I onze s zaak Had. DER NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. Ho. 17934 OOP FEUULETON. Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon-enFeestdagen Bisschop, Staatsloterij, 1 Obligation” Vrijdag II Maart-1832 Om haar recht 1 I icurreeren mwerk S'* de artisten: vlecht &LTEN ■ORST HOOFDSTUK XXI. 'ALLING een 'ijk! Wat (Wordt vervolgd1». A NWB TOERISTENBOND VOOR NEDEPLAND goederen dat wij een vader het Pensionaat Conférencier jctrice. jersonen in il mwerk. A. J OPSTELTEN Telephoon 3082 'vat. kou heb gevat, bè- GARNALEN CROQUETTEN 15 cent per stuk Verkeerslessen van den A.N.W.B 6e Les. Loop of speel niet op het rijwielpad! waar iet en zijn* ten eerste irtist Willy uit de film us”, in een 1. >o- 85 th. ba beefde ats ze daaht aan het gesprek tusschen haar en Sir Jonh, dat haar wacht te, want dat ze hem de waarheid zou mede delen, stond voor haar vast. Ze had gisteren het duidelijke bowija van Rachel’s inacht over hem gekregen en ze wist dat hij haar, zijn eigen zuster even bnrschzou behandelen, als hij het Lilith Graham gedaan had Maar dat moest ze riskeeren. beslist* Ruth, voor John’s best wil. Een nieuwe Aziatische heerscher. De romantische levensgeschiedenis van Poe Yi. door Dr. H. WE8TERMANN. „zoon des hemels" het leven tot een hel, zoodat hjj er zelfs over dacht, de verboden stad te ontvluchten. Dit was echter niet noodig, want de tweede vrouw ruimde reedo het veld, nadat haar was medegedeeld, dat Elisabeth van een ouden Chineeschen dok ter een „slaapmiddel" had gekregen, waar van men niet meer ontwekte. bevond,. Enfin, er zat vdorloopig niets an ders op dan af te wachten hoe de dingen zich zouden ontwikkelen. ARKT 12 o 21 MAART •arotn Uw ouds bekende adres ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring): 15 regels ƒ1.30, elke regel meey ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring; 15 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 beslag op den prijs. Liefdadighèlds-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 14 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek handelaren, Advertentiebureux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn. ilannen voor den middag veranderde blaarde, dat ze zich niet goed genoeg om het voorgenomen bezoek aan Debenham te brengen. dy Templeton maakte zich bezorgd over 'i.r zult versteld prijzen. Let aanbieding met de aan- oorts vragen ize afdeeling lorme keuze >en. PRIJZEN I LS GOUOA I Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. ^"d®«elöko8 *eopend van 9~6 Administratie en Redactie Telef. In tere. 2745. Postrekening 48400. ger vorstelijke vermogens. Intusschen beantwoordde de Ghineesche republiek allerminst aan wat idealisten als Soen Yat Sen er zich van hadden voorge steld. Yoean Sji Kai was niet tevreden met zijn ambt van president; Vij wilde keizer worden en stortte daarom het land in bur geroorlogen en chaotische toestanden, die ook na zijn dood in 1916 bleven voortduren. Het was in China veel erger dan bijv, in Europa tijdens den dertigjarigen oorlog. I En al dien tyd was de jonge Poe Yi geen dag zyn leven zeker. In 1917, toen het «I wan won Hindenburg. Weerlegging van persoonlijke aanvallen. geraken en ik geloof juist te hebben ge handeld Het Rijnland ts vnj. De buiten- iiHxteche toeziende autoriteiten zijn ver dwenenHet Youngplan met zijn voprw^ar- den iö door de feitelijke ontwikkeling reeds achterhaald. Ik geloof niet dat wij bij alle