B
ekban
en
Dezè Courar|ti koipt
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 6500
■o. 18608
73’ Jaargang
Zaterdag 26 Mei 1834
dsche
BERKENWOUDE,
-»
1.823 268.
ex.
in
[fehedi
f POOS 20
landfiasta
en 60 CT. ~1
Brieven
en
Ie
een
il
gres
i
Wolven in schaapsvacht.
TAND
MIDDEL
EERSTE BLAD..
BÜJF IN EIG
'„Versta d’iei
BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
i 99°
8EST00M0E MAKREEL IS NU BIJZONDER LEKKER
HOLL. «EÈOOKTK Ra
P. G. SCHARLÊM
BON Tegen inlever]
ny,
- j----J---
ripi’ dücUhet
Jr., L Tiendeweg 75, Telef. 3202.
[J
uit de Hofstad.
1
3EN LAjPjfD!
en roep!”^*
uwAche pataurKAlen-
ir maar- schooimeid.
Veilige en Economische
belegging van Uw Kas- en Spaargelden.
BERGAMBACHT,
r^IEUWERKERK, OUDERKERK,OUDEWATER, REEUWDE
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
1
R. HOOR’
IG, ZALM, enz.
s
it
2.62
Een man kwam over de heide hun
niets ergs gebeurd.
I kop
- recb
FEUILLETON.
n
46
I
Ja; het was een leelijke val God-
Neen Ze deed een poging om te
[I
er»
gi's
Spring niet verder dan Uw stok lang
is, maar zoek een langere stok.
Hall had gelogeerd.
O, juffrouw Cardon, als u soms naar
Long Gresford moet, wilt u dan niet met
ons meerijden? vroeg hij. Mijn vrouw is
ook hierwij zijn op weg naar Draxford,
en gaan bij de Fielduip logeeren, we zijn
hier blijven koffiedrinken.
(Wordt vervolgd)
'Reclame.
bij het
tAME
SL. 424ÏH
JWIJK -
DINXVEEN
citeit.
‘riloop.
kden gemeen-
maar
it ieder voor
van de reet
Naar het Engelsch van
SIR WILLIAM MAGNAY
Nadruk verboden.
Ik ben niet bij haar'blijven thee
drinken, ik was er maar even, voelde hij
zich genoodzaakt te zeggen. Ik heb uw
wenk ter harte genomen. Ik moet er voor
oppassen dat ik haar, noch mijzelf in
een verkeerd daglicht stel.
En zoo moet Marlon verder uw ge
zelschap missen?
Hij wendde zich naar haar toe en keek
haar aandachtig aan.
Juffrouw Brayshaw, u kent mijn ge
voelens; u weet dat ik niet anders han
delen kon.
Ze Het zijn opmerking onbeantwoord
hij vol verrukking; alles is goed, er is
~.D~ 1 richting uit. Richard wenkte hem.
Bij de klank van zijn stem openden
gend zitten tot het rijtuig kwam aan
rijden.
arm omhoog beurde, zag hij tot zijn on-
uitsprekelljke opluchting Iets kleur op 1
haar gezicht komen, en een licht trillen
van de oogleden zei hem dat het bewust-
Kan je rijden? vroeg hij hem. De
man antwoordde bevestigend. Spring dan
op dit paard,- vervolgde Richard, terwijl
hij de teugel pakte, en rijd zoo vlug je
kunt naar de Hall. Zeg dat juffrouw
Brayshaw van haar paard gevallen Is. Ze
heeft zich niet bezeerd, is alleen erg ge
schrokken en kan niet naar huis rijden.
Laat hen onmlddellijk een rijtuig hier- I
heen sturen. j
De man steeg op en feed weg, toen
zoolang vastgebonden had, naar haar
terug.
Het spijt me, dat ik dezen rit bedor
ven heb, zei ze.
