<>4
maar dit is
niets biedt
ede, zuivere
jk voor de
heekbaw
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 6500
RADIONisgoedengeeftbesparing
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
*00*48621
Zaterdagss Juni 1034
sn
BERGAMBACHT,
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
ex.
Brieven uit de Hofstad.
EERSTE BLAD.
I
feuilleton.
UZULT HET LEEDEN UIT ERVARING
I
73* Jaargang
V Wolven in schaapsvacht.
J HET LIEF!
P. G. SCHARLÈMAN Jr., L. Tiendeweg 75, Telef. 3202.
s t mrzwjw
l JtlijeikMcUf s pAtedecs
I Per stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogist
BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
1, enz.
isteekeuen.
t ij;,1) V/OI\ V.7 vzL IjrvziJ L»IuIvx\IY, 11x1 xxö 1 IvJCiV'ïl AIVlvJV/Ivl/IvjLuv>ll 1iTiV/CilvV/xlI 1
JJIEÜWERKERK, OUDERKERK,”OUDEWATER, REEUW1JK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN,
exame
9—
met-
grijpen nét toe. En doen we het
QQN Tegen inlevering
Wordt het beter als Ik Je vertel dat ik
HAARLEM-
kaï
(Wordt vervolgd).
koopen en de opbrengst onder de armen
verdeelen en
eerst den wensoh van Jezus in, dat de jon
geling arm en beroofd zou volgen, sprak
er zich niet de afkeer tegen rijkdom in uit,
Dit nummer bestaat uit twee bladen
en een Bijvoegsel.
aan’ Voel je Je
brgd Ik merkte
ik je niet meer lastig vallen Geef me
één kus
Neen. neen, riep ze, achteruit wij-
I
is te wachten.
Het publiek heeft het land aan de tram
en voelt dus niets voor de gemeentelijke po
gingen om die te protegeeren. Voorts be-
•bakWBI
k fiibyl.
h begon hij
10O—
tie:
-. F. R HOORWEG-
w «ehcde-
aan bederf
lindi 1 564
zjjti-aoitjei;
Ik gemaakt,
n tijd aan
el wordt,
o zekerheid
en samen-
den lijdenden, den hulpvaardigen
het medelijden met den broeder, die gebrek
hun leven aanbieden, dat dezen niet noodig
hebben, weigeren hun het geld, dat ze wel
noodig hebben”, las ik onlangs. De woorden
toekenen ongetwijfeld de geringe hulpvaar
digheid, het groote tekort aan naastenliefde
bij de meesten onzer en daarnaast ook de
weinige opofferingsgezindheid en het bru
tale egoïsme, dat ons beheerscht. Dat aan
bod van eigen bloed en leven is natuurlijk
maar een rhetorische figuur. Maar afge
hand uit. Zij helpen uit een soort plichts
gevoel, van uit de overtuiging of soms ook
I vanuit het dogma, dat helpen een plicht
en een noodzakelijkheid is. De meeste van
de publiek bekende filantropen behooren tot
dit soort. Hun werk heeft ongetwijfeld
waarde in zooverre het hun medemenschen
i veel leed en zorg en kommer kan besparen.
Ik had zoo’n idee dat hij verdwenen was,
t ik heb hem de laatste dagen niet meer
gezien.
Vanmiddag nog zag Ik hem rond
speuren.
In het park?
Ja. in het park!
Brayshaw liet een lach van ergernis
hooren. Die kerel geeft het niet op.
Hij heeft een goede reuk en wil meedoeri.
zooals Ik je al eerder vertelde. Mijn ver
haal van Slbfl’s erfenis was te doorzich
tig: Ja: hij Is niet gek.
Des te meer reden om te zien aan
zijn lastige nieuwsgierigheid te ontko
men. vond Archer Ik houd den man voor
I een groot gevaar.
■B^Lwat scheelt n
|PUfoed vroeg hij bes
dat er Iets niet in den haak was Wat is
er?
Ik heb vreeselijke hoofdpijn, ant-
een gelukkige uitdrukking .n
Sibyl’» gezicht verwacht had. was hij wel
teleurgesteld. De ironie van zijn woor
den gaven haar een steek van pijn Haar
lippen trilden, haar namelooze ellende
maakte haar sprakeloos.
Sibyl^H^fste. fluisterde hij, zeg' je
nu niets? werteimij
Ze had blch loggemaakt uit den arn,
dien hij orV haar had heengeslagen
t Nu niet, klonk het. nauwelijks ver
staanbaar.-Laat me nu gaan. Ik.. Ik kan
niet helder dénken door de hoofdpijn. Ga
naar de zitkamer terug.
