met
oed
kbank I
VOOR GOUDA EN OM STREK IlN
GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
IOO°|. I
Vrijdag?l8 Januari 1835
73* Jaargang
;ouda-
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
Het Saargebied bij Duitschland.
I Varno
RA
I
WO. 18808
■HSB
hterbuurl
r buurten.
E
823,268.44 I
HOORWEG. I
be Majesteit van het Recht.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDE, BODEGRAVEN* BOSKOOP, ---- -
N1EUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWTJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
JANUARI
ederen leeftijd.
I
1
GOUDA
slechts 4 dagen
de bemoeiingen van de oud-stryders.
aar nel bekende
het beste ooit
te Amsterdam,
f Loge 35 cent.
in
REIS
diende terug met den tegenstribbelenden
ELEF. 2745.
HOOFDSTUK XV.
gaan
De zon komt weer door.
ook over hooren en de
zaalwachters verzocht,
PROGRAMMA.
N CHARLIE.
Het wél beginnen is bij vele, maar het
volharden bij weinig menschen.
ütfks.
7 tot 9 uur.
en 18 jaar.
WY ONDRA in
en 140.-
18 jaar.
ATTENTIE!
van de U.F.A.
ibricius.
gl’H’ty.
aarbuiten in het
is... en hy ont-
Hereeniging op 1 Maart. Het besluit van den Volkenbond.
Laval geeft de verzekering van Frankiyk’s wil tot den vrede.
Het probleem der emigranten.
opmerking, dat Bob in de gevangenis thuis
hoorde en daar wel gauw belanden zou eri
vroeg toen wat er in de rechtzaal voorge-
1 vallen was. t
Bob vertelde'wat hy wist en juist toen hy
De leider van de Fransche ooriogs-bbn-
den, het blinde kamerlid Scapuu, vestigde
ue aandacht op ue economisrne zyde vant
een f ransch—-Duitsche overeenstemming.
De voorzitter van de linKs-geoiienieerde
oud-strydersvereeniging Neory Fichte, ver-
klaarde, dat de verklaring van Hitler hem
met onverwacht kwam. Hitler heeft zyn
woord gehouden en de Fransche openbare
meaning ziet dit met voldoening.
Na de definitieve regeling va-n de Saur-
quaestie -en na het constateeren van Hitler,
dat thans geen territoriale vragen meer
hangen tusschen Frankrijk en Duitschland
is een van de brandenste problemen uit de,
Fransche geschiedenis verdwenen. Van nu
af kunnen Duitschland en Frankrijk onder-
handelingen voeren, zonder dat een territo
riale spanning bestaat.'
Pichot is van meening, dijt de nieuwe
orienteering van de Duitsch-Fransche be
trekkingen niet het minst te danken is aah
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgknng)!
1—5 regels ƒ1.30, elke regel meer 0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring;
1—5 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gered uceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten'en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
denk ik.
Neep, dat heeft hy juist niet, 't is
hier afgegeven, nadat hy ^yeg was, want
hii hppff. 't nnnit. nntvamrpn ’t.
ergens zyn.
Maar ik heb ’t niet gezien, Bob!
Bob dacht een oogenblik na.
hy zich om en liep ’t kantoor van den pro
curatiehouder binnen, weer gevolgd door
den hijgenden Davis.
Meneer, zoudt U zoo vriendelyk willen
zijn, even iemand naar huis te sturen? Ik
heb het vermiste geld hier Dinsdag door
onzen neger Nicodemus laten bezorgen en
nu is ’t nergens te vinden. Ik moet nu dien
neger hebben; laat iemand hem zoo gauw
mogelyk halen!
De procuratiehouder was heel verbaasd,
maar stuurde direct een bediende naar het
woonhuis van den directeur. Toen begon hij
Bob te ondervragen, terwyl Davis in een
stoel neerzakte, om op adem te komen.
Bob wilde graag alles vertelten.