-- Die heb je niet bedorven, verzekerde
Toen Marion vroeg In den middag met
haar boodschappen In Gllchester klaar
was en in een lunchroom had koffie ge
dronken, slenterde ze door High Street
naar het station. Voor het voornaamste
hotel zag ze een auto staan. Terwijl ze
er voorbij liep, stapte de eigenaar uit,
die, haar herkennend, zijn pet afnam.
Het was majoor Flordon, die, zooals xe
zich herinnerde, haar tafelheer bij een
O. neen! Wat zou er laatst w«f niet diner was geweest, toen hij op Gresford
met mij gebeurd zijn, als u er niet bij
was geweest!
Impulsief stak ze hem de hand toe en
met 'n verrukkelijk lachje ging ze voort:
Ik heb eenvoudig geen woorden om
mijn dankbaarheid te uiten.
Ik heb toch niets anders gedaan
dan u op de been geholpen. En daarvoor
en gaf een andere wending aan het ge
sprek.
- Laten we eens een fijne galop jiemen
over dit grasveld.
Ze spoorden hun paarden aan en ga
loppeerden voort. Driekwart mijl glooien
de grasvlakte bracht hen tot aan den
rann van een meent, begroeid met brem
en helde.
Juist toen re hun vaart Iets vermin- i
derden om een oneffen, zandige weg op
f'
Jden winter,
duizenden
i wordt ve|'st
winneer i:
der gezel
van de na
sen, ste
oorden en
genheden
de mensciW
gen, het \f£r<
ren in onze I
de bewoners I
wilt brengen
T BUREAU
Dit nunuqer beswat
en een Bijvoegsel,
Leer deNeder lal
nen, en ..waardeer
ieder
hij haar. Is uw hoofd al wat beter?
Wel wat, maar het doet toch nog
zeer. Ik moet met een smak zijn neerge-
komen Ben ik lang bewusteloos ge-
geweest?
Maar enkele minuten Hij glimlach
te. U zult me wel een ongelukkige kame
raad vinden om mee uit rijden te gaan.
it klit twee laden
t
Gonisi JiE «int.
eel zijn leveyh
üigen meer k<i«
looit volprezen)
lerlandschapp^
ijke bosschen, Z
m dat alles bosi
ogelleyen, een
B'
)0—
Het zoeken erAaar kan worflep
opgegeven. De opmerkzame toeschouwer
ziet ze rond zkh. De natuur maakt zich op
voor het feest van de lente. Het feest van
de lente, dat meestal overbuigend gevierd
wordt in 4e maand April. De goede, oude
volksrijmpjes zeggen wel: „Maart roert
zyn staart”, April doet, wat hjj wil", njaar
beide maanden toonen meestal ook vrien
delijke gezichten. Efni wannéér April het
doet, doet hy het goed. April levert geen
half werk. Hoe sterkend zyn die zonnige
April-dagen, wanneer men dl kracht van
de zon als «en oude vriend kan .begroeten,
wanneer men aan tak en twijg de knoppen
kan zien zwellen, wanneer er in bosch en
veld overal liefdesspel te bespeuren valt.
Zonnige dagen, waarop meestal eenige vol
gen, die regen brengen. Een mild voor-
jaarsregentje, vallend uit een stapeling van
dreigend-gekleurde wolken, die triest bo
ven de huizen hangen, valt van tak en
twijg», druppelt in het kanaal, maar dat het
leven doet ontwaken, leven, dat uit den
grond bruist als het ware. Zeldzaam te
zien is het, hoe de grasvelden eensklaps
fyn groen zijn geworden, hoe het koren uit
de zwarte aarde springt in lange, evenwij
dige lijnen, hoe heesters en heggen plots
overladen zyn met blaadjes, hoe een
kastanje haar knoppen ontplooit, een wilg
dicht is geworden van de katjes. Dan heeft
het oog geen rust, noch het oor. Dan is er
zoo oneindig veel te zien, zoo oneindig veel
te hooren in «en zeldzaam boeiende afwis
seling. Om zoo ongemerkt in de maand
Mei te komen, om eerder onder de bloeien
de kerfiewx
kan datilj^n
ten infe^n
pen, el
den stllh
DocJJ
ben wSlï
natkluy! Dezelfe
j in de lente en ip den teomer i
heeje jaar tdoo4, ook'in den 1Wrfst efiJh
.den' winterden $jwier roljp heldas nog d$.oi
nog eens dulzkn^en verkild
Mi. Hoevelen zijmer niet,W.
