njeuwerkerk, ouderkerk, oud ewater, reeuwijk,
11
<D
:ek
O
ie
i s
^Hulzen
i cauo^ j
DAMES!
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 7500
1745
Gratis
monteren van, alle bij ons gekochte
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Ho. 18892
Zaterdag* 27 April (935
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
ex.
EERSTE BLAD.
Verdeel Uw reizen.
geld hebben.
ekent in
•tikelen.
nnr^ïï^yDE’ B0I)EGliAVEN\ BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLÉ,
SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
en
lw
HET MYSTERIE
VAN MOAT HOUSE.
Koopt dan Uw
kleeding bij
age
dplas,
la en
ooo
Gou-
irecht,
Wilt U voordeelig.koope
en KWALITEIT voor U
Dames- of Herenrijwiel orpedonaat f23.50
Koopt bij „De Kampioen
en-U is tevreden
Brieven uit de Hofstad.
73»r
ƒ0.50. Op
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
I
FEUILLETON.
noegen.
tl
ken, dat Clalre het, niet lang meer zal
kunnen uithouden. O, hier zijn we er ai
Wat ziet dat huis er eenzaam uit!
In de vage winter avondschemering zag
het er werkelijk eenzaam uit, want, zoo-
gen wij er geregeld in spelen. Het is best
'j er meer tot zich zelf
dan tot Hulme, aan toe, dat deze kennis
ons straks nog te pas komt.
Hume keek verlangend naar de ramen.
als gewoonlijk scheen er nauwelijks eenig
licht door de ramen, en het water in de
gracht zag er bijna zwart uit, behalve
daar, waar net spookachtig de bleeke
wolken weerkaatste. Even ging Claude
een eindje opzij om naar de muren van
het huis te kijken.
De streek lijkt me hier erg onge
zond met dat vieze water, merkte hij op.
ADELINE SERGEANT.
noeg, geloof ik, dat ik ieder hoekje en
I gaatje er van ken, wartt toen Geoffrey en
Over enkele maanden begint het groote
reisseizoen weer. Dan zwermen de groote
scharen vacantiegenieters naar alle zijden
uit en dan vertrekt de een naar Zwitser
land, de ander naar de goedkoopere dreven
van België en enkelen zullen ook in het
eigen land hun rustperiode trachten te
slijten. De trips met de groote mailbooten
worden dan weer ingeluid en alom zal de
Nedtriandsche gulle lach klinken, doch he
laas bet minst in Nederland zélf.
Verschillende oorzaken doen de landge
noten naar den vreemde trekken. De goed-
ioopte is niet de hoofdreden, alhoewel deze
een zeer belangrijke rol speelt, vooral in
tijden, dat het inkomen zoo schriklyk ge
daald is en dat men ook ten opzichte van de
vacantie-gelden de grootst mogelijke zuinig
heid in acht moet nemen. De Hollander wil
nu eenmaal in het buitenland vertoeven;
dit verhoogt zijn prestige tegenover zijn
collega’s, terwijl hij graag eens uit den
zware sfeer is, die nu eenmaal aan het
Hollandsche leven eigen is. Wij leven moei
lijk; wü staan nu eenmaal onder den druk
van ons kleine land, waardoor men zoo
moeiljjk uit den band kan springen zonder
dat het door de omgeving bemerkt wordt en
wat nog erger is, fel wordt becritiseerd.
Het is veel gemakkelijker voor een Duit-
scher b|jv. om in het eigen land te blijven.
Wie kent den Berlyner in Baden, Beieren
of het« Rijnland Wie kent de Münchenaar
in Silezië Maar het ig nagenoeg ónmogelijk
foor een Hollander om ergens incognito te
verblijven. Overal loopt hij de kans beken
den uit de eigen stad te ontmoeten en wee
hem, die het decorum niet zorgvuldig heeft
bewaard, al wilde hij ook nog zoo dolgraag
zichzelf zijn.
Nu de nood echter dringt, nu de saam-
hoorigheidsgedachte de plaats moet gaan
innemen van het zuiverste individualisme,
dienen wij ons ook ten opzichte van het rei-
men nu eenmaal op reis uitgeeft, vloeit
naar den vreemde. In normale tijden was
dit niet onoverkoombaar. Immers de vreem
delingen trokken op hun beurt naar onze
vacantie-oorden. Momenteel mag men van
het buitenlandsche tourisme niets verwach
ten. De Duitschers mogen geen voldoende
geld over de grens brengen; Frankrijk,
Zwitserland hebben zulke schitterende fa
ciliteiten voor de bezoekers verleend, zoowel
wat spoorwegtarieven als verblijfkosten be
treft, dat men het dure Holland dit jaar
wel voor het grootste gedeelte zal over
slaan.
