-r :Mbampo:re UWV"Wal MHabatd» Makt U pad Een aaneenschakeling Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 7500ex Mode Snufjes van i Jievrijd(J. rcui kou vjX in hoofd en neus door inademing - der geneeskrachtige dampen van MO. 19084 74’ Jaargang Recepten. Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen 100 ex. int ze uizen uwflk iroude I Brieven uit de Hofstad. 7500 1100 3500 2350 1650 2200 ANNE BELINDA. Bahlmann Tragiek. I - ZaterdagPIB Woirember IttSS BERGA.MBACHT, BEKKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOÓP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE, NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEÉN, ZEVENHUIZEN, enz. i moet tenslotte gebaseerd zyn op ng. FEUILLETON. (Wordt vervolgd.) iu op een lage pit met der de pan, aan de kook >n steeds met de garde t de massa mooi dik en nt is met een tikje zout wordt nu bij kleine ge- r de vla gemengd, die gegoten in een glazen iresenteerd met zachte ifeltjes. en aan plakjes verdee- idding gevoegd worden, in een glazen schaal. nanen, 2 eierdooiers, 60 vanille), 100 gr. suiker, - Ziet U wederom eens wat wij brengen en voor prijzen welke U aanstonds zullen doen besluiten niet te wachten. Nu de uitverkoop (officiéél) niet voor Januari mag aanvangen, worden er veel meer Nouveauté’» gebracht dan voorheen in een seizoèn. REGENMANTELS uitsluitend betrouwbare kwaliteiten. soliede Boek- ir de plaatsing De aanvulling MANTELS en JAPONNEN van deze week is dan ook een ware ver rassing. t Iets ftfns en ZEER VOORDEELIG! MCOCVI. De Haagsche tram. Het gaat soms zoo verassend en merk waardig in openbare zaken zoo goed als in particuliere. in onzen gemeenteraad heeft men jaren- lN-HUIS EDITIE Naar het Engelsch 'van PATRICIA WENTWORTJ1 Nadruk verboden COUDA aar plaatsruim™. tusscïenkomst v i agenten en moeten daags ie van opname verzekerd te Dit nummer bestaat uit twee bladen EERSTE BLAD. Haar woorden stierven weg onder zijn harden blik. Kan ik dat niet? Ik dacht van wel, antwoordde hij. Wat bedoel je? Wat doe je toch eigenaardig! Ik wil zoo graag weten waar ze is. Het spreekt toch vanzelf dat ik dat wii. John liet zich een beetje gaan. Alleen, wat had Nanna behield om er deze japon en haar zilveren schoentjes btf te pakken? Daar had Anne toch zeker niet om gevraagd. Ze pakte ze heelemaal onder in den koffer. Toen schreef ze John. De „brief” bestond uit een enkelen regel zonder een aanhef of onderteeke- nlng. 'D ..De koffer is gekomen. Ik speel «een golf.” 100 gr. suiker, sap van te schil van 1 citroen, vorden eenige minuten >pt met de suiker en de il, daarna voegt men m de gezeefde citroen- eeds kloppen, tot alles hetgeen de algemeene ontevredenheid zeer in de hand werkt. In tal van beschutte over heidsbedrijven worden nog goede loonen verdiend, maar over het algemeen naderen de inkomsten de grens van het bestaan en neemt de werkloosheid toe. Het kan ook moeilijk anders, daar kunstmatig* hoogge houden productiekosten den afzet van pro ducten moeten doen afnemen. Dat geldt zoo wel voor den binnenlandsche afzet als vooi den export. Ook de binnenlandsche afzet Hoe onbeteekenend de meeste zorgen zijn, bemerken wij eerst, als de echte, groote z«rgen komen. Hoe gaat het? begroette John haar, maar toen haar hand ternauwernood de zijne raakte, vroeg ze al op een angstig- gespannen toon: Waar kunnen we praten? En hij be sefte onmiddèliijk dat ze niet maar zoo even gekomen was om ’n luchtig praatje te maken. Hij ging haar voor naar een kleine spreekkamer, die aan den salon grensde en ze zetten zich op een