De slanke lijn.
Vijfhonderd maal Boefje.
Voetbaden en Massage.
w k V t vVS
Van eten en van smulpapen.
Nieuwe Uitgaven.
Kaas brengt uitkomst.
Lilian Harvey
weer bij de Ufa.
Recepten.
Vermageringskuren vragen medisch toezicht.
Volharding is noodig,
door Mevr. G. C. Meyer-Schwencke.
Corpulentie geeft de betrokken per
sonen veel minder geschiktheid tot
werken, vermindert het arbeidsver
mogen en belast het hart overmatig.
Het is dan ook doorgaans zeer begrij
pelijk, dat de medicus*'uit een oog
punt van gezondheid adviseert zoo
veel mogelijk zorg te dragen, dat
1 gewichtsvermindering plaats vindt.
Medicijnen mogen slechts worden ge
nomen, indien de dokter deze voor
schrijft. Hart, nieren, maag en dar
menstelsel moeten daarbij volkomen
gezond zijn.
Vetzucht ontstaat zeÈr vaak, door
dat de voeding te rijkelijk is in ver
houding tot hetgeen het lichaam ver
bruikt, zoodat met deze .twee factoren
rekening gehouden moet worden.
Zeer vaak heeft reeds een belang
rijke gewichtsvermindèring plaats,
indien men zich beperkt met de toe
name van voedsel, vooral van vef en
koolhydraten, verder geen suiker en
meelspijzen gebruiken en niet al te
veel drinken. Het beste is om weinig
of geen boter te gebruiken, geen soep,
jus, vet vleesch, spek, ham, paling,
zalm, aardappelen, chocolade, gebak,
koek, e.d. Geen wit doch bruin brood
eten, en rijkelijk groenten en vruch
ten. Als de ma^g ?ich in den beginne
doet voelen dan néme men een appel.
In sommige gevallen- is rauwkost
aan te raden, doch d?in moet men over
een sterke maag beschikken, die geen
last ondervindt .van de onverteerbare
celstoffen of wjtarbij de maagzenu
wen geen parteiï'épelen.
Een fruit- of, ipelkdag per week
verricht in zeer^vele gevallen won
deren. Op vrèphtendagen mag men
geen willekeurigs hoeveelheden fruit
eten, doch 1 K.(?. a^pöls en enkele
sinaasappels pe? dag.
Op een melkdag wordt 1 L. melk
gebruikt, verdeeld over den geheelen
dag, terwijl naar verkiezing een klei
ne portie ongezoete appelmoes al dan
niet gebruikt kan worden. Strengere
kuren zullen wij niet noemen, daar
het toepassen hiervan zonder medisch
advies geenszins ongevaarlijk is. Op
dieetdagen moet de betrokkene zich
niet te veel inspannen en zoo mogelijk
's middags rusten of vroeg naar bed
gaan.
De veel aangeprezen vermagerings
middelen hebben meestal een afvoe
rende werking, waardoor het veel ge
noten voedsel minder „ausgenutzt"
wordt. Zij zijn echter lang niet alle
even onschadelijk, niet alleen darm
stoornissen, doch ook veel ernstiger
ziekten van hart en andere organen
zijn er veelal het gevolg van.
Beperking van voedselopname al-
leen is niet voldoende, doch ook meer j
lichaamsbeweging is noodzakelijk, t
Zweetbaden bevorderen het verbran-
dingsproces slechts zeer weinig, doch ij
scheiden het overmatige vocht uit het J
Hp
lichaam af, in den beginne met goed
gevolg, later is het resultaat .slechts
zeer gering.
Indien men meent, dat een huis
vrouw door haar geregelde bezighe
den genoeg lichaamsbeweging heeft,
is men op een dwaalweg. Een door
snee huishouding, met moderne tech
nische hulpmiddelen kan een gevoel
van moeheid aan armen en beenen
geven, doch zet allerminst alle spie-
rengroepen in beweging. Gymnasti
sche oefeningen zijn daarnevens ge-
wenscht, evenals flinke wandelingen.
Zwemmen helpt niet altijd afdoende,
in vlug tempo zwemmen, een- en twee
maal per week is het best.
Massage kan ook dikwijls het ge-
wenschteqpel helpen bereiken, doch
voor gezonde menschen zijn actieve
bewegingen te verkiezen boven pas
sieve. Wanneer men op bepaalde
plaatsen alleen vettoename consta
teert als b.v. aan den hals of^op de
heupen, kan plaatselijke massage hei
hen.
