VX VtJVUMllU JL
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
No. 18794
73e Jaarwowg
GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NJEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
Nhandaq 31 December 1934 (Nieuwjoarsoouroot)
I
Van Oud op Nieuw.
HET JAAR DAT HEENGING.
Ernstige moeilijkheden op elk gebied.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP,
liOUkMHE nil HAM
f W L9 V» i-/£jUxliZl t XXL" j \JTvZ<-/X/l_xXVZ>XB., xlxiZim 1 IVlxvXl Xj irlVZ A j m i
is
K.
door strijd verkregen kan worden. Zoo staan
we in vreugdige verwachting ook aan den
ingang van dit nieuwe jaar, dat we zullen
maken tot een nieuwe heerlijkheid en een
nieuw geluk.
De invloed van den Volkenbond.
Al gloort dus hierin de Fransch-Duitsche
toenadering, in Duitschland's veranderde
houding en in het weer langzaam toenemen
van den invloed van den Volkenbond, zoo-
als die zich in de oplossing van het Hon-
gaarsch-Zuid-SIavisch geschil geopenbaard
heeft, de schemering van hoop, waarop we
boven de aandacht vestigden, de spanning
blijft ook in Midden-Europa, en heeft nog
weinig van haar felheid verloren. Tegen de
zelfs het rechtstreeksch leiden van een op
stand beteekende. Maar deze opstand, die
na langen stryd overwonnen werd, had voor
Duitschland een fataal gevolg. Italië, dat
door zyn overeenkomsten met Oostenrijk en
Hongarije reeds duidelijk had gemaakt, dat
het deze beide landen tot'fcyn zeer bijzon
dere invloedsfeer rekende, manifesteerde
nu door het samentrekken van troepen aan
de Oostenryksch-Italiaansche grenzen op
niet te miskennen wijze 'zijn besluit zich zoo
noodig met geweld tegen iedere aanranding
van Oostenrijk’s onafhankelijkheid te ver
zetten. Maar bovendien werd deze Duitsche
poging 'de aansluiting van Oostenrijk zoo
noodig gewelddadig tot stand te brengen
de oorzaak van Italië’s beslist positie nemen
tegenover Duitschland.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons -Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bjj onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
Telkens weer wanneer het oude jaar weg
zinkt in de donkerte van den winternacht,
worden onze handep. en onze gedachten stil
en keeren we onze blikkèn naar wat in dit
jaar en m ons leven voor by ging. Er is wel
geen Oudejaarsavond, dat we niet, luiste
rend naar de klokken, die het jaar uitlui
den, peinzend de keten van ons leven door
onze stille handen laten glijden en de scha
kels bezien een voor een, die die schakels
aaneenrijen. Het zijn niet‘altijd de grootste
en de glanzendste, die we' het langst en het
aandachtigst beschouwen. In de lange ry
is er nog zoo mepig schakelt je, dat nauwe
lijks opvalt en dat toch voor ons een buiten
gewone beteekenis heeft en dat herinnerin
gen oproept aan wat lang vergeten scheen.
Het is een gebeurtenis, een woord, een ge
dachte, waarvan we vaak nu pas de beteé-
kenis begrijpen en den invloeu, die die ge
beurtenis, dat woord, die gedachte op ons
leven heeft geoefend. En duidelijker zien
we soms de lyn van ons leven zich aftee-
kenen tegen de jaren, die voorbijgingen.
Maar waarom hebben we dat niet vroeger
begrepen W aarom moesten we als een
niemendal zien wat van zoo overwegende
beteekenis voor ons leven worden zou?
Waarom begrepen we niet de draagwijdte
van daden en beslissingen op het oogenblik,
toen we die daden en beslissingen nog in
onze hand hadden en met dat begrip ons
voordeel hadden kunnen doen en wellicht
ons leven een andere gestalte hadden kun
nen geven? Het leven is zoo zwaar zaak
van leed en zelfverwijt en zelfbeschuldiging.
Waarom? Het had toch ook zoo anders ge
kund. Die raadselachtigheid van het leven
benauwt ons. En angstig laten we de scha
kels door onze peinzende handen glyden.
Dan wordt het als De Génestet eens schreef:
„Die blikt soms lange, lange
Terug in zyn weleer.
