V Voorjaarsvermoeidheid. Gedroogd fruit. HOLLYWOOD. - r FILMNIEÜWS. Willy Forst's „Maskerade" ~~Voor de Jeugd. Stan Bolevan en zijn honderd kinderen. 'Hoofd- en rugpijn. Het menscheljjke organisme is nu ge van gebrek aan vitaminen eenmaal geen machine, die onafge broken werken kan. Eens komt het tydstip, dat de raderen langzamer gaan draaien, dat het werken moei lijker valt en de veerkracht verslapt. In het bijzonder in den overgangs tijd tusschen winter en lente k rij gen wij het veelal te pakken en staan wij 's morgens moe op, terwijl wij den geheelen dag een gevoel hebben, alsof wij niet genoeg hebben gerust en sla perig zijn. We zeggen dan, dat het voorjaar ons in de botten zit! Dan zeggen wij wel vol energie: „Een huisvrouw mag niet moe zijn" en we doen „alsof" we niets voelen, want voort, altijd voort moet de huis- houdmachine, wil er geen stagnatie in het bedrijf komen. De hoofdpijn, die ons overvalt wil echter niet wijken, evenmin als de rug- of lendepijn en dan die branden de voeten! De radertjes weigeren regelmatig rond te draaien, er hapert iets aan, ze moeten grondig nagezien en be handeld worden. Het gevoel van moeheid, dat ons vooral in het voorjaar zoo vaak over valt is eigenlijk een heel natuurlijk verschijnsel: het lichaam is een ver zamelplaats geworden van giftige stoffen, die zich gedurende de winter maanden hebben opgehoopt tengevol- HIJ KON NIET WACHTEN! riè wal dom, nu ibevriest mijn rechter arm. Ik had toch beter kunnen wachten tot Ella hem heelemaal afgebreid had. vrouw VA. De majoor keek haar grimmig aan. Beter da% me lief is. Maar uw andere zoontje... dat is een goed joggie... Mevrouw Vis keek eenigszins verwonderd. Een goed joggie, was niet heelemaul de uitdrukking voor haar zevenjarigen Flip. Hjj heeft me nooit verteld dat hy u al eens ontmoet had, zei ze. We zijn de beste maatjes, zei de ma- joor glimlachend. Een heel braaf jongetje goed hartje... Vreemd, daeht mevrouw Vis. Hij schijnt wat exentriek te zijn. Ze keerde zich naar haar dochter, maar die was druk in gesprek met den zoon van den majoor. 's Avonds vroeg ze Flip of hij den ma joor kende. Ik Nooit gezien. Maar hij zei het toch, niet Ellies? Ja, hij zei het, stemde Ellies toe. Hij vond je een goed joggie. Flip werd rood van nijd. Daar loopt dan zeker een streep door, zei hij woest. Twee dagen later ontmoette Jan den ma- jaar vlak voor het hek. Jan was opgeknapt, zoo juist onder handen genomen door zijn De majoor schuimbekte. Je behoeft niks te zeggennu ga ik me beklagen, raasde hij. Die bengel van een broer van je moet een pak slaag hebben. De brutaliteit om weer mijn appels te komen stelen. Jan zweeg. Hij zag in, dat het spel uü was. Maar berekenend hoeveel appels hij gehad had, vond hij het de moeite waard De majoor nam hem mee naar binnen en Jan berustte. Mevrouw Vis was verwonderd over het bezoek. Nog meer verwonderd werd ze, toen de majoor zonder veel moeite losbarstte: Mevrouw, ik kom me beklagen dat zoontje van u is de ondeugendste bengel dien ik ooit ontmoet heb. 'Zoo goedhartig ?i beleefd als deze lieve jongen is, en hier legde de majoor een hand op Jantjes hoofd, zoo ondeugend en onverbeterlijk is Japtjc. ADeze brave, kleine jongen heeft alles ge- flMPhtt'at hij kon om te voorkomen, dat ik ^g^^Hkkomen beklagen, maar die bengel wilde eenvoudig niet naar hem luisteren. Ik verlang, dat Jan nu eens gron dig gestraft wordt voor het herhaald stelen van mijn appels en het uitgraven van mijn plantjes. Overigens... wat deze kleine jon gen van u betreft, kan ik u alleen geluk- Jan's gezicht was ondoorgrondelyker dan dat van een Boedhistischen afgod. Zyn oogen staarden ergens in de lucht. Mevrouw Vis keek, nerveus van haar bezoeker naar Jan. Er kon geen twijfel aan zijn, er liep een streep dooi* bij den majoor. Y zuurstof. Geen wonder, dat het orga nisme niet feilloos werkt en dat zelfs de vlijtigste huisvrouw moet begin nen met een „groote schoonmaak beurt" van haar eigen lichaam, al vorens deze in toepassing te brengen in haar woning, hetgeen trouwens aan het geheele gezin ten goede zal komen. Het ergste zyn veelal