UITVERKOOP
Blad
>T
ara
SPECIALE CONFECTIE-UITVERKOOP
E
I
BAHLMANN - GOUDA
Deze Courant komt m vele duizenden gezinnen. Grootste oplage hier ter stede
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Mo. 17419
69« Jaargang
BODEGRAVEN,
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
FEUILLETON.
d
ZIET NU ONZE PRIJZEN
HEDEN
Kliini Addorcis 8 regels f 1.-
MARKT 16 a
GOUDA
„RATELSLANGEN”
(101IMHECOURANT
meer ƒ0.50. Op
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
10.
i, zoodat hun atles E
ten komen; die te I
i het weerstands- I
niddelen vèr achter I
igenoemde kwalen; I K
id wordt geroemd. I
'1. ƒ21.-.
Den Haag. 1 E
llllilllliitnnmiii
cóst minstens
pop.
Wat was er in die groene doos?
HOOFDSTUK VI.
14
ongeveer
HAAG
(Wordt vervolgd).
!lTTT||nïll!||i 111
en
de
HET
STOFFENHUIS
35
Rotterdam
ia>n, Br.ukb.ndin
rljicourint gratia
Dames- en Kinderkleeding Hoeden
tegen abnormaal lage prijzen. Ook in BLAUW en ZWART.
Hebt U
PERSONEEL noodig?
Zoekt U PLAATSING?
Plaats dan Zaterdags
Uw AANVRAGE in de
uuisciiE mum
ieder leest ze dan I
Inzending tot Zaterdagmorgen
9 uur aan het Bureau
MARKT 31
m
lat
w
'P
Z**®r<*a9
el eena
agn de
1 zoo-
:hpar-
trlegen
bniten-
raarop
n nlat
valiteit
enkele
:id op
praatjesmakers, want er blijkt uit dat zij
de kleeren als bedekking en niet als afweer
middel tegen de temperatuur beschouwen.
Natuurlek zakken die praatjes wel in, te
meer daar het jongere geslacht er finaal
maling aan heeft. Het zwemmen en het
baden is^n weinige jaren enorm toegeno
men en men is daarbij zóó gewend aan het
minimum-costuum dat alle conservatieve
praatjes waardeloos zijn gebleken. Men is
aan de nieuwe mode gewend en alleen de
„neophoben” de menschen die altijd het
nieuwe schuwen blijven zich verzetten,
maar dat verzet luwt op den duur wel en
wij hébben dus alle reden om te verwachten
dat het nieuwe spoedig algemeen wordt. En
dan weet men weer niet beter of het hoort
zoo en niet anders.
echte
door
:erds
het
Ge
Gij
Gij
ivoor-
ïischen
am op
in elk
nu op andere manier dan de gewone van
den dagelykschen arbeid moe moeten gaan
maken, dat we ons op andere wyze maar
toch ook flink moeten inspannen. Maar ten
zij voor menschen, die werkelijk afgewerkt
zijn, behoeft de vacantierust niet in niets
doen te bestaan. Het groot* doel is, dat we
ons vrij maken van de dagelyksche zorg en
bekommering en arbeidszwaarte, dat we
den pijnlijken plooi glad streken, die de
zelfde dagelijksche arbeid, dezelfde gere
geld terugkeerende beslommeringen in ons
wezen maken, zoodat dat wezen weer
frisch en ruim wordt en krachtig. Wanneer
we langen tijd in eenzelfde houding ge
staan of gezeten en gewerkt hebben, dan
voelen we een bizonder* pijnlijke stijfheid,
en is het vaak, of we haast niet meer uit
die houding kunnen komen. Menschen, die
hun leven iang zwaren landarbeid, vaak
gebukte houding, verricht hebben, zijn
veelal bet rekke lijk vroeg krom en gebogen.
