R m I „Ik behoef nog niet te regeeren." Het beste schoonheidsmiddel is: een gezonde slaap. Onze vruchtboomen in den Winter. FILMNIEUWS. Het naderende Kerstfeest. Siarn's kleine Koning Anaüda heeft nog een jaar „regeeringsverlof" Daytndeehng van een De Siameesche regeeringsraad als ook de Staatsraad hebben besloten, de terugroeping van den koning van Siam, den 10-jarigen Koning Ananda tot het einde van het jaar 1936 uit te stellen. Alzoo heeft de kleine vorst nog een jaar „regeeringsverlof KoningimMoeder krijgt een telegram. Via het Lausanner Telegraafkan toor is sedert 6 Maart 1935, toen de 10-jarige Ananda door de Siamee sche nationale regeering tot koning werd geproclameerd, menig telegram in het stille huis in de nabijheid van de stad Lausanne afgegeven. Tot vóór kort verwachtte men, dat dat huis spoedig leeg zou komen, daar het staatsprogramma had beschikt, dat de konijigin-moeder, de schoone Prin ses Mahidol, met haar kinderen dus ook met den kleinen koning op het laatst einde December in Bangkok wordt verwacht. Vóór enkele dagen heeft een nieuw staatstelegram alle reisvoorbereidin- gen onnoodig verklaard.1 De Koning behoeft zijn plichten als vorst nog niet waar te nemen. Nog een heel jaar vreedzame schoolarbeid en stil geluk rond" zijn moeder, broers en zusters mag de kleine Ananda genie ten. De kleine koning Ananda, die men iederen dag met zijn adjudanten in onopvallende civiele kleeding naar school ziet gaan, maakt den indruk van een knaap eener goed gesitueer de Lausanner familie. Het heerlijkst is het voor den jon gen, dat hij nog niet naar zijn vader land behoeft terug te keeren. Voor hem is dat verre Siam niet meer iets aantrekkelijkst. Siam is het land, waar hij aIs'-vorst regeeren moet en geen kind onder de kinderen meer mag zijn. In Europa heeft Koning Ananda zyn vrienden, in Siam vindt hij slechts onderdanen. Ten slotte was het ook een West-Europeesch staats- geschenk, toen men hem uit Londen een speciaal voor hem geconstrueerdé fiets schonk en heV rijwiel langs di- plomatieken weg tolvrij naar Lau sanne liet vervoeren... In een „interview" met een der ver trouwden des huizes, vertelde Koning Ananda eens vrijmoedig over zijn toekomstplannen. „Om de school geef ik eigenlijk met. j Je moet niet.alleen den heelen dag op i school leeren, maar je krijgt nog werk mee naar huis ook! En dat is I een heele massa. Maar... als lk mocht kiezen... werd ik het liefst machinist. Op een lange spoorlijn en op een reus- j achtige groote locomotief. Hier ziet U mijn kleine locomotieven. Daar speel 10-jam gen Koning. ik 't liefst mee. My'n heele zakgeld drie francs per week besteed ik voor de aan schaffing van locomotiefjes van aller lei grootte." Het vertrouwelijk gesprek werd plotseling onderbroken door Tommy, een mooie airedale, die zijn meester, Koning Ananda, voor een wandeling kwam halen. Koning Ananda en Tom my zijn onafscheidelijk. Ook des mor gens, als de jonge vorst naar school gaat, loopt Tommy achter hem aan en begeleidt zijn kleinen meester tot deze laatste de schooldeur achter zich dicht doet. Dan keert hij terug met de adjudanten en wacht tot het tijd is zijn baasje weer af fce halen... Reeds m die dagen, toen Prins Ananda nog een stil en onbekend be- staantje leidde aan de zijde van zijn moeder, was de jongen een zwad kind. En toen plotseling Siarn's troon dreig de te zullen wankelen en men aftre ding van Prajadhipok verlangde, maakte zyn moeder zich reeds be zorgd om liet leit, dat haar oudste zoon nooit sterk genoeg zou kunnen zijn de verantwoordelijke plaats van zyn vader te kunnen innemen. Thans schijnt de gezondheid van Koning Ananda evenwel vooruitgaan de te zyn. Het dagelyksch^verkeer met zyn schoolkameraadjes schijnt den jongen goed te doen. Doen voor verkoudheden en infectieziekten blijft denkleine vorst nog zeer bevattelijk. Aan het verzoek van de moeder, om met de gezondheid van het kind reke ning te houden, is het feitelijk te dan ken, dat