"t
ara
:n i
Gouda en Omgeving
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
0^** Deze Courant komt in meer dan 7000 gezinnen in
GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
I dat
iedt?
Bahlmann - Gouda
Elegante Dames- en Klnderkleedlng
s
rden
huis
FEUILLETON.
De weg tot het Hart.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE,
NIEUWERKERK, -OUDERKERK,
7b
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagei
BODEGRAVEN, BOSKOOP,
OUDEWATER, REEUWIJK,
y
EUÜSTEBLAD.
LENTE KOM
hg w<Il géén lentew^jri maar
11 betonnen. En dUfr “wekt,
nieuwe verlangentóhieuwél
aan nieuw,
oo zelden, di$l lente-
gaan. Meestal') zitten
e wintersche kóu, als
ds hair intrede Tieeft
i we al gewoijlp ge-
bewaren we dok onze
i en
80
«o. 17345
■in
309
28
MMMMM
124
80
ids weer nam het
;en zyn hona-fide,
HOEDEN en STOFFEN
Maandag tot
2 uur gtisloten
g«B«riin<l««r<le opl»9« 7000 ei
BB"Jaargang
nng ook, brengt goede vrucht voort.
Naar het Engelseh door
J. VAN DER 8LUYS.
Nadruk Verboden.
(Wordt vervolgd).
I
een andere plaats, omdat men den weg die
nu geheel wordt versperd noodig heeft als
verkeersweg. De marktkooplieden verzetten
zich daar krachtig tegen, omdat zy uit het
centrum van de stad zouden gaan. Tegen
de markt gaan echter ook stemmen op van
winkeliers, die geducht de concurrentie
daarvan gevoelen.
Is zoo’n markt eigenlijk niet uit den tijd?
Tot op zekere hoogte wel. Voorzoover een
markt de gelegenheid biedt om allerlei twee-
dehandsch goederen te verkoopen en dus
geheel en al in ongeregeld goed handelt,
heeft ze wel zin en nut, maar hoe langer
hoetmeer is de markt een verkoopplaats ge
worden van goederen die ook in winkels
worden verkocht. Dan zien de winkels er
niet ten onrechte een concurrentie in. Zoo
lang de verkoopers nu ook winkeliers zijn
in de stad zelf, is het weer wat anders,
maar er komen ook vele kooplieden van el
ders zoo’n dagje hier en daartegen komt
men ook weer op. Het zijn altegader puzzles
die niet gemakkelijk zijn op te lossen. Wan
neer iets zich een bestaan heeft veroverd,
is het altijd moeilijk het weg te krijgen ook
al past het niet meer in het tegenwoordige
alleen belangrijke zaken, meubilair of iets
der ge lijks plegen te koopen, maar als dat
er niet is, vragen ze ook wel om oud papier,
oude flesschen en dergelijke rommel. Het
een mannetje met een
•natalen
Ier, rei-
ircelein,
‘en en
Jeuken*
noodig.
I zwaar
>cht de
erst in
ijk los.
jok een
beat gedaan om iets meer gewaar te worden
over het huwelijk van mijn vader en over
<le identitelit van mijn vader. Maar hij heeft
niets kunnen ontdekken dat we niet al wis
ten.
Vervelend, vervelend, mopperde mew-
Gardener, op een toon alsof ze uit haar hu
meur was over een onbelangrijke huishou
delijke kwestie, inplaata van er zoo iets ge
wichtigs aan de orde was als het verleden
van haar nichtje. Ik heb me dikwijls ge
noeg af gevraagd waarom Antonia zoo hals
over kop getrouwd is. Als ze een beetje ge
duld had gehad had ze een veel beter huwe
lijk kunnen doen en was ze misschien ge>
lukkiigér geworden. Ze was heel knap; ze
had vast en zeker een uitstekende partij
kunnen doen.
