wL Zeeziekte. Georgië, het land van Vorsten en bloedwraak. Groote Vrouwen. FILMNIEUWS. Een merkwaardige film op komst. Voedzame schotels uit het buitenland. De kwaal van het rewseizoen. ft iet alleen een medisch, maar ook een technisch probleem. Met het naderen van het reissei- zoen wordt ook de vraag naar zee reizen weer actueel. Zeereizen op onze moderne luxe schepen, zooals deze voor ontspannings- en gezelschaps- reizen tegenwoordig veelvuldig ge bruikt worden, zijn ongetwijfeld het aangewezen middel voor nen, die her stel van gezondheid zoeken of rust behoeven. De noodige rust vinden zfl daarbij volop en tegelijkertijd kan hun geest toch frissche, nieuwe in drukken opdoen. Toch denkt menig een die een lange zeereis zou willen maken, nog wel eens tweemaal over de zaak fla. Want tegenover al het ge not, dat hij er zich van voorstelt, staat tooh altijd weer de vrees voor zeeziekte. Wat is zeeziekte eigeniy*? Het is een toestand van algemeen onwelzyn, die met een gevoel van zwakte begint, al spoedig gevolgd door het uitbreken van koud zweet, duizeligheid en mis- selijkheid. Het laatste gevoel neemt snel toe en leidt tot aanhoudend bra ken, de pols wordt zwakker, adembe- zwaren treden op en in ernstige ge vallen is de patiënt dikwijls bij tijden bijna bewusteloos. Deze symptomen worden door een verstoring van het evenwicht veroor zaakt en deze weer door het slinge ren en stampen van het schip of van het vliegtuig. De directe physiolo- gische oorzaak van de zeeziekte zijn de schommelingen van de vloeistof in •het menschelijk evenwichtsorgaan, in de halfcirkelvormige gangen van het labyrinth van het oor. Toch is dit niet uitsluitend de oorzaak. Zooals bekend is de zeevastheid bij verschillende mênschen zeer ongelijk. Het feit, dat kinderen veel minder van zeeziekte te lijden hebben en zuigelingen bijna nooit, wettigt de veronderstelling, dat hier mede nerveuse aandoeningen in het spel zijn. Ook het „opto-kinetisch effect" spreekt hier nog een woordje mee, d.w.z. de reactie van de hersenen op de schommelingen van het door het oog waargenomen beeld. Instinctma tig sluiten daarom zeezieken de oogen. Een werkelijk probaat middel te gen den toestand van zeeziekte be staat er tot op heden nog niet. Wel bestaat er een menigte palliativa, die heel wat verlichting kunnen brengen en de symptomen temperen, zonder evenwel de eigenlijke oorzaken van de ziekte te kunnen bestrijden. Daartoe behooren in de eerste plaats de kal- meerings- en slaapmiddelen, prepara ten, waarin atropine, broom, kamfer en scopolamine verwerkt zijn. Ook alcohol heeft soms een goede uitwer king, met name champagne. Doch de eigenlijke bestrijding van zeeziekte is niet zoozeer een toestand, die onmiddellijk ophoudt zoodra de uiterlijke oorzaken verdwijnen (dus als men aan land komt of de zee ka^nt wordt) en die men eigenlijk als een ziekte kan beschouwen. De moderne scheepsbouwtechniek houdt zich reeds lang met de oplossing van dit probleem bezig en heeft op dit punt ook al uitstekende resultaten bereikt Het zjjdelmgsph slingeren van net schip vormt tegen woordig welhaast het eenige „gevaar" voor zeeziekte. Het rollen op de gol ven speelt een veel geringer rol, sinds de moderne oceaanreuzen twee, ja driemaal zoo lang zijn als de golven, die doorgaans niet meer dan 100 M. bereiken. Zoo'n oceaanreus ligt rustig op drie golfbergen tegelijk. Daar komt nog bij, dat schepen van dergelijke afmetingen veel minder het trillen en stampen van de machines voort planten. Dit alles bij elkaar maakt, dat men bij onze tegenwoordige ge- zelschapsreizen per schip nauwelijks meer gevaar loopt zeeziek te worden. Boyendien worden de reizen meestal wel georganiseerd in een tijd dat men goed weer kan verwachten. Wie ech ter genoodzaakt is, om bijvoorbeeld 's winters het Kanaal over te steken, die zal toch altijd nog verstandig doen zich. met een van bovengenoemde mid delen te wapenen tegen het gevaar* van deze onaangename „ziekte". 