Het spijt mij zoo vreeseiljk, zei hij
I
i
I taan het huis uitliep en op de tram sprong
naar het station, maar in het station niet
den trein nam naar den in nood verkeeren
den kennis, maar de tram terug naar hu s,
ten brengen. Dan biedt
ren, maar het geld, de
zorg, de liefde, de steun, die noodig zyn,
biedt hij niet. Dat wil zeggen, hij wil wel
wat doen, maar hy wil niet dat doen, wat
noodig is en wat alleen helpen kan, omdat
het hem een offer kost, een werkelijk zwaar
offer. Ik weet van iemand, die, toen hy
van den nood van een kennis hoorde, spon-
£en reusachtige, in briljanten gevatte
Parel was het pronkstuk van de collec- 1
ti«. Deze overdadige parade van edel-
steenen scheen Marlon's bewering te be-
vestigen, Sibyl’s hart verkilde, de kolos-
t.tSaie speld scheen voor haar benevelde
'■blik te 4aasen, soodat ze alleen maar^
'- ten gestamelde begroeting kon uitdrei^B
•»»gen
Toen de indrukwekkende
eindelijk op haar
tteten - va* van thee en g
^«leat^kaerde areyBhaw sloh to
iWat Ucseggen wü. kmdjfc
op een toon, die het heelel gezelschap
Naar het Engelse h van
SIR WILLIAM MAGNAY.
Nadruk verboden.
^Jlaar tyoop begon juist op te leven.
menschen, die door den nood van anderen,
wanneer ze dien werkelijk zien, geheel on-
)>ewogen blijven. By verreweg de meesten
spreekt wel een zeker medegevoel, een
zeker medelijden. Hét is ongetwijfeld de
eerste onontbeerlijke voorwaarde voor goede
Wie is wijs? Hij, die van ieder leert!
Wie is machtig? Hij, die zichzelf be-
neerscht!
aan licht, aan warmte, aan steun. Her
mist de innerlijke ontferming, waarmee
Jezus, de scharen ziende, bewogen werd ,en
maar beteekende het, dat Jezus eerst het njet van foet veri
wat hem, den ryken jon- I maakt. En het mist ,boi
**~i Want nietwaar? het medelyden is niet
voldoende. Hoe menigeen steekt, door deze
innerlyke ontferming bewogen, reeds de
Ijand uit, maar trekt die op het laatste
oogenblik nog terug, omdat het egoïsme
zyn stem verheft en hem wy'st op het of
fer, dat hjj zal moeti
i hy wel bloed en levf
^KMkaau eF
eenlge minuten later begroet had. Ik ben
blij dat je gekomen bent, want ik zou
zeggen dat het verstandig Is om van
avond een voorlooplge Inspectie te hou
den.
Archer knikte.
Ik ben even komen aanloopen om
dat een andere zaak onze aandacht
vraagt
Brayshaw fronste de wenkbrauwen.
orde Is?
Als hij
toeo de deur openging, maar het volgend
oogenblik trok een krampachtige trek
van pijn over haar gezicht, die de pas
..ontloken hoop weer deed uitdoven Me
vrouw Mountflson werd aangekondigd
en terwijl deze dame glimlachend de ka-
•mer binnenkwam, werd door het ver
schuiven van haar sabelbont, de rijke
luweelenlool alchtbaar dien zij torste.
wind te wachten tot er weer een wagen
komt aansjokken.
Nu passeeren daar telkens leege taxi’s
en de verleiding voor de wachtenden is
heel groot om er een aan te roepen en daar
mede het wachten te doen eindigen. Voort
durend pikten zóó taxi’s de klanten van de
tram weg. Sommige verhuurders maakten
daar een sport van. Op allerlei manieren
heeft men getracht dit tegen te gaan, maar
het staat juridisch technisch onmogelijk
een artikel zóó te construeeren dat het snor
ren er onder viel. Men heeft zich in dit op
zicht uitgesloofd om de meest gedetailleer
de artikelen samen te stellen, maar het
baatte niet. Telkens volgde voor den Kan
tonrechter weer vrijspraak.
