Transvalia
lad
lemersl
I
I
'II
III I
I
II
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen. Gegarandeerde oplage 6500 ex.
1
I
ffeere/?
floeden
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, BERKENW0UDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
„tylEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, -WAÖDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
3'Zaterdag 7 Maart 1831
88*Jaargang
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAJD.
LI
FEUILLETON.
Een ongeluk in de Andes.
e <^ay
>aatt/icVet
i xenuiden.
11
I-
t
f i
1 TÉ 60811.
Brieven uit de Hofstad.
DIENSTBODE?
Goudsche Courant
de beste kans tot slagen
BEL OP 2084
ModalwistebBrijFa. 1. H.ï. StnitBH
ten
NLOOZB
LING
enscht la
termijnen
ondsleden.
eelkundige
erzekerlng.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
4
si
snde
en
HOOFDSTUK XII
Lastige vragen.
Woedt vervolgd.
>raan-
leeg
nken-
IV/e ontevreden is met het mindere is
daarom nog niet altijd voor het meerdere
geschikt.
ER
IN
cende
isieke
Vloerwas, Meubel was
JAN VANDIRLAND
MARKT 2 - GOUDA
van de
sstaten.
beant-
dat je
Op tien mijlen afstand van de plaats, waar
de rivier, de Lee. waaraan Winetanley Ma-
nor en de Grange gelegen zijn, in het En-
gelsche Kanaal uitmondt, lag een klein
•ilandjo. dat aan Lady Winstanlsy behoor-
f I
ll4t
buurt ronddwaalt en wat gisterenavond ge
beurd is, heeft mij niet weinig in die mee-
ning versterkt.
Als hij niet dood is, is dat een gewel
dige last van mijn ziel.
De advocaat haalde alleen maar de schou
ders op en ging voort:
Luister nu naar mijn raad en maak een
ander testament ik ken in Plymouth een
notaris, Hagley heet hij dan heb je geen
last meer van verdwaalde kogels.
Hoe komt Sylvester te weten, dat ik
een ander testament heb gemaakt en het
zijne waardeloos 'is geworden?
Laat dat maar aan mij over.
Austin keek hem nan met een blik van
bewondering en hartelijk vertrouwen.
Goed, ik zal den notarig opbellen
hem met de auto laten halen.
Tegen den lunch kwam notaris Hagley en
Austin had intusschen genoteerd wat hij in
het testament opcenomen wilde hebben.
Harkbutt deelde den notari8 in vertrouwen
mede de naamsverandering van zijn cMënt
en db reden waarom een ander testament
gemaakt moest worden
De advocaat verzocht geen melding te ma
ken van den ring, omdat hij, wanneer hij
zelf in het testament voorkwam niet als ge
tuige zou kunnen dienst doen en daar was
hij juist zeer op gesteld.
Wie moet de ander getuige zijn? Vroeg
Miles. Gustave gaat niet, omdat die een
legaat krijgen.
Laat Merrifield maar getuige zijn.
Maar dan ziet hij mijn werkelijke naam
wierp Austin tegen.
r- Dat hindert absoluut niet, meende
yzerprys, welke onsen scheepsbouw in staat
stelde om goedkooper te werken dan de
Duitsche werven, welke voor het ijzer van
de Duitsche hoogovens veel meer moesten
betalen dan de Nederlandsche concurrenten.
En zoo is de Engelsche jam-industrie groot
geworden door de goedkoope suiker, welke
de Europeesche rietsuikerlanden als om
strijd in Engeland invoerden, 't liefst met
behulp van uitvoerpremies. Wat de Duit
sche belastingbetaler betaalde, stak de En
gelsche jamfabrikant in zyn zak. Nederland
is langen tyd het strjjdtooneel geweest van
Duitsche en Engelsche kolen. Ónze indus
trie profiteerde daarvan. En profiteert daar
nog van.
Het is dus duidelijk, dat /lumping” voor
ons lang niet altijd nadeelig 'is, integendeel
het kan in vele gevallen zeer voordeelig
zjjn. Laat de Duitsche ijzer-industrie maai
in ’t genot van een hoogen binnenlandschen
ijzerprijs! Wat kan het ons schelen, als wij
maar profiteeren van goedkoop Duitsch
ijzer. Maar soms worden wy natuurlijk de.
dupe, n.l. wanneer het buitenland onze
markt „dumpt” met artikelen, die wij zelf
met succes kunnen voortbrengen, zooals
b.v. suiker. Dan is het inderdaad een bron
van ellende, vooral in tijden, waarin het met
de suikermarkt toch al niet rooskleurig is.
