hines
Ols
OOP
TARRE
I
hoed
SIX
‘echt
lie
ÜÜWEVER
‘53
'-,4
VxL/U kJCtlV/YIky nJL rLEjV'Kl 1. IVIVJVFIVJL/rVEjV/ïl l., xuM.Ja v
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 7500
No. 18968
ex
r,
:n
/een
Het huis zonder licht.
A
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
ui. Stelpot
Depressie-gedachten.
<2 If s I R O O P-
U lik WAFELEN
zijnJzeeds dengeheelen
DAG VERSCK VERKRIJGBAAR
3 cent per stuk
41
Brieven uit de Hofstad.
iCHOONHOVEN, STOLWUK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZÈN, enz. I
-
Zaterdaq 27 Juli 1936 74« !"J*ai*aang -
bergambacht, berkenwoude, bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, MÖERCAPELLÉ,
tylEUWERKERK, OUDERKERK, 0UDEWATER, REEUW1JK/S(
s-
en omvtreken (behoorende tot den bezorgkrigg) i
-9 uur.
loosheid, dat hij onder bepaalde omstandig-
rde prijzen.
100 ct.
FEUILLETON.
47.
HOOFDSTUK XXV.
Het laatste restje mysterie.
Acht maanden waren verloopen en de
i
s Aroma,
lakverbete-
>riek komt,
derlanders
beids^aor*
zijn.
ONZE GOUDSCHE SPRITS IS
UITSLUITEND BOTERSPRITS
/an het begin
de beruchte
3-B1OSCOOP
VHEÜ-n
Vrijwel de beste manier om hoogerop te
bomen, is met beide beenen stevig op den
beganen grond te blijven.
inricht volgens denkbeelden, die niet de
hare zyn, want dat zou neerkomen op de
handeling van iemand, die geld uitgeeft,
dat hij niet bezit.
regeling, waaraan vrot
moet komen. Critiek o
leid wilde het bestuur
Naar het Amerlkaansch van
JAMES HAY.
IMACHINES
)OP. Nog enkele
nog heden ƒ4.
Ires: R. GROEN,
dam en u bent er
i werkelijk goed
115
125
45
D VARNO.
actualiteiten
ES DER
r U.F.A.
uv 25 cent af
KWALITEIT
condities,
üing.i
DEELEN.
KE, FRITZ
hoofdrollen.
Men kan zich moeilijk voorstellen, dat de
mensch zoo dorstig is, dat hij, wetende dat
een glas water vergiftigd is, dit
Dit nummer bestaat uit twee bladen
EERSTE BLAD.
van productierecht is niet anders dan een
uitwas van de bescherming, die in laatste
instantie altijd dóór andere groepen moet
worden opgebracht. Bescherming is nooit
anders dan overtappen van bloed uit het
sterke naar het zwakke lichaam, in dit ge
val betaalt de sterke rubberproducent, om
het lieve leven van den zwakken broeder te
rekken .Veel bedenkelyker wordt het echter
nog, wanneer men een geheel volk laat
bloeden om het leven van enkele groepen te
veraangenamen.
den, op de wereldmarkt 6 gulden krijgen;
maar in het binnenland krygt hij nu al tien
gulden.”
Neen, dan begrijpt de Maatschappij tot
Exploitatie van den Johannes Kerkhoven
polder het beter. Dit bperenbedrijf schreef
ronduit in zijn jaarverslag, dat de exploi
tatie over 1934 een bevredigend resultaat
had opgeleverd en dat men dezen voorspoed
hoofdzakelyk te danken had aan een steun-
of laat een einde
het regeeringsbe-
:hter aiet oefenen,
omdat men van een afnemer, die tien gul-
kunnen „verdragen*’.
Eerlijk en welgemeend, zeker, maar droe
vig tevens, dat zoo openlijk geconstateerd
wordt, hoe sommige groepen in onze samen
leving nog profiteeren van de crisisellende.