Jdet is dezelfde houding van inspanning, die
hen zoo gemaakt heeft. Maar zoo ver
groeien ons wezen, ons lichaam en onze
geest ook gemakkelijk in de houding van
ingespannendageljjkschen arbeid. De va-
cantie geeft ons de gelegenheid om weer
rechtop te komen. En daarvoor vooral moe
ten we haar benutten. Dan kunnen we
krachtig blijven naar lichaam en geest en
kunnen we niet alleen ons zelven en ons ge-,
zin, maar ook onze omgeving en de
menschheid het beste en het langste dienen.
arvoor,
>p de
reden Hazel
Noorden van
in een geul gevallen of er ligt een kalf op
sterven. Dat weten ze, ze zijn altijd bij de
hand. We moeten gaan kijken wat er aan
de hand is. Het spijt me, dat ik je ritje moet
bederven, maar misschien valt er een leven
te redden.
Ik wil graag helpen. Mijn oogen zijn
heel goed, antwoordde Hazel beminnelijk.
Ze turde naar beneden in de vallei, die
doorkloofd was met spleten door zware re
gens uitgespoeld. Maar George hield de gie
ren in de gaten. Hij zag er drie.
Daarginds is de narigheid.
Hij wees naar den rotsspleet,
een halve mijl weg.
Wil je hier wachten vroeg hij.
Kan ik niet meegaan?
Het zal een moeilijke tocht zijn.
Iets in zijn oogen wekte haar aandacht.
Beschouwde hij haar alleen maar als een
speelkameraad, die enkel plezier zocht
langs den gemakkedyksten weg?
Ik wou graag mee!
Goed?
Hij drong dichter in het kreupelhout.
Hazel volgde. De taaie manzanitatakken
sloegen haar tegen de wangen. Haar paard
struikelde en slipte langs de steile helling.
De hitte was ontzettend.
Wat mooi! riep ze toen ze uit het
kreupelhout in een verrukkelijk laantje
kwamen.
Zorgvliet.
We moeten met een enkel woord nog
even iets over Zorgvliet vertellen waarom-'
trent een Haagsch wijkblad ons had aange
vallen. Nu is ook in de Scheveningsch-
Courant een lang en zuur artikel daarover
geschreven dat gekruid is_ met allerlei
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboorende tot den bezorgkring):
15 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en de bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 et
beslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.25, elke regel n ,‘Z.ZZ.
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan
het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
Hy sprak scherp, met een blik recht in
haar oogen. Hazel haastte zich erbij te voe
gen:
Ik bedoel dat er vrouwen zyn, die niet
om kinderen geven.
Dan zyn het geen vrouwen, antwoord
de George verachtelijk.
Hazel zweeg. In het diepst van haar hart
was zy ervan overtuigd dat kinderen niet
het allerhoogste in het leven van de ietwat
genot- en zelfzuchtige juffrouw Hazel
Goodrics waren.
Ze hoorde George zeggen:
Ik durf er wat onder verwedden dat
jij dol op kinderen bent!
Natuurlijk ben ik dat.’
Dat eenvoudige antwoord was hem ge
noeg. Ze kon zijn gedachten lezen, terwy!
hij naar de kleine graven staarde. Toen, be
vreesd dat hjj haar ten huwelijk zou vragen
met de allervreemdste, ouderwetsche for
mule: „Zal mijn gebeente bij het uwe be
graven worden”, zei ze vriendelijk:
Dit is zoo'n droevig piekje. En het is
zoo’n hemelsche morgen. Zullen we niet lie
ver verder rijden?
George knikte, terwijl hy vooruit reed,
het struikgewas in, langs een smal pad, om
zoomd door mazanita en wilde seringen.
Het pad kronkelde zich naar een topje,
vanwaar men een prachtig uitzicht op de
hoeve had. George stond stil en keek op in
de blauwe lucht, terwjjl hy zyn oogen met
zyn breede hand overschaduwde.
Waar kijk je naar? vroeg Hazel.