De eenige uitkomst hier is dat het eens
zoover zal moeten komen dat de regeerin-
gen van de betrokken landen aan het dwaze
stelsel van bescherming, dat de schatkist
handen vol geld kost, een einde maken. M«t
tegenmaatregelen van onzen kant maken
wij het nog slechts erger.
Nederland is vóór alles een exportland,
o.a. van zuivel- en industrieproducten, van
goederen, waarin over het algemeen veel
arbeidsloon steekt. Deze producten nu rui-
landsche stijl naast griezels van de ultra
moderne. Geen land heeft een eigen cachet
in zijn meubelkunst of hier kunt ge dat be
wonderen of verafschuwen. De moderne
techniek steunt den bouw van de stijlen
zonder daaraan te raken. Het verlichtings-
vraagstuk bijvoorbeeld moet worden opge
lost op een wjjze die de stijl niet raakt en
die toch aan het voordeel van den modernen
tijd voldoening geeft.
Men denkt allicht dat alleen voor de dik
ste beurzen hier wat te halen valt. Dat is
niet waar; er is hier voor iedere beuurs
goeds en moois te vinden.
Wat het meest treft bij een rondgang
door dit nirwana van schoonheid en kunst
is de afheid van al het gebodens.
Tot in details is alles verzorgd en aan de
wanden hangen schatten van schilder- en
prentkunst De wandversiering is niet alleen
een onderdeel van de meubileeringskunst,
zjj is er een hoofdbestanddeel van en dit is
zoo goed gezien in deze toonzalen, dat aan
het hoofdbestanddeel groote zorg wordt be
steed.
IERS.
93, Gouda
tr. 50, Gouda
Ikada 179
in.
MUCl.
Nieuwe winkels en magazijnen.
Na de slechte jaren lydens en na den
oorlog was er in vele zaken weinig lust tot
uitbreiding, maar daarna is er althans in
de residentie by na een wedstryd ontstaan
onder de groote althans om hun gehouwen
te modemiseeren en hun gebied te vergroo-
ten. Daarbjj komen ook moderne stroomin-
gen voor den dag, die oude opvattingen op
zij dringen. Het oude idee van rustig achter
de toonbank te wachten tot de geachte klant
komt binnenstappen en zyn wensch om iets
bepaalds te koopen kenbaar maakt is voor
bij. Men wil de menschen naar de zaken
trekken, him daar alles toonen wat er op
een bepaald gebied te verkrijgen is, opdat
daardoor de keuze wordt uitgebreid en de
smaak van het publiek verbeterd.
Er is in de winkels en magazijnen dik
wijls veel meer te zien dan ooit vermoed
wordt. De etalages doen wel geregeld zien
wat er aan nieuws is, maar wie volgt ge
regeld de wisselende exposities achter de
groote ruiten?
De show-room is de uitbreiding van de
étalage geworden en daar kan men een
overzicht krygen van alle wonderen van
het menschelijk vernuft en de techniek.
Tot welk een hoogte het eenvoudige denk
beeld van den show-room weer opgevoerd
kan worden, hebben wij dezer dagen ervaren
toen wy een bezoek brachten aan een der
grootste en oudste zaken op het gebied van
meubelkunst.
In de Wagenstraat, dient by het kruispunt
van Vlamingstraat, Spuistraat en Veene-
straat stond weleer een deftig heerenhuis
„De drie Papegaaien” genaamd. In dat huis
richtte een zekere Pander zyn meubelzaak
in, die in een halve eeuw tjjds zou uitgroeien
tot een paleis van kunst en techniek, van
schoonheid en vernuft.
Nu wederom eenige aangrenzends per-
ceelen bij de oude zaak werden getrokken,
was het oogenblik gekomen om een grootere
reorganisatie tot stand *e brengen. Schier
eindeloos is thans de doolhof geworuen,
waarin alleen een ervaren gids den weg
kan wijzen. Van het oude huis is nog iets
bewaard gebleven, waaronder een fraaie
monumentale trap, die weer eens die ver
fijnde kunst uit vroeger tijd verraadt.
In bonte ry volgen de kamers, elk in een
bizonderen styl met nauwgezetheid gecon
strueerd. We zien er juweelen van oud-Hol-
Een tentoonstellingszaal.
