V
Voorjaarsvermoeidheid.
Gedroogd fruit.
HOLLYWOOD.
- r
FILMNIEÜWS.
Willy Forst's „Maskerade"
~~Voor de Jeugd.
Stan Bolevan en zijn
honderd kinderen.
'Hoofd- en rugpijn.
Het menscheljjke organisme is nu ge van gebrek aan vitaminen
eenmaal geen machine, die onafge
broken werken kan. Eens komt het
tydstip, dat de raderen langzamer
gaan draaien, dat het werken moei
lijker valt en de veerkracht verslapt.
In het bijzonder in den overgangs
tijd tusschen winter en lente k rij gen
wij het veelal te pakken en staan wij
's morgens moe op, terwijl wij den
geheelen dag een gevoel hebben, alsof
wij niet genoeg hebben gerust en sla
perig zijn. We zeggen dan, dat het
voorjaar ons in de botten zit!
Dan zeggen wij wel vol energie:
„Een huisvrouw mag niet moe zijn"
en we doen „alsof" we niets voelen,
want voort, altijd voort moet de huis-
houdmachine, wil er geen stagnatie in
het bedrijf komen.
De hoofdpijn, die ons overvalt wil
echter niet wijken, evenmin als de
rug- of lendepijn en dan die branden
de voeten!
De radertjes weigeren regelmatig
rond te draaien, er hapert iets aan,
ze moeten grondig nagezien en be
handeld worden.
Het gevoel van moeheid, dat ons
vooral in het voorjaar zoo vaak over
valt is eigenlijk een heel natuurlijk
verschijnsel: het lichaam is een ver
zamelplaats geworden van giftige
stoffen, die zich gedurende de winter
maanden hebben opgehoopt tengevol-
HIJ KON NIET WACHTEN!
riè wal dom, nu ibevriest mijn rechter
arm. Ik had toch beter kunnen wachten tot
Ella hem heelemaal afgebreid had.
vrouw VA.
De majoor keek haar grimmig aan.
Beter da% me lief is. Maar uw andere
zoontje... dat is een goed joggie...
Mevrouw Vis keek eenigszins verwonderd.
Een goed joggie, was niet heelemaul
de uitdrukking voor haar zevenjarigen Flip.
Hjj heeft me nooit verteld dat hy u
al eens ontmoet had, zei ze.
We zijn de beste maatjes, zei de ma-
joor glimlachend. Een heel braaf jongetje
goed hartje...
Vreemd, daeht mevrouw Vis. Hij
schijnt wat exentriek te zijn. Ze keerde zich
naar haar dochter, maar die was druk in
gesprek met den zoon van den majoor.
's Avonds vroeg ze Flip of hij den ma
joor kende.
Ik Nooit gezien.
Maar hij zei het toch, niet Ellies?
Ja, hij zei het, stemde Ellies toe. Hij
vond je een goed joggie.
Flip werd rood van nijd.
Daar loopt dan zeker een streep door,
zei hij woest.
Twee dagen later ontmoette Jan den ma-
jaar vlak voor het hek. Jan was opgeknapt,
zoo juist onder handen genomen door zijn
De majoor schuimbekte.
Je behoeft niks te zeggennu ga ik
me beklagen, raasde hij. Die bengel van een
broer van je moet een pak slaag hebben.
De brutaliteit om weer mijn appels te komen
stelen.
Jan zweeg. Hij zag in, dat het spel uü
was. Maar berekenend hoeveel appels hij
gehad had, vond hij het de moeite waard
De majoor nam hem mee naar binnen en
Jan berustte.
Mevrouw Vis was verwonderd over het
bezoek. Nog meer verwonderd werd ze, toen
de majoor zonder veel moeite losbarstte:
Mevrouw, ik kom me beklagen dat
zoontje van u is de ondeugendste bengel
dien ik ooit ontmoet heb. 'Zoo goedhartig ?i
beleefd als deze lieve jongen is, en hier
legde de majoor een hand op Jantjes hoofd,
zoo ondeugend en onverbeterlijk is Japtjc.
ADeze brave, kleine jongen heeft alles ge-
flMPhtt'at hij kon om te voorkomen, dat ik
^g^^Hkkomen beklagen, maar die bengel
wilde eenvoudig niet naar hem
luisteren. Ik verlang, dat Jan nu eens gron
dig gestraft wordt voor het herhaald stelen
van mijn appels en het uitgraven van mijn
plantjes. Overigens... wat deze kleine jon
gen van u betreft, kan ik u alleen geluk-
Jan's gezicht was ondoorgrondelyker dan
dat van een Boedhistischen afgod. Zyn
oogen staarden ergens in de lucht. Mevrouw
Vis keek, nerveus van haar bezoeker naar
Jan. Er kon geen twijfel aan zijn, er liep
een streep dooi* bij den majoor. Y
zuurstof. Geen wonder, dat het orga
nisme niet feilloos werkt en dat zelfs
de vlijtigste huisvrouw moet begin
nen met een „groote schoonmaak
beurt" van haar eigen lichaam, al
vorens deze in toepassing te brengen
in haar woning, hetgeen trouwens
aan het geheele gezin ten goede zal
komen.