Het innemen van bepaalde ontvet-
tingspreparaten in het bijzonder van
schildklier mag niet anders geschie
den dan onder medisch toezicht, aan
gezien deze een sterken invloed uit-
ofenen op hart en nieren.
Ook alle gevallen van behandeling
van ziekelij ke vetzucht behooren door
den medicus behandeld te worden,
aangezien deze veelal een gevolg is
van een verminderde werking der in
wendige klieren.
Buitengewoon voorzichtig moet
men trouwens altijd zijn met het toe
passen der kuren, doch zeker waar
het vrouwen geldt, die den middel
baren leeftijd bereiken.
Aan het jonge, nog groeiende orga
nisme mag nimmer door middel van
hongerkuren het noodige voedsel ont
houden worden. De overdreven angst
van vele vrouwen en meisjres, om toch
alsjeblieft maar niet dikker te wor
den, heeft menigeen ernstige ziekten
bezorgd.
Het krachtige hart van jonge vrou
wen maakt het mogelijk, dat het ver
brandingsproces door het beoefenen
van sport, bevorderd wordt en be
paalde kuren zijn voor haar niet noo
dig. Iets anders is het voor vrouwen,
die in de wissel jaren zijn, wier in
wendige klieren veel minder goed
werken, waardoor stoornissen in de
stofwisseling ontstaan, die een uiterst
langzaam verbrandingsproces geven,
Aangezien zich op dezen leeftijd
meermalen hartverzwakking voor
doet, evenals een onvoldoende circu
latie van het bloed, te hooge bloed
druk e.d. is het noodig medisch advies
in te winnen, waar vetzucht de over
hand dreigt te nemen.
Welke methode men ook volgt om
het gewicht te doen verminderen,
één ding garandeert slechts een gun
stig gevolg, d.i. consequent doorzet
ten en niet „nu en dan" eens zondi
gen. Tenslotte moet ons de raad van
het hart om vooral niet te overdrijven
in het toepassen van een of ander
dieet, doch den gulden middenweg te
volgen, wil niet het middel ernstiger
blijken te zijn dan de kwaal en de
slanke lijn bekocht moet worden met
overspannen lenuwen en erger.
Vermageringskuren, mits pndei
medisch toezicht en met volharding
doorgezet, zullen niet in enkele we
ken, doch zeker langzaam het ge-
wenschte resultaat doen bereiken.
Roeland van Ruyven brengt in het
weekblad „Eva" hulde aan Annie van
der Lugt Melsertvan Ees in ver
band met het 500 maal spelen van
„Boefjo".
„Vijfhonderd maal „Boefje" te zijn,
is een kunststuk, waarin wij, die ons
enkel buiten „de planken" bewegen,
ons nauwelijks kunnen indenken. Die
aan geluk zoo arme, zielige figuurtjes
weet zij met een ontroerend groote
soberheid zoo waar, zoo echt, zoo zui
ver te maken. Onwillekeurig denken
wij hierbij aan haar zoo prachtig ge
speelde rol van 't in haar liefde tekort
gedane jonge vrouwtje in„Ga nooit
van me weg" (Escape me never),
waarin zij met een nergens theatrale
zieligheid de berusting uitdrukt en
zich de troostwoorden opdringt, die
haar heenzetten over een huilbui. In
dat genre is Annie van Ees groot en
fijnzinnig en die afkeer in haar van
valsche pathos, van tooneeleffecten
met moedwillige overdrijving legt ons
de verplichting op, bij ons oordeel
over haar als artiste, haar gave kun-
stenaresseziel hoog aan te slaan. Zij
zal nooit 't laaiende, het barnende van
een Mevrouw Mann krijgen, ook nooit
het klassiek-pathetische van een Se-
gon-Weber of 't rauwe, tragiscne van
een Agnes .Straub, maar daartegen
over staat, dat zij aan natuurlijkheid
van uitbeelding, aan innerlijke sober
heid, aan rake aanvoeling wan mis
deelde zielen een schat in zich bezit,
die feitelijk nog te weinig is gewaar
deerd. In dat verband herinneren wij
ons ook nog met blijde herinnering
haar simpele creatie in mevr. Over-
duyn-Heyligers' „De Concubine",
haar „Leontientje", haar „Vlinder
tje", waarin ze verdrukten, teleurge-
stelden in 't leven uitbeeldde met zie-
„HET ENGELSCHE HUWELIJK" IN DE REUNIE-BIOSCOOP.
