M
mis
Hulzen
Lente...
EN
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 7500 ex
Complets
Japonnen
Zoon d Kuch
Mantels
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
bodegraven, boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercafellé,
I, enz.
1
«o 19175
Zaterdag 28 Maart 1936
NJEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUW1JK, SCHOONHOVEN, STgOLWUK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
in
F
1\bWel
■Bnnchltis-AMma
tenfa briek
- Gouda.
Beleefd
een 1
Lentegeloof.
In duizend gev;
beproefd.
EERSTE BLAD.
Wij brengen
mooie
1 noodigen wij U tot
bezoek uit.
een zeer
sorteering
Brieven uit de Hofstad.
oop
<?e-
iens den Alg Ne4
JZ1EK.
an Jacques Feyder,
1
i te bespreken.
'ïrj
K.
tijdje' kwam Forsyth wat tot
?n begon de situatie te over-
T
staan, gaf Ah Yeo een teeken. De Chi-
MAN.
en- een buiten-
tsprjjs 1935.
t 60 cent. Loge 75.
Dat was wel een joyeuse entree, een blyde
stkantoren.
idministratie en Redactie Telef.
t ATTENTIE!
RL HASLER
telbofi
Foren
tijdzoi
Naax het Engelsch bewerkt dl
J. VAN DER SLUYS.
raag
ijzen 25 en 35 cent.
CQUD^ J
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
fiOÜDSCHE MIIRAVL
Zoo'h blaffende, doffe, pijnlijke hoest,
die Uw borst verscheurt en U niet al
leen oyerdag, maar vooral nachts
zoo kwelt, wordt veroorzaakt door
slijm, die zich heeft vastgezet en niet
(gil loskomen. Die raakt Ge b|pnen
24 uur kwijt, als Ge Akker's Abdijsi
roop neemt. Abdijsiroop woelt die
slijm los en bevrijdt Uw luchtpijpen
van ziektekiemen. De Abdijsiroop be-
strï|ï!Ü met kracht de gevolgen van gè-
vatte Rtoude, voorkomt ernstiger aan
doeningen. Neem vandaag nog bij:
MUUUf» J|
FEUILLETON.^
Uren
er door bevorderd worden, dat niet aan
stonds 18-jarigen worden vervangen door
jongere krachten om de belasting te ont
gaan. In de tweede plaats zou die dwaze
zegeltjes-plakkerij voor huispersoneel af
geschaft moeten worden. Voor hoevele van
<l|t' meisjes is vyf of zes jaar zegels gebakt
waarna het ojfhoudt omdat zij trouwen. Al
leen reeds deze twee belastingen zouden bij
afschaffing veel effect sorteeren.
Gelukkig is in 1935 nu ook de* toevloed
van allerlei andere werkkrachten naar onze
stad aanmerkelijk verminderd. Het leger
werkloozen werd daardoor direct of indirect
vermeerderd. De groote steden draaiden
maar steeds op voor de werkloozen die vah
het platteland emigreerden.1'
Met dat al Js het bevolkingscijfer voor
den Haag,in 1935 heel wat minder gestegen
dan'wij gewoon waren. Het haalt nu de vijf\
duizend qiet meer. Hos altijd is het ge-
boorle-overschot boven’ het sterftecijfer
hoog. Dat is nu nog* drie buizend, een be
drag dat wel zeer hoog iA. Het vestigings
overschot is nog geen twee duizend. Heel
veel streven naar evenwicht is er dus nog
niet te constateeren.
Den Ha'hg telde nu op 1 Januari 482 dui-
De dokter liep naar $le verschansing
van de jonk en staarde peinzend naar
den oever Wat hij vernomen had was
in hooge mate verbazingwekkend en hij
kon zich niet losmaken van de gedachte,
dat zijn ontdekking dat Kathleen zich
aan boord bevond, niet alleen aan het
toeVal te .danken was, maar het vinden
van den schoen een in elkaar gezette
comedle was om het hem te doen weten.
Ah Ling was op het psychologische mo
ment op het tooneel verschenen...
