I
kbank
I
j
Bahlmann - Gouda
Kous 1.48
Deze Courant komt in meer
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
dan 7000 gezinnen in Gouda en Omgeving
lijk om vergevendsgezind te zijn tegen
iemand van wie men veel houdt weer
klonken d« woorden hem in de ooren. Nu
misschien had Jo Redburn gelijk. Misschien
was het niet zoo moeilijk iemand vergiffenis
te schenken van wie men veel hield. Maar
tenslotte was liet niet zoozeer Hilary's be
drog als haar rijkdom die als een muur tus
schen nen stond. Natuurlijk hield hij van
haar! Hij lachte bitter. Hij hield van haar
zooals hij van het eerste oogenblik af, toen
hij het frissche, vriendelijke gezichtje en
de glorie van haar gouden haren gezien
had, van haar had gehouden, maar dat deed
mets af aan zijn onherroepelijk besluit. Hij
had altijd beweerd, en dat zou hij blijven
volhouden, dat een man in zijn positie niet
het recht had om met een rijke vrouw te
trouwen en daarbij bleef heti Er kwam een
strakke, halsstarrige uitdrukking op zijn go*
zicht en met een bruuske beweging zette
hij het schilderij niet het kind weer tegen
de muur; toen ging hij voor den schilders*
ezel zitten en werkte verder aan de beelte
nis van kleine Babs.
Ho. 17361
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen
EERSTE BLAD.
Mantels, Japonnen en Hoeden
hebben wij zoo juist ontvangen, zoo dat wij U weder
om een praehtcoHaetie toonen. 40
Msi-ianbiedingeD
in alle
ilileelmgeo.
feuilleton.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Zaterdag 26 April 1830 68» Jaargang
BODEGRAVEN, BOSKOOP,
De weg tot het Hart
RWEG.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
12 fl. 21.—.
en
firootste ktuza - Laagste prijzen
Onze prijzen zijn werkelijk zeer laag
KENT U
30
In kinderkleding iets bijzonders
(Wordt vervolgd).
tegen
Beurskoers
0.
ondermijnende
msopgewektheid
Heroveren; wier
i slaap behoefte
■w* HET
STOFFENHUIS
Hoogachtend,
Brent Stetten
Advocaten.
De laatst uitgekomen modellen in
EERST KIJKEN
BIJ
GEBR. SPAAS
Apart* Dames- en Klnderkleedlng
HOEDEN en STOFFEN
ir in alle Apotheken
;n vanaf II. 1 - per b
Ijzersterke fijne
zijden
Non-ladder met punthiel
Neemt U een* proef Mi
lang ik leef, hoop ik. Het ia deze hoop, die
de toekomstverwachting deed geboren wor
den, die haar brandende houdt met schier
onuitbluschbaar vuur. Zij is als een schij
nend licht, dat onzen weg verheldert. Zy is
als een stroomend beekje aan den weg,
waaruit de moede wandelaar met het fris-
sche water steeds nieuwe kracht verkrijgt.
onze fijne zijden Kous 88 ct.
|met punthiel
vooruit reeds zouden weten, welke vreugden
of verrassende wendingen ona wachten, zou
daarvan dan niet de aroma vervlogen zyn,
wanneer ze ons werkelijk geschonken wor
den? Dat is zuiver reëele-levenspolitiek.
Maar er schuilt een waarheid in. Onze le-
vens-energie zou ongetwijfeld onder mij nd
worden, wanneer we vooruit, als van een
bergtop, den weg reeds zouden zien met zyn
voor en tegen, lang voordat we op het punt
zouden zyn gekomen. Een hoogere wijsheid
heeft de toekomst ona yarborgen gehouden.
Laat ons ervan overtuigd blijven, dat het
goed en nuttig voor den mensch is, dat het
Verboden Toegang aan den ingang van het
toekomatdomein voor ieder mensch is aan
gebracht. Ieder mensch zonder onderscheid.
Hier baat geen wijsheid of sluwheid, geen
rijkdom of kracht en wat overigens nog de
menschenwereld verdeelen mag. De toegang
is allen verboden.
Intusschen leeft een mensch om te hopen.