ADOLF WOHLBRÜCH, RENATE MüLLER
DE VERTOLKERS DER HOOFDROLLEN.
't Is ongelooflijk hoe weinig vrou
wen zorgen voor goede voetverzor
ging. Aan gelaat en handen besteden
zijn alle aandaèht, gebruiken stoom
baden en crèmes, laten zich de han
den manicuren en denken er in het
minst niet aan, dat ook de voeten hun
eischen stellen. Deze moeten het ge-
heele lichaamsgewicht dragen, doch
worden desondanks vaak nog in
hauw schoeisel gewrongen.
Vooral huisvrouwen klagen veel
over pijn in de voeten, dikke enkels
en brandende voetzolen, hetgeen in de
meeste gevallen een gevolg is van on
voldoende verzorging.
Wanneer men de voeten niet
„voelt", kan men veel meer en veel
beter werken, want niets is meer
drukkend, dan pijnlijke voeten, die op
het geheele wezen inwerken.
Gelukkig worden reeds veel min
der abnormaal hooge hakken gedra
gen, dan tot voor korten tijd het geval
was. De mode spreekt thans een
woordje mee en decreteert zelfs veel-
I al bij de zeer gekleede japonnen schoe_
nen met lage hakken. Toch moet men
i in huis ook weer niet op schoenen zon
der hak loopen; één vari bescheiden
afmetingen en.een flink draagvlak is
het beste.
Oververmoeide voeten moeten ee.^
bad hebben, waaraan dennenaaldeii^
of badzout zijn toegevoegd, waardoor
de circulatie van het bloed verbetert
en koude voeten verdwijnen; de spie
ren krijgen meer weerstand.
Indien men een zeer goedkoop voet
bad wenscht te nemen, voegt men op
elke twee liter water een mespunt
aluin en houdt de voeten hier tien
minuten in, daarna gaat men nog
eenige minuten liggen met de voeten
iets hooger.
Het masseeren der voeten kost niet
veel tijd. Men doet een weinig vette
crème of vaseline op de vingertoppen
en masseert van de teenen af naar het
been toe met stevigen druk.
Het eten is een nuttig en heilzaam,
maar ook een aangenaam iets.*Door
alle eeuwen heen heeft zoowel de wijze
als de mate van eten de aandacht ge
trokken van kroniekschrijvers en an
deren. De Haagsche Post haalt een en
ander uit de meest verschillende ge
schriften over dit thema aan, en wjj
willen uit haar artikel enkele passa
ges weergeven, die ook onze lezeres
sen belang zullen inboezemen.
Het artikel haalt iets aan uit de sta
tuten van de „Compagnia della Lesi-
na" van 1601. Daarin worden de leden
van de Compagnia uitdrukkelijk ge
waarschuwd tegen het gebruik van
vork en lepel. „Onzen leden zij aanbe
volen, lepels en vorken verre te hou
den van hun eettafel. Heeft Moeder
Natuur ons niet vijf vingers gegeven
aan iedere hand? Waarom zouden wij
dan die onvolprezen Moeder beleedi-
gen door gebruik te maken van de
domme instrumenten, die veeleer ge
schapen schijnen om hooi te verladen
dan onze kostelijk spijzen? Wij Lesi-
nanten behoorên ons niet af te geven
met de ontaarde schepselen, die alles
wat zij in hun buurt krijgen in stuk
ken zagen, wjj zullen ons van onze
handen bedienen, vol verachting voor
die mechanische werktuigen, die het
huishouden duurder maken dan het
reeds is, daar zelfs hun onderhoud
nog geld kost!" Honderd jaar later
komt Melchior Gioia in zijn „Nuovo
Galateo" (1702) nog met eetregels
aandragen, die geen hoogen dunk bij
ons achterlaten over de toenmalige
cultuur ten opzichte van de eetmanie
ren. Hij geeft den raadniet zoo maar
in het brood te happen, maar het met
de hand of met een mes in stukken te
deelen. Men behoort te eten zonder
luid te smakken. De hap, die op
iemands lepel ligt, behoort men niet
te besnuffelen ,want dat kan op een
gastheer een onaangenamen indruk
maken. Men moet met zijn eigen lepel
niet in andermans borden roeren,
i lige en berustende weemoed en waar
bij ze de klippen van sentimentaliteit
meestelijk wist te omzeilen.
