,f$ &im\ ft»** HL Krimpenfort Zn, „VICTORIA SPECULAAS" Likdoorntinctuur Anton Coops Eleetro-Techniscti Bureau l.F.W.TflltON Wales AÉfaciit Dl I1D1UIDIIE1T1931 MANTELS COSTUMES Telefanken Radio Toestel IHl Ui: lij hu ÉtMrt ORGELAVOND Tin ptrenlH Maul g Kleiweg 17-25 Reclame Bon. JECOVITOL KLEEDJES GOUDSCHE COURANT - ZATERDAG 10 OCT. 1931 - TWEEDE BLAD Openbare Vrijwillige Verkooping. LAGE PRIJZEN —ER IS MMH ÉÉN ROEP OVER DE «jj n I. KWALITEIT ONBERISPELIJK - PRIJS ZEER BILLIJK HALVE BLIKKEN INHOUDENDE BRIE POND. (netty f 1.10 BESTEL NQ6 HEDEN EEN BUK Bil UW WINKELIER Engrosi Firma J.» VAN WIJ| Azn. Grossiers Gouda ASSURANTIËN NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK H. Zandvoert, Wijdstraat 25, Telefoon 3361 tegen LIKDOÖRNS EELT of HOORNKUID; Maryland Tabak Balt. A. de Jong Gouda Oosthaven 29 QOII DSC H E V r VRAAGBAAK Goudsche Vraagbaak; 1931-'32 Nataris J. van-Kranenburg te Gouda. HEERENHUIS, WOONHUIS, Zeven nieuwe Woonhuizen, WOONHUIS, BEB6PUATS, Big-Ben L. BINNENDIJK, J. C, LANGER AAR, C. A. B. Bantzirger NEDERLANDSCHE - J. VLAG, Westhaven 61 Gebr. van Bruinesson Een Hollander in New-York. EN VINDT U BIJ ONS EEN UITGEBREIDE KEUZE TEGEN ,i Natuurlijk l».,,Vlctoria-Sp«culaat" ook uitgewogen verkrijgbaar ALLE BANKZAKEN SAFE LOKETTEN WÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊtÊÊÊÊÊÊm OOSTHAVEN 58, GOUDA Massief 14 krt. Gouden Verlovingsringen per gewicht uitgeprijsd. Sierlijke modellen, lage prijzen. L. HELPEN ER Lange Tiendeweg 20 GOUDA. Bjj inwisseling van deze advertentie krijgt U bij aankoop van 50 cent I Flacon Prima Meubelwas ter waarde van 17 cent naar veakWhg kant U krijjren Wit, Bood, Geel, Bruin of Zwart, Koopt llw'Schoonmaakartikelen bij: fn profiteert dan tevens van bovenstaande reclame. Deze reclame is ook geldig voor telefonische bestellingen. Flacon 35 ets, bij Drogist, Wljdstr. 31, Tel. 2482 is siecht van qualiteit en brandt niet. Wij fabriceeren noe van. OUDE J VOORRADEN1 een heerlüke zacht.- Keurige in prijnn van 15 tot 30 et. per '/i ons TABAK- EN SIGARENFABRIEK „DE KOOPHANDEL", Wgdstraat 20 - Telef. 3217. MAGAZIJN PARFüMtfilLN TOILET- EN SCHEERGEREEDSCHAPPEN HAAR LOTION SILVIKRIN kleine flacon 1.50 groote flacon 3- Complete kuur 4.80. L. TIENDEWEG 24 GOUDA TEL. 2115 HET AANSCHAFFEN VAN EEN is goedkooper, en geeft veel meer voldoening, dan het aansluiten aan een Radio-Centrale. v TOESTELLEN MET LUIDSPREKER vanaf 97.50.^ 23?- Ieder bestelle thafe re»s de over eenige weken verschijnende met tal van nieuwe gegevens bijgewerkte uitgave van de Uitgave 1931/32 bevattende alle inlichtingen en adressen betreffende Rijks- en Ge meentediensten, Openbare en Bijzondere Instellingen, Vereenigingen, Vakbeweging, enz. Bijgewerkt tot 1 October 1931. Pi-jjsi25 cent ingenaaid, 50 cent gecartonneerd. 23? Men bestelle dit voor ieder onmisbare boekje direct op onder staand biljet bjj zijn gewonen boekhandelaar of bij de Uitgevers A. BRINKMAN ZOON Markt 31 Telef. 2745. Ondergeteekende bestelt hiermede ♦ingenaaid 25 cent gecartonneerd Volledig adres 50 ce»t Naam: Doorhalen wat niet verlangd wordt. Inzenden aan de Uitgever* A. BRINKMAN ZOON. Markt Sl of aan Uwen gewonen Boekhandelaar. zal op MAANDAG 12 OCTOBER 1931 des avonds half acht uur, in hotel „de Zalm" a. d. Markt aldaar, publiek verkoopen de volgende solide, goed onderhouden en alle te Gouda gelegen Wachtelstraat 59. Ontruimd te aan vaarden. I'rins Hendrikstraat 26. Ontruimd te aanvaarden op 15 December a.s. Da Costakade 4, 6, 8, 16, 20, 22, 24. Elk verhuurd voor 6.per week. Bockenbergstraat 122. Verhuurd voor 4.per week. Walvisstraat (het 2e pand vanaf Bockenbergstraat) De perc. zijn te bezichtigen de laat ste 3 werkdagen vóór en op den ver koopdag van 10 tot 12 en 2 tot 4 uur (voor het le perc. moet belet ge vraagd worden). BetaBdag 11 No vember a.s. Breeder bij notities, welke gratis bij den notaris verkrijgbaar zijn. De beste f2.