B ekban en Dezè Courar|ti koipt NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 6500 ■o. 18608 73’ Jaargang Zaterdag 26 Mei 1834 dsche BERKENWOUDE, -» 1.823 268. ex. in [fehedi f POOS 20 landfiasta en 60 CT. ~1 Brieven en Ie een il gres i Wolven in schaapsvacht. TAND MIDDEL EERSTE BLAD.. BÜJF IN EIG '„Versta d’iei BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. i 99° 8EST00M0E MAKREEL IS NU BIJZONDER LEKKER HOLL. «EÈOOKTK Ra P. G. SCHARLÊM BON Tegen inlever] ny, - j----J--- ripi’ dücUhet Jr., L Tiendeweg 75, Telef. 3202. [J uit de Hofstad. 1 3EN LAjPjfD! en roep!”^* uwAche pataurKAlen- ir maar- schooimeid. Veilige en Economische belegging van Uw Kas- en Spaargelden. BERGAMBACHT, r^IEUWERKERK, OUDERKERK,OUDEWATER, REEUWDE Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen 1 R. HOOR’ IG, ZALM, enz. s it 2.62 Een man kwam over de heide hun niets ergs gebeurd. I kop - recb FEUILLETON. n 46 I Ja; het was een leelijke val God- Neen Ze deed een poging om te [I er» gi's Spring niet verder dan Uw stok lang is, maar zoek een langere stok. Hall had gelogeerd. O, juffrouw Cardon, als u soms naar Long Gresford moet, wilt u dan niet met ons meerijden? vroeg hij. Mijn vrouw is ook hierwij zijn op weg naar Draxford, en gaan bij de Fielduip logeeren, we zijn hier blijven koffiedrinken. (Wordt vervolgd) 'Reclame. bij het tAME SL. 424ÏH JWIJK - DINXVEEN citeit. ‘riloop. kden gemeen- maar it ieder voor van de reet Naar het Engelsch van SIR WILLIAM MAGNAY Nadruk verboden. Ik ben niet bij haar'blijven thee drinken, ik was er maar even, voelde hij zich genoodzaakt te zeggen. Ik heb uw wenk ter harte genomen. Ik moet er voor oppassen dat ik haar, noch mijzelf in een verkeerd daglicht stel. En zoo moet Marlon verder uw ge zelschap missen? Hij wendde zich naar haar toe en keek haar aandachtig aan. Juffrouw Brayshaw, u kent mijn ge voelens; u weet dat ik niet anders han delen kon. Ze Het zijn opmerking onbeantwoord hij vol verrukking; alles is goed, er is ~.D~ 1 richting uit. Richard wenkte hem. Bij de klank van zijn stem openden gend zitten tot het rijtuig kwam aan rijden. arm omhoog beurde, zag hij tot zijn on- uitsprekelljke opluchting Iets kleur op 1 haar gezicht komen, en een licht trillen van de oogleden zei hem dat het bewust- Kan je rijden? vroeg hij hem. De man antwoordde bevestigend. Spring dan op dit paard,- vervolgde Richard, terwijl hij de teugel pakte, en rijd zoo vlug je kunt naar de Hall. Zeg dat juffrouw Brayshaw van haar paard gevallen Is. Ze heeft zich niet bezeerd, is alleen erg ge schrokken en kan niet naar huis rijden. Laat hen onmlddellijk een rijtuig hier- I heen sturen. j De man steeg op en feed weg, toen zoolang vastgebonden had, naar haar terug. Het spijt me, dat ik dezen rit bedor ven heb, zei ze. -- Die heb je niet bedorven, verzekerde Toen Marion vroeg In den middag met haar boodschappen In Gllchester klaar was en in een lunchroom had koffie ge dronken, slenterde ze door High Street naar het station. Voor het voornaamste hotel zag ze een auto staan. Terwijl ze er voorbij liep, stapte de eigenaar uit, die, haar herkennend, zijn pet afnam. Het was majoor Flordon, die, zooals xe zich herinnerde, haar tafelheer bij een O. neen! Wat zou er laatst w«f niet diner was geweest, toen hij op Gresford met mij gebeurd zijn, als u er niet bij was geweest! Impulsief stak ze hem de hand toe en met 'n verrukkelijk lachje ging ze voort: Ik heb eenvoudig geen woorden om mijn dankbaarheid te uiten. Ik heb toch niets anders gedaan dan u op de been geholpen. En daarvoor en gaf een andere wending aan het ge sprek. - Laten we eens een fijne galop jiemen over dit grasveld. Ze spoorden hun paarden aan en ga loppeerden voort. Driekwart mijl glooien de grasvlakte bracht hen tot aan den rann van een meent, begroeid met brem en helde. Juist toen re hun vaart Iets vermin- i derden om een