die rug- en lendepyn, die een gevolg kunnen zyn van verschillende oorzaken en veelal niet gezocht moeten worden op de zieke plekken, waar men de pijn voelt. Meermalen tredeh deze pijnen op als gevolg van ziekten of afwijkingen in de vrouwelijke buikorganen en de diagnose kan slechts door een medi cus met juistheid worden vastgesteld. Veelal hééft men in den rug een uit stralende pijn, als gevolg van een rheumatische aandoening en kan deze door warmte verdreven worden. .Ischias is een ontsteking van de Ischaszenuwen en begint in de heup, zet zich over de dy en het been voort en geeft onhoudbare pijnen. Alle ge noemde ziekteverschijnselen- treden veelal in het voorjaar op en vragen naast medische behandeling een voe ding daarbij weinig of geen vleesch gebruikt wordt, doch rijkelijk groen ten (liefst groene) en vruchten. Wacht men te lang bij rheumati 'sche aandoeningen en zijn de ge wrichten buitengewoon pijnlijk, dan kan dit zelfs tot vergroeiing leiden op den langen duur. Rugpijn is meermalen een gevolg van een zwakte toestand of overwerkt zijn van de huisvrouw. Do spieren worden slap en zijn bij de geringste inspanning overmoe en pijnlijk. Veel al kenmerkt zich evenwel een verzak king van de baarmoeder eveneens door rugpijn. De behandeling van de verschillende kwalen en kwaaltjes zal verschillend zijn en eerst zal de oorzaak ervan gevonden moeten wor- Ik eh... ik zal eveil m'n «aan Toen zyn vader binnenkwam zag Jan kans te verdwynen. Zooals altyd in uiter sten nood vluchtte hy zoover mogelyk weg, het naburige bosch in. Daar ontmoette hy zyn zuster Ellies die driik in gesprek naast den zoon van den majoor liep. Wat is er, Jantje? informeerde Ellies, die'de uitdrukking van Jan's gezicht kende. Jan deed zyn verhaal, met doodelyke ernst. Ellies beet op haar lip om niet te lachen. Bert veegde allang de tranen af, die langs zyn wangen liepen. Dan togen ze gedrieën naar Jantjes huis. Jan verschanste zich achter hen, geduren de den tyd dat er heftige en verwarde ex plicaties en pleitredenen werden gehouden. Hij kwam pas te voorschyn, toen hij zich overtuigd had dat iedereen lachte. Toen hy een half uur later het huis verr liet, zaten ze allemaal thee te drinken. Bert en Ellies dicht naast elkander. Jan voelde zich volkomen veilig. Hy stapte regelrecht naar den tuin van den majoor, klom over de schutting en in den eersten den besten boom. Ze haden nog nooit zoo goed gesmaakt! DE ZORG VOOR UW NAGELS. In 't algemeen is de nagelvernis, ivelke verkocht wordt, te scherp van kleur. Wilt ge uw nagels een mooi zui ver natuurlijk aanzien geven, wrijf ze dan in met een watje, dat door trokken is van het volgende poeder mengsel: 50 gr. tripoli, 50 gr. wolfs klauwpoeder en 50 gr. moederkrud, goed door elkaar geroerd. Iden. De arts zal zich hiernaar richten en by rheumatische aandoeningen veelal diathermie of massage voor- schryven. Een vaste maatstaf is niet aan te geven, ieder geval moet op zichzelf en individueel behandeld worden. Zeker is, dat, wanneer het bloed krachtiger wordt door een eenvoudige en rationeele voedingswijze, dagelijk- sche wandelingen en diepe ademha lingsoefeningen, dan zullen verschil lende kwaaltjes, waaraan geen diepe ren oorzaak ten grondslag ligt, zeker wel verdwijnen evenals het gevoel van moeheid. Nog even willen wij een euvel noe men, waaraan vooral in het voorjaar vele vrouwen leiden, n.l. pijn in de voeten, die in den regel verkeerd be handeld worden. Men denkt dit te verhelpen door z.g. gemakkelijke pan toffels zonder hakken, doch hierdoor werkt men de pijn nog meer in de hand, aangezien het gewicht dat op de voet rust, verkeerd verdeeld wordt en de klachten eerder verergeren dan verminderen. Krachtige massage 's morgens en 's avonds zullen het kwaad veeleer verhelpen, evenals voetbaden en zoo noodig een verband om de voet om meer steun te geven. Helpt dit alles tezamen niet, dan zal een bezoek aan een orthopaedisch arts gewenscj# zijn. -In een tijd, dat appelen en sinaas appelen duurder worden, is gedroogd fruit een uitstekende 'aanvulling om iederen dag aan de koffietafel of als