iiv i\ l vi «reniees- en schoonheidsmiddel Rinrptls in het gelaat. V.'v< 'I v. 1 H' „Zwarte Rozen". FTLMNIEUWS. w- Gjrape fi deze hindernissen had weten heen te vechten, voor den eigenlijken muur, die hier, aan de gevaarlijkste zijde, bijzónder sterk gemaakt was. Thans nog/ is hij acht meter hoog en gemid deld drie meter dik, op enkele plaat- sen echter zelfs vijf meter. De glad gehofiwen en flauw rond uitstekende vierkante steenen met de voor die tijden verbazingwekkend» hoogte van 60 centimeter vormen een muur, waarin bijna geen voegen te zien zijn. En een keur van de meest zeldzame oude steenhouwersteekens is zoo kwis tig over de steenblokken gestrooid, als men a&h geen ander bouwwerk uit dien tijd vinden kan. Bijna" twee do zijn runenteekens, de ambacHt^mer- ken der oude meesters, kan men hier tellen. Alleen van deze zijde was gevaar te verwachten en daarom had men dan ^ook den slottoren aan dezen kant op- s^iticht. Maar nief rees hij, zooals an cle»^ by burchten gebruikelijk was, in den muurgordel tot zijn imposante hoogte van twintig meter op. Slechts met een hoek vormt hij een wig in het gesteente van den muur. Door deze positie biedt hij «naar twee zijden uit: s*ekende mogelijkheden tot verdedi ging en projectielen, die van- den kafit van den voorburcht af naar den toren geslingerd^ lyerden, ketsten zonder schade aan te brengen op de schuine flanken af. Een in zijn eenvoud ge niale inval, die aan zoo goed als geen enkelenjpjhfl-e» Duitschen burcht is herhaalcT Het slot een beeld >van verval. De eigehlyke brucht met zjjn torens en woongeJegenheden is meer dan honderd meter lang. Boven het Ro- maansehe gewelfde poorthuis verhief zich een kapel. Het poorthuis, i£den loop der tijden geheel enal 'onder puin bfdolven, is eerst dezer dagen hiervan ontdaan. Iir den uitersten hoek, pal tegen den steil omlaag w«- zenden bergwand, stond het slpt zelf. Dit prachtige bouwwerk Vas éen ipas- sa puin en afval, ^maar. een Ro- s oiaansch dubbel venster van wonder lijke fijnheid laat ons nog heden £ien met welk een rijkdom dit slot opg^ trokken was. Tlmns biedt een troosteloos beeld- van vervpF Muren zijn inge stort, Wens omgevallen, steppen eh blokken «fijn l^igs tfe hellingeniL het dal gerold. Uit een grooteft puiJhoop srteekt een u nsti g%gèhouwen s/hoor- steenwand op, struiken'schieten'op uit de gekloofde muren en^bijna vier meter hoog is de'laag vuil en zand, die de binnenplaats vult. Met spade en houweel is men het verval te lijf gegaan en het einddoel van dezen, op nog vele jaren bereken den arbeid, dien de Wolfram von Eschenbach Bund laat uitvoren, is het vdkomen vrij maken van dezen burcht, die zijns gelijken in Duitsch- lantf friet heeft. Want in dit bolwerk, dat van de fundamenten tot den top zonder onderbreking opgetrokken werd, dat niet door storende* bij voeg sels uit later tijden ontsierd wordt, openbaart zich de bouwkunst van den aanvang der 13e eeuw, den over gangstijd van Romaansche naar go tische architectuur, in bijna onover trefbare zuiverheid en volkomenheid. Het is toe te juichen, dat de Wilden burg, die een vergelijking met de be roemde Keizerpalts te Gelnhausen, welke uit denzelfden tijd stamt, niet behoeft te schuwen, voor het nage slacht-behouden blijft, De geschiedenis van den burcht. Afwisselend is zijn lot geweest. De ^orsprong van den burcht ligt in het duister. Het is wellicht omstreeks 1200, dat Burkert en Ruprecht von Durne, getrouwe vazalleii der Stau- fische keizers, met^den bouvt begon nen zijn. In oorkonden/yordt hij voor het eerst in 1215 vermefci. Het ge slacht von Durne en hun prachtige burcht beleefden slechts een korten bloeitijd. Reeds, tegen het einde der 13e eeuw verkochten de nakomelin- J gen de bezitting en enkele tientallen jaren later was de Wniiie uitgestor- ven. Strijd en belegerfng, tournooi en minnezang heeft het trotsche bouw werk gezien. In den Boerenoorlog ging het ii^ vlammen ofr. In zijn „(Aitzdoefffroethe