,f$ &im\ ft»**
HL Krimpenfort Zn,
„VICTORIA SPECULAAS"
Likdoorntinctuur
Anton Coops
Eleetro-Techniscti Bureau l.F.W.TflltON
Wales AÉfaciit
Dl I1D1UIDIIE1T1931
MANTELS
COSTUMES
Telefanken Radio Toestel
IHl Ui:
lij hu ÉtMrt
ORGELAVOND
Tin ptrenlH Maul
g Kleiweg 17-25
Reclame Bon.
JECOVITOL
KLEEDJES
GOUDSCHE COURANT - ZATERDAG 10 OCT. 1931 - TWEEDE BLAD
Openbare Vrijwillige
Verkooping.
LAGE
PRIJZEN
—ER IS MMH ÉÉN ROEP OVER DE «jj
n I. KWALITEIT ONBERISPELIJK - PRIJS ZEER BILLIJK
HALVE BLIKKEN INHOUDENDE BRIE POND. (netty f 1.10 BESTEL NQ6 HEDEN EEN BUK Bil UW WINKELIER
Engrosi Firma J.» VAN WIJ| Azn. Grossiers Gouda
ASSURANTIËN
NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK
H. Zandvoert, Wijdstraat 25, Telefoon 3361
tegen LIKDOÖRNS
EELT of HOORNKUID;
Maryland Tabak
Balt. A. de Jong Gouda Oosthaven 29
QOII DSC H E V r
VRAAGBAAK
Goudsche Vraagbaak;
1931-'32
Nataris J. van-Kranenburg
te Gouda.
HEERENHUIS,
WOONHUIS,
Zeven nieuwe Woonhuizen,
WOONHUIS,
BEB6PUATS,
Big-Ben
L. BINNENDIJK,
J. C, LANGER AAR,
C. A. B. Bantzirger
NEDERLANDSCHE -
J. VLAG, Westhaven 61
Gebr. van Bruinesson
Een Hollander in New-York.
EN
VINDT U BIJ ONS
EEN UITGEBREIDE
KEUZE
TEGEN
,i Natuurlijk l».,,Vlctoria-Sp«culaat" ook uitgewogen verkrijgbaar
ALLE BANKZAKEN
SAFE LOKETTEN
WÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊtÊÊÊÊÊÊm OOSTHAVEN 58, GOUDA
Massief 14 krt. Gouden Verlovingsringen per gewicht uitgeprijsd.
Sierlijke modellen, lage prijzen.
L. HELPEN ER Lange Tiendeweg 20 GOUDA.
Bjj inwisseling van deze advertentie krijgt U bij aankoop van 50 cent
I Flacon Prima Meubelwas ter waarde van 17 cent
naar veakWhg kant U krijjren Wit, Bood, Geel, Bruin of Zwart,
Koopt llw'Schoonmaakartikelen bij:
fn profiteert dan tevens van bovenstaande reclame.
Deze reclame is ook geldig voor telefonische bestellingen.
Flacon 35 ets, bij
Drogist, Wljdstr. 31, Tel. 2482
is siecht van qualiteit en brandt niet.
Wij fabriceeren noe van. OUDE
J VOORRADEN1 een heerlüke zacht.-
Keurige
in prijnn van 15 tot 30 et. per '/i ons
TABAK- EN SIGARENFABRIEK
„DE KOOPHANDEL",
Wgdstraat 20 - Telef. 3217.
MAGAZIJN PARFüMtfilLN
TOILET- EN SCHEERGEREEDSCHAPPEN
HAAR LOTION SILVIKRIN
kleine flacon 1.50 groote flacon 3-
Complete kuur 4.80.
L. TIENDEWEG 24
GOUDA
TEL. 2115
HET AANSCHAFFEN VAN EEN
is goedkooper, en geeft veel meer voldoening, dan het aansluiten
aan een Radio-Centrale. v
TOESTELLEN MET LUIDSPREKER vanaf 97.50.^
23?- Ieder bestelle thafe re»s de over eenige weken verschijnende
met tal van nieuwe gegevens bijgewerkte uitgave van de
Uitgave 1931/32
bevattende alle inlichtingen en adressen betreffende Rijks- en Ge
meentediensten, Openbare en Bijzondere Instellingen, Vereenigingen,
Vakbeweging, enz.
Bijgewerkt tot 1 October 1931.
Pi-jjsi25 cent ingenaaid, 50 cent gecartonneerd.
23? Men bestelle dit voor ieder onmisbare boekje direct op onder
staand biljet bjj zijn gewonen boekhandelaar of bij de
Uitgevers A. BRINKMAN ZOON
Markt 31 Telef. 2745.