oneffen, zandige weg op f' Jden winter, duizenden i wordt ve|'st winneer i: der gezel van de na sen, ste oorden en genheden de mensciW gen, het \f£r< ren in onze I de bewoners I wilt brengen T BUREAU Dit nunuqer beswat en een Bijvoegsel, Leer deNeder lal nen, en ..waardeer ieder hij haar. Is uw hoofd al wat beter? Wel wat, maar het doet toch nog zeer. Ik moet met een smak zijn neerge- komen Ben ik lang bewusteloos ge- geweest? Maar enkele minuten Hij glimlach te. U zult me wel een ongelukkige kame raad vinden om mee uit rijden te gaan. it klit twee laden t Gonisi JiE «int. eel zijn leveyh üigen meer k<i« looit volprezen) lerlandschapp^ ijke bosschen, Z m dat alles bosi ogelleyen, een B' )0— Het zoeken erAaar kan worflep opgegeven. De opmerkzame toeschouwer ziet ze rond zkh. De natuur maakt zich op voor het feest van de lente. Het feest van de lente, dat meestal overbuigend gevierd wordt in 4e maand April. De goede, oude volksrijmpjes zeggen wel: „Maart roert zyn staart”, April doet, wat hjj wil", njaar beide maanden toonen meestal ook vrien delijke gezichten. Efni wannéér April het doet, doet hy het goed. April levert geen half werk. Hoe sterkend zyn die zonnige April-dagen, wanneer men dl kracht van de zon als «en oude vriend kan .begroeten, wanneer men aan tak en twijg de knoppen kan zien zwellen, wanneer er in bosch en veld overal liefdesspel te bespeuren valt. Zonnige dagen, waarop meestal eenige vol gen, die regen brengen. Een mild voor- jaarsregentje, vallend uit een stapeling van dreigend-gekleurde wolken, die triest bo ven de huizen hangen, valt van tak en twijg», druppelt in het kanaal, maar dat het leven doet ontwaken, leven, dat uit den grond bruist als het ware. Zeldzaam te zien is het, hoe de grasvelden eensklaps fyn groen zijn geworden, hoe het koren uit de zwarte aarde springt in lange, evenwij dige lijnen, hoe heesters en heggen plots overladen zyn met blaadjes, hoe een kastanje haar knoppen ontplooit, een wilg dicht is geworden van de katjes. Dan heeft het oog geen rust, noch het oor. Dan is er zoo oneindig veel te zien, zoo oneindig veel te hooren in «en zeldzaam boeiende afwis seling. Om zoo ongemerkt in de maand Mei te komen, om eerder onder de bloeien de kerfiewx kan datilj^n ten infe^n pen, el den stllh DocJJ ben wSlï natkluy! Dezelfe j in de lente en ip den teomer i heeje jaar tdoo4, ook'in den 1Wrfst efiJh .den' winterden $jwier roljp heldas nog d$.oi nog eens dulzkn^en verkild Mi. Hoevelen zijmer niet,W. je st|d ontvlechten, plaatsen leid opzoeken en zóogenai.itid [r genieten. Drukke badplhit-^ in-trek-zijnde ontspannings- >g zodl heel veel andere gele- >gen hun nut hebben, dal ze gezelligheid en vertier brén gen, het \f£re natuurgenot geven ze nikt, daarvan blyven de verschillende bezoekers gespeend. Deze menschen verstaan de roqp, die elk voorjaar, eiken zomer zoo sterijc weerklinkt, niet. Hoe jammer is HM. Want niet alleen dat de natuur efen zeld zaam genot schenkt, ook brengt, ze dWr. moeden en den opstandigen menseb tot R- keer, tot het goede. De stilte van een eek- zaam plekje, schenkt meer rust dan efen lange vacantie,doorgebracht in. badplaat sen en vacantieoorden, waar die stilte als het ware verdreven is door het leven rondom. Het schijnt wel, dat de moderne mensch bang is voor de stilte, dezelfde stilte, die een balsem kan zijn voor velen, die een oud, moe hart nieuwe krachten kan geven, die een opstandige geest tot rust dwingt. In de avondschemering alleen te zitten, alleen met zijn gedachten, zyn pro blemen, zyn moeilijkheden, dat doet ons den weg tot ons eigen betere-ik térugvinden, het maakt ons tot een goed mensch, het doet ons het leven moediger aanvaarden. Daarom, o mensch, nu die roep mo menteel sterker weerklinkt dan ooit tevoren dit jaar, luistert naar dien roep en versta hem. Naast deze roep is er nog een andere. De natuur brengt naast