\K
I
sekbank
ien
Hoeve
DE
NO. 18459
Binnenland.
MIDDEL
i 1.760 854 05
I
1
I
>okt ge
>r geld
I 1OO*|.
100.—
•ervaart.
Te trotsch en te arm.
DA
STAND
De Ontwapeningsconferentie verdaagd
tot Januari 1934.
VHjdng 24 November 193872* Jaargang
bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle,
NIEUWEKKbKK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
feuilSton.
*i
jorgkring:
ner 25
ID
IET BUREAU
I
R. HOORWEG.
>t Vrijdag ver-
iyn Dnesnerj
HOOFDSTUK 11.
ze naar Zuid-Amenka
A
I
I
trekken, dan wiidte ik ook niete van
wvw rtjupuortll <mo
11 ad Bobby deze betrekking opgegeven. voer
Bergplaatsen
.AGE PRIJZEN.
haar onderhoud te vooralen.
Na een korte loopbaan als gouvernante
kort daarop overleden en moeder is her
trouwd.
Heel kalm en zonder bitterheid had zij
die geechltedems verteld.
onze
maar gelukkig dan misschien in andere op-
,,Men ziet het alles werd met de grootst
mogelijke zelfverzekerdheid gezegd, er was
niet de minste twijfel aanwezig. Een groot
deel der fractie was onder de bekoring ge-
kothen van dit foreche woord. Verschillende
>EN
iden, Oegatgeeat
eemstede,
d aanbevelend,
GOUDA.
Naai- het Engelsdh.
EUWIJK
lDDINXVEEN
bliciteit.
3 Voorstellingen.
l in:
;eeren in onze
rp de bewoners
t wilt brengen.
f toen waren zij haar geschiedenis gaan ver-
tellen, e
Ik had geen gelukkig thuis. Bobby.
Mijn oudere konden het niet goed vinden
Het was een snikjieete dag in Juni, toen
Roberta Merrick bezit nam van haar „heer
lijkheid Zij kwam op het stationnetje te
Cromford aan, <wann en stoffig en dorstig,
maar steeds even opgewekt van humeur.
De firma Thew Zoon, die de zaken,
voor haar nicht, Miss Sara Merrick, had
behandeld, bezat een kqfltoor in Cromford
en daar besloot zij allereer&t aan te gaan,
omdat deze ook de sleutels van den ..Bon
gerd” onder haar beheer had en zij den
zaakwaarnemers geschreven had. dat nj
J ieder oogenblik» verwacht kon worden.
De Voorstraat ging heuvelopwaarts, en
I telde enkele winkels, gescheiden door wo-
JBUITENhANDSCH NIEUWS.
DUITSCHLAND.
Het Rüksdagproces-
Van der Lubbe verklaart den strijd
in de gevangenis niet langer te
kunnen uithouden.
Aan het V.D.-verslag onjJeenen wy om
trent hetgeen v. d. Lubbe voor de pauze
onoverbrugbaar, dat zelfs Henderson inzag, gezegd heeft nog het volgende:
Van der Lubbe geeft te kennen, dat men
hum in bijzonderheden had kunnen vragen,
waar hij geweest was.
President; „Dat kunt u ons nu toch mede-
Geelen."
Van der Lubbe: „Men komt er echter wei-
Geen accoord bereikt. TaJ van meeningsverschillen.
Er is dan ook reeds sprake van, dat de
groote mogenuneuen een conierenüe zuilen
oyeenroepen, maar het is nog volkomen on-
oekend waar oi wanneer dat zal geschieden
en wie het initiatief uaartoe zal nemen. Het
staat echter nu reeds vast, dat een derge-
lijke conierentie niet te Geneve zal worden
genouden, waar de sfeer te duf en benau-
we-ad is geworden.
