iiv
i\
l
vi «reniees- en schoonheidsmiddel
Rinrptls in het gelaat.
V.'v< 'I v.
1
H'
„Zwarte Rozen".
FTLMNIEUWS.
w-
Gjrape fi
deze hindernissen had weten heen te
vechten, voor den eigenlijken muur,
die hier, aan de gevaarlijkste zijde,
bijzónder sterk gemaakt was. Thans
nog/ is hij acht meter hoog en gemid
deld drie meter dik, op enkele plaat-
sen echter zelfs vijf meter. De glad
gehofiwen en flauw rond uitstekende
vierkante steenen met de voor die
tijden verbazingwekkend» hoogte van
60 centimeter vormen een muur,
waarin bijna geen voegen te zien zijn.
En een keur van de meest zeldzame
oude steenhouwersteekens is zoo kwis
tig over de steenblokken gestrooid,
als men a&h geen ander bouwwerk uit
dien tijd vinden kan. Bijna" twee do
zijn runenteekens, de ambacHt^mer-
ken der oude meesters, kan men hier
tellen.
Alleen van deze zijde was gevaar te
verwachten en daarom had men dan
^ook den slottoren aan dezen kant op-
s^iticht. Maar nief rees hij, zooals an
cle»^ by burchten gebruikelijk was, in
den muurgordel tot zijn imposante
hoogte van twintig meter op. Slechts
met een hoek vormt hij een wig in het
gesteente van den muur. Door deze
positie biedt hij «naar twee zijden uit:
s*ekende mogelijkheden tot verdedi
ging en projectielen, die van- den kafit
van den voorburcht af naar den toren
geslingerd^ lyerden, ketsten zonder
schade aan te brengen op de schuine
flanken af. Een in zijn eenvoud ge
niale inval, die aan zoo goed als geen
enkelenjpjhfl-e» Duitschen burcht is
herhaalcT
Het slot een beeld >van verval.
De eigehlyke brucht met zjjn torens
en woongeJegenheden is meer dan
honderd meter lang. Boven het Ro-
maansehe gewelfde poorthuis verhief
zich een kapel. Het poorthuis, i£den
loop der tijden geheel enal 'onder
puin bfdolven, is eerst dezer dagen
hiervan ontdaan. Iir den uitersten
hoek, pal tegen den steil omlaag w«-
zenden bergwand, stond het slpt zelf.
Dit prachtige bouwwerk Vas éen ipas-
sa puin en afval, ^maar. een Ro-
s oiaansch dubbel venster van wonder
lijke fijnheid laat ons nog heden £ien
met welk een rijkdom dit slot opg^
trokken was.
Tlmns biedt een troosteloos
beeld- van vervpF Muren zijn inge
stort, Wens omgevallen, steppen eh
blokken «fijn l^igs tfe hellingeniL het
dal gerold. Uit een grooteft puiJhoop
srteekt een u nsti g%gèhouwen s/hoor-
steenwand op, struiken'schieten'op
uit de gekloofde muren en^bijna vier
meter hoog is de'laag vuil en zand,
die de binnenplaats vult.
Met spade en houweel is men het
verval te lijf gegaan en het einddoel
van dezen, op nog vele jaren bereken
den arbeid, dien de Wolfram von
Eschenbach Bund laat uitvoren, is het
vdkomen vrij maken van dezen
burcht, die zijns gelijken in Duitsch-
lantf friet heeft. Want in dit bolwerk,
dat van de fundamenten tot den top
zonder onderbreking opgetrokken
werd, dat niet door storende* bij voeg
sels uit later tijden ontsierd wordt,
openbaart zich de bouwkunst van den
aanvang der 13e eeuw, den over
gangstijd van Romaansche naar go
tische architectuur, in bijna onover
trefbare zuiverheid en volkomenheid.
Het is toe te juichen, dat de Wilden
burg, die een vergelijking met de be
roemde Keizerpalts te Gelnhausen,
welke uit denzelfden tijd stamt, niet
behoeft te schuwen, voor het nage
slacht-behouden blijft,
De geschiedenis van den burcht.
Afwisselend is zijn lot geweest. De
^orsprong van den burcht ligt in het
duister. Het is wellicht omstreeks
1200, dat Burkert en Ruprecht von
Durne, getrouwe vazalleii der Stau-
fische keizers, met^den bouvt begon
nen zijn. In oorkonden/yordt hij voor
het eerst in 1215 vermefci. Het ge
slacht von Durne en hun prachtige
burcht beleefden slechts een korten
bloeitijd. Reeds, tegen het einde der
13e eeuw verkochten de nakomelin- J
gen de bezitting en enkele tientallen
jaren later was de Wniiie uitgestor-
ven.
