Deze Courant komt m vele duizenden gezinnen. Gegarandeerde oplage 6500 ex Gestoomde Makreelen NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN MO. I87BI 71* Jaargang Zaterdag 2 April 1882 Ditblad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen Brieven uit de Hofstad. FEUILLETON. F. G, Scharleman EERSTE BLAD- BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. BEL OP 2084 ModBlwasscberüFi.l. H.v. Stuiten I i f wy tot dusver 1IAGENAAH geluk hem voor het grijpen leek. IV. dh voor vier mil- zal zijn te vin- Geen harte wond zoo diep, dat zij niet genezen kan; maar geen ook zoo gering, of zij laat een litteeken na. zoo de heeft lei d. vrijer __l solii s vóór de te zijn. redeneert hij, uwe oude loonen wilt hand haven, en voor uwe diensten zoodoende twee keer zooveel landbouwproducten wilt ontvangen als voor enkelei jaren, heb ik die diensten niet noodig. Wylproduceeren dan in ons eigen land, hetget van U betrokken. Zoodoende worden door twee dingen in de hand slede. Kavalga andere goud komt Al lokte het hebben toch op weinig moge lijk gebruik diensten van andere bero de tweede plaats, dat hf zelf voorziet van ’t geen; het vroeger van ons ontving. En het einde van het lied is, dat er in ons land aanstonds slecht lioen menschen een bestap den. Het is daarom te hopen, dat men hier te lande spoedig door d«n geldsluier, die den waren toestand aan het oog onttrekt, leert heenzien en ieder zich tevreden stelt met een zelfde goederenloon als twee a drie jaar geleden. LANGE TIENDEWEG 75 TEI.EF. 3202 GEROOKTE PALING, GARNALEN enz. ZIE ETALAGE. GEBAKKEN BOKKING bijna den geheelen dag warm verkrijgbaar. pize hooge loonen gewerkt. In de eerste plaats dat onze {landbouwers den grond extensief gaan exploiteertn en maken van isklassen. En in buitenland zich geruild tegen de producten en diensten van den ander. De timmerman zou dan betaald worden in rogge in plaats van in geld. En het zou niet in zyn hoofd zijn opgekoineA," in plaats van 5 a 6 K.G. rogge voor een uur werken er 10 a 12 te vragen. Intusschen heeft de ruil wel plaats door middel van geld en dit verandert plot seling de geiheele situatie, doordien de ver houdingen, naar wjj zagen, bedekt worden door den geldsluier. De timmerman wil, nu de rogge tot de helft van den ouden pry’s is gedaald, toch dezelfde geldsom ontvan gen. En gij kunt hem voor oogen houden, dat hjj dan in werkelijkheid het dubbele loon in rogge uitgedrukt zou ontvan gen van voorheen, hij heeft daarvoor geen oor. En geheel ongelyk dit zij tot zijne verschooning gezegd heeft hjj niet, zoo lang anderen even dwaas zijn als hij en voor hunne diepten ook het oude geta loon willen ontvangen. Het is ecrréet niet moei- lyk te begrijpen, dat zoodoende de land bouwer het kind van de rekening wordt. Maar wie iets meer nadenkt, zal ook tot de conclusie moeten komen, dat het met de andere beroepsklassen vastloopt. De landbouwer is nu verplicht tot allen, die voor hem werken, te zeggen: Als gij allen twee keer zooveel van myn product wilt ontvangen voor uw diensten als voor heen, kan ik die diensten niet gebruiken, want myn grond levert nu eenmaal niet twee keer zooveel op als drie jaar geleden. Hy iaat op zyn land dus zoo weinig mo gelijk Arbeid verrichten en neemt genoegen met wat moeder natuur laat groeien uit haar zelve. Met het gevolg, dat de land arbeiders werkloos worden. Zijn huis is hij verder verplicht zelf te repareeren. En zoo gaat het met veel, dat hjj vroeger door anderen liet verrichten. Nu is hierby ongeveer de helft van onze niet-landbouwende bevolking betrokken, omdat zy ten slotte indirect moet leven van de landbouwende bevolking. De andere helft van onze niet-landbou- wende bevolking steunt op den landbouw in het buitenland. Zij bewijst aan het buiten land allerlei industrieele-, scheepvaart- en andere diensten in ruil voor landbouwpro ducten en andere grondstoffen. De buiten- landsche landbouwer is echter