de naburige s^ttf Miltenberg- in de asch leggen, maar hier heeft Goethe zich, inderdaad ver- ^^de stad Miltenberg stallen de brand, *immgÉ^deze stontpian hun zijde, en GötzJKi Ber- lichjpgenfhad 'dien dag in haar iijn kwartier opgeslagen, maar het was d# ^Wildenburg, welks rSbkende puiphoo- pe* getuigden van den vertwijfelden strijd' der boere'n. j Sedert dien is de burcht een ruïne. Onvoldoende pogingeh om hem te red den kondén het verval niet .tegenhou den. Opzettelijke vernieling deed nog verdwijnen hetgeen weeAn wind nog hadden laten staan. De dichter van dep'TVildenburg. Hierverbleef dus Wolfram, von Eschenbach eens als gast^van den burchtheer. Eerst de in tien laatsten tijd meermalen toegepaste methode van literajr-historisch onderzoek, om niet slechts den dichter en zijn werk te beschouwen, maar ook de toehoor ders en hu» wereld, om de lezers en kunstbeschermers onder de Joupe te nemen, heeft de betrekkingen tus- schen den Wildenburg en Wolfram weder aan het'licht gebracht. Hy zelf geeft enkele aanknoopingspunten voor deze hypothese: in een vers van den „Parsifal" zegt hjj dat de vuren op Montsalvat grooter waren dan op Wildenburg. De Wildenburg echter was juist beroemd om de ongewoon groote haard in het slot! Op de over eenkomst der namen wezen wij r^eds. §en treffend document evenwel heeft [de dichter ons in den burcht zelf Na gelaten; in een steen aan een venster zijn de woorden gehouwen: ,«,Owe Mu ter". Een gestamelde uitroep van iémand, die om huip smeekt. In den „Parsifal" echter vraagt de jonge1 dwaas in bange zorg „Owe muter, was ist got?" Kan er overtuigender bewijs bestaan voor de veronderstelling, dat de dichter uit het Frankische Eschen bach hier op de vesting in het Oden wald zijn onsterfelijk' werk schiep? Men lean zich goed voorstellen, dat hij meegesleept door het geweldige van zy'n stof de woorden liet in» houwen naast het venster, -waarVdor hy wellicht meermalen in gedachten en gepijnigd door heimwee gestaan heeft, om achter de groene zee van het Odenwald zy» Middelfrankische geboorteplaats te zoeken, die„hy, jon gere zoon van een onbemiddelde- fa milie, had moeten verlaten. Rupert von Durne, een fijnbesnaard, zeer ontwtkkeld man, had hem ^onderdak' aangeboden, en diens betrekkingen met de Staufen en de vorsten van Midden-Du itschland hebben den vreemden dichter rrvisschien menig maal geïnspireerd. Wellicht heeft Wolfram den „Par sifal bedacht en neergeschreven Aoor een grooten zanger wedstrijd, die' in dien t£d nooit als omlijsting dien de vopr de ijdelheid der voordragen den, maar een kunstzinnig wedyvet ren waren om het hoögste bescha vingspeil van naburige en bevriende kasteelen. Wij weten het niet precies, want bijzonderheden over zijn leven op den tyurcht zijn ons niet overge leverd. Maar wel weten wy, dat deze burcht in een verborgen hoekje van Net Duitsche land behalve architecto nische beteeljenis, ook een groote cul- tureele Vaarde hêfeft. Dq „Parkifal" is een deV onvergankelijke dichtwer ken in de Duitsche*taal, en de geboor^ teplaats d^rvan is de Wildenburg, de graalburcht ih het Odenwald. Aan Welhe e,sche'1 n»ede crèmemoet voldoen. - Zalven spelen in de genêesfcuuïe en id de schootihejdsverzor^ing van oudsher een groote ról. I*dó geneesT kunde zijn h^voSral dó huidziekten en wonden,' waarvoor deze genees- ^Jwddelen het*( meest toepassing vin- I/^öi^Nog grooter echter is de betee-' ifenisNdie de zalven hebben "voor de verzorging der huid,' het belangrpk- I.4® ademijaiingsorgaan -van ons lichaam. DaijjjFeen gezonde, frïssche huid tot de meest inliet oog springen- de kenmerken van liphamelyke schoonhej^behoort, behooren de .zal ven ter verzorging van de huid tot 3e belangrijkste schóphheidsmiddelen. De natuurvolken geven het voor beeld. Het hoofdbestanddeel van huidzal- iven, is vet, want de huiï-heeft %i zeker kwantum vet noodig om haar gewichtige taak naar behooren te' kupnen, Hervullen. De natuurvoikeil weten dit wel