s I I: t. E L EN SSEN Ho. 17489 99» Jaargang NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. 1 FEUILLETON. Donderdag 29 September 1930 >.De Stille Wachters”. Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-enFeest dagen B?RKENWoUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, - - ----- Va-WW-IW T I moordenaar 80 De Memelkwestie in den Volkenbondsraad. K BÜITENLANDSCH NIEUWS. .1 in Docts. 2 HOOFDSTUK I. I *°e«tijnzand, I Wordt vervolgd. ch Dagblad. flora en fauna regeering op Oorspronkelijke roman door HERM. N. v. d. VOORT. Nadruk verboden. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, RL DUITSCHLAND. Het proces tegen de rijks weerofficieren. Hitler en Göbbels wegens hoogver raad vervolgd. Naar het W. B. van bevoegde zijde ver neemt, heeft het O. M. in den loop van het rijksweerprocea medegedeeld, dat op voor stel der ryksweer tegen Hitler en Göbbels een vervolging wegens hoogverraad is inge steld. terkampioen. oor het behoud De Raad van den Volkenbond heeft een geheime zitting gehouden, waaraan behal ve de 14 Raadsleden slechts de Litausche Minister van BuitenlandacAe Zaken Zau- nius deelnam. In behandeling kwam het ur- gentievoorstel van de Duitsche om de bekende Memel-bezwaren op de agenda van de V. B. Raad te plaatsen. Bij den Raad was een schrijven ingekomen van den Duitschen Minister van Buitenlandsche Zaken Dr. Curtius aan den secretaris-gene- raal van den Volkenbond, waarin de for- meele beswaren van de Litausche regeering tegen het Duitsche voorstel ongegrond wor den verklaard. De Litausche regeering heeft verzocht het Duitsche urgentievoorstel te verwerpen, o.m. op grond hiervan, dat Duitschland niet gerechtigd is bezwaren van den Memelschen Landdag over te nemen. De V. B.-Raad besloot daarop een juridi sche commissie in te stellen, die op grond van de Memelconventie zal uitmaken of het Duitsche voorstel op de agenda zal worden geplaatst. Deze juridische commisrie heeft in aan sluiting op de geheime Raadszitting een bij eenkomst gehouden. N. R. Crt. den wenschen.” Voorwaarts. ,n de hand van doen zien aan hoonheid wordt rdragen kan. (i ’s morgen* ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt* Jranco per post per kwartaal 8.15, met Zondagsblad 8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 83. Postrekening 48400. (IK RA\T. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken be hoo rende tot den bezorgkring) 15 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30 Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.25, elke regel meer D.50. Op de voorpagine 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boekhande laren, Advertentie bureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn. Het Kelloggpaot ea VoUienbondtpaot. Mr. Limburg zet het Nederlandsch standpunt uiteen. De voorbereidende ontwapeningsconferentie. - Jhr. Loudon aan het woord. a.s. voor het gerecht ovinciale Staten heel omgewerkt de bevat thans E. A. Zuydam, r. Chr. P. G. J. rg en G. Traan- Toen Henri Carew de oogen opende, drong de wetenschap dat hij in het leven was ge- bleven nog niet aanstonds tot hem door. altijd was het nacht om hem heen, hij niets. Langzamerhand keerde echter zijn geheugen terug en herinnerde hij zich wat er "iet hem gebeurd was. Hij trachtte overeind te komen, maar bij die poging kwamen zijn l'»nden niet in aanraking met het droge j..zand, maar met de frissche lakens een bed. ■-Waar ben ik? mompelde hij. En plotseling begreep hij. Hij herinnerde «ijn tocht door de woestijn, zijn worste ds om de stad, die hij in de verte