"t ara :n i Gouda en Omgeving NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN 0^** Deze Courant komt in meer dan 7000 gezinnen in GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. I dat iedt? Bahlmann - Gouda Elegante Dames- en Klnderkleedlng s rden huis FEUILLETON. De weg tot het Hart. BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, NIEUWERKERK, -OUDERKERK, 7b Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagei BODEGRAVEN, BOSKOOP, OUDEWATER, REEUWIJK, y EUÜSTEBLAD. LENTE KOM hg w<Il géén lentew^jri maar 11 betonnen. En dUfr “wekt, nieuwe verlangentóhieuwél aan nieuw, oo zelden, di$l lente- gaan. Meestal') zitten e wintersche kóu, als ds hair intrede Tieeft i we al gewoijlp ge- bewaren we dok onze i en 80 «o. 17345 ■in 309 28 MMMMM 124 80 ids weer nam het ;en zyn hona-fide, HOEDEN en STOFFEN Maandag tot 2 uur gtisloten g«B«riin<l««r<le opl»9« 7000 ei BB"Jaargang nng ook, brengt goede vrucht voort. Naar het Engelseh door J. VAN DER 8LUYS. Nadruk Verboden. (Wordt vervolgd). I een andere plaats, omdat men den weg die nu geheel wordt versperd noodig heeft als verkeersweg. De marktkooplieden verzetten zich daar krachtig tegen, omdat zy uit het centrum van de stad zouden gaan. Tegen de markt gaan echter ook stemmen op van winkeliers, die geducht de concurrentie daarvan gevoelen. Is zoo’n markt eigenlijk niet uit den tijd? Tot op zekere hoogte wel. Voorzoover een markt de gelegenheid biedt om allerlei twee- dehandsch goederen te verkoopen en dus geheel en al in ongeregeld goed handelt, heeft ze wel zin en nut, maar hoe langer hoetmeer is de markt een verkoopplaats ge worden van goederen die ook in winkels worden verkocht. Dan zien de winkels er niet ten onrechte een concurrentie in. Zoo lang de verkoopers nu ook winkeliers zijn in de stad zelf, is het weer wat anders, maar er komen ook vele kooplieden van el ders zoo’n dagje hier en daartegen komt men ook weer op. Het zijn altegader puzzles die niet gemakkelijk zijn op te lossen. Wan neer iets zich een bestaan heeft veroverd, is het altijd moeilijk het weg te krijgen ook al past het niet meer in het tegenwoordige alleen belangrijke zaken, meubilair of iets der ge lijks plegen te koopen, maar als dat er niet is, vragen ze ook wel om oud papier, oude flesschen en dergelijke rommel. Het een mannetje met een •natalen Ier, rei- ircelein, ‘en en Jeuken* noodig. I zwaar >cht de erst in ijk los. jok een beat gedaan om iets meer gewaar te worden over het huwelijk van mijn vader en over <le identitelit van mijn vader. Maar hij heeft niets kunnen ontdekken dat we niet al wis ten. Vervelend, vervelend, mopperde mew- Gardener, op een toon alsof ze uit haar hu meur was over een onbelangrijke huishou delijke kwestie, inplaata van er zoo iets ge wichtigs aan de orde was als het verleden van haar nichtje. Ik heb me dikwijls ge noeg af gevraagd waarom Antonia zoo hals over kop getrouwd is. Als ze een beetje ge duld had gehad had ze een veel beter huwe lijk kunnen doen en was ze misschien ge> lukkiigér geworden. Ze was heel knap; ze had vast en zeker een uitstekende partij kunnen doen. Ik denk dat moeder uit liefde getrouwd is en dat andere overwegingen geen rol heb ben gespeeld bij haar keus, merkte Hilary zacht maar gedecideerd op. Een andere man zou haar niets hebben kunnen schelen als ze juist van dezen eenen, waarmee ze ge trouwd is, hield Wat weet jij van liefde? vroeg mevr. Gardener opeens scherp en- terwijl ze vlak voor het meisje bleef stilstaan, keek ze haar uitvorschemd aan. Pas maar op dat je niet met een of anderen goed-gekleeden idioot trouwt, die toevallig je pad kruist. Datsoort jongelui ontmoet je natuurlijk telkens daar bij de rijke kennissen van je op Grantley. Integendeelwe hebben hót heel stil op het landgoed, vooral nu de broer van mevrouw Derfield zoo ziek is en goeggeklee- de idioten behoor en heelémaal niet tot haar kennissenkring. Een glimlach gleed over Hilary’s gericht, toen oe dacht aan het vredige dorpje met zijn