DER l
I
lekbank
JZOHEH
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
*T, enz.
73»Jaargang
Donderdag 10 Januari 1836
■o. 18808
E
BOSKOOP,
I<IEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN,
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
1.823.268.44
een
reen
en
)A
feuilleton.
ST AND
G
u
tenfabriek
Gouda.
MIDDEL
1OO “I.
en i b
Koloniale schikkingen te Rome.
De Majesteit van het Recht.
Weg naar de overeen
stemming.
*-* v uxzr/ i_jvj ivn t -lu-L” y 1_> v0l\v vl UV/U I-/LjIVxV>Il, llxirlOl IVIjV'11 1 m v Vivi'<- j ly>
BUITENLANDSCH NIEUWS.
4
R. HOORWEG.
ht
11e
i
pijn, zijn hart bonsde op een manier,
bleet liggen
HOOFDSTUK XIII.
Hen donkerste uur.
(Wordt vervolgd).
5 agenten en moeten daa;
le van opname verzekerd
ioliede Boek
je plaatsing
eren in ome
i de bewoners
wilt brengen
ET BUREAU
dealen
ÏOOG
irdigd.
5RLEM^
I
IUWIJK-
JDINXVEEN
liciteit
G
N
)0.—
dat thans ook in het Saargebied wordt uit
gegeven: J
Hitler! Hij vergeleek dit parool met wat in
binnenkwam vervloekend en zichzelf l?e-
Een goed uur later stond Virginia lang
zaam van haar bed op, en ging weer
naar Lloyd’s kamer terug. Hij lag daar
nog net zoo als ze hem had verlaten,
starend naar den muur.
In weerwil van alles werd Virginia van
droefheid vervuld, toen zij de doffe wan
hoop in zijn gezicht zag.
Als 't nu iemand anders was geweest
tegenover wien Lloyd zoo gehandeld had,
dan zou ze geprobeerd hebben hem te
troosten, maar om Jackson’s leven en
het hare te verwoesten, alleen omdat hij
bang was voor de gevolgen van zijn daad
was wel verregaand egoïstisch en wreed.
Ik geloof, dat je beter doet mij alles
te vertellen, zei ze.
Verschillende concessies. Ook de Duitsche bewapening heeft een punt
van discussie uitgemaakt.
Naar het Amerikaansch van
melrod DANNING.
Nadruk verbodei»
Rede van Buerckel.
De Saarkwestie geen conflict, maar
een vraagstuk van liquidatie.
De Saargevolmachtigde van Hitler, gouw
leider guerckel heeft gisteren te Kaiserslau
tern voor de vertegenwoordigers van de
binnen- en buitenlandsche pers een rede
voering uitgesproken onder het motto: De
weg naar de overeenstemming. Spr. ving
aan met vast te stellen, dat de Saarkwestie
in buitenlandsch politiek opzicht geen con-
flictskwestie, maar een zuivere liquidatie-
kwestie vormt. Van overwinnaars en over
wonnenen zal geen sprake kunnen zijn.
Wanneer men af ziet van internationale
overwegingen, is de Saarkwestie een zuiver-
Lloyd, fluisterde ze en ze boog zich
over zijn bed, tot haar groote oogen In
de zijne schenen te branden Lloyd, jij
hebt het snoer weggenomen!
Hij schoof van haar weg, zonder zijn
oogen af te wenden. Wat had ze ont
dekt? Wat kon ze weten? Maar hij kon
op deze vragen geen antwoord vinden.
Toen herinnerde hij zich Jackson’s brief,
Zou Jackson terug zijn? Had hij haar
geschreven? Zou ’t eenig nut hebben te
ontkennen? Als ze het toch wist? I
Maar Lloyd’s hersens speelden hem
parten Hij kon niet denken... Hij kon
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bjj onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
alleen verband met de Fransche concessies,
waarvan wij boven gewag maakten; hel
wordt namelijk uiterst waarschijnlijk ge
acht, dat Frankrijk eveneens Italië ter wille
is geweest, wat de vaststelling van de Abes-t
synische grens betreft en de Italiaansche
expansiepolitiek irf Abessynië in het al
gemeen. Er verluidt da-n ook reeds hier en
daar, dat Frankrijk Italië de toezegging
heeft gedaan, dat het in de toekomst de
italiaansche politiek ten opzichte van
Abessynië geen hinderpalen in de-n weg zal
leggen.