En 't wordt hem bange, bange,
En ’t leven buigt hem neer.”
Maar in die gebogen houding moeten ,we
niet blyven, mogen we zeker het nieuwe
jaar niet ingaan. In de lange keten van ons
leven zijn ook glanzende schakels, schakels,
waarvan het licht uitstraalt. Zij schijnen er
ook zoo tusschen gevoegd, zonder dat we
begrijpen, waar ze vandaan komen. Even
goed als het leed is ook zoo vaak de vreug
de een verrassing, een ongedacht en onver
wacht gebeuren. En zoo de raadselachtig
heid van het leven ons benauwt, dienen we
te bedenken, dat we daaraan ook de vreug
de en het geluk danken. Beide, vreugd^ en
leed hebben we te aanvaarden in het be
wustzijn, dat alleen deze beide keerzijden
het leven zyn gestalte kunnen geven, maar
ook zyn heerlijkheid. De lichtende schakels
zijn alleen daarom zoo wonderlijk stralend,
omdat ze tusschen de donkere in staan. Dat
besef kan ons ook met het leed van het
leven verzoenen. Het leed is een noodzake
lijkheid. Het is noodzakeljjk ook, omdat het
ons den strijd leert en zonder strijd onze
krachten onvolkomen blyven en ons leven
nooit kan stygen tot volkomenheid. De ont
wikkeling der eigen persoonlijkheid gaat
door stryd, omdat alleen in den stryd de
uiterste inspanning ons wezen tot volle ont
plooiing kan brengen. Wanneer we dat be
seffen, dan kan wellicht de raadselachtig
heid van het leven ons nog benauwen en
het leed ons'een oogenblik neerdrukken,
maar dan zullen we den moed van het leven
behouden. En die moed hebben we noodig,
altyd en in dezen tijd meer dan ooit Want
deze moed is het, deze vertrouwende ver
wachting, die de waafcde van het leven uit
maken. Het geluk, waarnaar we allen zoe
ken, ligt ten sïbtte niet buiten ons, maar
in ons. Wanneer we het leven aandurven
ondanks zijn raadselachtigheid en ondanks
zyn leed en bekommernissen, dan zien we
om en in dat leven de heerlijkheid schijnen,
Waarnaar we de verlangende handen strek
ken.
Nu we een nieuw jaar ingaan, moeten we
ons daarvan bewust maken. Dat bewustzijn
zal ons de kracht geven, die we noodig heb
ben om van ons levert het beste te maken,
Om in ons het geluk op te bouwen, dat alleen
ADVERTENTIEPRIJS; Dit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring))
15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0425. Van buiten Gouda en den bezotgkring:
15 regels 14)5, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
byslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEEUNGEN: 1—4 regels ƒ2.20 alke regef meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot ieei gereduceerden
prys. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zynjngekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
gevaren, die hieruit dreigen heeft Frankrijk
in het afgeloopen jaar zijn, positie trachten
te versterken en den vrede in Europa te
verzekeren door nauwere aansluiting bij
zijn Midden-Europeesche bondgenooten, die
door Barthou bezocht werden, inniger sa
menwerking met Engeland, nauwe toena-x
dering tot Rusland, waaruit een, sóórt
Fransch-Russische Entente en de toetuéoing
van Rusland tot den Volkenbond ie voor
schijn kwam, de poging tot het sluiten van
een Oost-Locarno-verdrag, welke mislukte
door den tegenstand van Duitschland en
Polen, welks vriendschap voor Frankrijk in
gelijken tred verkoelde, als waarmee de
vriendschap tot Duitschland steeg,, en ten
slotte in het zoeken van Italië als deelheb
ber aan de vriendschap tusschen Frankryk
en de kleine Entente. Aan dit laatste stre
ven stond de animositeit tusschen Italië en
Zuid-Slavië ernstig in den wegfc Toen het
scheen, dat Frankryk’s onvermoeide pogin
gen om deze animositeit op te heffen, waar
voor Barthou zich verdienstelijk maakte,
zouden slagep, gebeurde er iets, dat die ani
mositeit tot een vrij heftige vijandschap
aanblies en dat al Fraajikrijk’s pogen nutte
loos scheen te zullen maken.
