-r
:Mbampo:re
UWV"Wal MHabatd» Makt U pad
Een aaneenschakeling
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 7500ex
Mode Snufjes
van
i
Jievrijd(J. rcui kou
vjX in hoofd en neus door inademing -
der geneeskrachtige dampen van
MO. 19084
74’ Jaargang
Recepten.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
100 ex.
int ze
uizen
uwflk
iroude
I
Brieven uit de Hofstad.
7500
1100
3500
2350
1650
2200
ANNE BELINDA.
Bahlmann
Tragiek.
I -
ZaterdagPIB Woirember IttSS
BERGA.MBACHT, BEKKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOÓP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEÉN, ZEVENHUIZEN, enz.
i
moet tenslotte gebaseerd zyn op
ng.
FEUILLETON.
(Wordt vervolgd.)
iu op een lage pit met
der de pan, aan de kook
>n steeds met de garde
t de massa mooi dik en
nt is met een tikje zout
wordt nu bij kleine ge-
r de vla gemengd, die
gegoten in een glazen
iresenteerd met zachte
ifeltjes.
en aan plakjes verdee-
idding gevoegd worden,
in een glazen schaal.
nanen, 2 eierdooiers, 60
vanille), 100 gr. suiker, -
Ziet U wederom eens wat wij brengen en
voor prijzen welke U aanstonds zullen doen
besluiten niet te wachten.
Nu de uitverkoop (officiéél) niet voor
Januari mag aanvangen, worden er veel
meer Nouveauté’» gebracht dan voorheen
in een seizoèn.
REGENMANTELS uitsluitend
betrouwbare kwaliteiten.
soliede Boek-
ir de plaatsing
De aanvulling MANTELS en JAPONNEN
van deze week is dan ook een ware ver
rassing. t
Iets ftfns en ZEER VOORDEELIG!
MCOCVI.
De Haagsche tram.
Het gaat soms zoo verassend en merk
waardig in openbare zaken zoo goed als in
particuliere.
in onzen gemeenteraad heeft men jaren-
lN-HUIS
EDITIE
Naar het Engelsch 'van
PATRICIA WENTWORTJ1
Nadruk verboden
COUDA
aar plaatsruim™.
tusscïenkomst v
i agenten en moeten daags
ie van opname verzekerd te
Dit nummer bestaat uit twee bladen
EERSTE BLAD.
Haar woorden stierven weg onder zijn
harden blik.
Kan ik dat niet? Ik dacht van wel,
antwoordde hij.
Wat bedoel je? Wat doe je toch
eigenaardig! Ik wil zoo graag weten
waar ze is. Het spreekt toch vanzelf dat
ik dat wii.
John liet zich een beetje gaan.
Alleen, wat had Nanna behield om er
deze japon en haar zilveren schoentjes
btf te pakken? Daar had Anne toch zeker
niet om gevraagd. Ze pakte ze heelemaal
onder in den koffer. Toen schreef ze
John. De „brief” bestond uit een enkelen
regel zonder een aanhef of onderteeke-
nlng.
'D
..De koffer is gekomen. Ik speel
«een golf.”
100 gr. suiker, sap van
te schil van 1 citroen,
vorden eenige minuten
>pt met de suiker en de
il, daarna voegt men
m de gezeefde citroen-
eeds kloppen, tot alles
hetgeen de algemeene ontevredenheid zeer
in de hand werkt. In tal van beschutte over
heidsbedrijven worden nog goede loonen
verdiend, maar over het algemeen naderen
de inkomsten de grens van het bestaan en
neemt de werkloosheid toe. Het kan ook
moeilijk anders, daar kunstmatig* hoogge
houden productiekosten den afzet van pro
ducten moeten doen afnemen. Dat geldt zoo
wel voor den binnenlandsche afzet als vooi
den export. Ook de binnenlandsche afzet
Hoe onbeteekenend de meeste zorgen zijn,
bemerken wij eerst, als de echte, groote
z«rgen komen.
Hoe gaat het? begroette John haar,
maar toen haar hand ternauwernood de
zijne raakte, vroeg ze al op een angstig-
gespannen toon:
Waar kunnen we praten? En hij be
sefte onmiddèliijk dat ze niet maar zoo
even gekomen was om ’n luchtig praatje
te maken.