voorhistorische bewoners, maar dit vi sioen werd onmiddellijk verdrongen door een ander. Ze zag Tony Dunbar’s atelier voor haar geestesoog verrijzen, het vriénde lijk© gezicht van den jongen schilder en er kwam een blik in haar oogen Je hebt leeren droomen, sinds ik je het laatst gezien heb, merkte mevrouw Garde ner rp, toen ze dien blik zag en de scherpe woorden Vaagden het bekoorlijke visioen uit haar geest weg. Het spijt me als ik even een beetje absent was. verontschuldigde Hilary zich verward en deemoe^jg. Ik schijn er vaker laat van te hebben, van mevrouw Derfield heb ik er ook al een standje voor gehad. Maar ik zal verder beter oppassen, tante Marion En ae zocht haastig afleiding in een uit voerig relaas over wat ze in Grantley be leefd had en slaagde erin een heel andere wending te geven, vertelde van de Priory, van den millionair, van de mooie Hilda Red burn Haar opgewekte gebabbel werkte wel doend op de geschokt© zenuwen van me vrouw Gardener en terwijl er een rustiger trek op haar gezicht kwam en ze op haar stoel bij het venster ging zitten, zed ze: Jij draagt een atmosfeer van blijd schap en opgewektheid met je mee. Wil je hïer niet een paar dagen blijven en me hel pen om me een beetje kalmer en gelukkiger te voelen? Rattardam Br.nkb.nöi rljtcourant BIUEVEN UIT DB HOFSTAD. MXVL De straatverkoop. Aan het slot van onzen vorigen brief stipten wij even aan een voor de residentie netelige kwestie, n.1. die van den straatver koop. Tot ongelooflijke uitbreiding was die in onze stad gestegen. Steeds het aantal venters toe, soi d. w. voerden.,het4 dere waren meer van het type „snorder”, die nu eens dit dan weer dat artikel ver kochten. Het zou alles niet zoo erg zyn ge weest als de huismoeders er niet zoo’n over last van hadden gehad door het eeuwige aanschellen. k Men is toen te rade gegaan om daaraan paal en perk te stellen en men kwam tot een radicale oplossing door te bepalen, dat niemand mag venten die niet een vergun ning daarvoor heeft aangevraagd en ver kregen. Wie die had, kreeg een nummer- plaatje, dat hy zichtbaar op ztfn jas moest dragen. Hiermede was, zij het niet recht streeks bedoeld, ook de .bedelarij den kop ingedrukt. De bedelarij ging altijd onder het mom van handel in veters, kleerhangers enz. maar ieder wist dat die handel slechts voor den schyn was. Een oogenblik was er een enorme verbe tering: het aantal venters was beperkt en de scharrelaars waren van de straat. Maar toen z’’ ze kozen heel voornaam een bestuur en dat ging met de autoriteiten aan het conferee- ren. Allerlei uitzonderingen werden ge maakt en al spoedig hadden wij den slech- .S DE 'hebbed |nog f de 'tente is tech al^jlll bij oi» niet veivyachtinge«| ide jdachte ^evén. Het gebeurt 'weer en lente* «ame we nog middta jin de lente officwel re gedaan. Daaraan z^ raakt. En géwoonlijL lentestemming^n, oil ze* lentegedachten Als u ouder wordt, zult u hoöpen inen- schen ontmoeten zooals wij, vervolgde juf frouw Drivers onmeedoogend. We zijn he laas de eenigen niet, die geen redten tót ook maar de minste dankbaarheid hebben. Toen ik zoo oud was als u, vleide ik mijzelf met de verwachting, dat het leven mij een heele- boel goeds en moois zou brengen en als iy zoo oud bent als ik„ zult u wel niet meer zoo lichtzinnig praten over goeds dat uit het kwade voortkomt. O, ik hoop van niet. Hilary «prak op voor 'haar doen ongewoon heftigen toon. Moeder heeft zoo’n moeilijk leven gehad, maar die zei altijd dat er zooveel was om zich over te verheugen, ondanks alle narig heid. Ze heeft me geleerd om altijd de zon zijde van de dingen te zoeken. Dg zonzijde! Sommige dingen hébben geen zonzijdeae zijn door en door zwart Moeder heeft ontzettende zorgen gehad en toch is ze altijd overtuigd gebleven dat niets ter wereld absoluut 'zwart was. Ik hoop dat die overtuiging u ook al tijd zal bijblijven, verklaarde juffrouw Dri- BOUDSCHE COURANT de Zuster Roze kalmeerend, en „nooit” is wel een erg groot woord om zoo gedecideerd te gebruiken, vindt