Het ergste zyn veelal die rug- en
lendepyn, die een gevolg kunnen zyn
van verschillende oorzaken en veelal
niet gezocht moeten worden op de
zieke plekken, waar men de pijn voelt.
Meermalen tredeh deze pijnen op als
gevolg van ziekten of afwijkingen in
de vrouwelijke buikorganen en de
diagnose kan slechts door een medi
cus met juistheid worden vastgesteld.
Veelal hééft men in den rug een uit
stralende pijn, als gevolg van een
rheumatische aandoening en kan deze
door warmte verdreven worden.
.Ischias is een ontsteking van de
Ischaszenuwen en begint in de heup,
zet zich over de dy en het been voort
en geeft onhoudbare pijnen. Alle ge
noemde ziekteverschijnselen- treden
veelal in het voorjaar op en vragen
naast medische behandeling een voe
ding daarbij weinig of geen vleesch
gebruikt wordt, doch rijkelijk groen
ten (liefst groene) en vruchten.
Wacht men te lang bij rheumati
'sche aandoeningen en zijn de ge
wrichten buitengewoon pijnlijk, dan
kan dit zelfs tot vergroeiing leiden
op den langen duur.
Rugpijn is meermalen een gevolg
van een zwakte toestand of overwerkt
zijn van de huisvrouw. Do spieren
worden slap en zijn bij de geringste
inspanning overmoe en pijnlijk. Veel
al kenmerkt zich evenwel een verzak
king van de baarmoeder eveneens
door rugpijn. De behandeling van de
verschillende kwalen en kwaaltjes
zal verschillend zijn en eerst zal de
oorzaak ervan gevonden moeten wor-
Ik eh... ik zal eveil m'n «aan
Toen zyn vader binnenkwam zag Jan
kans te verdwynen. Zooals altyd in uiter
sten nood vluchtte hy zoover mogelyk weg,
het naburige bosch in. Daar ontmoette hy
zyn zuster Ellies die driik in gesprek naast
den zoon van den majoor liep.
Wat is er, Jantje? informeerde Ellies,
die'de uitdrukking van Jan's gezicht kende.
Jan deed zyn verhaal, met doodelyke
ernst. Ellies beet op haar lip om niet te
lachen. Bert veegde allang de tranen af, die
langs zyn wangen liepen.
Dan togen ze gedrieën naar Jantjes huis.
Jan verschanste zich achter hen, geduren
de den tyd dat er heftige en verwarde ex
plicaties en pleitredenen werden gehouden.
Hij kwam pas te voorschyn, toen hij zich
overtuigd had dat iedereen lachte.
Toen hy een half uur later het huis verr
liet, zaten ze allemaal thee te drinken. Bert
en Ellies dicht naast elkander. Jan voelde
zich volkomen veilig. Hy stapte regelrecht
naar den tuin van den majoor, klom over
de schutting en in den eersten den besten
boom.
Ze haden nog nooit zoo goed gesmaakt!
DE ZORG VOOR UW NAGELS.
In 't algemeen is de nagelvernis,
ivelke verkocht wordt, te scherp van
kleur. Wilt ge uw nagels een mooi zui
ver natuurlijk aanzien geven, wrijf
ze dan in met een watje, dat door
trokken is van het volgende poeder
mengsel: 50 gr. tripoli, 50 gr. wolfs
klauwpoeder en 50 gr. moederkrud,
goed door elkaar geroerd.
Iden. De arts zal zich hiernaar richten
en by rheumatische aandoeningen
veelal diathermie of massage voor-
schryven. Een vaste maatstaf is niet
aan te geven, ieder geval moet op
zichzelf en individueel behandeld
worden.
Zeker is, dat, wanneer het bloed
krachtiger wordt door een eenvoudige
en rationeele voedingswijze, dagelijk-
sche wandelingen en diepe ademha
lingsoefeningen, dan zullen verschil
lende kwaaltjes, waaraan geen diepe
ren oorzaak ten grondslag ligt, zeker
wel verdwijnen evenals het gevoel
van moeheid.
Nog even willen wij een euvel noe
men, waaraan vooral in het voorjaar
vele vrouwen leiden, n.l. pijn in de
voeten, die in den regel verkeerd be
handeld worden. Men denkt dit te
verhelpen door z.g. gemakkelijke pan
toffels zonder hakken, doch hierdoor
werkt men de pijn nog meer in de
hand, aangezien het gewicht dat op
de voet rust, verkeerd verdeeld wordt
en de klachten eerder verergeren dan
verminderen.
Krachtige massage 's morgens en
's avonds zullen het kwaad veeleer
verhelpen, evenals voetbaden en zoo
noodig een verband om de voet om
meer steun te geven. Helpt dit alles
tezamen niet, dan zal een bezoek aan
een orthopaedisch arts gewenscj#
zijn.
