T
M
^Hulzen
Kerstmis-
Aanbieding
Mantels
Japonnep
Wij ruimen op
Balansprijzen
len
r
I
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 7500
ex
npl.
[niis'^'l
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
f*o. 18783
Zaterdagss December 1934
73*|?Jaargang
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Dij; blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
CEIT,
De Majesteit van het Recht.
[ZEN
JCHT
SSEL
ME
2745.
Brieven uit de Hofstad.
Moed verloren, al verloren
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
>liedf
I
22
HOOFDSTUK VII.
De storm barst los.
keek
(Wordt vervolgd.)
A
Dit nummer bestaat uit_twee bladen.
eW^Febladt7-^
„Da Regeering heeft”,
feitelijk alleen maar het artikel suiker, Colyi
1 .11 ii i rz
Naar het Amerlkaansch van
MELROD DANNING.
Nadruk verboden.
I CDUDiJ J
Rechter Kent haastte zich langs den
maan beschenen weg; zijn ernstige oogen
hadden een bezorgde uitdrukking en zijn,
breede lichtgebogen schouders richtten
»ch rechter op, als om aan hetgeen hem
zou wachten, beter weerstand te kunnen
bieden Hij herhaalde eenige malen ko
lonel Monroe's woorden en poogde de be-
teekenis ervan te begrijpen. „Het is drin
gend noodig, ,dat u dadelijk hier komt”,
had de kolonel gezegd. „Het is een kwes
tie, die Jackson betreft”. Maar zijnheele
verbeeldingskracht gaf hem geen idee
aan de hand. Een ongeluk? Mogelijk,
hiaar dan zou de kolonel het toch zeker
gezegd hebben. Oneenigheid? Jong bloed
18 wirm in het Zuiden, dat wist reehter
Kent, maar hij wist ook, dat Jackson
zich nooit in een andermans huis zoo
zou laten gaan, dat zijn gastheer zich er
mee zou moeten bemoeien. Hij zou in
zoo’n geval wachten en de zaak later
Wtvechten.
I
del is relatief gesproken niet kleiner
dan dat van Japan. Is er dan reden om oi
nerveus te maken?
Toen wy deze aangelegenheid dezer dagen
met de directie eener groote Indische cul-
tuurbank bespraken, vestigde men er de
aandacht op, dat de prijsdaling ons in
zoovele opzichten den juisten kyk op ónze
exportmogelijkheden doet verloren gaan.
Neemt men bijvoorbeeld Indië, dan is het
e r kwistige hand over Europa uitstrooide
>ns j Het goudjuHTTRn’Spaanschen despoot, dat
>j)ns. .wiöest vernietigen, werd ons volk ten
zegen, omdat wij den moed hadden nieuwe
markten te ontdekken.
Het spookbeeld van Japan bestaat niet,
indien wij ook nu nog den moed van onze
voorvaderen toonen, want slechts de moe
digen worden door de góden geholpen.
)e Regeering heeft”, zoo merite Dr;
’’jn dezer dagen terecht in 'ïijn groote
Kamerrede op, „geen wondermiddelen tot
haar beschikking en wil ook overigens met
beide beenen op den grond blijven. Het ini
tiatief moet uit het bedrijfsleven zelf voort
komen en het algemeen belang mag door
groepsbescherming niet in het gedrang
komen.”
Aanpassing aan de veranderde omstan
digheden is noodzakelijk, oneerlijke mid
delen, als devaluatie en protectie, dienen
van de hand te worden gewezen. Door een
drachtig samengaan zal ons volk zelf ook
nu tot wonderen in staat kunnen zijn, in
dien een wijze, maar niet al-wijze, regee
ring op het juiste moment de krachten in
de volksziel weet te doen ontbranden, ge
lijk nu m§er dan drie eeuwen geleden de
groote Oranjevorst dat heeft weten te doen.
Wil het buitenland zich uitputten in een
roes van protectionisme en monetaire ex-
pmmenten, het zij zoo, döch laten wij dan
met beide beenen op den beganen grond
blijven en onze krachten bewaren voor
betere tijden, die eenmaal moéten aanbre
ken.