Koning Ananda nog een jaar „regeeringsverlof" heeft gekre gen. Misschien is het van Prinses Sang- wal Mahicol niet verstandig de troonsbestijging van haar zoon steeds te willen uitstellen, doch men dient niet uit het oog te verliezen, dat in het komend jaar het Verre Oosten heel wat wijzigingen op politiek ge bied zou kunnen ondergaan. Zoovele politieke gebeurtenissen en kabinets veranderingen vonden reeds in de vo rige maanden, sedert den 6en Maart 1935 plaats. Reeds toen wilde men den jongen vorst naar Bangkok roe pen. Doch de kleine koning, die thans nog met zijn fiets door de straten van Lausanne rijdt, die met zijn Tommy speelt en zyn locomotieven en iedere franc van zyn weekgeld opspaart om nieuwe locomotieven te koopen, die kleine koning weet nog niet af van de last van een kroon. Voor hem heeft de wereld slechts een vanu**g en een morgen en... nog een jaar „regee ringsverlof' Altijd hoort men over schoonheids middelen, dieet en gymnastiek spre ken, doch een der eenvoudigste mid delen: de slaap, wordt vergeten. Wy vatten deze in den regel op als een noodzakelijke pauze tusschen twee drukke dagen, doch de beteekenis er van moet zyn: een volkomen tot rusr komen. •Wij lachen thans om de ouderwet- sche regel, die acht uur slaap voor schreef van tien uur 's avonds tot zes uur 's morgens. Hoevelen onzer gaan om tien uur naar bed? En men zegt, dat de slaap voor middernacht de schoonheid! bevordert. Van groot be lang is het) om de kamer zoo donker mogelijk maken, opdat het licht 's morgens diet te vroeg naar binnen komt, waardoor de slaap veel minder intensief wordt. De oogen worden van alle organen, het sterkst beïnvloedt, mogelijk van het rumoer op straat verwijderd zyn. Onverwachte, schelle, harmonische zoowel als onwelluiden de geluiden werken gedurende den ganschen langen dag op ons gehoor in, zoodat de nachtelijke rust zoo veel mogelijk benut moet worden, om de verslapte zenuwen nieuwen weer stand te verschaffen. Rust en nog eens rust moet rondom doch ook in ons zyn. Alle onaange name gedachten over wat de dag ons gebracht heeft, moeten niet nogmaals onder de loupe genomen worden. Wanneer de wil aanwezig is, kan men deze gerust uitschakelen. Van groot belang is ook de nacht- kleeding, die niet te warm moet zijn en daarbij gemakkelijk. Het meest practisch zyn nachthemden, want nu eens is de band van een pyama te strak aangetrokken, dan weer is er want ontelbaar vele beelden zweven j iets anders, doch ruim en los als eerst- hen voorby gedurende den dag. Reeds vroeg moeten kinderen er dan ook aan wennen om in een don kere kamer te gaan slapen. Ook de ooren moeten ist hebben, daarom'moet het slaapvertrek zoover genoemde nachtkleeding zyn zij niet. Voor kinderen, die nogal eens woelen is een hansop het meest geschikt. Verder moet men 's avonds vóór het naar bed gaan niet of slechts zeer weinig eten, hetgeen vooral geldt Het vormen der kronen. Van snoeien en vruchtbaarheid. Eenige wenken voor het snoeien, door RUURT BORSBOOM. In de „donkere dagen voor Kerst mis" en den eersten tijd daarna is de sapbeweging in onze vruchtboomen en -struiken meer en meer tot stil stand gekomen en het duurt nog een poos, eer het voorjaar hen tot nieuw leven wekt. Deze weken benutten wij daarom, om door een doelmatigen snoei de boomen in zoo geschikt mo gelijke conditie te brengen voor de aanstaande, nieuwe groeiperiode. Een jonge, in voedzamen grond geplante vruchtboom vormt, wanneer liy aan zichzelf wordt overferidRen, lange, loodrecht omhoog schietende twijgen, waarvan de onderste oogen blijven slapen, terwijl uit de hooger gelegen meer of minder lange zijtakken ont spruiten, zoodat er in enkele jaren tyds een dichte kroon met een mdoor- dringbaren warwinkel van takken ontstaat. Al naar gelang van de groei kracht van de soort duurt het korter of langer, eer de boom vruchtknoppen gaat vormen. v. Waarom snoeien wei Vele vruchtboombezitters gelooven nu, dat zy door den snoei een