Bij die gedachte keerde hij zich haas
tig om en keek naar de kajuitstrap. Het
schoentje fras verdwenen, maar even
verder stond Ar Yeo hem met een on-
doorgrondelijken blik op zijn geel ge
zicht aan te staten.
Fprsyth keerde zich nü weer naar deyi
oever?
Wat heeft dat in vredesnaam te. be
ttekenen? fluisterde hij heesch.
Vrij man.
Terwijl Forsyth zich deze vraag stelde,
drong het klinken van gongs tot zijn oor
MCCCXXV.
De Duitsche dienstmeisjes.
Uit de jaarcijfers onzer gemeente over
1935 blijkt, dat het aantal bifitenlandsche
arbeidskrachten afneemt. Met n^me is dat
het geval bij de Duitsche dienstmeisjes,
waarvan er meer naar huis terug zijn ge
gaan clan er hier zyn geïmporteerd. Het is
altijd moeilijk de oorzaken daarvan kan te
geven. Wat men in eigen kringetje meent
waar te nemen, zegt in den regel niet ge
noeg. Worden de plaatsen van deze meisjes
door Hollandsc,he krachten ingenomen Dat
is al niet heelemaal zeker. Wèl valt het op/
dat het type „dagmeisje” weer meer in
zwang komt en de dag- en nachtdienstbode
vervangt. Terecht is er op gewezen in som
mige kranten, dat het dringend aanbeveling!
zou verdienen de personeele belasting op
dit dag-typé^ op te heffen. Als dit geschied- x
de zou het nog meer bèvorderd worden en
zouden de buitenlandsche nog meer verdwij
nen. Die belasting is een dwaasheid, omdat
zij met welstand niets heeft uit te staart.
Nu er van alle zijden wordt aangedrongen
op vervanging van de buitenlandsche door
Nederlandsche, zou1 de overheid dit kunnen zend zielen. Rekenen wij voor iedere vier
pousseeren door op deze wijze de goed
koopte in de hand te werken. Bovendien-zou
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ8.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
htj onza agenten en loopers, den boekhandel en de posf
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 96 uur. A<
Interc. 2745. Postrekening 48400.
ADVERTENTIEPRIJS! Uit Gouda en omstreken (beboerende tot den bezorgkring) i
1—6 regels ƒ1.80, elke regel meer ƒ1.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
1—5 regels 1.56, elke regel meer 00. Advertentiën in ket Zaterdagnummer 25
bijslag op dien prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prils.
INGEZONDEN MEDEDELINGEN: 1-4 regels 2^6 elke regel jneer ƒ9.51. Op
de voorpagina 50 hooger.
Gewone advertentiën en ingezonden mededeel^ngen bij contract tot zeei gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek,
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te rijn.
enen om
verladen, ter-
;hap van Ka-
[DAG 1
i-H^sich alles, alles
mponist Glazoenof.
n van 71 jaar is te p».
tekende Russische com.
GlazoenoL Hij Wai
en ongesteld en in ee»
irnen.
oenof is In Wtö te pe.
Reeds op jeugdig
op het conservatory
g, onder leiding vu
die hem een bijzonder
oen Glazoenot 16 jaar
J hij zijn eerste, sym-
n tijd later te Peters-
ig van Balaklref werd
nge componist maakte
telle carrière. Ruim vijl
was hij directeur van
iservatorlum te Peters-
Sowjet-reglem bleef hy
en erkende algemeen
nponlst en zijn bijzon-
aedagoog. Toch scheen
aan de verhouding te
„gezondheidsredenen"
in i960 Rusland ver-
zlch te Parijs, en vond
vrienden, die hem door
leen geholpen hebben.
_eft acht symphonieën
van er vroeger jaren
ld door het Concertge-
Amsterdam gespeeld
•en met meesterschap
muziekstukken, waar
luisteren kon.
idste werken behooren
de Raymon der ballet-
s voor strijkkwartet en
vlooi mei orkest in a
‘?n kwam
was ais
Ïld hij
hulpeloosheid goed voelen j
t werd een oogenblik later
en een van de bemajinipg J
im en hem beval .naar zijn
erug te keeren
Waarom? 'vroeg hij. w
Ik weet het niet, het is een order.