De woorden van Schiller, den grooten
Duitschen dichter, dat de mensch den ruwen
steen bewerkt, hem door de tijden aange
bracht, tot fonkelenden diamant, dat de
mensch meester is van het oogenblik, maar
dat het toeval de wereldgeschiedenis be
paalt, gelden ook nu nog.
:r?ken
iENT
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, met Zondagsblad
per kwartaal 2.90, per week 22 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt.
Franco per post per kwartaal ƒ8.15, met Zondagsblad ƒ3.80.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij oriza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
MCCUV-III.
Woningbouw en Woningnood.
In de Tweede Kamer is geklaagd over
woningbouw, woningnood en woninghuren.
De oud-wethouder uit den Haag had bij' die
kritiek de leiding. Het is niet ondienstig
er eens op te wijzen dat op 1 October j.l.
niet minder dan 311 gemeente-woningen
leegstonden in onze stad. Vergissen wij ons
niet dan heeft den Haag een kleine negen
duizend woningen in zijn bezit. Het. cijfer
der leegstaande is dus niet onaanzienlijk.
Het merkwaardige is wel dat op dit oogen
blik particulieren woningen bouwen voor de
arbeidersklasse die geringer huurwaarde
hebben dan de overeenkomstige van de ge
verlat daardoor het snoer om te doen,
zoodat het op de toilettafel bleef liggen.
Een kwartier geleden ontdekte ze dat ze
haar paarlensnoer niet droeg en haastte
-zich naar boven om het te halen. Zij
vertelde dat ze, de trap opgaande, Jack-
son ontmoette, die van boven kwam.
Later heeft ze dit weer probeeren te ont
kennen, omdat ze realiseerde, hoeveel
beteekenls deze ontmoeting hebben kon,
maar ik houd van rechtvaardigheid,
zooals je weet, en daarom moet ik je de
feiten voorleggen
Rechter Kent lachte geamuseerd, fron
ste daarna zijn voorhoofd, toen de min
der aangename houding van den kolonel
hem duidelijk werd. Hij ging vlug een
stap voorwaarts.
mea«U-an daarbij veel geriefelijker *zyn in
gericht.
Er wordt in onze stad maar altijd door
gebouwd. De laatste jaren is het zoo, dat
niet-tegenstaande de aanwas der bevolking
op gelijke hoogte blijft, d.w.z. negen tien
duizend zielen per jaar, de nieuw-bouw voor
iedere twee nieuwe burgers één woning op
levert. Wanneer wij het aantal inwoners
weer eens deelen op het aantal woningen,
dan blijkt voor elke 3.6 bewoners één huis
beschikbaar te zijn. Dat cijfer is natuurlijk
veel te laag. Men mag gerust aannemen dat
als er voor iedere vier inwoners een hdis
is dit voldoende is. Als we dat cijfer aan
nemen, dan blijkt uit een eenvoudige bere
kening dat er hier op dit oogenblik twaalf
duizend vyf honderd woningen te veel zijn.
Dit zou dus voldoende zjjn voor een bevol
king van vijftig duizend zielen of wel voor
den aanwas, zooals die nu geschiedt in vijf
a zes jaar t^ds.
Hoe men dus over woning-tekort spreekt,
voor den Haag kan dit niet gelden. Wel is
het juist, dat de huren hier niet voldoende
dalen. Men zou verwachten dat dit veel
sneller ging, maar de oorzaken daarvan zijn
ook wel eenigermate aan te geven. De oude
woningen blijven hier minstens even in trek
als de nieuwe. Als er een uittocht was uit
de oude naar de nieuwe dan zouden de oude
wel in huur dalen. Edoch die uittocht is er
Deze maatregel was billijk tegenover de
andere gasten; ieder zou gefouilleerd
worden, zoodat er later geen praatjes en
geen valsche vermoedens de ronde kon
den doen, als 't wegraken van de paarlen
bekend zou worden, 't Zou best mogelijk
kunnen zijn, dat er een’ kleptomaan on
der de gasten was, en dus voelde ik me
gerechtigd deze maatregel te nemen.
Rechter Kent had Jackson onrustig
aangestaard. Nu liep hij naar hem toe,
klopte hem op den schouder en probeer
de hem In het gezicht te zien, maar
Jackson keek niet op. Voor 't eerst voel
de de rechter een vage vrees in zijn hart,
maar hij verbande dit gevoel met kracht
en wendde zich weer tot den kolonel.
