s
I
I:
t.
E
L EN
SSEN
Ho. 17489
99» Jaargang
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
1
FEUILLETON.
Donderdag 29 September 1930
>.De Stille Wachters”.
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-enFeest dagen
B?RKENWoUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
- - ----- Va-WW-IW T
I
moordenaar
80
De Memelkwestie in den Volkenbondsraad.
K
BÜITENLANDSCH NIEUWS.
.1
in
Docts.
2
HOOFDSTUK I.
I *°e«tijnzand,
I
Wordt vervolgd.
ch Dagblad.
flora en fauna
regeering
op
Oorspronkelijke roman
door
HERM. N. v. d. VOORT.
Nadruk verboden.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent,
RL
DUITSCHLAND.
Het proces tegen de rijks weerofficieren.
Hitler en Göbbels wegens hoogver
raad vervolgd.
Naar het W. B. van bevoegde zijde ver
neemt, heeft het O. M. in den loop van het
rijksweerprocea medegedeeld, dat op voor
stel der ryksweer tegen Hitler en Göbbels
een vervolging wegens hoogverraad is inge
steld.
terkampioen.
oor het behoud
De Raad van den Volkenbond heeft een
geheime zitting gehouden, waaraan behal
ve de 14 Raadsleden slechts de Litausche
Minister van BuitenlandacAe Zaken Zau-
nius deelnam. In behandeling kwam het ur-
gentievoorstel van de Duitsche
om de bekende Memel-bezwaren op de
agenda van de V. B. Raad te plaatsen. Bij
den Raad was een schrijven ingekomen van
den Duitschen Minister van Buitenlandsche
Zaken Dr. Curtius aan den secretaris-gene-
raal van den Volkenbond, waarin de for-
meele beswaren van de Litausche regeering
tegen het Duitsche voorstel ongegrond wor
den verklaard.
De Litausche regeering heeft verzocht
het Duitsche urgentievoorstel te verwerpen,
o.m. op grond hiervan, dat Duitschland niet
gerechtigd is bezwaren van den Memelschen
Landdag over te nemen.
De V. B.-Raad besloot daarop een juridi
sche commissie in te stellen, die op grond
van de Memelconventie zal uitmaken of het
Duitsche voorstel op de agenda zal worden
geplaatst.
Deze juridische commisrie heeft in aan
sluiting op de geheime Raadszitting een bij
eenkomst gehouden.
N. R. Crt.
den wenschen.”
Voorwaarts.
,n de hand van
doen zien aan
hoonheid wordt
rdragen kan.
(i ’s morgen*
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt*
Jranco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82;
Redactie Telef. 83. Postrekening 48400.
(IK RA\T.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken be hoo rende tot den bezorgkring)
15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30 Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.25, elke regel meer D.50. Op
de voorpagine 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande
laren, Advertentie bureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het
Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
Het Kelloggpaot ea VoUienbondtpaot.
Mr. Limburg zet het Nederlandsch standpunt uiteen. De voorbereidende
ontwapeningsconferentie. - Jhr. Loudon aan het woord.
a.s. voor het gerecht
ovinciale Staten
heel omgewerkt
de bevat thans
E. A. Zuydam,
r. Chr. P. G. J.
rg en G. Traan-
Toen Henri Carew de oogen opende, drong
de wetenschap dat hij in het leven was ge-
bleven nog niet aanstonds tot hem door.
altijd was het nacht om hem heen, hij
niets. Langzamerhand keerde echter zijn
geheugen terug en herinnerde hij zich wat er
"iet hem gebeurd was. Hij trachtte overeind
te komen, maar bij die poging kwamen zijn
l'»nden niet in aanraking met het droge
j..zand, maar met de frissche lakens
een bed.
■-Waar ben ik? mompelde hij.
En plotseling begreep hij. Hij herinnerde
«ijn tocht door de woestijn, zijn worste
ds om de stad, die hij in de verte gezien
te bereiken, zijn val met het paard
*n.” zijn laatste daadhet leegschieten van
W revolver, de wanhoopsdaad waarmee hij
^pte de aandacht van menschen te trek-
zoo er misschien in de omgéving waren,
hng dit gfeleden was, een uur, een dag.
