1
-n
-'V 1
W
Armsieraden.
Het Arnhemsche Orkest.
Directeur J. H. B. Spaanderman Jr.
Filmnieuws.
De film „Dood Water".
Staakt het vuren
11 November 1918: Wapenstilstand.
Voor de Jeugd.
-
Raadsels voor de Jeugd.
Parvjs-Hanoi en terug.
Hoe ver men ook in het verleden
teruggaat, steeds zijn er bewezen
voor de aanwezigheid van sieraden.
De zucht om zich met sieraden te
tooien is dan ook waarschijnlijk zoo
oud als de menschheid zelve. Alle vol
keren, zoowel de onbeschaafde als de
geciviliseerde zyn er steeds op uit ge
weest, hun uiterlijk schoon door meer
ge mouwen voor de elegante toiletten
treffen we in Europa het eerst aan
tijdens het Oost-Romeinsche keizer
rijk, daarin gedurende de Middel
eeuwen en tijdens de Renaissance- en
Barokperiode. De Rococo-mode in het
midden der 18e eeuw brengt ons pas
de halve mouwen, waardoor de onder
arm vr\j kwam, zoodat ook voor het
f wom, ziuuuai ook voor nêi
minder artistieke sieraden te ver- aanbrengen van sieraden weer gele-
hoogen. Duidelijk zit het doel vóór om genheid bestond. Toen kwam dan ook j
de voordeelen van het lichaam te ac- j de armband in eere, allereerst uitslui- i
een ueeren of de nadeelen te camou- tend in den vorm van paarlensnoeren
tieeren. Steeds waren het voorname- met een slot. Aan het einde van de I
4e vrouwen, die aan de opschik J 18e eeuw kwam als galatoilet voor de
van haar lichaam de meeste waarde i dames der „upper ten" de mouwlooze
hechtten. Niemand zal dah ook kun- japon in de mode, zoodat toen de arm- i
nen ontkennen, dat een sieraad van band tot een aesthetische noodzakt- j
oud of modern maaksel een dame m lijkheid werd.
avondtoilet een speciale bekoring De huidige tijd met zijn zeer spor-
geeft. Een sierlijk paarlencollier, een tieve note, met zijn drang naar licht.
fraai bewerkte gouden vinger- of j lucht en water is den armband gun-
armband of artistieke oorhangers zijn I stiger gezind dan een periode daar- j
wel geschikt om een ejegante vrouw
extra luister bjj te zetten.
By de meeste sieraden is het ge
bruik door de eeuwen heen nagenoeg
gelyk gebleven. 'Een uitzondering
maakt echter de armband, want er
zyn perioden geweest, waarin de arm
band totaal niet gebruikt werd. Tot
de geboomte van Christus kenden en
droegen alle volkeren der oudheid,
zoowel in Europa als in het Oosten,
den armband. Daarna verdween hij in
Europa van het tooneel. In de Middel
eeuwen, in het Romaansche en Go-
thische tijdperk wijst niets op het
dragen van armbanden. Hetzelfde
geldt voor de Renaissance en de daar
opvolgende periodes. Eerst in de 18e
eeuw komen ze weer op het e§rst3
plan, en vooral in den Franschen Re
volutietijd waren ze weer gewild. Tij
dens de Directoire droegen de dames
zelfs aan beide armen bijzonder bree-
de metalen armbanden. De 19e eeuw
bleef den armband trouw en thans
speelt hij ook weer een belangrijke
rol in het modeleven.
De mode der kleeding heeft op het
dragen van armsieraden grooten in
vloed gehad. Wanneer voor de toilet
ten der dames lange mouwen werden
voorgeschreven, verdween de armver-
siering, enkele onbeduidende uitzon
deringen daargelaten, geheel. De lan-
voor. Echter hebben de vele pogingen
voornamelijk uit Amerika afkom
stig om den armband aan den bo
venarm of zelfs om den enkel te dra
gen, geen succes gehad; voor derge
lijke overdrijving zijn de meeste
dames niet te vinden. De tegenwoor
dig gebrachte vormen worden mee-'
rendeels om den pols, doch ook op wil
lekeurige plaatsen van den onderarm
gedragen. - Men maakt onderscheid
tusschen banden, die niet geopend en
gesloten worden, en die, waarmee dit
wel gebeurt. Den laatsten tijd wor-
den ook veeren armbanden gebracht,
die van achteren open zijn. De sluitin
gen zijn zeer gevarieerd, het meest
ziet men die met een veertje.
De moderne armband is tamelijk
breed, hij is glad of van voren op or
namentele wijze open gewerkt. Naast
de gladde en eenvoudige armbanden,
ziet men ook de schakel- en ketting
armbanden nog steeds veel dragen.
Bij deze soorten wordt de sluiting zoo
onopvallend mogelijk aangebracht,
zoodat het geheel niet onderbroken
wordt. Veel brengt men den laatsten
tijd weer de markasiet- en vooral de
oude granaat-bewerking. Voorkeur
hebben hier krachtige gebogen lijnen
en een afwisseling van doffe en glan-
I zende bewerking.
DE NEDERLANDSCHE FILMINDUSTRIE
ZIT NIET STIL.
Producties, die komen zullen.
De Nederlandsche filmindustrie zit niet
stil. „Het meisje met de blauwe hoed", „Op
hoop van zegen" en „De familie van mijn
vrouw" zijn toekomstbeelden, die spoedig
verwerkelijkt zullen worden. Thans worden
wederom eenige andere werken aangekon
digd. De directie van N.V. Monopool-film
te Rotterdam deelt mede, dat „De big
van het Achtste", waarvan zij sinds gerui-
men tijd de verfilmingsrechten bezit, in
productie zal komen. De regie zal Max No-
seck voeren, terwijl Hans May de muziek
componeert. Aanvankelijk werden met Louis
Davids en Margie Morris onderhandelingen
gevoerd betreffende de partituur, doch deze
zijn thans afgesprongen. Sylvain Poons, ons
welbekend uit „De Jantjes"- en „Bleeke
Bet" is geëngageerd voor de hoofdrol.
