NIEU
bergamb
fJIEUWER
No INU
Dit blad1
RECEPTEN.
Als een vrouw liefheeft
door MOLLY FELIX.
In somi
krii
OM EI
openen en onhqoroaar de groote trap
het
FEU]
weer handig te wezen.
Hjj wendde zich van het raam ai
gen katachtig lenig.
Er moet een hoop te halen zjjn.
station zou komen vaarwel zeggen.
Zjj denken, dat ik om zes uur
vertrek. Maar ik bljjf in de stad, van
avond ben je vrij, kom dan om een
ABONNEM
bezorging per
Abonnemenl
by onze agen
Onze burea
Interc. 2745.
Ro:
norb:
hij den loop van zijn gedachten volg
de, die üe eerste kennismaking met ae
Vvendelaars en zjjn'succes vooral oy
ue dames, weer voor zijn geest riepen.
Ouwe jongen, zei hij tot zichzelf,
je hebt het weer handig gedaan. Nu
eerste klasse?
Ja, dat js goed... tot vanavond
negen uur, half tien.
Het was een kleinigheid voor een
J man van ervaring om de voordeur te
kfontjes boter en in den oven geplaatst om
een bruin korstje te krijgen.
Vanillepudding met rabarber.
1 pakje vanille custardpoeder, L. melk,
1 eetlepel suiker, 1 bos rabarber, 100 gram
suiker, wat maizana.
We maken de pudding volgens de aan-
Rijst met garnalen, tomatenpuree
en roereieren.
500 gram rijst, 1 busje tomatenpuree, 250
gram garnalen, 50 gram boter, 6 eieren.
De rjjst wordt met zout op de gewone
manier gaar gekookt en daarna nog even
nagestoofd met de boter en de purée. Een
vuurvaste schotel wordt met boter bestre-
Icen en met paneermeel bestrooid. De helft
van de rijst, waardoor de gewasschen en uit
gelekte garnalen zijn gemengd, wordt hier
in overgebracht, daarna volgt een laagje
roereieren en tenslotte de rest van de rijst;
het geheel wordt bedekt met paneermeel en
I Het verrassende
Zondag in België
Iweest, dat een ni-
I die worden geleid
I éclatant succes he<
I meer dan twintig
I Ook den communis
I kelijk mindere
I wpnsch gegaan, te
I national! sten fror
I zijn van bestuurlij]
I dieren, een sprong
F Terwjjl de verlie;
lijks naam mogen
listfen er zonder al
zjjn afgekomen), is
ken in- de Kamer t
I zetelverlies is zeer
De nieuwe Belgi
van de laatste gej
zijn samengesteld:
Socialisten 70 ze
Katholieken 63 j
Liberalen 23 zet
Rexisten 21 zete
Vlaamsche natio:
8 zetels).
Communisten 9
Hierbij (behoort
dfeü de nieuwe Bel;
telt, terwijl van d
vaardigden deel ui
Ondertusschen
uiterst rechts en i
gegaan, hetgeen o:
toegeschreven aan
zich van uitgebrei
bevolking heeft m
geen enkele regeei
einde te maken aa:
viluatie van detn f
cieele schandalen
staatslieden waren
eens hebben bijge<
overwinning der r;
Doordat die Kathol:
ben moeten laten,
merfractie verrewt
de hoop der soc
thans te kunnen
dels nietl in vervuil
de successen hebbn
tjjgenooten in Sps
te bereiken. De B
hun niet als één m.
schenken en stond'
tegenover die opva'
veriklaarden het
voor de kwaal der
weerden, dat hun
Ongewond blijl
hij, die ter wille
eiken strijd verm
uen üouw van verschillende groote
decors onder leiding van arcmteci
Vv egenli kan worden begonnen.
De regie van de film zal in nanden
zjjn van Kurt Gerron, die vol geest
drift is om deze film, die in ane op
zichten aiwjjkt van datgene, wat onze
industrie tot heden voortoracht, te
rialiseeren. Gerron zal als adviseur
voor de dialogen en de braoantsche
sfeer door den auteur van het öoeK
worden öjj gestaan.
