Transvalia lad lemersl I I 'II III I I II Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen. Gegarandeerde oplage 6500 ex. 1 I ffeere/? floeden NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN BERGAMBACHT, BERKENW0UDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, „tylEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, -WAÖDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. 3'Zaterdag 7 Maart 1831 88*Jaargang Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen EERSTE BLAJD. LI FEUILLETON. Een ongeluk in de Andes. e <^ay >aatt/icVet i xenuiden. 11 I- t f i 1 TÉ 60811. Brieven uit de Hofstad. DIENSTBODE? Goudsche Courant de beste kans tot slagen BEL OP 2084 ModalwistebBrijFa. 1. H.ï. StnitBH ten NLOOZB LING enscht la termijnen ondsleden. eelkundige erzekerlng. Dit nummer bestaat uit twee bladen. 4 si snde en HOOFDSTUK XII Lastige vragen. Woedt vervolgd. >raan- leeg nken- IV/e ontevreden is met het mindere is daarom nog niet altijd voor het meerdere geschikt. ER IN cende isieke Vloerwas, Meubel was JAN VANDIRLAND MARKT 2 - GOUDA van de sstaten. beant- dat je Op tien mijlen afstand van de plaats, waar de rivier, de Lee. waaraan Winetanley Ma- nor en de Grange gelegen zijn, in het En- gelsche Kanaal uitmondt, lag een klein •ilandjo. dat aan Lady Winstanlsy behoor- f I ll4t buurt ronddwaalt en wat gisterenavond ge beurd is, heeft mij niet weinig in die mee- ning versterkt. Als hij niet dood is, is dat een gewel dige last van mijn ziel. De advocaat haalde alleen maar de schou ders op en ging voort: Luister nu naar mijn raad en maak een ander testament ik ken in Plymouth een notaris, Hagley heet hij dan heb je geen last meer van verdwaalde kogels. Hoe komt Sylvester te weten, dat ik een ander testament heb gemaakt en het zijne waardeloos 'is geworden? Laat dat maar aan mij over. Austin keek hem nan met een blik van bewondering en hartelijk vertrouwen. Goed, ik zal den notarig opbellen hem met de auto laten halen. Tegen den lunch kwam notaris Hagley en Austin had intusschen genoteerd wat hij in het testament opcenomen wilde hebben. Harkbutt deelde den notari8 in vertrouwen mede de naamsverandering van zijn cMënt en db reden waarom een ander testament gemaakt moest worden De advocaat verzocht geen melding te ma ken van den ring, omdat hij, wanneer hij zelf in het testament voorkwam niet als ge tuige zou kunnen dienst doen en daar was hij juist zeer op gesteld. Wie moet de ander getuige zijn? Vroeg Miles. Gustave gaat niet, omdat die een legaat krijgen. Laat Merrifield maar getuige zijn. Maar dan ziet hij mijn werkelijke naam wierp Austin tegen. r- Dat hindert absoluut niet, meende yzerprys, welke onsen scheepsbouw in staat stelde om goedkooper te werken dan de Duitsche werven, welke voor het ijzer van de Duitsche hoogovens veel meer moesten betalen dan de Nederlandsche concurrenten. En zoo is de Engelsche jam-industrie groot geworden door de goedkoope suiker, welke de Europeesche rietsuikerlanden als om strijd in Engeland invoerden, 't liefst met behulp van uitvoerpremies. Wat de Duit sche belastingbetaler betaalde, stak de En gelsche jamfabrikant in zyn zak. Nederland is langen tyd het strjjdtooneel geweest van Duitsche en Engelsche kolen. Ónze indus trie profiteerde daarvan. En profiteert daar nog van. Het is dus duidelijk, dat /lumping” voor ons lang niet altijd nadeelig 'is, integendeel het kan in vele gevallen zeer voordeelig zjjn. Laat de Duitsche ijzer-industrie maai in ’t genot van een hoogen binnenlandschen ijzerprijs! Wat kan het ons schelen, als wij maar profiteeren van goedkoop Duitsch ijzer. Maar soms worden wy natuurlijk de. dupe, n.l. wanneer het buitenland onze markt „dumpt” met artikelen, die wij zelf met succes kunnen voortbrengen, zooals b.v. suiker. Dan is het inderdaad een bron van ellende, vooral