lebt N LIJN KAMPs COLBERT-COSTUMES EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN vele duizenden gezinnen. Gegarandeerde oplage 6500 ex 301» KORTING 1 :en BEL OP 2084 ModelwssschenjFa.l. H.t Straaten KLEEDINGMAGAZIJN Deze Courant komt in 70»Jaaroang Kliini Annonces 8 i|ils fl.- Inzending tot Vrijdagmiddag B^.A‘11BACHT’ berkenwoude, bodegraven^ boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WAjDDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. XER™R™0UDm^'Su™£' ONTERFD..,.! No. 17716 I Uil nummer bestaat uit twee bladen. LEKSTK BLAD, ZOMhRWbtLÜt. FEUILLETON. >urg rijdend met schitterende oogen om (Wordt vervolgd.) Wie de anderen naast zich klein maakt is niet waarlijk groot. TIJDELIJKE AANBIEDING IN ALLE AFDEELINGEN r gymnastiek, zonder len, Uitsluitend uit- htbaar- Schrijft aan U gaarne GRATIS g, alle noodige aan- roe- sine dan uw- iios- i de len, ver- len. om- igen tug- i en G0UD8CHE COURANT Hebt U PERSONEEL noodig? Zoekt U PLAATSING? Plaats dan Zaterdags Uw AANVRAGE in de EorncHE cmiiT leder leest ze dan I 4 uur aan het Bureau ---Markt 3i;—- jes over-en-weer en het is dus te begrijpen dat de heeren het beu worden en liever de landelijke rust van een vreedzaam dorpje verkiezen boven de tirannie van een klein zielig bestuur in een groote stad. Holland is dus weer eens klein in die dingen waardoor het zijn kleinheid nog klei ner maakt .We schatten het aantal z.g. vrjj- zinnig-godsdiefistigen op niet meer dan misschien een acht- tienduizend en die zijn over ten minste zes organisaties verdeeld. Duwilob zwak zjjn ze allen en hfit is te be grijpen dat velen die er wellicht bjjbehooren, er buiten blijven, omdat zij met dat gekib- ben niet te maken willen hebben. Al deze coterietjes verloopen min of meer, want ze nemen niet eens toe in verhouding tot den aanwas der bevolking. De eendracht van het land... HAGENAAR. k2US,S8PI^,SLkeMkW*7*al 1 I-26, W^k 17 Z°°<bMr.bUd r Kwartaal Z.»0, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt ranco per port per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ8.88. E®schiedt. lomen aan ons Bureau: MARKT 81, GOUDA, 1 en de postkantoren. van 9—6 uur. Administratie en Redactie Telet. Uit het Engelsch van DOLF WYLLARDE. ^5 (Nadruk verboden). Juiet. Ik ben er achter..En juffrouw de Floissao karnt hier af en toe binnenvallen om de bloemen te ververschen en het huis gezellig te maken. Ja, dikwijls. Als ik 's middags op de plantage aan het werk ben geweest en ik kom thuis, vind ik dergelijke verrassingen, antwoordde Digby vaag. Hij had zijn schreden verhaast om een gespiek aan te knoopen met twee neger jongens, die in dé schaduw een paar man go-boomen bezig waren een trek-os, die blijkbaar een gewonde plek had, van zijn juk te ontdoen. Morrence zuchtte. Hij had verder geen ge legenheid om Barrel te ondervragen; dus hij was aangewezen op de waarnemingen, die hij zou kunnen doen als Eulalie de Floissac straks verscheen. Met een bijnar bedroefden blik keek hij naar het pörtret van Lady Barbara Howard, toen hij de woonkamer weer binnenkwam en hij be dacht met weemoed, hoe weinig kans de herinnering aan haar had, tegen de tart- wij niet in staat alle alle correspondentie 26 laten gaan en in zalige verrukking te ge nieten van de heerlijkheid van het leven. De winter is strak en hard. Hjj toont ons het leven in zjjn naaktheid en met zjjn siryd en bekommering. Hij doet ons zien, hoe we alleen door inspanning aan dit harde leven een be hagel ij ken kant kunnen scheppen en stelt ons den eisch van strakke werk zaamheid. Wanneer dan de lente komt met haar eerste liefkoozingen van zoden wind en geur van jong groen en nieuwe bloesems, met haar nieuwe kleuren en luwe