Strijd en belegerfng, tournooi en
minnezang heeft het trotsche bouw
werk gezien. In den Boerenoorlog
ging het ii^ vlammen ofr. In zijn
„(Aitzdoefffroethe de naburige s^ttf
Miltenberg- in de asch leggen, maar
hier heeft Goethe zich, inderdaad ver-
^^de stad Miltenberg stallen
de brand, *immgÉ^deze
stontpian hun zijde, en GötzJKi Ber-
lichjpgenfhad 'dien dag in haar iijn
kwartier opgeslagen, maar het was d#
^Wildenburg, welks rSbkende puiphoo-
pe* getuigden van den vertwijfelden
strijd' der boere'n. j
Sedert dien is de burcht een ruïne.
Onvoldoende pogingeh om hem te red
den kondén het verval niet .tegenhou
den. Opzettelijke vernieling deed nog
verdwijnen hetgeen weeAn wind nog
hadden laten staan.
De dichter van dep'TVildenburg.
Hierverbleef dus Wolfram, von
Eschenbach eens als gast^van den
burchtheer. Eerst de in tien laatsten
tijd meermalen toegepaste methode
van literajr-historisch onderzoek, om
niet slechts den dichter en zijn werk
te beschouwen, maar ook de toehoor
ders en hu» wereld, om de lezers en
kunstbeschermers onder de Joupe te
nemen, heeft de betrekkingen tus-
schen den Wildenburg en Wolfram
weder aan het'licht gebracht. Hy zelf
geeft enkele aanknoopingspunten voor
deze hypothese: in een vers van den
„Parsifal" zegt hjj dat de vuren op
Montsalvat grooter waren dan op
Wildenburg. De Wildenburg echter
was juist beroemd om de ongewoon
groote haard in het slot! Op de over
eenkomst der namen wezen wij r^eds.
§en treffend document evenwel heeft
[de dichter ons in den burcht zelf Na
gelaten; in een steen aan een venster
zijn de woorden gehouwen: ,«,Owe Mu
ter". Een gestamelde uitroep van
iémand, die om huip smeekt. In den
„Parsifal" echter vraagt de jonge1
dwaas in bange zorg „Owe muter, was
ist got?" Kan er overtuigender bewijs
bestaan voor de veronderstelling, dat
de dichter uit het Frankische Eschen
bach hier op de vesting in het Oden
wald zijn onsterfelijk' werk schiep?
Men lean zich goed voorstellen, dat hij
meegesleept door het geweldige
van zy'n stof de woorden liet in»
houwen naast het venster, -waarVdor
hy wellicht meermalen in gedachten
en gepijnigd door heimwee gestaan
heeft, om achter de groene zee van
het Odenwald zy» Middelfrankische
geboorteplaats te zoeken, die„hy, jon
gere zoon van een onbemiddelde- fa
milie, had moeten verlaten. Rupert
von Durne, een fijnbesnaard, zeer
ontwtkkeld man, had hem ^onderdak'
aangeboden, en diens betrekkingen
met de Staufen en de vorsten van
Midden-Du itschland hebben den
vreemden dichter rrvisschien menig
maal geïnspireerd.
Wellicht heeft Wolfram den „Par
sifal bedacht en neergeschreven
Aoor een grooten zanger wedstrijd, die'
in dien t£d nooit als omlijsting dien
de vopr de ijdelheid der voordragen
den, maar een kunstzinnig wedyvet
ren waren om het hoögste bescha
vingspeil van naburige en bevriende
kasteelen. Wij weten het niet precies,
want bijzonderheden over zijn leven
op den tyurcht zijn ons niet overge
leverd. Maar wel weten wy, dat deze
burcht in een verborgen hoekje van
Net Duitsche land behalve architecto
nische beteeljenis, ook een groote cul-
tureele Vaarde hêfeft. Dq „Parkifal"
is een deV onvergankelijke dichtwer
ken in de Duitsche*taal, en de geboor^
teplaats d^rvan is de Wildenburg,
de graalburcht ih het Odenwald.
Aan Welhe e,sche'1 n»ede crèmemoet voldoen.
- Zalven spelen in de genêesfcuuïe en
id de schootihejdsverzor^ing van
oudsher een groote ról. I*dó geneesT
kunde zijn h^voSral dó huidziekten
en wonden,' waarvoor deze genees-
^Jwddelen het*( meest toepassing vin-
I/^öi^Nog grooter echter is de betee-'
ifenisNdie de zalven hebben "voor de
verzorging der huid,' het belangrpk-
I.4® ademijaiingsorgaan -van ons
lichaam. DaijjjFeen gezonde, frïssche
huid tot de meest inliet oog springen-
de kenmerken van liphamelyke
schoonhej^behoort, behooren de .zal
ven ter verzorging van de huid tot 3e
belangrijkste schóphheidsmiddelen.
De natuurvolken geven het voor
beeld.