clirec- ten invloed ten gunste op de vrucht baarheid van deft boom kunnen uit oefenen. Dit is een dwaling. De snoei is slechts om de kroon een goed ge- J proportioneerden vorm te "geven en hem toegankelijk' te maken en te houden voor licht en lucht. Up deze wijze oefenen wij een zij hei indi- w recten invloed op de vruchtbaar- heid uit, omdat in een goed gevorm- den boom bestuiving en vruchtzetting gemakkelijker kunnen plaats vinden dan in het gewirwar van takken van een in het wilde opgegroeiden boom. Aanvankelijk wefkt de snoei de vruchtbaarheid zelfs tegen, omdat de bloesem zich slechts vormt aan tak ken met lagen sapdruk (dus eerder aan lange dan, aan korte takken). Hoe verticaler een tak groeit, hoe verder hy zich boven de wortels be vindt, des te overvloediger word); hij met sap gevoed en des t» krachtiger groeit hij. Een gelijkmatige ontwik keling van alle takken van de kroon in den gewenschten vorm zullen we dus verkrijgen door de bovenste taK- ken sterker dan de onderste, de lood recht staande sterker dan de takken, die met een grooten hoek op den stam groeien, in te snoeien. Ook door steil opgroeiende takken met een gewicht te bezwaren, zoodat ze dus in horizon tale richting omgebogen worden, kan men hen in hun groei belemmeren. De vorming van de kroon. Bijzondere zorg moet het eerste jaar besteed worden aan den middel- sten tak. Hy moet' zonder vertakkin gen" loodrecht opgroeien ep geregeld worden ingekort, aOodat hy met re gelmatige afstanden van knoesten wordt voorzien. Dit is noodig, omdat hieruit de^ groote zijtakken voort- spruiten, waaraan zich het waarde volle vruchthout ontwikkelt. We moe ten het nu zoo inrichten, dat er tel kens 80 tot 120 centimeter boven de onderste zijtakken zich in den loop van het jaar een nieuwe „verdieping" vormt, bestaande uit drie tot vier sterke, regelmatig verdeelde zijtak ken. Alle zijtakken, die zich tusschen twee verdiepingen aan den hoofdtak vormen, laten we staan, omdat ze den hoofdtak versterken, doch ze worden kort gehouden. Geheel verwyderen mogen we ze niet, omdat ze den hoofd tak helpen by zyn groei in de dikte. We besnoeien ze slechts, evenals de vertakkingen van de zijtakken, wan neer ze den hoofdtak in zyn ontwik keling gaan belemmeren. Te dicht op- eenstaande takken worden uitgedund, zoodat ze op behoorlijken afstand van elkaar komen. Ruimte, licht en lucht is noodig voor een goede ontwikkeling van wat we willen bewaren. Kort of lang snoeien? Kort snoeien, op vier tot zes oogen, veroorzaakt een krachtige houtvor ming. De drie of vier bovenste oogen groeien uit tot sterke takken, die bij peren goed vruchthout leveren. De korte snoei draagt meestal bij tot ver sterking van het takgestel, doch mag slechts worden toegepast op takken die loodrecht of althans steil groeien. De lange snoei slechts de top van den twijg wordt weggenomen heeft ten gevolge, dat de bovenste oogen zwak uitloopen en in den loop van den zomer hout vormen, waarop in het gunstigste geval eerst in het volgend jaar vruchtknoppen ontstaan. Tenge volge van den ongebreidelden saptoe- voer naar boven blijven de onderste oogen slapen en zullen, wanneer ze niet door inkerven nog tot uitloopen worden gedwongen, ten slotte afster ven. Dan ontstaan er kale plekken. De lange snoei- mag slechts op sterk groeiende soorten worden toegepast, en op de onderste takken van vorm- boomen, speciaal op de verticaal groeiende. De halflange snoei houdt het mid den tusschen de beide voorgaaaden. Hy voldoet in zyn uitwerking meestal uitstekend. By deze soort van snoei ontwikkelen zich ook de onderste oogen, waaruit zich later vruchthout vormt, zoodat kale plekken vermeen worden. De techniek van het snoeien. Ten slotte wil ik nog enkele opmer kingen maken betreffende de tech niek van het snoeien. De kleine won- Hen, die wij onze vruchtboomen piet rnes en schaar toebrengen, behoeven aoorgaans geen bijzondere zorg. In eftn jaar tfjds groeit de schors er over- - heen