Ondergeteekende bestelt hiermede
♦ingenaaid 25 cent gecartonneerd
Volledig adres
50 ce»t
Naam:
Doorhalen wat niet verlangd wordt.
Inzenden aan de Uitgever* A. BRINKMAN ZOON. Markt Sl
of aan Uwen gewonen Boekhandelaar.
zal op MAANDAG 12 OCTOBER
1931 des avonds half acht uur, in
hotel „de Zalm" a. d. Markt aldaar,
publiek verkoopen de volgende solide,
goed onderhouden en alle te Gouda
gelegen
Wachtelstraat 59. Ontruimd te aan
vaarden.
I'rins Hendrikstraat 26. Ontruimd
te aanvaarden op 15 December a.s.
Da Costakade 4, 6, 8, 16, 20, 22, 24.
Elk verhuurd voor 6.per week.
Bockenbergstraat 122. Verhuurd voor
4.per week.
Walvisstraat (het 2e pand vanaf
Bockenbergstraat)
De perc. zijn te bezichtigen de laat
ste 3 werkdagen vóór en op den ver
koopdag van 10 tot 12 en 2 tot 4 uur
(voor het le perc. moet belet ge
vraagd worden). BetaBdag 11 No
vember a.s.
Breeder bij notities, welke gratis
bij den notaris verkrijgbaar zijn.
De beste f2.— pijp met garantie.
24 modellen.
10 KLEIWEG 87.
de geijkte levertraan,
met gecontroleerd vitaminen/gehalte
ƒ1.per flacon.
Gedipl. Drogist,
Burg. Martenssiïigel - Telef. 2839.
Ontvangen een
Groote So^teerifig
enzifc,
Zie de etalnfe
TIENDEWEG 6
<4
MARKT 18
in de St. JANSKERK van 8-9 uur
JAN ZWART
van Amsterdam
Programma, tevens bewijs van
toegang, 25 ets, aan de Kerk ver
krijgbaar.
Deuren open 7 F, uur. 20
■atari* Q. VOS
te WADDINXVEEN,
zal op WOENSDAGEN 21 en 28
OCTOBER 1931, des v.m. 11 uur, in
het Café van den heer KWAAK al
daar, ten vea-zoeke van den heer W.
Schouten, publiek verkoopen:
aan den Zwarteweg te Waddinxveen,
met loods, doch zonder verdere© op
stal; kad. sectie G nos. 1684 en 1686,
tezamen groot 1.18.30 H.A.
Aanvaarding bij de betaling op
1 Dec. 1931.
Lasten vanaf 1 Jan. 1932.
Geld voor hypotheek beschikbaar.
TaiUeur.
WINTERJASSEN, C0STUUMS,
MANTELS
Passend modeL Lage prijken.
Keerwerk en legt bont en fluweel
kraigen op.
Vraagt stalen. Groote sorteering.
Barlohl
BINNEN ENKELE pAGKN
verplaatsen w|j onze raak naar
Kar-nwmwlksloof,
hoek IJssellaan. 10
A. Broekhulzei
een zeer voordeeligê brandstof.
Geeft veel warmte en weinig asch.
Aanbevelend.
VROUWESTEEG 25 - Telef. 2313.
BOSCHWEG 29. .20
Imprsssiss uit aan wereldstad. 6 cant aan dans.
Ean klein muaeum. Nachtzitting.
Manhattan 1'orUt Washington Avenue.
iiui*en die den hemel raken, straten aia
mijngangen» waardoor een waanzinnig ver
geer raast.
En dan plotseling... een eigenaaruig,
jjjein museum. Het heet „Tik? Cloisters
De beeldhouwer George Bernard heelt ja
ren lang in alt® deelen van Europa midUei-
ecuwsche plastieken uit hout en steen ver
zameld. Die heeft hy in zyn, van rood bak
steen opgetrokken gebouw, dat midden it»
een heerlijken ouden tuin staat van waar
uit men een prachtig uitzicht op New-York
beeft, ondergebracht. Zelfs de geheeie zui
lengang van een oud Itaiiaansch klooster
uit het jaar 1100 heeft hy steen voor steen
overgebracht en naast de kapel weer opge-
bouwu In het midden ervan groeien
zwaardlelies. In de kapel zelf vallen een
schoone Piëta uit den Elzas, eenige betoo-
verend reine Madonna's uit de veertiende
en vijftiende eeuw, vensters met glasschil
deringen enz. op. Het mooiste is echter een
uit hout gesneden stervende Maria die le
vensgroot op een «arcophaag rust
Spaansch werk uit de veertiende eeuw.