Die hope is de veer van heel het leven. Die
alle hoop liet varen is de levensmoede, die
ondergaat. Het: zoo lang er leven is, is er
hoop, heeft meer dan één beteekenis. De
Romeinen zeiden het nog duidelijker: zoo
Het geweten is de eenige spiegel die
noch vleit, noch bedriegt.
te best voor de Kunst en de musea uitzien.
De Staat zelf doet er niet veel aan, wyl de
Kunst nu eenmaal een stiefkind van onder
wijs is en het eigen kind met zooveel mil-
lioenen gaat schuiven als het stiefkind nau
welijks centen krijgt.
Twee groote en begaafde, gulle en ryke
kunstbevorderaars had den Haag. Had, he
laas, want één van beide is thans overleden
en de andere is het land uitgegaan, al blyft
zijn liefde nog onverflauwd.
Dr. C. Hofstede de Groot is heengegaan
en dr. A. Bredius mocht juist dezer dagen
zyn vyf-en-zeventigsten verjaardag vieren.
De thans ontslapene was pas 66 jaar en wy
hadden mogen hopen dat hy nog vele jaren
zyn krachten aan de bevordering van de
kunst had mogen geven. Van zyn studen
tentijd af heeft hij dit gedaan en h^t bi--
zondere geval deed zich voor dat hij op
29-jarigen leeftijd reeds onder-directeur van
het M&uritehuiö WWi* Dr. Bredius waa toen
directeur en zoo ontmoetten de beide ken
ners en beminnaars van de schilderkunst
ukaar. Bredius had de jonge Hofstede de
Groot, die in het buitenland zijn weten
schappelijke kunststudies voltooide, ontdekt
en onmiddellyk aan zich weten te binden.
Eenige jaren bleef de jonge Hofstede aan
het Mauritshuis werkzaam, om daarna di
recteur van ’s Ryks Prentenkabinet in Am
sterdam te worden. Heel lang heeft dat niet
geduurd, want een ernstig verschil van mee-
ning met de Regeering deed den directeur
besluiten zyn functie neer te leggen.
Toen wydde hy zich geheel aan de kunst
en bracht hij vele groote werken tot stand.
Als kunstkenner was hij herhaaldelyk ex
pert bij het beoordeelen van oude schilde
rijen en zyn woord legde veel gewicht in
de schaal. Hy en Bredius waren de Hol-
landsche deskundigen, wier oordeel over de
geheele wereld zoo niet beslissend dan toch
van den allergrootsten invloed was. Verza
melen van kunstschatten hebben beiden met
groote energie en met hun groote kennis
gedaan en in byna alle musea van eenige
weel. 600 keer
Sanatogen bo
ze cellen dat
ke op, d«t wij
racht noeme
om /dus met u in verbinding te stellen om
te vernemen of u dit werk op u zoudt willen
nemen. Als u er in principe toe genegen
zijt, zal onze cliënt naar „Heidericht” ko
men om daar verder de opdradht met u te
bespreken. Wij zullen gaarne van u verne
men welken dag en welk uur u het beste
schikt.
Toekomstverwachting ii in den grond der
zaak niet anders dan geloof; het geloof in
een toekomst, welke brengen zal, waarnaar
het hart uitgaat. We zouden het begeerde
o zoo graag reeds bezitten. Maar ieder he
den schonk het ons niet; dies werd het ver
wacht steeds weer van den dag van morgen.
Doch we bleven gelooven, dat het zou
komen. Toen we dat niet meer konden ge
looven, hield ook de verwachting op. Ge
looven is verwachten. Verwachten is geloo
ven. En omdat gelooven een van de vaste
functies van de menschelijke ziel is, daar
om blyft des menschen geest steeds vol van
goede toekomstverwachting.
Een diepzinnig man heeft eens gezegd,
dat de menschheid gedragen wordt op haar
gang door de tyden door en herinnering en
een verwachting van wat schoon was en
schoon zyn zal. Er is geen godsdienst, die
niet aan het begin van der menschheid be
staan plaatst een gouden e$uw, een paradijs
of hoe men het genoemd heeft of noemt.
Wederom is er geen godsdienst, welke niet
in de toekomst den weg uit laat loopen op
de gelukzaligheid, de eeuwigheid, den hemel.
Tusschen dat verleden en die toekomst leeft
het menschengeslacht om te verwachten, te
hopen.