gedwongen dezelfde houding aan te nemen als de Ne- In een groot zwart gat, dat hij in het ijs van die Sushi tuari vier gehakt harf. onge veer twee mijlen verwijderd van de Witte Nederzetting, was een halfbloed aan ‘tvis- schén. Toen hij eindelijk tevreden waa met j z’n vangst, klom hij tegen de hoogte op, en maakte zich klaar om naar huis te gaan Plotseling werd z’n aandacht getrokken door een witte vos, een dier, dat niet dik wijls daar gezien werd. Het stond op onge veer vijftig meter afstand aanjdachtig naar beneden te kijken. Peter, de halfbloed, Ver wonderde zich er over, wat de vog daar wel zien kon,, legde z’n vlschtung neer en sloop zachtjes over de sneeuw naar de holle plek. De witte vos bleef onbeweeglijk staan. Daar in de diepte was een man, een in boorling; naast hem stond een slede met slechte één hond ervoor. 11e man haalde beta van de slede af. wat heel veel geleek op den zak van een mijnwerker. Hij maakte haar open en Peter zag heel duidelijk het glinsterende goud. Dat was wel de moeite Dit nummer bestaat uit twee bladen. UÜIliSCHE (fflfUM. nog steeds onzeker en overal ei- op aan, dat de landgenooten hun eigen land zullen blijven. Dat doet De geldsluier Dc knapste economen weten blykbaar geen raad met de wereldcrisis, al zou de oplossing waarschynlyk gemakkelijker ge vonden kunnen worden, indien die econo men, en niet de man van de straat, ten slotte de lakens uitdeelden. Nu wil het ons voorkomen, dat vooral één ding wordt vergeten, n-1- dat kleine oorza ken dikwyls groote gevolgen kunnen heb ben. Dit lykt ons ook het geval te zijn met de crisis. Deze is met al hare ingewikkeld heid wellicht voor een zeer groot deel het '.gevolg van het uit het oog verliezen van zeer eenvoudige waarheden, die, als zij er maar op wordt gewezen, ook door de een voudigste menseden zullen kunnen worden begrepen. Dat men die waarheden echter niet ziet, is een gevolg hiervan, dat onze economische verhoudingen zyn bedekt met wat de economen den geldsluier noemen. Wanneer de ruil van goederen en diensten langs directen weg plaats had en niet door bemiddeling van een ruilmiddel, het geld, zou er wellicht niet eens een crisis zyn. Onlangs spraken wij een boer, die zeer juist de volgende schildering gaf van den toestand. Voor een drietal jaren, zoo zei hy, kostte de rogge om nu maar eens het belangrijkste Nederlandsche graan tot voorbeeld te nemen, 10 h 12 de 100 K.G. Thans kost *zy 5 a 5.50, d.i. nog niet eens de helft van drie jaar geleden. Terwyl ik toen, vervolgde de man, het uur loon van een landarbeider van zeg 30 cent kon voldoen met 2% 3 K.G. rogge, moet ik thans 5 6 K.G. verkoopen, om aan het vereisehte bedrag te komen. En met andere uitgaven staat het precies zoo. Maakte ik voor drie jaren gebruik van de diensten van een timmerman A 60 cent per uur, wat in verhouding tot de belooning van land- bouwarbeid reeds veel te veel was, dan kon ik dit uurloon voldoen met wat ik ontving voor 5 6 K.G. rogge. Thans moet ik, wil i ik een uur een timmerman hebben, daarvoor i 10 a 12 JCG. rogge afstaan. En zoo gaat het met de kleeren, de schoenen, de meube len, die ik moet koopen. Zoo gaat het ook met de belastingen. Nu begrijpt ieder, dat deze misstand niet zou zyn ontstaan, indien er bij den ruil geen gebruik werd gemaakt van geld, maar de ruil langs directen weg plaats had en de producten en diensten van den een werden Noordelijk van 53 graden Noorderbreedte. Een verhaal uif Alaska. Jij duivel! nep Max bevend van woe de uit. Hoe durf jij zooiets tegen een blan ken man te doen’ Zijn vrienden zulten je straffen en dooden. Vrienden welen niet, antwoordde Aleut- onbewogen. Niemand weet, Kavalga zegt, hy komt alleen over de pas. Juist maar met één hond en honden doodgeschoten. Geen goud. verstopt. Niemand vinden. Niemand naar blanke man kijken. Weer trachtte Max tevergeefs zijn tou wen log te breken. Hij woei,, dat hij veroor deeld was. De Aleut