Wü moeten het dus voor het grootste ge
deelte van de eigen landgenooten hebben.
Daarom: verdeel Uw reizen! Degenen, die
over een zeer ruime portemonnaie beschik
ken, kunnen zoo gemakkely'k aan die ver-
deeling meedoen. Immers ’s winters kun
nen zij gaan naar de oorden, waar de win
tersport beoefend wordt... zij kunnen het
weinig milde Nederlandsche klimaat ont
vlieden en trekken naar de Middellandsche
Zee, naar de Azoren. In den herfst kunnen
zü verre zeereizen maken, doch in de zomer
maanden moeten zü-op hun post zyn in het
eigen land. Zy kunnen geschikte gelegen
heden genoeg vinden en zij zullen daardoor
niet de minste offers hebben te brengen.
In de maanden, dat wü niet aan het tou
risme doen, kunnen zü hun lusten in het
buitenland botvieren, waar zü maar willen.
Degene, die minder goed gesitueerd zyn
en op den zomer aangewezen zün, hebben
natuurlük offers te brengen, willen zy’ in
het eigen land blüven. By hun vacantie kun
nen zü toch wel enkele dagen binnen de
grenzen blüven. De nood gebiedt dit; men
Lenigt niet alleen de zorgen van zün land
genooten, maar men versterkt hierdoor
tevens de eigen positie. Want hoe meer het
bedryfsleven gaat kwy'nen, hoe meer dit
zal terugslaan op die bedrüven, die nu nog
voldoende werk hebben, maar die zich ten
slotte niet uit de werkelükheid kunnen uit
schakelen. De Nederlandsche koopkracht is
in deze tüden de hoofdbron, waaruit het
geheele Nederlandsche bedryfsleven moet
putten. Houdt die bron op te vloeien, of
daalt zün capaciteit aanmerkelyk, dan komt
ook Uw tot dusver veilige positie in gevaar.
Het is dus ook Uw materieele veiligheid,
die door het reizen in eigen land wordt ge
diend. Daarom verdeel Uw reizen; het is
ons aller belang!
zal het voorshands wel bly'ven.
Langzaam herleeft de lente voor onze
stad. Een wandeling in het vrüe veld heeft
ons al doen«8Ten, dat het al verder gevor
derd is met de ontluiking dan wü binnen
onze straten- en huizenry'en wel vermoeden.
Men moet inderdaad naar buiten gaan om
te zien hoe ver het daar al staat, want wy
voelen hier nog den killen zeewind en hui
veren nog dagelüks. Zü, die van elders
komen, uit het oosten des lands, constatee-
ren altüd dat h,et hier büna onafgebroken
waait. Dat heet dan van de zee te komen.
Hoe het zü, het is hier inderdaad altüd
frisch en de nabüheid van de zee zal dit on-
getwyfeld beïnvloeden. Maar ongezond
schynt het niet te wezen, want nergens is
het cüfer van de gezondheidsstatistiek zóó
gunstig als in onze stad. Daar zü’n wü in
derdaad trotsch op. Er wordt hier ook hoe
langer hoe meer gewandeld. Wü herinneren
ons terdege dat wü vroeger op onze zwerf
tochten door de duinen en langs de zee, in
vóór- en najaar en vooral in de wintermaan
den niemand of zeer weinigen ontmoetten.
Dat is inderdaad in latere jaren veranderd.
Er schijnt iweer iets meer lust daartoe ge
komen te zün, al is het dan nog geen krach
tige opleving. HAGENAAR.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar d»
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15.
Abonnementen worden dagelüks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
hjj onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelüks geopend van 0—6 uur. Administratie en Redactie Telef.
latere. 2745. Postrekening 48400.
26
Dat is duidelijk genoeg, verklaarde
Nell rustig. Hij. wil dat zijn zoon Cyril
met haar trouwt.
Cyril dien boerenkinkel?
Hij wil haar dwingen, vertelde Nell,
zij is den laatsten tijd zoo zwak en
zlek dat ik soms bang was, dat zij voor
zun overredingen zou bezwijken.
Wij moeten haar daar vandaan
balen, begon de jongste. Er zijn men-
“hen genoeg hier in de buurt, die haar
8faag in huls zullen nemen. Bijvoorbeeld
de Langdales
O, kent u de Langdale’s? vroeg Nell.
Geoffrey Langdale is een oude vriend
zag uit dan Cyril?
