I
t
i
reinitf t alles veilig?
zonder krassen
lï
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapellé,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUW1JK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADfiöfX^EEN, ZEVENHUIZEN, en».
No. 18760
(Donderdag 29 November 1934
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
-1
rER-TABAK
qjurr
SUNDAARDBUS
EN I --
De Majesteit van het Recht.
1
Het Koninklijk Huwelijk.
1
73® Jaaroang
M
O
M.
O
o
9
r31, GOUDA,
FEUILLETON.
is bedoel ik. Zoo heet
la
(Wordt vervlgd.)
OP ELKE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN - DE BONS VAN DE REUZENBOS HEBBEN DUBBELE WAARDE
Kleine oorzaken kunnen groote gevolgen
hebben.
streken (behoorende tot den bezorgkring)
Van buiten Gouda en den bezorgkring.'
Ml
Ml
Naar het Amerikaansch van
MELROD PANNING.
Nadruk verboden.
Advertentiebureau» en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
/■eau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
ptegsblad
'eschiedt.
De Hertog van Kent in den eckt verbonden met Prinses Marina
van Griekenland.
Een schitterend schouwspel.
Werd Marshall ernstig gewond? viel
de rechter hem in de rede.
Ja meneer nee ik weet het
niet, meneer. Ze zeggen dat hij met zijn
hoofd ergens op viel en dat hij tot
van morgen bewusteloos was.
Is hij nu dan weer bij kennis?
Ja meneer, hij is nu weer bij.
Dank je Jonathan. Dat is alles.
De oude neger verliet de kamer zoo
rustig als hij gekomen was.
Nu kindlief, zei de rechte», toen
Jonathan weg was, ik moet naa.f dien
man toe en zien of hij erg gewond is.
Voor we dat weten, kunnen we niets
doen. Ik ga dadelijk, maar ik geloof, dat
het beter is, als je niet meegaat.
O meneer Kent, viel Virginia hem
in de rede, als hij geld moet hebben,
dan... Ze zag plotseling een rimpel op
zijn voorhoofd en zweeg, uit angst de
zaak voor haar broer te verzwaren.
Ja ga door, drong hij aan.
Zou hij geen schadeloosstelling
moeten hebben? vroeg ze.
Ja, als hij gewond is, is dat niet
onmogelijk; maar als hij er een zaak van
wil maken, dan heeft hij daar ook het
recht toe en we kunnen en mogen dat
niet verhinderen.
Virginia verborg haar gezicht in haar
handen.
O, wat een schande, snikte ze. Hij
zal zoo onverschillig worden, dat niets
hem meer schelen kan.
lichtpijlen op hun uniformen.
Slank, onbeweeglijk als standbeelden,
stonden zy aan eiken kant van de route,
welke gevolgd werd. Zy hadden de bewon
dering van de honderdduizenden toeschou
wers, die op sommige plaatsen tien of meer
rijen dik stonden. Velen van hen, die in de
achterste rijen stonden, konden niets of
slechts weinig zien, doch toch bleven zij
staan als bewys van hun eerbied voor de
leden van het Koninklijk Huis. Speciale
I aanschouwen van de enthousiaste menigte.
Hy zag eruit als de gelukkigste man tel
wereld.
en Redactie Telef.
Sr
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.26, per week 17 cent, met Zoi
per kwartaal 2.30, per week 22 cynt, overal waar de bezorging per loope^
Franco per post per kwartaal ƒ3.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MAR]
bij onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelyks geopend vat 96 uur. Administratie
Interc. 2745. Postrekening 48400.
voorbij en Virginia haastte zich naar de
eetkamer, waar de rechter rustig en een
beetje verstrooid als altijd, aan zijn ont
bijt zafc Een oogenblik stond zij op den
Lloyd ging naar de deur en opende drempel, niet wetend hoe te beginnen.
die. Vooruit dan, als ’t moet, voegde hij
haar onbeschoft toe. Ga nu maar liever
weg, want ik wil naar bed. er-
a En daarmee moest Virginia zlcHsle-
vreden stellen. 1/zei
Toen zij zich den volgenden morgefl^ 01
vlug naar het witte huis spoedde, knik
kend en glimlachend, ondanks haar
angst, naar de negers, die haar passeer
den, kon zij nauwelijks gelooven, dat dit
het huis was, waar zij den vorigen dag
met zulke andere gevoelens was heen
gegaan. Haar hart was toen overvol,
wat het nu ook was, maar gisteren
Was 't boordevol van geluk geweest en
vol vertrouwen, hoe het nieuws, wat zij
hem te vertellen hadden gehad zou
wórden opgevat. En nu? Ze herinnerde
zich de woorden van den rechter. 'Ja
melsjesllef, Ik geloof, dat ik dat poen
zou, de wet Is heilig, en ze haast$ zich
voort, opgejaagd door een angst en ban
ge voorgevoelens. Als de man eens dood
was? Maar ze wilde daar zelfs niet aan
denken dat kon gewoonweg niet.