Natura.
adel en by de
□ON te Gouda.
blijven liggen, mijnheer de onbe
kende, zei ze kwasi ernstig met den vinger
dreigend, de dokter heeft absolute rust
voorgeschreVen... nietwaar papa?
Carew kleurde. Ik moet u wel veel last
veroorzaakt hebben, zei hij, zich tot vader
Hitler als getuige.
In het proces tegen de natlionaalsocialis-
tische rijksweerofficieren verzocht de ver
dediger dr. Frank als getuige Adolf Hitler
te willen hooren, teneinde te kunnen bewij
zen, dat de natdonaal-socialistische arbei
derspartij geen gewelddadige omwenteling
verlangt, dit ook in 1929 niet heeft verlangd
en haar aanhangers niet heeft aangespoord
tot een gewelddadige omwenteling over te
gaan.
Besloten werd aan het' verzoek van de
verdediging te voldoen en Hitler als getui
ge toe te laten.
Hy zal Donderdag
verschijnen.
Het ontslag van generaal v. Seeckt.
De beteekeuiis van de rjjksweer.
Bij de voortzetting van het verhoor der
en dochter wendend, en u weet nu na
tuurlijk niet aan wien u uw groote zorgen
besteedt. Ik, heet Carew, Henry Carew. Ik
was op reis in de woestijn en door
Met een afwijzend handgebaar viel de
oude heer hem in de rede; U veroorzaakt
ons niet den minsten last, mijnheer Carew.
Integendeel, 't is mij en mijn dochter een
genoegen, u van dienst te kunnen zijn. En
hoe u in dezen toestand bent gekomen, zul
len wij later wel eene van u hooren, als u
tenminste aanleiding mocht vinden er over
te spreken. Voor het oogenblik moet ifc mij
echter aansluiten bij wat mijn dochter zoo-
Peter Kuerten.
De Dusseldorf sche
ernstig ongesteld.
Uit Dusseldorf wordt gemeld, dat de mas-
sumoord'tnaar Peter Kuerten, die sedert
eenige maanden in voorarrest zit, ernstig
ziek moet zijn. De man heeft een totale ver
andering ondergaan en is niet meer dan
een schim van hetgeen hij vroeger was.
De dagelijksche klacht die hij tegen zijn
bewakers, welke hem elk uur komen bezoe
ken in zijn cel ten einde na te gaan of zich
geen veranderingen hebben voorgedaan, is-
„Laten zij mij toch vonnissen, laten ze me
straffen I Laten zij inijn hoofd afsnijdenAh
ze hiermee maar ophoudenMet een hoo-
ge, koortsachtige stem roept hij dat telkens
zijn bewakers toe Verdwenen is het knappe
uiterlijk van den nog niet ouden man,
waarmee hij zooveel vrouwen het hoofd
voor 'n oogenblik op hol heeft gebracht.
Verdwenen is de opschepperigheid waar
mee hij in de eerste dagen na zijn arresta
tie verhaalde van zijn daden, die ieder voor-
zich voldoende ernstig zijn om hem ter dood
te doen veroordeelen.
Men h zich de laatste weken ernstig over
zijn gezondheid ongerust gaan maken. Kuer
ten gaat er met den dag op achteruit. Hij
lijdt aan razende hoofdpijnen en loopt den
ganschen dag te jammeren om aspirine, om
daaraan een einde t« maken. Dat verdoo-
vingsmidde} schijnt hem evenwel slechts in
kleine hoeveelheden te kunnen worden ver
strekt. ‘t Moet al eena gebeurd zijn, dat
men midden in den nacht een specialist
heeft laten komen, omdat zijn toestand ern
stige was, en dagelijks komen er twee dok
toren bij hem, die hem voortdurend onder
controle houden Er is in Dusseldorf al ver
zet ontstaan tegen deze roerende zorg voor
een man die een jaar lang een geheele be.
volking heeft geterroriseerd, zonder dat men
erin kon slagen hem te arresteeren. De po
litie en de justitie zijn echter doof voor al
deze protesten. Zij trachten in ieder geval
Kuerten’s leven te redden, totdat zij hem
voor zijn rechters hebben gebracht. Het ie
echter nog de vraag of Kuerten dat vol zal
houden.