2000 Schapen geven recht op een vorstentitel; De onlangs bij een auto-ongeval om het leven gekomen Prins Mdivani was in werkelijkheid geemprins, doch een Georgisch vorst. In "iderstaand ar tikel willen wy, in het kort, een uit eenzetting geven over het wezen en de zeden der Georgische vorsten. Van de vele volksstammen, die de Kaukasus bewonen, zijn de Georgiërs het meest bekend. Deze stam wordt door de Sovjet-regeering nog meer onderdrukt dan gedurende den Tsa rentijd het geval was. Het volkskarakter der Georgiërs, onder wie er 15 een vorstelijken titel dragen, en onder wie zich 50 bevindt, die zich noemen tot de adel stand te behooren een ieder, die eigenaar is van 2000 schapen, had in den Tsarentijd het recht een vorsten titel te voeren heeft zich ook na de „Sovjetiseering" niet veel veran derd. Nog altijd heeft de Georgiër heel bijzondere begrippen omtrent eer, eergevoel en goede manieren en hij pleegt zijn goede opvoeding tegenover zijn gasten op zulk een zonderlinge wijze aan den dag te leggen, dat zijn manieren bij ons dikwijls meer dan verwondering wekken. Een Georgiër, die Voor een goed gastheer wil doorgaan, Iaat zijn gast niet in zijn eigen woning treden, ook al is deze nog zoo keurig ingericht, doch noodigt hem uit in een met echt Oostersche luxe ingericht badhuis te Tiflis, de hoofdstad van Georgië, waar de gastheer zich enkele dagen met zijn gast bezighoudt en men over allerlei belangrijke zaken spreekt. In de pauzen, tusschen de maal tijden door, baden de gasten zich en worden door de bedienden van den gastheer met dure zalven en oliën in gewreven. Wie zooiets heeft beleefd, gelooft in een sprookje uit „1001 Nacht" te leven. De dolk is de grootste trots van den Georgische vorst, maar de Georgiër is een gevaarlijk messenheld. Het volgend voorval is teekenend voor de primitieve denkwijze der Georgiër: Een Georgisch vorst toon de een vriend een nieuw gekochte dolk en roemde de buitengewone scherpte van het mes. De vriend wil de den man echter niet gelooven en stelde den vorst voor, dat hij iets met het mes zou doorklieven, om de scherpte te toonen. Zonder een woord te zeggen, stak de vorst zijn vriend neer, om, zooals hij later voor het Ge rechtshof verklaarde, den man te too nen hoe scherp zijn dolk wel was! Een ander Georgisch aristocraat wedde, dat hij een heel schaap gedu rende één maaltijd kon verorberen. En hij won de weddenschap ook, doch overleed enkele oogenblikken later, nog aan tafel gezeten... Bij een behandeling voor het Ge rechtshof te Tiflis,(riep de voorzitter een getuige, zekere vorst Koscho- kidsee, naar voren. Hierop antwoord de een stem uit de zaal: „Vorst Ko- sehokidse is verhinderd te. komen." „En om welke redenen?" vroeg de voorzitter. „Ik heb hem gisteren ge stoken, omdat hij zeide dat mijn bruid niet schoon was!" luidde het ant woord, alsof het hier de eenvoudgste zaak ter wereld betrofe... De bloedwraak komt in vele fami lies in Georgië voor en roeit dikwijls gansche families uit. Een familie strijd, welke dikwijls zeer ernstige vormen aanneemt, duurt vaak tien- Margarithe Durand. Pionierster der Fransche Vrouwenbeweging. In Parijs is 16 Maart j.l. in den ouderdom van 81 jaren een pionier ster der Vrouwenbeweging in Frank rijk overleden, Margarithe Durand. Met haar is &n der vurigste strijd sters voor de verkrijging van meer dere rechten voor de vrouw heenge gaan. Zij was de dochter van gene raal Durand «n een letterkundige en reeds op vijftienjarige leeftijd ver bonden aan de Comédie Frangaise. Toen zij huwde met de afgevaardigde George Laquerre heeft zij haar too- neelloopbaan opgegeven en trok de pplitiek haar sterk aan. In de eerste jfaren werkte zij met haar echtgenoot "karnen aan de destijds van beteekeni§ zijnde courant „ia Presse", later richtte zij een eigen blad op. In het politieke schandaal van Generaal Bou- langer speelde zij een groote rol en haar artikelen droegen er toe bij, dat een onderzoek naar deze affaire in gesteld werd. In 18Ö0 liet zij zicK van haar mdn scheiden en is niet meer gè- trouwd. Eerst toefi begon haar leven zeer interessant te worden. In 1893 richtte zij de „Fronde" op, de eerste vrouwencourant in Frank rijk, "dat niet alleen voor vrouwen be stemd was, doch ook geheel door vrouwen samengesteld werd, zoowej wat het redactioneele deel als de zet terij betrof. In het Dreyfus-proces heeft het blad zich aan de zijde van den onschuldig veroordeelde gesteld en moest daarom gedurende een be paalden tijd verdwijnen. Na eenige jaren kwam het weer uit en was niet meer uitsluitend aan vrouwenwerk gewijd, tevens kwamen er zoowel bij de staf als in de zetterij eenige man nen in dienst. De staf omvatte een reeks van prominente mannelijke wer kers, o.a. Briand, Viviani, Berthelot, Jacques Sterue e.a. Met verschillen de groote maöpen stond deze char- tallen van jaren en kan nog door geen enkelen