Abonneert 8 thansI leekbank W inter-Artikelen en 101 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN Zaterdag 6 December 1830 |0.rl75IS 68*Jaargang 1 Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. GROITE PRIJSVERMINDERING ZENUWEN, f BEL OP 887 MfldilwisstliirüFa. I. U.v. Stiutii Kleine Annonces 8 regels II.- Gebr. Spaas Markt 16 Gouda BRANDING De Misdaad bjj de drie Mirteboomen”. GOUDSCHE COURANT abonneeren, ontvangen de tot en met 31 December a.s. verschijnende nummers. GRATIS. BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GQUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, tylEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. In den mist. Brieven uit de Hofstad. -5-- Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen. Grootste oplage hier ter stede FËÜlLLÉTdNL 10. Dit nummer bestaat uit twee bladen. HET STOFFENHUIS in alle 2d rijgbaar in alia Apotheken ea ««rijm vanaf fl. I - P" b* (Wordt vervolgd.^. flOO. verlangd, wanneet nkten en dan wu oo moeilijk hun te aarom hebben wij t de geheele familie Koffie Hag te ge- Dit heb ik van een eel pleizier en nut Koffie Hag ia zui- ilschte koffie, zeer maak en van een k aroma, zonder lelijke uitwerking, voordco ffelne vrij, het verschil spoe- i zenuwen kunnen k ben thans veel bij mijn werk en istiger. stier R. HOORWEG Hebt U PERSONEEL noodig? Zoekt U PLAATSING? Plaats dan Zaterdags Uw AANVRAGE in de Glimm GBUBiNT ieder leest ze dan I Inzending tot Zaterdagmorgen 9 uur aan het Bureau: —MARKT 31 25 tingen is vrijwel niets verwezenlijkt. Het leven is niet vrijer, niet ruimer, niet ge lukkiger geworden, de menschen zijn niet verdraagzamer, verstandiger, broederlijker. Maar het algemeene wantrouwen ligt als een donkere sluier over het leven der we reld. En overal loeren de haat en het felle egoïsme op een nieuwe kans. We hebben het geloof aan de ideeën en idealen, die zoo lang onaantastbaar leken, verloren.’En ons bewustzijn is ineengeschrompeld tot een aanbidding van het geweld. We gelooven feite lijk alleen nog aan de brute kracht en spreken dat in woorden en daden op de meest brutale wijze uit. Toch voelen we,, dat dit geen blijvende toestand kan zijn, dat we vroeg en laat weer in een andere wereld zullen moeten aankomen. Maar we hebben het uitzicht op die wereld, we hebben feite- lyk alle uitzicht verloren. We voelen ons eng en beklemd en zien geen uitweg. Ons leven ligt als in een dikken mist, die ons onzeker maakt en beangst. En we missen de kracht om ons door dien bedriegelyken mist, die toch niets anders is dan een nevel- waas, maar die telkens ongrijpbaar terug wijkt, heen te slaan. Zoo staan we als hulpeloos en weten niet waarheen op geen enkele gebied. Ons oeco- nomisch leven, dat we vast meenden te heb ben opgebouwd, brokkelt af onder onze han den De internationale samenleving ligt ho peloos verward. En onze geestelijke zeker heid ligt in puin. Het is een somber beeld van het wereld leven. Maar beseffen we niet allen de juist heid ervan? We voelen ons in den mist, hopeloos in den mist. We kennen dat gevoel ook in eigen leven. verbergen HWochte v ndiool ir.ï Hot leek schriftelijke aan- heer Vrij bewerkt naar het Duitsch. (Nadruk verboden), we van de niede- 61 hadden, klopte was Zij, die zich thans voer minstens drie maanden op de omstanders lachen me in mijn gezicht uil. Die oude net-gekleede dame een misdadig ster? Spot en ongeloof staat op ieders ge zicht te lezen en ze houden me nog steviger vast, terwijl de „bochel” zich losmaakU, en terwijl ze doorloopt zegt: „Ik ga direet naar het dichtsbijzijnde politiepost.” Ik sla om me heen en verweer me als een razende, want de vrouw en haar kameraad zijn al een eind verder. Daar komt tot mijn geluk een agent aan. Een paar woorden zijn vol doende, oin hem de situatie uit te leggen. 