had de waarheid ge sproken. Niemand zou het wetten, wamt geen inensch op de nederzetting zou kunnen denken, dat hij dezen weg genomen had. Daarom zou niemand hem hier zoeken. In het voorjaar zouden ze zijn beenderen vin den. Een vveeseiijke angst maakte zich van hem, meester. Kavalga stond op. maakte den hond loe, nam de leidselg en begon te dalen. Kavalga boodschap overbrengen vroeg hij met een grijnslach aan zijn slachtoffer. Terwijl hij sprak, kwam een witte vos te blanken man, dat Max Lydiard hier aan de rotsen vastgebonden zit «n dat Kavalga er met zijn goud vandoor is, Kavalga deed een hoonend gelach hooren en Verdween achter de rotsen. De witte vos volgde hem. Vijf minuten later zag Max den dief weer met z’n gestolen slede over de vlakte rijden. i Vèr achter hem volgde de witte vos. Met angstoogen volgde hij gedurende meer dan een uur de man met den hond en slede, totdat ze niets meer waren dan een zwarte stip, en eindelijk geheel in de verte verdwenen waren. Het was het begin van het einde. Hij zou Sadie nooit meer terug zien. Hij had ook niets meer, alles was hem afgeroofd. De slag wa© zóó hevig, dat hij niet! meer den ken kon, maar z’n geest werkte toch nog. Wat had Kavalga <x»k weer gezegd, dat het nog een heele tijd*zou duren? Neen, dat kon niet. Hij voelde den kou don adem vj£i het Noorden z’n bloed reeds verkillen en de doodskoude 'in z’n beende ren. Zou hij bidden? Tot wien? God iwa» al leen daar, waar het groene gras groeide en het water stroomde, en de kerkklokken de lende seizoen. tf aan, wy een bezoek plateau, loerde angstig komen. Max keek naar den vos, maar z’n brem wa© beneveld, hij wist nauwelijks wat hij zag. Breng jij een boodschap voor me, riep hij ijlend tegen het dier. Vertel aan den ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—-5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiön in het Zaterdagnummer 20 byslag op den prijs, Liefdadigheids-advertentiön de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiön en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerde» prys. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiön kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek handelaren, Advertentiebureux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. waard om eens nader te bekijken. Peter ging languit in sneeuw liggen, z’n hoofd boven den rand uit. De man haalde nog een aantal zakken uit de slede en verborg ze onder de sneeuw. Toen hij opkeek zag hij de witte vos en begon spottend te lachen. Neem jij nu maar de boodschap mee, riep hij uit, ga jij aan blanken man ver tellen. dat je Max Lydiard vastgebonden zag aan de rotsen bij World’s-Cut-Off, en dat Kavalga weggeloojien is met zijn goud. De halfbloed sdhnkt© hevig. Terwijl hij zich opnchtte, kwam er een grimmigen trek in z’n gezicht, men hoorde het geklikklak van metaal en toen de Aleut zich omdraai de, zag hij een pistool op zich gericht. Waar heb je Max Lydiard gelaten? Vroeg Peter in d© taal van de Aleut. Zeg het dadelijk, of ik schiet je dood. Laat me gaan, zei Kavalga. wiene tan den van angst klapperden, en ik zaj je de helft van het goud geven. Ik zal je meer dan de helft laten als je me eerlijk vertelt waar Max Lydiard is. Aan den kant van de World’s-Cut-Off is hij aan de rots vastgebonden, vlak hij Joe’s oude hut. Laat je me nu gaan? Op *t zelfde oogenblik klonk een schot en Kavalga viel neer, in het hart getroffen. Peter hield er geen ..ziekelijke overwegin gen” van .eer” op na. zonal© de blanke man. In vijf minuten was hot goud weer op de slede een paar stukjes nam hij er af voor zichzelf, juist genoeg om den winter mee door te komen en dan haastte hij zich terug naar de nederzetting. Hij hiald stil voor een goedgebouwd blok- vele, die van heinde en ver kwamen, zelf a uit Tilburg zagen wij een volgepakte auto langs den boulevard gaan. Het tochtje zelf is al een aangename verpoozuig en nu in ons land <le wegen