NIEU bergamb fJIEUWER No INU Dit blad1 RECEPTEN. Als een vrouw liefheeft door MOLLY FELIX. In somi krii OM EI openen en onhqoroaar de groote trap het FEU] weer handig te wezen. Hjj wendde zich van het raam ai gen katachtig lenig. Er moet een hoop te halen zjjn. station zou komen vaarwel zeggen. Zjj denken, dat ik om zes uur vertrek. Maar ik bljjf in de stad, van avond ben je vrij, kom dan om een ABONNEM bezorging per Abonnemenl by onze agen Onze burea Interc. 2745. Ro: norb: hij den loop van zijn gedachten volg de, die üe eerste kennismaking met ae Vvendelaars en zjjn'succes vooral oy ue dames, weer voor zijn geest riepen. Ouwe jongen, zei hij tot zichzelf, je hebt het weer handig gedaan. Nu eerste klasse? Ja, dat js goed... tot vanavond negen uur, half tien. Het was een kleinigheid voor een J man van ervaring om de voordeur te kfontjes boter en in den oven geplaatst om een bruin korstje te krijgen. Vanillepudding met rabarber. 1 pakje vanille custardpoeder, L. melk, 1 eetlepel suiker, 1 bos rabarber, 100 gram suiker, wat maizana. We maken de pudding volgens de aan- Rijst met garnalen, tomatenpuree en roereieren. 500 gram rijst, 1 busje tomatenpuree, 250 gram garnalen, 50 gram boter, 6 eieren. De rjjst wordt met zout op de gewone manier gaar gekookt en daarna nog even nagestoofd met de boter en de purée. Een vuurvaste schotel wordt met boter bestre- Icen en met paneermeel bestrooid. De helft van de rijst, waardoor de gewasschen en uit gelekte garnalen zijn gemengd, wordt hier in overgebracht, daarna volgt een laagje roereieren en tenslotte de rest van de rijst; het geheel wordt bedekt met paneermeel en I Het verrassende Zondag in België Iweest, dat een ni- I die worden geleid I éclatant succes he< I meer dan twintig I Ook den communis I kelijk mindere I wpnsch gegaan, te I national! sten fror I zijn van bestuurlij] I dieren, een sprong F Terwjjl de verlie; lijks naam mogen listfen er zonder al zjjn afgekomen), is ken in- de Kamer t I zetelverlies is zeer De nieuwe Belgi van de laatste gej zijn samengesteld: Socialisten 70 ze Katholieken 63 j Liberalen 23 zet Rexisten 21 zete Vlaamsche natio: 8 zetels). Communisten 9 Hierbij (behoort dfeü de nieuwe Bel; telt, terwijl van d vaardigden deel ui Ondertusschen uiterst rechts en i gegaan, hetgeen o: toegeschreven aan zich van uitgebrei bevolking heeft m geen enkele regeei einde te maken aa: viluatie van detn f cieele schandalen staatslieden waren eens hebben bijge< overwinning der r; Doordat die Kathol: ben moeten laten, merfractie verrewt de hoop der soc thans te kunnen dels nietl in vervuil de successen hebbn tjjgenooten in Sps te bereiken. De B hun niet als één m. schenken en stond' tegenover die opva' veriklaarden het voor de kwaal der weerden, dat hun Ongewond blijl hij, die ter wille eiken strijd verm uen üouw van verschillende groote decors onder leiding van arcmteci Vv egenli kan worden begonnen. De regie van de film zal in nanden zjjn van Kurt Gerron, die vol geest drift is om deze film, die in ane op zichten aiwjjkt van datgene, wat onze industrie tot heden voortoracht, te rialiseeren. Gerron zal als adviseur voor de dialogen en de braoantsche sfeer door den auteur van het öoeK worden öjj gestaan. Omtrent de rolverdeeling is alleen bekend dat de auteur van het boek, de