Ondertusschen vraagt men zich nog
steeds af, of er ook een protocol tot stand
is gekomen ten aanzien van een toekom
stige gemeenschappelijke Fransch-Italiaan-
sche politiek op het gebied der ontwape
ning, waarbij in het bizonder de tegen
woordige Duitsche bewapening onder oogen
zou zijn gezien. De Fransche pers en Havas
hebben gezegd: „Dit protocol bestaat inder
daad”. Te Rome hebben de gezaghebbende
vertegenwoordigers* van Italië en Frankrijk
caarentegen op zijn Fransch en Italiaansch
gezegd: „Es ist nicht wahr!”
Niettemin hellen vele Fransehen over tot
de meening, dat een dergelijke overeen
komst inderdaad in eenigerlei vorm is ge
troffen, te meer daar het officieuse Fran
sche persagentschap i-n zijn beweringen
zeer positief was. In elk geval schijnt de
kwestie der Duitsche bewapening op den
grondslag der verklaring van 11 December
1932 opens de Duitsche rechtsgelijkheid
Let onderwerp eener gedachtenwisseling te
zyn geweest. Men vermoedt dan ook, dat
deze gedachtenwisseling verband houdt met
den wensch van Engeland, hetwelk met
grooten ijver aanstuurt op een Europeesche
ontwapeningsconventie, waarbij het ook
Duitschland wenscht te betrekken.
DUITSCHLAND.
Otto Wels beschuldigd van malversaties.
Aandeelen van in beslag genomen
maatschappij verkocht.
Dr. Heinrich Schneider, advocaat te Saar-
brücken, heeft een aanklacht ingediend we
gens oneerlijk beheer tegen het voormalige
Rijksdaglid der Duitsche soc.-dem. partij,
Otto Wels, den gewezen afgevaardigde
Franz Vogel en tegen de volgende ingeze
tenen vai^SaarbrückenMinisterialdirektor
Schafer, de vakbondsseeretarissen Schmidt,
Osterroth en Frank, den redacteuft* Max
Braun en notaris Ludwig Hanau vAjpens
medeplichtigheid. Vogel en Wels waren
trustees van de Konzentrations A.G. te Ber
lijn, in welke maatschappij de voormalige
soc.-dem. bladen waren ingebracht De
maatschappij bezat o.a. aandeelen in de
„Volksstimme”, die door Wels en Vogel bij
notarieele acte aan Schafer, Schmidt en Os
terroth zijn verkocht, die op hun beurt weer
voor 2000 frank aan aandeelen hebben ver
kocht aan Max Braun. Het kapitaal van de
Konzentrations AjG. was toen echter reeds
door de nationaal-socialistische regeering
in beslag genomen en de advocaat meent,
dat Wels en Vogel, die naar het buitenland
waren gevlucht, niet het recht hadden bezit
tingen van de maatschappij te verkoopen.
FRANKRIJK.
Wie krijgt het kind van Max Linder?
Een dramatisch proces.
Velen zullen zich nog, aldus het Han-
delsblad, den vermaarden Franschen
filmacteur Max Linder herinneren, die
een twaalftal jaren geleden een van de
grootste komieken der zwijgende film
was en wiens discipel Charley Chaplin
zich noemde. In November 1925 vond
men in een Parijsche hotelkamer het
lijk van Linder en zijn jeugdige echtge-
noote, die zich tezamen van het leven
hadden beroofd.
Heel Parijs, heel Europa sprak in die
dagen over het dramatisch verdwijnen
van dit tweetal, dat een nog dramati
scher karakter kreeg, toen men uit de
door hen nagelaten brieven vernam, dat
hun kort huwelijk een hel was geweest.
Max Linder had zijn vrouw in 1923 In
Chamonix leeren kennen; zij was zeven
tien jaar, hij veertig. Nimmer is met ze
kerheid uitgemaakt kunnen worden, wie
de voornaamste schuldige aan de mis
lukking van het huwelijk was geweest.
