:h n lad 8 t s. I 50" i f en (bank 1 1 dan 7000 gezinnen in Gouda en Omgeving I (HP* Deze Courant komt in meer I NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN •I BERGAMBACHT, BERKENWOUDE,BODEGRAVEN, Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. V K) I S W e FEUILLETON. De weg tot het Hart F 1APONNEN MANTELS Ho. 17333 Zaterdag 22 Maart 1830 68» Jaargang BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN-, enz. 'til 1 tfi 4 h i' >i 1 1 Dit nummer bestaat uit twee bladen. 336 nenhof. Voor de uitbreiding der Tweede Ka- RWEG. maar bL. stichten. Hiertegen zouden iddi ook histo rische overwegingen laten gelden. We zou den Nederland niet kunnen denken zonder gen ■koers I. •Miwv.Wt. Naar het Engelsch door J. VAN DER BLUTS. Nadruk verboden. BBUSVEN UIT DE HOFSTAD. MXIV. Het buiten Sorgvliet. De vorstelijke gift van 4e familie Goed koop die het prachtige buiten Sorgvliet aan Ia hij gestorven? Mevrouw Gardener keek het meisje onderzoekend aan. Moeder heeft mij verteld dat hij stierf voor ik werd geboren. Ik weet alleen dat hij Jahn Donaldson heette. John Donaldson,* herhaalde mevrouw Gardener, John Donalaon. En weel je «r verder nog wat van? Ik weet dat moeder zooveel van hsm u pra, Ze zal voor zelf is hét natuurlijk niet van zoo buiten gewone beteekenis, wat we boven ons pavil joen zetten. Maar het krygtdie beteekenis door de oorzaak, waaruit het Fransche op schrift ontspringt. ’t Is de gewoonte om ons zelven achter te stellen, ondergeschikt te maken. Wij kunnen toch1 in internationaal gezelschap wel in eigen plunje verschijnen, evengoed als Franschen, Engelschen, Duitschers, Portugeezen dat doen. Dat niet alle volken onze taal verstaan is wat anders. We kun nen er dan ter verklaring „Pays-Bas” onderzetten, al zullen allen het „Nederland” of het „Hollandsch” best begrijpen. En we kunnen dat in zekeren zin van hen eischen, nu ze in een Vlaamsche stad zijn en dus als ’t ware onze gasten, de gasten van de Ne- derlandsche nationaliteit. Dat feit legt, ons met het oog op den strijd, dien de Vlamin gen te strijden hebben, een bizonderen plicht op. De Vlamingen verdedigen onze zoóala het nu is zeker niet voor raadhuis geschikt en niet dan met ongelooflijke koe ten was het daarvoor om te bouwen. j «eu nvucnauu Evenmin lokt de Regeering het plan aan i den zetel der Regeering op het aloude Bin- om een parlementsgebouw op het terrein te nenhof. Voor de uitbreiding der Tweede Ka- Ik hoop dat ik u helpen kan, sprak Hilary vriéndelijk. Vertelt u mij maar wat er is. Ik weet nu op wie u lijkt. U lijkt op mijn jongste zuster, die gestorven is. U bant eenvoudig haar evenbeeld. Maar hoe komt dat? Vertel me dat aleublieft. Waarom lijkt u zoo op mijn jongste zuster Clare? Uw jongste zuster Clare? herhaalde Hilary stomverbaasd. Wat toevallig dat u een zuster had die Clare heette. De jongste zuster van mijn moeder heette ook Clare en moeder zei wel eens dat ik sprekend op haar leek. moeder je moeder. Mevrouw Gardener die weer rusteloos de kamer op en neer was gaan loepen, kwam weer naar Hilary toe en hield haar arm in een stevi- gen greep. Hoe heette je moeder? Mijn moeder is gestorven, zij heette Antonia. Hilary’s stem beefde onwillekeu rig. Ze was een beetje angstig voor die over spannen vrouw. Antonia Donaldsen, Is ze dood? Antonia dood? Mevrouw Gardener keek Hilary verweaen aan. Ik was er altijd zoo vast van overtuigd dat ik An tonia 2011 woer zien’ “IF nu «k***- Zii zweeg een poosje en begon toen opnieuw; maai- nu weet ik tenminste waarom je zoo op Clare lijkt. Als je de dochter Van An tonia bent-, ben je Clare’s nichtje. Arme Clare, zij stierf een heelen tijd voordat het allemaal gebeurde. En je bent ook mijn nicht. Maar, begon Hilary, maar het gelukte haar niet den woordenstroom te stuiten. Kun jij me nu niet de rest vertellen? vervolgde de overspannefl vrouw, met wisn I ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den becergkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 et bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN M EDEDEE LANGEN i 1—4 regels 2.25, elke regel meer 0.50. 