't Zat zoo, ziet U, begon hjj. Tusschen
ons gezegd, ik ben in handen van valsche
spelers gevallen, ze hebben me voor vijf
honderd dollar opgelicht. Ik ben een boon
als ik weet hoe, maar ze deden het, en ik
had geen geld. Toen zeiden ze dat ze er
vader over zouden aanspreken. Bob zweeg
en keek den procuratiehouder met het hoofd
scheef aan. U was in de kamer, geloof ik,
toen vader me de laatste keer op het zon
daarsbankje riep, om eens even „vriend
schappelijk” met me te praten, niet waar?
Vjjf honderd dollar, hjjgde de procu-
veegde zjjn gezicht met een zakdoek af.
gebeurtenissen volirden elkaar -wol wat
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal 2.25, per week 17 cent, overal waar de
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15.
Abonnementen worden aageljjks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bjj onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 9--6 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
Bob rende de straat op met Davis, den
deurwaarder, hijgend achter zich aan. Ver
scheidene personen bleven verbaasd staan,
meenend dat de jongeman poogde te ont
snappen. Maar zoodra ze Bob herkenden
glimlachten ze efi liepen door, 't Was zeker
weer een of antiere grap en vroeg of laat
zou iedereen er wel van hooren, dus waar
om er zich verder in te verdiepen?
Nu hadden ze de bank bereikt. Davis was
buiten adem van ’t loopen, maar Bob wrong
zich door de draaideur en liep regelrecht
naar het kassiersloket.
Hallo Marlow! riep hij, ik moet het
pakje hebben, dat hier Dinsdag den vijftien
den, voor Jack Morgan is afgegeven, waar
is dat? Geef ’t me vlug, ’t is heel belang-
Wat? Een pakje voor Morgan? Hy
zal het wel in ontvangst hebben genomen,
Laval spreekt.
De Fransche minister van buitenlandsche
zaken sloot zich aan bij de dank die ge
bracht was aan de beide Saarcommissies en
legde vervolgens een belangrijke verklaring
Hij zeide onder meer:
dezen jongeman,
waarheid spreekt.
Bob verliet zjjn plaats, toen eerst viel
00f op zyn vader’s verschrikte gezicht
Hij liep op hem toe en porde hem vriend
schappelijk in den rug.
Heb maar geen angst vader, riep hjj
vroolyk. We krijgen hem vry en dat is het
voornaamste. Maar ik had geen idee dat
hy me zoo zou ontzien.
Kom, meneer Davis! En samen haast
ten ze zich de rechtzaal uit.
De bankdirecteur zakte in een stoei neer
en i-
De gebeurtenissen vólgden elkaar wel wat
snel op, zelfs voor een schranderen bank
directeur.
Virginia had de
ENGELAND.
De ex-koningin van Spanje.
Volgens den Romeinschen correspondent
van Paris Midi beginnen prins en prinses
Torlonia, geboren Beatrice va>n Spanje, met
een bezoek aan de moeder der bruid, die
naar men weet al drie maanden in ^en Lon-
densch hotel toeft, met het doel tusschen de
ouders een verzoening tot $tand te brengen.
Maar men wanhoop^ aan het resultaat,
sinds de ex-koningin den brief van mevrouw
Moore, moeder van den prins, haar vragend
voor het huwelijk -naar Rome te komen, on
beantwoord liet.
Mag de „Bobby” niet meer in de loterij
spelen?
Engeland gaat het ernstig meenen
met het Loterij-Verbod.
Het wedden is een neiging, het
f Bijtsche volk aangeboren!
Nu wordt het dan toch werkelijk ernst!
Met ingang van 1 Januari is het Engelscjie
Lotery-Verbod verscherpt, en nu begint de
uitwerking daarvan reeds merkbaar te wor
den. Tot nu toe waren alle loterjjen welis
waar in Engeland verboden, moar dit ver
bod werd niet zoo scherp gehandhaafd dat
niet elke „betere” Engelschman agenten
en rechters inbegrepen een lot in zyn
portefeuille had. Vooral de lersche welda-
digheidslotery de „Irish Sweepstake” had
zooveel attracties dat er bundels lote-a in
alle Engelsche steden verkocht werden.