Dezelfde maatschappij heeft voorts het
boek van Leo Ott, getiteld „De haven" aan
gekocht; Siodmak, die blijkbaar niet veei
interesse had om de soldaten-groteske te
regisseeren, zal zich met de spelleiding van
deze film belasten.
Naar wij vernemen is ook Gerard Rutten
met een groote speelfilm begonnen. Wij j
herinneren in dit verband aan de film
„Dood Water", welke de vorige week met j
zoo'n uitbundig succes te Den Haag in eer- j
ste voorstelling vertoond is, en welk werk
ook van de hand van Rutten is. Het nieuwe I
product zal „De vliegende Hollander" hee-
ten en een episch werk worden over de Ne- i
derlandsche luchtvaart, in net bijzonder de
wekelyksche luchtverbinding tusschen Ne-
derland en Indië.
I Simon Koster schrijft, met medewerking
van vooraanstaande personen uit lucht-
S vaartkringen het manuscript.
Andor van Barsay, de chef-operateur van
„Dood Water" zal bij de nieuwe film even
eens zijn medewerking verleenen.
Behalve een groot aantal Nederlandsche
acteurs, zullen ook eenige van de bekendste
piloten uit onze luchtwereld medewerken.
'De eerste opnamen beginnen binnen een
korten tijd en de verfilming van „Lahar",
het filmwerk, dat op Java opgenomen zou
worden, is daarom voorloopig uitgesteld.
4.5 MILLIOEN VROUWEN WILLEN AAN
DE FILM.
En Hollywood zocht helden, helden
De Amerikaansche statistiek heeft vast
gesteld dat vier-en-een-haif millioen vrou
wen aan de film willen. Vier-en-een-nalf
millioen verwachtingen, waarvan er per
millioen slechts zeventien in vervul
ling gaan!
Zeventienvan één millioen vrouwen, die
uit het Leger van Naamloozen en Wachten
den naar voren dringen en het ongelooflijke
succes hebben, dat hun namen in iiet spe-
Iers-register zijn genoemd! r
Zeventien op één millioen.!
En ook dit is reeds een sprookje, want
tegenwoordig hebben vrouwen in Hollywood
zoo goed als geen uitzichten meer. Holly-
wood heeft te veel vrouwen... I
Hoe is dat zoo gekomen? Heel eenvoudig:
de Amerikaansche film heeft het „karakte-
riseeren" op haar geweten De groote
CONCERTEN DOOR DE ARNHEMSCHE ORKEST VEREENIGING TE GOUDA.
Zooals wij met enkele woorden reeds
mededeelden, bestaan er plannen in Gouda
eenige concerten te doen geven door de
Arnh. Orkest Vereeniging onder leiding van
Jaap Spaanderman
Deze plannen nemen vasteren vorm aan
en het ziet er naar uit dat de pogingen die
een aantal onzer stadgenooten tot dit doel
in het werk stellen, zullen slagen. In ieder
geval is het al zeker dat een concert door
bovengenoemd uitstekend orkest zal ge
geven worden op-15 Nov. a.s. in den Nieu
wen Schouwburg. Dit concert zal een uni
cum zijn in het Goudsche muziekleven, om
dat het wordt gedirigeerd door een oud-
Gouwenaar Jaap Spaanderman, terwijl een
oud-stadgfenoote, de bekende sopraan Jo
'Helligrath van Rijmenam als soliste zal op
treden. Zij zal met orkestbegeleiding oa
een werk zingen van Willem Kerper, die
mede naar men weet een geboren Gouwe,
naar is. Hieraan kan nog worden toegevoegd
dat de voorzitter van het Bestuur der A.
O. V., Prof. Dr. M. J. van Uven ook al uit
Gouda afkomstig is.
HIER SCHEERT MEN LEEUWEN'.
•*4 Jonge, daaf is moed voor noodig!
Dat valt wel mee; tot heden is nog
geen leeuw gekomen!
„show-films" brachten honderden mooie en
aardige vrouwen op het witte doek, en elke
vrouwelijke hoofdpersoon stelde een nieuw
type voor. En ieder nieuw type liep in min
der dan geen tijd honderdvoudig in Holly
wood rond, in de hoop „actueel" te zijn, en
werk te vinden. En men had toch in ieder
geval veel vrouwen noodig bij de showfilms!
Eén enkele succes-film... en reeds waren,
er vele nabootsingen.
Maar nu is dat alles uit. De kerkelijke
veldtocht tegen de prullerige- en misdadi-
gers-films heeft verrassende resultaten be
reikt, sedert zij de geheime, ofschoon aan
alle Amerikanen bekende, subsidieering van
de regeering vond. Geen producent, die
eenig gevoel van eigenwaarde heeft en van
de toekomst nog succes verwacht, zou het
durven wagen het soort films, die tot nu
toe gemaakt werden, te draaien. Het vacht
woord is nu: „serieus" en „artistieke waar-
VERKLAARBAAR.
Hij keek me zoo aan alsof hij van me hield!
Ja, ik dacht al, wat ziet hij er dom uit!
Maar dit stoot op moeilijkheden, zooals
blijkt. Wat moet men met de honderden
aardige en mooie vrouwen als men
geen mannelijke spelers heeft? Sedert Clark
Gable als een nieuw minnaars-type ontdekt
werd en dat is ook al weer eenige jaren
geleden werd geen werkelijk nieuwe,
mannelijke star gevonden. En de succesvolle
mannelijke artisten zijn voor het grootste
gedeelte alweer heengegaan. De gebroeders
Barrymore Lionel en John zijn met
hun zuster naar Engeland gereisd. Lewis
Stone, de voortreffelijke karakterspeler, is
geëngageerd door Greta Garbo, en is alleen
nog maar te zien in flims met deze star.