— pijp met garantie. 24 modellen. 10 KLEIWEG 87. de geijkte levertraan, met gecontroleerd vitaminen/gehalte ƒ1.per flacon. Gedipl. Drogist, Burg. Martenssiïigel - Telef. 2839. Ontvangen een Groote So^teerifig enzifc, Zie de etalnfe TIENDEWEG 6 <4 MARKT 18 in de St. JANSKERK van 8-9 uur JAN ZWART van Amsterdam Programma, tevens bewijs van toegang, 25 ets, aan de Kerk ver krijgbaar. Deuren open 7 F, uur. 20 ■atari* Q. VOS te WADDINXVEEN, zal op WOENSDAGEN 21 en 28 OCTOBER 1931, des v.m. 11 uur, in het Café van den heer KWAAK al daar, ten vea-zoeke van den heer W. Schouten, publiek verkoopen: aan den Zwarteweg te Waddinxveen, met loods, doch zonder verdere© op stal; kad. sectie G nos. 1684 en 1686, tezamen groot 1.18.30 H.A. Aanvaarding bij de betaling op 1 Dec. 1931. Lasten vanaf 1 Jan. 1932. Geld voor hypotheek beschikbaar. TaiUeur. WINTERJASSEN, C0STUUMS, MANTELS Passend modeL Lage prijken. Keerwerk en legt bont en fluweel kraigen op. Vraagt stalen. Groote sorteering. Barlohl BINNEN ENKELE pAGKN verplaatsen w|j onze raak naar Kar-nwmwlksloof, hoek IJssellaan. 10 A. Broekhulzei een zeer voordeeligê brandstof. Geeft veel warmte en weinig asch. Aanbevelend. VROUWESTEEG 25 - Telef. 2313. BOSCHWEG 29. .20 Imprsssiss uit aan wereldstad. 6 cant aan dans. Ean klein muaeum. Nachtzitting. Manhattan 1'orUt Washington Avenue. iiui*en die den hemel raken, straten aia mijngangen» waardoor een waanzinnig ver geer raast. En dan plotseling... een eigenaaruig, jjjein museum. Het heet „Tik? Cloisters De beeldhouwer George Bernard heelt ja ren lang in alt® deelen van Europa midUei- ecuwsche plastieken uit hout en steen ver zameld. Die heeft hy in zyn, van rood bak steen opgetrokken gebouw, dat midden it» een heerlijken ouden tuin staat van waar uit men een prachtig uitzicht op New-York beeft, ondergebracht. Zelfs de geheeie zui lengang van een oud Itaiiaansch klooster uit het jaar 1100 heeft hy steen voor steen overgebracht en naast de kapel weer opge- bouwu In het midden ervan groeien zwaardlelies. In de kapel zelf vallen een schoone Piëta uit den Elzas, eenige betoo- verend reine Madonna's uit de veertiende en vijftiende eeuw, vensters met glasschil deringen enz. op. Het mooiste is echter een uit hout gesneden stervende Maria die le vensgroot op een «arcophaag rust Spaansch werk uit de veertiende eeuw. Deze verzameling heeft Rockefeller den beeldhouwer afgekocht en aan de stad ge schonken. Een paar oude Amerikaansche vrouwen spreken over de verschillende Europeesche kunstschatten. In den tuin fo tografeeren eenige jongelui ktiudenten van de Y«le universiteit niet de werken van de oude kunstenaars, maar de zwaard lelies. De museumwachter, 30 jaar in dienst %an de stad. heeft ons zonder entree te hef fen binnen gelaten. Hy is HoUander en vindt) het heeriyk Hollandsch niet ons te kunnen spreken. Oude kunstoahatten zien wy in een oud gebouw omgeven door een tuin waarin zwaardlelies bloeien. En buiten klopt hert verkeer van de we- ïeldstad... Vyt cent een dans. In de „Roseland Dancing" zyn »J0 hos tesses geëngageerd, die voor cent per dans met iederen heer dansen moeten die een biljet afgeeft. Wy koopen aan de kassa twee ticketts a 86 cent. Dan gaan we een trap op en komen boven, waar het propvol is; en het is moeilijk om ons te oriëntee- ren. Wij zijn vty groote ruimte die stemmingsvol is Mtlioht door roode en blauwe schijnwerpers 'die achter palmen zyn opgesteld. Tafelfjes en stoeltjeB