en h&ndetet^hier' ooit naar. Zij zalven hun liphnam met oliën zooais de natulan ze hun biedt, 'lepeinde #kaii weer en tyind bloot- gestel* huid'te reinigén, te»verzon- gen en\e besehermp. Deze dieftjjkcI en planUiardjge vetten hébben echtei/ het ernstige nadeel, dat ze van" de' lucht spggdigranzig wdrdeii'en dan* een oriuijstaaiibdre lucfit verspreiden. .De veelzijdige 'sportbëobfenirigAn-^ "die behave de hiervoor genoemde zcr dagen en de daarmede eeniriWi— - aarmeae geppap Jyqede eigensoha/jpen ijqg het voordëei gaande tpeneipende lichaamscultuur deed ook bü ons de behoefte aan doel matige hutdverzorgipgsmiddelen stjj- gen. Het gevolg wak tiet wetenschap en chemie de liaudeii ineen sloegen en zich' met vereende 'krachten wierpen op de bestudeering^van het uitge strekte gebied deV vetten en oliën, met het doel vetsoortep te vinden, wat duprzaamfteid, nuttig effect eniWaJk tische bruikbaarheid betjreft, aan" de ëischen vail^ het jnoderne leven zou den kunnen "voldoen, j - 111 - Vaseïbte en glyceriner.' Aanvankelijk meande men in de minerale vetten vaseline en glycerine, die beide van onbegrensdei duuï en gemitkkelijk in te smerp zijn, de ge zochte middelen te^ hebben gevonden. Men zag echter spoedig m, dat zij, niet de beoogde uitwerking hadden, daar zy bet mpischelyk organisme in wezen vreeml "zyn. Een belan^ijke stap voorwaarts was ai de ontdekking dat een. mengsel van waterdruppels met'vet (emulsie) een nog gunstiger, -uitwerking óp de huid heeftldan het zpivere vet. Want.de huid bevat veel* waterpeil heeft dit water poódig onf haar frischheid te bewaren'. Om jiu Zijlke waterhoudend^ zalven' in duur- zamen vorm- te EtmnMi samensteliél, diende men een vetsöort te vinden', bezit, water in fij 11 verdeelden vorm ijlifvend in zich te kunnen cljmemen» 1 et schaap brengt umtomst. Do gezochte eigenschappen' nu ble ken aanwezig teTftn"in*het z.g. wel- vet dit is het \jef, dat bij het was- schen van schaapswol gewonnen wordt. Het npemt water in zich op, is goed houdbaar en" Kail door toevoe ging van daarvoor geschikte-oliën ge- njakkelijk smeerbaar gemaakt wór den. Om deze redenen is het een bui- tengewooh geschikte, grondstóf veor 3,11e mogeüjke soorten waterhoudende vette crèmes. Zoo verkrijgt men b.v. door vermenging van het vet met pa^- raffiiie-olie het bekende smeermiddel lanoline. X Bij* het verder^ onderzoek kwaln1 men tot de ontdekking, dat de zalf die per in de Jmid d^Éigt en dus beter in, -werkt iiaarmatè) haar watergehalte hoóger is. Dit wak aanleiding óm te trachten langs kunstmatigen weg het waterppnemingsvermogen \«p de zalf te verhoogen.. Door toevoeging van cholesterine (gatyek) slaagde jnen hierin'hee^s voor e^n groot deel, zoodat, b.v. wolvet, met cholesterine Vermengd, het tienvoudige van zjjn eigen gewicht aan water kin opne men. Het schrikbeeld van vele vroic^en. Dr. v. d. Hoogv de bekende metficus, schrijft in het VaderSand, over rim- pèls, in het gelaat, qie- hy 'terecht v V» Sjt' f Drie modieuse mprgentoiletten. noemt een schrikbeeld voor iedére ouder wordende vrouw en hij herin- nett aan Ninin de Lenclrpi, een vrouw die bekend is'geweest om haar groote schoonheid, welke zy tot op vergevon derden leeftyd heeft weten te be waren, die eens heeft gezegd, dat ze niet begreep vVaardm de natuur het niet zoo had ingericht, dat' by vrou wen de ,1-impels aan haar hakken in plaats van in het gelaat optraden. Een vriendelijk erfftgenoot (als zy dieh bezit!) zal^haa%zoo zegt Dp-, v. d. H, in zijn artikel, misschien /troos ten met, de philósophische med^dee- ling, dai rimpels, nu eenmaal (,'mèt de jaren" optreden. Maar dat is nièt4 waar! Ze komen dikwijls vóór .de jaren. Een huid.ldie gaat rimpelen, is éen huid, die «iet voldoende tonus, niet voldoende eiastiiiteit bezit. De huid bestaat uit twee lagen, de opper huid eh de' ledorhuid, en in jdeze laat stej vetloopen tallooÜ fijne spier weefsels en elastische vezels, die aan de, huid haar elasticiteit geven, e» leaked, dat zy zich glad over de 01S deriaag uitstrelct.'