Wallace Beerg, de helden- en karakter
speler van beteekenis, kan per slot niet in
iedere film gebruikt worden.
- En verder? Niemand!
Ongelukkiger wyze heeft de schikking om
kunstenaars van andere naties in Hollywood,
te laten spelen, en die getroflen werd, daar I
de groote Amerikaansche stars weggingen,
geen groote resultaten gehad. O.a. heeft
Charles Laughton, de beroemde „Hendrik
VIII", ook juist zijn voorloopige inwilli
ging, om in Hollywood te werken, weer
teruggetrokken. En men heeft juist helden
zoq noodig.
Malaise in Hollywood! Weer eens ma-
laise in Hollywood. En zooals schynt
I is deze malaise ernstiger en beslissender,
f dan de vorigen. Nu tracht men nog omiop
J de Europa-reizen van de groote Amerikaan
sche filmmagnaten mannelijke talenten te
ontdekken.
En de vier-en-een-half millioen vrouwen
die aan „de film" willen? Geen uitzichten,
werkelijk geen uitzichten hebben zij. Maar
I Hollywood heeft het ook nog nooit met
menechen en menschenlevens zóó nauw ge
nomen...
IBoomen en heesters voor de
tweede maal in bloei.
Gouden regen aan de spits.
De Ned. Phaenologische Vereeniging
heelt een enquête gehouden naar een
tweeden bloei van boomen en heesters.
Bij rangschikking van de gegevens
naar de planten blijkt, dat de tweede
bloei van den gouden regen net meest is
vermeld, dan volgen appelboomen, wilde
kastanjes, rhododendron, sering, weige
lia, jasmijn, magnolia, acacia, laurier-
kers.
De georgrafische verdeeling van de be
richten geelt te zien, dat drie vierden
van het aantal uit Holland en Utrecht
aikomstig waren. Hoewel de wijze van
publiciteit op deze verdeeling ook van In
vloed kan zijn geweest, blijkt toch wei
uit ingekomen berichten, dat het ver- 1
schijnsel van den tweeden bloei ln het
Westen opvallender was dan in het Oos-
ten.
Behalve deze boomen en heesters wer-
den nog van verschillende zijden ge- i
noemd de kruidachtige gewassen: aard
bei en papaver. Op de vraag naar de
oorzaak, die juist dit Jaar den tweeden
bloei heeft bevorderd, kan worden ge
antwoord, dat zeer waarschijnlijk de
droogte hiervoor aansprakelijk moet
worden gesteld. In vroegere zeer droge
jaren is het v„erschijnsel ook waargeno
men. Zells is de overeenkomst van de
opnieuw bloeiende soorten bijzonder
groot met die van het bij uitstek droge
jaar 1921. in het phaepologische verslag
van dat jaar door wijlen dr. H. Bos op
gesteld, worden deze soorten alle ge
noemd, met Inbegrip van papaver en
aardbei.
In overeenstemming hiermee ls het feit
dat talrijke inzenders vermelden, dat
speciaal jonge of pas verplante boomen
den tweeden bloei vertoonden. Dit zijn
dus de exemplaren, die nog niet zoo diep
geworteld zijn en daardoor in een dro
gen tijd eerder watergebrek zullen krij
gen.
De gegevens omtrent den regenval
doen zien, dat deze zomer wel droog ls
geweest, doch lang niet zoo opvallend als
die van 1921. Zeer waarschijnlijk is dan
ook niet ^et tekort aan regen van den
zomer zelve, dat hier de voornaamste rol
heeft gespeeld, doch eerder het feit, dat
sinds de bultengewono rijke regenmaand
October 1932 nagenoeg alle jaargetijden
een tekort aan regen hebben gehad, spe
ciaal de winters 1932—'33 en 1933—"34.
Daardoor ls de grondwaterstand ln den
laatsten tijd steeds gedaald en dit heeft
zijn invloed doen gelden op de water
voorziening der boomen. In 1921 is dit
sneller tot stand gekomen, omdat de
droogte toen intensiever was.
De tweede bloei moet dus niet worden
toegeschreven aan invloed van tempera
tuur; de zomer was niet bovenmatig
warm; het najaar wel, doch dit kan niet
gewerkt hebben op ontwikkeling van
bloemknoppen, die ln Augustus is be
gonnen.
No. 1363.
De huisvrouw
heeft voor dage
lij ksch gebruik 't
moest aan een rok
met blouses. Met
dit verlangen re
leening, houdend,
bieden wij do pa
tronen van deze
rok en blouse te
zamen aan voor
slechts f 0.58. Be
stelt men een pa
troon apart, dan
kost dit f 0.40
voor de rok en
rok f 0.40 voor de
blouse. Om U nog
meer ter wille te
zijn, hebben wij
.leze patronen be
schikbaar gesteld
in alle malen. De
rok is gedacht
van tweed, waar
mee men ook de
J noopen kan over
trekken, en de
blouse, die desge-
wenscht met lan
ge mouwen kan
worden gemaakt,
van waschbaar
satijn.
o -is'}
1
J?*"
Twee spelkieken uit de
film „Dood Water", welke
wordt uitgebracht door de
N. V. Metro - Goldwyn
Mayer Filmmaatschappij.
De film, waarvan wij in
ons vorig nummer een be
schrijving hebben gegeven,
werd geregisseerd door
Gerard Rutten. Simon
Koster maakte het manus
cript.
De hoofdrollen van deze
film, die den toeschouwer
verplaatst naar Volfndam,
worden vervuld o.a. door
Jan Musch, Jules Ver-
straete, Helga Gogh als
Maartje en Bets Ranucci
Beekman.
De film werd op de Int.
Filmtentoonstelling der
I Biennale te Venetië be
kroond met de Coupe In
stitute Naziopale Luce.