steeds beter worden, zullen deze reizen er steeds meer an komen. Dat ziet er voor do spoorwegen inderdaad niet rooskleurig uit. Het verkeer per trein is zienderoogen af genomen wile nogal eens reist kan dit zon der statistiek wel constateeren. Hoe dat alles weer op z’n pootjes terecht moet ko men, is niet te zeggen de onkosten blijven dezelfde en bezuinigen os haast onmogelyk. Alleen de lange afstanden zijn nog voor het trein-verkeer, het buurtverkeer, dat al tijd aardig «wat in de la bracht,, is heel sterk verminderd. En juist dit verkeer was vroeger heel druk op de spoorwegen. Bleeds weer gaan er stemmen op om m den Haag de twee stations van de Holland- sohe Spoorweg en van de oude Staatsspoor samen t© voegen. Het lijkt niet onmogelijk. Het station van de Hollandache ia groot genoeg en het aantal treinen dal> van de Staatsspoor vertrekt en dat daar aankomt i© feitelijk gering. Met heel weuwg moeite en kosten was het verbindingsstuk te ver krijgen. Wij voorzien, dat m de naaste toe- komst het denkbeeld wel ernstige overwe ging zal moeten vinden omdat hierdoor een zeer belangrijke Besparing zou zijn te ver krijgen, vooral wanneer ^enniaal, de electri-, ficatie rich om daaraan voorshand© veel uitbreiding te geven. De kosten zijn enorm en er is alle kans dat die er niet uitgehaald worden. De electrificatie van de lijn Amsterdam— den Haag—Rotterdam dateert inderdaad nog uit een periodb toen de algemeene situatie anders was en men nog niet die geweldige concurrentie had te duchten wel ke er thans door de auto’s ia gekomen. Het zal echter de vraag zijn of op den duur zelfg deze belangrijke verbetering die voor al een verkorting van den duur der reis beteekende in staat zal zijn het publiek te trekken. Dat wil nu eenmaal liever anders reizen als het voor rijn plezier uitgaat en het waren die pleaier-reizigvns die aardige klanten voor de spoorwegen waren Vooral door hun groot" aantal. Maar de tijd verandert en niemand houdt dat proces tegen. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal //3.15, met Zondagsblad ƒ8.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef. Interc. 2745. Postrekening 48400. niet een vactintie-reis zal maken. Verleden jaar hebben ongetwijfeld velen hun reisje achterwege gelaten om eens at te wachten wat er verder gebeuren zou. Zullen zij van dit jaar komen? Zullen nu anderen wach ten? Alles is dringt men m men ook in Nederland maar of het daar zal helpen valt wel te betwijfelen. Er ia nu eenmaal een trek naar het buitenland; men aar de ruimte en vindt er van aller- hier met ia te vinden. Men is er vooral voor hen die werven wil len ia *-ot land elders meer geschikt dan hier. Daaraan is nu eenmaal niets te doen. Er zyn in het algemeen twee soorten rei zigers. De eene soort zoekt een gezellige plek uit en blijft daar „hangen Maakt eens een uitstapje maar keert terug tot het eenmaal uitverkoren punt. De antdere soort trekt van de een© plaats naar de andere, lederen dag brengt hen een stukje verder. Voor die tweede soort ia een badplaats niets gedaan, ook al zouden zij er een paar degen willen blijven. Voor die soort is ook het grootste deel van Nederland niets ge daan, want voor wandelaars, gelijk zij in den regel zijn, is er tijdens de wandeling te weinig afwisseling. Men zal er niet toe komen om naar Rotterdam te wandelen als rnen in Scheveningen logeert. De weg is heelemaal met voor wandelen geschikt. Men zou het misschien door het Westlajid heen kunnen ondernemen maar ook dien tocht geeft te weinig variatie voor de echte wandelaars. De hotel-prijzen zijn in geheel Schevenin- gen voor den aanstaanden zomer verlaagd: Niet zijn de tarieven der consumpties on de lag maai' even later Viel café's en de restaurants verminderd. Dat lie weer alle verwachting was onmogelijk en wij wallen het graag aannemen. De onkosten zijn heel hoog en de dagen dat er nu eens werkelijk goed verdiend wordt, zijn weinige in aantal. Het