rond een dansvloeï. Lii\ks en rechts van de plaats, waar een uitmuntende negerband Bpeelt, lijn steenfonteinen die eveneens door middel va,n lampen gekleurd zyn. De zestig hostests zijn ongelooflijk mooie meisjes in „Dinnerpyama's" die eruit zien als balkleeren. De heeren koopen aan een kasse darrticlwts voor 5 cent per stuk. Bij het dansen geven ze één coupon aan de flostess en de andere aan een elegante in onberispelijk smoking gestoken heer, die by den ingang van de zaal staat. Deze vertelt ons: Geen van deze meisjes is uit New-York. Ze komen allemaal uit andere staten van Amerika, in de hoop hier bilfte film of het theater te" komen als girl bijvoorbeeld om daarna weer vèMei' te vechten om wat roem, wat geld. JZe hopen kennis te maken met een milliogair of een ryken graaf die me| hen Daar dat echter zeer moeilijk is lalM ze zich eerst als „hostess" by deze dansgele genheid engageeren. Van onder af begin nen altijd- Ze moeten! dat is een voor waarde beschikken over vyf verschillen de, in goeden staat verkeerende baljurken of zooals nu „Dinnerpyama's". De jurken, hun schoonheid en hun goede dansen is hun geheeie bezit. dat moet nu op de voor deligste manier worden „belegd". Ieder meisje moet aan het eind van den avond een zeker aantal coupons inleveren. Dikwijl - koopen de meisjes zelf een aantal coupon* als ze b.v. uitgenoodigd zijn door een heer om aan een tafeltje te kompn zitten. Als ze mee moeten dineerèn kost dat den gullen uitnoodiger wel 10 dollar. l)at ia „hard werk" zegt onze verteller. De gasten bren gen hun eigen dranken mede en df meisjes hebben het zwaar te verduren by die ellendige gesmokkelde likeur. Ik zelf, zegt de heer in smoking, spaar voor Cakfornië. Ik heb veertig jaar Broad way achter m'n rug en afgezien nog van het feit dati het hier niet meer dat is wat hët was, ben ik rykelyk moe van al dat „vermaak" en van die centenjachL De laat ste jaren van myn leven wil ik in Calif or - nië doorbrengen. By lucht en zon en bloe men wil ik sterven. Hy zegt dit geheel en ai in ernst en eenige oogenblikken later is hij weer druk bezig met zyn werk. Naehtzitting. Om 11 uur 's nachts „nightcourt". Naoht- rechtzitting in de 54e straat. Hier worden de kleine vergrijpen van den dag behan deld. De rechter is een «ympathiek* heer van 46 jaren. Hy heeft een goedgevormd, rond gezicht en goedige oogen die, als hü zyn 'bril afneemt, er vermoeid uitzien. Ik ga zitten op een van d^ voorste ban ken. De niet zeer groote zaal is overvol, de lucht die er hangt ontzettend, het publiek gemengd. Goed gekleede en in lompen ge hulde mannen en vrouwen zitten nauw te&m elkaar aangedrukt in de rijen banken. Getuigen, reporters en eenige advocaten maken het Verdere publiek uit. Een oude man krygt drie dagen celstraf. Het is een bekende „Tramp", een vage bond, waarmee men eigenlijk niet goed raad weet. Vroolyk stapt hij de cel binnen. De volgende: een geweldige neger, zwart als kool en zijn aanklager een politie-agent. Getuigen komen naderbij. „Was U dronken?" „Ja, gisteren. Hy heeft me „zwarte hond' 'genoemd en nog erger. Nu, toen ik hem op den hoek waar ik schoenen poetste weer zag, ben ik naar hem toegegaan en heb ik gevraagd: „Waarom ben ik een zwarte hond?" De politie-agent was over deze vraag boos geworden en was weer be gonnen met schelden. „En toen, Uwe Genade, toen heb ik óók gevloekt en gescholden. Wat zoudt U wel doen als een agent U „zwarte hond" en nog erger noemt?" „Uwe Genade" lacht en als de getuigen Jimmy's woorden hebben onderstreept luidt het: „Drie dollar boete". Jimmy heeft er maar één. De andere twee worden door negers uit heil publiek bijgepast. Volgende beklaagde, een zestienjarige