gezien te bereiken, zijn val met het paard *n.” zijn laatste daadhet leegschieten van W revolver, de wanhoopsdaad waarmee hij ^pte de aandacht van menschen te trek- zoo er misschien in de omgéving waren, hng dit gfeleden was, een uur, een dag. Natura. adel en by de □ON te Gouda. blijven liggen, mijnheer de onbe kende, zei ze kwasi ernstig met den vinger dreigend, de dokter heeft absolute rust voorgeschreVen... nietwaar papa? Carew kleurde. Ik moet u wel veel last veroorzaakt hebben, zei hij, zich tot vader Hitler als getuige. In het proces tegen de natlionaalsocialis- tische rijksweerofficieren verzocht de ver dediger dr. Frank als getuige Adolf Hitler te willen hooren, teneinde te kunnen bewij zen, dat de natdonaal-socialistische arbei derspartij geen gewelddadige omwenteling verlangt, dit ook in 1929 niet heeft verlangd en haar aanhangers niet heeft aangespoord tot een gewelddadige omwenteling over te gaan. Besloten werd aan het' verzoek van de verdediging te voldoen en Hitler als getui ge toe te laten. Hy zal Donderdag verschijnen. Het ontslag van generaal v. Seeckt. De beteekeuiis van de rjjksweer. Bij de voortzetting van het verhoor der en dochter wendend, en u weet nu na tuurlijk niet aan wien u uw groote zorgen besteedt. Ik, heet Carew, Henry Carew. Ik was op reis in de woestijn en door Met een afwijzend handgebaar viel de oude heer hem in de rede; U veroorzaakt ons niet den minsten last, mijnheer Carew. Integendeel, 't is mij en mijn dochter een genoegen, u van dienst te kunnen zijn. En hoe u in dezen toestand bent gekomen, zul len wij later wel eene van u hooren, als u tenminste aanleiding mocht vinden er over te spreken. Voor het oogenblik moet ifc mij echter aansluiten bij wat mijn dochter zoo- Peter Kuerten. De Dusseldorf sche ernstig ongesteld. Uit Dusseldorf wordt gemeld, dat de mas- sumoord'tnaar Peter Kuerten, die sedert eenige maanden in voorarrest zit, ernstig ziek moet zijn. De man heeft een totale ver andering ondergaan en is niet meer dan een schim van hetgeen hij vroeger was. De dagelijksche klacht die hij tegen zijn bewakers, welke hem elk uur komen bezoe ken in zijn cel ten einde na te gaan of zich geen veranderingen hebben voorgedaan, is- „Laten zij mij toch vonnissen, laten ze me straffen I Laten zij inijn hoofd afsnijdenAh ze hiermee maar ophoudenMet een hoo- ge, koortsachtige stem roept hij dat telkens zijn bewakers toe Verdwenen is het knappe uiterlijk van den nog niet ouden man, waarmee hij zooveel vrouwen het hoofd voor 'n oogenblik op hol heeft gebracht. Verdwenen is de opschepperigheid waar mee hij in de eerste dagen na zijn arresta tie verhaalde van zijn daden, die ieder voor- zich voldoende ernstig zijn om hem ter dood te doen veroordeelen. Men h zich de laatste weken ernstig over zijn gezondheid ongerust gaan maken. Kuer ten gaat er met den dag op achteruit. Hij lijdt aan razende hoofdpijnen en loopt den ganschen dag te jammeren om aspirine, om daaraan een einde t« maken. Dat verdoo- vingsmidde} schijnt hem evenwel slechts in kleine hoeveelheden te kunnen worden ver strekt. ‘t Moet al eena gebeurd zijn, dat men midden in den nacht een specialist heeft laten komen, omdat zijn toestand ern stige was, en dagelijks komen er twee dok toren bij hem, die hem voortdurend onder controle houden Er is in Dusseldorf al ver zet ontstaan tegen deze roerende zorg voor een man die een jaar lang een geheele be. volking heeft geterroriseerd, zonder dat men erin kon slagen hem te arresteeren. De po litie en de justitie zijn echter doof voor al deze protesten. Zij