dagjes-publiek weet 'wel dat het niet goed koop i8 in de groote café's en het zoekt daarom wel de kleinere op, die in den regel zoo slim zijn, dat zij de tarieven voor de ramfen hengen zoadat de bezoekers weten waar zij aan to© zijn. Trouwens, dat ééndaagsche publiek komt hoe langer hoe meer in de autocars en de leiders daarvan weten den weg wel. Er wa ren er gedurende d© l’aaschdagen al weer MCXX.i Het k« weer nifjj den raasendag aan Scheveningen gebracht. De zee was mooi, er woei een vrij krach tige bries en de golven echllimiden. Vreemd, diffius licht hing over de waterplasnu en dén even een zonnestraal, die hoop gaf op een heldere namiddag maai' even later Viel een zachte regen, di_ -a teleurstelde. In een paar café’s was het tusschen elf en twaalf heel vol. Men zat er buiten achter de glazen schermen, goed be schut want de wind komt uit het land. Het was er in de open lucht (werkelijk al uit te houden. Maar het had veel beter kunnen zijn het had een stralende lente-dag kun nen wezen en de menschen hadden daarop gerekend, zonals zij altijd op die extra- vacantüe dagen rekenen op beter weer dan voor liet jaargetijde passend is. Schevennngen was bezig zich voor het seizoen gereed te maken. Of het in een hoopvolle stemming gebeurt, valt wel eeni- germate te betwijfelen. Men weet niet wat er te wachten 8taat de vooruitzichten zijn 1 met gunstig en d© ervaringen van verleden jaar zijn nog met vergeten. Zullen er vreem delingen komen - Men ziet in dat het in de eerste plaats een geld-kwestie is en daarom heeft men de tarieven algemeen verlaagd. Op zichzelf is dat natuurlijk al veel waard maar heel veel beteekent het niet. Men kan op zoo’n nas ook bezuinigen door korter tijd te gaan. Hoofdzaak is het in den regel de principieels beslissing of men al dan lucht vulden. Zou hij zingen? Het zou mis schien dat vroeselijke angstgevoel vermin deren en hem helpen om als een man te sterven. En hij begon met bevende stem. Maar er zijn grenzen aan het menschelijk lijden, ér ia een punt, waar de moedigsten met overheen kunnen. Een oogenblik later zag de meedoogenlooze koude lucht neer op een deerniswekkend schouwspel, een ster ken, onbedaarlijk smkkenden man, die neergeslagen was op het oogenblik, dat het nnlutz hAi-vi «rruil* IlAt n'l'ÜTU'n Im.lr derlandsche. Als gy Nederlanders, zoo voorschijn, het eerste levende wezen dat zij zagen sinds hun vertrek uit het andteie dorp. Hy kiftain tot aan den rand van het I om dichter bij te huis en trad haastig binnen. Binnen waren vier mannén aan ’t kaart spelen; een aardig meisje schonk hun kof fie. Als een boom viel hij in hun midden. Max Lydiard ligt te sterven bij de World'e-Cut-Off riep hij uit, ik heb den valschen gids doodgeschoten die het goud gestolen had ’t Was éen maanlichte nacht toen de hulpbrigade de berggrens bereikte. Spoedig vonden ze den getzochte. Hij lag,tegen de rotsen aan, stijf en bewegenloos. zijn hoofd op de borat gezonken. Ze d'roegen hem in Jac’s verlaten hut, maakten een vuur aan en trokken z’n be vroren jas en muts van ’t lijf. Ze meenden dat hij reeds dood was, maar Sadie wou het niet gelooven, ©n spoorde hen telkens tot hernieuwde pogingen aan. Eindelijk mocht 't hun gelukken Max weer tot het leven terug te brengen. Toen hij zijn bewustzijn terug kreeg, lag hij bij een heerlijk vuurtje in de armen van zijn liefste, die hem vast omklemd hield Hij was rechtstreeks van de hel in den hemel gekomen. Wie verteld© het jullie? vroeg hij fluis- terend. En toen vertelde ze hem de vreem de geschiedenis. Was dat niet heel toevallig,, dat juist ie voa daarl.inge kwam, rfep Sadie uit. Max keek haar aan met roode, door de vorst ontstoken oogen en fluisterde met zwakke stem die door den wind geleden had: Geen toeval Ik heb op deze reis iets geleerd. Gods wil regeert ook noorde- lijk van 53 graden noorderbreedte. EINDE.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1932 | | pagina 1