-In een tijd, dat appelen en sinaas
appelen duurder worden, is gedroogd
fruit een uitstekende 'aanvulling om
iederen dag aan de koffietafel of als
dessert te geven. Als wij aanf ge
droogde vruchten denken, komen on
willekeurig het eerst pruimen in onze
gedachten. We hebben deze in veel
verschillende kwaliteiten en doen het
best een betere soort te nemen, daar
de vruchten grooter zijn niet alleen,
doch fyner van smaak. Indien we
veel kleine pruimen in een pond heb
ben, zyn er tevens veel meer pitten.
Pruimen zijn zeer gezond en moeten
vooral veel gebruikt worden dooi
menschen, die aan constipatie lijden,
liefst zoowat 8 vóór het ontbijt. We
kunnen genoeg afwisseling brengen
in gedroogde vruchten, nu eens prui
men, dan weer abrikozen, tutti-frutti
vijgen, perziken, appeltjes, peren
enz. Als wij aan het opsommen gaan,
zien wy, dat er variatie genoeg is.
De prijzen zijn evenmin hoog, als wij
rekenen, dat de gedroogde vruchten
na het weeken enorm uitgedijd zyn.
Alle gedroogde vruchten kunnen
daarenboven gemengd worden, zoodac
ieders smaak bevredigd wordt.
We zullen ze bij voorkeur niet ko
ken en mocht dit bij enkele soorten
beslist noodzakelijk zijn, dan toch
mag het niet meer dan even opwellen
zyn, omdat door het kookproces vele
waardevolle voedende bestanddeeien
verloren gaan (vitaminen). De vruch
ten worden liefst in warm water ge-
wasschen, waardoor stof en vuil beter
verwijderd worden, daarna in een
pan gedaan en bedekt met zoovéél wa
ter, totdat ze juist onderstaan, pan
afsluiten en de vruchten 24 of 48
uren laten weeken. Mochter er lee-
lyke vruchten tusschen zitten, dan
worden deze uitgezocht, maar in den
regel worden de beste vruchten uit
gezocht om te drogen. Na het weeken
worden de vruchten uitgeschept en in
een compoteschaal overgebracht, het
eventueel nog aanwezige vocht wordt
even opgekookt met citroensap en wat
suiker en met een weinig maizena of
sago gebonden, daarna over de vruch
ten gegoten. Bij de vruchten wordt
geen suiker gedaan.
Gedroogde vruchten zijn uitstekend
om gebruikt te worden indien er geen
of duur fruit is, doch enkele en alleen
als vervanging hiervan, omdat ver-
sche vruchten altijd het beste blijven.
Compote van gedroogde vruchten kan
ook in verschillende gevallen gedu
rende zekeren tijd in verband met een
of ander dieet niet gegeten mogen
worden.
EEN DRIETAL ZEER SMAAKVOLLE MORGENTOILETTFn\(
JUIST PASSEND BIJ ÓE NIEUWSTE COIFFURES.
OVERAL POMPONS
AVONDJURK VAN ORGANDIE.
De beide jeugdige Japonnen zijn beiden opzij 'ict nicl beeldig, dit fleurige jonge mebjo-
gesloten. Links zien we een grijze japon -nel 10,101'let us gemaakt van geraoesde organdltol
felroode pompons opzij, en op dc inouiwn. van •,e"!ldoek' dal rae' mocs'M UoMpjB gri»
de elleboog tot aan. de pja Hr behoort een
roode eeinlt:ui bi;.
duurd is.
Het bestaat uit een gewonen, bijna tot aan d
grond reikenden, zesbaansrok, met een snottig
lijfje, ruim en gedrapeerd, met aangeknipte, hw
korte pofmouwtjes.
Heel flatteus Is de garneering: een bies om d
lialn en een smal ceintuurtje van effen zijde in
kleur van de moezen.
De japon rechts bestaat uit twee deelen, een
gladde rok. en een Russische blousj? Men maakt
deze japon van donkergroene of bruine wollen
stof. de pompons zijn afwisselend van dezelfde
kleur als de japon en van een bijpassende tint.
Garnituur boven rechts- muts en shawl van
een wollen stol met pompons in dezelfde kleur.
Daaronder eep kleine officierskraag, gesloten
door twee pompons in een afstekende kleur.
MOOI ONDERGOED - ZELF GEMAAKT
De hals en mouwtjes van de nachtjapon en
de bovenkant van de onderjurk -ijn uitgetand
AVONDJURKEN VOOR JONGE MEISJES.
Ze moeten zoo eenvoudig mogelijk zijn. d«
avondjurken van onze jonge meisjes Géén inge
wikkelde modellen, géén overdadige garneeritW-
maar alleen een strak lljije. een lange van ont
ren in wijde kinkken uitloopen ie rok en ten enkei
ruim strookje of plissée'tje ter verslering.
