NMAAISTOFFEI
GEI». SPAAS
(baak
■II CHRDT
leder leest ze dan!
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
enz.
Deze Courant komt m vele duizenden gezinnen. Grootste oplage hier ter stede
No. 17481
Dit blad vjerschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
FEUILLETON.
Zaterdag 23 Augustus 1930
inslagen in dl
928/1929?
/I929?
De gestolen Professor.
STOFFIENHUIS
Mantels, Japonnen en Hoeden
'eten wilt in de
Kleine Annoncss 8 regels f 1.-
BAHLMANN
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, ::2z..z..rz
nieuwerkerk, ouderkerk, oudewater, reeuwïjk, schoonhoven, stolwijk, WADDINXVEEN, zÊvÊNHÜIZÊN,
69* Jaargang
aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA,
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
ega den
SOON, Markt 31, Gouda
vrede met
zeer arm. Maar wan-
HEDEN ETALEEREN
- WIJ EENIGE -
jaaf aan
Uit het Duitsch vertaald door
B. ZODY.
2 paar tegelijk...!
lapoleons d’or zou ik je betaald
ander te weten te ko-
’n handvol goud- en
HET Wi
Voor het a.s. Seizoen ontvangen
DE NIEUWSTE MODELLEN
hieronder.
i nieuwe
een
MARKT 16 GOUDA
Hebt U
PERSONEEL noodig?
Zoekt U PLAATSING?
Plaats dan Zaterdags
Uw AANVRAGE In da
Inzending tot Zaterdagmorgen
9 uur aan het Bureau
-7= MARKT 31 -
leschyn zouden
i samen nemen,
Hingen. Ze zijn
jen ze alle twee
en dat onvernietigbaar is. Natuurlijk is het
byi den een sterker dan hij den ander. Dat is
voor een groot deel de verklaring van het
verschil in energie. De verfcachung hebben
we allemaal noodig als stitnuians voor on
zen arbeid. Maar het is duujelyk, dat hjj, die
groote dingen tot stand tÜachv te brengen
ze in veel grooter mate j
wie er zich mee tevreden i
chine en zonder bizondera
te verrichten. Juist die fi
ting schept de lust tot het
groote dingen, drijft tot
rlangd, wanneei
:ten en dan was
i moeilijk bun te
rom hebben wij
e gehcele familie
.ottie Ihg te ge-
I heb ik van een
I pleizier en nul
'.ollie Hag is zul-
ichte koffie, zeer
aak en van een
aroma, zonder
lijke uilwc.kipg.
>ofd:coffeinevrij.
iet verschil spoe-
zenuwen kunnen
ben thans veel
Ij mijn werk en
liger.
krijgen zelfs
(ollie Hag net als
den zich er uitste
le melk, die hun
juw legensior.d,
deinen th.-.s veel
’en klein scheu'je
tan toegeveegd
30 -
REGENMANTELS «n HOEDEN enorme
GOUDA
joodig heeft dan
kelt als een ma-
lust zyn dagtaak
ierkere verwach-
ondernemen van
krachtiger en
meer omvattenden arbeid. En dit toont zon
der meer, waarom we di» verwachting noo
dig hebben, waarom het leven te ons on
vermijdelijk inplant als den plant met on
verwoestbaar leven en die ondanks allen
druk telkens weer opnieuw omhoog schie
ten in den rijksten bloei...Zou het niet zoo
wezen, dat ze dien druk ook noodig heeft?
Dat kan ons de beteekenis en de waarde der
teleurstellingen leeren. Ze drijven ons tot
grooter inspanning in ons leven, omdat na
de eerste inzinking, die op de teleurstelling
volgt, de wil om te bereiken zich weer
krachtiger opheft. Zij zijn de bevruchtende
regen, waar wij altijd i
begeeren. Laten we xe
verwachtingen en telen
onafscheidelijk. En we
noodig.
