indernemin NIEUWS- EN ADVE^^T^jj^ V^^^GW^^^^^^^Ï^EKEN J. ■snummer eclame M ÏNSCHEN No 18488 BOSKOG*, GOUDERAK NIELIWERKERK, OUDERKERK, OUDEWAm, REEU^JK, ^QQ^OVT^, STOLWIJK? W^D^XVEE^, ZEVENHUIZEN, enz.’ Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen ■I I 1EZINNEN V OMGEVING iciteit tot den goed- KBLADEN De uitweg uit de Wereldcrisis. es bestaal nnengjoed hand geweven stoffea, >eders die nog droegen, er. Persil op rs water ORPHEUS Donderdag 21 december 193372* Jaargang BODEGRAVEN, BOSKOG*. GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, -i naaate liefhebbeI1 jeering ook en elk mensch voor zichzelf orde moet gaan (Nadruk verboden). dag tot dag wordt Onze prijzen zijn Nadruk vefboden). Tekla was uit het huis brigken te Jutphao» bij al water zacht te maken i ’eksoda. gelegenheid voor ihappen gevestigd in it Berkenwoude rdrecht Nieuwer- •eUe Waddinxveen JRUKK8RU INKMAN ZOON. GOUDA. hem den wereldvrede vorderen. lijk diep teleurgesteld, terugkeerde van een spiritistische seance, die hem voor kwam bedrog te zijn. Hij liep door de rustige straten naar zijn woning, daar nij vreesde, anders niet te zullen insla pen na de emoties van den avond en de ontgoocheling, die erop gevplgd was. En toen hij zijn huis naderde, begon hem een vreemde sensatie te bekruipen. Het was, alsof de werkelijkheid weg gleed. Hij zag de straten, de nuizen en winkels en late voetgangers. Hij zag de autos en toch leek dit alles anders ge worden, als beelden in een droom gezien. Hij wist, dat hij naar huls ging, dat hij zoo straks zijn slaapkamer zou binnen gaan en toch leek het hem of ook dit anders zou zijn. Een vreemde, stille, doen steedS sterker wordende zekerheid begon in hem te ontwaken, een zekerheid, die waanzin leek: dat Tekla was terugge keerd. Hij stond stil, nam den hoed af en wischte zich over het heete hoofd, vergeefs trachtend, zlchzeli te overtui gen van de onzinnigheid, zooiets te no pen. Hoe kon zij terugkeeren? Ach, al die illusies waren bedrog of droom, hij wist het nu wel. Ze was verdronken en nooit meer zou hij haar zien. Alsof het gisteren gebeurde, zoo diep vervulde hem weer het leed om dat verlies, doch dade lijk daarop was er weer die vreemde, on weerstaanbare overtuiging, dat het niet zoo was Neen, Tekla was bij hem thuis en wachtte op hem. Zijn droomen van vroeger zouden waarheid worden... ze zouden samen door het leven gaan, zoo- als hij toen gehoopt had... hij zou haar weer zien, weer haar lieve stem nooren, haar nand aanraken. Onwillekeurig verhaastte hij nu zijn tred, opende met bevende hand de voor deur en trad het donkere huis binnen. Was het Waanzin of zweefde werkelijk in de gang een vaag parfum, teer en zoet, zooals hij dikwijls had Ingeademd als Tekla naast hem stond vroeger? Zijn hart bonsde als wilde het barsten x toen hij de trap opging naar zijn slaap kamer Het huls lag donker en stil, zijn dienstboden sliepen besprekingen r het Bureau ïrentie waren van de alge- i weg der be- por den Vol- rden nog gaarne tot r aangenomen. WAARD irief van 15 regels conventie aangaat zijn Frankrijk en Belgle dezelfde meenlng toegedaan. In België ziet men evenals in Frank rijk een herbewapening van Duitschland met bezorgdheid tegemoet. Dit is reeds tot uiting gekomen door het goedkeuren van een prediet van meer dan 7üo mil- lioen voor het ultbrelden der nationale verdediging. Waarscnunlijk hebben Hijmans en de Minister van Oorlog, Dalaaier, maatre gelen besproken voor een gemeenschap