Het is niet mogelijk in verdere details te
treden van al hetgeen onze oogen de revue
passeerde. De deuren van Pander’s zaken
staan wijd-open voor ieder die wil komen
kijken. Om die gedachte nog meer ingang
te doen vinden, is een speciale tentoonstel
lingszaal gesticht, waar op allerlei gebied
exposities zullen worden gehouden. Het is
de bedoeling deze zaal aan kunstenaars op
ieder terrein belangeloos ter oeschikking te
stellen. By de opening der nieuwe gebou
wen zyn „De Voortrekkers” er gehuisvest.
Natuurlijk is de toegang daarheen voor
ieder vrij en kosteloos en wie er heen gaat
wandelt op dien weg langs de kostbare toon-
kamers, die alle zóó gaarne bezichtigd wor
den.
Wy verwachten dat deze zaal een cen
trum van kunst zal zyn, waarheen velen op
geregelde tijden zullen heen trekken. Zoo
komt de kunstzinnige altijd weer in hit
paleis, dat hem gaarne wacht en zoo wordt
een contact verkregen tusschen kunst en
de Het was onbewoond, alleen stond op
een der hoeken een kleine vuurtoren, dje
alg waarschuwing diende tegen de zandban
ken, die zich voor het eiland uitstrekten en
waar een vuurtorenwachter woonde. Lord
Winstanley had er een houten huisje laten
neerzetten,, waar hij dikwijls overnachte als
hij op jacht wa« naar waterwild en den
laatsten dag, dat Harkbutt bij zijn vriend
logeerde, zou er een picnic gehouden wor
den. waartoe verschillende gasten gonoo
digd waren.
Lady Winstanley was eigenlijk de gast
vrouw, maar Austin zou voor alles zergen.
Het was een mooie, nog zomersche dag en
Thea sprong met het blijde vooruitzicht van
een vroolijk uitstapje op het water, vlug het
bed pit en trok de gordijnen open. De Lee
glinsterde als vloeiend goud, toen de zonne
stralen door den mist heen drongen en op
het kabbelende water speelden. Ze klapte in
de kleine handen, toen ze zag wat een stra
lende dag het zou worden en rende naar
haar moeders kamer.
Het ig heerlijk weer, mammie, dk ben
zoo blij! En ze danste van plezier
Ja kindje, het zal een warme dag wor
den. zei Lady Winstanley, die in een peig
noir in een laag stoeltje zat en een kopje
thee dronk. Ze zag er buitengewoon bekoor
lijk uit in haar zacht lila ochtendjapon.
Vindt u hem niet vreeeelijk aardig,
mammie? vroeg het kind opeens.
ZOEKT U EEN
OF ANDER PERSONEEL?
EEN AANVRAGE IN DE
geeft U
1.per aanvrage tot 8 regels, elke
regel meer 12% cent.
Zend ze in aan het Bureau:
MARKT 31 - TELEF. 2745
Naar het Engelsch van
MORICE GERARD
15 (Nadruk verboden.)
Neem me niet kwalijk, Miles, zei Hark-
butt zonder eenige aanleiding, ik hoop
niet, dat je mijn vraag vrijpostig vindt,
maar ik zou graag willen weten wanneer je
het laatst een testament gemaakt hebt.
Austin nam zijn pijp uit den mond en
keek zijn vriend verbluft aan.
Mijn testament? Dat heb ik al jaren ge
leden gedaan het ligt bij mijn notaris.
Waarom vraag je dat in vredesnaam?
Omdat Jk graag zou willen, dat je een
ander maakt.
Zoover ik mij herinneren kan, bestaat er
’•let de minste noodzakelijkheid er iets aan
te veranderen. Ik laat mijn geld aan den
verren neef, die mijn tit^l erft. Ik geloof,
dat hij bij het gezantschap in Belgrado o'f
Boekarest is Hij kan het best gebruiken.
Verder heb ik een paar liefdadige instellin
gen bedacht, een paar jaargelden toegekend
en voor jou heb ik een ring bestemd. Kijk,
deze.
Austin trok een moeien zegelring met drie
zwarte diamanten van zijn vinger, hield die
zijn vriend voor en vervolgde-
Harkbutt.
Waarom niet? riep Austin. Bedien
den moet je in de eerste plaats buiten een
dergelijk geheim houden.