jongen die men zwervend in het park heeft gevonden. „Waar woon je?" „Weet ik niet." „Werk?" „Kan geen werk vinden." En de vriendelijke rechter, foe hier tot één uur 's nachts zitting hoift belooft dat de politie zich ermee zal bei) >elen dat de jongen werk krijgt... (Nadi verboden), Brieven Hofstad. MXCV./ De* -"Kunsthandel. Het ia een bekend feit, dat bet In de Kunsthandel wel eens raar toe gaat. Kun stenaars rijn in den regel geen al te beste kooplieden en r« bobben ook meestal niet voldoende rechtstreeks contact met de ge gadigden voor aankoop van schilderijen. uit deze omstandigheden is de Kunst handel getwren, die vJSrkstukken van aller lei schilders in commissie neemt en bij eventueele verkoop zijn percenten van de betaal.de prijzen krijgt De kunstenaar steli een grens waar beneden het Stak niet mag verkocht worden en das gaat alles op het oog vrij goed. In de praktyk doen zich echter Wel eens moeielykheden voor: de Kunsthandel weet meer te krijgen dan als limiet is gesteld- Natuurlijk kan de schilder naar dat meer fluiten. Hij weet het trouwens niet en als regel is hy ai zeer in rijn nogjea als er iets ia verkocht en bovendien zijn liraiet- I prys krygt. Heel dikwyls toch krygt de schilder de boodschap, dat een bod is ge daan op zyn stuk maar dat beneden de limiet blijft. Niet zelden gebeurt het, dat de sohilder dan toch maar toehapt en de lagere prijs accepteert. Ook hier ontbreekt in den regel iedere controle. Als een typische illustratie van het al oude spreekwoord dat de waarheid den leu gen toch altijd achterhaalt moge het vol gende verhaal dienen, dat historisch is. Vel^ jaren geleden had een schilder bjj een Kunsthandel twee stukken in commis sie gegeven, waarvoor hy te samen ze hoorden by elkaar als limiet had gesteld twee duizend gulden. Heel lang stonden die twee nogal groote stukken daar en geen kooper daagde op. Tot op een goeie dag de schilder de meóedeeling krygt van de Kunsthandel, dat een bod op zijn stukken is gedaan. Veel lager echter, maar twaalf honderd gulden, doch de handelaar ried hem aan het bod eens in overweging te nemen. Het waren moeilijk verkoopbare stukken, er was nog nooit een bod op ge daan, enz. De schilder overwoog, keek eens in zijn eigen portemonnaie waar het er met te rooskleurig uitzag en besloot toe te hap pen. Na aftrek van het commissie-loon kreeg hij precies een lapje van duizend in de hand. In Parijs wordt dit jaar de Koloniale tentoonstelling gehouden. De schilder uit dit verhaal brengt er een bezoek nog vóór de brand het Nederlanasche paviljoen ver nielde. Hij vindt daar zyn beide stukken, waarvan we hier verhalen geëxposeerd. Daardoor komt hij er nu achter wie dc eigenaar er van is. Het paviljoen brandt af, de beide stuk ken worden een prooi der vlammen. Hoe nu de eigenaar daarvan in contact kwam met den schilder doet er niet toe, maar zy kwamen met elkaar in contact. Er zal, vermoeden wy, sprake zyn geweeat van vervanging door nieuwe stukken. Zoo komt ook het gesprek op den pry* die er voor betaald ia en de eigenaar, die zells de kwitantie nog kon toonen, vertelde, dat hem aanvankelijk drieduizend gulden voor de twee was gevraagd maar dat hij ze ten slotte voor 2700 gld. had geJTregen. Alzoo het schildertje had duizend, de Kunsthandel 1700 gld. iri den zak gekregen. Al is de leugen nog zoo snel... Het geval is intressant evenals het vol gende dat ons werd verhaald. Een jonge man, zoon van bemiddelde ouders, wilde schilder worden. Hij werd schilder. Eindelijk bracht hy een paar van zijn eerste stukken by een Kunsthandel en geeft zÜn limiet-prijs oj), 16© gld. De vader van den. jeugdigen Rembrandt wilde zyn zoon eens verrassen en hy