ongemakkelijke, stijf-burgerlijke pensioncanapé. Jenny had haar handschoenen uiUen gooide ze tusschen hen. 1 ïdtajweest, begon Itomen. waar is ten goede komt, in dien zin, dat wij indus- trieën in de gelegenheid stellen, de nieuwste ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring): 15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 16 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25 bijslag op den prjjs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEBONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels /22ó elke regel meer /0.50. Op - kopje na aan de kook iker er in opgelest, de wordt gebruikt om de te maken en by de ko- tgd, daarna de massa koken. Eierdooiers klop- pudding by voegen, ver- alles terug in de pan en tot op kookpunt bren- 'uur en flink opkloppen t het geheel wat afge- Ook voor oudere Dames een zeer groote - verscheidenheid in elke prijslage. breiden en moet zich trachten staande te houden met ontslag van arbeiders en krui- Ef N melbezuinigingen. Tragisch is in dit ver band ook het lot van onze clearing, die hoe langer hoe scheever wordt bij af nemenden invoer uit de clearinglanden. Zoü men ech- Nanna is er gisterei ze. Ik kon niet eerder Anne? John was zich bewust van een gevoel van voldoening. Hij had ze allemaal tegen zich gehad, verward in leugens; nu waren de bordjes verhangen en het was. Jenny, die nu kleintjes moest komen vragen waar is Anne? Hij glimlachte. Waarom vraag je mij dat? Nanna zei dat je haar gestuurd had om Adne’s kleeren te halen. Ze vertelde dat je haar een brief van Anne had ge geven. Waar is ze, John? waarom wil je dat weten? Een mislukt lachje gleed om Jenny’s mond. Ik ben vreeselijk ongerust geweest. Ik wou zeggen dat je dat wel kon weten. Waar is ze? Het zou zoo’n opluchting zijn als ik wist dat ze veilig is. Je kunt je niet voorstellen... ABONNEMENTSPRIJS: per Awartaal 2.25, per week' 17 cent, overal waar d# bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA bjj onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef. latere. 2745. Postrekening 48400. bodem productief te maken. Wij moetelFhiet blind zyn voor de voordeelen, gelegen in eigen productie. Men forge er dan evenwel voor, dat wy het contact met de wereld markt niet verliezen! en slechts beséhér- ming daar toepassen jwaar getoond is, dat 1 wy even goed en even goedkoop kunnen produceeren als het buitenland. Dat kousen wy echter in geen geval, indien wy onont beerlijke grondstoffen en productiemidde len met invoerrechten duur maken en voorts met steunmaatregelen verschillende eerste levensbehoeften' op een peil brengen, als nergens anders ter wereld wordt aange troffen. Verschillende Nederlandsche industrieën, zooals de schoenennjjverheid, de conserven industrie, kortom vrywel alle levensmidde- len-industrieën, confectiefabrieken, trico- tagebedrijven, kunstzijdefabrieken en ver schillende textielondernemingen hebben in derdaad in de praktijk 'bewezen, volmaakt concurreerend met het buitenland te kun nen leveren. Het komt er nu maar op aan .de belemmeringen weg te nemen, welke de ontplooiing van deze''bedrijven in den weg staan. De leus fnoet dus worden: „Neder- land exportgebied voor Nederlandsche pro ducenten”, waarmede wy bedoelen, dat onze producenten hier moeten kunnen producee ren op dezelfde, voor waarden, als waarop zy vroeger voor den export werkten. Waarom ontwerpt men in deze richting geen plannen tot ordening van het produc tiestelsel en waarom moeten alle plannen, die er gemaakt worden, alty'd weer neer komen op bescherming, verhooging van in