moeilijkheden van den buitenlandschen po rtieken toestand thans zoo ver zouden zijn geweest, mdieii ik indertijd den raad,, niet tg oncterteekenen, zou hebben opgevolgd. Een verder verwijt, dat in de agitatie te gen mij een rol speelt ue, dat ik de nood verordeningen heb onder teek end. Ik weel wel, dat ik door de uitvaardiging ©r van het Duitsche volk zware iaeten liéb opge legd en mij ten zeenste aan persoonlijke critiek heb blootgesteld. Geen der critica kan mij ten minste het motief van zeer warme vaderlandsliefde en sterken wil voor Duitschlande vrijheid als basis van mijn willen ontzeggen en zelfs zij, die net luidst hun stem verheffen in den strijd tegen het Z-8- „systeem" zullen moeten toqgeven, dat ik bij deze moeilijkheden beslissingen vrij van lederen band, .uit eigen persoonlijke verantwoordelijkheid heb gehandeld. Wij staan nog midden in den strijd. De beatüe- smgen op het veld dm- buitenlandsdie poli tiek staan nog voor ons. Belangrijke taken ui het binnenland, an het bijzonder het lenigen der vreeseiijke werkloosheid wacli- ten een oplossing Het groote doel kunnen wij echter slechts bereiken, indien wij ons tot een ware volks gemeenschap aaneensluiten. Ik kan met gelooven, dat Hudtschland in bmnenland- sche twisten en in burgeroorlog zal verzin ken. waar het er om gaat in de worsteling om de vrijheid en de waarde der Duitsche nalle tezamen te staan. Ik herinner aan den geeet van 1914 en aan den geest van het front, welke naar den man vraagt en met naai den stand of de partij. Zooate een» in den oorlog de nood van het vaderland, al het scheldende ophief en de massa’s des volks om het even of zij tot de arbeiders klasse, het, landvolk of de bourgeoisie be hoorden op dezelfde yijze met toegevend heid hun plicht hebben gedaan, zoo geef ik de hoop niet op, dat. Duitschland zich zal aaneensluiten tot een ntieuwe eenheid in de gedachte aan het vaderland. Wie mij met wil kiezen, late het. zoo be sloot von Hindlenburg. De verantwoordelijkheid waardoor ik het Ui den oorlog kon uithouden, tot dat ik het leger in de vaderland had terugge leid, de verantwoordelijkheid die mij ads Rijkepresident alle beslissende besluiten af dwong, deze verantwoordelijkheid voor mijn geweten dwingt mij ook thans vol te houden en het Duitsche volk in trouw te dienen. Hiervoor mijn laatste krachten t© geven, daarvoor heb ik opnieuw mij ter beschik king gesteld. Dat is zin en doel mijner can- didatuur. Na de redevoering van den Rijkspresident werd het Duitschlandlied gespeeld. vader bekend zou worden. Dat jb goed nieuws zei hij opgewekt. Iedereen kent. Milbrooke’e goed© eigenschap pen en hij krijgt een mooie, bekoorlijke vrouw. Ruth Milbrooke was zwijgzaam, 't Zou haar verheugd hebben, de dingen te kun nen zien, zooals de andleren ze zagen, maar ze kon zich ondanks den besten wil, met gelukkig voelen over Jack's keuze. Ik ga vanmiddag een bezoek aan Miss Debenham brengen, zei ze. We kennen el kaar nog niet. Ga je mee, Meg? Graas, antwoordde Lady Templeton enthousiast. Ze nam Ruth’s kleeren af en maakte het haar gast gezellig. Wat een leuke, oudenweteche mof! Precies als onze grootmoeders droegen, „zei ze op haar kinderlijke manier. Ze s’ak haar kleine handen in de groote mof en toen ze die er weer uithaalde, viel het portret van Miss Stafford op den grontd Meg bukt© om het op te rapen en bekeek het aandachtig. Hé, Ruth, riep ze uit. Je hebt me nooit verteld, dat je die lieve.oude tante van Rachel kende. Wat leuk' Miss Milbrooke stond een «ogenblik onbe weeglijk cn er kwam zoo’n zonderlinge uit drukking op haar gezicht, dat Templeton onmiddellijk begreep, dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Wat zeg je. Meg? vroeg frij een beetje knorrig. Dit is het portret van Rachel’s tante Ia ze niet lief? ’t Is natuurlijk lang geleden gemaakt, je kunt haar nog goed herkennen. 