Omtrent de rolverdeeling is alleen
bekend dat de auteur van het boek, de
heer A. 1V1. de Jong, zeil de rol van
de pastoor zal vervullen.
Zooara de architect met zjjn werk
gereed is (vermoedelijk tegen r’ink-
steren) zullen de opnamen oeginnen.
De beide groote studio's op r umsiai,
worden volgebouwd, terwjjl ook in
het prachtige park vele groote decors
een plaats zullen krjjgen. Men is nu
reeds bezig met de voorbereidingen
voor het optrexken van de dorpsstraat’
waarin men het huis der familie, Gjj-
zen, de kerk, de school, de pastorie en
tal van andere bekende punten uit het
boek, zal zien.
Vanzelfsprekend zullen ook een
groot aantal opnamen in Brabant ge
maakt worden op plaatsen, die reeds
zjjn uitgekozen.
doch voegen nog 1 eetlepel suiker bij ^de
melk, omdat er over het algemeen wat te
weinig suiker bij de pakjes custard is. Heeft
de pudding de vereischte dikte, dan wordt
deze overgoten in een met koud water
omgespoelden, liefst een weinig hoogen
vorm.
De rabarber ontdoen wjj van de bladen en
snyden de stelen in kleine stukjes, die wjj
daarna wasschen en met het aanhangende
water en de suiker opzetten en koken^totdat
de stukjes gaar zijn, ze mogen echter niet
stuk gaan. Om een aardige kleur te krijgen,
voegen we er een weinig cachenille by en
binden het vocht met wat maïzena. Iiïdien
de pudding koud en stijf is» wordt deze ge
stort en de afgekoelde rabarber er omheen
gedaan.
De zacht gele pudding en de roode rabar
ber geven een aardig en/'tevens smakelijke
en gezonde toespijs.
tenloop. De juweelen van Mevrouw
Vvenaelaar zjjn bekend. Het beroemde
parelsnoer is op de bank natuurlijk
veilig opgeborgen, maar de rest heelt
zjj hiejr in huis. In gedachten zag njj
het aardige, nog knappe gezicht van
de gastvrouwdie had eens gelachen,
toen hij haar vroeg of zjj niet bang
was voor inbrekers. Geen inbreker
zal mjjn juweelen zoeken, waar ik ze
geborgen heb, had zjj gezegd.
Hij stak een cigaret op en liep een
tjjdje heen en weer, onhoorbaar gaan
de over het dikke tapjjt. Zjj is een
vrouw, peinsde hjj. Een intelligente
vrouw,; dus zal zij de juweelen met in
een safe of ingewikkelde schuilplaats
gestopt hebben, want iedere inbreker
zoekt ze daar dadel jjk. Ze bewaart ze
op een eenvoudige plaats, ofzoo
mogeljjk, bewaart zjj ze niet zelf.
Zacht fluitend bleef hjj staan.
Dat zou kunnen. Maar wie? Niet
haar dochtertje... daar zjjn ze even
min veilig. Welke ondergeschikte was
het langst hier en geniet het meeste
vertrouwen
Vrjj spoedig had hjj dat vraagstuk
opgelost, juffrouw 'loos, zooals de
gouvernante door allen werd ge
noemd, was het langst in dienst van
de familie en Bmiel merkte gauw ge
noeg welk een groot vertrouwen de
vrouw des huizes in haar stelde.
Tant mieux, dacht hjj, niets
dommer dan een domme vrouw.
En de elegante Emiel Zwiers begon
op discrete wjj ze het hof te maken
aan het „Schaap”. Gemakkeljjk was
dit niet, want het scheen, dat zjj juist
tegenover hem nog geslotener werd
dan gewoonljjk.
Het is een goed schepsel, onze
Toos, zei Mary, maar heusch een beet
je schaapachtig.
Dan heeft zjj het karakter van
haar uiterljjk, lachte Emiel, die^yoor
de familie zjjn hofmakerij maskeerde.
Steeds trachtte hjj de gouvernante al
leen te spreken.
Juffrouw Toos, zei hjj eens, toen
hjj haar alleen trof in de eetkamer,
wat zie ik U toch weinig.