Anni van Ees heeft meerdere gen
res beproefd, maar nergens kwam zij
uit de proeve zóó gaaf voor den dag
dan in die stukken, die van haar geen
groote furorescènes, geen extatische
effecten opeischen. Elke actrice lig
gen die rollen 't best, die mei haar
innerlijke wezen, haar temperament
en haar mentaliteit 't meest accoord
gaan. „Natuur en waarheid" beheer-
schen de vertolkingen van Annie van
Ees, als zij komt te staan voor een rol,
die haar aan den lijve, of beter ge
zegd aan de ziel is aangemeten. En
tot die rollen behoort ook 't tusschen
kwaad en goed heen en weer geslin
gerde „Boefje".
Dat mevr. v. d. Lugt zich aange
trokken gevoelt tot „de verdrukte zie
len" en ook de spontane loslippigen
met het desnoods, onparlementaire
woord, maar met het hart op de juiste
plaats, zoo raak weet te geven, is een
sterk bewijs van haar op gevoelig
heid gebaseerde natuurlijke aanleg
als actrice. Ze heeft geen rozig ge
schminkte sentimenteelheid noodig
om tot de harten te spreken. Juist in
zulke momenten zoekt zij den juis-
ten toon der ingehoudenheid, die
niet te koop loopt met inner
lijk ontroerende belevenissen. DM
vooral loven wij zoozeer in haar en
wij juichen de gelegenheid toe, die
ons ongewild aanleiding geeft, die
groote negatieve kwaliteit van de
kunstenares Annie van Ees even naar
voren te brengen. Psychisch ligt een
rol als „Madame Sans Gêne'r, de
vrouw van 't rappe woord, haar uit
stekend, hiaar physisch hebben wi)
haar niet de figuur kunnen vinden,
die past bij de voorstelling, welke
men zich van deze struische vrouw
maakt, evenmin als wij „Marguerite
Gauthier" in haar sentimenteele de
mi-mondaine romantiek van gebroken
geliefde eh stervende courtisane een
figuur vinden, die accoord gaat met
de psyche van Annie van Ees, welke
psyche bij haar vertolkingen zoo'n
sterke en overwegende stem in 't ka
pittel doet hooren.
Met een en ander willen wij dus
enkel zeggen, dat Annie van Ees zich
zelf als kunstenares moet blij van; de
rol moet in haar eigen gemoed weer
klank vinden, resonneeren in eigen
ziel. En dan schept ze creaties als
haar rol in „Escape me never".
Naast de sobere gevoelskunstena-
res die iy is, is zij ook een humoris
tisch talent, waarin haar ziu voor
„gaminerie", geestig-kwajongensach
tige overmoed haar de plaats, aan
wijzen, die zij 't beste meent in te
kunnen nemen.
En daarom ligt juist een rol als die
van „Boefje" haar zoo wondergoed,
omdat deze een mengeling is van
volkshumoristische spontaanheid en
van tot aan de grenzen van 't senti
menteele gaande gevoeligheid. f
evenmin moet men eten, dat men
reeds op zijn bord gelegd had, terug
leggen in de schaalhet is onwelvoe-
gelijk om beenen en vruchten putten
af te knagen of uit te zuigen.
Ook de Duitsche „tafelmeesters"
hadden een en ander op de eetmanie
ren van hun tijd af te dingen, zij
waarschuwen bijvoorbeeld tegen het
aflikken van besmeurde handen, le
pels, messen of vorken. Z(j maken er
op opmerkzaam, dat het servet daar
toe dient. Overigens is de toon van
de raadgevingen dier heeren zelf niet
altijd van de' fijnste, bijvoorbeeld als
in een van die boekjes, een uitgaafje
uit de tweede helft van de zeventiende
eeuw, het advies gegeven wordt„De
mond mag nooit smerig zijn, is hij
vuil,, dan wissche men het niet af met
de hand, maar doe het uitvoerig met
het servet! Wanneer de spijzen u niet
bevallen, sfc>uug ze dan niet halfge-
kauwd op den vloer." Elders krijgen
de goede burgers, die deel willen ne-
„Een meisje keert terug", door
Louise Franken, uitgave Hollandia-
Drukkerü, Baarn.
Een meisje keert terug" is de le
vensgeschiedenis van Ellen Kraus,
een jong meisje uit een Amsterdam-
sche Joodsche familie. Het meisje is
bjj familie groot gebracht en eerst als
ijj volwassen is verneemt zij dat haar
moeder, toen zij zelf nog maar een
ileine baby was, op groote verzoen
dag van haar vader is weggeloopen.