rust en bezinning ook nog schoonheid. En schoonheid is het vooral wat de Hollaijdsche natuur brengt. Holland is zoo oneindig mooi. Hy,. die deze waarheid leert verstaan, met open oogen rond zich kan kijken, hij zal dit alles beter en vollediger leeren beamen door de jaren heen en een kostbaar bezit meekrygen voor van 12 voor 8 CT. PER ojNS. gebracht met het ietwat snorkende op schrift: „een uitkomst voor Duinoord". Het bleek, dat in den winkel een kleine zaak zou gevestigd worden in klokken, horloges, brillen enz. Naturlijk zyn er in puinoord tal van dergelyke zaken, maar het krasse van dit geval was dat twee, zfgge twee huizen van deze nieuwe zaak al jarenlang precies een zelfde soort winkel is geves tigd. Men moet dan toch maar over een on gelooflijke hoeveelheid brutaliteit beschik ken om dit opschrift „een uitkomst" op de ramen te durven zetten. Het zou misschien gewenscht zyn dat op de een of andere wijze het oprichten van winkels wprd geregeld, maar aangezien nie mand nog een methode daarvoor heeft we ten te bedenken, is er niet verder over ge filosofeerd. Dat men een winkelier ook zou moeten beletten om het aantal artikelen, dat hij verkoopt, uit te breiden, gelijk de poeliers principeel willen, is een nog ver der gaand detailpunt waaraan wellicht nog meer moeilijkheden zijn verbonden. Ons werd o.a. meegedeeld dat in het groote magazjjn De Bijenkorf af en toe ook kippetjes worden verkocht. Wil men dat dan ook tegengaan? Het is een netelig punt en wy denken, dat het gemeentebestuur zich niet op dit gevaarlijk pad zal wagen, want inderdaad waarheen dit pad op den duur zou leiden, kan niemand voorzien. Maar dat het tot de meest ongewenschte verhoudingen zou voeren, is wel buiten twyfel. Op dit oogenblik is er nog een vraagstuk dat met name de winkeliers bezig houdt, n.l. dat van den toenemenden straatverkoop. Het js ongetwijfeld een gevolg van de alom heerschende werkloosheid, dat met drommen het aantal venters toeneemt. Wat vroeger „aan de deur” geleurd werd, waren slechts enkele artikelen en men had zich daarnaar geschikt. Hoe groot is thans echter het aan tal bloemenventers geworden? Met goed- koope kaas en eieren komt men door de straten, met allerlei huishoudelijke artike len, die even goed en meestal <qftdkooper zijn dan in de winkels. Dat is voor de win keliers een hard gelag en het zou ons niet verwonderen of daartegen komt ook ver- zet. Een ander soort vent-artikel is vrijwel i en fruit. In alle straten ziet men in pakhuisjes, c-udc stal- dekken. Hij knielde weer neer en-hervat- hebt. Niets gebroken? te zijn pogingen- om. Sibyl bij kennis te j brengen. Terwijl hij haar hoofd op zijn glimlachen. Ik geloof dat ik wel kan op- ----i staan ais u me een handje helpt. HU sloeg rijn arm om haar heen en hielp haar overeind. Ze lier een paar passen, op hem leunend. Neen niets ge baar oogen zich langzaam en ontmoetten de zijnen in half-begrljpen. Toen, met een zucht van verlichting, naar ’t scheen, sloot zij ze weer. Richard, dank je, mijn liefste, mom pelde ze. Hij kon haast niet gelooven dat hij haar goed verstaan had, maar jie woor den. waren goed duidelijk gewfeest; her geheim was verraden. sibyl, lieveling, zei hij ep hij bukte zich tot zijn gezicht vlak boven het hare blik was hij bang dat ze door een hoef was. nog juist de verleiding weerstaand om haar een kus te geven, zeg me dat ------het niet erg is en dat je geen pijn hebt. Tot zijn groote vreugde zag hij dat ze nu spoedig geheel tot bewustzijn zou terugkeeren. Mijn hoofd doet pijn, antwoordde ze vermoeid. Maar het zal zoc wel over- gen waren vruchteloos Haar hoofd, zacht j gaan. Wat dom van mij om zoo te vallen. neervlijend op den grond stond hij op en Chanticleer moet met zijn hoef in een keek om zich heen of hij ook een huisje I konijnenhol zijn terechtgekomen •zag, waar hij haar heen zoujoinnen dra- gen ze waren ruim twee mijl van de dank dat u niet onder hem bent terecht Hall verwijderd. Maar hij kon. niets ont- gekomen en u ziclj niet zoo erg bezeerd I verdrongen, n.l. groepten vyiu2uii$B z.a^cu wy up uc iaim.il ,an straten ziet men in pakh^»».