Door Martin P. van Valckenbergh.
Stil herdenken wy het einde van een
vier jaar lange slachting, van een
vreeselyke massamoord en in ons
innerlijk ryst een gebed, dat een her
haling hiervan ons en onze kinderen
toch bespaard moge blijven...
Donderdag, 7 November 1918 is het... en
aan het Fransche front knallen nog steeds
i de schoten, fluiten nog steeds de scherpe
granaatsplinters in het rond... in de verte
|f dondert nog het Duitsche geschut. Maar
tóch gaat de laatste acte van een drama
t zonder weerga, een tragedie van monster-
I achtige grootte, een aanvang nemen! De
Duitsohers hebben verzocht de voorwaarden
te mogen vernemen, die maarschalk Foch
en zyn bondgenooten wenschen te stellen
voor het sluiten van een eventueele vrede!
Parlementairs zullen die voorwaarden ko
men bespreken!
De sector, waarin deze laatste ronde zich
zal afspelen, is die, waarin het korps van
den Franschen generaal Debeney is opge
steld. Het is geen gemakkelijk terrein...
sinds den laatsten, hevigen strijd! De we
gen, vernield door granaattrechters, ver
sperd door versplinterde boomen, dienen tot
rustplaats van de laatste dooden van den
wereldoorlog. Tenminste... dat is ons aller
noop dien dag! Meerendeels zyn het de
lijken van gesneuvelde Duitschers, die over
al verspreid" liggen. Want den dag tevoren
waren zy door de Fransche legerkorpsen
achteruit geslagen en daarby lieten tal van
hun makkers het leven... de laatste dooden,
de laatste offers., mogen zy waarlijk de
allerlaatste oorlogsoffers zyn op aarde!
Dan zijn zy' niet voor niets gestorven!
Herfstgeuren hangen in de lucht!... Er
ligt haast iets feestelijks over het kale,
vernielde, doorploegde, trieste landschap:
maar dat bestaat alléén in ons oog... In
werkelijkheid is alles nog even triest en
tomber als alle andere dagen, die wij hier
doorbrachten.
'Haudroy is ongeveer 2 Kilometer verder.
De Fransche voorposten liggen ter weers-
lijden van den zandweg, die naar ia Ca
pelle leidt. Een geweldig gat is vlak voor
ons in dien weg geslagen, b» hnn terug
tocht op la Capelle hadden de Duitschers
daar. een mijn achtergelaten, als vriende
lijke begroeting van hun tegenstanders!
Kort daarop werd een deel van dien weg
door de Duitschers heroverd en men her
innerde zich de mijn van Haudroy! Drie sol-
laten werden erop afgestuurd om de mijn
onschadelijk te maken. Maar het ding ont
plofte, juist toen het drietal er vlak bij
was... Zij maakten een luchtsprong... hun
ledematen vond men her- en derwaarts
verspreid in de velden, rondom den zand-
weg...
De laatste uren van den wereldstrijd wer
den overigens gekenmerkt door tal van der
gelijke, half tragische, half komische ge-
Er was 's morgens order gekomen, dat
het vuren in den middag gestaakt moest
worden. Dan-zouden de onderhandelaars de
Fransche voorpostenlijn overschrijden! Iets
ongekends was dat: het vuren staken!
Er ligt haast een zekere wijding in dat
woord!
Maar toep het uur aanbrak, waarop de
vuurwapenen zouden moeten zwijgen, waren
de soldaten niet te houden! Van wachter,
was geen sprake! „Voorwaarts!" wilden zij,
de bemodderde poilu's!... En de granaat
trechters vulden zich opnieuw met dooden,
krijgsgevangenen werden gemaakt, gewon-
DE STRIJD OM DE STAART VAN
JAKHALS.
Hoe de Leeuw koning der woudbewoners
en de Arend heerscher der vogels werd.
Door J. REIJNDERS.
Leeuw ligt uitgestrekt in de zon. Zijn
oogen zijn gesloten, manr zijn verstandige
vrouw, tante Leeuwin, die met de kleine
leeuwtjes speelt, weet heel goed dat papa
Leeuw heelemaal niet slaapt en dat het
minste geringste hem zoowaar wakker
maakt; daarom laat ze de kleine leeuwtjes
maar zachtjes naast zich spelen. Ze zijn
net bij de rand van het bosch, als tante
Leeuwin zoo'n raar kruipgeluidje tusschen
de boomen en de boschjes hoort. Ze spitst
haar ooren en steekt haar neus speurend in
de lucht. Ja, dat had ze wel gedacht. Dat
is de slinksche jakhals, die alweer haar mar.
komt lastig vallen. Tante Leeuwin heeft
Jakhals altijd gehaat, omdat die zoo kwaad
spreekt. Zacht roept zij haar kleintjes om
achter haar te blijven en héél Btil te zijn,
om te hooren wat Jakhals nu weer te zeg
gen heeft. Zij zien Jakhals dicht bij Leeuw
komen, die aldoor zijn oogen gesloten heeft
en Jakhals, die denkt dat Leeuw echt slaapt,
durft nog een beetje naderbij te komen, en
fluistert hem iets in het oor. Maar daar
geeft Leeuw hem een fiksche slag in het
gelaat. Arme Jakhals slaakt een kreet, en
wrijft met zijn poot over de pijnlijke plek.
Dan buigt hij zich heel onderdanig naar
Leeuw en vraagt deze nederig of hij hem
te woord kan staan, want hij heeft heel be
langrijk nieuws. Leeuw rekt zich eens uit,
op zijn dooie gemak en gaat dan rechtop
zitten. Dan zegt hij met een geweldig harde
stem:
Als het nieuws heel belangrijk is, kun
je het me zeggen, maar o wee als je weer
met die kinderpraatjes komt aanzetten, van
hoe kameraad Olifant en oom Zeekoe bakke
leien, of hoe die leelljkert van een neef
Haas weer zoo nieuwsgierig is, want dar.
den vielen weer krimpend terneer... Toen
stuurden dé Duitschers op alle punten van
de bedreigde linie parlementairs naar de
Franschen. Dèt hielp! „Staakt 't vuren!..."
werd er overal geblazen.
