Deze Courant komt m vele duizenden gezinnen. Gegarandeerde oplage 6500 ex
Gestoomde Makreelen
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
MO. I87BI
71* Jaargang
Zaterdag 2 April 1882
Ditblad verschijnt dagelijks behalve op Zon- en Feestdagen
Brieven uit de Hofstad.
FEUILLETON.
F. G, Scharleman
EERSTE BLAD-
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
BEL OP 2084
ModBlwasscberüFi.l. H.v. Stuiten
I
i
f
wy tot dusver
1IAGENAAH
geluk hem voor het grijpen leek.
IV.
dh
voor vier mil-
zal zijn te vin-
Geen harte wond zoo diep, dat zij niet
genezen kan; maar geen ook zoo gering,
of zij laat een litteeken na.
zoo
de
heeft
lei d.
vrijer
__l solii
s vóór de
te zijn.
redeneert hij, uwe oude loonen wilt hand
haven, en voor uwe diensten zoodoende
twee keer zooveel landbouwproducten wilt
ontvangen als voor enkelei jaren, heb ik die
diensten niet noodig. Wylproduceeren dan
in ons eigen land, hetget
van U betrokken.
Zoodoende worden door
twee dingen in de hand
slede. Kavalga andere
goud
komt
Al lokte het
hebben toch op
weinig moge lijk gebruik
diensten van andere bero
de tweede plaats, dat hf
zelf voorziet van ’t geen; het vroeger van
ons ontving.
En het einde van het lied is, dat er in
ons land aanstonds slecht
lioen menschen een bestap
den. Het is daarom te hopen, dat men hier
te lande spoedig door d«n geldsluier, die
den waren toestand aan het oog onttrekt,
leert heenzien en ieder zich tevreden stelt
met een zelfde goederenloon als twee a drie
jaar geleden.
LANGE TIENDEWEG 75 TEI.EF. 3202
GEROOKTE PALING, GARNALEN enz. ZIE ETALAGE.
GEBAKKEN BOKKING bijna den geheelen dag warm verkrijgbaar.
pize hooge loonen
gewerkt. In de
eerste plaats dat onze {landbouwers den
grond extensief gaan exploiteertn en
maken van
isklassen. En in
buitenland zich
geruild tegen de producten en diensten van
den ander. De timmerman zou dan betaald
worden in rogge in plaats van in geld. En
het zou niet in zyn hoofd zijn opgekoineA,"
in plaats van 5 a 6 K.G. rogge voor een
uur werken er 10 a 12 te vragen.
Intusschen heeft de ruil wel plaats
door middel van geld en dit verandert plot
seling de geiheele situatie, doordien de ver
houdingen, naar wjj zagen, bedekt worden
door den geldsluier. De timmerman wil, nu
de rogge tot de helft van den ouden pry’s
is gedaald, toch dezelfde geldsom ontvan
gen. En gij kunt hem voor oogen houden,
dat hjj dan in werkelijkheid het dubbele
loon in rogge uitgedrukt zou ontvan
gen van voorheen, hij heeft daarvoor geen
oor. En geheel ongelyk dit zij tot zijne
verschooning gezegd heeft hjj niet, zoo
lang anderen even dwaas zijn als hij en
voor hunne diepten ook het oude geta loon
willen ontvangen. Het is ecrréet niet moei-
lyk te begrijpen, dat zoodoende de land
bouwer het kind van de rekening wordt.
Maar wie iets meer nadenkt, zal ook tot de
conclusie moeten komen, dat het met de
andere beroepsklassen vastloopt.
De landbouwer is nu verplicht tot allen,
die voor hem werken, te zeggen: Als gij
allen twee keer zooveel van myn product
wilt ontvangen voor uw diensten als voor
heen, kan ik die diensten niet gebruiken,
want myn grond levert nu eenmaal niet
twee keer zooveel op als drie jaar geleden.
Hy iaat op zyn land dus zoo weinig mo
gelijk Arbeid verrichten en neemt genoegen
met wat moeder natuur laat groeien uit
haar zelve. Met het gevolg, dat de land
arbeiders werkloos worden. Zijn huis is hij
verder verplicht zelf te repareeren. En zoo
gaat het met veel, dat hjj vroeger door
anderen liet verrichten.
Nu is hierby ongeveer de helft van onze
niet-landbouwende bevolking betrokken,
omdat zy ten slotte indirect moet leven van
de landbouwende bevolking.
