GEN Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 6500 ex. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, tylEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. ■o. 18698 Zaterdag 8'September 1934 73< Jaargang BERGAMBACHT, BODEGRAVEN, s Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen EERSTE BLAD. van het oot succes als het it, die ieder leest: ICHE COURANT EEN KLEINTJE EEN KWARTJE gebruiken. op i water en bece,e koud tonde, k'ontem Nazomersche dagen. HET LIEF n eigen land moet die weten te ver en Berlijn hebben s den Oceaan zijn t eigen mooie land 1 1 Geniet van zijn blonde duinen en n zijn deftig oud- 25 VOOR VIER FLINKE GROOTE STUKKEN CTS OP ELK PAK EEN BON VOOR FRAAIE GESCHENKEN De uitgewischte schuld. VAN GOOR NAAR HELDER is een flinke afstand I Van den eenen kant van ons land naar den anderen! Maar de Nederlandsche huis vrouw weet, dat met Sunlight Zeep de afstand van goor tot helder heel gauw is afgelegd. Want met Sunlight Zeep is alles heel gauw helder. Brieven uit de Hofstad. I - ‘ersil bestaat ineng-oed ad geweven stoffen ers die nog droegen. HELDER I' FEUILLETON. hoofdstuk VII. (Wordt vervolgd). Dit nummer bestaat uit twee bladen, en een Bijvoegsel. drie tig, dat Sir James haar geen enkel afscheidswoord had nagelaten, en ze ische Plassen niet, ten Gij daar kunt ‘-ren kennen, koon SYGROND. dat U Zoowel voor den wr den wandelaar verlangen moeten over ons heengaan, eer we in eigen leven het evenwicht kunnen vinden, dat ons ons zelf doet zijn en ons de erkenning brengt van de heerlijke rijkdom men van het leven. De lente moge wonder schoon zyn in haar onstuimig verlangen en eindelooze verwachtingen en de volle zomer ons de genieting brengen en de vreugde volle strijd om de vervulling, eerst de na zomer, wanneer het schoon er enkel nog schijnt te zijn om haar zelfs wil, brengt ons de openbaring van het leven in zijn werke lijke heerlijkheid. Die nazomer komt voor den een vroeger dan voor den ander. Het is niet de nazomer van het leven, wanneer de kracht verslappen gaat en het streven eindigt, maar het is de tijd der bezinning en der erkenning, die eerst na veel strijd en arbeid verkregen worden. We leven dan niet meer in de wolken der verwachtingen en niet meer in de felle spanningen der onrust en der zoekende bewegelijkheid, maar in de wondere wereld, die we in ons geschapen hebben, waar eindeloos hoog het blauw van den hemel spant en waar ook in de stormen, die het leven wekken kan, de glans niet wijkt en het evenwicht niet verloren gaat. Over mjjn tuin drijven in het hooge blauw der lucht de Wit-brandende zomerwolken, de bloemen heffen haar kleurige hoofden als in de volle zomerschheid. Maar tus- schen het roerlooze loof der boomen gelen en rjjpen de vruchten, die lente en zomer hebben voortgebracht. Wanneer wij ook in den tuin van eigen leven de vruchten rijpen zien, dan weten we, dat lente en zomer, verwachting en onrust en strijd niet tever geefs geweest zyn. En al moeten we erken nen, dat de oogst grooter had kunnen zyn dan we straks in onze schuren zullen dra gen en wje zal dgt niet moeten erken nen? we zullen toch iets voelen van de voldoening, die in deze nazomersche dagen ons aanspreekt en in de stralende schoon heid rond ons de erkenning vinden van de ryke heerlijkheid van het wondervolle leven. K. PLAATS water zacht te maken: sneb» VOOR OPGAVEN WORDEN VOOR DONDERDAGAVOND 6 UUR INGEWACHT loor Sanatogen- en -duidelijk te iet langer Uw gewekt zult gij innen genieten, iheeren schnftelijk I voedsel moet U zal U dóór en wekt, omdat het zenuwalapte vaaer neeiv ei seen uuc&jcs um gc- wonden. Ik ben erg blij, dat ik besloten per