De eerstvolgende onderhandelingen zul
len ongetwyield een uiterst moeilyk eu
delicaat .karakter dragen en wel in de
eerste plaats bestaat de noodzaak Duitsch
land opnieuw bij de discussies te betrekken,
daar regelingen, zouder Duitschland ge
troffen, niet alleen waardeloos zyn, maar
zelfs gevaarlijk. Overigens zy eraan herin
nerd, dat Hitler tallooze keeren o.m. de
zer dagen tegenover een Fransch journa
list zyn bereidheid te kermen heeft ge
geven rechtstreeks met Frankryk te onder
handelen. Zullen de kanselaryen nu voeling
met elkaar gaan zoeken en wie zal het zijn,
die den moed heeft, de besprekingen in te
lelden? Het is te hopen, dat geen overdre
ven» prestige-overwegingen bij voorbaat elk
initiatief verlammen. Dat thans daden
moeten worden gesteld, is de algemeene
opvatting en ook is ieder het erover eens,
dat, zal een nieuwe conferentie bijeen wor
den geroepen, een zoodanige voorbereiding
moet plaats vinden, dat een mislukking,
menschelykerwijzé gesproken, uitgesloten
is. Het is toch buiten kyf, dat een misluk
king van een zoodanige conferentie tevens
het definitieve échec van den ontwapenings-
arbeid mee zou brengen. En wanneer
het eenmaal zoover zou zijn gekomen, zou
een dan onvermijdelijke' en ongebreidelde
algemeene bewapening ook door Duitsch
land slechts de inleiding zijn van een,
waarschijnlijk zeer nabyen, oorlog. - Van
daar dat de verantwoordelijkheid van de
politici der werel nimmer zoo groot is ge
weest als juist thans.
nig verder mee, als ik vertel hoe het gegaan
is. Dat is toch bij zooveel onderzoekingen
al vaatgesteld. Het andere, dat er om gaat
of ik goed gegeten heb of drie of vier pas
sen heb gedaan, daarmee kan ik niet accooru
gaan, fk ben het er niet mee eens, dat men
allerlei van myn persoonlyke zaken in het
proces heeft gebracht."
President: „Zeker, dat is niet zoo zèer van
belang. De zaak zelf is heel eenvoudig. U
hebt de daad bekend en daarmee is in ver
band met het onderzoek dit punt duidelyk
Maar daarnaast blyft het feit, dat andere
personen beschuldigd worden en dat nu on
derzocht moet worden of zy schuldig zyn
Daartoe kunt u het mééste bijdragen door te
vertellen met wie u samengewerKt hebt.’’
Dimitrof: „Van der Lubbe heeft al hon
derdmaal verklaard, dat hy het alleen heeft
gedaan en geen medeplichtigen heeft gehad.
Nu zegt hy het weer."
Van der Lubbe (interrumpeert glim
lachend): „Honderdmaal? Maar nu moet v
zich vergissen. Ik doe het nu voor de eerste
maal.’’
Dimitrof; „Naar mijn meening is het ón
mogelijk dat één enkel persoon dezen ge-
compliceerden Rijksdagbrand..."
Van der Lubbe: „Hy is niet gecompliceerd,
de brand; hy is zeer eenvoudig te verkla
ren. Wat er om heen gebeurd is, is heel iets
anders. De brand zelf is echter zeer een
voudig. De schuldvraag is een andere
vraag, daarmee ben ik het niet eens."
President: „Wat is er dan allemaal om
heen?"
Van der Lubbe: „Het stichten van den
brand noem ik de daad ais zoodanig. De
schuldvraag is dat wat er om heen ligt.”
President: „WaafÖm hebt u' dan den
Kyksdag in brand gestoken?”
Van der Lubbe: „Waarom, heb ik gezegd.
Ik heb het eenvoudig uit persoonlyke motie
ven gedaan.’’
President: „U hebt bij het Bureau van
Maatschappelijken Steun Te Neukölln toch
zelf gezegd, dat de arbeiders zich moesten
bevryden, dat zij wakker geschud moesten
worden? Is dat niet juist?"
Van der Lubbe; „Toen heb ik juist de
kracht gehad om ja te zeggen en thans kan
iK weer ja zeggen."
President: „Vólgens dit moet u dan toch
de bedoeling hebben gehad door de brand
stichting de arbeiders wakker te schudden.
Dat hebt u vroeger zelf gezegd en ook ge
tuigen hebben dat zoo bevestigd."
Van der Lubbe: „Zoo scherp heb ik dat
niet gezegd."