Verwachtingen en
teleurstellingen,
Wat een verwachtingen 'bouwen we in
ons leven! Zij zijn van allerlei aard, diep
ingrijpende ,die over ons leven schijnen te
zullen beslissen en verwachtingen van de
kleine dingen des levens, die iederen dag
bont maken en kleurig. En zy zjjn ef van de
vroege jeugd af, waarneer we zelf eenigs-
zins bewust beginnen te leven tot den iaten
ouderdom. Ze nemen af in aantal misschien
en zeker in kracht. Maar geheel verdwij
nen doen ze nooit. Tot op het laatst nouden
ze ons leven kleurig en bewegelijk.
Maar deze verwachtingen brengen de on
vermijdelijkheid van de teleurstellingen.
Niet alleen niet alle, maar zelfs met de
meeste van onze verwachtingen worden
vervuld. Het is het bewijs, dat onze verlan
gens altijd ver uitgaan boven de realiteit
van het leven. Wy rekenen niet met waar
schijnlijkheden, nauwelijks met mogelijk
heden. Wy droomen maar van toekon stige
vreugde en toekomstig geluk. En naar die
droomen scheppen we ons de verwachtin
gen, wier vervulling we vertrouwend tege
moet zien. Dit is vooral het geval, als wc
jong zyn. We kennen het leven nog niet en
hebben door teleurstellingen nog niet ge
leerd. En we zyn nog buitensporig in onze
eischen en vertrouwend in hun vervulling.
Later verandert dat wel. We worden be
scheidener banger ook en berekenenden We
verwachten niet meer zoo „in 's blaue hi-
neui”, maar trachten onze verwachtingen
wat meer op te bouwen op den degelyken
grondslag van levens- en wereldkennis en
persoonlijke ervaringen.
Helpt het wat? Onvervuld blijven toch
ook nu nog de meeste. En achter de vele
verwachtingen stapelen de teleurstellingen
zich op in eindelooze rij. Het maakt het
leven somber en bitter soms. En we nemen
ons voor geen verwachtingen meer te
scheppen, het leven maar ie nemen, zooals
het tot ons komt. Helpt ook dat wat Maar
we kunnen het immers niet. Telkens weer
dringt een verwachting naar voren. Dan
zien we het leven weer een opgenblik in den
wonderlijken glans van jonger dagen. En
,we voelen weer het blijde, vertrouwende ge
luk der jeugd. Tot onvermijdelijk het leven
onze hoop neerslaat. En we opnieuw neer
zitten by het puin onder teleurgestelde ver-
A1I« nog voorradige
ZOMERSTOFFEN
worden tegen spotprijzen
OPGERUIMD - 30
13 Nadruk verboden.
De Antartes hebben jullie ook thans
weer een koopje geleverd, zei de gast ter
loops.
Ik weet niet, wat u bedoelt, mijnheer,
antwoordde de gastheer.
Nu, die geschiedenis met den professor,
dien zij ontvoerd hebben.
Daar weet ik niets van
Maar mijn beste vriend, daar moet je
toch iets van gehoord hebben I De heele wè-
reld spreekt ej- immers over!
Het bruine gezicht yan den eerbiedwaar
den burgemeester van Ajos Dimitrios werd
«Irak als een masker. Het verloor alle uit-
“^kking, hetgeen met geen enkele moei-
>1 heid gepaard ging, aangezien het met
respectabele laag vuil bedekt was. Zeep
iv ^ier cuftuurgeheimen, die op den
ulkan nog niet overal doorgedrongen zijn.
Ik weet er niets van, waarlijk niet,
e de man uit. Maar wilt u nog een glaas-
j* «qui hebben, mijnheer? Ik heb haar zelf
«8 rand. Het ia mijn laatste flesch, voegde
1 er met eerlijken weemoed aan toe.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 regels 1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en de bezorgkring:
16 regels 1.56, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 ct.
