I onze
s zaak
Had.
DER
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Ho. 17934
OOP
FEUULETON.
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-enFeestdagen
Bisschop,
Staatsloterij,
1 Obligation”
Vrijdag II Maart-1832
Om haar recht
1 I
icurreeren
mwerk
S'*
de artisten:
vlecht
<EN
■ORST
HOOFDSTUK XXI.
'ALLING
een
'ijk! Wat
(Wordt vervolgd1».
A NWB TOERISTENBOND VOOR NEDEPLAND
goederen
dat wij een
vader
het
Pensionaat
Conférencier
jctrice.
jersonen in
il mwerk.
A. J OPSTELTEN
Telephoon 3082
'vat.
kou heb gevat, bè-
GARNALEN CROQUETTEN
15 cent per stuk
Verkeerslessen
van den A.N.W.B
6e Les.
Loop of speel niet op het rijwielpad!
waar
iet en zijn*
ten eerste
irtist Willy
uit de film
us”, in een
1.
>o-
85
th.
ba
beefde ats ze daaht aan het gesprek
tusschen haar en Sir Jonh, dat haar wacht
te, want dat ze hem de waarheid zou mede
delen, stond voor haar vast.
Ze had gisteren het duidelijke bowija van
Rachel’s inacht over hem gekregen en ze
wist dat hij haar, zijn eigen zuster even
bnrschzou behandelen, als hij het Lilith
Graham gedaan had Maar dat moest ze
riskeeren. beslist* Ruth, voor John’s best
wil.
Een nieuwe Aziatische
heerscher.
De romantische levensgeschiedenis
van Poe Yi.
door
Dr. H. WE8TERMANN.
„zoon des hemels" het leven tot een hel,
zoodat hjj er zelfs over dacht, de verboden
stad te ontvluchten. Dit was echter niet
noodig, want de tweede vrouw ruimde reedo
het veld, nadat haar was medegedeeld, dat
Elisabeth van een ouden Chineeschen dok
ter een „slaapmiddel" had gekregen, waar
van men niet meer ontwekte.
bevond,. Enfin, er zat vdorloopig niets an
ders op dan af te wachten hoe de dingen
zich zouden ontwikkelen.
ARKT 12
o 21 MAART
•arotn Uw
ouds bekende
adres
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels ƒ1.30, elke regel meey ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring;
15 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
beslag op den prijs. Liefdadighèlds-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 14 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
ilannen voor den middag veranderde
blaarde, dat ze zich niet goed genoeg
om het voorgenomen bezoek aan
Debenham te brengen.
dy Templeton maakte zich bezorgd over
'i.r
zult versteld
prijzen. Let
aanbieding
met de aan-
oorts vragen
ize afdeeling
lorme keuze
>en.
PRIJZEN I
LS
GOUOA I
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
^"d®«elöko8 *eopend van 9~6 Administratie en Redactie Telef.
In tere. 2745. Postrekening 48400.
ger vorstelijke vermogens.
Intusschen beantwoordde de Ghineesche
republiek allerminst aan wat idealisten als
Soen Yat Sen er zich van hadden voorge
steld. Yoean Sji Kai was niet tevreden met
zijn ambt van president; Vij wilde keizer
worden en stortte daarom het land in bur
geroorlogen en chaotische toestanden, die
ook na zijn dood in 1916 bleven voortduren.
Het was in China veel erger dan bijv, in
Europa tijdens den dertigjarigen oorlog.
I En al dien tyd was de jonge Poe Yi geen
dag zyn leven zeker. In 1917, toen het «I
wan won Hindenburg.
Weerlegging van persoonlijke aanvallen.
geraken en ik geloof juist te hebben ge
handeld Het Rijnland ts vnj. De buiten-
iiHxteche toeziende autoriteiten zijn ver
dwenenHet Youngplan met zijn voprw^ar-
den iö door de feitelijke ontwikkeling reeds
achterhaald. Ik geloof niet dat wij bij alle
moeilijkheden van den buitenlandschen po
rtieken toestand thans zoo ver zouden zijn
geweest, mdieii ik indertijd den raad,, niet
tg oncterteekenen, zou hebben opgevolgd.