dessert te geven. Als wij aanf ge droogde vruchten denken, komen on willekeurig het eerst pruimen in onze gedachten. We hebben deze in veel verschillende kwaliteiten en doen het best een betere soort te nemen, daar de vruchten grooter zijn niet alleen, doch fyner van smaak. Indien we veel kleine pruimen in een pond heb ben, zyn er tevens veel meer pitten. Pruimen zijn zeer gezond en moeten vooral veel gebruikt worden dooi menschen, die aan constipatie lijden, liefst zoowat 8 vóór het ontbijt. We kunnen genoeg afwisseling brengen in gedroogde vruchten, nu eens prui men, dan weer abrikozen, tutti-frutti vijgen, perziken, appeltjes, peren enz. Als wij aan het opsommen gaan, zien wy, dat er variatie genoeg is. De prijzen zijn evenmin hoog, als wij rekenen, dat de gedroogde vruchten na het weeken enorm uitgedijd zyn. Alle gedroogde vruchten kunnen daarenboven gemengd worden, zoodac ieders smaak bevredigd wordt. We zullen ze bij voorkeur niet ko ken en mocht dit bij enkele soorten beslist noodzakelijk zijn, dan toch mag het niet meer dan even opwellen zyn, omdat door het kookproces vele waardevolle voedende bestanddeeien verloren gaan (vitaminen). De vruch ten worden liefst in warm water ge- wasschen, waardoor stof en vuil beter verwijderd worden, daarna in een pan gedaan en bedekt met zoovéél wa ter, totdat ze juist onderstaan, pan afsluiten en de vruchten 24 of 48 uren laten weeken. Mochter er lee- lyke vruchten tusschen zitten, dan worden deze uitgezocht, maar in den regel worden de beste vruchten uit gezocht om te drogen. Na het weeken worden de vruchten uitgeschept en in een compoteschaal overgebracht, het eventueel nog aanwezige vocht wordt even opgekookt met citroensap en wat suiker en met een weinig maizena of sago gebonden, daarna over de vruch ten gegoten. Bij de vruchten wordt geen suiker gedaan. Gedroogde vruchten zijn uitstekend om gebruikt te worden indien er geen of duur fruit is, doch enkele en alleen als vervanging hiervan, omdat ver- sche vruchten altijd het beste blijven. Compote van gedroogde vruchten kan ook in verschillende gevallen gedu rende zekeren tijd in verband met een of ander dieet niet gegeten mogen worden. EEN DRIETAL ZEER SMAAKVOLLE MORGENTOILETTFn\( JUIST PASSEND BIJ ÓE NIEUWSTE COIFFURES. OVERAL POMPONS AVONDJURK VAN ORGANDIE. De beide jeugdige Japonnen zijn beiden opzij 'ict nicl beeldig, dit fleurige jonge mebjo- gesloten. Links zien we een grijze japon -nel 10,101'let us gemaakt van geraoesde organdltol felroode pompons opzij, en op dc inouiwn. van •,e"!ldoek' dal rae' mocs'M UoMpjB gri» de elleboog tot aan. de pja Hr behoort een roode eeinlt:ui bi;. duurd is. Het bestaat uit een gewonen, bijna tot aan d grond reikenden, zesbaansrok, met een snottig lijfje, ruim en gedrapeerd, met aangeknipte, hw korte pofmouwtjes. Heel flatteus Is de garneering: een bies om d lialn en een smal ceintuurtje van effen zijde in kleur van de moezen. De japon rechts bestaat uit twee deelen, een gladde rok. en een Russische blousj? Men maakt deze japon van donkergroene of bruine wollen stof. de pompons zijn afwisselend van dezelfde kleur als de japon en van een bijpassende tint. Garnituur boven rechts- muts en shawl van een wollen stol met pompons in dezelfde kleur. Daaronder eep kleine officierskraag, gesloten door twee pompons in een afstekende kleur. MOOI ONDERGOED - ZELF GEMAAKT De hals en mouwtjes van de nachtjapon en de bovenkant van de onderjurk -ijn uitgetand AVONDJURKEN VOOR JONGE MEISJES. Ze moeten zoo eenvoudig mogelijk zijn. d« avondjurken van onze jonge meisjes Géén inge wikkelde modellen, géén overdadige garneeritW- maar alleen een strak lljije. een lange van ont ren in wijde kinkken uitloopen ie rok en ten enkei ruim strookje of plissée'tje ter verslering. De jurk rechts is heel eenvoudig, maar bu'tefl- gewoon flatteus. Opmerking verdient de eifltfl' aardige taillelljn, die aan den hals herhaald Het mouwtje bestaat uit een ruim strookje. den bovenarm en den Schouder gedeeltelijk wfl laat. Ook onder aan den rok Is een strookje gez* Het linksche modelletje Is gemaakt van soep* zijde