Deze verzameling heeft Rockefeller den
beeldhouwer afgekocht en aan de stad ge
schonken. Een paar oude Amerikaansche
vrouwen spreken over de verschillende
Europeesche kunstschatten. In den tuin fo
tografeeren eenige jongelui ktiudenten
van de Y«le universiteit niet de werken
van de oude kunstenaars, maar de zwaard
lelies. De museumwachter, 30 jaar in dienst
%an de stad. heeft ons zonder entree te hef
fen binnen gelaten. Hy is HoUander en
vindt) het heeriyk Hollandsch niet ons te
kunnen spreken.
Oude kunstoahatten zien wy in een oud
gebouw omgeven door een tuin waarin
zwaardlelies bloeien.
En buiten klopt hert verkeer van de we-
ïeldstad...
Vyt cent een dans.
In de „Roseland Dancing" zyn »J0 hos
tesses geëngageerd, die voor cent per
dans met iederen heer dansen moeten die
een biljet afgeeft. Wy koopen aan de kassa
twee ticketts a 86 cent. Dan gaan we een
trap op en komen boven, waar het propvol
is; en het is moeilijk om ons te oriëntee-
ren. Wij zijn vty groote ruimte die
stemmingsvol is Mtlioht door roode en
blauwe schijnwerpers 'die achter palmen
zyn opgesteld. Tafelfjes en stoeltjeB rond
een dansvloeï. Lii\ks en rechts van de
plaats, waar een uitmuntende negerband
Bpeelt, lijn steenfonteinen die eveneens
door middel va,n lampen gekleurd zyn.
De zestig hostests zijn ongelooflijk
mooie meisjes in „Dinnerpyama's" die eruit
zien als balkleeren. De heeren koopen aan
een kasse darrticlwts voor 5 cent per stuk.
Bij het dansen geven ze één coupon aan
de flostess en de andere aan een elegante
in onberispelijk smoking gestoken heer, die
by den ingang van de zaal staat.
Deze vertelt ons: Geen van deze meisjes
is uit New-York. Ze komen allemaal uit
andere staten van Amerika, in de hoop hier
bilfte film of het theater te" komen als
girl bijvoorbeeld om daarna weer vèMei'
te vechten om wat roem, wat geld. JZe
hopen kennis te maken met een milliogair
of een ryken graaf die me| hen
Daar dat echter zeer moeilijk is lalM ze
zich eerst als „hostess" by deze dansgele
genheid engageeren. Van onder af begin
nen altijd- Ze moeten! dat is een voor
waarde beschikken over vyf verschillen
de, in goeden staat verkeerende baljurken
of zooals nu „Dinnerpyama's". De jurken,
hun schoonheid en hun goede dansen is hun
geheeie bezit. dat moet nu op de voor
deligste manier worden „belegd". Ieder
meisje moet aan het eind van den avond
een zeker aantal coupons inleveren. Dikwijl -
koopen de meisjes zelf een aantal coupon*
als ze b.v. uitgenoodigd zijn door een heer
om aan een tafeltje te kompn zitten. Als
ze mee moeten dineerèn kost dat den gullen
uitnoodiger wel 10 dollar. l)at ia „hard
werk" zegt onze verteller. De gasten bren
gen hun eigen dranken mede en df
meisjes hebben het zwaar te verduren by
die ellendige gesmokkelde likeur.
Ik zelf, zegt de heer in smoking, spaar
voor Cakfornië. Ik heb veertig jaar Broad
way achter m'n rug en afgezien nog van
het feit dati het hier niet meer dat is wat
hët was, ben ik rykelyk moe van al dat
„vermaak" en van die centenjachL De laat
ste jaren van myn leven wil ik in Calif or -
nië doorbrengen. By lucht en zon en bloe
men wil ik sterven.
Hy zegt dit geheel en ai in ernst en
eenige oogenblikken later is hij weer druk
bezig met zyn werk.
Naehtzitting.
Om 11 uur 's nachts „nightcourt". Naoht-
rechtzitting in de 54e straat. Hier worden
de kleine vergrijpen van den dag behan
deld. De rechter is een «ympathiek* heer
van 46 jaren. Hy heeft een goedgevormd,
rond gezicht en goedige oogen die, als hü
zyn 'bril afneemt, er vermoeid uitzien.
Ik ga zitten op een van d^ voorste ban
ken. De niet zeer groote zaal is overvol, de
lucht die er hangt ontzettend, het publiek
gemengd. Goed gekleede en in lompen ge
hulde mannen en vrouwen zitten nauw
te&m elkaar aangedrukt in de rijen banken.
Getuigen, reporters en eenige advocaten
maken het Verdere publiek uit.
Een oude man krygt drie dagen celstraf.
Het is een bekende „Tramp", een vage
bond, waarmee men eigenlijk niet goed raad
weet. Vroolyk stapt hij de cel binnen.
