R
m
I
„Ik behoef nog niet te regeeren."
Het beste schoonheidsmiddel is: een gezonde slaap.
Onze vruchtboomen in den Winter.
FILMNIEUWS.
Het naderende Kerstfeest.
Siarn's kleine Koning Anaüda heeft nog een jaar „regeeringsverlof"
Daytndeehng van een
De Siameesche regeeringsraad als
ook de Staatsraad hebben besloten, de
terugroeping van den koning van
Siam, den 10-jarigen Koning Ananda
tot het einde van het jaar 1936 uit te
stellen. Alzoo heeft de kleine vorst
nog een jaar „regeeringsverlof
KoningimMoeder krijgt een
telegram.
Via het Lausanner Telegraafkan
toor is sedert 6 Maart 1935, toen de
10-jarige Ananda door de Siamee
sche nationale regeering tot koning
werd geproclameerd, menig telegram
in het stille huis in de nabijheid van
de stad Lausanne afgegeven. Tot
vóór kort verwachtte men, dat dat
huis spoedig leeg zou komen, daar het
staatsprogramma had beschikt, dat
de konijigin-moeder, de schoone Prin
ses Mahidol, met haar kinderen
dus ook met den kleinen koning op
het laatst einde December in Bangkok
wordt verwacht.
Vóór enkele dagen heeft een nieuw
staatstelegram alle reisvoorbereidin-
gen onnoodig verklaard.1 De Koning
behoeft zijn plichten als vorst nog
niet waar te nemen. Nog een heel
jaar vreedzame schoolarbeid en stil
geluk rond" zijn moeder, broers en
zusters mag de kleine Ananda genie
ten.
De kleine koning Ananda, die men
iederen dag met zijn adjudanten in
onopvallende civiele kleeding naar
school ziet gaan, maakt den indruk
van een knaap eener goed gesitueer
de Lausanner familie.
Het heerlijkst is het voor den jon
gen, dat hij nog niet naar zijn vader
land behoeft terug te keeren. Voor
hem is dat verre Siam niet meer iets
aantrekkelijkst. Siam is het land,
waar hij aIs'-vorst regeeren moet en
geen kind onder de kinderen meer
mag zijn. In Europa heeft Koning
Ananda zyn vrienden, in Siam vindt
hij slechts onderdanen. Ten slotte was
het ook een West-Europeesch staats-
geschenk, toen men hem uit Londen
een speciaal voor hem geconstrueerdé
fiets schonk en heV rijwiel langs di-
plomatieken weg tolvrij naar Lau
sanne liet vervoeren...
In een „interview" met een der ver
trouwden des huizes, vertelde Koning
Ananda eens vrijmoedig over zijn
toekomstplannen.
„Om de school geef ik eigenlijk met. j
Je moet niet.alleen den heelen dag op i
school leeren, maar je krijgt nog
werk mee naar huis ook! En dat is I
een heele massa. Maar... als lk mocht
kiezen... werd ik het liefst machinist.
Op een lange spoorlijn en op een reus- j
achtige groote locomotief. Hier ziet U
mijn kleine locomotieven. Daar speel
10-jam gen Koning.
ik 't liefst mee.
My'n heele zakgeld drie francs
per week besteed ik voor de aan
schaffing van locomotiefjes van aller
lei grootte."
Het vertrouwelijk gesprek werd
plotseling onderbroken door Tommy,
een mooie airedale, die zijn meester,
Koning Ananda, voor een wandeling
kwam halen. Koning Ananda en Tom
my zijn onafscheidelijk. Ook des mor
gens, als de jonge vorst naar school
gaat, loopt Tommy achter hem aan
en begeleidt zijn kleinen meester tot
deze laatste de schooldeur achter zich
dicht doet. Dan keert hij terug met de
adjudanten en wacht tot het tijd is
zijn baasje weer af fce halen...
Reeds m die dagen, toen Prins
Ananda nog een stil en onbekend be-
staantje leidde aan de zijde van zijn
moeder, was de jongen een zwad kind.
En toen plotseling Siarn's troon dreig
de te zullen wankelen en men aftre
ding van Prajadhipok verlangde,
maakte zyn moeder zich reeds be
zorgd om liet leit, dat haar oudste
zoon nooit sterk genoeg zou kunnen
zijn de verantwoordelijke plaats van
zyn vader te kunnen innemen.
Thans schijnt de gezondheid van
Koning Ananda evenwel vooruitgaan
de te zyn. Het dagelyksch^verkeer
met zyn schoolkameraadjes schijnt
den jongen goed te doen. Doen voor
verkoudheden en infectieziekten blijft
denkleine vorst nog zeer bevattelijk.
