De slanke lijn. Vijfhonderd maal Boefje. Voetbaden en Massage. w k V t vVS Van eten en van smulpapen. Nieuwe Uitgaven. Kaas brengt uitkomst. Lilian Harvey weer bij de Ufa. Recepten. Vermageringskuren vragen medisch toezicht. Volharding is noodig, door Mevr. G. C. Meyer-Schwencke. Corpulentie geeft de betrokken per sonen veel minder geschiktheid tot werken, vermindert het arbeidsver mogen en belast het hart overmatig. Het is dan ook doorgaans zeer begrij pelijk, dat de medicus*'uit een oog punt van gezondheid adviseert zoo veel mogelijk zorg te dragen, dat 1 gewichtsvermindering plaats vindt. Medicijnen mogen slechts worden ge nomen, indien de dokter deze voor schrijft. Hart, nieren, maag en dar menstelsel moeten daarbij volkomen gezond zijn. Vetzucht ontstaat zeÈr vaak, door dat de voeding te rijkelijk is in ver houding tot hetgeen het lichaam ver bruikt, zoodat met deze .twee factoren rekening gehouden moet worden. Zeer vaak heeft reeds een belang rijke gewichtsvermindèring plaats, indien men zich beperkt met de toe name van voedsel, vooral van vef en koolhydraten, verder geen suiker en meelspijzen gebruiken en niet al te veel drinken. Het beste is om weinig of geen boter te gebruiken, geen soep, jus, vet vleesch, spek, ham, paling, zalm, aardappelen, chocolade, gebak, koek, e.d. Geen wit doch bruin brood eten, en rijkelijk groenten en vruch ten. Als de ma^g ?ich in den beginne doet voelen dan néme men een appel. In sommige gevallen- is rauwkost aan te raden, doch d?in moet men over een sterke maag beschikken, die geen last ondervindt .van de onverteerbare celstoffen of wjtarbij de maagzenu wen geen parteiï'épelen. Een fruit- of, ipelkdag per week verricht in zeer^vele gevallen won deren. Op vrèphtendagen mag men geen willekeurigs hoeveelheden fruit eten, doch 1 K.(?. a^pöls en enkele sinaasappels pe? dag. Op een melkdag wordt 1 L. melk gebruikt, verdeeld over den geheelen dag, terwijl naar verkiezing een klei ne portie ongezoete appelmoes al dan niet gebruikt kan worden. Strengere kuren zullen wij niet noemen, daar het toepassen hiervan zonder medisch advies geenszins ongevaarlijk is. Op dieetdagen moet de betrokkene zich niet te veel inspannen en zoo mogelijk 's middags rusten of vroeg naar bed gaan. De veel aangeprezen vermagerings middelen hebben meestal een afvoe rende werking, waardoor het veel ge noten voedsel minder „ausgenutzt" wordt. Zij zijn echter lang niet alle even onschadelijk, niet alleen darm stoornissen, doch ook veel ernstiger ziekten van hart en andere organen zijn er veelal het gevolg van. Beperking van voedselopname al- leen is niet voldoende, doch ook meer j lichaamsbeweging is noodzakelijk, t Zweetbaden bevorderen het verbran- dingsproces slechts zeer weinig, doch ij scheiden het overmatige vocht uit het J Hp lichaam af, in den beginne met goed gevolg, later is het resultaat .slechts zeer gering. Indien men meent, dat een huis vrouw door haar geregelde bezighe den genoeg lichaamsbeweging heeft, is men op een dwaalweg. Een door snee huishouding, met moderne tech nische hulpmiddelen kan een gevoel van moeheid aan armen en beenen geven, doch zet allerminst alle spie- rengroepen in beweging. Gymnasti sche oefeningen zijn daarnevens ge- wenscht, evenals flinke wandelingen. Zwemmen helpt niet altijd afdoende, in vlug tempo zwemmen, een- en twee maal per week is het best. Massage kan ook dikwijls het ge- wenschteqpel helpen bereiken, doch voor gezonde menschen zijn actieve bewegingen te verkiezen boven pas sieve. Wanneer men op bepaalde plaatsen alleen vettoename consta teert als b.v. aan den hals of^op de heupen, kan plaatselijke massage hei hen. Het innemen van bepaalde