De vader is later weer getrouwd, zijn
onders hebben dat zoo voor hem in
orde gebracht, maar nooit hebben zij
de moeder van Ellen vergeven wat zij
de familie heeft aangedaan. Dat de
vrouw, een Duitsche, artistiek en zeer
intelligent, het bij de familie van haai
man niet kon uithouden, was nooit in
hun hoofd opgekomen. Het kind
bracht haar jeugd door bij de familie
van de moeder, later woonde zij in
Amsterdam bij de familie Krans.
De schrijfster vertelt van dit gezin
op zeer boeiende wijze en bovenal
treft in het boek de met groote liefde
geteekende figuur van een oude zon
derling met een groot hart. Het is
ongetwijfeld een boeiende psycholo
gische roman.
Muziek, t(L den Meinacht", door
Marie Gevers. Uitgave Zuid-HoÜand-
sche Uitgevers-Maatschappij, Den
Haag.
De Vlaamsche schrijfster Marie
Gevers voert den lezer binnen in het
Vlaamsche land. Haar roman is als
het ware een gedicht in proza, het is
rijk van taal en rijk aan actie.
Een heftige passie wordt verteld
door een kind-getuige, dat elke epi
sode slechts kent door opgevangen
praatjes, doch het zijn de goede smaak
en de evenwichtigheid van de dthrijf-
ster, die hebben belet dat er een kwasi
naief verhaal ontstond, of dat een
figuurtje werd geschapen, naief, we-
tend. Er ontbrandde een fel liefdes
avontuur, zonder excuse, zonder aan
beveling, zonder schalkschen blik van
verstandhouding, alleen als een sim
pel en sterk natuur-gebeuren.
En dit boeiend litterair schilderij is
gevat in de lijst van die rustige na
tuur, die koele sfeer, welke zoo eigen
zjjn aan de stille Vlaaïhsch-Neder-
landsche landgoederen.
Dr. Martin J. Premsela verzorgde
de Nederlandsche bewerking, terwijl
Rie Cramer met een frisch 4-kleuren-
ontwerp uitstekend een warm-getin-
te, dichterlijke sfeer wist te scheppen.
„Taranton"door J. P. Valkema
Blouw. Uitgave N.V, Uitgevers-Mij.
„De Tijdstroom", Lochem.
Deze roman vertelt de geschiede
nis van Monsieur d'Arantine en zijn
zoon, de 18-jarige zoon Nicolas. Nico
las maakt naam als violist. De Pa-
rij sche salons staan voor hem open.
Tengevolge van de Juli-revolutie in
1830, de roman speelt in dien tijd,
wordt de jonge musicus uit Frankrijk
verbannen en woont geruimen tij*d in
Den Haag, Later keert hij weer naar
Parijs terug, vergezeld van zijn jonge
vrouw, een Hollandsche freule, die
voor hem het ouderlijk huis is ont
vlucht. Door de weinig zelfstandige
Tarantini loopt het huwelijk eerst op
een mislukking uit. Later vinden Do-
rabella en Tarantini elkaar weer
terug en wordt het leven tusschen
deze jonge menschen op een nieuwen
grondslag voortgezet.
„De kleine practische Woning",
door Paul Bromberg. Uitgave N.V.
Uitgevers-Mij. „Kosmos", Amster
dam.
In dit nieuwe boek over de inrich
ting van de kleine woning, is Paul
Bromberg uitgegaan van het type
weekend-huis, als voorbeeld van be
knopt en toch geriefelijk wonen. Het
bevat een groot aantal afbeeldingen
van weekend- en zomerhuisjes, met
plattegronden, constructie-details en
foto's van interieurs. Niet alleen
weekend-huisjes voor kleine beurzen,
maar ook grootere typen, die aan
meer verwende smaak zullen voldoen.
Maar niet slechts voor hen, wier ver
langens uitgaan naar het bezit van
een gezellig weekend-verblijf, bevat
dit boek veel wetenswaardigs. Het is
van groot nut voor allen, die zich een
woning wenschen in te richten of hun
huis willen moderniseeren, ongeacht
of het een stadswoning of een landhuis
betreft, en daarbij streven naar een
practische, comfortabele, arbeidbe-
sparende en tevens smaakvolle inrich
ting.
men aan gastmalen, den raad nooit
hun neus in het tafellaken te snuiten.