Aan het verzoek van de moeder, om
met de gezondheid van het kind reke
ning te houden, is het feitelijk te dan
ken, dat Koning Ananda nog een
jaar „regeeringsverlof" heeft gekre
gen.
Misschien is het van Prinses Sang-
wal Mahicol niet verstandig de
troonsbestijging van haar zoon steeds
te willen uitstellen, doch men dient
niet uit het oog te verliezen, dat in
het komend jaar het Verre Oosten
heel wat wijzigingen op politiek ge
bied zou kunnen ondergaan. Zoovele
politieke gebeurtenissen en kabinets
veranderingen vonden reeds in de vo
rige maanden, sedert den 6en Maart
1935 plaats. Reeds toen wilde men
den jongen vorst naar Bangkok roe
pen.
Doch de kleine koning, die thans
nog met zijn fiets door de straten van
Lausanne rijdt, die met zijn Tommy
speelt en zyn locomotieven en iedere
franc van zyn weekgeld opspaart om
nieuwe locomotieven te koopen, die
kleine koning weet nog niet af van de
last van een kroon. Voor hem heeft
de wereld slechts een vanu**g en een
morgen en... nog een jaar „regee
ringsverlof'
Altijd hoort men over schoonheids
middelen, dieet en gymnastiek spre
ken, doch een der eenvoudigste mid
delen: de slaap, wordt vergeten. Wy
vatten deze in den regel op als een
noodzakelijke pauze tusschen twee
drukke dagen, doch de beteekenis er
van moet zyn: een volkomen tot rusr
komen.
•Wij lachen thans om de ouderwet-
sche regel, die acht uur slaap voor
schreef van tien uur 's avonds tot zes
uur 's morgens. Hoevelen onzer gaan
om tien uur naar bed? En men zegt,
dat de slaap voor middernacht de
schoonheid! bevordert. Van groot be
lang is het) om de kamer zoo donker
mogelijk maken, opdat het licht 's
morgens diet te vroeg naar binnen
komt, waardoor de slaap veel minder
intensief wordt. De oogen worden van
alle organen, het sterkst beïnvloedt,
mogelijk van het rumoer op straat
verwijderd zyn. Onverwachte, schelle,
harmonische zoowel als onwelluiden
de geluiden werken gedurende den
ganschen langen dag op ons gehoor
in, zoodat de nachtelijke rust zoo
veel mogelijk benut moet worden, om
de verslapte zenuwen nieuwen weer
stand te verschaffen.
Rust en nog eens rust moet rondom
doch ook in ons zyn. Alle onaange
name gedachten over wat de dag ons
gebracht heeft, moeten niet nogmaals
onder de loupe genomen worden.
Wanneer de wil aanwezig is, kan
men deze gerust uitschakelen.
Van groot belang is ook de nacht-
kleeding, die niet te warm moet zijn
en daarbij gemakkelijk. Het meest
practisch zyn nachthemden, want nu
eens is de band van een pyama te
strak aangetrokken, dan weer is er
want ontelbaar vele beelden zweven j iets anders, doch ruim en los als eerst-
hen voorby gedurende den dag.
Reeds vroeg moeten kinderen er
dan ook aan wennen om in een don
kere kamer te gaan slapen.
Ook de ooren moeten ist hebben,
daarom'moet het slaapvertrek zoover
genoemde nachtkleeding zyn zij niet.
Voor kinderen, die nogal eens woelen
is een hansop het meest geschikt.
Verder moet men 's avonds vóór
het naar bed gaan niet of slechts zeer
weinig eten, hetgeen vooral geldt
Het vormen der kronen.
Van snoeien en vruchtbaarheid.
Eenige wenken voor het snoeien,
door RUURT BORSBOOM.
In de „donkere dagen voor Kerst
mis" en den eersten tijd daarna is de
sapbeweging in onze vruchtboomen
en -struiken meer en meer tot stil
stand gekomen en het duurt nog een
poos, eer het voorjaar hen tot nieuw
leven wekt. Deze weken benutten wij
daarom, om door een doelmatigen
snoei de boomen in zoo geschikt mo
gelijke conditie te brengen voor de
aanstaande, nieuwe groeiperiode. Een
jonge, in voedzamen grond geplante
vruchtboom vormt, wanneer liy aan
zichzelf wordt overferidRen, lange,
loodrecht omhoog schietende twijgen,
waarvan de onderste oogen blijven
slapen, terwijl uit de hooger gelegen
meer of minder lange zijtakken ont
spruiten, zoodat er in enkele jaren
tyds een dichte kroon met een mdoor-
dringbaren warwinkel van takken
ontstaat. Al naar gelang van de groei
kracht van de soort duurt het korter
of langer, eer de boom vruchtknoppen
gaat vormen.
v. Waarom snoeien wei
Vele vruchtboombezitters gelooven
nu, dat zy door den snoei een clirec-
ten invloed ten gunste op de vrucht
baarheid van deft boom kunnen uit
oefenen. Dit is een dwaling. De snoei
is slechts om de kroon een goed ge- J
proportioneerden vorm te "geven en
hem toegankelijk' te maken en te
houden voor licht en lucht. Up deze
wijze oefenen wij een zij hei indi- w
recten invloed op de vruchtbaar-
heid uit, omdat in een goed gevorm-
den boom bestuiving en vruchtzetting
gemakkelijker kunnen plaats vinden
dan in het gewirwar van takken van
een in het wilde opgegroeiden boom.