Een verder verwijt, dat in de agitatie te
gen mij een rol speelt ue, dat ik de nood
verordeningen heb onder teek end. Ik weel
wel, dat ik door de uitvaardiging ©r van
het Duitsche volk zware iaeten liéb opge
legd en mij ten zeenste aan persoonlijke
critiek heb blootgesteld. Geen der critica kan
mij ten minste het motief van zeer warme
vaderlandsliefde en sterken wil voor
Duitschlande vrijheid als basis van mijn
willen ontzeggen en zelfs zij, die net luidst
hun stem verheffen in den strijd tegen het
Z-8- „systeem" zullen moeten toqgeven, dat
ik bij deze moeilijkheden beslissingen vrij
van lederen band, .uit eigen persoonlijke
verantwoordelijkheid heb gehandeld. Wij
staan nog midden in den strijd. De beatüe-
smgen op het veld dm- buitenlandsdie poli
tiek staan nog voor ons. Belangrijke taken
ui het binnenland, an het bijzonder het
lenigen der vreeseiijke werkloosheid wacli-
ten een oplossing
Het groote doel kunnen wij echter slechts
bereiken, indien wij ons tot een ware volks
gemeenschap aaneensluiten. Ik kan met
gelooven, dat Hudtschland in bmnenland-
sche twisten en in burgeroorlog zal verzin
ken. waar het er om gaat in de worsteling
om de vrijheid en de waarde der Duitsche
nalle tezamen te staan. Ik herinner aan
den geeet van 1914 en aan den geest van
het front, welke naar den man vraagt en
met naai den stand of de partij. Zooate een»
in den oorlog de nood van het vaderland,
al het scheldende ophief en de massa’s des
volks om het even of zij tot de arbeiders
klasse, het, landvolk of de bourgeoisie be
hoorden op dezelfde yijze met toegevend
heid hun plicht hebben gedaan, zoo geef ik
de hoop niet op, dat. Duitschland zich zal
aaneensluiten tot een ntieuwe eenheid in de
gedachte aan het vaderland.
Wie mij met wil kiezen, late het. zoo be
sloot von Hindlenburg.
De verantwoordelijkheid waardoor ik het
Ui den oorlog kon uithouden, tot dat ik
het leger in de vaderland had terugge
leid, de verantwoordelijkheid die mij ads
Rijkepresident alle beslissende besluiten af
dwong, deze verantwoordelijkheid voor
mijn geweten dwingt mij ook thans vol te
houden en het Duitsche volk in trouw te
dienen.
Hiervoor mijn laatste krachten t© geven,
daarvoor heb ik opnieuw mij ter beschik
king gesteld. Dat is zin en doel mijner can-
didatuur.
Na de redevoering van den Rijkspresident
werd het Duitschlandlied gespeeld.
vader bekend zou worden.
Dat jb goed nieuws zei hij opgewekt.
Iedereen kent. Milbrooke’e goed© eigenschap
pen en hij krijgt een mooie, bekoorlijke
vrouw.
Ruth Milbrooke was zwijgzaam, 't Zou
haar verheugd hebben, de dingen te kun
nen zien, zooals de andleren ze zagen, maar
ze kon zich ondanks den besten wil, met
gelukkig voelen over Jack's keuze.
Ik ga vanmiddag een bezoek aan Miss
Debenham brengen, zei ze. We kennen el
kaar nog niet. Ga je mee, Meg?
Graas, antwoordde Lady Templeton
enthousiast.
Ze nam Ruth’s kleeren af en maakte het
haar gast gezellig.
Wat een leuke, oudenweteche mof!
Precies als onze grootmoeders droegen, „zei
ze op haar kinderlijke manier.
Ze s’ak haar kleine handen in de groote
mof en toen ze die er weer uithaalde, viel
het portret van Miss Stafford op den grontd
Meg bukt© om het op te rapen en bekeek
het aandachtig.
Hé, Ruth, riep ze uit. Je hebt me
nooit verteld, dat je die lieve.oude tante
van Rachel kende. Wat leuk'
Miss Milbrooke stond een «ogenblik onbe
weeglijk cn er kwam zoo’n zonderlinge uit
drukking op haar gezicht, dat Templeton
onmiddellijk begreep, dat er iets bijzonders
aan de hand moest zijn.