Op de gedragingen van de jonge vrouw
bleek zeer veel aan te merken, terwijl
Linder een ziekelijke jaloezie toonde en
elk geestelijk evenwicht miste.
Ik ik heb het je al verteld, toen
I ik dien avond thuis kwam.
klagend. Zijn hoofd deed hem vreeselijk
pijn, zijn hart bonsde op een manier,
die hem angst aanjoeg. Hij wenschte, dat
er iets was, wat ’t leven waard maakte,
geleefd te worden. Doch toen Virginia
I de kamer binnen stormde, was hij een
I oogenbllk stom van verbazing over zoo
veel brutaliteit.
Lloyd! riep ze. Ik wensch, dat je me
alles vertelt, van wat er dien avond bij
Ho Mnnrnn'c Ic»
.Lloyd’s gezicht werd vaalbleek.
Wat bedoel je? slaagde hij er in te
zeggen en zijn stem was niet meer dan
zoo.
Toen werd hij plotseling vuurrood. Ga
mijn kamer uit! barstte hij uit. Ik heb
Je geen pernyssle gegeven om binnen te
komen, wel?
Maar hij had nu met een nieuwe Vir-
Fransch aspect.
Van *het standpunt van het Fransche ka
pitalisme heeft het probleem echter ook een
nationaal politiek, maar zuiver Fransch as-
pec. Dit kapitalisme heeft hier belangen te
verdedigen. Hier wordt gezegdliever tegen
Hitler en het Duitsche socialisme dan tegen
de vertegenwoordigers van het Fransche
kapitalisme.
Een tweede stemming zou een inbreuk
vormen op het in het Sa^rstatuut vastgeleg
de recht, waaruit eventueel Duitschland de
noodige consequenies zou moeten trekken.
Voorts merkt spr. op,-41at een status quo
niet afhankelijk zou zijn, wat levensduur be
treft van den wil van het Saarvolk, maar
van den wil van vreemde regeeringen. Voor
een separatistische beweging om binnen-
landsch politieke redenen is volgens de be
palingen van het verdrag van Versailles
geen plaats. De begunstiging van een zoo
danige beweging moet worden opgevat als
een geste tegen Duitschland. In dit verband
richt spr. een ernstig woord tot Frankrijk,
vzaarmede Duitschland een verzoening wil.
Evenals Duitschland weigert een separatis
tische beweging in Frankrijk te begunsti
gen, moet er dringend om verzocht worden,
dat ook dg Franschen zich onthouden van
een dergelijk^^mmenging in binnenlandsch
politieke Duitsche aangelegenheden.
Inzake een eventueel deelen van het Saar
gebied volgens aantal uitgebrachte stem
men vei klaarde spr., dat het Duitsche
standpunt is dat deelen niet mogelijk is, en
dat de nationaliteit van het Saargebied, af
hangt van de meerderheidsuispraak van de
Saarlanders. Hitler heeft verklaard, dat hij
het plebisciet erkent. De Volkenbondsraad
moet deze meerderheidsuitspraak volvoeren.
„Alles voor Duitschland’’.
Voortgaande besprak Buerckel het parool, I
dat thans ook in het Saargebied wordt uit-
Alles voor Duitschland. Nooit naar
men, dat de verdenking op hem zou val
len, maar wat moest hij zeggen? En zijn
hart.
En hoe wist Je het? herhaalde Vir
ginia, maar pu brak haar stem haast.
Lloyd vatte moed.
Ga heen, riep hij opnieuw, en laat
dat blind neer, zeg ik je.
Virginia richtte zich op. Er lag onge
twijfeld angst en ontzetting in haar
broer’s gezicht. Ze wist, dat hij geld noo-
dlg had gehad. Haar heele ziel vocht nu
voor haar liefste. Zelfs haar broer scheen
voorhaar niet meer te bestaan, alleen de
persoon, die lets van dien avond kon
vertellen.
Lloyd,
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels ƒ1.55, elke regel meer O^O.^Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25. elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soL
handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór dt
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
den oorlog tegen de Duitsche soldaten werd
gezegd, n.l dat de strijd niet tegen Duitsch
land ging maar tegen den Duitschen keizer.