voerrechten, uitvoerpremies (als by boter en vet), die met elkaar onze productie duur en nog eens duur maken? De industrie kan op deze wyze niet vol uit produceeren, ja zelfs schijnt men het met de plannen juist aan te leggen op in krimping van de productie in de bestaande bedrijven ,en het gevolg daa^vap is weer, dat er geen nieuw kapitaal wordt gevormd. I Een industrie echter, die geen nieuw kapi- tegen haar vochtige oogen. Neen je kunt het niet begrijpen. Het is jouw schuld niet. Het is zoo’n l hopelooze warboel. Dacht je dat ik niet van Anne houd? Dacht je dat ik haar mede op, als zulks ten koste gaat van die bedrijven zooals pluimveehouderij en an dere gr aanvoederende veebedrijven die den akkerbouw in hun rekening voor voeder- granen krygen gepresenteerd. En wat geeft het, of wy al plannen beramen, bepaalde industrieën van extra orders te voorzien, als met dat geld de koopkracht elders wordt verminderd Het uitvoeren van open bare werken is ook heel mooi, doch op den duur kan de schoorsteen hier toch niet van rooken. In Duitschland en Amerika heeft men daarmede de droevigste ervaringen op gedaan. Wy geven toe, dat deze tijd de overheid voor schier onoplosbare moeilijkheden stelt, doch wij moeten niet vergeten, dat wy aan die moeilijkheden toch voor een gropt deel zelf schuldig zyn. Geheel onnoodig hebben wij ons begeven op het doornige pad der bescherming, ja zijn ook wy zelfs grond stoffen en andere benoodigdheden voor de industrie zwaar gaan belasten. Waarvoor is het noodig, dat onze industrie op kosten wordt gejaagd met een invoerrecht op ma chinerieën e.d. van c.a. 12,%, dat onze han del geheel ontwricht raakt met contingen- teeringen, die bovendien het leven hier duur maken? Nog zeer onlangs heeft het comité van graanhandelaren te Rotterdam er op opmerkzaam gemaakt, dat de monopolie- heffingen op granen neerkomen op een in voerrecht van 65 tot ongeveer 185 En nog is men daarmede in sommige kringen niet tevreden en dringt men aaa op ver dubbeling van deze rechten. Tegelijkertijd klinkt de leus: koop Neder- 'i landsche producten! O zeker, een ieder is i daarvan voorstander, maar men kan van niemand verlangen, dat hy meer kpopt dan Zoo buitengewoon verwarrend^ om niet le zeggen deprimeerend, werken de verschijn selen van den tegenwoordigen tyd op ons in, dat wy menigmaal van den toestand niets meer begrijpen. Soms komt het ons voor, alsof de wereld in een grooten aanval van waanzin te gronde zal gaan. Dan echter weer putten wy hoop uit de oude spreuk van Paracelsus, dat ook in het gif zegen gelegen kan zijn. En wy denken dan aan de moge lijkheid ,dat alle beschermende maatregelen, die het zakenleven nu verlamfmen, tenslotte zooveel kwaad zullen stichten ,dat zy van zelf tot het betere inzicht zullen leiden. Geven wij ons voorlpopig echter nog niet aan illusies over. Wanneer wij lezen over geruchten, dat in Nederland de monopolie- heffingen op granen opnieuw zullen worden verhoogd en dat er voorts tal van andere plannen in de maak zijn om het vrye han delsverkeer nog meer te belemmeren 'dan totnutoe reeds het geval is, waarbij wy o.a. denken aan het rapport van een commissie over de instelling van een monopolie voor zuivelproducten enz. enz., dan wordt het onfr-andermaal benauwd om het hart. Het dnwn» Wordt- steeds ingewikkelder en de groote tragiek ervan is, dat men met alle maatregelen, hoe goed bedoeld ook, juist het omgekeerde bereikt van wat men wil. Men wil, onze welvaart beschermen, z.g. be- houden, wat zwy hebben, en tegelijkertyd Hrpen wy tal van kostbare producten, als boter en