De volgende: een geweldige neger, zwart
als kool en zijn aanklager een politie-agent.
Getuigen komen naderbij.
„Was U dronken?"
„Ja, gisteren. Hy heeft me „zwarte
hond' 'genoemd en nog erger. Nu, toen ik
hem op den hoek waar ik schoenen poetste
weer zag, ben ik naar hem toegegaan en
heb ik gevraagd: „Waarom ben ik een
zwarte hond?" De politie-agent was over
deze vraag boos geworden en was weer be
gonnen met schelden.
„En toen, Uwe Genade, toen heb ik óók
gevloekt en gescholden. Wat zoudt U wel
doen als een agent U „zwarte hond" en nog
erger noemt?"
„Uwe Genade" lacht en als de getuigen
Jimmy's woorden hebben onderstreept luidt
het: „Drie dollar boete".
Jimmy heeft er maar één. De andere
twee worden door negers uit heil publiek
bijgepast.
Volgende beklaagde, een zestienjarige
jongen die men zwervend in het park heeft
gevonden.
„Waar woon je?"
„Weet ik niet."
„Werk?"
„Kan geen werk vinden."
En de vriendelijke rechter, foe hier tot
één uur 's nachts zitting hoift belooft dat
de politie zich ermee zal bei) >elen dat de
jongen werk krijgt...
(Nadi verboden),
Brieven
Hofstad.
MXCV./
De* -"Kunsthandel.
Het ia een bekend feit, dat bet In de
Kunsthandel wel eens raar toe gaat. Kun
stenaars rijn in den regel geen al te beste
kooplieden en r« bobben ook meestal niet
voldoende rechtstreeks contact met de ge
gadigden voor aankoop van schilderijen.
uit deze omstandigheden is de Kunst
handel getwren, die vJSrkstukken van aller
lei schilders in commissie neemt en bij
eventueele verkoop zijn percenten van de
betaal.de prijzen krijgt De kunstenaar steli
een grens waar beneden het Stak niet mag
verkocht worden en das gaat alles op het
oog vrij goed.
In de praktyk doen zich echter Wel eens
moeielykheden voor: de Kunsthandel weet
meer te krijgen dan als limiet is gesteld-
Natuurlijk kan de schilder naar dat meer
fluiten. Hij weet het trouwens niet en als
regel is hy ai zeer in rijn nogjea als er iets
ia verkocht en bovendien zijn liraiet- I
prys krygt. Heel dikwyls toch krygt de
schilder de boodschap, dat een bod is ge
daan op zyn stuk maar dat beneden de
limiet blijft. Niet zelden gebeurt het, dat
de sohilder dan toch maar toehapt en de
lagere prijs accepteert. Ook hier ontbreekt
in den regel iedere controle.
Als een typische illustratie van het al
oude spreekwoord dat de waarheid den leu
gen toch altijd achterhaalt moge het vol
gende verhaal dienen, dat historisch is.
Vel^ jaren geleden had een schilder bjj
een Kunsthandel twee stukken in commis
sie gegeven, waarvoor hy te samen ze
hoorden by elkaar als limiet had gesteld
twee duizend gulden. Heel lang stonden die
twee nogal groote stukken daar en geen
kooper daagde op. Tot op een goeie dag de
schilder de meóedeeling krygt van de
Kunsthandel, dat een bod op zijn stukken
is gedaan. Veel lager echter, maar twaalf
honderd gulden, doch de handelaar ried
hem aan het bod eens in overweging te
nemen. Het waren moeilijk verkoopbare
stukken, er was nog nooit een bod op ge
daan, enz.
De schilder overwoog, keek eens in zijn
eigen portemonnaie waar het er met te
rooskleurig uitzag en besloot toe te hap
pen. Na aftrek van het commissie-loon
kreeg hij precies een lapje van duizend in
de hand.
In Parijs wordt dit jaar de Koloniale
tentoonstelling gehouden. De schilder uit
dit verhaal brengt er een bezoek nog vóór
de brand het Nederlanasche paviljoen ver
nielde. Hij vindt daar zyn beide stukken,
waarvan we hier verhalen geëxposeerd.
Daardoor komt hij er nu achter wie dc
eigenaar er van is.
Het paviljoen brandt af, de beide stuk
ken worden een prooi der vlammen.
Hoe nu de eigenaar daarvan in contact
kwam met den schilder doet er niet toe,
maar zy kwamen met elkaar in contact. Er
zal, vermoeden wy, sprake zyn geweeat
van vervanging door nieuwe stukken. Zoo
komt ook het gesprek op den pry* die er
voor betaald ia en de eigenaar, die zells de
kwitantie nog kon toonen, vertelde, dat hem
aanvankelijk drieduizend gulden voor de
twee was gevraagd maar dat hij ze ten
slotte voor 2700 gld. had geJTregen.