Zjj keek hem aan met haar uitdruk-
kinglooze oogen.
Vindt U vroeg ze.
Verveelt het U niet, zoo altjjd
met de kinderen op te trekken? U
hebt zoo weinig aan Uw leven én U
bent nog zoo jong.
Ik ben volkomen tevreden, ant
woordde zjj bedaard.
Hoe kunt U tevreden wezen, wa^r
U alles ontbreekt wat het leven van
êen jonge vrouw zonnig maakt! riep
hij met voorgewende heftigheid. Ver
langt U dan nooit naar weelde, ver-'
maak... liefde?
Dit laatste zei hjj zachter en keek
haar diep in de oogen.
Misschien, antwoordde zjj en hij
meende even haar oogen te zien op
leven, maar dadeljjk daarna was haar
gezicht weer impassible... Toch gaf
hjj den moed niet op en heel langzaam
aan scheen zjj te ontdooien en lachte
soms zelfs tegen hem.
Juffrouw Toos, zei hjj op een
dag, wilt U niet eens met me gaan
theedrinken in de stad?
Ach, waarom? vroeg zij met ont
moedigende onverschilligheid.
Om mij heel, heel veel pleizier te
doen, zei hjj teeder. Zjj keek hem even
aan en haar matte blik werd êen se
conde scherp en spiedend. Zij knikte
even; Waarom ook niet?
Toen zij uit de kamer was, wierp
hij zich in een leunstoel en lachte
zacht. Hjj dacht aan een oud kranten
artikel van een Londensch blad, dat
luidde als volgt:
„Gisteren is de familie B, wonende
te het slachtoffer van een bru-
talen diêtstal geworden. Een jonge
man, die zich Fred Stone noemde en
zich uitgaf voor den zoon van een
rijken Amerikaanschen fabrikant,
had zich als zoodanig bij vele families
weten in te dringen, hij was ook bij
de familie B. een graag gezien gast.
Hjj heeft zjjn dankbaarheid voor de
gastvrjjheid getoond door tijdens een
soirée de brandkast op het kantoor
van den heer des huizes te forceeren
en het hazenpad te kiezen met alle
papieren van waarde en geld, daarin
aanwezig. Het bleek naderhand, dat
Slaschotel met kaasballetjes.
1 krop sla, 2 tomaten, 100 gram geraspte I
kaas, 2 eieren, 1 eetlepel bloem, een weinig
water, eenige lepels mayonaise, frituurvet.
De dooiers worden met 1 eetlepel water
geklopt en daarna vermengd met de ge
raspte kaas en de bloem tot een stevige
massa, waarbij we zoo noodig nog wat wa
ter voegen, indien het geheel te stijf mocht( wijzing, die op het pakje is aangegeven,
zijn. We vormen van dit deeg kleine bal
letjes, liefst met vochtig gemaakte handen,
die we door paneermeel rollen en een paar
uur laten rusten, daarna in heet frituurvet
lichtbruin bakken.
Op een ronde glazen schotel wordt de ge
wasschen en uitgeslagen sla gelegd met een
rand van plakjes tomaat, waarna de warme
croquante kaasballetjes op de sla gelegd
worden. Opdienen met mayonnaise, liefst
apart in een glazen schaaltje.
9
Inderdaad Ma
door tranen verd
spoedig op en als
knie laat rijden,
lachje de laatste
verdriet.
Er stopt een at
onmiddellijk da:
Benett met een k
binnen.
In het algemee
«en, welke de brig
^n reeds gesteld
*nder en vergeli;
blngen met die v
Tenslotte vraa
constateert met
de meer represt
eens met meer re
Natuurlijk.. als
Niet voor vol
Eeuwig hetzelfde,
kunnen helden a;
Nien der cliënten
*oor vrouwen. H<
«in, dat de geheii
je liefheb en mjjn leven zal beteren
voor jou. Maar laat me nu gaan.
Zjj sloeg de oogen op.