De moord op Koning Alexander.
By zyn bezoek aan Frankryk werd koning
Alexander van Zuid-Slavië te Marseille
«oor Bulgaarsche comadtsji tengevolge van
een Kroatische samenzwering vermoord,
Waarby ook de Fransche minister Barthou,
die hem- vergezelde, slachtoffer werd. De
woede van het Zuid-Slavische volk keerde
zich onmiddellijk tegen Italië en tegen Hon
garije, welke beide staten het beschuldigde
van het begunstigen van de Kroatische ter
roristen. Het gulukte. eahtac J raaMiaik de
Zuid-Slavische'regeering ervan te overtui
gen, dat zé ter wille van internationale po-
litieke belangen deze woede van Italië moest
afleiden, waarin ze ook slaagde. Des te. fel
ler keerde zich nu die woede tegen Honga
rije, dat van begunstiging van den’moord
beschuldigd werd en waartegen bij den Vol
kenbond door Zuid-Slavië een aanklacht
werd ingediend. By de behandeling van
deze aanklacht zyn felle redevoeringen af
gestoken en hebben de kleine Entente en
Frankrijk het voor Zuid-Slavië en Italië het
voor den Hongaarschen vriend opgenomen,
maar heeft toch Zuid-Slavië zyn oorspronke
lijke aanklacht feiteljjk moeten inslikken.
De Volkenbondsraad heeft dan ook in de re
solutie, die deze zaak beëindigde, allqpn de
nalatigheid van Hongaarsche autoriteiten in
het begunstigen van de terroristen vastge
steld, Hongarije de noodzakelijkheid van
een nader onderzoek naar de handelingen
van deze op het hart gebonden en de wen-
schelijkheid van een internationale conven
tie tegen terroristische samenzweringen en
kuiperijen uitgesproken. De tevredenheid
van beide staten met deze oplossing, zij
het aan Hongaarsche zyde eenigszius ge
temperd, heeft de plotselinge spanning in
Midden-Europa in een voor het oogenblik
haast gemoedelijk vriendschappelijke stem
ming omgezet Zij heeft tevens het prestige
van den Volkenbond aanmerkelijk verhoogd,
waar dit lichaam in deze zaak zoo duidelijk
zijn groot nut heeft bewezen.
In dezelfde zitting van den Volkenbonds
raad, waarin dit Hongaarsch-Zuid-Slavisca
geschil tot oplossing is gebracht, heeft de
Raad ook de Saarkwestie tot aller genoegen
geregeld, wat zijn gezag zeker niet minder
tert goed^is gekomen. Na onderhandelingen
te Rome, onder de auspiciën van de commis
sie van drie, waarvan de Italiaan Alois!
voorzitter is, zyn Duitschland en Frankrijk
het eens geworden’ over financieele en an
dere regelingen na de volksstemming, die
het Saargebied weer naar Duitschland terug
moet brengen, het aan Frankryk toevoegen
•f den tegenwoordigen toestand, het onder
bestuur van den Volkenbond staan, besten
digen. Ook de hulp van een international?
troepenmacht voor bewaring van de orde
voor, tydens en na de stemming, Is door
Duitschland goedgekeurd, zoodat van dien
kant ook geen verrassingen meer schijnen
te verwachten.
De spanning in Oost-Azie.
Is dus de spanning in Midden-Europa en
in geheel ons werelddeel aan het eind van
dit jaar iets minder fel en mag men ook
door de toetreding van Rusland tot den Vol
kenbond, welk land hierdoor in de interna
tionale politiek als actieve factor is inge-
^chakeld, van een herstel van het gezag van
dien bond spreken, in Oost-Azie, de andere
gevaarlijke haard, schijnt veeleer de span
ning haar hoogtepunt te naderen, tengevol
ge van Japan’s agressieve imperialistische
Italië’s houding.
Het bezoek van Hitler aan Mussolini had,
ondanks de buitengewone praal, waarmee
de Duitsche dictator te Venetië ontvangen
werd, reeds getoond, dat Italië niet van plan
was de Duitsche politiek te steunen en zich
van Frankrijk en Engeland af te scheiden.