heer A. 1V1. de Jong, zeil de rol van de pastoor zal vervullen. Zooara de architect met zjjn werk gereed is (vermoedelijk tegen r’ink- steren) zullen de opnamen oeginnen. De beide groote studio's op r umsiai, worden volgebouwd, terwjjl ook in het prachtige park vele groote decors een plaats zullen krjjgen. Men is nu reeds bezig met de voorbereidingen voor het optrexken van de dorpsstraat’ waarin men het huis der familie, Gjj- zen, de kerk, de school, de pastorie en tal van andere bekende punten uit het boek, zal zien. Vanzelfsprekend zullen ook een groot aantal opnamen in Brabant ge maakt worden op plaatsen, die reeds zjjn uitgekozen. doch voegen nog 1 eetlepel suiker bij ^de melk, omdat er over het algemeen wat te weinig suiker bij de pakjes custard is. Heeft de pudding de vereischte dikte, dan wordt deze overgoten in een met koud water omgespoelden, liefst een weinig hoogen vorm. De rabarber ontdoen wjj van de bladen en snyden de stelen in kleine stukjes, die wjj daarna wasschen en met het aanhangende water en de suiker opzetten en koken^totdat de stukjes gaar zijn, ze mogen echter niet stuk gaan. Om een aardige kleur te krijgen, voegen we er een weinig cachenille by en binden het vocht met wat maïzena. Iiïdien de pudding koud en stijf is» wordt deze ge stort en de afgekoelde rabarber er omheen gedaan. De zacht gele pudding en de roode rabar ber geven een aardig en/'tevens smakelijke en gezonde toespijs. tenloop. De juweelen van Mevrouw Vvenaelaar zjjn bekend. Het beroemde parelsnoer is op de bank natuurlijk veilig opgeborgen, maar de rest heelt zjj hiejr in huis. In gedachten zag njj het aardige, nog knappe gezicht van de gastvrouwdie had eens gelachen, toen hij haar vroeg of zjj niet bang was voor inbrekers. Geen inbreker zal mjjn juweelen zoeken, waar ik ze geborgen heb, had zjj gezegd. Hij stak een cigaret op en liep een tjjdje heen en weer, onhoorbaar gaan de over het dikke tapjjt. Zjj is een vrouw, peinsde hjj. Een intelligente vrouw,; dus zal zij de juweelen met in een safe of ingewikkelde schuilplaats gestopt hebben, want iedere inbreker zoekt ze daar dadel jjk. Ze bewaart ze op een eenvoudige plaats, ofzoo mogeljjk, bewaart zjj ze niet zelf. Zacht fluitend bleef hjj staan. Dat zou kunnen. Maar wie? Niet haar dochtertje... daar zjjn ze even min veilig. Welke ondergeschikte was het langst hier en geniet het meeste vertrouwen Vrjj spoedig had hjj dat vraagstuk opgelost, juffrouw 'loos, zooals de gouvernante door allen werd ge noemd, was het langst in dienst van de familie en Bmiel merkte gauw ge noeg welk een groot vertrouwen de vrouw des huizes in haar stelde. Tant mieux, dacht hjj, niets dommer dan een domme vrouw. En de elegante Emiel Zwiers begon op discrete wjj ze het hof te maken aan het „Schaap”. Gemakkeljjk was dit niet, want het scheen, dat zjj juist tegenover hem nog geslotener werd dan gewoonljjk. Het is een goed schepsel, onze Toos, zei Mary, maar heusch een beet je schaapachtig. Dan heeft zjj het karakter van haar uiterljjk, lachte Emiel, die^yoor de familie zjjn hofmakerij maskeerde. Steeds trachtte hjj de gouvernante al leen te spreken. Juffrouw Toos, zei hjj eens, toen hjj haar alleen trof in de eetkamer, wat zie ik U toch weinig. Zjj keek hem aan met haar uitdruk- kinglooze oogen. Vindt U