erneming i
>CEH
id Voedsel
a kb
kté?
Donderdag 21 September 1833
l« f8404
72» Jaargang
s.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN
- mw» «X /XTTTArNTïTrmrMr /XtrrxriTTT A rnv-m V-AV-A-A
jïEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Dit blad verschijnt dagelijks behalve op Zon enFeestdagen
ieele land
i
KL
nden door
kingen<4
toestellen
iSCHTAFELS.’
BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, ,MOERCAPELLE,
- -- -- - - tw vw r
feuilleton.
Ta laat gekomen geluk
HOLLAND
a.s.
3
KKKli A1VApnvii i uuiïxxajx’u vvmu, uwuuAvn r uil, ÜU011UUI j vxvfvjL/xuAwniA., nnnoiivuvii a, -
Na. 944).
rüzen zijn
I
A
f
(Wordt wrolgd.)
KERIJ
AN ZOON.
GOUDA.
Postgiro 10260
om
men Isi
e koopen
n 45, Tel. 2924;
en Z.
T
PTEMBER
ker u,
Hij waJi
..-jÜ
r het de aan-
oed drukwerk
moet worden
1RABANT voor
allde”
1
De strijd voor de ontwapening.
Critiek van Duitsche rijde op de houding van Frankrijk.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda «n omstreken (behoorende tot dan bexorgkring)
t—6 regel* UB, elke regal maar ƒ845. Van buiten Gouda en dan Deiorgkringi
16 regel* JlM, elke regel meer ƒ848. Advertenuln in bet Zaterdagnummer 28 W
otfalag op dan prjja. Liefdadigbeide-advortentiin da helft van dan prfl*.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN: 1-4 regale ƒ246, elke regel meer ƒ8.58. Op
<M /oorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelmgon b(j contract tot zeer gereduceerde»
pro*. Groote letter* en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van «oliede Boek
handelaren, Advertentiebureux en onze agenten en moeten daag* vóór de plaataiug
aan het Bureau zjjn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te «Sn.
tot dag wordt I
een zalig opstandingslied.
Botho stond naast mij. Hij snikte onbe
dwingbaar. Ik legde mijp. arm vast om hem
heen de groote, sterke man trilde.
Ik kon niet weenen nog altijd niet.
Allo gasten gingen met ons mede naar
huis. Zij moesten nog eten en drinken,
voordat zij teruggingen. Op zulk? dagen
moet men ook eten en drinken.
Ruth was ook verdwenen
Ik heb veel moeten spreken en vertellen.
De rnenschen vragen bij zulke gelegenhe
den altijd zooveel, willen deelnemend zijn,
omdat zij denken, dat men het verwacht
zij hebben ook groot gelijk en zijn toch
zoo wreed.
Het is genoeg zooiets te ervaren en te veel
om uiet iedereen er over te spreken.
Alleen Hans Malte vroeg niets. Daar is
ook later nog tijd voor.
Maar het was mij juist een behoefte met
hem te spreken.
Wat goed van je, dat je bent gekomen,
zeide ik en drukte hem de hand. Ik vroeg
hem. of hij het kind wilde zien. Hij knikte,
zonder een woord te zeggen.
Wij gingen naar de kinderkamer, die
door den storm en het leed van deze dagen
onaangeroerd soheen te zijn gebleven zoo
licht, zonning en vroolijk zag het er uit.
Ruth zat er pp een laag stoeltje, had het
slapende kind op den schoot en schreide
dusver heeft ingenomen, zeer twyfelachtig,
daar het Italiaansche ontwapeningsplan,
aat in de eerste periode der conferentie werd
ingediend, het verst ging van alle plannen.
Van Duitsche zyde koestert men dan ook de
hoop, dat het „zekere optimisme”, waarvan
in de verklaring van Havas met betrekking
tot Italië gewag wórdt gemaakt, spoedig zal
blyken niet op zyn plaats te zijn. De Kölni-
sche Zeitung gelooft alleen reeds uit hoofde
van den geest, dien het pact-van-vier ademt,
dat Mussolini zich, wat het vraagstuk van
den proeftijd en de controle betreft, niet aan
de zijde van Frankrijk zal scharen en even
min neemt het blad aan, dat Frankrijk de
houding van ’t hoofd yan den Italiaanschen
staat juist beoordeelt, daar zelfs van Fran
sche zijde wordt vastgesteld, dat het be
ruchte dossier met de z.g. inbreuken van
Duitschland op de ontwapeningsbepalingen
noch te Londen noch te Rome den indruk
heeft gemaakt, dien de Franschen ervan
hadden verwacht.