Van deze eetregels tot de grondbegin
selen van gastronomischen welstand,
die de Fransche schrijver en fijnproe
ver Grimod de la Rey in het begin der
negentiende eeuw heeft gepubliceerd,
is een groote afstand afgelegd.
In zijn „Dictionnaire de la Cuisine"
vertelt Alexander Dumas over dezen
beroemden „gourmand" Grimod de
volgende anecdote. Grimod was eens
's avonds, door de invallende duister
nis verrast, een dorpsherberg binnen
gegaan om alvast wat te eten, doch
kon niets krijgen, daar de waard
hem zei eenvoudig niets te hebben.
Toen Grimod nu door een paar glas-'
ruiten zeven kalkoensche hanen bo
ven het vuur zag braden, ontstak hij
in woede. En toen hij van dien bibbe
renden waard vernam, dat een heer
uit Parijs hem al zijn hanen had be
steld, en dat hij dus werkelijk niets
meer over had, snelde de beroemde
lekkerbek de kamer in, waaV die Pa-
rij zenaar moest verblijven... en stond
voor zijn zestienjarigen zoon. „Jij",
ze» Grimod, „heb jij zeven kalkoen
sche hanen noodig voor je avond
eten?" „Monsieur", antwoordde
zoonlief met een beminnelijke lach,
"ik begrijp, dat ik als zoon uit uw
huis niet tevreden mocht zijn met
kalkoensche hanen, maar er was hier
nmts anders." „Inderdaad passen
kapoenen en fazanten beter by ons",
antwoordde Grimod, „maar ik heb
het nu hierover, dat je er zeven tege
lijk bestelt." „Vader", antwoord
de de jongen, „er waren hier alleen
kalkoensche hanen en ik heb u zelf
ooren zeggen, dat van een kalkoen-
^hen haan alleen de „sot l'y laisse"
z-g. „dominee's-neusje") goed
»Ik vind je gedrag een beetje
duur",
zei de vader, „maar ik er
ft niet onverstandig." Zoo werd
grootste lekkerbek en tafel-philo-
J°°f van zijn tijd door zijn zoon over
troefd.
door MARTINE WITTOP KONING.
We kwamen in een vorig artikel tot
de conclusie, dat het in elk gezin aan
beveling verdient om dagelijks, een
zekere hoeveelheid kaas (Va a 1 ons
per persoon) in het dagrantsoen op
te 'nemen.
Succes van een dergelijken maat
regel echter is alleen te verwachten
als we eentonigheid trachten te ver
mijden, en we willen ons dus dezen
keer bezighouden met het bespreken
van verschillende moogelijkheden, die
zonder moeite en kosten door de huis
vrouw kannen worden aanvaard.
<8tel ten eerste het veel voorkomen
de geval, dat er oud brood in de trom
mel is achtergebleven, hetzij als snee
tjes of al geheel. Een gewone manier,
om hiervan op smakelijke wijze ge
bruik te maken, is het roosteren van
het in sneetjes verdeelde brood, dat
daarna gesmeerd wordt en misschien
nog belegd met het een of ander.
Legt U nu eens tusschen twee ge
smeerde of ongesmeerde sneden (het
smeren is in dit geval van minder be
lang )een flinke plak kaas; legt U
dan de dubbele boterhammen in de
droge koekenpan en laat ze op een
klein" gasvlammetje (of op de kachel
plaat) zachtjes bruin roosteren. In
dien tijd zal de tusscheniiggende kaas
door de warmte smelten en zoodoende
de twee sneden aan elkaar hechten,
en 't resultaat zal zijn een lekkere ge
roosterde boterham met een laagje
weeke kaas ertusschen.
Misschien denkt de een of ander
aan t\e z.g. gebakken kaassandwiches
bij het lezen van dezen raad? Die wor
den echter beschouwd als een lekker
nijtje (by de thee b.v.). en vragen,
omdat ze niet geropsterd maar ge
bakken worden heel wat meer boter,
zoodat ze zeker niet tot de zuinige da
gelij ksche gerechten zijn te rekenen.
Onze geroosterde sandwiches zijn
flinke boterhammen, zooals we ze in
de broodbak gewend zyn en ze kosten
ons heel weinig meer dan de koude
In Zwarte Rozen" vervult zij
een hoofdrol.
Zooals wy reeds in het kort heb
ben bericht, vervaardigt de Ufa thans
weer een film met Lilian Harvey en
Willy Fritsch, die onder den titel
„Zwarte Rozen" zal worden uitget
bracht.
