:ek
O
11
hitingewom Schooimaak-aanbiediRg
ne
i s
rLtlULZEM
AND
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 7500
ex.
I
eKbank
2745
ooo
Gou-
d recht,
s
BOSKOOP,
P^EUWERKEKK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUW1JK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
EERSTE BLAD.
Ólaivf>ie2ii
MANTELS
A
HOEDEN
KINDERKLEDING
2 052 608 99
COSTUMES
JAPONNEN
van Lampen, Kappen en Kronen
wij hebban Kappan compleet vanaf f 145
BE KAMPIOEN, üastiiaviQ II, hl. HM,Jiidi
enfabriek
Brieven uit de Hofstad.
Gouda
i
macdonald
jAGLEN u
Me. 18878 astswisg 8 April 1985 73* Jaarnang
Als U Uw MANTEL, COMPLET,
JAPON, BLOUSE enz.
bij v. HULZEN koopt,
bespaart U veel geld
en U krijgt
beter kwaliteit
too °|9
coun^ j
age
dplas,
la en
I
HET MYSTERIE
VAN MOAT HOUSE.
Voorjaarsstormen.
i I
tn
LRRELL
voor ons Theater.
EDE.
n leeftijd.
ovéral waar ds
RUSSEL
R. HOORWEG.
1
K.
FEUILLETON.
I
:ekent in
rtikelen.
overd worden en dat er maar neel weinigen
zyn, wien het als een ongedachte gave- m
Gouda.
Uit onzen
j Schevéningen, hebben wy al weer gadege-
soliede Boek-
ir de plaatsing
zijn.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda
15 regels ƒ1.30, elke regel meer
MCCLXXJV.
Herleving van Scheveningen.
Het allereerste begin van herleving van
Bahlmann
lmatch
OEK AAN DE
ISTELLINQ
WIJ EEN
ITO C H T
verblijfkosten.
n Stadion bij de
indemanJi.ï,
ÉMIDDELING,
- GOUDA.
plekje van verleden jaar op te zoeken. Het
is als de „trek” by de vogels, die eigen
schap van de/bewonersder residentie. Er
is geen afspraak onder hen, dat men nu
weer naar de boulevard zal gaan. Men ont-
nc[/en
(illlllSCHE (lil HAM.
herfstbloemen er op, en aan den muur
hingen een paar kleurige waterverfschil-
derijen. Van verwondering trok Nell haar
wenkbrauwen op. Tenslotte was Mr. Lan
caster toch van plan het haar aange
naam te maken, en er lag zöo iets gezel
ligs in de prettige, ver trouwelijke frlsch-
heid van de kamer, dat enkele van haar
vooroordeelen plotseling schenen te ver
dwijnen. Als alle kamers even comfor
tabel waren als deze, dan zou Moat Hou
se nog zoo slecht niet zijn.
Wat een aardige kamer, merkte zij
op, terwijl ze op het haardvuur toeliep,
dat niet alleen een aangename warmte,
maar ook licht gaf. Het ziet er hier heel
behagelijk uit.
Nu, we hebben er moeite genoeg mee
gehad, gromde de vrouw. Maar Mn Lan
caster dacht, dat u al dat zwarte eiken
hout en die oude meubelen veel te som
ber zou vinden. Ik vond, dat wat goed
genoeg was voor juffrouw Clafre, ook
goed genoeg voor u zou zijn.
Maar waarom knapt hij Miss Clai
re’s kamer dan ook niet op? merkte Nell
verwonderd op. Houdt zij dan mper van
oud eikenhöut?
Niemand weet, waar ze van houdt,
knorde de huishoudster, de schouders
s S2™£‘kassas
dekt met Indiaansche matten, waarop
enkele warmgetlnte kleedjes lagen. Het
koperen ledikant met z'n wollen dekens
zag er frisch en nieuw uit. Er was een
J aardige toilettalel met een paar diepe,
I zacht gestoffeerde stoelen, die er buiten
gewoon ultnoodigend uitzagen. Er stond\
0.—
an drie aviateurs.
hebben uitgeraasd en een vreemde zoelte
omvloeit ons, als streelde een zachte hand
langs onze vermoeide oogen en om ons
twyfelend hoofd.