Want deze geniale combinatie van geluk
spel, lotery en paardenrennen kwam de
hartstocht van elke Engelschman met zoo
veel welwillendheid tegemoet, dat er wej
geen onderdaan van „the British Empire”
zal zyn die nog nooit zyn geluk beproefd
heeft. Helaas zyn er slechts weinigen on
der voor wie het grillige toeval goedgunstig
is geweest, want deze lotery bood welis
waar groote, ja zelfs enorme kansen, maar
dat niet altijd voor heel wejnig gelukkigen.
zaak met Bob uitméken, verder was Bob
een beschermeling van hem en hy zag dus
geen gegronde reden om den jongeman on
der handen te nemen. Dus liet hy ’t by de
Gisteren trachtte de verdediging, tot nog
toe zonder succee /ie verklaringep van den
als getuige verhoorden fabrikant to laten
vervallen, zulks op grond vanhet feit, dat
hy over metalen geen desKimdig oordeel
kon uiispreken.
Na afloop van het verhoor der grafolo-
gen liet de aanklager een aantal getuigen
ojiroepen, die moesten vaststellen, dat het
gevonden lijkje inderdaad dat van het kind
van Lindbergh was. Verder moeten deze ge
tuigen bewyzen, dat er een gewelddadige
dood heeft plaats gehad. De moeder van
mevr. Lindbergh, mrs. Morrow, is bereid
omtrent de identiteit van het kind een ver
klaring af te leggen en zjj zal een haar
lok, afkomstig van haar kleinkind, toen,nét
een jaar oud was, meebrengen. Deze lok zal
dan vergeleken moeten worden met het
haar, dat van het hoofd van het Ijjkje werd
afgesneden.
Hoe Landbergh’s kindje een hoofdwond
kreeg is gisteren op de terechtzitting aan
het licht gekomen. De inspecteur Wallast
deelde volgens de Tel. mede dat hjj inder
tijd deel hadf uitgemaakt van de personen,
die het lijkje! hadden ontdekt. Hij had mee
geholpen bij het opgraven. Toen men het
lichaampje bjjna had bloot gelegd, had hjj
het met een jjzeren staaf wjllen opheffen.
De staaf schoot echter uit en raakte den
schedel. Hierdoor was het gat ontstaan.
Wallash legde deze verklaring stamelend
en by na onverstaanbaar af. Doodsche stilte
heerschte in de rechtszaal. Zeer onder den
indruk en met doodsbleek gelaat luisterde
Lindbergh naar de getuigenis van den in
specteur.
FEUILLETON.
Naar het Amerlkaansch van
MELROD DANNINQ.
Nadruk verbodeii
schuld aan, die Bob in een vrooljjken lach
deed uitbarsten.
Niets scheen in staat Bob’s goede hui te
verstoren.
Eerst verklaarde Nicodemus brutaalweg,
dat hjj het pakje zooals hem gezegd was,
op den vijftienden had afgegeven, maar en
kele vragen zooals, hoe laat hij aan de bank
was geweest en wie ’t in ontvangst had
genomen .maakten hem zoo in de war, dat
hjj eindelyk door de mand viel en bekende
dat hjj op den vijftienden te laat gekomen
was en Bob’s pakje pas den zestienden des
middags had afgegeven. Er bestond geen
twijfel wie toen als kassier dienst gedaan
had. ’t Was Marlow. En hoewel &eze vol
hield dat hy zich niets van een pakje her
innerde en niet geloofde, dat het by hem
was afgegeven, bleef de neger zoo op zyn
stuk staan, dat besloten werd het kantoor
van den kassier te doorzoeken.
(Wordt vervolgd.)
me te leenen.
De procuratiehouder werd ernstig.
Wou je zeggen dat hjj jou die vijfhon
derd dollar uit de kas gaf?
Neen, kj
eiJt
den rug naak me toestond en ging er mee diende terug met den tegenstribbelenden en
vandoor. I 'doodelijk verschrikten Nicodemus op sleep-
Wat? touw. Maar toen hjj Bob zag werd hjj rus-
Natuurlijk, ik moest ’t geld hebben, tig en nam een houding van beleedigde on-
begrjjpt U dat niet? En met twee dagen --
zou ik het geld van mjjn toelage krijgen,
dus eigenlijk leende ik ze.