spek, tegen belachelyk lage prijzen over de grens eij stellen voor onze ver armde bevolking pryzen vast, die het mee- rendeel niet meer kan betalen. Het gevolg is, dat de klachten over de hooge kosten van levensonderhoud niet van de lucht zyn, het nationale inkomen op zeer onrechtvaardige wijze wordt verdeeld er zyn groepen die profiteered van steun en bescherming, andere, en dat is de massa van ons yolk, die er de dupe van worden zyn |jeurs toelaat en men denke niet, dat Nederland een vruchtbare oase in de woes- 'tijn der internationale crisisellende is. Ge rust kan een vryhandelaar zelfs zoover gaan I dat hij zich niet verzet tegen een bescher- ming, die ons nationale productie-apparaat niet graag bij me wilde hebben? Maar het Is zoo’n af schuwlijk-verwarde ge schiedenis, dat ik niets kan doen. Het is in de eerste plaats ter wille van Anne Heb je haar al niet genoeg pijn ge- zeli. Als zij het geld wilde aannemen, zou daan? Jenny werd vuurrood. Waarom zou ik haar pijn willen doen? Waarom denk jij Wat heeft ze gezegd? zoo laag mogeiyke prijzen en al moge dit voor vele producenten onaangenaam zijn, het is nog veel onaangenamer voor hen, dat ze hun producten niet kunnen af zetten. Het is wel heel mooi om onze graan- vindingen van de techniek op vaderlahdschen telende boeren zekere richtprijzen te garan- deeren, doch wat schieten wij er als volk I alsof ze even Ineenkromp. Daarom zei ik: Heb je haar al niet 1 genoeg pijn gedaan? John, je... je begrijpt het niet. Je bent boos om Anne. Ik houd van Je om dat je boos bent en haar partij opneemt. Maar je begrijpt het niet. Niet? Ze legde haar hand een oogenbllk gcócguI Ér was nu minachting in de uitdruk- king van zijn gezicht en toon. Als je haar vier honderd pond per jaar biedt op voorwaarde dat ze je uit den weg blijft, doe je haar dan geen pijn? O! riep Jenny ontsteld. Dat heeft ze toch niet gezegd? Ze heeft niets gêzegd. Het was Ni cholas, die mij dat vertelde. Hij zei dat hij Anne het geld had aangeboden, dat haar vader haar nagelaten heeft op voor waarde dat ze jou en Nicholas met rust zou laten. O! zei Jenny nog eens en het was 1 laten wy nu uitvoer in het valutasterke Nederland, het geen dan gevolgd kan worden door invoer van grondstoffen e.d. uit valuta-zwakke lan- taal kan overleggen, kan zich ook niet uit- den, opdat onze vorderingen in die landen -4. _.<_L 4.kullnen worden ontdooid. Dien kant moeten wy op, want het is beter, goederen uit het buitenland te betrekken dan daarop on inbare vorderingen op papier te handhaven. ter de productie hier goedkoop maken, den afzet in het binnenland verruimen met lage prijzen, dan zou de industrie weer kunnen invoeren grondstoffen en machines en de clearing zou vanzelf blijken, in orde te komen. Inderdaad, wy hebben in het verleden te veel op crediet geëxporteerd naar valuta- zwakke landen, als Duitschland en Italië, beginnen met een intensieven langt gehunkerd naar het moment dat de concessie met de particuliere maatschappij, die het tramnet exploiteerde, zou afloopen. Enorme winsten had die maatschappij altijd gemaakt, zóó zelfs dat men die camoufleer de in enorme reserveeringen, die gebruikt werden voor uitbreidingen. Dat was natuur lijk een handig systeem om de aandeelhou ders al weer aan meer voordeel te helpen. De gemeente likkebaardde naar die win- j sten en toen het moment kwam, wist men een accoord te treffen waardoor het parti- John stond op, en liep van de canapé weg. Aan het andere eind van de kamer stond een tafel, met tijdschriften erop. Hij ging erheen en bladerde in een ge- illustreerd