en zyn ze volkomen genezen. Anders is het echter met de wonden, die ontstaan zijn door het afzagen van dikke takken. Hier duurt het toe groeien verscheidene jaren en door foutief werken worden er bovendien dikwijls zulke leelijke wonden ge maakt, dat de genezing nog veel lang zamer gaat of zelfs geheel onmogelijk wordt gemaakt. AVOND-TOILETTEN. VlJLUl Van deze avondtoiletten is het eerste links van soepel zwaar satijn broché; het tweede ie van rose taffetas; de rok is strak om de heupen en valt verder in wijde plooien neer; het derde model is van zwart velours en wordt gecompleteerd door een lange avondcape van velours; het vierde beeldt uit een fraaie capuchon van hermelijn. Dit model leent zich bijzonder voor het mooie velours de soieu Het meest rechtsche model is een tailleur met kraag en mouwen van zilvervos. voor hen, die de eerste jeugd gepas seerd zijn. Een organisme, dat te sterk in beslag genomen wprdt door de spijsvertering, kan niet volkomen tot rust komen en zwaar slapen en droomen zijn hiervan het gevolg, ter wijl ook het hart overmatig tot wer ken wordt aangezet. De beste houding bij het slapen is om in even gebogen houding op de rechterzij te liggen, waardoor de lever niet tegen het hart drukt. Tenslotte is het noodig, om het ge laat te reinigen voor het naaf bed gaan, opdat ook de huidporiën hun functies normaal kunnen verrichten. Aaf Bouberten Hoope en Louw de Bree in de Suikerfreule. SUIKERFREULE. Nieuwe Schouwburg. Als je verfilmd wordt Tahee toewan, saja peonja hati senang si sihi seperti di Hindia. (Ik voel me lekker hier, precies als in Indië.) Het was Oessin, de huisjongen, die, een strootje rookende met Indische indolentie neergehurkt zat in de voorgalery /an Van der Kooy te Toeloeng Baroe, die rnij deze woorden zei. En de oude baboe naast hem knikt goedig en bevestigde ,zy« woorden: „Senang Betoel!" Inplaat-i var. een tropische zon, een tien tal machtige kunstzonnen van millioenen kaarsen, een loome broeierige atmosfeer hooge palmen, een groot, volmaakt nage bootst Indisch huis met wegens de felle zon nen neergelaten crees. Ik geloof, dat ik me nog me^r senang voelde-, dan deze Indische bedienden, die er jsich meteen thruis hadden gemaakt. Nu men my vroeg: „Schryf eens-iets over je emoties van auteur, dj^ zijn roman ver filmd ziet", kan ik alleen maar ontwoorden: „Ik ben zeker, dat het plotseling zien van die maar meer dan volmaakt gebouwde tra- plache woning, met palmenom geving. dat binnenkomen in die breede voorgalerij en dat zien zitten van de bedienden daar, wel de grootste emotie is, welke ik als auteur ooit daardoor ondergaan kon. Ik ben eveg neergevallen in een krossi ma- les, om alle indrukken, die mij hier be stormden, te verwerken- Misschien had ik mij wel veel voorgesteld. Maar het zou toch filmbouw zjjn. Dit werd voor mij éénvoudig overweldigend. Architect Wegerif had met behulp van Indische autoriteiten z(jn hoogste kunnen geleverd en alles, wat op het gebied van filmbouw in Holland verschenen was, verre- achter zich gelaten, Een film van internationaal hoogtepeil moet het worden, hadden regisseur Haro van Peski, de Majestic en de Tobis-Klank- film bevolen. Daar stond dit alles in eer bied afdwingende werkelijkheid voor m\j. De eerste film, die van lndië gemaakt wordt, moet wef volmaakt Indisch zijn. Eenige honderdduizenden oudgasten in Hol land zullen die met hun scherp critischen geest controleeren. Heel Indië zal die zien. Dat i« het motto geweest, waaronder dooi Wegerif en Van Peski gebouwd is. Zoowel die voorgalerij, als de groote danszaal der gimpagclub in Soerabaja, als later het jnachtige palels van den hoofdadministra teur van Wlelandt, die koning is ojj zijn onderneming. Geen kleinste detail verwaar loosd. Een andere emotie als autepr... Daar jtwamen de spelers. Louis de Bree, Eisen- SQhp, Van fraag onder helmhoeden, Mevr. Bouber—ten Hoope in haar sarong en ke- bija als Suikerfreule, Louis Borel en Annie van