Aanvankelijk wefkt de snoei de
vruchtbaarheid zelfs tegen, omdat de
bloesem zich slechts vormt aan tak
ken met lagen sapdruk (dus eerder
aan lange dan, aan korte takken).
Hoe verticaler een tak groeit, hoe
verder hy zich boven de wortels be
vindt, des te overvloediger word); hij
met sap gevoed en des t» krachtiger
groeit hij. Een gelijkmatige ontwik
keling van alle takken van de kroon
in den gewenschten vorm zullen we
dus verkrijgen door de bovenste taK-
ken sterker dan de onderste, de lood
recht staande sterker dan de takken,
die met een grooten hoek op den stam
groeien, in te snoeien. Ook door steil
opgroeiende takken met een gewicht
te bezwaren, zoodat ze dus in horizon
tale richting omgebogen worden, kan
men hen in hun groei belemmeren.
De vorming van de kroon.
Bijzondere zorg moet het eerste
jaar besteed worden aan den middel-
sten tak. Hy moet' zonder vertakkin
gen" loodrecht opgroeien ep geregeld
worden ingekort, aOodat hy met re
gelmatige afstanden van knoesten
wordt voorzien. Dit is noodig, omdat
hieruit de^ groote zijtakken voort-
spruiten, waaraan zich het waarde
volle vruchthout ontwikkelt. We moe
ten het nu zoo inrichten, dat er tel
kens 80 tot 120 centimeter boven de
onderste zijtakken zich in den loop
van het jaar een nieuwe „verdieping"
vormt, bestaande uit drie tot vier
sterke, regelmatig verdeelde zijtak
ken. Alle zijtakken, die zich tusschen
twee verdiepingen aan den hoofdtak
vormen, laten we staan, omdat ze den
hoofdtak versterken, doch ze worden
kort gehouden. Geheel verwyderen
mogen we ze niet, omdat ze den hoofd
tak helpen by zyn groei in de dikte.
We besnoeien ze slechts, evenals de
vertakkingen van de zijtakken, wan
neer ze den hoofdtak in zyn ontwik
keling gaan belemmeren. Te dicht op-
eenstaande takken worden uitgedund,
zoodat ze op behoorlijken afstand van
elkaar komen. Ruimte, licht en lucht
is noodig voor een goede ontwikkeling
van wat we willen bewaren.
Kort of lang snoeien?
Kort snoeien, op vier tot zes oogen,
veroorzaakt een krachtige houtvor
ming. De drie of vier bovenste oogen
groeien uit tot sterke takken, die bij
peren goed vruchthout leveren. De
korte snoei draagt meestal bij tot ver
sterking van het takgestel, doch mag
slechts worden toegepast op takken
die loodrecht of althans steil groeien.
De lange snoei slechts de top van
den twijg wordt weggenomen heeft
ten gevolge, dat de bovenste oogen
zwak uitloopen en in den loop van den
zomer hout vormen, waarop in het
gunstigste geval eerst in het volgend
jaar vruchtknoppen ontstaan. Tenge
volge van den ongebreidelden saptoe-
voer naar boven blijven de onderste
oogen slapen en zullen, wanneer ze
niet door inkerven nog tot uitloopen
worden gedwongen, ten slotte afster
ven. Dan ontstaan er kale plekken. De
lange snoei- mag slechts op sterk
groeiende soorten worden toegepast,
en op de onderste takken van vorm-
boomen, speciaal op de verticaal
groeiende.
De halflange snoei houdt het mid
den tusschen de beide voorgaaaden.
Hy voldoet in zyn uitwerking meestal
uitstekend. By deze soort van snoei
ontwikkelen zich ook de onderste
oogen, waaruit zich later vruchthout
vormt, zoodat kale plekken vermeen
worden.
De techniek van het snoeien.
Ten slotte wil ik nog enkele opmer
kingen maken betreffende de tech
niek van het snoeien. De kleine won-
Hen, die wij onze vruchtboomen piet
rnes en schaar toebrengen, behoeven
aoorgaans geen bijzondere zorg. In
eftn jaar tfjds groeit de schors er over- -
heen en zyn ze volkomen genezen.