ontvet- tingspreparaten in het bijzonder van schildklier mag niet anders geschie den dan onder medisch toezicht, aan gezien deze een sterken invloed uit- ofenen op hart en nieren. Ook alle gevallen van behandeling van ziekelij ke vetzucht behooren door den medicus behandeld te worden, aangezien deze veelal een gevolg is van een verminderde werking der in wendige klieren. Buitengewoon voorzichtig moet men trouwens altijd zijn met het toe passen der kuren, doch zeker waar het vrouwen geldt, die den middel baren leeftijd bereiken. Aan het jonge, nog groeiende orga nisme mag nimmer door middel van hongerkuren het noodige voedsel ont houden worden. De overdreven angst van vele vrouwen en meisjres, om toch alsjeblieft maar niet dikker te wor den, heeft menigeen ernstige ziekten bezorgd. Het krachtige hart van jonge vrou wen maakt het mogelijk, dat het ver brandingsproces door het beoefenen van sport, bevorderd wordt en be paalde kuren zijn voor haar niet noo dig. Iets anders is het voor vrouwen, die in de wissel jaren zijn, wier in wendige klieren veel minder goed werken, waardoor stoornissen in de stofwisseling ontstaan, die een uiterst langzaam verbrandingsproces geven, Aangezien zich op dezen leeftijd meermalen hartverzwakking voor doet, evenals een onvoldoende circu latie van het bloed, te hooge bloed druk e.d. is het noodig medisch advies in te winnen, waar vetzucht de over hand dreigt te nemen. Welke methode men ook volgt om het gewicht te doen verminderen, één ding garandeert slechts een gun stig gevolg, d.i. consequent doorzet ten en niet „nu en dan" eens zondi gen. Tenslotte moet ons de raad van het hart om vooral niet te overdrijven in het toepassen van een of ander dieet, doch den gulden middenweg te volgen, wil niet het middel ernstiger blijken te zijn dan de kwaal en de slanke lijn bekocht moet worden met overspannen lenuwen en erger. Vermageringskuren, mits pndei medisch toezicht en met volharding doorgezet, zullen niet in enkele we ken, doch zeker langzaam het ge- wenschte resultaat doen bereiken. Roeland van Ruyven brengt in het weekblad „Eva" hulde aan Annie van der Lugt Melsertvan Ees in ver band met het 500 maal spelen van „Boefjo". „Vijfhonderd maal „Boefje" te zijn, is een kunststuk, waarin wij, die ons enkel buiten „de planken" bewegen, ons nauwelijks kunnen indenken. Die aan geluk zoo arme, zielige figuurtjes weet zij met een ontroerend groote soberheid zoo waar, zoo echt, zoo zui ver te maken. Onwillekeurig denken wij hierbij aan haar zoo prachtig ge speelde rol van 't in haar liefde tekort gedane jonge vrouwtje in„Ga nooit van me weg" (Escape me never), waarin zij met een nergens theatrale zieligheid de berusting uitdrukt en zich de troostwoorden opdringt, die haar heenzetten over een huilbui. In dat genre is Annie van Ees groot en fijnzinnig en die afkeer in haar van valsche pathos, van tooneeleffecten met moedwillige overdrijving legt ons de verplichting op, bij ons oordeel over haar als artiste, haar gave kun- stenaresseziel hoog aan te slaan. Zij zal nooit 't laaiende, het barnende van een Mevrouw Mann krijgen, ook nooit het klassiek-pathetische van een Se- gon-Weber of 't rauwe, tragiscne van een Agnes .Straub, maar daartegen over staat, dat zij aan natuurlijkheid van uitbeelding, aan innerlijke sober heid, aan rake aanvoeling wan mis deelde zielen een schat in zich bezit, die feitelijk nog te weinig is gewaar deerd. In dat verband herinneren wij ons ook nog met blijde herinnering haar simpele creatie in mevr. Over- duyn-Heyligers' „De Concubine", haar „Leontientje", haar „Vlinder tje", waarin ze verdrukten, teleurge- stelden in 't leven uitbeeldde met zie- „HET ENGELSCHE HUWELIJK" IN DE REUNIE-BIOSCOOP. ADOLF WOHLBRÜCH, RENATE MüLLER DE VERTOLKERS DER HOOFDROLLEN. 