vroeg ze. Verveelt het U niet, zoo altjjd met de kinderen op te trekken? U hebt zoo weinig aan Uw leven én U bent nog zoo jong. Ik ben volkomen tevreden, ant woordde zjj bedaard. Hoe kunt U tevreden wezen, wa^r U alles ontbreekt wat het leven van êen jonge vrouw zonnig maakt! riep hij met voorgewende heftigheid. Ver langt U dan nooit naar weelde, ver-' maak... liefde? Dit laatste zei hjj zachter en keek haar diep in de oogen. Misschien, antwoordde zjj en hij meende even haar oogen te zien op leven, maar dadeljjk daarna was haar gezicht weer impassible... Toch gaf hjj den moed niet op en heel langzaam aan scheen zjj te ontdooien en lachte soms zelfs tegen hem. Juffrouw Toos, zei hjj op een dag, wilt U niet eens met me gaan theedrinken in de stad? Ach, waarom? vroeg zij met ont moedigende onverschilligheid. Om mij heel, heel veel pleizier te doen, zei hjj teeder. Zjj keek hem even aan en haar matte blik werd êen se conde scherp en spiedend. Zij knikte even; Waarom ook niet? Toen zij uit de kamer was, wierp hij zich in een leunstoel en lachte zacht. Hjj dacht aan een oud kranten artikel van een Londensch blad, dat luidde als volgt: „Gisteren is de familie B, wonende te het slachtoffer van een bru- talen diêtstal geworden. Een jonge man, die zich Fred Stone noemde en zich uitgaf voor den zoon van een rijken Amerikaanschen fabrikant, had zich als zoodanig bij vele families weten in te dringen, hij was ook bij de familie B. een graag gezien gast. Hjj heeft zjjn dankbaarheid voor de gastvrjjheid getoond door tijdens een soirée de brandkast op het kantoor van den heer des huizes te forceeren en het hazenpad te kiezen met alle papieren van waarde en geld, daarin aanwezig. Het bleek naderhand, dat Slaschotel met kaasballetjes. 1 krop sla, 2 tomaten, 100 gram geraspte I kaas, 2 eieren, 1 eetlepel bloem, een weinig water, eenige lepels mayonaise, frituurvet. De dooiers worden met 1 eetlepel water geklopt en daarna vermengd met de ge raspte kaas en de bloem tot een stevige massa, waarbij we zoo noodig nog wat wa ter voegen, indien het geheel te stijf mocht( wijzing, die op het pakje is aangegeven, zijn. We vormen van dit deeg kleine bal letjes, liefst met vochtig gemaakte handen, die we door paneermeel rollen en een paar uur laten rusten, daarna in heet frituurvet lichtbruin bakken. Op een ronde glazen schotel wordt de ge wasschen en uitgeslagen sla gelegd met een rand van plakjes tomaat, waarna de warme croquante kaasballetjes op de sla gelegd worden. Opdienen met mayonnaise, liefst apart in een glazen schaaltje. 9 Inderdaad Ma door tranen verd spoedig op en als knie laat rijden, lachje de laatste verdriet. Er stopt een at onmiddellijk da: Benett met een k binnen. In het algemee «en, welke de brig ^n reeds gesteld *nder en vergeli; blngen met die v Tenslotte vraa constateert met de meer represt eens met meer re Natuurlijk.. als Niet voor vol Eeuwig hetzelfde, kunnen helden a; Nien der cliënten *oor vrouwen. H< «in, dat de geheii je liefheb en mjjn leven zal beteren voor jou. Maar laat me nu gaan. Zjj sloeg de oogen op. Ik zal je laten gaan, zei ze, bjjna onhoorbaar, en toen snel fuisterend: Maar je kunt niet gaan zooals je gekomen bent. Begrijp me goed, je zou regelrecht in hun handen vallen. Ik sprak met hen af(dat ik in de kamer