zonne warmte, dan is het wel, of de starre strak heid rondom ons wezen loslaat en overal in ons nieuwe verwachtingen en nieuwe lusten opbloeien. Maar met deze verwachtingen bloeit ook een nieuw streven omhoog; uit het lenteverlangen groeien nieuwe droomen en nieuwe plannen. En het is eerst in den zomer, wanneer het leven tot zjjn volste pracht is uitgebloeid, wanneer de verwach tingen vervuld zyn en rondom ons de aarde staat in haar ryksten tooi, dat in de ver vulling van het natuurleven ook ons streven nog genieten, maar dan zal ook deze genie ting, dan zal ook deze zomerweelde nieuwe fleur, een nieuw élan, nieuwe kracht en nieuwe schoonheid geven aan ons leven. K. roerd. Heel mooi, antwoordde Morrence koel en stijf^s. Met een ruk, zichtbaar ontstemd, draaide ze zich om, steeg af en hielp Alice met het uitpakken van de picnicmandjes Morrence keek peinzend naar haar. Hij was overtuigd dat ze diepe genegenheid voor Hairel koesterde, dat bleek uit alles en toch was ’t haar een doorn in het oog, dat een andere man zich onverschillig durf de toonen voor haar charmes. Wat een coquet nest, dacht hij grimmig. Ze gebruikten hun openluchtmaattijd in de onmiddellijke nabijheid van de water vallen; het geruisch van het neerstortende water vormde een indrukwekkende tafel- muziek. Morrence luisterde naar Alioe’s vioolijk gepraat, maar hij was daardoor niet zoo in beslag genomen, rf hij merkte heel goed, hoe juffrouw de Floiseac naast wie Harrel op zijn ellebogen leunde, voort durend op gedempten toon tegen hem praat te Het ergerde den kapitein onuitsprekelijk, af en toe waren er van die veelbeteekenen- de pauzes in het geeprek, en die stondn hem heelemaal niet aan. Opnieuw bedacht hij met aniart, dat de herinnering aan Bar bara niet tegen de voortdurende nabijheid van Eulalie bestand zouden blijken, dat het eind zou zijn dat Harrel, eenzaam en ver vreemd in zijn relaties in Engeland, met Eulalie trouwde. En hij was overtuigd dat dit onstuimige, onevenwichtige meisje zijn vriend doodongelukkig zou maken. Dat moest hij trachten te verhinderen, het kost te wat het wilde. De tyd is weer daar, dut de aarde o.u ons zien m haar voisten tooi wont en dat wiji de een. langer, de ander korter ,ons da- geiykscn werk een cydiang stilleggen om van deze heerlykheia met volle teugen en onbelemmerd te genieten. De zomer en de vacantie, zy behooren by elkaar. En zy brengen ons de zomerweelde in haar ryke volheid, immers met haar schoonheid en weelde ook de mogelijkheid van genieten. Wy hebben ze zoo noodig in ons leven, de ontspanning van de vacantie en de weel de van den zomer beide. Ons leven is druk, gejaagd, inspannend, afmattend vaak. Wil len we het volhouden, dan moeten we eens een tydlang worden uitgespannen uit net gareel van onzen dpgelykschen arbeid en onze jjagelyksche zorgen en moeilijkheden. Maar we moeten ook eens een oogenblik uittreden uit de zorgelijkheid, de gewoon heid, de banaliteit en vlakheid van ons leven in volle, rijke weelde, die onze acti viteit verslapt om ons een oogenblik te ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring): 15 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en de beiorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 cl bjjslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEEL’NGENs 1—4 regels ƒ2.25. elke regel meer ƒ0.50. O* de voorpagina 50 booger Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen b(j contract tot zeer ge reduce*-den prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomrt van soiled? Boek handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn. Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen stil wordt en we niet anders willen dan met volle teugen de weelde indrinken van het leven, die ons week maakt en ryp tot ge nieten. We geven ons over aan de koeste ring van den warmen wind, die boven onze hoofden in de toppen der boomen ruischt of zachtjes murmelt in de golven, die aan- ruischen op het strand. En we willen niet anders, we verlangen niet meer dan ge koesterd te worden door zon en wjnd en diep de geuren op te snuiven en de heerlijk heid in te drinken van de wereld om ons. Ver van huis of dichterbij trachten we ons leven van allen dag, ons werk, onze zorgen en moeiten en verdrietelijkheden te vergeten in een andere wereld van licht en zon en ruischende* boomen of blauwe golven. Eén dag, éép week, één maand voelen we ons rijk en verzadigd, droomen we een nieuwen, vagen droom van het leven, zjjn we niet langer de wroeters en werkers en tobbers, de angstvalligen en bezwaarden, maar als koningen en heerschers, de vrijen vrij van den druk en de zware inspanning van het leven. Dat verfrischt als een koel bad op heete zomerdagen. O, we kunnen ons gerust laten gaan, onze fantasie vrij spel laten en ons in dat luch tige spel vermeien, ons koningen en heer- echers wanen. Het heft onzen geest, geheel ons wezen op uit de gebukte houding, waar toe het leven de meesten van ons maar al te veel dwingt En het geeft daardoor nieuwe kracht en nieuwe lenigheid aan de spieren van onzen geest die kwam dreigen te groeien en te verslappen of te verstijven. We krijgen iets terug van de frisse he lenig heid van geest van onze jeugd, toen we het leven nog als een te veroveren koninkrijk voor ons uitgespreid zagen en nog de stout ste verwachtingen ons ophieven in een an dere, minder alledaagsche sfeer. Rondom ons bloeit de aarde. De bloemen geuren en de boomen ruischen zachtjes boven onze hoofden. Door de dichte bladeren glinstert het zonnelicht. En hier liggen wy te mid den van die heerlijkheid als koningen, wie de aarde haar schatting aanbiedt. Dat is ook ons bezit, ook ons recht. Het is niet alleen de benauwenis van een donker kan toor, het zwoegen van de werkplaats, de zorgelijkheid van bedompte kamers, de af matting van ‘den strijd en de angst voor de toekomst. Dit is het ook, deze heerlijkheid, de volle zomerweelde en de rijke fantasieën, die opbloeiert in onze gelukkige oogen. Het is ook de vervulling, al is het dan enkel in den droom van den zomerdag. Wanneer we dat beseffen, dan zullen we rijker, voller bare werkelijkheid van Harrel’s aantrekke lijk buurmeisje. Het drietal van Reve d’Or verscheen prompt om vier uur. Morrence zat te droo men op de achtergalerij, toen ze aankwa nten; hij keek uit over den rozentuin naar de zacht-groene hellingen van den San Jo seph. Het eerste was hij hoorde van de na dering der bezoekers was het stampen van de hoeven der ponnies op het stalplein en even later een heldere prettige kinderstem, die riep: HarrelI Hij keek om. Een klein, in het wit ge kleed figuurtje was de voorgalerij komen binnenst uiven. Toen ze hem zag, bleef het meisje met een ruk stilstaan, schudde haar welige krullen en riep over haar schouders naar iemand, die Morrence niet zien kon Hij is hier niet. Bob. Neen, dat zal wel, antwoordde haar broer, die nu ook zichtbaar werd, arm in arm met zijn gastheer. Morrence zag d£t nog een andere persoon, die Harrel in het voorbijgaan begroet had, wag binnengekomen, een slank, fijngebouwd meisje in een witlinnen japon en een groote zonnehoed op, onder den rand waarvan hij een paar wonderlijk-donkere oogen en een edel-besneden gezicht ontdekte. Hij hield een moment den adem in Werkelijk, ze hadden hem niets te veel van haar verteld. Met beleefden, koelen groet ant woord ojp een strakke buiging - stak ze hem de