trachten in ieder geval Kuerten’s leven te redden, totdat zij hem voor zijn rechters hebben gebracht. Het ie echter nog de vraag of Kuerten dat vol zal houden. Drie maal in de week wordt hij nog ge hoord, hetgeen hem erg schijnt aan te pak ken Al zijn verklaringen worden met de grootste zorg nagegaan, en onderzocht tot in de kleinste details. Dat is de reden waar om het vooronderzoek zoo langzaam op schiet en waarom het waarschijnlijk we] Februari 1931 zal worden voor dat men de instructie zal kunnen sluiten. Dan gaat Kuerten nog voor eenige maanden naar eflai psychiatrische inrichting om vast te stellen in hoeverre hij verantwoordelijk is voor zijn daden. En voor April van het komende jaar zal men hem dus wel niet in de rechtszaal zien verschijnen. Hij wordt in totaal van 1 elf moorden beschuldigd, waarvan hij er ne gen in Dusseldorf heeft gepleegd. Daar naast zal hij worden vervolgd wegéns vijf en dertig aanslagen en niet minder dan vijf en veertig brandstichtingen, waarbij er eenige zijn waardoor ook menschenlevens mmissie van zitting. 1030. n goed gedocu- üt het oogpunt bied beteekenis <erij toegelicht, iwende afname beklaagden is ook nog het ontslag ter spra ke gekomen van generaal v. Seeckt. Tot dót tijdstip, zoo betoogde luitenant Ludin, was de toestand in de rijks we er ge heel ander». Het ontslag beteekent een mijl paal in de ontwikkeling van de rijksweer. v. Seeckt was de groote zwijger geweest, onder wiens leiding niemand het ge waagd zou hebben een vinger naar de ry'ks- weer uit te steken. In groote deelen van do weermacht' was de uitwerking van het ont slag zeer slecht geweest. Op een vaag van den president wat be klaagde verstond onder groote deelen van de weermacht, verklaarde deze, dat hy heel veel in de gelegenheid was geweest met ’tal rijke officieren van alle rangen te spreken. He(] gaf allen te denken, dat generaal Van Seeckt was ontslagen, omdat hij een’prins aan een oefening had laten deelnemen. In een debat met den president over de beteekenis van nationaal en nationalistisch verklaarde luitenant Ludin o.a. nog, dat men alleen als fanatiek nationalist het rijk kan bevrijden. Juist de rijksweer moet z.i., natio nalistisch zyn, wanneer zjj de kracht wil hebben andere menschen te döoden. Luitenant Scheringer voegde hieraan toe, dat de ryksweer de kern is voor den toe- komstigen vrijheidsstrijd en dat, wanneer iemandhet waagt haar voor iets anders te willen gebruiken, hy er slecht af zal ko men. Ludin .betoogde vervolgens, dat' hy het program van de nationaalsoc. party had ge lezen en hiermede sympathiseerde. Want, zoo zeide hy, het komt slechts aan op den socialen en tegelyk nationalen vrijheids strijd. Hy heeft zich in München dan ook bereid verklaard er voor te zorgen, dat de betrekkingen tusschen de nationalistische bonden en het officierskorps van de ryks- weer beter worden. Een getuige niet verschenen. Heden werden verschillende getuigen ge hoord, hoofdzakelijk officieren van verschil lende rangen. Voorgesteld werd door de verdediging, ook generaal Heye en generaal Wenker als getuigen te dagvaarden, daar deze heeren bij het vooronderzoek gezegd zouden hebben, dat luitenant Scheringer niet in stryd met zyn plicht had gehandeld. Verder was erkend, dat fouten waren ge maakt, welke tot ontslag van de verant woordelijke officieren hadden geleid. Vol gens het resultaat van de militaire enquê tes heeft Shceringer in elk geval niets kwaads in het schild gevoerd. Bij het oproepen der getuigen bleek, dat de gep. kolonel Pfeffer niet verschenen was. Over