De officieren, die door generaal Debeney
waren aangewezen om de Duitsche onder
handelaars te ontvangen, waren reeds aan
wezig op de plaats, waar het eerste con
tact zou plaats hebben. Als plaats van sa
menkomst was overeengekomen: de'toegang
tot la Capelle! Daar stond een steenen villa
omgeven door hooge boomen. Daar was
reeds sinds eenigen tyd het bureau van een
Franschen majoor van den Staf gevestigd.
Op het afgesproken uur begaven de ver
schillende officieren, waaronder ook een
Duitsche koerier, zich naar den weg, die
doorweekt was van de regens, die den laat
sten tijd gevallen waren. Het was geen pret
tig verblijf, daar op dien slykerigen weg en
toen uur na uur verstreek, zonder dat de
Duitsche onderhandelaars verschenen, be
sloot de commissie van ontvangst in de villa
verder te blijven wachten. Inmiddels viel
het duister in...
Het was byna negen uur in den avond,
toen in de verte lichten naderden! De sol
daten, die den weg bewaakten, rekten zich
nieuwsgierig uit, gewekt uit hun stoïcyn-
sche rust. De grond was drassig, vier dagen
achtereen hadden zy stevig gestreden, hun
uniformen waren zwart van de modder...
Deze poilu's beseften nog maar ten deele,
wat het naderen van die lichten voor hen
kon beteekenen! Instinctmatig grepen zy
het geweer vaster beet: lichten, die nader
den... naderden...!
Maar hun aanvoerder, een flinke, jonge
kapitein, Lhuillier geheeten, 23 jaar oud,
geeft een kort bevel... „Staakt 't vuren!"
was immers geblazen!
De eerste auto is thans naderbij gekomen.
Een enorme, witte vlag is in den koker Voor
het vaandel gestoken... blinkt in het licht
van de scherpe autolantaarns. Lhuillier stelt
zich midden op deh weg op en steekt de
arm omhoog: Halt! De remmen knarsen, de
auto staat stil. Drie andere volgen.
Een generaal in groot tenue, de borst be
dekt imet orden, stapt uit, nadert den
Franschen kapitein: „Général de Winter-
feldt, de la mission de parlementaires alle-
mands."
Hij spreek uitstekend Fransch, is vroeger
militair attaché te Parijs geweest.
„Mon capitaine", zegt de generaal, „ik
bied U mijn welgemeende excuses aan, dat
ik pas zqo laat kom; materieels hindernis
sen zijn de oorzaak daarvan... de slechte
toestand van de Wegen... Ik heb de eer U
de heeren van mijn geleide voor te stellen
„Generaal", antwoordt Lhuillier, „ik heb
geeneriei bevoegdheid U officieel te ont
vangen. Ik verzoek "U weer ih te willen
stappen en mij te volgen."
De Duitsche hoornblazer, die op de tree
plank van de eerste auto had gestaan, wordt
vervangen door een Franschen trompetter,
korporaal Sellier. En door den nacht van
den Ten November klonken de régiments-
marschen van het 171e régiment infanterie,
van het 19de en 26e bataljon jagers te voet
en van alle andere korpsen van de 166e in
fanteriedivisie, welke dezen sectbr bezet
hield. Soldaten kwamen over de omgewoelde
velden aanloopen, renden achter de auto's
aan... „Vive la France" galmde hier en
daar in 't donker! Maar enkele pessimisten
kropen weer achter hun mitrailleur... zij
vertrouwden het nog niet!
En in het Duitsche hoofdkwartier seinde
de keizerlijke staatssecretaris b. d. «von
Hintze aan het Ministerie van Buitenland-
sche Zaken te Berlijn:
„Duitsche wapenstilstandscommissie van
daag 12 uur uit Spr in auto's vertrokken
naar de Fransche linies. Samenstelling:
Staatssecretaris Erzberger, voorzitter.
Gezant graaf Oberndorff.
Generaal-majoor von Winterfeldt.
Kapitein-ter-Zee Banselow.
Verder reden een kapitein, een hoornbla
zer, een tolk en twee schrijvers mee. Gene
raal von Gündell heeft zich teruggetrokken.
Een tweede groep volgt vandaag om drie
uur namiddag vanuit het hoofdkwartier van
den Duitschen legergroep onder den kroon
prins, Majoor Düsterberg, majoor Brink-
mann, majoor KWèbel, majoor von Böttiger
en op wensch van staatssecretaris Erzber
ger en graaf Oberndorff legatieraad Frei-
herr von Lersner. Verder enkele admini
stratieve officieren en een journalist" (w.g.)
enz.
Een snelle opeenvolging van telegrammen
was het resultaat van. de onderhandelingen.
Op 11 November kon von Hintze naar
Berlijn seinen:
„Wapenstilstand vandaag 11 uur 55 van
kracht geworden!"
Groot was de blijdschap, de hoop, in alle
landen ter wereld...
Het was een paar minuten vóór het elfde
uur van den elfden dag der elfde maand,
schrijft Winston Churchill in zyn boekje:
„Drie jaar wereldbrand", en ik stond aan
het venster van myn kamer, die uitzag op
Northumberland-Avenue, richting Trafal
gar Square. Ik wachtte daar tot de Big-Ben
zou vertellen, dat de oorlog voorbij was.
Mijn geest dwaalde terug oyer de bloedige
jaren naar het tafereel en
van den nacht op de
naar datzelfde carillon h
het teeken tot den oorlog
land aan onze vloten en
geheele wereld te geven!
geleden!