Anders is het echter met de wonden,
die ontstaan zijn door het afzagen
van dikke takken. Hier duurt het toe
groeien verscheidene jaren en door
foutief werken worden er bovendien
dikwijls zulke leelijke wonden ge
maakt, dat de genezing nog veel lang
zamer gaat of zelfs geheel onmogelijk
wordt gemaakt.
AVOND-TOILETTEN.
VlJLUl
Van deze avondtoiletten is het eerste links van soepel zwaar satijn
broché; het tweede ie van rose taffetas; de rok is strak om de heupen en
valt verder in wijde plooien neer; het derde model is van zwart velours en
wordt gecompleteerd door een lange avondcape van velours; het vierde
beeldt uit een fraaie capuchon van hermelijn. Dit model leent zich bijzonder
voor het mooie velours de soieu
Het meest rechtsche model is een tailleur met kraag en mouwen van
zilvervos.
voor hen, die de eerste jeugd gepas
seerd zijn. Een organisme, dat te
sterk in beslag genomen wprdt door
de spijsvertering, kan niet volkomen
tot rust komen en zwaar slapen en
droomen zijn hiervan het gevolg, ter
wijl ook het hart overmatig tot wer
ken wordt aangezet.
De beste houding bij het slapen is
om in even gebogen houding op de
rechterzij te liggen, waardoor de lever
niet tegen het hart drukt.
Tenslotte is het noodig, om het ge
laat te reinigen voor het naaf bed
gaan, opdat ook de huidporiën hun
functies normaal kunnen verrichten.
Aaf Bouberten Hoope en Louw de Bree in de Suikerfreule.
SUIKERFREULE.
Nieuwe Schouwburg.
Als je verfilmd wordt
Tahee toewan, saja peonja hati senang
si sihi seperti di Hindia. (Ik voel me lekker
hier, precies als in Indië.)
Het was Oessin, de huisjongen, die, een
strootje rookende met Indische indolentie
neergehurkt zat in de voorgalery /an Van
der Kooy te Toeloeng Baroe, die rnij deze
woorden zei. En de oude baboe naast hem
knikt goedig en bevestigde ,zy« woorden:
„Senang Betoel!"
Inplaat-i var. een tropische zon, een tien
tal machtige kunstzonnen van millioenen
kaarsen, een loome broeierige atmosfeer
hooge palmen, een groot, volmaakt nage
bootst Indisch huis met wegens de felle zon
nen neergelaten crees.
Ik geloof, dat ik me nog me^r senang
voelde-, dan deze Indische bedienden, die er
jsich meteen thruis hadden gemaakt.
Nu men my vroeg: „Schryf eens-iets over
je emoties van auteur, dj^ zijn roman ver
filmd ziet", kan ik alleen maar ontwoorden:
„Ik ben zeker, dat het plotseling zien van
die maar meer dan volmaakt gebouwde tra-
plache woning, met palmenom geving. dat
binnenkomen in die breede voorgalerij en
dat zien zitten van de bedienden daar, wel
de grootste emotie is, welke ik als auteur
ooit daardoor ondergaan kon.
Ik ben eveg neergevallen in een krossi ma-
les, om alle indrukken, die mij hier be
stormden, te verwerken-
Misschien had ik mij wel veel voorgesteld.
Maar het zou toch filmbouw zjjn. Dit
werd voor mij éénvoudig overweldigend.
Architect Wegerif had met behulp van
Indische autoriteiten z(jn hoogste kunnen
geleverd en alles, wat op het gebied van
filmbouw in Holland verschenen was, verre-
achter zich gelaten,
Een film van internationaal hoogtepeil
moet het worden, hadden regisseur Haro
van Peski, de Majestic en de Tobis-Klank-
film bevolen. Daar stond dit alles in eer
bied afdwingende werkelijkheid voor m\j.
De eerste film, die van lndië gemaakt
wordt, moet wef volmaakt Indisch zijn.
Eenige honderdduizenden oudgasten in Hol
land zullen die met hun scherp critischen
geest controleeren. Heel Indië zal die zien.
Dat i« het motto geweest, waaronder dooi
Wegerif en Van Peski gebouwd is. Zoowel
die voorgalerij, als de groote danszaal der
gimpagclub in Soerabaja, als later het
jnachtige palels van den hoofdadministra
teur van Wlelandt, die koning is ojj zijn
onderneming. Geen kleinste detail verwaar
loosd.
Een andere emotie als autepr... Daar
jtwamen de spelers. Louis de Bree, Eisen-
SQhp, Van fraag onder helmhoeden, Mevr.