11ij kent me, maakt me vrij en snelt met mij de twee vrouwen achterna. Maar deze hebben al een leege taxi aasigeroepen en stappen haastig in. Het is te ver, om het nummer te onderscheiden. Maar ik wil voor niets ter wereld het spoor verliezen. De agent is aan zijn wijk gebonden het zou ons onherroepelijk kostbaren tijd roove», als we de naaste post kennis geven ik zet de vervolging dus alleen voort. Als een gek ren ik achter de auto aan dat ik tusschen al die door elkaar warrelende voertuigen bij de opera heen kwam» zonder dien eenep wagen uit het oog te verliezen, is een won der Maar de afstand wordt grooter. Geluk kig komt een leege auto aanrijden. Ik beloof dubbel tarief^ driedubbel tarief, als den chauffeur den eersten wagen inhaalt. Door het drukke verkeer en vennoedelijk ook doordat de voorste wagen een sterker motor heeft, slagen we er niet in om den wagen vóór ons in te halenik ben al blij dat ik hem niet heelemaal "uit het oog verlies. n krijgen self* i Koffie Hag nel alt nden zich er uitste- i de melk, die hun lauw tegenstond, kleinen thans veel een klein scheulje aan toegevoegd ADVERTENTIEPRIJS: Uit Goud* en omstreken (beboerende tot den bexorgkring) 1—6 regels ƒ1.30, elke regel meer /0.2ó. Van buiten Gouda en de bexorgkring: 1—6 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Za ter dagnummer 20 cL byslag op den prya. Liefdadigheids-advertentiên de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGENt 1—4 regels ƒ2.26, elke regel meer ƒ0.50. Op e de voorpagina 50 hwoger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. fiOVDSCHE (Ollti\T. Zooals nu het leven der wereld, zoo ligt ook ons eigen persoonlijke levend wel soms in den mist. Dat is, als we plotseling alle zekerheid en alle uitzichten kwyt zijn. Niet waar? We gaan ons leven vpak in een on bewuste verzekerdheid. We 4enken er niet veel aan. Maar we zien het leven en de wereld rondom ons in de voegen en vormen, die we altijd gekend hebbea en we weten den weg, dien we te gaan hebben en die ons denken en onze ervaring ons als voor- geteekend hebben. Maar dan' kan het soms gebeuren, dat een onverwacht en ongekend en nooit vermoed leed, een yreede ontgoo cheling ons treft, dat een wpord, een daad, een gebeurtenis, onze ervaring plotseling BONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, by onze agenten en loopera, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Telef. Interc. 82; Redactie Telef. 83. Postrekening 43400. We kennen ze maar al te goed in ons land die dagen van mist en nevel en nattig heid, waarop we maar zoo’n klein stukje van de wereld en het leven rondom ons zien en die wereld en dat leven als omsloten schijnen door een ondoordringbaar'gordyn, dat telkens ongrijpbaar terugwykt en dat ons toch afsluit in een kille, naargeestige eenzaamheid van het omringende leven. Het is nu de tyd van het jaar, waarin die mistige dagen vrijwel regel zyn en we nau welijks het licht soms zien, maar aldoor leven in deze klamme beslotenheid, die ons drukt en onzeker maakt. Het is het begin van de donkere dagen voor Kerstmis. We zien den blauwen hemel niet meer en de zon niet en de menschen niet en de dingen. Ons leven en de wereld schijnen ineengeschrom peld tot kleiner afmetingen, ’t Is, of onze gezichtskring nauwer wordt, of we kleiner denken, kleiner voelen, of onze gewaarwor dingen en ons geestelijke leven ook ineen schrompelt. Achter het gordijn van mist weten we wel als altijd de groote, wijde wereld. Maar we kennen haar alleen nog als iets buiten ons, waaraan we geen deel meer hebben en waarheen we niet meer kunnen geraken. Dat geeft het benauwende aan die mistige omsluiting, die we niet kun nen wegnemen, omdat ze aldoor terugwykt, wanneer we ernaar grijpen of ervoor staan, maar die ons toch alle uitzicht op en alle deelname aan het leven der wereld schy'nt te benemen. En we voelen dat benauwende juist in dezen tjjd zooveel sterker, omdat ook in figuurlijken zin ons leven en het leven der wereld in een mist schijnt te