Niemand. De oude huishoudster
juffrouw Plowden kan orders gekre
gen hebben, maar zij heeft van zichzelf
geen gezag. Het lijkt me voor u het beste
als een gewoon bezoeker naar de voor-
I deur te gaan, en Cyril Lancaster te spre-
ken te vragen. Wanneer u eenmaal bin
nen bent, kan Ik Clalre misschien bij u
brengen, stelde Nell voor, ik zal vlug
terug loopen, en zien of Ik haar naar be
neden kan krijgen voordat u komt. Het
zou veel beter voor u zijn, niet met mij
gezien te worden, want het moet lijken
alsof ik niet van uw komst afweet..
Ik reken op uw hulp, verklaarde
Hume. Als u het klaar kunt spelen, mij
in Claire’s nabijheid te brengen, denk ik,
dat ik zelf wel voor de rest kan zorgen.
Ik ben blij, dat Lancaster er niet is,
uitte Nell. Ik zal zoo vlug mogelijk naar
huls terug gaan
Een oogenblikje, zei Hulme. Veron
derstel dat wij geen succes hebben. Kunt
u het dan klaar spelen ons nog eens te
ontmoeten?
Tic zal het probeeren. Als ik zie, dat
u weggegaan bent, zal Ik u weer In deze
laan ontmoeten. Alleen moet u oppassen,
dat u niet gevolgd wordt. Nu, dan groet
ik u voor het oogenblik; ik zal zien wat
ik doen, kan
Wat had je er In hemelsnaam mee
voor, dat te zeggen? vroeg Hume, zich
snel tot zijn metgezel wendend, toen Nell
hen niet meer kon hooren.
De jonge man lachte zachtjes.
Ik sprak toch geen onwaarheden?
van ons.
Ik ken ze heel goed, legde hij uit,
°mdat ik vroeger jaren langen tijd in
nabijheid woonde; maar de laatste
Jbren heb ik ze niet meer ontmoet.
Wat moeten we doen? riep Hume
ongeduldig, We kunnen niet terug gaan
onder een poging te doen om haar te
Weken te krijgen, en u zegt, dat meneer
^caster niet thuis is?
Ja. hij is naar Londen gegaan.
Oefent er dan niemand anders ge-
moet bemoeien. Maar vertel me eens wat
jij van die toestand denkt.
Ik vind, dat er een vies-luchtje aan
zit, antwoordde Meynell; en ik ben heel 1 Hij verbeeldde zich zelfs dat een van de
blij, dat je je -plan om naar Engeland blinden werd opengeschoven, en hij een
terug te gaan, hebt uitgevoerd. Het was bekend gezicht zag; maar het verdween
Het is toch meneer Everard niet?'
i Dat zou ik nooit geloofd hebben! Ze heb-
ben me verteld, dat u zich hier niet meer
dus nergens toe om te mopperen.
Hij legde ‘Èijn hand ot den arm van
den man en samen wandelden zij zonder
verder een woord te spreken door.
Je bent altijd een eigenwijze vent ik jongens waren, stond het leeg, en gin-
geweest, zuchtte Hume tenslotte. Ik ge- •-
loof, dat-ik mij maar niet met je grillen mogelijk, voegde hij
is geen sprake geweest. Dat is in oude tyden Zóó is het altüd in ons land geweest en zóó
wel eens anders geweest. Over den uitslag
te spreken ,ligt niet op onzen weg. Ieder
kan er zün eigen beschouwingen over geven
en er is genoeg over geredetwist.
Nederland is een zonderling land, waarin
het moeilyk is iets te definieeren. Men kan
hier jaren met iemand heel vriendschappe-
lük omgaan zonder te weten welke denk
beelden op politiek of religieus gebied hy
er op na houdt. In vele kringen is stilzwü-
gend het gesprek daarover uitgeschakeld.
De samenstelling der bevolking in de resi
dentie is een vreemd mengelmoes van alles
en nog wat en men doet het beste zich maar
niet te veel uit te laten. Trouwens dat is
wel een beetje de aard van den Hollander
om dit. in zün eentje te bedenken.
Hoog is de kennis van politiek* in het al
gemeen niet. Het gaat alty’d om allerlei
vaagheden en nauwkeurig op de hoogte zyn
er maar o zoo weinigen. Het is meer een
bepaalde algemeene stemming die er
heerscht, dan een omly’nde meening. Wie
de stemming weet te wekken, heeft bij de.
stemming de meeste kans. Maar er is zeer
weinig voor noodig om de kans te doen kee-
ren. Er is maar een klein deel, dat een vaste
overtuiging heeft en daarnaast is er een
heel groot deel, dat heen en weer zwaait.