0p de voorpagine 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bjj contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letten en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande- laren. Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags véór de plaatsingen het Bureau zijn ingekomen, teneinde Van opname verzekerd te zjjn. noodig dit goed te bedenken. Wij hebben wel over 't algemeen weinig neiging ons zelven, als individuen, weg te cijferen, maar ons nationaal bewus&yn is niet bijster sterk ontwikkeld, waardoor we licht ge neigd zijn ons als natie by anderen achter te stellen, althans naar anderen te schikken en aan eigen nationaal karakter en bescha ving niet de waarde toe te kennen, die zy verdienen en welker miskenning niet alleen ons zelven, maar pok het geheel der menschheid schaden moet. En onze sterke sympathie voor het internationalisme dreigt deze hebbelijkheid nog erger te maken. Juist hierom was deze inleiding noodig by een verwijzing naar de bedroevende hou ding, die ook onze regeering ten dezen vaak aanneemt en nu weer ter gelegenheid van de voorbereiding van de Antwerpsche tentoon stelling blijkt te hebben aangenomen en by een oproepen tot hernieuwd verzet daar tegen. Wy moeten ons niet verbeelden, dat we bekrompen chauvinisten zyn, wanneer we voor onze taal, voor onze cultuur en onze waardigheid opkomen en op dien grond maar liever nalaten onze nationale eischen te stellen. Het tegendeel is waar. Niet alleen ons eigen nationaal belang, maar in dit belang ook het belang der menschheid dwingt ons tot verzet tegen elke achterstelling van ons zelven, zooals dat nu weer uit het Fransche opschrift op hot officieele Nederlandsche paviljoen op de Antwerpsche tentoonstelling blijkt. Wy «rtpoed schaving. Zy doen dat in ongunstige om standigheden. Want in hun eigen land is de regeering en de officieele en voorname wereld overtuigd van de superioriteit van het Fransch en de minderwaardigheid van het Nederlandsch. Moeten wij aan die mee- ning voedsel geven door onze taal achter het Fransch te doen wegschuilen We ver nederen daarmee ons zelven en vallen bovendien onzen strydenden stamgenooten in den rug. Gelukkig is al van verscheiden kanten, ook van den kant der deelnemers, o.a. van de N.V. Vereen. Chamotte-fabrieken, wie daarvoor alle eer toekom|, verzet gerezen. Maar dit verzet moet algemeen worden. Het tentoonstellings-comité en de regeering trachten zich te verdedigen met de mede- deeling, dat er ook Nederland op het pavil joen staat Zyn wy echter goed ingelicht dan staat Pays-Bas boven den hoofdingang gebeiteld. En de. toestand moet zyn, dat Nederland voor allen duidelijk de naam is en Pays-Bas er alleen ala verklaring is by- gevoegd. Dat mogen we niet alleen, maar moeten we ook eischen. poetsen met rt U sea ibr'iikmaking tel. Rottende nemen reek wt mei een voor dames een echt la wf.Overal ‘t la niet allen menschen te doen om edeler van hart te worden. De meea ten begeeren een huismiddeltje voor welstand, een recept om tot rijkdom te komen en meer dergelijke lage soorten van geluk. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dageiyks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zyn dagelyks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 88. Postrekening 48400. 