Nu heeft men het uiterste middel ter
hand genomen, waartoe wetgevende on
macht kan komen, n.l. dictatuur. Het be
drijf van taxiverhuren vereischt goedkeu
ring van het gemeentebestuur. Ziezoo nu
kan men iedere boosdoener onmiddellyk
met brood-roof bedreigen als hy het waagt
iets te doen dat het gemeentebestuur niet
aanstaat.
Het heet nu dat als voorwaarde voor het
verleenen van vergünn ng allerlei overwe
gingen zullen gelden van orde, veiligheid
en redelijkheid, maar die praatjes kennen
we. Het begint al dat een aanvrage geru»-
men tyd op afdoening moet wachten, dat
allerlei onleesbare formulieren moeten wor-
den ingevuld, dat eischen van z.g. orde wor
den gesteld, die daarmede feitelijk niets
hebben te maken. Alles is onder het woord
orde te brengen.
Het valt te verwachten dat deze dicta
tuur nog niet afdoende is, want er is één
factor waarop deze geen invloed heeft, n.l.
op het publiek, waarvan geen medewerking
I z'n eigen land nwet
niet, die weten te ver-
nen en Berlijn hebben
zelfs den Oeeaan zijn
I het dlgen mooie land!
land! Geniet van zijn
zijn blonde duinen en
in en zijn deftig oud-
50) en fe verkrijgbaar
Brinkman Zoon.
wjjksche Plassen niet,
enieten Gij daar kunt
r leeren kennen, koon
CHEYGROND, dat U
eten. Zoowel voor den
ai voor den Wandelaar
"•diomiddig,
«onder w| |a
en Leera«dwn Li,
«M.N1SCHE SOHOoT
censeten;
MCCXXXII.
Het Trambedrijf.
Al vele jaren is ons gemeentebestuur
bezig aan het taxibedrijf zooveel mogelijk
moeilijkheden in den weg te leggen. Dat is
natuurlijk sedert de gemeente zich den strop
om den hals heeft gehaald van deel te nemen
in het gemengd trambedrijf. Vóór dien
dacht men er anders over, want toen haal
den we zelfs particuliere busbedrijven in om
de tram die ook een particuliere maatschap
pij was te dwarsboomen. Het was de bedoe
ling te laten gevoelen, dat van een mono
polie op verkeersgebied geen sprake was.
Na deelneming in het kaptaal der tram
is de ethiek van de gemeente plotseling ge
wijzigd; de particuliere bussen zyn wegge
stuurd, het monopolie is hersteld en van
dien tyd of dateert de voortdurende achter
uitgang. Eenerzijds is de exploitatie veel
duurder geworden; de salarissen zyn ver
hoogd, de diensttijden verlaagd; allerlei
vriendelijkheden zyn ingevoerd en daar
naast kwam de nieuwe concurrent op, de
taxi. Met een volslagen gemis aan vooruit-
zienden blik op de ontwikkeling van het
auto-bedrijf in het algemeen is men toen
voortgegaan en bij het toenemen der con
currentie heeft men allerlei kleine middelen
bedacht om dit tegen te gaan.
Vermakelyk richtte dat kleine gedoe zich
tegen het z.g. snorren. Dat woord heeft een
erg ongunstige beteekenis gehouden uit den
tyd van de aapjes koetsiers, die er op uit
waren de straatvrachtjes op te pikken zon
der een vaste standplaats in te nemen. Het
snorren heeft echter een heel ander karak-
ter aangenomen sedert de auto’s er zyn.
i De zaak is deze: de tram rydt slecht, veel
te lang duurt het eer er weer een komt,
i Midden op de straat op hachelijke vlucht-
I heuveltjes staat het publ'ek in weer en
hulp. Maar van daar tot die'hulp is
1 bemin nog een lange weg.
Er zyn ook menschen, die helpen, beter
gezegd aan anderen, aan hulpbehoevenden,
aan armen ,aan zieken geven, zonder dat
die voorwuarde by hen vervuld is. Zy voe-
«n zich niet door innerlijke ontferming be
wogen en steken dan de hand der hulp u.t.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 regels 1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
jjyslag op den prys. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25. elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
Maar het mist niettemin, wanneer het al
leen automatisch en
wordt, die schoonste trek der menscheltfk-
heid, die aan weldoen vooral zijn moreele
waarde geeft, het innig medegevoel met
i mensen,
en die verder den bedreigden kennis zelfs
1 met geen woord te hulp kwam. Die man
was ook voor het offer teruggedeinsd. Het
medelijden had sterk genoeg gesproken,
want het was geen inan met een bizonder
ontvankelijk gemoed j niet een, wiens impul
sieve natuur en onevenwichtigheid hem ge-
1 makkelijk van het eene besluit naar het
andere dreef, maar $en, die placht te over-
I wegen en wiens aard hem niet spontaan
dreef naar lijdende ^medemenschen. Alleen
1 door den sterken dr$ng van dit medelyden
was hij het huis uitgedreven. Maar uit zyn
eigen egoïsme kon het hem niet uitdryven.
