;erd M s ex. I-- ien cent Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 7500 ex. npl. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, enz. B AKKERTJES Tj-W-' Volgens recept van Apotheker ^tnont^ ■O. 18793 Zaterdag 29 December 1834 73- Jaargang BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN. Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen Bon 2 I TEIT, LME 2745. "fêüHXeton. De Majesteit van het Recht. ter waar ard maar EERSTE BLAD. En een jaar ging voorbjj hen stemmingsbeeld. IZEN 'XiiT SSEL Brieven uit de Hofstad. Die nare Hoofdpijn behoef! Uw dag niet te vergallen. Neem een "AKKERTJE" en ge zijl er van af. Géén last mei Uw maag! Prettig innemen en onschadelijk D. Dit nummer bestaat uit twee bladen. 1 BRANDING Lloyd, deze Is gisterenavond voor Je f J HOOFDSTUK X. De tweede storm. (Wordt vervolgd). AKKER.CACHETS „Dat is het lot van de schoonen op deze aarde!” zuchtte de distel, 'toen zij door een ezel opgegeten werd. i i hadden een algeheele Inzinking teweeg gebracht. Dagen aaneen zat Virginia aan zijn bed. Soms lag hij rustig, in zich zelf mompelend, dan moest Virginia plotse ling toesnellen, hem met alle kracht in bed te houden, waarbij een der neger bedienden te hulp moest schieten. Des nachts was er een gediplomeerde-’ver- Je kunt dien brief niet lezen O, waarom niet Lloyd? Omdat ik hem verbrand heb! Met een hartbrekende jammerklacht slechts 5 Naar het Amerikaansch van MELROD DANNING. Nadruk verboden. <DER naar keus .NOOPEN JOPEN ES tfG BOVEN 14 JAAR, r 1001 Wonderen.” nne.” Zevenhuizen *UDA presenteert U vanaf JAN. eter ER. oos James Dunn. van 500 Personen. des. hoort. m in een steeds vorst, die in zyn waardige ouderdom hei. laatste gedeelte van zijn weg af legt, doch nog streng, met ijzeren vuist regeert. He, leven rond hem schy'nt gestorven, een stille gelatenheid ademt hem uit de vredig sla pende aarde tegemoet die vol teere belofj onder haar fonkelend wit kleed, droc het was de winter van het jaar. En nu, terwijl het oude getij sterft,^ alle klokken deze boodschap veriwndij wordt er een nieuw geboren. Uit die kere triestheid wordt weer een licht, nieu' leven gegeven. Een jong leven, dat nu weer zal heerschen en dan ook weer zal sterven, doch niet vóór dat het een nieuw jaar ach ter zich heeft gereed staan. Over heel de wereld luiden klokken, booten laten hun zware basfluiten hooren, schoten knallen! Een vuurpijl schiet bliksemsnel in het luchtruim en spat met een luiden knal uit een en op dat zelfde moment ging een jaar voorbij... d GESLOTEN) van dolle lach. De volgende dagen zweefde Lloyd tus- schen leven en dood. Lloyd had zijn sterk gestel al jaren ondermljnd en de laatste weken van zich te buiten gaan aan alco hol, onvoldoende slaap en weinig eten I niets vermoedende Virginia geen oplos- sing over de bijzonderheden van den liep Virginia snel naar den haard toe, diefstal van het halssnoer. Een massa Het koepeldak werd groen, met haast on zichtbare kleine vruchtjes er aan. Er heerschte weer een ander getij; daardoor een nieuwe schoonheid met z*ch mee bren gend. De jonge tijd huppelt nog even vroo- ’ijk over zyn weg, al is het geen witrose looper van vlinderachtige bloesemblaadjes meer, die zich voor hem uitstrekt; hy is veranderd in puur zonnegoud. De teere blij heid van het nieuwe jaar i« verdwenen maar ze is nu ryper, dieper en inniger. Ze trilt van levensdurf en levensvreugd en haar uitstralende, allesdoordringende warm te, doet de onzichtbare, kleine vruchtjes aan de hoornen volwassen worden. Het is alles één weelde, één rijkdom, één ontzagwekken de, milde overvloed 1 De tyd ylt, als in ver rukking voor deze