't Is ongelooflijk hoe weinig vrou wen zorgen voor goede voetverzor ging. Aan gelaat en handen besteden zijn alle aandaèht, gebruiken stoom baden en crèmes, laten zich de han den manicuren en denken er in het minst niet aan, dat ook de voeten hun eischen stellen. Deze moeten het ge- heele lichaamsgewicht dragen, doch worden desondanks vaak nog in hauw schoeisel gewrongen. Vooral huisvrouwen klagen veel over pijn in de voeten, dikke enkels en brandende voetzolen, hetgeen in de meeste gevallen een gevolg is van on voldoende verzorging. Wanneer men de voeten niet „voelt", kan men veel meer en veel beter werken, want niets is meer drukkend, dan pijnlijke voeten, die op het geheele wezen inwerken. Gelukkig worden reeds veel min der abnormaal hooge hakken gedra gen, dan tot voor korten tijd het geval was. De mode spreekt thans een woordje mee en decreteert zelfs veel- I al bij de zeer gekleede japonnen schoe_ nen met lage hakken. Toch moet men i in huis ook weer niet op schoenen zon der hak loopen; één vari bescheiden afmetingen en.een flink draagvlak is het beste. Oververmoeide voeten moeten ee.^ bad hebben, waaraan dennenaaldeii^ of badzout zijn toegevoegd, waardoor de circulatie van het bloed verbetert en koude voeten verdwijnen; de spie ren krijgen meer weerstand. Indien men een zeer goedkoop voet bad wenscht te nemen, voegt men op elke twee liter water een mespunt aluin en houdt de voeten hier tien minuten in, daarna gaat men nog eenige minuten liggen met de voeten iets hooger. Het masseeren der voeten kost niet veel tijd. Men doet een weinig vette crème of vaseline op de vingertoppen en masseert van de teenen af naar het been toe met stevigen druk. Het eten is een nuttig en heilzaam, maar ook een aangenaam iets.*Door alle eeuwen heen heeft zoowel de wijze als de mate van eten de aandacht ge trokken van kroniekschrijvers en an deren. De Haagsche Post haalt een en ander uit de meest verschillende ge schriften over dit thema aan, en wjj willen uit haar artikel enkele passa ges weergeven, die ook onze lezeres sen belang zullen inboezemen. Het artikel haalt iets aan uit de sta tuten van de „Compagnia della Lesi- na" van 1601. Daarin worden de leden van de Compagnia uitdrukkelijk ge waarschuwd tegen het gebruik van vork en lepel. „Onzen leden zij aanbe volen, lepels en vorken verre te hou den van hun eettafel. Heeft Moeder Natuur ons niet vijf vingers gegeven aan iedere hand? Waarom zouden wij dan die onvolprezen Moeder beleedi- gen door gebruik te maken van de domme instrumenten, die veeleer ge schapen schijnen om hooi te verladen dan onze kostelijk spijzen? Wij Lesi- nanten behoorên ons niet af te geven met de ontaarde schepselen, die alles wat zij in hun buurt krijgen in stuk ken zagen, wjj zullen ons van onze handen bedienen, vol verachting voor die mechanische werktuigen, die het huishouden duurder maken dan het reeds is, daar zelfs hun onderhoud nog geld kost!" Honderd jaar later komt Melchior Gioia in zijn „Nuovo Galateo" (1702) nog met eetregels aandragen, die geen hoogen dunk bij ons achterlaten over de toenmalige cultuur ten opzichte van de eetmanie ren. Hij geeft den raadniet zoo maar in het brood te happen, maar het met de hand of met een mes in stukken te deelen. Men behoort te eten zonder luid te smakken. De hap, die op iemands lepel ligt, behoort men niet te besnuffelen ,want dat kan op een gastheer een onaangenamen indruk maken. Men moet met zijn eigen lepel niet in andermans borden roeren, i lige en berustende weemoed en waar bij ze de klippen van sentimentaliteit meestelijk wist te omzeilen. Anni