Zoo er voordien nog eenige twijfel mogelijk
was, dan had dit bezoek, dat voor Hitler op
een enorme teleurstelling uitliep, het wei
duidelijk gemaakt, dat de Duce niet van
zins was aan zyn sympathie voor het nieu
we Duitsche regiem, die trouwens niet on
verdeeld was, Italië’s belangen op te offe
ren en het isolement met Duitschland te
deelen of de tegenstrijdigheid der Duitsche
en Italiaansche belangen in Midden-Europa
te vergeten. Het Oostenryksche avontuur
heeft ten slotte de laatste aarzeling, zoo
die bestaan mocht hebben, overwonnen. En
van dien tijd af dagteekent dan ook de dui
delijk tegen Duitschland gerichte politiek
van Italië, de nauwere samenwerking met
de beide Westersche mogendheden en het
tegemoet komen van de Fransche wenschen
naar een inniger vriendschapsband. Hitler,
van de gevolgen van zijn Oostenryksche po
litiek geschrokken, haastte zich die politiek
te verloochenen, het Oostenryksche legioen
in Beieren te ontbinden en door de benoe
ming van Von Papen tot gezant te Weenen
nieuwe en vriendschappelijke relaties met
de Oostenryksche regeering te zoeken. Het
is zeker wel in de eerste plaats de houding
van Italië, die hem daartoe geprest heeft,
maar daarnaast zal ook de felle veront
waardiging in geheel Europa haar invloed
hebben doen gelden.
Duitschland's isolement.
Het isolement waarin Duitschland zich
gedrongen ziet, is dit jaar nog voistrekter
geworden. De moordpartyen in Juni, waar
aan Roehm en andere nazi-ieiders, maar ook
katholieke voormannen en generaal Schlei
cher en zyn vrouw ten offer vielen, hebben
daartoe mede bijgedragen. Bovendien heeft
de wijze, waarop Duitschland zijn buitenland-
sche crediteuren te kort doet, ofschoon het
voor bewapening en feesten millioenen uit
geeft, en waarop de gedupeerde landen met
het instellen van een clearlngsysteem heb
ben geantwoord, een algemeene verbittering
gaande gemaakt.,Duitschland’s politiek iso
lement krijgt daardoor nog een moreele
achtergrond. En blijkbaar heeft de schrik
over de onverwachte uitwerking van het
Oostenryksche avontuur aan Hitler het niet
alleen onaangename, maar ook gevaarlijke
van deze positie duidelijk gemaakt. Sinds
dien wordt althans
Duitschland’s streven,
om door tegemoetkoming aan anderen, dit
isolement °P heffen, steeds duidelijker
merkbaar. Niet alleen de Duitsch-Poolsche
toenadering is daarvan een bewys. Duitsch
land’s tegemoetkomende houding in de
Saarkwestie, zijn overeenkomst daarover
met Frankrijk en zijn toestemming in het
bezetten van het Saargebied door een inter
nationale troepenmacht, waarvoor ook Ne
derland een contingent heeft gezonden, too-
nen .een neiging tot opgeven van de tot nu
toe aangenomen starre houding. En het heet,
dat Duitschland een weg zoekt voor terug
keer naar den Volkenbond, zonder zijn
prestige ai te zeer in het gedrang te bren
gen.
leder einde is ook een begin. En wanneer
we in het donkerst van den wmtertyd net
oude jaar zien wegslerven in den mist van
het verleden, dan weten we ook, dat we
staan voor een nieuw begin en een nieuwe
taak. Het afscheid moge weemoedig zyn en
by het luisteren naar de klokken, die het
Oudejaar uitluiden, moge een onbestemde
weemoed ons bevangen om al wat voorby-
ging, de nieuwe toekomst, die voor ons open-
Lgt, wekt ook een nieuwe verwachting en
een nieuw verlangen Die verwachting geeft
ons dei^noed, dien we noodig hebben voor
het verrollen van de nieuwe taak, die ons
wacht en de kracht ook voor die vervulling.
En daarom is dit het meest noodlottige van
dezen tijd, dat die verwachting der mensch-
heid tot steeds bedenkeljjker afmetingen in
eenschrompelt. i(e zal nooit geheel sterven.