De oplossing van Frankrijk inzake het
ontwapeningsvraagstuk is thans opnieuw:
terug tot 1918. Het Volkenbondshandyest
met zijn artikel 8, dat allen staten gelijke
nationale veiligheid waarborgt, de overeen
komst inzake de rechtsgelijkheid van 11 De
cember 1932, het plan-MacDonald, dat uit
gaat van het beginsel der rechtsgelijkheid
en niet in de laatste plaats het pact van
vier, dik alles zoo stelt het Duitsche blad
vast wil, Frankrijk niet opnieuw naar voren
brengen. De „vergissing der concessies
aan Duitschland”, waarvan de Temps on
langs sprak, moet weer ongedaan worden
gemaakt en de oude toestand van ongelijk
heid en onderdrukking van Duitschland
moet worden hersteld. Frankrijk kan er ech
ter van verzekerd zijn, aldus waarschuwt
bet Keulsche orgaan, dat het met een der-
gelijke poging een werkelijke vergissing zou
begaan, erger dan de vergissingen, die be
stonden in de z.g. concessies. De kloof is
thans breeder dan ooit sinds het begin der
ontwapeningsconferentie en de ijver, waar
mee reeds nu in Frankrijk de schuld aan
de definitieve mislukking der conferentie
wordt besproken, wijst erop hoe ernstig de
crisis is en hoe moeilijk alle pogingen zyn
om een oplossing te vinden.
>1H WOOL
GENSTR. 24
1 Schev. Boschjes.
EL 176—176»
ITSOEN 74
ABONNEMENTSPRIJS; per kwartaal ƒ245, per week 17 cent, met Zondagsblad
«•r kwartaal /2.98, per week 22 cent, overal watr de bezorging per looper geschiedt,
franco per port per kwartaal /8.1b, met Zondagsblad ƒ840.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan on* Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bjj onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
plicht op zijn bedrijf uit te oefenen volgens
de eischen der volkseconomie. Het is de na
tionale taak van den landbouw om de voe
ding van het Duitsche volk door eigen
grondgebied te verzekeren. Het gaat er
thans om de landbouwproductie in overeen
stemming te brengen met de feitelyke be
hoefte. Daartoe is noodig dat jjeen boer in
dezen herfst meer graan zaait dan in den
herfst van 1932 gebeurde. De tarwe-uitzaai
moet verminderd worden. Echter moet bij de
invoering van deze beperkingen geen nadeel
voor den boer ontstaan. Aan den anderen
kant worden middelen en wegen gevonden
om den boer te straffen, die deze bepalingen
overtreedt en, door meer te verbouwen dan
strikt noodig is, meer tracht te verdienen
dan de andere'boeren.”
ENGELAND.
Het „proces” te Londen.
Conclusies der commissie.
Gisteren heeft de Internationale Commis
sie van Juristen inzake de brandstichting in
het Rjjksdaggebouw haar conclusies bekend
gemaakt. Deze conclusies zijn de volgende:
De Commissie heeft bevonden, dat Van
der Lubbe geen lid is der communistische
partij, maar veeleer een tegenstander.
Geen enkel verband kan worden aange
toond tusschen de communistische partij
en den brand in het Rjjksdaggebouw, Torg-
ler, Dimitroff, Popoff en Taneff moeten
als onschuldig worden beschouwd.
De documenten geven aanleiding tot de
meening, dat Van der Lubbe de misdaad
niet alleen kan hebben uitgevoerd. Het is
zeer Waarschijnlijk, dat de brandstichters
gebruik hebben gemaakt van onderaard-
sche gangen, die van het Rjjksdaggebouw
naar het huis van den Rjjksdagpresident
leidden.
Er bestaan ernstige gronden om aan te
nemen, dat de brand is gesticht door of
ten behoeve van leidende persoonlijkheden
der nationaal-socialistiscl^ beweging.
neem
BUITENLANDSCH NIEUWS.
DUITSCHLAND.
Reglementatie van het boerenbedrijf.
Vaste prijzen bepaald.