Hij ging haar voor naar een kleine
spreekkamer, die aan den salon grensde
en ze zetten zich op een ongemakkelijke,
stijf-burgerlijke pensioncanapé. Jenny
had haar handschoenen uiUen gooide ze
tusschen hen. 1
ïdtajweest, begon
Itomen. waar is
ten goede komt, in dien zin, dat wij indus-
trieën in de gelegenheid stellen, de nieuwste
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
16 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 25
bijslag op den prjjs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEBONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels /22ó elke regel meer /0.50. Op
- kopje na aan de kook
iker er in opgelest, de
wordt gebruikt om de
te maken en by de ko-
tgd, daarna de massa
koken. Eierdooiers klop-
pudding by voegen, ver-
alles terug in de pan en
tot op kookpunt bren-
'uur en flink opkloppen
t het geheel wat afge-
Ook voor oudere Dames een zeer groote
- verscheidenheid in elke prijslage.
breiden en moet zich trachten staande te
houden met ontslag van arbeiders en krui-
Ef N melbezuinigingen. Tragisch is in dit ver
band ook het lot van onze clearing, die hoe
langer hoe scheever wordt bij af nemenden
invoer uit de clearinglanden. Zoü men ech-
Nanna is er gisterei
ze. Ik kon niet eerder
Anne?
John was zich bewust van een gevoel
van voldoening. Hij had ze allemaal
tegen zich gehad, verward in leugens; nu
waren de bordjes verhangen en het was.
Jenny, die nu kleintjes moest komen
vragen
waar is Anne?
Hij glimlachte.
Waarom vraag je mij dat?
Nanna zei dat je haar gestuurd had
om Adne’s kleeren te halen. Ze vertelde
dat je haar een brief van Anne had ge
geven. Waar is ze, John?
waarom wil je dat weten?
Een mislukt lachje gleed om Jenny’s
mond.
Ik ben vreeselijk ongerust geweest.
Ik wou zeggen dat je dat wel kon weten.
Waar is ze? Het zou zoo’n opluchting zijn
als ik wist dat ze veilig is. Je kunt je niet
voorstellen...
ABONNEMENTSPRIJS: per Awartaal 2.25, per week' 17 cent, overal waar d#
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA
bjj onza agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zijn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef.
latere. 2745. Postrekening 48400.
bodem productief te maken. Wij moetelFhiet
blind zyn voor de voordeelen, gelegen in
eigen productie. Men forge er dan evenwel
voor, dat wy het contact met de wereld
markt niet verliezen! en slechts beséhér-
ming daar toepassen jwaar getoond is, dat 1
wy even goed en even goedkoop kunnen
produceeren als het buitenland. Dat kousen
wy echter in geen geval, indien wy onont
beerlijke grondstoffen en productiemidde
len met invoerrechten duur maken en voorts
met steunmaatregelen verschillende eerste
levensbehoeften' op een peil brengen, als
nergens anders ter wereld wordt aange
troffen.
Verschillende Nederlandsche industrieën,
zooals de schoenennjjverheid, de conserven
industrie, kortom vrywel alle levensmidde-
len-industrieën, confectiefabrieken, trico-
tagebedrijven, kunstzijdefabrieken en ver
schillende textielondernemingen hebben in
derdaad in de praktijk 'bewezen, volmaakt
concurreerend met het buitenland te kun
nen leveren. Het komt er nu maar op aan
.de belemmeringen weg te nemen, welke de
ontplooiing van deze''bedrijven in den weg
staan. De leus fnoet dus worden: „Neder-
land exportgebied voor Nederlandsche pro
ducenten”, waarmede wy bedoelen, dat onze
producenten hier moeten kunnen producee
ren op dezelfde, voor waarden, als waarop zy
vroeger voor den export werkten.
Waarom ontwerpt men in deze richting
geen plannen tot ordening van het produc
tiestelsel en waarom moeten alle plannen,
die er gemaakt worden, alty'd weer neer
komen op bescherming, verhooging van in
voerrechten, uitvoerpremies (als by boter
en vet), die met elkaar onze productie duur
en nog eens duur maken?