/Wannper deze ve zels gaan degeriereeren, hetzij door ouderdom, »hetzy door andere oor zaken, wordt het oppervlak van de huid te groot om de spieren en botten te bedekken, Ze gaat zich in plooien léggen en- dit geschiedt met des te meer gemak,'wanneer dezë plooien al in aanleg aanwïezig wgi-en. Personen, met een Buitengewoon bewegelijk ge- faat, een sterk uitgesproken mimiek, Waarop alle jj^voelens van verdriet en vreugde zich dirlct afteekenen, »zyn dus gepredisponeerd om eerder rim pels te krijgen, dan zij,,'die' een glad en onbeweeglijk gelaat ten toon weten te spreiden, ijlen vrouw, die op JiaAr veertigste jaar"<eeerste rimpeltjes ontdekt en dan vol óèhrik^iaar den hi/idarts loopb^mey het verzoek deze te willen verhelpen, is er dus' wel een beetje laat bij. Zy moet er op haar twintig ste jaar ai aan beginnen te denken, dat zy op haar veertigste geen rim- pels Wil hebbe", ja zelfs nog vroeger. KlejifemSisjès, die altijd maar gezich ten zitten te trekken, moetunen er op wijzen, dat dit uit een aestitisch oog punt buitengewoon schadelijk is. U moét eens opletten, welk een opvoe dende kracht er van één zoo'n mede- deeling uitgaat véél meer dan van duizendmaal verbieden. Want toen kan van een vrouw alles gedaan krij gen, zelfs ^et onmogelijke, ais men haar maar op de juiste wijze wept-aan - ■te pakken. Als het niet lukt, ligt dat niet aan de vrduw, maar aan de ma nier vpn aanpakken. Het is speciaal de fijne, droge, iet wat verlepte huid, die neiging heeft om vroegUj igU^gaan rimpelen en de manier om <i(Te verhelpen bestaat in de eerste plaats uit-"een algemeene lichaamshygiëne. Aan de normale, 1 egelmatige functie van alle lichaams organen zai de n<MtfJkorg besteed- mo^en worden, sjSpHfaan die van maag en ingewanden. Wanneer er sto ringen bestaan in de secretie van de inwendige' -klieren en daardoor het onderlinge evenwicht, waarin deze klieren tot elkaar staijn, verstoord is, zal men trachten het door joetfcning van hormoonpraeparaten weer TC her stellen. Dat op die manier uitstekende resultaten zijn te bereiken, is eeif be kend feit? Het resultaat hiervan is, dat men in de diverse „beauty par cours" een reusachtige rename is gaan maken van z.g. „hormonen- crèmes". Of deze crèmes werkelijk hormonen bevatten, weet ik niet, maarhpt behoeft wel geen betoog dat er tusschen een middel, dat' men in wendig dooicjjniddel van len injectie toedient, of dat men er van dén bui tenkantIppsmeert.^wel eenig versfehil- bestaat. In iede^oevffr is het psycho logische effect, d0 men er méde be- WAT BETEBKENT DAT NI'-? "m, s> ÏHlj: Al onze benzine is^op. -Zij: Wees niet zoo dwaas, wy zijn hier toch op den tfoofdweg! reikt, zeer groot en dat moet men ook niet onderschatten. Overigens hebben wy doktoren niet het recht om in dat opzicht al'te ge leerd te doen. Van al de hormonen- praeparaten, die wy gewoon zyn per ons voor te schryven, weten wy ook absoluut niet hoeveel (of hoe weinig) er geresorbeerd wordt. Groote aandacht zal men o<*k aan hét zenuwstelsel moeten besteden. Iedere vrouw moet weten, dat nervo siteit, gejaagdheid, neerslachtigheid, het dramatiseeren van iederen kleinen tegenslag 'des levens iemand vroeg oud en vroeg' leelyk maken. En dan nog dit: Niets maakt zóó oud als de angst voor het oud worden. Wat de plaatselyke behandeling van de rimpels betreft: Ik moet beginnen met er voor te waarschuwen, dat men van de z.g.n. „adstringeerende" prae- paraten geen al te groote verwachtin gen moet koesferen en ,er geen al te overdadig gebruik van moet maken. Ik schryf ze wel voor, zeer zeker, vooral in den vorm van een vette nachtcrème, welke b.v: haseline bevat (een looizuur-praeparaat) voor rim pels en wallen onder de oogen. Hun werking is echter tydelyk. Daarna treedt, wanneer men tenminsxe geen andere methoden van behaitdeling toepast, weer spoedig een verslapping op. Men moet er altyd voor waken, dat