hiernaast zou bljjven en het teeken geven, waarop ze binnen moesten ko men om je op heeterdaad te betrap pen, want ik was bang, dat je anders mjjn ongelukkige liefde voor jou nog zou gebruiken om je aanwezigheid te verklaren. Vergeef mjj, stamelde hjj, en kuste haar handen. Luister, ging zjj verder. Je kunt gemakkeljjk hiernaast een gordijn koord afsnijden en je van het balkon naar beneden laten gljjden. Het is stil, niemand zal je zien. Maar als je zoo ontsnapte zou men begpjjpen, dat ik verraad pleegde. Je moet mjj vast binden, dan kan ik zeggen, dat je mjj neersloeg voor dat ik kon roepen. Vlug ga het koord afsnjjden en haast je, als ze onraad vermoeden, dan ben je verloren. Het was een kwestie van enkele mi nuten. Toen Emiel met het koord te rugkwam had zjj de juweelen opge borgen. De doos lag op den grond. Enkele ©ogenblikken later gleed Emiel, vlug als een kat naar beneden en vluchtte weg in de schaduw der boomen. Geen sterveling had hem ge zien, en in haar kamer lag de gouver nante op haar bed, stevig gebonden misschien steviger dan noodig was een doek in den mond. Het was toch een goed schaap, open, behageljjk geleund in een coupé van den ochtend-sneltrein naar Bel gië. Onverschillig keek hjj de berich-, ten door, totdat hjj plotseling zjjh oogen ope’n sperde en met stomme verbazing bleef staren op het volgen de bericht: Brutale inbraak bij de familie Wendelaar te A. „Gisteren heeft een brutale inbraak plaats gehad bjj den bekenden ban kier Wendelaar. Een jonge man, die geruimen tjjd als logé bjj de famile in huis vertoefde, zich uitgevende voor een neef van een jeugdvriend van den heer des huizes den heer W. A. Zwiers, is ’s avonds, terwjjl men meende dat hjj vertrokken was, het huis weer binnengedrongen, heeft de gouvernante, Mej. Toos Langs, die sinds jaren de juweelen van Mevr. W. en de dochter in bewaring had, neer geslagen en vastgebonden en is ont vlucht met zjjn buit. De gouvernante vertelde hoe de dief, die zjj duideljjk had herkend, in de naaste kamer, ver dween met de juweelen, terwjjl de doos, waarin ze opgeborgen waren, achteloos neergeworpen werd. Infor maties van de politie brachten aan het licht, dat de neef van den heer Zwiers te Londen, al jaren overleden is...” De juweelen en de dief werden nooit gevonden. „Het Schaap” is geen gouvernante meer. Het gebeurde had haar zenuwen zoodanig geschokt, dat zjj genoodzaakt was eenige maanden later haar ontslag te nemen. Zij werd sindsdien door de familie nooit meer gezien, die haar heengaan oprecht be treurde. dank zjj zjjn grondige kennis van de inrichtinè van het huis moet het hem gemakkeljjk gevallen zjjn“ongemerkt uur of negen, als je kunt vroeger, zjjn slag te slaan en het huis door den manr «i wai niat <rOan Dan «nn j bediendenuitgang te verlaten, zooals jv «vv nvci nuiiuig gvuaau. iiu I hjj vaak gedaan had bjj heimeljjke komt het er maar op aan ook verder ontmoetingen met het meisje...” 