regeeringsmaatregel worden gestuit. Doch dat de beorgisehe vorsten hun leven voor hun trots op bijna middel- eeuwsche wijze veil hebben, is zeker en dit bewijst ö.a. ook het volgend ka rakter iseerend voorval De laatste Tsaar van Rusland be vond zich op een reis door den Kau kasus. Zooals altijd, wanneer de heer- scher aller Russen op reis was, mocht niemand weten ,in welke der drie op elkaar volgende en op elkaar gelijken de treinen de vorst zich bevona. Op een klein stationnetje, waar men even stil hield, verscheen een Georgisch vorst, Abasjidsee en gaf te kennen den Tsaar te willen spreken. De Tsaar ontving den vorst in zijn salon wagen. De vorst vertelde den Tsaar, hoe de Russische dwang-heerschappij in zijn land groeide een hoe verhit de tra wanten van den Tsaar in 't land wa ren geworden. De boeren waren reeds lang ontevreden en men wenschte een algeheele politieke omwenteling en een mildere stemming van den vorst der Russen, die zijn macht niet eens durfde doen gelden in sommige dee- len van zijn eigen land... Verwonderd en met groeiende verontwaardiging luisterde de Tsaar naar het verhaal van den vreemden vorst en juist toen de spoortrein over de Kurabrug reed, opende de vorst een der deuren en gooide zich, voor de oogen van den Tsaar en zijn gevolg, in de Kura, een woedende, kokende bergstroom. Men heeft den vorst nimmer meer gezien. Op den Tsaar maakte het geval wel een diepen indruk, doch zijn veront waardiging was té groot, dan dat hij over-de geheele zaak ernstig wenschte na te denken... Toen vele jaren later, in het zomer verblijf Livadia in den Krim, een Georgisch vorst, die tot de Tsaren- tafel was genoodigd, begon, met zich te beklagen over de meedogenlooze mante vrouw op zeer vriendschappe- lijken voet. Margarithe Durand was een mooie verschijning, groot, blond, elegant en vol temperament, terwijl zij haar charmante beminnelijkheid tot op hoogen leeftijd behouden heeft. Een zeer bekende vrouwenfiguur, Diana, moet door den beroemden beeldhouwer Francois Rudi naar haar gestalte ontworpen zijn. Zooals vele vooraanstaande vrouwen was ook zij een autoriteit en het gebeurde meermalen, dat (ie courant niet op tijd gedrukt kon worden, omdat Ma dame Durand haar goedkeuring nog niet gegeven had aan de meest be langrijke artikelen en zoodoende eerst 's avonds laat werd uitgegeven. Nadat de „Fronde" opgehouden had te bestaan, gaf zij weer een an dere courant uit: „Les Nouvelles", die de eerste in Frankrijk was, waarin financieele en politieke overzichten werden gegeven in ruimen zin. Behalve *op litterair en journalis tiek gebied heeft deze vooraanstaande 'vrouw zich' nog aan vele andere din gen gewijd, o.a. is zij de oprichtster- van een hon<Jenkerkhof op het Seiné- eiland bij Parijs, dat nog slechts wei nig of geen navolging heeft gevonden. Zij bezat een kostbare verzameling brieven, o.a. van Luther en van Ko ningin Marie Antoinette aan den graaf Fersen. In de laatste twintig jaar van haar leven wijdde zij zich geheel aan twee harer stichtingen en wel aan een rust huis, voor vrouwelijke letterkundigen, dat op haar landgoed Pierrefonds is gebouwd. De andere was een biblio theek van vrouwelijke schrijfsters, die in de buurt van het Pantheon is on dergebracht. In deze bibliotheek, die haar naam draagt, is zij gestorven, terwijl zij met onverwoestbaren ijver nog bezig was met lilterairen arbeid. Russificeeringspolitiek in Georgië, verbleekte de Tsaar en zag weer den grootvorst Aabasjidse voor oogen, die( in de Kura was gesprongen, nadat hij zijn hart had gelucht... Ditmaal verliep alles evenwel vre diger. Na beëindiging van het diner, gaf de Hofminister den „rebellischen" Vorst bevel, hetwelk van den Tsaar af komstig was, dat de map den volgen den morgen het land moest verlaten, waarbij de Tsaar zich zou verplichten den vorst iederen maand een aanzien lijke som gelds te doen toekomen, op dat de vorst in het buitenland geen armoede zou lijden. Op die wijze ver lieten reeds vele grootvorsten, groot hertogen en andere adellijke personen het geliefd vaderland, lang nog, vóór dat de Sovjets heil wegjoegen... Jong Holland snakt naar werk! Hoe er in de werkkampen gewerkt wordt. Het plaatselijk Comité van de Cen trale voor Werkeloozenzorg (gesticht op initiatief van den Kaad van Nederland- sche Kerken voor practisch Christendom schrijtt óns: Zooals bekend is, stichtte de Centrale I voor werkeloozenzorg in het atgeloopen jaar zeven werkkampen voor jeudlge werkeloozen en zal binnenkort het acht ste in de boschwachterlj Chaam bij Gin- neken (N.