De Duitsche Ryiksminister voor voedsel
voorziening en landbouw, Walther Darré,
heeft, naar het W.B. meldt, gisteren een
uitvoerige uiteenzetting gegeven van zijn
programma over den corporatieven opbouw
begraven. Ik zou haar graag op het kerk
hof bij ons tei; ruste hebben gelegd, naast
haar vader, in de geboorteplaats, die eens
het tehuis van haar kind zal zijn, hetwelk
Botho eerst voor zijn kind moet beheeren,
als ik niet lang genoeg meer mocht leven,
om het goed eens zelf in handen van mijn
kleinzoon te leggen.
Hij wilde het niet. Wilde niet van 11 ,lar
scheiden. Wilde m elk geval in de moge
lijkheid zijn, eiken dag aan haar graf'te
zitten.
Ik begreep het zoo goed, dat ik er mij
dadelijk bij neerlegde, ik had hem Isa ge
geven ‘zij behoorde dus niet meer aan
hij, maar aan hem.
Er werd besloten' het graf te metselen,
zoódat, als later toch de wensoh mocht ko
men, haar naar haar geboorteplaats over
te brengen er met op moeilijkheden ge-
stooten 1 zou worden.
Dit alles vereischte snel en krachtig han
delen. Ik had den eersten dag van. Isa's
dood zooveel te doen dat ik pas laat in
den avond tijd vond naar haar toe te gaan.
Intusschen was Ruth gekomen. Ik moest
alles nog eens, van het begin af, doorma
ken het vertellen, het aanzien, de uit
barsting van smart
Zij was heel dapper, wilde mij helpen,
maar was ten slotte meer bij Botho dan bij'
mij te vinden.
Hij scheen zich tegenover haar beter te
kunnen geven dan tegenover mij. Hij uitte
zich en zij weenden samen.
Laat haar, dacht ik, de jeugd behoort
bij de jeugd, ook in smart. Het is genoeg
al* een geen tijd heeft treurig te rijn.
OOSTENRIJK.
De vijftiende raadszetel voor Oostenrijk?
In verband met het feit, dat de Oosten-
rjjksche regeering te Genève heeft gepolst
omtrent de Oostenrjjksche kansen op een
zetel in den Volkenbondsraad, verluidt in in
ternat. kringen in Genève, dat men het in
trekken verwacht van de trouwens nog niet
officieel gestelde Oostenrjjksëhe candida-
tuur. Oostenrijk zou alleen in aanmerking
komen voor de bezetting van den vijftien
den zetel, waarover de Assemblée heeft te
beslissen. Verklaard wordt, dat de verdee-
ling der drie vrijkomende zetels reeds is
geschied en dat Australië, Uruguay en De
nemarken van de bezetting dezer zetels
verzekerd zjjn. Slechts de 15e zetel is dus
nog voor Oostenrijk open.
Terwijl wij ze neerlieten, ih die doode»
lijke, vreeselijke stilte, waarin elk geraas
der noodt&akelijke verrichtingen, het piepen
der touwen, het kraken van het hout» kwet-
send en i
schetterde boven in de twijgen een merel klinkt als een praatje.
Ik ben toen nog veertien dagen bij Botho
gebleven. Ruth bleel ook bij ons, want zij
had, zooals fee begrijpen was, geen lust om
naar haar vroolijke vriendin aan de Oo»V
zee terug to keeren.
Ik heb opgeruimd en de huishouding
weer op gang gebracht in een nieuwen, als
liet ware zielloozen gang zonder Isa.
En daarna ja, daarna was er niet*
meer voor mij te doen.
Toen heb ik mij met Botho bemoeid en
dat was zeer noodig.
Ik heb bepioefdhem duidelijk te maken,
dat men niet mag ophouden, het leven recht
te doen wedervaren, als het schijnbaar on
rechtvaardig met ons heeft gehandeld; dat
men integendeel aan het leven nieuwe
eischen moet stellen én de vervulling daar-'
van ontwringen. Dat' meii het vooral in do
jeugd kon, als mej het slechts wilde. En
hoe eerder men zich tot oulk willen aan
zette, des te beter was het.