Het hoofdbestanddeel van huidzal-
iven, is vet, want de huiï-heeft %i
zeker kwantum vet noodig om haar
gewichtige taak naar behooren te'
kupnen, Hervullen. De natuurvoikeil
weten dit wel en h&ndetet^hier' ooit
naar. Zij zalven hun liphnam met
oliën zooais de natulan ze hun biedt,
'lepeinde #kaii weer en tyind bloot-
gestel* huid'te reinigén, te»verzon-
gen en\e besehermp. Deze dieftjjkcI
en planUiardjge vetten hébben echtei/
het ernstige nadeel, dat ze van" de'
lucht spggdigranzig wdrdeii'en dan*
een oriuijstaaiibdre lucfit verspreiden.
.De veelzijdige 'sportbëobfenirigAn-^ "die behave de hiervoor genoemde
zcr dagen en de daarmede eeniriWi— -
aarmeae geppap Jyqede eigensoha/jpen ijqg het voordëei
gaande tpeneipende lichaamscultuur
deed ook bü ons de behoefte aan doel
matige hutdverzorgipgsmiddelen stjj-
gen. Het gevolg wak tiet wetenschap
en chemie de liaudeii ineen sloegen en
zich' met vereende 'krachten wierpen
op de bestudeering^van het uitge
strekte gebied deV vetten en oliën, met
het doel vetsoortep te vinden, wat
duprzaamfteid, nuttig effect eniWaJk
tische bruikbaarheid betjreft, aan" de
ëischen vail^ het jnoderne leven zou
den kunnen "voldoen, j
- 111 - Vaseïbte en glyceriner.'
Aanvankelijk meande men in de
minerale vetten vaseline en glycerine,
die beide van onbegrensdei duuï en
gemitkkelijk in te smerp zijn, de ge
zochte middelen te^ hebben gevonden.
Men zag echter spoedig m, dat zij,
niet de beoogde uitwerking hadden,
daar zy bet mpischelyk organisme in
wezen vreeml "zyn. Een belan^ijke
stap voorwaarts was ai de ontdekking
dat een. mengsel van waterdruppels
met'vet (emulsie) een nog gunstiger,
-uitwerking óp de huid heeftldan het
zpivere vet. Want.de huid bevat veel*
waterpeil heeft dit water poódig onf
haar frischheid te bewaren'. Om jiu
Zijlke waterhoudend^ zalven' in duur-
zamen vorm- te EtmnMi samensteliél,
diende men een vetsöort te vinden',
bezit, water in fij 11 verdeelden vorm
ijlifvend in zich te kunnen cljmemen»
1 et schaap brengt umtomst.
Do gezochte eigenschappen' nu ble
ken aanwezig teTftn"in*het z.g. wel-
vet dit is het \jef, dat bij het was-
schen van schaapswol gewonnen
wordt. Het npemt water in zich op, is
goed houdbaar en" Kail door toevoe
ging van daarvoor geschikte-oliën ge-
njakkelijk smeerbaar gemaakt wór
den. Om deze redenen is het een bui-
tengewooh geschikte, grondstóf veor
3,11e mogeüjke soorten waterhoudende
vette crèmes. Zoo verkrijgt men b.v.
door vermenging van het vet met pa^-
raffiiie-olie het bekende smeermiddel
lanoline. X
Bij* het verder^ onderzoek kwaln1
men tot de ontdekking, dat de zalf die
per in de Jmid d^Éigt en dus beter in,
-werkt iiaarmatè) haar watergehalte
hoóger is. Dit wak aanleiding óm te
trachten langs kunstmatigen weg het
waterppnemingsvermogen \«p de
zalf te verhoogen.. Door toevoeging
van cholesterine (gatyek) slaagde
jnen hierin'hee^s voor e^n groot deel,
zoodat, b.v. wolvet, met cholesterine
Vermengd, het tienvoudige van zjjn
eigen gewicht aan water kin opne
men.
Het schrikbeeld van vele vroic^en.
Dr. v. d. Hoogv de bekende metficus,
schrijft in het VaderSand, over rim-
pèls, in het gelaat, qie- hy 'terecht
v V» Sjt' f
Drie modieuse mprgentoiletten.
noemt een schrikbeeld voor iedére
ouder wordende vrouw en hij herin-
nett aan Ninin de Lenclrpi, een vrouw
die bekend is'geweest om haar groote
schoonheid, welke zy tot op vergevon
derden leeftyd heeft weten te be
waren, die eens heeft gezegd, dat ze
niet begreep vVaardm de natuur het
niet zoo had ingericht, dat' by vrou
wen de ,1-impels aan haar hakken in
plaats van in het gelaat optraden.