Bouber—ten Hoope in haar sarong en ke-
bija als Suikerfreule, Louis Borel en Annie
van Duyn te paard, Van Meerten, de „mach
tige". Bin zooveel andere meer Mijn lieve
oude Suikerfreule kwam naast mij zitten
En voor de repetitie zat zi) daar even zie
lig, als ik, zooveel jaar geleden in de Oost
hoek van Java op de suikeronderneming het
vrouwtje aantrof, dat plotseling uit haar
oude Hollandsche milieu overgeplaatst was
in een Indische voorgalerij. De vrouw, die
mjj tot het «tuk inspireerde! Die Indisch
moest worden en deftig, die onderging het
lot van zoovele Hollandsche vrouwen, die
plotseling in de Tropen worden overge
plaatst en lachen en lijden.
Zelf heb ik tientallen malen het stuk
steeds met nieuwe beroepsgezelschappen
geregisseerd. Maar filmregie is en heel
andere dan die voor tooneel. Reeds vele ma
len had ik Suikerfrekle voor de film gewei-
gerd. Wat zou er, nu het lag in de handen
van den bekenden producer en regisseur
Haro van Peski, iemand die met tal van
«ilms van internationale reputatie stfn spo
ren verdiend heeft, uit ontstaamen groeien
Zou men de sfeer kunnen treffen En de
bedoelingen van infl-n roman en tóoneel-
stuk... „Wat ondergaat die vrouw in Indië"
kunnen weergeven?
Bij de eerste repetities heb ik het al ge
weten. Ineens alle onrust weg, ineens een
volmaakt vertrouwen.
Een rust als in een kerk, een zacht, maai
imperatief gezegd: „Doodsche stilte, hee-
ren" en de stilte was er! De stilte van een
tropische gloeiende achtermiddag. „Wilt U
den nadruk op dit woord leggen? Nu staat
U langzaam op. Verbazing in Uw oogen
En by U blijdschap Mevrouw Bouber en
dan ineens angst
Film is optisch weergeven. Filmregie is
bet, maken van eenige honderden kleine
schilderijtjes, die samen een film vormen.
Ik "heb met prachtige emotie de ontzagge
lijke liefde van Van Peski gevoeld voor lyet
onderwerp. Van Peski wist die op de spe
lers over te brengen, het diepste sentiment
in hen te doen ontwaken. Elk moment van
vreugde of lijden te doen doorleven.
Hy laat de nieuwe menschen in hen ge
boren worden. Tienmaal overdoen! Altijd
diezelfde kalmte en rust. Proef opname!...
Opname met geluid! Dan zyn te werkelijk
my'n figuren. Mevrouw Bouber is de ang
stige en tegelyk liefhebbende vrouw, die
naar Indië en haar man komt. Elsensohn is
de man, die haar plotseling voor zich ziet.
De oude Schuit is het offerende wezen, dat
enkel geleefd heeft voor het kleine meisje,
dat moederloos in hem een tweede vader
Geen oogenblik behoef ik als auteur te
intervenieeren. Het is, of mijn gedachten
en visies automatisch op Van Peski over
gaan.
Met ontroerende liefde, onbegrijpelijk ge
duld wordt het mozaïk van de film saamge-
legd. Geen enkele stemverhooging, geen en
kele wanklank, niet een der harde woorden,
die hier in studio's wel eens usance waren,
enkel stil-staag werken in de tropische at
mosfeer, in tropische stilte&van 's morgens
acht tot 's nachts vaak half twaalf.
Liggende als toeschouwer in een krossi
males, heb ik nog wel die ééne emotie Wat
ben ik begonnen, wat heb ik op mijn gewe
ten, dat ik Suikerfreule schreef en hier een,
honderdtal mens-hen drie weken lang tot
in den nacht laat werken, onder niet één
enkele, maar onder vele Indische bonnen, In
gloeiheete atmosfeer, om de wereld één en
kele film meer te geven.
Aan my voorbij gaan neg eenB de weer
met ontzaggelijk geduld door den bekenden
Dr. Dftlsheim (van het Eiland der Demonen
en Palo's Bruid vaart) op Java gemaakte
buiténopnamen, die hier de binnenopnamen
zullen aanvullen. Het mooie Insulinde, zoo
als ik het gekend heb In zijn heerlijke och
tend- en avondstemmingen, bet tweede Ne
derland, dat allen, die er geweest ztfn, zoo
lief werd, dat de bron is voor onze nationale
welvaart.
Dan gaan plotseling, als om je wakkei
te roepen uit een droom, de groote atelier
deuren open. Voor vandaag, voor vanavond
half twaalf genoeg. En ik sta na een
gloeiheete Indische avond ineens op de Dui-
vendrechtsche kade In deze kille ^Holland
ache Juninacht, waarin de iJsheiligen yog
naspoken.