liggen. We hebben geen uitzichten meer. En er is een vreemde onzekerheid op elk gebied, maar een verenging ook van het leven en van het bewustzijn. Toen de wereldoorlog was uitgestre den, meenden we in een nieuwe wereld te zullen belanden, waar over veel puinhoopen wel toch de zon heerlijker zou schijnen boven een vrijer en rui mer en gelukkiger wereld. Het is zoo heele- maal anders geworden. Van onze verwach- 6OOk«crv«r- (root. Sanatogeo bouwt in dezacalltndi darli^ke op. leven wegsoheurt Jiet oude, vertrouwde, waarop we altyd steunden in zoo vast en zeker gingen, omgooit. En we staan in den mist, in den dichten, ondoordringbare» mist, die geen enkel uitzicht meer laat, en ons opsluit in een klamm*, ondoordring bare, eenzame schemering, waarin we hul peloos als een blinde rondtasten. Dat is niet de duisternis, die ons doet neerzitten om te sterven. Daartegen vechten we nau- wéljjks. Maar het is die mistige schemering, waarin we nog als van ver^ alle geluiden van het leven hooren, maar die ons omringt als een ondoordringbaar gordijn, waarin we vergeefs tasten om een uitweg te vinden uit de enge benauwenis, die ons omsluit, omdat we alle uitzicht op het leven verloren hebben, omdat dat leven «Mtaa geworden is en wijzelven anders. In den mist! Dat is de onzekerheid niet alleen, maar het is de verenging ook van het leven en van ons bewustzijn en de Be nauwenis, die ons de keel toeschroeft. Is het niet tragischer wellicht nog en hope- loozer dan de wildste smart? Maar er is geen mist, die altijd blijft. Dat is de troost wellicht, dat zoo vaak uit den mist een stralende dag geboren wordt. MXLVIII. Wat doen de menschen in hun vrijen tijd. Het zou stof genoeg kunnen geven voor de sociologische studie om eens na te gaan wat de menschen in hun z.g. vryen tyd doen. Er is een groot aantal personen, die op een bepaald uur hun werk eindigen en dan huis waarts gaan zonder zich verder om hun ar beid te bekommeren. Dien vinden zy den volgenden morgen wel weer terug en de arbeid op zichzelf geeft hun in de vrye uren geen stof tot verder werken. Als de deur achter hen dichtklapt, is hun gedachte er verder niet meer by. Misschien is dit wei alle zekerheid omtrent óns-zei ven en het met het grootste gedeelte der menschen het -...J. gey-tf en tot op zekere hoogte zyn ze be- nydenswaardig, omdat het zyn schaduw zijde heeft altyd met zyn arbeid bezig te zjjn, hetzij daadwerkelyk, hetzij in gedach ten. Wat doen dan al die menschen in hun vryen tijd Er wordt veel uitgegaan; aan muziek zijn tienduizenden verslaafd, aan de bioscoop honderdduizenden. Er zyn ook nog menschen die wel eens naar vergaderingen trekken, al wordt dit min of meer een uitzondering. Er wordt tegenwoordig veel kaart gespeeld. De nieuwste mode is het bridge, een tame lijk onbenullig vermaak, waarmede duizen den den tijd doodslaan. Er wordt hoog op gegeven van de geestscherpende werking van dit soort spel, maar als dat waar was moest je in den Haag tusschen louter scher pe geesten wandelen, maar dat is er nog verre van. Met dat al zyn de zeven avonden in de week, de 365 in het jaar nog niet gevuld, om van de vrye Zaterdagmiddagen en Zon dagen niet te gewagen. Men zit ook nog wei eens thuis, zonder deze kaart-maniakken, zonder muziek of bioscoop. Dan wordt er gelezen, o ja veel gelezen. Als het ook waar was dat van lezen zoo’n beschaving uitging, moest de wereld al zeer beschaafd zyn. Het laat nog iets te wenschen over! In den regel probeert men het nuttige en het aangename te dieneji. Ook hiervan moet men niet te veel verwachten. Wat erg aan genaam is, is in den regel niet by ster nut tig; wat nuttig is, is voor weinigen in den regel zóó aangenaam dat zy er hun vryen tyd mee vullen. Men kan postzegels verzamelen. Een heel braaf werk, een schuldeloos vermaak, dat kinderen zoet houdt; men kan huisvlijt be oefenen en zyn familie en kennissen in min of meer onbruikbare bullen