u zelf ook niet? Och, u weet het immers net zoo goed als ik, weerde de patiënte ongeduldig af. Natuurlijk, het is uw plicht, om er bij uw patiënt d0 moed er in te houden en me te laten gelooven dat ik weer heelemaal beter zal worden. Ze wachtte even en ging voort tot Hilary: Dat ie juist de reden, dat ik zoo graag wilde dat je kwam. Ik weet niet wanneer Ralph terug komt, zijn zaken kunnen hem nog wel een heel en tijd in Indië vasthouden. En ik zou zoo graag wallen dat Babs goed verzorgd was, als ik mocht komen te ster ven vóór Ralph terug is. - Ik weet zeker dat juffrouw en meneer Dunbar het kleintje net zoo lang bij zich willen houden, als u maar wilt; daarover moet u vooral niet tobben. Juffrouw Dunbaï is dol op Babs en haar neef ook. Ze zullen alles voor het kind doen. Onrustig van het eene onderwerp op het andere oversprtingend, vervolgdie mevrouw Gardener Ik wilde wel dat we wat meer over jou gewaar konden worden. Ik héb nooit va» mysteries gehouden en de manier waarop je vader verdwenen is, was wel heel myste rieus. Ik meen dat i® me verteld hebt», dat iemand alles nog eens precies onderzoeken zou. Ze fronste dte wenkbrauwen in een poging om zich nauwkeuriger te herinneren wat haar nichtje gezegd had en haar stem klonk weer hoogst geprikkeld. Mijn voogd, Dr. Harding, heeft zijn u VLAARDINOBN ten toestand terug, maar,zij werd bovendien gesanctionfleerd. Allerlei bedelaars ver schenen weer en hadden nu een koopmans- vergunnihg. In diverse straten waar vroeger van wege de orde geen vênters werden toege laten, verschenen ze nu en het einde is dat wy eigénlijk achterop zijn geraakt. Het lijkt nu, dat men had moeten trach ten gedeeltelijk van de gansche venterij af te komen door uiterste beperking en door geen nieuwe vergunningen uit te geven. In ieder geval had men de verkapte bedelarij niet moeten bevorderen door ze te sanctio- neeren als venter. Gelukkig is men nu weer bezig tot het oorspronkelijke systeem terug te komen en zullen sommige straten worden verboden voor venten. Maar in de buitenwijken viert het vent-euvel nog hoogtij. Er is dikwijls gezegd, dat de burgers er zelf een einde aan kunnen maken door niet van die ven ters te koopen, maar die redeneering gaat niet op, want zoolang een deel der bevol- tnrt hifi iwJ—iwlti M n»4»rs de overlast van het lawaai en het aanschel len. Men moet over dit laatste euvel niet ge ring denken en huismoeders zullen het be grijpen wat het is als wij vertellen, dat vier tot zesmaal op een voormiddag noodeloos naar de voordeur geroepen te worden, een normaal aantal malen is. Men heeft hier en daar al afspraakjes met de heusche leve ranciers, dat zjj behalve te bellen ook nog op de deur klappen als sein, dat zij het zijn. In dezen tijd van schoonmaak, juist een drukke tijd waarin de huisvrouw zoo min mogelijk gestoord wil worden, komt er nog een euvel bij, n.l. dat van de opkoopers. Waren dat vroeger lorren-kooplieden, die op bekende wijze met gekrjjsch hun aanwezig heid in de straat kenbaar maakten, thans zijn het nette, soms deftige dames en hee- ren, zonder wagen, die aanbellen om te in- formeeren of mevrouw met den schoonmaak wellicht iets heeft te verkoopen of op te zijn de venters zich, gaan vereenigen, ruimen. Zij doen het voorkomen alsof zij bij onze agenten,,, en loopers, den boekhandel en de Onze bureaux^yn dagelijks geopend van Miuur, Administratie Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 88. Postrekening 48400. 