stralende zoimewereld over zijn gouden weg; het is de zomer van het jaar! Al heerschte dit feestelijk jaargetijde lan ger dan het vorige, eens vielen toch de vruchten in volle rypheid van de zwaar belaste takken, begon-nën de donkergroene bladeren heel langzaam te verkleuren tot een .wazig geel en rood. Het krachtige zon nelicht verzwakte en de reusachtige boom- stommen wierpen hier en daar «en flauwe schaduw op den weg. De tijd tempert zijn vaart en schrijdt nadenkender voort, Ur- wyl de zon steeds weer verzwakt, de scha duwen zich hardnekkiger, in grillige vor men op zyn pad werpen. De vroolyke, kleurige wereld is bedroefd over haar ver val en haar tranen blijven als fonkelende diamanten aan de boomtakken trillen. De ernstig geworden tyd laat een grijze som berheid rond zich heerschen en glimlacht weemoedig om de verleidelijke, ragfijne webbennetten die in het kreupelhout opge steld, het laatste restje van die,, van levens vreugd bruisende zonnewereld, trachten ge vangen te houden. Maar die valstrik mis lukt hopeloos. Hy wordt in flarden uit el kaar gescheurd door een wilden, roekeloos razenden storm, die de verwelkte bladeren droefgeestig naar den vochtigen grond doet dwarrelen. De weg strekt zich niet meer als een puurgouden looper voor den tijd uit. Hy is bedekt met een laag bruine, gestorven bladeren, waarover de tijd langzaam voort schrijdt; het was de herfst van het jaar. Dit droefgeestige jaargetijde leek door zijn sombere triestheid bijna niet om te komen. Maar een-1 episode van felle kou en het neerdwarrelen van witte vlokken uit een egaalgryzen hemel, deed heiri voorgoed eindigen. De tijd is nu een stille, grijze 32 's Nachts vonden de wanhopige fami lieleden van den schuldige een mand vol eetwaar, of een envelop met geld op de stoep of over den drempel geschoven en wie de gever was, kwamen ze nooit te weten. Maar Virginia wist het en ze hielp den rechter met dit werk, blij dat zijn hert niet dood was, blij iets te hebben, wat haar gedachten afleidde. Eens, toen ze den rechter kwam be zoeken, trof ze hem heen een weer loo pend in zijn studeerkamer, met een open brief in de hand. Ze begreep aan de uit drukking van zijn gezicht, dat hij een belangrijke beslissing moest nemen en ze ging voor net raam zitten wachten, tot het oogenbllk gekomen was, dat hij den brief neerleggen en tegen haar zou spreken. Terwijl ze daar zat, vroeg zij zich be zorgd af hoe lang de .gezondheid van den rechter het bij zijn tegenwoordige le venswijze zou uithouden, want Jonathan goed te keuren. Waarom duurt het toch allemaal zoo lang eer er eens ingegrepen wordt? Hoeveel ge pensioneerde wethouders heeft den Haag nu al rondwandelen? Hier is toch een eerste plaats waar eens aangepast moet worden. De gemeentewoningen moesten in huur verlaagd worden, omdat er nieuwe van par ticuliere zyde werden gebouwd die goed- kooper zjjn en aangenamer. Als wy eens een volkomen betrouwbaar overzicht hadden van wat die woning-afftGre aan de gemeen te in den loop der jaren heeft gekost, dan zou men er van schrikken. Door allerlei han dige camouflages is het nooit mogelyk dat totaal bedrag eens te weten. Maar het zou enorm hoog zijn. En wat is er bereikt? Doordat er alty'd van die woningen leeg staan, denkt het publiek dat het de gemeen te een dienst bewyst als het zoo'n woning betrekt en dat de gemeente erg blij mag zijn dat zij er weer een kwyt raakt. De bedoe ling is natuurlijk geweest dat het publiek erg blij zou zyn als het zoo’n mooie woning kon huren! Ook hier is gebleken dat het alleen het eigenbelang is dat bij de men- schen overheerscht. Zy trekken zich van al die schoone