DER l I lekbank JZOHEH NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, *T, enz. 73»Jaargang Donderdag 10 Januari 1836 ■o. 18808 E BOSKOOP, I<IEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen 1.823.268.44 een reen en )A feuilleton. ST AND G u tenfabriek Gouda. MIDDEL 1OO “I. en i b Koloniale schikkingen te Rome. De Majesteit van het Recht. Weg naar de overeen stemming. *-* v uxzr/ i_jvj ivn t -lu-L” y 1_> v0l\v vl UV/U I-/LjIVxV>Il, llxirlOl IVIjV'11 1 m v Vivi'<- j ly> BUITENLANDSCH NIEUWS. 4 R. HOORWEG. ht 11e i pijn, zijn hart bonsde op een manier, bleet liggen HOOFDSTUK XIII. Hen donkerste uur. (Wordt vervolgd). 5 agenten en moeten daa; le van opname verzekerd ioliede Boek je plaatsing eren in ome i de bewoners wilt brengen ET BUREAU dealen ÏOOG irdigd. 5RLEM^ I IUWIJK- JDINXVEEN liciteit G N )0.— dat thans ook in het Saargebied wordt uit gegeven: J Hitler! Hij vergeleek dit parool met wat in binnenkwam vervloekend en zichzelf l?e- Een goed uur later stond Virginia lang zaam van haar bed op, en ging weer naar Lloyd’s kamer terug. Hij lag daar nog net zoo als ze hem had verlaten, starend naar den muur. In weerwil van alles werd Virginia van droefheid vervuld, toen zij de doffe wan hoop in zijn gezicht zag. Als 't nu iemand anders was geweest tegenover wien Lloyd zoo gehandeld had, dan zou ze geprobeerd hebben hem te troosten, maar om Jackson’s leven en het hare te verwoesten, alleen omdat hij bang was voor de gevolgen van zijn daad was wel verregaand egoïstisch en wreed. Ik geloof, dat je beter doet mij alles te vertellen, zei ze. Verschillende concessies. Ook de Duitsche bewapening heeft een punt van discussie uitgemaakt. Naar het Amerikaansch van melrod DANNING. Nadruk verbodei» Rede van Buerckel. De Saarkwestie geen conflict, maar een vraagstuk van liquidatie. De Saargevolmachtigde van Hitler, gouw leider guerckel heeft gisteren te Kaiserslau tern voor de vertegenwoordigers van de binnen- en buitenlandsche pers een rede voering uitgesproken onder het motto: De weg naar de overeenstemming. Spr. ving aan met vast te stellen, dat de Saarkwestie in buitenlandsch politiek opzicht geen con- flictskwestie, maar een zuivere liquidatie- kwestie vormt. Van overwinnaars en over wonnenen zal geen sprake kunnen zijn. Wanneer men af ziet van internationale overwegingen, is de Saarkwestie een zuiver- Lloyd, fluisterde ze en ze boog zich over zijn bed, tot haar groote oogen In de zijne schenen te branden Lloyd, jij hebt het snoer weggenomen! Hij schoof van haar weg, zonder zijn oogen af te wenden. Wat had ze ont dekt? Wat kon ze weten? Maar hij kon op deze vragen geen antwoord vinden. Toen herinnerde hij zich Jackson’s brief, Zou Jackson terug zijn? Had hij haar geschreven? Zou ’t eenig nut hebben te ontkennen? Als ze het toch wist? I Maar Lloyd’s hersens speelden hem parten Hij kon niet denken... Hij kon ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, bjj onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef. Interc. 