hand toe en wendde zich toen on middellijk tot Alice- We hoeven ons absoluut niet te haas ten. Me neer Harrel zorgt voor de pannies. zingen. Hij kreeg daarover een reprimande van het bestuur ,want men wilde dat lastige opstaan niet. Wel een typisch bewys hoe weinig die bestuursleden op dat gewichtige moment zelf onder den indruk der plechtig heid waren, dat zoo n pietluttige opmerking na afloop werd gemaakt. Nog een geval: de voorzitter van het bestuur liet zyn zoontje by een anderen predikant ter catechisatie gaan; deelde dit zijn eigen geestelijken lei der niet mede en deze moest dat ergens anders op een Zeer ongelegen moment van buitenstaanders hooren. Dat zyn nu echte staaltjes van typische kleinburgerlijke baasjespelen en plagerij. Op dergelyke geschillen strandt iedere samenwerking en men kan gerust zeggen dat zy de beste organisatie hopeloos kapot maken. Heftige vergaderingen zijn gehou den: de broeders en zusters waren in twee kampen verdeeld en dus is er weer alle aan leiding op verdere verkruimeling. Het andere geval is niet minder markant. Nog maar kort geleden hebben de vrjjzin- nig-hervormden een eigen predikant, de heer Reddingius, een twee en dertig-jarige, die Jus hier ter stede een goed arbeidsveld voor zyn leven kon hebben. Ook hy legt er het bijltje bij neer ,omdat hy het gekibbel met zyn bestuur beu is. Aan dezen man werd o.a. het verwijt gemaakt dat hij in een te groot huis woondej Hy had n.l. gevraagd om een telefoon voor zyn werk, mdhr het bestuur vond, dat hy dan maar goedkooper moest gaan wonen, dan kon hy die telefoon zelf betalen. Toen daarop een rijk gemeentelid den dominee een telefoon ten geschenke gaf, stond het bestuur op zjjn achterste beenen: als iemand iets wilde geven ten bate der vereeniging, dan moest dat via het bestuur gaan en de dominee mocht zooiets niet rechtstreeks van een lid accepteer en. Van dit kaliber zjjn alle grieven en grief- lag diep beneden als een speelgoedbuisje in het hart van het dal. Het wag een wereld van groen, donker- en lichtgroen niet* elkaar contrasteerend, waar doorheen zich een als zilver glanzend lint kronkelde. Kijk, de beekriep Alice verrukt naar haar metgezel. We gaan nu langs een om hoog-windenden weg naar haar oorsprong Die ia vlak bij de watervallen. Een stevige klim van ongeveer een half uur, bracht hen aan het einddoel. De sprookjesachtige waterval deed zich onver wacht aan hun oogen op, toen ze een hoek van den kronkelenden weg omsloegen. Mor rence keek zijn oogen uit aan het even lief lijke als indrukwekkende natuurwonder. Hij kon er eenvoudig geen woorden voor vin den Uit de diepten van het oerwoud, uit het ingewand van den berg, scheen de waterval ziéh loe te wringen, zich een weg banend naar buiten in een stuwende golving van regenboogkleurig schuim. Een tropische feeënwereld leek het hier en een oogenblik •flitste het door Morrence'a geeet, dat het was alsof iets van de uitheeansche, roman tische schoonheid van dit Land, zien weer spiegelde op het gezicht van Eulalie, die, zich heen keek. Plotseling keelde Brieven uit de Hofstad. MLXXjl. De versnippering op kerkeljjk gebied. Als er een woord èn nog wel een Ko- ninkljjk woord is, dat niet altjjd, mis schien zelfs zelden in ons land wordt na geleefd, dan is het wel dit, dat een klein land groot moet zjjn in die dingen waarin een klein land groot kan zjjm Want als er één ding is waarin ons land groot kan zjjn dan was het wel in eensgezindheid. Op alle gebied echter bestaat by ons een verbrokke ling, een versnippering tot kruimel-vorming toe. En juist nergens is dat verschijnsel zóó sterk als op het gebied waar men in het bizonder de liefde en de eendracht, de broe derschap en de