Duyn te paard, Van Meerten, de „mach tige". Bin zooveel andere meer Mijn lieve oude Suikerfreule kwam naast mij zitten En voor de repetitie zat zi) daar even zie lig, als ik, zooveel jaar geleden in de Oost hoek van Java op de suikeronderneming het vrouwtje aantrof, dat plotseling uit haar oude Hollandsche milieu overgeplaatst was in een Indische voorgalerij. De vrouw, die mjj tot het «tuk inspireerde! Die Indisch moest worden en deftig, die onderging het lot van zoovele Hollandsche vrouwen, die plotseling in de Tropen worden overge plaatst en lachen en lijden. Zelf heb ik tientallen malen het stuk steeds met nieuwe beroepsgezelschappen geregisseerd. Maar filmregie is en heel andere dan die voor tooneel. Reeds vele ma len had ik Suikerfrekle voor de film gewei- gerd. Wat zou er, nu het lag in de handen van den bekenden producer en regisseur Haro van Peski, iemand die met tal van «ilms van internationale reputatie stfn spo ren verdiend heeft, uit ontstaamen groeien Zou men de sfeer kunnen treffen En de bedoelingen van infl-n roman en tóoneel- stuk... „Wat ondergaat die vrouw in Indië" kunnen weergeven? Bij de eerste repetities heb ik het al ge weten. Ineens alle onrust weg, ineens een volmaakt vertrouwen. Een rust als in een kerk, een zacht, maai imperatief gezegd: „Doodsche stilte, hee- ren" en de stilte was er! De stilte van een tropische gloeiende achtermiddag. „Wilt U den nadruk op dit woord leggen? Nu staat U langzaam op. Verbazing in Uw oogen En by U blijdschap Mevrouw Bouber en dan ineens angst Film is optisch weergeven. Filmregie is bet, maken van eenige honderden kleine schilderijtjes, die samen een film vormen. Ik "heb met prachtige emotie de ontzagge lijke liefde van Van Peski gevoeld voor lyet onderwerp. Van Peski wist die op de spe lers over te brengen, het diepste sentiment in hen te doen ontwaken. Elk moment van vreugde of lijden te doen doorleven. Hy laat de nieuwe menschen in hen ge boren worden. Tienmaal overdoen! Altijd diezelfde kalmte en rust. Proef opname!... Opname met geluid! Dan zyn te werkelijk my'n figuren. Mevrouw Bouber is de ang stige en tegelyk liefhebbende vrouw, die naar Indië en haar man komt. Elsensohn is de man, die haar plotseling voor zich ziet. De oude Schuit is het offerende wezen, dat enkel geleefd heeft voor het kleine meisje, dat moederloos in hem een tweede vader Geen oogenblik behoef ik als auteur te intervenieeren. Het is, of mijn gedachten en visies automatisch op Van Peski over gaan. Met ontroerende liefde, onbegrijpelijk ge duld wordt het mozaïk van de film saamge- legd. Geen enkele stemverhooging, geen en kele wanklank, niet een der harde woorden, die hier in studio's wel eens usance waren, enkel stil-staag werken in de tropische at mosfeer, in tropische stilte&van 's morgens acht tot 's nachts vaak half twaalf. Liggende als toeschouwer in een krossi males, heb ik nog wel die ééne emotie Wat ben ik begonnen, wat heb ik op mijn gewe ten, dat ik Suikerfreule schreef en hier een, honderdtal mens-hen drie weken lang tot in den nacht laat werken, onder niet één enkele, maar onder vele Indische bonnen, In gloeiheete atmosfeer, om de wereld één en kele film meer te geven. Aan my voorbij gaan neg eenB de weer met ontzaggelijk geduld door den bekenden Dr. Dftlsheim (van het Eiland der Demonen en Palo's Bruid vaart) op Java gemaakte buiténopnamen, die hier de binnenopnamen zullen aanvullen. Het mooie Insulinde, zoo als ik het gekend heb In zijn heerlijke och tend- en avondstemmingen, bet tweede Ne derland, dat allen, die er geweest ztfn, zoo lief werd, dat de bron is voor onze nationale welvaart. Dan gaan plotseling, als om je wakkei te roepen uit een droom, de groote atelier deuren open. Voor vandaag, voor vanavond half twaalf genoeg. En ik sta na een gloeiheete Indische avond ineens op de Dui- vendrechtsche kade In deze kille ^Holland ache Juninacht, waarin de iJsheiligen yog naspoken. HENRI VAN WERMESKERKEN. .,It Happened