De jurk rechts is heel eenvoudig, maar bu'tefl-
gewoon flatteus. Opmerking verdient de eifltfl'
aardige taillelljn, die aan den hals herhaald
Het mouwtje bestaat uit een ruim strookje.
den bovenarm en den Schouder gedeeltelijk wfl
laat. Ook onder aan den rok Is een strookje gez*
Het linksche modelletje Is gemaakt van soep*
zijde en heeft een heel slank makenden rok. n>
Dloemen, deels In platte steken, deels in gaatjes een naad ln 't midden. Het lijfje ls gegarneerd ae
en bewerkt met den knoopsgatensteek. Een tuiltje gepllsseerde strookjes,
borduurwerk uitgevoerd, versiert de voorzijde
De nachtjapon heeft een doorgeregen ceintuur.
Haar bloei en achteruitgang.
Het eertijds almachtige filmcentrum worstelt om zijn voortbestaan,
door RAYMOND OLIVIER.
Voor 1980 was Hollywood meer
dan alleeft maar de naam van een
stad, het was een symbool en gedu
rende eenigen tijd de ziel der film
kunst. In 1930, toen de klankfilmjen
geweldige ommekeer teweeg bracht
en de stomme film verdween, ging
ook Hollywood achteruit. Sedert dien
is het niet meer het paradjjs der film
sterren, ook niet meer het beloofde
land, waar de dollars voor het op
scheppen liggen, maar een plaats,
waar een taaie en verbitterde strijd
om verforen posities en de verovering
van nieuwe wordt gevoerd, waarbij
zware verliezen zyn geleden, zoo
zwaar, dat Hollywood alleen nog
maar .op zyn oude roem teert, yiaar
tegenwoordig niet meer het licht is,
dat alle andere filmcentra over
straalt.
Het is bijna belachelijk, dat Holly
wood zyn ontstaan als filmcentrale
der wereld eigenlijk te danken heeft
aali een technische ontoereikendheid.
Pen kwart eeuw geleden was het een
kleine onbelangrijke tuin voorstad
van Los Angelos. Met een auto kan
men de afstand gemakkelijk in een
half uur afleggen. Los Angelos, dat
eigenlijk la puebla de la reina", de
stad der koningin heet, ligt temidden
van een tropische en subtropische ve
getatie en een uitgezocht, door kunst
matige bevloeiïng rijkelijk van ooft,
wijn en zuidvruchten voorzien gebied
in Californië. Het heeft San Francis
co reeds sedert eenigen tijd overvleu
geld en is tegenwoordig de belang
rijkste handelsplaats en het middel
punt van hét spoorwegnet in Zuid-
Californië. Dobr de kleine afstand
van Hollywood, waar zich in-hoofd
zaak de ateliers en de huizen der film
sterren bevinden, wordt Los Angelos
als de eigenlijke Amerikaansche film-
stad beschouwd. Van de romantiek,
waarmee de Amerikaansche films al
te rijkelijk gezegend zijn, vindt men
in Los Angelos in werkelijkheid niets.
Het is een nuchtere, zeer ontwikkelde,
door auto's onveilig gemaakte, en met
tiectriciteit overladen wereldstad.
Hoe kwam men er echter toe nu
juist Hollywood te kiezen? De be
lichtingstechniek was omstreeks 1910
weliswaar reeds goed ontwikkeld, had
echter nog niet van die uitvindingen
gebruik kunnen maken, die tegen
woordig de filmateliers helderder
verlichten, dan het daglicht zou kun
nen doen. Men zocht daarom een
plaats met vee) zon en heldere lucht.
Verder was een prachtige en vooral
bergachtige omgeving noodzakelijk,
die, rijkelijk begroeid, voor opnamen
in de buitenlucht gunstig was. Al
deze eischen vereenigde Hollywood in
zich. In 1910 werden de eerste ate
liers opgericht,* in 1911 was het fil
men reeds in vollen gang. De opkomst
van Hollywood was even sprookjes
achtig als die van vele Amerikaan
sche steden. Er waren natuurlijk ook
schaduwzij dén aan verbonden. De
mooie landschappen, vooral de buiten
gewoon fraaie heuvelketen, die Hol
lywood omringt, vielen binnen korten
tijd ten offer aan de grondspeculan-
ten. Op plaatsen, waar oorspronkelijk
alles vrij en begroeid was, ontstonden
geweldige blokken huizen met groote
kantoren en wolkenkrabbers. De
grondpryzep werden ontzaglijk opge
dreven, totdat een groote krach een
zware crisis veroorzaakte onder de
speculanten.
Door het invoeren van de klank
film geraakte de Hollywoodsche film
maatschappijen in de grootste moei
lijkheden. Tot 1930 stond de film
industrie op de tweede plaats als
grootindustrie in Amerika. De voor
de invoering van de klankfilm ver-
eischte geldbeleggingen namen ge
weldige kapitalen infoeslag, die. door
de groote banken weliswaar gegeven
werden, doch slechts met de bedoe
ling om de filmindustrie te beheer-
schen. In het begin van 1933 kwam de
groote ineenstorting in Hollywood.