Een vriendelijk erfftgenoot (als zy
dieh bezit!) zal^haa%zoo zegt Dp-, v.
d. H, in zijn artikel, misschien /troos
ten met, de philósophische med^dee-
ling, dai rimpels, nu eenmaal (,'mèt de
jaren" optreden. Maar dat is nièt4
waar! Ze komen dikwijls vóór .de
jaren. Een huid.ldie gaat rimpelen, is
éen huid, die «iet voldoende tonus,
niet voldoende eiastiiiteit bezit. De
huid bestaat uit twee lagen, de opper
huid eh de' ledorhuid, en in jdeze laat
stej vetloopen tallooÜ fijne spier
weefsels en elastische vezels, die aan
de, huid haar elasticiteit geven, e»
leaked, dat zy zich glad over de 01S
deriaag uitstrelct.'/Wannper deze ve
zels gaan degeriereeren, hetzij door
ouderdom, »hetzy door andere oor
zaken, wordt het oppervlak van de
huid te groot om de spieren en botten
te bedekken, Ze gaat zich in plooien
léggen en- dit geschiedt met des te
meer gemak,'wanneer dezë plooien al
in aanleg aanwïezig wgi-en. Personen,
met een Buitengewoon bewegelijk ge-
faat, een sterk uitgesproken mimiek,
Waarop alle jj^voelens van verdriet en
vreugde zich dirlct afteekenen, »zyn
dus gepredisponeerd om eerder rim
pels te krijgen, dan zij,,'die' een glad
en onbeweeglijk gelaat ten toon weten
te spreiden,
ijlen vrouw, die op JiaAr veertigste
jaar"<eeerste rimpeltjes ontdekt en
dan vol óèhrik^iaar den hi/idarts
loopb^mey het verzoek deze te willen
verhelpen, is er dus' wel een beetje
laat bij. Zy moet er op haar twintig
ste jaar ai aan beginnen te denken,
dat zy op haar veertigste geen rim-
pels Wil hebbe", ja zelfs nog vroeger.
KlejifemSisjès, die altijd maar gezich
ten zitten te trekken, moetunen er op
wijzen, dat dit uit een aestitisch oog
punt buitengewoon schadelijk is. U
moét eens opletten, welk een opvoe
dende kracht er van één zoo'n mede-
deeling uitgaat véél meer dan van
duizendmaal verbieden. Want toen
kan van een vrouw alles gedaan krij
gen, zelfs ^et onmogelijke, ais men
haar maar op de juiste wijze wept-aan -
■te pakken. Als het niet lukt, ligt dat
niet aan de vrduw, maar aan de ma
nier vpn aanpakken.
Het is speciaal de fijne, droge, iet
wat verlepte huid, die neiging heeft
om vroegUj igU^gaan rimpelen en de
manier om <i(Te verhelpen bestaat in
de eerste plaats uit-"een algemeene
lichaamshygiëne. Aan de normale,
1 egelmatige functie van alle lichaams
organen zai de n<MtfJkorg besteed-
mo^en worden, sjSpHfaan die van
maag en ingewanden. Wanneer er sto
ringen bestaan in de secretie van de
inwendige' -klieren en daardoor het
onderlinge evenwicht, waarin deze
klieren tot elkaar staijn, verstoord is,
zal men trachten het door joetfcning
van hormoonpraeparaten weer TC her
stellen. Dat op die manier uitstekende
resultaten zijn te bereiken, is eeif be
kend feit? Het resultaat hiervan is,
dat men in de diverse „beauty par
cours" een reusachtige rename is
gaan maken van z.g. „hormonen-
crèmes". Of deze crèmes werkelijk
hormonen bevatten, weet ik niet,
maarhpt behoeft wel geen betoog dat
er tusschen een middel, dat' men in
wendig dooicjjniddel van len injectie
toedient, of dat men er van dén bui
tenkantIppsmeert.^wel eenig versfehil-
bestaat. In iede^oevffr is het psycho
logische effect, d0 men er méde be-
WAT BETEBKENT DAT NI'-?
"m,
s>
ÏHlj: Al onze benzine is^op.
-Zij: Wees niet zoo dwaas, wy zijn hier toch op den tfoofdweg!
reikt, zeer groot en dat moet men ook
niet onderschatten.
Overigens hebben wy doktoren niet
het recht om in dat opzicht al'te ge
leerd te doen. Van al de hormonen-
praeparaten, die wy gewoon zyn per
ons voor te schryven, weten wy ook
absoluut niet hoeveel (of hoe weinig)
er geresorbeerd wordt.
Groote aandacht zal men o<*k aan
hét zenuwstelsel moeten besteden.
Iedere vrouw moet weten, dat nervo
siteit, gejaagdheid, neerslachtigheid,
het dramatiseeren van iederen kleinen
tegenslag 'des levens iemand vroeg
oud en vroeg' leelyk maken. En dan
nog dit: Niets maakt zóó oud als de
angst voor het oud worden.
Wat de plaatselyke behandeling van
de rimpels betreft: Ik moet beginnen
met er voor te waarschuwen, dat men
van de z.g.n. „adstringeerende" prae-
paraten geen al te groote verwachtin
gen moet koesferen en ,er geen al te
overdadig gebruik van moet maken.