Ik zal je laten gaan, zei ze, bjjna
onhoorbaar, en toen snel fuisterend:
Maar je kunt niet gaan zooals je
gekomen bent. Begrijp me goed, je zou
regelrecht in hun handen vallen. Ik
sprak met hen af(dat ik in de kamer
hiernaast zou bljjven en het teeken
geven, waarop ze binnen moesten ko
men om je op heeterdaad te betrap
pen, want ik was bang, dat je anders
mjjn ongelukkige liefde voor jou nog
zou gebruiken om je aanwezigheid te
verklaren.
Vergeef mjj, stamelde hjj, en
kuste haar handen.
Luister, ging zjj verder. Je kunt
gemakkeljjk hiernaast een gordijn
koord afsnijden en je van het balkon
naar beneden laten gljjden. Het is
stil, niemand zal je zien. Maar als je
zoo ontsnapte zou men begpjjpen, dat
ik verraad pleegde. Je moet mjj vast
binden, dan kan ik zeggen, dat je mjj
neersloeg voor dat ik kon roepen. Vlug
ga het koord afsnjjden en haast
je, als ze onraad vermoeden, dan ben
je verloren.
Het was een kwestie van enkele mi
nuten. Toen Emiel met het koord te
rugkwam had zjj de juweelen opge
borgen. De doos lag op den grond.
Enkele ©ogenblikken later gleed
Emiel, vlug als een kat naar beneden
en vluchtte weg in de schaduw der
boomen. Geen sterveling had hem ge
zien, en in haar kamer lag de gouver
nante op haar bed, stevig gebonden
misschien steviger dan noodig was
een doek in den mond.
Het was toch een goed schaap,
open, behageljjk geleund in een coupé
van den ochtend-sneltrein naar Bel
gië. Onverschillig keek hjj de berich-,
ten door, totdat hjj plotseling zjjh
oogen ope’n sperde en met stomme
verbazing bleef staren op het volgen
de bericht:
Brutale inbraak bij de familie
Wendelaar te A.
„Gisteren heeft een brutale inbraak
plaats gehad bjj den bekenden ban
kier Wendelaar. Een jonge man, die
geruimen tjjd als logé bjj de famile
in huis vertoefde, zich uitgevende
voor een neef van een jeugdvriend
van den heer des huizes den heer W.
A. Zwiers, is ’s avonds, terwjjl men
meende dat hjj vertrokken was, het
huis weer binnengedrongen, heeft de
gouvernante, Mej. Toos Langs, die
sinds jaren de juweelen van Mevr. W.
en de dochter in bewaring had, neer
geslagen en vastgebonden en is ont
vlucht met zjjn buit. De gouvernante
vertelde hoe de dief, die zjj duideljjk
had herkend, in de naaste kamer, ver
dween met de juweelen, terwjjl de
doos, waarin ze opgeborgen waren,
achteloos neergeworpen werd. Infor
maties van de politie brachten aan het
licht, dat de neef van den heer Zwiers
te Londen, al jaren overleden is...”
De juweelen en de dief werden
nooit gevonden. „Het Schaap” is geen
gouvernante meer. Het gebeurde had
haar zenuwen zoodanig geschokt, dat
zjj genoodzaakt was eenige maanden
later haar ontslag te nemen. Zij werd
sindsdien door de familie nooit meer
gezien, die haar heengaan oprecht be
treurde.
dank zjj zjjn grondige kennis van de
inrichtinè van het huis moet het hem
gemakkeljjk gevallen zjjn“ongemerkt uur of negen, als je kunt vroeger,
zjjn slag te slaan en het huis door den manr «i wai niat <rOan Dan «nn
j bediendenuitgang te verlaten, zooals
jv «vv nvci nuiiuig gvuaau. iiu I hjj vaak gedaan had bjj heimeljjke
komt het er maar op aan ook verder ontmoetingen met het meisje...” 1 schat? In de wachtkamer van de
- Zp was PAn IahIt *n Irittincr ding. oarata Irlnsaa?
peinsde Emiel. Het was werkelijk een
«leizier om haar als middel te oebrui-
i xicL was wen een goeu aciidap,
dacht Emiel en vouwde een krant
van enkele minuten en tusschen het
linnengoed vond hjj spoedig de doos,
waarin de juweelen bewaard werden.