Als eerste offer viel de Fox-maat-
schappy. Het Paramount-concern
volgde, ook de zeepfabrikanten Gabr.
Warner, die het Amerikaansche
klankfilmpatent verwierven en met
hun eerste wereldberoemd geworden
klankfilm „Sunny Boy" reuzenwin-
sten konden maken, gingen failliet.
Slechts de firma Metro-Goldwyn kon
zich, hoewel ook onder moeilijke om
standigheden, handhaven, zoodat zij
over de crisis heenkwam.
Maar het Hollywood van tegen
woordig gelykt in geen enkel opzicht
meer op dat van tien jaar geleden.
Het is niet meer het Mekka van alle
filihsterren der wereld, de meesten
keeren teleurgesteld terug.
Van de bekende Duitschè filmster
ren is slechts Mariene Dietrich daar
gebleven, alle anderen, zooals Jan-
nings, Lilian Harvey, Dorothea Wieck
waren gelukkig toen ze Hollywood
weer verlaten konden. De menschen
in Hollywood hebben een onnatuur
lijk en hysterisch leven, vol onzeker
heid, afgunst, intrigues en dwaze
platheid. Slechts weinigen gelukt het
zóóveel geld te verdienen, dat ze niet
voor hun ouden dag bevreesd behoe
ven te zijn. Op enkele weinige uitzon
deringen na duurt het nauwelijks
meer dan drie jaren, dat een kunste
naar of kunstenares op het hoogte
punt van roem staat. Zelfs de beroem
de Greta Garbo moet reeds ondervin
den, dat zy niet meer op de eerste
plaats staat onder de Amerikaansche
beroemdheden.
De invloed, die zich van Hollywood
uit als de plaats, waar ontelbare films
werden vervaardigcT^over de geheele
wereld verbreidde, was eenigen tijd
buitengewoon groot. Het scheen wel,
of er geen ander vrouwen-type be
stond, dan de Amerikaansche film
diva. Wat „beschaving" beteekent,
kregen de toeschouwers in Azië,
Afrika en Australië slechts uit na
bootsingen van Amerikaansche vorm
en opvattingen te zien. Een déél der
Holly woodsche maatschappijen heeft
haar ateliers reeds naar andere plaat
sen van Amerika overgebracht. Het
schijnt, dat Long Island by New-
York voorbestemd is, om de nieuwe
Amerikaansche filmcentrale te wor
den. Na 25 jaren van ongekende bloei
begint nu de glans van Hollywood te
verbleeken.
in het Thalia-Theater.
Vanaf hedenavond zal men in het Thalia-
Theater kunnen zien de schitterende film
van Willy Forst, bet grandiooze filmwerk,
met Paula Wessdy in de hoofdrol.
De film speelt in Weenen in 1905. Een
zorgelooze, luidruchtige tyd,! de tyd van
het naturalisme. Een tyd ryk aan onvol
komenheden en toch een tyd met een rug-
gegraat, een tyd vol sociale tegenstellingen
en toch met een eigen cultuur, een tyd vol
overdreven eerbegrippen en vooroordeelen,
maar toch met een eigen schoonheid. Tij
dens een caAiavalsfeest sluit de vrouw van
een chirurg, overmoedig geworden door de
uitgelaten stemming, die er op het feest
he^rscht, stil weg v$n het bal om zich naar
het atelier van een bekenden modelschilder
te begeven, zonder er dat te vinden wat zy
verwachtte: het avontuur. Zy wordt alleen
geteekend, naakt, slechts met masker en
mof. Den volgenden dag verschijnt haar
beeltenis door een vergissing op de voor
pagina van een carnavalskrant. De mof, een
prachtig Chinchilla-exemplaar, brengt haar
en haar schoonzuster in moeilijkheden. Om
zyn model niet te compromitteeren, noemt
de schilder een willekeurige naam, maar het
blykt, dat er een meisje van dien naam
bestaat. Met haar speelt hy zyn rol ver
der en verliest daarby zyn hart. Jaloezie en
wraakzucht intrigeeren. Tot een schot plot
seling het einde brengt. Niet doodelyk,
doch slechts als een harde les bedoelt. Ook
niet in een duel, dat onvermijdelijk schijnt.
Dit in het kort, wat de inhoud van deze
geniale film betreft.
De geheele atmosfeer rond deze frivole
kringen aan Tiet begin dezer eeuw is weer
galoos knap weergegeven. Dit is het Wee
nen, dat Hollywood reeds een tiental jaren
tevergeefs met zyn Sternbergs en zijn Von
Stroheims tracht te schilderen.
Hier een1 gemaskerd bal, dat zich uitge
laten voor de geraffineerde Jugendstyl-
prenten aan de wpnden uitleeft. De opper
vlakkigheid Van het velleden schittert in
deze scènes, dat men meent de ouderwet-
sche parfum dier dagen in den neus te voe
len prikkelen. Voeg daarby de muziek der
Philharmonikers, walsrhythmen, die zich
als bevleugeld met het beeld der dansparen
verbinden, dan is het geen wonder, dat het
publiek by open doek applaudisseert.