Ik denk dat moeder uit liefde getrouwd
is en dat andere overwegingen geen rol heb
ben gespeeld bij haar keus, merkte Hilary
zacht maar gedecideerd op. Een andere man
zou haar niets hebben kunnen schelen als
ze juist van dezen eenen, waarmee ze ge
trouwd is, hield
Wat weet jij van liefde? vroeg mevr.
Gardener opeens scherp en- terwijl ze vlak
voor het meisje bleef stilstaan, keek ze haar
uitvorschemd aan. Pas maar op dat je niet
met een of anderen goed-gekleeden idioot
trouwt, die toevallig je pad kruist. Datsoort
jongelui ontmoet je natuurlijk telkens daar
bij de rijke kennissen van je op Grantley.
Integendeelwe hebben hót heel stil
op het landgoed, vooral nu de broer van
mevrouw Derfield zoo ziek is en goeggeklee-
de idioten behoor en heelémaal niet tot haar
kennissenkring.
Een glimlach gleed over Hilary’s gericht,
toen oe dacht aan het vredige dorpje met
zijn voorhistorische bewoners, maar dit vi
sioen werd onmiddellijk verdrongen door
een ander. Ze zag Tony Dunbar’s atelier
voor haar geestesoog verrijzen, het vriénde
lijk© gezicht van den jongen schilder en er
kwam een blik in haar oogen
Je hebt leeren droomen, sinds ik je het
laatst gezien heb, merkte mevrouw Garde
ner rp, toen ze dien blik zag en de scherpe
woorden Vaagden het bekoorlijke visioen
uit haar geest weg.
Het spijt me als ik even een beetje
absent was. verontschuldigde Hilary zich
verward en deemoe^jg. Ik schijn er vaker
laat van te hebben, van mevrouw Derfield
heb ik er ook al een standje voor gehad.
Maar ik zal verder beter oppassen, tante
Marion
En ae zocht haastig afleiding in een uit
voerig relaas over wat ze in Grantley be
leefd had en slaagde erin een heel andere
wending te geven, vertelde van de Priory,
van den millionair, van de mooie Hilda
Red burn
Haar opgewekte gebabbel werkte wel
doend op de geschokt© zenuwen van me
vrouw Gardener en terwijl er een rustiger
trek op haar gezicht kwam en ze op haar
stoel bij het venster ging zitten, zed ze:
Jij draagt een atmosfeer van blijd
schap en opgewektheid met je mee. Wil je
hïer niet een paar dagen blijven en me hel
pen om me een beetje kalmer en gelukkiger
te voelen?
Rattardam
Br.nkb.nöi
rljtcourant
BIUEVEN UIT DB HOFSTAD.
MXVL
De straatverkoop.
Aan het slot van onzen vorigen brief
stipten wij even aan een voor de residentie
netelige kwestie, n.1. die van den straatver
koop. Tot ongelooflijke uitbreiding was die
in onze stad gestegen. Steeds het
aantal venters toe, soi
d. w. voerden.,het4
dere waren meer van het type „snorder”,
die nu eens dit dan weer dat artikel ver
kochten. Het zou alles niet zoo erg zyn ge
weest als de huismoeders er niet zoo’n over
last van hadden gehad door het eeuwige
aanschellen. k
Men is toen te rade gegaan om daaraan
paal en perk te stellen en men kwam tot
een radicale oplossing door te bepalen, dat
niemand mag venten die niet een vergun
ning daarvoor heeft aangevraagd en ver
kregen. Wie die had, kreeg een nummer-
plaatje, dat hy zichtbaar op ztfn jas moest
dragen. Hiermede was, zij het niet recht
streeks bedoeld, ook de .bedelarij den kop
ingedrukt. De bedelarij ging altijd onder
het mom van handel in veters, kleerhangers
enz. maar ieder wist dat die handel slechts
voor den schyn was.