HENRI VAN WERMESKERKEN.
.,It Happened one night".
Een sublieme film;
met Claudette -Colbert en Clark Gable.
In het Thalia-Theater wordt vanaf heden
avond tot en met Dinsdag vertoond „It
Happened one night" (Het gebeurde op een
avond). Dit is een van de beste films in hei
lichte genre, niet alleen van den laatsten
tyd, maar van de laatste jaren.
Menschelykheid is wel de belangrijkste
factor in deze film, die maakt dat dit werk
van B rank Capra en Robert Risko oninid;
dellijk treft, als een zoo bijzondere film.
De hoofdpersonen uit dit kleine drama
zyn menschen zoo echt en levenswaar, als
men ze maar zelden in de film, met name
in de filmoperette en de filmcomedie, tegen-
Zy spreken, handelen en reageeren
niet als de cliché-figuren van
itsfilm. Daarbij »s
Colbert en
als
de gemiddelde
hun spel dat van
Clark Gable in de eerste plaats zoo voor
treffelijk, dat men nauwelyks van spel meer
kan spreken.
Het is dan ook moeilijk te zeggen, wien
voor de geslaagdheid van dit werk de mees
te lof toekomt, den spelers, die op zoo voor
treffelijke wyze beantwoorden aan de ge
stelde eischen; den regisseur Frank Capra
of den auteur Rob Riskin, die een verhaal
van Samuel Hopkins Adams tot een zoo
meesterlijk draaiboek verwerkt heeft.
De film is niets dan een avontuur van
enkele dagen, tusschen de millionairsdochter
Ellie Andrews (Claudette Colbert) en den
juist ontslagen reporter Peter Warne (Clark
Gable). Een groot deel van het verhaal
speelt zich af in de nachtbus tusschen Mia
mi en New-York, waarin de twee elkaar
ontmoeten. Ellie is van huis weggeloopen
om naar een danseur in New-York te gaan
met wien zy, uitsluitend uit lust zich tegen
haar vader te verzetten, wil trouwen. Deze
brengt een heele politiemacht op de been
en looft een groote belooning uit om haar
terug te vinden. De journalist, die haar her
kend heeft, neemt haar in bescherming, niet
om de belooning te verdienen, maar omdat
hy in de geschiedenis van haar tocht naar
New-York prachtige copy ziet, waarmee hij
zyn betrekking zal kunnen terugkrijgen.
Die tocht wordt inderdaad één aaneenscha
keling van avonturen, doordat noch Ellie,
noch Peter ten slotte geld fcenoeg meer
heeft voor de autobus en z(j te voet verder
moeten trekken. Zij slapen des nachts voor
de zuinigheid in één hotdlkamer, met een
deken tusschen dé bedden gehangen, die
Peter de wallen van Jericho noemt, welae
slechts voor het trompetgeschal van Jozua
zullen bezwijken. Nntuurlyk gebeurt het on
vermijdelijke en beginnen de twee lochtge-
nooten, ondanks al hun geharrewar want
Peter is allerminst vriendelijk voor liet r(j-
keluiskindje, zyn slachtoffer en bescherme
ling genegenheid voor elkaar op te vat
ten. En kort voor New-York maakt Ellie
daar geen geheim meer vani
Hoe dan alles weer spaak dreigt te loo-
pen en de twee van elkaar verwijderd wor
den, hoe Ellie naar haar vader terugkeert
om met haar danseur te trouwen en hoe dit
huwelijk op het laatste oogenblik uog ver
hinderd wordt, behoeft hier niet nader ver
teld te worden. Ter geruststelling alleen
nog de verzekering dat de wallen van Jeri
cho tenslotte toch aan het wankelen ge
bracht worden; hoe, dat ga men zelf zien,
of liever: hooren.
„Das Madchen Johanna".
Een belangrijke historische film.
in de ochtendvoorstellingen in de Schouw
burg-Bioscoop op de beide Kerstdagen.
De Duitsche filmindustrie heeft de film-
markt den laatsten tijd niet bepaald over
stroomd met meesterwerken. Met „Das
MHdchen Johanna" heeft de Ufa weer eens
een werkelijke eersterangs film gebracht,
een filmkunstwerk van internationale betee
kenis. Men zal zich herinneren, dat dit de
film is, waarmee de Ufa gehoopt heeft den
Staatsprijs te halen, die ten slotte is toe
gekend aan Lenj RiefenstahJ voor het onder
haar leiding vervaardigde „Triumph des
Willens", de propagandafilm van het Party -
congres te Neurenberg. In verband met het
merkwaardige feit dat juist deze film naar
een thema uit de Fransche geschiedenis een
zoo groote Rationale belangstelling genoot,
is hier gewezen op wat Gerhard Menzel zelf
heeft meegedeeld. Dat het om een Fransche
figuur gaat, is van geen belang tegenover
het innerlijk gebeuren; dit is een geschiede
nis, aldus Menzel, die vele volken in onge
veer denzelfden vorm hebben doorgemaakt
„De speurhond, in Londen"
(Charlie Chan in Londen)
met Warner Oiand
in de Réunie-Bioscoop.