Willy
Willy Forst als regisseur.
Forst heeft zich met deze film
EEN ZELDZAAM DIER.
Fritsje, noem eens een zeldzaam dier in Australië.
Een olifant.
Er zyn in Australië toch geen olifanten?
Dan is het toch een zeldzaam dier!
Hy kon uit steen karnemelk persen.
Een oud sprookje.
(Naverteld door GERDA HELDRINK.)
Daar was ereis. een boer met zijn vrouw
die honderd kinderen hadden. En ze waren
gelukkig. Maar natuurlijk kwamen er zor
gen. Want al die kinderen wilden eten, en
al gauw was er geen eten meer. Toen zei
de boer tegen zyn vrouw:
Ik wil alle kinderen houden. Het zyn
er heus niet te veel!
En de vrouw zei: Er is voedsel genoeg.
Ga dat maar zoeken!
Toen ging de boer de wereld in. Aan het
eind van de wereld gekomen, zag hy een
groot veld. Op dat veld weidden veel scha
pen, die gehoed werden door'herders. De
toer ging naar hen toe en de herders ver
telden hem treurig, dat er elke dag een
draak kwam, en een schaap stal. Toen werd
°ek de boer treurig. Maar tenslotte vroeg
hi):
Wat geef je me, wanneer ik de draak
v«jaag
Toen antwoordden de herders: Dan
Mjg je een derde van onze kudde.
De boer zei: Top!
Hy wachtte tot middernacht en toen
«wam de draak.
Hij zag er verschrikkelijk uit, en het
allerliefste was de boer weggeloopen. Maar
toen dacht hy aan zyn kinderen, die hon
ger hkddén en hy bleef. En toen de draak
naar de kudde toe ging, riep de boer drei
gend: Pas op. Ik waarschuw je! Blijf
van die kudde af, zeg ik je!
De draak stond stil en vroeg: Nou,
wat nou?
De boer werd toen moedig en zei: - Ik
ton Stan Bolevan, de Sterke, die 'a nachts
rotsen eet. Kom niet aan de kudde, want
dan zul je nog niet gelukkig zijn!
Zo had nog nooit iemand tegen de draak
gesproken. Hy werd een beetje bang en hij
zei niet heel hard:
*- Vecht met me!
Dat zul je wel laten! riep de boer. Dat
zou je erg slecht bekomen, meneertje! en
hy nam uit zijn zak een witte kaas en
sprak:
Zie je deze steen? Kun jy soms karne
melk uit een steen maken?
De draak nam een steen in de handen en
drukte hem samen. Toen werd de steen tot
stof. Maar er kwam geen druppeltje karne
melk uit.
Het gaat niet, zei de draak geërgerd.
O zo, zei de boer, dat dacht ik wel.
En nou ik, en hy drukte de kaas samen. En
daar stroomde de karnemelk.
Zie je, zó gaat dat! riep de boer.
Nu werd de draak nog banger. Het liefst
was hy er van door gegaan. Dat merkte de
boer en, hy zei
tt Hier blijven, zeg ik je! Ik moet nog
een woordje met je spreken.
Toen werd de draak als het kon nog ban
ger en zei zachtjes:
Zeg, luister eens. Ik moet je wat zeg
gen. My'n moeder zoekt iemand die haar In
de huishouding kan helpen. Iemand die
sterk is, zie je. Een jaar is by ons drie da
gen, en voor iederen dag kryg je zeven'
zakken vol ducaten. Wil je dat wel?
De boer rekende: drie maal zeven zak.
kep, een-en-twintig zakken met ducaten. Die
kon hy goed voor zyn kinderen gebruiken.
Daarom antwoorde hy:
Goed, dat wil ik wel!
Toen ging hy met de draak mee naar de
drakenmoeder. De draak zei tegen zyn moe-
der:
Ik heb een sterke man gevonden, die
rotsen eet.
De drakenmoeder antwoordde:
Ik zal wel met hem klaar komen!
Zo werd de boer knecht by de draken-
moeder. De eerste dag zei deze: Werpt
De draak gooide zijn knots drie mijlen
ver. De knotsen waren z!6 zwaar, dat de
boer met zijn honderd kinderen er eén niet
zou hebben kunnen opheffen.
De boer stond daar en keek naar de
Waarom kijk je toch zo naar de maan
vroeg de draak.
- Ik wacht tot de maan voorbil i». An
ders komt mijn knots op de maan neerl
Toen werd de draak bang.
Ik zal de knots wel gooien, zei hy.
Nee, zei de boer, ik wil my'n werk zelf
doen.
Laat my het nu maar doen! Ik zal je
zeven zakken met ducaten geven, smeekte
de draak.
Nou vooruit dan maar, antwoordde d*
boer.
De volgende dag zei de drakenmoeder tot
hen beiden:
Ga water halen.