't Kostte Miss Milbrooke een haast bo- venmensohelijke inspanning om rustig aan de lunch te blijven zitten en Lady Temple ton’s vroolijk gebabbel klonk haai- als van verre in de ooren. Ze wist nu met beklemmende zekerheid, dat haar broer zijn hart gegeven had aan een vrouw, di© mets meer of minder dan een avonturierster was. Rachel had hun de eerste maal op dwaalspoor weten te brengen, doordat ze alle wisten hoe slecht Margerot Templeton’s geheugen was, maar Ruth Milbrooke was overtuigd, dat Meg s herinnering haar geen partij had gespeeld, toen ze het portret-van Millïicenl Stafford had herkend als dat van Rachel Debenham’a tante. Ruth, met eerlijk, liefhebbend hart, kook te van verontwaardigng, toen ze dacht aan de scène van den vorigen dag en ze reali seerde zich, hoe wreed Lilith iwas behan deld. Ze zag zoo bleek en ze was zoo gedrukt, dat haar kleine gastvrouw 't merkte en toen zij van tijd tot tijd naar haar keek, voelde Templeton zich niet op zijn gemak, want hij had dadelijk een verandering in Ruth opgemerkt, toen zijn vrouw het portret had opgeraapt. Hij was overtuigd dat er iets niet in den haak was en hij werd in die meening nog versterkt, toen Ruth plotseling haar pla en verkh voelde c Misa Lad haar. Kachel zal erg teleurgesteh ze. maar je ziet werkelijk verst bleek, nicht Ruth, ik geloof ook* verstandiger is. dat je direct naar Misschien heb je kou gevat. Ja, Ik denk dat ik kou heb gevat. b£ aamde Ruth kalm, en ik ga liever naai huns. Haar manier van doen bra<cht Lord Tem- ple’on buitengewoon in verwarring en hij veronderstelde, dat het huwelijk van haar broer en Rachel voor Ruth een bittere te leurstelling was. Het eerste moment dat Lord Templeton van dit engagement had gehoord, had hij het al« het meest wenschelijke beschouwd dat kon gebeuren, maar terwijl hij Ruth gadesloeg, kwam de gedachte bij hem op dat het heel natuurlijk zou zijn, als 8ir John’s familie probeerde het geheim van Miss Debenham’© afkomst te ontsluieren liefde kon misschien de oogen van den man verblinden, maar andere oogen zouden scherper zijn vooral die van RuthBoven dien moest Templeton zich zelf bekennen, dat er werkelijk iets vreemds iwas aan Ra- chel's verhaal over haar tante. Volgen© het geen Dorrington hem had verteld, kon Lucy "Clarke onmogelijk «*n bloedverwante heb ben in oen zoo goede jxwitie als die. waarin volgens Rachel’s verklaring haar tante zich De ex-keizer van China heeft als president de leiding op zich geno men van het bestuur der nieuwe Mandsjoerjjfche republiek. Toen in 1905 Prins Tflgoen, een lid van China’s keizerlijk geslacht, een zoontje kreeg, kon niemand denken, dat dit kind nog ©ens op den troon van den rooden draak zou zitten. Maar de oude Keizerin Tsoe Sji had het zoo bepliald in haar testament (f1 e moeder van het kind was n.l. haar liefste vriendin) en haar wil bleek zelfs na haar dood nog wet te zyn. Mandarijen en ge neraals trachtten het te verhinderen, doch in 1998 besteeg het kind den troon onder den naam Soean Toeng met zyn vader als regent. Zoo