de aanleiding hiertoe deelde de presi dent mede, dat hy weliswaar beproefd heeft om negen uur het gerechtsgebouw binnen te komen, maar de dienstdoende Schupo- beambten hadden hem niet toegelaten, om dat hy elke toelichting inzake zyln persoon weigerde en ook niet zyn dagvaarding ge toond had. Tegen hem werd een boete van 100 M. geëischt. dien tijd hebt u zware koortsen gehad en n begrijpt wel, dat het ons zeer verheugt, onze zorgen met zoo goeden uitslag bekroond te zien. Waarvoor ik u nooit genoeg zal kunnen danken, antwoordde Carew met warmte. -- U beiden hebt mij het leven gered. Zijn blik zocht bij deze woorden het jonge meisje, dat diep bloosde. D© eer daarvan komt ons niet alleen toe, zei ze vlug, maar ook aan Juliette, nietwaar? Het ebbenhoutkleurig gezicht van de ne- gerin, glom van vreugde even zei en u aanraden, niet te veel te spre- j Ja, ik passen monsieur vele nachten op ken. U bent op het kantje van het leven ge- j u L weest en zelfs op het oogenblik is uw toe stand nog niet zoo, dat opwinding, u niet ernstig zou kunnen schaden. De jonge man glimlachte. Ik voel mij anders nu, waarschijnlijk tengevolge van uw beider goede zorgen, al weer heel wel. Maar ik zal u gehoorzamen. Eén vraag moet u mij echter beantwoordenHoe lang ben ik wel bewusteloos geweest en waar bevind ik mij Ik heb slechte een zeer vage Voorstel ling van een etald, die ik |in de woestijn vóór het invallen van den Wht in de verte zag opdoemen. Het is nu vier dagen, geleden, antwoord de de officier, dat ik. pat wil zeggen mijn oppaseer. u vond. U bent te Hauran. Wij hebben uw schieten gehdord u was dan ook nog geen mijl verwijderd van onze villa die op de uiterste grens van het stadje ligt. Carew zette groote oogen op. Vier da gen? riep hij uit. Zijn gastheer knikte bevestigend En al of een permanent orgaan voor het toezicht op de naleving der conventie en voer de voortzetting der ontwapeningswerkzaam- heden gesticht zal moeten worden. Ten- 1 slotte zullen de resultaten der laatste zit ting van het comité voor veiligheid en ar- bitrage besproken moeten worden. Spr. wydde eenige woorden aan het on geduld, waarmede de publieke opinie het einde der werkzaamheden der commissie tegemoetziet. Dit ongeduld moet eenerzyds als een gezonde stimulans worden be schouwd, doch anderzijds blykt daaruit hoe weinig de publieke opinie de moeilijkheden begrypt, die hier overwonnen njoeten wor den. Na deze uiteenzetting volgde een discus sie, waaraan de Noor Lange, giaaf Bern storf f en Lord Cecil deelnamen. Lange wees op de noodzakelijkheid, dat by de voorberei-, ding der ontwapeningsplannen niet slechts op de quantitatieve waarde, maar ook op de qualitatieve beteekenis der verschillende onderdeden wordt gelet, waarbij hy het voorbeeld van den nieuwen Duitschen krui ser aanhaalde. Nadat de Hongaai-sche generaal Tanczos nogmaals op den onhoudbaren toestand der eenzijdig-ontwapende staten had gewezen, greep graaf Bernstorff de gelegenheid aan om den arbeid, dien de commissie-Loudon in de zes voorafgaande zittingen had ver richt op-#ven ruwe als kleineerende wijze’te kfenschetsen. De commissie-Loudon had z.i. totnutoe absoluut niets gedaan. Daarom had de Duitsche regeering in de laatste zit ting verklaard, dat’ zij voor de werkzaam heden niet langer mede verantwoordelijk kon zijn. Hy somde wederom het Duitsche verlanglijstje in verband met de ontwape ningsconferentie op en drong aan op bjjeen- roeping van de ontwapenigsconferentie zoo vroeg mogelyk in 1931. De woonden van Graaf Bemsdorff bracht Lord Cecil er t|oe, de