zetten. Radio- maniak zyn is wat uit den tyd. Iedereen heeft zyn toestel en het genot van draaien tijd Sanatogen te gebrul' chter die zenuwzwakte ;en geheel overwinnen, it immers juist die stoffen in geconcentreerd melk' de zenuwen dat wonder it wij '„kracht” noemen. dt reeds langer dan 30 jraanstaande medici in wereld voorgeschrevsn van zenuwzwakte. Het ioen. Gebruik het een» - spoediger dan ge het tnogehjic houdt zult gt en gezond en sterk gaan r nog vandaag met. waar de „bochel” eigenlijk op wachtte. Twee uur ging er voorbij. Eet wel op de brutali teit van die vrouw terwijl haar signale ment overal is verspreid en men in alle hoe ken en gaten naar haar zoekt, waagt ze het, om twee volle uren bedaard in een auto Vlak bij het gevangenishoapitaal te zitten wach ten al staat het hospitaal dan ook in een etille straat en alleen vertrouwend op een kleine gedaanteverwisseling. Het moet een duivelin zijnbromde de oommissaris. Maar zegt er dan bij, vulde Helfrich aan dat er dingen van buitengewoon veel belang voor haar of voor personen,, die haar na staan, in het spel moeten zijn, dat ze zoo iets waagt. Dan ging de detective verder met zijn verhaal. Omstreeks half vijf merkte ik opeens, dat u, Dr. Brenntner, den hoek omkwam, en het hospitaal inging. De dokter knikte. Dat klopt. Ik ga er anders al om vier uur naar toe, maar gister was ik een half nur later dan gewoonlijk. Nauwelijks was u in de deur verdwenen of de „bochel” boog zioh uit het portier en riep den chauffeur. Zij keek voorzichtig om zich heen, maar kon mij niet zien, want ik had me bij die eerste beweging die ze maakte heelemaal in de portiek teruggetrokken. Daardoor ontging me evenwel het adres, dat zij den chauffeur opgaf, en er bleef me niets anders over dan toen de auto zich in beweging zette er als een straatjongen er achter aan te hollen Natuurlijk zou de auto, al ben ik een getrainde hardlooper den wed- JAN VAHDSRLAND MARKT 2 - GOUD* Wasbeits Stopwas strijd gewonnen hfèbben, maar het geluk diende me, want op den hoek van de straat passeerde me een rijwielagent, die me kende en die me,' de situatie terstond begrijpend, direct zijn fiets gaf. Nu kon ik de vervolging met meer succes voortzetten» vooral omdat de auto in het drukke verkeer niet overmatig hard reed. Ik heb tusschen twee haakjes de fiets later in de steek gelaten in het geruste besef dat een politiefiets wel op zijn pootjes te recht komt, en dat is ook gebeurd, want een surveilleerende agent heeft zich er later over ontfermd. Maar om weer op mijn verhaal terug te komenDe auto reed naar de Alserstrasse en stapte voor het huis waar u woont, dokter. Toen begreep ik pas, dat u het was, waar ze zoo lang op gewacht had. Zij wilde er zeker van zijn, dat ze u niet thuis trof en ik vennoedde, dat het doel van haar bezoek was, uw moeder onder een of ander voor wendsel over nummer 61 uit te vragen. Ter wijl de vrouw bij uw moeder was, requi- reerde ik ook eeïn taxi, gaf den chauffeur nauwkeurige instructies en wachtte aan den overkant, een eind voorbij uw huis. Het duurde niet lang, of de „bochel” verscheen weer en stapte in haar auto. Nu begon een wilde klopjacht. Mijn wagen bleef dicht ach ter de hare, tot we in de Wollzeile kwamen. Hier stapte de vrouw uit betaalde en richtte haar schreden naar de passage, waar door men op het Stephansplein komt. Ik na tuurlijk achter haar aan, want ik wilde haar B, verblijfplaats uitvinden, vóór ik haar in- I den arm en roep- „Het is niet wAar zij rekende. Zij liep recht op de Btephanskerk is zelf een misdadigster, die -door de politie af, ging naar de rechterzijbeuk en zette zich gezocht wordt. Houdt haar vast. Maar de 21 Het signalement dat plichtige van nummer heelemaal niet. Die daar in de auto zat, zonder twijfel een dame. Ze was niet zigeunerachtig bruin, en ze had ook niet die dikke, samengegroeide wenkbrauwen. Ze speculeerde natuurlijk op die afwijking, maar