Ga verder, verzocht hij.
Jackson was de eerste, die vertrok.
Peter bracht hem volgens mijn orders
hier en, Ik legde hem de situatie blóot.
Hij toonde eerst een begrljpelljken tegen -
om gefouilleerd te worden, maar toen
Ik nog eens met hem gepraat had, stem-
Het gaat den handel-dryvenden midden
stand niet best. Spreekt men in den trein
met handelsreizigers, dan ztfn gewoonlyk
hun klachten vele, hun orders gering.
„Ik heb het gevoel”, zoo verklaarde ons
onlangs een ijverig man, „dat wy met el
kaar in een wteide loopen te grazen, waarin
het gras steeds schaarscher’ wordt. Er ko
men zoo langzamerhand dorre, zandige plek
ken <in. Myn eertijds poo welvarende clien
tèle is nu zeer verarmd en waar het einde
van die verarming is, valt niet te beóor-
deelen. U als journalist hebt misschien een
breederen kyk op den toestand, maar ik, die
de dingen van zoo naby bekijk, word met‘
den dag pessimistischer.”
Die beeldspraak van de koe in de weide
doet even denken aan Von Spengler, den
schrijver van „Untergang des Abendlan-
des”, die den mensch eveneens vergelijkt
met een viervoeter, maar dan van de fa
milie der roofdieren. Wy gelooven echter
niet in den ondergang van West-Europa en
wy zyn het ook heelemaal niet met Speng
ler eens, dat de mensch een roofdier is.
Wy leven echter in een tijd, waarin de
literatuur van Spengler opgeld doet, zoo
als meer dan een eeuw geleden de boeken
van den Franschman Rousseau, met hun
bekenden roep: „Terug naar de natuur”, in
de gratie van het groote publiek waren.
Rousseau moet toen ook een veelvuldig
gebruik van de vergelijking, mensch en dier
hebben gemaakt en wel op zoo suggestieve
wijze, dat Voltaire hem in een brief de vol-
gende geestige opmerking maakte: „Uw I
laatste boek met zeer veel genoegen gelezen
en ik kan U zeggen, dat ik reeds terstond
de neiging bij my voelde opkomen, op han-
den en voeten door myn studeerkamer te 1
wandelen.”
Op waardiger wyze dan Voltaire dat deed, j
kan men moeilijk een antwoord bedenken J
aan hen, die ons maar steeds willen voor
houden, hoe verdorven onze beschaving
toch eigenlijk is en hoe dicht wy faitelyk
by den ondergang staan.
„Zie naar Japan”, heet het tegenwoordig,
als men zijn pessisimsme wil botvieren.
„Nog een tijdje en het land van de rijzen
de zon heeft de Indische markt voorgoed
voor ons weggekaapt en het zal ook niet
lang meer duren, of Japan heeft de g e-
he e 1 e wereldmarkt veroverd.
Teleurstellingen worden nooit beter door
tranen en klachten.
FEUILLETON.
Wacht even, alsjeblieft, antwoordde zin
Hl VVM» M.W MVUU VX.W».
de hij er in toe.
Weer aarzelde kolonel Monroe, hij
keerde zich half naar Jackson, maar deze
gaf geen enkel teeken, zoodat de kolonel
zich weer tot den rechter wendde en met
een stem, die trilde zei:
Ik vond de paarlen in de zak van
zijn overjas.
waarvan ook de uitvoer naar de hoeveelheid
is af genomen. Van alle andere artikelen
neemt de uitvoer zeker niet af, in sommige
gevallen, zooals by rubber, neemt de export
zelfs toe. Nu komt deze exportstyging wel
in hoofd zaak voor rekening van de inland -
sche rubbef, doch dit bewijst slechts temeer,
dat het altijd weer de -'goedkoopste en dus
economisch beste producenten zijn, die zich
het snelst bij de structuurveranderingen
weten aan te passen.
Niettemin wordt de waanzin van het
protectionisme in de wereld wel het best
gedemonstreerd door het feit, dat Java geen
suiker meer kan uitvoeren. Men biedt dit
kostelijke product nu tegen 1% cent per
pond aan, doch het buitenland weigert het
af te nemen. Achter hooge tariefmuren
maakt men liever zelf de suiker, al komt
die dan ook honderden percenten duurder.