Wat zeg je. Meg? vroeg frij een beetje
knorrig.
Dit is het portret van Rachel’s tante
Ia ze niet lief? ’t Is natuurlijk lang geleden
gemaakt, je kunt haar nog goed herkennen.
't Kostte Miss Milbrooke een haast bo-
venmensohelijke inspanning om rustig aan
de lunch te blijven zitten en Lady Temple
ton’s vroolijk gebabbel klonk haai- als van
verre in de ooren.
Ze wist nu met beklemmende zekerheid,
dat haar broer zijn hart gegeven had aan
een vrouw, di© mets meer of minder dan
een avonturierster was.
Rachel had hun de eerste maal op
dwaalspoor weten te brengen, doordat ze
alle wisten hoe slecht Margerot Templeton’s
geheugen was, maar Ruth Milbrooke was
overtuigd, dat Meg s herinnering haar geen
partij had gespeeld, toen ze het portret-van
Millïicenl Stafford had herkend als dat van
Rachel Debenham’a tante.
Ruth, met eerlijk, liefhebbend hart, kook
te van verontwaardigng, toen ze dacht aan
de scène van den vorigen dag en ze reali
seerde zich, hoe wreed Lilith iwas behan
deld.
Ze zag zoo bleek en ze was zoo gedrukt,
dat haar kleine gastvrouw 't merkte en toen
zij van tijd tot tijd naar haar keek, voelde
Templeton zich niet op zijn gemak, want
hij had dadelijk een verandering in Ruth
opgemerkt, toen zijn vrouw het portret had
opgeraapt. Hij was overtuigd dat er iets
niet in den haak was en hij werd in die
meening nog versterkt, toen Ruth plotseling
haar pla
en verkh
voelde c
Misa
Lad
haar.
Kachel zal erg teleurgesteh
ze. maar je ziet werkelijk verst
bleek, nicht Ruth, ik geloof ook*
verstandiger is. dat je direct naar
Misschien heb je kou gevat.
Ja, Ik denk dat ik kou heb gevat. b£
aamde Ruth kalm, en ik ga liever naai
huns.
Haar manier van doen bra<cht Lord Tem-
ple’on buitengewoon in verwarring en hij
veronderstelde, dat het huwelijk van haar
broer en Rachel voor Ruth een bittere te
leurstelling was.
Het eerste moment dat Lord Templeton
van dit engagement had gehoord, had hij
het al« het meest wenschelijke beschouwd
dat kon gebeuren, maar terwijl hij Ruth
gadesloeg, kwam de gedachte bij hem op
dat het heel natuurlijk zou zijn, als 8ir
John’s familie probeerde het geheim van
Miss Debenham’© afkomst te ontsluieren
liefde kon misschien de oogen van den man
verblinden, maar andere oogen zouden
scherper zijn vooral die van RuthBoven
dien moest Templeton zich zelf bekennen,
dat er werkelijk iets vreemds iwas aan Ra-
chel's verhaal over haar tante. Volgen© het
geen Dorrington hem had verteld, kon Lucy
"Clarke onmogelijk «*n bloedverwante heb
ben in oen zoo goede jxwitie als die. waarin
volgens Rachel’s verklaring haar tante zich
De ex-keizer van China heeft als
president de leiding op zich geno
men van het bestuur der nieuwe
Mandsjoerjjfche republiek.
Toen in 1905 Prins Tflgoen, een lid van
China’s keizerlijk geslacht, een zoontje
kreeg, kon niemand denken, dat dit kind
nog ©ens op den troon van den rooden draak
zou zitten. Maar de oude Keizerin Tsoe Sji
had het zoo bepliald in haar testament (f1 e
moeder van het kind was n.l. haar liefste
vriendin) en haar wil bleek zelfs na haar
dood nog wet te zyn. Mandarijen en ge
neraals trachtten het te verhinderen, doch
in 1998 besteeg het kind den troon onder
den naam Soean Toeng met zyn vader als
regent. Zoo groeide hij op als de laatste
telg van het ontaarde geslacht der
Mandsjoe’s, in de paleizen van Peking’s
„verboden stad”, voortdurend bewaakt door
hoogwaardigheidsbekleeder», waarvan en
kelen vreesden voor zyn leven, terwijl an
deren nieits liever zouden zien dan dat hier
aan een einde kwam. In ajjn prille jeugd
werd hy omringd door alle praal van het
hof en helaas ook door vele arrogante en
gewetenlooze menschen. lichamelijk sterk
was hij niet; zou zijn geesArachtig genoeg
bljjken om aan die invloeden te ontkomen?