groeide hij op als de laatste telg van het ontaarde geslacht der Mandsjoe’s, in de paleizen van Peking’s „verboden stad”, voortdurend bewaakt door hoogwaardigheidsbekleeder», waarvan en kelen vreesden voor zyn leven, terwijl an deren nieits liever zouden zien dan dat hier aan een einde kwam. In ajjn prille jeugd werd hy omringd door alle praal van het hof en helaas ook door vele arrogante en gewetenlooze menschen. lichamelijk sterk was hij niet; zou zijn geesArachtig genoeg bljjken om aan die invloeden te ontkomen? Overbodige vraag. Reeds in 1912 trok Soen Yat Sen, d.e Cantonsche vrijheidsheld, de regeering aan zich. Ook dat duurde niet lang, want hy werd verdrongen door gene raal Yoean Sji Kai, die een op Europeesche wijze georganiseerd leger bezat, waarvoor geheel China sidderde. Hy vestigde zich te Peking en regeerde van daaruit het land met ijzeren hand. Het keizertje ^Soean Toeng noemde zich weer Poe Yi; hij mocht een der paleizen van de verboden stad blij ven bewonen en kreeg een kleine lijfgarde. Men beloofde hem een jaargeld van onge veer 5 millioen gulden en het recht om ook verder de ritueele vereering der voorouders by de historische tempels en graven te ver richten, een functie van den keizer, die in de oogen der Chineezen nog belangrijker is dan de eigenlijke bestuursmacht. Dat klonk heel rfiooi, doch Yoean Sji Kai dacht er evenmin aan om die beloften te vervullen als zijn latere republikeinsche regeeringen. Pee Yi had nauwelijks genoeg om van te leven en de vroeger zoo machtige Mandsjoe’s die steeds een bijzondere positie in China hadden ingenomen en te Peking de z.g. Tartarenstad bewoonden, leefden nu in de vreeselijltóte armoede en zijn op het oogen- blik reeds ondergegaan in de massa der onbekende koelie’s; slechts enkelen hebben nog de resten overgehouden van bun vroe- Ik begreep eerst niet hoe Ruth aan dit por tret kwam. Maar natuurlijk heeft Rachel het aan Jack gegeven! Wat ben ik toch weer domzei het argeiooze kind vroolijk. Maar Ruth Milbrooke zeiii. niets. Spelen op den rijweg i0 gevaarlijk. Dat heeft de vorige les geleefd. Maar ook op ten rijwielpad behoor je niet te loopen of te spelen. Verscheidene wegen hebben naaati den rij weg een afzonderlijk tietepad, dat uitslui tend voui de fietsers bestemd is- Auto's, motorrijwielen, wagen^ en karren hooren op den rijjweg ttiuia en de wandelaars op het trottoir of voetpad. Op het rechter plaatje spelen twee kin deren met hun autoped zooals het niet mag en «lat zijn natuurlijk Piei en Annenne weer! Zij hebben a*ch gewaagd op het fietspad en dat i^ verkeerd, want nu kunnen de fietser- daar met rijden. Zie maar hoe de voorste fietser wijst, dat ze naar reohta op het voetpa<l moeten gaan, waar de jongen met zijn ’hoepel al is. Pi< zusje veroorzaken dus gevaar, t voor zich zelf, want ze geraken onder de fiets, als die moet uitwijken voor een auto op den weg en ten tweede zijn ze een ge vaar voor de fietsers, 'die kan» loopen op den rijweg door een auto te worden aange- roden. Speel niet je autoped, of met je hoepel niet op den rijweg en niet op het fietspad kies bij voorkeur voor deze en andere spe len een speelterrein, of een gedeelte waar geen verkeer is en koin met de autoped nooit in het drukke verkeer, ook niet op de trottoirs, want' dan hebben de voetgangers er last van en dan kon de politie de auto- peefs wel eens heelemaal verbieden. Als er langs een weg wel een fietspad maar geen voetpad