De andere helft van onze niet-landbou-
wende bevolking steunt op den landbouw in
het buitenland. Zij bewijst aan het buiten
land allerlei industrieele-, scheepvaart- en
andere diensten in ruil voor landbouwpro
ducten en andere grondstoffen. De buiten-
landsche landbouwer is echter gedwongen
dezelfde houding aan te nemen als de Ne-
In een groot zwart gat, dat hij in het ijs
van die Sushi tuari vier gehakt harf. onge
veer twee mijlen verwijderd van de Witte
Nederzetting, was een halfbloed aan ‘tvis-
schén. Toen hij eindelijk tevreden waa met
j z’n vangst, klom hij tegen de hoogte op,
en maakte zich klaar om naar huis te gaan
Plotseling werd z’n aandacht getrokken
door een witte vos, een dier, dat niet dik
wijls daar gezien werd. Het stond op onge
veer vijftig meter afstand aanjdachtig naar
beneden te kijken. Peter, de halfbloed, Ver
wonderde zich er over, wat de vog daar wel
zien kon,, legde z’n vlschtung neer en sloop
zachtjes over de sneeuw naar de holle plek.
De witte vos bleef onbeweeglijk staan.
Daar in de diepte was een man, een in
boorling; naast hem stond een slede met
slechte één hond ervoor. 11e man haalde
beta van de slede af. wat heel veel geleek
op den zak van een mijnwerker. Hij maakte
haar open en Peter zag heel duidelijk het
glinsterende goud. Dat was wel de moeite
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
UÜIliSCHE (fflfUM.
nog steeds onzeker en overal
ei- op aan, dat de landgenooten
hun eigen land zullen blijven. Dat doet
De geldsluier
Dc knapste economen weten blykbaar
geen raad met de wereldcrisis, al zou de
oplossing waarschynlyk gemakkelijker ge
vonden kunnen worden, indien die econo
men, en niet de man van de straat, ten
slotte de lakens uitdeelden.
Nu wil het ons voorkomen, dat vooral één
ding wordt vergeten, n-1- dat kleine oorza
ken dikwyls groote gevolgen kunnen heb
ben. Dit lykt ons ook het geval te zijn met
de crisis. Deze is met al hare ingewikkeld
heid wellicht voor een zeer groot deel het
'.gevolg van het uit het oog verliezen van
zeer eenvoudige waarheden, die, als zij er
maar op wordt gewezen, ook door de een
voudigste menseden zullen kunnen worden
begrepen. Dat men die waarheden echter
niet ziet, is een gevolg hiervan, dat onze
economische verhoudingen zyn bedekt met
wat de economen den geldsluier noemen.
Wanneer de ruil van goederen en diensten
langs directen weg plaats had en niet door
bemiddeling van een ruilmiddel, het geld,
zou er wellicht niet eens een crisis zyn.
Onlangs spraken wij een boer, die zeer
juist de volgende schildering gaf van den
toestand. Voor een drietal jaren, zoo zei
hy, kostte de rogge om nu maar eens
het belangrijkste Nederlandsche graan tot
voorbeeld te nemen, 10 h 12 de 100
K.G. Thans kost *zy 5 a 5.50, d.i. nog
niet eens de helft van drie jaar geleden.
Terwyl ik toen, vervolgde de man, het uur
loon van een landarbeider van zeg 30 cent
kon voldoen met 2% 3 K.G. rogge, moet
ik thans 5 6 K.G. verkoopen, om aan het
vereisehte bedrag te komen. En met andere
uitgaven staat het precies zoo. Maakte ik
voor drie jaren gebruik van de diensten
van een timmerman A 60 cent per uur, wat
in verhouding tot de belooning van land-
bouwarbeid reeds veel te veel was, dan kon
ik dit uurloon voldoen met wat ik ontving
voor 5 6 K.G. rogge. Thans moet ik, wil i
ik een uur een timmerman hebben, daarvoor i
10 a 12 JCG. rogge afstaan. En zoo gaat
het met de kleeren, de schoenen, de meube
len, die ik moet koopen. Zoo gaat het ook
met de belastingen.
Nu begrijpt ieder, dat deze misstand niet
zou zyn ontstaan, indien er bij den ruil
geen gebruik werd gemaakt van geld, maar
de ruil langs directen weg plaats had en de
producten en diensten van den een werden
Noordelijk van 53 graden
Noorderbreedte.
Een verhaal uif Alaska.
Jij duivel! nep Max bevend van woe
de uit. Hoe durf jij zooiets tegen een blan
ken man te doen’ Zijn vrienden zulten je
straffen en dooden.
Vrienden welen niet, antwoordde Aleut-
onbewogen. Niemand weet, Kavalga zegt,
hy komt alleen over de pas. Juist maar
met één hond en
honden doodgeschoten. Geen goud.
verstopt. Niemand vinden. Niemand
naar blanke man kijken.