Drie maal in de week wordt hij nog ge
hoord, hetgeen hem erg schijnt aan te pak
ken Al zijn verklaringen worden met de
grootste zorg nagegaan, en onderzocht tot
in de kleinste details. Dat is de reden waar
om het vooronderzoek zoo langzaam op
schiet en waarom het waarschijnlijk we]
Februari 1931 zal worden voor dat men de
instructie zal kunnen sluiten. Dan gaat
Kuerten nog voor eenige maanden naar eflai
psychiatrische inrichting om vast te stellen
in hoeverre hij verantwoordelijk is voor zijn
daden. En voor April van het komende jaar
zal men hem dus wel niet in de rechtszaal
zien verschijnen. Hij wordt in totaal van
1 elf moorden beschuldigd, waarvan hij er ne
gen in Dusseldorf heeft gepleegd. Daar
naast zal hij worden vervolgd wegéns vijf
en dertig aanslagen en niet minder dan
vijf en veertig brandstichtingen, waarbij er
eenige zijn waardoor ook menschenlevens
mmissie van
zitting. 1030.
n goed gedocu-
üt het oogpunt
bied beteekenis
<erij toegelicht,
iwende afname
beklaagden is ook nog het ontslag ter spra
ke gekomen van generaal v. Seeckt.
Tot dót tijdstip, zoo betoogde luitenant
Ludin, was de toestand in de rijks we er ge
heel ander». Het ontslag beteekent een mijl
paal in de ontwikkeling van de rijksweer.
v. Seeckt was de groote zwijger geweest,
onder wiens leiding niemand het ge
waagd zou hebben een vinger naar de ry'ks-
weer uit te steken. In groote deelen van do
weermacht' was de uitwerking van het ont
slag zeer slecht geweest.
Op een vaag van den president wat be
klaagde verstond onder groote deelen van
de weermacht, verklaarde deze, dat hy heel
veel in de gelegenheid was geweest met ’tal
rijke officieren van alle rangen te spreken.
He(] gaf allen te denken, dat generaal Van
Seeckt was ontslagen, omdat hij een’prins
aan een oefening had laten deelnemen.
In een debat met den president over de
beteekenis van nationaal en nationalistisch
verklaarde luitenant Ludin o.a. nog, dat men
alleen als fanatiek nationalist het rijk kan
bevrijden. Juist de rijksweer moet z.i., natio
nalistisch zyn, wanneer zjj de kracht wil
hebben andere menschen te döoden.
Luitenant Scheringer voegde hieraan toe,
dat de ryksweer de kern is voor den toe-
komstigen vrijheidsstrijd en dat, wanneer
iemandhet waagt haar voor iets anders te
willen gebruiken, hy er slecht af zal ko
men.
Ludin .betoogde vervolgens, dat' hy het
program van de nationaalsoc. party had ge
lezen en hiermede sympathiseerde. Want,
zoo zeide hy, het komt slechts aan op den
socialen en tegelyk nationalen vrijheids
strijd. Hy heeft zich in München dan ook
bereid verklaard er voor te zorgen, dat de
betrekkingen tusschen de nationalistische
bonden en het officierskorps van de ryks-
weer beter worden.
Een getuige niet verschenen.
Heden werden verschillende getuigen ge
hoord, hoofdzakelijk officieren van verschil
lende rangen. Voorgesteld werd door de
verdediging, ook generaal Heye en generaal
Wenker als getuigen te dagvaarden, daar
deze heeren bij het vooronderzoek gezegd
zouden hebben, dat luitenant Scheringer
niet in stryd met zyn plicht had gehandeld.
Verder was erkend, dat fouten waren ge
maakt, welke tot ontslag van de verant
woordelijke officieren hadden geleid. Vol
gens het resultaat van de militaire enquê
tes heeft Shceringer in elk geval niets
kwaads in het schild gevoerd.
Bij het oproepen der getuigen bleek, dat
de gep. kolonel Pfeffer niet verschenen was.