Hjj haalde op zjjn gemak de kostbare
halssnoeren, armbanden, ringen, enz.
eruit en bekeek ze even rustig, alsof hjj
in een juwelierswinkel stond en een
keuze moest doen. Toen klonk door de
stilte het korte, klakkende geluid van
een sleutel die wordt omgedraaid en
toen hjj zich bliksemsnel omkeerde,
Stond hjj tegenover Toos. Ze leunde
tegen de deur, de armen over haar
borst geslagen en in haar oogen was
een boosaardige uitdrukking.
Eenige ©ogenblikken bleef het dood
stil. Toen sprak zjj het eerst en zei
met haar gewone vlakke stem:
Het spijt me, dat ik U niet naar
den trein kon brengen, meneer
Zwiers.
Hij maakte een beweging alsof hjj
haar aan wilde vliegen, maar hjj be
greep, dat het zjjn ondergang zou we
zen en bleef staan. En terwjjl hjj met
de geraffineerde brutaliteit van den
bedrieger poogde de zaken te ver
draaien, zei hjj op fluisterenden, ver
wijtenden toon:
Dus, terwijl jjj veinsde me lief
te hebben, was je rustig bezig mjj een
valstrik te spannen
Zjj glimlachte en zei: Juist, ter
wjjl jjj veinsde mjj lief te hebben,
doorzag ik je en liet je erin loopen.
Ik veinsde niet, zei hjj. Waar
achtig, ik meende wat ik je zei Toos
alleen ik kon je de waarheid
niet vertellen, Toosje. Zjjn gezicht
ontspande zich en werd zacht en
smeekend. Hij strekte de handen naar
haar uit.
Lieveling ik zweer je dat ik
Zeg Toos, zei de oudste dochter
van den millionair bankier Wende
laar tegen de gouvernante van haar
zusje en broertje, we hebben zoo'fi al-
leraardigsten nieuwen kennis. Hjj
komt morgen bjj ons logeeren.
Ja, juffrouw?
Hjj is reuze-khap, ging het bak-
vischje door, en zoo elegant en gees
tig.
Zoo, juffrouw, zei Toos.
Een beetje geërgerd wendde
jongemeisje zich af.
Zoo juffrouw, bauwde zij na. Hè
wat kan jjj vervelend doen. En terwijl
zjj de kamer uitliep, mompelde zjj
«—Schaap
Er was wel eenige aanleiding om
juffrouw Toos dien bjjnaam te geven.
Als men haar aankeek dacht men on
willekeurig aan dat goeie, tamme
beest, waarvan haar gezicht abèoluut
den snuitvorm had en de béte vrien
delijkheid. Haar blauwe oogen keken
altjjd onaangedaan en gedwee en geen
ondeugendheid van de kinderen kon
haar in drift brengen. Sinds negen
jaren was zjj bjj de familie. Toen ze
kwam als jong meisje van negentien
was» de oudste dochter een klein kind
en het jongste kind lag in de wieg. En
nooit in al dien tijd had de familie
zich over haar te beklagen gehad. Het
was dus geen wonder dat zjj op het
laatst bjjna als geljjke werd behan
deld en veel vrjjheid genoot. Vooral
Mevrouw was ingenomen met het be
daarde meisje, dat altjjd beleefd en
rustig was en voor wie het geval
„man” niet scheefi te bestaan. Zób
stonden de zaken toen de logé arri
veerde in het groote patriciërshuis op
de gracht.
Hjj was werkeljjk een knappe jon
gen, groot, slank, chique, een smal ge
zicht met levendige oogen en een
energieke mond. Hjj had zich bjj den
bankier gepresenteerd met een brief
van diens jeugdvriend van Storck,
sinds jaren in Londen wonende.
Wendelaar vond het aardig weer
ee^te van den ouden vriend te hooren
en in diens neef een zoo charmanten,
ontwikkelden jongen man te vinden.