Dat is niet vanzelf géko3men.
strijd is het geboren, in stryd hebben we
den avond toen het weer echt op zij
landsch van het eene uiterste in net
I was
Naar hel Bngelsch van
ADELINE SERGEANT.
pit nummer bestaat uit twee bladen,
es een Bijvoegsel.
Europa gaan. De taal is daarvoor al aan
stonds een belemmering. Die Oostenrykèrs
kunnen gerust in Hqlland komen; wy zullen
hen wej verstaan, maar wat moet eeji Hol-
landsch cabaret-troepje in Weenen^ uit
spoken
De politiek droop nu en dan Van deze
Pfeffermühle af. Wie waagt het'in Holland
dit op z’n Hollandsch na te doen? En wij
moeten met onze politiek niet in het buiten
land komen, want dan lachen ze ons uit met
onze godsdiensttwisten en sectarisch gedoe.
Zyn wy nog niet altijd de klompenschutters
van Europa
Een klein land ondervindt altyd eigenaar
dige moeilijkheden en het is niet altijd eker
dan moeten we er de voorjaarsstormen
voor over hebben. En wanneer we er ons
altyd van bewust zyn, dat uit die stormen
het nieuwe leven zich losworstelt, dan zul
len we den zwaren stryd ook gemakkeiyker
strijden. En; gesterkt door den‘’stryd, zul
len we als nieuwe menschen met nieuwe
kracht het nieuwe leven ingaan.
lag een zekere waardigheid in haar
°Dt5edei1, hetgeen de vrouw misschien
’«baasde, want ze stapte achteruit en
7* zonder een woord passeeren. Op
In de hall brandde flauw een
en toen de vrouw de deur had ge
nam zij Nell eens op.
O. u bent geloMf ik, juffrouw Dave-
‘•nt, zei ze. De gezelschapsjuffrouw, of
Jufrouw11 °°k 111086X1 noemen> voor de
iuïl111 ben de Gezelschapsjuffrouw van
Wtrouw Vatery, bevestigde Nell kalm. Ik
graag Mr. Lancaster even willen
alstublieft.
De vrouw lachte kort
hon u kunt alles kragen wat u heb-
ra.* antw°ordde ze, maar Mr Lan
l* niet thuis. Ik ben de huishoud-
exi lk moest eeu kamer voor u ge-
maken. U kunt blij zijn, dat u er één
h Waar het water niet door het dak
Z*? ik heb nog nooit een land-
r*® gezien, zooah dit. Het stinkt van
en het 18 somberste hok
a neel Engeland Ik hoop maar, dat u
niet bang bent voor ratten en spoken,
want u zult er genoeg hooien.
Bang ben ik niet, antwoordde Nell
met een lachje.
De vrouw draaide haar hoofd om, en
keek haar van meer dichtbij aan. Het
lachen kwam haar misschien voor als
een beetje ongewoon antwoord.
Nu, ik geloof niet dat u verlegen,
bent, merkte zij op, en misschien is dat
zooveel te beter voor u. Haar tot nu toe
korzelige stem klonk een beetje zachter.
Ik zal u uw kamer laten zien, ging zei
voort. En dan kunt u zich van uw hoed
en mantel ontdoen. U zult met meneer
Cyril samen dineeren, geloof ik.
Hoe laat dineeren wij? vroeg Nell
onschuldig.
De huishoudster gromde verachtelijk.
Wanneer er iets te eten is, knorde
zij, of wanneer iemand het in z’n hoofd
haalt om de tafel te dekken. Ik zou het
soeper noemen, als ik meneer Lancaster
was. Maar natuurlijk moet hij de groote
mijnheer spelen en zeggen, dat hij laat
dineert.