Het scheen hem1 alles wel grauwe theorie
tegenover zijn hloedroode smart, als nutte»
looze filosofie en koel verstand van een
mensch, die niet meer weet, misschien nooit
seweten heeft, hoe zoo iets aandoet. Maar
toch geloof ik niet, dat ik het geheel ver
geefs heb gezegd.
m geen genees-
iedere herstel-
len gebruiken
■ogenblik, omdat
met behulp v*d
sneller terug-
t van die Jialve"
tpaeeeerd worde
I beter gevoelen
>ruikte. Waarom
eren De koeten
behoeven toch
gij daarvoor U
gezond gevoelt.
sn drink nieuwe
Mug Sanatogen. 1
U«Apotheken
Einde Juni werd de ontwapeningsconfe
rentie, zonder dat resultaten werden be
reikt, verdaagd. De reis van den president
der conferentie, Henderson, naar de hoofd
sleden der voornaamste Europeesche staten
leverde wel het een en ander op, maar
nikakte het aan den anderen kant duidelijk,
ut wegens het verzet van Frankrijk, over
eenstemming niet mogelijk was. Frankrijk
weigerde, naar het oordeel der Duitschers,
feitelijke ontwapening door als voorwaarde
een proeftijd te stellen, gedurende welken
de ontwspende mogendheden het bewijs
zouden moeten leveren, dat zy besloten wa
ren de hand te houden aan deel V van de
vredesverdragen. De Fransche veiiigheics
eiach heeft hier, naar de Kölnische Zeitung
opmerkt, een nieuwen vorm aangenomen
en het effect ervan zou zijn, dat het begin
eener qualitatieve ontwapening vier of vyf
jaar (de z.g. proeftijd) zou worden uitge
steld. En alsof dit nog niet genoeg is, ver
langt Frankrijk bovendien een voortduren
de, regelmatie en automatische controle
um het bewapeningspeil. Deze maatregelen
worden geacht alleen tegen Duitschland te
z|jn gericht. Duitschland is volgens het aan
gehaalde blad geenszins gekant tegen een
internationaal toezicht op de bewapeningen,
voonoover het daaraan met gelijke rechten
kan medewerken, maar het eischt, dat
vooraf iet* in t leven wordt geroepen, dat
gecontroleerd kan worden, n.l. de vermin
during van de weermacht der sterk bewa
pende landen. Zonder ontwapening heeft
controle, zoo wordt betoogd, geen zin. Zij
zou practisch sledhts neerkomen op een
■nieuwe vrijwillige goedkeuring der ontwa-
peningsbepalingen, die in ’t verdrag van
Versailles zyn vervat en zoodoende uitloo-
pen op de vrijwillige erkenning der daarin
gelegen discrimineerrng van Duitschland.
MacDonald moet hebben verklaard, dat
hij het gedoogen van een internationaal toe
zicht op het Engelsche bewapeningspeil on-
vereenigbaar acht met de waardigheid van
zyn land. Het Duitsche volk, schrijft de K.
Ztg., acht zijn waardigheid niet geringer en
kan zijn goedkeuring derhalve niet aan con
trolemaatregelen hechten, die speciaal en
eenzijdig tegen Duitschland zouden worden
genomen. De Engelsche regeering heeft zich I
niet tegen een internationale controle
uitgesproken, maar tegen een regel
matig; terugkeerend en automatisch toezicht.
De Amerikaansche regeering daarentegen
moet, wanneer men geloof mag hechten aan
de verklaring van {lavas omtrent de Pa-
rÜ8che besprekingen, „de Fransche opvat-
bng dichter naderen dan Engeland”. Dat
Italië de Fransche eischen zal steunen, Ijjkt,
Bezien het principieele standpunt, dat Mus-
Mlinj ten aanzien van de ontwapening tot
Indien de mensch zich niet om het verre
oekommert, dan is het ongeluk zeker in
5jn nabijheid.
BRITSCHJNDIë.
Dr. Annie Beaant overleden.
Een vrydenkster, daarna socialiste en ten
slotte presidente van de Theosofische
Vereeniging.
Een leven van veelzijdige activiteit.
De bekende theosofe dr. Annie Besant is
op 86-jarigen leeftijd overleden.
Annie Besant werd 1 October 1847 te
Londen geboren en trad op 20-jarigen leef
tijd in het huwelytk met den Anglicaan-
schen geestelijke Frank Besant. Het was
echter geen gelukkige verbintenis en zes
jaar later werd zij weer ontbonden. Uit
dit huwelijk zijn twee kinderen geboren:
een jongen en een meisje, die beiden be
kende werkers zyn geworden in de Engel
sche theosofische beweging.