kwartaal 2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad ;k 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. en Redactie Telef. Achttienhonderd pond! Hij was al tijd zoo gul. Maat wat een gekke som! Het is meer dan ik ooit noodig zal heb ben. Heeft hij geen groeten gedaan? Dat zou ik meer op prijs gesteld hebhen dan het geld. Geoffrey haalde den brief te voorschijn en las een tijdje. Na het flnancieele gedeèlte noemt hij nog eens je naam. „Groet Ruth. Jullie belden moesten Daar houdt de brief op. Ik vermoed dat hij enkel nog de kracht had om zijn naam te zetten. Groet Ruth. Jullie beiden moesten”. Ze herhaalde de woorden fluisterend en toen steeg een brandende blos naar hare wangen. Lieve Ruth, ik geloof, dat we wel raden kunnen, wat hij wilde zeggen. Nu ik terugzie en me alles herinner, geloof ik. dat het altijd zijn verlangen was, dat we samen trouwen zouden. Ruth, liefste, als ik later bewezen heb dat ik wer en leed en ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25 byslag op den prjjs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prys. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25. elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerden pry's. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van handelaren, Advertentiebureau* en onze agenten en moeten daags vóe aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn. Er is wonderlijk veel moois in deze na zomersche dagen. Het onstuimig verlangen van de lente en de felheid van den zomer zijn verdwenen. En er is niets dan de stilte en het blauwe waas langs de lage kimmen en hoog in de lucht de witte wolken en rondom het roerlooze, nog groene loof der boomen. Het duurt maar weinig dagen meer dan begint het loof te-gelen en dwarrelen de eerste bladeren naar beneden. Dan krygt de wereld om ons een ander aanzien en be gint het langzame wegsterven. Er is schoon heid ook in dit versterven, maar het is een ander schoon, het schoon der berusting en het schoon der felle kleuren, waarin nog eens de zomer haar felle schoonheid uit doet laaien. Nu is het leven nog in zijn volheid. Maar de schatering en de onrustige bewe gelijkheid zyn verdwenen. Het is als het ware de voldoening. Het is de wondere rus tigheid, het evenwicht van den volkrachtigen me^sch, die het leven niet meer aanziet urn het te begeeren, maar om er de schoonheid van te erkennen en te ondergaan. Het is of alles stiller is en ingetogener. De rumoerig heid van den zomer is voorbij. De menschen zyn weggetrokken uit hun vacantieoorden naar eigen huis en eigen werk. Het leven is geen feestvieren meer en geen rusten in dolce farniente waar de golven murmelen of boven het hoofd de boomtoppen ruischen. Het is teruggekeerd in de oude banen en in de sfeer van eigen huis en eigen arbeid. Maar boven de eigen wereld is de schoon heid van blauwe zomerluchten en rondom fluistert nog het loover van de heerlijkheid van het leven. De genietingen van den zomer ebben nog na. En terwijl we ons werk weer opnemen, kijken we nog rondom en erken nen hoe wonderlijk schoon het leven is. Dit is het, de erkenning en de genieting van de levensschoonheid in rustige evenwichtigheid zonder dat telkens nieuwe verwachtingen en nieuwe ongedurigheid het volledig onder gaan dezer schoonheid storen/Een lente vair verwachtingen en begeeren en een zomer van felle uitschatering van kracht, v^n zoe ken en zwerven moest voorafgaan, eer we tot deze stilheid en deze genieting komen konden, eer we de werkelijkheid erkennen konden van de schoonheid van de wereld om ons en de schoonheid van de realiteit van het Jeven. Is het niet altijd zoo? Strijd Echte