Over de aanleiding hiertoe deelde de presi
dent mede, dat hy weliswaar beproefd heeft
om negen uur het gerechtsgebouw binnen te
komen, maar de dienstdoende Schupo-
beambten hadden hem niet toegelaten, om
dat hy elke toelichting inzake zyln persoon
weigerde en ook niet zyn dagvaarding ge
toond had. Tegen hem werd een boete van
100 M. geëischt.
dien tijd hebt u zware koortsen gehad en n
begrijpt wel, dat het ons zeer verheugt,
onze zorgen met zoo goeden uitslag bekroond
te zien.
Waarvoor ik u nooit genoeg zal kunnen
danken, antwoordde Carew met warmte. --
U beiden hebt mij het leven gered.
Zijn blik zocht bij deze woorden het jonge
meisje, dat diep bloosde.
D© eer daarvan komt ons niet alleen
toe, zei ze vlug, maar ook aan Juliette,
nietwaar?
Het ebbenhoutkleurig gezicht van de ne-
gerin, glom van vreugde
even zei en u aanraden, niet te veel te spre- j Ja, ik passen monsieur vele nachten op
ken. U bent op het kantje van het leven ge- j u L
weest en zelfs op het oogenblik is uw toe
stand nog niet zoo, dat opwinding, u niet
ernstig zou kunnen schaden.
De jonge man glimlachte. Ik voel mij
anders nu, waarschijnlijk tengevolge van uw
beider goede zorgen, al weer heel wel. Maar
ik zal u gehoorzamen. Eén vraag moet u
mij echter beantwoordenHoe lang ben ik
wel bewusteloos geweest en waar bevind ik
mij Ik heb slechte een zeer vage Voorstel
ling van een etald, die ik |in de woestijn vóór
het invallen van den Wht in de verte zag
opdoemen.
Het is nu vier dagen, geleden, antwoord
de de officier, dat ik. pat wil zeggen mijn
oppaseer. u vond. U bent te Hauran. Wij
hebben uw schieten gehdord u was dan
ook nog geen mijl verwijderd van onze villa
die op de uiterste grens van het stadje ligt.
Carew zette groote oogen op. Vier da
gen? riep hij uit.
Zijn gastheer knikte bevestigend En al
of een permanent orgaan voor het toezicht
op de naleving der conventie en voer de
voortzetting der ontwapeningswerkzaam-
heden gesticht zal moeten worden. Ten- 1
slotte zullen de resultaten der laatste zit
ting van het comité voor veiligheid en ar-
bitrage besproken moeten worden.
Spr. wydde eenige woorden aan het on
geduld, waarmede de publieke opinie het
einde der werkzaamheden der commissie
tegemoetziet. Dit ongeduld moet eenerzyds
als een gezonde stimulans worden be
schouwd, doch anderzijds blykt daaruit hoe
weinig de publieke opinie de moeilijkheden
begrypt, die hier overwonnen njoeten wor
den.
Na deze uiteenzetting volgde een discus
sie, waaraan de Noor Lange, giaaf Bern
storf f en Lord Cecil deelnamen. Lange wees
op de noodzakelijkheid, dat by de voorberei-,
ding der ontwapeningsplannen niet slechts
op de quantitatieve waarde, maar ook op de
qualitatieve beteekenis der verschillende
onderdeden wordt gelet, waarbij hy het
voorbeeld van den nieuwen Duitschen krui
ser aanhaalde.
Nadat de Hongaai-sche generaal Tanczos
nogmaals op den onhoudbaren toestand der
eenzijdig-ontwapende staten had gewezen,
greep graaf Bernstorff de gelegenheid aan
om den arbeid, dien de commissie-Loudon
in de zes voorafgaande zittingen had ver
richt op-#ven ruwe als kleineerende wijze’te
kfenschetsen. De commissie-Loudon had z.i.
totnutoe absoluut niets gedaan. Daarom
had de Duitsche regeering in de laatste zit
ting verklaard, dat’ zij voor de werkzaam
heden niet langer mede verantwoordelijk
kon zijn. Hy somde wederom het Duitsche
verlanglijstje in verband met de ontwape
ningsconferentie op en drong aan op bjjeen-
roeping van de ontwapenigsconferentie zoo
vroeg mogelyk in 1931.
De woonden van Graaf Bemsdorff bracht
Lord Cecil er t|oe, de werkzaamheden der
commissie-Loudon in verdediging te nemen.