Aasgieren! Een van mijn veulens is
Wat baat de Wisheid oj.de Sterkheid,
Indien men geen van bei te werk leit,
Noch ’t Hemels gaven, ons betrouwd
In eere houdt?
VACANTIEDAGEN.
De tyd nadert nu weer, dat de meesten
van ons voor korter of langer tyd met va-
cantie gaan. Die tyd varieert van weken,
maanden, soms, tot enkele dagen. Zeker, er
zyn er nog genoeg die zelfs die enkele
dagen nog niet bereiken kunnen, voor wie
het leven een voortdurend zwoegen blyft
met de enkele rustpoozen van de nachten en
de Zondagen. Maar dat 'worden onder de
loontrekkenden toch steeds de uitzonderin
gen. Van wie in loondienst, zijn worden du
meesten toch, al is het maar een enkele
dag in het jaar buiten de gewone rustdagen
van dien dienst ontslagen. En onder hen,
die voor eigen rekening arbeiderf, neemt de
gewoonte steeds meer toe, er enkele dagen
of langer uit. te breken in den tyd, dat het
jaar zijn ho^gty viert en alles lokt naar
buiten en naar het onbekende van verre
verten. Dat toenemen wijst er reeds op, dat
men van de wenschiykheid van een vacantie
hoe kort dan ook, steeds meer overtuigd
raakt. Een vyf en twintig, dertig jaar ge
leden was een vacantie nog uitzondering.
En wy, als kinderen, moesten ons met een
week vacantie in den zomer en drie weken
in het geheele jaar tevreden stellen. Mis
schien was het ook niet zoo noodig. Het
tempo van het leven is sinds dien tyd ge
weldig versneld. Dat eischt steeds sterker
Inspanning, grooter zenuwinspanïiing voor
al. Willen wjj die kunnen doorstaan, willen
we aan de eischen die aan ons lichaam en
onzen geest, en aan ons zenuwstelsel vooral
gesteld worden, blijvend weerstand kunnen
bieden, dan moeten we een tijd van ontspan
ning hebben, ontspanning in den letter
leken zin van het woord. Wy moeten eens
uitgespannen worden uit het gareel van het
dagelyksch werk, dat we ons vry en onbe
last voelen als paarden, die na volbrachte
dagtaak in de wei dartelen. De rust van
den nacht en van de Zondagen is daartoe
niet voldoende. Die kunnen alleen de groote
vermoeienis wegnemen en onze krachten
voor inzinking bewaren. Maar we moeten
weer eens heelemaal frisch worden, ons
wezen, ons zenuwstelsel vooral moet weer
hjelemaal tot rust komen. En daar
voor is een uitgespannen zyn uit het gareel
voor dagen, beter nog voor weken noodig.
Wij moeten er ééns uit zijn, dat wil zeggen
uit de sfeer van onzen dageijjkschen arbeid,
Verdwaald.
Den volgenden morgen
George de heuvels ten
hoeve in, het wildste gedeelte van de be
zitting, dat aan nog wilder land grensde.
George bereed zyn eigen rijpaard, een vos
van, goede afstamming, waarvan hy hield
zooals alleen de „vaqueres" van hun eigen
paarden houden. De „telganger", die voor
Hazel in Aguila gehuurd was, bleek een
niet minder jeugdig, maar goed gemanierd
viervoeter te zyn. Maar hy wekte toch
onderdrukte angsten in Hazel op. Saman
tha stond toe te kijken.
Is hij mak? vroeg Hazel.
Zoo mak als een lammetje. Je kunt
op hem in slaap vallen, als je dat zou wil
len. Hazel keek toe naar haar begeleider die
opsteeg op de manier die in het veedistrict
gebruikelijk was. Op het moment dat zyn
voet de stijgbeugel aanraakte, sprong de
vos voorüit. George zwaaide zich op zyn
gemak in het zadel. De vos maakte een
paar schertsertd bedpelde bokkesprongen.
Nu volgde een mooi staaltje van rijkunst.