pelijke verdediging van de grens. Wat den Volkenbond betrert staat ook Beigie op net standpunt, dat Geneve net middenpunt van net geneeie internatio nale leven moet blijven onder handha ving van net democratische principe der gelijkheid van alle staten. e meer het de aan- jgt. Goed drukwerk niet moet worden Oud- en Nieuwjaars- i een oplage van 6500, vet betrekking tot de miner komen in groot i 'heb medelyden met de menschen, die niet I genoeg te eten hebben, doch niet met de t Doen welk licht gerucht was er in zyn slaapkamer? Er brandde een ncht. Hij opende de deur en stond als verstard. Tekla zat in een leunstoel, bij de schemerlamp en las. Hoe vaak had hij naar vroeger zoo zien zitten, bij naar ouders tnaio, op lange zomeravonden, als hij er logeerde... En nu keek ze op, glimlachend, zooals vroeger. Toen brak een kreet los uit zijn keel en als opgejaagd door demonen snelde HU de trap af, vluchtte het huis uit. Volkomen overspannen werd hij een half uur later door een agent naar het bureau gebracht. Een arts constateerde ernstige zenuw-instorting, zijn ouders werden gewaarschuwd en men bracht nem naar een sanatorium, waaruit hij drie maanden later genezen werd ont slagen. Doch zijn heele verdere leven ook toen hij later getrouwd was en een ge zin nad kwelde hem een gedachte. Hij sprak die nooit uit, trachtte zelf zoo veel mogelijk dien twijfel te ontwijken, doch raakte er nooit geheel van los: Was hU werkelijk aan den rand van waanzin geweest, zooals hij zelf meende, zooals allen zelden? Was hij slechts een arm, overspannen mensch geweest, die nog op het laatste oogenblik gered werd van volkomen krankzinnigheid, doordat hij de kracht had zich los te rukken van zijn eigen visioen en te vluchten? Of was hij een arme dwaas, die gekregen had van het noodlot, waarop hij niet durfde hopen, doch waarnaar hij zoo hartstoentelijk verlangd had... en wien het geloof ontbroken had? Was hij een moderne Orpheus, die niet kon geloo- ven, dat zijn Euredice hem werkelijk weer zou volgen m het leven en die haar verjoeg voor altijd haar verloor, toen hij twijfelde? Nooit zal hij het antwoord weten op die vraag. Dreigt onmiddellijk een oorlog? Interview met den leider van het 1. <i. rarbenconcern. De leider van net i.g. r arbenconcern, dr. Duiaoerg, neen een interview toege- staan aan een journalist van E iniorma- tion. Op de vraag, oi nu geiooiae aan ae mogelijkheid van een unmiadeiiijK areigenaen oonog zeide nij: „ik vina, aai aie geruchten een tamelijk komi- senen inaruk maken. Een Volk, aat eer lijk zijn best heeft gedaan om te ontwa penen, kan niet aan een oorlog denken. WH zijn niet m staat oorlog te voeren, maar niettemin zijn er in net buitenland kringen, die nog aan onze oorlogzuchtige bedoelingen gelooven”. Op een vraag, speciaal In verband met de bedoelingen der chemische industrie, antwoordde Duisberg; „wie den laatsten cnemiscnen oorlog neett medegemaaxi., kan den oorlog niet meer «wensenen. zou de chemische industrie daarmee niet haar eigen graf graven? De laatste oor log neett ons reeds een verlies van M van onze afzetgebied gebracht.” Hij verklaarde verder, dat Duitschland autarkisch is slechts ten opzichte van ue voeding van net land. Duitschland moet zun eigen bewoners kunnen voe den. Maar de industrie moet bin ven ex- porteeren en daardoor zijn wij goede klanten voor de andere volkeren. Hoe beter onze toestand wordt, des te meer prondstoffen, koloniale waren en afge werkte producten hebben