Aan elk gaf zy twaalf reuze groote wa
terzakken om water te halen. De draak nam
de zakken en vulde ze by de put gekomen
met water. Voor Stan waren de lege zakken
zelfs al te zwaar. Hy was bang dat de draak
merken zou, dat hy de zakken niet zou kun
nen dragen en daarom begon hy met zyn
mes by de put in de grond te peuteren.
Wat doe je daar toch? vroeg de draak.
Huh! Wou je dat'ik die twaalf water
zakken droeg? Ik draag toch liever meteen
de hele put mee, dat is toch veel gemakke
lijker!!
De draak trok zyn wenkbrauwen op en
was zier verbaasd. Maar de put stond er
al velé'jaren!
Zeg, zei hy. Laat ik nu maar jouw
zakken dragen en laat de put dan staan.
De boer zeL dat hy daar niet veel voor
voelde. Maar eindelyk vond hy het goed,
toen de draak hem weer beloofde om zeven
zakken ducaten te geven.
En dus droeg de draak al het frater al-
leen.
Op de derde dag moesten ze hout uit het
bos halen. De draak ging er al meteen met
hele boomen van door. Maar Stan klom in
een boom en bond twee toppen aan elkaar.
Wat doe je nu weer? vroeg de draak
verbaasd.
Ik neem meteen het hele bos mee. Het
is toch geen doen één voor één.
Toen schrok de draak en hy liep hard
weg. In de verte bleef hy staan en hy
smeekte zijn knecht toch alsjeblieft het bos
te laten staan. Bevend van angst zei de
draak:
Ik geef je zeven maal zeven zakken
ducaten, maar laat ik toch de bomen mogen
meeslepen.
Stan lachte-in zijn vuistje: hij vond het
best!
Na drie dagen was dus een mensenj:
om. Maar de drakenmoeder was gierig. Ze
zei tegen haar zoon:
Ga vannacht naar de kamer van die
man en sla hem zyn hoofd kapot, zodat hy
niet meer wakker wordt.
Gelukkig hoorde de boer deze woorden en
voordat hy ging slapen 's nachts legde» hy
een varkenstrog op het hoofdeinde van zijn
bed en ging toen eronder liggen onder
het bed bedoel ik.
's Nachts kwam de draak aangeslopen en
sloeg zó hard op de varkenstrog, dat het
kraakte.
De volgende morgen kwam Stan in de
kamer waar de draak en zyn moeder za
en zei: Goede morgen.
Toen vroeg de draak: Hoe heb je ge
slapen, Stan? en de boer antwoordde: %-
Heel goed. Slechts éénmaal, terwijl ik
droomde, leek het me, alsof een vloo
in het voorhoofd beet. i
Toen kreeg de drakenmoeder óók angst
voor.fdc boer. Gauw vulde ze de zakken met
ducaten. De draak vroeg aan Stan:
Waar denk je aan?
Ik dacht of het niet beter zou zyn, wan
neer ik nóg een jaar by jullie bleef. An
des zeggen ze thuis: wat is Stan zwak ge
worden, dat hy maar zoo weinig goud mee
gebracht heeft. Hy is zo zwak als een
draak!
Toen schrokken de draak en zyn moeder.
Ze wilden hem zeven maal zeven zakken
goud extra geven, als hy maar wegging.
Ik zie wel, dat jullie me niet hier wilt
houden. Dan zal ik ook maar gaan, zei de
boer. Maar de draak moet myn zakken dra
gen, want anders schaam ik me te veel!
Gauw pakte de draak alle zakken op en
vloog met Stan door 4e lucht.
Toen ze by Stan's huis aankwamen, en
ze met de eerste zak op de grond neerzet
ten, kwamen de kinderen uit? huis gehold,
met messen en vorken in hun handen en
riepen: Vader, vader! Draken vlees, dra-
kenvlees! Eo'n honger hadden ze.
Toen maakte de draak gauw dat hy weg
kwam. Dkt was hem te machtig. En nooit
werd hy teruggezien.
naast de grootste regisseurs van zyn tyd
gezet. Pryst de eene criticus hem, dat het
hem gelilkt is, wat Von Stroheim en Stern
berg en hun epigonen jarenlang tevergeefs
gepoogd hebben, de andere loven hem en
noemen in verband met zyn werk de namen
van Stanislawsky en Reinhardt. „Een bra-
vour-prestatie van regie!" roept een derde
enthousiast uit.
„Maskepöde" is een meeslepend, een
grandioos filmwerk, zegt weer een ander.
„Films, die wy de laatste weken en maan
den „goed" vonden verzinken ln het niet by
schepping. Een weergaloos knappe
regie, twee, drie, vier phenomenale karak
teruitbeeldingen, een zeldzaam verzorgde,
ja gecultiveerde muziek: waarlijk deze film
heeft alle elementen, waaruit men een film
werk van totaliteit kan opbouwen."