je st|d ontvlechten, plaatsen
leid opzoeken en zóogenai.itid
[r genieten. Drukke badplhit-^
in-trek-zijnde ontspannings-
>g zodl heel veel andere gele-
>gen hun nut hebben, dal ze
gezelligheid en vertier brén
gen, het \f£re natuurgenot geven ze nikt,
daarvan blyven de verschillende bezoekers
gespeend. Deze menschen verstaan de roqp,
die elk voorjaar, eiken zomer zoo sterijc
weerklinkt, niet. Hoe jammer is HM.
Want niet alleen dat de natuur efen zeld
zaam genot schenkt, ook brengt, ze dWr.
moeden en den opstandigen menseb tot R-
keer, tot het goede. De stilte van een eek-
zaam plekje, schenkt meer rust dan efen
lange vacantie,doorgebracht in. badplaat
sen en vacantieoorden, waar die stilte als
het ware verdreven is door het leven
rondom.
Het schijnt wel, dat de moderne mensch
bang is voor de stilte, dezelfde stilte, die
een balsem kan zijn voor velen, die
een oud, moe hart nieuwe krachten kan
geven, die een opstandige geest tot rust
dwingt. In de avondschemering alleen te
zitten, alleen met zijn gedachten, zyn pro
blemen, zyn moeilijkheden, dat doet ons den
weg tot ons eigen betere-ik térugvinden,
het maakt ons tot een goed mensch, het
doet ons het leven moediger aanvaarden.
Daarom, o mensch, nu die roep mo
menteel sterker weerklinkt dan ooit tevoren
dit jaar, luistert naar dien roep en versta
hem.
Naast deze roep is er nog een andere.
De natuur brengt naast rust en bezinning
ook nog schoonheid. En schoonheid is het
vooral wat de Hollaijdsche natuur brengt.
Holland is zoo oneindig mooi. Hy,. die deze
waarheid leert verstaan, met open oogen
rond zich kan kijken, hij zal dit alles beter
en vollediger leeren beamen door de jaren
heen en een kostbaar bezit meekrygen voor
van 12 voor 8 CT. PER ojNS.
gebracht met het ietwat snorkende op
schrift: „een uitkomst voor Duinoord". Het
bleek, dat in den winkel een kleine zaak
zou gevestigd worden in klokken, horloges,
brillen enz. Naturlijk zyn er in puinoord
tal van dergelyke zaken, maar het krasse
van dit geval was dat twee, zfgge twee
huizen van deze nieuwe zaak al jarenlang
precies een zelfde soort winkel is geves
tigd. Men moet dan toch maar over een on
gelooflijke hoeveelheid brutaliteit beschik
ken om dit opschrift „een uitkomst" op de
ramen te durven zetten.
Het zou misschien gewenscht zyn dat op
de een of andere wijze het oprichten van
winkels wprd geregeld, maar aangezien nie
mand nog een methode daarvoor heeft we
ten te bedenken, is er niet verder over ge
filosofeerd. Dat men een winkelier ook zou
moeten beletten om het aantal artikelen,
dat hij verkoopt, uit te breiden, gelijk de
poeliers principeel willen, is een nog ver
der gaand detailpunt waaraan wellicht nog
meer moeilijkheden zijn verbonden.
Ons werd o.a. meegedeeld dat in het
groote magazjjn De Bijenkorf af en toe ook
kippetjes worden verkocht. Wil men dat
dan ook tegengaan? Het is een netelig punt
en wy denken, dat het gemeentebestuur
zich niet op dit gevaarlijk pad zal wagen,
want inderdaad waarheen dit pad op den
duur zou leiden, kan niemand voorzien.