Het offer dat van hem gevraagd zou wor
den, verschrikte hem. En hy ging als de
i ryke jongeling, misschien ook wel bedroefd,
heen, want hy had vele goederen.
plichtmatig gedaan I
die het helpen en hdt weldoen tot een zaak
rstind, maar van het hart
ivqjdien nog zoo heel
i netnijverheid.
rbereidend en het 2e i
B. N. A.
n eiken Zaterdag in de
1 Jzn., Fred. Hendrikstraat 92
Cardon kwam binnen. Hij knikte zijn
neet toe.
Zoo, Richard, hoe staat het leven?
Neen, vervolgde hij. Ik kopt niet in den
salon, mijn schoenen zijn modderig, ik
ben door de velden gekomen. Ik wou Sir
Percy heel even spreken, over werklui
I die morgen in de stallen moetej zijn
j van deze Advertentie NIEUWE GEROOKTE
- ZALM van 50 voor 40 CENT per ons. Machinaal zeer dun
gesneden.
DIKKE GEROOKTE PALING, machinaal zeer dun gesneden op een aparte
machine van 50 voor 40 CENT pér ons, zonder vel of graat.
Nieuwe Haring, Zoutevisch, Keelen en lippen, enz. enz. Zie Etalage.
woordde ze, zijn liefkoozlng ontwijkend
Ik ga tot het eten rusten.
Arme lieveling. Wat vind Ik dat
naar Het komt zeker door dien val van
gisteren. Je zult de gevolgen daarvan
misschien nog wel een tijdje voelen.
ling vinden Zoo’n charmante baas, Wil
son; dit meer speciaal tot mevrouw
Mountflson diende bU het 18de regi
ment huzaren, logeert nu heel rustig In
de herberg, om aan de jachtpartijen deel
te nemen.
Mevrouw Mqjmftlson\Kiheen zeer onder
den Indruk te zijn, én vlui den edelman,
dien zij mlsaeloopen was, ëh-yan den ex-
cavalerlst. <yen ze zou ontmoeten. Id ge
dachten ze hem al bij zich aan hüH;
hij zou ^vel een chic type zijn, haar voor
naamste bezigheid bestond In het aan-
knoopen van dergelijke aanzienlijke rela
ties
Met een wee gevoel sch.een Sibyl het
doel van deze snoevende manier van bedrukt. Ga maar gauw liggen, dan zal
spreken te doorzien. Zoo spoedig ze maar ---
eenigszlns kon. stond ze op en verliet de
iet voortdurend moeten gllm-
kgneepraten overallerlel onbe-
werd haar een marteling
kans even na haar te ver-
WjhaaTde haar in de groote
lien van dan de gevallen, waarin zij niets
«egt en dus louter figuur bly'ft, ligt er
veelal een bereidwilligheid om te helpen in
uitgedrukt, maar een zeer eng-begrensde
bereidwilligheid.
Toen Jezus den ryken jongeling de voor-
waarde .telde, dat hij zün goed zou. ver- gebrek niet altijd in fmantieelen- of
dan volgen, hield dit njgt aller- pde,
von .Tov.na in Hat. rin inn-
ABONNEMENTSPRIJS, per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per ioufier geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
I ter26 2745 ap* t^dagelyks^geopend van 9—uur. Administratie en Redactie Telef.
HELPEN
„Velen, die hun vrienden hun bloed en
Maar zy steken als ’t ware automatisch die
hand uit. Zii hplnt*n nit npn anntet r»lrr>k?t-o_
ook hun is, evenals den ryken jongeling,
het geld het liefst. En dit liefste kunnen ze
niet afstaan, niet eens een deel ervan. Dat
teekent hun gebrek aan naastenliefde en
opo/feringszin. En dit gebrek maakt het hun
feitelyk ónmogelijk bloed en leven, dat ze
aanbieden, maar dat niemand behoeft, te
offeren, maakt het hun onmogelijk te hel
pen. Want hulp is datgene voor iemand
doen, hem datgene te geven, wat hij noodig
heeft, n’et dat, wat wy te missen hebben
en wat we wel doen willen.