Dimitrof: „Naar myn opvatting is Van
der Lubbe bewust of onbewust met vijanden
van de Duitsche arbeidersklasse en van de
communistische party in aanraking gekomen
en heeft samen met hen de brandstichting
in den Rijksdag uitgevoerd. Misschien kent
hy niet eens de lieden, die de plenaire zaal
in brand .hebben gestoken.”
De leiders van het meerendeel der af
vaardigingen ter ontwapeningsconferentie
te Genève zyn naar huis gegaan. Een paar
onderconunissies zyn te Genève gebleven en
cok Henderson, de voorzitter der ontwape
ningsconferentie, zal nog een dag of tien te
Genève vertoeven.
Men is uiteengegaan, omdat men het
gtiyk zoovele keeren niet eens kon wor
den. Onder „men” versta men de vertegen
woordigers der groote mogendheden, wier
delegatiesleiders een dag of wat geleden
dM* Henderson dringend naar Genève wer
den ontboden, omdat de boel daar hopeloos
was vastgeloopen, niet in de laatste plaats
als gevolg van de omstandigheid, dat
Duitschland met Genève in elk opzicht had
gebroken. Men herinnert zich ook, dat Hen
derson dreigde te zullen aftreden, wanneer
de kopstukken der delegaties niet terug
keerden. Het heeft echter, gelyk wij boven
ai zeiden, weinig gebaat, dat zy zyn
overgekomen. De onderlinge meeningsver
schillen bl^en zoo groot te zyn, dat reeds
nu vaststond, dat men ook op 4 December,
tegen welken datum een voltallige zitting
van de hoofdcommissie zou worden gehou
den, geen accoord zou kunnen bereiken of
vruchtbare besprekingen houden. Onder
deze omstandigheden heeft het z.g. bureau
der ontwapeningsconferentie gisteren het
besluit genomen de zitting der algemeene
commissie (hoofdcommissie te verdagen
tot Januari van het volgende jaar en wei
tot het midden dier maand. Henderson
heeft hieraan nog toegevoegd, dat de kan
sen op het sluiten eener conventie in de zit
ting, die aanvankelijk op 4 December zou
beginnen, uiterst gering moesten worden
geacht, daar de verschillende standpunten
te zeer van elkaar afweken. Niettemin
heeft de voorzitter der ontwapeningsconfe
rentie met den meesten nadruk de vertegen
woordigers der diverse landen ertoe aange-
■poord intusschen langs diplomatieken weg
^rechtstreeksche onderling© besprekingen
aan te knoopen, opdat men in Januari beter
beslagen ten ys zou kunnen komen.
Henderson’s ultimatum heeft dus niet de
uitwerking gehad, die hy ervan had ver
wacht. Wel verschenen de delegatieleiders
overeenkomstig zyn verzoek te Genève,
maar reeds’ na enkele dagen bleken juist
ten aanzien van zeer netelige politieke aan
gelegenheden de meeningsverschillen zoo
haar aangetrokkén
Bij de gedenkwaardige gelegenheid van
die ontmoeting in Kew Gardens noodde
Bobby Jocelyn thee te drinken op haar
r de duizen-
Ster-iabek
ijnproeverf
ik in haar
tt en is er
Die duixen-
rgissenElke
iw 'I bewijs,
l de volle
ren. Hoe eer-
ab«k koopt,
waarom dit
ie tabak is.
MM» MBL
VEREENIGDE STATEN.
Geen deelneming der Ver. Staten aan de
Olympiade te Berlijn?
Gelijkheid van behandeling voor
Joodsche deelnemers geëischt.
Gisteren heeft te Washington het Ameri- van
kaansche Olympische Comité vergaderd van rnerkt hij op
de American Athletic Union, waarin wordt -
uitgesproken, dat geen Amerikaansche ploe
gen voor de Olympiade 1936 naar Duitsch
land zullen worden gestuurd, indien van
Duitsche zydq niet alle beperkingen, die de
Wij schijnen ongelukkig te rijn, wat cautie op den, „Bongerd door brengen?
ju-ri üAku,. rwnnmnarbt Als ■'betalend logé dan klonk het be-
slisU van Jocelyn..
I Ik twist, dat je dit zeggen zou. Nu,
Jocelyn was voor een kaJm afwachten goed dan.