Een oogenblik was er een enorme verbe
tering: het aantal venters was beperkt en
de scharrelaars waren van de straat. Maar
toen z’’
ze kozen heel voornaam een bestuur en dat
ging met de autoriteiten aan het conferee-
ren. Allerlei uitzonderingen werden ge
maakt en al spoedig hadden wij den slech-
.S DE
'hebbed |nog
f de 'tente is tech
al^jlll bij oi» niet
veivyachtinge«| ide jdachte
^evén. Het gebeurt
'weer en lente* «ame
we nog middta jin
de lente officwel re
gedaan. Daaraan z^
raakt. En géwoonlijL
lentestemming^n, oil ze* lentegedachten
Als u ouder wordt, zult u hoöpen inen-
schen ontmoeten zooals wij, vervolgde juf
frouw Drivers onmeedoogend. We zijn he
laas de eenigen niet, die geen redten tót ook
maar de minste dankbaarheid hebben. Toen
ik zoo oud was als u, vleide ik mijzelf met
de verwachting, dat het leven mij een heele-
boel goeds en moois zou brengen en als iy
zoo oud bent als ik„ zult u wel niet meer
zoo lichtzinnig praten over goeds dat uit het
kwade voortkomt.
O, ik hoop van niet. Hilary «prak op
voor 'haar doen ongewoon heftigen toon.
Moeder heeft zoo’n moeilijk leven gehad,
maar die zei altijd dat er zooveel was om
zich over te verheugen, ondanks alle narig
heid. Ze heeft me geleerd om altijd de zon
zijde van de dingen te zoeken.
Dg zonzijde! Sommige dingen hébben
geen zonzijdeae zijn door en door zwart
Moeder heeft ontzettende zorgen gehad
en toch is ze altijd overtuigd gebleven dat
niets ter wereld absoluut 'zwart was.
Ik hoop dat die overtuiging u ook al
tijd zal bijblijven, verklaarde juffrouw Dri-
BOUDSCHE COURANT
de Zuster Roze kalmeerend, en „nooit” is
wel een erg groot woord om zoo gedecideerd
te gebruiken, vindt u zelf ook niet?
Och, u weet het immers net zoo goed
als ik, weerde de patiënte ongeduldig af.
Natuurlijk, het is uw plicht, om er bij uw
patiënt d0 moed er in te houden en me te
laten gelooven dat ik weer heelemaal beter
zal worden. Ze wachtte even en ging voort
tot Hilary:
Dat ie juist de reden, dat ik zoo graag
wilde dat je kwam. Ik weet niet wanneer
Ralph terug komt, zijn zaken kunnen hem
nog wel een heel en tijd in Indië vasthouden.
En ik zou zoo graag wallen dat Babs goed
verzorgd was, als ik mocht komen te ster
ven vóór Ralph terug is.
- Ik weet zeker dat juffrouw en meneer
Dunbar het kleintje net zoo lang bij zich
willen houden, als u maar wilt; daarover
moet u vooral niet tobben. Juffrouw Dunbaï
is dol op Babs en haar neef ook. Ze zullen
alles voor het kind doen.
Onrustig van het eene onderwerp op het
andere oversprtingend, vervolgdie mevrouw
Gardener
Ik wilde wel dat we wat meer over jou
gewaar konden worden. Ik héb nooit va»
mysteries gehouden en de manier waarop je
vader verdwenen is, was wel heel myste
rieus. Ik meen dat i® me verteld hebt», dat
iemand alles nog eens precies onderzoeken
zou.
Ze fronste dte wenkbrauwen in een poging
om zich nauwkeuriger te herinneren wat
haar nichtje gezegd had en haar stem klonk
weer hoogst geprikkeld.
Mijn voogd, Dr. Harding, heeft zijn
u VLAARDINOBN
ten toestand terug, maar,zij werd bovendien
gesanctionfleerd. Allerlei bedelaars ver
schenen weer en hadden nu een koopmans-
vergunnihg.
In diverse straten waar vroeger van
wege de orde geen vênters werden toege
laten, verschenen ze nu en het einde is dat
wy eigénlijk achterop zijn geraakt.