Bij haar Jaatste woorden deed ze Lan
caster zoo goed na, dat Nell haar ver- I
wondere! aangaapte. Het was een merk
waardig type huishoudster, dat zoo open
lijk oneerbiedig over haar meester en
diens zoon kon spreken, maar misschien
was zij één van die buitengewone per
sonen, van wie men soms in de boeken
leest de plichtsgetrouwe dienstmaagd,
uiterlijk ruw, maar met een hart van
goud, en even betrouwbaar als de hon-
den, die Nell nu besnuffelden Die .waren
We hebben ze ook nu weer gehad de voor-
jasiMtormen, die de nog naakte boomen
kreunen doen en om ons huis loeien en die
meer de gedachte aan herfst en naderenden
water wekken dan aan het komende bloei-
getjj, waarin alle» lieflijk wordt van nieuwe
kleur en ontwaakt leven. Maar we kennen
ze als de aankondiging van het nieuwe
leveki, van de naderende lente en we wach
ten geduldig Dat wachten kan lang duren
en duurt meestal lang in ons klimaat. Maar
de aankondiging heeft plaats gehad. We
welen het nu de lente is op komst en wor
stelt om binnengelaten te worden.
De herfst en de lente, de tyden van over-
gang, zyn ook de perioden van storm in
ieder jaar. Het is of het oude zich verzet
»n het nieuwe zich met geweld moet baan
breken, of alleen door strijd dit rtleuwe zich
toegang kan verschaffen en zich kan ver-
weriteiijken;Is het niet altyd zoo? En kan
ook in het leven het nieuwe niet altyd
alleen uit zwaren strijd en diepe bekommer
nis geboren worden? We weten het alle
maal wel hoe taai het oude zich verweert
en aan ons vastklemt, hoe moeilijk en pijn
lek vaak het is zich los te scheuren van oude
gewoonten, oude overtuigingen, oude lief
den en hoe bang we meestal worstelen moe
ten om in ons leven het nieuwe te verwer
kelijken. Het is altyd uit den stryd van leed
en vertwijfeling, dat het nieuwe in ons ge
boren wordt en zich omhoog worstelt naar
het licht van den dag. Uit den nacht wordt
het licht geboren. Is dat niet onze steun in
wen van wanhoop en moedeloosheid. Er
maar zoo weinig onder ons wien het
leven als een zacht-vlietende beek voorbij
gaat De meesten kennen het leed en de be
kommernis, waaruit geen uitredding meer
•’ehynt, het diepe donker, waarin al onze
vreugde, al ons verlangen, al onze hoop als
weggeëbd schijnen en we alleen staan in
bange vertwijfeling. Maar dan kan het ook
««beuren, dat in dezen nacht van storm en
l®«d plotseling een wonder licht gaat schij
nen. We weten niet van waar, maar verwon
dert! nog tien we het stijgen tot een nieuwen
dag. En terwyl we nog de handen strekken
naar het nieuwe licht, zie daar rijst uit de
donkere kim de nieuwe zon, die plotseling
ons leven overglanst met nieuwe heerlijk
heid en nieuwe verwachting. De stormen
minder in onze macht dan ’t
wat ona weervaren zal, en ’t voor-
van wat we doen zullen.
ophalend. Of niemand bekommert zich
erom, dat komt beter uit, geloof ik!
well keek naar met zulk een onge
veinsde verbazing aan, dat de nuisnoud-
ster geneigd was haar woorden nog eens
te overwegen.
xOch, hernam ze, u zult toch wel
sleten dat ze ziekelijk is?
Dat heb ik genoord. Maar ik be
greep er uit, dat naar wenschen des te
meer gerespecteerd werden, gal Nell ten
antwoord.
De vrouw grijnsde, toen zu zich ov^r
een van Nell’s koffers boog, ‘en de riem
begon los te maken.
Dat is nog niet altijd goed als iemand
ziek is! Soms moet men voor eigen best
wil kort gehouden worden. Je kunt een
zi#ke toch niet altijd zijn eigen gang
laten gaan.
- Nell zweeg. Zij ontdeed zich van hoed
en mantel, en stond bij den haard, ter
wijl ze haar handen bij het vuur hield.
De toon kier huishoudster stond haar niet
aan, enraj vond het beter de conversatie
niet verder voort te zetten. Maar haar
zwijgen had niet het resultaat, dat zij er
van verwachtte, de vrouw ging op een
merkwaardig hatelijken toon voort met
spreken.