Maar Adolf Hitler en Duitschland vormen
een onverbrekelijke eenheid. Adolf Hitler is
Duitschland en Duitschland is Adolf Hitler.
Hoe wist je het?
Lloyd’s hart stond een moment stil, j
Wopte toen weer heftig. Op zoo lets was
hij niet voorbereid. En zijn hooft deed
hem zoo’n pijn, dat hij niet kon denken.
I Hij moest nu iets zeggen, om te voorko-
riat Kp vprripnlrinp nn hpm znu val-
het meisje, dat Jackson lief had, kunnen i
troosten, misschien nog méér voor haar
doen.
Virginia haastte zich-'naar huis, haar een -gefluister Zijn hart bonsde
hoofd warrelde van nieuwe gedachten, -J -
nieuwe herinneringen, waaraan ze tot
nu toe geen waarde had gehecht. Lloyd’s
gezicht dien avond, toen hij het haar j
verteld had, zijn moreele achteruitgang I
daarna. Was het mogelijk, dat hij iets glnla te doen. Ze keerde zien van hem
af, en trok een van de gordijnen op, zoo-
dat ’t zonlicht de kamer binnenstroom
de. Toen ze zich weer tot hem wendde,
had haar gezicht zoo’n harde ultdruk-
king als hij er nog nooit In gezien had.
Laat dat gordijn weer zakken, sput
terde hij en bedekte zijn gezicht met de
handen
Virginia liep naar hem toe, bleef .vlak
bU het bed staan, en keek hem strak
aan.
Luister, zei ze, je moet me vertellen,
wat je weet, van wat er dien avond voor
viel. Haar stem was laag en toonloos.
Lloyd zag haar aan en werd door doods
angst bevangen.
En Sylvia staarde haar met brandende
oogen aan en zei geen ja, en geen neen.
Geen woord werd er meer tusschen
hen gewisseld. Virginia stond langzaam
op en keek den tuin in. Ze trilde op haar
beenen en na een oogenbllk keerde ze
zich om, en liep langzaam, met nietszien-
de oogen op het hek toe. Haar gezicht
was bleek en strak. Sylvia stond ook op,
liep haar achterna, maar hield toen in
Wat had ’t ’voor nut? Ze kon nu niets
voor Virginia doen, maar later zou zij de Monroe’s gebeurd Is.
hPt mplsip Hnf _Tar»lrc/\w Hof HnH r „i-,j
Zooals men weet, zyn ter gelegenheid
van de ontmoeting tusschen Laval en Mus
solini niet alleen regelingen getroffen ten
uanzien van Balkan en Donaubekken, maar
is men het evenzeer eens geworden over
koloniale kwesties, die op Noord-Afrika be
trekking hebben.
Het schijnt nog al wat voeten in de aarde
te hebben gehad om het, ovpr de laatste
aangelegenheid eens te worden en het is
tenslotte het accoord, dat te dezer zake tot
stand kwam, geweest, dat de voornaamste
voorwaarde heeft gevormd voor het herstel
der vriendschappelijke relaties tusschen
Rome en Parus.
'ferwul men het heel gemakkeiyk eens-
werd over de z.g. Europeesche vredespoli
Lek, waarvan ook het met-inmengingsver-
drag deel uitmaakte, dank ztf de omstandig
heid, dat voorafgaande besprekingen den
weg voor een accoord reeds hadden gebaand,
zoodadfhen te Kdfce slechts de juiste for
muleringen moest vinden, heelt het, geljjk
reeds in ’t kort werd opgemerkt, een ont
zettende moeite gekost de Fransch-Ita-
liaansche belange-n in Noord-Afrika met
elkaar in overeenstemming te brengen.
Uit de verschillende berichten valt af te
leiden, dat Frankrijk in het betwiste gebied
ten Zuiden van Lybië Italië een gebied ten
geschenke heeft gegeven, dat een opper
vlakte heeft van ongeveer honderdduizend
vierkanten kilometer. De concessie, die
Frankrijk aan de kust van Somali heeft ge
daan, ibetreft een terrein van omstreeks dui
dend vierkanten kilometer. Bovendien heeft
Frankrijk Italië in staat gesteld voor twin
tig procent deel te nemen aan het kapitaal
van den spoorweg DjiboetiAddis Abeba.