Maar dat het tot de meest ongewenschte
verhoudingen zou voeren, is wel buiten
twyfel.
Op dit oogenblik is er nog een vraagstuk
dat met name de winkeliers bezig houdt,
n.l. dat van den toenemenden straatverkoop.
Het js ongetwijfeld een gevolg van de alom
heerschende werkloosheid, dat met drommen
het aantal venters toeneemt. Wat vroeger
„aan de deur” geleurd werd, waren slechts
enkele artikelen en men had zich daarnaar
geschikt. Hoe groot is thans echter het aan
tal bloemenventers geworden? Met goed-
koope kaas en eieren komt men door de
straten, met allerlei huishoudelijke artike
len, die even goed en meestal <qftdkooper
zijn dan in de winkels. Dat is voor de win
keliers een hard gelag en het zou ons niet
verwonderen of daartegen komt ook ver-
zet. Een ander soort vent-artikel is vrijwel
i en fruit. In alle
straten ziet men in pakhuisjes, c-udc stal-
dekken. Hij knielde weer neer en-hervat- hebt. Niets gebroken?
te zijn pogingen- om. Sibyl bij kennis te j
brengen. Terwijl hij haar hoofd op zijn glimlachen. Ik geloof dat ik wel kan op-
----i staan ais u me een handje helpt.
HU sloeg rijn arm om haar heen en
hielp haar overeind. Ze lier een paar
passen, op hem leunend. Neen niets ge
baar oogen zich langzaam en ontmoetten
de zijnen in half-begrljpen. Toen, met
een zucht van verlichting, naar ’t scheen,
sloot zij ze weer.
Richard, dank je, mijn liefste, mom
pelde ze.
Hij kon haast niet gelooven dat hij
haar goed verstaan had, maar jie woor
den. waren goed duidelijk gewfeest; her
geheim was verraden.
sibyl, lieveling, zei hij ep hij bukte
zich tot zijn gezicht vlak boven het hare
blik was hij bang dat ze door een hoef was. nog juist de verleiding weerstaand
om haar een kus te geven, zeg me dat
------het niet erg is en dat je geen pijn hebt.
Tot zijn groote vreugde zag hij dat ze
nu spoedig geheel tot bewustzijn zou
terugkeeren.
Mijn hoofd doet pijn, antwoordde
ze vermoeid. Maar het zal zoc wel over-
gen waren vruchteloos Haar hoofd, zacht j gaan. Wat dom van mij om zoo te vallen.
neervlijend op den grond stond hij op en Chanticleer moet met zijn hoef in een
keek om zich heen of hij ook een huisje I konijnenhol zijn terechtgekomen
•zag, waar hij haar heen zoujoinnen dra-
gen ze waren ruim twee mijl van de dank dat u niet onder hem bent terecht
Hall verwijderd. Maar hij kon. niets ont- gekomen en u ziclj niet zoo erg bezeerd
I verdrongen, n.l. groepten
vyiu2uii$B z.a^cu wy up uc iaim.il ,an straten ziet men in pakh^»».-^, -
leegstaande winkel groote plakkaten aan- len, garages, groentenhalka verrijzen En
zijn terugkeerde. i broken, zei ze met een lachje. Maar mjjn
Juffrouw Brayshaw Sibyl, riep hoofd doet vreeselijk pijn.
ben ik buiten verhouding beloond.
Iets in haar stem deed haar hem on
derzoekend aankijken.
Hoe zoo? vroeg ze. Wat bedoelt u?
Doordat ik u iets heb hooren zeggen.
Ze kreeg een vuurroode kleur.
Iemand, die maar half bij bewust
zijn is, zegt wel eens gekke dingen.
Soms wel, antwoordde hij. Maar
toch heb ik een idee dat dit niet iets
geks was, maar de waarheid. Zal ik u
vertellen wat u gezegd hebt?