Jonathan, de butler, deed haar open,
ging zonder een woord te zeggen opzij,
om haar voorbij te laten, want de oude
neger was op zijn manier een philosoof.
Hij kende ’t leven en zag aan haar ge
zicht, dat dit geen tijd was voor zijn ge
wonen vrlendelijken groet.
Hij liet haar zonder lets t# zeggen
Eenige minuten nadat de Koning en de
Koningin het kerkgebouw waren binnen ge-
treden, arriveerde de bruidegom, die plaats
i.am by de treden naar den kansel om daar
op zijn bruid te wachten. Naast hem stonden
ae Prins van Wales en de Hertog van York,
die in overeenstemming met de gewoonte
bij Koninklijke huwelijken, optraden als zijn
begeleiders.
Het groote moment was echter de aan
komst van de bruid kort daarop. Aan de
groote westelijke ingang van de Westmin
ster Abbey werd zij ontvangen door den
deken dr. Foxle, Norris, den kanunnik van
de Westminster en andere functionarissen
,’an de Abdij. Daar waren ook de uht
bruidsmeisjes. Prinses Juliana, de Neder-
landsche Koninklijke gast bij deze huwe
lijksplechtigheid, Prinses Irene van Grieken
land, Prinses Katherine van Griekenland,
Groothertogin Ki ra van Rusland. Prins» s
Elisabeth van York, Prinses Eugenie van
Griekenland, Lady Iris Mountbatten pn
La4y Mary Cambridge, de 10-jarige achter
nicht van Koningin Mary
Alle bruidsmeisjes waren gekleed in een
japon van witte crêpe, doorweven met een
dunnen zilveren draad en droegen bouquet-
ten van kleine witte rozen, bijeengehouden
door een zilveren lint. Zij vormden een uit
stekenden achtergrond voor de bruid. Toen
deze onder het booge baldakijn, welke boven
de ingang was aanfeebracht uit haar auto
stapte, ontsnapte een kreet van bewonde
ring aan de duizenden toeschouwers. Nooit
tevoren zagen zy een gelukkiger bruid.
Toen zij een oogenblikje op de trede bleef
staan, straalde zij van geluk.
Haar japon was van witte zilverbrocaat
waarop in zilver een Engelsche roos was
geborduurd en zij scheen het tamelijk som
bere portaal van de Westminster Abbey te
verlichten. Zonder ceintuur reikte de -nauw
sluitende japon tot de knieën, waar zij wij
der werd en in een kleine sleep eindigde. De
lange witte mouwen hadden zilver lamé
kappen en van de schouders af hing een on
geveer 4% meter lange sleep, eveneens van
wit zilverbrocaat en afgezet met zilver
lamé.
De Prinses droeg een sluier van prachtige
antieke kant, een familiebezit, dezelfde
't Kan me niets schelen, wat hij
denkt, barstte Lloyd uit.
Virginia gat den moed niet op.
't Kan je wel schelen, jongen, hield
ze aan, want als Marshall ernstig ge
wond is, zal jij in moeilijkheden komen
en rechter Kent is dan de eenige per
soon, die ons kan helpen. Zie je dat niet
in?
Virginia was ervan overtuigd, dat de
oude heer van de zaak hooren zou in
zijn capaciteit van rechter, maar het was
nu niet het geschikte moment, om dat
Lloyd onder het oog te brengen.
Lloyd keerde Êich af en liep eenige
malen de kamer op en neer. Toen wend
de hij zich tot Virginia.
Goed dan, zei hij. Ga maar naar
hem toe en flap er alles uit als je dat
niet laten kunt. AIS jij ’t niet doet, zal
een ander het wel doen.
Weer keerde hij zich een oogenblik af.
Een vrouw kan het nu eenmaaknlet
laten om, als er iets gebeurd is, ^r over
te kletsen, voegde hij er aan toe.
Virginia stond op.