16 Ik gelocf dat ik aaD ’t slapen was, ant woordde Huaiy. Wat schandelijk dat ik u niet gehoord heb. Heeft u dikwijls moeten roepen? Nogal, zei juffrouw Dunbar op drogen toon. Er is een boodschap gekomen van „Heideaioht" toen je uit was. Juffrouw Helen kwam zelf en ze was nogal opgewon den toen ik zei dat niet thuis was. Ik? riep Hilary* verbaasd. Wat wil juffrouw Helen van mij? Luister. Mevrouw Gardener heeft den jheelen nacht en den heelen dag niets anders gedaan dan naar jou gevraagd, ze dachten «erst dat het maai zoo'a idee was van haar, en dat zij het wel weer vergeten zou, maar se wond zich zoo op dat Juffrouw Drivers hei toch maar het beste vond om jou te J*ten vragen of je wüde komen. Natuurlijk zal ik direct gaan, maar *>i eigenaardig dat ze naar mij vraagt. Ik b« toch een vreemde voor haar, maar in ieder geval zal ik voor haar doen wat ik kan. Hoe het meisje ook protesteerde, Tony stond er op haar te vergeoellan, doch de verlegenheid van Hilary verdween toen Tony over koetjes en kalfjes praatte en geen persoonlijke onderwerpen aanroerde. Juffrouw Drivers heeft gezegd dat ik u direct bij mevrouw Gardener moest bren gen zei de pokdalige vrouw tegen Hilary toen zij gebeld hadden. Nadat r.ij Tony in de sombere ontvangkamer gelaten had, ver zocht zij Hilary haar naar boven te volgen. Mevrouw Gardener zat niet bij het ven ster zooals bij het eerste bezoek van het meisje, zij liep nu met groote stappen de kamer op en neer en toen Hilary binnen kwam, kwam zij haastig op haar toe, pakte haar arm en riep: Ik ben zoo t blij dat u gekomen bent. Ik ben erg blij. Ik zei u toch dat uw ge zicht mij zoo bekend voor kwam. Dat heb ik u toch gezegd? De patiënte was erg opgewonden en de vriendelijke verpleegster die weer asn de tafel zat te naaien stond op ging by haar staan. Juffrouw Donalsen komt met ten, zei ze op kalmeerenden toon, misschien wel een verklaring weten alles. Den geheelen tijd nadat u weg bent moest :k over u denken denken denken, ver volgde mevrouw Gardener. Ntiiweet ik waarom uw gezicht mjj zoo bekend voor kwam en toch kan Ik sr «geen Verklaring voor vinden. Daarom héb ik gevraagd of u hier wilde komen. Meen niet, dat het er feltellik niet toe doet, ken' ,llo“ gebouw op dat terrein zal moeten worden als t tand maar een naam heeft. Op rich heruularen. dat de HOEDEN was Antonia getrouwd? Waarom heeft ze on a allemaal in den steek gelaten Het is toch niet zeker dat mijn moe der en uw zuster Antonia dezelfde persoon is? begon Hilary weer. Ja, datis wel zeker, hield mevrouw Gardener'vol. Wat was de meisjesnaam van je moeder? Waar kwam ze vandaan. Merring, maar ik weet niet waar ze vroeger gewoond heeft. Ze heeft alleen ver teld dat het een dorp was midden tusschen heidevelden en aan het einde van de dorps straat Was een kleine weide met een groote kastanjeboom in het midden, vulde me vrouw Gardener aan, wij zijn er allemaal geboren het dorp heet Burnaford Antonia en Nellie, Clare en ik. En ik ben de eenige van de vier die overgebleven is. Er kwam een trek van groote droefenis op haar gezicht en enkele oogenblikken was het doodstil in de kamer. Toen zei mevrouw Gardener op matigen toon En je vader? Weet je ook iets van hem? Heeft je moeder je wel eens verteld wat er gebeurd is? Ik kan mijn vader me niet meor her inneren. Hij stierf toen ik nog heel klein was. oplag» 7000 GOÜDSCHE mRAM Onze taal op de Antwerpsche tentoonstelling. Het sterker worden van het internationa lisme,* van de gedashte dat de volken geen vyanden maar vrienden en leden van een groot gezin zyn,. die in onderlinge samen werking in plaats van door ouderlingen strijd het nieuwe leven der menschheid moeten helpen opbouwen en het al duide lijker streven naar die samenwerking, dat zich ook in' de volkenbondsactie openbaart, zyn ongetwijfeld heugelijke verschijnselen; die aan de menschheid en haar beschaving een nieuwe en betere toekomst schynen te beloven. Vooral de kleinere volken, wier bestaan daarmee tevens verzekerd is, kun nen dit dan ook slechts toejuichen. Maar juist deze ingenomenheid noodzaakt vooral ons, Nederlanders, goed te onderscheiden en ons van dit internationalisme geen voor stelling te maken, die ons tot een soort harikiri zou dwingen. De bedoeling toch van dit