De man wierp een blik over zijnschou-
der eer hij antwoordde:
Van den secretaris van Zijne Excel
lentie
De dokter keek het dek langs. Een*
meter of tien verder stond Ah Yeo met
een kwaadaardigen glimlach naar hem’
te staren, \s M8ms vriendelijkheid was
maar schijn geweest. Eyen aarzelde For
syth. jnaar Ah Yeo maakte een gebie-
spriftken had. Ze had hem' om hulp ge- dend gebaar
vraagd en toen hij op het punt had He-' Het bloed stroomde den Jongen dokter
staan om haar die t? verleenen, was hij naar het gezicht ep terwijl hij bleet
overrompeld; tegelijkertijd
in zijn lichaam trillen fen
versuft op den gtond lag,
b'ov$n hem dichtgegooid. I
Een paar minuten bleef hij zoo' lig-
gen; toén richtte hij zich een'weinig op
en overtuigde ^ich in zittende houding
dat hij niets gebroken'had Zijn hoofd
bonsde, hij heesch zich met moeite 'op
zijn brits en stak zijn gezicht door‘de
of zonder Leland Barrington’s Instem-1
ming gevangen genomen. Ook de inhoud,
van het lied, dat ze zooeven aangeheven
had, vormde een getuigenis, dat z$ niet
goedschiks in het huwelijk toestemde.
Ztoo moet het? gebeurd zijn, over
woog hij. Zij wachtte mij <bij de poort
en terwijl ik bewusteloos was hebben ze
haar ontyoerd. Maar om welke reden
wilde Ah Yeo dat ik kennis kreeg van
haar aanwezigheid aan boord?
Ternauwernood was hem dit alles door
zijn brfln gegaan, of het antwoord op
zijn vraag kwam als van zelf. Dat Ah
’-x wetej
dat Kathleen aan boord wda;
oieen verfijnde marteling beddeld
klanken van den oéver de eerste moest zijn,/
-- Ueze meenif
bevestigdtd
naderbij kw|
gevangenis 1
'aarom? vroeg hl].
velen is het Hollandsche^hoek misschien het
eenige contact dat hy hog mej; zijn oude
land heeft.
Mogen wij dit by uitstek nationale werk
nog meer in de belangstelling van onze-
lezers aanbevelen? Aan het adres Laan 34,
den Haag neemt men gaarne'iedere'zending
n\ ontvangst. Menigeen w^et dikwijls niet
waar hij met zyn oude boeken heen .moet
als hy die niet langer wenscht te bewaren.
Vooraf in den tegenwoordigen tijdKjsyie
waarde van de gelezen boeken uiterst ge-’
ring. Het lijkt wel alsof er geen vraag me'èr J
naar is en als geVblg daarvan wordt er -ook
niet meer opgeruimd.
De tweedehands boekhandelaren klagen
1 er >jver, dat zij zoo weinig "weten aan te
koopèn. Zij veronderstellen <j,at ooyzaak
daarvan hierin ligt,dat er uiterst weinig
I nieuwe boeken ‘worden gekocht, zotfdat men
behoudt wat men flfeeft. Vroeger ontstond
I door veel aankoop wel eens plaatsgebrek,
dat leidde tot opruiming van oudere boeken.
Voorts wordt er <hoe langer hoe meër uit
de leesbibliotneken geleend en gelezen, zóó,
dtt'één boek doof tientallen wordt gebruikt.
In ieder geval' is er- in deze handel een
malaise gekomen, die ook maakt, dat het
alsnog aanwezige zeer wpinig waarde heeft,
b^P gebrek aan koppers. Slechts weinigen -
b'ëgonnen èe boeien. Beseffend hoe nut-
protest of verzet zou zijn, stak
,i zijn voet uit en lachte tegelijker-
v.jv.^.jjets, dat hem eensklaps te bin
nen s^noot. Die lacii scheen Ah Yeo te
verontrusten. Zijn glad voorhoofd trok
In pimpels en hij k$ek den Engelschman
onderzoekend aan
Ik Jóegrijp niet waf. Je te lachen
hebt, barbaarsche hond,
Niet! Nu, ik ben ook ffiet. van pïan
het u te vertellen, antwocfrdde Forsyth"
kalm.