Ook Italië is op koloniaal gebied over de
brug gekomen: zoo heeft het er zich bij
neergelegd, dat de voorrechten van de Ita
lianen, die in het Fransche Tunis wonen,
na een tijdvak van tien jaren geleidelijk
worden opgeheven en na een periode van
dertig jaren volkomen ophouden te bestaan.
Hqt gevolg van een en ander zal derhalve
zijn, dat na een dertigtal jaren alle kinde
ren, voortgesproten uit het huwelijk van
Italiaansche ouders, wanneer de vader of
moeder reeds in Tunis zijn geboren, niet
langer, gelijk tot dusver het geval was, Ita
lianen, maar Franschen zullen zijn, zoodra
zij meerderjarig zijn geworden. De betee-
kenis dezer Italiaansche concessie mag niet
worden onderschat: Italië heeft er dus, hoe
veel moeite dit stellig ook zal hebben ge
kost, van' afgezien zij-n voornemen, om het
Italiaansche element onder de Europeesche
bevolking van Tunis te doen overheer-
schen, in daden om te zetten.
Dat Italië op dit stuk van zaken bereid
was toe te geven, houdt vennoedelijk niet
^e,r^e.et de oogénblikken van nood en be
zorgdheid, maar vergeet nooit de les, die zij
te leeren gaven.
In de hotelkamer werden twee brieven
gevonden. De eene van de vrouw, die ver
zocht, haar toen driejarig dochtertje ter
opvoeding te geven aan haar moeder,
Mme. Peters; een tweede van Max Lin
der, die schreei. „Ik wensch dat mijn
vader de voogd zal zijn van mijn doch
tertje en dat dit door mijn brave moeder
zal worden opgevoed. Ik wensch dat men
mijn kind een voortreffelijke opvoeding
zal geven, dat men de beste kinder j ui -
trouw zal nemen tot zijn vierde jaar en
.daarna de beste onderwijzeres. Het is
mijn liefste wensch dat men van mijn
dochter een eerbare, loyale en geloovige
vrouw zal maken, kortom dat men haar
alle eigenschappen zal bij brengen, die
haar moeder miste”... En de brief sloot
met een aantal gruwelijke beschuldigin
gen aan het adres van zijn vrouw.
Belde iamllies elschten op grond dezer
wilsbeschikkingen het kind op en het
kwam tot een reeks onverkwikkelijke
processen, die tot gevolg hadden dat en
kel het testament van den vader werd
geeerbiedlgd en de kleine Maud aan den
heer Maurice Leuvielle, den vader van
Max Llnder, werd toegewezen. Mme. Pe
ters, de moeder van Linder’s vrouw,
diende toen bij de rechtbank het verzoek
in om een onderzoek in te stellen, ten
einde te bewijzen dat Max Llnder ontoe
rekeningsvatbaar was. De rechtbank wees
dit verzoek van de hand, waarop mevr.
Peters in beroep ging.
De zaak dient thans voor de eerste
kamer van het Hoi. Voor mevr. Peters
treedt mr. Pierre Masse op, terwijl de
bekende advocaat-politicus Paul Boncour
de belangen van den heer Leuvielle be
hartigt.
VEREENIGDE STATEN.
Condon getuigt.
Hij herkent Hauptmann als degeen.
die het losgeld aannam.
Gistermiddag is in het Hauptmann-proces
Dr. Condon gehoord. Hij verklaarde zonder
aarzelen dat Hauptmann de man is dien hij
op het St, Raymonds-kerkhof in Bronx
50.000 losgeld voor het kind van Lind
bergh had gegeven, terwijl kolonel Lind
bergh zelf in de buurt in een auto wachtte,
Condon beantwoordde de hem gestelde
vragen met zooveel nauwkeurigheid, dat de
verdediger hem eenige malen moest verzoe
ken niet zoo in détails te treden. De getuige
had eenige minuten noodig met het zorgvul
dig reinigen van zijn bril alvorens de bil-
ijetten'van het losgeld te identificeeren.
