:Uos-
blaas
Deze Courant komt in
tank
vele duizenden gezinnen. Gegarandeerde oplage 6500
ModelwasstherijFi. I. U.ï. Straaten
is eigenlijk toch ook alleen maar onze eigen
zaak, hè? Waarom zouden we ons door haar
de wet laten stellen? ’t Is toch niet haar
huwelijk? Zé" is immens al tweemaal ge
trouwd geweest! Waarin kan ze zich nu niet
met haar eigen zaken bemoeien en ons met
rust laten?
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
No. 17848
Zaterdag 4 April 1831
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-en Feestdagen
ex.
4
Voorjaar op de Plassen
EERSTE BLAD.
Paschen in het oude Rusland.
Ct.
FEUILLETON.
70« Jaargang
F
BAHLMANN - GOUDA
Elegante Dames en Kinderkleeding
Hoeden en Pelterijen.
BEL O F 2084
BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
tylEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Goudsche Courant
geeft U II
de beste kans to t slagen
1.per aanvrage tot regels, elk
regel meer 12^ cent.
TWEE OP 'N EILAND.
ft
4
Zeer lage prijzen.
(Ook in blauw en zwart)
Vreemde zeden en gewoonten.
Foto B. Swanenburg
Eilandjes in Elfhoeven.
srde zich op een
M. J. J. PEETERS 1’.
JRWEG
Het spaarpotje.
Maanden vooruit, om niet te zeggen het
bare vlammende waskaarsen en de uitwa
semingen der menschen was van dien aard
sn na een kwartier reeds snakte naar
««itenlucht.
Om de kerk heengeschaard was een grooto
menigte gehurkt en geknield achter paasch-
brooden, uitgestald op tafels of gewoon op
den grond liggende doeken en versierd met
papieren bloemen en brandende kaarsen.
Deze brooden moesten gezegend worden en
het duurde dan ook niet lang of de pries
ter kwam naar buiten en ging de onafzien
bare r(j langs, links en rechts zwaaiend met
de wijwaterkwast. Hij werd gevolgd door
twee helpers die van een ieder wiens brood
was gezegend een geldstuk in ontvangst
namen.
20
1LLEGOM
- --«U ---
Pit nummer bestaat uit twee bladen.
Maandag 6 April, 2e Paaschdag
zal de „Goudsche Courant”
NIET VERSCHIJNEN.
prettig vin.
tan?
Lang kan het duren eer het voorjaar wil
worden: ’t schijnt dan alsof de Plassen lig
gen te wachten op zonneschijn en Zuiden
wind om uit te laten botten hun groen en
uithte daten jubelen hun vogels. Soms schijnt
het alsof de langverwachte kentering in de
natuur nu eindelijk eens zal komen: een
zwoel, zacht windje suizelt aan door de
hooge peppels van de eilanden.
Maar nauwelijks is ’t donker, of de wind
ruimt en duizenden diamanten sterren pin
ken weer aan de staalblauwe lucht en de
nijdige Oostenwind verstart alles; maar
voor de gouden zon opgegaan is boven de
van rijp glinsterende wereld, hebben de
plenzende plasregens weer een einde ge
maakt aan de kortstondige flonkerpracht.
Weken Jcan dit zoo duren, alles blijft bij 't
oude, tot op een ochtend een vreemde nieuw
heid door de wereld schuchtert. De Zang
lijster voelde het 't eerst en zachtjes, o, zoo
zachtjes begon hij te neuriën, en lang voor
dat de zon in het Zuiden stond kon hij niet
meer zwijgen en schalde zjjn jubellied over
de piasvlakten en de groenende weiden om
hem. In de Iepen op de Lange Kade speel
den de Vinken, jonge mannetjes met wijn-
roode borst en helblauwe schedel, die pronk-
dtf zoele lentedagen en den daarop volgen,
den zomer* want meer hebben zij niet van
noode.
Gelukkig degenen, die het: ..Ziet, Ik maak
het alleg nieuw”, mogen en kunnen beluis
teren in die vrije natuur, verre van de men-
‘j zou verzuimen
iet« van dien aard er bij te voegen. Ik
mag je tante Elizabeth wel, maar ze is een
vreeeelijke
Niet zeggen, Hugh. Ik weet wat je be-
dotelt, maar dat kan ze niet helpen. Ze gaat
op in het conservatie-leven. Ze is er letter
lijk dol op. Tante Elizabeth heeft zich voor
genomen. dat we met groot sertoon in de
kerk zullen trouwen. Ik heb me schor ge
praat, om er haar van af te brengen, om
jou, jongen, maar ik had evengoed kun
nen probeeren, een muur omver te praten.
Zij is vastbesloten. En jle weet, wat dat be
te ekent.