Ze praten tegenwoordig over niets
anders dan zenuwen. Toen ik nog een
meisje was, noemden we het hysterie, en
als we dachten dat een meisje gek werd,
zeiden we dat ook. Maar thans schijnt
niemand te weten waar dwaasheid be
gint en krankzinnigheid eindigt.
(Wordt vervolgd).
on te Amsterdam
Regenmantels; prima
modellen, alleen be
trouwbare kwaliteiten
en omstreken behoorende tot den bezorgkring):
-----0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25 elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeei gereduceerden
prijs. Groote letters en raaden worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van
handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóój
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, c
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
Hi onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
dien tweeden avond al die menschen? fit
ten ze dan alle thuis en lezen ze de krantj i
tof kibbelen ze over de .malaise?
Er is over de psychologie van de massa
Adikwjjls heel wat geredeneerd en gefiloso
feerd. Wie die ze ooit begrijpen zal. Elk
^afzonderlijk doet toch zyn zin en als die zin
{toevallig bij velen gelyk is, dan lykt het
alsof er een algemeene zin,bestaat.
We vechten alle voor Nederlandsch fa
brikaat. Ieder ziet het nut ervan in dat dit
.gesteund wordt, op ieder gebied. Maar
nauwelijks past iets uitheemsch meer in de
kraam of men laat de leuze los, onmiddel-
lyk zonder blikken of blozen.
Het gezelschapje vap Erica Marin, op
tredend onder den naam van „Die Pfeffer
mühle” komt in den Haag. Het loopt storm
en 29 voorstellingen achteréén is het zy
het kleine zaaltje uitverkocht. Zou er
iemand geweest zyn, die nog een oogenblik
aan de leuze van Nederlandsch fabrikaat
heeft gedacht en... thuis bleef?
Ieder individueel vindt het niet zoo ge
wichtig een paar gulden uit te geven, maar
hy bedenkt niet, dat als allen dit óók doen,
het zoo’n kleinigheid niet meer is.
Nu moet men het ook weer niet te som
ber nemen, want een groot deel van dit hier
voor buitenlandsche kunst uitgegeven geld
wordt aanstonds in ons land weer besteed.
Die menschen moeten hun huur betalen, zij
moeten logeeren en eten en drinken, zij
geven een groot deel uit aan reclame, aan
reiskosten, aan drukwerk. Het „schoone"
winstje dat misschien over de grens naar
verwanten gaat zal niet bijster groot zyn.
Het eenige dat overblyft is dan dat men
tydeljjk het toch al waanzinnige hooge be
volkingscijfer van ons land nog eens ver
sterkt, zy het met een luttele fractie.
Maar waarom trekt men dan naar de
vreemdelingen? Is dat zelfde niet van eigen
volk te verkrijgen? Hier zit nu een vraag
stuk, dat niet met een enkel woord is op
te lossen. Het zou best mo^lijk zyn dat
van eigen fabrikaat te maken, maar de
groote moeilijkheid is dat men er mee rond
reizend door Nederland nauwelijks twee
maanden per jaar mee zou kunnen vullen.
Het troepje dat dit voor het voetlicht bracht
kan niet als het buitenlandsche door geheel
het veroverd. Maar dat kunnen -we alleen, Hetu J0UJten4. d.at de3
wanneer we dezen stryd niet uit den weg i
gaan en hem niet vreezen. Het is zoo men- en beuren
schelyk om voor den stryd met ons zelven 1
en met het leven terug te schrikken. Wy 1 Timmerman
verlangen allen naai zonneschijn en vrede 1 i
en den heerlijken .glans van het geluk.
Maar we moeten ons bewust worden, dat 1
ook het geluk alleen door stryd kan ver-
I en in stille hoop op een
den schoot valt. We moeten door de voor- 1
jaarsstormen heen om in 'de lente te komen.