van Ees heeft meerdere gen res beproefd, maar nergens kwam zij uit de proeve zóó gaaf voor den dag dan in die stukken, die van haar geen groote furorescènes, geen extatische effecten opeischen. Elke actrice lig gen die rollen 't best, die mei haar innerlijke wezen, haar temperament en haar mentaliteit 't meest accoord gaan. „Natuur en waarheid" beheer- schen de vertolkingen van Annie van Ees, als zij komt te staan voor een rol, die haar aan den lijve, of beter ge zegd aan de ziel is aangemeten. En tot die rollen behoort ook 't tusschen kwaad en goed heen en weer geslin gerde „Boefje". Dat mevr. v. d. Lugt zich aange trokken gevoelt tot „de verdrukte zie len" en ook de spontane loslippigen met het desnoods, onparlementaire woord, maar met het hart op de juiste plaats, zoo raak weet te geven, is een sterk bewijs van haar op gevoelig heid gebaseerde natuurlijke aanleg als actrice. Ze heeft geen rozig ge schminkte sentimenteelheid noodig om tot de harten te spreken. Juist in zulke momenten zoekt zij den juis- ten toon der ingehoudenheid, die niet te koop loopt met inner lijk ontroerende belevenissen. DM vooral loven wij zoozeer in haar en wij juichen de gelegenheid toe, die ons ongewild aanleiding geeft, die groote negatieve kwaliteit van de kunstenares Annie van Ees even naar voren te brengen. Psychisch ligt een rol als „Madame Sans Gêne'r, de vrouw van 't rappe woord, haar uit stekend, hiaar physisch hebben wi) haar niet de figuur kunnen vinden, die past bij de voorstelling, welke men zich van deze struische vrouw maakt, evenmin als wij „Marguerite Gauthier" in haar sentimenteele de mi-mondaine romantiek van gebroken geliefde eh stervende courtisane een figuur vinden, die accoord gaat met de psyche van Annie van Ees, welke psyche bij haar vertolkingen zoo'n sterke en overwegende stem in 't ka pittel doet hooren. Met een en ander willen wij dus enkel zeggen, dat Annie van Ees zich zelf als kunstenares moet blij van; de rol moet in haar eigen gemoed weer klank vinden, resonneeren in eigen ziel. En dan schept ze creaties als haar rol in „Escape me never". Naast de sobere gevoelskunstena- res die iy is, is zij ook een humoris tisch talent, waarin haar ziu voor „gaminerie", geestig-kwajongensach tige overmoed haar de plaats, aan wijzen, die zij 't beste meent in te kunnen nemen. En daarom ligt juist een rol als die van „Boefje" haar zoo wondergoed, omdat deze een mengeling is van volkshumoristische spontaanheid en van tot aan de grenzen van 't senti menteele gaande gevoeligheid. f evenmin moet men eten, dat men reeds op zijn bord gelegd had, terug leggen in de schaalhet is onwelvoe- gelijk om beenen en vruchten putten af te knagen of uit te zuigen. Ook de Duitsche „tafelmeesters" hadden een en ander op de eetmanie ren van hun tijd af te dingen, zij waarschuwen bijvoorbeeld tegen het aflikken van besmeurde handen, le pels, messen of vorken. Z(j maken er op opmerkzaam, dat het servet daar toe dient. Overigens is de toon van de raadgevingen dier heeren zelf niet altijd van de' fijnste, bijvoorbeeld als in een van die boekjes, een uitgaafje uit de tweede helft van de zeventiende eeuw, het advies gegeven wordt„De mond mag nooit smerig zijn, is hij vuil,, dan wissche men het niet af met de hand, maar doe het uitvoerig met het servet! Wanneer de spijzen u niet bevallen, sfc>uug ze dan niet halfge- kauwd op den vloer." Elders krijgen de goede burgers, die deel willen ne- „Een meisje keert terug", door Louise Franken, uitgave Hollandia- Drukkerü, Baarn. Een meisje keert terug" is de le vensgeschiedenis van Ellen Kraus, een jong meisje uit een Amsterdam- sche Joodsche familie. Het meisje is bjj familie groot