«UB je xiciu j mucoi
Ingetwijfeld eenlg
ïrleven van kwam de oude Jacob te voorschijn eh
I Hume uitte dadelijk een kreet van ge-
noegen.
Ben jij hier, Jacob? Dat doet me
plezier. Je kent me natuurlijk nog wel?^
Jacob deinsde achteruit. Hij werd bleek
i en ’deed de deur "weer half dicht, een
i paar woorden stamelend.
best mdgelijk geweest,,dat Clalre anders bijna onmiddellijk. Hij belde. Tweemaal
met dien boerenkinkel zoo ais je hem moest hij bellen en kloppen voordat er
noemde getrouwd was. Ongetwijfeld eenlg antwoord kwam. Maar tenslotte
heeft zij in maanden,.geen
jou ontvangen. Ze hebben’je zooveel mo
gelijk zwart gemaakt'in haar oogen, en
zelfs juffrouw verduiveld, Eveard, we i
weten haar naam niet eens de dame,
die we zoeven, spraken, scheen te den-,,
zen te gaan beraden. Het is niet meer wen-
schelyk om pok bü het reizen alleen zyn
eigen lust te volgen. Hoe meer men in eigen
land verteert, hoe meer er wordt verdiend
en hoe minder Nederlandsch geld er naar f
buiten rolt. Een verlofganger naar het bui
tenland is een dubbel nadeel; immers ten
eerste verteert hij gedurende zün reis niets
in het eigen land, maar ook het surplus, dat
0p ieder menschenhart past een sleutel;
gelukkig wie die sleutel weet te vinden.
^Onderdelen en Rywielbenodigdheden
OOSTHAVEN 19 - Telef. 2459 - GOUDA
i Engros En detail
WRINGERS vanaf ƒ5.50 MET 5 JAAR GARANTIE
--TUINSLANG 20 cent per Meter
neer te leggen. Men mag persoonlük een
heel andere voorkeur hebben, de beslissing
hoort uitsluitend aan de deskundigen over
gelaten te worden. Vandaar dan ook, dat
het doel van de expositie vqn alle inzendin
gen een kwaden kant heeft. We zün nu een
maal geneigd, ieder voor zich, er een oor-
deeltje op na te houden en wanneer hier een
groote keuze wordt gesteld, zoekt ieder hef
zy'ne en bly'ft zelfs een oordeel over de uit
spraak der jury niet achter.
Vandaar ook, dat het misschien ook om
die reden beter ware dergelüke exposities
achterwege te laten.
De verkiezingen voor de Provinciale Sta
ten zün hier uiterst rustig verloopen. Op den
dag der stemming was er niet de minste
beweging merkbaar en zelfs ’s avonds was
het alleen in de kampen der stry'dende ver-
eenigingen wat rumoerig, waar ook dit ru
moer bleef beperkt. Van eenige strubbeling
Claude Meynell is mijn naam, en ik ïun-
geerde toch een paar maanden als je
secretaris.
Alleen maar omdat ik mijn hand
niet kon gebruiken, merkte Hume op.
Dat doet er niet toe. Als een meisje
als dat, met een houding als een prinses,
zich gezelschapsjuffrouw kan noemen, j
mag ik me toch zeker vor jouw secretaris l--- ----
uitgeven. En ik ben of was je secre- Ik herinner me, dat ik, toen ik nog klein
taris, jdat weet je heel goed. Hét dient was, Moat House in verband met de ma- i
- j laria he|j hooren noemen. Het is een_,.‘
eigenaardig oud landgoed. Vreemd ge- j
i
meneer, die wil ik terwille van juffrouw
i Claire niet verhezen, voegde de oude man
er bijna jammerend aan toe. Ik kan u
als meneer Lancaster weg is, niet binnen
laten, meneer werkelijk, dat kan ik
niet. Komt u morgen of overmorgen
terug, als hij weer thuis isl
Waar is meneer Cyril? vroeg Humé
op een toon, die geen tegenspraak dulde.
Het heeft geen doel om den jongen
i meneer te spreken, meneer. Hij moet
I evengoed als ik aan zijn bevelen gehoor-
j zamén. Op het oogenblik ontvahgen wij
geen bezoek
I Waarom niet?
I Hoofdzakelijk wel juffrouw
l Claire is ziek, en wij moeten haar allé
opwinding besparen.