De beheerder staarde hem aan.
Nu, je bent ’t koelbloedigste type, dat
ik ooit zag. Dat noem ik geen leenen, dat
noem ik stelen!
Bob liet het hoofd hangen. Dat is het
ook, dat zie ik nu in, gaf hy toen. Maar
toen, begrijpt U, dacht ik dat de bank me
wel een bedrag boven myn saldo zou toe
staan. Maar ik wou het niet vragen, omdat
ik 't juist gedaan had en vader daar ook 't
noodige over te zeggen had gehad. Daarom
leek dit de eenvoudigste manier, omdat ’t
maar om twee dagen te doen was.
Hij klopte de procuratiehouder vriend
schappelijk op den schouder. Dus ’t was
geen écht stelen, voegde hij er triomphan-
teljjk aan toe.
De man wachtte en dacht na. Per slot
zou zyn chef er ook over hooren en de
riel Bob hem in de rede. Hjj Bob vertelde'wat hy wist en juist toen hy
weigerde, eni toen nam ik ie, terwyl hy met midden in zjjn verhaal w'as kwam de be-
me toestond en ging er mee
De Volkenbondsraad heeft om 8>uuf 50
met algemeene stemmen besloten tot on
verdeeld toewyzen van het Saargebied aan
Duitschland en heeft" het tijdstip van aan
sluiting vastgesteld op 1 Maart 1935.
Even na acht uur ving de zitting vdn
den Volkepbondsraad aan, waarin de défi-
nitieve beslissing zou worden genomen overl
terugkeer van het Saargebied naar Duitsch- f
land.
De zaal was tot op de laatste plaats be
zet. De zitting werd geopend met de uit
drukkelijke vaststelling van den voorzitter
van de plebiscietcommissie, dat het plebis
ciet volkomen ordelijk was verloopen. De
voorzitter van de commissie van drie, baron
Alois!, zeide daarop de plebiscietcommissie
en de regeeringscommissie dank voor het
door haar uitgevoerde werk. In het bijzon
der dankte hy Knox voor de bekwaamheid
waarmede hjj het Saargebied in den moei
lijken tijd van den verkiezingsstrijd bestuurd
heeft in het belang van het instandhouden
van den vrede.
Vervolgens las Aloisi de volgende resolu
tie voor:
1. De Raad besluit tot de vereeniging
van het onverdeelde Saargebied met
Duitschland, geljjk dit bepaald is in artikel
48 van het verdrag van Versailles, onder de
voorwaarden, die uit dit verdrag voort
vloeien en tegelijk met de bijzondere ver
plichtingen, die zjjn aangegaan in verband
met de volksstemming.
2. De Raad stelt 1 Maart 1935 vast als
het tjjdstip van herstel van Duitschland in
de regeeringsrechten over het Saargebied.
3. De Raad geeft zjjn commissie op
dracht te zamen met de Duitsche regeering,
de Fransche regeering en de regeerings
commissie van het Saargebied de bepalin
gen vast te stellen, die vereischt zjjn met
het oog op de wijziging van regeering in
het Saargebied, evenals de uitvoeringsbe
palingen der bovengenoemde verplichtingen.
Ingeval deze bepalingen niet vóór 15
Februari 1935 kunnen worden vastgelegd,
zal de commissie van drie den Volkenbonds
raad zjjn voorstellen voorleggen. Deze zal
dan de noodige beslissingen nemen,
overeenstemming met paragraaf 35 en 39
van de bjjlage van artikel 50 en met de
bijzondere verplichtingen, die door de beide
regeeringen naar aanleiding van het plebis
ciet aangegaan zjjn.
MHMHE COURANT
nieuws- en advertentieblad
DUITSCHLAND.
Dr. Ley voorspelt einde van de
werkloosheid.
„Iedere Duitecher, die wil werken,
heeft eind van het jaar werk”.