ik liet me er niet door van de wijs brengen Ik was trouwens al veel eerder tot de conclusie gekomen, dat we hier waarschijnlijk niet met gewone vrou wen uit het volk te doen hadden en bo vendien sprak het vanzelf dat de „bochel” haar uiterlijk trachtte te veranderen, nu haar signalement overal verspreid was. - Ik liep nog eens voorbij om haar gezicht dui delijk te kunnen zien. Ditmaal merkte ze me °P en een vlammende blik uit haar donkere Oo?en trof me daarop trok zij zich haas je in een hoek van den wagen terug, dat k haar gezicht niet zou zien. Dat was on doorzichtig, wajjt nu wist ik, dat ze wat te ’“i had en dat ze ongetwijfeld de te was. Langzaam liep ik door en ver- mte in de dichtst bijzijnde portiek. van belang, vast te stellen, daar op een der banken neer, naast een nog tamelijk jonge vrouw, die schijnbaar met op haar buurvrouw lette. Dat zij evenwel bij elkaar hoorden, leidde ik met zekerheid af uit het feit, dat zij zonder eenige aarzeling naast die ééne vrouw was gaan zitten, hoe wel de andere banken allemaal leeg waren Het was stellig een kameraad die hier op haar gewacht had. Ik had mij niet vergist. Na een poosje stonden zij allebei op en ver lieten samen de bank. Ik hield mij schuil in het portaal en volgde ze toen voorzichtig, eerst op een afstand, maar dan, toen ik bang was, dat ik ze in het gewoel van de Karnstrasse uit het oog zou verliezen,, vlak achter haar aan. Daar draaide de vrouw zich eensklaps al spiedend om. Of ze bang was, dat er gevaar dreigde ik weet het niet. Maar haar blik ontmoette de mijnen, zij kromp ineen en zij verbleekte. Blijkbaar herkende ze in mij den man, die al bij het hospitaal in haar auto had gekeken en raad de alles. Zij loopt een paar passen door, blijft dan opeens staan en roept met een gehuichelde schrik: „Goede hemel, ze heb ben mijn portemonnaie gestolen I” Dadelijk blijven er voorbijgangers staan. Dan wijst ze op mij„Die man draaide straks voort durend om mij heen, hij moet het gedaan hébben!” Ik word dobr twaalf handen beet gepakt, er wordt om die politie geroepen ik hen eerst sprakeloos door die verduiveld handige truc en de tegenwoordigheid van j geest van die vrouw, maar dan kom ik tot bezinning, grijp haar met beide handen bij ft VAAW I-T,. H.ftA W.4.» ™'J is zelf een misdadigster, die -door de politie aan de knopjes is al lang voorbij. Misschien kunnen er nog een paar hon- derd genoegens van den vryen tyd worden opgesomd en misschien zyn er ook nog die wij heelemaal niet kennen. En dan vergaten wy nog alle nuttige en aangename hand werkjes van het vrouwelijk geslacht, mits gaders de huiselijke bezigheden waarmede menig braaf huisvader zich pleegt bezig te houden. Maar hoevelen zyn er nu, die nu eens echt iets serieus trachten te doen, waarin zij eigenschappen of bekwaamheden ontwik kelen en botvieren, welke by hungiagelyk- schen arbeid niet gebruikt worden. Dat zijn er maar weinigen. De special!- seering van allen arbeid leidt er toe, dat diverse kwaliteiten en capaciteiten niet tot hun recht komen. Er is een overcompleet aan arbeidsvermogen en het ware nuttig als ieder eens naging hoe hij dat overcom pleet kan besteden. Het moet niet ontaarden in beunhazerij of dilettantisme, m^ar wel zijn een goede oefening Van den geest, waarvan ongetwijfeld indirect de dagelyk- sche arbeid voordeel zal hebben. Na deze erg lange inleiding komen wy eindelijk by wat we willen vertellen, n.l. iets van een bijzonder lofwaardige vereeni- ging in den Haag, die in goeden zin werkt voor de geestesontwikkeling van personen, die een overclompleet aan arbeidstalent hebben. Het is de Haagsche Schetsclub, die den 15en November 1903 al werd opgericht met het doel huk, die in hun vryen tyd zich wil len oefenen in teekenen daartoe de gelegen- Een groot mensch is hij, die zijn kin derhart niet verloren heeft.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1930 | | pagina 1