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentito de helft van den prjjs.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN: 1—4 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen b(j contract tot zeer gereduceerden
prys. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan
het Bureau «yn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
wachtingen. We mogen en we moeten er
ons niet door laten ontmoedigen. We moe
ten voort. En we kunnen alleen voort door
de verwachtingen. Dat is het.
Er zyn er, die leeraren, dat men beter
doet geen verwachtingen te kweeken, omdat
de teleurstellingen immers onvermijdelijk
zyn, die zeggen zelf geen verwachtingen
meer te kennen. Het is zelfmisleiding en
het leeren van ónmogelijke dingen. Wan
neer deze menschen geen verwachtingen
meer hadden en dus geen teleurstellingen
meer ondergingen, zouden ze niet vaak zoo
bitter zjjn tegenover het leven. Want het is
immers juist de teleurstelling, die hun hun
bittere en onjuiste leer in den mond geeft.
En het is zoo vanzelfsprekend, dat ze vaak
zonder het zelf te weten, de verwachtingen
nog kweeken. Want zonder die verwachtin
gen is het leven niet mogelyk.
We verwachten allemaal, omdat we moe
ten verwachten, omdat het leven het zoo
wil. Want die verwachtingen zijn de groote
stimulans van ons leven, de hefboomen van
al ons handelen en streven. Waaruit zouden
we de kracht putten om altijd maar door
te gaan met werken en trachten, met op
houwen en bevestigen, wanneer het niet die
onuitputtelyke bron van verwachtingen in
ons binnenste was, wanneer er niet de hoop
was en het vertrouwen om te bereiken.
Daartegenover doet ’t er betrekkelyk maar
weinig toe, of we werkelijk bereiken. Het is
het vertrouwend verwachten, dat ons dryft
G01MI1E COURANT.
BRIÉVEN UIT D1HOFSTAD.
MXXXVX
Fomalltifb»
Formaliteiten zijn in de bureaucratie nu
eenmaal onmisbaar. Ze zijn de ledematen
van het bestuursstelsel en zonder deze kan
het zich niet bewegen. We hebben alle ge
leerd om ons kalmpjes 'bij alle formaliteiten
neer te leggen; wij vullen ettelijke malen
's jaars lange lijsten in en schikken ons in
dit onvermijdelijke. We vragen maar niet
of het noodig 1b en waarom het noodig is,
we doen het om het snelst ervan af te zijn.
Nu is de toestand zóó, dat men. in He
kleinere plaatsen zonder al die formalitei
ten wel alles weet en dat men in de groote
steden met MIe formaliteiten toch niet de
zekerheid is te bereiken die men wenscht.
Wij kwamen weer eens tot di« conclusie toen
wij dezer dagen zaten te wachten op het ver
lenging van ons paspoort. Nog altijd be
staat dit ongelukkige stelsej dat toch eigen
lijk geen waarde jieeft. Waarom men de af
doening daarvan dan ook nog niet veel een
voudiger maakt is onbegrijpelijk. Als je pas
is afgeloopen en je bent er niet onmiddellijk
bij om het ding te laten verlengen dan moet
er een nieuw komen. Een serie ambtenaren
is daarvoor aan het werk.
nemen?
Dat was echter makkelijker gezegd dan
gedaan, aangezieQ het aantal zitplaatsen
omgekeerd evenredig was aan dat der kin
deren, kippen en andere dieren. Bovendien
voelde Vitua een onweerstaanbare behoefte
aan frissche luaht.
Ik wil uw gezin niet storen, eerwaarde
vader, zeide hij. Ik ben slechts hier geko
men, om u te verzoeken, de kerk te mogen
bezichtigen.
O, daar is niet veel aan te zien, mijn
heer. Wij zijn arm, zeer arm. Maar wan
neer u het wenscht...
Tezamen gingen zij naar de kerk.