Weer trachtte Max tevergeefs zijn tou
wen log te breken. Hij woei,, dat hij veroor
deeld was. De Aleut had de waarheid ge
sproken. Niemand zou het wetten, wamt geen
inensch op de nederzetting zou kunnen
denken, dat hij dezen weg genomen had.
Daarom zou niemand hem hier zoeken. In
het voorjaar zouden ze zijn beenderen vin
den. Een vveeseiijke angst maakte zich van
hem, meester.
Kavalga stond op. maakte den hond loe,
nam de leidselg en begon te dalen.
Kavalga boodschap overbrengen vroeg
hij met een grijnslach aan zijn slachtoffer.
Terwijl hij sprak, kwam een witte vos te
blanken man, dat Max Lydiard hier aan de
rotsen vastgebonden zit «n dat Kavalga er
met zijn goud vandoor is,
Kavalga deed een hoonend gelach hooren
en Verdween achter de rotsen. De witte vos
volgde hem.
Vijf minuten later zag Max den dief weer
met z’n gestolen slede over de vlakte rijden.
i Vèr achter hem volgde de witte vos.
Met angstoogen volgde hij gedurende
meer dan een uur de man met den hond
en slede, totdat ze niets meer waren dan
een zwarte stip, en eindelijk geheel in de
verte verdwenen waren.
Het was het begin van het einde. Hij zou
Sadie nooit meer terug zien. Hij had ook
niets meer, alles was hem afgeroofd. De
slag wa© zóó hevig, dat hij niet! meer den
ken kon, maar z’n geest werkte toch nog.
Wat had Kavalga <x»k weer gezegd, dat
het nog een heele tijd*zou duren?
Neen, dat kon niet. Hij voelde den kou
don adem vj£i het Noorden z’n bloed reeds
verkillen en de doodskoude 'in z’n beende
ren.
Zou hij bidden? Tot wien? God iwa» al
leen daar, waar het groene gras groeide en
het water stroomde, en de kerkklokken de
lende seizoen.
tf aan, wy
een bezoek
plateau, loerde angstig
komen.
Max keek naar den vos, maar z’n brem
wa© beneveld, hij wist nauwelijks wat hij
zag.
Breng jij een boodschap voor me, riep
hij ijlend tegen het dier. Vertel aan den
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—-5 regels 1.55, elke regel meer 0.80. Advertentiön in het Zaterdagnummer 20
byslag op den prijs, Liefdadigheids-advertentiön de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiön en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerde»
prys. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiön kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
waard om eens nader te bekijken. Peter
ging languit in sneeuw liggen, z’n hoofd
boven den rand uit. De man haalde nog een
aantal zakken uit de slede en verborg ze
onder de sneeuw. Toen hij opkeek zag hij
de witte vos en begon spottend te lachen.
Neem jij nu maar de boodschap mee,
riep hij uit, ga jij aan blanken man ver
tellen. dat je Max Lydiard vastgebonden
zag aan de rotsen bij World’s-Cut-Off, en
dat Kavalga weggeloojien is met zijn goud.
De halfbloed sdhnkt© hevig. Terwijl hij
zich opnchtte, kwam er een grimmigen trek
in z’n gezicht, men hoorde het geklikklak
van metaal en toen de Aleut zich omdraai
de, zag hij een pistool op zich gericht.
Waar heb je Max Lydiard gelaten?
Vroeg Peter in d© taal van de Aleut. Zeg
het dadelijk, of ik schiet je dood.
Laat me gaan, zei Kavalga. wiene tan
den van angst klapperden, en ik zaj je de
helft van het goud geven.
Ik zal je meer dan de helft laten als
je me eerlijk vertelt waar Max Lydiard is.
Aan den kant van de World’s-Cut-Off
is hij aan de rots vastgebonden, vlak hij
Joe’s oude hut. Laat je me nu gaan?
Op *t zelfde oogenblik klonk een schot en
Kavalga viel neer, in het hart getroffen.
Peter hield er geen ..ziekelijke overwegin
gen” van .eer” op na. zonal© de blanke
man.
In vijf minuten was hot goud weer op de
slede een paar stukjes nam hij er af
voor zichzelf, juist genoeg om den winter
mee door te komen en dan haastte hij
zich terug naar de nederzetting.
Hij hiald stil voor een goedgebouwd blok-
vele, die van heinde en ver kwamen, zelf a
uit Tilburg zagen wij een volgepakte auto
langs den boulevard gaan. Het tochtje zelf
is al een aangename verpoozuig en nu in
ons land <le wegen steeds beter worden,
zullen deze reizen er steeds meer an komen.