is. dan loopt de wan- delaar het veiligst op den rijweg, of op het fietspad, maar dan moet hij de noodige ruimte laten aan het rij verkeer en moet hij van het fietspad afgaan op de tijefoge waar schuwing van een wielrijder. Toen Ruth terugreed naar Kensington was ze in een stemming, zooale ze nog nooit in liaar leven had gevoeld. Haar wantrouwen tegen Rachel Deben- Lhum werd een kwelJuig en het onrustige -1?rlangen kwam in haar op, om iéts te toenom zich te stellen tusscheir haar broer en de misschien levenslange wanhoop en ellende, die hij tegemoet ging. Ze liet haar plan, om nog eens naar Li lith te gaan varen. Hoe kon z© gaan, nu deze nieuwe achterdocht haai- heele geest vergiftigde!- Ze wilde een paar uren alleen zijn, om te overdenken hoe z© verder nfoeat handelen. Ze dacht aan de mogelijkheid, dat Margenet zich weer zou hebben vergist maar hoe blij ze ook geweest zou zijn als ze dat zou hebben kunnen gelopven. haar gezond verstand zei haar dat dót niet het geval kon zijn. Ze 60ÏDSCHËCÖIMT Naar het Engelsch van E. A. Rowlands bewerkt door J. VAN DER SLUY8. 30 Nadruk verboden. Is Jack hier .met geweest, om je het "onderlijke nieuws te vertellen? vroeg ze. De jongere vrouw keek haar gast nieuws- rieng aan. Ik weet van niets! Toe vertel ‘t me «auw. Ruth, vroeg ze opgewonden. Ruth vertelde ’t haar in een paar woor- 'en en Margeret raakte haast buiten zich zelf van blijdschap; z© klapte in de handen danste door de kamer. Dat had ik nooit gedacht! Wat heer- 'Jk! Wat zalig! Ik moet vanmiddag naar K®chel. Weet je, <fet ze morgen hier komt een eeuwigen tijd te blijven? Ze zal van ner uit trouwen. Wat zal ze een mooie ruidi zijn! Oh. *t ia eenvoudig wonderlijk! toen kwam Lord Templeton binnen en een hij het nieuwe hoorde, was hij even 'erhaasd en in zekeren zin eVen aangenaam getroffen al8 zijn vrouw, al uitt© hij zijn ijdschap niet zoo uitbundig. Rachel trouwen met John Milbrooke? Dan oefde hij zich niet ongerust t© maken, dat «fschuwelijke geschiedenis van Lucy wke en haar betrekking tot zijn schoon- Een radiorede t ?,Candidaat van het Volk”. Zondag zal zooals men weet in Duitsoh- iand de verkiezing van den Rijkspresident plaats vinden. In verband hiermede heeft president von Hindenburg voor de radio gisteravond de Duitsche mannen en vrou wen toegesproken. Toen mij zeven jaren geleden voor de eerste maai de vraag werd gesteld mij voor DuitechlandB hoogste ambt ter beschikking te stellen, heb ijk, zoo sprak von Hinden burg. het nadrukkelijk vermeden voor dooi- pariijeij geoiganaaeerde vergaderingen het woord te voeren en derhalve slecht* een maal per radio het igeheele Duitsche Volk taegesproken. Thans* nu mij ten tweeden n.ale het presidentscAfp van het Duitsche rijk woidt aangeboden, wilde lik mij in den wrkiezingsstrijd geheel afzijdig houden. Het verloop van den strijd noodzaakt mij even wel uit deze terughoudendheid naar voren te komen en draadloos het getieele Duitsche volk toe te spreken. Zeker© politieke kringen hebben mijn be sluit mij weer candidaat te stellen andere uitgelegd. Ook zyn ongerechtigheden, zoo a' niet geheel bdwuste leugens over mij in omloop. Daartegen kom ik thans op. Er is beweerd dat ik mijn candidatuur zou hebben gekregen utirti handen der lin kerzijde, of van een zwart-rood» coalitie. Dat is onjuist. De candidatuur i* mij aan geboden uit afle lagen en kringen van het Duitsche volk, zoowel door een (groot d'eel mijner oude kiezere. ais