In de Uf a-ateliers te Neubabelsberg
heeft men een groot slot opgebouwd,
een prachtig park is er aangelegd,
waar zich het drama van een door ge
rechtsdienaren achtervolgden Fin-
schen vrijheidsheld zal afspelen. Maar
vóór het zoover was, vóórdat met de
opnamen een aanvang kon worden ge
maakt, kwam er nog heel w,at kijken
en kwamen er honderden menschen
aan te pas, om de organisatie, het
manuscript, het draaiboek en alle mo
gelijke andere dingen, die aan de tot
standkoming van een groot filmwerk
voorafgaan ,voor te bereiden.
De productieleider van deze film
bijvoorbeeld is reeds maanden tevo
ren naar Londen vertrokken, om met
Lilian Harvey, die toêntertijd in Lon
den woonde, het een en ander te be
spreken. Men heeft haar toen tal van
manuscripten voorgelegd. Lilian liet
haar keus vallen op een ernstige rol,
waartoe zij zich erg voelde aangetrok
ken. Zij wil, zoo verklaarde ze, even
als velen voor haar, nu eens niet lan
ger opgesmukte, vroolyke jongemeis-
jes-rollen spelen. Wel wilde ze graag
dansen en paardrijden. Ze wil beslist
geen stijve, onwaarschijnlijke rollen
vervullen, Lilian wil thans menschen
in moeilijke en zware oogenblikken
uitbeelden.
In „Zwarte Rozen" is zij een ge
vierde danseres, die door een politieke
vrijheidsbeweging het stuk speelt
ten tijde van den vrijheidsoorlog in
Finland omstreeks 1905 in psy
chologische moeilijkheden geraakt en
zich zelf opofferend, den jongen held
steunt en beschermt.
De schitterende natuur in Finland,
de haven van Helsmgfiqrs, Finsche
volksgebruiken en -zeden zullen den
achtergrond van de handeling vor
men.
LILIAN HARVEY.
Van „Zwarte Rozen" wordt een j
Duitsche, -Engelsche en Fransche ver
sie vervaardigd. C. J. Braun en Wal
ter Supper hebben den Duitschen
tekst geschreven. Vier maanden lang
heeft men er aan gewerkt, passages
geschrapt, nieuwe ingevoegd, verbe
terd, totdat men een deugdelijk draai
boek had.
In de muziek van Kurt Schroeder
zijn in sterke mate Finsche volks- en
vrijheidsliederen verwerkt.
Zij zal de rol van gevierde danse
res en liefhebbende vrouw in alle ver
sies vervullen. Dat op zichzelf is reeds
een prestatie van belang, die nog door
geen andere actrice geleverd is.
Terwijl Willy Fritsch, als de Fin
sche student, die voor de „brutale ge-
weldsheerschappij" der Russen vluch
ten moet, zijn rol slechts éénmaal
heeft te spelen, moet Lilian driedub-
belen arbeid verrichten. En a's men
dan weet, hóe vaak een scène moet
worden herhaald, alvorens tot op
name kan worden overgegaan, dan
kan men zich een denkbeeld vorhien
van de inspanningen, die Lilian Har
vey zich getroosten moet.
Hoe vaal bont weer zijn schitterenden glans
terugkrijgt.
PL 19/
Door met de hand over Uw bont te wrij
ven of de haren te betasten wordt Uw bont
mat en vaal. Om het weer den schitterenden
glans terug te geven, is het aan te bevelen
het bont met een in gezuiverde benzine ge
drenkt lapje in te wrijven, zoodat deze
geheel in de haren doordringt. Dan herkrijgt
Uw bont zjjn vroegeren luister.
boterhammen met kaas: alleen het
gasvlammetje, dat er eenige minuten
voor noodig is.
Een ander geval: we hebben van
het vorige middagmaal een restje
stamppot overgehouden niet ge
noeg om het met succes nog weer in
den warmen maaltijd dienst te laten
doen, maar toch wel de moeite waard
om het by de boterham te benutten.
Dat restje nu hutspot, zuurkool-,
savoyekool, koolraap- of uienstamp-
pot warmen we op onder toevoe
ging van per persoon b.v. x/% ons ge
raspte kaas. Het verwarmde mengsel
wordt juist door de smeltende kaas
smakelijk „smeuïg" en kan nu als zeer
voedzaam hapje op of bij de al of niet
gesmeerde boterhammen .worden ge
geven. Ik wed, dat er maar weinigen
zullen zijn, die deze nieuwigheid niet
met enthousiasme aanvaarden!