Alzoo het schildertje had duizend, de
Kunsthandel 1700 gld. iri den zak gekregen.
Al is de leugen nog zoo snel...
Het geval is intressant evenals het vol
gende dat ons werd verhaald.
Een jonge man, zoon van bemiddelde
ouders, wilde schilder worden. Hij werd
schilder. Eindelijk bracht hy een paar van
zijn eerste stukken by een Kunsthandel en
geeft zÜn limiet-prijs oj), 16© gld. De vader
van den. jeugdigen Rembrandt wilde zyn
zoon eens verrassen en hy wist een vriend
te bewegen om naar dien Kunsthandelaar
te gaan en op één der stukken te bieden.
Pa zou het wel betalen. De vriend gaat;
hem wordt eerst 200 gulden gevraagd,
maar wetend dat de limiet 150 was hield hij
voet bij sitluk tot de Kunsthandel toegaf mits
de schilder er mee acooord ging.
Volgende dag komt de jeugdige schilder
thuis, opgetogen want één van zijn stuk
ken was verkocht. Hij had er wel niet voor
gekregen wat hij gevraagd had maar hy
had het maar gedaan. Na aftrek van het
commissie-loon had hy 76 gulden in de hand
gekregen.
Hoor je nu ook eens de andere partij dan
heeft die ook wel wat te klagen en het is
billijk dit ook te vertellen.
Er worden vaak exposities gehouden en
iedere schilder mag dan een paar dingen
inzenden. Er wordt een lyst gemaakt van
de prezen en de bezoekers kunnen die in
zien. In den regel zijn de commissieloohen
.hier nog al hoog. Nu komt het nogal eens
Voor, dat iemand een stuk daar ziende, naar
den schilder toegaat om te vragen of hy
het niet voor lager prjj^ wil geven. En dan
komt het voor dat de schilder als het stek
op de tentoonstelling neet wordt verkocht,
het aan dien aanvrager aflevert tegen lege
ren prijs. Hij kan dan alvast het commissie
loon laten vallen, d»t hij nu ontloopen is.
Men ziet hoe moeielyk het is een derge
lijke zaak zóó te regelen, dat er «een be
drog kan worden gepleegd. Niemand zal
daarvoor een regeling weten uit te denken.
Nu we het toch over schilderijen hebben,
vermelden wij even dat het genootschap
Pulchie Studio tegenwoordig de dagülad-
critici niet meer uitnoodigt ttot hef bezoe
ken en critiseeren. Willen «ij toch komen,
dan verzet men zich daartegen niet maar
critiseeren doet men niet meer.
We vermoeden, dat deze stap eerlang ge
volgd zal worden door de tweede n.l. het
geen critici meer worden toegelaten. Er zijn
reeds tentoonstellingen waarbij dit verbod
is uitgevaardigd en korat ld voor dat
bij schilderijen het verzoek hangt geen
kranten-kritiek daarover uit te brengen
Het is een moeielijke kwestie, die van de
echilderijeiokritiek maar daarop komer. we
ee nanderen keer wel eens terug.
HAGENAAR.
MODEPRAATJE.
De nieuwe Mantelmodellen.
Van een overgangstijd tusschen zomer en
herfst is dit jaar geen sprake geweest.
Door de gure Augustusmaand zaten we
eigenlijk al meteen in het najaar en het
was zelfs al zoo koud vooral 's avonds
dat menigeen die in het bezit van een
wintermantel was, niet schroomde om hem
aan te trekken.
Nu de nieuwe mantelmodellen er zyn,
komt men tot de conclusie dat een mantel
van verleden jaar hopeloos démode is. Daar
i* vooreerst de lengte der nieuwe mantels.
Die is wederom met een heel stuk toege
nomen en daar het ceintuurtje hooger zit
en het lijfje dus korter lijkt, komt het heele
geval ons nóg langer voor. Dan zyn er de
kragen. De zeer eigenaardige, haast zou ik
zeggen „buitenmodelsche" kragen. Wat
hebben die een grappig vefloop, vooral als
ze, zooals meestal het geval iB, van bont
zijn en aan een soort frontje vastzitten, dat
als een lange borstlap Jot onder de ceintuur
loopt.
Stukken van bont, zoo maar midden op
het benedendébLvan den mouw opgezet,
maken ook deze tot een bizar verschijnsel.