Neen, klonk het gedecideerd. Ten
minste niet nu.
Zij leunde achterover, bracht de hand
ging Richard, nadat hij Sibyl s’ paard naar haar hoofd en zoo bleven ze zwij-
xAnlonir vnct trahnndan kinH noar hoor (ZATiri ZittPD tot het rlltUlS kWUIT) aRTl—
en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
fadigheids-advertentiën de helft van den prjjs.
[EDEDEELINGEN14 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op
>0 hooger. f
tenten en ingezonden mededeelingen by contrapt tot zeer gereduceerden
tterfe en rartden worden berekend naar plaatsruimte.
kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek-
^értentiebureauür en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
iijö ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
Mogelyk zil hy ge^ ver
téren paar het buit^i/land.
Jzyn Nederlands’ open poL-
ij' zyn jachtige meren, zijp
nn uitgebrëide heidéVelden
is bowndiert njeLeen overvloedig'
’een j/byna o^^badige planten-
i bloetnenweeldpi Laaien ieder het zoö-
m en een iedeigzal het^v nden! Maar laat
niet zoeken enkel apn de hoofd wegen,
<jl i laantjes en de weggetjes brengen ons ojp
plekjes, waar we\ eensklaps stilstaan, om
een brokje ongeschqndew naturleven te be
wonderen. Het kan heel .éénvoudig z&n, wat
ons i'in vervoering brengt. Een pietje, be
zaaid met boschviooltjes, een huisje, byija
weggedoken achter de boomen, een rivier
tje, een struikje, kortom alles, wat er rond
om ons groeit en bloeit, leeft en tiert. Dit
nu is,de tweede roep der natuur! De^ro$p
der absolute schoonheidDe zomer is m het
land. Het leven is volkomen ontwaakt. La
ten we niet naar h»t buitenland gaan, daar
waar eigen bodem» ruimschoots dat biedt,
waarnaar ons zoeken is. We komen te
staan voor verrassingen, die ons telkens én
telkens weer boeien, we kunnen niet ge
noeg de schoonheid van het eigen lapd
waardeeren. En daarom nog eens: Bewonder
het open Groningsche landschap, zeil op d«
Friesche meren, vergeet de Reeuwjjksche
plassen niet, wandel over de Drentsche hèi,
ga naar de Geldersche bosschen, beklim de
heuvels in Limburg, kortom, leer de Neddr-
landsche natuur kennen en wees bly, dat ge
in zulk een prachtig landje, in zulk een
pure schoonheid moogt wonen en leven!
Op! De natuur roept! Versta dien roep!
jomen te staan, dan men er aq-n
Jn, om den zomer rond je te we-
ian bloeien, eh groeien «n een rij-
|jm even ongemerkt te glijden in
Ion. weemoedigen herfst.
4oor het zoover is gekomën, Jigb
pin Toep te verstaande roep ^van
natuur, die fciiet alleen
nHhérfst en}»
heidas nog
duizelen
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda
1—5 regels ƒ1.30, elke regel ineer
1—5 regels 1.55, plke regel meer 0.30
byslag op den prijs. Liefdadigheids-adve
INGEZONDEN
dp voorpagina 50 v
Gewone advertenf
prys. Groote lettel
Advertentiën 1
handelaren, Advt
aan het Bureau
ZIE ETALAGE.
van dege BON:
MACHINAAL DUN GESNEDEN BOKKING
MOCXXX.
De toenemende gtraab
Ondanks alle theorieën ove
schapszin der menachheid bluft het
waar, dat als het er op aanl^i
zjjn eigen behoud vecht en zie
,geen steek aantrekt;.
Het; is maar een prg nucjlger geval, dat
ons weer tot deze filosofische stelling
bracht,1 een onnoozel berichtje in de plaat-
selijke pers. De vereeniging van poeliers en
wildhandelaren zond een adres aan den ge
meenteraad om te vragen om een verorde
ning die zal verbieden dat slagers ook kip
pen, wild en gevogelte gaan verkoopen.