de bestanddeelen, waaruit derge- lyke crèmes zyn samengesteld, van dq, allerbeste kwaliteit zyn. De juiste behandeling bestaat hier in, dat men de voeding van de huid langs natuurlijken weg zooveel mog$- lyk bevordert en de huidzenuwen zoo guhstig mogelyk beïnvloedt en op de juiste wyze prikkelt. Zooiets kan in de eerste plaats bereikt worden door een regelmatige en op juiste wijze uitgevoerde gezichtsmassage. Ik be- hóef er wel niet op te wijzen, dat mas sage een wetenschap op zichzelf is en De nieuwste Ufa-film met Lilian Harvey. Lilian Harvey als de Russische danseres Marina Feodorouma in de Ufa-film Zivarte Rozen". dat deze dooi^deskundige handen moet worden uitgevoerd. j In de tweede plaats staan ons vele physische methoden ter beschikking, welke op de juiste wy* toegepast, een uitstekende werking op de voeding van de huid en op de huidzenuwen hebbenden die een ^verslapping van de. huid en het vi^eg^jdig optreden van rimpels voork<?men kunnen. Als zoo danig noem ik U den zwakken galva- nischen sAroom, den faradischen stroom en boven alles de diathermic, j Pas wanneer al deze bovengenoem- j de methoden, niet meer in staat zijn om een verloren gegane elasticiteit i van de huid te herstellen maar dan vlekte pas en niet eerder 'mag men een chirurgische behandeling over gaan. De verslapte "huid, di^te groot is geworden voor den inhoud, welke zij moet bedekken, kan dan ingekort j worden. De litteekens, die^daarby ont stak, zyn meestal op handige wijze I te camoufleeren. \J v I Wanneer men dat zoo, leest, lykt het een heel eenvoh^lige kwestie, maar in werkelijkheid is dat toch niet zoo, én wel om de volgende redenBij vele vrquwenT die voor h.et ondergakn van een dergelijke operatie hulp by den arts-specialist zoeken, heeft men te maken met phychische conflicten. Wanneer het persqnen zyn, die deze laatste kans willen aangrijpen om te trachten iets vast te houden wat meestal toch reeds verloren is, heeft n?en als arts eigenlijk niet .het rech! om zoo iemand eenvoudigweg te ope- reeren en haar dan met nauwelijks ge- nezftf litteekens naar huis te sturen, an heeft men daarna tevens de zede lijke verplichting op zich geladen om deze geesteljikeonevenwichtige, ^e n°g niet geleerdrheeft zich in de on- vei'mijdelijke dinjjen des levens te schikken, onder zijn hoede te houden cn haar voorbü die oogenblikken van groote teleurstelling, die met absolute zekerheid volgen éullen, te voeren tot een dieper levensinzicht. En M Is ang niet altijd gemakkelijk. Pe opnamen voor deN nieuwste Ufa- film met Lilian Harvey en Willy «Fritsch zyn onlangs beëindigd, de wereldpremière heeft dezer dagen yiet zeer veel succes tp Berlyn plaats «gehad, en binnen afzienbaren tyd kan de vertooning in ons land worden te gemoet gezien. Lilian Harvey krijgt(ook in deze fijm weer volop gelegenheid om haar groote capaciteiten als danseres te toonen, maar daarnaast krijgt zy te vens, evenals trouwens Willy Fritsch. een rol uit te beelden, met een diep j ernstigen, ja%van tyd tot ty'd tragi- schen inslag. 1 - in het begin van deze eeuw laaiden politieke haat en revolutionnaire hartstochten op in het Noordelijk Fin- land tegen de, hun vrijheid in gevaar brengende, Russische heerschappij. I In dien tijd verbleef in Finland eür" gevierde en^s 't ware verafgode Kus'- sische danseres, Marina Feodorowna. Een oprechte liefde van den Russi- schen gouvernneur-generaal vergezelt haar op haar levensweg. Temidden van gelach en jgeklink met cham pagneglazen tijdens een ontvangst, die Marina eèn aantal heeren aan biedt, sluipt het noodlot' in het hei verlichte groot huis temidden van het fraaie" stille park, waar het gelegen is. Het is een met stof en bloed bo- laI1 jonge Fin, die op de vlucht voor kozakken via een balcon 'in de kleedkamer van de danseres belandt. Beneden, in de groote zaal, danst j Marina A'oor' haar gasten „Salut haar,huis. Marina danst de „Valse triste" van Sibelius, met de laatste hoopt der