Ik schryf ze wel voor, zeer zeker,
vooral in den vorm van een vette
nachtcrème, welke b.v: haseline bevat
(een looizuur-praeparaat) voor rim
pels en wallen onder de oogen. Hun
werking is echter tydelyk. Daarna
treedt, wanneer men tenminsxe geen
andere methoden van behaitdeling
toepast, weer spoedig een verslapping
op. Men moet er altyd voor waken,
dat de bestanddeelen, waaruit derge-
lyke crèmes zyn samengesteld, van dq,
allerbeste kwaliteit zyn.
De juiste behandeling bestaat hier
in, dat men de voeding van de huid
langs natuurlijken weg zooveel mog$-
lyk bevordert en de huidzenuwen zoo
guhstig mogelyk beïnvloedt en op de
juiste wyze prikkelt. Zooiets kan in
de eerste plaats bereikt worden door
een regelmatige en op juiste wijze
uitgevoerde gezichtsmassage. Ik be-
hóef er wel niet op te wijzen, dat mas
sage een wetenschap op zichzelf is en
De nieuwste Ufa-film met Lilian Harvey.
Lilian Harvey als de Russische danseres Marina Feodorouma
in de Ufa-film Zivarte Rozen".
dat deze dooi^deskundige handen moet
worden uitgevoerd. j
In de tweede plaats staan ons vele
physische methoden ter beschikking,
welke op de juiste wy* toegepast, een
uitstekende werking op de voeding
van de huid en op de huidzenuwen
hebbenden die een ^verslapping van de.
huid en het vi^eg^jdig optreden van
rimpels voork<?men kunnen. Als zoo
danig noem ik U den zwakken galva-
nischen sAroom, den faradischen
stroom en boven alles de diathermic, j
Pas wanneer al deze bovengenoem- j
de methoden, niet meer in staat zijn
om een verloren gegane elasticiteit i
van de huid te herstellen maar dan vlekte
pas en niet eerder 'mag men
een chirurgische behandeling over
gaan. De verslapte "huid, di^te groot
is geworden voor den inhoud, welke
zij moet bedekken, kan dan ingekort j
worden. De litteekens, die^daarby ont
stak, zyn meestal op handige wijze I
te camoufleeren. \J v I
Wanneer men dat zoo, leest, lykt
het een heel eenvoh^lige kwestie, maar
in werkelijkheid is dat toch niet zoo,
én wel om de volgende redenBij vele
vrquwenT die voor h.et ondergakn van
een dergelijke operatie hulp by den
arts-specialist zoeken, heeft men te
maken met phychische conflicten.
Wanneer het persqnen zyn, die deze
laatste kans willen aangrijpen om te
trachten iets vast te houden wat
meestal toch reeds verloren is, heeft
n?en als arts eigenlijk niet .het rech!
om zoo iemand eenvoudigweg te ope-
reeren en haar dan met nauwelijks ge-
nezftf litteekens naar huis te sturen,
an heeft men daarna tevens de zede
lijke verplichting op zich geladen om
deze geesteljikeonevenwichtige, ^e
n°g niet geleerdrheeft zich in de on-
vei'mijdelijke dinjjen des levens te
schikken, onder zijn hoede te houden
cn haar voorbü die oogenblikken van
groote teleurstelling, die met absolute
zekerheid volgen éullen, te voeren tot
een dieper levensinzicht. En M Is
ang niet altijd gemakkelijk.
Pe opnamen voor deN nieuwste Ufa-
film met Lilian Harvey en Willy
«Fritsch zyn onlangs beëindigd, de
wereldpremière heeft dezer dagen
yiet zeer veel succes tp Berlyn plaats
«gehad, en binnen afzienbaren tyd kan
de vertooning in ons land worden te
gemoet gezien.
Lilian Harvey krijgt(ook in deze
fijm weer volop gelegenheid om haar
groote capaciteiten als danseres te
toonen, maar daarnaast krijgt zy te
vens, evenals trouwens Willy Fritsch.
een rol uit te beelden, met een diep
j ernstigen, ja%van tyd tot ty'd tragi-
schen inslag.
1 - in het begin van deze eeuw laaiden
politieke haat en revolutionnaire
hartstochten op in het Noordelijk Fin-
land tegen de, hun vrijheid in gevaar
brengende, Russische heerschappij.
I In dien tijd verbleef in Finland eür"
gevierde en^s 't ware verafgode Kus'-
sische danseres, Marina Feodorowna.
Een oprechte liefde van den Russi-
schen gouvernneur-generaal vergezelt
haar op haar levensweg. Temidden
van gelach en jgeklink met cham
pagneglazen tijdens een ontvangst,
die Marina eèn aantal heeren aan
biedt, sluipt het noodlot' in het hei
verlichte groot huis temidden van het
fraaie" stille park, waar het gelegen is.