internationalisme kan nooit zijn de intemationaliteiten op te heffen en nog minder de kleine volken in de grootere te doen opgaan, evenmin als het gemeen schapsgevoel en het samenleven binnen de grenzen van een land het opheffen der per soonlijkheid ten doeè heeft. -Bven goed ala de nationale samenleving, die in de moderne staten haar uitdrukking gevonden heeft, sterke individuen noodig heeft voor haar ontwikkeling en bloei evengoed heeft de internationale samenleving van volken be hoefte aan sterke nationaliteiten ook wan neer die niet meer vyandig tegenover elkaar staan, maar als leden van één gezin samenwerken. Het is noodig, dat we ons deze beteekenis en deze strekking van het internationalisme duidelyk voor oogen stellen. De wereld heeft verscheidenheid noodig. En de men- schelijke beschaving zal zich slechts tot haar schoonste volkomenheid kunnen ont wikkelen, wanneer sterke nationale cultu ren haar veelzydigheid handhaven en op haar invloei oefenen. Het kweeken van die nationale gedachte, het versterken van de eigen nationaliteit, het eigen wezen en de eigen beschaving is dus niet in stryd met de internationale gedachte en het internatio nale streven, maar moet die bevorderen. Voor ons, Nederlanders, vooral is het hield, dat ze haar tehuis en allee wat «e lief had voor hem opofferde en met hem trouw de, antwoordde Hilary trotech. Tot aan haar laatste oogenblik heeft zij van hem gehou den. En wm hij het waard? Ik weet het niet. In ben bang, ant woordde het meisje aarzelend,. Ik ben bang dat hij moeder niet gelukkig heeft gemaakt, maar zooals ik zei zij heeft nooit opgehou den van hem te houden. Och arme Antonia, arme dwaze Anto nia, zei mevrouw Gardener bitter, en is zij nu dood? Toen ik haar het laAtot zag, was zij nog zoo vroolijk en zoo knap. Ze was de knapste Van ons allemaal. Ik zie haar nog voor me zooals ze in den tul» etond Zij hield zooveel van bloemen en vogels, van de groote heide en van den wijden hemel. En ze moest in een grauwen, eento- nigen straat wonen, riep Hilary hartstoch telijk utit, het ia afschuwelijk om te beden ken hoo ze daar gewoond heeft, terwijl haat t hart uitging naar zoo iets anders. Ze heeft haar eigen bed gespreid en moest er Op liggen, klonk het scherp uit mevrouw Gardener’s mond, maar onmidde- lijk veranderde zij van toon. Och dat arme kind, laat ik zoo niet over haar spreken, nu ze dopd is. En wat zij deed, deed zij omdat zij zooveel van een man hield dat zij al het andere ervoor vergat, zijken je die oude geschiedenis? Hilary schudde ontkennend het hoofd. Zooala ik straks al gezegd heb, weet ik alleen dal moedsr ter wille van mijn va der alles opgaf, zij wilde er verder nooit over praten. (Wordt vervolfd). gesticht. Men zal zich herinneren, dat de gevers als voorwaarden hebben gesteld dat binnen tien jaar tijds een monumentaal ge bouw op het terrein gesticht zal worden. De Regeering heeft natuurlijk nog geen beslis sing genomen, hetgeen zij niet kan doen Voor en aleer de beide Kamers der Staten Generaal de schenking hebben aanvaard. In antwoord op ter zake gestelde opmer kingen bij debehandeling van het wetsont werp voor de aanvaarding, heeftde Regee- ring in de eerste plaats gezegd zich wel te verheugen over de vorstelyke gift, waaruit een hooge en nobele opvatting van burger zin spreekt. Zij kan dan verder meedeelon dat diverse plannetjes die al zijn opgewor pen geen ingang vinden, noch bij haar, noch bij de familie die het terrein schonk. Een nieuw koninklijk paleis hebben sommigen zich gedacht en daaraan werd dan al weer vastgehaakt het plan om het gemeentebe stuur op te knappen met het paleis in het Noordeinde om dit te beschermen voor stad huis. We zijn maar blij, dat dit plan heeife- maal geen aanhang vindt want de gemeente zou daarop niet gesteld zijn. Het paleis is MO

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1930 | | pagina 1