en heeft een heel slank makenden rok. n> Dloemen, deels In platte steken, deels in gaatjes een naad ln 't midden. Het lijfje ls gegarneerd ae en bewerkt met den knoopsgatensteek. Een tuiltje gepllsseerde strookjes, borduurwerk uitgevoerd, versiert de voorzijde De nachtjapon heeft een doorgeregen ceintuur. Haar bloei en achteruitgang. Het eertijds almachtige filmcentrum worstelt om zijn voortbestaan, door RAYMOND OLIVIER. Voor 1980 was Hollywood meer dan alleeft maar de naam van een stad, het was een symbool en gedu rende eenigen tijd de ziel der film kunst. In 1930, toen de klankfilmjen geweldige ommekeer teweeg bracht en de stomme film verdween, ging ook Hollywood achteruit. Sedert dien is het niet meer het paradjjs der film sterren, ook niet meer het beloofde land, waar de dollars voor het op scheppen liggen, maar een plaats, waar een taaie en verbitterde strijd om verforen posities en de verovering van nieuwe wordt gevoerd, waarbij zware verliezen zyn geleden, zoo zwaar, dat Hollywood alleen nog maar .op zyn oude roem teert, yiaar tegenwoordig niet meer het licht is, dat alle andere filmcentra over straalt. Het is bijna belachelijk, dat Holly wood zyn ontstaan als filmcentrale der wereld eigenlijk te danken heeft aali een technische ontoereikendheid. Pen kwart eeuw geleden was het een kleine onbelangrijke tuin voorstad van Los Angelos. Met een auto kan men de afstand gemakkelijk in een half uur afleggen. Los Angelos, dat eigenlijk la puebla de la reina", de stad der koningin heet, ligt temidden van een tropische en subtropische ve getatie en een uitgezocht, door kunst matige bevloeiïng rijkelijk van ooft, wijn en zuidvruchten voorzien gebied in Californië. Het heeft San Francis co reeds sedert eenigen tijd overvleu geld en is tegenwoordig de belang rijkste handelsplaats en het middel punt van hét spoorwegnet in Zuid- Californië. Dobr de kleine afstand van Hollywood, waar zich in-hoofd zaak de ateliers en de huizen der film sterren bevinden, wordt Los Angelos als de eigenlijke Amerikaansche film- stad beschouwd. Van de romantiek, waarmee de Amerikaansche films al te rijkelijk gezegend zijn, vindt men in Los Angelos in werkelijkheid niets. Het is een nuchtere, zeer ontwikkelde, door auto's onveilig gemaakte, en met tiectriciteit overladen wereldstad. Hoe kwam men er echter toe nu juist Hollywood te kiezen? De be lichtingstechniek was omstreeks 1910 weliswaar reeds goed ontwikkeld, had echter nog niet van die uitvindingen gebruik kunnen maken, die tegen woordig de filmateliers helderder verlichten, dan het daglicht zou kun nen doen. Men zocht daarom een plaats met vee) zon en heldere lucht. Verder was een prachtige en vooral bergachtige omgeving noodzakelijk, die, rijkelijk begroeid, voor opnamen in de buitenlucht gunstig was. Al deze eischen vereenigde Hollywood in zich. In 1910 werden de eerste ate liers opgericht,* in 1911 was het fil men reeds in vollen gang. De opkomst van Hollywood was even sprookjes achtig als die van vele Amerikaan sche steden. Er waren natuurlijk ook schaduwzij dén aan verbonden. De mooie landschappen, vooral de buiten gewoon fraaie heuvelketen, die Hol lywood omringt, vielen binnen korten tijd ten offer aan de grondspeculan- ten. Op plaatsen, waar oorspronkelijk alles vrij en begroeid was, ontstonden geweldige blokken huizen met groote kantoren en wolkenkrabbers. De grondpryzep werden ontzaglijk opge dreven, totdat een groote krach een zware crisis veroorzaakte onder de speculanten. Door het invoeren van de klank film geraakte de Hollywoodsche film maatschappijen in de grootste moei lijkheden. Tot 1930 stond de film industrie op de tweede plaats als grootindustrie in Amerika. De voor de invoering van de klankfilm ver- eischte geldbeleggingen namen ge weldige kapitalen infoeslag, die. door de groote banken weliswaar gegeven werden, doch slechts met de bedoe ling om de filmindustrie te beheer- schen. In het begin van 1933 kwam de groote ineenstorting in Hollywood. Als eerste offer viel de Fox-maat- schappy. Het Paramount-concern volgde, ook de zeepfabrikanten Gabr. Warner, die