Ik geloof, dat het voor een deel de
schuld van Hilda was
Wie was die man?
Ik geloof, dat het Jud Marshall was.
Was?
Neen +-
hij, geloof Ik.
Was hij ernstig gewond?
O, dat weet ik niet maar Ik ben
wel ongerust
Ze keek hem aan, haar handen samen
I geknepen. Na een oogenblik keerde de
rechter zich naar haar toe en legde llef-
koozend de hand op haar schouder.
Nu, zei hij. We zullen dat samen
in orde maken en ik zal je helpen
zoover de wet dit gedoogt. Toen keerde
hij zich af en belde.
Even later kwam Jonathan blunen
onrustig van zijn meester naar 't 'meisje
kijkend.
Ja, rechter Kent? vroeg hij kalm.
Jonathan, heb jij iets gehoord over
een ongeluk, dat een zekeren Marshall
is overkomen?
Ja, meneer, ik heb er van gehoord.
O, ja? Wat heb Je dan gehoord?
Sarah, de negermeld van de Brown
ley’s, vertelde aan Dinah, dat mijnheer
Lloyd hem omvergereden heeft.
Ja en nog iets?
Ja meneer, ze zei. Jonathan wacht
te en keek Virginia aan.
Ja, ja, ga voort! riep het meisje.
Vertel het gauw alsjeblieft.
En ze zeggen, dat al die Marshall’s
stapelgek zijn, ze willen mijnheer Lloyd
naar naar...
NU.. 15 CIS.
r’euzenbuswJSS.
maatregelen waren genomen om driehon
derd invalide oud-strijders in staat te stel
len de Koninklijke stoeten te zien voorbij
trekken.
Alle tribunes en ook de Westminster
Abbey zelf waren geheel gevuld voordat de
processies begonnen. Voor den dienst in de
Abdy waren ongeveer 1800 uitnoodigingen
verzonden. Om een vlot verloop te verzeke
ren was de Abdy verdeeld in afdeelingen,
elke afdeeling met een letter. Elke plaats
was genummerd.
Bjj het naderen van den tyd der plechtig
heid bereikte de spanning by de menigte
haar hoogtepunt. Men rekt? zich uit om de
Koninklijke optochten te zien passeeren en
een luid gejuich barstte los, toen bekend
werd dat Koning George en Koningin Mary
van Buckingham Palace waren vertrokken
voor hun tocht naar de Westminster Abbey.
Langzaam reden zij, geëscorteerd door
cavalerie in groot tenue, iangs de ontzagge-
lyke menigte aan weersztfden van de route,
voortdurend luide toegejuicht.
Wellicht nog luider waren de toejuichin
gen voor Prinses Marina, toen zy met haar
ouders Prins en Prinses Nicolaas het paleis
verliet.
Gekleed in een hermelijnen mantel over
haar bruidstoilet was zy een schilderij van
gratie en schoonheid. Nimmer tevoren had
Engeland een beminnelijker bruid gezien;
zy had de harten der Engelschen gewonnen.
De onstuimige toejuichingen van de hon
derdduizenden langs den weg, toen de auto
van de Prinses passeerde, is onvergetelyk.
Mannen, vrouwen en kinderen «■MfKware'n
duizenden kinderen schenen al het andere
voor dit oogenblik vergeten te zijn. t
„Marina, Marina!” schreeuwden zij tot
dat hun stemmen heesch waren, en al dien
tyd antwoordde de Prinses met een lieve
glimlach.
Een half uur voor den aanvang van de
plechtigheid verliet dë Hertog van Ken*’,
vergezeld door zijn oudsten broer, den Prins
van Wales, het St. James-palace, voor zyn
laatste rit als vrijgezel.
Groot, Slank, flink, gekleed in marine- I
uniform, scheen hy den volmaakten brui-
degom. Zyn gelaat stond in een lach bij Lef
Schitterend, sprak ze, Ik zal mor
genochtend vroeg naar heip toegaan, en I
ik zal mijn best doen hem de zaak van
jou kant te laten bekijken, Lloyd!
In een schitterende omlijsting van pracht
en schoonheid, waarin de majestueuze plech
tigheid van het religieus ceremonieel op
superbe wyze was verbonden aan de praal
van den Staat, is de Hertog van Kent, de
jongste zoon van den Koning en de Koningin
van Engeland, heden te Londen in het
huwelyk getreden met Prinses Marina van
Griekenland.