1 schat? In de wachtkamer van de - Zp was PAn IahIt *n Irittincr ding. oarata Irlnsaa? peinsde Emiel. Het was werkelijk een «leizier om haar als middel te oebrui- i xicL was wen een goeu aciidap, dacht Emiel en vouwde een krant van enkele minuten en tusschen het linnengoed vond hjj spoedig de doos, waarin de juweelen bewaard werden. Hjj haalde op zjjn gemak de kostbare halssnoeren, armbanden, ringen, enz. eruit en bekeek ze even rustig, alsof hjj in een juwelierswinkel stond en een keuze moest doen. Toen klonk door de stilte het korte, klakkende geluid van een sleutel die wordt omgedraaid en toen hjj zich bliksemsnel omkeerde, Stond hjj tegenover Toos. Ze leunde tegen de deur, de armen over haar borst geslagen en in haar oogen was een boosaardige uitdrukking. Eenige ©ogenblikken bleef het dood stil. Toen sprak zjj het eerst en zei met haar gewone vlakke stem: Het spijt me, dat ik U niet naar den trein kon brengen, meneer Zwiers. Hij maakte een beweging alsof hjj haar aan wilde vliegen, maar hjj be greep, dat het zjjn ondergang zou we zen en bleef staan. En terwjjl hjj met de geraffineerde brutaliteit van den bedrieger poogde de zaken te ver draaien, zei hjj op fluisterenden, ver wijtenden toon: Dus, terwijl jjj veinsde me lief te hebben, was je rustig bezig mjj een valstrik te spannen Zjj glimlachte en zei: Juist, ter wjjl jjj veinsde mjj lief te hebben, doorzag ik je en liet je erin loopen. Ik veinsde niet, zei hjj. Waar achtig, ik meende wat ik je zei Toos alleen ik kon je de waarheid niet vertellen, Toosje. Zjjn gezicht ontspande zich en werd zacht en smeekend. Hij strekte de handen naar haar uit. Lieveling ik zweer je dat ik Zeg Toos, zei de oudste dochter van den millionair bankier Wende laar tegen de gouvernante van haar zusje en broertje, we hebben zoo'fi al- leraardigsten nieuwen kennis. Hjj komt morgen bjj ons logeeren. Ja, juffrouw? Hjj is reuze-khap, ging het bak- vischje door, en zoo elegant en gees tig. Zoo, juffrouw, zei Toos. Een beetje geërgerd wendde jongemeisje zich af. Zoo juffrouw, bauwde zij na. Hè wat kan jjj vervelend doen. En terwijl zjj de kamer uitliep, mompelde zjj «—Schaap Er was wel eenige aanleiding om juffrouw Toos dien bjjnaam te geven. Als men haar aankeek dacht men on willekeurig aan dat goeie, tamme beest, waarvan haar gezicht abèoluut den snuitvorm had en de béte vrien delijkheid. Haar blauwe oogen keken altjjd onaangedaan en gedwee en geen ondeugendheid van de kinderen kon haar in drift brengen. Sinds negen jaren was zjj bjj de familie. Toen ze kwam als jong meisje van negentien was» de oudste dochter een klein kind en het jongste kind lag in de wieg. En nooit in al dien tijd had de familie zich over haar te beklagen gehad. Het was dus geen wonder dat zjj op het laatst bjjna als geljjke werd behan deld en veel vrjjheid genoot. Vooral Mevrouw was ingenomen met het be daarde meisje, dat altjjd beleefd en rustig was en voor wie het geval „man” niet scheefi te bestaan. Zób stonden de zaken toen de logé arri veerde in het groote patriciërshuis op de gracht. Hjj was werkeljjk een knappe jon gen, groot, slank, chique, een smal ge zicht met levendige oogen en een energieke mond. Hjj had zich bjj den bankier gepresenteerd met een brief van diens jeugdvriend van Storck, sinds jaren in Londen wonende. Wendelaar vond het aardig weer ee^te van den ouden vriend te hooren en in diens neef een zoo charmanten, ontwikkelden jongen man te vinden. Al spoedig kwam hjj er dan ook toe, hem voor een paar dagen bjj zich te noodigen, dit werden spoedig een paar weken, en hjj had er geen spijt van. i De jongeman bracht in het prach tig ingerichte, maar echt Hollandsch saaie