De industrie kan op deze wyze niet vol
uit produceeren, ja zelfs schijnt men het
met de plannen juist aan te leggen op in
krimping van de productie in de bestaande
bedrijven ,en het gevolg daa^vap is weer,
dat er geen nieuw kapitaal wordt gevormd. I
Een industrie echter, die geen nieuw kapi-
tegen haar vochtige oogen.
Neen je kunt het niet begrijpen.
Het is jouw schuld niet. Het is zoo’n
l hopelooze warboel. Dacht je dat ik niet
van Anne houd? Dacht je dat ik haar
mede op, als zulks ten koste gaat van die
bedrijven zooals pluimveehouderij en an
dere gr aanvoederende veebedrijven die
den akkerbouw in hun rekening voor voeder-
granen krygen gepresenteerd. En wat geeft
het, of wy al plannen beramen, bepaalde
industrieën van extra orders te voorzien,
als met dat geld de koopkracht elders
wordt verminderd Het uitvoeren van open
bare werken is ook heel mooi, doch op den
duur kan de schoorsteen hier toch niet van
rooken. In Duitschland en Amerika heeft
men daarmede de droevigste ervaringen op
gedaan.
Wy geven toe, dat deze tijd de overheid
voor schier onoplosbare moeilijkheden stelt,
doch wij moeten niet vergeten, dat wy aan
die moeilijkheden toch voor een gropt deel
zelf schuldig zyn. Geheel onnoodig hebben
wij ons begeven op het doornige pad der
bescherming, ja zijn ook wy zelfs grond
stoffen en andere benoodigdheden voor de
industrie zwaar gaan belasten. Waarvoor is
het noodig, dat onze industrie op kosten
wordt gejaagd met een invoerrecht op ma
chinerieën e.d. van c.a. 12,%, dat onze han
del geheel ontwricht raakt met contingen-
teeringen, die bovendien het leven hier duur
maken? Nog zeer onlangs heeft het comité
van graanhandelaren te Rotterdam er op
opmerkzaam gemaakt, dat de monopolie-
heffingen op granen neerkomen op een in
voerrecht van 65 tot ongeveer 185 En
nog is men daarmede in sommige kringen
niet tevreden en dringt men aaa op ver
dubbeling van deze rechten.
Tegelijkertijd klinkt de leus: koop Neder-
'i landsche producten! O zeker, een ieder is
i daarvan voorstander, maar men kan van
niemand verlangen, dat hy meer kpopt dan
Zoo buitengewoon verwarrend^ om niet le
zeggen deprimeerend, werken de verschijn
selen van den tegenwoordigen tyd op ons in,
dat wy menigmaal van den toestand niets
meer begrijpen. Soms komt het ons voor,
alsof de wereld in een grooten aanval van
waanzin te gronde zal gaan. Dan echter weer
putten wy hoop uit de oude spreuk van
Paracelsus, dat ook in het gif zegen gelegen
kan zijn. En wy denken dan aan de moge
lijkheid ,dat alle beschermende maatregelen,
die het zakenleven nu verlamfmen, tenslotte
zooveel kwaad zullen stichten ,dat zy van
zelf tot het betere inzicht zullen leiden.
Geven wij ons voorlpopig echter nog niet
aan illusies over. Wanneer wij lezen over
geruchten, dat in Nederland de monopolie-
heffingen op granen opnieuw zullen worden
verhoogd en dat er voorts tal van andere
plannen in de maak zijn om het vrye han
delsverkeer nog meer te belemmeren 'dan
totnutoe reeds het geval is, waarbij wy o.a.
denken aan het rapport van een commissie
over de instelling van een monopolie voor
zuivelproducten enz. enz., dan wordt het
onfr-andermaal benauwd om het hart. Het
dnwn» Wordt- steeds ingewikkelder en de
groote tragiek ervan is, dat men met alle
maatregelen, hoe goed bedoeld ook, juist
het omgekeerde bereikt van wat men wil.
Men wil, onze welvaart beschermen, z.g. be-
houden, wat zwy hebben, en tegelijkertyd
Hrpen wy tal van kostbare producten, als
boter en spek, tegen belachelyk lage prijzen
over de grens eij stellen voor onze ver
armde bevolking pryzen vast, die het mee-
rendeel niet meer kan betalen.