Daarvoor zorgt het leven, da^ zonder ver
wachting onbestaanbaar is en ons ook in de
noodiottigste omstandigheden altijd weer
het vertrouwen in een nieuwe en betere toe
komst influistert. Maar ze schynt wel ieder
van de na-oorlogsche jaren kleiner en zwak
ker te worden. Er heerscht
angst en wantrouwen alterwege.
In zijn rede, een paar maanden geleden te
Londen uitgesproken, heeft de Zuid-Afri-
kaansche generaal Smuts deze angst en dat
wantrouwen terecht als de grootste fout van
en het ernstigst gevaar voor onzen tyd ge
kenmerkt. Willen we dit gevaar bezweren
en ons krachtig houden voor de reuachtige
taak, die juist deze tijd ons op de schouders
heeft gelegd, dan moeten we boven dat
angstgevoel en het verlammend wantrouwen
z;en uit te komen. En dat zullen we alleen
kunnen, niet doordat we de oogen sluiten
voor wat ons bedreigt, maar 'doordat we
rustig het verleden overschouwende, de drei
gende gevaren onder de oog&n zien en ons
rauwkeurig rekenschap geven van den toe
stand, waarin we ons betonden, van de oor
zaken, waaruit die toestand ontstaan is en
van de gevolgen, die uit dien toestand drei
gen.
Wanneer we dat doen, dan moeten we be-,
ginnen vast te stellen, dat 1934 een
jaar van voortgaande desorganisatie
is geweest en uai men ztiis ue noop op ner-
stei door mvernationaie samenwerking, uie
in 19o3 zien nog m de oeconomische conie-
1 en ue fcn ue oncwapenmgscoiuerentie uit-
sprak, heeft opgegeven en alleen nog maar
pogingen doet om verdere voortwoeserinf
uczer desorganisatie te voorkomen en zien
zelven en de wereld veilig te stellen met al
lerlei onderlinge overeenkomsten tegen de
verwoestende gevolgen, maar toch ook, dat
juist aan het einde van ditj jaar een nog
.uiterst zwak licht van hoop op nieuwe, zy
het dan niet internationale, samenwerking
begint te schemeren.
Het resultaat der boven aangeduide pogin
gen hebben tot nog toe de kans op haar sla
gen nog nauwelijks waarschijnlijk gemaakt.
De ontreddering van ons oeconomisch leven,
door een feitelyk prijs geven van allen in
ternationalen handel &n een zich opsluiten
tonnen eigen grenzen, gaat nog steeds
voort. Door het afsluiten van de grenzen
door middel van contingenteeringsmaatrege-
len en invoerverboden, tracht men zich, te
gen de gevolgen zoo goed mogelyk te dek
ken, hoewel men weet, dat dit de désorga
nisatie nog slechts grooter kan maken.
Wanneer hier en daar, ook in ons land,
eenige opleving te bespeuren valt zoo
nam de scheepvaartbeweging, zoowel op den
Nieuwen Waterweg als naar Hamburg en
Antwerpen, iets toe dan is dót ondanks
die desorganisatie.
In het internationale politieke le ve^. tracht
men door soortgelijke pogingen de dreigen
de gevaren te bezweren. Het streven naar
een algemeene ontwapening of althans naar
een algemeene beperking der bewapening
by internationale overeenkomst, zooals de
ontwapeningsconferentie die bedoelde, heeft
men feitelyk reeds prys gegeven. Men pro
beert nog slechts een nieuwen wedloop in
bewapening te land, ter zee en in de lucht
zoo goed mogelyk te voorkomen. Maar de
houding der verschillende staten en m het
tyzonder de koortsachtige haast waarmee
Duitschland zich opnieuw wapent en de aan
staande opzegging van het vioowerdrag van
Washington door Japan, voorspellen ook aan
die pogingen een niet al te gunstig resul
taat.