Nu zyn er onder de menschen optimisten
en pessimisten. We zouden ons echter zeer
vergissen, wanneer zelfs1 de pessimist in
eenig opzicht zich niet dragen liet door toe
komstverwachting. Hy zal zeggen, dat het
leven vlak en de wereltj laag en de mensch
heid slecht is. Maa> feexuMtook dit oordeel,
gelyk ieder oordeel, niet op onderscheid en
erkent hy daarin dus niet het ‘bestaan van
wat niet vlak en wat niet laag en niet slecht
is. Zal zyn beter-ik niet verwachten, dat dit
betere steeds maar komen moge over de
aarde en in zyn leven?
Men kan heel wat geestelijke bagage op
den levensweg verliezen zonder nochtans
een zwaar verlies te lijden, zooals een
mensch veel vergeten kan van wat hy op
school leerde zonder onbruikbaar te worden
in de maatschappij. Maar er is kennis, die
men niet verliezen mag en er is geestelijk
levensbezit, dat men, het koste wat het kos
ten moge, behouden moet. Zoo de toekomst
verwachting, de veer van het leven.
BRIEVEN UIT DE HOFSTAD.
MXIX.
Het heengaan van Dr. Hofstede de
Groot.
Als op gezette tyden niet eens de een of
andere rijkaard zijn zinnen had gezet op
bevordering van de Kunst, zou het er niet
bèteekenis in ons land zult ge geschenken
of bruikleenen van beide of één van beide
vinden. De thans overledene heeft by zijn
leven reeds aangegeven hoe hy zyn bezit
tingen wenscht verdeeld te zien. Verschil
lende musea zullen er van profiteeren en
zelfs zyn oude Groningen waar hy als kind
op school ging en eenige jaren studeerde
heeft hy niet vergeten al heeft die stad niet
eens een eigen museum. Aan beide mannen
dankt met name den Haag zeer veel. Aan
dr. Bredius een gansch museum. Wie den
Haag bezoekt en ook eenige kunst wil ge
nieten, verzuüne niet in de eerste plaats
een bezoek te brengen aan het dr. Bredius
museum op de Prinsegracht. Daar is ont
zaggelijk veel moois te vinden en daar kan
men ook een statig patriciërshuis bewonde
ren. Het huis waarin dr. Bredius vete jaren
zelf heeft gewoond, is intact gebleven en
het zal zóó blijven nu de gemeente eige
nares is.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 225, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelyks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 88. Postrekening 48400.
q«g«riind—rd« oplag* 7000
GOlIlStlIEWlRANT.
T oakomstverwachtlng.
Sedert er menschen op dit ondermaansche
wonen, is de toekomst voor hen steeds een
afgesloten domein geweest. We weten on-
tegenzeggelyk ontzaglijk veel en het bezit
der menschelyke kennis neemt nog met den
dag toe. Maar van de toekomst weten we
niets. Zelfs de weersverwachtingen laten
niet zelden in den steek, ofschoon ze ge
touwd zyn op meteorologische kennis en
op de ervaringen van vele jaren. Het oude
„heden ik en morgen gij* met betrekking
tot den dood; de raad: stel niet uit tot mor
gen wat ge heden doen kunt met betrekking
tot den arbeid, bevestigen de waarheid van
het tastbare feit, dat we van de toekomst
niets weten. Men moge het goede daarvan
inzien; men moge er zich by neerleggen,
omdat daaraan nu eenmaal niets te veran
deren valt of men moge dat gebrek aan toe-
komstkennis bejammeren, het doet er alle
maal niets toe: de toekomst is voor den
sterf ely ken mensch een afgesloten domein:
verboden toegang.
Het is heel begrijpelijk, dat van oudsher
de menschen getracht hebben toch dat do
mein te betreden. Op allerlei wyzen, welke
ons, menschen van een meer verlichten tyd,
vaak vry dwaas voorkomen, heeft men ge
tracht den drempel vol geheimen te over-
Bchryden. Men heeft gelezen in de sterren;
geluisterd by de graven; men heeft de doo-
den ondervraagd en offerdieren gebracht,
opdat het lillend ingewand het onbekende
zou te kennen geven; ja, welke wijzen heb
ben de menschen niet gezocht om te weten
te komen, wat nog verborgen was En ook
nu nog in dezen zoo verlichten tyd, welke
op zyn kennen en kunnen zoo prat gaat,
zyn er menschen te over, die van toekomst
verwachting niets willen weten, omdat ze
streven naar toekomstzekerheid en die ge
heel of gedeeltelijk zelfs meenen te bezitten.