Mrs. Besant had na haar scheiding een
zeer moeilijk leven. Met het schrijven van
allerlei artikelen en met les geven moest
zy trachten haar zeer klein inkomen zoo
danig te vergrooten, dat zy in staat was
haar kinderen een behoorlijke opvoeding te
geven. Voorts had zy groote innenyke
moeilijkheden. Na zich eerst by de vrijden
ker* te hebben aangesloten, werd zy later
een der bekende figuren van het socialis
me. Zy werkte in dien tijd o.a. veel samen
met het parlementslid Charles Bradlaugh
en met George Bernard Shaw. Hierna
kwam een periode van spiritistische onder
zoekingen in samenwerking met William
I Stead. De taak, die haar werd opgedragen
om een recensie te geven van het stan
daardwerk van Mme H. P. Blavatsky: De
Geheime Leer, leidde tot aanvaarding der
theosofische wereldbeschouwing.
In de Theosofische vereeniging werd mr*.
Besant al spoedig tengevolge van haar
groote intellectueele en oratorisch^ gaven
één der leidende figuren en na den dood
van kolonel* Oeott volgde zy hem in 1907
op als presidente. En by elke volgende ver
kiezing na een periode van zeven jaar werd
zy telkens weer met overweldigende meer
derheid herkozen.
RUSLAND.
Het stukje zeep van den arbeider.
De ervaring van een volkscommie-
sarie. Eerst in de queue, dan nog
minderwaardige qualiteit.
De correspondent van de „Associated
Press” te Moskou verhaalt volgens Reuter
het volgende dramatische voorval by een
der staatwinkels, waarby Soelimof, de voor
zitter van den Raad van Volkscommissaris
sen, de hoofdrol speelde.
Toen Soelimof dezer dagen in de buurt
van het Kremlin wandelde, zag hy voor een
der staatswinkels een lange queue staan.
Den laatsten man van de queue vroeg hjj:
„Waarop wacht ge, karfieraad?” „Op zeep”,
antwoordde de man laconiek. Soelimof be
sloot, zelf ook te gaan wachten en sloot zich
stilletjes.
Wij stondeó een poos stal naas^ haar.
Zwijgend gingen wij weer heen. Wat moet
men ook zeggen? Alles is overbodig; alles.
van het Duitsche hoerendom, waarvan reeds
eenigen tyd geleden het een en ander ver
meld werd.
Het programma dat ik hier uiteenzet, al
dus de minister, i* door myn departement
reeds sinds 15 Juli j.l. voorbereid, en die
arbeid heeft zijn beslag gekregen by het
besluit van den Duitschen ministerraad van
12 September j.l. Daardoor wordt ingesteld:
een Ryksboerenleider met een bureau voor
zyn staf en een Ryksboerenraad (waarvan
de leden door den minister worden aange
wezen) als adviseerend Schaam. Voorts
worden vier onderafdeelingen voor bestuur
van den boerenstand ingesteld. De chefs van
deze vier afdeelingen krygen ook weer een
bureau voor den staf onder zich. Deze af-
dc-elingen krygen alle een zekere autonomie
wat betreft bestuur van de landsboerencor-
poraties. Verder wordt er ingesteld een
Ryksboerendag en een landsboerendag. Als
laagste corporatie komt de districtsboeren-
corporatie, ook met een vertegenwoordigend
lichaam. Zoowel deze corporaties als hun
leiders en staven staan in hiërarchisch ver
band.
Hierna sprak de minister over de nieuwe
opvatting over ^pn boer. In het vroegere,
liberalistische tijavak, zag men den boer als
een ondernemer. Wy echter, aldus Darré,
zien den boer als de bloedbron van het Duit
sche volk en wy gebruiken hpm als den voe
der. Het komt er niet zoozeer op aan dat de
boer als een ondernemer voor zyn producten
een zoo hoog mogelyken prijs maakt, zoo-
dat zyn bedrijf een hooge rente afwerpt,
maar het komt er vooral op aan, dat 0 boer
vast verankerd wordt in zijn grondden bo
dem, en voor zyn producten gerechtvaar
digde prijzen krijgt. De boer moet/zijn be
drijf zien als een taak voor zy^,vt>lk. Daar
om deugt er niets van het oude systeem
volgens hetwelk de prijzen der landbouwpro
ducten werden bepaald. De wet van 12 Sep
tember geeft daarvoor in het tweede hoofd
stuk: „Maatregelen ter verkoop en prys-
reguleering van landbouwproducten” een
nieuw systeem. Voor de graanverbouw is
het systeem bekend: er is een maalgebod
gekomen, terwyl de minister het recht heeft
principieel de pryzen vast te stellen voor de
verschillende graansoorten. Het berekenen
van andere pryzen of overtreding van het
maalgebod wordt streng gestraft (boetes
tot 100.000 mark en tuchthuis).