wij noodlg. En ik verwacht niet anders, of de crisis zal in moreel opzicht verscheidene goede gevolgen hebben. Om maar iets te noemen, waimeer iemand weinig geld heeft, is hij wel gedwongen om zuinig en verstandig tè zijn. En hij kan zich ongewenschte amuse- menten afwennen, zoodat hij een beter leven gaat leiden. Denk maar eens aan wat Jezus zeide over een rijke. Trouwens, ook de ry'k- „sten kunnen zich diep ongelukkig voelen. helpen. Er zjjn in elk land tal van goede nachen, <ue spreken van derde en hulp vaardigheid, doch niet weten, hoe zy dit terugtrekt en streven in praktik te werken. De In dit opzicht kan zélfs de crisis ons iets leeren. Zij is niet zoo erg als men denkt, doch wjj moeten eenvoudiger worden. Wjj zijn te zeer gewend geraakt aan weelde. Ik •R WADDINXVEEN >R REEÜWIJK rschünen, en waarin n uit tal van omlig- len tegen bei'ekening 0 per regel. jewacht tot uiterlijk Hoe den uitweg uit de wereldcrisis te vinden? Dat is een beantwoorden is. worden, dat het herstel Wel niet plotXg I of onverwacht zal komen, doch geleidelijk aan. Elk land moet met zichzelf beginnen 1 en niet wachten totdat de andere landen de De Belgische Minister van Bultenland- sene zaken, Humans, is gistermiddag zyn gedacntenwisseiing begonnen met minister-president Chautemps, en den Minister van Buftenlandscne zaken, Paul Boncour. -hnnnpr_tui- sprekingen werden geen mededeeiingên geaaan, doch minister HUmans verklaar de zeer voldaan te zijn. Later voerpe Humans nog besprekin gen met den Minister van uoriog, Dala- dier, en met den Minister van Handel, Laurent Eynac. Vrijdag zal Minister Humans door den president der Republiek Lebrun, wor den ontvangen. in diplomatieke kringen verklaart men dat het doel der FranschBelgische be sprekingen is grooter klaarheid te bren- I gen In de betrekkingen tusschen beide landen. Wat de buiteniandsch-politieke vraag stukken, vooral wat de Ontwapenlngs- Jk heb geloofd er geloof nog steeds in de democratie, doel ik weet, hoe moeilijk het is om de democitiache idealen werke lijk in praktijk te bmgen. Als een van de vortiaamste middelen om den wereldvred te verzekeren, be schouw ik de pers, fe journalisten dragen een groote verantwordeljjkheid. Zjj be hoorden vredesapostesn te zijn! Geen van hen mag zich aan ditwerk onttrekken. De dagbladen richten ich dagelijks tot het volk en wanneer zij at op verstandige en aantrekkelijke wijze d>en, kunnen zij bij de menigte de juiste de|kbeelen doen post vatten. Het tweede middel cn den wereldvrede te bevorderen, ligt in de opvoeding der kinde ren. Dit dient echter op de juiste wijze te geschieden. Men moetde kinderen niet met vredespropaganda vereien. Mijn streven in de wereldpolitiek js, de volkeren te bezielen niet idealen, zoodat zü even welwillend en vastberaden tegenover elkaar staan als vriertien, die een kwestie met elkander besproken hebben. Zoowel in de samenleving der volkeren als in die der 1 individueele personen iient men allen gerst menschelijk te zijn. Mtascheljjk, verstandig en vriéndelijk meer kan men niet doen. Doch ieder mensch helft de moreele plicht om mede te werken, a*i de verwezenlijking van het ideaal: een goede verstandhouding tusschen alle volkeren. Geen volk kan op zichzelf staan! Middelen om de wereldvrede te bevorderen, door Dr. Ihomas G. Masaryk, (President van T»jecho-Slowakjje). vtitld heeft daarom een vteaespoutiëk noo dig. i'.un-agresstepacten kunnen veel luercoe uydragen. Laai er, ais net mogeiyx