Ook onze rubberproducenten hadden wel
iets dankbaarder mogen zijn, in plaats van
aanstonds te mopperen, zoodra de fègee-
ring haar aandeel in de voordeelen van de
rubbenbeperkmg gaat opeischen. Lezen wij
niet onlangs in het verslag eener rubber-
maatschappij, dat de brutowinst het was
maar een klein maatschappijtje elf mille
had bedragen, maar dat men de voor eigen
export niet gebruikte uitvoervergunningen
had verkocht met een netto-provenu van
24 mille, zoodat men per saldo toch nog een
winst van 35 mille had gmnaakt! De groote
toovermeester, wie is hij Hij bestaat niet
en hij zal ook nooit bestaan; die overdracht
De eerste verbetering die wel is aange
bracht, bestond hierin dat men dat centrale
blok van de twee rug-aan-rug staande rijen
huisjes aforak, waardoor een aardig plein
in het resteerend vierkant overbleef. Dit
was altijd al een groote verbetering, omdat
bet aantal bewoners verminderde en de,
ruimte zeer veel werd vergroot. Verder
werd electrisch licht aangelegd en voor een
betere afvoer van alle afval enz. gezorgd.
Op die wijze hebben nog verschillende hof
jes zich eenige tientallen jaren gehand
haafd. Maar zij waren toch geheel ten on
dergang gedoemd en nadat stukken en brok
ken werden afgebroken, verdwenen de res-
teerende bewoners vrijwillig naar de betere
huizen. Trouwens als alle kinderen, gehuwd
en begiftigd met kroost elders woonden,
kregen de oudjes ook lust om weg te trek-
dragen en te doorstaan, als je daarmee
kon verhinderen, dat Buckner door dat
kleine incident in je verleden, smartelijk
getroffen zou worden, zich gekwetst zou
voelen, heeft een bewondering voor je
bij hem gewekt; die aan vereering grens
de. Hij noemde je hardnekkig zwijgen in
die week de meest ontroerende, heldhaf
tigste dwaasheid, waarvan hij ooit ge
hoord had.
Er volgde een pauze, waaraan een pa
relende meisjeslach een einde maakte.
En jouw dwaasheid! plaagde ze. Wat
zet hij daarvan?
Wat voor dwaasheid?
De dwaasheid om niets te zeggen,
omdat Je dacht, dat., eh... dat... Grimes
Buckner hem gedood had en de waar
heid mijn hart zou breken.
Nogmaals viel er een stilte.
—-Ja, kwam het toen peinzend over
Tom’s lippen, van dien kant heb ik het
eigenlijk nooit bekeken. Maar wel be
schouwd heeft hij voor mij evenveel ge
daan als voor Jou en ook met een voor
opgezette bedoeling. Wat een hart vbl
goud en wat een fijne psycholoog! Hij
slaakte een zicht. Neen, we kunnen dien
man nooit dankbaar genoeg zijn.
Na enkele seconden vertelde Tom:
Zijn werk in het westen was nog
niet heelemaal afgeloopen, maar het was
zoo ver gevorderd, dat een ander het kon
overnemen. Hij is voor een dringende
zaak teruggeroepen een nieuw bedrijf
van een oude drama. Er zijn weer op een
raadselachtige manier vertrouwelijke do
cumenten van het Ministerie van Bulten-
landsche Zaken in onbevoegde handen
gekomen.
Ze begreep wat Malloy bedoelde.
Hij? vroeg ze alleen maar.
Ja Buckner En dezen keer zal hij
vermoedelijk den dans niet ontspringen
Op dezelfde wijze is de volledige
tekst van het verdrag na Revis’ dood
waarschijnlijk in handen van die Zuld-
Amerikaansche groep gekomen, merkteU
Mary op nadenkenden toqn op en er was
een lichte trilling ln haar stem. Grimes
Buckner heeft het verkocht en hij
heeft zich nu wéér laten omkoopen...