naastenliefde predikt, n.l. op kerkeljjk gebied. Als vjjf menschen het op één punt, al is het nog'zoo ondergeschikt, niet meer eens zyn met. de opvatting, het programma, de belijdenis van hun kerkge nootschap, dan kunt gjj er zeker van zjjn, dat ze op een goeden dag, die daardoor een heel kwade dag wprdt, sich gaan afschei den, om heel spoedig daarna een eigen zaak op te zetten. Vandaar dat gekruimel van kerkjes met eenige honderden leden, die een kwjjnend bestaan voeren en geen beteekenis meer hebben. Er bestaan hier diverse groepen van vrjjzinnig-kerkeljjken, die eigenlijk alle maal eender zjjn, maar die ieder hun eigen altaar hebben. En was het daar nu maar vrede, dan kon ieder er vrede mee hebben. Maar het is overal ruzie. In één week tjjds hebben twee predikanten hun ontslag ge nomen als gevolg van verschil van meening met het bestuurder organisatie. Legt men als buitenstaander het oor eens te luisteren dan verneemt men niets over groote ge loofsverschillen, maar wel over klein ge kibbel. ïn die besturen heeft een eigenaar dig soort menschen zitting: we zouden zoo kunnen zeggen een soort kleine geesteljjke burgerstand, die altjj"d zich gekenmerkt heeft door zucht tot baasspelen om zich te. doen gelden. Dominee Hulsman, een man, die met hoofd en schouders boven het bestuur zjjner organisatie, de afd. den Haag van den Ned. Protestantenbond, uitsteekt, werd bljjkens dikke brochures die over het geval versche nen zijn, op pietluttige en kleinzielige wijze geringeloord en gemaszregelt door dat be stuur. Om één staaltje te noemen: toen een nieuw orgel werd ingewyd, verzocht de do minee de gemeente het jubellied staande te Haar stem was laag en diep precise de stem die bij dit uiterlijk paste* vond Morrence eti hij voelde dat de moed hem ontzonk. Ze trok hem met in ’t minst aan, hij hield niet van dit type vrouwen, maar hij kon zich levendig voorstellen, dat an dere mannen wel onder haar machtige be koring moesten komen. Wat beteekenden een portret en een pijnlijke herinnering tegenover zooveel levende en levendige schoonheid, bedacht hij met diepen wee moed. De klein© ruitertroep zette zich in bewe ging. Eulalie zat< al even vast in het zadel ale de beide kinderen en Morrence bewon derde ondanks ziehzelven, de manier waar op ze haar rijdier in de hand had', maar wat hem minder aanstond, was het feut, dat Harrel zij aan zij met haar reed. Hijzelf had Alice tot gezelschap en het kind babbelde gezellig, alsof ze elkaar al jaren kenden. Bobby vormde de achterhoede met den ezel, die den mondvoorraad droeg. De weg naar de watervallen voerde eerst door de verlaten terreinen van Le Saphir. Toen hij den verwaarloosden toestand zag, waarin zij zich bevonden^ waardeerde Mor rence des te meer de energie, waarmee zijn vriend L’Opale, dat waarschijnlijk ©ven ver wilderd was geweest, tot nieuwen bloei ge bracht had. Ze reden dwars door de braak liggende plantage en verlieten haar, waar de helling begon. Naarmate de weg steeg en het dal terugweek, werd het landschap steeds meer wild-romantisch. Morrence keerde zich tel kens om in den zadel en liet af en toe een uitroep van bewondering hooren. L’Opale ze zich naar hem om en keek hem aan met een blik die hem zocht te bekoren. Prachtig, vindt u niet? vroeg ze. Het was de eerste maal, dat ze zich tot hem wendde en hem aankeek, ginds het oogenblik van hun kennismaking. Hij zag haar schoonheid, maar die liet hem On be- 1 per Fra.’ Abonnementen worden dagelijks aangenom hj onze agenten en loopers, den boekhandel Onze bureaux zyn dageljjks geopend - Interc. 2745. Postrekening 48400. xj wui., wei. ziuuaagaoïaa cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1931 | | pagina 1