Hij ha"d moeten lachen bij de gedachte
dat Ah Yeo hem weer Het kete^i
hem te beletten'de Jonftte
.wijl dit imet <?e wellmscL^ ,«aa Ka
thleen Barrington’s aanwezigheid aaru. «S.
Ont|er de vele papieren, die dagelijks by
een krantenman op zyn tafel worden uitge
stort, zyn er die vrywel onmiddellyk naar
een etage lager verhuizen ,waar de prulle-
man zyn standplaats'heeft. Maar er zyn er
ook, die altijd weer, even de aandacht weten
te vragen en waarvoor men uit oude relatiè
of byzondere genegenheid een (zwak hefft.
Eén van deze laatste soort is-eenmaal per
jaar het verslag, dat ons wordt toegezoiyi^n
l tjoor het Boekhuis van het Algemeeix,Neder
landsche Ve^iond. We kennen het werk van
dit Boekhuis, dat wekelijks vele kisten met
Hollandsche lectuur van allerlei aard naar
plaatsen in het buitenland verzendt waar
nog land- of stamgenooten blyvgwKof tyde-
lijk vertoeven. 4Sedert 1902, wördt dit werk
gedaan en reeds is het aantal kisten tot 4651
gestegen. Om dit werk te kunnen ven$cht<p
is medewerking van velen noodig. De lei-
t der, t de heer Fred. Oudschans Dentz weet
echter zyn vriendep om zich heen te ver
zamelen, met' gevolg dat dé leemten/die
iedere kist in zyn collectie brengt, vrywel
öttmiddellyk "wordt'aarigevuld. Naar* haven
plaatsen, naar Zuid-Afriljg, Amerika en
Azië gaan de kisten en uit al die hoeken
van de werdd komen de kostelijkste dank-
J;etuiginfen terug voor de zendingen.<Voor
^nees, ,die hem de boodschap gebracht
^had, sprong op Forsyth toe en sleepte
hem over het dek. Twee 'pnderen scho
ten te ha lp,en 'verdoofd door den onver-
wachten aanval Iverd Forsyth door het
ju Ik/in zijn kerker gesmeten. De val deecf
iédere zenuw i
$erwijl hij
werd het luik
menschen een woning, dan zouden er 120
duizend noodig zijn. Er zijn er echter 13,5
duizend. Men behoeft dus nieU-te vragen
hoeveel er leeg staan! We zouden nog een
bevolking*1 van 60 duizend zielen kunnen op
bergen eèr er inderdaad woningnood ont
stond. i
Waar moet dat heen
De grootste voldoening van het leven is
liefde; de grootste schat i's tevredenheid; de
grootste rykdom is, gezondheid.
anders de verandering, die deze verwachting
wekt. Maar is er, hoezeer dan ook wellicht
natuurlijke verschijnselen haar uitwerking
laten voelen, of misschien juist daarom,
iets in van het nooit uit ie roeien geloof
aan vernieuwing en aan een andere, een
heerlyker wereld dan waarin we- leven?
Spreekt zich in dit ons lentegeloof niet het
onuitroeibaar geloof uit aan de eeuwige j>n-
vergankelijke kracht van het leven, die alles
nieuw maakt en weder opricht? Oude ver
langens krijgen weer stem, oude verwach
tingen beginnen opnieuw te spreken en het
oud vertrouwen tintelt weer In onze oogen.
Maar door dit alles heen klinkt een jubel
om we weten niet wat, omdat het lente is
en we opnieuw beginnen, opnieuw den op
gang ,den gang naar zomer en heerlijkheid,
r omdat we ons los voelen van den knellen
den band van den winter, die ons opgesloten
hield in een ontluisterende, verduisterde
wereld, omdat alles anders wordt. We ge-
looven weer, al is het maar kort, we geven
oris over en verwachten.