in tijden, waarin het met de suikermarkt toch al niet rooskleurig is. De eenige uitkomst hier is dat het eens zoover zal moeten komen dat de regeerin- gen van de betrokken landen aan het dwaze stelsel van bescherming, dat de schatkist handen vol geld kost, een einde maken. M«t tegenmaatregelen van onzen kant maken wij het nog slechts erger. Nederland is vóór alles een exportland, o.a. van zuivel- en industrieproducten, van goederen, waarin over het algemeen veel arbeidsloon steekt. Deze producten nu rui- landsche stijl naast griezels van de ultra moderne. Geen land heeft een eigen cachet in zijn meubelkunst of hier kunt ge dat be wonderen of verafschuwen. De moderne techniek steunt den bouw van de stijlen zonder daaraan te raken. Het verlichtings- vraagstuk bijvoorbeeld moet worden opge lost op een wjjze die de stijl niet raakt en die toch aan het voordeel van den modernen tijd voldoening geeft. Men denkt allicht dat alleen voor de dik ste beurzen hier wat te halen valt. Dat is niet waar; er is hier voor iedere beuurs goeds en moois te vinden. Wat het meest treft bij een rondgang door dit nirwana van schoonheid en kunst is de afheid van al het gebodens. Tot in details is alles verzorgd en aan de wanden hangen schatten van schilder- en prentkunst De wandversiering is niet alleen een onderdeel van de meubileeringskunst, zjj is er een hoofdbestanddeel van en dit is zoo goed gezien in deze toonzalen, dat aan het hoofdbestanddeel groote zorg wordt be steed. IERS. 93, Gouda tr. 50, Gouda Ikada 179 in. MUCl. Nieuwe winkels en magazijnen. Na de slechte jaren lydens en na den oorlog was er in vele zaken weinig lust tot uitbreiding, maar daarna is er althans in de residentie by na een wedstryd ontstaan onder de groote althans om hun gehouwen te modemiseeren en hun gebied te vergroo- ten. Daarbjj komen ook moderne stroomin- gen voor den dag, die oude opvattingen op zij dringen. Het oude idee van rustig achter de toonbank te wachten tot de geachte klant komt binnenstappen en zyn wensch om iets bepaalds te koopen kenbaar maakt is voor bij. Men wil de menschen naar de zaken trekken, him daar alles toonen wat er op een bepaald gebied te verkrijgen is, opdat daardoor de keuze wordt uitgebreid en de smaak van het publiek verbeterd. Er is in de winkels en magazijnen dik wijls veel meer te zien dan ooit vermoed wordt. De etalages doen wel geregeld zien wat er aan nieuws is, maar wie volgt ge regeld de wisselende exposities achter de groote ruiten? De show-room is de uitbreiding van de étalage geworden en daar kan men een overzicht krygen van alle wonderen van het menschelijk vernuft en de techniek. Tot welk een hoogte het eenvoudige denk beeld van den show-room weer opgevoerd kan worden, hebben wij dezer dagen ervaren toen wy een bezoek brachten aan een der grootste en oudste zaken op het gebied van meubelkunst. In de Wagenstraat, dient by het kruispunt van Vlamingstraat, Spuistraat en Veene- straat stond weleer een deftig heerenhuis „De drie Papegaaien” genaamd. In dat huis richtte een zekere Pander zyn meubelzaak in, die in een halve eeuw tjjds zou uitgroeien tot een paleis van kunst en techniek, van schoonheid en vernuft. Nu wederom eenige aangrenzends per- ceelen bij de oude zaak werden getrokken, was het oogenblik gekomen om een grootere reorganisatie tot stand *e brengen. Schier eindeloos is thans de doolhof geworuen, waarin alleen een ervaren gids den weg kan wijzen. Van het oude huis is nog iets bewaard gebleven, waaronder een fraaie monumentale trap, die weer eens die ver fijnde kunst uit vroeger tijd verraadt. In bonte ry volgen de kamers, elk in een bizonderen styl met nauwgezetheid gecon strueerd. We zien er juweelen van oud-Hol- Een tentoonstellingszaal. Het is niet mogelijk in verdere details te treden van al hetgeen onze oogen de