Later, toen het gesprek een ^neer per
soonlijk karakter had gekregen, zei
zoo graag
et uit een
oo kop dit beperkte gebied af gespeeld. Wan
neer het 's zomers erg heet was in het
nauwe hofje, leefde alles op straat en niet
zelden kwam het voor dat men 's nachts de
matrassen op de straat legde om in de open
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan onsuBureau: MARKT 81, GOUDA,
b|j onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur^Administratie en Redactie Telef.
Interc. 2745. Postrekening 48400.
laatste krachten den naastbyzynden bron
bereiken, dan zyn toekomst met ondeugde-
lyk drinkwater voorgoed te vernietigen.
De volkeren echter het werd op de
groote vergadering van de Internationale
Kamer van Koophandel nog eens met na
druk verklaard gaan voort het vergif tot
zich te nemen, waarmede de internationale
handelsbetrekkingen thans zijn doortrokken,
namelijk het protectionisme.
„Neen", zal men tegenwerpen, „het zyn
niet de volkeren, die dat doen, maar de re-
geeringen.
Volkomen waar, maar elk volk heeft nu
eenmaal de regeering, die het verdient en
een staat is tenslotte niets andders dan het
geen z|jn gezamenlijke burgert er van ma
ken. Alle groepen van de samenleving roe
pen om het hardst om steun van den staat,
die nu in schier alle geledingen van het
bedrijfsleven den boventoon begint te voe
ren. Dat is het logische gevolg van elk in
grijpen, zelfs in het particuliere leven ziet
men dat. Immers, wanneer wij onzen buur
man ln onze zakemte hulp roepen, hem
zelfs in verregaande mateom financieelen
steun vragen, dan zal hy dien steun alleen
verleenep indien hy ook eenige medezeg-
gensfWap, verkrygt.
Een duidelijk voorbeeld hiervan levert de
met behulp van den staat ingevoerde rub-
berrestrictie. Die restrictie heeft tot veler
tevredenheid gewerkt en zoodra de staat de
gunstige resultaten waarnam, begon hy op
middelen te zinnen om daarvan zyn aan
deel op te eischen en wel in den vorm van
een uitvoerrecht op rubber. Luide protesten
van de rubberproducenten, dat dit nu geen
manier is. „Eerst helpt de staat en als wy,
rubberproducenten ,dan net even beginnen
te herademen, komt de regeering een spaak
in het wiel steken door een ontwerp tot
heffing van een uitvoerrecht. Op die ma
nier raken wy van den wal in de sloot.”
Zoo is het inderdaad, maar men had toch
moeilijk anders kunnen verwachten. Leven
en laten leven, dat geldt ook voor den staat.
Alleen is het bedenkelyke hiervan, dat, als
de staat eenmaal zijn rechten gaat op
eischen, de gevolgen daarvan niet meer zyn
te overzien.
Met de eerste beschermende maatregelen
heeft men aanvankelijk het onschuldige ge
voel, dat daarmede nog niet aanstonds van
den rechten weg wordt afgeweken. Spoedig
echter bemerkt men, dat zacht wordt toe
gegeven aan den drang tot verhooging van
de bescherming, want al etende komt de
honger.
N. MARKT 25 KLEIWEG 46
zonder den toestand ook maar iets te ver
beteren.
„Wat geeft het een boer”, alduA Minister
Colyn, „voor de verlichting van zijn hypo-
theeklasten, als wjj eens gingen devalueeren I
met 25 In het gunstigste geval zou hij
voor zijn tarwe, die intusschen toch niet kan
worden uitgevoerd, inplaats Ivan 4 Va
tegenzin om een pijnlijke aêrin
te halen. Hij was JuistNerug; hij heeft
met een speciale regeeringsopdracht ze
ven maanden in het westen gezeten. Wij
staan diep bij hem in de schuld we
hebben onnoemelijk veel aan hem te
danken.
Ik weet het, viel Mary Haskell den
spreker bij en op half verbaasden, half
nadenkenden toon voegde ze er aan toe:
Het is anders niets voor hem, om
Iemand daaraan te herinneren.