Nu, daar was inderdaad niet veel aan te
bezichtigen. Een wormstekig altaar met een
versleten kleed. Twee leelijke schilderijen in
olieverf van den Heiland en den bescher
melinge van het dorp, den heiligen Dimi
trios. Vier kromme koperen kandelaars,
waarvan er slechts één van een kaars voor
zien was... ziedaar Alles, wat er in het Gods
huis van Ajos Dimitrios te zien was
Vitus nam een paar zilverstukken en liet
ze in de offerschaal vallen. De oogen van
den pope kregen een bovenaardschen glans.
De Heere zegene u! stamelde hij. U
vervult mijn vurigsten fensch. Nu kan ik
eindelijk een nieuw altaarkleed koopen.
Inplaats van altaarkleed leze men een
paar schoenen voor den pope. Maar dat
doet niets ter zake.
Men verliet de kerk en haar bewaker
sloot zorgvuldig de deur, die voorheen open
gestaan had. af. Thans bevond er zich lm*
mer» iets in, dat de moeite van het mee
nemen loonde. Vitus presenteerde, zooals
het land zou willen uitvluchten was dit
dood-simpel.
We hebben eens geïnformeerd hoe het in
een ander land is n.l. Duiteohland. Daar
moet men eerst een nationaliteitsbewij* aan
vragen; dat kost één Mark. Om dat te krij
gen moet men terdege kunnen bewijzen wie
men is en wordt terdege gecontroleerd ook
aan huis van den aanvrager Op dat bewijs
zit een foto en staan alle bijzondere gege
vens. Dit bewys is tien jaar geldig. Met dit
bewijs kan men op ieder politiebureau een
buitenlandschen pas krijgen, die drie Mark
kost en vijf jaar geldig is. Men koopt voor
drie Mark een pas-zegel en die wordt er op
geplakt en af gestempeld. De politie behoeft
dus geen geld te innen en te beheeren. Zijn
de vijf jaar om dan kan men voor één Mark
een verlengingszegel koopen, waardoor den
duur van den pas met twee jaar wordt ver
lengd. Komt men een half jaar nadat de vijf
jaar om zijn met een verlenging dan gaat die
toch in op den dag dat de pas afgeloopen
was. Van een nieuwen pas is geen sprake.
Pas zes jaar later is verlenging niet meer
mogelijk.
Men ziet hoeveel eenvoudiger de regeling
ten Ambachtsavond-
üef Arbeidsinspectie
eer Autobusdiensten
Bepalingen Begraving
•e Vermakelijkheden
Jeziepswaardigheden
ermogen Bewijs van
imissie Bootdiensten
- Burgemeester Bur-
missie van Bystand
C.-bestryijing Con-
rders Diaconieën
>den van huisdieren
Electriciteit en Gas
e-aangifte Gemeente-
i-Inkomstenbelasting
nteraad Gemeente-
verbet. van Gezond-
,he Librye Goudsche
(Stedeljjk) Handels-
st Hoffmansgesticht
ytschool Huiszorg
chtingen en Instellingen
/ijs Instellingen van
aliditeitswet Invoer-
lag Kalender 1930—
Kegelclubs Kerk-
ingen Keuringsdienst
tenting Lager Onder
houw ongevallenwet
irzending Makelaars
wys Monumenten
ooi (Stads-) Natuur-
ut van 't Algemeen
derwysvereenigingen
t (Uitvoering) Ont-
Ouderdomsrente
aspoorten Pensioenen
ie Politieverordening
Raad van Arbeid
migingen Reinigings-
ykspr oef station Klei- en
Ryks Zuivelconsulent
ikelub Schoolverzuim
choonheidscommisaie
sente) Slachthuis
Sonnevanck Spaar-
Stadhuis Stedel.