het Amerikaansche klankfilmpatent verwierven en met hun eerste wereldberoemd geworden klankfilm „Sunny Boy" reuzenwin- sten konden maken, gingen failliet. Slechts de firma Metro-Goldwyn kon zich, hoewel ook onder moeilijke om standigheden, handhaven, zoodat zij over de crisis heenkwam. Maar het Hollywood van tegen woordig gelykt in geen enkel opzicht meer op dat van tien jaar geleden. Het is niet meer het Mekka van alle filihsterren der wereld, de meesten keeren teleurgesteld terug. Van de bekende Duitschè filmster ren is slechts Mariene Dietrich daar gebleven, alle anderen, zooals Jan- nings, Lilian Harvey, Dorothea Wieck waren gelukkig toen ze Hollywood weer verlaten konden. De menschen in Hollywood hebben een onnatuur lijk en hysterisch leven, vol onzeker heid, afgunst, intrigues en dwaze platheid. Slechts weinigen gelukt het zóóveel geld te verdienen, dat ze niet voor hun ouden dag bevreesd behoe ven te zijn. Op enkele weinige uitzon deringen na duurt het nauwelijks meer dan drie jaren, dat een kunste naar of kunstenares op het hoogte punt van roem staat. Zelfs de beroem de Greta Garbo moet reeds ondervin den, dat zy niet meer op de eerste plaats staat onder de Amerikaansche beroemdheden. De invloed, die zich van Hollywood uit als de plaats, waar ontelbare films werden vervaardigcT^over de geheele wereld verbreidde, was eenigen tijd buitengewoon groot. Het scheen wel, of er geen ander vrouwen-type be stond, dan de Amerikaansche film diva. Wat „beschaving" beteekent, kregen de toeschouwers in Azië, Afrika en Australië slechts uit na bootsingen van Amerikaansche vorm en opvattingen te zien. Een déél der Holly woodsche maatschappijen heeft haar ateliers reeds naar andere plaat sen van Amerika overgebracht. Het schijnt, dat Long Island by New- York voorbestemd is, om de nieuwe Amerikaansche filmcentrale te wor den. Na 25 jaren van ongekende bloei begint nu de glans van Hollywood te verbleeken. in het Thalia-Theater. Vanaf hedenavond zal men in het Thalia- Theater kunnen zien de schitterende film van Willy Forst, bet grandiooze filmwerk, met Paula Wessdy in de hoofdrol. De film speelt in Weenen in 1905. Een zorgelooze, luidruchtige tyd,! de tyd van het naturalisme. Een tyd ryk aan onvol komenheden en toch een tyd met een rug- gegraat, een tyd vol sociale tegenstellingen en toch met een eigen cultuur, een tyd vol overdreven eerbegrippen en vooroordeelen, maar toch met een eigen schoonheid. Tij dens een caAiavalsfeest sluit de vrouw van een chirurg, overmoedig geworden door de uitgelaten stemming, die er op het feest he^rscht, stil weg v$n het bal om zich naar het atelier van een bekenden modelschilder te begeven, zonder er dat te vinden wat zy verwachtte: het avontuur. Zy wordt alleen geteekend, naakt, slechts met masker en mof. Den volgenden dag verschijnt haar beeltenis door een vergissing op de voor pagina van een carnavalskrant. De mof, een prachtig Chinchilla-exemplaar, brengt haar en haar schoonzuster in moeilijkheden. Om zyn model niet te compromitteeren, noemt de schilder een willekeurige naam, maar het blykt, dat er een meisje van dien naam bestaat. Met haar speelt hy zyn rol ver der en verliest daarby zyn hart. Jaloezie en wraakzucht intrigeeren. Tot een schot plot seling het einde brengt. Niet doodelyk, doch slechts als een harde les bedoelt. Ook niet in een duel, dat onvermijdelijk schijnt. Dit in het kort, wat de inhoud van deze geniale film betreft. De geheele atmosfeer rond deze frivole kringen aan Tiet begin dezer eeuw is weer galoos knap weergegeven. Dit is het Wee nen, dat Hollywood reeds een tiental jaren tevergeefs met zyn Sternbergs en zijn Von Stroheims tracht te schilderen. Hier een1 gemaskerd bal, dat zich uitge laten voor de geraffineerde Jugendstyl- prenten aan de wpnden uitleeft. De opper vlakkigheid Van het velleden schittert in deze scènes, dat men meent de ouderwet- sche parfum dier dagen in den neus te voe len prikkelen. Voeg daarby de muziek der Philharmonikers, walsrhythmen, die zich als bevleugeld met het beeld der dansparen verbinden, dan is het geen wonder, dat het