Wanneer men nu nuchter-zakelyk tegen
over de onbekendheid met de toekomst gaat
staan, gewapend met een goede dosis le
venservaring, dan zou men kunnen zeggen:
waarom zouden we willen weten? Heeft
iedere dag niet genoeg aan zyn eigen
plaag? Is het dan niet vroeg genoeg het
kwaad te leeren kennen wanneer het komt
en waarom zouden de schaduwen ervan
reeds te voren ons levenspad verduisteren.
En wat de vreugde betreft, wanneer we
Waarom stelt die eigenaar zich niet
direct met mij in verbinding, vroeg Tony,
waarom moeten in vredesnaam advocaten
zich bemoeien met een opdracht voor een
schilderij 1
Misschien ia die eigenaar een of andere
exentrieke oude heer, opperde juffrouw
Dunbar, dat hij zijn zaken zoo’n malle
manier laat behandelen.
Hebt u heelemaal niet gehoord aan wien
de dames Drivers die oude haat verkocht
hebben? vroeg Tony
Neen. Nadat mevrouw Gardener gestor
ven is, had ik geen zin meer om met die
vreeaelijke juffrouwen in te laten. Ik ver
lang ze nooit meer te zien of van ze te hoo
ien.
En toch geloof ik dat zij niet door eigen
schuld zoo geworden zijn, het is natuurlijk
een gevolg van de omstandigheden, antwoord
de Tony en hij moest denken aan den mede-
lijdenden blik in Hilary’s oogen en aan de
medelijdende klank in haar stem, toen ze
over de bewoonsters van „Headezicht” ge
sproken had.
- Dan hadden ze maar flink genoeg moe-
>anatogen te gebrul-
r die zenuwzwakte
;eheel overwinnen,
ners juist die stoffen
iconcentreerd melk-
muwen dat wonder-
j „kracht" noemen.
seds langer dan 36
istaande medici in
eld voorgeschreven
zenuwzwakte. Het
Gebruik het eens
jediger dan ge het
gelijk houdt zult ge
*zond en sterk gaan
vandaag mee.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkiing:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 ct
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 225, elke regel meer 0.50. Op
de voorpagine 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomat van soliede Boekhande
laren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
Dr. Bredius.
Men zal zich herinneren dat dr. Bredius
het land heeft verlaten en zelfs zyn natio
naliteit opgaf om zich in Monaco te vesti
gen. De zware belastingen die hier hem het
leven en zyn lust tot de kunst schier ónmo
gelijk maakten, dwongen hem heen te gaan.
Maar nog herhaaldelyk vertoeft hy hier en
zyn liefde voor ons land bleef.
Het is niet alleen zóó dat de Staat der
Nederlanden maar zeer weinig voor de
kunst doet doch hy is zelfs zoo onverstan
dig om het particulieren zeer moeilijk te
maken om hun geld daaraan te geven. De
fiscus is doodsbenauwd dat hem eenige
hapjes van duizend gulden zullen ontgaan
als de menschen bij hun leven te veel weg
geven en dus minder nalaten. Men schijnt
zich in de bureaucratische sfeer niet hoo
ger te kunnen opwerken. Wel zegt men nu
en dan vrydom van successiebelasting toe,
het is echter aan de welwillendheid overge
laten. Wat ware eenvoudiger dan te bepa
len welke instellingen en stichtingen vrij
mogen worden bedacht. Giften boven twee
Naar het Engelsch door
J. VAN DER 8LUYS
44 Nadruk verboden.
Eenige minuten was het stil en toen begon
Tony op geheel anderen toon:
Ik héb vandaag een eigenaardigen brief
gehad, ik weet niet wat ik er van denken
moet. Leest u hem eens, tante Anstice en
«eg dan eens wat u me raadt.
Hij overnandigde haar een brief en zij las
getypte epistel tweemaal over voor ze
haar meening te kennen gaf.
Het is waarschijnlijk van iemand die
Van je gehoord heeft of je werk. En die per-
60011 is de meening toegedaan dat jij en jij
“teen in beeld kunt brengen wat hij ver-
W-
ten zijn om boven die omstandigheden uit
te komen, viel juffrouw Dunbar snibbig uit.