2745. Postrekening 48400. alleen verband met de Fransche concessies, waarvan wij boven gewag maakten; hel wordt namelijk uiterst waarschijnlijk ge acht, dat Frankrijk eveneens Italië ter wille is geweest, wat de vaststelling van de Abes-t synische grens betreft en de Italiaansche expansiepolitiek irf Abessynië in het al gemeen. Er verluidt da-n ook reeds hier en daar, dat Frankrijk Italië de toezegging heeft gedaan, dat het in de toekomst de italiaansche politiek ten opzichte van Abessynië geen hinderpalen in de-n weg zal leggen. Ondertusschen vraagt men zich nog steeds af, of er ook een protocol tot stand is gekomen ten aanzien van een toekom stige gemeenschappelijke Fransch-Italiaan- sche politiek op het gebied der ontwape ning, waarbij in het bizonder de tegen woordige Duitsche bewapening onder oogen zou zijn gezien. De Fransche pers en Havas hebben gezegd: „Dit protocol bestaat inder daad”. Te Rome hebben de gezaghebbende vertegenwoordigers* van Italië en Frankrijk caarentegen op zijn Fransch en Italiaansch gezegd: „Es ist nicht wahr!” Niettemin hellen vele Fransehen over tot de meening, dat een dergelijke overeen komst inderdaad in eenigerlei vorm is ge troffen, te meer daar het officieuse Fran sche persagentschap i-n zijn beweringen zeer positief was. In elk geval schijnt de kwestie der Duitsche bewapening op den grondslag der verklaring van 11 December 1932 opens de Duitsche rechtsgelijkheid Let onderwerp eener gedachtenwisseling te zyn geweest. Men vermoedt dan ook, dat deze gedachtenwisseling verband houdt met den wensch van Engeland, hetwelk met grooten ijver aanstuurt op een Europeesche ontwapeningsconventie, waarbij het ook Duitschland wenscht te betrekken. DUITSCHLAND. Otto Wels beschuldigd van malversaties. Aandeelen van in beslag genomen maatschappij verkocht. Dr. Heinrich Schneider, advocaat te Saar- brücken, heeft een aanklacht ingediend we gens oneerlijk beheer tegen het voormalige Rijksdaglid der Duitsche soc.-dem. partij, Otto Wels, den gewezen afgevaardigde Franz Vogel en tegen de volgende ingeze tenen vai^SaarbrückenMinisterialdirektor Schafer, de vakbondsseeretarissen Schmidt, Osterroth en Frank, den redacteuft* Max Braun en notaris Ludwig Hanau vAjpens medeplichtigheid. Vogel en Wels waren trustees van de Konzentrations A.G. te Ber lijn, in welke maatschappij de voormalige soc.-dem. bladen waren ingebracht De maatschappij bezat o.a. aandeelen in de „Volksstimme”, die door Wels en Vogel bij notarieele acte aan Schafer, Schmidt en Os terroth zijn verkocht, die op hun beurt weer voor 2000 frank aan aandeelen hebben ver kocht aan Max Braun. Het kapitaal van de Konzentrations AjG. was toen echter reeds door de nationaal-socialistische regeering in beslag genomen en de advocaat meent, dat Wels en Vogel, die naar het buitenland waren gevlucht, niet het recht hadden bezit tingen van de maatschappij te verkoopen. FRANKRIJK. Wie krijgt het kind van Max Linder? Een dramatisch proces. Velen zullen zich nog, aldus het Han- delsblad, den vermaarden Franschen filmacteur Max Linder herinneren, die een twaalftal jaren geleden een van de grootste komieken der zwijgende film was en wiens discipel Charley Chaplin zich noemde. In November 1925 vond men in een Parijsche hotelkamer het lijk van Linder en zijn jeugdige echtge- noote, die zich tezamen van het leven hadden beroofd. Heel Parijs, heel Europa sprak in die dagen over het dramatisch verdwijnen van dit tweetal, dat een nog dramati scher karakter kreeg, toen men uit de door hen nagelaten brieven vernam, dat hun kort huwelijk een hel was geweest. Max Linder had zijn vrouw in 1923 In Chamonix leeren kennen; zij was zeven tien jaar, hij veertig. Nimmer is met ze kerheid uitgemaakt kunnen worden, wie de voornaamste schuldige aan de mis lukking van het huwelijk was geweest. Op de gedragingen van de jonge vrouw bleek zeer veel