wist een vriend te bewegen om naar dien Kunsthandelaar te gaan en op één der stukken te bieden. Pa zou het wel betalen. De vriend gaat; hem wordt eerst 200 gulden gevraagd, maar wetend dat de limiet 150 was hield hij voet bij sitluk tot de Kunsthandel toegaf mits de schilder er mee acooord ging. Volgende dag komt de jeugdige schilder thuis, opgetogen want één van zijn stuk ken was verkocht. Hij had er wel niet voor gekregen wat hij gevraagd had maar hy had het maar gedaan. Na aftrek van het commissie-loon had hy 76 gulden in de hand gekregen. Hoor je nu ook eens de andere partij dan heeft die ook wel wat te klagen en het is billijk dit ook te vertellen. Er worden vaak exposities gehouden en iedere schilder mag dan een paar dingen inzenden. Er wordt een lyst gemaakt van de prezen en de bezoekers kunnen die in zien. In den regel zijn de commissieloohen .hier nog al hoog. Nu komt het nogal eens Voor, dat iemand een stuk daar ziende, naar den schilder toegaat om te vragen of hy het niet voor lager prjj^ wil geven. En dan komt het voor dat de schilder als het stek op de tentoonstelling neet wordt verkocht, het aan dien aanvrager aflevert tegen lege ren prijs. Hij kan dan alvast het commissie loon laten vallen, d»t hij nu ontloopen is. Men ziet hoe moeielyk het is een derge lijke zaak zóó te regelen, dat er «een be drog kan worden gepleegd. Niemand zal daarvoor een regeling weten uit te denken. Nu we het toch over schilderijen hebben, vermelden wij even dat het genootschap Pulchie Studio tegenwoordig de dagülad- critici niet meer uitnoodigt ttot hef bezoe ken en critiseeren. Willen «ij toch komen, dan verzet men zich daartegen niet maar critiseeren doet men niet meer. We vermoeden, dat deze stap eerlang ge volgd zal worden door de tweede n.l. het geen critici meer worden toegelaten. Er zijn reeds tentoonstellingen waarbij dit verbod is uitgevaardigd en korat ld voor dat bij schilderijen het verzoek hangt geen kranten-kritiek daarover uit te brengen Het is een moeielijke kwestie, die van de echilderijeiokritiek maar daarop komer. we ee nanderen keer wel eens terug. HAGENAAR. MODEPRAATJE. De nieuwe Mantelmodellen. Van een overgangstijd tusschen zomer en herfst is dit jaar geen sprake geweest. Door de gure Augustusmaand zaten we eigenlijk al meteen in het najaar en het was zelfs al zoo koud vooral 's avonds dat menigeen die in het bezit van een wintermantel was, niet schroomde om hem aan te trekken. Nu de nieuwe mantelmodellen er zyn, komt men tot de conclusie dat een mantel van verleden jaar hopeloos démode is. Daar i* vooreerst de lengte der nieuwe mantels. Die is wederom met een heel stuk toege nomen en daar het ceintuurtje hooger zit en het lijfje dus korter lijkt, komt het heele geval ons nóg langer voor. Dan zyn er de kragen. De zeer eigenaardige, haast zou ik zeggen „buitenmodelsche" kragen. Wat hebben die een grappig vefloop, vooral als ze, zooals meestal het geval iB, van bont zijn en aan een soort frontje vastzitten, dat als een lange borstlap Jot onder de ceintuur loopt. Stukken van bont, zoo maar midden op het benedendébLvan den mouw opgezet, maken ook deze tot een bizar verschijnsel. Behalve de kraag met borststuk, is er ook die waaraan een bonten jukstuk is vastge- knipt. Er is een bepaalde voorliefde tot het verlengen der bontgarneering, die dan ook somB als een lange losse stola tot aan den mantelzoom doorloopt. Ook de kragen met de revers aaneengezet, zijn een bijzonder kenteeken der nieuwe wintermantels. Ze hebben dikwijls, of beter gezegd ze eindigen dikwijls, in A-gymetrische vormen, b.v. zit een breed-teruggeslagen j^ver^.maar ééne zjjde van den kraag, meest aan den rechterkant, die