-B.worden geopend. Wat het f oprichten van dergelijke kampen aan gaat moet worden opgemerkt-, dat het geen gemakkelijke taak is. kir moet voor gewaakt worden, dat er aroeid aan oe vrue markt wordt onttrokken; er mogen ook geen werkzaamheden worden ver richt, welke anders in rijkswerkverschat- img zouden worden uitgevoerd, en toch moet het object kunnen worden aange merkt uls een van algemeen nut. Er moet voor een behoorlijken tijd gelegenheid tot werken zijn en tenslotte moet het terrein gunstig liggen ten opzichte van het rayon, waaruit de deelnemers zullen komen, 's Maandags per fiets naar het kamp en 's Zaterdags evenzoo naar huis, o.m. opdat de band met het gezin niet acht weken lang verbroken zal zijn. Mtt de opening van het kamp te Chaam zul de ring gesloten zijn. De overige kampen zijn gevestigd te Ede, Rockanje, Bussum, Ommen, Kumpen, Oude Mirdum en Roden. Wat de Jongens in die kampen dqen Werken, voor alles werken, 40 uur per week, onder leiding van Ingenieurs en vakbekwame voormannen, bijgestaan door ambtenaren van de Nederlandsche Heidemaatschappij en andere technisch bekwame lieden. Er wordt ook voor ontspanning ge- j zorgd en .de geesteltfke verzorging dei jongelui neemt een voorname plaats in. Maar overigens, ze zijn in een werk kamp, en moeten er stevig aanpakken Hoe er gewerkt wordt? De rapporteurs zijn vol lof, ofschoon d^ Jóngeiui op de vrije arbeidsmarkt de meest uiteenloopende beroepen hebben uitgeoefend. Er waren in de kampen der Centrale kantoorbedienden, reizigers, onderwijzers, losse arbeiders, timmerlie den, schilders, schoenmakers; theologen, Jongens zonder beroep (helaas hadden deze nog nimmer werkgelegenheid ge vonden), enz. Het zou tc veel ruimte behoeven om een opsomming te geven *van de werk zaamheden die in al de kampen der Centrale reeds zijn verricht. Hier volgt een greep uit het rapport van den heer A. Slagmolen, boschbaas bij de Neder landsche Heidemaatschappij, die het toezicht op de werkzaamheden heeft van het kamp t Wijde Veld" bij Ede. Na een periode van drie maal weken (er wordt gewerkt door 1<JU man tegelijk) hadden de Jongens daar de volgende werkzaamheden verricht. wegen en rijwielpaden gemaakt '4)3.044 m2 of 20.413 km; diepspitten van wegen 4601 m2 of 7280 km; brandslntels gespit 121.489 m2 of 19.697 km; heidezoden wegkrulen van het kamp 1880 ma; heide onderspitten 1.2680 ha; grond verkruien over ïo—ib meter 546 m5; grove dennen ontschorsen 22.265 m2; in plantsoen spit ten 4670 m2; voetbalveld maken met een pad 70üü ma; nestkastcontrole 117* uur; kweekerij schoffelen 8UU0 m2; strooken gemaakt voor onderzaatlng 1.3455 ha; plantsoen vrij gesnoeid 20 ha; korfbal- veld gemaakt met pad 1780 m2; plant- gaten maken voor boomen 3446; Douglas en Lariks geplant 2609 stuks; Prunus ge plant 542 stuks. Daarenboven wegen bij werken, hout opruimen, drinkplaatsen voor de vogels maken, afrastering zetten enz., waarmede niet minder dan 6936J uur gemoeid waren. Dit alles werd verricht in één kamp gedurende slechts drie maal 8 weken. EEN DRIETAL VOORJAARSCOSTUUMPJES, MET AARDIGE KLEINE HOEDJES. Midzomernachtsdroom. De verfilming door Max Reinhardt van Shakespeare's sprookje. Jean Muir en Ross Alexander als Helena en Demetrius. Hedenavond zal in de Schouwburg-Bios coop een gala-voorstelling plaats hebben van Reindhardtfs schepping, de verfilming varf Shakespeare's „Midzomernachtsdroom". In deze galavoorstelling zal voor den aan vang van de fiim Dr. C. C. Koets, leefaar aan de Rijks H. B. S. alhier, een korte in leiding over Shakespeare's tooneelsprookje houden. Max Reinhardt, de groote regisseur, heeft de opdracht om deze film te maken, ontvan gen, nadat men in Hollywood kennis ge maakt had met een tooneelvertooning van Midzomernachtsdroom onder zijn regie. Des te meer kan men het waardeeren, dat Reinhardt, die een machtig assimilatiever mogen bezit, zich bij de verfilming van dit werk zoo radicaal van h»t tnoneel heeft losgemaakt. Men weet, dat hy ook als too- neelregisseur niet schroomde den tekst van den dichter te fatsoeneeren naar de moge lijkheden, die hy zich als tooneelregisseur droomde. Hij ging al jarenlang van het standpunt uit soms terecht, soms ten op rechte dat de tooneelregisseur absoluut autoritair is op eigen terrein, en dat de tekst van den