Een dergelyke waanz^rmioet zich op den
duur echter wreken, daaf de internationale
verdeeling van arbeid geen uitvinding is
van de vryhandelaren, maar een econo
mische wet, waaraan geen land, dat nog
prijs stelt op contact met het buitenland,
zich op den duur zal kunnen onttrekken.
Indien het waar is en daaraan valt niet
te twijfelen dat de wereld haar welvaart,
om welker laatste resten zy nu nog strijdt,
aan de internationale verdeeling van pro
ductie heeft te danken, dan zal zij, logisch
gedacht, daarheen terug moeten. Immers
blijft de geschiedenis der wereld altijd aan
zichzelf gelijk, zooals de wetten der na
tuur.
Ook in het economisch leven geldt de
regel, dat dezelfde voorwaarden altyd weer
doof dezelfde verschijnselen worden bege
leid. Armoede was het gevolg van het con
tinentale stelsel onder Napoleon, welvaart
kwam, toen de vrijhandel daarna hersteld
werd. Hebben de Nederlanders hun gewes
ten niet welvarend weten te maken, juist
in een tyd, toen de Spaansche overheer-
sching hen trachtte te vernietigen? Waren
er toen misschien geen groote structuurver
anderingen en veranderde ook toen niet de
waarde van het goud, dat Philips II met zoo
stigen toon gesproken woorden, voelde
de rechter een plotselinge voorbode van
kwaad.
Er is hier vanavond iets zeer on
aangenaams en vreemds gebeurd. Ik
Ik heb Je laten roepen, omdat ik dacht
dat het beter is, dat jij de zaak ter hand
neemt. Ik begrijp het niet. Oude
vriend, ik weet geen raad absoluut
geen raad. Misschien kan jij...
Kolonel Monroe zweeg plotseling, staar
de voor zijn voeten en was niet in staat
verder te spreken.
En rechter Kent keek van den eenen
naar den anderen zwljgzamen man en
liep op den kolonel toe. Hij legde zijn
hand op diens schouder.
Kom, beste vriend, zei hij, vertel
het me.
De ander zweeg nog even, en
toen op.
Ik ben bang, dat ik het Je zal moe
ten zeggen, klonk het gedrukt; toen ver
volgde hij met vaster stemMisschien
kan Jij voor dit verdraaide geheimzin
nige gedoe een verklaring vinden. Ik ben
er tot nu toe niet in geslaagd.
En? vroeg de rechter, toen de ander
weer aarzelde.
Kolonel Monroe richtte zich op.
Vanavond, vervolgde hij, toen mijn
vrouw zich kleedde, om haar gasten te
ontvangen, legde ze haar halssnoer op
tafel, om het even later aan te doen.
Kolonel Monroe liep naar de tafel, nam
het snoer, dat daar lag en hield het In
zijn hand.
Ze werd ergens door afgeleid en
Ben jij bezig een web van bewijzen
tegen mijn zoon, een Kent, samen te
weven? vroeg hij.
Kolonel Monroe hief zijn hand op.
vvucxib even, txiöjcujiuxu, auvwuuiuuc
hij, maak de zaak niet zwaarder voor
me, dan ze al is.
Rechter Kent bewaarde het stilzwijgen
en langzaamaan, ging de kolonel voort:
Toen mijn vrouw in haar kamer
kwam, was het halssnoer verdwenen.
Eerst dacht ze natuurlijk, dat ze het
verlegd had. Ze zocht overal, maar
moest eindelijk wel tot de conclusie ko
men, dat iemand. dat bet... weggeno
men was. Zoodra ze het mij vertelde en
ik me overtuigd had, dat de paarlen er
niet waren, gaf Ik Peter, mijn bediende
order lederen gast, die vertrekken wilde, I
te verzoeken in mijn kamer te komen.
Niemand zal ontkennen, dat de Japan-
sche concurrentie niet uiterst scherp is.
Nog dezer dagen heeft men kunnen lezen,
hoe verschillende groote Twentsche textiel
fabrieken opnieuw gedwongen waren hun.
productie verder in te krimpen vanwege de
felle concurrentie van Japan op de markten
in het Verre Oosten.