vertwijfeling om voor den onverwachts verschenen gouverneur- generaal de aanwezigheid van den jongen Fin, dien zij als haar muziek- adviseur voorstelt, te bemantelen. Op nieuw pronkt op Qe schoorsteen een tuil donkere, zwarte, rozen: de gé- brujjielyke ochtendgroet van den gou verneur. Ditmaal bracht hy tegen z'n gewoonte in de rozen zelfMet welgemanierde hoffelijkheid blijft hij meester van de situatie. Slechts by het afscheid zegt hij„U gaat toch met my mee, mijnheer Collin?" Het klinkt meer ais een bevel dan als een verzoek. Collin voelt zich her- kend en verwacht gearresteerd te worden, terwijl Flirst Abarow hem slechts uit het huis verwijderen wil. En weer danst Marina, de danseres der Russische hofopera,'voor een ge vuld huis. Uniformen, vol ridderor den, glinsteren in al hun pracht, de gouverneur zit in zyn loge. Feodo- rowtia is betooverend in haar „Tanz der Standen" uit La Gioconda van Ponchielli. Het publiek raakt verrukt en een donderend applaus breekt los. Nog eenjnaal danst zy op dezelfde planken, rir hangt een gespannen sfeer 1n de zaal. Feodorowna danst de „Valse triste" en zoekt met haar oogen, vol angst, steeds weer de loge van den gouverneur. Haar dans is meelsleepender dan ooit. Er heerscht een doodelyke stilte de adem stokt als Feodorowna plotseling hulpeloos en sidderend blijft staan: als zy niet d'amour"; de verrukkelyke^ioolsolo van Elgarwordt zacht e^QLlieus L verder wil dansen. I door een orkest begeleid. iP?et friet Een dramatische kracht, die con- als een voorgevoel van wat komén flicten doet ontstaan en weer oplost, gaat? Salut d'amour. dje hoogtepunten nog doet toenemen. Later zien wy Marina opnieuw dan- J ligt in deze dansscène opgesloten, sen, ditmaal in de wii\tertu>in van j it. f Natuurlijk alJ^s de Vrouwen- post vindt elke huisvrouw het pret tig „eens iets anders" op tafkl tc kun nen» brengen, minstens even prettig als de huisgenooten he.t vinden eens' iets anders te krygen voorgezet. Het groote bezwaar van dit( "afrÖere" is voorde huisvrouW veelal, dat zy daar voor ingewikkeldyfecepten moet be- studeeren en daarvoor heeft ze vaak geen tyd of proeveh moeten nemen met de kampop mislukking en dit gedoogt haar beurs nu weer niet. Daaróm kan het misschien geen kwaad eens de aandacht \e vestigen op Variatie, welke me§ in het dage- •%'sch mepu kan brengen door nef niaal te laten begimien mét grape fruit,'de vruoht, welke", naar verluidt, reed# in 1696 door kapitein Shaddock 'in iJEuropa werd geïntroduceerd fin door »hem %,pompelmöes" werd k ge noemd, maar die wy éigenlyk pas kortelings opnieuw hebben ontdekt. Natuurlyk doet het ons Nederlanders- wel vreemd aan het*maal te beginnen met een vruchtreizen wy in Frank- r^ien begint de lunch met mëloenSï s^Pn vruchten en notten no. 1 op het menu^dan hebben wy het gevoel of de (eet)-wereld op haar kop jèaat. Maar toch smaakt hetDat is hen^ooi-naam- ste. En omdat de'grapé fruit hier te' lande,nog lang geen burgerrecht heeft gekregen, kan men een eenvoudig di- nertjè, zonder veel omslag te maken, toch een byzonder cachet^geven door grape fruit op te dienen. Dit kan in allerlei voryi gebaren en ze behoeft ook niet noodwendig als vö^*gereeht te dienen. Is ze* wel als zodkmnig be- dqeld, dan snydt men een pa|r uren tevoren *de vrhcht door midden en maaktmet een scherp Niesje het vruqhtvleesch los dat desgewen'scht, in een daarvoor bestemd gtes kan 'Worden gedaan of ook los in de schil kan worden geserveerd. In elk geval wordt hèt flink'met suiker bestrooid', dat men er gedurende eenigen tyd in moet laten trekken. De prachtige film „Episode" f met Paula Wessely y in de Réunie-Bioecoop. „Episode", de Oostenryksche filnf, waar- I mee het City-concern dezer dagen zyn nieu- i ;Illhrfer Amsterdam feestelijk heeft ingewyd, en die ook in verschillende thea- ^ers in den Haag voor uitverkochte zalen werd gedraaid, wordt vanaf hedenavond vertoond in de Réunie-Bioscoop. Deze raag- tj'm »'el de