Behalve de kraag met borststuk, is er ook
die waaraan een bonten jukstuk is vastge-
knipt. Er is een bepaalde voorliefde tot het
verlengen der bontgarneering, die dan ook
somB als een lange losse stola tot aan den
mantelzoom doorloopt. Ook de kragen met
de revers aaneengezet, zijn een bijzonder
kenteeken der nieuwe wintermantels. Ze
hebben dikwijls, of beter gezegd ze eindigen
dikwijls, in A-gymetrische vormen, b.v. zit
een breed-teruggeslagen j^ver^.maar
ééne zjjde van den kraag, meest aan den
rechterkant, die over den linker heenslaat.
Dat dit wel eens minder fraai staat, b.v.
als de mantel opengedragen wordt, laat
zich denken. Gelukkig zijn wij daar voor
eerst nog niet aan toe.
èy zulk een model rever komt het ook
vóór dat hij zich in diagonale richting tot
aan het middel voortzet, althans als de
mantel recht van model en dus zonder cein
tuur 1b.
We zagen kort geleden deze kraagtoepas
sing op een. mantel van fleschgroene wollen
stof en wel in zwart astrakan, wat een zeer
gekleed effect maakte. Er hoorden breed
uitstaande manck£ten by, waarop bovenaan
zoo maar een srouin geplaatst kwadraat
van astrakan gezet was. De jas was verder
heelemaal met diagonaal opgestikte naden
versierd, waarvoor hy in schuine (diago
nale) richting geheel, gedécoupeerd was.
Heel grappig en nieuw zoo van fa?on als
van bewerking, doet een mantel aan jn
directoire-snit. Hy draagt een bolero-achtig
empiècement, waaraan op gelijke afstanden
lange stolpplooien vastgeknipt zijn, die tot
den enkel doorloopen en daar losspringen.
Het onderstuk van den mantel schuift on
der deze plooien door en is strak aangezet
Een dubbele shawlkraag van zwart castor
(letterlijk twee kragen over elkaar heen)
acheveert den mantel en op de korte faan-
chet is een bovenrand van hetzelfde bont
los opgezet, wat ook alweer een vreemden
indruk gèeft
Toch zijn ze zeer gracieus de nieuwe hian
telmodellen, al hebben ze soms heele opzet
ten van bont, als: een boleio'tje, een hont-
strook op taillehoogte en waar het maar
kan bonte reepen en tu»schenzetaeU.
Zoo zitten er b.v. op een mantel, die ove
rigens een eenvoudige stropdas van bont
draagt, drie reepen van dit bont op den
hëtiedenmouw, één smalle, één a-symetrische
en één diagonaal opgezette, wat ook al
weer een tikje zonderling aandoet.
Zyn de modellen bijna altijd lang-slank
met eenigen godet-uitval aan den onder
kant, ze worden varieerd, al naar gelang
ze wel of niet een ceintuurtje dragen. Som
mige hebben naar den stijl van het Second
Empire zichtbare borstnaden en zyn ook
aan de taille met een naad aaneengebracht.
Ze vertoonen meestal prachtige découpe's
en incrustatie-partijen en mogen er ook
wezen wat de stoffen betreft, die meestal
effen, fraai van kwaliteit en modieus van
kleur zijn.
Als modekleuren gelden: wijnrood en
paars, flesch- en jagersgroen en alle tinten
bruin van het herfstblad.
GRACE ALLAN.
In h«t Sovjetparadij*.
Liever tuchthuisstraf dan kolen hakken
in het Don-bekken.
Een lift W
In de „Vrijheid' lezen wij de volgende
utuihulirig uit het werk „The red Trade
Menace" van den Amerikaan H. Knicker
bocker, die den „heiteUat" m eigen erva
ring kent:
„Wel in geen enkel land zal ket een ge
noegen zyn om mijnwerker te wezen. Maar
wie voor de keuze werd gesteld om tuctit-
liuiMtra! te krijgen of kolen in het Donbek-
ken te hakken, zou normaal geaproken het
mijnwet ken verre verkiezen. De licofdmge-
nieur en ikzelf zaten in het bureau te wach
ten op onze mijnwerkerauit rustong De ploeg
werd net afgelost en een stroom van men-
schen, de gezichten zwart van het kolenstof,
sttroomde met gebogen ruggen uit de diepte.
Dnt ib onze ploeg, zei de ingenieur, met de
beate machinale uitrusting; ze hebben
slechte zes uur dttenst Met 250 arbeiders
hebben we een jaarlijksche opbrengst van
120.000 ton.
1 Vlak daarop stormde een jonge ingenieur
niet een vloek het bureau bannen „Ze *ijn
er tussehenult geknepen" „Wi® zijn er tuz-
sc hen uit geknepen„Die ellendige platte-
landsjongen*Ze kwamen de vorige week
hier, werkten vyf dagen «n nu te de helft
al weg!" „Waarom"-1' vroeg men in koor.
„Och, ze zijn nog nat achter hun ooren",
rièp'de lóngfe mijningenieur efteumeet met
een de deur dicht.