revue passeerde. De deuren van Pander’s zaken staan wijd-open voor ieder die wil komen kijken. Om die gedachte nog meer ingang te doen vinden, is een speciale tentoonstel lingszaal gesticht, waar op allerlei gebied exposities zullen worden gehouden. Het is de bedoeling deze zaal aan kunstenaars op ieder terrein belangeloos ter oeschikking te stellen. By de opening der nieuwe gebou wen zyn „De Voortrekkers” er gehuisvest. Natuurlijk is de toegang daarheen voor ieder vrij en kosteloos en wie er heen gaat wandelt op dien weg langs de kostbare toon- kamers, die alle zóó gaarne bezichtigd wor den. Wy verwachten dat deze zaal een cen trum van kunst zal zyn, waarheen velen op geregelde tijden zullen heen trekken. Zoo komt de kunstzinnige altijd weer in hit paleis, dat hem gaarne wacht en zoo wordt een contact verkregen tusschen kunst en de Het was onbewoond, alleen stond op een der hoeken een kleine vuurtoren, dje alg waarschuwing diende tegen de zandban ken, die zich voor het eiland uitstrekten en waar een vuurtorenwachter woonde. Lord Winstanley had er een houten huisje laten neerzetten,, waar hij dikwijls overnachte als hij op jacht wa« naar waterwild en den laatsten dag, dat Harkbutt bij zijn vriend logeerde, zou er een picnic gehouden wor den. waartoe verschillende gasten gonoo digd waren. Lady Winstanley was eigenlijk de gast vrouw, maar Austin zou voor alles zergen. Het was een mooie, nog zomersche dag en Thea sprong met het blijde vooruitzicht van een vroolijk uitstapje op het water, vlug het bed pit en trok de gordijnen open. De Lee glinsterde als vloeiend goud, toen de zonne stralen door den mist heen drongen en op het kabbelende water speelden. Ze klapte in de kleine handen, toen ze zag wat een stra lende dag het zou worden en rende naar haar moeders kamer. Het ig heerlijk weer, mammie, dk ben zoo blij! En ze danste van plezier Ja kindje, het zal een warme dag wor den. zei Lady Winstanley, die in een peig noir in een laag stoeltje zat en een kopje thee dronk. Ze zag er buitengewoon bekoor lijk uit in haar zacht lila ochtendjapon. Vindt u hem niet vreeeelijk aardig, mammie? vroeg het kind opeens. ZOEKT U EEN OF ANDER PERSONEEL? EEN AANVRAGE IN DE geeft U 1.per aanvrage tot 8 regels, elke regel meer 12% cent. Zend ze in aan het Bureau: MARKT 31 - TELEF. 2745 Naar het Engelsch van MORICE GERARD 15 (Nadruk verboden.) Neem me niet kwalijk, Miles, zei Hark- butt zonder eenige aanleiding, ik hoop niet, dat je mijn vraag vrijpostig vindt, maar ik zou graag willen weten wanneer je het laatst een testament gemaakt hebt. Austin nam zijn pijp uit den mond en keek zijn vriend verbluft aan. Mijn testament? Dat heb ik al jaren ge leden gedaan het ligt bij mijn notaris. Waarom vraag je dat in vredesnaam? Omdat Jk graag zou willen, dat je een ander maakt. Zoover ik mij herinneren kan, bestaat er ’•let de minste noodzakelijkheid er iets aan te veranderen. Ik laat mijn geld aan den verren neef, die mijn tit^l erft. Ik geloof, dat hij bij het gezantschap in Belgrado o'f Boekarest is Hij kan het best gebruiken. Verder heb ik een paar liefdadige instellin gen bedacht, een paar jaargelden toegekend en voor jou heb ik een ring bestemd. Kijk, deze. Austin trok een moeien zegelring met drie zwarte diamanten van zijn vinger, hield die zijn vriend voor en vervolgde- Harkbutt. Waarom niet? riep Austin. Bedien den moet je in de eerste plaats buiten een dergelijk geheim houden. Hij weet het al, antwoordde Harkbutt leukweg. Ik verzeker je, dat hij zijn mond houdt, zoolang dat in zijn kraam te pag komt praten zal, ale hij het oogen blik gekomen acht. Het zal da zaak geen kwaad doen, als hij als getuige dienst doet. Alg je zeker ervan bent. Volkomen zeker. Zoo werd Merrifield binnen geroepen om getuige te zijh bij de onderteekening van het testament van zijn meester