one night". Een sublieme film; met Claudette -Colbert en Clark Gable. In het Thalia-Theater wordt vanaf heden avond tot en met Dinsdag vertoond „It Happened one night" (Het gebeurde op een avond). Dit is een van de beste films in hei lichte genre, niet alleen van den laatsten tyd, maar van de laatste jaren. Menschelykheid is wel de belangrijkste factor in deze film, die maakt dat dit werk van B rank Capra en Robert Risko oninid; dellijk treft, als een zoo bijzondere film. De hoofdpersonen uit dit kleine drama zyn menschen zoo echt en levenswaar, als men ze maar zelden in de film, met name in de filmoperette en de filmcomedie, tegen- Zy spreken, handelen en reageeren niet als de cliché-figuren van itsfilm. Daarbij »s Colbert en als de gemiddelde hun spel dat van Clark Gable in de eerste plaats zoo voor treffelijk, dat men nauwelyks van spel meer kan spreken. Het is dan ook moeilijk te zeggen, wien voor de geslaagdheid van dit werk de mees te lof toekomt, den spelers, die op zoo voor treffelijke wyze beantwoorden aan de ge stelde eischen; den regisseur Frank Capra of den auteur Rob Riskin, die een verhaal van Samuel Hopkins Adams tot een zoo meesterlijk draaiboek verwerkt heeft. De film is niets dan een avontuur van enkele dagen, tusschen de millionairsdochter Ellie Andrews (Claudette Colbert) en den juist ontslagen reporter Peter Warne (Clark Gable). Een groot deel van het verhaal speelt zich af in de nachtbus tusschen Mia mi en New-York, waarin de twee elkaar ontmoeten. Ellie is van huis weggeloopen om naar een danseur in New-York te gaan met wien zy, uitsluitend uit lust zich tegen haar vader te verzetten, wil trouwen. Deze brengt een heele politiemacht op de been en looft een groote belooning uit om haar terug te vinden. De journalist, die haar her kend heeft, neemt haar in bescherming, niet om de belooning te verdienen, maar omdat hy in de geschiedenis van haar tocht naar New-York prachtige copy ziet, waarmee hij zyn betrekking zal kunnen terugkrijgen. Die tocht wordt inderdaad één aaneenscha keling van avonturen, doordat noch Ellie, noch Peter ten slotte geld fcenoeg meer heeft voor de autobus en z(j te voet verder moeten trekken. Zij slapen des nachts voor de zuinigheid in één hotdlkamer, met een deken tusschen dé bedden gehangen, die Peter de wallen van Jericho noemt, welae slechts voor het trompetgeschal van Jozua zullen bezwijken. Nntuurlyk gebeurt het on vermijdelijke en beginnen de twee lochtge- nooten, ondanks al hun geharrewar want Peter is allerminst vriendelijk voor liet r(j- keluiskindje, zyn slachtoffer en bescherme ling genegenheid voor elkaar op te vat ten. En kort voor New-York maakt Ellie daar geen geheim meer vani Hoe dan alles weer spaak dreigt te loo- pen en de twee van elkaar verwijderd wor den, hoe Ellie naar haar vader terugkeert om met haar danseur te trouwen en hoe dit huwelijk op het laatste oogenblik uog ver hinderd wordt, behoeft hier niet nader ver teld te worden. Ter geruststelling alleen nog de verzekering dat de wallen van Jeri cho tenslotte toch aan het wankelen ge bracht worden; hoe, dat ga men zelf zien, of liever: hooren. „Das Madchen Johanna". Een belangrijke historische film. in de ochtendvoorstellingen in de Schouw burg-Bioscoop op de beide Kerstdagen. De Duitsche filmindustrie heeft de film- markt den laatsten tijd niet bepaald over stroomd met meesterwerken. Met „Das MHdchen Johanna" heeft de Ufa weer eens een werkelijke eersterangs film gebracht, een filmkunstwerk van internationale betee kenis. Men zal zich herinneren, dat dit de film is, waarmee de Ufa gehoopt heeft den Staatsprijs te halen, die ten slotte is toe gekend aan Lenj RiefenstahJ voor het onder haar leiding vervaardigde „Triumph des Willens", de propagandafilm van het Party - congres te Neurenberg. In verband met het merkwaardige feit dat juist deze film naar een thema uit de Fransche geschiedenis een zoo groote Rationale belangstelling genoot, is hier