Het waarom wordt mtusschen duidelijk,
voor wie den hoofdingenieur en den Ame-
mkaanschen reporter op hun tocfTt in da
diepte volgen. Een lift voor de menschep
bleek e| niet te bestaan too was het over
al in het Don-bekken. De schacht, die naar
beneden voerde, was aerpentdnee-gewijze
aangedeegd Aanvankelijk wte er nog een
aoort tunnel, waardoor men in set ogen hou
ding moest gaan, want hy was niet hooger
dan tot waar de kin van een man van ge
wone hoogte reikt De vloer uit natte en
deels verrotte planken, waarover men dus
sterk gebukt «n t«n deel kruipend naar be
neden ging, gaf een gevoel van onveiligheid.
Telkens kwam men op 100 M een dubbele
deur tegen
Een naive kilometer in gebogen houding
loopen is zelts in gewone gevallen ai ver
moeiend, maar onder den grond het nog
heel wat erger. Na een kwartier werd de weg
zoo ateiJ, terwijl de hoogte van de tunnel
nog maar drie voet bedroeg, dat het onmo
gelijk waa om inet het hoof-l vooruit éerdeiv
te gaan Men bond zich de lamp om den
hals en als een kreeft moest men zijwaarts
naar beneden kruipen. Het koleustof was
verslikkend. Toen we een 200 M. op die
V/ef verleden blijft er om ons te leeren.
FEUILLETON.
Onafhankelijkheid bovenal.
Naar het Engel ach.
Nadruk verboden
Ja,, ik weet niet, wat \ij heeft maar
Lorry kijkt erg bedrukt* Ik heb hem van
daag in het Park gezien.
ja? Ik dacht, dat hy weer op een
jacht tocht was?
Neen, hij is thuis en het zou mij niets
verwonderen, of hij wa* hier. Maar je mag
zoowaar wel een detective nemen, wil je
hier iemand vinden
Kijk eens naar die dame tegéanover ons.
Daar word ik nu .zenuwachtig vanDi® rit
mij eteeds te fix eer en.
O, ik kan u wel -neggen, we zij iseen
vub. Baynea Fytton,, een tante van De
Courcy. Zij is- ook een De C-ourcy, dat kan
je wel azen aan haar wenkbrauwen.
Ja, maar waar O, nu weet ik het
weerl Zij wag die vreeselijke dame, roetje
ik door Frankrijk heb gereisd. Maar hoe ter
vereld komt zij hier? ï^cfy Smyth gracht
mij weg en toen zat die mre. Fytton al «n
den coupé, maar ze scheten haar toch niet
te kennen
Dat kan heel goed. Ik geloof niet, dat
Ifldy Smyth de heiift kent van degenen, die
rij genoodigd heeft Maar mrs. Fytton heeft
het zeker niet op u begrepen'
En toch heb ik haar niets gedaan, voor
^Ineens helderde haar heele gelaat nog op
en mpt een glimlach van. hartelijke verwel
koming, stond zij zoo half op en stak vrien
delijk de hand uit.
Zoo, hoe maakt u het misa Raymond,
na uw lange, koude refls in Februari f
U heeft wel goed gezorgd, dat de reis
mij met zoo lang viel. Maar gaat u zit
ten, lord Lorresmere.
H%, Mossel, heb je De Courcy ook ge
zien?
Neen hem met, maar wel zijn tante.
Kijk. de oude dame is verdwenen. Is De
Courcy hier ook?
Ja zeker hij kwam tegelijk met mij
binnen, maar hij zag er niet gemakkelijk
uit.
Menschen., die onderhevig zijn aan
buien van zulk een slecht humeur, moes
ten niet vrij mogen rondloopen!
Arme De Courcy! U is <(ah wel hard
U zult toch ook met ontkfennen, dat hy
er af en toe allesbehalve aangenaam kan
u'tzien?
Ja, bijvoorbeeld, al8 u één van ons te
■veel aandacht hartt geschonken viel Mossel
in Nu, kijkt 11 zelvè maai; ntet zoo zwart,
miss Raymond, dan word ik echt bang van
A en zal maar ijlings vluchten.
Mrs. Reynes Fytton was intusschen recht
streeks op haar neef toegetredenzoodra zij
hem onder de andere gasten had ontdekt.
Naar de uitdrukking van zijn gelaat te oor-
deelen was het genoegen, haar weer te zien.
twijfelachtig.
Recht op haar doel afgaand, vroeg zij on
middellijk
Ken jij ook een miss Raymond? Een
lang, slank meisje met blond haar en blau
we oogen.
Ja, antwoordde hij, over haar heen
kijkend.