en in zijn tegenwoordigheid werd de naam: Miles Calliston” geschreven. Harkbutt was, nadat hij zijn eigen naam gezet en den pen neergelegd had, zoo gaan zitten, dat hij het gewicht van den butler kon zien, terwijl deze teekende. Merrifield’s hand beefde, terwijl hij schreef, hij merkte drommels goed, dat de bekende en gevrees de advocaat hem gadesloeg en dat scheen hem niet bepaald op zijn gemak te zetten. De butler keek met opzet niet naar de hand- teekening van zijn meester; John Harkbutt zag het en glimlachte. seningstaat van inschrijvingen niet met losse en. O cent M/s cent per vel 1 cent per vel MAN ZOON ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal /2J0, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per port per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.88. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA, 0<j onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux z|jn dagelyks geopend van 9—6 uur. Administratie en Redactie Telef. Interc. 2745. Postrekening 48400. Ik wist, dat ik evengoed water raar de zee kon dragen, als jou geld nalaten! Dat spreekt vanzelf Maar ik ben ep erg op gesteld,, dat je zoo gauw mogelijk een ander testament maakt, drong de advocaat aan. Hoe eerder, hoe liever. Waarom niet dadelijk? Je hebt toch niets te doen. Je zult me toch eerst moeten duidelijk maken, waarom je daar je zinnen zoo op gezet hebt, waarde vriend. Laat ik je vraag met een vraag woorden. Wat voor papier denk je reisgenoot, die brave Andrew Sylvester, je heeft laten teekenen, toen je letterlijk en figuurlijk aan het randje van den afgrond lag? Weet ik het een of ander order voor proviand en medicijnen. Ik onderteekende die orderbriefjes altijd. Neem me niet kwalijk dat ik het zoo openhartig zeg. maar wat een blinde ezel ben je toch! Je teekende natuurlijk niets anders dan je eigen testament. Weet je nog, wat ik je gezegd heb, direct toen je me Syl vester’s naam noemde? En die twee vrien den, die op het goede oogenblik ten tooneele verschenen, hebben natuurlijk als getuige dienst gedaan. De eerste paar minuten was het doodetril in de serre; toen zei Miles- Als je gelijk hebt, en ik moet toegeven, dat het heel waarschijnlijk ie. dan heeft Nero er niet zooveel kwaad aan gedaan om dien kerel te pakken te nemen. Maar toch moet hij op een of andere mysterieuze manier aan den dood ontsnapt zijn, vervolgde de advocaat. Onkruid ver gaat niet, luidt het spreekwoord. Ik ver denk hem er zelfs Van dat hij hier in de CRISISGEVAREN. Er is een tyd geweest, toen men bescher ming als een noodzakelyk kwaad zag. Thans leven wy echter in een tyd, waarin men protectionistische maatregelen als iets be- geerenswaardigs vooratelt. In alle landen, waar economische nood dreigt, .naakt men er gebruik van. Alleen Nederland, zoo hoort men dikwijls opmerken, maakt een uitzon dering. Wy laten ons liever slaan en blijven volharden by onze lustelooze houding. Bo vendien, aldus redeneert men, zyn de tijden veranderd. Wie nu nog vryhandelaar is, blijft halsstarrig vasthouden aan een ver ouderd inzicht. Het zou te ver voeren, hier in den breede over dit onderwerp uit te weiden. Zooveel schijnt echter wel zeker, dat er géén sprake van een bankroet van het vryhandelabegin- sel is. Het is ten slotte geen kwestie van geloof of ongeloof, maar eenvoudig van practische deugdelijkheid. En als voor ons land vryheid van verkeer met het buiten land de beste waarborg voor een goeden gang van zaken in landbouw en nijverheid iSfcdan is vrijhandel geen zinledige phraze, maar een waarheid, die onder alle omstan digheden van kracht blijft en stellig in tij den van malaise. Intusschen is het wel opmerkelijk, hoe ook in deze crisis de grootste drang naar bescherming uitgaat van die industrieën, welke niet in staat zyn zonder hulp op de wereldmarkt te