sterke nationaliteiten ook wan
neer die niet meer vyandig tegenover
elkaar staan, maar als leden van één gezin
samenwerken.
Het is noodig, dat we ons deze beteekenis
en deze strekking van het internationalisme
duidelyk voor oogen stellen. De wereld
heeft verscheidenheid noodig. En de men-
schelijke beschaving zal zich slechts tot
haar schoonste volkomenheid kunnen ont
wikkelen, wanneer sterke nationale cultu
ren haar veelzydigheid handhaven en op
haar invloei oefenen. Het kweeken van die
nationale gedachte, het versterken van de
eigen nationaliteit, het eigen wezen en de
eigen beschaving is dus niet in stryd met de
internationale gedachte en het internatio
nale streven, maar moet die bevorderen.
Voor ons, Nederlanders, vooral is het
hield, dat ze haar tehuis en allee wat «e lief
had voor hem opofferde en met hem trouw
de, antwoordde Hilary trotech. Tot aan haar
laatste oogenblik heeft zij van hem gehou
den.
En wm hij het waard?
Ik weet het niet. In ben bang, ant
woordde het meisje aarzelend,. Ik ben bang
dat hij moeder niet gelukkig heeft gemaakt,
maar zooals ik zei zij heeft nooit opgehou
den van hem te houden.
Och arme Antonia, arme dwaze Anto
nia, zei mevrouw Gardener bitter, en is zij
nu dood? Toen ik haar het laAtot zag, was
zij nog zoo vroolijk en zoo knap. Ze was de
knapste Van ons allemaal. Ik zie haar nog
voor me zooals ze in den tul» etond Zij
hield zooveel van bloemen en vogels, van
de groote heide en van den wijden hemel.
En ze moest in een grauwen, eento-
nigen straat wonen, riep Hilary hartstoch
telijk utit, het ia afschuwelijk om te beden
ken hoo ze daar gewoond heeft, terwijl haat t
hart uitging naar zoo iets anders.
Ze heeft haar eigen bed gespreid en
moest er Op liggen, klonk het scherp uit
mevrouw Gardener’s mond, maar onmidde-
lijk veranderde zij van toon. Och dat arme
kind, laat ik zoo niet over haar spreken, nu
ze dopd is. En wat zij deed, deed zij omdat
zij zooveel van een man hield dat zij al het
andere ervoor vergat, zijken je die
oude geschiedenis?
Hilary schudde ontkennend het hoofd.
Zooala ik straks al gezegd heb, weet
ik alleen dal moedsr ter wille van mijn va
der alles opgaf, zij wilde er verder nooit
over praten. (Wordt vervolfd).
gesticht. Men zal zich herinneren, dat de
gevers als voorwaarden hebben gesteld dat
binnen tien jaar tijds een monumentaal ge
bouw op het terrein gesticht zal worden. De
Regeering heeft natuurlijk nog geen beslis
sing genomen, hetgeen zij niet kan doen
Voor en aleer de beide Kamers der Staten
Generaal de schenking hebben aanvaard.
In antwoord op ter zake gestelde opmer
kingen bij debehandeling van het wetsont
werp voor de aanvaarding, heeftde Regee-
ring in de eerste plaats gezegd zich wel te
verheugen over de vorstelyke gift, waaruit
een hooge en nobele opvatting van burger
zin spreekt. Zij kan dan verder meedeelon
dat diverse plannetjes die al zijn opgewor
pen geen ingang vinden, noch bij haar,
noch bij de familie die het terrein schonk. Een
nieuw koninklijk paleis hebben sommigen
zich gedacht en daaraan werd dan al weer
vastgehaakt het plan om het gemeentebe
stuur op te knappen met het paleis in het
Noordeinde om dit te beschermen voor stad
huis. We zijn maar blij, dat dit plan heeife-
maal geen aanhang vindt want de gemeente
zou daarop niet gesteld zijn. Het paleis is
MO