Neen, dat jazeker niets voor hem,
bevestigde Tom l&alloy met een warmen,
diepen lach. Ik was het, die hem er aan
herinnerde.
Mary keek hem uit haar gemakkelij-
ken stoel bij de tafel vragend aan.
Natuurlijk heeft hij vol belangstel
ling naar Jou geïnformeerd. Aan het eind
van ons gesprek trok ik de stoute schoe
nen aan en vroeg hem, waarom hij die
heele lange week zooveel geduld met Je
had en telkens weer probeerde je ver
trouwen te winnen.
Daarvan weet ik, geloof ik, al lang
de verklaring, was Mary’s bescheid. Hij
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst v
handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags
aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te
als ge den cirkel rydt vóór de zee, aan
schouwt ge een rij keurige woningen.
Inderdaad is hier een groot stuk van het
oude vunzige dorp gesloopt. Het is vrywel
het laatste gedeelte van wat eeuwen de
kern van het dorp heeft gevormd. Al zyn et'
hier en daar nog hofjes en slopjes die het;
ook niet lang meer zullen maken, wy mogen!
gerust zeggen dat de saneering van de1
scoutersplaats haar voltooiing is genaderd/
Sedert in 1902 de Woningwet aan de ge
meentebesturen de bevoegdheid gaf met
kracht tegen onvoldoende woningen op ta
treden, zijn in Scheveningen een kleine drie-,
duizend woningen gesloopt. Geleidelijk is
het gegaan omdat men tevens wilde dat de
bevolking zich zou aanpassen. Men heeft
het in den regel zóó gedaan, dat men de
oudjes heeft laten wonen tot zy hun plekje-
voor-goed hadden opgezocht. Daarnaast
heeft men voor de'jonge paren die in het
huwelijk traden nieuwe woningen beschik*
baar gesteld. De vervallen huisjes die de
oudjes tot hun dood hadden gediend zijn
onmiddelljjk afgebroken, zoodat het ónmo
gelijk werd dat een jong paar daar toch zich
in zou nestelen.
Zoo verrees even over het VerverschingB-
kanaal een gansch nieuw dorp, by den aan
leg waarvan men toch nog eenigermate
vasthield aan het oude denkbeeld van het
hofje, maar nu op zoo ruime en moderne
schaal toegepast, dat alle daaraan verbon
den nadeelen vervielen.
Zoo’n ouderwetsch Scheveningsch hofje
was weer heel typisch gebouwd. In het mid
den stond meestal een dubbele ry één-
kamerwoningen met de ruggen tegen elkaar.
Om dit blok heen lag in het vierkant een
straatje soms weer een paar meter breed
en deze straat was weer omzoomd door een
vast-aaneengesloten ry huisjes. Er was voor
dit geheele complex in den regel maar één
zeer smalle ingang. Een veertig a vijftig
van die huisjes vormden hier één complex
en men kan zich voorstellen wat een toe
stand het daar was. Op de straat werd ge-
wasschen en werd de wasch gedroogd;
speelden de kinderen en werden de conver-
satieb mitsgaders de twistgesprekken ge-
ivoerd. Graag hokte hier een gansche fami-
lie bijéén enmenig liefdesdrama heeft zich
„Wie nog nieuwe ideeën mocht hebben”,
zoo ongeveer zeide Dr. Colyn, „hij koine
er mee voor den dag.” Men verlange echter
niet van de regeêring, dat zy haar beleid
I lucht te slapen.
1
MCCXC.
Opruiming van krotwoningen.
Als ge met de electrische tram van het
station .Hollandsche Spoor naar Schevenin
gen zoudt ryden, dan zoudt gy dicht by zee
gekomen aan uw rechterhand een groote
ruïne van hui zen-af braak zien. Het ziet er
onoogelijk uit en aanstonds zoudt ge begrij
pen, dat hier een serie krotwoningen wordt
opgeruimd. Even verder ziet ge open ter-
- reinen, waarby gedadelyk vermoedt dat
hier het zelfde proces is afgespeeld en juist
jrinnerlng op had werkelijk medelijden met mij.