theorieën niets aan als het niet in hun voordeel is. Nog alty'd loopen er velen met schoone illusies rond, dat het mogelijk is van over- hefdswege paedagogisch werk te verrichten en nog maar steeds schijnt de ervaring hen niet tot ontnuchtering te brengen. Juist het leveren van allerlei schoone zaken beneden inkoopsprijs om het maar eens erg com mercieel, doch ondubbelzinnig uit te druk ken is gebleken een gansch verkeerd ef fect te hebben. Men slaat de waarde van het geleverde dan ook niet hooger aan dan het bedrag dat men er voor betalen moet. Het jaar 1935 gaat beginnen; wy zien al vele gebeurtenissen naderen die op dit jaar hun stempel zullen drukken. Het geloof, dat er grondige wijziging in de gansche wereld pleegster en Virginia kon dan wat sla pen. Maar met al -zijn Ijlen, kreeg de onsamenhangende dingen, die hij zei, maakten haar in de war en verschrikten haar. Hij sprak veel over een zekere Gloria, smeekte haar niet boos op hem te zijn, noémde haar met allerlei lieve naampjes, zoodat een en ander Virginia overduidelijk werd, niettegenstaande zij voortdurend probeerde, niet te luisteren en niet te begrijpen. Maar wat hij over een halssnoer zei, was altijd onsamen hangend en vaag. Langzamerhand begon hij op te knap pen en vond Virginia het niet langer noodig, den heelen dag bij hem te zitten. Maar ze had genoeg gehoord om diep bedroefd te zijn over het leven, wat haar broer geleld had. In één opzicht was Lloyd’s ziekte goed vöor Virginia geweest. Tot dien avond dat hij ziek thuis kwam, had ze zich aangewend te berusten en was haast onbewogen geweest als In trance, behal ve als ze bij rechter Kent was, en hem probeerde op te beuren, kon ze uren aaneen thuis zitten, zonder iets te doen, Qf iets te zeggen. Dan zat ze maar te denken en te denken. WlJOSTnJ? emruMtri® -luajTtnien 17c» i —nM - [/•■MAARENi ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15. boomen, van hun teederen last, de geurende kruinen naar elkaar toe nijgen, daardoor een wonderlijk koepeldak vormend van rose en witte bloesemwolken. Ontelbare vogels maken er hu-n nestje in en juichen daarbij in zoete verrukking hun trillend, hoog op- schallend lied uit. Hier en daar schemert door den bloesemkoepel een stukje van hel eerste blauw van den hemel, die overdadig zyn zonlicht tusschen de jonge, frisch- groena blaadjes uitstraalt, als wilde hij de intrede van het nieuwe jaar met een regen van gouden stralen inzegenen. Den weg, die^Rij bewandelt is breed en effen. Hij is bezaaid met vlinderachtige. bloesemblaadjes en strekt zich als een witrose looper voor den jongen tijd uit. Deze da-nst dartelend, een feeder liefdeslied fluitend, in het stra lende zonlicht, in ,een waas van goud, m ^een sprookjesdroom van lichte bloesems; het was de lente van het jaar! Maar die bloesemweg, dien hij bewandel de duurde niet lang. Die teedero lichte we reld ging langzamerhand geheel verd-wynen. dat maakt het economisch vraagstuk mis schien het moeilykst en het meest ingewik keld. Want dit hebben deze tijden wel ge leerd, dat men hoog mag opgeven van de gevoelens van eenheid en eensgezindheid, van ’saamhoorigheid der menschen en wat of/en dies meer y, als puntje bij paaltje komt, )otnt; i8 iederëen weer de onvervalschte egoïst, I de enkeling die in de befaamde struggle for tAnu lift naar zelfbehoud jaagt en zich om ande- igen, ren niet bekommert. ddn- In zijn laatste vergadering heeft onze lieuvk gemeenteraad ook weer een paar van die wee^Xzakkings-besluiten genomen. De huren der ^gemeentewoningen zyn verlaagd en de sa larissen der wethouders idem. Wat het laatste punt betreft, moet het ons van het .hart, dat