l. -vrwwvrvwjz nvyvv ivivivtvviv verdragen elkander flink de waarheid en is verkrijgbaar inkman Zoon eigenaardige, dat het jpnge vrouwtje, dat volhield, ten slotte hoe langer hoe meer aanhang kreeg en de overwinning behaalde op de tirannie van de oudere dames, die het vreemde eendje in de-rustige bijt moesten accepteeren. Het is te begrijpen dat zoo'n figuur hunkerde naar een vacantie die el ders wordt doorgebracht. En zoo omgekeerd koesteren wij in de groote stad verlangen om te gaan naar de landelijke rust, waarin wy gelukkig al die stille intriges van de kleine plaats niet zien. We krijgen dan wel eens een heel verkeer den indruk van die landelijke liefelijkheden, maar dat deert ons niet. Als het zoo eens te praat komt, hoort men dikwijls de ver- -zuchting: u moet 's winters eens terug komen! En dat zegt al genoeg, want al die schoonheid dié wij 's zomers kunnen bewon deren, is ’s winters verdwenen en dan over- heerscht een andere toestand, dien wij ge lukkig niet zien. Ontegenzeggelijk heeft de uitwisseling van stad en land veel invloed gehad op het land, maar ook dat ontgaat aan den vluch- tigen bezoeker daarvan. Kan ons ook niet schelen, want wy zoeken alleen de uiter- lyke zomersche schoonheid en daarmede zijn wij tevreden. Met vacantie! Er gaat by die gedachte al een vreugde uit en wij spitsen ons op de genoegens die ons wachten. Waarheen? Het doet er feitelijk niet toe, als het maar tydelijk wèg is van hier, vhn alle straten en menschen, van de telefoon en de brievenbus, die immers ons voort durend contact zyn met de buitenwereld! Vreemd dat verlangen om tydelijk los te zijn van alles waar je aan vastgegroeid zit en dat je niet zou willen missen. Maar je gevoelt dat een weldadige ontspanning al leen mogelijk is als tijdelyk eens alles opzij gezet kan worden en geen gedachte noch aan heden noch aan morgen je behoeft bezig te houden. Andere lucht, andere omgeving en als het kan zoo min mogelyk mfenseben, dat is het ideaal van de meeste stedelingen, waartoe ook uw brief schrijver behoort. Het vooruitzicht naar de vreugde van de vacantie, het genot daarvan op zich zelf en ten slotte de herinnering er aan. Misschien Ik zweer, dat het anders zal worden, mompelde hij. Doch weldra besefte hij, op welke wijze zijn vader hem tot anders worden wilde dwingen, en haastig las hij den brief ten einde. En toen fladderden de velletjes papier- op den grond. Alle Goden! riep hij en trachtte te beseffen, wat dit voor hem beteekende. Het was duidelijk hij moest leven van twee honderd pond per jaar en zijn beroep. De eerlijkheid verbood hem, ge bruik te maken van het onmetelijke for tuin, dat de wereld zijn eigendom waan de. Dus ik ben straatarm, peinsde hij. Hij stond op en liep naar de deur. Dit moest hij Ruth vertellen In elk geval was er goed nieuws voor haar ze zou achttienhonderd pond per jaar krijgen. Doch aan de deur bleef hij staan. Neen het was beter om eerst tijd tot naden ken te nemen, voor hij iemand vertelde, dat hij onterfd was want daar kwam ken kan hij kreeg een kleur wil je dan. mijn vrouw worden? Ze kwam naderbij en keek hem strak aan. Geoff, vraag je dat, omdat je van mehoudt of Alleen omdat ik van je houd, dat zweer ik. Dan, lieveling, wil ik graag je vrouw worden. Ik geloof, dat ik Je altijd heb liefgehad. Vader vermoedde het, hij hoopte, dat we zouden trouwen. Hij trok haar ha^fc_zlch toe en kuste haar, maar n^et op den mond en dat ver wonderde haar, doch slechts een oogen- blik. - Nu moet ik je verlaten, want ik moet Dr. Granton spreken. Een wandeling zal me goed doen, zei hij met geveinsde vroolijkheld. Wil je, dat ik meega? Neen, ik heb zooveel te