gebracht en eerst als ijj volwassen is verneemt zij dat haar moeder, toen zij zelf nog maar een ileine baby was, op groote verzoen dag van haar vader is weggeloopen. De vader is later weer getrouwd, zijn onders hebben dat zoo voor hem in orde gebracht, maar nooit hebben zij de moeder van Ellen vergeven wat zij de familie heeft aangedaan. Dat de vrouw, een Duitsche, artistiek en zeer intelligent, het bij de familie van haai man niet kon uithouden, was nooit in hun hoofd opgekomen. Het kind bracht haar jeugd door bij de familie van de moeder, later woonde zij in Amsterdam bij de familie Krans. De schrijfster vertelt van dit gezin op zeer boeiende wijze en bovenal treft in het boek de met groote liefde geteekende figuur van een oude zon derling met een groot hart. Het is ongetwijfeld een boeiende psycholo gische roman. Muziek, t(L den Meinacht", door Marie Gevers. Uitgave Zuid-HoÜand- sche Uitgevers-Maatschappij, Den Haag. De Vlaamsche schrijfster Marie Gevers voert den lezer binnen in het Vlaamsche land. Haar roman is als het ware een gedicht in proza, het is rijk van taal en rijk aan actie. Een heftige passie wordt verteld door een kind-getuige, dat elke epi sode slechts kent door opgevangen praatjes, doch het zijn de goede smaak en de evenwichtigheid van de dthrijf- ster, die hebben belet dat er een kwasi naief verhaal ontstond, of dat een figuurtje werd geschapen, naief, we- tend. Er ontbrandde een fel liefdes avontuur, zonder excuse, zonder aan beveling, zonder schalkschen blik van verstandhouding, alleen als een sim pel en sterk natuur-gebeuren. En dit boeiend litterair schilderij is gevat in de lijst van die rustige na tuur, die koele sfeer, welke zoo eigen zjjn aan de stille Vlaaïhsch-Neder- landsche landgoederen. Dr. Martin J. Premsela verzorgde de Nederlandsche bewerking, terwijl Rie Cramer met een frisch 4-kleuren- ontwerp uitstekend een warm-getin- te, dichterlijke sfeer wist te scheppen. „Taranton"door J. P. Valkema Blouw. Uitgave N.V, Uitgevers-Mij. „De Tijdstroom", Lochem. Deze roman vertelt de geschiede nis van Monsieur d'Arantine en zijn zoon, de 18-jarige zoon Nicolas. Nico las maakt naam als violist. De Pa- rij sche salons staan voor hem open. Tengevolge van de Juli-revolutie in 1830, de roman speelt in dien tijd, wordt de jonge musicus uit Frankrijk verbannen en woont geruimen tij*d in Den Haag, Later keert hij weer naar Parijs terug, vergezeld van zijn jonge vrouw, een Hollandsche freule, die voor hem het ouderlijk huis is ont vlucht. Door de weinig zelfstandige Tarantini loopt het huwelijk eerst op een mislukking uit. Later vinden Do- rabella en Tarantini elkaar weer terug en wordt het leven tusschen deze jonge menschen op een nieuwen grondslag voortgezet. „De kleine practische Woning", door Paul Bromberg. Uitgave N.V. Uitgevers-Mij. „Kosmos", Amster dam. In dit nieuwe boek over de inrich ting van de kleine woning, is Paul Bromberg uitgegaan van het type weekend-huis, als voorbeeld van be knopt en toch geriefelijk wonen. Het bevat een groot aantal afbeeldingen van weekend- en zomerhuisjes, met plattegronden, constructie-details en foto's van interieurs. Niet alleen weekend-huisjes voor kleine beurzen, maar ook grootere typen, die aan meer verwende smaak zullen voldoen. Maar niet slechts voor hen, wier ver langens uitgaan naar het bezit van een gezellig weekend-verblijf, bevat dit boek veel wetenswaardigs. Het is van groot nut voor allen, die zich een woning wenschen in te richten of hun huis willen moderniseeren, ongeacht of het een stadswoning of een landhuis betreft, en daarbij streven naar een practische, comfortabele, arbeidbe- sparende en tevens smaakvolle inrich ting. men aan