Geen wonder, een weduwe, gromde
Hugh Büdgeway gemelijk. Je vader heeft
je een leelijke poetg gebakken, toen hij je
aan haar opvoeding overliet. Ze had je voor
altijd kunnen bederven.
Die arme vader. Hij had ook een afkeer
van alle vertoon. En ik ben overtuigd, dat
hij mij daarom aan haar zorg toevertrouw
de, totdat de jaren des ondersdheids voor
mij zouden zijn gekomen.
Want zij te niet altijd zoo geweest. Vaders
geld heeft die verandering bij haar veroor
zaakt. Die goeie tante was zoo arm alg een
kerkrat, totdat zij door vaders dood aan h|et
hoofd van mijn huishouding kwam te staan
-- went het wm mijn huishouding, Hugh, al
was lik ook nog pas zes jaar. Je begrijpt, dal
we van veertigduizend per jaar heel aardig
konden leven.
Je krijgt soowat md millioen, h>. al« je
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
g6SChiedt
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31 GOUDA.
b<j onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—d uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2746. Postrekening 48400.
■Wij toonen U een PRACHTCOLLECTIE
len tuin,
igd, 25 Ane-
Klavervier
i waaronder
ies.
schen waar het nauwelijks met het bloote
cog waarneembare insect herleeft in dat
wonderbare licht, en waar slechte één groot
loflied wcrdt vernomen, maar dan ook door
geen dissonant verstoord, ter eere van Hem,
die het alleg nieuw maakte.
drie-en-twintig bent, en ik veronderstel, dat
je tante in al die jaren wel een duitje ge
spaard heeft.
In het testament is haar tenminste
tweehonderdduizend dollar vermaakt. In al
die jaren, dat ze bij mij woonde, heeft ze
niete voor zichzelf uitgegeven. We moesten
toch iets met mijn inkomen doen, nietwaar?
Ik zie niiet id, waarom dat geld van
jou ons in den weg moet staan, Grace, grom
de hij. Ik heb toch zelf genoeg, we heb
ben dat van jou niet noodig.
Hugh Ridbeway bezat een millioen, waar
over hij zelf kon beschikken en hij kon zich
du8 veroorloven om onredelijke dingen te
zeggen. w
In het testament staat,, dat je niet vóór
je drie-en-twintigste jaar je Vaders kapitaal
in handen krijgt. Blijkbaar vond hij dat een
behoorlijken leeftijd. Voor dien tijd mag je
niet trouwen. Ik heb twee jaar gewacht,
Grace, en nu zijn het nog twee maanden.
Eén maand en aCht-en-twintig dagen,
Hugh, verbeterde zij
En in dien tusschentijd moeten we hier
blijven en aan al die narigheid van den
bruidstijd het hoofd bieden, 't I9 om ziek te
wonden, Grace. We hebben er allebi een
hekel aan. nietwaar? Zie je, ik wist wel, dat
je ja zou knikken. Kijk, daarom houd ik nu
zooveel van je. Je hebt zoo’n echt flink en
sterk oordeel over de dingen. Als je verve
lende tante Lizzie Elizabeth wil ik zeg
gen ons nu eens Het trouwen, zooals wij
hst wdllsn Wat drommel, Grass, het
Tenslotte houdt ze toch veel van me,
Hugh, zei het jonge meisje zacht. Nu ja
maar ik houd ook van je. Ik ben genegen
niet mot hart en ziel natuurlijk maar
uit een oogpunt van redelijkheid, om tot
drie-en-twintig Mei te wachten, maar ik zie
niet in., waarom de heele stad met ons mee
zou moeten wachten. Waarom stap je toch
niet op jo stuk vóór het te laat is? Zoodra
ze met die verlovingspartij van wal steekt,
is het ulit met onze rust en is ons pleizier
weg. Natuurlijk, zij zal het wel j
den, maar wat hebben wij er aan?
- Draaf nu niet zoo door, Hugh en ga
niet zoo te keer, pleitte zij.
Dadelijk had hij berouw
kalm.
Zij heeft altijd haar zin gedaan. Ze is
nooit tegengewerkt. Ik kan nu niet wer
kelijk, ik kan nu niet naar haar toegaan en
ruzie met haar maken Want dat zou er van
komen. Ze zou nooit toegeven.
Nu, dan is alle hoop verloren, jammer-
de hij.
Het duurde eenige minuten, eer Grace
Vernon ontwoord gaf: zij zat nog op de arm
leuning van den stoel, een rimpel op het
voorhoofd, terwijl zij in gedachten naar haar
Een eigenaardig gebrüik.
Voorts moet het fabelachtig geweest zijn
wat de Russische kerk aap den verkoop van
Paaschkaarsen heeft verdiend. Zoodra de
kaars een oogenblik gebrand had, werd hij
in een daarvoor bestemde bak geworpen,
waarin alle eindjes werden vergaard. De
eindjes werden zorgvuldig bewaard en weer
gesmolten, zoodat op deze wijze, om zoo te
zeggen, eenzelfd^ kaars enkele malen ver
kocht kon worden.