Het gevolg is, dat de klachten over de
hooge kosten van levensonderhoud niet van
de lucht zyn, het nationale inkomen op zeer
onrechtvaardige wijze wordt verdeeld er
zyn groepen die profiteered van steun en
bescherming, andere, en dat is de massa
van ons yolk, die er de dupe van worden zyn |jeurs toelaat en men denke niet, dat
Nederland een vruchtbare oase in de woes-
'tijn der internationale crisisellende is. Ge
rust kan een vryhandelaar zelfs zoover gaan I
dat hij zich niet verzet tegen een bescher-
ming, die ons nationale productie-apparaat
niet graag bij me wilde hebben? Maar
het Is zoo’n af schuwlijk-verwarde ge
schiedenis, dat ik niets kan doen. Het is
in de eerste plaats ter wille van Anne
Heb je haar al niet genoeg pijn ge- zeli. Als zij het geld wilde aannemen, zou
daan?
Jenny werd vuurrood.
Waarom zou ik haar pijn willen
doen? Waarom denk jij Wat heeft ze
gezegd?
zoo laag
mogeiyke prijzen en al moge dit voor vele
producenten onaangenaam zijn, het is nog
veel onaangenamer voor hen, dat ze hun
producten niet kunnen af zetten.
Het is wel heel mooi om onze graan- vindingen van de techniek op vaderlahdschen
telende boeren zekere richtprijzen te garan-
deeren, doch wat schieten wij er als volk I
alsof ze even Ineenkromp.
Daarom zei ik: Heb je haar al niet 1
genoeg pijn gedaan?
John, je... je begrijpt het niet. Je
bent boos om Anne. Ik houd van Je om
dat je boos bent en haar partij opneemt.
Maar je begrijpt het niet.
Niet?
Ze legde haar hand een oogenbllk
gcócguI
Ér was nu minachting in de uitdruk-
king van zijn gezicht en toon.
Als je haar vier honderd pond per
jaar biedt op voorwaarde dat ze je uit
den weg blijft, doe je haar dan geen pijn?
O! riep Jenny ontsteld. Dat heeft ze
toch niet gezegd?
Ze heeft niets gêzegd. Het was Ni
cholas, die mij dat vertelde. Hij zei dat
hij Anne het geld had aangeboden, dat
haar vader haar nagelaten heeft op voor
waarde dat ze jou en Nicholas met rust
zou laten.
O! zei Jenny nog eens en het was 1
laten wy nu
uitvoer in het valutasterke Nederland, het
geen dan gevolgd kan worden door invoer
van grondstoffen e.d. uit valuta-zwakke lan-
taal kan overleggen, kan zich ook niet uit- den, opdat onze vorderingen in die landen
-4. _.<_L 4.kullnen worden ontdooid. Dien kant moeten
wy op, want het is beter, goederen uit het
buitenland te betrekken dan daarop on
inbare vorderingen op papier te handhaven.
ter de productie hier goedkoop maken, den
afzet in het binnenland verruimen met lage
prijzen, dan zou de industrie weer kunnen
invoeren grondstoffen en machines en
de clearing zou vanzelf blijken, in orde te
komen.
Inderdaad, wy hebben in het verleden te
veel op crediet geëxporteerd naar valuta-
zwakke landen, als Duitschland en Italië,
beginnen met een intensieven langt gehunkerd naar het moment dat de
concessie met de particuliere maatschappij,
die het tramnet exploiteerde, zou afloopen.
Enorme winsten had die maatschappij altijd
gemaakt, zóó zelfs dat men die camoufleer
de in enorme reserveeringen, die gebruikt
werden voor uitbreidingen. Dat was natuur
lijk een handig systeem om de aandeelhou
ders al weer aan meer voordeel te helpen.
De gemeente likkebaardde naar die win-
j sten en toen het moment kwam, wist men
een accoord te treffen waardoor het parti-
John stond op, en liep van de canapé
weg. Aan het andere eind van de kamer
stond een tafel, met tijdschriften erop.