Hij weet het al, antwoordde Harkbutt
leukweg. Ik verzeker je, dat hij zijn
mond houdt, zoolang dat in zijn kraam te
pag komt praten zal, ale hij het oogen
blik gekomen acht. Het zal da zaak geen
kwaad doen, als hij als getuige dienst doet.
Alg je zeker ervan bent.
Volkomen zeker.
Zoo werd Merrifield binnen geroepen om
getuige te zijh bij de onderteekening van
het testament van zijn meester en in zijn
tegenwoordigheid werd de naam: Miles
Calliston” geschreven.
Harkbutt was, nadat hij zijn eigen naam
gezet en den pen neergelegd had, zoo gaan
zitten, dat hij het gewicht van den butler
kon zien, terwijl deze teekende. Merrifield’s
hand beefde, terwijl hij schreef, hij merkte
drommels goed, dat de bekende en gevrees
de advocaat hem gadesloeg en dat scheen
hem niet bepaald op zijn gemak te zetten.
De butler keek met opzet niet naar de hand-
teekening van zijn meester; John Harkbutt
zag het en glimlachte.
seningstaat van
inschrijvingen
niet met losse
en.
O cent
M/s cent per vel
1 cent per vel
MAN ZOON
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal /2J0, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per port per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.88.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA,
0<j onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux z|jn dagelyks geopend van 9—6 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
Ik wist, dat ik evengoed water raar de
zee kon dragen, als jou geld nalaten!
Dat spreekt vanzelf Maar ik ben ep
erg op gesteld,, dat je zoo gauw mogelijk een
ander testament maakt, drong de advocaat
aan. Hoe eerder, hoe liever. Waarom
niet dadelijk? Je hebt toch niets te doen.
Je zult me toch eerst moeten duidelijk
maken, waarom je daar je zinnen zoo op
gezet hebt, waarde vriend.
Laat ik je vraag met een vraag
woorden. Wat voor papier denk je
reisgenoot, die brave Andrew Sylvester, je
heeft laten teekenen, toen je letterlijk en
figuurlijk aan het randje van den afgrond
lag?
Weet ik het een of ander order voor
proviand en medicijnen. Ik onderteekende
die orderbriefjes altijd.
Neem me niet kwalijk dat ik het zoo
openhartig zeg. maar wat een blinde ezel
ben je toch! Je teekende natuurlijk niets
anders dan je eigen testament. Weet je nog,
wat ik je gezegd heb, direct toen je me Syl
vester’s naam noemde? En die twee vrien
den, die op het goede oogenblik ten tooneele
verschenen, hebben natuurlijk als getuige
dienst gedaan. De eerste paar minuten was
het doodetril in de serre; toen zei Miles-
Als je gelijk hebt, en ik moet toegeven,
dat het heel waarschijnlijk ie. dan heeft
Nero er niet zooveel kwaad aan gedaan om
dien kerel te pakken te nemen.
Maar toch moet hij op een of andere
mysterieuze manier aan den dood ontsnapt
zijn, vervolgde de advocaat. Onkruid ver
gaat niet, luidt het spreekwoord. Ik ver
denk hem er zelfs Van dat hij hier in de
CRISISGEVAREN.
Er is een tyd geweest, toen men bescher
ming als een noodzakelyk kwaad zag. Thans
leven wy echter in een tyd, waarin men
protectionistische maatregelen als iets be-
geerenswaardigs vooratelt. In alle landen,
waar economische nood dreigt, .naakt men
er gebruik van. Alleen Nederland, zoo hoort
men dikwijls opmerken, maakt een uitzon
dering. Wy laten ons liever slaan en blijven
volharden by onze lustelooze houding. Bo
vendien, aldus redeneert men, zyn de tijden
veranderd. Wie nu nog vryhandelaar is,
blijft halsstarrig vasthouden aan een ver
ouderd inzicht.
Het zou te ver voeren, hier in den breede
over dit onderwerp uit te weiden. Zooveel
schijnt echter wel zeker, dat er géén sprake
van een bankroet van het vryhandelabegin-
sel is. Het is ten slotte geen kwestie van
geloof of ongeloof, maar eenvoudig van
practische deugdelijkheid. En als voor ons
land vryheid van verkeer met het buiten
land de beste waarborg voor een goeden
gang van zaken in landbouw en nijverheid
iSfcdan is vrijhandel geen zinledige phraze,
maar een waarheid, die onder alle omstan
digheden van kracht blijft en stellig in tij
den van malaise.