aan te merken, terwijl Linder een ziekelijke jaloezie toonde en elk geestelijk evenwicht miste. Ik ik heb het je al verteld, toen I ik dien avond thuis kwam. klagend. Zijn hoofd deed hem vreeselijk pijn, zijn hart bonsde op een manier, die hem angst aanjoeg. Hij wenschte, dat er iets was, wat ’t leven waard maakte, geleefd te worden. Doch toen Virginia I de kamer binnen stormde, was hij een I oogenbllk stom van verbazing over zoo veel brutaliteit. Lloyd! riep ze. Ik wensch, dat je me alles vertelt, van wat er dien avond bij Ho Mnnrnn'c Ic» .Lloyd’s gezicht werd vaalbleek. Wat bedoel je? slaagde hij er in te zeggen en zijn stem was niet meer dan zoo. Toen werd hij plotseling vuurrood. Ga mijn kamer uit! barstte hij uit. Ik heb Je geen pernyssle gegeven om binnen te komen, wel? Maar hij had nu met een nieuwe Vir- Fransch aspect. Van *het standpunt van het Fransche ka pitalisme heeft het probleem echter ook een nationaal politiek, maar zuiver Fransch as- pec. Dit kapitalisme heeft hier belangen te verdedigen. Hier wordt gezegdliever tegen Hitler en het Duitsche socialisme dan tegen de vertegenwoordigers van het Fransche kapitalisme. Een tweede stemming zou een inbreuk vormen op het in het Sa^rstatuut vastgeleg de recht, waaruit eventueel Duitschland de noodige consequenies zou moeten trekken. Voorts merkt spr. op,-41at een status quo niet afhankelijk zou zijn, wat levensduur be treft van den wil van het Saarvolk, maar van den wil van vreemde regeeringen. Voor een separatistische beweging om binnen- landsch politieke redenen is volgens de be palingen van het verdrag van Versailles geen plaats. De begunstiging van een zoo danige beweging moet worden opgevat als een geste tegen Duitschland. In dit verband richt spr. een ernstig woord tot Frankrijk, vzaarmede Duitschland een verzoening wil. Evenals Duitschland weigert een separatis tische beweging in Frankrijk te begunsti gen, moet er dringend om verzocht worden, dat ook dg Franschen zich onthouden van een dergelijk^^mmenging in binnenlandsch politieke Duitsche aangelegenheden. Inzake een eventueel deelen van het Saar gebied volgens aantal uitgebrachte stem men vei klaarde spr., dat het Duitsche standpunt is dat deelen niet mogelijk is, en dat de nationaliteit van het Saargebied, af hangt van de meerderheidsuispraak van de Saarlanders. Hitler heeft verklaard, dat hij het plebisciet erkent. De Volkenbondsraad moet deze meerderheidsuitspraak volvoeren. „Alles voor Duitschland’’. Voortgaande besprak Buerckel het parool, I dat thans ook in het Saargebied wordt uit- Alles voor Duitschland. Nooit naar men, dat de verdenking op hem zou val len, maar wat moest hij zeggen? En zijn hart. En hoe wist Je het? herhaalde Vir ginia, maar pu brak haar stem haast. Lloyd vatte moed. Ga heen, riep hij opnieuw, en laat dat blind neer, zeg ik je. Virginia richtte zich op. Er lag onge twijfeld angst en ontzetting in haar broer’s gezicht. Ze wist, dat hij geld noo- dlg had gehad. Haar heele ziel vocht nu voor haar liefste. Zelfs haar broer scheen voorhaar niet meer te bestaan, alleen de persoon, die lets van dien avond kon vertellen. Lloyd, ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring): 15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels ƒ1.55, elke regel meer O^O.