Overbodige vraag. Reeds in 1912 trok
Soen Yat Sen, d.e Cantonsche vrijheidsheld,
de regeering aan zich. Ook dat duurde niet
lang, want hy werd verdrongen door gene
raal Yoean Sji Kai, die een op Europeesche
wijze georganiseerd leger bezat, waarvoor
geheel China sidderde. Hy vestigde zich te
Peking en regeerde van daaruit het land
met ijzeren hand. Het keizertje ^Soean
Toeng noemde zich weer Poe Yi; hij mocht
een der paleizen van de verboden stad blij
ven bewonen en kreeg een kleine lijfgarde.
Men beloofde hem een jaargeld van onge
veer 5 millioen gulden en het recht om ook
verder de ritueele vereering der voorouders
by de historische tempels en graven te ver
richten, een functie van den keizer, die in
de oogen der Chineezen nog belangrijker is
dan de eigenlijke bestuursmacht. Dat klonk
heel rfiooi, doch Yoean Sji Kai dacht er
evenmin aan om die beloften te vervullen
als zijn latere republikeinsche regeeringen.
Pee Yi had nauwelijks genoeg om van te
leven en de vroeger zoo machtige Mandsjoe’s
die steeds een bijzondere positie in China
hadden ingenomen en te Peking de z.g.
Tartarenstad bewoonden, leefden nu in de
vreeselijltóte armoede en zijn op het oogen-
blik reeds ondergegaan in de massa der
onbekende koelie’s; slechts enkelen hebben
nog de resten overgehouden van bun vroe-
Ik begreep eerst niet hoe Ruth aan dit por
tret kwam. Maar natuurlijk heeft Rachel
het aan Jack gegeven! Wat ben ik toch
weer domzei het argeiooze kind vroolijk.
Maar Ruth Milbrooke zeiii. niets.
Spelen op den rijweg i0 gevaarlijk. Dat
heeft de vorige les geleefd. Maar ook op
ten rijwielpad behoor je niet te loopen of
te spelen.
Verscheidene wegen hebben naaati den rij
weg een afzonderlijk tietepad, dat uitslui
tend voui de fietsers bestemd is- Auto's,
motorrijwielen, wagen^ en karren hooren
op den rijjweg ttiuia en de wandelaars op
het trottoir of voetpad.
Op het rechter plaatje spelen twee kin
deren met hun autoped zooals het niet
mag en «lat zijn natuurlijk Piei en Annenne
weer! Zij hebben a*ch gewaagd op het
fietspad en dat i^ verkeerd, want nu kunnen
de fietser- daar met rijden. Zie maar hoe
de voorste fietser wijst, dat ze naar reohta
op het voetpa<l moeten gaan, waar de
jongen met zijn ’hoepel al is. Pi<
zusje veroorzaken dus gevaar, t
voor zich zelf, want ze geraken onder de
fiets, als die moet uitwijken voor een auto
op den weg en ten tweede zijn ze een ge
vaar voor de fietsers, 'die kan» loopen op
den rijweg door een auto te worden aange-
roden.
Speel niet je autoped, of met je hoepel
niet op den rijweg en niet op het fietspad
kies bij voorkeur voor deze en andere spe
len een speelterrein, of een gedeelte waar
geen verkeer is en koin met de autoped
nooit in het drukke verkeer, ook niet op de
trottoirs, want' dan hebben de voetgangers
er last van en dan kon de politie de auto-
peefs wel eens heelemaal verbieden.