Paschen was eenmaal voor het Russische
volk het grootste feest en dit op waardige
wijze te vieren was de zorg voor iederen
Rus.
u.t planten-
j lijdt, man
ti uitvoerige
zenden aan
dicünen, bij
die U alle
ing, met de
en werd weer
PASCHEN.
Hiet is alsof er van dat woord een ontroe
rende bekoring uitgaat. Wij hebben in den
herfst gezien hoe de ganache natuur zich
voorbereidde om te sterven en daarin leek
liet, alsof op alles wait eens groeide en bloei
de beelag was gelegd door den dood. Doch
niet alleen in de natuur wa« alles van een
sombere kilheid, ook in vele menschenhaj-
ten werd met htet vergaan van de laatste
herfstbloem een gevoel van beklemming ge
wekt. Men kwam te staan voor een berg,
troosteloos van aan zien, en al mocht daarbij
gedacht worden, dat aan de andere zijde het
gouden zonlicht wederom zou fonkelen dat
14at vogelenheir en de flora, gelijk zooveel
eeuwen te voren, zouden wedijveren in het
uitbrengen van een loflied ter eere van
Hem, die alles nieuw maakte, men moest er
over heen trekken, men moest ate het ware
door een doodendal om te komen tot het
licht der herleving.
Hoe vel en is zulks niet meer gegevfen ge
worden. Zij hebben ook gestaan voor düen
trooeteloozen berg, zij hadden ook gehoopt
op liet aanschouwen van de andere rijde
daarvan^ doch zij haalden de reie niet.
Paschen Vernieuwing, verjonging, op
standing. Verbraken worden op dat woord
de boeien, waarin de gansche schepping ge
kluisterd lag. Wfeggevaagd worden angst en
sombere gedachten. Omhoog gaan de oogen
naar het wonderbare licht van den Paasch-
rnorgen. Het is, 'alsof een geheimzinnige
hand, een onzichtbare macht allee en allen
beroert aU beaielend met een nieuw leven.
Reeds eeuwen hebben de Paaschklokken
der menschheid de vreugdevolle boodschap
der herleving gebracht eai even zoovele
eeuwen heeft de gansche natuur haar jube
lend en dankend begroet. Doch ia het niet
ontstellend, dat door een groot deel van het
menschdom die jubel nauwelijks wordt ver
nomen, terwijl voor een ander deel de be-
teekenis ervan reeds is vervaagd vóórdat de
Paaschklokken ophielden te luiden? Voor
dezulken is het Paaechfeast niet Veel meer
dan een geschikt tijdstip om het winterpak
te verwisselen voor meer passende kleede-
ren Zij verheugen zich slechte op de komen-
Ontwijk den uitvrager, want hij is ook r*d®> als vreesde hij, dat zij
een uitflapper.
60IDSCHE COURANT.
ZOEKT U EEN
DIENSTBODE)
OF ANDER PERSONEEL?
EEN AANYKAGE IN DB
Zend ze in aan het Bureau;
MARKT 31 TELXF. 2741
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorg kring)
1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en de bezorgkring:
1—5 regels 1.66, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnammer 20 et
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prü».
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.25, elke regel meer 0.54. O*
de voorpagina 59 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bfj contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van Bollede Boek
handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan
het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
a.---«f- ----
Uit het Engelsch van
GEORGE BARR MCCUTCHEON.
2 (Nadruk verboden.)
Moeten we gasten hebben?
en Effra Samuels. Vind je dat geen
mooi stel meisjes?
't Kan niet moeder.
En wie moet jou bruidsjonker zijn?
Och, ik moest Tom Ditton maar nemen,
zei hij een beetje verward.
Tom DittinIk dacht, dat je niete met
hem op had, zei zij. Je was haelemaal
niet op hem gesteld, toen hij mij zoo vaak
kwam opzoeken
Och, zoo kwaad is hij eigenlijk niet. Ik
kan hem evengoed nemen alg ieder ander
Bovendien is hij heel geschikt voor zoo iete-
Ate >k zelf baas was, zat ik veel liever ach
ter den preekstoel, totdat allee gedaan is.
De menschen zullen mij niet missen, zoo-
lang ze naar jou kijken.
We zouden zo? rustig en mooi kunnen
trouwen, als tante Elizabeth 't maar hebben
'rilde, pruilde Miss Vernon. Zij staat nu
oenmaal op die kerkelijke plechtigheid, de
teé’s, de recepties, en...
Al die soort onrin. viel hij haar in de
N»
ten met hun witte vleugelspiegels en soms
kopknikkend zichzelf liepen te bewonderen.