gastmalen, den raad nooit hun neus in het tafellaken te snuiten. Van deze eetregels tot de grondbegin selen van gastronomischen welstand, die de Fransche schrijver en fijnproe ver Grimod de la Rey in het begin der negentiende eeuw heeft gepubliceerd, is een groote afstand afgelegd. In zijn „Dictionnaire de la Cuisine" vertelt Alexander Dumas over dezen beroemden „gourmand" Grimod de volgende anecdote. Grimod was eens 's avonds, door de invallende duister nis verrast, een dorpsherberg binnen gegaan om alvast wat te eten, doch kon niets krijgen, daar de waard hem zei eenvoudig niets te hebben. Toen Grimod nu door een paar glas-' ruiten zeven kalkoensche hanen bo ven het vuur zag braden, ontstak hij in woede. En toen hij van dien bibbe renden waard vernam, dat een heer uit Parijs hem al zijn hanen had be steld, en dat hij dus werkelijk niets meer over had, snelde de beroemde lekkerbek de kamer in, waaV die Pa- rij zenaar moest verblijven... en stond voor zijn zestienjarigen zoon. „Jij", ze» Grimod, „heb jij zeven kalkoen sche hanen noodig voor je avond eten?" „Monsieur", antwoordde zoonlief met een beminnelijke lach, "ik begrijp, dat ik als zoon uit uw huis niet tevreden mocht zijn met kalkoensche hanen, maar er was hier nmts anders." „Inderdaad passen kapoenen en fazanten beter by ons", antwoordde Grimod, „maar ik heb het nu hierover, dat je er zeven tege lijk bestelt." „Vader", antwoord de de jongen, „er waren hier alleen kalkoensche hanen en ik heb u zelf ooren zeggen, dat van een kalkoen- ^hen haan alleen de „sot l'y laisse" z-g. „dominee's-neusje") goed »Ik vind je gedrag een beetje duur", zei de vader, „maar ik er ft niet onverstandig." Zoo werd grootste lekkerbek en tafel-philo- J°°f van zijn tijd door zijn zoon over troefd. door MARTINE WITTOP KONING. We kwamen in een vorig artikel tot de conclusie, dat het in elk gezin aan beveling verdient om dagelijks, een zekere hoeveelheid kaas (Va a 1 ons per persoon) in het dagrantsoen op te 'nemen. Succes van een dergelijken maat regel echter is alleen te verwachten als we eentonigheid trachten te ver mijden, en we willen ons dus dezen keer bezighouden met het bespreken van verschillende moogelijkheden, die zonder moeite en kosten door de huis vrouw kannen worden aanvaard. <8tel ten eerste het veel voorkomen de geval, dat er oud brood in de trom mel is achtergebleven, hetzij als snee tjes of al geheel. Een gewone manier, om hiervan op smakelijke wijze ge bruik te maken, is het roosteren van het in sneetjes verdeelde brood, dat daarna gesmeerd wordt en misschien nog belegd met het een of ander. Legt U nu eens tusschen twee ge smeerde of ongesmeerde sneden (het smeren is in dit geval van minder be lang )een flinke plak kaas; legt U dan de dubbele boterhammen in de droge koekenpan en laat ze op een klein" gasvlammetje (of op de kachel plaat) zachtjes bruin roosteren. In dien tijd zal de tusscheniiggende kaas door de warmte smelten en zoodoende de twee sneden aan elkaar hechten, en 't resultaat zal zijn een lekkere ge roosterde boterham met een laagje weeke kaas ertusschen. Misschien denkt de een of ander aan t\e z.g. gebakken kaassandwiches bij het lezen van dezen raad? Die wor den echter beschouwd als een lekker nijtje (by de thee b.v.). en vragen, omdat ze niet geropsterd maar ge bakken worden heel wat meer boter, zoodat ze zeker niet tot de zuinige da gelij ksche gerechten zijn te rekenen. Onze geroosterde sandwiches zijn flinke boterhammen, zooals we ze in de broodbak gewend zyn en ze kosten ons heel weinig meer dan de koude In Zwarte Rozen" vervult zij een hoofdrol. Zooals wy reeds in het kort heb ben bericht, vervaardigt de Ufa thans weer een