George stoof er van door, oogenschynlyk
regelrecht op de schuur af. Hy bracht zyn
paard tot staan op een voet afstand van den
muur, deed het dier op de achterpooten om
wenden, rende naar Hazel terug en hield
lachend in.
O, riep Hazel uit.
die ons <n voortuuience spanning houot,
ook zelfs wanne ïr we rusten.
Daarom is het ook zoo goed zyn vacantie
zoo mogelyK met in eigen nuis en eigen om
geving, daar alles aan den dagelykschen ar
beid en zyn zorgen herinnert, door te bren
gen. Vvant we moeten juist eens lor komen-
van den zorg van onzen arbeid, die tyis al
door bezig, aldoor in spanning houdt, ook
wanneer we aan den arbeid niet denken, die
in ons 'bewustzijn voortdurend aanwezig
blijft. Willen we die zoo goed mogelijK
kwijt raken, want geheel lukt het wel zel
den, en weer frisch worden van lichaam en
geest, dan moeten we uit onzen dagelyk
schen sfeer en door nieuwe indrukken in be
slag genomen worden. Dat maakt het ook
zoo wenschelyk de vacantie, al is het er dan
maar een van dagen, in een vreemde streek
door te brengen, waar alles nieuw voor ons
is en anders dan thuis. Voor velen zal dat
wellicht maar moeilyk te bereiken zijn,
maar pian zal toch goed doen, er zooveel
mogelijk rekening mee te houden. Het doel
van onze vacantie moet niet zijn: lichame
lijke rust, maar verfrissching, een ontspan
nen van spieren en zenuwen en gedachten
door een andere werking dan de gewone.
Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat we ons f1 predikant die begon te preeken met zijn jas
Uit het Engelsch van
H. A. VACHELL.
Nadruk verboden.
Hazel rook een sterke, penetrante lucht
een zure, muffe stank, die haar niet geheel
onbekend voorkwam, maar dien ze toch niet
kon thuisbrengen. Ze deed de deur dicht,
en vloog de trap op naar haar kamer, om
maar zoo gauw mogelyk te ontkomen aan
dien doordringenden, onbeschrijflijken
stank. Niettemin, toen ze eenmaal in haar
kamer was, betreurde zjj de ontijdige haast,
want na George’s onbeleefde manier van
haar vragen te ontgaan, zou het wel ge
rechtvaardigd zyn geweest, om die groene
doos een wat nader te onderzoeken. Waar
om had George geheimen voor het meisje,
dat hij aardig vond... dat hy... liefhad!
Toen hij haar had opgetild en tegen zyn
breede borst gedrukt, had zij zyn gevoelens
in zyn sterke, blauwe oo'gen gelezen en ze
had haar hart wild voelen bonzen. De ont
dekking die ze gedaan had, was buitenge
woon opwindend geweest! En m> veroor
zaakte haar nieuwsgierigheid een nieuwe,
bijna een hevige opwinding.
een heer
stens, want in den regel gaat het er boven
en nog een heel eind. Een flanellen pantalon
kost 15 20 gulden, een smeatèr oftewel
blazertje kost hoogstens 25 gulden. Men
heeft dus voor veertig gulden een keurig
en fleurig zomerpakje. Men kan het wel
niet vaak dragen, maar dat het een bezuini
ging is weet ieder en dan is het nog vee’
aangenamer daarbij. De dames zyn ons al
lang voorgegaan met hun gemakkelyke en
luchtige costuums in de warme dagen.
Waarom mogen de heeren dit goede voor
beeld niet volgen? Waarom moeten wy bly-
ven puffen en waarom dwingt men ons alles
wat onder het schijn-mooie pak geborgen
zit tot een minimum in te krimpen teneinde
den schijn zoo licht-in-gewicht mogelyk te
maken.
De tegenstanders van de nieuwe kleeding
trachten den indruk te vestigen dat het
nieuwe niet „netjes” is om het maar eens
populair uit te drukken. Dat is niet eerlijk
en dat wekt een onwaren schyn. Alle praat
jes over onfatsoenlijke kleeren typeeren de
BRIEVEN UIT
Het decorum geschonden.