Al spoedig kwam hjj er dan ook
toe, hem voor een paar dagen bjj zich
te noodigen, dit werden spoedig een
paar weken, en hjj had er geen spijt
van. i
De jongeman bracht in het prach
tig ingerichte, maar echt Hollandsch
saaie en in weerwil van alle weelde,
ietwat burgerljjke huis, een verkwik
kende atmosfeer van geest en intelli
gentie. Hjj betooverde Mama met zjjn
hoffelijke attenties en npg meer het
oudste dochtertje, dat smoorljjk ver
liefd was en hjj kon jongensachtig
met de andere kinderen spelen.
Men had twee kamers voor hem in-
gericht met al de weelde, al de com
fort die hjj wenschen kon. Op een
morgen, kort na de komst in het huis,
stond Emiel nog in zjjn blauw-zjjden
pyama tegen het venster geleuijd en
staarde peinzend naar buiten. Hjj zag
niets van de donkere gracht, die mooi
was als een sprookje, nu het teere
lentegroen van de boomen zich boog 1 hjj met een kamermeisje op zeer in- sprak hjj af, dat zjj hem nog aan het
over het zwarte water. Een zonder- tiemen voet stond. Hjj had van haar -—i
ling lachje vertrok zjjn mond, terwjjl de noodige inlichtingen gekregen en
hn zjon „o,, -dank zjj zjjn grondige kennis van de
inrichting van het huis moet het hem
zjjn slag te slaan en het huis door den
maar dat zal wel niet gaan. Dan zijn
wjj een tjjdje bjj elkaar en ik vertrek
hjj vaak gedaan had bjj heimeljjke 1 om elf uur. Zullen wjj dat afspreken,
nllfm/wfinrron mnï hat maio-ia I snhaf 7 ria xiranh-rlraman' AZOM zto
Ze was een leuk en kitting ding, 1
nnsde Emiel. Het was werkelijk een 1
en begon aan zjjn toilet. In de een- pleizier om haar als middel te gebrui- 1
zaamheid verloor hjj iets van zjjn dis- 1 ken. Wat dit schaap betreft... I
t.-1-L kK
alsof hjj iets bitters proefde.
Aui luutiu een nuop ie naien Langzaiuëiiuuid gelukte hei ncm openen en onnooroaar ue gx wie nap
vervolgde hjj onderwijl zjjn gedach- toch bjj de stille, stugge gouvernante weer op te gaan. Van onder de deur
I—-- Itn zX Zvl.v.r.4- 4... 1- 44 z^4v«zm .«zxm *1 X 1_ X 1 zJ m
I
tinctie, werden zjjn elegante bewegin- L En hjj vertrok zjjn aardig gezicht
aen katachtio* lemo- alsof hij iets bitters proefde.
Langzamerhand gelukte het hem
in de gunst te komen. Zjj ging een
paar maal met hem theedrinken en 1
het viel hem op, dat zjj bjjzonder veel
smaak had om zich te kleeden.
Hindert het
aan
alles bezit, waarvan U zonder twjjfel I
ook houdt?
Zjj glimlachte.
Och, het leven heeft mjj nu een
maal deze plaats toegewezen.
Ik kan het niet aanzien, viel hjj
quasi-driftig uit. Ik heb me zoo ge
ërgerd, toen Mary U onlangs het
nieuwe cadeau van haar vader liet
zien, dat mooie kettinkje met het han
gertje' van diamanten. Hoe weinig
tactvol.
Juffrouw Toos bleef onbewogen bjj
zjjn woorden. Er waren momenten
dat hjj haar wel eens door elkaar had
willen schudden, maar hjj bedwong
zich en voegde er krachtig aan toe
De jongedame zal langzamer
hand wel net zoo’n verzameling krjj
gen als haar mama. Een inbreker zou
hier een goede slag kunnen slaan, ten
minste als hjj wist, waar de juweelen
opgeborgen waren.
Ja, als hjj er eerst naar zoeken
mqest, zou het hem waarschijnlijk te
veel tjjd kosten, zei ze bedaard. De
tjjd verliep, en Emiel begreep, dat hjj
niet langer kon bljjven. Dus speelde
hjj va banque en kwam voor het eerst
met een openlijke declaratie voor den
dag. Een paar weken geleden zou hjj
er geen moment aan getwjjfeld heb
ben, hoe een declaratie van den char
manten Zwiers zou worden opgeno
men door de leeljjke gouvernante,
maar de omgang met haar had zijn
zelfvertrouwen aanmerkelijk vermin
derd. Dus was het met een heimeljjke
zucht van voldoening, dat hjj het
„schaap” in zijn armen hield en op
zjjn vurige betuigingen en beloften als
antwoord een zacht snikken ontving.