Dat ziet er voor do spoorwegen inderdaad
niet rooskleurig uit.
Het verkeer per trein is zienderoogen af
genomen wile nogal eens reist kan dit zon
der statistiek wel constateeren. Hoe dat
alles weer op z’n pootjes terecht moet ko
men, is niet te zeggen de onkosten blijven
dezelfde en bezuinigen os haast onmogelyk.
Alleen de lange afstanden zijn nog voor
het trein-verkeer, het buurtverkeer, dat al
tijd aardig «wat in de la bracht,, is heel
sterk verminderd. En juist dit verkeer was
vroeger heel druk op de spoorwegen.
Bleeds weer gaan er stemmen op om m
den Haag de twee stations van de Holland-
sohe Spoorweg en van de oude Staatsspoor
samen t© voegen. Het lijkt niet onmogelijk.
Het station van de Hollandache ia groot
genoeg en het aantal treinen dal> van de
Staatsspoor vertrekt en dat daar aankomt
i© feitelijk gering. Met heel weuwg moeite
en kosten was het verbindingsstuk te ver
krijgen. Wij voorzien, dat m de naaste toe-
komst het denkbeeld wel ernstige overwe
ging zal moeten vinden omdat hierdoor een
zeer belangrijke Besparing zou zijn te ver
krijgen, vooral wanneer ^enniaal, de electri-,
ficatie rich
om daaraan voorshand© veel uitbreiding te
geven. De kosten zijn enorm en er is alle
kans dat die er niet uitgehaald worden.
De electrificatie van de lijn Amsterdam—
den Haag—Rotterdam dateert inderdaad
nog uit een periodb toen de algemeene
situatie anders was en men nog niet die
geweldige concurrentie had te duchten wel
ke er thans door de auto’s ia gekomen. Het
zal echter de vraag zijn of op den duur
zelfg deze belangrijke verbetering die voor
al een verkorting van den duur der reis
beteekende in staat zal zijn het publiek te
trekken. Dat wil nu eenmaal liever anders
reizen als het voor rijn plezier uitgaat en
het waren die pleaier-reizigvns die aardige
klanten voor de spoorwegen waren Vooral
door hun groot" aantal.
Maar de tijd verandert en niemand houdt
dat proces tegen.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal //3.15, met Zondagsblad ƒ8.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
niet een vactintie-reis zal maken. Verleden
jaar hebben ongetwijfeld velen hun reisje
achterwege gelaten om eens at te wachten
wat er verder gebeuren zou. Zullen zij van
dit jaar komen? Zullen nu anderen wach
ten?
Alles is
dringt men
m
men ook in Nederland maar of het daar
zal helpen valt wel te betwijfelen. Er ia nu
eenmaal een trek naar het buitenland; men
aar de ruimte en vindt er van aller-
hier met ia te vinden. Men is er
vooral voor hen die werven wil
len ia *-ot land elders meer geschikt dan
hier. Daaraan is nu eenmaal niets te doen.
Er zyn in het algemeen twee soorten rei
zigers. De eene soort zoekt een gezellige
plek uit en blijft daar „hangen Maakt
eens een uitstapje maar keert terug tot het
eenmaal uitverkoren punt. De antdere soort
trekt van de een© plaats naar de andere,
lederen dag brengt hen een stukje verder.
Voor die tweede soort ia een badplaats
niets gedaan, ook al zouden zij er een paar
degen willen blijven. Voor die soort is ook
het grootste deel van Nederland niets ge
daan, want voor wandelaars, gelijk zij in
den regel zijn, is er tijdens de wandeling
te weinig afwisseling. Men zal er niet toe
komen om naar Rotterdam te wandelen als
rnen in Scheveningen logeert. De weg is
heelemaal met voor wandelen geschikt.
Men zou het misschien door het Westlajid
heen kunnen ondernemen maar ook dien
tocht geeft te weinig variatie voor de echte
wandelaars.
De hotel-prijzen zijn in geheel Schevenin-
gen voor den aanstaanden zomer verlaagd:
Niet zijn de tarieven der consumpties on de
lag maai' even later Viel café's en de restaurants verminderd. Dat
lie weer alle verwachting was onmogelijk en wij wallen het graag
aannemen. De onkosten zijn heel hoog en
de dagen dat er nu eens werkelijk goed
verdiend wordt, zijn weinige in aantal. Het
dagjes-publiek weet 'wel dat het niet goed
koop i8 in de groote café's en het zoekt
daarom wel de kleinere op, die in den regel
zoo slim zijn, dat zij de tarieven voor de
ramfen hengen zoadat de bezoekers weten
waar zij aan to© zijn.