Behalve voor een restje stamppot
past dezelfde bereidingswijze ook uit
stekend voor een hapje aardappel-
purée.
Dit, wat liet op goedkoope wijze
voedzamer maken van de boterham
betreft; ook de wiarme maaltijd ech
ter stelt ons in de gelegenheid om
kaas op velerlei wjj ze te benutten.
Ik herinner aan de in de omstreken
van Gouda bekende „kaasdoop",
waarover ik in eeai vorig artikeltje
reeds de noodige inlichtingen gaf, en
aan den „stamppot van savoye kool
met kaas", die ook reeds vroeger is
behandeld.
Het spreek vanzelf, dat verschillen
de andere groenten da n juist savoye
kool zich ook uitsteken*! met geraspte
kaas als stamppot laten verwerken;
ik noem hier b.v. hutspot, zuurkool,
koolraap, uien, knolselderij, enz. Na
dat op de bekende wijze de stamppot
tot stand is gekomen, mengen we er
per persoon ruim x/% ons geraspte
kaas door en laten die door en door
heet worden, totdat ze smelt.
Een ander smakelijk kaasgerecht
uit de buurt van Gouda afkomstig is
Gebakken aardappelen met kous
(4 personen).
li/2 K.G. koude, gekookte aardap
pelen, 3 ons jonge kaas, 1 ons boter.
Laat de boter in de koekenpan heet
worden, doe er de in niet te dunne
plakken gesneden aardappelen in en
schudt die telkens in de pan rond, tot
ze goudbruin gebakken zijn. Voeg er
dan de in blokjes gesneden kaas bij
en laat die vlug even meebakken.
Geef bij dit .gerecht b.v. andijvie-
sla of bietensla (ook wel een meng
sel van die beide)deze eenvoudige
maaltijd zal dan zonder verdere aan-
van de sucade wordt eveneens fijn gehakt
en de rest in dunne reepjes gesneden.
Bloem en bakpoeder worden gezeefd en
daarna in een kom gedaan met de boter,
die met de vingertoppen met de bloem ver
mengd wordt, waarna alle ingrediënten er
bij gevoegd worden en tot een samenhan
gende bal gekneed, die wij uitrollen tot een
deeglap van 1 c-M. en op1 een ingevet bak
blik overbrengen, b.v. door middel van een
carton. Beleggen met reepjes sucade en 15
min. in den oven bakken.
Hamtoast.
200 gr. ham, 2% eetlepel bloem, zout,
peper, 2% h 3 d.L. melk, 2 eetlepels gehakte
peterselie,' 40 gr. boter, desnoods 1 ei.
De boter wordt gesmolten en met de bloem
tot een gelijke massa vermengd, daarna
voegen wij met kleine hoeveelheden de melk
bij totdat we een dikke gebonden saus heb
ben, waardoor we naar verkiezing nog een
geklopt ei roeren.
De fijngehakte ham, peterselie, zout en
peper worden door de saus geroerd, die nog
10 min. op een héél laag vuur moet door
koken. Uit oude sneedjes brood worden met
een waterglas rondjes gestoken die geroos
terd of in de koekepan aan beide kanten
gaar worden gebakken. We beleggen deze
rondjes met een dikke laag van dit meng
sel en dienen het warm op. Garneeren met
een toefje peterselie in het midden.
.«aasi
Speculaas.
500 gr. bloem, 1 theelepeltje bakpoeder,
ruim 1 Yi ons boter (margarine), 50 gr.
amandelen, 100 gr. sucade, mespunt gem
berpoeder, 2Yz theelepel fijne kaneel, 1
platte theelepel nagelgruis, 1 platte thee
lepel nootmuskaat, 3 4 4 etlepels melk, 225
gr. donkerbruine basterd suiker.
We vetten eerst ons bakblik in en be
strooien het luchtig met suiker. De aman
delen worden gebroeid, d.w.z. 10 min. in
warm water gezet, waarna de huidjes ge
makkelijk met duim en wijsvinger afgescho
ven worden, even in den oven of op den
kachel gedroogd en fijn gehakt. De helft
Zij: Op ons laatste feest heb ik een
compliment gekregen over mijn mooie tan
den.
Hij: Merkwaardig, stond u toen met
uw rug naar het gezelschap gekeerd?