dichter niet veel meer is dan een attribuut dat hem als oppersten dictator ten dienste staat. De vrijheid die hy zich voorbehield tegen over den tekst van den dichter kwam hem als filmschepper te stade. Heeft hy zich diezelfde vrijheid voorbehouden tegenover Warner Bros, die hem in Hollywood in staat stelden om dit werk te maken, en die uiter aard wenschten, dat dit werk ook financieel een zéker resultaat Zou oplevéren, dus ex: op aangelegd moest zyn de massa te boeien (Zeer begrijpelijk, als men weet dat een enorm kapitaal in deze film is gestoken!) De tekst van Shakespeare's werk. De tekst van Shakespeare's werk is uiter aard bekort. De inhoud echter bleef gelijk, men bevindt zich in Athene bij de bruiloft van den Hertog van Athene, Theseus, met Hippolyta, de Amazone, als een fond van feestelijke plechtigheden en van grootsche pracht en praal, waarvóór zich de bewuste drie intriges, licht en vroolijk en vol kluch tige vergissingen, voltfrfeMem^De^vryage van Lysander en Demetriusrilfn Hernïia^ twee jonge, hooggeboren mannen van AiS^- ne om eenzelfde meisje; de vertooning van een drama door een groepje handwerks lieden ter gelegenheid van 's hertogs feest, en het conflict tusschen Titania, de konin gin, en Oberon, de koning van het feeën- rijk, waarin de dienaar van de koning, Puck een groote rol vervult. Puck is de stichter 'van de complicaties en verwarringen die in het bosch ontstaan, waar zich de dilettant-acteurs verbergen om te repeteeren, èn waar Hermina, Lysan der en Demetrius gevolgd door Hélena die op Demetrius verliefd is 's nachts zich heen begeven. Puck moet namelyk één van de spelers betooveren op bevel van Obe ron, die tracht Titania te overwinnen en haar trots te breken, doch hij vergist zich in de mênschen die hy voorheeft en betoovert dus maar dóór, tot iedereen verward is in het nachtelijke bosch: verwarring die eerst ophofidt alk'de dag weer aanbreekt en het bruiloftsfeest gehouden wordt en de acteurs hy een der spelers Bottom met een ezelskop voorzien heeft en men ziet den roes van zomernachtelijke dwaasheid, liefde, jaloezie, ontstaan als een bedwelming, die weer later, in den ochtend en het feest, zal wyken voor de vreugden van den dag en het geluk van de hervonden harmonie. In de groote, groep der spelers treft men een nobelen en mooien Theseus van Ian Hunter dié zijn tekst met waardigheid zegt; een sterken, levendigen Bottom van James Cagney en een jong kwartet van minnen- den, gespeeld door Powell, Alexander, Jean Muir en Olivia de Haviland. Voorts een frisschen, schaterenden Puck van Mickey Itooney, een, poëtische Titania van Anita Louise, een statigen Oberon van Victor Jory, een bekoorlijke elf van Nini Thellade, en nog zóóveel anderen, terwijl E. W. Korn- gold de onvergankelijke muziek van Men delssohn meesterlijk heeft aangewend als begeleiding van Reinhardt's film. Twee momenten zijn er in de film met zijn beeldenreeksen die geniaal te noemen zyn. Ten eerste het moment dat de ballet danseres (Nini Theilade) weggedragen wordt, en^hel arabesken-spel der armen en der handen tot in het verste perspectief schynbaar eincleloos vervolgd wordt. Hier nadert de naturalist Reinhardt als filmpr ile expressieve macht yan de „absolute" filmscheppers, hier wordt film tot muziek en muziek tot film. En het tweede moment is dat, waar de dag gaat aanbreken en waar Oberon te paard gezeten, zijn wappe renden mantel omslaat en die mantel zich eindeloos voortzettend in golf na golf een zwellenilen stoet van de wonderlijkste bi- zarste verschijningen oproept. In deze twee momenten is Reinhardt boven het venhaal uitgestegen. Er zullen literair- en dramatisch gevoe lige menschen zyn, die zich de tooneelvoor- stellingen van wijlen Royaards herinneren of die kort tevoren nog eens den tekst van Shakespeare hebben gelezen, en sych door de filmische vrijheid die Reinhardt zich heeft veroorloofd gechoqueerd gevoelen, maar zy dienen niet te yergeten, dat ook de dichter indertijd de teksten die hy vond, naar eigen willekeur gebruikt heeft om zijn werk te scheppen. Zy mogen evenmin ver geten, dat ook Shakespeare, die behalve LUCHTVAART. hun drama spelen en de jongelieden trou- dichter, e speler en tooneelleider was, wel degelijk rekening hield met den smaak en de wenschen van zyn publiek. Reinhardt heeft met dezen Midzomer nachtsdroom een fjlm gemaakt, die uit een oogpunt van schilderachtige en rhythmische