Het was niet slechts een koninkyk huwe-
l(jE, doch een van de grootste gebeurtenis
sen van dezen aard in Europa sinds vele
jaren, een gebeurtenis, die sinds vele
weken het onderwerp van gesprek in alle
kringen heeft uitgemaakt.
Plechtigheden als op dezen dag v zullen
nog lang leven in de herinnering van hen,
die zoo gelukkig waren er getuige van te-
zyn.
Welk een pracht werd ten toon gespreid
in de koninklijke stoeten tusschen het
Buckingham Palace en Westminster Abbey
dat statige gebouw, dat de tempel is van
zooveel romantiek in de geschiedenis van
Engeland.
Het was inderdaad een gebeurtenis, die
de harten ontro/rde van de nrillioenen, die
zich verdrongen in de feestelijk versierde
straten om slechts een glimp te kunnen op
vangen van het jonge paar.
De route, welke tusschen het paleis en de
abdy werd gevolgd, was een gloed .^van
kleurqh. Vlaggen van alle naties hingen vb*c
de gebouwen, vele honderden extra-vlaggen-
stokken waren op de daken en aan de bo
venste vensters der hwièeti bevestigd; de
tribunes, welke op de o()en plaatsen waren
opgéricht, waren blauwgeschijderd, zoodat
de beroemde Parb'amant Square tegenover
de Abdij een schildery was van blauw, rood
en goud.
In d<3 historische Whitehall wapperden
duizenden gekleurde vlaggetjes van een
aantal Venetiaansche masten ter hoogte van
dertig voet, terwyl langs de deftige Bond
Street hoog boven de straat omvangrijke
bloemversieringen met slingers van anjers,
groen en sleutelbloemen in alle nuances,
waren opgehangen.
De politie-autoriteiten hadden bijzondere
voorzorgsmaatregelen genomen. Niej alleen
waren ongeveer achtduizend man op straat
doch om te voorkomen, dat iemand in staat
zou zijn moeilijkheden te veroorzaken uit
een venster langs de route, hadden zy lysten
laten opmaken van de toeschouwers, die ka
mers of vensters langs de route hadden ge
huurd.
Maar in deze mooie omlijsting viel niets
meer op dan de uniformen van do soldaten
levendige klateringen van kleuren, ge
mengd met schitteringen \e.n zilver als
In de Westminster Abbey.
De eerste Koninklijke stoet, die aan Ue
Westminster Abbey arriveerde, was die van
den Komng en de Koningin, die begroet
werden door vele Koninklyke gasten en de
hooge geestelijken. Toen alle gasten zich by
den ingang hadden verzameld, traden de
Konjng en de Koningin het kerkgebouw
binnen en begaven zich naar hun plaatsen
by het altaar.
Het was een indrukwekkend oogenbli.c.
Alle pracht, in de Abdy aanwezig, was tei.
toon gesteld. Aan den anderen kant stond
het wit gedekte altaar, waarop het schiVc-
rende gouden vaatwerk van de Abdy was
geplaatst, met terzijde -de Aartsbisschoppen,
Bisschoppen, krkelijke jhoogwaardigheidsbe
kleeders en, Koninklykè gasten.
Sinds vele jaren haq Londen nie^ zoovele
Koninklyke persoonlijkheden byeengezien
als vandaag. Met Korting George en Ko
ningin Mary zaten bij jiet altaar de Koning
en de Koningin van Denemarken, de Koning^
en de Koningin van Noorwegen, Prins Karei
van België, Prinses Pk'ui van Joego-Slavië,
een zuster van Prinse^ Marina, de graaf en
gravin Toerring, haaljf andere zuster en
zwager, prins '.Valden&r van Denemarken,
Prins George van Griekenland, Prinses Ma
ria van Griekenland efc de Groothertog en
Groothertogin Cyril vaji K uSland.
In de stoelen van hei koor zaten de led ?n
van het kabinet, oud-ministers, de leden van
het parlement, diplomaten, ambassadeurs en
gezanten o.w. de Nederjandsche gezant jhr
mr. R. de Marees van’Wwjnderen en andere
geprivileerde gasten. De meesten van hen
waren, evenals de andere heeren onder de
gasten in de Abdy, in avondtoilet. Dit is
de eerste maal, dat aan gasten was toege
staan een Koninklijke huwelijksplechtigheid
in gewoon avondtoilet by te wonen.