ook door hen die ui 1925 hun stemmen aan andere candida- ten hebben gegeven. D« ewst© tot mij ge richte veivoeken mij weer te cantdódecren. kwamen van groepen der rechterzijde. Hier bij sloten zich andere partijen en organi saties aan. Ik zelf heb evenwel eerst toe gestemd in een cajiriiidatuur nadat ik mij er van oveituigd had, dat in geheel Duitsch land breede lagen den wensch hebben, daf ik verder in functie blijf. Candidaat eener partij of ee» paxtijgroep te zijn, zou ik heb ben geweigerd, evenals ik voorwaarden en verplichtingen van de hand heb gewezen. Doch op dezen bovenpartijddgen basis de candidaat van het Duitsche volk te zijn en als zoodanig te staan tegenover hen. die slechts candidaat eener partij zijn, dat be schouwde ik, indien ik nog eens zou worden gekozen, dechts God. mijn geweten en het vaderland verplicht zijn en ids gevolmach tigde van het geheel© DuitsA© volk mijn ambt verder kunnen voeren. In den verkiezingsstrijd zijn persoonlijke aanvallen tegen mij gericht over mijn be stuur tot nu toe. Het oordeel over het mij gedane onrecht, laat ik evenwel aan ieder afzonderlijk over. In de ©prste plaats wordt mij de onder tekening van het Youngplan voorgehou- •len. waardoor ik mij openlijk tegenover het nationale front geplaatst zou hebben De ondertekening is mij waarlijk niet licht gevallen, doch ik heb haar gegeven, m do overtuiging, dat ook deze etappe noodzake lijk w&p om tot onze nationale vrijheid te Luister goed naar hetgeen anderen spreken, dan zult gij de waarde van het zwijgen leeren kennen. heel erg met China gesteld was, herinnerd*' men zich plotseling, dat hy daar nog altyd in de verboden stad zat. Oude mandarijnen, die in hun hart het oude hof trouw waren gebleven, verbonden zich met Mandsjoe- generaals, die nog vlechten droegen en zij stelden zich onder leiding van den staats- man-filosoof Kang Yoe Wei om Poe Yi voor de tweede maal op den troon te plaat sen. Hij heette nu weer Soean Toeng en zal zich over die plotselinge verandering in z\jn levèn wel verbaasd hebben. Lang duur de het overigens niet; na een week werd hij er nogmaals toe gedwongen, afstand te doen van den troon en weer een week later was het hof naar alle windstreken ver spreid door de regimenten der republikein sche generaals. Weer werd er opperbest voor den ex- keizer gezorgd... op papier. Weer heette Soean Toeng naar zijn moeder Poe Yi, weer mocht hij- in d© verboden stad bljjven wo nen. Hy kreeg zeer ouderwetsche leenrars, di© hem Chineesohe schriftteektens leerden en oude sagen vertelden. Doch de jongen was. te intelligent om zich met sprookjes tevreden te laten stellen; hy wist zich spoedig andere, ernstiger lectuur te ver schaffen. In 1922, toen hij 17 jaar oud was, brak hy met de oude traditie door zijn af te snijden en trad hij onder grootsch ceremonieel in het huwelijk met Koewo Sjiasi, een mooi jong Mandsjoe- ineisje, wier ouders erin geslaagd waren, uit de algemeen© ineenstorting een aan zienlijk vermogen te redden. Reeds vanaf haar kinderjaren hadden er Europeesche invloeden op haar ingewerkt .daarom nam zy ook eenigen tijd na haar huwelijk den naam Elisabeth aan, terwijl Poe Yi dit voorbeeld na eenigen tijd volgde door zich Henry te noemen. Spoedig daarop trouwde h(i een tweede vrouw, doteh hij had buiten Elisabeth gerekend, die geen mededingster duldde. De beide vrouwen maakten den

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1932 | | pagina 1