De minuten verstreken... ik
der matheid van jubel. Het geheele enorme
uitrustingsbedrijf, waar ik als minister van
munitie de verantwoordelijkheid voor had,
was als met één slag weggevaagd", liet een
leegte achter. En m'n geest bleef werk
tuigelijk hangen aan de problemen van de
demobilisatie. Wèt moest er met onze drie
millioen munitie-arbeiders gebeuren? Hoè
smeedde men toch wel zwaarden om in
ploegscharen? De hefboomen moesten wor
den overgehaald... niet volle kracht achter
uit!
En toén, plotseling, d& eerste slag in de
verte. Ik keek opnieuw naar de breede
straat onder mij. Zy was verlaten. Uit het
portiek van een der groote hotels, in ge
bruik van regeeringsdiensten, stoof het
slanke figuurtje van een typistetje, dat
wildweg gesticuleerde... juist terwijl de
tweede slag van den Big Ben weerklonk.
Dan ijlden opeens van alle kanten mannen
en vrouwen de straat in. Stroomen volk
golfden uit alle gebouwen! De klokken van
Londen begonnen te luiden! Northumber
land-Avenue was nu gevuld met honderden,
neen duizenden menschen, die opgewonden
heen en weer renden, schreeuwend en gil
lend van vreugd! Ik kon zien, hoe het op
Trafalgar-Square reeds krioelde. Rondom
mij, ifi het Hoofdkwartier zélf, Hotel Me-
tropole, was de grootste wanorde uitge
broken! Deuren sloegen dreunend dicht...
voeten klikklakten de gangen door. Ieder
een stond van zijn bureaustoel op, wierp pen
en papier terzijde... Alle banden waren ver
broken! Het tumult nam toe... wakkerde
aan tot een storm. De straat was een zieden
de menschenmassa. Vlaggen verschenen als
bij tooverslag! Stroomen mannen en vrou-
wen golfden aan van het Embankment! Zij
vermengden zich met vloeden, die aanstuw-
den van het Strand op hun weg om den
koning te gaan toejuichen. Bijkans vóórdat
de laatste klokslag was weggestorven, wa
ren de strenge, op oorlog en luchtraids ge
spannen, ordelijk-gedrilde straten van Lon
den verkeerd in een zegevierend pandae-
monium! De ketenen, die de wereld gekluis
terd hadden» gehouden, waren verbroken!
Schakels van gebiedende noodzaak, scha
kels van discipline, schakels van bruut ge-
weld, schakele van zelfopoffering, schakels
i van verschrikking, schakels van eer, die het
grootste deel der menschheid hadden samen-
gehouden dat alles was losgespron-
gen op het geluid van een paar klok-
slagen! Veiligheid, vrijheid, vrede, tehuis,
de lieve gestalte bij het haardvuur dat
t had men weer na 52 maanden van grimmige
j ontwrichting. Althans, zoo scheen het op
dat oogenblik.
Het gordijn valt over het lange front in
j Frankrijk en Vlaanderen. De verzachtende
J handen van tijd en natuur, het snelle her
stel der vreedzame industrie, hebben reeds
i de kratervelden en gevechtsljjnen, die in
wijden boog tusschen de Vogezen en de zee,
voor kort nog de lachende velden van Frank
rijk besmeurden, doen verdwijnen! De puin-
I hoopen zijn herbouwd, de versplinterde boo
men door nieuwe vervangen. Alleen de kerk-
hoven, de monumenten en kapeltorenspits-
jes met hier en daar een vervallen loop
graaf, of een grooten granaattrechter, drin
gen den reiziger de herinnering op aan het
feit, dat hier 25 millioen soldaten streden
en dat twaalf millioen gewond of gedood
zyn in de grootste der menschelyke wor
stelingen, thans al ruim 15 jaar geleden.
Genadige vergetelheid weeft haar sluiers,
de invaliden strompelen weg, de treurenden
vallen terug in den triesten schemer van
herdenking, een schemer, waar slechts éven
het licht doorbreekt, namelijk op den dag
van Allerzielen, thans kort geleden. Dan
zijn de graven der gevallenen bedekt met
bloemen en knielen weenende vrouwen en
mannen bij hun gevallen broeders en ka
meraden neer. Maar nieuwe jeugd staat op
en eischt haar rechten. En de strooming der
eeuwen vloeit voorwaarts, zelfs over de
slagzöne, alsof alles slechts een droom ware
geweest. Is dat alleen een hoofdstak uit
een wreede en zinnelooze geschiedenis? Is
het 't einde? Zal in later jaren het genie
der grooteren juist in de heetste conflicten
inspiratie vinden voor een hecht gebouw
van veiligheid en vrijheid: de glorie van
Europa?... i
KUNST.
Teneinde Uw lippen te bewaren voor
springen, is het geraden ze 's morgens te
baden met lauw water; ze daarna in te
smeren met kamfercrême en ze na een
kwartier met glycerine te bevochtigen. Uw
lippen zullen dan hun natuurlijke frischheid
behouden.
wordt ik vreeseljjk kwaad op je, onthoud
dat maar! Dan sla ik je oogen dicht en dan
pak Ik je staart vast en gooi jou in dat
boschje, wacht maar!
Jakhals beeft van schrik. Maar ditmaal
heeft hij belangrijk nieuws, en daarom loopt
hij niet gauw weg, zooals hij anders vast en
zeker gedaan zou hebben.
Maar nu vertelt hij, hoe hij gehoord heeft
dat vogels en al dat andere vliegende goed
je bij elkaar gekomen zijn en beraadslagen.
En hij weet ook wat zü beraadslagen. De
prachtige Gouden Arend heeft hnn verteld
dat het eigenlijk bespottelijk is, dat Leeuw
Koning der dieren is! Want die arme oude
Leeuw kan niet eens vliegen, dus hoe kan
hij nou eigenlijk koning wezen! Hij kan
maar net de dingen, die op den grond ge
beuren, zien. Zoo'n koning Mn de dieren
niet tegen schadelijke dingen beschermen!