Kunnen beschermende rechten of contin-
genteeringsmaatregelen hier echter wel uit
komst brengen? Wy gelooven het niet. De
Indische bevolking is zelf door de daling
van de productenpryzen zoodanig verarmd,
dat elk verstandig mensch het moet toe-
juicMen, dat de inlander zich tenminste nog
met goedkoope Japansche katoentjes kan
kleeden.
„Het zou een groote onbillijkheid zyn”,
'zoo merkt de Heer Th. Ligthart in zyn on
langs voor de Vfereeniging*-voor de Staat
huishoudkunde en de Statistiek uitgebracht
prae-advies op, „de Nederlandsche nijver
heid te beschermen ten nadeele van de veel
armere Indische bevolking. De ontbering,
die de inlanders moeten dragen, is veel
grooter dan die van het Nederlandsche
volk.”
Is het schrikbeeld van de Japansche con
currentie trouwens wel zoo groot, als het
veelal wordt voorgesteld? Om te beginnen
voert Japan meer in dan uit. Ergens moe
ten die Japansche importen dus vandaan
komen en ze moeten ook ergens mede wor
den betaald. Ook hier is het weer: leven
en laten leven. „Het aandeel van Japan in
den wereldhandel”, aldus de heer Ligthart,
„is geringer dan men verwachten zou, luis-
terend naar de doodelijke angst van heel
de wereld voor de Japansche uitvoeren. Het
j aandeel van dit land in den Wereldhandel is
i van' 1929 tot 1932 gestegen van 2.8 tot
3.1 r/f. Ziehier het schrikbeeld Japan tot
j zyn weinig verontrustende afmetingen
teruggebracht. „Ja maar”, zeggen de pro-
tectionisten en allen, die in angst en beven
om bescherming roepen, „wat niet is, kan
komen en wij dienen dus nu reeds het Ja
pansche gevaar buiten onze grenzen te
houden.”.
Ongetwijfeld gaat Japan vooruit, maar
het Japansche volk zit dan ook niet by de
pakken nper. Het heeft onze handelsmetho-
den eerst óvergenomen, toen verbeterd en
die tenslotte zoo geperfectionneerd, dat het
I wellicht nu onzen tijd wordt, eens iets van
de Japanners te gaan leeren. Is het alvast
niet in hooge mate geruststellend, dat de
omvang van onzen buitenlandschen handel,
in hoeveelheden goederen uitgedrukt, zich
handhaaft? Ons aandeel in den wereldhan-
Jonathan had den rechter verteld, dat
i Lloyd Jackson voor het bal was komen
I halen en dat ze samen waren gegaan.
I Misschien Lloyd? Maar de rechter was
nu vlak bij het huis, waarom hij zich
dus niet verder in gissingen verdiepte,
maar zich sterkte, voor wat komen zou.
Toen hij het hek Indraalde, ontmoette
hij iemand, dien haastig zijn richting
uitkwam en de oude man bleef staan,
denkend, dat die persoon hem iets te
zeggen had, maar toen de naderbijko-
mende gestalte den rechter, die onbe
weeglijk in het maanlicht stond, be
merkte, stond hij een oogenblik besluite
loos stil en sloeg toen, zonder een woord
te zeggen, een zijpad In.
De neger aan de voordeur ging den
rechter voor naar kolonel Monroe’s stu
deerkamer en klopte. Beneden in de hall
zag de rechter de dansende paren en
hoorde het geroezemoes vgn praten en
lachen Er kon vast niets ernstigs zijn,
als die anderen zich zoo zorgeloos en
luchthartig In de balzaal vermaakten
Maar de deux ging open, de rechter
trad binnen, sloot de deur achter zich
en keerde zich om. Zijn vlugge, angstige
oogen speurden de kamer rond en hU
zuchtte van verlichting.
Jackson stond daar In levende lijve en
toonde geen spoor van een schandelijke
ruzie, hoewel hU vreemd stil was en niet
ópkeek, toen zUn vad!'^bmnentrad
Kolonel Monroe haastte zich naar hem
toe, stak zijn hand uit.
't Spijt me, dat ik je moest storen, I
Randolph, begon hij en In die op em- I
(lOIIISUIE COURANT.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)i
15 regels 1.80, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2.25. elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prys. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
plaat
:henl
agenten en moeten daaj
van opname verzekerd