Wie 1» zijl1 Kent lady Lorresmere haar?
"Ja. Zij is een arm nichtje van Lady
l*nyih. Zy kent de LoTiesmere'g doordat zij
van het jaar op. een jaohttooht met hen
mee geweest te. Ik ook,
Heb je toen ook de een of andere ver
houding opgemerkt, tusechen haar en lord
Neen.
Hm! In ieder geval hebben ze samen
de reis teruggemaakt.
Drommels' nep hij verbaasd, daar hem
een licht scheen op .te gaan. Wa8 het dan
misschien daarom Wat beüoelt u? Hoe
weet u dat?
Toevallig zat, ik m dezelfde couj#. Hij
was bij haar, onmiddellijk, nadat haar
chaperonne haar den rug had toegekeerd.
O. het was een kfepraakHet was anders
toerend, om te zien aan ieder station stap
te hij uit en kwam bij haar. Als zij alleen
was gewveeat, zou hij bij haar in den coupé
zyn gaan «ïtten.
Stil: legde hij haar gebiëdend^het zwij
gen op. Ik zou je raden niet zulke dingen
van Mies Raymond te vertellen.
Tocri zal iemand z« vroeger w! later
vertellen. Lady I.orTesmere is blind mi*,
«chien komt haar dit zelve beter uit. Oeloo!
je mij niet? Waar is mies Raymond dan nu?
lia maar eens kijken i«® het vertrek hier
naast!
De Courcy draalde een oogenbhk, toen
won zijn nieuwsgierigheid het van zijn tegen
zin, om haar voldoening te schenken. Zoo
waar, daar zaten Ardine en lord Lorres
mere nog gozellig samen te praten en te
lachen, want zij deed haar best, hem wilt
afleiding te bezorgen, droevig ate ziyn gelaat
had gestaan, toen zij hem in het eerst had
wcorgeotien. Ala een bom uit de luoht klonk
daar ineens de Courcy's waarschuwing
Miss Raymond, lady Smyth zou graag
hebben, dat u wat zong.
Het onverwachte deed dit verzoek meer
klinken ais een bevel. Aidine kreeg een
kleur en lord Lorresmere vroeg verrast:
la er haast by, De Courcy?
Zal ik lady Smyth zeggen, dat u niet
bereid is, imsg Raymond?
Dit klonk als een stolle terechtwijzing.
Langzaam stond Ardine op en terwijl zy
hem strak in het gelaat keek, antwoordde
tij:
Natuurlijk niet! U heeft niqt eens even
gevraagd: Hoe maakt u het? U was zeker
te zeer verdiept in uw opdracht.
Ze name den arm, dien De Courcy haar
bood, en zei, glimlachend over haar schou
der, tot lord Lorresmeret
Garft# u maar niet mee luisteren u z>t
hier beter dan hiernaast.
De Courcy had in waarheid geen bood
schap 5 an lady 8myth ovêr te brengen ge^
kregen. Hij had alleen maar geprofiteerd
van de opmerking van haar ladyechap. dat
Ardine zou «ngen, en had die dienstbaar
gemaakt aan zijn verlangeös.
Hy geleidde haar nu naar den salon en
onder het gaan boog hy zich naar haar toe:
Ik heb u iets te zeggen, maar hier gaat
dat met. Mag ik u komen upzoeiienF
Zeker met!
Een u.muut later zong Ardine met haar
Irvsechen, jonge stem, die zeker weerklank
vond in veler gemoed, to oordeelen naar de
geestdriftige toejuichingen, dte zij iivhoogate.
Mrs. Bayne^ Fytton etond aan den oenen
kant van de piano en naast haar haar seef.
Langzaam, tusschen de andere gasten door,
zag Ardine lord Lorresmere naderbij komen-
Uf hy naar paar had geluisterd wtet zy
eigenlijk niet, maar ze ging hem tegemoet
met de verontschuldiging:
Ik heb vergeten te vragen naar lady
lorresmere. Het «peet mij zoo, teen rtt hoor
de. dat zij ziek was 1
Ja, ze ia -erg pan het sukkelen, die
arme L1U*. ik denk. dat zij zich over-ver-
moett. U weet-, z& zit in alle mogelijke co-
mité's.
Ja, en daa» ia ze Veker niet sterk ge
noeg voor.
U, neen. bij *ange niet. En toch moest
ik er vandaag Merle's autoriteit weer bij te
pas roepen, anders zou zij nog zijn meege
gaan, ofschoon het- haar in het geheel niet
paste. Ik verzeker u. dait het een heel iets
voor haar was, om dezen uitgang op te ge-\,
ven. Zo had er speciaal een toilet voor laten
maken en vond daar niets op aan te mer
ken.
(Wordt vervolgd.)