0 j Iéder jaar opnieuw is het, of in het voor- jaaïf ook in ons, jn ons hart, in onzen geest, jpook in ontj Uehaanj nieuw leven ont maakt, als in wie natuur rondom ons. Dat is met sterkst^ wanneer we jong zijn en wordt langzamerhand twalljker. Maar het bljjjft. Qok als wheel oud worden? IVveroiutór- s(el, dat ^et blijven zal, zoolang onjze levenskracht, onze innerlijke kracht nog ongëbroken is. l^ant die kracht is het, die de nieuwe bloesems uitdrijft, die telkens 'Neer opnieuw ons wezen in de bloesems iet jyjm het nieuw uiljbottende leven. We voe len ons ook physiek sterker, flinker, levens- I. i’ lustiger. ’t is, óf oris geheele organisme beter functioneert, of óns levensprocés krachtiger is, We in een krachtiger tempo leven. En dat gevoel van nieuw leven 1 is het, dat |le verwachtingen wekt, die de lente haar bizondere bekoring geeft. Die verwachtingen gaan naar dicht bij en ver Neg. We zien een nieuwen zomer in het verschiet .met nieuwe vreugde en nieuwe weelde, een tijd, waarin het leven, ook het uiterlijk leven voller, vrjjer, ruimer schijnt en de heele wijde wereld voor ons lijkt open te liggen. Maar we zien ook of we vermoeden, neen we verwachten alleen nog andere weelden, we hopen weer en stellen vertrouwen in het leven, dat ons iets meer, iets beters, iets rijkers zal geven, dan We bezitten. Wanneer we ouder worden, weten we wel, dat het niet anders als lente- illusies zijn, die ons bekoren, dat het leven zoo zal bijjven voortgaan. als het nog steeos ging. Dat maakt, dat de kracht der ver wachtingen met de jaren afneemt. Maar hoe komt het, dat ondanks dat weten die verwachtingen niettemin blijven? Want blijven doen ze. Ieder jaar opnieuw strek ken we weer de verlangende handen uit, al is het soms met een glimlach om eigen ge loof, om eigen naïviteit om de lippen. De verwachtingen mogen niet meer zoo hoog gespannen zijn, iets mooiers, iets beters, iets liefelykers zien we toch voor ons in een wazige toekomst. Ze zyn onbewust vaak deze verwachtingen. Men kan ze vaak nauwelijks nog verwachtingen noemen. Het is vaak niet anders als een zachtere, een mildere, een hoopvoller stemming. Maar er is iets om en in ons, dat over het leven, over verleden, heden en toekomst een an deren glans spreidt, dat we het mooier, kleuriger zien, dat we begrijpen ook en erkennen, dpt we het leven ook wanneer het vopr ons geen vreugde meer heeft en geen vreugde meer brengen zal, niettemin aanvaarden. Dat is de lentestemming, wan- Wat uit liefde gedaan wordt, hoe ge- vers droog, ik heb het nooit zoo kunnen inzien. En bijna den heelen verderen dag werd Hilary, vt^rvolgd door de somberheid en triestheid van juffrouw Drivers’ kijk op het leven en terwijl ze trachtte opgewekt te praten met mevrouw Gardener, zag ze tel kens de grijze oogen voor zich, die haar zoo vol bitterheid hadden aangekeken, den grim- migen glimlach, waarin geen spoor van le vensvreugde wae. Ik verlangde er erg naar om je te zien, had mevrouw Gardener haar begroet. Als ik jou bij me heb, voel ik me veel beterje doet me denken aan Clare en aan de geluk- Jkige dagen van vroeger. Niet dat ik niet fgelukkig was met RalphArme RalphHij heeft de laatste jaren niet heel veel aan me gehad. Alles edheen me te zwaar te worden en als ik dan tobde werden mijn hersens zoo moe. De zieke praatte aan een stuk door en ze iiep steeds maar db kamer op en neer; op de rustelooze manier, die Hilary Van haar vroegere bezoeken kende. En ofschoon ik mij beter voel, ging meviouw Gardener voort, ofschoon mijn hoofd niet zoo leeg is als anders en ik dien vreeeelijkenknellenden druk erop niet heb, weet ik toch dat ik nooit meer goed genoeg zal zijn, om naar huis te gaan en zelf de zorg ypor kleine Babs op mij. te nemen. Zuster weet dat ook wel1 En ze wendde zich naar de vriendelijke verpleegster, die aan de tafel met naaiwerk bezig was. We moeten niet trachten zoover voor uit te kijken, mevrouw Gardener, antwoord- ADV^RTENTIEPRUS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1—5 regels 1.80, elke regel meer 0.26. Van buiten Gouda en den bezorgkiing: 1—5 r€gels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentlën in het Zaterdagnummer 20 ct by'slag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den pr^js. INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN: 1—4 regels 2.25, elke regel meer 0.50. Op de voorpagine 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden prys. jGroote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper gesëhifedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ3.