Er is een snoodaard geweest die gewaagd
heeft het heftige decorum te schenden en m
den Schouwburg zyn jas uit te trekken en
in zyn hemdsmouwen de voorstelling by te
wonen. De directie ging er dadelijk op uit
om den man te verzoeken zyn toilet weer
volledig te maken maar hij weigerde en het
publiek was boos, dat hy niet verwijderd
werd.
Een prachtig onderwerp om er een boom
over op te zetten en breede bespiegelingen
te houden over decorum, hemdsmouwen
enz. Het is beste te begrijpen dat als je
zelf zit te puffen in je zwarte jasje, ja-
loersch wordt als een ander in een luchtiger
gewaad durft te zitten waartoe je zelf den
den moed mist.
Men zegt dat men in Amerika wel in
hemdsmouwen in de kerk zit en het verhaal
gaat, of het waar is weet je uit Amerika
I niet maar je gelooft het omdat alles daar
mogelyk is het verhaal gaat dat een
Samantha zei minachtend. Dit is nog
niets. George, raap myn zakdoek eens op!
Ze gooide haar zakdoek neer en stapte
achteruit. George aarzelde of hy een voor
stelling zou geven, zonder aanmoediging
van Hazel. Zy glimlachte tegen hem met
stralende oogen.
Alstublieft, zei ze vriendelyk.
Hy reed naar de omheining, keerde en
vuurde den vos aan. Toen paard en ruiter
den zakdoek naderden, scheen de man hals
over kop uit den zadel te schieten. Hazel
deed verschrikt haar oogen dicht. Toen ze
ze iweer opende, bood George Hazel den
zakdoek aan. Daarop raakte hy den vos
met zyn sporen aan. Het kranige dier ren
de terug. Zoowel op den heen- als op den
terugweg sprong George op den grond en
zwaaide zich weer in den zadel. Hazel was
zeer onder indruk van deze kunststukjes.
Laten we er nu op uitgaan, ze;
George.
Ze lieten hun paarden hen heuvel opstap
pen, tot zij by het kleine kerkhof kwamen.
George hield zyn paard in, keerde zich ter
zijde in den zadel, terwijl hy naar de gra
ven keek, bruine aardheuveltjes.
Vader ligt <isar, zei George, drie
zusjes en een broertje.
Je moeder heeft me over de diphteritis
verteld.
Ja, vreeselyk hard voor moeder. Ze is
dol op kinderen. Dat zal wel zoo in den
aard van de vrouw liggen.
Niet altijd, antwoordde Hazel rustig.
Wat zeg je?
aan op een moment dat hy het te warm
kreeg, dien doodkalm uittrok en voortging
n zyn heAidsmouwen, ’t Is maar een
kwestie van wennen.
Het vraagstuk van de kleeding is in een
staat van behandeling en het laat zich aan
zien dat het nog verrassingen zal opleve
ren. Men begint het hoe langer hoe meer
te vertikken om zich voor den schyn op te
offeren. Kleeding wil men prettig hebben
en men bedankt er voor onaangename cos
tuums te dragen enkel en alleen omdat onze
voorvaderen dat nu tot gewoonte hebben
gemaakt. Het costuum van de mannen
heeft gezucht onder de traditie en daaraan
komt nu een eind ondanks het hardnekkig
verzet van de conservatieve heeren. De
zwarte, stijve ^planken’*-jas heeft afge
daan; de luchtige flanellen pantalon en het
kleurige „blazertje” hebben het gewonnen;
het vest gaat in de ban. Het zal niet lang
meer duren of het keurige colbert-costuum
heeft voor den zomer afgedaan. Het is te
warm, te ongemakkelijk, te duur.
ABONNEMENTSPRIJS; per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bü onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 83. Postrekening 4-3400.
80