-^, - leegstaande winkel groote plakkaten aan- len, garages, groentenhalka verrijzen En zijn terugkeerde. i broken, zei ze met een lachje. Maar mjjn Juffrouw Brayshaw Sibyl, riep hoofd doet vreeselijk pijn. ben ik buiten verhouding beloond. Iets in haar stem deed haar hem on derzoekend aankijken. Hoe zoo? vroeg ze. Wat bedoelt u? Doordat ik u iets heb hooren zeggen. Ze kreeg een vuurroode kleur. Iemand, die maar half bij bewust zijn is, zegt wel eens gekke dingen. Soms wel, antwoordde hij. Maar toch heb ik een idee dat dit niet iets geks was, maar de waarheid. Zal ik u vertellen wat u gezegd hebt? Neen, klonk het gedecideerd. Ten minste niet nu. Zij leunde achterover, bracht de hand ging Richard, nadat hij Sibyl s’ paard naar haar hoofd en zoo bleven ze zwij- xAnlonir vnct trahnndan kinH noar hoor (ZATiri ZittPD tot het rlltUlS kWUIT) aRTl— en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25 fadigheids-advertentiën de helft van den prjjs. [EDEDEELINGEN14 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op >0 hooger. f tenten en ingezonden mededeelingen by contrapt tot zeer gereduceerden tterfe en rartden worden berekend naar plaatsruimte. kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek- ^értentiebureauür en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing iijö ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn. Mogelyk zil hy ge^ ver téren paar het buit^i/land. Jzyn Nederlands’ open poL- ij' zyn jachtige meren, zijp nn uitgebrëide heidéVelden is bowndiert njeLeen overvloedig' ’een j/byna o^^badige planten- i bloetnenweeldpi Laaien ieder het zoö- m en een iedeigzal het^v nden! Maar laat niet zoeken enkel apn de hoofd wegen, <jl i laantjes en de weggetjes brengen ons ojp plekjes, waar we\ eensklaps stilstaan, om een brokje ongeschqndew naturleven te be wonderen. Het kan heel .éénvoudig z&n, wat ons i'in vervoering brengt. Een pietje, be zaaid met boschviooltjes, een huisje, byija weggedoken achter de boomen, een rivier tje, een struikje, kortom alles, wat er rond om ons groeit en bloeit, leeft en tiert. Dit nu is,de tweede roep der natuur! De^ro$p der absolute schoonheidDe zomer is m het land. Het leven is volkomen ontwaakt. La ten we niet naar h»t buitenland gaan, daar waar eigen bodem» ruimschoots dat biedt, waarnaar ons zoeken is. We komen te staan voor verrassingen, die ons telkens én telkens weer boeien, we kunnen niet ge noeg de schoonheid van het eigen lapd waardeeren. En daarom nog eens: Bewonder het open Groningsche landschap, zeil op d« Friesche meren, vergeet de Reeuwjjksche plassen niet, wandel over de Drentsche hèi, ga naar de Geldersche bosschen, beklim de heuvels in Limburg, kortom, leer de Neddr- landsche natuur kennen en wees bly, dat ge in zulk een prachtig landje, in zulk een pure schoonheid moogt wonen en leven! Op! De natuur roept! Versta dien roep! jomen te staan, dan men er aq-n Jn, om den zomer rond je te we- ian bloeien, eh groeien «n een rij- |jm even ongemerkt te glijden in Ion. weemoedigen herfst. 4oor het zoover is gekomën, Jigb pin Toep te verstaande roep ^van natuur, die fciiet alleen nHhérfst en}» heidas nog duizelen ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda 1—5 regels ƒ1.30, elke regel ineer 1—5 regels 1.55, plke regel meer 0.30 byslag op den prijs. Liefdadigheids-adve INGEZONDEN dp voorpagina 50 v Gewone advertenf prys. Groote lettel Advertentiën 1 handelaren, Advt aan het Bureau ZIE ETALAGE. van dege BON: MACHINAAL DUN GESNEDEN BOKKING MOCXXX. De toenemende gtraab Ondanks alle theorieën ove schapszin der menachheid bluft het waar, dat als het er op aanl^i zjjn eigen