publiek by open doek applaudisseert. Willy Willy Forst als regisseur. Forst heeft zich met deze film EEN ZELDZAAM DIER. Fritsje, noem eens een zeldzaam dier in Australië. Een olifant. Er zyn in Australië toch geen olifanten? Dan is het toch een zeldzaam dier! Hy kon uit steen karnemelk persen. Een oud sprookje. (Naverteld door GERDA HELDRINK.) Daar was ereis. een boer met zijn vrouw die honderd kinderen hadden. En ze waren gelukkig. Maar natuurlijk kwamen er zor gen. Want al die kinderen wilden eten, en al gauw was er geen eten meer. Toen zei de boer tegen zyn vrouw: Ik wil alle kinderen houden. Het zyn er heus niet te veel! En de vrouw zei: Er is voedsel genoeg. Ga dat maar zoeken! Toen ging de boer de wereld in. Aan het eind van de wereld gekomen, zag hy een groot veld. Op dat veld weidden veel scha pen, die gehoed werden door'herders. De toer ging naar hen toe en de herders ver telden hem treurig, dat er elke dag een draak kwam, en een schaap stal. Toen werd °ek de boer treurig. Maar tenslotte vroeg hi): Wat geef je me, wanneer ik de draak v«jaag Toen antwoordden de herders: Dan Mjg je een derde van onze kudde. De boer zei: Top! Hy wachtte tot middernacht en toen «wam de draak. Hij zag er verschrikkelijk uit, en het allerliefste was de boer weggeloopen. Maar toen dacht hy aan zyn kinderen, die hon ger hkddén en hy bleef. En toen de draak naar de kudde toe ging, riep de boer drei gend: Pas op. Ik waarschuw je! Blijf van die kudde af, zeg ik je! De draak stond stil en vroeg: Nou, wat nou? De boer werd toen moedig en zei: - Ik ton Stan Bolevan, de Sterke, die 'a nachts rotsen eet. Kom niet aan de kudde, want dan zul je nog niet gelukkig zijn! Zo had nog nooit iemand tegen de draak gesproken. Hy werd een beetje bang en hij zei niet heel hard: *- Vecht met me! Dat zul je wel laten! riep de boer. Dat zou je erg slecht bekomen, meneertje! en hy nam uit zijn zak een witte kaas en sprak: Zie je deze steen? Kun jy soms karne melk uit een steen maken? De draak nam een steen in de handen en drukte hem samen. Toen werd de steen tot stof. Maar er kwam geen druppeltje karne melk uit. Het gaat niet, zei de draak geërgerd. O zo, zei de boer, dat dacht ik wel. En nou ik, en hy drukte de kaas samen. En daar stroomde de karnemelk. Zie je, zó gaat dat! riep de boer. Nu werd de draak nog banger. Het liefst was hy er van door gegaan. Dat merkte de boer en, hy zei tt Hier blijven, zeg ik je! Ik moet nog een woordje met je spreken. Toen werd de draak als het kon nog ban ger en zei zachtjes: Zeg, luister eens. Ik moet je wat zeg gen. My'n moeder zoekt iemand die haar In de huishouding kan helpen. Iemand die sterk is, zie je. Een jaar is by ons drie da gen, en voor iederen dag kryg je zeven' zakken vol ducaten. Wil je dat wel? De boer rekende: drie maal zeven zak. kep, een-en-twintig zakken met ducaten. Die kon hy goed voor zyn kinderen gebruiken. Daarom antwoorde hy: Goed, dat wil ik wel! Toen ging hy met de draak mee naar de drakenmoeder. De draak zei tegen zyn moe- der: Ik heb een sterke man gevonden, die rotsen eet. De drakenmoeder antwoordde: Ik zal wel met hem klaar komen! Zo werd de boer knecht by de draken- moeder. De eerste dag zei deze: Werpt De draak gooide zijn knots drie mijlen ver. De knotsen waren z!6 zwaar, dat de boer met zijn honderd kinderen er eén niet zou hebben kunnen opheffen. De boer stond daar en keek naar de Waarom kijk je toch zo naar de maan vroeg de draak. - Ik wacht tot de maan voorbil i». An ders komt mijn knots op de maan neerl Toen werd de draak bang. Ik zal de knots wel gooien, zei hy. Nee, zei de boer, ik wil my'n werk zelf doen. Laat my het nu maar doen! Ik zal je zeven zakken met ducaten geven, smeekte de draak. Nou vooruit dan maar, antwoordde d* boer. De volgende dag zei de drakenmoeder tot hen beiden: Ga water halen. Aan elk gaf zy twaalf reuze groote wa terzakken om water te halen. De draak nam de zakken en vulde ze by de put gekomen met water. Voor Stan waren de lege zakken zelfs al te zwaar. Hy was bang dat de draak merken zou, dat hy de zakken niet zou kun nen dragen en daarom begon