- Hé, gooi je weer een emmer koud
water over mij? En waarom dan toch? Het
zal or immers heerlijk zijnStel je nu voor,
dat je een heel huis tot je beschikking hebt
en een tuin en een boomgaard, waar je
overal vnj loopen Mintux plaats van in
zoo’n paar hokjes^ran kamers opgesloten
te zitten! Mij lijkt7^, een hemel op aarde!
Spreek ©r nu maar niet meer van; ot
Duitsche regeering heeft gemaakt voor
Joodsche de'^fiemers aan de Olympiade, zul
len worden opgeheven.
Practisch hebben de Vereenigde Staten
daardoor besloten, niet aan de Olympiade
i936 t© Berlijn en aan de Olympische Win
terspelen te Garmisch-Partenkirchen deel
te nemen.
Als je mij schrijft, dat je huis onbe
woonbaar is en dat je de volgende week
u o terugkefert, zal ik m 't minst niet verbaasd
'droeg alles in stilte. Onder haar collega’s zijn, meende Jocelyn
4e van steno-typiste twee jaar lang hau
Z1J geleefd va^ een pond per week'en toen
had zy een plaats gekregen op een groot
kantoor in. de City voor vijf-en-twintig shil-
lWg
Intusschen was zij van. het eene armoe--
<*ige pension naai- het aDdere verhuisd, tot
?ij toevallig Jocelyn Cbasner ontmoette^in
wie zjj een 0U(je schoolkameraad herkende.
Jocelyn had al tot dé leerlingen uit de
hoogste klasse behoord, toen Bobby nog een
j111 meisje wns en zij had Miss (Jhesniar
reeds zeer bewonderd.
Op een Zaterdagmiddag hadden die twee
*k*ar toévallig in Kew Cardens ontmoet.
bijeen waren geweest, spraken ze af. om
samen te gaan wonen Dit zou immers veel
gezelliger voor haar beiden zijn, kameraad
schappelijk als ze met elkaar konden om- j
gaan, nu ze toch eikaars geschiedenis ken-
wen. Twee jaar had die schikking haar ten
zeerste voldaan. Toen was de bom uit de
lucht gevallen in den vorm van Bobby’s
buitenkansje het bezit van een hute en een
jaarlijksch inkomentje van dertig pond.
haar vermaakt door een oude nieht. die j
m.,00 ontmoet je ml) na hier als onder- rich haar nos l,eriniwr<le van toen rij haar
wijzeres aan de Noïham-school. Vier Jaa>
geleden heeft vader al zijn geld verloren.
I het
2
Nieuij^id voelde er t<<en veel voor, om het
weesje tot zidi te nemen, en daai- haar
ouders haar slechte een paar honderd, pond
hadden nagelaten, was ze Van het eene
familielid aan het andere overgegaan, tot
eimfelijk een tante, die zich wAt ruimer kon
bowegen, haar naar een goede edhocl stuur- i
de en haar had gezegd, dat zij daar nu
hadden elkaar aangestaard vol verwonde- f
ring, wederzijds eikaars namen geroepen en onze ouders betreft, had Bobby opgemerkt,
toen waren zij haar geschiedenis gaan ver- I maar gelukkig dan misschien in andere op- i
sinds zij de school verlaten hadden. I zichten, denk je met?
Met groote berusting aanvaardde zij, al wat
met elkaar. Mijn vader was rijk, en nadat I het lot haar brengen zou en nooit verloor
hij mijn moeder gieJdelijk verzorgd had, zijn zij haar waardigheid uit het oog, „maar
I droeg r.iicc iii ótilte. tiaar OO-xOga. -
op school was zij dan ook niet populair, j
i die vonden, dat zij zoo trotsch was. Maar
I haar leerlingen bewonderden zeer .,<te mooie
Miss Chesner en due wat ernstig aange-
I legd waren, voelden zich juist bijzonder tot j
kamers, en nadat zij twee of drie keer ik word nog groen van mjdl
ze gescheiden. To«n .ik op ’t punt was, de
school van Miss Bostock te verlaten, kwam
ze mij opzoekeii. vertelde mij pardoes, dat
ze naar Zuid-Arhenka ging, dat ze zich niet
door mij gebonden/^ilde achten en zei, dat
ik maar muziek- of teekenleesen moest
geven, «laar noch zij, noch vader een vol
wassen dochter bij zioh wilde nemen. Ik
voelde ipij als verplet, maar mijn trots gé-
doqgde niet, dat ik dit toonen. zouais mijn
•."iv.'n mocht, tot’ïe m Hal tón »ijn, in 1 ondom zich niets meer vm mij wilden «an-
De procureur-generaal dr. Werner pro
testeert tegen deze uitlating.