Als er langs een weg wel een fietspad
maar geen voetpad is. dan loopt de wan-
delaar het veiligst op den rijweg, of op het
fietspad, maar dan moet hij de noodige
ruimte laten aan het rij verkeer en moet hij
van het fietspad afgaan op de tijefoge waar
schuwing van een wielrijder.
Toen Ruth terugreed naar Kensington
was ze in een stemming, zooale ze nog nooit
in liaar leven had gevoeld.
Haar wantrouwen tegen Rachel Deben-
Lhum werd een kwelJuig en het onrustige
-1?rlangen kwam in haar op, om iéts te
toenom zich te stellen tusscheir haar
broer en de misschien levenslange wanhoop
en ellende, die hij tegemoet ging.
Ze liet haar plan, om nog eens naar Li
lith te gaan varen. Hoe kon z© gaan, nu
deze nieuwe achterdocht haai- heele geest
vergiftigde!- Ze wilde een paar uren alleen
zijn, om te overdenken hoe z© verder nfoeat
handelen. Ze dacht aan de mogelijkheid,
dat Margenet zich weer zou hebben vergist
maar hoe blij ze ook geweest zou zijn als
ze dat zou hebben kunnen gelopven. haar
gezond verstand zei haar dat dót niet het
geval kon zijn.
Ze
60ÏDSCHËCÖIMT
Naar het Engelsch van E. A. Rowlands
bewerkt door
J. VAN DER SLUY8.
30
Nadruk verboden.
Is Jack hier .met geweest, om je het
"onderlijke nieuws te vertellen? vroeg ze.
De jongere vrouw keek haar gast nieuws-
rieng aan.
Ik weet van niets! Toe vertel ‘t me
«auw. Ruth, vroeg ze opgewonden.
Ruth vertelde ’t haar in een paar woor-
'en en Margeret raakte haast buiten zich
zelf van blijdschap; z© klapte in de handen
danste door de kamer.
Dat had ik nooit gedacht! Wat heer-
'Jk! Wat zalig! Ik moet vanmiddag naar
K®chel. Weet je, <fet ze morgen hier komt
een eeuwigen tijd te blijven? Ze zal van
ner uit trouwen. Wat zal ze een mooie
ruidi zijn! Oh. *t ia eenvoudig wonderlijk!
toen kwam Lord Templeton binnen en
een hij het nieuwe hoorde, was hij even
'erhaasd en in zekeren zin eVen aangenaam
getroffen al8 zijn vrouw, al uitt© hij zijn
ijdschap niet zoo uitbundig.
Rachel trouwen met John Milbrooke? Dan
oefde hij zich niet ongerust t© maken, dat
«fschuwelijke geschiedenis van Lucy
wke en haar betrekking tot zijn schoon-
Een radiorede
t ?,Candidaat van het Volk”.
Zondag zal zooals men weet in Duitsoh-
iand de verkiezing van den Rijkspresident
plaats vinden. In verband hiermede heeft
president von Hindenburg voor de radio
gisteravond de Duitsche mannen en vrou
wen toegesproken.
Toen mij zeven jaren geleden voor de
eerste maai de vraag werd gesteld mij voor
DuitechlandB hoogste ambt ter beschikking
te stellen, heb ijk, zoo sprak von Hinden
burg. het nadrukkelijk vermeden voor dooi-
pariijeij geoiganaaeerde vergaderingen het
woord te voeren en derhalve slecht* een
maal per radio het igeheele Duitsche Volk
taegesproken. Thans* nu mij ten tweeden
n.ale het presidentscAfp van het Duitsche
rijk woidt aangeboden, wilde lik mij in den
wrkiezingsstrijd geheel afzijdig houden. Het
verloop van den strijd noodzaakt mij even
wel uit deze terughoudendheid naar voren
te komen en draadloos het getieele Duitsche
volk toe te spreken.
Zeker© politieke kringen hebben mijn be
sluit mij weer candidaat te stellen andere
uitgelegd. Ook zyn ongerechtigheden, zoo
a' niet geheel bdwuste leugens over mij in
omloop. Daartegen kom ik thans op.
Er is beweerd dat ik mijn candidatuur
zou hebben gekregen utirti handen der lin
kerzijde, of van een zwart-rood» coalitie.