en in weerwil van alle weelde, ietwat burgerljjke huis, een verkwik kende atmosfeer van geest en intelli gentie. Hjj betooverde Mama met zjjn hoffelijke attenties en npg meer het oudste dochtertje, dat smoorljjk ver liefd was en hjj kon jongensachtig met de andere kinderen spelen. Men had twee kamers voor hem in- gericht met al de weelde, al de com fort die hjj wenschen kon. Op een morgen, kort na de komst in het huis, stond Emiel nog in zjjn blauw-zjjden pyama tegen het venster geleuijd en staarde peinzend naar buiten. Hjj zag niets van de donkere gracht, die mooi was als een sprookje, nu het teere lentegroen van de boomen zich boog 1 hjj met een kamermeisje op zeer in- sprak hjj af, dat zjj hem nog aan het over het zwarte water. Een zonder- tiemen voet stond. Hjj had van haar -—i ling lachje vertrok zjjn mond, terwjjl de noodige inlichtingen gekregen en hn zjon „o,, -dank zjj zjjn grondige kennis van de inrichting van het huis moet het hem zjjn slag te slaan en het huis door den maar dat zal wel niet gaan. Dan zijn wjj een tjjdje bjj elkaar en ik vertrek hjj vaak gedaan had bjj heimeljjke 1 om elf uur. Zullen wjj dat afspreken, nllfm/wfinrron mnï hat maio-ia I snhaf 7 ria xiranh-rlraman' AZOM zto Ze was een leuk en kitting ding, 1 nnsde Emiel. Het was werkelijk een 1 en begon aan zjjn toilet. In de een- pleizier om haar als middel te gebrui- 1 zaamheid verloor hjj iets van zjjn dis- 1 ken. Wat dit schaap betreft... I t.-1-L kK alsof hjj iets bitters proefde. Aui luutiu een nuop ie naien Langzaiuëiiuuid gelukte hei ncm openen en onnooroaar ue gx wie nap vervolgde hjj onderwijl zjjn gedach- toch bjj de stille, stugge gouvernante weer op te gaan. Van onder de deur I—-- Itn zX Zvl.v.r.4- 4... 1- 44 z^4v«zm .«zxm *1 X 1_ X 1 zJ m I tinctie, werden zjjn elegante bewegin- L En hjj vertrok zjjn aardig gezicht aen katachtio* lemo- alsof hij iets bitters proefde. Langzamerhand gelukte het hem in de gunst te komen. Zjj ging een paar maal met hem theedrinken en 1 het viel hem op, dat zjj bjjzonder veel smaak had om zich te kleeden. Hindert het aan alles bezit, waarvan U zonder twjjfel I ook houdt? Zjj glimlachte. Och, het leven heeft mjj nu een maal deze plaats toegewezen. Ik kan het niet aanzien, viel hjj quasi-driftig uit. Ik heb me zoo ge ërgerd, toen Mary U onlangs het nieuwe cadeau van haar vader liet zien, dat mooie kettinkje met het han gertje' van diamanten. Hoe weinig tactvol. Juffrouw Toos bleef onbewogen bjj zjjn woorden. Er waren momenten dat hjj haar wel eens door elkaar had willen schudden, maar hjj bedwong zich en voegde er krachtig aan toe De jongedame zal langzamer hand wel net zoo’n verzameling krjj gen als haar mama. Een inbreker zou hier een goede slag kunnen slaan, ten minste als hjj wist, waar de juweelen opgeborgen waren. Ja, als hjj er eerst naar zoeken mqest, zou het hem waarschijnlijk te veel tjjd kosten, zei ze bedaard. De tjjd verliep, en Emiel begreep, dat hjj niet langer kon bljjven. Dus speelde hjj va banque en kwam voor het eerst met een openlijke declaratie voor den dag. Een paar weken geleden zou hjj er geen moment aan getwjjfeld heb ben, hoe een declaratie van den char manten Zwiers zou worden opgeno men door de leeljjke gouvernante, maar de omgang met haar had zijn zelfvertrouwen aanmerkelijk