weekblad. Op Iedere bladzijde j stonden platen, ,maar hij zag er geen en kele van. Na enkele minuten kwam hij weer bij de zitbank terug. Jenny had een verfrommeld zakdoekje In haar handze hield het in een stevi- gen, bevenden greep. Je begrijpt het niet, zei ze weer... Waarom ben je zoo fel en onhandelbaar? Waarom wil je mij niet vertellen wat ik zoo graag weten wil? Luister eens, Jenny, klonk het toen, langzaam en ernstig, maar zonder boos heid, het heeft geen zin. Je kunt geen twee wegen tegelijk bewandelen je kunt niet piet je eene hand Anne uit Je leven bannen en haar met de andere vasthouden. Je hebt haar gezegd weg te gaan. Nu, ze Is weggegaan. Wat je nu verder moet doen, is haar met rust laten. Jenny keek enkele seconden zwijgend naar hem. Toen vroeg ze aarzelend: Is ze gezond? Is ze gelukkig? Ze heeft nogal veel om gelukkig te zijn, nietwaar? Viel John uit, zóó Dltter, dat Jenny haar adem inhield. Waarom trek je het je zoo vreeselijk aan vroeg ze. John had dien morgen bezoek. De mededeeling; „Een dame voor u, meneer” aeed hém vliegensvlug haar de hall gaan. Natuurlijk, het kon Anne wel zijn, maar als het zoo was... Het was Jenny Marr, In het elegante uonkere mantelpak, -,dat ze altijd droeg bi ZC naar de stad ging en' dat Kaar wenkende huid en glanzende haren zoö waftineerd onderstreepte. Het -zonlicht “Peelde in den ketting, dien ze van Ni- cnoias gekregen had en het leek alsof het aeaiepen kristallen diamanten waren. de voorpagina 50 hooger. Gewone advertentiën en ingezonden mededeelmgen bij contract tot zeei gereduceerden prijs. Groote letters en raaden worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kuiinen worden ingezonden door tusseïenkomst van handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóói acn het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn. P een zacht vuur gaar e„ ongeveer uur). Gi.. laat die even w ■P (of roer) alles door t ?f de boter. Maak het metdeMaggi’s Aromi vat zout. bruine suiker, too g, r. 125 gr. amandelen, orden in heet water ge. jes ontdaan met duim es iroote stukken gesneden, een kom gezeefd evenal! boter bijvoegen en nut stevige bal kneden, die rusten. bakblik vet met slaolie r luchtig wat bloem over leeg kleine balletjes, die n, niet te dicht bij elkm- en in een middelmatig bruin gebakken worden. :n onder het bakken uit- ’latte koekjes en mogen it by elkaar gelegd wor- het bakblik eenigsrins dan stijf, waarna ie met n het blik worden ge- JMJMffi ze kunnen reizen nieuwe vrienden kunnen maken. Ik zou haar meer dan de helft geven zeshonderd pond. Ik zou van Nicholas wel gedaan kunnen krijgen dat hij dat goedvindt. Het is niet de kwestie wat jij wilt geven, maar wat Anne wil aannemen. En je weet net zoo goed als ik dat Anne nog geen sixpence aanneemt als ze een be- leedlging op den koop toe krijgt. Wat geelt het om „o” te zeggen en te schreien. Het is een beleediglng, dat moet je toch 1 toegeven? Wat zou jij voelen als Nicholas ja, Nicholas tegen jov zou zeggen: Ik wil Je nooit meer zien en niets meer met je te maken hebben, maar je kunt een toelage krijgen als je belooft uit mijn buurt te blijven? Jenny’s stem liet haar in den steek. Ze stak haar handen uit en trachtte te zeg ge-.: „Dat niet!" maar er kwam alleen een schorre fluistering over haar lippen. John’s woorden hadden gestalte gegeven aan die onbestemde, heimelijke ontzet- 1 ting, die in de beklemmende eenzaam- heid van den nacht beving doof haar i huiverde, als ze dan slaap niet kon vat- I ten.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1935 | | pagina 1