film met Lilian Harvey en Willy Fritsch, die onder den titel „Zwarte Rozen" zal worden uitget bracht. In de Uf a-ateliers te Neubabelsberg heeft men een groot slot opgebouwd, een prachtig park is er aangelegd, waar zich het drama van een door ge rechtsdienaren achtervolgden Fin- schen vrijheidsheld zal afspelen. Maar vóór het zoover was, vóórdat met de opnamen een aanvang kon worden ge maakt, kwam er nog heel w,at kijken en kwamen er honderden menschen aan te pas, om de organisatie, het manuscript, het draaiboek en alle mo gelijke andere dingen, die aan de tot standkoming van een groot filmwerk voorafgaan ,voor te bereiden. De productieleider van deze film bijvoorbeeld is reeds maanden tevo ren naar Londen vertrokken, om met Lilian Harvey, die toêntertijd in Lon den woonde, het een en ander te be spreken. Men heeft haar toen tal van manuscripten voorgelegd. Lilian liet haar keus vallen op een ernstige rol, waartoe zij zich erg voelde aangetrok ken. Zij wil, zoo verklaarde ze, even als velen voor haar, nu eens niet lan ger opgesmukte, vroolyke jongemeis- jes-rollen spelen. Wel wilde ze graag dansen en paardrijden. Ze wil beslist geen stijve, onwaarschijnlijke rollen vervullen, Lilian wil thans menschen in moeilijke en zware oogenblikken uitbeelden. In „Zwarte Rozen" is zij een ge vierde danseres, die door een politieke vrijheidsbeweging het stuk speelt ten tijde van den vrijheidsoorlog in Finland omstreeks 1905 in psy chologische moeilijkheden geraakt en zich zelf opofferend, den jongen held steunt en beschermt. De schitterende natuur in Finland, de haven van Helsmgfiqrs, Finsche volksgebruiken en -zeden zullen den achtergrond van de handeling vor men. LILIAN HARVEY. Van „Zwarte Rozen" wordt een j Duitsche, -Engelsche en Fransche ver sie vervaardigd. C. J. Braun en Wal ter Supper hebben den Duitschen tekst geschreven. Vier maanden lang heeft men er aan gewerkt, passages geschrapt, nieuwe ingevoegd, verbe terd, totdat men een deugdelijk draai boek had. In de muziek van Kurt Schroeder zijn in sterke mate Finsche volks- en vrijheidsliederen verwerkt. Zij zal de rol van gevierde danse res en liefhebbende vrouw in alle ver sies vervullen. Dat op zichzelf is reeds een prestatie van belang, die nog door geen andere actrice geleverd is. Terwijl Willy Fritsch, als de Fin sche student, die voor de „brutale ge- weldsheerschappij" der Russen vluch ten moet, zijn rol slechts éénmaal heeft te spelen, moet Lilian driedub- belen arbeid verrichten. En a's men dan weet, hóe vaak een scène moet worden herhaald, alvorens tot op name kan worden overgegaan, dan kan men zich een denkbeeld vorhien van de inspanningen, die Lilian Har vey zich getroosten moet. Hoe vaal bont weer zijn schitterenden glans terugkrijgt. PL 19/ Door met de hand over Uw bont te wrij ven of de haren te betasten wordt Uw bont mat en vaal. Om het weer den schitterenden glans terug te geven, is het aan te bevelen het bont met een in gezuiverde benzine ge drenkt lapje in te wrijven, zoodat deze geheel in de haren doordringt. Dan herkrijgt Uw bont zjjn vroegeren luister. boterhammen met kaas: alleen het gasvlammetje, dat er eenige minuten voor noodig is. Een ander geval: we hebben van het vorige middagmaal een restje stamppot overgehouden niet ge noeg om het met succes nog weer in den warmen maaltijd dienst te laten doen, maar toch wel de moeite waard om het by de boterham te benutten. Dat restje nu hutspot, zuurkool-, savoyekool, koolraap- of uienstamp- pot warmen we op onder toevoe ging van per persoon b.v. x/% ons ge raspte kaas. Het verwarmde mengsel wordt juist door de smeltende kaas smakelijk „smeuïg" en kan nu als zeer voedzaam hapje op of bij de