Kijk maar eens naar my! heeft de
Gouden Arend gezegd, en hij heeft een
hooge borst opgezet van wat ben je mer
Als jullie ma tot koning kiest, zullen jullie
behoorlijk geregeerd worden. Mijn scherpe
oogen zien als geen ander, en ik ben heel
sterk en mijn krachtige vleugels brengen
„li z00 hoog en zoo ver als lk maar wil!
Daarop had het vliegende gedierte wat
gebabbeld en toen had de Arend geroepen:
Man volk! Ik zie dat jullie het met
ma eens zan! Nu zal ik voortaan meester
van het woud zpn, en jullie zult er wel ba
varen! Nu gaan we een bericht staren naar
alle dieren om te vertellen wat wa besloten
hebben.
Verdér weet Jakhals niets, maar de Leeuw
zal nu wel genoeg vernomen hebben.
Je hebt er goed aan gedaan, dat je me
dit alles verteld hebt, Jakhals! zegt de
Leeuw. Nu gaan wa ook vergaderen Roep
dadelijk alle woudbewoners bp elkaar. Zeg
maar tegen Olifant, dat hp op rijn trompet
moet blazen, dan zullen rij allemaal wel
^En^oo zijn alle woudbewoners ba elkaar
gekomen En Leeuw, die zich eerst mooi
heeft gekamd, is op de stronk van een
gaan zitten, en heeft het groote
nieuws aan de vergadering verteld. Alle
woudbewoners zpn heel erg boos geworden, I
èn als de Leeuw uitgesproken heeft, roepen
za allen:
Laten we het uitvechten! Dan zullen
we wel eens zien wie de ware koning van
het woud is!
En toen werd een boodschap naar het
vliegende volk gestuurd, dat, als zp Leeuw
niet als Koning erkennen, zp uitgeroeid zul
len worden. Maar het vliegende volk wil
niet luisteren en nu maken de beide par-
taen zich tot den strijd gereed. En Jakhals
zal als scheidsrechter fungeeren. Hp wordt
op een hooge rots gezet, waar iedereen hem
zien kan, en zoolang nu de aanhangers van
Leeuw winnen, moet 'hij met zijn staart in
de lucht blijven staan, maar zoodra het
Vliegende Volk wint, moet hp zpn staart
tusschen de beenen hebben. Dit zou betee
kenen, dat alle dieren hard moeten wegloo-
pen of wegkruipen.
Als de koningin der bijen dit hoort, ver
telt zij alles aan het vliegende volk.
Maar laat het maar aan mij over! Hij
zal niet lang zpn staart in de lucht houden!
zegt zij.
Dan begint het gevecht en getier; het is
werkelijk een vreeselijk lawaai! En Jakhals
staat boven op de top, heel hoogmoedig met
zijn staart in de lucht. De koningin der bijen
ziet dit en roept haar neef, den paardenbij.
Ze zegt hem, dat hij heel voorzichtig naar
Jakhals moet vliegen, zonder dat hij het
merkt. En dan moet de paardenbij hem in
zijn staart steken.
Dat doet de paardenbij, en Jakhals geeft
een schreeuw, springt van de rots en ver
dwijnt in het bosch. Als de dieren zien,
dat Jakhals zijn staart laat zakken, en in
het bosch verdwijnt, denken zij, dat het
Vliegende Volk aan het winnen is, en loopen
zelf ook allemaal weg. Daar zijn ze een
heele poos gebleven, en eindelijk hebben
ze gevraagd of bet Vliegende Volk geen
vrede wil sluiten, en ieder zijn koning laten
dien tijd af de Leeuw'
bewoners gebleven, en
van het Vliegende Volk
Daarom is van
koning der Woud
Arend is de koning
geworden.
Oplossingen van de raadsels
van vorige week.
1. Vlieg.
2. Lekkerkerk.
3. Mand, land, zand, tand, hand.
4. Merel.
De prijs viel by loting ten deel aan
PLET SIPS, Nieuwe Park.
Nieuwe Raadsels.
1. Op de zigzag-kruisjeslyn komt, van
boven naar beneden gelezen, de naam
van een stad in Zeeland.
X Ie ry een deel van je gezicht
X 2e een roofvogel.
X 3e een deel van een kast of
X tafel.
X 4e een metaal.
X 5e een deel van je gebit.
X 6e een vette vloeistof.
X 7e timmermansgereedschap.
X 8e een lichaamsdeel van
X een roofdier.
9e tuinmansgereedschap.
10e het tegenovergestelde
van vol.
2. Welk ys kan niet smelten
En smaakt toch wel goed?
Zeg mij nu eens even,
Wat 't antwoord zijn moet!
3. Verborgen jongens- en meisjesnamen.
Toen Oma riep, kwam zij uit haar
schuilplaats te voorschijn.
Ik liep iets te ver, tochzag ik gauw
waar ik zyn moest. (2)
Wordt het scherm anders nooit neer
gelaten?
We zijn toch niet te laat, hè Oom?
Kies u zelf maar eep mooi boek uit.
4. Welke appel wordt niet gegeten?
Oplossingen inzenden aan de redactie van
de Goudsche Courant, Markt 31, Gouda.
Een Festival Parisien
voor het Julianahuis te Parijs.
Uliuex' üescnciuiing van eeii i.°re-i;Oiuité,
zal op zivk A\ovemoei a.s. m net Lamou
Ajuiei ».e Aiusbciuatn ecu resuvm Aujisien
gegeven worden in den geest der raryscne
nuiisienaars-ieesten, ten Date van ue vol
tooiing van het Juuananuia in de Cite Uni
versitaire te Parys.