concurreeren. De ellende voor ons volk als geheel zou evenwel niet te overzien zyn, indien de regeering toegaf aan de wenschen om het buitenlandsche product buiten onze grenzen te houden. Ze ker, het is ellendig, dat er veelal „dum ping” plaats heeft, doch wy zouden van den wal in de sloot komen door daartegen met bescherming te velde te trekken. Gelukkig is Nederland er tot nu toe altijd wel by gevaren, dat het buitenland onze markt uit koos om bepaalde producten te ./lumper”, dat wil zeggen, deze by ons goedkooper aan bood, dan in het eigen land. Zoo hebben wij dikwijls kunnen profiteeren van den lagen GOIDSUIE (01 HAM. ABVERTENTIH’RUSi Uit Gouda en ometreken (behootende tot den bexorekrine) 15 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en de bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnammer 20 et bijslag op den prtjz. Liefdadigbeids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELÏNGEN: 1—4 regels ƒ126, elke regel meer ƒ8.58. Op de voorpagina 58 booger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden prjjs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen werden ingezonden door tuMchenkomrt van soliede Boek handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daag* vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te z|jn. len wij op de wereldmarkt tegen producten, welke het buitenland uitsluitend, beter of goedkooper voortbrengt. Tegenover eiken uitvoer moet noodzakelyk een invoer staan, ’t Geld vervult by den internationalen goe- derenruil slechts een ondergeschikte rol. Wy Nederlanders hebben voor ons bestaan ijzer en staal, wol en katoen (als grondstof), plantaardige vetten en traan, hout, tarwe, ryst, koffie, thee, tabak, chemicaliën, kolen, huiden en nog onnoemelijk veel meer noo- dig. Al deze artikelen kunnen wy echter slechts bekomen in ruil 'voor onze eigen voortbrengselen van bodemcultuur en nij verheid, als boter, kaas, vleesch, bloembol len, fruit, textielproducten, gloeilampen enz. Voor een land als Nederland nu, dat in zoo sterke mate afhankelijk is van buitenland sche grondstoffen (welke voor ons bestaan even onmisbaar zijn, als het zonnelicht voor het leven op aarde) werkt elke 'bescherming zeer nadeelig. Men behoeft immers geen economisch geleerde te z|jn, om te begrijpen dat een invoerrecht op een bepaald artikel dit artikel op de binnenlandsche markt duur maakt. Trouwens daar is het de groep, wel ke de bescherming vraagt, immers ook om begonnen. Een verhoogihg van den prijs van een artikel werkt zich echter uit in een verhooging Van de produètiekosten van tal van andere artikelen, o^dus yan die goe deren, welke wy op de wereldmarkt in ruil voor noodzakelyke importgoederen, moeten verkoopen. Ziedaar de gevaarlijke kant van beschermende maatregelen. Zy helpen mede de productiekosten over de geheele linie te verhoogen, waardoor ons land als export land in gevaar komt. Maar dat is nog niet eens alles. Het gaat met bescherming net als met slaapmiddeltjes. Eerst een kleine dosis, doch al spoedig blijkt dit niet vol doende en roept de patiënt om meer. Met bescherming begint men gewoonlijk ook op zeer bescheiden wyze. 't Suikerwetje is er om hiervan te getuigen. Ziet men dan, dat ’t niets geeft, dan roept men om veel krach tiger maatregelen. Het Suikerwetje is< al lang in de diepte verdwenen, kon men kort- geleden in de Kamer nog hooren verkon- 1 digen. Er moet meer komen, desnoods maar rechtstreeksche subsidie. Dat is het gevaarlijke hellende vlak der protectie. Men weet wel, waar men van wal steekt, maar niet, waar men belandt. Alleen staat dit wel vast, dat hec steeds minder wordt, naarmate men meer naar het medi cijnkastje van bescherming en subsidies loopt! AARD, str. 13b I 30013 16 en 17 en 7-9 uw pen.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1931 | | pagina 1