over den linker heenslaat. Dat dit wel eens minder fraai staat, b.v. als de mantel opengedragen wordt, laat zich denken. Gelukkig zijn wij daar voor eerst nog niet aan toe. èy zulk een model rever komt het ook vóór dat hij zich in diagonale richting tot aan het middel voortzet, althans als de mantel recht van model en dus zonder cein tuur 1b. We zagen kort geleden deze kraagtoepas sing op een. mantel van fleschgroene wollen stof en wel in zwart astrakan, wat een zeer gekleed effect maakte. Er hoorden breed uitstaande manck£ten by, waarop bovenaan zoo maar een srouin geplaatst kwadraat van astrakan gezet was. De jas was verder heelemaal met diagonaal opgestikte naden versierd, waarvoor hy in schuine (diago nale) richting geheel, gedécoupeerd was. Heel grappig en nieuw zoo van fa?on als van bewerking, doet een mantel aan jn directoire-snit. Hy draagt een bolero-achtig empiècement, waaraan op gelijke afstanden lange stolpplooien vastgeknipt zijn, die tot den enkel doorloopen en daar losspringen. Het onderstuk van den mantel schuift on der deze plooien door en is strak aangezet Een dubbele shawlkraag van zwart castor (letterlijk twee kragen over elkaar heen) acheveert den mantel en op de korte faan- chet is een bovenrand van hetzelfde bont los opgezet, wat ook alweer een vreemden indruk gèeft Toch zijn ze zeer gracieus de nieuwe hian telmodellen, al hebben ze soms heele opzet ten van bont, als: een boleio'tje, een hont- strook op taillehoogte en waar het maar kan bonte reepen en tu»schenzetaeU. Zoo zitten er b.v. op een mantel, die ove rigens een eenvoudige stropdas van bont draagt, drie reepen van dit bont op den hëtiedenmouw, één smalle, één a-symetrische en één diagonaal opgezette, wat ook al weer een tikje zonderling aandoet. Zyn de modellen bijna altijd lang-slank met eenigen godet-uitval aan den onder kant, ze worden varieerd, al naar gelang ze wel of niet een ceintuurtje dragen. Som mige hebben naar den stijl van het Second Empire zichtbare borstnaden en zyn ook aan de taille met een naad aaneengebracht. Ze vertoonen meestal prachtige découpe's en incrustatie-partijen en mogen er ook wezen wat de stoffen betreft, die meestal effen, fraai van kwaliteit en modieus van kleur zijn. Als modekleuren gelden: wijnrood en paars, flesch- en jagersgroen en alle tinten bruin van het herfstblad. GRACE ALLAN. In h«t Sovjetparadij*. Liever tuchthuisstraf dan kolen hakken in het Don-bekken. Een lift W In de „Vrijheid' lezen wij de volgende utuihulirig uit het werk „The red Trade Menace" van den Amerikaan H. Knicker bocker, die den „heiteUat" m eigen erva ring kent: „Wel in geen enkel land zal ket een ge noegen zyn om mijnwerker te wezen. Maar wie voor de keuze werd gesteld om tuctit- liuiMtra! te krijgen of kolen in het Donbek- ken te hakken, zou normaal geaproken het mijnwet ken verre verkiezen. De licofdmge- nieur en ikzelf zaten in het bureau te wach ten op onze mijnwerkerauit rustong De ploeg werd net afgelost en een stroom van men- schen, de gezichten zwart van het kolenstof, sttroomde met gebogen ruggen uit de diepte. Dnt ib onze ploeg, zei de ingenieur, met de beate machinale uitrusting; ze hebben slechte zes uur dttenst Met 250 arbeiders hebben we een jaarlijksche opbrengst van 120.000 ton. 1 Vlak daarop stormde een jonge ingenieur niet een vloek het bureau bannen „Ze *ijn er tussehenult geknepen" „Wi® zijn er tuz- sc hen uit geknepen„Die ellendige platte- landsjongen*Ze kwamen de vorige week hier, werkten vyf dagen «n nu te de helft al weg!" „Waarom"-1' vroeg men in koor. „Och, ze zijn nog nat achter hun ooren", rièp'de lóngfe mijningenieur efteumeet met een de deur dicht. Het waarom wordt