ons ontzag voor het wethouders- ambt hier ter stede nooit zóó hoog is ge weest als het salaris misschien veronder stelde dat het verdiende. Wanneer het nw* gelijk is er Tweede Kamerlid bij te zijn, moet het wethoudersambt toch wel niet den geheelen mensch vergen. Wanneer zal de wetgever toch eens een eind maken aan die ontoelaatbare combinatie, waarbij het Ka merlidmaatschap altijd versloft wordt? Cu mulatie van pensioenen is niet fraai, maar' combinaties als deze zyn nog veel minder zwaarden en OR LIJKVER- ige kosteloos >uwe 73 Gouda Wéér een jaar om! Wéér snelden de da gen als in vogelvlucht voorbij! Wij be merken het ai niet meer; wij leven zelf even snel als de jachtende auto s langs de wegen, denaen aan geen tyd vóór het jaar ten ei-nde is. Dan staan we, als hijgend voor dc eindstreep van een hardioopwedstryd stil en vragen een beetje bedremmeld: „is het nu al weer voorbyï" En in die vraag klinkt een tikje droefheid en teleurstelling, als moeten we een gediefd, vertrouwd huis, waarin we gewend waren te wonen, voor goed verlaten. Pas als de laatste avond van het jaar is aangebroken, beseffen we het verlies van het stukje tyd, het stukje leven, dat achter ons ligt en nimmer meer terug zal keeren; en we voelen ons vreemd I ontroerd, als de klok haar twaalf slagen laat hoeren. En terwijl die slagen over heel de wereld galmen, zien we als het ware het haele jaar, dat voor d’een geluk of droef- I heid, voor d’ander stryd of teleurstelling meebracht, voor ons oog voorby trekken. Eerst zien we hem als het pasgeboren I jaar, lachend en jong over zyn nieuwen weg dansen. Zyn nieuwgeschapen weg, waar- i langs slanke, i-n bloei staande zwaar gekomen.' Hij is van Jackdon. .Maak hem alsjeblieft open en vertel me, wat er In staat. Bij het ooren van deze woorden zat Lloyd plotseling met een doodsbleek ge zicht rechtop In bed en griste haar den brief uit de hand Blijf er af, schreeuwde hij, Ik be doel ga weg Glne en laat me alleen, wil je? Virginia ging en liet hem tien minuten alleen, wat lang genoeg voor hem was, om den brief telezen, maar langer kon zij het niet uithouden. I Toen ze weer naar binnen ging, vond ze Lloyd nog in bed, trillend en met een vertrokken gezicht, maar van den brief geen spoor! Lloyd, wat heeft hij geschreven? Waar is de brief? Toe, mag ik hem als jeblieft lezen? Lloyd staarde haar een oogenbllk als versuft aan. Viel hem tegenwoordig soms moeilijk zijn gedachten te coneen- treeren. Toen snauwde hij haar plotseling toe; Hij zei niet. hij... hij wou wat geld leenen. O, Lloyd, toe waar Is de brief? Laat hem mij toch lezen. Waar Is hij? Maakt hij ’t goed? waar zij een klein hoopje asch zag, dat j plat getrapt was, nadat de brief ver brand was. Niets was er van over! Maar, waar is hij Lloyd? Waar is hij? Dat weet ik niet, loog haar broer, ik heb niet op het adres gelet. Maar dien nacht kwam Lloyd heele- maal niet thuis, en 's morgens werd hij door twee mannen uit een taxi het huis binnen gedragen. En toen de dokter kwam, uren later zooals het Virginia toe leek, zei hij dat Lloyd in een toestand van volslagen uitputting verkeerde en dat ’t er om zou houden of hij in leven zou kunnen blijven MCCLX. Bij het einde van 1934. We zouden haast geneigd zijn den laatsten brief die wy in 1933 schreven nog eens te herhalen, want alles wat we als beschou wingen over het toen afgajoopen jaar heb ben gegeven, is aanstonds ook óp 1934 van toepassing. Misschien zou er nog wat meer zwart in de kleur gemengd moeten worden, want het jaar dat straks van ons scheidt, is nog somberder geweest dan zyn voorganger. Wij zullen echter niet in herhaling vallen en evenmin «jen zwartgallige beschouwing geven. We weten het allen wel en het is beter in deze dagen naar het*Iicht te ky'ken en niet naar de duisternis van het verleden. We zullen ook niet spreken yan de verliezen die geleden zyn, er is een voortdurende da ling op bijkans elk gebied en telkens is er verlies. We gaan, zeggen de deskundigen, naar een lager levensniveau. Wat dat nu precies is, heeft nog nooit iemand ons ver klaard. In de Tweede Kamer is het een be kende uitdrukking, maar daaf beteekent het dat aangezien er minder geld is, er veel moet worden nagelaten, dat men graag had willen doen. Doet het publiek dit nu ook? Wat laat het dan na? Misschien ieder wat anders; wat men zeer op prijs dtelt en wat men aangenaam vindt, schakelt men het laatst uit en daarom hebben zoovele instellingen te ly'den, die maar al te gauw worden uitge schakeld uit de beurs van hen, die genood zaakt zyn iets na te laten. Iedereen is op zijn eigen houtje aan het reorganiseeren en Maar ze bracht den brief In zijn kamer en liet hem daar liggen. Den volgenden dag, nadat rechter Kent naar Evans ville vertrokken was en haar alleen had gelaten, ging ze naar Lloyd's kamer, nam de brief en overhandigde, hem dien ter- tuiglng, dat de verandering goed voor zijn gezondheid, mogelijk zelfs zijn be- houd zou zijn, want de rechter was niet I jong meer en deze slag was een zware geweest. i En vreemd genoeg ontving Lloyd Juist dien avond Jackson’s brief. i Virginia nam den brief In ontvangst en. met verdubbelde smart herkende zij het handschrift. Een brief van Jackson, niet aan haar! (lOUMHE COURANT. AKKER-CACHETS verdrijven spoe dig Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijn, Vrouwenpijn, rheumalische pijnen, gevatte koude, Influenza, Griep, enz. 'NedeHandsch Smaakloos ouwel-omhulsel om Product poeder. Ge proeft daardoor t- «fr-g, niets. Ze glijden naar binnen. Per 12 st. 52 et. Zakdoosje 20 ct. had haar, met tranen In de oogen ver teld, dat de oude man haast niets at en ze wist dat de rechter altijd door het huls dwaalde, terwijl de eenzaamheid hem steeds meer begon te drukken. Toen hij zich eindelijk tot haar wend de en haar den brief gaf, las ze hem en wijl hij in bed lag. keek hem toen belangstellend aan. De brief was .van een anderen rechter en deze behelsde ’t verzoek of rechter Kent voor eenige maanden zijn werkzaamhe- j den aan de rechtbank In ’t naastblje Evansville wilde overnemen. i Natuurlijk moet u gaan. Ik... Ik zal t 1 u missen vader, maar een verandering 1 zal u, dunkt mij, goed doen, u gaat toch? I De rechter wilde liever niet gaan. Hij i wilde-haar liever niet alleen laten, maar hij moest toegeven, dat hij niet erg goed I In orde was. ’t Huls was somber wat eenzaam ook misschien en op ’t laatst kreeg Virginia haar zin en de rechter schreef, dat hij het werk zou overnemen en graag zijn vriend wilde helpen, een j overweging die van veel invloed was ge- j weest, hoewel hij dit niet toegaf. ’t Meisje ging weg, zich wel wat een zaam voelend, maaf gerust door de over- I ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring) 15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25 bijslag op den prjjs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN1-—-4 regels 2.25, elke regel meer 0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van spliede Boek handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, by onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. °me bureaux rijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie en Redactie Telef Interc. 2745. Postrekening 48400.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1934 | | pagina 1