werkzaamheden der commissie-Loudon in verdediging te nemen. De bewering van Bernstorff als zou er tot nutoe niets zyn bereikt, noemde hy een overdrijving. Voorts deed hy uitkomen, dat niets rampzaliger voor den Volkenbond en den vrede zou zyn, als wanneer de ontwape ningsconferentie byeen zal worden geroe pen vóór zy grondig zou zyn voorbereid. Graaf Bernstorff heeft zoo meende hij door zjjn takloos optreden totnutoe alleen maar bereikt, dat hy de Engelschen, die hem al ’n heel eind nader zyn gekomen, ge tuige de rede van Henderson in de Assem blee, heeft afgestooten. De zaak der ontwa pening heeft hy daarmede allerminst ge diend. Twee moties zyn ten slotte by de commis sies ingediend, één door den rapporteur Ma- een maand? Hij wist het niet. Hij voelde, dat hij bewusteloos was geweest, maar hoe iang? Maar hij wist nu ook dat er menschen in de buurt waren geweest, dat hij gered was. Hij lag in een goed bed, en waar of bij wien hij zich bevond, kon hem voor het oogenblik niet schelen. De gedachte, dat hij niet jammerlijk in de eenzame woestijn was omgekomen, vervulde hem, die zoo aan het leven hing, met vreugde en met een zucht van welbehagen liet hij zich we<*r in de kus sens terug vallen. Eensklaps, zonder dat hij iemand gehoord had, flitste een electrieche lamp aan en voor Carew’s verbaasde blikken vertoonde zich een oude negerin, die zich nieuwsgierig over hem heen boog. Toen de vrouw zag, dat hij wakker en volkomen bij bewustzijn wae. snelde zij met een uitroep van verrassing de deur uit Een oogenblik later hoorde hij vlug naderbij komende voetstappen, waarop twee personen de kamer binnen kwamen een lange, statige heer, gekleed in de uni form van kolonel van het Fransclhe leger en een jong meisje, het mooist meisje dat Ca rew, zooale hij bij zich zelf opmerkte, nog ooit gezien had. Carew wilde zich oprichten, om'de bin nentredenden te begroeien, maar met een bekcorlijke vrijmoedigheid snelde het meisje op hem toe en drukte hem terug in de kus sens - Stil kende, In de juridische commissie van den Vol- kenbond heeft gisteren mr. J. Limburg het standpunt' der Nederlandoche delegatie in zake de aanpassing van het Kelloggpact aan het Volkenbondspact uiteengezet. Ne derland is voorstander van aanpassing. Mr. Limburg bestreed de opvatting van Japan als zou het Kelloggpact' slechte een moreele verplichting inhouden. Ook al kent het Kel loggpact geen sancties desniettemin is hef een verplichting, die juridisch haar volle waarde heeft. Nederland is evenals de Scan dinavische staten geen voorstander var. sanctiemaatregelen, doch deze zyn uitflui tend bedoeld als middel tot bestraffing van een misdadiger hetgeen evenals in de na tionale orde slechts by uitzondering voor komt. De Zuid-Afrikaansche gedelegeerde be- teurde het diat door amendeering van het pact de raad ophoudt verzoenings- en bemiddelingsorgaan te zyn en als arbiter zal fungeeren. De Noorsche gedelegeerde Raetad, die verklaarde dat Noorwegen vóór wijziging is van het pact, had eenige bedenkingen tegen de voorstellen der juristencommissie die z.i. de algemeene strekking van het pact te veel aantasten. De Roemeen Miroenesco meende dat de juristen den politieken kant van de pacts- wjjziging te veel uit het oog hadden verk- ren en vroeg beptudeering door nieuwe com missie. Miroenesco vreesde dat de amende menten anders niet geratificeerd zullen wor den. In verband met de houding van Roemenië en andere geuite bezwaren is het de vraag of de vergadering over de wijziging vay het pact al dit jaar zal beslissen. Het voorbe houd, door