is, een goeué verhouaing tusschen de volkeren be slaan. Doch, ais aal niet mogeiys is, laten zy dan tenminste elkander verdragen. Van oorlog kan mets goeds komen. Er zal trou wens geen oorlog uitbreken, want oorlog voeren beteekent geld, geld en nog eens geid en nu. is er geen enkel volk, dat het zich kan veroorloven, daaraan geid te ver spuien. De menschheid is opgewonden en egenwoordig. voor die waschmethode toe re oed volkomen gespaard ooet hard wrijven en arden. ie zelfwerkende wasch- *t eenmaal kort koken - ioenen een hagelwitte kende wasch :r steeds alléén, zonder zeep of zeeppoeder. En nwijzing het aangeeft. i een beetje koud |e tonder klonten). beide handen aan den mond en begon in alle richtingen te roepen. «Tekla! Geen antwoord kwam. Vergeefs tuurucii ze in de dennebpsschen, begonnen te vreezen, dat er iets gebeurd was en kleedden zich uit. Ze zwommen en doken i doch vonden niets. I De ströom, die verderop sterker werd, nad haar meegevoerd Den volgenden avond pas dreef ze ergens aan land. WaarschUnlUk had haar een kramp overvallen, ze was verdronken en weg gedreven, terwul de menschen, die haar liefhadden, vlakbij waren en niets ver moedden. Olaf kwam terug In Stockholm, alsof nu eensklaps verouderd was. zun vrien den kenden nem niet meer. Hij had geen lust in genoegens meer, was het ileist alleen en studeerde hard om maar niet te denken He*, ongelooflijke van dit plotselinge verlies had hem innerlijk verdoofd gelaten. Langzaam aan slechts herstelde hij zich wat en toen kwamen leed en verlangen en wierpen hem een tijdlang op het ziekbed. Het was in dien tijd, dat hij van haar begon te droomen. Ze zat aan zijn bed I en hU staarde, urenlang, naar haar tee- re tiguurtje en Hef gezichtje. Zoo wer kelijk was ze, dat hij niet kon gelooven aan die andere, gruwelijke werkelijk heid: dat ze verdronken was en begra ven. Toen hij hersteld was, hervatte hij zijn studie, doen trok zich steeds meer in zichzelf terug. Hij begon boeken te lezen over-metaphysische verschijnselen, be studeerde alles, wat hU in handen kon krijgen over spiritisme. Wat eerst droom was, werd voor hem langzamerhand tot een verschijnsel en zijn vurigste wensch was het nu, Tekla terug te krijgen langs dezen weg Er vergingen jaren Olaf voleindigde zijn studie. Hij leek een jongeman als anderen, misschien wat ernstiger en meer verzonken In eigen gedachten en In dingen, die hem interesseerden, doch verder gezond en intellegent. Het was op een avond, dat hij, Inner- door 81GURD FRENSSEN. Olal slcot het boek, waarin hij had zitten lezen. Het waren sagen en legen den Hu hield van zulke verhalen en, lui Uitgestrekt in net warme zand aan het meer, peinsde hij over de mooie sage van t Orpheus e Olai was achttien, student en verliefd I Óp zun nichtje Tekla. Onwillekeurig mengde zich haar beeld In alles, wat hij öacht en zoo zag nu haar als de llellUke Hfiuredice, die door den zanger Orpneus met zun lier zoo werd bemind, dat -Hij ontroostbaar achterbleef, toen de dood haar van hem wegnam. Zoo ongeneeslljk was zun leed, dat hU, de verlokkingen van een mooie wereld vergetend, afdaal- óe In de duistere onderwereld, waar de dood zun liefste gevangen hield. Zun spel en zang wisten zelfs den hellehond te boelen en toen hU tenslotte zijn ver- langen en smart uitzorig voor den god, öie regeerde over het vreemde rijk der tffltorvenen. verkreeg nij de toestem- ®lng, waarop hij niet durfde nopen. Euredice mocht met ftem terugkeeren uaar het