Het moge wreed lyken, dat we ons altijd
weer door leed moeten heenslaan om tot
geluk te komen, dat alleen in en door storm
het beste kan verwerkelijkt worden. Maar
voor den dag komen. Men kan dan zoo be-
srriinen hoe zielür het voor hen is ais nu
is het niet vanzelfsprekend We moeten los
worden van het oude, we moeten opruiming
houden. Ons leven heeft evengoed als het
leven der natuur de vernieuwing noodig, de J Hagenaars er op af, om weer hun oude
J nlPKiA van vprleden tanr on te zoeken. Het
regeneratie. We moeten telkens weer nieu
we menschen worden. Maar wanneer dat I
anders mogelyk was dan door strijd, dan I
zou het nieuwe geen innerlijk bezit wor- l
den. Daartoe moeten we het zelf veroveren, moet elkaar daar onverwacht »sn toch vindt I
niet geschonken krygen. Willen we de 1 men het doodgewoon, dat allen ef weer zyn. I
nieuwe lente met haar wondere heerlijkheid, 1 We wisten het immers wel, dat zy gaan
zouden zoodra het weer lokt.
De tegenstelling is wel heel scherp tus-
schen het beeld dat Scheveningen op een
prachtigen zomeravond biedt en dat vaite|
een avond waarop het regent en waait.
hebben die tegenstelling wel eens op tweeT
opeenvolgende avonden gadegeslagen. I
Stampvol den eersten avond, volkomen ver-
laten ,maar dan ook volkomen den volgen I
tin nol- I
I artdere I
vervallen. Waar bljjven dan plotseling 1
ruw en ruig, en zagen er uit alsof ze
gelegenheid wel gevaarlijk konden zijn,\
maar zij waren nu heel vriendelijk en
kwispelden met hun staarten.
De huishoudster ging Nell voor, de
breede gladde eikenhouten trappen op.
De muren waren van een eiken lambn- -
seering voorzien en een groot gedeelte/ zelfs een schrijfbureau met een vaas
van de meubelen was van hetzelfde hout, j -
rijk met beeldhouwwerk versierd en
zwart van ouderdom. Natuurlijk werd de
sopiberheld van het Interieur verhoogd
door de donkerte van muren en meube
len; nergens schenen viste lichtpunten
te zijn. Hall, trappen en gangen waren
in duisternis gehuld, behalve, waar de
flikkerende vlam van de kaars der huis
houdsters een krans van licht op de
trappen wierp. Het was een vreemd uit
ziend, oud huis, en het zou schilder ach
tig- geweest zijn, als het beter onderhou
den was. Het was duidelijk In een staat
van verval geraakt. Er waren zelfs gaten
In de trap, en op een paar plaatsen was
de leuning losgeraakt, terwijl de wind in
vlagen door de krakende raamkozijnen
blies. Op sommige plaatsen waren de ge
broken ruiten vervangen door stukken
jute of pakpapier.
De huishoudster liep twee trappen op,
toen een lange gang, waar zij tenslotte
een deur opende die naar de kamer leid
de, voor Nell's aankomst in orde gemaakt
Hier werd het meisje aangenaam ver
rast. De kamer was fraaier Ingericht, dan
zij van één der kamers In het huls had
kunen verwachten. De geheeie lambrlsee-
rlng was wit geschilderd en de vloer be-
zómers op het strand staat, wordt ai weer
opgebouwd. Uit de schuren waar de planken
en ramen hun winterslaap
deden, wordt het alles te voorschijn gehaald.
1 en schilder inspecteeren het
materiaal en herstellen de breuken die de
befaamde „tand des tyds” er in en aan ge
knaagd heeft.
Het eerste*gelui van den zomer op het
strand. Wil men met Paschen gereed zyn
1„_, jen paar mooie dagen
klaar staan om het publiek te Ontvangen?
Het zal wel zoo wezen en men kan degenen
J die hier ia. de zomermaanden trachten hun
I kostje v<#r het geheeie jaar op te halen,
niet euvel duiden dat zy zoo vroeg mogelyk
v/wav Aam zlart- Vnmon U*T> Iran Haft ha-
grypen hoe zielig het voor hen is als nu
juist zulke dagen tegenvallers worden. Het
is alleen het weer, dat beschikt over hun
lot. By de eerste zonnestraal komen de