Het lijkt nu, dat men had moeten trach
ten gedeeltelijk van de gansche venterij af
te komen door uiterste beperking en door
geen nieuwe vergunningen uit te geven. In
ieder geval had men de verkapte bedelarij
niet moeten bevorderen door ze te sanctio-
neeren als venter.
Gelukkig is men nu weer bezig tot het
oorspronkelijke systeem terug te komen en
zullen sommige straten worden verboden
voor venten. Maar in de buitenwijken viert
het vent-euvel nog hoogtij. Er is dikwijls
gezegd, dat de burgers er zelf een einde
aan kunnen maken door niet van die ven
ters te koopen, maar die redeneering gaat
niet op, want zoolang een deel der bevol-
tnrt hifi iwJ—iwlti M n»4»rs
de overlast van het lawaai en het aanschel
len.
Men moet over dit laatste euvel niet ge
ring denken en huismoeders zullen het be
grijpen wat het is als wij vertellen, dat vier
tot zesmaal op een voormiddag noodeloos
naar de voordeur geroepen te worden, een
normaal aantal malen is. Men heeft hier
en daar al afspraakjes met de heusche leve
ranciers, dat zjj behalve te bellen ook nog
op de deur klappen als sein, dat zij het zijn.
In dezen tijd van schoonmaak, juist een
drukke tijd waarin de huisvrouw zoo min
mogelijk gestoord wil worden, komt er nog
een euvel bij, n.l. dat van de opkoopers.
Waren dat vroeger lorren-kooplieden, die op
bekende wijze met gekrjjsch hun aanwezig
heid in de straat kenbaar maakten, thans
zijn het nette, soms deftige dames en hee-
ren, zonder wagen, die aanbellen om te in-
formeeren of mevrouw met den schoonmaak
wellicht iets heeft te verkoopen of op te
zijn de venters zich, gaan vereenigen, ruimen. Zij doen het voorkomen alsof zij
bij onze agenten,,, en loopers, den boekhandel en de
Onze bureaux^yn dagelijks geopend van Miuur, Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 88. Postrekening 48400. 0 j
Iéder jaar opnieuw is het, of in het voor-
jaaïf ook in ons, jn ons hart, in onzen geest,
jpook in ontj Uehaanj nieuw leven ont
maakt, als in wie natuur rondom ons. Dat is
met sterkst^ wanneer we jong zijn en wordt
langzamerhand twalljker. Maar het bljjjft.
Qok als wheel oud worden? IVveroiutór-
s(el, dat ^et blijven zal, zoolang onjze
levenskracht, onze innerlijke kracht nog
ongëbroken is. l^ant die kracht is het, die
de nieuwe bloesems uitdrijft, die telkens
'Neer opnieuw ons wezen in de bloesems iet
jyjm het nieuw uiljbottende leven. We voe
len ons ook physiek sterker, flinker, levens-
I. i’ lustiger. ’t is, óf oris geheele organisme
beter functioneert, of óns levensprocés
krachtiger is, We in een krachtiger tempo
leven. En dat gevoel van nieuw leven
1 is het, dat |le verwachtingen wekt,
die de lente haar bizondere bekoring
geeft. Die verwachtingen gaan naar dicht
bij en ver Neg. We zien een nieuwen zomer
in het verschiet .met nieuwe vreugde en
nieuwe weelde, een tijd, waarin het leven,
ook het uiterlijk leven voller, vrjjer, ruimer
schijnt en de heele wijde wereld voor ons
lijkt open te liggen. Maar we zien ook of
we vermoeden, neen we verwachten alleen
nog andere weelden, we hopen weer en
stellen vertrouwen in het leven, dat ons iets
meer, iets beters, iets rijkers zal geven, dan
We bezitten. Wanneer we ouder worden,
weten we wel, dat het niet anders als lente-
illusies zijn, die ons bekoren, dat het leven