Ik heb geen geduld voor dat soort vrouwen.
Housch Tony, ik krijg de rillingen over mijn
rug als ik aan dat griezelige stel denk. Ik
hoop dat ze een heel eind hier vandaan te
recht zijn gekomen.
Arme stakkers, zuchtte Tony, en na een
cogenblik peinzen ging hij voort: Dus u
dankt dat hun opvolger een excentrieke oude
heer is? Enfin, dat moeten we dus maar af
wachten. In ieder geval kan lik een afspraak
maken om de bijzonderheden over de op
dracht gewaar te worden. Daar ia niets aan
verloren.
Natuurlijk moet je dat doen, viel juf
frouw Dunbar hem opgewekt bij. Je weet
nooit vooruit hoe je door deze relatie weer
andere opdrachten krijgt. Dat zie je nu
weer aan meneer Redburn.
Dat zou je tenminste zeggen aan liet
portret dat ik nu van hem moet maken als
pedant van dat van zijn vrouw. En dan moet
ik nog dat schilderijtje van kleine Babs
gauw afmaken cm aan haar vader te Mu
ren. Tusschen haakjes, die schijnt voorloo-
pig wel in Indie te blijven.
Dat is aan den eenen kant gelukkig,
verklaarde juffrouw Dunbar met groote stel
ligheid. Ik zou het kind nu niet meer kun
nen teruggeven
Ze heeft de weg gevonden in de diepste
diepten van uw hart nietwaar’
Tony keek met een liefdel vollen blik in
het kleine gerimpelde gezicht, dat de laatste
maanden zooveel van zijn vroegere koude,
harde uitdrukking verloren had. Die kleine
aap is allerliefst, dat is zeker. Ik hoop dat
Hm, Met Tony hooren, maar ik vind
het zoo’n grappig idee
Hij nam den brief van juffrouw Dunbar
las langzaam hardop
Geachte Heer.
nieuwe eigenaar van Jleddetzicht”
n* als wij ons niet vergissen, niet ver van
atelier afligt wil een echulderij ge-
■naakt hebben van de heide, zooals men
a&rop uit een bepaald venster in genoemd
ni* een gericht op heeft en draagt ons op
Maar Redburn's woeien wilden niet uit
zijn geest wijken, de herhaalde pogingen
van zijn pogingen van zijn tante om hem
over Hilary te spreken, het bekijken van
haar portret, het gaf hem allemaal een ge
voel van rusteloosheid en ellende.
ik haar -vader met de volgende mail haar
portret Ifian sturen.
Dat metbegon juffrouw Dunbar,
maar ze zweeg omniddellijk toen ze het
booze gezicht van Tony zag.
Dat van Babs alleen, klonk het kortaf,
terwijl h’j ópstond en naar de deur ging.
Maar de woorden van zijn tante had
den herinneringen wakker geroepen, die zich
niet lieten terugdnngen en toen hij een
oogenblik later zijn atelier binnenkwam,
hep hij rechtstreeks naar den veraten hoek
toe en draaide een doek om dat met de be
schilderde zijde naar den muur stond. Het
gedempte licht van den winterdag viel er
op en bescheen iederen trek yan Hilary’s
gezicht, haar wakkere oogen, haar fijnge
sneden mond en de glorie van haar haren
dit alles in een scherp contrast met het
kind dat tegen haar aangenesteld lag, haar
kleine nichtje met de kaatanje-bruine krul
len en oogen zoo zwart als sleedoorn. Tony
had gtt-n oog voor kleine Babs, hij zag al
leen maar Hilary's gezicht en terwijl hij
met geboeide oogen keek kwamen de woor
den van Jo Redburn hem in den geest, die
de millionair hëm enkele dagen geleden had
toegevoegd toen de twee mannen een ver
trouwelijk gesprek hadden gehad op de
Priorj-.
—Het is niet moeilijk om vergevensgezind
te rijn tegen iemand van wie men veel
houdt.
En terwijl Tony’s oogen op het schilderij
bleven rusten, stelde hij zich voor de zoo
verste maal de vraag- hield hij nog van
Hilary0 Ongetwijfeld, maar ze had hem
bedrogen en ze was rijk! Het is niet moei-
80