Dat is onjuist. De candidatuur i* mij aan
geboden uit afle lagen en kringen van het
Duitsche volk, zoowel door een (groot d'eel
mijner oude kiezere. ais ook door hen die
ui 1925 hun stemmen aan andere candida-
ten hebben gegeven. D« ewst© tot mij ge
richte veivoeken mij weer te cantdódecren.
kwamen van groepen der rechterzijde. Hier
bij sloten zich andere partijen en organi
saties aan. Ik zelf heb evenwel eerst toe
gestemd in een cajiriiidatuur nadat ik mij er
van oveituigd had, dat in geheel Duitsch
land breede lagen den wensch hebben, daf
ik verder in functie blijf. Candidaat eener
partij of ee» paxtijgroep te zijn, zou ik heb
ben geweigerd, evenals ik voorwaarden en
verplichtingen van de hand heb gewezen.
Doch op dezen bovenpartijddgen basis de
candidaat van het Duitsche volk te zijn en
als zoodanig te staan tegenover hen. die
slechts candidaat eener partij zijn, dat be
schouwde ik, indien ik nog eens zou worden
gekozen, dechts God. mijn geweten en het
vaderland verplicht zijn en ids gevolmach
tigde van het geheel© DuitsA© volk mijn
ambt verder kunnen voeren.
In den verkiezingsstrijd zijn persoonlijke
aanvallen tegen mij gericht over mijn be
stuur tot nu toe. Het oordeel over het mij
gedane onrecht, laat ik evenwel aan ieder
afzonderlijk over.
In de ©prste plaats wordt mij de onder
tekening van het Youngplan voorgehou-
•len. waardoor ik mij openlijk tegenover het
nationale front geplaatst zou hebben
De ondertekening is mij waarlijk niet licht
gevallen, doch ik heb haar gegeven, m do
overtuiging, dat ook deze etappe noodzake
lijk w&p om tot onze nationale vrijheid te
Luister goed naar hetgeen anderen
spreken, dan zult gij de waarde van het
zwijgen leeren kennen.
heel erg met China gesteld was, herinnerd*'
men zich plotseling, dat hy daar nog altyd
in de verboden stad zat. Oude mandarijnen,
die in hun hart het oude hof trouw waren
gebleven, verbonden zich met Mandsjoe-
generaals, die nog vlechten droegen en zij
stelden zich onder leiding van den staats-
man-filosoof Kang Yoe Wei om Poe Yi
voor de tweede maal op den troon te plaat
sen. Hij heette nu weer Soean Toeng en zal
zich over die plotselinge verandering in
z\jn levèn wel verbaasd hebben. Lang duur
de het overigens niet; na een week werd
hij er nogmaals toe gedwongen, afstand te
doen van den troon en weer een week later
was het hof naar alle windstreken ver
spreid door de regimenten der republikein
sche generaals.
Weer werd er opperbest voor den ex-
keizer gezorgd... op papier. Weer heette
Soean Toeng naar zijn moeder Poe Yi, weer
mocht hij- in d© verboden stad bljjven wo
nen. Hy kreeg zeer ouderwetsche leenrars,
di© hem Chineesohe schriftteektens leerden
en oude sagen vertelden. Doch de jongen
was. te intelligent om zich met sprookjes
tevreden te laten stellen; hy wist zich
spoedig andere, ernstiger lectuur te ver
schaffen. In 1922, toen hij 17 jaar oud was,
brak hy met de oude traditie door zijn
af te snijden en trad hij onder
grootsch ceremonieel in het huwelijk met
Koewo Sjiasi, een mooi jong Mandsjoe-
ineisje, wier ouders erin geslaagd waren,
uit de algemeen© ineenstorting een aan
zienlijk vermogen te redden. Reeds vanaf
haar kinderjaren hadden er Europeesche
invloeden op haar ingewerkt .daarom nam
zy ook eenigen tijd na haar huwelijk den
naam Elisabeth aan, terwijl Poe Yi dit
voorbeeld na eenigen tijd volgde door zich
Henry te noemen. Spoedig daarop trouwde
h(i een tweede vrouw, doteh hij had buiten
Elisabeth gerekend, die geen mededingster
duldde. De beide vrouwen maakten den