Het zal niet alles anders warden, we
weten hêt wel. Wanneer deze lente en deze
nieuwe zomer voorby zijn, dan zabobs leven
nog zijn als het altijd was. Véle lentes en
vele zomers hebben het ons gebeerd. Het
doet er niet toe. We hebben den jubel in ons
hart. Is dat niet genoeg? Het is niet het
bezit, maar de verwachting, die het geluk
brengt. Maar ook wanneer we thans het
geluk als een zekerheid in ons voelen, zou
den we dan niet gelukkig zyn, omdat strak.>
dat geluk verdwijnen zal. We hebben dien
jubel, die lenteblijdschap, dat lentegeloof
noodig als regenereerende kracht. Aan deze
iufrgl moeten we onk omhoogwerken, willen
we niet op den duur geheel wegzinken./
Straks zullen we wellicht opnieuw zinkej/
maar dan komen we toch nog maar uit den
hemel, waarin de jubel ons heeft opgeheven,
op den begaypn grond en niet daaronder.
Maar laten we daaraan nu niet denken. Wie
den rechten jubebin zijn hart heeft, gelooft
^Mtoch niet. En dat is goed zoo. We moo<
Wn het leven aanvaarden, ja maar ook^n
zyn vreugde, ook in zyn jubel en niet altijd
achter >x>ns of vooruit of terzijde zien. Er
is toch ook een regenereerenrle kracht, die
alles nieuw maakt.» Er is een ëeuwigheids-
drang.
Nu is het lente. Nun wh
wenden.
door. Hij keek op en zag op een uitste
kende rots, hoog boveM de rivier, een
Boeddhistischen tempel met daarnaast
een gebouw, dat wel niets anders- als een
klooster kon zijn. Een klok, zangerig van
toon, begon te klingelen; toen de gongs
zwegen, ontdekte hij een rij mannen,
monnikjfl, die in processie naar de godsr
dienstoefening gingen, waartoe de bel
hen opriep. I
Even later waren de monniken, het
vredige klokgelui, de tempel, die als «en 1
adelaarsnest op de rotsgeioouwd was, in
Yeo had gezorgd, dat hij te
1 dat Kathleen aan boord i
I van het aanwezig zyn van meer ozon in de I
lucht en van de uitwerking daarvan op ons I
l organisme .Misschien ook is het enkel maar I
incomste, die van Zaterdag 21 Maart. We njeuwe koestering der zoele winden of I
zyn dat van onze lente niet gewoon. Ge-
woonlyk doet ze bibberend in zware om
slagdoeken haar entree om dan zoo gauw
mogelijk weer in een warm hoekje bij de
kachel te kruipen en té luisteren naar den
gierenden Noordenwind of naar de hagel
buien, die tegen onze ramen kletteren met
eer. zieligen glimlach om de bleeke lippen.
Maar nu was het alles zonneschijn en/zoelte
en jonge kleur als was een via triomphale,
een ovprwinningsweg voor de komende lente
gereed gemaakt. En als een mooie jonge
vorstin, lieQyk glimlachend om de hulde,
haar gébracht, schreed de blyde lente onze
dagen binnen. We waren even een beetje
verwonderd. Maar dan gboiden we onze
ramen open en riepen de jonge koningin het
„Hosanna” tegemoet. Het was of er een
nieuw leven zyn deuren opensloot voor de
blij omjubelde lichtende zonnige gestalte
der jongs- vorstin, die met bloesemranken
dmslingerd naar binnen schreed. „Nun wird
sich alles, alles wenden.” (Nu zal alles, alles
anders, beter worden).
Het was de jonggestorven'Weensche com
ponist Schubert, wiens lied Frühlingsglau-
ben (lentegeloof) met deze mooie woorden
eindigde. We zeggen het wellicht anders,
we zeggen het misschien ook heelemaal niet
en zyn ons nauwelijks bewust, dat die ge
dachte in ons hart leeft. Maar in onzen ju-'
bel om de lente schuilt ze niettemin. Nun
wird sicl^ alles, alles wenden. Ja, waarom?