behoud vecht en zie ,geen steek aantrekt;. Het; is maar een prg nucjlger geval, dat ons weer tot deze filosofische stelling bracht,1 een onnoozel berichtje in de plaat- selijke pers. De vereeniging van poeliers en wildhandelaren zond een adres aan den ge meenteraad om te vragen om een verorde ning die zal verbieden dat slagers ook kip pen, wild en gevogelte gaan verkoopen. Zoo’n eenvoudig berichtje ziet men niet dadeljjk aan voor de reportage uit een he- vigen oorlog. En toch is dit zoo. De Haag- sche slagers, althans enkelen, zyn begonnen met zich te „interesseeren” gelijk men dat mercantiel noemt voor het artikel kip enz. Vanwaar die interesse plotseling komt, is ons van vakkundige zyde opge- helderd. Er is evenals in de wereld der koeien ook in de kippenwereld een zeer groote overbevolking, gevolg van gemis aan export. Alzoo tracht men in den kring d<er kippenfokkers en hoenders het binnejn- landsch afzetgebied uit te breiden en men is toen de slagers gaan interesseeren voor dit artikel. Die hadden er wel ooren na»r, om twee redenen; ten eerst omdat het vleeschgebruik daalt en ten tweede omdat men groote ijskasten heeft laten bouwen die uitstekend geschikt zyn voor het bewa ren van klein vleesch naast het grootere. Alzoo ging de slager poelieren. De mees te van hen krijgen de boutjes, schoonge maakt; kant en klaar opgeleverd. Ze heb ben ze maar op te bergen en te pryzpn. Tegen die concurrentie nu komen de poe liers in verweer. Van poeliers standpunt uit volkomen begrypelyk. Maar er zit toch een algemeen puntje in. Moet de overheid zich met dergelyke zaken inlaten? Inderdaad deinst de overheid voor niets meer terug en heeft zij haar grooten neus wel reeds in nog intiemere zaken gestoken, dan het kjp- pen-geval, maar toch is het hier een prjn- cipieele kwestie, n.l. van de regeling <Jer bedryven in het algemeen. Onlangs zagen wij op de ramen van een te rijden, zakte een hoef van Sibyl’s paard door den grond, die daar door ko- nijnen ondergraven was. Het paard viel zwaar neer, terwijl het meisje over den van het dier In het mulle zand te recht kwam; niettegenstaande dat, was de kracht van haar val voldoende om haar te verdooven. f Richard reed aan den anderen kant >.van den weg. iets voor Sibyl uit. Hij hoorde het paard vallen en was in een oogwenk? uit het asadel om het meisje te hulp te snellen. Tot haar geluk was xe niet onder het paard terechtgekomen, dat juist toen Richard het bereikt had, weer overeind krabbelde. Sibyl lag bewegingloos en een oogen blik was hij bang dat ze door een hoef j geraakt was. Hij draalde haar om en hief haar hoofd op. De oogen waren gesloten, 1 het gezicht was doodsbleek. Hij nam een zakdoek en veegde het zand van haar j voorhoofd en oogleden. Toen probeerde i hij al het mogelijke om haar weer tot bewustzijn te brengen, maar zijn pogln- I Telkens ieder jaar is jiet ou^, bwUH vertrouwde wonder, dat nimmer 4ajn iften- I s« bekoring verliest^ weer daar, ^et'tait- waken van de Natuur! liy Februari swurt men he^ reeds hier en daar. Een enkeWljee- ken, dat betere dagen zullen aahbrelfen. Een wonderiyke zachte dag, eën doorbre- aen van een frisch-groene kleur» de z<pg van een vogel, het leven van een dier. In Maart beginnen dè teekenen veelvuldig te worden. I Spaarbank8 GEMEENTE Giro-, Stortings-) en Ophaaldienst) GOUWE 2 - GOUDA. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per'week 17 cent, met Zondagsblad per kwartaal 2.90, per iweek 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco pqi- post ivawMcydirtaal 3.15, met Zondagsblad 3.^0. nemonten wordemdagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, a agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. bureaux rijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie en Redactie Telef. 2745. Postrekening 48400.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1934 | | pagina 1