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomenaan ons Bureau: MARKT 31, GOUpA, by onze agenten^ en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureauxtïzyn dagelijks - - - Redactie Telef. 88. Postrekening 48400. Dit nummer beslaat uit twee bladen. -verlangens voor den' tijd, dat de eerste i zoele wind ons langs de slapen waait en jU ihet plotseling '|s. of er iets anders in de lucht gekomen ,is. Dat nis de tyd wanneer allang de büQi(ii^n zyn uitgeloopen in hun eerste wazige Kleed van lentegroen en dat al hier en daawde bloesems kleuren in den sluier van gróen, die boomen en struiken omhangen. Dail' worden eerst recht onze verlangens wafcker en loopen ook in ons hart nieuwe bloesems uit de knoppen der verwachtingen, die zoo lang besloten heb ben gezeten in het binnenst van ons hart, als durfden we weer hopen, weer gelooven in een nieuw geluk. Maar we zyn gewoon- lyk zoo ongeduldig in het voorjaar. Maan denlang hebben we besloten gezeten in de wintersche kou en verlatenheid, in de grijs heid en naakte eentonigheid van het leven en hebben we hunkerend uitgezien naar nieuwe blauwe luchten en een nieuwe schoonheid. Wanneer dan Maart ten einde loopt en de lente officieel is ingeluid, dan voelen we, niet in staat ons verlangen naar al die nieuwe heerlijkheid in te toornen, ons gerechtigd de gedachte aan het nieuwe leven, dat nakende is, binnen te laten in ons hart en onze hunkerende handen uit te ste ken naar dat nieuwe leven. ’t Is toch immers ook niet het groen en de bloesems en de zoele lentewinden waar naar we allereerst verlangen. Zeker al die nieuwe' kleurigheid en de zoo lang ontbeer de warmte brengen ons vreugde. Maar dat is het toch eigenlijk niet wat de lente zoo heerlyk, zoo jubelend heerlijk maakt. Wat het dan wel is Het is niet anders dan het verlangen, de verwachting zelve. We ver langen feitelijk; naar .het verlangen, als we hunkerend uitzien naar de eerste lente boden. neer a de verwachtingen uitgebloeid en we’ynet leven ,ook zooal# het is, óp zyn i heerlijkheid en rijkdom Wfcardeeren kunnen, j Straks zullen de boomen uitbloeien in nieuwe schoonheid en za), een nieuw kleur- ta|>yt over de aarde word? uitgespreid. We staan als op den drempel van het nieuwe leven, dat ieder jaar opnieuw voor ons open legt J En in ons hart klinkt al het nieuwe gelu*i,‘ dat iedere nieuwe lente wekt. Het komjfiler niet op aan, wat de lente, wat het leven ons brengen zal. Dat nieuwe geluid is hét, dat ons rijk maakt. Het lentever- lang^n scheppen we om tot denieuwe kracht, die ons sterker maakt in het leven. BELASTINGEN. poor middel van den /belastingadviseur en accountant L. O. RUTTEN ontving eene N.V. via den Raad: van Beroep te Rotter dam teruggaaf van over 1925, ’26 en ’27 niet verschuldigde dividend- en tantième- belasting. 1184 8 Adviezen Maandagsavonds 810 uur, CRABETHSTRAAT no. 48, Gouda, Tel. 580. Uit onza schitterende en enorme Collectie MANTELS, JAPONNEN enz. extra voordeeiige Paasctiaanbledin gen wordt dan wel door wagen af gehaald. Die nette dames en heeren brengen de huismoeders op een dwaalspoor, als zij voor de deur staan, omdat men er niet op be dacht is dat ze „maar” in lorren en vodden handelen. Hoe langer hoe meer is men er echter op bedacht en men bespeurt dat zelf als men eens ergens by een onbekende op bezoek wil gaan. Dan dient men wel onmid dellijk zich te legitimeeren om te voorko men dat de deur weer aanstond gesloten wordt. Er is al eens het denkbeeld geoperd van het plaatsen van bordjes op de deuren met de mededeeling dat kooplieden niet wordt open gedaan. Wanneer het dan aan de vent- vergunninghouders wordt verboden om aan te schellen waar deze bordjes zyn aange bracht, zyn wy weer een stapje verder op den goeden weg. Eenig verband tusschen dit vraagstuk en die van de markt is er wel. Men wil de markt die Maandag en Vrijdag op de Prin- «toll IMSSi-M Behouden, Q^rbrerpin naar

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1930 | | pagina 1