;oombootdiensten St
nmissie) Stratenlyst
iere) Tehuis voor Israë-
itelling) Tesselschade
uberculosebestryding
lenigingen van Handel,
Vereenigingcn (Land-
rings-Maatschappijen
Vermogensbelasting
drankmisbruik Volks-
rvoer Vreemdelingen-
is ophalen Waag
vereenigingen en instel-
Woningbedryf (Comm.)
eenigingen Zegel
Ziekenhuiaveï-pleging
Wie onwaar wordt
•aderen te houden,'h
?oor zichzelf en eitidigt, met ook den vrede
met anderen te 'verliezen.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82:
Redactie Telef. 83. Postrekening 43400.
i teneinde vrede met Terwijl Vitus dronk, haalde hij in gedach-
'begint met den vrede ten de hand uit zijn bioekzak. Zij was vol
met goud. en zilverstukken...
De oogen van den heer des huizes werden
weer klein, heel klein. Zijn neusvleugels be
gonnen te trillen...
Jammer, dat je er niets van weet. Ik
had je, omdat je zoo’n arme eerlijke kerel
bent, graag een paar goudstukken laten ver
dienen...
Een zware zucht ontvlood aan de bevende
lippen van den Griek. Goudstukken I En
nog wel een
- Vijf Na
hebben I
Vijf! Heilige Dimitrios!
Vitus zag de begeerte naar het geld met
den angst om het leven kampen. De kerel
wist iets, maar hij was te bang...
Op de trap werden zware schreden hoor
baar. Salomon kwam met. de voortbrengse
len van zijn kookkunst.
Vitus drukte zijn gastheer twee goudstuk
ken in de hand.
Neem ze, zeide hij. Misschien herinner
je je dan, dat je toch iets weet.
De hand van den Griek kromde zich om
het geld. S|iel boog hij zich naar Vitus over
en fluisterde hem toe:
Ga naar den pope, mijnheerDie weet
veel, zoo niet alles!
Toen wierp hij een schuwen, gejaagden
blik om zich heen. Zóó bang was hij tus-
schen zijn eigen vier muren.
Dreunend kwam Salomon binnengestapt
met een schotel dampende nieren.
DERTIENDE HOOFDSTUK.
De verleider, het goud en de pope.
Na den maaltijd slenterde Vitus langzaam
naai- den Pope toe. Salomon en de gendar
men strekten zich op hun dekens uit en
snurkten weldra om het hardst. De journa
list ging aan het werk.
Hij vond den eerwaardigen dienaar van
de kerk in zijn woning, die vlak achter de
vervallen houten kerk lag. Armelijk zooals
het heele dorp, de kerk en het huisje van
den pope. Vitus klopte op Westersche, niet
op vaptieh-manier aan en trad met een
vriendelijk „De Heiland zij geprezen” over
den drempel. Onmiddellijk struikelde hij
over twee kleine biggetjes, die in de donkere
ruimte rondliepen. Toen trapte hij bijna op
een kip en tenslotte liep hij tegen de wieg
aan, waarin het jongste lid der priesterlijke
familie sliep.
Dit ontwaakte en begon jammerlijk te
huilen, waaraan alle kippen en varkens als
om strijd deelnamen. Daarbij kwamen de
tallooze luchtjes, waarvan het vertrek door
drongen was zelfs de verharde Vitus
moest fteel zijn mannelijke kracht verzame
len, om het hoofd niet te verliezen.
Een leelijke, afgesloofde vrouw, aan wier
rokken drie of waren het er vier? on
gelooflijk smerige kinderen hingen, ontving
dén bezoeker. De pope? Ja dadelijk... dade
lijk! Hij was even in de andere kamer.
Daar verscheen de pope reeds zelf. Onder
het binnenkomen knoopte hij zijn langen
kaftan dicht. Hij had juist zijn middag
slaapje gedaan.
De Heere zegene u I Wilt u niet plaats
altijd, wanneer hij een gesprek inleidde, een
cigaret.
Jullie bent werkelijk armer, dan ik ge
dacht had, sprak hij.