Neen, hij had een sterker motief.
Tom Malloy liep verder de kamer ln
en kwam naast haar staan. Het meisje
hield de oogen neergeslagen.
Hij had zich voorgenomen, Je tegen
Jezelf te beschermen.
Tegen mijzelf? Mary was zichtbaar
verbluft.
Hij ging op de leuning van haar stoel
zitten en nam haar hand.
Zooals ik zeg: tegen jezelf. Doordat
Je hem Je vertrouwen niet wilde geven,
had hij geen andere keus, dan je dat
vertrouwen af te dwingen, wilde hij voor
komen, dat Je onder verdenking van
medeplichtigheid aan den moord of mis
schien als vermoedelijke daderes gear
resteerd zou worden.
Geloof je, dat dit zijn tactiek was?
Ik ben er vrijwel zeker van.
Maar waarom deed hij dat dan?
Dat kan ik je ook vertellen. Het
spreekt vanzelf, dat hij je verklaringen
noodlg had, maar hij was diep getroffen
door je moed. Zooals hij zei, Je bereidwil
ligheid, Je gretigheid zelfs om alles te
zaak Revis was goeddeels vergeten.
Het was een stralende zomermiddag.
De Jongeman aan het venster wendde
den blik af van de bergen van Virginia,
die zich blauw en wazig in den gouden
gezichtseinder verloren en keerde zich
om.
Ik heb vandaag Darden in de stad
ontmoet, zei hil. zacht, met kennelljken
i In onzei^ hoogsten nood verwachten wij
alles van de regeering .verliezen wy het
I vertrouwen in eigen kracht en verantwoor-
j deiykheid. Vanwaar die aigemeene vertwy-
feling? Is het een aigemeene verzwakking
van het individu of hebben wij hier slechts
te maken met een psychisch Verschijnsel in
dpressietyden Wij zyn geneigd het laat-
water toch ste aan te nemen. De mensch heeft nu een-
opdrinkt. Liever met inspanning van zyn’ I maal de neiging om een gevoe» van machte-
loosheid, dat hy onder bepaalde omstandig-
I heden ondervindt, op zyn geheele levens-
bestaan te laten drukken, zyn zelfvertrou
wen te verliezen en nog slechts uitkomst te
verwachten van een overheid, die zelf ech- den voor een H.L. tarwè betaalt alles moet
ter weer geheel afhankelijk is van den wil
en weerstandskracht barer burgèr».
„Aan zich zelf twijfelt de regeering niet”,
heeft MinisteV'Colijn in zyn deze dagen ge
houden Kamerrede gezegd. Men meene ech
ter niet, dat de thans bestaande moeilijk
heden met binnenlandsche maatregelen al
leen, die meerendeels immers slechts tijde
lijke leniging kunnen brengen, zouden zijn
op te lossen.
„Wie Uwer”, aldus de Premier tot de ver
zamelde Kamerleden, „kan by benadering
gissen, hoe de regeering worstelt eiken dag
en een groot deel van den nacht erbij, opdat
van de volkshuishouding gered wor^p, wat
daarvan te redden valt? Wie Uwer heeft
begip vaiT de ontzettende moeilijkheden by
de onderhandelingen met het buitenland,
om onze uitvoer te behouden; wie heeft be
grip van de moeilijkheden om de betaling
van den export te verzekeren?”
Duidelijker dan iets anders demonstree-
ren deze woorden de machteloosheid, ook
van de regeering, die immers op precies
dezelfde wijze tegenover moeilijkheden staat
als elk «tobbend huisvader, die door tegen
slag in zaken, menig nacht wakend door
brengt om te zinnen op middelen, die uit
komst uit den nood zullen brengen.