Het is een met stof en bloed bo-
laI1 jonge Fin, die op de vlucht
voor kozakken via een balcon 'in de
kleedkamer van de danseres belandt.
Beneden, in de groote zaal, danst
j Marina A'oor' haar gasten „Salut
haar,huis. Marina danst de „Valse
triste" van Sibelius, met de laatste
hoopt der vertwijfeling om voor den
onverwachts verschenen gouverneur-
generaal de aanwezigheid van den
jongen Fin, dien zij als haar muziek-
adviseur voorstelt, te bemantelen. Op
nieuw pronkt op Qe schoorsteen een
tuil donkere, zwarte, rozen: de gé-
brujjielyke ochtendgroet van den gou
verneur. Ditmaal bracht hy tegen
z'n gewoonte in de rozen zelfMet
welgemanierde hoffelijkheid blijft hij
meester van de situatie. Slechts by
het afscheid zegt hij„U gaat toch
met my mee, mijnheer Collin?"
Het klinkt meer ais een bevel dan
als een verzoek. Collin voelt zich her-
kend en verwacht gearresteerd te
worden, terwijl Flirst Abarow hem
slechts uit het huis verwijderen wil.
En weer danst Marina, de danseres
der Russische hofopera,'voor een ge
vuld huis. Uniformen, vol ridderor
den, glinsteren in al hun pracht, de
gouverneur zit in zyn loge. Feodo-
rowtia is betooverend in haar „Tanz
der Standen" uit La Gioconda van
Ponchielli. Het publiek raakt verrukt
en een donderend applaus breekt los.
Nog eenjnaal danst zy op dezelfde
planken, rir hangt een gespannen
sfeer 1n de zaal. Feodorowna danst de
„Valse triste" en zoekt met haar
oogen, vol angst, steeds weer de loge
van den gouverneur. Haar dans is
meelsleepender dan ooit. Er heerscht
een doodelyke stilte de adem stokt
als Feodorowna plotseling hulpeloos
en sidderend blijft staan: als zy niet
d'amour"; de verrukkelyke^ioolsolo
van Elgarwordt zacht e^QLlieus L verder wil dansen.
I door een orkest begeleid. iP?et friet Een dramatische kracht, die con-
als een voorgevoel van wat komén flicten doet ontstaan en weer oplost,
gaat? Salut d'amour. dje hoogtepunten nog doet toenemen.
Later zien wy Marina opnieuw dan- J ligt in deze dansscène opgesloten,
sen, ditmaal in de wii\tertu>in van j
it. f
Natuurlijk alJ^s de Vrouwen-
post vindt elke huisvrouw het pret
tig „eens iets anders" op tafkl tc kun
nen» brengen, minstens even prettig
als de huisgenooten he.t vinden eens'
iets anders te krygen voorgezet. Het
groote bezwaar van dit( "afrÖere" is
voorde huisvrouW veelal, dat zy daar
voor ingewikkeldyfecepten moet be-
studeeren en daarvoor heeft ze
vaak geen tyd of proeveh moeten
nemen met de kampop mislukking en
dit gedoogt haar beurs nu weer niet.
Daaróm kan het misschien geen
kwaad eens de aandacht \e vestigen
op Variatie, welke me§ in het dage-
•%'sch mepu kan brengen door nef
niaal te laten begimien mét grape
fruit,'de vruoht, welke", naar verluidt,
reed# in 1696 door kapitein Shaddock
'in iJEuropa werd geïntroduceerd fin
door »hem %,pompelmöes" werd k ge
noemd, maar die wy éigenlyk pas
kortelings opnieuw hebben ontdekt.
Natuurlyk doet het ons Nederlanders-
wel vreemd aan het*maal te beginnen
met een vruchtreizen wy in Frank-
r^ien begint de lunch met mëloenSï
s^Pn vruchten en notten no. 1 op het
menu^dan hebben wy het gevoel of de
(eet)-wereld op haar kop jèaat. Maar
toch smaakt hetDat is hen^ooi-naam-
ste. En omdat de'grapé fruit hier te'
lande,nog lang geen burgerrecht heeft
gekregen, kan men een eenvoudig di-
nertjè, zonder veel omslag te maken,
toch een byzonder cachet^geven door
grape fruit op te dienen. Dit kan in
allerlei voryi gebaren en ze behoeft
ook niet noodwendig als vö^*gereeht
te dienen. Is ze* wel als zodkmnig be-
dqeld, dan snydt men een pa|r uren
tevoren *de vrhcht door midden en
maaktmet een scherp Niesje het
vruqhtvleesch los dat desgewen'scht,
in een daarvoor bestemd gtes kan
'Worden gedaan of ook los in de schil
kan worden geserveerd. In elk geval
wordt hèt flink'met suiker bestrooid',
dat men er gedurende eenigen tyd in
moet laten trekken.
De prachtige film „Episode"
f met Paula Wessely
y in de Réunie-Bioecoop.