De bewering van Bernstorff als zou er tot
nutoe niets zyn bereikt, noemde hy een
overdrijving. Voorts deed hy uitkomen, dat
niets rampzaliger voor den Volkenbond en
den vrede zou zyn, als wanneer de ontwape
ningsconferentie byeen zal worden geroe
pen vóór zy grondig zou zyn voorbereid.
Graaf Bernstorff heeft zoo meende hij
door zjjn takloos optreden totnutoe alleen
maar bereikt, dat hy de Engelschen, die
hem al ’n heel eind nader zyn gekomen, ge
tuige de rede van Henderson in de Assem
blee, heeft afgestooten. De zaak der ontwa
pening heeft hy daarmede allerminst ge
diend.
Twee moties zyn ten slotte by de commis
sies ingediend, één door den rapporteur Ma-
een maand? Hij wist het niet. Hij voelde,
dat hij bewusteloos was geweest, maar hoe
iang? Maar hij wist nu ook dat er menschen
in de buurt waren geweest, dat hij gered
was. Hij lag in een goed bed, en waar of bij
wien hij zich bevond, kon hem voor het
oogenblik niet schelen. De gedachte, dat hij
niet jammerlijk in de eenzame woestijn was
omgekomen, vervulde hem, die zoo aan het
leven hing, met vreugde en met een zucht
van welbehagen liet hij zich we<*r in de kus
sens terug vallen.
Eensklaps, zonder dat hij iemand gehoord
had, flitste een electrieche lamp aan en voor
Carew’s verbaasde blikken vertoonde zich
een oude negerin, die zich nieuwsgierig over
hem heen boog. Toen de vrouw zag, dat hij
wakker en volkomen bij bewustzijn wae.
snelde zij met een uitroep van verrassing
de deur uit Een oogenblik later hoorde hij
vlug naderbij komende voetstappen, waarop
twee personen de kamer binnen kwamen
een lange, statige heer, gekleed in de uni
form van kolonel van het Fransclhe leger en
een jong meisje, het mooist meisje dat Ca
rew, zooale hij bij zich zelf opmerkte, nog
ooit gezien had.
Carew wilde zich oprichten, om'de bin
nentredenden te begroeien, maar met een
bekcorlijke vrijmoedigheid snelde het meisje
op hem toe en drukte hem terug in de kus
sens
- Stil
kende,
In de juridische commissie van den Vol-
kenbond heeft gisteren mr. J. Limburg het
standpunt' der Nederlandoche delegatie in
zake de aanpassing van het Kelloggpact
aan het Volkenbondspact uiteengezet. Ne
derland is voorstander van aanpassing. Mr.
Limburg bestreed de opvatting van Japan
als zou het Kelloggpact' slechte een moreele
verplichting inhouden. Ook al kent het Kel
loggpact geen sancties desniettemin is hef
een verplichting, die juridisch haar volle
waarde heeft. Nederland is evenals de Scan
dinavische staten geen voorstander var.
sanctiemaatregelen, doch deze zyn uitflui
tend bedoeld als middel tot bestraffing van
een misdadiger hetgeen evenals in de na
tionale orde slechts by uitzondering voor
komt.
De Zuid-Afrikaansche gedelegeerde be-
teurde het diat door amendeering van het
pact de raad ophoudt verzoenings- en
bemiddelingsorgaan te zyn en als arbiter
zal fungeeren.
De Noorsche gedelegeerde Raetad, die
verklaarde dat Noorwegen vóór wijziging
is van het pact, had eenige bedenkingen
tegen de voorstellen der juristencommissie
die z.i. de algemeene strekking van het pact
te veel aantasten.
De Roemeen Miroenesco meende dat de
juristen den politieken kant van de pacts-
wjjziging te veel uit het oog hadden verk-
ren en vroeg beptudeering door nieuwe com
missie. Miroenesco vreesde dat de amende
menten anders niet geratificeerd zullen wor
den.