Dit nieuwe Charlie Chan-mysterie, geba
seerd op een der spannendste romans van
Earl Derr Biggers, speelt zich af in Enge-
land's hoofdstad en is ongetwijfeld een dei
machtigste detective-drama's, welke ooit
werd verfilmd.
Warner Oland, die de hoofdrol in deze film
speelt, geniet een buitengewone populariteit
in Amerika, door zyn uitbeelden van de
schrandere Chineesche detective, Charlie
Chan. Voor hy begon, deze rol te vertol
ken, stond -hy by het publiek door zyn spé!
in andere films, zoowel „stom" als spre
kend, bekend als een der gemeenste schur
ken. Oland, geboren in Zweden, kwam op 13
jarigen leeftijd naar Amerika, waar hy zyn
opvoeding voltooide. Gedurende' 14 jaar trad
hy met succes op in tooneelstukken van
Ibsen en Shakespeare, waarmede hy de ge-
heele Vereenigde Staten en ook vreemoe
landen bereisde. Hy maakte 20 jaar geleden
zyn filmdebuut met Theda Bara in „Jewels
of the Madonna". In 1925 verbeeldde hy den
boef in Douglas F'airbank's ,,Don Q.", waar;
van zyn optreden in,een lange lijst bekende
films kis ,,The Jazz Singer", „Wheel of
Chance", „The mysterious Dr. Fu Manchu"
en „The Return of Dr. Fu Manchu" het ge1
volg waren.
Drue Leyton, die kortelings door Fox-
Film onder contract werd geplaatst, ten
gevolge van haar zeer succesvolle tooneel-
carrière op jBroadWay, vervult in „De Speur
hond van Londen" voor de tweede maal een
rol in een Charlie Chan-mysterie. De eerste
maal, dat zy in dit genre optrad, was in
j,Charlie Chan's Courage", hetgeen tevens
haar tweede film voor Fox was. Drue Ley
ton 'werd geboren in Guadelajara in Mexico,
als dochter van een mijningenieur. Zij ge
noot haar opvoeding in New-York en Zwit
serland, terwijl zy geruimen tyd aan de
Sorbonne te Parijs studeerde. Na haar te
rugkeer in Amerika trad zij op by een rei
zend gezelschap en maakte naam met haar
spel in „Green grow the Liliacs" in Chicago.
Hierna volgde^pog een lange rij succesvolle
tooneelstukken, die tenslotte tot een film
contract leidden.
Een van de andere belangrijkste rollen
in de film wordt gepseeld door Raymond
Millard, een bekend Engelsch acteur.
Warner Oland, Raymond Milland en Drue Letton in „Charli Chan in
en de grondgedachte van de film is eenvou
dig, dat het de macht van de persoonlijkheid
is, die een verscheurd volk weer tot een
heid kan brengen.1
Er is geen reden waarom we naast de vele
bestaande opvattingen van de Jeanne d'Arc:
figuur hoe sterk loopen die van Voltaire,
Schiller, Anatole France en Shaw niet uit
een niet ,ook de ietwat nationaal-soeia-
listisch getinte visie van Menzel zouden
aanvaarden. De hoofdzaak is voor ons op
het oogenblik of „Das Madchen Johanna"
als film geslaagd mag heeten en dit is zon
der twijfel tot op zekere hoogte het geval.
Het is een respectabel stuk werk, waaraan
de Ufa kosten noch moeiten gespaard heeft,
een film met een felle dynamische kracht,
die niet nalaat indruk te maken.
Dd episode die Gerhard Menzel'ter behan
deling heeft uitgekozen, begint op het mo
ment dat het Engelsche leger onder den her
tog van Talbot met de troepen van den
bondgenoot, den hertog van Bourgondië voor
Orleans ligt. De kroonpretendent Karei van
Valois zendt zijn halfbroer Maillezais ter
onderhandeling, maar deze keert met smaad
overdekt onverrichtenzake terug. Talbot en
de hertog van Bourgondië besluiten tot den
aanval over te gaan. Karei vlucht met Mail
lezais uit Orleans, maar ontmoet dan het
meisje, dat zegt door den aartsengel' Mi
chel uitgezonden te zijn om het land te red
den en den koning te kronen. Hoewel Karei
zelf nie^ in het wonder gelooft, volgt h(j
haar, omdat hy haar invloed op het volk ge
bruiken wil. En de stad Orleans blijft be-
Volgf de kroning van Karei tot
van Frankryk in Reims. Het geloof in Jo
hanna verdwijnt als in Reims de pest uit
breekt en La Trémouille, een der vyanden
van den koning, haar beschuldigt de oor
zaak te zyn. Zy wordt gevangen genomen
en zal als heks verbrand worden. Karei VII
doet geen poging haar te redden. De cyni
sche filosoof, die hy in deze film is, ooi-
deelt: „Zy moet verbrand worden. De leven
de hééft voor ons geen nut meer. De doode.
zal een martelares zyn. Ik ken de menschen.