Hij ging erheen en bladerde in een ge-
illustreerd weekblad. Op Iedere bladzijde
j stonden platen, ,maar hij zag er geen en
kele van. Na enkele minuten kwam hij
weer bij de zitbank terug.
Jenny had een verfrommeld zakdoekje
In haar handze hield het in een stevi-
gen, bevenden greep.
Je begrijpt het niet, zei ze weer...
Waarom ben je zoo fel en onhandelbaar?
Waarom wil je mij niet vertellen wat ik
zoo graag weten wil?
Luister eens, Jenny, klonk het toen,
langzaam en ernstig, maar zonder boos
heid, het heeft geen zin. Je kunt geen
twee wegen tegelijk bewandelen je
kunt niet piet je eene hand Anne uit Je
leven bannen en haar met de andere
vasthouden. Je hebt haar gezegd weg te
gaan. Nu, ze Is weggegaan. Wat je nu
verder moet doen, is haar met rust laten.
Jenny keek enkele seconden zwijgend
naar hem. Toen vroeg ze aarzelend:
Is ze gezond? Is ze gelukkig?
Ze heeft nogal veel om gelukkig te
zijn, nietwaar? Viel John uit, zóó Dltter,
dat Jenny haar adem inhield.
Waarom trek je het je zoo vreeselijk
aan vroeg ze.
John had dien morgen bezoek. De
mededeeling; „Een dame voor u, meneer”
aeed hém vliegensvlug haar de hall gaan.
Natuurlijk, het kon Anne wel zijn, maar
als het zoo was...
Het was Jenny Marr, In het elegante
uonkere mantelpak, -,dat ze altijd droeg
bi ZC naar de stad ging en' dat Kaar
wenkende huid en glanzende haren zoö
waftineerd onderstreepte. Het -zonlicht
“Peelde in den ketting, dien ze van Ni-
cnoias gekregen had en het leek alsof het
aeaiepen kristallen diamanten waren.
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelmgen bij contract tot zeei gereduceerden
prijs. Groote letters en raaden worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kuiinen worden ingezonden door tusseïenkomst van
handelaren, Advertentiebureau! en onze agenten en moeten daags vóói
acn het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zjjn.
P een zacht vuur gaar e„
ongeveer uur). Gi..
laat die even w
■P (of roer) alles door
t ?f de boter. Maak het
metdeMaggi’s Aromi
vat zout.
bruine suiker, too g,
r. 125 gr. amandelen,
orden in heet water ge.
jes ontdaan met duim es
iroote stukken gesneden,
een kom gezeefd evenal!
boter bijvoegen en nut
stevige bal kneden, die
rusten.
bakblik vet met slaolie
r luchtig wat bloem over
leeg kleine balletjes, die
n, niet te dicht bij elkm-
en in een middelmatig
bruin gebakken worden.
:n onder het bakken uit-
’latte koekjes en mogen
it by elkaar gelegd wor-
het bakblik eenigsrins
dan stijf, waarna ie met
n het blik worden ge-
JMJMffi
ze kunnen reizen nieuwe vrienden
kunnen maken. Ik zou haar meer dan
de helft geven zeshonderd pond. Ik
zou van Nicholas wel gedaan kunnen
krijgen dat hij dat goedvindt.
Het is niet de kwestie wat jij wilt
geven, maar wat Anne wil aannemen. En
je weet net zoo goed als ik dat Anne nog
geen sixpence aanneemt als ze een be-
leedlging op den koop toe krijgt. Wat
geelt het om „o” te zeggen en te schreien.
Het is een beleediglng, dat moet je toch
1 toegeven? Wat zou jij voelen als Nicholas
ja, Nicholas tegen jov zou zeggen:
Ik wil Je nooit meer zien en niets meer
met je te maken hebben, maar je kunt
een toelage krijgen als je belooft uit mijn
buurt te blijven?
Jenny’s stem liet haar in den steek. Ze
stak haar handen uit en trachtte te zeg
ge-.: „Dat niet!" maar er kwam alleen
een schorre fluistering over haar lippen.
John’s woorden hadden gestalte gegeven
aan die onbestemde, heimelijke ontzet-
1 ting, die in de beklemmende eenzaam-
heid van den nacht beving doof haar
i huiverde, als ze dan slaap niet kon vat-
I ten.