zoo zal bijjven voortgaan. als het nog steeos
ging. Dat maakt, dat de kracht der ver
wachtingen met de jaren afneemt. Maar
hoe komt het, dat ondanks dat weten die
verwachtingen niettemin blijven? Want
blijven doen ze. Ieder jaar opnieuw strek
ken we weer de verlangende handen uit, al
is het soms met een glimlach om eigen ge
loof, om eigen naïviteit om de lippen. De
verwachtingen mogen niet meer zoo hoog
gespannen zijn, iets mooiers, iets beters,
iets liefelykers zien we toch voor ons in
een wazige toekomst. Ze zyn onbewust
vaak deze verwachtingen. Men kan ze vaak
nauwelijks nog verwachtingen noemen. Het
is vaak niet anders als een zachtere, een
mildere, een hoopvoller stemming. Maar er
is iets om en in ons, dat over het leven,
over verleden, heden en toekomst een an
deren glans spreidt, dat we het mooier,
kleuriger zien, dat we begrijpen ook en
erkennen, dpt we het leven ook wanneer
het vopr ons geen vreugde meer heeft en
geen vreugde meer brengen zal, niettemin
aanvaarden. Dat is de lentestemming, wan-
Wat uit liefde gedaan wordt, hoe ge- vers droog, ik heb het nooit zoo kunnen
inzien.
En bijna den heelen verderen dag werd
Hilary, vt^rvolgd door de somberheid en
triestheid van juffrouw Drivers’ kijk op het
leven en terwijl ze trachtte opgewekt te
praten met mevrouw Gardener, zag ze tel
kens de grijze oogen voor zich, die haar zoo
vol bitterheid hadden aangekeken, den grim-
migen glimlach, waarin geen spoor van le
vensvreugde wae.
Ik verlangde er erg naar om je te zien,
had mevrouw Gardener haar begroet. Als
ik jou bij me heb, voel ik me veel beterje
doet me denken aan Clare en aan de geluk-
Jkige dagen van vroeger. Niet dat ik niet
fgelukkig was met RalphArme RalphHij
heeft de laatste jaren niet heel veel aan me
gehad. Alles edheen me te zwaar te worden
en als ik dan tobde werden mijn hersens
zoo moe.
De zieke praatte aan een stuk door en
ze iiep steeds maar db kamer op en neer;
op de rustelooze manier, die Hilary Van
haar vroegere bezoeken kende.
En ofschoon ik mij beter voel, ging
meviouw Gardener voort, ofschoon mijn
hoofd niet zoo leeg is als anders en ik dien
vreeeelijkenknellenden druk erop niet heb,
weet ik toch dat ik nooit meer goed genoeg
zal zijn, om naar huis te gaan en zelf de
zorg ypor kleine Babs op mij. te nemen.
Zuster weet dat ook wel1
En ze wendde zich naar de vriendelijke
verpleegster, die aan de tafel met naaiwerk
bezig was.
We moeten niet trachten zoover voor
uit te kijken, mevrouw Gardener, antwoord-
ADV^RTENTIEPRUS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.26. Van buiten Gouda en den bezorgkiing:
1—5 r€gels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentlën in het Zaterdagnummer 20 ct
by'slag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den pr^js.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN: 1—4 regels 2.25, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagine 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prys. jGroote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper gesëhifedt.
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomenaan ons Bureau: MARKT 31, GOUpA,
by onze agenten^ en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureauxtïzyn dagelijks - - -
Redactie Telef. 88. Postrekening 48400.
Dit nummer beslaat uit twee bladen.