gewezen op wat Gerhard Menzel zelf heeft meegedeeld. Dat het om een Fransche figuur gaat, is van geen belang tegenover het innerlijk gebeuren; dit is een geschiede nis, aldus Menzel, die vele volken in onge veer denzelfden vorm hebben doorgemaakt „De speurhond, in Londen" (Charlie Chan in Londen) met Warner Oiand in de Réunie-Bioscoop. Dit nieuwe Charlie Chan-mysterie, geba seerd op een der spannendste romans van Earl Derr Biggers, speelt zich af in Enge- land's hoofdstad en is ongetwijfeld een dei machtigste detective-drama's, welke ooit werd verfilmd. Warner Oland, die de hoofdrol in deze film speelt, geniet een buitengewone populariteit in Amerika, door zyn uitbeelden van de schrandere Chineesche detective, Charlie Chan. Voor hy begon, deze rol te vertol ken, stond -hy by het publiek door zyn spé! in andere films, zoowel „stom" als spre kend, bekend als een der gemeenste schur ken. Oland, geboren in Zweden, kwam op 13 jarigen leeftijd naar Amerika, waar hy zyn opvoeding voltooide. Gedurende' 14 jaar trad hy met succes op in tooneelstukken van Ibsen en Shakespeare, waarmede hy de ge- heele Vereenigde Staten en ook vreemoe landen bereisde. Hy maakte 20 jaar geleden zyn filmdebuut met Theda Bara in „Jewels of the Madonna". In 1925 verbeeldde hy den boef in Douglas F'airbank's ,,Don Q.", waar; van zyn optreden in,een lange lijst bekende films kis ,,The Jazz Singer", „Wheel of Chance", „The mysterious Dr. Fu Manchu" en „The Return of Dr. Fu Manchu" het ge1 volg waren. Drue Leyton, die kortelings door Fox- Film onder contract werd geplaatst, ten gevolge van haar zeer succesvolle tooneel- carrière op jBroadWay, vervult in „De Speur hond van Londen" voor de tweede maal een rol in een Charlie Chan-mysterie. De eerste maal, dat zy in dit genre optrad, was in j,Charlie Chan's Courage", hetgeen tevens haar tweede film voor Fox was. Drue Ley ton 'werd geboren in Guadelajara in Mexico, als dochter van een mijningenieur. Zij ge noot haar opvoeding in New-York en Zwit serland, terwijl zy geruimen tyd aan de Sorbonne te Parijs studeerde. Na haar te rugkeer in Amerika trad zij op by een rei zend gezelschap en maakte naam met haar spel in „Green grow the Liliacs" in Chicago. Hierna volgde^pog een lange rij succesvolle tooneelstukken, die tenslotte tot een film contract leidden. Een van de andere belangrijkste rollen in de film wordt gepseeld door Raymond Millard, een bekend Engelsch acteur. Warner Oland, Raymond Milland en Drue Letton in „Charli Chan in en de grondgedachte van de film is eenvou dig, dat het de macht van de persoonlijkheid is, die een verscheurd volk weer tot een heid kan brengen.1 Er is geen reden waarom we naast de vele bestaande opvattingen van de Jeanne d'Arc: figuur hoe sterk loopen die van Voltaire, Schiller, Anatole France en Shaw niet uit een niet ,ook de ietwat nationaal-soeia- listisch getinte visie van Menzel zouden aanvaarden. De hoofdzaak is voor ons op het oogenblik of „Das Madchen Johanna" als film geslaagd mag heeten en dit is zon der twijfel tot op zekere hoogte het geval. Het is een respectabel stuk werk, waaraan de Ufa kosten noch moeiten gespaard heeft, een film met een felle dynamische kracht, die niet nalaat indruk te maken. Dd episode die Gerhard Menzel'ter behan deling heeft uitgekozen, begint op het mo ment dat het Engelsche leger onder den her tog van Talbot met de troepen van den bondgenoot, den hertog van Bourgondië voor Orleans ligt. De kroonpretendent Karei van Valois zendt zijn halfbroer Maillezais ter onderhandeling, maar deze keert met smaad overdekt onverrichtenzake terug. Talbot en de hertog van Bourgondië besluiten tot den aanval over te gaan. Karei vlucht met Mail lezais uit Orleans, maar ontmoet dan het meisje, dat zegt door den aartsengel' Mi chel uitgezonden te zijn om het land te red den en den koning te kronen. Hoewel Karei zelf nie^ in het wonder gelooft, volgt h(j haar, omdat hy haar invloed op het volk ge bruiken