In een te Hamburg gehouden rede heeft
dr. Ley, de leider van het Arbeidsfront, het
einde van de werkloosheid in Duitschland
voorspeld. Aan het eind van dit jaarr aldus
ar. Ley, zal elke Duitscher, die wil werken,
een betrekking hebben.
Wjj beloven di^ niet alleen, maar wij we
ten het positief. Er zullen altijd elementen
overblijven die niet willen werken, maar die
tellen niet mee.
Voldoening by oud-strjjders over
Hi Herts verklaring.
Territoriale spanning verdwenen.
De verklaringen van Adolf Hitler na het
bekend worden van den uitslag van het ple
bisciet in het Saargebied heeft vooral in
Fransche oud-strijders-kringen een diepen
indruk gemaakt.
Jean Goy, een van de leiders van de oud
strijders noemt deze verklaring een nieuw
bewijs voor de oprechtheid van "Hitler.
Een vertegenwoordiger va»n de oud-strij
ders by den Volkenbond, Cassin, begroette
eveneens deze „woorden des vredes”.
ratiehouder. Ja, aap van een, jongen.
Bob lachte boetvaardig. Nu dan, ik
r_odurfde vader’t geld niet te vragen en daar-
hjj heeft ’t nooit ontvangen, ’t Moet hier om kwam ik hier en vroeg Morgan om 't
o», DvL! I
Toen keerde
geen zelfzuchtig doel na. Maar de historie
leert Frankrjjk dat het in veiligheid moet
leven.
De, andere naties hebben het zelfde recht.
En om een der elementen van deze veilig
heid te zoeken, mag geen regeering dralen
haar deel op zich te hemen aan het sluiten
van pacten, die juist het doel hebben elk der
onderteekende landen de onvermjjdeljjke
wederzjjdsche waarborgen te verzekeren.
BUITENLANDSCH NIEUWS?"
VEREENIGDE STATEN.
Het proces tegen Hauptmann.
Getuigenverhoor gaat door. De groot
moeder van baby Lindbergh zal een
verklaring afleggen.
Vier nieuwe grafologen hebben, volgens
het Hbld., met stelligheid verklaard, dat de
beschuldigde alle aan den misdadiger toege-
Echrevefc manuscripten heeft opgesteid en
geschreven. Zij wezen evenals hun collega’s
oe vorige dagen alle vermoedens van de
verdediging, dat de brieven of ten minste
pnkele daarvan door iemand anders zouden
zijn geschreven, met zekerheid yan de hand.^
De aanklager streeft er naar alle be
schuldigingen van'de verdediging zoo veel
mogeljjk te weerleggen of te voorkomen.
Ook tracht hjj, heU wat he* wil« de
verdediging te beletten by de jury de ge-
dachte te wekken, dat de ontvoering van
het kind en de eisch tot betaling van het
losgeld de daad van een bende is geweest.
De moeilijkheid is vpor den aanklager ge
legen in het feit, dat Iaak voornamelijk
op indirecte bewyzen moet worden geba
seerd. Indirecte bewyzen hebben vaak in de
Amenkaansche rechtzalen geen uitwerking,
vooral wanneer het een veroordeeling in een
mooruzaak betreft. De aanklager ziet in,
dat het noodzakelijk is dat alle getuigen
buiten verdenking staan van medeplichtig
heid aan den moord.
Op haar beurt heeft de verdediging geen
gelegenheid laten voorbijgaan, om tjjdens
het kruisverhoor den nadruk te leggen op
de theorie, dat de misdaad, door een bende
is gepleegd en de betrouwbaarheid van de
getuigen, die door den aanklager zjjn opge-
roepen, in twyfel te trekken.
in dit opzicht heeft de verdediger tot nu
toe met veel succes gehad. a
Alleen is hy erin geslaagd zekeren twjj- j
fel aan de betrouwbaarheid van he>t geheu- i
gen van dr. Condon te doen ry'zen.