Engeland en Duitschland ge maakt, dat door mr. Limburg onlogisch werd genoemd, heeft het vraagstuk minder urgent gemaakt, waardoor uitstel! tot 1931 waarschynlyk wordt In de derde commissie van den Volken bond heeft een andere Nederlander Jhr. Loudon, de voorzitter van de voorberei dende ontwapeningscommissie, een over zicht geven van de werkzaamheden dier commissie. Jhr. Loudon meende dat dt- tyd is gekomen om de werkzaamheden te her vatten, en hy koesterde de hoop op grond van de rede van Briand dat de resultaten van Ljffiden aangevuld zouden worden door eelt Fransch-Italiaansch accoord. Tij dens de Novemberzitting, die in ieder ge val de laatste bijeenkomst der commissie zal moeten zyn, zullen de vraagstukken met; betrekking tot de effectieven en het materiaal besproken moeten worden. Ver der zal de commissie hebben te bellissen, Wil men veel van het leven ontvangen, dan moet men beginnen met veel van zichzelf te eischen. nos, en één door graaf Bemtorff. Beide drukken de hoop uit, dat dfe commissie-Lou don zoo spoedig mogelyk haar werkzaam heden besluit] en dat de raad zonder verdere vertraging de ontwapeninj^Bconferentie bij eenroept. Bernstorff is zooals te begrijpen valt, véél ongeduldiger dan de rapporteur. Monsieur moet gaau rusten, mag niet meer praten, zei ze beslist. Meteen draaide zij het licht uit en ging de aangrenzende kamer binnen, waarvan zij de deur stevig dichttrok. Carew wilde niet verder aanhouden. De drang om te rusten was tenslotte grooter, d»n zijn nieuwsgierigheid en spoedig viel hij in een kalmen verkwikkenden slaap. Carew nam, nu hij eenmaal uit zijn be wusteloosheid ontwaakt was, snel in beter schap toe en na vijf dagen was hij weer in zooverre hersteld, dat hij in een lagen 8e' makkelijken stoel qp het platte dak kon zitten. In de vijf dagen sedert hij hen het eerst had gesproken, had hij den kolonel en zijn dochter maar enkele malen gezien één maal slechts, op een avond, was hij lang achtereen in hun gezelschap geweest. Dat was op den avond toen hij van zijn moéilij- ken tocht vertelde Later liet de kolonel zich meestal verontschuldigen, daar hij vqor dienstzaken afwezig moest rijn en Joan de naam van de dochter was hij van rijn verpleegster te weten gekomen liet zich in den regel alleen des middags even zien. Overigens zag hij, tot zijn groote spijt, haar ook niet. Daarin kwam echter spoödig verandering. Zoodra zijn toestand het hem toeliet naar bulten te gaan, maakte hij, om langzamer hand weer op krachten te komen, vaak al lengs grooter wordende wandelingen, op wel ke Joan Benoit hem dan meermalen verge zelde. over dien lof. en ik hem dikwijls, heel dikwijls vasthouden moeten als hij aldoor praat over een graf kelder, die Een strenge blik van kolonel Benoit deed haar verschrikt ophouden, maar Carew, die de laatste woorden had verstaan, verschoot van kteur. Ik schijn nog aj ver weg geweest te zijn 'J1 n>ijn bewusteloosheid, zei hij, moeite doende om een lachend gelaat te toonen, blijkbaar ben ik al in m’n graf geweest ook. Do kolonel haalde de schouders op. Och, Juliette praat maar 'wat, zei hij kort af Maar nu in ernst, mijnheer Carew, nu moet u weer gaan slapen u hebt u al te veel vermoeid. Als u misschien iets noodig mocht hebben» belt u dan maar. Een met een bemoedigend knikje verwij derde hij zich, gevolgd door zijn dochter. Toen de deur was gesloten, wendde Carew zich tot zijn zwarte verpleegster. Ik heb in mijn slaap zeker veel gesproken? De negerin schudde het hoofd.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1930 | | pagina 1