hy met zyn mes by de put in de grond te peuteren. Wat doe je daar toch? vroeg de draak. Huh! Wou je dat'ik die twaalf water zakken droeg? Ik draag toch liever meteen de hele put mee, dat is toch veel gemakke lijker!! De draak trok zyn wenkbrauwen op en was zier verbaasd. Maar de put stond er al velé'jaren! Zeg, zei hy. Laat ik nu maar jouw zakken dragen en laat de put dan staan. De boer zeL dat hy daar niet veel voor voelde. Maar eindelyk vond hy het goed, toen de draak hem weer beloofde om zeven zakken ducaten te geven. En dus droeg de draak al het frater al- leen. Op de derde dag moesten ze hout uit het bos halen. De draak ging er al meteen met hele boomen van door. Maar Stan klom in een boom en bond twee toppen aan elkaar. Wat doe je nu weer? vroeg de draak verbaasd. Ik neem meteen het hele bos mee. Het is toch geen doen één voor één. Toen schrok de draak en hy liep hard weg. In de verte bleef hy staan en hy smeekte zijn knecht toch alsjeblieft het bos te laten staan. Bevend van angst zei de draak: Ik geef je zeven maal zeven zakken ducaten, maar laat ik toch de bomen mogen meeslepen. Stan lachte-in zijn vuistje: hij vond het best! Na drie dagen was dus een mensenj: om. Maar de drakenmoeder was gierig. Ze zei tegen haar zoon: Ga vannacht naar de kamer van die man en sla hem zyn hoofd kapot, zodat hy niet meer wakker wordt. Gelukkig hoorde de boer deze woorden en voordat hy ging slapen 's nachts legde» hy een varkenstrog op het hoofdeinde van zijn bed en ging toen eronder liggen onder het bed bedoel ik. 's Nachts kwam de draak aangeslopen en sloeg zó hard op de varkenstrog, dat het kraakte. De volgende morgen kwam Stan in de kamer waar de draak en zyn moeder za en zei: Goede morgen. Toen vroeg de draak: Hoe heb je ge slapen, Stan? en de boer antwoordde: %- Heel goed. Slechts éénmaal, terwijl ik droomde, leek het me, alsof een vloo in het voorhoofd beet. i Toen kreeg de drakenmoeder óók angst voor.fdc boer. Gauw vulde ze de zakken met ducaten. De draak vroeg aan Stan: Waar denk je aan? Ik dacht of het niet beter zou zyn, wan neer ik nóg een jaar by jullie bleef. An des zeggen ze thuis: wat is Stan zwak ge worden, dat hy maar zoo weinig goud mee gebracht heeft. Hy is zo zwak als een draak! Toen schrokken de draak en zyn moeder. Ze wilden hem zeven maal zeven zakken goud extra geven, als hy maar wegging. Ik zie wel, dat jullie me niet hier wilt houden. Dan zal ik ook maar gaan, zei de boer. Maar de draak moet myn zakken dra gen, want anders schaam ik me te veel! Gauw pakte de draak alle zakken op en vloog met Stan door 4e lucht. Toen ze by Stan's huis aankwamen, en ze met de eerste zak op de grond neerzet ten, kwamen de kinderen uit? huis gehold, met messen en vorken in hun handen en riepen: Vader, vader! Draken vlees, dra- kenvlees! Eo'n honger hadden ze. Toen maakte de draak gauw dat hy weg kwam. Dkt was hem te machtig. En nooit werd hy teruggezien. naast de grootste regisseurs van zyn tyd gezet. Pryst de eene criticus hem, dat het hem gelilkt is, wat Von Stroheim en Stern berg en hun epigonen jarenlang tevergeefs gepoogd hebben, de andere loven hem en noemen in verband met zyn werk de namen van Stanislawsky en Reinhardt. „Een bra- vour-prestatie van regie!" roept een derde enthousiast uit. „Maskepöde" is een meeslepend, een grandioos filmwerk, zegt weer een ander. „Films, die wy de laatste weken en maan den „goed" vonden verzinken ln het niet by schepping. Een weergaloos knappe regie, twee, drie, vier phenomenale karak teruitbeeldingen, een zeldzaam verzorgde, ja gecultiveerde muziek: waarlijk deze film heeft alle elementen, waaruit men een film werk van totaliteit kan opbouwen." Met Paula Wessely, die in Willi Forst's „Maskerade" debuteert, doet nogmaals een groote actrice van de tooneelwereld haar intrede in die van de film. Nog nooit werd Paula Wessely, die in ontelbare tooneel- werken optrad en een repertoire van de grootste verscheidenheid beheerscht, op het witte doek gezien, voor zy een hoofdrol in „Maskerade" vervulde, maar de roep, die van haar uitgaat is phenomenaal. Deze Weensche actrice