-verlangens voor den' tijd, dat de eerste i
zoele wind ons langs de slapen waait en jU
ihet plotseling '|s. of er iets anders in de
lucht gekomen ,is. Dat nis de tyd wanneer
allang de büQi(ii^n zyn uitgeloopen in hun
eerste wazige Kleed van lentegroen en dat
al hier en daawde bloesems kleuren in den
sluier van gróen, die boomen en struiken
omhangen. Dail' worden eerst recht onze
verlangens wafcker en loopen ook in ons
hart nieuwe bloesems uit de knoppen der
verwachtingen, die zoo lang besloten heb
ben gezeten in het binnenst van ons hart,
als durfden we weer hopen, weer gelooven
in een nieuw geluk. Maar we zyn gewoon-
lyk zoo ongeduldig in het voorjaar. Maan
denlang hebben we besloten gezeten in de
wintersche kou en verlatenheid, in de grijs
heid en naakte eentonigheid van het leven
en hebben we hunkerend uitgezien naar
nieuwe blauwe luchten en een nieuwe
schoonheid. Wanneer dan Maart ten einde
loopt en de lente officieel is ingeluid, dan
voelen we, niet in staat ons verlangen naar
al die nieuwe heerlijkheid in te toornen, ons
gerechtigd de gedachte aan het nieuwe
leven, dat nakende is, binnen te laten in ons
hart en onze hunkerende handen uit te ste
ken naar dat nieuwe leven.
’t Is toch immers ook niet het groen en
de bloesems en de zoele lentewinden waar
naar we allereerst verlangen. Zeker al die
nieuwe' kleurigheid en de zoo lang ontbeer
de warmte brengen ons vreugde. Maar dat
is het toch eigenlijk niet wat de lente zoo
heerlyk, zoo jubelend heerlijk maakt. Wat
het dan wel is Het is niet anders dan het
verlangen, de verwachting zelve. We ver
langen feitelijk; naar .het verlangen, als we
hunkerend uitzien naar de eerste lente
boden.
neer a de verwachtingen uitgebloeid en
we’ynet leven ,ook zooal# het is, óp zyn i
heerlijkheid en rijkdom Wfcardeeren kunnen, j
Straks zullen de boomen uitbloeien in
nieuwe schoonheid en za), een nieuw kleur-
ta|>yt over de aarde word? uitgespreid. We
staan als op den drempel van het nieuwe
leven, dat ieder jaar opnieuw voor ons open
legt J En in ons hart klinkt al het nieuwe
gelu*i,‘ dat iedere nieuwe lente wekt. Het
komjfiler niet op aan, wat de lente, wat het
leven ons brengen zal. Dat nieuwe geluid
is hét, dat ons rijk maakt. Het lentever-
lang^n scheppen we om tot denieuwe
kracht, die ons sterker maakt in het leven.
BELASTINGEN.
poor middel van den /belastingadviseur
en accountant L. O. RUTTEN ontving eene
N.V. via den Raad: van Beroep te Rotter
dam teruggaaf van over 1925, ’26 en ’27
niet verschuldigde dividend- en tantième-
belasting. 1184 8
Adviezen Maandagsavonds 810 uur,
CRABETHSTRAAT no. 48, Gouda, Tel. 580.
Uit onza schitterende en enorme Collectie
MANTELS, JAPONNEN enz. extra voordeeiige
Paasctiaanbledin gen
wordt dan wel door
wagen af gehaald.
Die nette dames en heeren brengen de
huismoeders op een dwaalspoor, als zij voor
de deur staan, omdat men er niet op be
dacht is dat ze „maar” in lorren en vodden
handelen. Hoe langer hoe meer is men er
echter op bedacht en men bespeurt dat zelf
als men eens ergens by een onbekende op
bezoek wil gaan. Dan dient men wel onmid
dellijk zich te legitimeeren om te voorko
men dat de deur weer aanstond gesloten
wordt.
Er is al eens het denkbeeld geoperd van
het plaatsen van bordjes op de deuren met
de mededeeling dat kooplieden niet wordt
open gedaan. Wanneer het dan aan de vent-
vergunninghouders wordt verboden om aan
te schellen waar deze bordjes zyn aange
bracht, zyn wy weer een stapje verder op
den goeden weg.
Eenig verband tusschen dit vraagstuk en
die van de markt is er wel. Men wil de
markt die Maandag en Vrijdag op de Prin-
«toll IMSSi-M Behouden, Q^rbrerpin naar