De iSederjandsche tolk vestigt de aan
dacht erop, dat tydens Dimitrof s verkla
ring Van der Lubbe heeft geïnterrumpeerd
met: „Neen
Men vraagt v. d. Lubbe wat hij daarmee
bedoeld heelt. Hy verklaart: „Ik kan slechts
toegeven; dat ik den brand alleen heb aan
gestoken. Maar met deze ontwikkeling van
het proces kan ik niet accoord gaan. Dat is
een verraad aan menschen, aan 'de politie,
aan de communistische en aan de nationaai-
scciali^tische partij, ik eisch, dat hier myn
vonnis wordt uitgesproken met gevangenis
straf of met de doodstraf; dat moet ik alleen
uitmaken. Den stryd in de gevangenis kan
ik echter niet langer uithouden."
Dr. Werner: „Het zou toch mogelijk zyn,
dat anderen den Ryskdag in brand gesto
ken hebben en wilden, dat U alleen de
schuld op U zou nemen."
Van der Lubbe: „Ik heb er heelemaal niet
over gedacht of ik daar zou wachten of zou
wegloopen."
Dimitrof stelt daarop eenige vragen, doch
wanneer hij naar de meening van den pre
sident te ver gaat, wordt hem het woord
ontnomen.
Ook dr. Sack stelt eenige vragen, welke
door v. d. Lubbe in dien zin beantwoord
worden, dat hy geen medeplichtigen heeft
gehad, dat ‘hij Dimitrof, Popof en Tanef
evenals Torgler voor liet proces nooit ge
zien heeft en dat hij voor de brandstichting
nooit in den Ryksdag is geweest.
Op een vraag of iemand hem uit Neder
land heeft gehaald, antwoordt v. d. Lubbe
ontkennend. Hy is uit vrijen wil naar
Duitschland gegaan.
Van der Lubbe komt er dan op terug,
dat hy voor zich alleen een vonnis wil heb
ben, voor hetgeen hij zelf gedaan heeft. „U
kunt my toch gelojfven, verklaart hjj, dat
ik den Rijksdag in jjrand gestoken heb (op
winding).
Torgler stelt nog eenige vragen over de
syndicalistische of anarciwgtische meenin-
gen van v. d. Lubbe, die zegt deze niet te
kennen. Hy verklaart slechts eens in de
krant van de „Algemeene Arbeiders Unie"
gelezen te hebben. a
De zitting wordt daarojflLot
daagd.
Het Crisis-Comité te Ede.
Een rijdende grabbelton zal door
de straten rijden.
Het sub-crisis-comité Ie Ede, in Gelder-
land> heeft Jets uieiuws uitgedacht om aan
eenige versterking van de geldmiddelen te
komsn.
In December of Januari zal men door
Edesche straten een rijdende grabbelton
zien voorttrekken in twee aldeelingen,
waarin men, voor een dubbeltje oi een
kwartje eens grabbelen mag om zyn of
haar geluk te bepro&ven.
Ean, comité, bestaande uit mevr Bonte,
mevr, van Voorthuizen en mevr, van Eg-
mond zal een en ander nader organiseeren.
Verwacht wordt <5at velen iete voor die
grabbelton beschikbaar zullen stellen, ter
wijl het publiek verder graag een gokje zal
wagen.
Herinneringen aan November 1918.
Uit de gedenkschriften van
J. H. Schaper.
Critiek op de houding van Mr. Troelstra.