In het overzicht over 1933 lieten we al
uitkomen, hoe nieuwe stroonungen, die zich
de laatste jaren met bijzondere kracht in
ons ontredderd Westergch cultuurleven de
den gelden, den strijdtusschen macht en
recht, dien we in beginsel in dat cultuur
leven reeds beslist waanden, opnieuw een
huiveringwekkende beteekenis hadden ge
geven, hoe de>ze strijd^ félle tegenstellingen
had geschapen en bestaande ongemeen had
verscherpt en aan den politieken stryd van
Europa en het gevaar, dat ons daaruit be
dreigt, een ontstellenden achtergrond had
gegeven. Deze verwoestende stroomingen
bleken ook dit jaar nog niets van haar
kracht verloren te hebben. En in den strijd
der internationale tegenstellingen, die in
dp wereld woedt, doet ook deze factor zich
nog al tyd gelden.
Ook in 1933 bleken reeds
Midden-Europa en Oost-Azië de
brandpunten Tan dezen strijd,
waaruit het gevaar,voor den wereldvrede
onmiddellijk dreigde. Dit gevaar heeft zich
in dit jaar nog duidelijker geaccentueerd
door de herbewapening vpn Duitschland, den
feilen stryd om Oostenrijk en het streven
naar een Oost-Locarno-pact en door de aan-
gekoïidigde opzeggingen het Washington-
sche vlootverdrag door Japan.
Duitschland’s positie onder de volken.
De Fransch-JJuitsche besprekingen over
de bewapening, het vorig jaar begonnen,
nadat Duitschland den Volkenbond den rug
had toegekeeid, werden dit jaar zonder re
sultaat voortgezet en .althans voorloopig,
beëindigd. Het bleek echter, dat Engeland
steeds dichter tot het Fransche standpunt
naderde ,dat allereerst de veiligheid ge
waarborgd moest worden, voordat men de be
wapening kon verminderen, zoodat het slui
ten van een internationale overeenkomst tot
controle over de bewapening, waarby bij
overtreding van het geoorloofde maximum
onmiddellijk en automatisch repressieve
maatregelen tegen den overtreder werden
voorgesteld naar den achtergrond is ver
schoven.
Het is duidelijk, dat Duitschland’s
snelle bewapening, in stryd met het
verdrag van Versailles, aan deze verander-
duidelijk, dat
bewapening, in stryd
de houding van Engeland niet vreemd was.
In het Engelsche Lagerhuis erkende een der
ministers openlijk, dat de Duitsche oorlogs-
begrooting thans voor, het leger 135 mil-
Loen hooger was dan het vorig jaar, voor
de vloot 50 millioen on voor de luchtmacht
132 millioen hooger, terwijl nog bovendien
voor bewapening der S.A. troepen 250 mil
lioen werd uitgegeven. De Engelsche regee-
nng vroeg dan ook opheldering aan Duitsch
land, in verband met de beperkingen, die te
Versailles aan Duitschlands bewapening
was opgelegd, maar kreeg ten antwoord,
dat, nu in zake de ontwapening geen over
eenstemming was bereikt, Duitschland zich
gerechtigd achtte, zijn eigen program te
verwezenlijken. Het kon niet anders, of het
wantrouwen in Duitschland's bedoelingen
moest door dit antwoord ook in Engeland
nog toenemen, temeer, waar Duitschland’s
houding tegenover Oostenrijk de redelijk
heid van dit wantrouwen nog te duidelijker
scheen te bevestigen. Was men al sinds lang
overtuigd, dat Duitschland zich meer dan de
onafhankelijkheid van Oostenrijk kon ge-
doogen met de binnenlandache aangelegen
heden van dezen staat bemoeide, de arres
tatie van bommen naar Oostenrijk smokke
lende Duitschers op Zwitsersch grondgebied,
waarby de herkomst der bommen de Duit
sche autoriteiten ernstig compromitteerde,
bracht het bewys, dat deze bemoeiingen
niet bij een hinderlijke en ontoelaatbare
propaganda en het verstrekken van gelde-
lijken steunt ophielden, maar zich tot het
verleenen van steun aan terroristische da
den en voorbereiding van een opstand uit
strekten en zoo al niet van de Duitsche re
geering zelve, dan toch van Duitsche auto
riteiten uitgingen. De opstand, die al spoe
dig daarna in Oostenryk uitbrak en waar
van bondskanselier dr. Dollfuss het eerste
slachtoffer werd, toonde, hoever de Duitsche
inmenging ging en dat de Duitsche steun
aan de Oostenryksche nationaai-socialisten