overdenken. Ruth, zou je ook met me trouwen als ik arm was? Ze lachte hartelijk om die vraag. Dan zou ik zoo mogelijk nog meer van je houden. Ik ben eerder bang voor aMle rijkdom. Maar ik hoorde, je vanmiddag zei, en ik was trotsch op je. Geoff, ik ben ervan overtuigd, dat je een even goed menseh zult worden als je vader was. en meer kan ik niet zeggen. Kom gauw terug, liefste. Geoffrey wandelde snel naar het huis van den dokter, dat eenlge mijlen verder lag dan Granhem Court. Hij trof den dokter thuis. Naar het Engelsch van PAUL TRENT. Nadruk verboden. had me te beteren, vóór ik dit las. Neen integendeel. Hij probeerde me, zooveel in zijn vermogen lag te helpen. nalistieken levens. Het is één dier helaas maar al te weinige glanspunten in het jaar waarnaar men al lang tevoren kan ver langen. Het is een gelukkige instelling va cantie, niet om de eigenschap dat men niet behoeft te werken, maar wel omdat men •Zich eens een oogenblik los gevoelt van alle verband en verbintenissen. Vandaar dat de z.g. vacantiestemming al eenigen tijd vóór het gewichtige en gelukkige moment in treedt, een stemming die al eenigermate de verbanden losmaakt. Wat men in de vacantie wil is feitelyk alleen het tegenovergestelde van hetgeen men in gewone tyden heeft. Rust willen allen die altijd in de „herrie” leven; vertier willen zy, die in het stille stadje leven. Er is een uitwisseling van de drukke en de stille centra. Koevele hunkeren het heele jaar er naai’ om een weekje in den Haag te vertoeven, te genieten van het strand en van de mondaine drukte op de boulevard. In vele provincieplaatsen droomt men het zich als ideaal om hier te zijn. Vooral het vrouwe lijk deel dier bevolking verlangt er, naar het ons toeschynt, zeer naar om eens opge nomen te worden in de volte, waar niemand hen kent. Want dat schijnt nu eenmaal een bbsessie in de kleinere plaatsen te zijn dat men het gevoel krygt voortdurend onder el kanders controle te staan en altijd op zijn hoede te moeten zijn omdat de kritiek mee- doogenloos is voor haar, die iets durft; die durft een groote stadsmode na te volgen; die durft een eigen bevatting te hebben; die durft zich tegenover het conventioneele gedoe te stellen. Wy grootestadsbewoners begrijpen dat alles niet meer; het ligt te veel van ons. Het laat ons Siberisch koud wat onze buren zeggen als wij in bizarre costuums naar het strand gaan. Misschien zeggen ze heelömaal niets, maar het deert ons niet. Trouwens je weet hier niet eens wie je ouren zijn! De verhalen die uit de kleinere plaatsen wel eens tot ons doordringen, zijn als fabeltjes die wy niet anders dan als zoodanig kunnen aanvaarden. Soms denk je, dat het verhalen zijn uit de oudheid, van honderd of vijftig jaar terug, maar als er dan bij verteld wordt, dat ze van gisteren of verleden week zyn, sta je even verbluft. Eenige jaren geleden trouwde een Haagsch meisje van zoowat 23 jaar met een piepjongen burgemeester van een kleine ge meente .Het is hoogst interessant haar we dervaren in die eerste jaren te hooren. Zy met haar Haagsche gewoonte, kleeding en opvattingen viel daar als een bom in het gezelschap van die plaatselijke autoriteit jes-, zoowel van het vrouwelyk als het man nelijk genius. Wdt dat tot verwikkelingen aanleiding heeft gegeven, was inderdaad humoristisch. Zelfs een zekeru stille boycot bleef niet uit. Maar dit is toch ook het "dat zijn vader wist, wat hij geschreven I had. Toen hij op het punt stond, de kamer. i te verlaten, ging de deur open en trad 1 Ruth de kamer binnen. Van alle Sunlight Zeep, die de Nederlandsche huis vrouwen per jaar gebruiken, zou men een weg kunnen bouwen, die wel 12 maal zoo lang