„Episode", de Oostenryksche filnf, waar-
I mee het City-concern dezer dagen zyn nieu-
i ;Illhrfer Amsterdam feestelijk heeft
ingewyd, en die ook in verschillende thea-
^ers in den Haag voor uitverkochte zalen
werd gedraaid, wordt vanaf hedenavond
vertoond in de Réunie-Bioscoop. Deze raag-
tj'm »'el de grootste verrassing,
die het filmseizoen tot dusver heeft opge-
!Cr ee" in alle °Pzicht™ zee )*>or-
f y ke film, dat het zien ervan dtin toe
schouwer een van het begin tot het eind door
mets onderbroken genot verschaft. Men
weet niet wat men meer moet prijzen: het
scenario, het spel of de regie; zy hebben
elk voor zich een belangrijk aandeel in de
totstandkoming van een werk, dat film-
kunst van hoog gehalte mag heete'n.
Voor 4e meeste toeschouwers zal dit wel
in de eerste plaats een film van Paula Wes-
sely bly'venPaula Wessely, bekend uit
„Maskerade" en „So endete eine Liebe" (dit
is haar derde film) toont hier, in de rol
van Valerie Gartner, die haar als op het lijf
geschreven is, opnieuw welk een machtig
actrice zy is. Een natuurtalent, zoo zegt de
filmcriticus in het Vad., waaraan elke pose
vreemd is; Paula Wisely speelt mét een
eenvoud, een warmte en een hartstochtelijke
overgave, die- vrywel uniek zyn. Zij heeft
mets van de kunstmatige schoonheid van
oyv.. haar Amenkaansche kunstzusters;
maar zy is er des te menschelyker om. Haar
gelaatstrekken zyn zelfs nauwelyks mooi
te noemen maar welkeen bewogenheid kan
hoc z«n Zij een spiegel dei-
pel! En zy heeft haar gelaat niet eens noo-
dig om expressief te zyn; men zie slechts
het scenetje tegen het slot van „Episode",
waarin zy een opgewonden monhloog uit
spreekt met den rug naar de camerit en alle
uitdrukkingsvermogen wordt gelégd in hou-
ding, gebaar en dictie.
Paula Wessely's uitbeelding van de kleine
Valerie Gartner moge een boeiende en on
vergetelijke creatie zyn, men verzuime
daarom niet ook aan de andere kwaliteiten
van de filfh ruimschoots aandacht te schen
ken. Voor Walter Reisch, die „Episode" gé
regisseëïd heeft en die ook voor het scena
rio verantwoordelijk is, is deze film zeker
geen minder groot succes dan voor Paula
Wessely .Reisch heèft met de Willi Forst-
film „Maskerade" reeds bewezen een goed
draaiboek te kunnen schryven, maar toont*
thans nog over andere gaven te beschikken,
want „Episode" is .een even meestelyk ge
schreven als geregisseerde film.
Het verhaal dat al tragische conflicten
vermydt, maar ernst met charme en gee3t
op de gelukkigste wyze weet te verbinden,
speelt in het Weènen van 1922, van den erg-
sten inflatietijd, toen de bevolking aan een
moreelen evenzeer als aan een financieelen
chaos ten prooi was en het voor een plot
seling tot armoede vervallen meisje niet ge
makkelijk moet zyn geweCst zich staande te
houden. In den voortreffelyken, kernach-
tigen inzet van de film worden die tijdsom
standigheden, die derf achtergrond van het
verhaal vormen, kort maar raak geschetst.
De Reünie-Bioscoop zal na deze mooie
^Weensche film nog een keur van byzondere
films brengen. Zoo kan worden tegemoét-
gezien Hans Albers als „Peep Gynt" in Ib
sen's meesterwerk, Max Schmeling en Anny
Ondra in „Knock out", Shirley Temple in
haar nieuwste succesfilrf „De kleine Kolo
nel", Jhn Kieitara en Lien Deyers in „Ik
houd van alle vrouwtjes", Emil Jannings
in ,,De oude en de nieuwe Koning", „De
blonde Carmen" fnet Martha Eggerth en
verder de nieuwste rolprent „Mazurka" van
•Willy Forst met Pola Négri.
„Een- hart van £oud'\
Harry Baur, de prominente lfranscbe
karakterspeler, in een nieujre rol.
Thalia-Theater.
Tot de grootste karakterspelers van hyt
witte doek mogen wy op dit oofenblik wel
Harry Baur rekenen, den Franschen acteur,
wiens laatste films in ons land een enorm
succes'zyn geworden. Onlangs werd te Am-
sardam zelfs een rolprent vertoond, die
reeds eenige jaren oud is,4ie toentertijd door
het publiek niet geappreciê^d werd, zoodat j
men de vertooningen stopzeV-. De smaak
van het publiek is er intusschen zoover op
vooruit gegaan, dat men nu een dergelijke
creatie wel kan waardeeren, of ook is het
mogelijk dat men thans Baur een dusdanige
vereering toedraagt, dat men van hem alles
accepteert. Voor den outsider zyn deze beide
lezingen mogelyk, doch wy voor ons willen
eerder de schuld wyten aan den smaak van
het publiek, dat jaren geleden nog te veel
naar amusement vroeg en daardoor de film
kunst in discrèdiet bracht.