Aan de plechtigheid werd nog meer luister
en kleur bijgezet dóór de tegenwoordigheid
yan Koning George’s „Honourable Corps of
Geutlemen-at-Arms” in hun scharlaken en
golfden uniformen, met hun witte pluimen
en door de Yeomen of the Guard.
sluier, die- haar moeder Prinses Nicholas
by haar huwelyk droeg. Een diamanten
tiara, die fonkelde en schitterde als duizen
den lichtjes, kroonde haar hoofd en zy
droeg een bouquet van sneeuwwitte lelie'’
Aan den arm van haar vader, Prins Ni
cholas trad zy de Abdy binneh, gracieuse-
lijk gevolgd door de bruidsmeisjes.
Op de treden naar den kansel voegde d-'
Hertog van Ken^ zich bij zijn bruid, waarna
de huwelijksplechtigheid een aanvang nam.
De huwelijksplechtigheid.
In tegenstelling met de imposeerenda
praal buiten was de dienst in de kerk zeer
eenvoudig. Het huwelijk werd op de gewone
wijze, waarop zulks in de Engelsche kerk
geschiedt, ingezegend.
Toen de deken van de Westminster Abbey
de gebruikelijke vermaningen voorlas, kon
men in de kerk een speld hooren vallen.
Niemand wenschte ook maar een enko’.
woord te missen van hetgeen de deken zei-
de en”zyn stem kon tot in alle hoeken van
Let gebouw duidelijk worden verstaan.
Daarop volgde het indrukwekkendste mo
ment va» de geheele plechtigheid, de inze
gening van het huwelijk doju' de Aartsbis
schoppen van Canterbury erfwork.
Zoowel de bruid als de bruidegojn schenen
een beetje zenuwachtig, maar elk spoor
daarvan was verdwenen, toen zij elkander
trouw en gehoorzaamheid zworen. Duidelijk
klonken hunne stemmen.
De eenvoudige ring, gemaakt van goud
uit een mijn in Wales, werd gezegend en
de Hertog schoof hem om den vinger van
zijn bruid. Zij waren man en vrouw.
Een gemengd koor van zeventig stemmen,
bestaande uit het koor van de Abdy, hei
koor van de Koninklyke Kapel en vertegen
woordigers van het koor van de St George
Kapel in Windsor zong vervolgens een
psalm,
De voorganger van de Westminster Abbey
Rev. Cyril Armitage zong de smeekbeden,
waarna het jonggetrouwde paar zich naar
het altaar begaf, waar de Aartsbisschop van
York de overige gebeden las. Van het altaar
sprak de Aartsbisschop van Canterbury den
Hertog en Hertogin van Kent toe en gaf
hij hun zijn kerkelyke zegen.
Nadat het „God save the King” en een
<■01IkSUIL (MRHtT
ADVERTENTIEPRIJS: 0t Gouda en omutreken (behoorende tot den bezorgkring)
1regels J 1.30, elke rdgel meer f0.ü5. Van buiten Gouda en den bezorgkring;
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
byslag op den prys. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZüNDExN MEDEDEEUNGEN1—4 regels /2J4ó elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeel gereduceerden
prys. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentien kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soltede Boek,
handelaren,
aan het Bur
Toen keek de rechter op en zag haar.
Virginia? Goedenmorgen, wel wat is
“V-'aan de hand, m’n kind?
Virginia aarzelde. Maar ze moest het
heggen. Lloyd wachtte thuis op haar
ol misschien waren ze hem al komen
halen.
Meneer Kent er Is ik heb
moeilijkheden...
De rechter ging naar haar toe, streel
de haar met den rug van zijn wang over
de wang. En plotseling verborg Virginia
haar gezicht aan zijn schouder en begon
zacht te schreien. Ze voelde zich opeens
zoo moe.
Maar na een oogenblik beheerschte ze
zich en keek hem aan.
Het Is Lloyd, zei ze. Gisterenavond
is hij gaan rijden en de merrie sloeg op
hol. Hij reed in een veld om Hilda tot
staan te brengen en reed een man
ondersteboven.
Reed hij een man ondersteboven,
kindje? Bij avond?
Ja, de man kwam naar hem toe en
vlei onbeschoft tegen hem uit, toen reed
Lloyd hem van de been. Hij probeerde
Lloyd’s teugels te grijpen en dat deed de
merrie schrikken.
De rechter wendde zich af en keek het
raam uit.
Bedoel je, dat hij in woede over den
man heen reed.
ei