al of niet gesmeerde boterhammen .worden ge geven. Ik wed, dat er maar weinigen zullen zijn, die deze nieuwigheid niet met enthousiasme aanvaarden! Behalve voor een restje stamppot past dezelfde bereidingswijze ook uit stekend voor een hapje aardappel- purée. Dit, wat liet op goedkoope wijze voedzamer maken van de boterham betreft; ook de wiarme maaltijd ech ter stelt ons in de gelegenheid om kaas op velerlei wjj ze te benutten. Ik herinner aan de in de omstreken van Gouda bekende „kaasdoop", waarover ik in eeai vorig artikeltje reeds de noodige inlichtingen gaf, en aan den „stamppot van savoye kool met kaas", die ook reeds vroeger is behandeld. Het spreek vanzelf, dat verschillen de andere groenten da n juist savoye kool zich ook uitsteken*! met geraspte kaas als stamppot laten verwerken; ik noem hier b.v. hutspot, zuurkool, koolraap, uien, knolselderij, enz. Na dat op de bekende wijze de stamppot tot stand is gekomen, mengen we er per persoon ruim x/% ons geraspte kaas door en laten die door en door heet worden, totdat ze smelt. Een ander smakelijk kaasgerecht uit de buurt van Gouda afkomstig is Gebakken aardappelen met kous (4 personen). li/2 K.G. koude, gekookte aardap pelen, 3 ons jonge kaas, 1 ons boter. Laat de boter in de koekenpan heet worden, doe er de in niet te dunne plakken gesneden aardappelen in en schudt die telkens in de pan rond, tot ze goudbruin gebakken zijn. Voeg er dan de in blokjes gesneden kaas bij en laat die vlug even meebakken. Geef bij dit .gerecht b.v. andijvie- sla of bietensla (ook wel een meng sel van die beide)deze eenvoudige maaltijd zal dan zonder verdere aan- van de sucade wordt eveneens fijn gehakt en de rest in dunne reepjes gesneden. Bloem en bakpoeder worden gezeefd en daarna in een kom gedaan met de boter, die met de vingertoppen met de bloem ver mengd wordt, waarna alle ingrediënten er bij gevoegd worden en tot een samenhan gende bal gekneed, die wij uitrollen tot een deeglap van 1 c-M. en op1 een ingevet bak blik overbrengen, b.v. door middel van een carton. Beleggen met reepjes sucade en 15 min. in den oven bakken. Hamtoast. 200 gr. ham, 2% eetlepel bloem, zout, peper, 2% h 3 d.L. melk, 2 eetlepels gehakte peterselie,' 40 gr. boter, desnoods 1 ei. De boter wordt gesmolten en met de bloem tot een gelijke massa vermengd, daarna voegen wij met kleine hoeveelheden de melk bij totdat we een dikke gebonden saus heb ben, waardoor we naar verkiezing nog een geklopt ei roeren. De fijngehakte ham, peterselie, zout en peper worden door de saus geroerd, die nog 10 min. op een héél laag vuur moet door koken. Uit oude sneedjes brood worden met een waterglas rondjes gestoken die geroos terd of in de koekepan aan beide kanten gaar worden gebakken. We beleggen deze rondjes met een dikke laag van dit meng sel en dienen het warm op. Garneeren met een toefje peterselie in het midden. .«aasi Speculaas. 500 gr. bloem, 1 theelepeltje bakpoeder, ruim 1 Yi ons boter (margarine), 50 gr. amandelen, 100 gr. sucade, mespunt gem berpoeder, 2Yz theelepel fijne kaneel, 1 platte theelepel nagelgruis, 1 platte thee lepel nootmuskaat, 3 4 4 etlepels melk, 225 gr. donkerbruine basterd suiker. We vetten eerst ons bakblik in en be strooien het luchtig met suiker. De aman delen worden gebroeid, d.w.z. 10 min. in warm water gezet, waarna de huidjes ge makkelijk met duim en wijsvinger afgescho ven worden, even in den oven of op den kachel gedroogd en fijn gehakt. De helft Zij: Op ons laatste feest heb ik een compliment gekregen over mijn mooie tan den. Hij: Merkwaardig, stond u toen met uw rug naar het gezelschap gekeerd?

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1935 | | pagina 4