land der levenden. Echter een voorwaarde was verbonden aan deze be- toïte: zoolang hij niet terug was in de wereld, mocht hij niet omzien naar haar die hem zou volgen. - En helaas Orpheus, twijfelend of nj Werkelük hem volgde, kon de verlel- i ding niet weerstaan; hij zag om! En toen zag hij haar, doch ook. hoe zij ver der en verder van hem weggleed en al I smart kon haar nu niet meer terug- I roepen. Ditmaal had hij haar voor al- h tüd verloren Ml Olaf stond op. K .Betomen, dat dichtbij het meer lag, tus- --w. - stellen op zyn eigen zaken. Wat de landen men hem moet liefhebben. Men heeft ook betreft, zy hebben meer dan aan mts nog het inzicht noodig om hen te kunnen anders behoefte aan onderling vertrou- helpen. Jezus heeft gezegd: „Hebt Uw wen. Eerst wanneer dit aanwezig is, kan naaste lief als Uzelf”, dus wij moeten eerst men confereeren en tot overeenstemming leeren onszelf lief te hebben en onszelf te komen. Vertrouwen zal altyd leiden tot j— overeenstemming, de basis van alle samen- menschen, die spreken van liefde en hulp- werking. Wantrouwen heeft daarentegen j--i- -- ten gevolge, dat men. zich *weigert met andefen samen wereld heeft samenwerking noodig en daar om is het absoluut noodzakelijk, het weder zij dsch vertrouwen tusschen de vdfkeren aan te kweeken. Ongetwyfeld zou het economisch herate' spoediger tot stand komen, wanneer de we- menschen, die hun auto moesten afschaffen, rddvrede was verzekerd. Als menschen op gewonden zyn, doen zij dwaze dingen. In een opgewonden stemming kan geen enkele., kwestie behandeld worden. Wij hebben rust noodig dan kunnen wy beter denken. Met rust bedoel ik natuurlijk niet, dat de volkc- ren moeten nietsdoen; zij moeten voortgaan met hun werk van opbouw. Doch onder zekere omstandigheden is het noodzakelyk, dat wjj rustig zyn en elkaar vertrouwen. De De eenige mensch. waar de wereld behoefte aan heeft, is de volkomen betrouwbare. De gryze, 83 jaar oude, president van de republiek Tsjecho-blowakye, Dr. Thomas G. Masaryk, de filoso- feernede staatsman, die men wel eens 1 het geweten van zjjn volk heeft ge- 1 schen denneboomen. Ze droeg een bad mantel over naar badcostuum en leek een elfje, zoo licht en blond en fijn, toen ze naar nem toeliep. is net geen verrukkelük weer? vioeg ze en keek naar den blauwen nemel. Laten we gauw gaan zwemmen. Het water was glad en rustig, ze ble ven erin of stoelden, ze lachten of droomden en de uren vergingen Ik ga er eens uit, zei Olaf tenslotte, jU niet? Ja, dadelijk... nog even wat zwem men... HU zwom naar den oever en liep hard naar huls, om niet koud te worden, ge huld In zijn badmantel. Daar wreef hü zich af en kleedde zien. Een half uur later verscheen nu aan den lunch. HU logeerde, zooals altijd In zijn vacantles, bij zijn oom en tante. Zijn neef Gustav, zijn oom en tante zaten aan tafel en vroegen of Tekla niet was meegekomen? Ze is wat langer blijven zwemmen, zei hU. ik denk dat ze nog niet neele- maal klaar is met kieeden. Ze overdrijft, bromde zijn oom, dat urenlang in het water blijven is niet goed. oen, ze is een echt waterkind, en zwemt als een visen, meende Gustav. Als kinderen hadden ze al nier in net meer gezwommen, niemand maakte zien ongerust, toen Tekla niet verscheen, al leen naar moeder ging na de lunch, wat geërgerd naar naar kijken. Men kan toch de regels van het nuls respecteeren, zei ze. Na een tijdje kwam ze terug en nu, voor de eerste maal, was er een sena- duw van onrust in naar oogen. Ze is niet eens thuis, zei ze. Wat een dwaasheid, mopperde haar man. zoolang in het water te blijven! Ga haar roepen, jongens' Gustav en zijn neef liepen tusschen de denneboomen naar het meer, doch het lag glad en stil voor hen. Geen spoor was te zien van Tekla. Dat is vreemd, ze! Gustav. Zijn stem klonk onzeker Hij keek rond, zette ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25 bjjslag op den prjjs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prys. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereducèerden prjjs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek handelaren, Advertentiebureaus en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. hen, dat de regeering vooriooplgnog een groote terughouding in acht moet nemen daar zu geen diplomatieke documenten kan publlceeren, alvorens zij ter kennis gebracht zun van de buitenlandsche re geering, waarvoor zy bestemd zyn. Chautemps verklaarde verder: Alles wat Ik u zeggen kan, is, dat U rankrijk dat gaarne bereid is met alle belangheb bende mogendheden de voort te zetten, welke door van de Ontwapeningsconfp. vastgesteld, de organisatie meene veiligheid langs den wapenings-beperking en Ac kenbond nastreeit. Evenals vroeger is de rl heaen oereia, zen positieve^oorsteiien te aoen, weiKe ae oprecntneicKyan aen Fransenen vredeswil aan ae andere mo- genaneden doen biuken. enautemps zeide, dat de datum voor het overhandigen van het document aan de Dultscne regeering nog niet is vast gesteld. in politieke kringen wordt verklaard, dat de Fransche ambassadeur te Beriyn, den Innoud van het document monde ling ter kennis van de Dultscne autori teiten zal brengen en het document zelf als aide-memoire aan de Dultscne re geering zal overhandigen. noemd, geeft in onderstaand artikel zyn meening weer over den huidigen wereldtoestand en deelt een en ander mede op welke wyze men volgens 1 -zou kunnen be- vraag, die moeiljjk te spreekt over oorlog, doch het zal met tot -Maar zeker kan gezegd 1 gevechten komen. Twee duizend jaar geleden klonk het i woord: „Hebt Uw naaste lief”. Dat woord wordt nog steeds in alle landen gepredikt. - -v - -- Laten wy er dan ook allefl aan gehoorza- eerste stap doen. Dan gebeurt er n.l. niets. 1 men! Toch zou deze leer nog niet alle ellen- Nu is het «te t-jjd dat elk land voor zichzelf -l de van de wereld wegnemen. Men kan zjjn en toch niet weten, hoe ABONNEMENTSPRIJSPer kwartaal per kwartaal 2.90, per week 22 cent overal w'aar d/hU “nt’ “et Zonda»8Mad Franco per post per kwartaal 3.15,’met ZondagabUd /T»0 Per Per 8e’“‘edt Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau- MARKT o rtm». b» onsa agenten en loopers, den boekhandel en de posttatorën G°UI)A> Va" l>-6 Admmistratle en Redactie Telef. BUITENLANDSqH NIE.UWS. FKainmJT.^.0^. - De Fransche Ministerraad en de ontwapening. De minister van buitenlandsche zaken Paul Boncour heeft in de gisteren ge nouden ministerraad een uitvoerig ver slag uitgebracht over de Inlichtingen die hy ten aanzien van de ontwapenings- quaestle nad ingewonnen. HU stelde den ministerraad In groote lUnen op de hoogte van de aide-mémclre, die hij aan den Fransenen ambassadeur te HerlUn, Francois Poncet, zal zenden. De ministerraad keurde dit voorstel en den Inhoud van het document goed Na afloop van den ministerraad ont ving minister-president Chautemps de J persvertegenwoordigers en verklaarde 1

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1933 | | pagina 1