Intusschen is het wel opmerkelijk, hoe
ook in deze crisis de grootste drang naar
bescherming uitgaat van die industrieën,
welke niet in staat zyn zonder hulp op de
wereldmarkt te concurreeren. De ellende
voor ons volk als geheel zou evenwel niet
te overzien zyn, indien de regeering toegaf
aan de wenschen om het buitenlandsche
product buiten onze grenzen te houden. Ze
ker, het is ellendig, dat er veelal „dum
ping” plaats heeft, doch wy zouden van den
wal in de sloot komen door daartegen met
bescherming te velde te trekken. Gelukkig
is Nederland er tot nu toe altijd wel by
gevaren, dat het buitenland onze markt uit
koos om bepaalde producten te ./lumper”,
dat wil zeggen, deze by ons goedkooper aan
bood, dan in het eigen land. Zoo hebben wij
dikwijls kunnen profiteeren van den lagen
GOIDSUIE (01 HAM.
ABVERTENTIH’RUSi Uit Gouda en ometreken (behootende tot den bexorekrine)
15 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en de bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnammer 20 et
bijslag op den prtjz. Liefdadigbeids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELÏNGEN: 1—4 regels ƒ126, elke regel meer ƒ8.58. Op
de voorpagina 58 booger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prjjs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen werden ingezonden door tuMchenkomrt van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daag* vóór de plaatsing aan
het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te z|jn.
len wij op de wereldmarkt tegen producten,
welke het buitenland uitsluitend, beter of
goedkooper voortbrengt. Tegenover eiken
uitvoer moet noodzakelyk een invoer staan,
’t Geld vervult by den internationalen goe-
derenruil slechts een ondergeschikte rol. Wy
Nederlanders hebben voor ons bestaan ijzer
en staal, wol en katoen (als grondstof),
plantaardige vetten en traan, hout, tarwe,
ryst, koffie, thee, tabak, chemicaliën, kolen,
huiden en nog onnoemelijk veel meer noo-
dig. Al deze artikelen kunnen wy echter
slechts bekomen in ruil 'voor onze eigen
voortbrengselen van bodemcultuur en nij
verheid, als boter, kaas, vleesch, bloembol
len, fruit, textielproducten, gloeilampen enz.
Voor een land als Nederland nu, dat in zoo
sterke mate afhankelijk is van buitenland
sche grondstoffen (welke voor ons bestaan
even onmisbaar zijn, als het zonnelicht voor
het leven op aarde) werkt elke 'bescherming
zeer nadeelig. Men behoeft immers geen
economisch geleerde te z|jn, om te begrijpen
dat een invoerrecht op een bepaald artikel
dit artikel op de binnenlandsche markt duur
maakt. Trouwens daar is het de groep, wel
ke de bescherming vraagt, immers ook om
begonnen. Een verhoogihg van den prijs
van een artikel werkt zich echter uit in een
verhooging Van de produètiekosten van tal
van andere artikelen, o^dus yan die goe
deren, welke wy op de wereldmarkt in ruil
voor noodzakelyke importgoederen, moeten
verkoopen. Ziedaar de gevaarlijke kant van
beschermende maatregelen. Zy helpen mede
de productiekosten over de geheele linie te
verhoogen, waardoor ons land als export
land in gevaar komt. Maar dat is nog niet
eens alles. Het gaat met bescherming net
als met slaapmiddeltjes. Eerst een kleine
dosis, doch al spoedig blijkt dit niet vol
doende en roept de patiënt om meer. Met
bescherming begint men gewoonlijk ook op
zeer bescheiden wyze. 't Suikerwetje is er
om hiervan te getuigen. Ziet men dan, dat
’t niets geeft, dan roept men om veel krach
tiger maatregelen. Het Suikerwetje is< al
lang in de diepte verdwenen, kon men kort-
geleden in de Kamer nog hooren verkon-
1 digen. Er moet meer komen, desnoods maar
rechtstreeksche subsidie.
Dat is het gevaarlijke hellende vlak der
protectie. Men weet wel, waar men van wal
steekt, maar niet, waar men belandt. Alleen
staat dit wel vast, dat hec steeds minder
wordt, naarmate men meer naar het medi
cijnkastje van bescherming en subsidies
loopt!
AARD,
str. 13b
I 30013
16 en 17
en 7-9 uw
pen.