Met Paula Wessely, die in Willi Forst's
„Maskerade" debuteert, doet nogmaals een
groote actrice van de tooneelwereld haar
intrede in die van de film. Nog nooit werd
Paula Wessely, die in ontelbare tooneel-
werken optrad en een repertoire van de
grootste verscheidenheid beheerscht, op het
witte doek gezien, voor zy een hoofdrol in
„Maskerade" vervulde, maar de roep, die
van haar uitgaat is phenomenaal. Deze
Weensche actrice trad in Berlyn slechts een
keer in een tooneelstuk op, doch daarmede
had zy ook op slag 'Berlyn veroverd.
Zy zal ook met haar eerste film de we
reld veroveren. Paula Wessely is beroemd
als de actrice van de groote rust, zy ver
sterkt haar spel nooit met uiterlijke mid
delen. Men lette op dit groote, open ge
zicht* Dit is geen filmschoonheid, maar een
gelaat, dat bereid is zich tegen het Nood
lot te weer te stellen. Zooals ook haar reper
toire op het tooneel van groote verscheiden
heid is, zoo zal ook haar filmloopbaan ryk
aan verschillende creaties kunnen zyn.
De groote artistieke verrassing van deze
film is dan ook Paula Wessely. „Met haar
heeft de Duitsche film, naast de tientallen
filmactrices eindelyk een kunstenaren ge
kregen!" schrijft een der bladen over haar.
Zy is het stille, eenvoudige meisje in deze
film, die door de waarachtige genegenheid
de liefde van den schilder verovert. Het
stille martelaarschap van de liefhebbende
ziel weet zy op menschelyk aangrypende
wyze uit te 'beejden. Zy kan too waarach
tig vrouw, zoo hartstochtelyk de alles ver
getende liefde uitbeelden, dat men onwille
keurig den adem inhoudt. Het is grootsch,
zeer grootsch, wat Paula Wessely in deze
fijm presteert Alleen reeds terwille van
haar zou men deze film gaan zfen.
Paula Wessely is „Maskerade" is de
grootste gebeurtenis in het filmseizoen.
De film speelt, zooals we reeds zeiden,
in het jaar 1905, het jaar waarin Caruso
zyn eerste groote lliomfen in Europa vier
de. Willy Forst laat nu een van zyn scènes
in de Hofopera te Weenen spelen tydens
een Garuso-première. Het geheèffloet dienst
als achtergrond voor een der sterkst dra
matische scènes van deze film.
GEMENGDE BERICHTEN.
Brand in Den Helder.
Oude dame ernstig gewond en aan
de gevolgen overleden.
Op den eersten Paaschdag heeft in
Den Helder een vrij ernstige brand ge
woed in eén perceel aan de Binnenhaven
bewoond door de familie De Wijn. Om
streeks half twaalf bemerkten voorbij
gangers,, dat er uit het huls rook kwam,
terwijl zij zwak hulpgeroep hoorden. De
deur van de woning werd ingetrapt. In
de ganfc vonden zij het met ernstige
brandwonden overdekte lichaam van de
vijf en zeventigjarige bewoonster mevr.
De Wijn. De oude dame was alleen thuis;
haar man en dochter waren naar de kerk
Met een deken werden de vlammen ge-
bluscht. Mevr. De Wijn werd bij buren
binnen gebracht. Oogenblikkelijk werd
geneeskundige hulp ingeroepen. De toe
stand van de bejaarde dame was zeer
ernstig. Het onderlijf, de beenen en het
gezicht waren met ernstige brandwonden
overdekt. Met een ziekenauto is zij naar
het hospitaal vervoerd waar zij 's nachts
is overleden.
Inmiddels waren politie en brandweer
gewaarschuwd maar voördat deze waren
aangekomen, was een handpomp van Hr.
Ms. Schorpioen op het terrein van den
stralen het vuur bestreden werd, waarna
de motorspuit van het vliegkamp ..De
Kooy" nog assistentie verleende en men
den brand spoedig meester was.
Om één uur konden motorspuit en
handpomp inrukken, waarna de politie
zich met de nablussching belastte. Met
brand gearriveerd en kon men met één
straal den strijd met het vuur aanbin
den. Even daarna kwam een slangenwa
gen van de politie, zoodat thans met twee
woonhuis met den inboedel is geheel uit
gebrand. Verzekering dekt de schade.
Toerauto uit Venlo gekanteld.
Twaalf personen gewond.
Dezer dagen is een zware toerauto
uit Venlo, waarin achtentwintig per
sonen gezeten waren, die een bezoek
hadden gebracht aan het bedevaartsoord
Beauraing, tengevolge van het breken
van de stuurstang, te Anton bij Andenne
in de provincie Namen, op een telegraaf
paal gereden en vervolgens gekanteld.
Twaalf inzittenden liepen min of meer
ernstige wonden op. Een tienjarig meisje
van wie verschillende ribben waren inge
drukt, en drie andere personen moesten
naar een kliniek te Sclayn worden over
gebracht. Verscheidene andere reizigers,
die minder zware verwondingen hadden
opgeloopen, werden te Andenne door een
dokter en een apotheker verpleegd.
De namen van de slachtoffers zijn niet
bekend.