(Wordt vervolgd);
'kozen worden eenige
2 d.L. water, daarna
een garde. Het water,
rekookt zyn, wordt aan
hierin wordt de suiker
er bü voegen en het
dat in Va kopje koud
met de doeistof ver
heel is opgelost, daar-
erby voegen en af en
J geleiachtig, dan wor-
i geklopt en de slag-
kozenpulp vermengd.,
sbracht wordt in een
’olkomep koud te wor-
MCCLXXVII.
Het monument ten nagedachtenis van
H. M. de Koningin-Moeder.
Dq prysvraag voor een monument ter na
gedachtenis van H. M. de Koningin-Moeder
heeft zeer vele gegadigden aan het
g.ezet. Helaas dat slechts een drietal
durfde vertoonen.
Wie heeft je dat verteld? riep Hume.
Toen lachte hij een beetje verachtelijk
en sprak: Laat ons binnen, Jacob. We
moeten je meester hebben. Als hij leu
gens over mij verteld heeft, zullen we
zorgen dat hij ze terugneemt!
Mijn meester is niet thuis, meneer,
I antwoordde Jacob met bevende stem, en
k en ik durf niemand binnen te laten
'i zonder zijn toestemming.
I Jacob, wees niet dwaas! Je weet wie
i ik ben. Ik moet meneer Lancaster en
juffrouw Valery spreken.
Mijn betrekking is me veel waard,
bakmeel, 1 ei, 1 eier-
200 gr. boter.
K.G. appelen, 1 ons
ir, 2 theelepels kaneel,
iten ,die goed gewas-
rermengen ze met de
ker en kaneel. Bloem
een mes tot een krui-,
t, suiker by voegen en
>t een stevige deegbal
en en 2/3 ervan in een
mengen. Op de deeg-
1 gelegd, het overige
uitgerold en aan ree-
r het vulsel wordt ge
lig water óp de deeg-
reepen worden in de
:gd, zoodat een tralie-
let het eierdooier be-
slotte wordt de taart
n middelmatig warme
am eh dobbelsteentjes,
m peper gestrooid is,
>oien er kerry en een'
over en voegen tevens
van het water en het
smaakt, en laten het
ten zachtjes stoven,
rden geklopt met een
nengd mot de stjjfge.
na wordt boter In de
gemaakt en de onime-
itover) Iwht bruin ge.
rdt de saus met het
gelegd, waarna de zy-
'slagen en de ommelet
He op een verwarmde
md.
nff.
i abrikozen, 1 pakje
a water, 2 eiwitten, 1
'anillesuiker, ongeveer
itine, 2 d.L. water, 75
F (iOFIk^flTF OillRAlVT
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkringjl
15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
büslag op den prys. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prüs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels 2^6 elke regel meer
de voorpagina .50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelmgen bü contract tot zeei gereduceerden
prys. Groote letters en n.dden worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bur&au zün ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zyn.
werk
1 hun
moeite beloond zag en dat de overige meer
dan zestig er nog dezen strop aan halen,
dat zy hun onkosten voor niets hebben ge
maakt. Dit laatste gaat ons toch wel zeer
ter harte en andermaal rüst de vraag of
een pry^vraag eigenlük wel op deze wüze
toelaatbaar is. Wanneer het slechts een
prysvraag is voor een denkbeeld, och, dan
zün er geen kosten aan verbonden, maar
zooals hier waar maquettes werden ver
langd, wordt het bedenkelyker.
Wy' hebben vroeger ook al meer bezwaren
uiteengezet tegen het in den wilde weg hou
den van prüsvragen en tegen het exposeeren
van de ingeleverde oplossingen, waarmede
een aardig reclame-object wordt véïkregen.
Het is ons bekend, flat er vele en waar-
lük niet de minste zün die principieel
niet aan een prüsvraag deelnemen. Zü zien
daarin een ongewensehte methode om aan
het beste ontwerp te komen. Wedstrüden
is aardig voor kinderen en voor ontspan
ning, maar zü moeten niet een systeem van
aanbesteding van werk, geen serieus ele
ment in de oplossing van vraag en aanbod
worden. Het moge waar zün> tel °°l£
moeilük is om zonder prijsvraag één per
soon aan te .wüzen die de opdracht zal moe
ten vervullen, maar het is dan nog niet ge
rechtvaardigd om een slecht Hulpmiddel te
baart te nemen.
Wat nu de inzendingen zelf betreft, wy
zullen ons natuurlük ervan onthouden te
zeggen welke daarvan ons het mooist en het
best geslaagd leek. De deskundigen hebben
uitspraak gedaan en daarbü heeft men zich