mtusschen duidelijk, voor wie den hoofdingenieur en den Ame- mkaanschen reporter op hun tocfTt in da diepte volgen. Een lift voor de menschep bleek e| niet te bestaan too was het over al in het Don-bekken. De schacht, die naar beneden voerde, was aerpentdnee-gewijze aangedeegd Aanvankelijk wte er nog een aoort tunnel, waardoor men in set ogen hou ding moest gaan, want hy was niet hooger dan tot waar de kin van een man van ge wone hoogte reikt De vloer uit natte en deels verrotte planken, waarover men dus sterk gebukt «n t«n deel kruipend naar be neden ging, gaf een gevoel van onveiligheid. Telkens kwam men op 100 M een dubbele deur tegen Een naive kilometer in gebogen houding loopen is zelts in gewone gevallen ai ver moeiend, maar onder den grond het nog heel wat erger. Na een kwartier werd de weg zoo ateiJ, terwijl de hoogte van de tunnel nog maar drie voet bedroeg, dat het onmo gelijk waa om inet het hoof-l vooruit éerdeiv te gaan Men bond zich de lamp om den hals en als een kreeft moest men zijwaarts naar beneden kruipen. Het koleustof was verslikkend. Toen we een 200 M. op die V/ef verleden blijft er om ons te leeren. FEUILLETON. Onafhankelijkheid bovenal. Naar het Engel ach. Nadruk verboden Ja,, ik weet niet, wat \ij heeft maar Lorry kijkt erg bedrukt* Ik heb hem van daag in het Park gezien. ja? Ik dacht, dat hy weer op een jacht tocht was? Neen, hij is thuis en het zou mij niets verwonderen, of hij wa* hier. Maar je mag zoowaar wel een detective nemen, wil je hier iemand vinden Kijk eens naar die dame tegéanover ons. Daar word ik nu .zenuwachtig vanDi® rit mij eteeds te fix eer en. O, ik kan u wel -neggen, we zij iseen vub. Baynea Fytton,, een tante van De Courcy. Zij is- ook een De C-ourcy, dat kan je wel azen aan haar wenkbrauwen. Ja, maar waar O, nu weet ik het weerl Zij wag die vreeselijke dame, roetje ik door Frankrijk heb gereisd. Maar hoe ter vereld komt zij hier? ï^cfy Smyth gracht mij weg en toen zat die mre. Fytton al «n den coupé, maar ze scheten haar toch niet te kennen Dat kan heel goed. Ik geloof niet, dat Ifldy Smyth de heiift kent van degenen, die rij genoodigd heeft Maar mrs. Fytton heeft het zeker niet op u begrepen' En toch heb ik haar niets gedaan, voor ^Ineens helderde haar heele gelaat nog op en mpt een glimlach van. hartelijke verwel koming, stond zij zoo half op en stak vrien delijk de hand uit. Zoo, hoe maakt u het misa Raymond, na uw lange, koude refls in Februari f U heeft wel goed gezorgd, dat de reis mij met zoo lang viel. Maar gaat u zit ten, lord Lorresmere. H%, Mossel, heb je De Courcy ook ge zien? Neen hem met, maar wel zijn tante. Kijk. de oude dame is verdwenen. Is De Courcy hier ook? Ja zeker hij kwam tegelijk met mij binnen, maar hij zag er niet gemakkelijk uit. Menschen., die onderhevig zijn aan buien van zulk een slecht humeur, moes ten niet vrij mogen rondloopen! Arme De Courcy! U is <(ah wel hard U zult toch ook met ontkfennen, dat hy er af en toe allesbehalve aangenaam kan u'tzien? Ja, bijvoorbeeld, al8 u één van ons te ■veel aandacht hartt geschonken viel Mossel in Nu, kijkt 11 zelvè maai; ntet zoo zwart, miss Raymond, dan word ik echt bang van A en zal maar ijlings vluchten. Mrs. Reynes Fytton was intusschen recht streeks op haar neef toegetredenzoodra zij hem onder de andere gasten had ontdekt. Naar de uitdrukking van zijn gelaat te oor- deelen was het genoegen, haar weer te zien. twijfelachtig. Recht op haar doel afgaand, vroeg zij on middellijk Ken jij ook een miss Raymond? Een lang, slank meisje met blond haar en blau we oogen. Ja, antwoordde hij, over haar heen kijkend. Wie 1» zijl1 Kent lady Lorresmere haar? "Ja. Zij is een arm nichtje