Tot plots één de jolige voorjaar sate mining
voelde aanstuiven. Hij i
tak en helder en klaar scHMdc de overmoe
dige Vinkenslag over dg Plassen, die schit
terden in den gouden lach der zonne. En uit
alle boomen en van alle takken daverden
eensklaps de fanfares en daar tusschen door
klonk zacht ’t gestamel der nieuwelingen,
die hun einddraai niet konden krijgen: een
twee, drie, vier, thriee...
En op dien eersten stralend gouden Lente
dag komt bolderend en gierend de jolige
voorjaarswind aangesuisd over de wuivende
hooilanden, waar purperen Orchideeën,
melkwitte Madelieven en knalgele Boter
bloemen met elkaar in klöurenfekheiri
wedijveren. Joelend strijkt hij over de glin
sterende wateroppervlakte, stoeit en dartelt
met de golven, toovert een schat van kleu-
rentinteling op 't bruisende water en doet
de witte zeilbooten met bolle zeilen vol
warmblauwe schaduw, voortjagen over de
wijde uitgestrektheid.
Zoo is de Lente!
v reemcie zecieii en ge woonien.
Voor het uitbreken van den wereldoorlog i
was het een eigenaardige tijd in Rusland, I dat mei
die tijd voor Paschen. Iedereen maakte toe- de buit<
bereids elfen om het grootste feest der Rus
sische kerk op waardige wijze te vieren.
Alle winkels en magazijnen maakten hun
schitterendste Paaschuitstalling gereed, de
menschen verwisselden hun oude plunje
voor een nieuwe en de huizen werden eens
grondig schoongemaakt. Want in {tien tijd
maakte een echte Russische huisvrouw
slechts éénmaal per jaar schoon en dat ge
schiedde tegen Paschen.
De Donderdag voor Paschen gingen de
Russen ’s avonds ter kerke, kochten daar
een kaars, die in de kerk werd aangestoken
en begaven zich mef* deze brandende kaars
naar huis om daarmede de lampjes aan te
steken, die gedurende het heele jaar voor
de in verschillende kamers hangende heili
genbeelden gebrand werden. Indien het
kaarsje onderweg uitwaaide was dit een
slecht voorteeken, tie menschen namen dan
ook allerlei voorzorgsmaatregelen om het
vlammetje voor uitwaaien te behoeden
want in een gesloten lantaarn mocht men
het kaarsje niet, zetten.
De Zaterdag voor Paschen.
£)e Zaterdag voor Paschen was er des
avonds in alle kerken dienst en al vroeg
waren zij geheel gevuld met menschen.
Wanneer de Priester had verkondigd dat
Christus was opgestaan, staken allen de
kaars aan die zij in de hand hielden en on
der plechtig gezang trok de geheele gees
telijkheid,voorafgegaan door alle heiligen
beelden en gevolgd door de menigte de ke?k
door en vervolgens om dd kerk heen waar
toe een speciale plankenvloer op de straat
was gelegd daar de straten gewoonlijk om
die tijd nat en vuil waren. Na de omme
gang werd de dienst onder ontzettend ge
drang hervat. De atmosfeer, bedorven door
den steeds brandenden wierook, de ontel-
fijne schoentjes staarde
De beide jonge menschen hadden elkaar
r-eds sedert hun prille jeugd gekend. Zij
t.adden’öjn de buurt samen gespeeld met het
zelfde speelgoed en ze waren samen opge
grond met dezelfde idealen. Beiden hadden
zoo’n beetje aan sociale beweging meege
daan, totdat de aardigheid daar weer af was
gegaan. Ze behoorden tot de meest geziene
jongelui in de beste kringen van de stad en
het was du8 heel natuurlijk, dat hun huwe
lijk heit schitterendste van het jaar zpu zijn.
Hun positie in het openbare leven eischte
dit offer en hun tante zag daarvan de nood
zakelijkheid in. ondanks het tegenstribbe
len van het jonge j'aar.
Hugh Ridgeway waa een paar jaar ouder
dan zijn meisje Zij had heel jong haar
ouders verloren en woonde samen met haar
tante, een weduwe een convers&tie-ma-
niak zooals Hugh Ridgeway haar noem
de en hij was toevallig vlak naast haar
kernen wonen. De twee royale heerenhui-
zen stonden om zoo te zeggen op armslengte
van elkaar. Grace had aardige aquarellen
vor r zijn kamers geschilderd en hij had uit
zijn ramen dikwijls rozen in haar boudoir
geworpen. Ze hadden vroolijk en intiem met
elkaar on-.g'gaan, als een moderne ridder
met zijn uitverkorene. Ridgeway's ouders
stierven toen hij student was en het lag aan
hem. of hij het vermogen, dait hem tot mil
lion air en een der beste partijen van de
stad maakte, wilde vermeerderen of var-
kwtetan (Werdt rerrolgd)