Voor de rogge en tarwe is reeds een
prysschema vastgesteld, waarvoor de staat
garant blijft, zoodat de boer bevrijd is van
de afhankelijkheid van de markt en daar
mede onafhankelijk is geworden van de ka
pitalistische economie. Vóór speculatie is nu
geen plaats meer.
De minister verklaarde voorts: „De nu
vastgestelde pryzen waarvan niet af gewe
ken mag worden, bieden den boer niet alleen
de garantie voor een behoorlijken prys voor
zyn oogst, maar leggen hem tevens den
Het kerkhof van het dorp, tot welks dis-
triCf. de houtvesterij behoort, ligt zeer vre-
dig en is goed verzorgd. Het hgt ongeveer
óp tien minuten afstand van de houtves
terij, halverwege het dorp, midden in het
bosch. Het is Hefelijk, daar zijn geliefden
ter luste te leggen, tussdhen den vrede der
cude hoornen, onder het ruiscfien der top
pen. Geen klank van de onrust des levens
verstoort de rust van den dood. Overdag
zingen de vogels en ’s nachts flonkeren de
sterren.
Het was een betrekkelijk groote rouw
stoet. Velen waren gekomen, aan wie ik
in het geheel niet had gedaeht. GeTukkig
ligt het station bij een groote stad, waar
men eemakkelijk voor het afhalen der gas
ten, de noodige rijtuigen kan bestellen. Wij
behoefden niemand 's nachts te logeeren.
Het zou ook te moeilijk voor het kleine
huis zijn geweest.
Kort voor dat de plechtigheid begon,
stond Hans Malte plotseling in ons midden.
Ik had hem niet zien binnen komen, had
in het geheel niet op zijn komst gerekend.
Toen ik hem zag, werd een spanning in
niijn ziel verbroken, ik voelde mij eens
klaps zeer vermoeid en zeer rustig. Zoo,
alsof ik wist: tot nu toe be^ ik geheel al
leen geweest, nu ben ik het niet meer.
Dit gevoel bleef mij bij aohter de lijkkist
van mijn kind, en de kracht, di® ik hij de
geopende groe*ve vond, kwam door dit ge
voel.
Terwijl de geestelijke aan het geopende
graf sprak, scheen de zon op de met kran
sen l>edekte kist, zooda^ Ze er uitzag als een
bloembed.
Naar het Duitsch van
MARGARETHE VON SYDOW
met autorisatie bewerkt door
J. P. Wessehnk—van Rossum.
42 Nadruk verboden.
Botho was heel stil. Een stomme wan
hoop, die treuriger is om te zien, moeilij-
varzaohte dan een luide, oproerige.
.3 uren lang buiten in het bosch. Als
bij thuis was, zat hij bij Isa. Hij bekom-
n*®rde zich om mets, dacht aan niets, zorg-
he voor mets. Alles was hem volkomen on-
'erachilhg. ik was er toch. Ales vond hij
goed, waf ik deed en regelde. Het was blijk-
*,aar een weldaad voor hem, da^ ik hem
“Hes mt qe ilaJid nam. Hij scheen geheel
v«rgeten te hebben, dat ook ik een bloe
dende wonde in het hart had.
Wie zal uitmakwn, of het m zulke dagen
beter is voor den mensch, ais hij zich aan
zijn -8r*art geheel kan geven, geheel kan
laten uitrazen, geheel door voelen of dat
b®t beter is als uiterlijke omstandigheden,
werk en gedwongen afleiding der gedadh-
teo hem daarin verhinderen. Alles i* mdi-
v>dueel. Eens komt de smart toch to+ haar
reetit.
Ik vroeg Botho, tvwi wij haar «ouden
ren, net Kianai vtui ncv hvul» ......o
verscheurend op h©t gemoed werkt, I zelfs hfr, beet bedoelde, diepst gevoelde,
I L’ 1|z t tllu nl’Otltlü