is als de weg van Goor tot Helder! Zóó goed weten onze huis vrouwen, dat zij met Sunlight Zeep alles helder ]<rijgenl MCCXLV. Met vacantie. Als uw getrouwe briefschrijver dezen brief uit de Hofdstad heeft gereedgemaakt, hoopt hy voor een wyle de historie-pen neer I te leggen om in een vacantie verstrooiing I te zoeken van de beslommeringen des jour- l het practlsch op neer. Nog eens las hij den brief na en overwoog lederen zin. „Mijn laatste testament berust bij mijn notaris te Londen, daaruit erf je alles, wat ik bezit, onvoorwaardelijk en je zult milllonair zijn.” Ik zal milllonair zijn, zei Geoffrey en hoorde met ontzetting een klank van triomf in zijn eigen stem. „Maar ie zult mijn bevel gehoorzamen en afstand doen van alles op tweedui zend pond per jaar na twee honderd J virtzvw (a aratvptillr on Ha rflcIoaronHn Ben je boos om iets, wat in den brief staat? Boos is het woord niet. Mag ik den brief lezen? Ik heb liever van niet. Zij keek zoo teleurgesteld, dat hij haastig vervolgde: Vader heeft me opgedragen, een in komen van achttienhonderd pond per jaar voor je vast te zetten. ■dienen. Toen er een uur verstreken was, werd ze ongerust. Ze herinnerde zich, wat Sir James gezegd had, en vreesde, dat er iets e in den brief stond, dat Geoffrey over- stuur gemaakt had. Hij had misschien haar troost noodig en ze haastte zich naar de bibliotheek. Een blik op Geof- frey’s gezicht zei haar, dat er iets ge beurd was. Geoff, wat is er. Graag had hij zijn hart uitgestort en alles verteld, maar iets hield de woorden terug en hij staarde haar zwijgend aan. Lieve Geoff, riep ze smeekend. 't Is niets, Ruth. Ik ben een beetje j van streek door het lezen van dezen brief. i Kun je me vertellen wat er in staat? Vader heeft er geen doekjes om ge- voor je eigen gebruik en de resteerende achttienhonderd voor Ruth Wynne.” De woorden waren duidelijk en lieten geen andere uitleg toe. Weliswaar was deze brief geen wettig stuk en hij was er niet aan gebonden. Doch hoe luidde de voorafgaande zin? „Ik ben overtuigd, dat je, ondanks je fouten, een man van eer bent, en ik ver trouw je volkomen.” Ja, als man van eer bleef hem geen andere weg hij moest zijn vaders wen- schen naar den geest en de letter uit voeren. Tweehonderd pond per Jaar! Zijn klee- ren kostten meer dan dat’ Smithson ver diende bijna zooveel. Belachelijk, om van hem te verwachten, dat hij. van vier pond per jaar kon leven! Was zijn vader wel bij zijn volle ver stand geweest, toen hij dezen brief schreef? Hij had Sir James in geen we- ken gezien. Misschien had de ziekte zijn geestvermogens gekrenkt. Hij zou on- mlddellijk Dr. Granton opzoeken. Hij kon geen rust vinden, vóór hij zekerheid had. Ruth had met groot ongeduld op Geof- I frey’s terugkomst gewacht. Ze was ver- f ch Tnmnc haar aaon onlml l twijfelde er niet aan, of hij had dit In den brief aan Geoffrey gedaan. Aan eenlg financieel voordeel dacht ze niet, Ruth gat niets om geld en zou, Indien noodig. blijmoedig haar brood gaan ver- enwoordig, voor dj, ïsch methode toe te I volkomen gespaard hard wrijven en len zelfwerkende waseb. enmaal kort koken, nen een hagelwi», ‘de wasch. ‘feeds alléén, ronder ep of zeeppoeder. En ifzlug het aangeeft G0UD8CHE COURANT. i soliede Boek- jór de plaatsing ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.90, per weel o.„0 ir„ o Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ3.80. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, by onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie Interc. 2745. Postrekening 48400. vriendschap moet kunnen te zeggen.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1934 | | pagina 1