^Advertentiën in het Zaterdagnummer 25 bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25. elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soL handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór dt aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. den oorlog tegen de Duitsche soldaten werd gezegd, n.l dat de strijd niet tegen Duitsch land ging maar tegen den Duitschen keizer. Maar Adolf Hitler en Duitschland vormen een onverbrekelijke eenheid. Adolf Hitler is Duitschland en Duitschland is Adolf Hitler. Hoe wist je het? Lloyd’s hart stond een moment stil, j Wopte toen weer heftig. Op zoo lets was hij niet voorbereid. En zijn hooft deed hem zoo’n pijn, dat hij niet kon denken. I Hij moest nu iets zeggen, om te voorko- riat Kp vprripnlrinp nn hpm znu val- het meisje, dat Jackson lief had, kunnen i troosten, misschien nog méér voor haar doen. Virginia haastte zich-'naar huis, haar een -gefluister Zijn hart bonsde hoofd warrelde van nieuwe gedachten, -J - nieuwe herinneringen, waaraan ze tot nu toe geen waarde had gehecht. Lloyd’s gezicht dien avond, toen hij het haar j verteld had, zijn moreele achteruitgang I daarna. Was het mogelijk, dat hij iets glnla te doen. Ze keerde zien van hem af, en trok een van de gordijnen op, zoo- dat ’t zonlicht de kamer binnenstroom de. Toen ze zich weer tot hem wendde, had haar gezicht zoo’n harde ultdruk- king als hij er nog nooit In gezien had. Laat dat gordijn weer zakken, sput terde hij en bedekte zijn gezicht met de handen Virginia liep naar hem toe, bleef .vlak bU het bed staan, en keek hem strak aan. Luister, zei ze, je moet me vertellen, wat je weet, van wat er dien avond voor viel. Haar stem was laag en toonloos. Lloyd zag haar aan en werd door doods angst bevangen. En Sylvia staarde haar met brandende oogen aan en zei geen ja, en geen neen. Geen woord werd er meer tusschen hen gewisseld. Virginia stond langzaam op en keek den tuin in. Ze trilde op haar beenen en na een oogenbllk keerde ze zich om, en liep langzaam, met nietszien- de oogen op het hek toe. Haar gezicht was bleek en strak. Sylvia stond ook op, liep haar achterna, maar hield toen in Wat had ’t ’voor nut? Ze kon nu niets voor Virginia doen, maar later zou zij de Monroe’s gebeurd Is. hPt mplsip Hnf _Tar»lrc/\w Hof HnH r „i-,j Zooals men weet, zyn ter gelegenheid van de ontmoeting tusschen Laval en Mus solini niet alleen regelingen getroffen ten uanzien van Balkan en Donaubekken, maar is men het evenzeer eens geworden over koloniale kwesties, die op Noord-Afrika be trekking hebben. Het schijnt nog al wat voeten in de aarde te hebben gehad om het, ovpr de laatste aangelegenheid eens te worden en het is tenslotte het accoord, dat te dezer zake tot stand kwam, geweest, dat de voornaamste voorwaarde heeft gevormd voor het herstel der vriendschappelijke relaties tusschen Rome en Parus. 'ferwul men het heel gemakkeiyk eens- werd over de z.g. Europeesche vredespoli Lek, waarvan ook het met-inmengingsver- drag deel uitmaakte, dank ztf de omstandig heid, dat voorafgaande besprekingen den weg voor een accoord reeds hadden gebaand, zoodadfhen te Kdfce slechts de juiste for muleringen moest vinden, heelt het, geljjk reeds in ’t kort werd opgemerkt, een ont zettende moeite gekost de Fransch-Ita- liaansche belange-n in Noord-Afrika met elkaar in overeenstemming te brengen. Uit de verschillende berichten valt af te leiden, dat Frankrijk in het betwiste gebied ten Zuiden van Lybië Italië een gebied ten geschenke heeft gegeven, dat een opper vlakte heeft van ongeveer honderdduizend vierkanten