De dagen gaan als altijd hun geregelden
sleurgang. We doen ons werk op kantoor,
in de werkplaats, de fabriek, op het land
of in ons huis. We hebben nog onze zorgen
en onze groote en kleine verdrietelijkheden,
onzen kommer 'wellicht en onze smart. Het
is alles als het altijd was en als we het in
doorsnee maar matig prettig vonden. Er is
alleen wat zon bij gekomen enlwat koes
terende warmte en wat eerste «leur <an
groen en bloesems. Er streelen wat zoele
winden om ons hoofd, knoppen zwellen aan
rijUangzaam wuivende boomtoppen. Over de
^heesters sluiert zich nauw zichtbaar nog
het eerste waas van uitspruitend groen. De
luiten zijn blauwer en wariger als was er
een eerste dr-éom in de lucht. En vogels
fluiten verwonderd over dit alles in den
groenenden tuin. En toch in ons hart die
wondere jubel. Nun wird sich alles, alles
wenden.
Het is de nieuwe verwachting uit nieuw
verlangen en nieuw vertrouwen geboren.
Misschien is het een heel gewoon gevolg
hem woedend dat de ander hem tartte
Je zult mij dat zekér wel vertellerf
eneen heeleboel meer ook als rtiijn
meester het verlangen daartoe te kennen
gebeft, beet hij den zendingsarts, met een
ijzige stem toe. Dan zul je vergeten, dat
ie een Engelschman bent, je zult aan
mijn .voeten, in het stot kruipen.
zijn bewustzijn uitgewischt door den
klank van een Jieldere meisjesstem, die
uit de opening van de kajuitstrap om- 1
hoog steeg, als geïnspireerd door de
vrome k
regels van een Engelsch kerkgezang aan
hief.
De rest van het'lied wérd verdronken
in een plotseling lawaai op het dek,
maar Dick Forsyth hoefde 6ok niet meer
te hooren. Hij zou die stem uit dulzen-
den hebben herkend. De schoen, om
welke reden die er ook neergelegd was,
bleek in elk geval geen bedrog. Kathleen
Barrington was aa/i boord van de Jonk, j
Zou wat Ah Yeo verder verteld had,
evenmin leugen geweest zUnjUHet brief-
Je met haar bede om hulp kWJ^in Djck
Forsyth’s gedachten. Het meisje was
hevig beangst geweest. Waarschijnlijk I
voor het huwelijk, waarvan Ah Yeo ge-
sprtaken had. Ze had hem om hulp ge
vraagd en toen hl] op het punt had ue-'
was zij, met
Ml AVO en o van. öaju gvmvuu ww,
opening van het we^geschoven paneel
I om frissche lucht te kragen. x 'j wijl
Na een tijdje' kwam Forsyth wat tot tK,D
\zich zelf en begon de situatie te over- boord jvel het laatste was wat hij
denken. Het was 'duidelijk, dat h« van wenscljte «te doen. DatWas e'en qomW- -
Ah Yeo niet veel goeds meer te verwach- natie van feiten, die n|et tot den sluwen
ten had.HU had uitstekend voedsel ge- Oosterling .doordrong en het' maakte
kregen, was rijkelijk van sigaretten voor
zien, de secretaris- van den mand.arïjn
was hem met groot vertoon varKhoffe
lijkheid tegemóet gekomen. En nu deze
behandeling. De korte vrijheid, die hij
genoten had en de ontdekking dat Ka
thleen Barrington aan boord wds, waren
slechts een gedeelte'van het plan. Heb-
w^s nog nf&ar een begin van wat volgen'
zou. Hij kende zijn Chineezen.
De stroom van zijn gedachten werd
onderbroken toen opeens he$ luik opgè-
tlld werd en'twpe mannen, geyqlgd door
Ah Yeo, ‘naar beneden kwamen.
DeJ laatste Het een kort bevel hooren,
waarop de bedienden zijn'voeten weet