„Eeuwig kan de verdwazing* vah de we
reld niet duren”, heeft Dr. Colyn geiegd.
„Eenmaal zal er een einde aan de verwor
ding van het wereldverkeer moeten komen.
Meer dan ee1"*W«;achten van de gevolgen
dier verwording, kan de regeering niet
doen.”
Zoo is het inderdaad. Plannen en recep
ten, och zy zyn zoo gemakkelijk te maken.
Een fabrikant, die zijn binnenlandsche af
zetgebied ziet verloren gaan, meent, dat
1 invoering van beschermende rechten hem
kan redden en een schuldenaar, die onder
den last van zijn scltulden dreigt te be
zwijken, verwacht uitkomst van devaluatie.
Zoowel het eene als het andere kan ons
echter slechts nog dieper in den put helpen,
TAnrln»1 «Ion tnpat.nnd nnlr maar ifïts te V6T- I
ken en in de onmiddellijke omgeving van
het l^nkbaar nageslacht te gaan wonen.
Ruim dertig jaar is noodig geweest om dit
proces geleidelijk te voltrekken, maar nu is
het eind in het zicht. X
Het moeilykste in deze o^rheidsbe-
moeiïng is altijd geweest om de menschen
zelf te hervormen en tot be’tere begrippen
te brengen. De eeuwen-oude traditie liet»
zich niet gemakkelyk uitroeien en de gees
telijke leiders dezer bevolking hebben niet
altijd meegeholpen om die verkeerde tradi-
ties uit te roeien.
Natuurlijk waren er vroeger ln al die
oude huisjes bedsteden in de woonkamer.
Dat stelsel was zeer geliefd, omdat het
vooral ’s winters lekker warm was. By de
nieuwe woningen werden afzonderlijke
slaapkamertjes gemaakt met vaste britsen,
zoodat dat kamertje niet voor woonkamer
te gebruiken was. ’s Winters was dat ech
ter te *koud naar den zin der bewoners en
men sleepte nu ’s avonds het beddegoed
naar de woonkamer, legde dat op den grond
en sliep daar, vlak by de kachel die de
kamer nog altyd wel een aardig eindje
boven de temperatuur van de onverwarmde
slaapkamer hield. Het was niet gemakke
lyk om dergelyke methodes uit te roeien.
De moeilijkheden voor de huisvesting van
de kinderrijke gezinnen alsmede het tegen
gaan van het verderfelijke by-elkaar-in-/
wonen, van het commensalen-houden heb»-
ben heel wat verzet uitgelokt en slechts heel
geleidelijk werd het beter. De financieele
kwestie, een goede huurbetaling heeft ook
altyd veel zorgen gebaard. De slechte tyden
maakten die betaling vaak ónmogelijk en
de gemeente schiet er niets mee op al zou
zy de bewoners op straat zetten, want dan
moet zy toch op andere wyze voor hen
zorgen.
Vreemd is het altijd geweest, dat terwijl
de meeste meisjes uit Scheveningen door
dienstbetrekking met veel betere omstan
digheden en levensvoorwaarden in aan
raking kwamen, zij toch heel weinig van
het goede overnamen, maar altijd weer bij
hun oude gedoe bleven. Dit demonstreerde
zich -altijd duidelijk in de gehechtheid aan
de oude Weeding.
Maar over weer dertig jaar zal het aspect
wel heel wat veranderd zijn.
HAGENAAR.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Goud*
15 r/gels ƒ1.80, elke regel meer
l—f n&j r-
büslai L
INGEZONDl
1 vuutpoguiu UV 70 GWjjOl,
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelmgen bij
Prijs. Groote letters en rxaden worden berekend naar plaatsruimte,
zan
vóór de plaatsing
zjjn.
ivei
lela
r„-__ ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkriig: t*
jgels 1.65, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25 - «r
op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs,
rEZONDEN MEDEDEEUNGEN: 1—4 regels tlke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger, f
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelmgen bij contract tot zeei gereducdtad^|^>|
soliede Boet-