kilometer. De concessie, die Frankrijk aan de kust van Somali heeft ge daan, ibetreft een terrein van omstreeks dui dend vierkanten kilometer. Bovendien heeft Frankrijk Italië in staat gesteld voor twin tig procent deel te nemen aan het kapitaal van den spoorweg DjiboetiAddis Abeba. Ook Italië is op koloniaal gebied over de brug gekomen: zoo heeft het er zich bij neergelegd, dat de voorrechten van de Ita lianen, die in het Fransche Tunis wonen, na een tijdvak van tien jaren geleidelijk worden opgeheven en na een periode van dertig jaren volkomen ophouden te bestaan. Hqt gevolg van een en ander zal derhalve zijn, dat na een dertigtal jaren alle kinde ren, voortgesproten uit het huwelijk van Italiaansche ouders, wanneer de vader of moeder reeds in Tunis zijn geboren, niet langer, gelijk tot dusver het geval was, Ita lianen, maar Franschen zullen zijn, zoodra zij meerderjarig zijn geworden. De betee- kenis dezer Italiaansche concessie mag niet worden onderschat: Italië heeft er dus, hoe veel moeite dit stellig ook zal hebben ge kost, van' afgezien zij-n voornemen, om het Italiaansche element onder de Europeesche bevolking van Tunis te doen overheer- schen, in daden om te zetten. Dat Italië op dit stuk van zaken bereid was toe te geven, houdt vennoedelijk niet ^e,r^e.et de oogénblikken van nood en be zorgdheid, maar vergeet nooit de les, die zij te leeren gaven. In de hotelkamer werden twee brieven gevonden. De eene van de vrouw, die ver zocht, haar toen driejarig dochtertje ter opvoeding te geven aan haar moeder, Mme. Peters; een tweede van Max Lin der, die schreei. „Ik wensch dat mijn vader de voogd zal zijn van mijn doch tertje en dat dit door mijn brave moeder zal worden opgevoed. Ik wensch dat men mijn kind een voortreffelijke opvoeding zal geven, dat men de beste kinder j ui - trouw zal nemen tot zijn vierde jaar en .daarna de beste onderwijzeres. Het is mijn liefste wensch dat men van mijn dochter een eerbare, loyale en geloovige vrouw zal maken, kortom dat men haar alle eigenschappen zal bij brengen, die haar moeder miste”... En de brief sloot met een aantal gruwelijke beschuldigin gen aan het adres van zijn vrouw. Belde iamllies elschten op grond dezer wilsbeschikkingen het kind op en het kwam tot een reeks onverkwikkelijke processen, die tot gevolg hadden dat en kel het testament van den vader werd geeerbiedlgd en de kleine Maud aan den heer Maurice Leuvielle, den vader van Max Llnder, werd toegewezen. Mme. Pe ters, de moeder van Linder’s vrouw, diende toen bij de rechtbank het verzoek in om een onderzoek in te stellen, ten einde te bewijzen dat Max Llnder ontoe rekeningsvatbaar was. De rechtbank wees dit verzoek van de hand, waarop mevr. Peters in beroep ging. De zaak dient thans voor de eerste kamer van het Hoi. Voor mevr. Peters treedt mr. Pierre Masse op, terwijl de bekende advocaat-politicus Paul Boncour de belangen van den heer Leuvielle be hartigt. VEREENIGDE STATEN. Condon getuigt. Hij herkent Hauptmann als degeen. die het losgeld aannam. Gistermiddag is in het Hauptmann-proces Dr. Condon gehoord. Hij verklaarde zonder aarzelen dat Hauptmann de man is dien hij op het St, Raymonds-kerkhof in Bronx 50.000 losgeld voor het kind van Lind bergh had gegeven, terwijl kolonel Lind bergh zelf in de buurt in een auto wachtte, Condon beantwoordde de hem gestelde vragen met zooveel nauwkeurigheid, dat de verdediger hem eenige malen moest verzoe ken niet zoo