Um uit ïeest te doen slagen heelt zich
een comité van kunotenaars en jooriiaiiston
gevormd, bestaande Uil: i->. M. O. Arntze-
mus, Jonan üendien,». Menno ter maak,
Werumeus Bumng, ine Carelsen, Jos Croïn,
Albert van Dalsum, Jjouis Davius, Jan van
Les, Piet van der Hem, Jan van Herwynen,
D. Kouwenaar, Cees Laseur, Johan de
Meester, Dr. Rudolf Mengelberg, J. E.
Lenglet de Neve, Kor Postma, Herman Rut-
ters, Louis baalDorn, Hearick Scholte, Jan
öluyters, Jo «pier, Willem van der Veer,
Bernard van Vlymen, Victor van Vriesland
en Mattieu Wiegman.
De zalen van het Carlton Hotel, die voor
dezen avond door de Directie ter beschik
king zyn gestéld, zullen op verrassende wy-
ze veranderd worden in Parijsche quartiers,
boites en cabarets. De bezoekers zullen op
Boulevard-terrassen kunnen uitrusten van
het dansen in het Bai Tabarin of luisteren
naar Parysche chansons in „Le boeuf sur
le toit", „La Noce", „Boule Blanche' etc. Na
middernacht zal gelegenheid bestaan te sou-
peeren in het Bois de Boulogne in het be
kende restaurant „Précatelan".
De bekende romancier en publicist Eduard
Lenglet de Nève zal de conference voor dit
feest houden.
Het werk-comité, bestaande uit de heeren:
W. C. Postumus Meyes, secr. van het plaat
selijk comité voor de Cité Universitaire,
Kor Postma en J. E. Lenglet de Nève, is
nog in onderhandeling om eenige Parijsche
kunstenaars en kunstenaressen vette
Guilbert, Lucienne Boyer, Heritza of Marie
Dubas) voor dezen avond te engageeren.
Het entrée voor dit feest zal 1.50 be
dragen, wat bruto zal worden afgedragen
aan het plaatselyk Amsterdamsch Comité
voor de Cité Universitaire.
Kaarten zulïln vanaf 10 November a.s.
verkrijgbaar zyn by het secretariaat van
bet plaatselyk Comité voor de Cité Univer
sitaire, Keizersgracht 523, Amsterdam.
De Londen-Melbounw-rsce inspireert.
Frankrijk tot nog rfrootere vliegwedstrijd.
In den herfst van 1935 zal de start
Dat hadden de Franschen niet Kunnen
droomen, dat van een internationale lucht-
race als de LondennMelbourne-vlucht 1934
zulk een geweldige propagandistische wer
king kon uitgaan! Fransche vliegers heb
ben aan deze vlucht niet deelgenomen
zü zouden daartoe ook niet in staat zyn ge
weest, verklaarde generaal Denam. Frank
rijk voelt dit iet of wat als een schande en
deze schande wil het uitwisschen, zoo spoe
dig mogelyk. In Fransche luchtvaartkrin
gen heeft men dan ook het plan opgevat tot
het organiseeren van een groote interna
tionale vliegwedstrijd in den herfst van het
jaar 1935. Start: Parys. Doel: Hanoi, de
hoofdstad van de Fransche bezittingen in
Achter-Indië. Doel dat is eigenlyk niet
geheel juist gezegd, want de vliegers móe
ten slechts om een soort „keerteeken" in
Hanoi vliegen en direct weer naar Parys
terugvliegen. Deze luchtrace moet, zoo
meent men in Frankrijk, naar menschelyke
berekeningen de verrichtingen van de vlie
gers die aan de Londen-Melbourne-race heb
ben deelgenomen nog in de schaduw stellen.
Generaal Denain zeide, dat by deze vlucht
de Fransche vliegers, die in het afleggen
van lange routes weinig routine hebben,
niet veel kans zouden maken.
De organisatie van deze wedstrijd zal uit
den aard der zaak door de Fransche lucht
vaartautoriteiten geleid worden. Generaal
Denain, de Fransche minister van lucht
vaart, staat met groote sympathie tegen
over het gigantisch plan. Dat laat zich zon
der veel moeite begrijpen. Want deze wed-
I stry'd zal aan Franakryk de gelegenheid
j bieden, haar vliegtuigen technisch te ver
volmaken. Zeer gemakkelijk zou by deze
gelegenheid de openbare meening in Frank-
i rijk te beïnvloeden zyn. Reeds uit militair
oogpunt moest minister Denain de vernieu
wing en uitbreiding van het Fransch vlieg-
j materiaal als gewenscht doen voorkomen.
Generaal Denain, die op zyn 54ste jaar
I een van "de meest enthousiaste vliegers van
het Fransche leger is, heeft in de afgeloo-
I pen maanden reeds heel wat voor de Fran-
sche militaire luchtvaart gedaan. De kran
ten, die onder den invloed van den Gene-
ralen Staf staan, zijn niet karig in hun lof
tuitingen geweest. De tydens zyn voorgan
ger, Pierre Cot, iet of wat verwaarloosde
belangen van de Fransche luchtvloot, gaf
Generaal Denain weer zyn volle belang
stelling en aandacht. Deze actieve officier,
die bij het uitbreken van den oorlog, als
luitenant de militaire academie verliet, deze
officier garandeert het Fransche volk de
veiligheid van het land, de eer van het volk,
de slagvaardigheid van het luchtwapen.
Frankrijk heeft met de vliegtochten naar
Hanoi, die in 1935 zullen plaats vinden, nog
een politiek doel op het oog: deze af stands-
vlucht zou een voortreffelijke propaganda
zijn voor dat grootere Frankrijk, dat zich
de gemeenschap tusschen moederland en
koloniën inniger voorstelt.
Dat de Franschen er alles op zullen zet
ten om als overwinnaar uit den strijd te
komen, is vanzelfsprekend; het nationale
prestige eischt dit min of meer, ook al
rekent men niet op de overwinning.