Baur is een merkwaardig sterke figuur
in de film, een man, die als weinigen den
uit te beelden persoon tot'leven weet te
brengen en die rol dan ook tot de meest-
prominente van een stuk weet te maken.
Hy is een filmacteur in den waren zin van
het woord, die aanvoelt wat of het zeggen
«•11 dat men voor een lens staat te spelen en
niet voor aen zaal, die op meer of minder
grooten afstand van den acteur verwyderd
is. In al fejjn creaties is te merken, dat hy
zich ingesteld heeft op het merkwaardige
oog van de camera, dat anders ziet en an
ders weergeeft dan het menschelyk' oog
doet dat een speler op het tooneel aan
schouwt.
De populaire Franschman zal heden in
het Tnalia-Theater in een film verschijnen,
die onder leiding van Jean Dréville is op
genomen en die tot titel draagt „Een hart
van goud" (Un hómme en or), terwyl de
begaafde actrice Suzy Vernon, die in ons
land minder bekendheid geniet:, zyn tegen
speelster is.
Baur vervult de rol van een versleten
ambtenaar, die getrouwd is met een knappe
jonge vrouw. De „dorre, droge bureaucratius
kan de liefde van zyn vrouw niet behouden,
daar zy zich meer aangetrokken gevoelt tot,
den elegante» jongeman, met wien zy in
kennis is gekomen. Haar echtgenoot, Pa-
pon ,komt dit echter aah de weet en in zyn
filosofischen geest ontwikkelt zich een fan
tastisch plan. Hy ziet n.l. dat hy zelf de
schuld is van de verloren liefde en wil die
terug1 winnen door een ander leven te gaan
leiden. Hy gaat dan zaken doen, en als een
chique handelaar \tfBehijnthij na eenigen
tyd in de Gereld, v&uTr het fortuin hem by
zonder gunstig is.
„Bal in Savoy"
met Gitta Alpar.
Schouwburg-Bioscoop.
De Schouwburg-Bioscoop brengt „Bal in
Savoy met Gitta Alpar, tie ster uit veie
Weensche operettes, Rosie Barsony, even-
eens wel bekend, de knappe Jeune premier
Hans Juray, Otto Walburg en Pclix Bres-
sart in de hoofdrollen.
De film speelt rich voor het grootste deel
af in een luxueus hotel, het Savoyhotel,
waar iedereen danst en geniet, waar de gas
ten denken aan mooie kleeren en prettig
uit zijn .De f«m heelt een ensceneering met
Balletten die doet denken aan de Ameri-
kaansche revues. De door Paul Abraham
voor de film gecomponeerde liederen wor
den gespeeld door, een goed orkest, terwijl
de schoone zang van Gitta Aipar veel te
genieten geeft. Gitta Alpar, de diva is heel
slank en jieel blond, zjj zingt'over haar hart
en zij Zingt een tango, zij zingt „Toujours
1 ambur", en met dit lied vangt ije film aan,
en zij eindigt ermee. „Toujours l'amour" is
Gitta's levensspreuk, en Hans Jaray is uit
hetzelfde verliefde hout gesneden als zij.
Hij is een knappe jongen met een aange
name stem, h(j is een baron in deze film,
een baron die zich als kellner voordoet om
zooveel mogelijk in de nabijheid te zijn van
zUn bewonderde Gitta, een gedaanteverwis
seling, die in de film- en operette-wereld
mode is, maar die in „Bal in Savoy", naar
twee kpnten wonit toegepast, want de kell
ner, die zijn rok met glimmende knoopen
moet afstaan, gaat den baron uithangen, en
doet dit met genoeg distinctie om het
spreekwoord „de kleeren maken den man"
luister by te zetten.
Voor de vrooljjkhoid in de film zorgen na
tuurlijk Rosie Barsony en Felix Bressart.
Willi Fowl's nieuwste film.
Willi Forst 'begint met zijn film, welke hfl
voor de Tobis zal vervaardigen, definitief
op 27 Januari a.s. Wie de twee mannelijke
hoofdrollen zullen vervullen, staat nog niet
vast.-Geëngageerd voor deze film zijn tot
nu toe: Benate Muller, Jenny Jugo en Adolf
Wohlbrück. De vuorloopige buitenlandsche
titel van deze film luidt: AUotria„wat zoo
veel zeggen wil als: „een vroolijke boel". 1
Paula Wessely, de favoriete van velen op het witte doek.
Allerwege roemt men haar creaties als jtijnde vgn superieur gehalte.