trad in Berlyn slechts een keer in een tooneelstuk op, doch daarmede had zy ook op slag 'Berlyn veroverd. Zy zal ook met haar eerste film de we reld veroveren. Paula Wessely is beroemd als de actrice van de groote rust, zy ver sterkt haar spel nooit met uiterlijke mid delen. Men lette op dit groote, open ge zicht* Dit is geen filmschoonheid, maar een gelaat, dat bereid is zich tegen het Nood lot te weer te stellen. Zooals ook haar reper toire op het tooneel van groote verscheiden heid is, zoo zal ook haar filmloopbaan ryk aan verschillende creaties kunnen zyn. De groote artistieke verrassing van deze film is dan ook Paula Wessely. „Met haar heeft de Duitsche film, naast de tientallen filmactrices eindelyk een kunstenaren ge kregen!" schrijft een der bladen over haar. Zy is het stille, eenvoudige meisje in deze film, die door de waarachtige genegenheid de liefde van den schilder verovert. Het stille martelaarschap van de liefhebbende ziel weet zy op menschelyk aangrypende wyze uit te 'beejden. Zy kan too waarach tig vrouw, zoo hartstochtelyk de alles ver getende liefde uitbeelden, dat men onwille keurig den adem inhoudt. Het is grootsch, zeer grootsch, wat Paula Wessely in deze fijm presteert Alleen reeds terwille van haar zou men deze film gaan zfen. Paula Wessely is „Maskerade" is de grootste gebeurtenis in het filmseizoen. De film speelt, zooals we reeds zeiden, in het jaar 1905, het jaar waarin Caruso zyn eerste groote lliomfen in Europa vier de. Willy Forst laat nu een van zyn scènes in de Hofopera te Weenen spelen tydens een Garuso-première. Het geheèffloet dienst als achtergrond voor een der sterkst dra matische scènes van deze film. GEMENGDE BERICHTEN. Brand in Den Helder. Oude dame ernstig gewond en aan de gevolgen overleden. Op den eersten Paaschdag heeft in Den Helder een vrij ernstige brand ge woed in eén perceel aan de Binnenhaven bewoond door de familie De Wijn. Om streeks half twaalf bemerkten voorbij gangers,, dat er uit het huls rook kwam, terwijl zij zwak hulpgeroep hoorden. De deur van de woning werd ingetrapt. In de ganfc vonden zij het met ernstige brandwonden overdekte lichaam van de vijf en zeventigjarige bewoonster mevr. De Wijn. De oude dame was alleen thuis; haar man en dochter waren naar de kerk Met een deken werden de vlammen ge- bluscht. Mevr. De Wijn werd bij buren binnen gebracht. Oogenblikkelijk werd geneeskundige hulp ingeroepen. De toe stand van de bejaarde dame was zeer ernstig. Het onderlijf, de beenen en het gezicht waren met ernstige brandwonden overdekt. Met een ziekenauto is zij naar het hospitaal vervoerd waar zij 's nachts is overleden. Inmiddels waren politie en brandweer gewaarschuwd maar voördat deze waren aangekomen, was een handpomp van Hr. Ms. Schorpioen op het terrein van den stralen het vuur bestreden werd, waarna de motorspuit van het vliegkamp ..De Kooy" nog assistentie verleende en men den brand spoedig meester was. Om één uur konden motorspuit en handpomp inrukken, waarna de politie zich met de nablussching belastte. Met brand gearriveerd en kon men met één straal den strijd met het vuur aanbin den. Even daarna kwam een slangenwa gen van de politie, zoodat thans met twee woonhuis met den inboedel is geheel uit gebrand. Verzekering dekt de schade. Toerauto uit Venlo gekanteld. Twaalf personen gewond. Dezer dagen is een zware toerauto uit Venlo, waarin achtentwintig per sonen gezeten waren, die een bezoek hadden gebracht aan het bedevaartsoord Beauraing, tengevolge van het breken van de stuurstang, te Anton bij Andenne in de provincie Namen, op een telegraaf paal gereden en vervolgens gekanteld. Twaalf inzittenden liepen min of meer ernstige wonden op. Een tienjarig meisje van wie verschillende ribben waren inge drukt, en drie andere personen moesten naar een kliniek te Sclayn worden over gebracht. Verscheidene andere reizigers, die minder zware verwondingen hadden opgeloopen, werden te Andenne door een dokter en een apotheker verpleegd. De namen van de slachtoffers zijn niet bekend.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1935 | | pagina 4