Er zyn toch betrekkelyk maar weinig I Jft
bedaart spoedig met
kon verstaan, ik vergat je nog te vertel
len dat ik vanmiddag een telegram heb
ontvangen van Lord Stranraer, dat hij
kou heeft gevat en verhinderd is te ko
men. Omdat we daardoor een heer te
weinig hadden, heb ik kapitein Wilson
ultgenoodlgd om tot Maandag te blijven.
Hij zal het wel een aangename afwisse- met je vader gesproken heb en alles In
(illUMHE (.(II1U\T.
i Dat Is hij zeer gedecideerd, viel
I Brayshaw hem bij. Maar toch zie Ik niet
l In welk gevaar we zijnerzijds te duchten
hebben zoolang hij niet hier In huls Is.
I Zoover ik hem ken. vervolgde Ar-
'cher. blijft hij niet voor een gesloten
deur staan, als hij denkt dat aan den
anderen kant Iets vo^r hem te halen
valt.
Misschien wil Jij hem even roepen, Ri
chard. Maar haast hem niet, als hij in
gesprek is. Ik kan wel zoolang In de bi
bliotheek wachten.
Best, gaf Richard ten antwoord en
ze liepen ieder een andere deur binnen.
In den salon is het één en al schlt-
tering, merkte Brayshaw met een veel-
beteekend lachje op. nadat hij Archer
kend: en voor hij nog iets zeggen kon.
was ze halverwege op de trap.
Ontsteld door haar manier van doen,
keerde hij zich langzaam om en liep diep
ongelukkig naar den salon terug. Het
liefst zou hij naar zijn‘eigen kamer zijn
gegaan^ hij was allesbehalve in de ■tem
ming voor oppervlakkige conversatie
Terwijl hij door de hall slenterde, open
de een bediende de voordeur en Archer
offer eischte van u_,
g»Üug, iet liefste we», voor .Ay hem
een van zijn volgelingen kon accepteeren:
De eisch bleek te zwaar. „En hy ging be
droefd heen, want hij had vele goederen.”
Zoo gaan de meesten onzer ook heen, maar
niet eens bedroefd, wanneer hun het offer
van hun geld gevraagd wordt. Bloed en
leven by manier van spreken, maar n et
hun geld hebben ze aan te bieden. Want
Maar als hem, gaat het zoo menigeen.
Wij zouden wel -^llen nelpen. blogd en
leven willen we aanbieden, maar niet dat
eene, dat jpist noodig is en ons het offer
kost van wat ons Hef is. Zoo blyven we
v vaak, de hand al halverwege uitgestoken,
staan en grijpen n'ét toe. En doen we het
materieelen zin, maar ook gebrek aan lief- soms na aarzeling en strijd, dan is het óf
te laat, óf onder voorwaarden, die aan de
hulp haar groote Waarde en draagkracht
ontnemen, óf op een wyze, die de moreele
waarde ervan verkleint of vernietigt.
Wy helpen zoo’i^raag op onze manier,
maar we moeten doen op de manier
i van hem, die de hulp noodig heeft.. Want
helpen ia niet iets doen voor een ander,
maar dat doen, wat hjj noodig heeft. Dat
maakt juist veelal het offer zoo zwaar. En
kunnen we ons zelf en ons egoïsme zoo ver
overwinnen, dat we dat offer willen bren
gen, dan willen we het gewoonlijk als een
offer erkend z’en. Dat ontneemt aan onze
daad maar al te vaak haar moreele waarde.
„Geef; maar spaar, zoo ge kunt, den arme
de schande van de hand te moeten uitstrek
ken.” Die regel geldt niet alleen voor het
1 geven, van aalmoezen, maar voor het bren- j
gen van alle hulp. En het voldoen daaraan
kost ons gewoonlyk een nieuw offer, da*«
onze eerzucht, onze ijdelheid brengen moet.
Maar we zullen ertoe in staat zyn, wanneer
we ons weten te verplaatsen in den toe
stand van hem, die onze hulp noodig heeft.
Daar hangt ten slotte alles van af, oT
onze naastenliefde sterk genoeg en onze
eigenliefde zwak genoeg is. We zullen kun
nen helpen en goed en doelmatig nelpen,
wanneer we onzen naasten liefhebben als
ons zei ven. Zoo alleen zullen we het mede
lijden voelen en sterk genoeg zyn om de
1 offers te brengen, die alle ware hulp van
ons vraagt.