vermin derd. Dus was het met een heimeljjke zucht van voldoening, dat hjj het „schaap” in zijn armen hield en op zjjn vurige betuigingen en beloften als antwoord een zacht snikken ontving. Liefste, zei hij, ik vertrek over een paar dagen weer naar Londen, om de toestemming van mjjn vader te haleh. Wil je tot zoolang zwijgen en op me wachten, schat Ja zeker, zei ze. Ze zaten in de vensterbank en Emiel had gebruik gemaakt van een moment dat zjj alleen waren. Maar als „verloofde” viel het hem niet las tig haar veel alleen te spreken, daar ze hem nu in alles terwille was. Het waren allerlei heimeljjke wandelinge tjes. rendez-vous in den gang, in de donkere kamers. En al wat hjj wist van eigen charme, al wat hij kende aan kleine, betooverende liefheden, aan de vele, vele dingen die een vrouw dag aan dag vaster hechten en haar meer doen ontvlammen, riep hjj nu te baat om zjjn doel te bereiken. En eyu deljjk werd zjjn moeite beloond. Het was op een avond, dat zjj samen wan delden op een stil en donker gedeelte van de gracht. Hij had zijn arm door de hare gestoken en praatte met zjjn vleiende stem over hun heerlijke toe komst als zjj altijd samen zouden we zen zonder meer heimelijkheden noo dig te hebben, en als hjj haar leven zoo zonnig en blij zou maken, dat zij al de jaren van achteruitzetting en eenzaamhëid zou vergeten als een booze droom. Dan zul je ook je juweelen heb ben, liefste, praatte hjj, net zulke mooie kettinkjes en ringen en de he mel weet wat allemaal, waar jullie vrouwen zoo verzot,op zjjn. En toen was het dat zjj lachend zeide: Dan zal ik eindeljjk mijn eigen juweelen bewaren. Zjjn hart klopte wild, maar zjjn stem vroeg bedaardHoezoo schat? Wel, al jaren lang bewaar ik de juweelen van mevrouw en Mary in een doos in mjjn linnenkast. Mevrouw vond, dat een dief ze daar wel niet zou zoeken en daar heeft zjj geljjk in. De eenvoudigste schuilplaatsen zjjn dikwijls de beste. Dat is een feit, zei Emiel, maar je mag er wel niet over spreken. O, ik heb er nooit een woord over losgelaten, maar tegen jou hindert het niet, dat is heel wat anders. Natuurljjk>Jlchte hjj, dat is heel wat anders. Den volgenden dag nam Emiel af scheid van de familie. Maar met Toos der groote achterkamer waar de fa milie gewoonljjk 's avonds zat, kwam licht. De keuken lag in het achterhuis, I er was niets te duchten. Hjj hoorde - Hindert het u niet, zei hjj, dag een klok negen uur slaan, toen hy ge dag te leven naast een meiske dat ruischloos de deur van Toos’ kamer opende en in gedachten zag hjj haar zitten wachten met haar geduldig schapengezicht in de eerste klasse wachtkamer van het station. De ka mer, waarin hjj kwam, lag aan den voorkant van het huis. Zjj was niet groot, maar keurig ingericht. Emiel was niet voor niets wekenlang in dit huis gebleven. Hjj kende het door en door. Hjj wist, dat de slaapkamers van de familie aan het einde van de gang lagen. De kamer er naast werd bjjna nooit gebruikt, daar ze vroeger aan Toos was afgestaan als zitkamer en zjj overdag altjjd beneden was en ’s avonds vroeg naar bed ging. Emiel haalde zjjn zaklantaarn te voorschjjn en begon zjjn werk aan de groote lin nenkast, die in den versten hoek van de kamer stond. Het wds een kwestie

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1936 | | pagina 4