in détails te treden. De getuige had eenige minuten noodig met het zorgvul dig reinigen van zijn bril alvorens de bil- ijetten'van het losgeld te identificeeren. Condon vertelt, hoe hü Hauptmann aan getroffen had, bevangen door schrik, toen hij het geluid aan het hek van het kerkhof hoorde en hoe Hauptmann hem vervolgens deelgenoot had gemaakt van zijn vrees van te worden geëlectrocuteerd, indien de baby dood zou zijn. Condon had hem geantwoord, dat hij zulks niet zou worden, indien hij het kind niet gedood had en een volledige beken tenis aflegde. Hij beloofde hem te helpen, alleen maar ligger^ en haar aanstaren l tot hij door haar starren blik tot spre ken gedwóngen werd. Jackson heelt heb je verteld, fluis terde hij. Virginia keek nog een oogenbllk op hem neer, terwijl het licht In haar oogen verdoofde. Lloyd Lloydkreude ze. Toen keerde ze zich om, strompelde naar haar kamer en wierp zich met brandende oogen op haar bed, waar ze langen tijd 1 hlppf liee'Pn (.01IIM1IE COURANT. 41 h?.y.1Vla aarzelöe weer. Maar als Lloyd dpn vertel<3 had’ waar het snoer gevon- en dan n°8 wel dienzelfden komen?h°e WaS ^an we^en ^e“ dlt alles naspeuren, tot er tnt Verk£arlng voor gevonden was, of vonr Ten®ylvla’s hart stokte. Haar liefde brannl dte In ^helm nóg steeds tP e’ vlamde op. Om hem van blaam kwpt..lveren> zou ze Iedereen kunnen wetsen, zeifS het meisje, dat hij liefhad’. Hnp *lnd’ be8rÜP je dat dan niet? 'S WnÏ L,°ïd d8t Weten? A1S Ml JOU vrmrt»MS al verteltle waar het snoer ge- N°emnnnWai' hoe kon hlJ dat weten? en hio, ons heeft hem verteld aaaïï. rechter Kent' n°ch Jackson öat hl! 8esproken- Is het niet vreemd Seim.™ V.lr(g!nla had zien langzaam om- Lht haar vrl™dln In het ge- nag- was doodsbleek. mee dan dat Lloyd er ‘eh> W te maken had? fluisterde ze wist van wat er dien avond gebeurd was, en waarvan hij niemand Iets verteld 1 had? Toen had zijn agitatie natuurlijk 1 geleken door ’t nieuws, dat hij meebracht en Virginia was te ontsteld geweest, om verder op hem te letten. Virginia haastte zich voort. Ze kwam thuis, en hoorde van een der bedienden dat Lloyd nog thuis was. Ze snelde naar 1 zijn kamer, klopte aan en trad binnen, i Lloyd had den avond te voren voor zichzelf uitgemaakt, dat hij weer goed in orde was en toevlucht genomen tot het eenige middel, dat hem hielp ver geten. Nu lag hij daar, bleek en beverig, 't licht, dat door de neergelaten blinden Duitsche aangelegenheid, die door Duit- I schers onderling wordt opgelost. Vervolgens besprak Buerckel den status quo als derde oplossing naast de Fransche stelling, dat een wilsuiting voldoende is om lid te worden van een andere natie dan’de Duitsche, volgens welke de innerlijke sa menhang met de geërfde nationaliteit be slist. Zonder uitzondering hebben de Duit sche partijen van het Saargebied steeds weer verklaard: Wü zijn niets anders dan Duitsch. Toen echter kwam in Duitschland de groote binnenlandsch politieke omwente ling. Het officieele Marxisme zegt nu: partij tegen-wolk en verraad te plegen jegens de eigen'volksgevoelens. Het vaderland der Marxisten ligt -nergens en overal ,al naar de kansen van het Marxisme staan. Wanneer het Saarstatuut geen status quo als oplossing zou ibieden zouden de Marxis ten voor Frankrijk stemmen. De status quo blijft dus een onoprechte zaak, daar hij ge legenheid biedt den zin der stemming te versluieren.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1935 | | pagina 1