De doode Johanna zal almachtig zyn en on
aantastbaar! Zy is duizendmaal sterker
en haar dood zal nieuwe wonderen voort
brengen!"
De film vertoont vervolgens haar dood op
den brandstapel en in een slotscène die 25
jaar later speelf, haar officieele rehabili
tatie.
Gustav Gründgens als Koning Karei VII van Frankrijk, in „Dps Madchen Johanna".
Van oud wordt nieuw gebreid.
Thans zyn wij het hoogtepunt ge
naderd met het maken van handwer
ken voor het Kerstfeest, dat met ras-
sche schreden nadert. Soms dringt het
op een gegeven oogenblik tot ons door
dat er eigenlijk niet meer zoo héél veel
tijd is om alles wat wij ons voorgeno
men hebben af te maken.
Wat deert het ons thans, nu wij zoo
Sullig om de tafel zitteft te werken'
de wind buiten giert en de regen
de ramen klettert. We zullen
onze stop- en verstelmand maar eens
m den donkersten hoek izetten en,
thans zelfs niet meer denken aan dib
Prozaïsche werk!
We beginnen een oude gebreide
pull-over, die niet meer gedragen
wordt, uit te trekkende wol is npg
mooi, doch het model ietwat ouder-
wet^ch. Wellicht zijn er onder onze
lezeressen, die meenen, dat uitgetrok
ken wol leelijk opbreit, hetgeen ech
ter geenszins het geval is, indien wij
ze maar op de juiste wijze behande
len. Het beste is om dit werkje door
twee personen te doen uitvoeren, één
trekt uit en de ander haalt de wol
door vochtige vingers, daarna opwin
den tot een kluwen. De vingers wor
den telkens weer vochtig gemaakt,
terwijl het opwinden niet?te stijf mag
geschieden, aangezien de elasticiteit
der wol dan verloren gaat. Is het noo
dig, dat de wol gewasschen wordt,
hetgeen in de meeste gevallen wen-
schelijk zal zijn, dan wint men ze over
een plankje, dat daarna heen en weer
geslagen wordt door een lauw warm
zeepsopje, totdat de wol schoon blijkt
te zijn, daarna spoelen in water en
azijn, terwijl bij het laatste spoelwa
ter een scheut spiritus wordt gedaan.
De wol wordt op deze wyze niet dof,
doch ziet er even glanzend uit als
nieuw. Het plankje met de wol wordt
nu buiten in de lucht gedroogd en kan
tenslotte tot een losse kluwen gewon
den worden om als materiaal te die
nen voor een of ander kleedingstuk
voor groot of klein.
Wat kunnen wij al niet maken van
wol en breinaalden, we weten wel
waarmede wij moeten beginnen, in
dien wij alle nuttige producten van
vlijtige vrouwenhanden noemen, doch
niet waar te eindigen.
Zeker is dat jumpers, slip-overa,
vesten en kinderjurken evenzeer in
den smaak vallen als handschoenen,
shawls, mutsen en moffen, en dat
iedere breister een ruime keus heeft.
Willen wy iets anders maken dan
brei- of haakwerk? Geen bezwaar,
want we zien te kust en te keur aller
lei aardige handwerken geëtaleerd,
die zelfs voor zéér lage prijzen ver
krijgbaar zijn. Een goede kleurenkeus
zal er toe bijdragen, de groote en
kleine kleedjes, schortjes, kussens,
theemutsen, ontbijtstellen enz. tot een
mooi geheel te bewerken. Het werk
is uiterst gemakkelijk, want de kruis-
steek of andere patronen zijn duide
lijk op het materiaal gedrukt.
Een ongekende verscheidenheid
vinden wy jaar op jaar weer, waar
uit wij datgene kunnen kiezen, dat
niet alleen aan het doel beantwoordt,
doch tevens overeenkomst met onze
beurs.
We hebben niet zoo héél veel tijd
meer over om onze Kerstgaven in ge
reedheid te brengen, doch zullen ieder
oogenblik moeten benutten, om tijdig
gereed te komen.