grootste verrassing, die het filmseizoen tot dusver heeft opge- !Cr ee" in alle °Pzicht™ zee )*>or- f y ke film, dat het zien ervan dtin toe schouwer een van het begin tot het eind door mets onderbroken genot verschaft. Men weet niet wat men meer moet prijzen: het scenario, het spel of de regie; zy hebben elk voor zich een belangrijk aandeel in de totstandkoming van een werk, dat film- kunst van hoog gehalte mag heete'n. Voor 4e meeste toeschouwers zal dit wel in de eerste plaats een film van Paula Wes- sely bly'venPaula Wessely, bekend uit „Maskerade" en „So endete eine Liebe" (dit is haar derde film) toont hier, in de rol van Valerie Gartner, die haar als op het lijf geschreven is, opnieuw welk een machtig actrice zy is. Een natuurtalent, zoo zegt de filmcriticus in het Vad., waaraan elke pose vreemd is; Paula Wisely speelt mét een eenvoud, een warmte en een hartstochtelijke overgave, die- vrywel uniek zyn. Zij heeft mets van de kunstmatige schoonheid van oyv.. haar Amenkaansche kunstzusters; maar zy is er des te menschelyker om. Haar gelaatstrekken zyn zelfs nauwelyks mooi te noemen maar welkeen bewogenheid kan hoc z«n Zij een spiegel dei- pel! En zy heeft haar gelaat niet eens noo- dig om expressief te zyn; men zie slechts het scenetje tegen het slot van „Episode", waarin zy een opgewonden monhloog uit spreekt met den rug naar de camerit en alle uitdrukkingsvermogen wordt gelégd in hou- ding, gebaar en dictie. Paula Wessely's uitbeelding van de kleine Valerie Gartner moge een boeiende en on vergetelijke creatie zyn, men verzuime daarom niet ook aan de andere kwaliteiten van de filfh ruimschoots aandacht te schen ken. Voor Walter Reisch, die „Episode" gé regisseëïd heeft en die ook voor het scena rio verantwoordelijk is, is deze film zeker geen minder groot succes dan voor Paula Wessely .Reisch heèft met de Willi Forst- film „Maskerade" reeds bewezen een goed draaiboek te kunnen schryven, maar toont* thans nog over andere gaven te beschikken, want „Episode" is .een even meestelyk ge schreven als geregisseerde film. Het verhaal dat al tragische conflicten vermydt, maar ernst met charme en gee3t op de gelukkigste wyze weet te verbinden, speelt in het Weènen van 1922, van den erg- sten inflatietijd, toen de bevolking aan een moreelen evenzeer als aan een financieelen chaos ten prooi was en het voor een plot seling tot armoede vervallen meisje niet ge makkelijk moet zyn geweCst zich staande te houden. In den voortreffelyken, kernach- tigen inzet van de film worden die tijdsom standigheden, die derf achtergrond van het verhaal vormen, kort maar raak geschetst. De Reünie-Bioscoop zal na deze mooie ^Weensche film nog een keur van byzondere films brengen. Zoo kan worden tegemoét- gezien Hans Albers als „Peep Gynt" in Ib sen's meesterwerk, Max Schmeling en Anny Ondra in „Knock out", Shirley Temple in haar nieuwste succesfilrf „De kleine Kolo nel", Jhn Kieitara en Lien Deyers in „Ik houd van alle vrouwtjes", Emil Jannings in ,,De oude en de nieuwe Koning", „De blonde Carmen" fnet Martha Eggerth en verder de nieuwste rolprent „Mazurka" van •Willy Forst met Pola Négri. „Een- hart van £oud'\ Harry Baur, de prominente lfranscbe karakterspeler, in een nieujre rol. Thalia-Theater. Tot de grootste karakterspelers van hyt witte doek mogen wy op dit oofenblik wel Harry Baur rekenen, den Franschen acteur, wiens laatste films in ons land een enorm succes'zyn geworden. Onlangs werd te Am- sardam zelfs een rolprent vertoond, die reeds eenige jaren oud is,4ie toentertijd door het publiek niet geappreciê^d werd, zoodat j men de vertooningen stopzeV-. De smaak van het publiek is er intusschen zoover op vooruit gegaan, dat men nu een dergelijke creatie wel kan waardeeren, of ook is het mogelijk dat men thans Baur een dusdanige vereering toedraagt, dat men van hem alles accepteert. Voor den outsider zyn deze beide lezingen mogelyk, doch wy voor ons willen eerder de schuld wyten aan