De pope was een kleine, nog vrij jonge
man, in wiens gezicht de zorgen van het
dagelijksch leven diepe lijnen gegroefd had
den. Zijn lange haren en baard waren stijf
van het vuil, en zijn zwarte kaftan was op
alle mogelijke en onihogelijke plaatsen ver
steld.
Ja, wij zijn arm, antwoordde hij. Dat
zeide ik u reeds, mijnheer.
Verstolen gleed zijn blik terug naar de
gesloten kerkdeur.
Vitus poogde een en
men. Hij hield ook hem
zilverstukken onder den neus. De oogen van
den man puilden uit hun kassen van be
geerte, maar ook bij hem was de angst voor
zijn leven sterker dan de zucht naar goud.
Ik weet niets, mijnheer stamelde hij.
Ik zweer u, dat ik niets weet Hoe zou
zoo’n arm, onbeteekenend menac^ al« ik,
zooiets kunnen weten?
Nu ja, popen weten altijd alles!
De goudstukken fonkelden verleidelijk
dicht bij den veilen baard.
De mond van Tantalus in het gew&ad van
een pope, ging open en dicht. Hij hapte
haatr lucht. Zweetdroppels parelden op zijn
voorhoofd. Maar de geheimzinnige macht,
die den burgemeester weerhouden had te
spreken, legde ook hem het zwijgen op. Alle
duivels, wat beteekende dat? Anders was
goud hier te lande altijd het sterkste over
redingsmiddel! En thans faalde het!
(Wordt vervolgd).
Eerste instantieje geeft je oude paspoort
af na eerst eenigen tijd in de queue gestaan
te hebben. Je gaat wachten. Naam wordt
na zeven minuten afgeroepen. Je krijgt je
pas terug met een biljetje, waarop precies
hetzelfde staat als op de pas. Stijgt de trap
op. Bij ambtenaar 2 lever je weer de pas in
met twec foto’s. Hoewel alles omtrent je
burgerlijken staat op den pas en op dat pa
piertje staat begint no. 2 je mondeling op
al die gegevens te examineeren, vult een
lijvig formulier voor je in, plakt de ééne foto
er op en verzoekt je andere foto aan de ach
terzijde te teekenen. Geeft je eindelijk we
derom een biljetje en daarmee stap je naar
ambtenaar 3, die twee gulden van je in ont
vangst neemt en je op zijn beurt een biljetje
geeft, waarop je over zes dagen je pas kunt
komen halen.
Wanneer uwe ega den pas met u deelt
moet ge beiden op hetzelfde moment ko
men enja waarom ie niet duidelijk. Het
eenigste wat zij heeft te doen is haar hand-
teekening achter op de foto te zetten. Over
zes dagen moet ge weer gezamenlyk naar ’t
bureau om de pas af te halen en weer bei
den een handteekening te zetten.
Dit alleen koet ons in den Haag tachtig
cents aan tram-geld!
Is nu zoo’n pas een absoluut betrouwbaar
ding?
Ondanks al de formaliteiten is er één
groote fout en het is een kunstje van niets
om een valschen pas te bekomen.
Het belangrijkete waarop het eigenlijk
aankomt, wordt precies niet gecontroleerd
n.l. of d« persoon die den pas aanvraagt
dezelfde is als degene voor wien hij de pas
aanvraagt. Indien ge weet de namen enz.
van iemand ongeveer van uw eigen leeftijd
en ge weet, dat hij nog nooit een pas heeft
bezeten,, dan kunt ge zonder de minste
moeite een pas op zijn naain krijgen met
uw eigen portreet. Als dat portret klopt met
uw facie en de namen en gegevens kloppen
men de burgerlijken standregisters dan is
formeel de boel in orde. Juist het belang
rijkste of n.l. foto en namen bij elkaar be-
hooren dat zoekt men nu juist precies niet
uit en dat is nu juist de quintessence van
een pas. Heel het formaliteiten-steleel ligt
daarmede tegen den grond want als iemand