sprookjesverfilming tot het béste behoort, wat de film op het oogenblik te bieden heeft. Die nacht in 't bosch, 4net alle elfen .en kabouters, alle feeën en den kleinen en brutalen Puck, met de acteurs en met de jongelieden met Titania en Oberon wordt hier door middel van het gansche apparaat van tooverkunsten dat de film bezit, reali-, teit. Men ziet de elfen zweven, de kabouters musiceeren, Puck zich in een zwijn en ln een vlam en wat niet al veranderen, nadat ONVERSTOORBA Aft OPTIMI SM E. Optimistische automobilist: 't Is toch maar een geluk dat de wagen by deze sneeuwstorm goede remmen heeft! N.V. „City-Film" heeft zich de ver- tooningsrechten verzekerd van een nieuwe belangrijke film der Oosten- ryksche filmindustrie, waarin de hoofdrollen worden vertolkt door Lili Darvas, Hans Jaray, Attila Hörbi- ger, Hilde von Stolz en Szöke Szakall en Szöke .Szakall ditmaal in een ernstige rol. Deze film is daarom merkwaardig en belangwekkend, om dat het scenario geput werd uit het origineele dagboek van Maria Bash kirtseff. Gladstone heeft eens over deze klassiek geworden mémoires van bet jonge Russische meisje gezegd: ..Dit is een boek, dat zijns gelijke niet heeft!" en dat kan men eveneens zeggen van het even korte als rijke leven van Maria Bashkirtsoff zelf. Deze jonge Russin behandelt in haar dagboek ieder onderwerp: we- toschappeljjke kwesties, sociale aan gelegenheden, kunst, litteratuur en de liefde met een bijna Machiavel listisch cynisme en met de naïviteit v&n een vurig jong meisjeshart. Ma ria Bashkirtseff schreef haar eerste dagboekblad op haar 12de jaar en sedert dien is zij blijven schrijven tot elf dagen voor haar dood. Reeds in haar vroegste aanteekeningen treft de raakste, gevoeligste en zui verste dingen aan en toen was zij toch °P een leeftijd, dat vele meisjes nog met hun poppen spelen. Toen zfl stierf, 24 jaar oud, had zij zoo harts tochtelijk geleefd, gewerkt en geleden als slechts voor weinigen op deze aarde is weggelegd. Op zeer jeugdigen leeftijd verliet zij met haar moeder haar Russisch vaderland, om zich om gezondheids redenen aan de Riviera te vestigen. Reeds toen teekende zjj met een op merkelijk talent, speelde piano man doline en harp, terwijl zij over een warmen, ontroerende stem beschikte. Zij reisde veel in die jaren, zooals het gewoonte was in de voorname Rus sische kringen, waaruit zij voortge komen was. Op 17-jarigen leeftijd vestigde zij zich echter voorgoed te Parijs, waar zij zich liet inschrijven a's leerlinge aan de schildersschool van Julian. In Parfis openbaarde zich de eerste symptomen van de keel tuberculose, die haar zeven jaar later ten grave zou sleepen. Zij baarde er opzien door haar moderne kunstop vattingen. Zij werkte vaak veertien uur per dag, want het was alsof zij voorvoelde, dat haar geen lang leven beschoren was. Zij haastte zich haar levensdoel te bereiken: roem te be halen. Telkens treft men in haar dag boek opmerkingen aan in den geest van„Als ik jong sterf, wil ik iets blijvend achterlaten... Niets lijkt mij verschrikkelijker dan te verdwijnen zonder een spoor achter te laten," Zij eischte het onmogelijke van haar zwakke gezondheid, maar zij bleef een mooi meisje van de wereld, dat 's avonds schitterde in de salons van den Russichen gezant door haar geest, haar zelfontworpen japonnen en haar zeldzame schoonheid. Haar gezondheid liet steeds meer te wenschen over en haar dokter raad de haar aan naar het Zuiden te gaan, doch zij weigerde. Haar brandende eerzucht hield haar te Parijs. Op het einde van haar leven wijdde zij zich nog aan de beeldhouwkunst, omdat zij vreesde haar gezichtsvermogen te verliezen en dan niet meer zou kun nen schilderen. Ook haar gehoor- scherpte nam af, wat ha£r ontzaglijk leed berokkende, omdat zij 't uit een onverklaarbaar schaamtegevoel aan niemand dorst mede te deelen. Men kan het dagboek van Maria Bashkirtseff niet lezen zonder ont roerd te worden door den heldhafti- gen strijd, die dit meisje tevoeren had tegen het Noodlot, dat haar met stuk jes en beetjes weer dat ontnam, wat het haar vroeger met zulk een kwis tige hand geschonken had. Éénzelfde ontroering brengt ook de. film, die naar dit merkwaardige dagboek werd vervaardigd. De film pretendeert niet historisch te zijn in de strikte beteekenis van het woord, doch wil met gebruikmaking van het voorhanden dagboek een synthese ge ven van dit uiterst merkwaardige leven van de „grande