van Lady l*nyih. Zy kent de LoTiesmere'g doordat zij van het jaar op. een jaohttooht met hen mee geweest te. Ik ook, Heb je toen ook de een of andere ver houding opgemerkt, tusechen haar en lord Neen. Hm! In ieder geval hebben ze samen de reis teruggemaakt. Drommels' nep hij verbaasd, daar hem een licht scheen op .te gaan. Wa8 het dan misschien daarom Wat beüoelt u? Hoe weet u dat? Toevallig zat, ik m dezelfde couj#. Hij was bij haar, onmiddellijk, nadat haar chaperonne haar den rug had toegekeerd. O. het was een kfepraakHet was anders toerend, om te zien aan ieder station stap te hij uit en kwam bij haar. Als zij alleen was gewveeat, zou hij bij haar in den coupé zyn gaan «ïtten. Stil: legde hij haar gebiëdend^het zwij gen op. Ik zou je raden niet zulke dingen van Mies Raymond te vertellen. Tocri zal iemand z« vroeger w! later vertellen. Lady I.orTesmere is blind mi*, «chien komt haar dit zelve beter uit. Oeloo! je mij niet? Waar is mies Raymond dan nu? lia maar eens kijken i«® het vertrek hier naast! De Courcy draalde een oogenbhk, toen won zijn nieuwsgierigheid het van zijn tegen zin, om haar voldoening te schenken. Zoo waar, daar zaten Ardine en lord Lorres mere nog gozellig samen te praten en te lachen, want zij deed haar best, hem wilt afleiding te bezorgen, droevig ate ziyn gelaat had gestaan, toen zij hem in het eerst had wcorgeotien. Ala een bom uit de luoht klonk daar ineens de Courcy's waarschuwing Miss Raymond, lady Smyth zou graag hebben, dat u wat zong. Het onverwachte deed dit verzoek meer klinken ais een bevel. Aidine kreeg een kleur en lord Lorresmere vroeg verrast: la er haast by, De Courcy? Zal ik lady Smyth zeggen, dat u niet bereid is, imsg Raymond? Dit klonk als een stolle terechtwijzing. Langzaam stond Ardine op en terwijl zy hem strak in het gelaat keek, antwoordde tij: Natuurlijk niet! U heeft niqt eens even gevraagd: Hoe maakt u het? U was zeker te zeer verdiept in uw opdracht. Ze name den arm, dien De Courcy haar bood, en zei, glimlachend over haar schou der, tot lord Lorresmeret Garft# u maar niet mee luisteren u z>t hier beter dan hiernaast. De Courcy had in waarheid geen bood schap 5 an lady 8myth ovêr te brengen ge^ kregen. Hij had alleen maar geprofiteerd van de opmerking van haar ladyechap. dat Ardine zou «ngen, en had die dienstbaar gemaakt aan zijn verlangeös. Hy geleidde haar nu naar den salon en onder het gaan boog hy zich naar haar toe: Ik heb u iets te zeggen, maar hier gaat dat met. Mag ik u komen upzoeiienF Zeker met! Een u.muut later zong Ardine met haar Irvsechen, jonge stem, die zeker weerklank vond in veler gemoed, to oordeelen naar de geestdriftige toejuichingen, dte zij iivhoogate. Mrs. Bayne^ Fytton etond aan den oenen kant van de piano en naast haar haar seef. Langzaam, tusschen de andere gasten door, zag Ardine lord Lorresmere naderbij komen- Uf hy naar paar had geluisterd wtet zy eigenlijk niet, maar ze ging hem tegemoet met de verontschuldiging: Ik heb vergeten te vragen naar lady lorresmere. Het «peet mij zoo, teen rtt hoor de. dat zij ziek was 1 Ja, ze ia -erg pan het sukkelen, die arme L1U*. ik denk. dat zij zich over-ver- moett. U weet-, z& zit in alle mogelijke co- mité's. Ja, en daa» ia ze Veker niet sterk ge noeg voor. U, neen. bij *ange niet. En toch moest ik er vandaag Merle's autoriteit weer bij te pas roepen, anders zou zij nog zijn meege gaan, ofschoon het- haar in het geheel niet paste. Ik verzeker u. dait het een heel iets voor haar was, om dezen uitgang op te ge-\, ven. Zo had er speciaal een toilet voor laten maken en vond daar niets op aan te mer ken. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1931 | | pagina 3