Condon vertelt, hoe hü Hauptmann aan
getroffen had, bevangen door schrik, toen
hij het geluid aan het hek van het kerkhof
hoorde en hoe Hauptmann hem vervolgens
deelgenoot had gemaakt van zijn vrees van
te worden geëlectrocuteerd, indien de baby
dood zou zijn. Condon had hem geantwoord,
dat hij zulks niet zou worden, indien hij het
kind niet gedood had en een volledige beken
tenis aflegde. Hij beloofde hem te helpen,
alleen maar ligger^ en haar aanstaren
l tot hij door haar starren blik tot spre
ken gedwóngen werd.
Jackson heelt heb je verteld, fluis
terde hij.
Virginia keek nog een oogenbllk op
hem neer, terwijl het licht In haar oogen
verdoofde.
Lloyd Lloydkreude ze. Toen
keerde ze zich om, strompelde naar haar
kamer en wierp zich met brandende
oogen op haar bed, waar ze langen tijd
1 hlppf liee'Pn
(.01IIM1IE COURANT.
41
h?.y.1Vla aarzelöe weer. Maar als Lloyd
dpn vertel<3 had’ waar het snoer gevon-
en dan n°8 wel dienzelfden
komen?h°e WaS ^an we^en ^e“
dlt alles naspeuren, tot er
tnt Verk£arlng voor gevonden was, of
vonr Ten®ylvla’s hart stokte. Haar liefde
brannl dte In ^helm nóg steeds
tP e’ vlamde op. Om hem van blaam
kwpt..lveren> zou ze Iedereen kunnen
wetsen, zeifS het meisje, dat hij liefhad’.
Hnp *lnd’ be8rÜP je dat dan niet?
'S WnÏ L,°ïd d8t Weten? A1S Ml JOU
vrmrt»MS al verteltle waar het snoer ge-
N°emnnnWai' hoe kon hlJ dat weten?
en hio, ons heeft hem verteld
aaaïï. rechter Kent' n°ch Jackson
öat hl! 8esproken- Is het niet vreemd
Seim.™ V.lr(g!nla had zien langzaam om-
Lht haar vrl™dln In het ge-
nag- was doodsbleek.
mee dan dat Lloyd er ‘eh>
W te maken had? fluisterde ze
wist van wat er dien avond gebeurd was,
en waarvan hij niemand Iets verteld 1
had? Toen had zijn agitatie natuurlijk 1
geleken door ’t nieuws, dat hij meebracht
en Virginia was te ontsteld geweest, om
verder op hem te letten.
Virginia haastte zich voort. Ze kwam
thuis, en hoorde van een der bedienden
dat Lloyd nog thuis was. Ze snelde naar 1
zijn kamer, klopte aan en trad binnen, i
Lloyd had den avond te voren voor
zichzelf uitgemaakt, dat hij weer goed
in orde was en toevlucht genomen tot
het eenige middel, dat hem hielp ver
geten. Nu lag hij daar, bleek en beverig,
't licht, dat door de neergelaten blinden
Duitsche aangelegenheid, die door Duit- I
schers onderling wordt opgelost.
Vervolgens besprak Buerckel den status
quo als derde oplossing naast de Fransche
stelling, dat een wilsuiting voldoende is om
lid te worden van een andere natie dan’de
Duitsche, volgens welke de innerlijke sa
menhang met de geërfde nationaliteit be
slist. Zonder uitzondering hebben de Duit
sche partijen van het Saargebied steeds
weer verklaard: Wü zijn niets anders dan
Duitsch. Toen echter kwam in Duitschland
de groote binnenlandsch politieke omwente
ling. Het officieele Marxisme zegt nu: partij
tegen-wolk en verraad te plegen jegens de
eigen'volksgevoelens. Het vaderland der
Marxisten ligt -nergens en overal ,al naar
de kansen van het Marxisme staan.
Wanneer het Saarstatuut geen status quo
als oplossing zou ibieden zouden de Marxis
ten voor Frankrijk stemmen. De status quo
blijft dus een onoprechte zaak, daar hij ge
legenheid biedt den zin der stemming te
versluieren.