In verband met de houding van Roemenië
en andere geuite bezwaren is het de vraag
of de vergadering over de wijziging vay het
pact al dit jaar zal beslissen. Het voorbe
houd, door Engeland en Duitschland ge
maakt, dat door mr. Limburg onlogisch
werd genoemd, heeft het vraagstuk minder
urgent gemaakt, waardoor uitstel! tot 1931
waarschynlyk wordt
In de derde commissie van den Volken
bond heeft een andere Nederlander Jhr.
Loudon, de voorzitter van de voorberei
dende ontwapeningscommissie, een over
zicht geven van de werkzaamheden dier
commissie. Jhr. Loudon meende dat dt- tyd
is gekomen om de werkzaamheden te her
vatten, en hy koesterde de hoop op grond
van de rede van Briand dat de resultaten
van Ljffiden aangevuld zouden worden
door eelt Fransch-Italiaansch accoord. Tij
dens de Novemberzitting, die in ieder ge
val de laatste bijeenkomst der commissie
zal moeten zyn, zullen de vraagstukken
met; betrekking tot de effectieven en het
materiaal besproken moeten worden. Ver
der zal de commissie hebben te bellissen,
Wil men veel van het leven ontvangen,
dan moet men beginnen met veel van
zichzelf te eischen.
nos, en één door graaf Bemtorff. Beide
drukken de hoop uit, dat dfe commissie-Lou
don zoo spoedig mogelyk haar werkzaam
heden besluit] en dat de raad zonder verdere
vertraging de ontwapeninj^Bconferentie bij
eenroept. Bernstorff is zooals te begrijpen
valt, véél ongeduldiger dan de rapporteur.
Monsieur moet gaau rusten, mag niet
meer praten, zei ze beslist. Meteen draaide
zij het licht uit en ging de aangrenzende
kamer binnen, waarvan zij de deur stevig
dichttrok.
Carew wilde niet verder aanhouden. De
drang om te rusten was tenslotte grooter,
d»n zijn nieuwsgierigheid en spoedig viel
hij in een kalmen verkwikkenden slaap.
Carew nam, nu hij eenmaal uit zijn be
wusteloosheid ontwaakt was, snel in beter
schap toe en na vijf dagen was hij weer in
zooverre hersteld, dat hij in een lagen 8e'
makkelijken stoel qp het platte dak kon
zitten.
In de vijf dagen sedert hij hen het eerst
had gesproken, had hij den kolonel en zijn
dochter maar enkele malen gezien één
maal slechts, op een avond, was hij lang
achtereen in hun gezelschap geweest. Dat
was op den avond toen hij van zijn moéilij-
ken tocht vertelde Later liet de kolonel zich
meestal verontschuldigen, daar hij vqor
dienstzaken afwezig moest rijn en Joan
de naam van de dochter was hij van rijn
verpleegster te weten gekomen liet zich
in den regel alleen des middags even zien.
Overigens zag hij, tot zijn groote spijt, haar
ook niet.
Daarin kwam echter spoödig verandering.
Zoodra zijn toestand het hem toeliet naar
bulten te gaan, maakte hij, om langzamer
hand weer op krachten te komen, vaak al
lengs grooter wordende wandelingen, op wel
ke Joan Benoit hem dan meermalen verge
zelde.
over dien lof.
en
ik hem dikwijls, heel dikwijls vasthouden
moeten als hij aldoor praat over een graf
kelder, die
Een strenge blik van kolonel Benoit deed
haar verschrikt ophouden, maar Carew, die
de laatste woorden had verstaan, verschoot
van kteur.
Ik schijn nog aj ver weg geweest te
zijn 'J1 n>ijn bewusteloosheid, zei hij, moeite
doende om een lachend gelaat te toonen,
blijkbaar ben ik al in m’n graf geweest ook.
Do kolonel haalde de schouders op.
Och, Juliette praat maar 'wat, zei hij kort
af Maar nu in ernst, mijnheer Carew, nu
moet u weer gaan slapen u hebt u al te
veel vermoeid. Als u misschien iets noodig
mocht hebben» belt u dan maar.
Een met een bemoedigend knikje verwij
derde hij zich, gevolgd door zijn dochter.
Toen de deur was gesloten, wendde Carew
zich tot zijn zwarte verpleegster. Ik heb
in mijn slaap zeker veel gesproken?
De negerin schudde het hoofd.