Het Kamerlid Schaper heeft, orK*er den
tittel ,.Een halve eeuw van strijd” het eer-
ste deel zijner herinneringen laten verschij
nen. Het laatste gedeelte daarvan bevat, be
langwekkende bijzonderhiBden over de revo-
lutiepoging van November 1918, waaraan
het. volgende is ontleend
Dinsdag 12 November 19J8 kwam hij
(Troelstra) met revolutionnaire hoop in de
Kamer terug. De (nterpeliatie, die aan de
orde was, werd voortgezet <*n onze fractie
voorzitter was zeer op dreef. Maar het aan>-
v&nkelijk suoees en de berichten over Rot
terdam. de vreesachtige beweringen van
mr. Zimmerman en de fantasiën van som
mige partijgenooten hadden hem met te
groote illusies vervuld. Het werd ’n kracht
proef. niét gebaseerd op de werkelijkheid.
Troel8traW ongeluk was. da^ hij alle sche
pen achter zioh verbrandde, geen enkele
reserve in acht nfUn en zonder aarzeling
de revolutie aankondimde. In een schitte
rende improvisatie tietoogde hij herhaalde-
lijk, dat wij geen geweld verlangden te ge
bruiken en dat de S D.A.P. de orde wenseht
te handhaven."
Nadat scihr. een samenvatting heeft ge
geven van Troelstra’s ..revolutie”-rede.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal ƒ2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
gerij van Fletcher naasf het huis van dok
ter Heath t en Jones, dé kruidenier, of lie
ver warenhuisjiouder, had tot buren de
Misses Shaw, die een graaf orjder haar far
milip telden. e
Getroost ging Roberts steeds bergopwaarts
wan^ van een witkiel aan het station had
zij gehoord, dat het kantoor van de heeren
Thew juist op den top van den tjeuvel lag.
Intusschen keek zij steeds uit naar een
woning, die wel: ..In dten Bongerd” „zou
kunnen heeten, maar zas niets. >dat aan
die beechrijvimr beantwoordde.* Bovendien
hadden geen van de huizen, die zij passeer
de, eeh voertuin en ze wist, dat hef hare er
wel een hebben moest.
(Wordt vervolgd).
dat thans alleen nog heil kon worden ver- I
Wacht van een verdaging, omdat zoodoende
een „rustpoos" ontstond, gedurende welke
’ii beginsel voorwaarden zouden kunnen J
worden geschapen voor een succesryker 1
voortzetting der ontwapeningsbesprekingen.
Menschen en edel steen en herkent men
het beste wanneer zij in de juiste belichting
worden gesteld.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30.' Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
byslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentien de helft van den prys.
r INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN: 1—4 regels 2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
i hen
weten pn ik «ei dus tegen moeder, dat ik
een betrekking als gouvernante zou zoeken.
Dit scheen haar een pak van hef hart te
zijn en ze b^uigde nog eens, dat ze mij
\ol komen vrij liet in de keuze van een be
trekking. Aan Miss Bostock Vertelde ik alles
en zij hield mij toen voor, wat een nuttig
leven als gouvernante ik zou kunnen lei
den. In plaats van de school te verlaten,
bleef ik er. toen nog^haalde enkele acten j
de Nörham-sohool. Vier jaai
wuru uvg Blucïl vtm iiAju i i ---s- -
Kan je je taak nu niej oj>geven en bij ningen van particulieren. Zoo stond de sla-
mij komen wonen? I
Hoe zou dat nu mogelijk -zijn? Ik kan
niet anders dan onderwijs geven en ik denk
toch niet, dat er in Cromford plaats is voor
een opleidingsschool voor jonge dames.
Dat weet je nooit. In de vacantie gul
len wij eens overleggen, of wij niet op de
éeo of andere manier Lij elkaar kunnen
blijven. Dfenk eens aan. kind, wat zouden
wij samen een heerlijk leventje hebben als
als klein kind eens had gezien. 'tingeerd uiterlijk, je gaf dadelijk ..cachet”
Nadat berde meisjes pemgen h]d zwij- linn den Bongerd! Zei Miss Bostock niet
gend tegenover elkaar gesleten hadden, was i altijd zoo iets’ En nu moet ik dus eerst
t weer Bobby, die dP stilte verbrak met nog al dien tijd zonder ..cachet” daar blij-,
een vleiend ven' Dat heb jij dus op je geweten, jou
Je komt toch natuurlijk je zomerva- ultra-voorztehtige. wijze, bedachtzame Joce-