De verklaringen van de grafologen wa
ren hoofdzakelijk een herhaling* van reeds
bekende theorieën. Een enkole deskundige
viel op door zjjn geestige antwoorden. Hjj
zeide o.a. bij het kruisverhoor, toen hem
gevraagd werd of hjj er bij tegenwoordig
was, toen Hauptmann zyn schriftproeven
af legde: „Ik was er niet by toen Washing
ton de Delaware-rivier overschreed, maar
ik geloof, dat hij het heeft gedaan. Deze
getuige werd niet langer in kruisverhoor
genomen I
Doordat Frankrijk, zooals ik verklaard
had, het plebisciet tevoren aanvaard heeft,
heeft het zjjn trouw aan haar principe van
het handhaven der verdragen bewezen. De
Volkenbond heeft de vaak van den vrede
een dienst bewezen, waarin hjj dit netelige
probleem, dat een oorzaak van conflict kan
zjjn tusschen twee groote volken, op het
passend internationale niveau heeft gehou
den en opgelost.
Ik heb dp commissie reeds nauwkeurige
voorstellen in dit opzicht voor gelegd en voor
de vertegenwoordigers der Fransche regee
ring staan deze reeds thans ter beschikking.
Vjjftien jaren lang is de orde in het Saar
gebied gehandhaafd. Het plebisciet is zon
der ernstige incidenten verloopen. Dit resul
taat strekt den Volkenbond, de regeerings
commissie en de Saarbevolking tot eer. De
leider der regeering van het Duitsche rjjk
heeft zich eergisteren tot de Saarlanders
gewend. Rjjkskanselier Hitler heeft, daar
ben ik zeker van, als 'zjjn wil-, willen uit
spreken, dat alle repressailles vermeden
moeten worden tegen hen, die gebruik ge
maakt hebben Van hun by verdrag vastge
legde vrjjheid van meening en stem.
Zij moeten de garantie van hun veiligheid
in de verplichtingen vinden, die de Duitsche
regeering in Juni en December 1934 vrij en
plechtig,, op zich genomen heeft.
De eindregeling mag geen bitterheid ach
terlaten. Zy moet dat is de hoop van de
openbare meening der wereld in waar
digheid geschieden.
Om redenen van menscheiykheid heeft
Frankrijk den toegang tot zijn gebied aan
de uit het Saargebied komende vluchtelin
gen, die zich na het plebisciet aan zijn
grenzen vertoonen, niet geweigerd. Het
heeft, onder inachtneming van de geboden
controlebepalingen, maatregelen genomen
om hen op te nemen. Er moet echter vol
ledige overeenstemming over bestaan, dat
het probleem dter Saarvluchtelingen, wan
neer zich dit mocht voordoen en in' de mate
waarin het zich .mocht voordoen, interna
tionaal karaklëTJheeft en behoudt. De op-
plossing daarvan zou zaak zjjn van den
Volkenbond. De Fransche regeering is
voornemens reeds heden met een memo
randum over dit punt by den Raad te
komen.
Toen hy de terugkeer tot Duitschland be
groette, heeft rykskanselier Hitler nog
maals zyn wil tot vrede doen blijken. Ik
neem daar nota van. De toenadering tus
schen onze beide landen is inderdaad een
der essentieele voorwaarden van de effec
tieve waarborging van den vrede in Euro
pa. Frankrijk is vredelievend en streeft
haar naar de rechtzaal terug te laten gaan,
in verband met het nieuwe bewijsmateriaal
en beloofd rustig te zullen zjjn. Ze hadden
i het toegestaan en nu liep ze langzaam terug
en ging voor in de zaal op een stoei zitten.
Rechter Kent’s schitterende oogen, die
hoopvol glansden, lachten in de hare, en
Virgina begon te begrijpen dat de nacht
merrie voorbjj was. En zoo bleven ze allen
in de stille rechtzaal wachten op Bob’s te
rugkomst.
48
Bob sprong op.
Ik zal wel gaan en het vinden,
schreeuwde hij, geeft U als ’t U blieft
*mand met me mee, meneer? zei Bob tot
<ren rechter.
Davis, ga jy mee en houdt een oog op
dezen jongeman, om na te gaan of hy de