amoureuse van het leven" zooals zij zich zelf eens betitelde zooals het voor ons op bloeit uit de bladen van haar mémoi res. Het hoofdthema van de film is Waardeering voor de K.L.M. in het Britsche Lagerhuis. Alleen uit vaderlandsliefde vliegt men per „Imperial Airways". In het Britsche Lagerhuis kwam gisteren het ontwerp van wet tot regeling van de rijkssubsidies aan de burgerluchtvaart aan de orde. Zooals men wet wordt in dit wets ontwerp het jaarlyksch subsidie gebracht op anderhalf millioen pond sterling, uit te be talen tot het einde van 1953, terwyl thans slechts één millioen pond wordt toegestaan, tot einde 1940. Het ontwerp voorziet ook in het in wer king stellen van een vergunningsstelsel voor luchtdiensten, en in een uitbreiding •an de bevoegdheden der plaatselijke auto riteiten met betrekking tot de stichting van vliegvelden. By de besprekingen kwam, betreffende de financieele zijde van de wet, de opmerking r voren, dat de gemeenschap gevaar loopt ondernemingen te steunen, welke niet- efficiente machines gebruiken. „Dat gebeurt heden ten dage", zeide de afgevaardigde Brabazon en hij voegde hier aan toe, dat wanneer de Imperial Airways geen Britsche onderneming ware, zeker de Engelschen per K.L.M. zouden reizen. De afgevaardigde Tate voegde hieraan toe, dat de Nederlandsche K.L.M. over den weg naar Batavia 3H ag minder doet dan de Imperial Airways. De Nederlandsche dienst brengt bovendien, aldus deze afge vaardigde, meer dan de helft van de kosten op, tegenover de Imperial Airways nog geen tiende deel van de kosten. De „Hindenburg-" te Las Palmas. Snelheid 142 K.M. per uur. De bijzondere D.N.B.-berichtgever a. b. van de L. Z. „Hindenburg" meldt, dat er in den nacht van Dinsdag op Woensdag 9—10 m. wind stond: stormweer! ftjen zag de schepen beneden zich in de hoogstaande gol ven van de Golf van Biskaye stampen en slingeren. De Zepeplin lag evenwel zeer rustig. Om half acht Woensdagochtend zagen de luchtreizigers ter hoogte van Kaap Fini- stère een thuisvarend Engelsch oorlogsschip. Er werden over en weer groeten gewisseld: de Engelschman wenschte de L.Z„ 129 be houden varen/ De koers was Las Palmas: daar hoopt kapt. Jjehmann voordeel te krijgen van de N.O.-passaat. Tengevolge v&n den gedwongen omweg over Nederland en over de Golf van Bis- caye zal de „Hindenburg" eerst Vrijdag ochtend vroeg te Pernambuco kunnen zijn en omstreeks middernacht daarna te Rio de Janeiro. De melding van het luchtschip van 3 Uur gistermiddag gaf als positie 35.52 gr. N.B. en 11.21 gr. W.L.: dwars van Gibraltar. Het luchtschip liep .76 zeemijlen per uur (142 K.M.). Donderdagochtend werd gemeld dat het luchtschip te 23 uur Las Pfclmas had be reikt. Het vloog op geringe hoogte over de haven. De bevolking toonde ook hier veel belangstelling. Volgens te Hamburg gisteren te 10 Y* uur ontvangen berichten bevond de „Hinden burg" zich Donderdagmorgen te 7 uur 220 zeemijlen ten N.O. van het Kaap Verdische eiland Boavista Zondag zal het luchtschip te Rio de Janeiro aankomen. haar liefde voor den Franschen schrij ver Guy de Maupassant, dien zij eerst van zich verwijderde, omdat zij zich geheel wijden wilde aan haar schil derkunst en dien zij later niet meer ontmoeten wilde, omdat zij vreesde, dat haar sleepende ziekte haar schoon heid zou schenden en den geliefde daardoor te veel leed zou brokkenen. Deze film werd geregisseerd door Hermann Kosterlitz, die hiermede een zijner schoonste films schiep. Zuiver afgestemd op de sfeer van het geheel is- ook het camerawerk van Willi Goldberger, in samenwerking met Zoli Vidor, terwijl Paul Abraham de muziek verzorgde. - Van deze film werd gelijktijdig eén Duitsch spre kende en een Italiaansche versie ver vaardigd en zij vormt opnieuw een bewijs voor de groote artistieke hoog te, waarop tegenwoordig de Oosten- rijksche filmindustrie staat. door Martine Wittop Koning. Polenta-(voorgerecht voor ongeveer 6 personen). 