Zoo’n eenvoudig berichtje ziet men niet
dadeljjk aan voor de reportage uit een he-
vigen oorlog. En toch is dit zoo. De Haag-
sche slagers, althans enkelen, zyn begonnen
met zich te „interesseeren” gelijk men
dat mercantiel noemt voor het artikel
kip enz. Vanwaar die interesse plotseling
komt, is ons van vakkundige zyde opge-
helderd. Er is evenals in de wereld der
koeien ook in de kippenwereld een zeer
groote overbevolking, gevolg van gemis aan
export. Alzoo tracht men in den kring d<er
kippenfokkers en hoenders het binnejn-
landsch afzetgebied uit te breiden en men
is toen de slagers gaan interesseeren voor
dit artikel. Die hadden er wel ooren na»r,
om twee redenen; ten eerst omdat het
vleeschgebruik daalt en ten tweede omdat
men groote ijskasten heeft laten bouwen
die uitstekend geschikt zyn voor het bewa
ren van klein vleesch naast het grootere.
Alzoo ging de slager poelieren. De mees
te van hen krijgen de boutjes, schoonge
maakt; kant en klaar opgeleverd. Ze heb
ben ze maar op te bergen en te pryzpn.
Tegen die concurrentie nu komen de poe
liers in verweer. Van poeliers standpunt uit
volkomen begrypelyk. Maar er zit toch een
algemeen puntje in. Moet de overheid zich
met dergelyke zaken inlaten? Inderdaad
deinst de overheid voor niets meer terug
en heeft zij haar grooten neus wel reeds in
nog intiemere zaken gestoken, dan het kjp-
pen-geval, maar toch is het hier een prjn-
cipieele kwestie, n.l. van de regeling <Jer
bedryven in het algemeen.
Onlangs zagen wij op de ramen van een
te rijden, zakte een hoef van Sibyl’s
paard door den grond, die daar door ko-
nijnen ondergraven was. Het paard viel
zwaar neer, terwijl het meisje over den
van het dier In het mulle zand te
recht kwam; niettegenstaande dat, was
de kracht van haar val voldoende om
haar te verdooven.
f Richard reed aan den anderen kant
>.van den weg. iets voor Sibyl uit.
Hij hoorde het paard vallen en was in
een oogwenk? uit het asadel om het meisje
te hulp te snellen. Tot haar geluk was xe
niet onder het paard terechtgekomen,
dat juist toen Richard het bereikt had,
weer overeind krabbelde.
Sibyl lag bewegingloos en een oogen
blik was hij bang dat ze door een hoef j
geraakt was. Hij draalde haar om en hief
haar hoofd op. De oogen waren gesloten, 1
het gezicht was doodsbleek. Hij nam een
zakdoek en veegde het zand van haar j
voorhoofd en oogleden. Toen probeerde i
hij al het mogelijke om haar weer tot
bewustzijn te brengen, maar zijn pogln- I
Telkens ieder jaar is jiet ou^, bwUH
vertrouwde wonder, dat nimmer 4ajn iften-
I s« bekoring verliest^ weer daar, ^et'tait-
waken van de Natuur! liy Februari swurt
men he^ reeds hier en daar. Een enkeWljee-
ken, dat betere dagen zullen aahbrelfen.
Een wonderiyke zachte dag, eën doorbre-
aen van een frisch-groene kleur» de z<pg
van een vogel, het leven van een dier. In
Maart beginnen dè teekenen veelvuldig te
worden.
I
Spaarbank8
GEMEENTE Giro-, Stortings-)
en Ophaaldienst)
GOUWE 2 - GOUDA.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per'week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per iweek 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco pqi- post ivawMcydirtaal 3.15, met Zondagsblad 3.^0.
nemonten wordemdagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
a agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
bureaux rijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie en Redactie Telef.
2745. Postrekening 48400.