den smaak van het publiek, dat jaren geleden nog te veel naar amusement vroeg en daardoor de film kunst in discrèdiet bracht. Baur is een merkwaardig sterke figuur in de film, een man, die als weinigen den uit te beelden persoon tot'leven weet te brengen en die rol dan ook tot de meest- prominente van een stuk weet te maken. Hy is een filmacteur in den waren zin van het woord, die aanvoelt wat of het zeggen «•11 dat men voor een lens staat te spelen en niet voor aen zaal, die op meer of minder grooten afstand van den acteur verwyderd is. In al fejjn creaties is te merken, dat hy zich ingesteld heeft op het merkwaardige oog van de camera, dat anders ziet en an ders weergeeft dan het menschelyk' oog doet dat een speler op het tooneel aan schouwt. De populaire Franschman zal heden in het Tnalia-Theater in een film verschijnen, die onder leiding van Jean Dréville is op genomen en die tot titel draagt „Een hart van goud" (Un hómme en or), terwyl de begaafde actrice Suzy Vernon, die in ons land minder bekendheid geniet:, zyn tegen speelster is. Baur vervult de rol van een versleten ambtenaar, die getrouwd is met een knappe jonge vrouw. De „dorre, droge bureaucratius kan de liefde van zyn vrouw niet behouden, daar zy zich meer aangetrokken gevoelt tot, den elegante» jongeman, met wien zy in kennis is gekomen. Haar echtgenoot, Pa- pon ,komt dit echter aah de weet en in zyn filosofischen geest ontwikkelt zich een fan tastisch plan. Hy ziet n.l. dat hy zelf de schuld is van de verloren liefde en wil die terug1 winnen door een ander leven te gaan leiden. Hy gaat dan zaken doen, en als een chique handelaar \tfBehijnthij na eenigen tyd in de Gereld, v&uTr het fortuin hem by zonder gunstig is. „Bal in Savoy" met Gitta Alpar. Schouwburg-Bioscoop. De Schouwburg-Bioscoop brengt „Bal in Savoy met Gitta Alpar, tie ster uit veie Weensche operettes, Rosie Barsony, even- eens wel bekend, de knappe Jeune premier Hans Juray, Otto Walburg en Pclix Bres- sart in de hoofdrollen. De film speelt rich voor het grootste deel af in een luxueus hotel, het Savoyhotel, waar iedereen danst en geniet, waar de gas ten denken aan mooie kleeren en prettig uit zijn .De f«m heelt een ensceneering met Balletten die doet denken aan de Ameri- kaansche revues. De door Paul Abraham voor de film gecomponeerde liederen wor den gespeeld door, een goed orkest, terwijl de schoone zang van Gitta Aipar veel te genieten geeft. Gitta Alpar, de diva is heel slank en jieel blond, zjj zingt'over haar hart en zij Zingt een tango, zij zingt „Toujours 1 ambur", en met dit lied vangt ije film aan, en zij eindigt ermee. „Toujours l'amour" is Gitta's levensspreuk, en Hans Jaray is uit hetzelfde verliefde hout gesneden als zij. Hij is een knappe jongen met een aange name stem, h(j is een baron in deze film, een baron die zich als kellner voordoet om zooveel mogelijk in de nabijheid te zijn van zUn bewonderde Gitta, een gedaanteverwis seling, die in de film- en operette-wereld mode is, maar die in „Bal in Savoy", naar twee kpnten wonit toegepast, want de kell ner, die zijn rok met glimmende knoopen moet afstaan, gaat den baron uithangen, en doet dit met genoeg distinctie om het spreekwoord „de kleeren maken den man" luister by te zetten. Voor de vrooljjkhoid in de film zorgen na tuurlijk Rosie Barsony en Felix Bressart. Willi Fowl's nieuwste film. Willi Forst 'begint met zijn film, welke hfl voor de Tobis zal vervaardigen, definitief op 27 Januari a.s. Wie de twee mannelijke hoofdrollen zullen vervullen, staat nog niet vast.-Geëngageerd voor deze film zijn tot nu toe: Benate Muller, Jenny Jugo en Adolf Wohlbrück. De vuorloopige buitenlandsche titel van deze film luidt: AUotria„wat zoo veel zeggen wil als: „een vroolijke boel". 1 Paula Wessely, de favoriete van velen op het witte doek. Allerwege roemt men haar creaties als jtijnde vgn superieur gehalte.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1936 | | pagina 4