1 L. melk, 250 gr. gele mai'sgries, (desnoods te vervangen door boek- weitmeel), Vfc afgestreken eetlepel zout, 200 gr. zoetemelksche kaas, 50 gr. boter. Breng de melk aan de kook, strooi er onder voortdurend roeren het meel en het zout in en laat steeds roe rende de pap gaar en dik koken (minstens 10 minuten). Roer er de geraspte kaas en de boter door, on- FINANCIEEL NIEUWS. N.V. Westlandsche Hypotheekbank. Dividend 6 (v. j. 20) pet. In de gisteren te 's-Gravenhage gehou den algemeene vergadering van aandeel houders werden de Jbalans per 1 Januari 1936 en de winst- en verliesrekening over 1936 goedgekeurd. De aan de beurt van aftreden zijnde com missarissen, de heeren G. L. Maaldrink, prof. rhr. A. S. de Blecourt en jhr. nir. A. F. O. van Sasse van Ysselt, werden allen als zoodanig herkozen. Uit het door de directie uitgebrachte ver slag ontleenen wy nog het volgende: Het jaar 1935 heeft geen opleving in za ken gebracht. Het bedryf is nog verder in gekrompen. Zoowel het bedrag der uitstaan de pandbrieven als dat der hypothecaire leeningen is gedaald, en wel tot respectieve lijk ƒ49.011.450 (v. j. 50.817.300) en ƒ50.932.369 (v. j. 52.794.097.50) Per 15 Maart is een bedrag van 1.458.000 pandbrieven ingetrokken en daartegen over aan de houders gelegenheid gegeven 4 '/c te koopen. Ongeveer 63 c/c van het be drag der ingetrokken pandbrieven-ris op deze wijze in het bedryf belegd. In de maand Mei is 379.000 pandbrieven van verschillend rentetype uitgeloot. Aan gezien in dien tijd reeds de koersen der pandbrieven aanmerkelijk waren gedaald, konden wy den houders geen 4 f/< pandbrie ven daartegen aanbieden, zoodat wy het voll bedrag hebben uitbetaald. Door den lagen koers der pandbrieven was het ons niet mogelijk verder uitvoering te geven aan onzen opzet, om door middel van vrijwillige conversie van hoogrentende pandbrieven de hypotheekrenten, zooveel mogelijk, te verlagen. 18 maal (v. j. 20 maal) waren wy ge noopt om gebruik te maken van de ons ver leende onherroepelijke machtiging tot ver koop van het onderpand, en wel 9 keer we gens faillissement en 9 keer wegens wan betaling. Het daarbij geleden verlies be draagt 14.433. Vijf ctóbiteuren hebben het onderpan^on der orize'. goedkeuring vrijwillig gefeild. De opbrengst bedroeg 12.600 minder dan onze hoofdvorderingen. Dertig maal hebben wy, hetzij in veiling, ^.hetzij onder de hand het onderpand inge kocht, of direct een kooper daarvoor ge vonden. Een gedeelte van de ingekochte on derpanden zijn in den loop van het jaar weder verkocht. De verliezen en onkosten op een en ander geleden bedragen tezamen 65.861. Bovenstaande bedragen, tezamen f92.894 zyn ten laste van de extra-reserve gebracht, die echter uit de winst wederom is gecredi teerd voor 108.505. Wy hebben alle noodige voorzieningen getroffen ten aanzien van achterstallige rente en administraties door een bedrag van ƒ85.056.86 af te schrijven, waarna wij van oordeel zijn, dat redelijkerwijze geen teleurstellingen meer te verwachten zyn. De te verdeel en winst bedraagte hierna 260.675. Deze winst laat toe om aan aan deelhouders een dividend uit te keeren van 6 (v. j. 20 c/r of 15 per aandeel van ƒ2500, waarop 10 TU is gestort, terwijl op elk op- richtersbewjjs ƒ8.49 (v. j. ƒ70.55) worïït uitgekeerd. Nadat op de rekening Onroerende Goe deren ƒ63.661 is afgeschreven, staat deze rekening thans te boek voor ƒ264.000. De huuropbrengst is zeer bevredigend. De gezamenlijke reserves staan thans te boek voor ƒ2.361.195 (v. j. 2.337.569). derzoek of er voldoende zout in is ge daan en dien het gerecht zoo warhi mogelijk op. Kaasklompjes voorgerecht voor 4 a 6 personen). 200 gr. bloem, 3 eieren, 6 d.L. melk, wat zout, 100 gr. geraspte oude kaas, wat peper en nootmuskaat, 100 gr. boter. Klop de eieren met zout, peper en nootmuskaat, voeg er een derde van de hoeveelheid kaas en 1 d.L. van de melk bij en klop met dit vloeistof mengsel de bloem tot een glad beslag verdun het met de rest van de koude melk, laat het op een zacht vuur on der voortdurend roeren aan de kook komen, voeg er 25 gr. van de boter bij en bljjf fbnk roeren, tot het gare deeg zich als één klomp van de pan los laat. Neem de pan van het vuur en laat den inhoud wat bekoelen. Wrijf een vuurvast schoteltje in met een gedeelte van de nog overge houden boter; vorm met behulp van twee lepels kleine klompjes van het bekoelde deeg, leg daarvan een laag in het schoteltje, strooi er een paai lepels van de nog achtergebleven kaas op en leg hier en daar een stukje - van de boter. Vorm op dezelfde wijze een tweede laagje en ga zoervoort, tot het deeg is opgebruikt. Bestrooi de laatste laag niet met kaas, maar leg er wel eenige klontjes boter op. Zet het schoteltje in den oven, tot het deeg goed doorbakken en de bo venkant goudbruin is (een klein half uur). Dien het gerecht dadelijk op.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1936 | | pagina 4