Liefste, zei hij, ik vertrek over
een paar dagen weer naar Londen,
om de toestemming van mjjn vader
te haleh. Wil je tot zoolang zwijgen
en op me wachten, schat
Ja zeker, zei ze.
Ze zaten in de vensterbank en
Emiel had gebruik gemaakt van een
moment dat zjj alleen waren. Maar
als „verloofde” viel het hem niet las
tig haar veel alleen te spreken, daar
ze hem nu in alles terwille was. Het
waren allerlei heimeljjke wandelinge
tjes. rendez-vous in den gang, in de
donkere kamers. En al wat hjj wist
van eigen charme, al wat hij kende
aan kleine, betooverende liefheden,
aan de vele, vele dingen die een vrouw
dag aan dag vaster hechten en haar
meer doen ontvlammen, riep hjj nu te
baat om zjjn doel te bereiken. En eyu
deljjk werd zjjn moeite beloond. Het
was op een avond, dat zjj samen wan
delden op een stil en donker gedeelte
van de gracht. Hij had zijn arm door
de hare gestoken en praatte met zjjn
vleiende stem over hun heerlijke toe
komst als zjj altijd samen zouden we
zen zonder meer heimelijkheden noo
dig te hebben, en als hjj haar leven
zoo zonnig en blij zou maken, dat zij
al de jaren van achteruitzetting en
eenzaamhëid zou vergeten als een
booze droom.
Dan zul je ook je juweelen heb
ben, liefste, praatte hjj, net zulke
mooie kettinkjes en ringen en de he
mel weet wat allemaal, waar jullie
vrouwen zoo verzot,op zjjn.
En toen was het dat zjj lachend
zeide: Dan zal ik eindeljjk mijn
eigen juweelen bewaren.
Zjjn hart klopte wild, maar zjjn
stem vroeg bedaardHoezoo schat?
Wel, al jaren lang bewaar ik de
juweelen van mevrouw en Mary in
een doos in mjjn linnenkast. Mevrouw
vond, dat een dief ze daar wel niet
zou zoeken en daar heeft zjj geljjk in.
De eenvoudigste schuilplaatsen zjjn
dikwijls de beste.
Dat is een feit, zei Emiel, maar
je mag er wel niet over spreken.
O, ik heb er nooit een woord over
losgelaten, maar tegen jou hindert
het niet, dat is heel wat anders.
Natuurljjk>Jlchte hjj, dat is heel
wat anders.
Den volgenden dag nam Emiel af
scheid van de familie. Maar met Toos
der groote achterkamer waar de fa
milie gewoonljjk 's avonds zat, kwam
licht. De keuken lag in het achterhuis,
I er was niets te duchten. Hjj hoorde
- Hindert het u niet, zei hjj, dag een klok negen uur slaan, toen hy ge
dag te leven naast een meiske dat ruischloos de deur van Toos’ kamer
opende en in gedachten zag hjj haar
zitten wachten met haar geduldig
schapengezicht in de eerste klasse
wachtkamer van het station. De ka
mer, waarin hjj kwam, lag aan den
voorkant van het huis. Zjj was niet
groot, maar keurig ingericht. Emiel
was niet voor niets wekenlang in dit
huis gebleven. Hjj kende het door en
door. Hjj wist, dat de slaapkamers
van de familie aan het einde van de
gang lagen. De kamer er naast werd
bjjna nooit gebruikt, daar ze vroeger
aan Toos was afgestaan als zitkamer
en zjj overdag altjjd beneden was en
’s avonds vroeg naar bed ging. Emiel
haalde zjjn zaklantaarn te voorschjjn
en begon zjjn werk aan de groote lin
nenkast, die in den versten hoek van
de kamer stond. Het wds een kwestie