Trouwens, dat ééndaagsche publiek komt
hoe langer hoe meer in de autocars en de
leiders daarvan weten den weg wel. Er wa
ren er gedurende d© l’aaschdagen al weer
MCXX.i
Het k«
weer nifjj
den raasendag
aan Scheveningen gebracht.
De zee was mooi, er woei een vrij krach
tige bries en de golven echllimiden. Vreemd,
diffius licht hing over de waterplasnu en
dén even een zonnestraal, die hoop gaf op
een heldere namiddag maai' even later Viel
een zachte regen, di_ -a
teleurstelde. In een paar café’s was het
tusschen elf en twaalf heel vol. Men zat er
buiten achter de glazen schermen, goed be
schut want de wind komt uit het land. Het
was er in de open lucht (werkelijk al uit te
houden. Maar het had veel beter kunnen
zijn het had een stralende lente-dag kun
nen wezen en de menschen hadden daarop
gerekend, zonals zij altijd op die extra-
vacantüe dagen rekenen op beter weer dan
voor liet jaargetijde passend is.
Schevennngen was bezig zich voor het
seizoen gereed te maken. Of het in een
hoopvolle stemming gebeurt, valt wel eeni-
germate te betwijfelen. Men weet niet wat
er te wachten 8taat de vooruitzichten zijn
1 met gunstig en d© ervaringen van verleden
jaar zijn nog met vergeten. Zullen er vreem
delingen komen - Men ziet in dat het in de
eerste plaats een geld-kwestie is en daarom
heeft men de tarieven algemeen verlaagd.
Op zichzelf is dat natuurlijk al veel waard
maar heel veel beteekent het niet. Men kan
op zoo’n nas ook bezuinigen door korter
tijd te gaan. Hoofdzaak is het in den regel
de principieels beslissing of men al dan
lucht vulden. Zou hij zingen? Het zou mis
schien dat vroeselijke angstgevoel vermin
deren en hem helpen om als een man te
sterven. En hij begon met bevende stem.
Maar er zijn grenzen aan het menschelijk
lijden, ér ia een punt, waar de moedigsten
met overheen kunnen. Een oogenblik later
zag de meedoogenlooze koude lucht neer op
een deerniswekkend schouwspel, een ster
ken, onbedaarlijk smkkenden man, die
neergeslagen was op het oogenblik, dat het
nnlutz hAi-vi «rruil* IlAt n'l'ÜTU'n Im.lr
derlandsche. Als gy Nederlanders, zoo
voorschijn, het eerste levende wezen dat zij
zagen sinds hun vertrek uit het andteie
dorp. Hy kiftain tot aan den rand van het I
om dichter bij te
huis en trad haastig binnen.
Binnen waren vier mannén aan ’t kaart
spelen; een aardig meisje schonk hun kof
fie. Als een boom viel hij in hun midden.
Max Lydiard ligt te sterven bij de
World'e-Cut-Off riep hij uit, ik heb den
valschen gids doodgeschoten die het goud
gestolen had
’t Was éen maanlichte nacht toen de
hulpbrigade de berggrens bereikte. Spoedig
vonden ze den getzochte. Hij lag,tegen de
rotsen aan, stijf en bewegenloos. zijn hoofd
op de borat gezonken.
Ze d'roegen hem in Jac’s verlaten hut,
maakten een vuur aan en trokken z’n be
vroren jas en muts van ’t lijf.
Ze meenden dat hij reeds dood was, maar
Sadie wou het niet gelooven, ©n spoorde
hen telkens tot hernieuwde pogingen aan.
Eindelijk mocht 't hun gelukken Max weer
tot het leven terug te brengen.
Toen hij zijn bewustzijn terug kreeg, lag
hij bij een heerlijk vuurtje in de armen van
zijn liefste, die hem vast omklemd hield
Hij was rechtstreeks van de hel in den
hemel gekomen.
Wie verteld© het jullie? vroeg hij fluis-
terend. En toen vertelde ze hem de vreem
de geschiedenis.
Was dat niet heel toevallig,, dat juist
ie voa daarl.inge kwam, rfep Sadie uit.
Max keek haar aan met roode, door de
vorst ontstoken oogen en fluisterde met
zwakke stem die door den wind geleden
had: Geen toeval Ik heb op deze reis
iets geleerd. Gods wil regeert ook noorde-
lijk van 53 graden noorderbreedte.
EINDE.