wil. En de stad Orleans blijft be- Volgf de kroning van Karei tot van Frankryk in Reims. Het geloof in Jo hanna verdwijnt als in Reims de pest uit breekt en La Trémouille, een der vyanden van den koning, haar beschuldigt de oor zaak te zyn. Zy wordt gevangen genomen en zal als heks verbrand worden. Karei VII doet geen poging haar te redden. De cyni sche filosoof, die hy in deze film is, ooi- deelt: „Zy moet verbrand worden. De leven de hééft voor ons geen nut meer. De doode. zal een martelares zyn. Ik ken de menschen. De doode Johanna zal almachtig zyn en on aantastbaar! Zy is duizendmaal sterker en haar dood zal nieuwe wonderen voort brengen!" De film vertoont vervolgens haar dood op den brandstapel en in een slotscène die 25 jaar later speelf, haar officieele rehabili tatie. Gustav Gründgens als Koning Karei VII van Frankrijk, in „Dps Madchen Johanna". Van oud wordt nieuw gebreid. Thans zyn wij het hoogtepunt ge naderd met het maken van handwer ken voor het Kerstfeest, dat met ras- sche schreden nadert. Soms dringt het op een gegeven oogenblik tot ons door dat er eigenlijk niet meer zoo héél veel tijd is om alles wat wij ons voorgeno men hebben af te maken. Wat deert het ons thans, nu wij zoo Sullig om de tafel zitteft te werken' de wind buiten giert en de regen de ramen klettert. We zullen onze stop- en verstelmand maar eens m den donkersten hoek izetten en, thans zelfs niet meer denken aan dib Prozaïsche werk! We beginnen een oude gebreide pull-over, die niet meer gedragen wordt, uit te trekkende wol is npg mooi, doch het model ietwat ouder- wet^ch. Wellicht zijn er onder onze lezeressen, die meenen, dat uitgetrok ken wol leelijk opbreit, hetgeen ech ter geenszins het geval is, indien wij ze maar op de juiste wijze behande len. Het beste is om dit werkje door twee personen te doen uitvoeren, één trekt uit en de ander haalt de wol door vochtige vingers, daarna opwin den tot een kluwen. De vingers wor den telkens weer vochtig gemaakt, terwijl het opwinden niet?te stijf mag geschieden, aangezien de elasticiteit der wol dan verloren gaat. Is het noo dig, dat de wol gewasschen wordt, hetgeen in de meeste gevallen wen- schelijk zal zijn, dan wint men ze over een plankje, dat daarna heen en weer geslagen wordt door een lauw warm zeepsopje, totdat de wol schoon blijkt te zijn, daarna spoelen in water en azijn, terwijl bij het laatste spoelwa ter een scheut spiritus wordt gedaan. De wol wordt op deze wyze niet dof, doch ziet er even glanzend uit als nieuw. Het plankje met de wol wordt nu buiten in de lucht gedroogd en kan tenslotte tot een losse kluwen gewon den worden om als materiaal te die nen voor een of ander kleedingstuk voor groot of klein. Wat kunnen wij al niet maken van wol en breinaalden, we weten wel waarmede wij moeten beginnen, in dien wij alle nuttige producten van vlijtige vrouwenhanden noemen, doch niet waar te eindigen. Zeker is dat jumpers, slip-overa, vesten en kinderjurken evenzeer in den smaak vallen als handschoenen, shawls, mutsen en moffen, en dat iedere breister een ruime keus heeft. Willen wy iets anders maken dan brei- of haakwerk? Geen bezwaar, want we zien te kust en te keur aller lei aardige handwerken geëtaleerd, die zelfs voor zéér lage prijzen ver krijgbaar zijn. Een goede kleurenkeus zal er toe bijdragen, de groote en kleine kleedjes, schortjes, kussens, theemutsen, ontbijtstellen enz. tot een mooi geheel te bewerken. Het werk is uiterst gemakkelijk, want de kruis- steek of andere patronen zijn duide lijk op het materiaal gedrukt. Een ongekende verscheidenheid vinden wy jaar op jaar weer, waar uit wij datgene kunnen kiezen, dat niet alleen aan het doel beantwoordt, doch tevens overeenkomst met onze beurs. We hebben niet zoo héél veel tijd meer over om onze Kerstgaven in ge reedheid te brengen, doch zullen ieder oogenblik moeten benutten, om tijdig gereed te komen.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1935 | | pagina 4